Ездили на один день из Саарбрюккена. Ездили автобусом Люксембургской компании . Стоимость поездки 8 евро с человека OW.Билеты продаються в кассе Дойче-Бана на железнодорожном вокзале Саарбрюккена. Видел, что некоторые пассажиры покупали непосредственно у водителя. Автобус очень комфортабельный, кресла удобные, расстояние до соседних большое.Все пассажиры, не сговариваясь, пристегиваются ремнями безопасности. Автобус заполнен %% на 30 (будний день, 08:25 утра), ехать один час 15 минут. Отправление и прибытие с точностью до минуты. Промежуточных остановок нет.Виды за окном вначеле сугубо промышленные (Фольклингенский меткомбинат, склады, электростанции), затем немного лесов, а после въезда на территорию Великого Герцогства – сельскозяйственные.По мере приближения к столице – обратил внимание на очень часто встречающиеся автосалоны, все как один – по продаже электромобилей. В Люксембург автобус пребывает на Центральный автовокзал, расположенный как во многих европейских городах (но не в Саарбрюккене) – рядом с центральным железнодорожным. Прохладно и туманно. Решаем двигаться к центру пешком, хотя наш автобусный билет действителен и во внутригородском транспорте . Улицы широкие и очень чистые.. Архитектура очень напоминает французскую, особенно богатых районов Парижа (типа Boulevard Haussmann). Французское влияние чувствуется и по наличию магазинов французских торговых сетей (Carrrfour и Monoprix, в частности).Посещаем первый из их на улице Avenue de la Gare .Товары в основном производства Франции, шоколад - Бельгии. Неожиданно замечаем Risini (exotic, made inPortugal). Покупаем, т.к. в магазинах Саарбрюккена они отсутствуют как класс. Невдалеке замечаем голландський HEM (непродовольственные товары, товары для дома и т.д.).Цены выше немецких примерно вдвое Наконец, доходим до улицы , на пересечении с которой наша Avenue de la Gare , переходит в мост Viaduc . Отсюда уже открываются панорамне виды на долину реки Петрусс и центр города. А вот и площадь Конституции. Справа Кафедральный Собор, слева знаменитая стелла с «Золотой женщиной» (Gelle Fra ), чуть дальше флагшток с огромным флагом Люксембурга, естественно, место сбора туристических групп, справа – поворот к Кафедральному Собору. Там же находится большой сувенирный киоск-магазин, а под. ним – беcплатный WC.Идем дальше по бульвару Ф.Рузвельта вд площади сос смотровой площадкой, здесь уже хай-тек начала 2-го века постепенно вытесняет старину конца 19-го, а на Королевском Бульваре (Royal Boulevard) ее уже не видно совсем, как из-за уже построенных многоэтажек из стекла и бетона, так и из-за еще строящихся. Туристов в этом районе не видно воовще, в основном толпы местных, в основном офисного или студентческого фида. Что в принципе неудивительно – время близко к обеденному. Между строительными лесами находим симпатичное здание местного Главпочтамта (не сильно новое, но и не сильно старое, середина ХХ в. навскидку), откуда отправляем письмо домой (марка 1,40 евро, открытка – 0,5 евро, причем открыток с видами страны нет, приходится завернуть за угол старого города и приобрести оную в в сувенирно-газетно-сигаретном магазинчике, конвертов кстати, нигде нет). После этого сами решаем пообедать, углубившись на поиски соответствующего завдения в кварталы Старого Города.Найти что-либо по вменяемым ценам оказалось вопросом совсем не простым, т.