«Ирландия принимает каждого, как своего - родного,
давая при этом возможность прочувствовать истинный
ирландский дух - гордый, независимый, полный достоинства»
Ирландия (ирл. ? ire [? e??? ? ], англ. Ireland [? a? l? nd], ольст. -шотл. Airlann) - третий по величине остров в Европе (после Великобритании и Исландии), западный из двух крупнейших Британских островов. Расположен между 6°20'-10°20' з. д. и 51°25-55° 23' с. ш. С востока омывается Ирландским морем, а также проливами Святого Георгия и Северным, с запада, севера и юга - Атлантическим океаном. Протяжённость с запада на восток - около 300 км, с севера на юг - около 450 км. Площадь острова - 84.1 тыс. км? (20-е место в мире). Остров разделён государственной границей между Ирландией и Великобританией. Первые поселенцы обосновались на острове около 8 тыс. лет до н. е. На северо-востоке острова расположена Северная Ирландия, входящая в Соединённое Королевство Великобритании и Северной Ирландии. Население острова (обеих частей) - 6 400 тысяч человек (2011), в основном кельтского происхождения. Долгое время Ирландия была загадкой для туристов, но сегодня эта страна завоёвывает сердца всё большего количества любителей путешествий. Множество интересных достопримечательностей, невероятная красота пейзажей и увлекательные рассказы о богатой, хотя и далеко не безоблачной истории этой страны - не только это влечёт сюда путешественников со всего мира. Путешествие в Ирландию можно совершать в любое время года: летом температура весьма комфортная – +20-23 град. С, зимой редко опускается ниже +4 град. С, что позволяет получить истинное удовольствие от созерцания красоты этого края. Безмятежные барашки на склонах гор, величественные скалы, бурлящие волны Атлантики, бесконечно синее небо и волшебное ощущение свободы – и тут понимаешь, что другого такого места не найти!
Республика Ирландия, её история и народ
Большую часть острова (пять шестых его территории - 70.2 тыс. км? ) занимает государство Республика Ирландия. Название страны происходит от ирл. ? ire - государство. Население страны - 4.6 млн. человек. Здесь проживают представители более чем 40 национальностей, однако почти 90% - это коренное население, то есть ирландцы. Жители Ирландии очень набожны: 90% придерживаются католической веры, примерно 4% - протестантской, оставшиеся 6% делят между собой атеисты и представители прочих религий. По показателям рождаемости Ирландия занимает первое место в Европе. Рождаемость составляет – 14.62%, смертность – 8.01%. Средняя продолжительность жизни мужчин 74.41 года, женщин – 80.12 года. Ирландцы поздно женятся и выходят замуж. Среди них много холостяков и «соломенных вдовушек», мужья которых вынуждены трудиться за границей. В сельской местности старший сын обычно остается на ферме помогать родителям, но он не приведёт в дом молодую жену, чтобы не подрывать авторитет матери, не создавать сутолоку на кухне и не вызывать кухонные раздоры. Среди ирландцев в возрасте до 20 лет женятся только 3%, в 25--35 лет – 47% и в возрасте свыше 40 лет – 40%. Молодые люди могут проходить в женихах и невестах не один год, но за это время непременно накопят деньги, чтобы оборудовать свое жильё отдельно от родителей. Молодая семья скорее залезет в большие долги, чем поселится в одном доме со старшими. Ирландская семья отличается спаянностью и нерушимой дружбой, и какие бы ни возникали разногласия, семейные связи стоят выше всего. Никто не бросит на произвол судьбы старых отца и мать, и часто можно встретить в домах стареющих дядей, тёток и прочих родственников. В Ирландии возраст выхода на пенсию – 65 лет. Грамотность населения 98%. Более 70% молодёжи получают высшее образование. Республика Ирландия – член ЕС, денежная единица - евро (в отличие от Северной Ирландии, где в ходу фунт стерлингов).
Ирландцев часто представляют себе этакими суровыми господами с оружием наперевес или, напротив, весело отплясывающими рыжими коренастыми человечками с красными лицами в зелёных костюмах. На самом деле ирландцы – народ удивительно гостеприимный, открытый, весёлый и искренне любящий свою страну. Жители Ирландии очень любят всевозможные праздники и фестивали, которые проводятся здесь в огромном количестве. Количество великих учёных, писателей и прочих знаменитостей, в жилах которых текла и течёт ирландская кровь, поражает воображение: Бернард Шоу, Оскар Уайльд, Джеймс Джойс, Пирс Броснан, Шарлотта Бронте, музыканты легендарной группы U2 и многие-многие другие. А великолепное ирландское шоу – Риверданс - собирает полные залы по всему миру. Кроме танцев, ирландцы питают большую любовь к спорту. В каждом, даже самом маленьком городке, создаются спортивные команды для детей, молодёжи и взрослых. Ирландцы любят конный спорт, регби, гольф, а также национальные игры – херлинг и кельтский футбол. Последние две игры довольно опасные, но ирландцы от них в полном восторге. Именно о спорте и о погоде принято заводить непринужденный разговор с ирландцем. В ирландских городах все жители знают друг друга и обязательно здороваются при встрече. В быту почти все ирландцы говорят на английском. Гэльский язык практически не используется в живом общении, говорят на нём только в отдельных областях – гэльтахтах. Несмотря на то, что государство многое делает для возрождения родного языка, особого прогресса, как это не прискорбно, пока не замечается. Сложность состоит в том, что грамматика и лексика гэльского абсолютно не похожи на английский, поэтому при попытке ирландца говорить на родном языке, получаются сплошные заимствования и ошибки.
История Ирландии полна трагических моментов, но народ этой страны мужественно переносил все тяготы и лишения, не теряя при этом себя самого. С 1845 года население Ирландии неуклонно сокращалось. В 1845 году в Ирландии проживало почти 8.5 млн. человек, в 1851 году – около 6.5 млн. Столь резкое и продолжительное сокращение населения было в основном связано с массовой эмиграцией из-за угрозы голода, обусловленной неурожаями картофеля в 1845–1847 г. г. и сопутствовавшими эпидемическими болезнями. В 1840–1850-х годах волна эмиграции спала, но постоянный отток ирландских эмигрантов в США, Канаду и Австралию не прекратился, ещё большие масштабы приобрела миграция в Британию. Ирландцы стали уезжать не только в поисках работы, но и стремясь избежать притеснений, которым веками подвергались католики в Ирландии. В 1911 году население этой страны сократилось до 4.4 млн. В последующий период население 26 графств Ирландской Республики продолжало уменьшаться, самой низкой отметки - 2.82 млн. человек - оно достигло в 1961 году. После этого население стало прибывать и достигло в 1996 году 3.63 млн. человек. На протяжении семи веков Великобритания господствовала на её землях, и только в 1921 году в Дублине была провозглашена независимость Ирландии. И хотя ирландцы прекрасно помнят свою историю, конфликтовать с англичанами никто не собирается.
Дублин – столица Ирландской Республики
Знакомство с Дублином начинаем с порта и портовых складов. Говорят, что важно первое впечатление. Так вот о Дублине первое знакомство произвело прямо удручающее впечатление. Даже совершить вечернюю самостоятельную прогулку впервые за все мои путешествия не захотелось.
Тем приятнее стало знакомство утром следующего дня с обзорной экскурсией с местным гидом. Дублин - самый большой город на острове Ирландия и в республике, занимающий почти 115 км? , главный порт страны на Ирландском море, основной центр политической, экономической и культурной жизни страны. Население - 530 тыс. человек, с пригородами - около 1.2 млн. человек. Название Дублин возникло при слиянии ирландско-английской производной ирл. Dubh Linn (с ирл. dubh - чёрный, и linn - заводь, пруд). Город был основан ещё норвежскими викингами в 841 году. Они правили им до 1169 года, пока сюда не пришли норманны под предводительством короля Генриха II Плантагенета. К концу XVII века Дублин стал столицей Ирландии, управляемой новым английским протестантским меньшинством. Дублин, наряду с частями Ольстера, являлся единственной частью Ирландии к 1700 году, где большую часть населения составляли протестанты.
