Mój piękny Neapol. Część 7. Spacer po mieście (ciąg dalszy)
Cią g dalszy. Zacznij tutaj >>>
Z koś cioł a San Domenico Maggiore, na tył ach bloku mię dzy Via Tribunali i Spaccanapoli, znajduje się kaplica Sansevero, któ rą odwiedziliś my podczas naszej ostatniej podró ż y. Dla mnie to był o najsilniejsze wraż enie zabytkó w Neapolu.
Przy wejś ciu zawsze jest dł uga kolejka:
Opł ata za wstę p wynosił a 6 euro, moż na był o kupić przewodnik audio, ale nie ma ję zyka rosyjskiego. W kaplicy obowią zuje cał kowity zakaz nie tylko robienia zdję ć , ale takż e z jakiegoś powodu korzystania z przewodnikó w. Opiekunowie przybywają natychmiast. Musiał em czytać w tajemnicy. Dlatego wszystkie zdję cia pochodzą z Internetu.
Kaplica zyskał a nowoczesny wyglą d w wyniku przebudowy przeprowadzonej przez Raimondo de Sangro, sió dmego księ cia Sansevero, w latach 1749-1767. Ksią ż ę Raimondo był znany z szerokiej wiedzy z zakresu chemii, literatury, filozofii, artylerii,
strategia wojskowa i inne obszary wiedzy; osobiś cie nadzorował odbudowę kaplicy, angaż ują c najlepszych artystó w i rzeź biarzy swoich czasó w, ustalają c tematykę ich przyszł ych dzieł i rozważ ają c ich umiejscowienie w kaplicy. Dzię ki temu Kaplica Sansevero stał a się solidnym, kompletnym i przemyś lanym dzieł em sztuki, odzwierciedlają cym szeroką wiedzę , a takż e masoń skie przekonania jej twó rcy.
Sklepienie ś wią tyni zawiera ogromny fresk autorstwa Francesco Marii Russo, któ ry został nazwany „Rajem Sansevero” (1749). Skł ad farb, któ rymi został namalowany fresk, został osobiś cie skomponowany przez księ cia Raimondo, przez ostatnie dwa i pó ł wieku od jego napisania kolory nie wyblakł y ani nie wyblakł y.
W kaplicy znajdują się liczne marmurowe nagrobki, któ re są alegorią ró ż nych cnó t, któ rą trudno rozszyfrować bez wskazó wek.
W centrum kaplicy znajduje się marmurowa rzeź ba „Chrystus pod cał unem”, stworzona przez mistrza Giuseppe Sanmartino (1753), okrywają ca ciał o Chrystusa tkaniną cał unu. Wykonana z najwyż szym kunsztem wydaje się przezroczysta i lekka, choć wykonana jest z marmuru. Rzeź ba „Chrystus pod Cał unem” to uznane arcydzieł o sztuki barokowej, któ re zachwyca wielu zwiedzają cych. Nawet wielki Antonio Canova powiedział , ż e jest gotó w poś wię cić dziesię ć lat swojego ż ycia, aby stać się autorem tego dzieł a.
Wś ró d najsł ynniejszych dzieł sztuki w kaplicy, statua Czystoś ci autorstwa Antonio Corradiniego jest grobowcem Cecylii Gaetani,
matka księ cia Raimondo, któ ry zmarł wkró tce po porodzie.
Jeszcze bardziej zł oż oną alegorią jest pomnik ojca księ cia Raimondo, Antonio de Sangro. Wł oska nazwa tego pomnika, Disinganno, jest tł umaczona na rosyjski jako „Pozbycie się zaklę cia”. Antonio de Sangro, po ś mierci swojej mł odej ż ony, prowadził nieuporzą dkowane, a nawet lekkomyś lne ż ycie, pozostawiają c syna Raimondo na wychowanie dziadka. Zdają c sobie sprawę z bezsensu takiego marnowania ż ycia, Antonio pokutował , a nastę pnie przyją ł kapł ań stwo.
Usunię cie zaklę cia Francesco Quirolo to najsł ynniejsze z jego dzieł . Zabytek jest cenny za najdoskonalszą pracę na marmurze i pumesie, z któ rych wykonana jest siatka. Quirolo był jedynym z neapolitań skich mistrzó w, któ ry zgodził się na tak delikatną pracę , reszta odmó wił a,
wierzą c, ż e za jednym dotknię ciem noż a sieć rozpadnie się na kawał ki.
