Irlandia – wycieczka na szmaragdową wyspę. Część 2. Pod Koroną Brytyjską

19 Październik 2014 Czas podróży: z 10 Lipiec 2014 na 11 Lipiec 2014
Reputacja: +4970
Dodaj jako przyjaciela
Napisać list

Tymczasem wjeż dż amy do Irlandii Pó ł nocnej – administracyjnej i politycznej czę ś ci Zjednoczonego Kró lestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Pó ł nocnej, poł oż onej w pó ł nocno-wschodniej czę ś ci wyspy Irlandii. Irlandii Pó ł nocnej nie należ y mylić z Ulsterem – historyczną prowincją Irlandii, skł adają cą się z 9 hrabstw. Irlandia Pó ł nocna jest administracyjno-terytorialną jednostką Wielkiej Brytanii, któ ra obejmuje tylko 6 z 9 hrabstw Ulsteru. Data powstania Irlandii Pó ł nocnej – 3 maja 1921 r. Jest to najmniejsza i najbiedniejsza czę ś ć Wielkiej Brytanii. Jej gospodarka tradycyjnie opierał a się na rolnictwie, a 80% ziemi to nadal pola uprawne. Gł ó wnymi produktami rolnymi są tutaj mleko, mię so, bekon, jajka, owies, ziemniaki i ję czmień . Przemysł koncentruje się na obszarach duż ych portó w.

Niemniej jednak są tu zachwycają ce pię knem gó ry, leś ne doliny i inne ciekawe miejsca, wś ró d któ rych jest stolica Irlandii Pó ł nocnej – miasto Belfast.


W X wieku Wikingowie zdominowali Irlandię . W XII wieku Henryk II, kró l Anglii pochodzenia anglo-normań skiego, rozpoczą ł inwazję na Irlandię . I chociaż wię kszoś ć kraju znajdował a się pod kontrolą szlachty anglo-normań skiej, w ś redniowieczu Anglia prawie nie uciekał a się do bezpoś rednich rzą dó w w Irlandii. Za panowania Elż biety I przeprowadzono szereg akcji karnych przeciwko irlandzkim buntownikom, a prowincja Ulster stał a się gł ó wnym oś rodkiem oporu, któ ry trwał do 1607 roku (kiedy przywó dcy tego ruchu musieli uciekać ). Doprowadził o to do tego, ż e w XVII wieku w Ulsterze osiedlił o się wielu protestantó w z Anglii i Szkocji, któ rych religia wyalienował a się z rdzennej ludnoś ci rzymskokatolickiej Irlandii.

Dominują cą pozycję Anglo-Irlandczykó w zapewnił o ostatecznie w 1690 r. zwycię stwo protestanckiego kró la Wilhelma III nad armią rzymskokatolicką Jakuba II w bitwie pod Boyne. W 1798 r. Irlandczycy zbuntowali się przeciwko brytyjskim rzą dom (duż ą rolę w tym odegrali zirytowani Ulster Presbyterians). W efekcie Irlandia utracił a parlament, któ ry od 1782 roku miał autonomiczny status, a w 1801 roku w wyniku „Aktu Unii” Irlandia ostatecznie poł ą czył a się z Wielką Brytanią . Irlandia Pó ł nocna nie został a oddzielona od Irlandii Poł udniowej, dopó ki w 1886 r. nie pojawił się wniosek Williama Gladstone'a dotyczą cy samorzą du w Irlandii. Pó ł nocni protestanci obawiali się dominacji wię kszoś ci katolickiej. Ponadto przemysł był skoncentrowany w pó ł nocnej czę ś ci i zależ ny od rynku brytyjskiego. Kiedy wybuchł a I wojna ś wiatowa, mię dzy regionami wybuchł a wojna domowa.

Jednak Irlandia Pó ł nocna nie stał a się podmiotem politycznym, dopó ki sześ ć hrabstw nie uchwalił o ustawy o samodzielnoś ci z 1920 r. , a w Belfaś cie utworzono pó ł autonomiczny parlament i gubernatora mianowanego przez kró la.