Сначала нас познакомили с Тринити Колледжем, который был основан в 1592 году Королевой Елизаветой I и является частью Дублинского университета. Тринити Колледж и Университет Дублина - старейшие и самые престижные высшие заведения Ирландии. Полное название - Колледж Королевы Елизаветы Святой и Нераздельной Троицы около Дублина. Он знаменит библиотекой, в которой хранятся христианские манускрипты, включая "Келлсскую книгу" - богато иллюстрированную рукописную книгу, созданную ирландскими (кельтскими) монахами примерно в 800 году. Это одна из самых щедро украшенных изящными миниатюрами и орнаментами средневековых рукописей среди всех дошедших до нас. Благодаря великолепной технике исполнения и красоте узоров, многие исследователи рассматривают её как наиболее значительное произведение средневекового ирландского искусства. Книга содержит четыре Евангелия на латинском языке, вступление и толкования, украшенные огромным количеством цветных узоров и миниатюр.
Тринити Колледж расположен в центре Дублина, а в его центре стоит такая красивая колокольня.
Тринити Колледж занимает площадь в 19.000 м? , на которой располагается множество как старых, так и новых построек, расположенных вокруг больших дворов (известных как «квадраты»), и два игровых поля. В его состав входят шесть факультетов: гуманитарный, филологический, бизнеса, экономики и социальных наук, инженерного дела и кибернетики, медицины и естественных наук.
Наше внимание привлекла скульптура «Сфера внутри сферы» на территории колледжа. Мне она напомнила увиденную сферу в Ватикане.
Продолжаем знакомство с городом посещением Дублинского замка.
Дублинский замок - главный правительственный комплекс зданий в Дублине – был основан в 1204 году. Дублинский замок для ирландцев много веков оставался «осиным гнездом». Здесь 700 лет заседали наместники английской короны в Ирландии, до 1922 года - главный форпост Британии в Ирландии. Хотя замок существовал уже при короле Иоанне, первом Лорде Ирландии, большинство строений комплекса датируются XVIII веком. В 1922 году замок в торжественной обстановке был передан первому ирландскому правительству во главе с Майклом Коллинзом. Заходим в Верхний двор замка.
Замок строили в XIII веке, предположительно на месте, где основали поселение еще викинги. Строительство началось сразу после англо-нормандского вторжения (тогда в Ирландии появилось много замков-крепостей). Его практически постоянно перестраивали. Поэтому из первых зданий сохранилась только башня «Рекорд», да и та, с надстройкой XIX века. Крепость переоборудовали под государственную казну, тюрьму и даже суд. Позже его каменные стены надёжно защищали английскую администрацию. Сегодня здесь находятся разноплановые помещения: Королевская часовня, сокровищница и ресторан. Замок закрывают для посетителей во время официальных приёмов.
Подъезжаем к Собору Христа, более точный перевод названия Собор Церкви Христовой, также известен как Собор Святой Троицы - главный кафедральный собор Дублина. Собор Христа расположен в центре исторической части Дублина и один из трёх древнейших соборов, который можно наблюдать с реки Лиффи. Собор основал в 1031 году король викингов Ситриг Силкенберд для первого архиепископа Дублина Доната. Является кафедрой двух архиепископов Дублина католического и англиканского Церкви Ирландии, но фактически католический архиепископ использует другую церковь - Церковь Святой Марии на улице Мальборо в Дублине. С восточной стороны находится часовня Святого Лаврентия О'Тул (XII век), в центре которой расположен железный реликварий в форме сердца, содержащий забальзамированное сердце святого. Примечательно, что эта реликвия пережила Реформации и до сих пор стоит на своём месте.
Знакомимся ещё с одной достопримечательностью города – собором Святого Патрика - самым большим собором Ирландии, который был воздвигнут в XII веке (а отреставрирован в XVIII веке), на острове между двумя рукавами реки Поддл, на месте, где, согласно легенде, святой Патрик крестил ирландцев. Принадлежит англиканской Церкви Ирландии. Собор не является кафедрой епископа а возглавляется деканом. Святой Патрик является самым почитаемым в Ирландии, в честь него даже существует одноименный государственный праздник - День святого Патрика, который отмечается ежегодно 17 марта, в день смерти небесного покровителя Ирландии святого Патрика (ок. 385-461 н. э. ).
Над хорами собора висят геральдические знамёна, оставшиеся с тех пор, когда в стенах собора посвящали в рыцари Ордена Святого Патрика. С одной стороны, это церковь со всеми религиозными атрибутами, с другой – музей. Здесь похоронен известный писатель, сатирик и публицист Джонатан Свифт, бывший в XVIII веке настоятелем Собора Святого Патрика. Рядом покоятся останки его супруги Эстер Джонсон, более известной под именем Стелла. В храме устроена целая экспозиция, где выставлены сочинения писателя, его посмертная маска, стол и кресло. Эпитафия на могиле: "Здесь покоится тело Джонатана Свифта, профессора Святой Теологии и настоятеля этого собора. Его сердце больше не терзает ожесточенное негодование. Иди, путник, и, если сможешь, попробуй стать таким же поборником свободы! ".
Рядом с собором расположен небольшой парк, в котором находится клумба, на месте которой раньше был колодец, оттуда Святой Патрик брал воду для крещения. В парке разбито множество цветников, проложены аллеи для пеших прогулок, а в центре построен фонтан. В парке регулярно проводятся литературные парады, во время которых читаются произведения Свифта, Бекетта, Джойса, Шоу, Кларка, Йейтса и др. Здесь также установлен памятник колоколу Святого Патрика.
С одной стороны парк украшает живописная стена, украшенная, посвященная ирландским писателям. На табличках слева написано имя, жанр и годы жизни писателя, справа - основные произведения.
Безусловно, самый любимый напиток ирландцев – это пиво, особенно Guinness. Его подают почти во всех заведениях страны, а варят в Дублине в пивоварне Guinness. Здесь есть музей, где за 18 евро можно ознакомиться с историей создания и производства знаменитого ирландского пива (с дегустацией напитка в баре, из окон которого открывается лучшая панорама Дублина).
Коль речь зашла о традиционных ирландских напитках добавлю, что в некоторых пабах варят стауты и эли по собственным рецептам, а также подают пиво всемирно известных брендов. Среди других популярных напитков – стауты Beamish и Murphy’s, эли Kilkenny и Smithwicks, сидр Bulmers, виски Jameson и Bushmills, разнообразные коктейли с ликёром Baileys. Рецепт стаута прост: это хмель (смесь кентского и калифорнийского), солод и некоторое количество жжёного солода или жареного ячменя. Жжёный солод выглядит точно так же, как кофе, и это объясняет эфиопский цвет «ирландского вина».
Паб (сокращенное от Public House) для ирландца – это второй дом. Здесь испокон веков встречались с друзьями и родственниками, решали деловые вопросы и просто общались с единомышленниками. Как правило, если человек становился завсегдатаем какого-либо заведения, то ходил он именно туда на протяжении всей жизни. Таким образом, посетители пабов всегда знали друг друга, и эта традиция сохранилась до сих пор. Тем не менее, Вам не дадут почувствовать себя лишним – ирландцы очень любят гостей и относятся к ним с искренней симпатией. Сегодня в ирландском пабе можно и выпить вкусного пива, и поесть вкусной еды. Интересно, что кушать на улице в Ирландии не принято, а до 70-х годов прошлого века и в пабах не было традиции подавать еду. Temple Bar с узнаваемым красным фасадом является визитной карточкой старейшего и наиболее популярного района Дублина - Темпл-Бара. Здесь регулярно выступают музыканты, играющие на национальных инструментах кельтскую музыку, причём часто музыканты располагаются прямо за одним из столиков заведения. Temple Bar предлагает огромный выбор виски - коллекция насчитывает более 400 сортов. Из них как минимум 150 доступны для обычного посетителя. И конечно же можно попробовать такие напитки, как горячий виски (виски с горячей водой, гвоздикой и лимоном) или айриш коффи (чёрный кофе с сахаром, сливками и виски). Периодически в пабах устраиваются и выступления танцоров, однако не часто, ведь обычно в пабе негде яблоку упасть.