W krypcie, w dwó ch szklanych gablotach, zmumifikowane ciał a mę ż czyzny i kobiety są wystawione w pozycji pionowej. Ukł ad krą ż enia (serce, tę tnice, ż ył y) pozostaje nienaruszony przez ponad dwa stulecia. Do chwili obecnej nie ma zadowalają cego wyjaś nienia sposobu, w jaki dokonano zachowania tych ciał . Co wię cej, anatomia w czasach księ cia Raimondo nie miał a tak jasnego wyobraż enia o budowie ukł adu krą ż enia czł owieka.
Wró ć my do Spaccanapoli, tutaj nazywa się Via Benedetto Croce.
Przejś ciePał ac wenecki (Palazzo Venezia), zbudowany w XV wieku i podarowany w 1412 roku przez kró la Wł adysł awa II z Neapolu Republice Weneckiej dla konsuló w generalnych w Neapolu. Moż esz wejś ć do pał acu, wejś ć na taras,
pić kawę , jest sklep z pamią tkami.
Wejś cie do pał acu prowadzi przez bramę , w któ rej moż na nosić herb rodziny Capone. Na lewo od wejś cia znajduje się XVIII-wieczna otwarta klatka schodowa z trzema ł ukami. zabytkowy ogró d Palazzo Venezia, znajdują cy się na jednej z loggii. Po schodach pał acu moż na wejś ć do ogrodu.
Zbliż amy się do ogromnego kompleksu klasztornego Santa Chiara (Santa Chiara), poś wię conego ś w. Klarze z Asyż u, zał oż ycielce zakonu klarysinó w.
Budowa bazyliki rozpoczę ł a się w 1310 roku na rozkaz Roberta z Anjou i jego ż ony Sanchy z Majorki w miejscu kompleksu ł aź ni rzymskich z I wieku naszej ery. W tym celu powoł ano architekta Gallardo Primario.
Po lewej stronie koś cioł a znajduje się dzwonnica,
któ rego budowę rozpoczę to w 1338 r. , ale z powodu braku funduszy po ś mierci Roberta z Anjou i trzę sieniu ziemi z 1456 r. ukoń czono ją dopiero w 1604 r.
Z „dekoracji” wewną trz koś cioł a Santa Chiara - freski Giotta, a takż e sarkofagi kró ló w Andegawenó w (poprzednikó w wł adcó w aragoń skich). Poś rodku tylnej ś ciany wznosi się gró b Roberta Andegaweń skiego.
Wię kszoś ć odwiedzają cych przycią ga nie sam koś ció ł , ale dziedziniec klasztorny Sió str Klarysek. Został dobudowany znacznie pó ź niej niż koś ció ł - w 1739 roku. Ś ciany jej galerii są pomalowane freskami, a ł awki i kolumny wył oż one są majolikami. Sam klasztor nosił nazwę majolica.
Kruż ganek z majoliki to dzieł o Domenico Antonio Vaccaro z 1739 roku. Architekt zachował surową gotycką strukturę galerii, przerabiają c jedynie alejki ogrodowe, któ re jednak został y zamienione w niesamowite dzieł o sztuki.
Do ogrodu przeniesiono dwie fontanny z XIV wieku, z któ rych jedną zdobią cztery rzeź by lwó w. Bracia Donato i Giuseppe Massa ozdobili kolumny wzdł uż alejek majoliką z roś linnymi ornamentami. Na kafelkach zdobią cych ł awki, ustawionych w cieniu drzewek pomarań czowych i cytrynowych, namalowano sceny rodzajowe z mitologii antycznej i wiejskiego ż ycia neapolitań czykó w, pejzaż e, sceny z ż ycia klasztornego. Wejś cie na kruż ganek jest pł atne, 6 euro.
Santa Chiara graniczy z przestronnym obszarem Piazza del Gesu Nuovo z obeliskiem Niepokalanego Poczę cia (Guglia del Immacolata) w centrum. Ten majestatyczny barokowy pomnik został wzniesiony w XVIII w. wedł ug projektu Giuseppe Genuino. Obelisk wień czy miedziana rzeź ba przedstawiają ca ikonograficzny wizerunek Matki Boż ej Niepokalanie Poczę tej: Matka Boż a bez Dziecią tka, pod Jej stopami to miesią c, otoczona jest symbolami czystoś ci.
Koś ció ł Gesu Nuovo (Chiesa del Gesu Nuovo) wyró ż nia się na placu niezwykł ą fasadą z kamiennych pł yt w kształ cie fasetowanego diamentu.