Wedł ug spisu ludnoś ci kraj liczy ponad 1.8 mln osó b: 50% mieszkań có w uważ a się za protestantó w, prawie 40% za katolikó w, reszta należ y do mniejszoś ci wyznaniowych. Wię kszoś ć protestantó w to potomkowie osadnikó w szkockich i angielskich, któ rzy przenieś li się do pó ł nocno-wschodniej Irlandii w XVII wieku. Zgodnie z tradycjami kulturowymi są to w wię kszoś ci Brytyjczycy i zwolennicy utrzymania unii z Wielką Brytanią . Katolicy są Irlandczykami w swojej kulturze i historii, dlatego wię kszoś ć z nich chciał aby mieszkać w zjednoczonej Irlandii.

Wycieczka po Belfaś cie


Poznajemy Belfast - malownicze miasto u ujś cia rzeki Lagan nad Morzem Irlandzkim, liczą ce 600 tys. mieszkań có w. Belfast został zał oż ony przez Anglika Johna de Courcy, któ ry zbudował tu swó j zamek w 1177 roku. Nazwa Belfast jest tł umaczona z ję zyka celtyckiego jako „piaskowy bró d u ujś cia Farset” od nazwy ż eglownej rzeki Forset, któ ra pł ynę ł a w XVII wieku, gdzie obecnie znajduje się High Street. Belfast otrzymał oficjalny status miasta w 1888 roku, a od dnia zał oż enia w 1921 roku Irlandia Pó ł nocna stał a się jego stolicą.

Naszą znajomoś ć z miastem zaczynamy od Queen's University (Queens University). któ rego gł ó wny budynek - gmach Lanyon, znajdują cy się przy University Road, goś cinnie otworzył nam swoje podwoje. Uczelnia jest czł onkiem grupy Russell z najlepszych 20 uniwersytetó w badawczych w Wielkiej Brytanii, a takż e Association of Commonwealth Universities.

Budynki uniwersyteckie znajdują się w centrum dzielnicy Queens, jednej z 7 kulturalnych dzielnic Belfastu.

Poprzednik uniwersytetu został zał oż ony w 1810 roku przez Kró lewski Instytut Akademicki w Belfaś cie, któ ry istnieje do dziś . Otrzymał przywilej kró lewski w 1845, otwarty w 1849 jako Queen's College w Belfaś cie. W tym czasie otwarto kilka kolejnych uniwersytetó w pod nazwą "Queen's College" - w Cork i Galway. Wszystkie trzy uczelnie był y filiami Queen's Irish University, któ ry został zał oż ony w celu promowania szkolnictwa wyż szego dla katolikó w i prezbiterianó w, w przeciwień stwie do Trinity College, któ ry w tamtym czasie był cał kowicie anglikań ski.

W 1879 r. Queen's University of Ireland został przekształ cony w Queen's University of Ireland, któ ry z kolei na podstawie irlandzkiej ustawy o uniwersytetach z 1908 r. został podzielony na dwa uniwersytety: Irish National University i Queen's University Belfast.

W pobliż u budynkó w uniwersyteckich znajdują się Ogró d Botaniczny i Tropikary.

Ogrody Botaniczne są domem dla najwię kszego muzeum w Irlandii Pó ł nocnej, Ulster Museum, któ re ma okoł o 8000 metró w kwadratowych powierzchni wystawienniczej, prezentują c materiał y ze zbioró w sztuki i sztuki uż ytkowej, archeologię , etnografię , skarby z hiszpań skiej Armady, historię lokalną , numizmatyka, archeologia przemysł owa, botanika, zoologia i geologia.

Przy wejś ciu do Ogrodu Botanicznego znajduje się pomnik wybitnego fizyka Kelvina.


Kiedy kró lowa Wiktoria nadał a Belfastowi status miasta w 1888 roku, postanowiono wybudować tutaj nową katedrę . Postanowili umieś cić katedrę na miejscu zbudowanego w 1776 roku koś cioł a ś w. Anny. Irlandzki architekt Sir Thomas Drew zaprojektował katedrę w irlandzkim stylu romań skim. Kamień wę gielny poł oż ono w 1899 roku. Ś ciany i kolumny nowej katedry został y zbudowane na szczycie starego koś cioł a, któ ry sł uż ył do 1903 roku. Pó ź niej stare mury został y zniszczone. Ze wzglę du na charakter tutejszego bagiennego gruntu, w fundament trzeba był o wbić.15-metrowe pale. Prace trwał y 80 lat, katedra został a cał kowicie ukoń czona do 1981 roku. W Wielkanoc 2007 roku na dachu katedry wzniesiono 53-metrową iglicę ku pamię ci ofiar zamachu terrorystycznego z 11 wrześ nia 2001 roku w Stanach Zjednoczonych. Naboż eń stwo 11 wrześ nia 2007 r. odprawił ksią dz z Nowego Jorku.