Продолжаем знакомство с городом. Река Лиффи, самая крупная река, протекающая по территории современного Дублина с запада на восток, разделяет нынешний город примерно на две равные половины: северную и южную.
Сама река впадает в Ирландское море. Она долго являлась определённым препятствием в виду своей заболоченности с западной стороны и в устье. Но заболоченность реки в течение столетий постепенно преодолевалась при помощи укреплений набережных реки и засыпкой болот. В последние годы уровень воды в реке немного поднялся. Через реку построено много красивых мостов. Мост Лиффи, построенный в 1816 году, является самым старым пешеходным мостом Дублина. Он соединяет между собой набережные Ормонд Куэй Лоуэр и Веллингтон Куэй. Когда-то этот мост носил имя Веллингтона, но потом был переименован по названию реки, через которую он переброшен.
Город богат на достопримечательности. Визитная карточка города – шпиль-игла "Монумент света", высотой более 120 м, символизирующего подъем ирландской экономики. "Монумент света", или Дублинская игла, расположена на севере О’Коннелл-стрит, в памятнике сочетается изящество и простота, технология и искусство.
Главная городская улица О’Коннол-стрит сплошь состоит из памятников архитектуры разных веков. Здесь можно увидеть дома принадлежащие к разным годам постройки. Удивляет и радует глаз большое количество памятников выдающимся гражданам, их в столице Ирландии 33, не считая монументов и скульптур. Напротив здания Главного почтамта стоит памятник ирландскому профсоюзному лидеру, руководителю забастовки в Дублине в 1913 году Джеймсу Ларкину (1867-1943 г. г. ).
В южной части улицы О'Коннелла возвышается огромный памятник Дэниелу О'Коннеллу - видному политическому деятелю.
Дублин – удивительно красивый и интересный город: поражает множество прекрасных парков. Парк площади Мэррион - это исторический парк в юго-восточном районе центральной части Дублина. Он занимает всю территорию площади. Застройка вокруг площади Мэррион началась в 1762 году и продолжалась 30 лет. Тогда же и был разбит парк. Самый ранний план парка показывает двойную линию деревьев по периметру площади.
Парк площади Мэррион сразу стал любимым местом отдыха дублинской аристократии. Он принадлежал римско-католической церкви. В 1930 году городские власти Дублина предприняли безуспешную попытку выкупить его у церкви. В 1974 году архиепископ Дермот Райан передал городу 4.75 гектаров земли для использования в качестве общественного парка. Парк, созданный в ХVIII веке для аристократии, сейчас доступен для всех желающих. В парке площади Мэррион разбито цветочный и вересковый сады, построена детская площадка.
В нём можно увидеть старые дублинские фонарные столбы, а также установлено много прекрасных скульптур, как этот памятник ирландскому философу, эстету, писателю, поэту О. Уайльду.
Жилые дома в Дублине долгое время следовало строить в одном архитектурном стиле. Но дублинцы нашли способ, как придать своим жилищам свои особенности – двери устанавливали на свой вкус.
Любовь у жителей изумрудного острова к живой зелени отразилась также на некоторых жилых домах.
Дублин, хоть город и небольшой, но как-никак столица островного государства, где сосредоточено невероятное количество театров, музеев, библиотек, галерей, которые совершенно необходимо почтить своим вниманием. Особенно если эти музеи – бесплатные. Времени на их посещение было явно недостаточно, но всё-таки я умудрилась выкроить время и побывать в двух из них. Национальная галерея Ирландии основана в 1854 году, однако была открыта для посетителей лишь в 1864 году. Галерея имеет большие коллекции ирландской живописи и скульптуры, а также работы итальянских и голландских мастеров.
Живой интерес вызвал Музей естественной истории. Грандиозная кунсткамера, где можно получить представление о животном мире планеты, и, конечно же, исконно ирландской фауне. Гигантские скелеты, свисающие с потолка, заспиртованный жуткие морские и земноводные твари… В общем, море удовольствия для натуралистов и любителей всяких диковинок.
К сожалению, не удалось посетить Национальный музей лепреконов, открытого 10 марта 2010 года. Лепреконы - персонажи ирландского фольклора, маленькие человечки, которых сравнивают с фейри (феями) или эльфами. Как правило, изображается в виде карлика и всё своё время проводит в изготовлении обуви. Хранит своё золото в горшочке, который находится на конце радуги.
Пришло время прощаться с этим своеобразным интересным городом, хотя первые впечатления были удручающими. Очень довольна, что Дублин оказался вовсе нескучным, а довольно интересным и красивым. Понравилось как ирландцы делают всё возможное, чтобы его украсить. Даже простому забору сумели придать такой красивый вид.
Скала Святого Патрика и Монастербойз - кельтское наследие
Постройки, сохранившиеся до наших дней, свидетельствуют о том, что предки современных ирландцев отличались высокой культурой. Необыкновенные сооружения из камня - дольмены, храмы, «каменные круги» - можно встретить во всех уголках Ирландии. Для ценителей древности лучшего места для прогулок, чем эти каменные храмы и строения посреди бескрайних плато и равнин, не найти.
Скала Кашел (англ. Rock of Cashel), также известная как Скала Святого Патрика, расположена в городе Кашел графства Южный Типперэри - ещё одно великолепное место для того, чтобы получить эстетическое удовольствие от созерцания истинно ирландского пейзажа: склоны холмов, маленькие деревянные дома, мирно пасущиеся барашки... Некогда это место было выбрано королём для коронации наследника, позже здесь был построен величественный собор, от которого сегодня остались только руины. Территорию вокруг собора занимает обширное кладбище с высокими крестами. Весь комплекс обнесен крепостной стеной. В настоящее время замок открыт для посещения, в нём ведутся работы по реконструкции зданий. Сегодня великолепная каменная стена окружает собрание самых живописных средневековых зданий Ирландии, включая Круглую башню, готический собор XIII века, романскую церковь XII века, известную как Часовня Кормака, большие кресты и другие сооружения.
В Кашеле жил и проповедовал Святой Патрик в V веке н. э. , и со временем Скала Кашел стала одним из религиозных центров в Ирландии. Во время Английской революции в 1647 году Скала Кашел была разграблена войсками Парламента под предводительством Мюрроу О’Брайена. Многие жители были убиты, духовные святыни разграблены. По свидетельствам историков, погибло около 3 тысяч человек. Жители Кашела искали убежище в стенах Кафедрального собора замка, но были сожжены солдатами Оливера Кромвеля заживо. После этого замок превратился в символ жестокости англичан, настоящего мужества и стойкости духа ирландцев. Крест святого Патрика представляет собой копию с оригинала, находящегося в музее. На кресте вырезано изображение святого.
Часовня Кормака - первая и единственная в Ирландии подлинная постройка в романском стиле. Вместо поперечных нефов (трансептов) здесь использованы две квадратные колонны-близняшки. Это таинственное здание воплотило дух ирландского средневековья. В часовне находится загадочный каменный саркофаг. Раньше считали, что он принадлежит самому королю Кормаку, но тщательное изучение показало, что саркофаг датируется XI веком. Над дверью находится тимпан, изображающий кентавра в шлёме, целящегося из лука в льва, что, вероятно, символизирует победу добра над злом.
Вход в комплекс идёт через зал Викариев (XV век). Зал был восстановлен в связи с включением в список европейского архитектурного наследия (1975 г. ). Здесь расположен небольшой музей артефактов, найденных на Скале.
Покидая страну, мы посетили ещё один памятник кельтского наследия - Монастербойз - руины раннего христианского поселения в графстве Лаут на северо-востоке Республики Ирландия, в приятном пустынном местечке севернее города Дрохеда. Монастырь, который основал в V веке малоизвестный ученик Святого Патрика Святой Бит, является одним из самых известных религиозных памятников в стране и кандидатом на включение в список Всемирного наследия ЮНЕСКО в Ирландии.