к. центр города прдлагал только открытые рестораны, стоимость обеда в котором на двоих составляла 40+ евро на двоих, либо вообще некие кафе высокой кухни. Все же находим некое заведение Oberweiss,обед в котором обходится в 27 евро на двоих. Все очень прилично. Постепенно выбираемся из Старого Города, выходим на Rue de Marche Aux, где расположен важный государственный и туристический объект – Дворец Герцога Люксембурга. За прошедшие с моего предыдущего посещения Люксембурга 10 лет ничего не изменилось – будка с часовым на том же месте, на фоне которой фоткаются туристы. Сфотографировать Дворец полностью достаточно проблематично из-за узости улицы, он просто не помещается в кадр полностью… Затем по узкой, наклонной и постоянно петляющей улице R. De l’Eau R. D. Rost (с обилием сувенирных магазинов и небольших, с виду недорогих кафе) выходим к небольшой обзорной площадке с великолепными панорамными видами на район Grund (где располагалась старинная крепость с подземными катакомбами, а также район одно двухэтажных особняков, увитых плющем) – справа,а также долину реки Alzette – слева. На противоположном берегу которой размещается свежепростроенный в стиле hi-tec Европейский Квартал (Здания Еврокомиссии). Разумеется, все утопает в зелени. Такое впечатление, что что весь нижний город построен по среди лиственного леса.Параллельно реке построен очередной мост-виадук, на этот раз железнодорожный. Траффик поездов по мосту приличный, судя по характерной окраске DB – основное сообщение у Люксембурга с Германией. Сделав панорамные фото, в очередной раз восхитившись возможностью европейцев строить шедевры даже несмотря на сложный рельеф, и удившись авиатрафику – самолеты с местного аэропорта взлетали/сдились каждые 10 минут, снова возвращаемся в центр. По маршруту Bd. Victor Thorn – Rue de Juctice – Rue de Nord возвращаемся в центр. По пути издалека видим Эшские Ворота (Port d’ Eich) – фрагмент крепостной стены с мостом через р.Альзетт. На ул.Юстиции во франкоговорящих городах положено располагаться судебному учреждению – Люксембург не исключение, но местный Дворец Правосудия не впечатляет ни размерами, ни декором. Наконец, добираемся до Театральной Площади – здесь среди старого квартала построено вполне современное здание Городского Театра (1970-80 г.г.).А на самой установлена скульптурная композиция, театральной тематики. Антураж передан очень реалистично, есть даже фрагменты кулисы (композиция выполнена из чугуна – в Люксембурге издавна располагались промышленные предприятия по его производству. Сейчас их заменили офисы крупных металлургических корпораций, мощности которых разбросаны по всему миру). Место очень приятное, есть лавочки для отдыха, а также подземный паркинг и WC. По rue Beamont выходим на rue les Bains. Здесьуже много современной офисной архитектуры, хотя неожиданно встречаются и частные 1-2 этажные особняки. Судя по названий – здесь были (а может и существуют до сих пор), бальнеологические объекты, или как говорять в Европе – «термы». Но спеціально искать не стали, не много не наш интерес.Параллельно rue les Bains проходит Королевский Бульвар (Royal Boulevard) – достаточно широкая магистраль, по которой уже холдит город ской транспорт. В Люксембурге он представлен только автобусами, но не простыми, а с электрическими двигателями, или в крайнем случае, гибридными. Возле Центрального жд вокзала видел станцию по их зарядке- заряжались не через электрический кабель, а через расположенное на крыше автобусы выдвижное устройство, похоже на трамвайный пантограф.Невдалеке от Королевского Бульвара расположена большая лесопарковая зона (по-моему без названия) с небольшими озерами и фонтанами. Разумеется, излюбленное место отдыза местных жителей. Напоминаю, это еще не окраина, просто кусочек леса практически посреди города.Данный лісопарк пересекает несколько улиц, на одной из которых расположена небольшая пригородня автостанция (Gare des Autobus). Пройдя через лес, выходим на улицу Марии Терезии, откуда открывется вид на самую известную панораму города – Мост Герцога Адольфа (виадук), за которым расположен Центральный Банк Люксембурга (высокое монументальное здание с башней и огромными часами). Сразу же за мостом, переходящим в проспект Свободы (Avenue de la Liberte), на первых этажах жилых домов сплошь и рядом начинают замечаться подчиненные Люксембургского Центробанка – коммеческие банки, преимущественно филиалы известных французких банков, хотя замечены и местные, люксембургские.