Gł ó wny plac Donegall jest sercem nowoczesnego Belfastu.

Na placu znajduje się wiele budynkó w o ró ż nych stylach architektonicznych, od wiktoriań skiego po Art Deco i Art Nouveau.

Jedną z gł ó wnych atrakcji stolicy Irlandii Pó ł nocnej jest mieszczą cy się tu Ratusz (Belfast City Hall), któ ry został zbudowany w 1906 roku na uroczystą pamią tkę nadania pię knej kró lowej Wiktorii w 1888 roku statusu miasta. miejsce Belfast. Na pię knych bramach ratusza widnieje herb miasta Belfast.

Ratusz jest wspaniał ym przykł adem mieszanki styló w architektonicznych. Umieję tne symetryczne wież e, „przeł amane” jedną ogromną kopuł ą poś rodku, klasyczny tró jką tny fronton nad wejś ciem do budynku z duż ą pł askorzeź bą i solidnymi kolumnami, jakby wywodzą cymi się z kart staroż ytnych mitó w greckich… Wszystko to jest owocem wielkich brytyjskich architektó w, któ rzy stworzyli bardzo, bardzo godne schronienie dla urzę dnikó w miejskich Belfastu.

Aby ci sami urzę dnicy, na czele z burmistrzem, zawsze pamię tali, komu sł uż ą , przy gł ó wnym wejś ciu do ratusza wzniesiono pomnik kró lowej Wiktorii, surowej i nie do zdobycia.

Wokó ł ratusza znajduje się wiele pię knych posą gó w. Na szczegó lną uwagę zasł uguje kompozycja The Titanic Memorial, osadzona na pamią tkę zatonię cia Titanica. Na cokole pomnika wyryte są nazwiska osó b, któ re zginę ł y w tej katastrofie. „Titanic został zbudowany w stoczni w Belfaś cie i to wł aś nie stą d wyruszył na swoją jedyną drogę , któ ra stał a się legendarna.

Jest takż e domem dla sł ynnej Biblioteki Linen Hall, w któ rej znajdują się wszystkie najważ niejsze skarby pię knej literatury irlandzkiej. W pobliż u budynku ratusza znajduje się Ogró d Pamię ci.

A zaledwie rzut kamieniem od siedziby wł adz miasta znajduje się najwię ksza atrakcja miejska Belfastu - diabelski mł yn. Warto jeź dzić!


Po pierwsze moż na zobaczyć , jak pię kna jest stolica Irlandii Pó ł nocnej z lotu ptaka, a po drugie moż na zobaczyć budynek Ratusza we wszystkich jego szczegó ł ach, takż e z gó ry.

Codziennie odbywają się bezpł atne wycieczki po Ratuszu, my też zostaliś my jego uczestnikami. Odwiedzają cy wchodzą do ratusza przez imponują ce kamienne bramy i marmurowy hol.

Dalej znajdują się schody gł ó wne, do dekoracji któ rych wykorzystano cztery rodzaje marmuru – trzy z Wł och i jeden z Grecji. Duż e witraż e wzdł uż schodó w przedstawiają najważ niejsze wydarzenia w mieś cie, od podpisania przez kró la Jakuba I w 1613 roku aktu prawnego po nadanie Belfastu jako okrę gu administracyjnego w 1899 roku.

Na parterze znajduje się brą zowy posą g ostatniego hrabiego Belfastu, Fryderyka Richarda Chichestera.

Znany ze swojej pracy na rzecz promocji sztuki w Belfaś cie, pokazano go trzymają cego ksią ż kę w lewej rę ce.

Gł ó wna kopuł a wznosi się na wysokoś ć okoł o 53 metró w. Poniż ej znajduje się tzw. Whispering Gallery, podobna do tej w katedrze ś w. Pawł a w Londynie. Swoją nazwę zawdzię cza cechom architektonicznym, któ re pozwalają usł yszeć wszystko, co mó wi się szeptem na przeciwległ ej ś cianie. Nad galerią pierś cień witraż y przedstawiają cych znaki zodiaku.