Но самое богатое сокровище Монастербойса - три высокие кельтские кресты X века, расположенные на кладбище средневекового монастыря. Южный крест, или крест Муирдаха, был воздвигнут неким Муирдахом в X веке, как следует из надписи. Предполагается, что это Муирдах МакДомнал, один из самых знаменитых аббатов Монастербойса. Крест имеет высоту 5.5 м и расположен в меридиональном направлении. На западной грани изображены Распятие, Христос с Петром и Павлом, Неверие Фомы и Взятие Христа под стражу; на восточной - Страшный суд, Поклонение Волхвов, Моисей, извергающий воду из скалы, Давид и Голиаф, Грехопадение и Убийство Авеля Каином. Южный крест относится к наиболее выдающимся шедеврам средневековой ирландской культуры. Западный крест высотой 6.5 м, также именуемый Длинным крестом, - один из самых больших в Ирландии. Резьба видна не так хорошо, как на кресте Миредаха, но можно увидеть сцены «смерти Христа». Северный крест, наименее привлекательный из троих, представляет Распятие и декорирован спиральным орнаментом.
В Монастербойсе сохранились, помимо трёх больших крестов X века, также руины двух церквей, построенных не ранее XIV века, и круглая башня. Круглая башня сильно пострадала во время пожара монастыря 1094 года, уничтожившим её интерьер. Кроме того, из-за создания культурного слоя вход в неё сейчас находится ниже поверхности земли.
Замок и фольклорный парк Банратти
В устье реки Шэннон, самой большой реки Ирландии, возвышаются островерхие башенки и мощные крепостные стены. Впервые они поднялись в 1277 году с лёгкой руки Томаса де Клэра, сына герцога Глостерского, простояли почти полстолетия и пали под напором герцога Томондского. Нынешний замок Банратти, названный по имени близлежащей речушки, был построен в середине XV века. Он состоит из сторожевых башен, расположенных по периметру и соединенных между собой массивными сводами. Банратти - замок с драматической и кровавой историей, с интересными интерьерами XV-XVI веков. Это один из немногих полностью сохранившихся строений того времени.
Внутри замка сводчатый входной холл с изображением в стене особого символа - женской фигуры плодородия Sheila-na-gig. Потомки герцога Томонда жили в замке вплоть до 40-х годов XVII века, а с XIX века почти столетие он простоял заброшенным, пока в 1950-х годах его ни купил лорд Горт. Замок был отреставрирован в том виде, какой он имел в XVI веке, и теперь предстанет перед нами во всём великолепии. Здесь можно рассмотреть прекрасную коллекцию старинной мебели Горта и шпалеры XIV-XVII веков, хранящиеся в нём. Восхитителен большой зал с великолепным дубовым плафоном. По вечерам в исторической обстановке замка устраивают «средневековые» банкеты.
У подножия замка находится парк народного быта (фольклорный парк), существующий уже более 35 лет. В этом парке на площади в 26 акров воссозданы исторические картины Ирландии, какой она была в XVIII-XIX веках: деревенские дома под тростниковыми крышами, дом кузнеца, плотника, изба рыбака с лодкой во дворе и т. д.
Прогуливаясь по парку, хорошо представляешь себе быт ирландского фермерства XVIII века. Для осмотра представлены коллекция домов и других составляющих городка и деревни XVIII столетия в Ирландии. Некоторые из зданий были перенесены в этот музей под открытым небом со всей Ирландии. А внутри этих домов показан быт их обитателей: обстановка, мебель, домашняя утварь. В доме булочника пекут хлеб и угощают свежеиспеченным сконом (небольшого размера британский хлеб быстрого приготовления, обычно делается из пшеницы, ячменя или овсянки). Стоят стога сена, сеялки-веялки. Тенистые дорожки ведут от дома к дому и бродить по этой деревне очень интересно.
В загонах пасётся домашняя живность: скот, гуси, куры...
В музее создано всё, чтобы окунуться в реальную атмосферу ирландского селения XVIII века. Периодически в музее проводят особые ремесленные выставки.
Я убедилась, что комплекс Барнатти, состоящий из замка и парка, является одним из самых интересных и увлекательных мест для туристов, посещающих Ирландию.
Посещение комплекса «Утёсы Мохер»
Утёсы Мохер - это ещё одна визитная карточка и одна из природных жемчужин Ирландии. Они унаследовали своё имя от форта «Mothar», разрушенного во времена Наполеоновских войн из-за необходимости возвести в Хэгс Хэд сигнальную башню.
Ошеломляюще и невообразимо прекрасно! Это первые мысли, которые возникают у туристов, увидев это чудо природы. Утёсы являются одним из самых посещаемых мест в Ирландии, но в любом случае следует быть острожными, так как нет никаких оградительных барьеров, и некоторые участки могут оказаться очень небезопасными. Расположенные в местности Буррен (графство Клэр), они достигают 214 метров, протягиваясь на 8 километров в длину вдоль берега Атлантического океана. Здесь прекрасные панорамные виды – на острова Аран в Заливе Голуэй, на севере к ним прилегают горы Маум Терк в Коннемаре и горный массив «Двенадцать Бенов», а к югу от утёсов расположен мыс Луп Хэд.
Скалы служат прибежищем больших колоний птиц. Их здесь более 20 видов. Большие колонии атлантического тупика, ястребы, чайки, бакланы… всех не перечесть.
Самая южная точка утёсов Мохер - Голова Ведьмы. Это необычное скальное образование, напоминающее голову женщины, смотрящей на море. Существует легенда о Старой Ведьме Мал, которая влюбилась в знаменитого ирландского героя Кухулина. Герой был горд и разбалован вниманием девушек. Кухулин не ответил взаимностью ведьме. Мал преследовала героя по всей Ирландии, и у утёсов Мохер практически его настигла. Пытаясь спастись от домогательств, Кухулин прыгнул к утёсам Мохер, используя кекуры как ступеньки. Мал пыталась последовать за ним, но она не была настолько ловкой, поставив ногу мимо опоры, сорвавшись с того места, где Голова Ведьмы. А кровь, как говорят, окрасила всё море.
К югу от Головы Ведьмы стоит Башня О'Брайана – круглая каменная башня. Она отмечает самое высокое место утёсов Мохер. На небольшом расстоянии от неё находится деревня Дулин, знаменитая традиционной ирландской музыкой и курортная прибрежная деревня Лисканнор. Башня была построена в 1835 году сиром Корнелиусом О'Брайаном, потомком Верховного короля Ирландии Бриана Бору, в качестве наблюдательной башни для сотен туристов викторианской Англии, часто посещавших утёсы Мохер. Он верил, что туризм принесёт большую пользу для местной экономики и поможет в первую очередь бедным людям. О’Брайан выстроил также стену из каменных плит вдоль утёсов и, вообще, сказано, что в области он построил всё, кроме самих утёсов.
Как же сформировались утёсы Мохер? Около 320 млн. лет назад, во времена верхнего каменноугольного периода, когда климат в этой местности был значительно теплее, здесь находилось устье большой реки. Река приносила с собой грязь и песок. Эти отложения постепенно накапливались и в конечном итоге сформировали слоистую породу, которая предстаёт перед нами в виде утёсов Мохер.
В здании туристического центра, распахнувшего свои двери в 2007 году и представляющего собой уникальную конструкцию, подобную пещере, гармонично вписавшуюся в чудесный ландшафт местности, расположена выставка-музей. Она рассказывает об истории утёсов Мохер в трёх тематических направлениях: океан, скалы и человек. Под сводами выставочного зала можно посмотреть 2 короткометражных фильма «Путешествие по графству Клэр» и «На краю уступа».
Утёсы Мохер показаны во многих кинофильмах, включая фильм «Гарри Поттер и Принц-полукровка», «Далеко-далеко», «Високосный год», «Принцесса-невеста».
Голуэй – самый западный город Британских островов
В Ирландской Республике только Дублин и Корк можно назвать крупными городами, а все остальные - маленькие городки с несколькими крупными улицами, небольшими магазинчиками, уютными пабами, одним-двумя старинными зданиями, церковью и парой супермаркетов. Несмотря на свои скромные масштабы в каждом городке есть, на что посмотреть. Мы знакомимся с Голуэйем – самом западном городе Британских островов, знаменитом своей богатой историей и Кладдахскими кольцами.