Встречаются Посольства различных государств. Район, по-прежнему очень старинный и красивый,над дорогой бесконечные ряды платанов, архитектура в лучших традициях Парижа! Туристов практически нет, в основном гуляют местные. Отличитальная особенность люксембургских аборигенов – классический стиль одежды – даже ездят на велосипедах и выгуливают собак в костюмах с галстуками-бабочками!. Неожиданно, прямо посреди жилого квартала обнаруживаем розарий – небольшой парк с кустами роз различных сортов. Автобусная остановка рядом так и называется – Rouse Gartchen (Сад Роз, если совсем дословно). По мере приближения к Вокзальной Площади (а длина проспекта Свободы около 1,3 км) тихая европейская идиллия абсолютно не нарушается: забегаловки и сомнительного вида заведения по-прежнему отсутствуют как класс, сплошь фешенебельне магазины, попрошаек и другого неблагополучного контингента (в т.ч. выходцев из Африки и Азии) абсолютно не заметно. Этнические кафе – только турецкие. Не знаю, может на окраинах города, в »спальных районах» ситуация иная, но в центре города и у вокзала все очень прилично. Обратный путь прошел без приключений, автобус снова заполнен едва ли на 30%, снова отправление и прибытие с точностью до минуты, несмотря на то,ч то дважды попадали в пробки, вызванные ремонтом дорог. От Люксембурга осталтсь самые приятные впечатления,такая себе маленькая европейская идиллия, с совсем не идиллическими ценами!
Podró ż owaliś my przez jeden dzień z Saarbrü cken. Pojechaliś my autobusem firmy luksemburskiej. Koszt wycieczki to 8 euro za osobę OW. Bilety są w sprzedaż y w kasie Deutsche Bahn na stacji kolejowej Saarbrü cken. Widział em, ż e niektó rzy pasaż erowie kupili u kierowcy. Autobus jest bardzo wygodny, wygodne siedzenia, odległ oś ć do są siednich są siadó w ś wietna. Wszyscy pasaż erowie zapinają pasy bez zmowy. Autobus jest zapeł niony w 30% (w dni powszednie, 08:25), jedna godzina 15 minut. Wyjazd i przyjazd do najbliż szej minuty. Nie ma przystankó w poś rednich. Widoki za oknem są najpierw czysto przemysł owe (Folklingen, Zakł ady Metalurgiczne, magazyny, elektrownie), potem niektó re lasy, a po wkroczeniu na teren Wielkiego Księ stwa - rolnicze. Gdy zbliż aliś my się do stolicy – zwró cił uwagę na wspó lne salony samochodowe, wszyscy jako jeden – sprzedaż pojazdó w elektrycznych.
W Luksemburgu autobus znajduje się na Centralnym Dworcu Autobusowym, zlokalizowanym jak w wielu europejskich miastach (ale nie w Saarbrü cken) – obok Dworca Centralnego. Chł odny i mglisty. Do centrum decydujemy się na piechotę , chociaż nasz bilet autobusowy obowią zuje w komunikacji mię dzymiastowej. Ulice są szerokie i bardzo czyste. . Architektura jest bardzo podobna do francuskiej, zwł aszcza bogatych dzielnic Paryż a (takich jak Boulevard Haussmann). Wpł ywy francuskie są ró wnież odczuwalne w obecnoś ci sklepó w francuskich sieci handlowych (w szczegó lnoś ci Carrfour i Monoprix). Pierwszy z nich odwiedzamy na Avenue de la Gare. Towar produkowany jest gł ó wnie we Francji, czekolada - w Belgii. Nagle dostrzegamy Risini (egzotyczne, wyprodukowane w Portugalii). Kupujemy, ponieważ nie są dostę pne jako klasa w sklepach Saarbrü cken. W pobliż u widzimy holenderski HEM (produkty niespoż ywcze, artykuł y gospodarstwa domowego itp. ).
Ceny są okoł o dwa razy wyż sze od niemieckich W koń cu docieramy do ulicy, na któ rej skrzyż owaniu nasza Avenue de la Gare przecina most Viaduc Viaduc.