Jezuici mieli już ś wią tynię w Neapolu,
Koś ció ł nosił nazwę Nowy - Gesu Nuovo, przekształ cony przez jezuitó w na przeł omie XVI i XVI wieku. z renesansowego Palazzo Sanseverino.
Trzynawowe wnę trze w kształ cie krzyż a greckiego wień czy kopuł a odrestaurowana po trzę sieniu ziemi w 1688 roku
Na ś cianie wejś ciowej znajduje się niedawno odrestaurowany ogromny fresk „Wypę dzenie Heliodry ze ś wią tyni” (F. Solimena, 1725).
Podł ogi, ś ciany naw i kaplic wykoń czone są marmurem.
Oł tarz gł ó wny wykonany z kamieni szlachetnych.
Drewniane, zł ocone etui na ikony z XVII wieku. w kaplicy San Francesco de Geronimo.
W drugiej kaplicy po prawej stronie spoczywają szczą tki ś w. Giuseppe Moscatiego (1880-1927), neapolitań skiego lekarza bez srebra, kanonizowanego w 1987 roku.
i bardzo szanowany przez mieszczan.
Jeś li udasz się Via Santa Anna z Piazza Gesu Nuovo. . .
. . . potem wyjdziemy na pię kny plac Monteoliveto z fontanną poś rodku, zaprojektowanym przez Cosimo Fandzago (1671-1673). Gł ó wną czę ś cią fontanny jest brą zowy posą g kró la Hiszpanii Karola II.
Za fontanną Palazzo Orsini di Gravina (1513-1549) znajduje się obecnie Wydział Architektury Uniwersytetu Neapolitań skiego.
Idą c dalej wzdł uż Via Monteoliveto, moż esz zobaczyć takie ciekawe budynki:
Docieramy do wejś cia do koś cioł a ś w. Anny Lombardzkiej (Chiesa di Sant'Anna dei Lombardi), nieokreś lona fasada kryją ca prawdziwe skarby.
Koś ció ł ma oszał amiają cą mozaikową posadzkę z kolorowego marmuru, na ś cianach i sufitach (ale nie na wszystkich) renesansowe freski, rzeź bione oł tarze i nagrobki oraz w zakrystii niesamowite mozaikowe panele drewniane. Refektarz był bogato zdobiony freskami przez Giorgio Vasari.
Ponadto - oratorium San Sepolcro (St. Sepulcher), skł adają ce się z dwó ch sal. W drugiej sali jedno z arcydzieł dekoracji koś cielnej „Pieta” wyrzeź bione w 1492 r. przez rzeź biarza z Modeny Guido Mazoni.
Zakrystia został a namalowana przez sł ynnego renesansowego artystę i wybitnego historyka sztuki Giorgio Vasariego; zawiera drewniane fotele ozdobione inkrustacją autorstwa wybitnego mistrza Fra Giovanniego da Verona (1506-1510).
Wró ć my do Spaccanapoli,
przekraczamy Via Toledo i skrę camy w malowniczą okolicę Montesanto (Montesanto).
Oto stacja kolejowa z dwoma odgał ę zieniami pocią gó w Cumana i Circumflegrea, stacją metra i jedną z czterech kolejek linowych, któ ra ł ą czy najwyż szą czę ś ć wzgó rza Vomero z centrum miasta. Dł ugoś ć linii to 825 metró w. Na tej linii znajduje się ró wnież stacja poś rednia.
Tu jest ró wnież mał y rynek:
Wysiadamy na koń cowej stacji „Morgen”, przy wyjś ciu najtań sza pł atna toaleta (kabina automatyczna), któ rą widział em – 20 centó w. Bardzo przydatne.
Vomero jest obecnie jednym z najbardziej prestiż owych obszaró w Neapolu. To spokojne miejsce obfituje w muzea, zabytki, sklepy i zabytkowe kawiarnie.
Obszar ten zamieszkuje zamoż na klasa ś rednia, dzię ki czemu na ulicach jest mniej ś mieci i chaosu. Dojeż dż ają do niej z centrum jedną z 3 kolejek linowych (czas 5-10 minut, czę stotliwoś ć odjazdó w 10 minut), jest też stacja metra (Vanvintelli). Okolica jest bardzo malownicza z pię knymi widokami.
Istnieje ró wnież park miejski Villa Floridiana. W 1817 roku willę nabył kró l Ferdynand I. Willa został a kupiona dla ż ony Ferdynanda I, Lucii Partanno Migliacci. A willa otrzymał a na jej cześ ć imię Floridiana, ponieważ ż ona Ferdynanda był a księ ż ną Floridian.