Начинаем своё знакомство с центральной площади - Эйр Сквера. Альтернативное название - Мемориальный парк Кеннеди - в честь визита американского президента в Голуэй в 1963 году, незадолго до своей трагической смерти. Президент США Джон Кеннеди гордился своими ирландскими корнями, а ирландцы гордятся своим земляком.
Голуэй – город с населением 75.5 тыс. жителей. находящийся в графстве Голуэй, административным центром которого является, а также порт на берегу залива Голуэй, в устье реки Корриб. Возникший в XII веке, Голуэй получил статус города в 1484 году. На протяжении столетий был центром активной торговли с Францией и Испанией.
Достопримечательности: церковь Святого Николая, замок Линх (XV век), ранее использовался как тюрьма), Испанская арка (XVI век). Городской музей, Центр Ирландского хрусталя, Голуэйский кафедральный собор. Заходим в Университетскую церковь Святого Николая (XIV век), с интересным пирамидальным шпилем. которую в 1477 году посетил Христофор Колумб. Она датируется 1320 годом и считается самой большой средневековой церковью в Ирландии.
Подходим к мосту Salmon Weir Bridge и слева откроется панорама на Собор Вознесения Богоматери и Святого Николая, также известный как Голуэйский кафедральный собор - католический собор, резиденция епископа Голуэя, Килмакдуа и Килфеноры. Его строительство началось в 1958 году на месте старой городской тюрьмы. В 1965 году строительство было завершено и 15 августа собор был освящён кардиналом Ричардом Кушингом в честь Вознесения Богоматери и Святого Николая.
Архитектура собора вобрала в себя черты разных стилей: купол и колонны тяготеют к Ренессансу, другие элементы, в том числе окна-розы и мозаика, созданы в традициях христианского искусства. Здесь же находится один из лучших органов в Ирландии, построенный ливерпульской фирмой «Rushworthe & Dreaper» в 1966 году. Купол собора высотой 44.2 м является заметным ориентиром в небе города.
Естественная красота города притягивает туристов не меньше, чем его исторические памятники. По обеим сторонам извилистых улочек Голуэя расположены многочисленные магазинчики, пабы и рестораны. В городе множество старинных зданий времён средневековья, за сохранностью которых тщательно следят. Большое удовольствие доставила прогулка вдоль берегов Корриба. Выше по течению река колоритно размножается на несколько каналов и в разных местах каналы впадают в основное русло с мини- водопадами из-за перепада уровней. Эти водопады с хорошим напором и создают пену на реке, что выглядит не очень привлекательно, но местами стоят пеноулавливатели и постепенно русло очищается и возле Испанской арки уже ничего не заметно.
Сама Испанская арка представляет интерес для осмотра как единственное сохранившееся от старых стен города сооружение.
Голуэй - город необычайно живой, динамичный и очень молодой: больше половины населения составляют студенты университета, технологического и медицинского института, языковых школ, а кроме того, многочисленных курсов ирландских танцев, игры на банджо и флейте. Ежегодно число горожан увеличивается за счёт студентов на 13 тысяч человек, и неудивительно, что молодёжь тянется именно сюда - фестиваль джаза в феврале, голуэльские скачки летом, двухнедельный фестиваль искусств, на котором демонстрируются самые последние, порой экстравагантные театральные постановки, музыкальные представления, выставки искусств и уличные парады никого не оставят равнодушным. Гурманы несомненно захотят посетить фестиваль устриц, который проходит здесь каждый сентябрь. Круглый год в рыбных ресторанах города подают свежайшие рыбу и морепродукты.
Туристов Голуэй привлекает Кладдахскими кольцами, которые можно выбрать и купить в здешнем магазине. Это тип традиционного ирландского кольца, которое преподносится в знак дружбы, а также используется в качестве обручального кольц
„Irlandia wita wszystkich tak, jakby był a jej wł asnym,
dają c jednocześ nie moż liwoś ć doś wiadczenia prawdy
Irlandzki duch - dumny, niezależ ny, peł en godnoś ci"
Irlandia (Irl. ? ire [? e?? ? ? ], angielski Irlandia [? a? l? nd], Olst. -Scott. Airlann) to trzecia co do wielkoś ci wyspa w Europie (po Wielkiej Brytanii i Islandii), zachodnia dwie najwię ksze Wyspy Brytyjskie. Znajduje się mię dzy 6°20'-10°20'W. i 51°25-55°23'N. cii. Od wschodu obmywa ją Morze Irlandzkie, a takż e Cieś niny ś w. Jerzego i pó ł noc, od zachodu, pó ł nocy i poł udnia Ocean Atlantycki. Dł ugoś ć z zachodu na wschó d wynosi okoł o 300 km, z pó ł nocy na poł udnie - okoł o 450 km. Powierzchnia wyspy to 84.1 tys. km? (20 miejsce na ś wiecie). Wyspa jest podzielona granicą pań stwową pomię dzy Irlandią a Wielką Brytanią . Pierwsi osadnicy osiedlili się na wyspie okoł o 8 tysię cy lat p. n. e. e. Na pó ł nocnym wschodzie wyspy znajduje się Irlandia Pó ł nocna, któ ra jest czę ś cią Zjednoczonego Kró lestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Pó ł nocnej.
Populacja wyspy (w obu czę ś ciach) to 6400 tysię cy osó b (2011), gł ó wnie pochodzenia celtyckiego. Przez dł ugi czas Irlandia był a dla turystó w zagadką , ale dziś kraj ten podbija serca coraz wię kszej liczby mił oś nikó w podró ż y. Wiele ciekawych zabytkó w, niesamowite pię kno krajobrazó w i fascynują ce opowieś ci o bogatej, choć dalekiej od bezchmurnej historii tego kraju – nie tylko to przycią ga podró ż nikó w z cał ego ś wiata. Do Irlandii moż na podró ż ować o każ dej porze roku: latem temperatura jest bardzo komfortowa - + 20-23 stopnie. C, zimą rzadko spada poniż ej +4 stopni. C, któ ra pozwala czerpać prawdziwą przyjemnoś ć z kontemplowania pię kna tego regionu. Spokojne jagnię ta na zboczach gó r, majestatyczne klify, wrzą ce fale Atlantyku, bezkresne bł ę kitne niebo i magiczne poczucie wolnoś ci – a potem zdajesz sobie sprawę , ż e nie ma drugiego takiego miejsca!
Republika Irlandii, jej historia i ludzie
Wię kszoś ć wyspy (pię ć szó stych jej terytorium - 70.2 tys. km? ) zajmuje pań stwo Republiki Irlandii. Nazwa kraju pochodzi z ję zyka irlandzkiego. ? pł omień - stan. Populacja kraju wynosi 4.6 miliona osó b. Mieszkają tu przedstawiciele ponad 40 narodowoś ci, ale prawie 90% to ludnoś ć rdzenna, czyli Irlandczycy. Mieszkań cy Irlandii są bardzo poboż ni: 90% wyznaje wiarę katolicką , okoł o 4% - protestancką , pozostał e 6% dzielą się mię dzy ateistó w i przedstawicieli innych religii. Pod wzglę dem pł odnoś ci Irlandia zajmuje pierwsze miejsce w Europie. Wskaź nik urodzeń wynosi 14.62%, ś miertelnoś ć.8, 01%. Ś rednia dł ugoś ć ż ycia mę ż czyzn wynosi 74.41 lat, kobiet 80.12 lat. Irlandczycy pó ź no pobierają się i biorą ś lub. Wś ró d nich jest wielu kawaleró w i „sł omianych wdó w”, któ rych mę ż owie zmuszeni są do pracy za granicą.