W budynku ratusza mieś ci się sala posiedzeń rady miejskiej. 51-osobowa rada spotyka się tutaj pierwszego roboczego dnia każ dego miesią ca. W komnacie rady znajduje się wiele portretó w znanych postaci publicznych i politycznych, takich jak kró l Edward VII, hrabia Shaftesbury i sir Edward Harland. W tej sali zwiedzają cy mogą zasiadać nie tylko przy stoł ach deputowanych, ale takż e, ubrani w szaty, zają ć miejsce burmistrza.

Belfast to miasto kontrastó w. Kiedy w nim jesteś , jesteś przepojony tą myś lą . Cał e miasto przedzielone jest wysokim murem, któ ry został zbudowany w 1969 roku.


Z jednej strony ż yją protestanci, z czego okoł o 52%. Z kolei katolicy irlandzcy – 48%. W murze znajduje się kilka bram, któ re automatycznie zamykają się o 22:00. A po tym czasie nie da się przedostać z jednej czę ś ci miasta do drugiej. Mijamy okolice katolikó w, tutejsze domy wyglą dają raczej kiepsko. Nie tylko mur, ale cał e miasto pokryte jest graffiti zwią zanym z dział aniami militarnymi czy wyzwoleń czymi, mimo ż e kruchy rozejm jest utrzymywany od okoł o 20 lat.

Przenosimy się do protestanckiej czę ś ci miasta, któ ra wyglą da ł adniej niż katolicka. Graffiti też się tu odbywają , ale ich treś ć jest inna. Oliver Cromwell nie mó gł tutaj zrobić . Był bezpoś rednią przyczyną wszystkiego, co dzieje się teraz na tej ziemi.

Cytat na domu: „Katolicyzm to wię cej niż religia. To jest sił a polityczna. I sprawia, ż e ​ ​ wierzy się , ż e nie bę dzie pokoju w Irlandii, dopó ki Koś ció ł katolicki nie zostanie zniszczony”.

W 1690 roku miał a miejsce najwię ksza bitwa w historii Irlandii, w wojnie mię dzy protestantami a katolikami - decydują ca bitwa podczas Chwalebnej Rewolucji nad rzeką Boyne. Kró l Wilhelm III (protestant) pokonuje wojska Jakuba II (katolika). Jest to wydarzenie, któ re protestanci z Irlandii Pó ł nocnej co roku ś wię tują.12 lipca podczas procesji w wielu miastach. W ostatnim czasie procesje Zakonu Pomarań czowego wywoł ują coraz wię cej konfliktó w, gdyż trasa ich procesji wiedzie przez dzielnice zamieszkane przez katolikó w. Policja w tej chwili się ukrywa. Byliś my w Belfaś cie 2 dni przed tymi tradycyjnymi procesjami, kiedy protestancka czę ś ć miasta został a udekorowana w ramach przygotowań do tego wydarzenia.

Na cześ ć tego ś wię ta protestanci budują takie wież e, któ re zostaną spalone o pó ł nocy.


Na statku przebywał o 3547 osó b – tyle samo moż e pomieś cić kompleks muzealny Titanic Belfast. Symboliczne, prawda? Muzeum, zbudowane w dokach Belfastu, zapoznaje zwiedzają cych z historią budowy i wodowania Titanica. Historię reprezentują najciekawsze fakty i niezwykł e osobistoś ci zwią zane ze statkiem. Jak typowe dla nowoczesnych muzeó w, interaktywne eksponaty odgrywają w ekspozycji waż ną rolę , pomagają wskrzeszać wydarzenia historyczne i budzić przeż ycia. Chociaż na ś wiecie istnieją inne muzea poś wię cone Titanicowi, Belfast jest wł aś ciwym miejscem na nowe muzeum, ponieważ liniowiec został zbudowany w tym mieś cie. W kompleksie Titanic Belfast znajduje się dziewię ć galerii tematycznych, z kilkoma wystawami, atrakcjami, instalacjami i wszystkim, co dotyczy legendarnego statku, a takż e jego braci - statkó w olimpijskich i Britannic:

1. Rozkwit gospodarczy w Belfaś cie na począ tku XX wieku.

Stocznia - Ta galeria znajduje się wokó ł odtworzonej kierownicy Titanica.