Oferuje on panoramiczne widoki na dolinę rzeki Petrus i centrum miasta. A oto obszar Konstytucji. Po prawej katedra, po lewej sł ynna stela ze Zł otą Kobietą (Gelle Fra), nieco dalej maszt z ogromną flagą Luksemburga, oczywiś cie miejsce spotkań grup turystycznych, po prawej zakrę t do Katedry. Znajduje się tam duż y kiosk z pamią tkami i sklep z pamią tkami. im - bezpł atne WC. Od placu z tarasem widokowym idziemy dalej bulwarem F. Roosevelta, tutaj high-tech z począ tku II wieku stopniowo wypiera staroż ytnoś ć z koń ca XIX wieku, a na Bulwarze Kró lewskim w ogó le nie jest już widoczny, jak należ y do już zbudowanych wież owcó w ze szkł a i betonu, a wcią ż w budowie. Turyś ci w tej okolicy w ogó le nie są widoczni, gł ó wnie tł umy mieszkań có w, gł ó wnie pasza biurowa lub studencka.
Co w zasadzie nie dziwi - czas zbliż a się do obiadu.
Pomię dzy rusztowaniami znajdujemy ł adny budynek Poczty Gł ó wnej (niezbyt nowy, ale niezbyt stary, poł owa XX wieku. Wszę dzie), ską d wysył amy list do domu (pieczą tka 1.40 euro, pocztó wka - 0.5 euro rogu starego miasta i kup w sklepie z pamią tkami-prasą -papierosami, przy okazji koperty, nigdzie). Nastę pnie sami postanawiamy zjeś ć obiad, zagł ę biają c się w poszukiwanie odpowiedniego zadania w kwartał ach Starego Miasta. Znalezienie czegoś w cenach nie był o ł atwym pytaniem, bo w centrum miasta był y tylko restauracje na ś wież ym powietrzu, obiad dla dwojga kosztował.40+ euro dla dwojga, a nawet kilka wykwintnych kawiarenek. Mimo to znajdujemy lokal Oberweiss, gdzie obiad kosztuje 27 euro za dwie osoby. Wszystko jest bardzo przyzwoite.
Stopniowo wychodzimy ze Starego Miasta, kierujemy się na Rue de Marche Aux, gdzie znajduje się waż na atrakcja pań stwowa i turystyczna – Pał ac Księ cia Luksemburga. W cią gu ostatnich 10 lat od mojej poprzedniej wizyty w Luksemburgu nic się nie zmienił o - budka ze straż nikiem w tym samym miejscu, na tle któ rego fotografowani są turyś ci. Sfotografowanie Pał acu jest doś ć problematyczne ze wzglę du na wą ską ulicę , po prostu nie mieś ci się on cał kowicie w kadrze… Potem na wą skiej, pochył ej ulicy, cią gle krę tej, R. De l'Eau R. D. Rost (z wieloma sklepami z pamią tkami i mał e, z pozoru niedrogie kawiarenki) udajemy się na niewielki taras widokowy ze wspaniał ymi widokami na okolicę Grundu (gdzie znajdował a się antyczna forteca z podziemnymi katakumbami, a takż e obszar jednej dwupię trowej rezydencji owinię tej bluszczem) - prawo, a dolina rzeki Alzette - lewo.
Na przeciwległ ym brzegu znajduje się nowo wybudowana, zaawansowana technologicznie Dzielnica Europejska (budynki Komisji Europejskiej). Oczywiś cie wszystko zanurzone jest w zieleni. Wydaje się , ż e cał e dolne miasto zbudowane jest wś ró d lasó w liś ciastych. Ró wnolegle do rzeki wybudowano kolejny most wiaduktowy, tym razem kolejowy. Ruch pocią gó w na moś cie jest przyzwoity, są dzą c po charakterystycznym kolorze DB - gł ó wnego poł ą czenia Luksemburga z Niemcami. Po zrobieniu zdję ć panoramicznych, po raz kolejny podziwiają c moż liwoś ć budowania przez Europejczykó w arcydzieł nawet pomimo trudnego terenu i zachwycają c się ruchem lotniczym - samoloty z lokalnego lotniska startował y/odlatywał y co 10 minut, z powrotem do centrum. Po trasie Bd. Victor Thorn - Rue de Juctice - Rue de Nord powró t do centrum. Po drodze z daleka widzimy Port d'Eich – fragment muru twierdzy z mostem nad rzeką . Alzette. Na ulicy.