Na wsi najstarszy syn zwykle zostaje w gospodarstwie, aby pomó c rodzicom, ale nie przyprowadzi mł odej ż ony do domu, aby nie podważ yć autorytetu matki, nie wywoł ać zamieszania w kuchni i nie powodować kł ó tnie w kuchni. Wś ró d Irlandczykó w poniż ej 20 roku ż ycia tylko 3% zawiera zwią zek mał ż eń ski, w wieku 25-35 lat - 47%, a powyż ej 40 roku ż ycia - 40%. Mł odzi ludzie mogą być pannami mł odymi dł uż ej niż rok, ale w tym czasie z pewnoś cią zaoszczę dzą pienią dze, aby wyposaż yć swoje domy oddzielnie od rodzicó w. Mł oda rodzina wolał aby raczej popaś ć w duż e dł ugi niż zamieszkać w tym samym domu ze starszymi. Rodzinę irlandzką wyró ż nia solidarnoś ć i nierozerwalna przyjaź ń , a niezależ nie od tego, co się dzieje, to przede wszystkim wię zi rodzinne. Nikt nie pozostawi starego ojca i matki na ł asce losu, aw domach czę sto moż na spotkać starzeją cych się wujkó w, ciotki i innych krewnych. W Irlandii wiek emerytalny wynosi 65 lat. Piś miennoś ć ludnoś ci wynosi 98%.
Ponad 70% mł odych ludzi zdobywa wyż sze wykształ cenie. Republika Irlandii jest czł onkiem UE, walutą jest euro (w przeciwień stwie do Irlandii Pó ł nocnej, gdzie uż ywa się funta szterlinga).
Irlandczycy czę sto wyobraż ani są jako tacy surowi dż entelmeni z bronią w pogotowiu lub, przeciwnie, wesoł o tań czą cy rudowł osi krę py mę ż czyź ni o czerwonych twarzach w zielonych garniturach. W rzeczywistoś ci Irlandczycy są zaskakują co goś cinni, otwarci, pogodni i szczerze kochają cy swó j kraj. Mieszkań cy Irlandii bardzo lubią wszelkiego rodzaju ś wię ta i festiwale, któ re odbywają się tu licznie. Liczba wspaniał ych naukowcó w, pisarzy i innych celebrytó w, któ rych irlandzka krew pł ynie w ż ył ach jest niesamowita: Bernard Shaw, Oscar Wilde, James Joyce, Pierce Brosnan, Charlotte Bronte, muzycy legendarnego zespoł u U2 i wielu, wielu innych. A wspaniał y irlandzki show - Riverdance - gromadzi peł ne sale na cał ym ś wiecie.
Opró cz tań ca Irlandczycy mają wielką mił oś ć do sportu. W każ dym, nawet najmniejszym mieś cie powstają druż yny sportowe dla dzieci, mł odzież y i dorosł ych. Irlandczycy kochają sporty jeź dzieckie, rugby, golf, a takż e rozgrywki narodowe – hurling i celtycką pił kę noż ną . Ostatnie dwie gry są doś ć niebezpieczne, ale Irlandczycy są nimi zachwyceni. Chodzi o sport i pogodę , z któ rą zwyczajowo rozpoczyna się swobodną rozmowę z Irlandczykiem. W irlandzkich miastach wszyscy mieszkań cy znają się nawzajem i zawsze witają się , kiedy się spotykają . W ż yciu codziennym prawie wszyscy Irlandczycy mó wią po angielsku. Ję zyk gaelicki praktycznie nie jest uż ywany w komunikacji na ż ywo, mó wi się nim tylko w niektó rych obszarach - Gaeltacht. Pomimo tego, ż e pań stwo robi wiele, aby oż ywić ję zyk ojczysty, niestety nie zauważ ono jeszcze duż ego postę pu.
Trudnoś ć polega na tym, ż e gramatyka i sł ownictwo gaelickiego absolutnie nie jest podobne do angielskiego, dlatego gdy Irlandczyk pró buje mó wić w swoim ojczystym ję zyku, uzyskuje się cią gł e zapoż yczenia i bł ę dy.
Historia Irlandii peł na jest tragicznych momentó w, ale mieszkań cy tego kraju odważ nie znosili wszystkie trudy i trudy, nie tracą c się . Od 1845 r. populacja Irlandii stale spada. W 1845 r. w Irlandii mieszkał o prawie 8.5 mln ludzi, w 1851 - ok. 6.5 mln. Tak gwał towny i dł ugotrwał y spadek liczby ludnoś ci spowodowany był gł ó wnie masową emigracją w zwią zku z zagroż eniem gł odem spowodowanym zł ymi zbiorami ziemniakó w w latach 1845-1847. i zwią zane z nimi choroby epidemiczne. W latach czterdziestych i pię ć dziesią tych XIX wieku fala emigracji opadł a, ale nie ustał stał y odpł yw emigrantó w irlandzkich do USA, Kanady i Australii, migracja do Wielkiej Brytanii nabrał a jeszcze wię kszych rozmiaró w.
Irlandczycy zaczę li wyjeż dż ać nie tylko w poszukiwaniu pracy, ale takż e pró bują c uciec przed uciskiem, któ remu od wiekó w poddawani byli katolicy w Irlandii. W 1911 r. populacja tego kraju zmniejszył a się do 4.4 mln. W kolejnym okresie liczba ludnoś ci 26 hrabstw Republiki Irlandii nadal spadał a, osią gają c swó j najniż szy punkt - 2.82 mln - w 1961 r. Nastę pnie populacja zaczę ł a przybywać i osią gnę ł a 3.63 miliona osó b w 1996 roku. Wielka Brytania przez siedem wiekó w zdominował a swoje ziemie, a dopiero w 1921 r. w Dublinie proklamowano niepodległ oś ć Irlandii. I choć Irlandczycy bardzo dobrze pamię tają swoją historię , z Brytyjczykami nikt nie bę dzie się kł ó cił.
Dublin to stolica Republiki Irlandii
Naszą znajomoś ć z Dublinem zaczynamy od portu i magazynó w portowych. Mó wią , ż e liczy się pierwsze wraż enie. Tak wię c w przypadku Dublina pierwsza znajomoś ć zrobił a bezpoś rednio przygnę biają ce wraż enie.
Po raz pierwszy od wszystkich moich podró ż y nie chciał em nawet iś ć sam na wieczorny spacer.
Tym przyjemniejsza był a znajomoś ć rano nastę pnego dnia ze zwiedzaniem z miejscowym przewodnikiem. Dublin to najwię ksze miasto na wyspie Irlandii iw Republice, zajmują ce prawie 115 km? , gł ó wny port kraju na Morzu Irlandzkim, gł ó wny oś rodek ż ycia politycznego, gospodarczego i kulturalnego kraju. Populacja wynosi 530 tysię cy osó b, z przedmieś ciami - okoł o 1.2 miliona osó b. Nazwa Dublin powstał a z poł ą czenia irlandzko-angielskiej pochodnej irl. Dubh Linn (od irlandzkiego dubh - czarny i linn - zalew, staw). Miasto został o zał oż one przez norweskich Wikingó w w 841 roku. Rzą dzili nią do 1169 r. , dopó ki nie przybyli tu Normanowie pod przywó dztwem kró la Henryka II Plantageneta. Pod koniec XVII wieku Dublin stał się stolicą Irlandii, rzą dzonym przez nową angielską mniejszoś ć protestancką.
Dublin, wraz z czę ś ciami Ulsteru, był do 1700 roku jedyną czę ś cią Irlandii, w któ rej wię kszoś ć ludnoś ci stanowili protestanci.
Po raz pierwszy zostaliś my zapoznani z Trinity College, któ ry został zał oż ony w 1592 roku przez kró lową Elż bietę I i jest czę ś cią Uniwersytetu w Dublinie. Trinity College i University of Dublin to najstarsze i najbardziej prestiż owe instytucje szkolnictwa wyż szego w Irlandii. Peł na nazwa to Queen Elizabeth College of the Holy and Undivided Trinity niedaleko Dublina. Sł ynie z biblioteki zawierają cej chrześ cijań skie rę kopisy, w tym Księ gę z Kells, bogato ilustrowaną rę cznie pisaną ksią ż kę napisaną przez irlandzkich (celtyckich) mnichó w okoł o 800 roku. Jest to jeden z najbardziej bogato zdobionych wykwintnymi miniaturami i ornamentami ś redniowiecznych rę kopisó w spoś ró d wszystkich, któ re do nas dotarł y.