3. Wodowanie - o wodowaniu statku na wody Zatoki Belfast.

4. Zakoń czenie statku - wirtualna wycieczka po wszystkich pomieszczeniach statku.

5. Pierwszy lot - z Belfastu do Sutgempon, potem do Cherbourga, Queenstown....

6. Toną cy „Titanic” – katastrofa z 14-15 kwietnia 1912 r.

7. Konsekwencje katastrofy - badanie katastrofy.

8. Mity i legendy - utrwalają ce historię Titanica.

9. Recenzja wraku Titanica na dnie - w miejscu, w któ rym obecnie się znajduje, na gł ę bokoś ci 3700 metró w na wodach Pó ł nocnego Atlantyku. Pod szklaną podł ogą kamera z rybim okiem pokazuje zatopiony statek. Galeria opowiada ró wnież o wyprawie dr. Ballarda, odkrywcy Titanica na dnie oceanu.

Budynek znajduje się na Wyspie Kró lowej, kawał ku ziemi przy wejś ciu do Zatoki Belfast, któ ra został a uwolniona od wody w poł owie XIX wieku.

Był uż ywany przez wiele lat przez stoczniowcó w Harland and Wolf, któ rzy zbudowali ogromne pochylnie i suche doki, aby pomieś cić jednoczesną budowę Olympic i Titanica. Upadek przemysł u stoczniowego w Belfaś cie spowodował , ż e znaczna czę ś ć obszaru został a opuszczona. Wię kszoś ć opuszczonych budowli na wyspie został a zniszczona. Niektó re z nich otrzymał y status budowli z listy, w tym pochylnie i suche doki Olympic i Titanic, a takż e kultowe dź wigi Samson i Goliath. Teraz wyspa ma nowoczesne budynki i zagospodarowany teren.

Stą d masz pię kny widok na zatokę i przeciwległ y brzeg.

Niedaleko znajduje się nowoczesna Odyssey Arena, budynki w centrum Belfastu zawierają ce kilka zintegrowanych, ale odrę bnych towaró w i atrakcji. Moż esz wzią ć udział w wydarzeniach sportowych na arenie w Odysei lub posł uchać koncertu w pawilonie.


Ś w. Jan Erwin tak pisał o swoim rodzinnym mieś cie: „Kiedy goś ć dokonuje oceny Belfastu, trzeba pamię tać , ż e miasto szybko się rozrosł o i pojawił o się niedawno. W cią gu osiemdziesię ciu lat populacja wzrosł a siedmiokrotnie. Okoł o poł owa miasta został a zbudowana w cią gu ostatnich trzydziestu pię ciu lat i został a zbudowana przez ludzi, któ rych instynkt pionierski był bardziej rozwinię ty niż inni ludzie. Centralna czę ś ć miasta stoi na bagnach. Pod jedną z gł ó wnych ulic przepł ywa rzeka. Ziemia pod placem Donegal jest tak wodnista, ż e ​ ​ trzeba był o wbić stosy, zanim zbudowano sklepy. Po jednym ciosie babci cię ż ka kł oda zniknę ł a w luź nej ziemi. To na tym bł ocie i wodzie pradziadkowie naszego pokolenia zbudowali Belfast. Pochodzili ze swoich chat i farm, silni fizycznie, peł ni determinacji i wiary, pracują cy na niezbyt obiecują cej ziemi. Szybko, bez marnowania czasu na planowanie, zbudowali miasto.

Ulster to mał a miejscowoś ć na mał ej wyspie, ale odegrał a ogromną rolę w tworzeniu Imperium Brytyjskiego i Stanó w Zjednoczonych. Innowacyjny i nieugię ty duch wszedł w walkę z bagienną glebą ujś cia Laganu, stworzył na nim dobrze prosperują ce miasto i zwró cił się ku nowym osią gnię ciom.

Dunluce Castle – wpł ywy szkockie na ziemiach Irlandii Pó ł nocnej

Imponują ce ruiny zamku Dunluce na pó ł nocnym wybrzeż u hrabstwa Antrim wznoszą się na stromych klifach wulkanicznych 30 metró w nad poziomem morza. Dł ugą historię zamku ukształ tował y przemoc, intrygi i bunt. Dziś wydaje się odległ y i niedostę pny, ale w czasach swojej ś wietnoś ci w XVI i XVII wieku zamek był centrum tę tnią cego ż yciem nadmorskiego ś wiata i strategicznym ł ą cznikiem mię dzy Ulsterem a zachodnimi wyspami Szkocji.