Sprawiedliwoś ć w miastach francuskoję zycznych powinna znajdować się w instytucji są dowej – Luksemburg nie jest wyją tkiem, ale tamtejszy Pał ac Sprawiedliwoś ci nie jest imponują cy pod wzglę dem wielkoś ci ani wystroju. W koń cu docieramy do Placu Teatralnego – tutaj w ś rodku staró wki wybudowano bardzo nowoczesny gmach Teatru Miejskiego (1970-80). Zainstalowano kompozycję rzeź biarską i motywy teatralne. Entourage oddane jest bardzo realistycznie, pojawiają się nawet fragmenty zaplecza (kompozycja wykonana z ż eliwa - Luksemburg od dawna sł uż ył do produkcji zakł adó w przemysł owych. Teraz został y one zastą pione biurami wielkich koncernó w metalurgicznych, któ rych obiekty są rozproszone ś wiat). Miejsce bardzo ł adne, są ł aweczki do wypoczynku, podziemny parking i WC. Rue Beamont idziemy na rue les Bains. Nowoczesnej architektury biurowej jest już duż o, choć niespodziewanie pojawiają się prywatne 1-2-pię trowe rezydencje.
Są dzą c po nazwach - istniał y (i mogą nadal istnieć ) obiekty balneologiczne, czyli jak mó wią w Europie - "ł aź nie". Ale nie szukaliś my konkretnie, niewiele jest w naszym interesie. Ró wnolegle do rue les Bains przebiega Bulwar Kró lewski – doś ć szeroka autostrada, przy któ rej dział a już komunikacja miejska. W Luksemburgu reprezentują ją tylko autobusy, ale nie proste, ale z silnikami elektrycznymi, a przynajmniej hybrydowymi. Niedaleko Dworca Centralnego widział em, jak stacja je ł aduje – ł adowali się nie kablem elektrycznym, ale wysuwanym na dachu urzą dzeniem podobnym do pantografu tramwajowego. Niedaleko Bulwaru Kró lewskiego znajduje się duż y obszar leś no-parkowy (moim zdaniem bez nazwy) z mał ymi jeziorami i fontannami. Oczywiś cie ulubione miejsce wypoczynku mieszkań có w. Przypomnę , to nie są siedztwo, tylko kawał ek lasu prawie w ś rodku miasta.
Charakterystyczną cechą luksemburskich aborygenó w jest klasyczny styl ubioru – jeż dż ą nawet na rowerach i wyprowadzają psy w kostiumach z muszkami! . Niespodziewanie na ś rodku osiedla znajduje się ró ż aniec - mał y park z krzakami ró ż ró ż nych odmian. Pobliski przystanek autobusowy nazywa się - Rouse Gartchen (dosł ownie Ogró d Ró ż ). Gdy zbliż amy się do Placu Dworcowego (a dł ugoś ć Alei Wolnoś ci wynosi ok. 1.3 km), cicha europejska sielanka nie jest w ż aden sposó b zakł ó cana: jadł odajni i wą tpliwy wyglą d placó wki wcią ż nieobecne jako klasa, cał kiem modne sklepy, ż ebracy i inne w niekorzystnej sytuacji. z Afryki i Azji) jest cał kowicie niewidoczny. Kawiarnie etniczne - tylko tureckie. Nie wiem, moż e na obrzeż ach miasta, w sypialniach sytuacja jest inna, ale w centrum i przy dworcu wszystko jest bardzo przyzwoite.
Droga powrotna przebiegł a bez ż adnych przygó d, autobus znó w zapeł niony prawie w 30%, odjazdy i przyjazdy ponownie co do minuty, mimo ż e dwa razy staliś my w korkach spowodowanych remontami dró g. Najprzyjemniejsze wraż enia pozostawił Luksemburg, taka mał a europejska idylla, z niezbyt sielankowymi cenami!