Ze wzglę du na doskonał ą technikę i pię kno wzoró w, wielu badaczy uważ a je za najważ niejsze dzieł o ś redniowiecznej sztuki irlandzkiej. Ksią ż ka zawiera cztery ewangelie po ł acinie, wstę p i komentarze, ozdobione ogromną iloś cią kolorowych wzoró w i miniatur.
Trinity College znajduje się w centrum Dublina i ma w centrum pię kną dzwonnicę.
Trinity College zajmuje powierzchnię.19. 000 m? , któ ry zawiera ró ż norodne zaró wno stare, jak i nowe budynki, rozmieszczone wokó ł duż ych dziedziń có w (tzw. „kwadraty”) oraz dwa boiska. W jego skł ad wchodzi sześ ć wydział ó w: humanistyczne, filologiczne, biznesowe, ekonomiczne i społ eczne, inż ynieryjne i cybernetyczne, medyczne i przyrodnicze.
Naszą uwagę zwró cił a rzeź ba „Kula w kuli” na terenie uczelni. Przypomniał mi sferę , któ rą widział em w Watykanie.
Kontynuujemy naszą znajomoś ć miasta odwiedzają c Zamek Dubliń ski.
Zamek Dubliń ski - gł ó wny kompleks budynkó w rzą dowych w Dublinie - został zał oż ony w 1204 roku. Zamek w Dublinie od wiekó w był gniazdem szerszeni dla Irlandczykó w. Tutaj gubernatorzy korony angielskiej w Irlandii zasiadali przez 700 lat, do 1922 był a to gł ó wna placó wka Wielkiej Brytanii w Irlandii. Chociaż zamek istniał już za kró la Jana, pierwszego Lorda Irlandii, wię kszoś ć budynkó w w kompleksie pochodzi z XVIII wieku. W 1922 roku zamek został uroczyś cie przekazany pierwszemu rzą dowi irlandzkiemu, kierowanemu przez Michaela Collinsa. Udajemy się na dziedziniec gó rny zamku.
Zamek został zbudowany w XIII wieku, prawdopodobnie w miejscu, w któ rym osadę zał oż yli Wikingowie. Budowę rozpoczę to zaraz po najeź dzie anglo-normań skim (wtedy w Irlandii pojawił o się wiele zamkó w-twierdzy). Był prawie stale przebudowywany.
Dlatego z pierwszych budynkó w zachował a się tylko wież a Record, a nawet ta z XIX-wieczną nadbudową . Twierdza został a przekształ cona w skarbiec pań stwowy, wię zienie, a nawet są d. Pó ź niej jego kamienne mury niezawodnie chronił y angielską administrację . Dziś znajdują się tu ró ż norodne lokale: Kaplica Kró lewska, skarbiec i restauracja. Zamek jest zamknię ty dla zwiedzają cych podczas oficjalnych przyję ć.
Podjeż dż amy do Katedry Chrystusa, dokł adniejszego tł umaczenia nazwy Katedra Koś cioł a Chrystusowego, zwana też Katedrą Tró jcy Ś wię tej – gł ó wna katedra Dublina. Katedra Chrystusa znajduje się w centrum historycznego Dublina i jest jedną z trzech najstarszych katedr, któ re moż na zobaczyć z rzeki Liffey. Katedra został a zał oż ona w 1031 roku przez kró la Wikingó w Sithriga Silkenbearda dla pierwszego arcybiskupa Dublina, Donata.
Jest on przewodniczą cym dwó ch arcybiskupó w Dublina z katolickiego i anglikań skiego Koś cioł a Irlandii, ale w rzeczywistoś ci arcybiskup katolicki korzysta z innego koś cioł a - koś cioł a St. Mary's na Marlborough Street w Dublinie. Po wschodniej stronie znajduje się kaplica ś w. Wawrzyń ca O'Toole (XII wiek), w centrum któ rej znajduje się ż elazny relikwiarz w kształ cie serca zawierają cy zabalsamowane serce ś wię tego. Warto zauważ yć , ż e relikwia ta przetrwał a reformację i nadal stoi na swoim miejscu.
Poznajemy kolejną atrakcję miasta - Katedrę Ś w. miejsce, w któ rym wedł ug legendy ś w. Patryk ochrzcił Irlandczykó w. Należ y do anglikań skiego Koś cioł a Irlandii. Katedra nie jest katedrą biskupią , ale kieruje nią dziekan.
Ś w. Patryk jest najbardziej czczony w Irlandii, na jego cześ ć odbywa się nawet ś wię to pań stwowe o tej samej nazwie - Dzień Ś w. Patryka, któ ry obchodzony jest corocznie 17 marca, w dzień ś mierci niebiań skiego patrona Irlandii, Ś w. Patryk (ok. 385-461 AD).
Nad chó rami katedry wiszą heraldyczne sztandary, pozostał e po pasowaniu muró w katedry do zakonu ś w. Patryka. Z jednej strony jest to koś ció ł ze wszystkimi atrybutami religijnymi, z drugiej – muzeum. Jest tu pochowany znany pisarz, satyryk i publicysta Jonathan Swift, któ ry w XVIII wieku był rektorem katedry ś w. Patryka. W pobliż u znajdują się szczą tki jego ż ony Esther Johnson, lepiej znanej jako Stella. Cał a ekspozycja został a zaaranż owana w ś wią tyni, gdzie eksponowane są dzieł a pisarza, jego maska poś miertna, stó ł i fotel. Epitafium na grobie: „Tu spoczywa ciał o Jonathana Swifta, profesora Ś wię tej Teologii i rektora tej katedry.
Jego serce nie jest już drę czone gorzkim oburzeniem. Idź podró ż niku, a jeś li moż esz, spró buj zostać tym samym mistrzem wolnoś ci! ”.
W pobliż u katedry znajduje się niewielki park, w któ rym znajduje się kwietnik, w miejscu któ rego kiedyś znajdował a się studnia, z któ rej ś w. Patryk czerpał wodę do chrztu. W parku jest duż o klombó w, alejek spacerowych, a poś rodku znajduje się fontanna. W parku regularnie odbywają się parady literackie, podczas któ rych odczytywane są dzieł a Swifta, Becketta, Joyce'a, Shawa, Clarka, Yeatsa itp. Jest też pomnik dzwonu Ś wię tego Patryka.
Z jednej strony park zdobi malownicza ś ciana poś wię cona irlandzkim pisarzom. Na tabliczkach po lewej stronie widnieje nazwa, gatunek i lata ż ycia pisarza, po prawej gł ó wne utwory.
Zdecydowanie najbardziej ulubionym napojem Irlandczykó w jest piwo, zwł aszcza Guinness. Serwowany jest niemal we wszystkich instytucjach w kraju, a warzony w Dublinie w browarze Guinnessa.
Znajduje się tutaj muzeum, w któ rym za 18 euro moż na zapoznać się z historią powstania i produkcji sł ynnego irlandzkiego piwa (z degustacją trunku w barze, z któ rego roztacza się najlepsza panorama Dublina).
Mó wią c o tradycyjnych irlandzkich napojach, dodam, ż e niektó re puby warzy stouty i ale wedł ug wł asnych receptur, a takż e serwują znane na cał ym ś wiecie marki piw. Inne popularne napoje to stout Beamish i Murphy's, ale Kilkenny i Smithwicks, cydr Bulmers, whisky Jameson i Bushmills oraz ró ż norodne koktajle likierowe Baileys. Przepis na stouta jest prosty: chmiel (mieszanka kentyjskiego i kalifornijskiego), sł ó d i trochę palonego sł odu lub palonego ję czmienia. Palony sł ó d wyglą da dokł adnie jak kawa, co wyjaś nia etiopski kolor „irlandzkiego wina”.
Pub (skró t od Public House) to drugi dom dla Irlandczyka. Tutaj od niepamię tnych czasó w spotykali się z przyjació ł mi i krewnymi, rozwią zywali problemy biznesowe i po prostu rozmawiali z podobnie myś lą cymi ludź mi.