Dunluce był o pierwotnie rezydencją MacQuilanó w, potę ż nej lokalnej rodziny, któ ra zbudował a tu pierwszy zamek pod koniec 1400 lub na począ tku XVI wieku. W latach pię ć dziesią tych XVI wieku zamek przeję li McDonnellowie ze szkockiej wyspy Islay, któ rzy odbudowali go jako swoją gł ó wną bazę w Ulsterze. Potem nastą pił y dziesię ciolecia wojen, intryg i buntó w.

Do począ tku XVII wieku MacDonnellowie zał oż yli miasto poza murami zamku, któ re prosperował o przez 30 lat, dopó ki nie został o doszczę tnie spalone podczas powstania w 1641 roku. Ostatecznie opuszczony w latach 80. XVII wieku zamek i otaczają ce go budowle popadł y w ruinę i zamienił y się w okazał e ruiny, któ re widzimy dzisiaj. Na terenie zamku znajdował y się dziedziń ce zewnę trzne i wewnę trzne, browar, stajnie, pomieszczenia mieszkalne. Jedną z tragicznych kart istnienia zamku moż na przypisać wieczorem 1639 roku, kiedy podczas uroczystej kolacji czę ś ć dolnego dziedziń ca kuchennego runę ł a do morza.


Otwierają ca się panorama po prostu zapierał a dech w piersiach, bo majestatyczne skał y i morze rozcią gał y się na wiele kilometró w. Podjeż dż amy na parking i wysiadamy z autobusu. Na „Szlak Olbrzymó w” moż na dostać się specjalnym autobusem na sam jego począ tek lub przejś ć kilka kilometró w pieszo. Cał a trasa turystyczna ma dwie opcje: pierwsza to „widok z gó ry” oraz zejś cie/podejś cie na „Szlak Olbrzymó w”, druga to trasa bezpoś rednio wzdł uż wybrzeż a. Wolał em przejś ć trasę najpierw wzdł uż wybrzeż a, a potem wró cić na parking, pokonują c strome zbocza „z gó ry”.

Droga Olbrzyma (Droga Olbrzyma) to wyją tkowy obszar przybrzeż ny, któ ry skł ada się z okoł o 4000 poł ą czonych ze sobą bazaltowych (rzadko andezytycznych) kolumn, powstał ych w wyniku staroż ytnej erupcji wulkanu. Wierzchoł ki kolumn tworzą trampolinę , któ ra zaczyna się u podnó ż a klifu i znika pod powierzchnią morza.

Wię kszoś ć kolumn jest sześ cioką tna, chociaż niektó re mają cztery, pię ć , siedem lub osiem rogó w. Najwyż sza ma okoł o 12 metró w.

W jednej z legend mó wi się , ż e w staroż ytnoś ci dobry gigant Fin Mac Cool mieszkał w Irlandii ze swoją ż oną Uną , a po drugiej stronie cieś niny, w Szkocji, mieszkał zł y gigant Benadonna.

Szkot cią gle krzywdził i obraż ał Irlandczykó w. Pewnego dnia Fin McCool krzykną ł do Benadonny: „Gdybym umiał pł ywać , przepł yną ł bym przez cieś ninę w 2 minuty i rzucił bym się na ciebie za najbardziej nie dogadzać! ”. Ale nie umiał pł ywać . Wtedy Irlandczycy postanowili zbudować most przez cieś ninę . Przez siedem dni i nocy nie zamykał oczu, wcią gał do morza ogromne kamienne prę ty i zbudował most przez cieś ninę.

W koń cu był bardzo zmę czony i pomyś lał : „Zanim bę dę walczył z Benadoną , muszę dobrze odpoczą ć ” i poszedł spać . W tym czasie szkocki gigant zobaczył most i przebiegł po nim do Irlandii. Zaczą ł pukać do drzwi giganta, ale Fin MacCool gł ę boko spał.

Wiszą cy most linowy Carrick-a-Rede jest przerzucony przez niego na mał ą wyspę . Skł ada się z dwó ch ró wnoległ ych lin z poprzeczkami i desek na poprzeczkach. Na wietrze koł yszą się też porę cze linowe, a cał y most się koł ysze. Poniż ej, na gł ę bokoś ci 100 stó p ostre skał y. Most linowy ł ą czy mał ą wyspę z Bushmills.