Zamek Sant Elmo to ś redniowieczna twierdza,
zbudowany w latach 1329-1343 w pobliż u klasztoru kartuzó w San Martino. Są one widoczne ze wzgó rza Vomero z niemal każ dego miejsca w mieś cie.
Począ tkowo zamek sł uż ył jako fortyfikacja i ochrona Neapolu przed morzem, biorą c udział w prawie wszystkich historycznych wydarzeniach miasta. Jest zbudowany w formie gwiazdy z sześ cioma wał ami i zdaje się dominować w krajobrazie miasta.
Przy zamku znajduje się taras widokowy Belvedere San Martino, z któ rego na pierwszy rzut oka widać cał y Neapol.
Czarne „pę knię cie” to dokł adnie to samo Spaccanapoli. Tym razem na gó rze wiał silny wiatr, nawet trudno był o utrzymać kamerę prosto.
Pod zamkiem znajduje się klasztor San Martino (Certosa di San Martino), zbudowany w 1368 r. oraz koś ció ł o tej samej nazwie.
Kilkakrotnie przebudowywany. Nowoczesny wyglą d zaprojektował ten sam sł ynny Cosimo Fandzago. Obecnie w murach klasztoru otwarte jest Muzeum San Martino (Certosa e Museo di San Martino). Wejś cie jest pł atne, koszt to 6 euro.
Tym razem nie pojechaliś my do klasztoru, ale musimy zostawić coś na nastę pną podró ż .
Zdecydowaliś my się wró cić pieszo sł ynną Via Pedamentina (Pedamentina San Martino), są to schody, jak mó wią , skł adają ce się z 414 stopni, przechodzą ce wzdł uż zbocza wzgó rza Vomero i ł ą czą ce się z historycznym centrum Neapolu Spacer po nim jest ciekawy, ale mę czą cy, zejś cie dwadzieś cia zaję ł o kilka minut.
Prawie nie był o ludzi, chociaż kiedyś był o tu bardzo tł oczno. Oto kadr z filmu „Wczoraj, dziś jutro” z Sophią Loren, rodem z tych miejsc.
Powoli dotarliś my do począ tku schodó w prowadzą cych na Corsę Vittorio Emanuel.
Po obiedzie czuliś my się już zmę czeni i przejechaliś my już kilka przystankó w autobusowych wzdł uż Corso, a potem zeszliś my po schodach.
Aby zobaczyć Palazzo Mannajuolo, pierwszy cał kowicie wzmocniony betonowy pał ac w Neapolu, znajdują cy się przy Via Filangeri i jeden z najbardziej udanych przykł adó w architektury Liberty w mieś cie. Na zlecenie przedsię biorcy i inż yniera Giuseppe Mannajuolo ten wyją tkowy pał ac został zbudowany w latach 1910-1911.
Szczegó lne wraż enie robi zachodnia fasada budynku, któ rej naprzemiennie wypukł e i wklę sł e elementy zwień czone są sztuczną kopuł ą .
Jednak gł ó wną atrakcją są kinowe, pokryte schody budynku, oszał amiają ca eliptyczna kreacja ozdobiona parapetami z kutego ż elaza i wytł aczanymi marmurowymi schodami.
Nastę pnie poszliś my znajomą drogą wzdł uż pieszych przez Chiaia. Po drodze odwró ciliś my się , by spojrzeć na Palazzo Chelamare – jeden z najpię kniejszych renesansowych pał acó w w mieś cie, zbudowany w XVI wieku. Nastę pnie dobudowano kaplicę , autorem projektu był sł ynny wł oski architekt Ferdinando Fugu.
Znowu przechodzimy przez Plac Plebescito do Fontanny Neptuna, któ ra obecnie znajduje się na ogromnym Piazza Municipio (Piazza Municihio),
któ ra rozcią ga się od Urzę du Miasta do Dworca Morskiego.
Fontanna Neptuna kilkakrotnie w swojej historii przenosił a się z miejsca na miejsce. Sam pomnik został zbudowany przez Giovanniego Domenico D'Aurię wedł ug projektu szwajcarskiego architekta Domenico Fontany na począ tku XVII wieku. W tworzeniu fontanny brali udział ró wnież rzeź biarze-architekci Michelangelo Naccherino, Pietro Bernini i Cosimo Fandzago.
To koń czy naszą podró ż do Neapolu. Radzę wszystkim odwiedzić to pię kne, tę tnią ce ż yciem miasto.