W cał ej historii istnienia mostu linowego Carrick-a-Rede nikt jeszcze z niego nie spadł , jednak wielu podró ż nikó w, któ rym raz udał o się go przekroczyć , po prostu nie moż e zdecydować się na powró t nim - a tym samym wraca na punkt wyjś cia ł odzią . W przeszł oś ci sł ynny most był jeszcze bardziej przeraż ają cy – zbudowany przez miejscowych rybakó w, któ rzy udali się na wyspę ł owić ł ososia, zapewniał barierkę tylko z jednej strony.

Kiedy Carrick-a-Rede po raz pierwszy zyskał popularnoś ć wś ró d turystó w szukają cych wraż eń , Narodowy Fundusz Powierniczy Irlandii Pó ł nocnej zastą pił stary most nieco bardziej solidną konstrukcją dwutorową . Spacerowanie po nim to czysta przyjemnoś ć!

Wyspa oferuje po prostu oszał amiają cy widok na morze i wybrzeż e Szmaragdowej Wyspy, któ rej podró ż dobiega koń ca.

Jezus zamienił wodę w wino, aw Bushmills zamienili wodę w whisky. Odwiedziliś my najstarszą destylarnię dział ają cą od 1608 roku. Odwiedziliś my sklep z pamią tkami, sprzedają wyją tkową whisky, któ rą moż na kupić tylko w tym miejscu, w wieku 12 lat. Kosztuje 36 funtó w, za 3 funty moż esz wydrukować dowolny tekst komu chcesz tę whisky zaprezentować . Podczas wyjazdu toczył y się cią gł e spory o to, któ ra whisky jest lepsza. Szkocka jest bardziej produkowana i lepiej promowana, ale irlandzki jest bardziej mię kki i potró jnie destylowany.

Droga wzdł uż wybrzeż a do Belfastu jest nie do pochwał y.

Po twojej prawej stronie są gó ry, po twojej lewej bł ę kitne morze; w pogodny dzień moż na zobaczyć Szkocję , któ ra wkró tce bę dzie miał a pierwszą randkę . W niektó rych miejscach to tylko dwanaś cie mil. Ta droga reprezentuje cał ą Szmaragdową Wyspę i cał ą Irlandię . Tutaj moż esz zobaczyć tak ró ż norodne i urzekają ce pię kno: wysokie jak gó ry, wzgó rza, niziny i pł askowyż e, zalesione doliny i wodospady, powolne rzeki i magiczne lasy, rozległ e pastwiska, nieoczekiwane ł aty brunatnych irlandzkich bagien i morze rozbijają ce się o skał y, lub leniwie biegną c po ż ó ł tym piasku. Tak pię kna, ubrana w jaskrawą zieleń , ta wyspa i kraj tak daleko od nas – Irlandia na zawsze pozostanie w mojej pamię ci.

Tłumaczone automatycznie z języka rosyjskiego. Zobacz oryginał
Aby dodać lub usunąć zdjęcia w relacji, przejdź do album z tą historią
В винокурне Бушмиллс
Потрясающий вид на побережье Изумрудного острова
Верёвочный мост Carrick-а-Rede
Подвесной верёвочный мост
Тропа Великана
Тропа Великана
Вид Тропы Великана сверху
Тропа Великана
Тропа Великана
Дорога гигантов (Тропа Великана)
В замке Данлюс
В замке Данлюс
Руины замка Данлюс
Замок Данлюс
Интерьер паба
Старинный паб
На центральной торговой улице
Здание Большой оперы
Часовая башня Альберта
Скульптура «Большая рыба».
Современная скульптура на мосту
Королевский мост
Мосты через реку Лаган
Центр «Одиссей Арена»
Вид на залив и противоположный берег
На острове Королевы
Одна из экспозиций музея «Титаник Белфаст»
Экскурсия в музее «Титаник Белфаст»
Музей «Титаник Белфаст»
Необычная скульптурная композиция
Башни протестантов
В протестантской части города
Графити на доме
Графити на стене
Стена
Зал заседаний
Шепчущая Галерея
В ратуше
Лестница в ратуше
Мрамором вестибюль ратуши
Сад памяти
The Titanic Memorial
Монумент королеве Виктории
Ратуша Белфаста
Герб города Белфаст
Площадь Донегалл
Собор Святой Анны
Памятник выдающемуся физику Кельвину
Музей Ольстера
Тропикарий
Ботанический сад
Главное  здание Университета Королевы
Улица в Белфасте
Это Северная Ирландия
Uwagi (1) zostaw komentarz
Pokaż inne komentarze …
awatara