Z reguł y, jeś li ktoś stał się regularnym w jakiejkolwiek instytucji, chodził tam przez cał e ż ycie. W ten sposó b bywalcy pubó w zawsze się znali i ta tradycja przetrwał a do dziś . Niemniej jednak nie bę dziesz mó gł czuć się zbytecznie - Irlandczycy bardzo kochają goś ci i traktują ich ze szczerą sympatią . Dziś w irlandzkim pubie moż na wypić pyszne piwo i zjeś ć pyszne jedzenie. Co ciekawe, w Irlandii nie ma zwyczaju jeś ć na ulicy, a do lat 70. ubiegł ego wieku nie był o też tradycji serwowania jedzenia w pubach. Temple Bar z rozpoznawalną czerwoną fasadą to znak rozpoznawczy najstarszej i najpopularniejszej dzielnicy Dublina - Temple Bar. Regularnie wystę pują tu muzycy grają cy muzykę celtycką na instrumentach narodowych, a czę sto muzycy znajdują się tuż przy jednym ze stoł ó w zakł adu. Temple Bar oferuje ogromny wybó r whisky - zbió r ponad 400 odmian.
Spoś ró d nich co najmniej 150 jest dostę pnych dla przecię tnego goś cia. I oczywiś cie moż na spró bować takich napojó w jak gorą ca whisky (whiskey z gorą cą wodą , goź dzikami i cytryną ) lub kawa po irlandzku (czarna kawa z cukrem, ś mietanką i whisky). Od czasu do czasu w knajpach odbywają się ró wnież wystę py tancerzy, ale nieczę sto, bo zwykle w pubie nie ma gdzie wpaś ć jabł ko.
Kontynuujemy naszą znajomoś ć z miastem. Rzeka Liffey, najwię ksza rzeka przepł ywają ca przez terytorium wspó ł czesnego Dublina z zachodu na wschó d, dzieli obecne miasto na mniej wię cej dwie ró wne poł owy: pó ł nocną i poł udniową.
Sama rzeka wpada do Morza Irlandzkiego. Przez dł ugi czas stanowił a pewną przeszkodę ze wzglę du na swoje podmokł e po zachodniej stronie i przy ujś ciu. Jednak bagiennoś ć rzeki na przestrzeni wiekó w został a stopniowo pokonana za pomocą fortyfikacji wał ó w rzecznych i zasypywania bagien. W ostatnich latach poziom wody w rzece nieznacznie się podnió sł . Po drugiej stronie rzeki zbudowano wiele pię knych mostó w.
Liffey Bridge, zbudowany w 1816 roku, jest najstarszą kł adką dla pieszych w Dublinie. Ł ą czy nabrzeż e Ormond Quay Lower i Wellington Quay. Kiedyś most ten nosił nazwę Wellington, potem jednak przemianowano go na nazwę rzeki przez któ rą został przerzucony.
Miasto jest bogate w atrakcje. Wizytó wką miasta jest iglica „Pomnik Ś wiatł a” o wysokoś ci ponad 120 m, symbolizują ca wzrost irlandzkiej gospodarki. „Pomnik Ś wiatł a” lub Dublin Needle, poł oż ony na pó ł noc od O'Connell Street, ł ą czy w sobie wdzię k i prostotę , technologię i sztukę.
Gł ó wna ulica miasta, O'Connoll Street, skł ada się w cał oś ci z zabytkó w architektury z ró ż nych wiekó w. Tutaj moż na zobaczyć domy należ ą ce do ró ż nych lat budowy. Duż a iloś ć pomnikó w wybitnych obywateli zaskakuje i cieszy oko, w stolicy Irlandii jest ich 33, nie liczą c pomnikó w i rzeź b.
Naprzeciw gmachu Poczty Gł ó wnej znajduje się pomnik przywó dcy irlandzkiego zwią zku zawodowego, przywó dcy strajku w Dublinie w 1913 r. , Jamesa Larkina (1867-1943).
Na poł udniowym krań cu O'Connell Street stoi ogromny pomnik Daniela O'Connella, wybitnej postaci politycznej.
Dublin to niezwykle pię kne i interesują ce miasto: zachwyca wieloma pię knymi parkami. Marrion Square Park to zabytkowy park w poł udniowo-wschodniej dzielnicy centralnego Dublina. Zajmuje cał e terytorium placu. Budowa wokó ł Marrion Square rozpoczę ł a się w 1762 roku i trwał a 30 lat. Nastę pnie zał oż ono park. Najwcześ niejszy plan parku przedstawia podwó jną linię drzew wokó ł obwodu placu.
Marrion Square Park natychmiast stał się ulubionym miejscem wypoczynku dubliń skiej arystokracji. Należ ał do Koś cioł a rzymskokatolickiego. W 1930 r. urzę dnicy miasta Dublina podję li nieudaną pró bę odkupienia go od koś cioł a.
W 1974 arcybiskup Dermot Ryan podarował miastu 4.75 hektara ziemi do uż ytku jako park publiczny. Park, utworzony w XVIII wieku dla arystokracji, jest teraz dostę pny dla wszystkich. W parku Marrion Square znajdują się kwietne i wrzosowe ogrody, wybudowano plac zabaw.
Moż na w nim zobaczyć stare latarnie dubliń skie, a takż e wiele pię knych rzeź b, takich jak pomnik irlandzkiego filozofa, estety, pisarza, poety O. Wilde'a.
Budynki mieszkalne w Dublinie przez dł ugi czas musiał y być budowane w tym samym stylu architektonicznym. Ale Dubliń czycy znaleź li sposó b, aby nadać swoim domom wł asne cechy - drzwi został y zainstalowane zgodnie z Twoim gustem.
Mił oś ć mieszkań có w Szmaragdowej Wyspy do ż ywej zieleni znalazł a odzwierciedlenie takż e w niektó rych budynkach mieszkalnych.
Dublin, choć mał e miasto, to przecież stolica pań stwa wyspiarskiego, w któ rym skupia się niesamowita liczba teatró w, muzeó w, bibliotek, galerii, na co bezwzglę dnie trzeba zwró cić uwagę . Zwł aszcza jeś li te muzea są bezpł atne. Wyraź nie był o za mał o czasu, aby je odwiedzić , ale udał o mi się znaleź ć czas i odwiedzić dwie z nich. National Gallery of Ireland został a zał oż ona w 1854 roku, ale został a otwarta dla publicznoś ci dopiero w 1864 roku. Galeria posiada duż e zbiory malarstwa i rzeź by irlandzkiej, a takż e dzieł a mistrzó w wł oskich i holenderskich.
Duż ym zainteresowaniem cieszył o się Muzeum Historii Naturalnej. Wspaniał y gabinet osobliwoś ci, w któ rym moż na uzyskać wyobraż enie o zwierzę cym ś wiecie planety i oczywiś cie o oryginalnej irlandzkiej faunie.
Gigantyczne szkielety zwisają ce z sufitu, przeraż ają ce morskie stworzenia i pł azy w alkoholu...Ogó lnie ś wietna zabawa dla przyrodnikó w i mił oś nikó w wszelakich ciekawostek.
Niestety nie udał o się odwiedzić Narodowego Muzeum Leprechauna, otwartego 10 marca 2010 roku. Leprechauny to postacie z irlandzkiego folkloru, mali ludzie poró wnywani do wró ż ek (wró ż ek) lub elfó w. Z reguł y przedstawiany jest jako krasnolud i spę dza cał y swó j czas na robieniu butó w. Trzyma swoje zł oto w doniczce na koń cu tę czy.
Czas poż egnać się z tym osobliwie ciekawym miastem, choć pierwsze wraż enia był y przygnę biają ce. Bardzo się cieszę , ż e Dublin okazał się wcale nie nudny, ale cał kiem ciekawy i pię kny. Podobał o mi się , jak Irlandczycy starają się go udekorować . Nawet proste ogrodzenie dał o tak pię kny wyglą d.
St. Patrick's Rock i Monasterboys — celtyckie dziedzictwo
Zachowane do dziś budowle wskazują , ż e przodkowie wspó ł czesnych Irlandczykó w odznaczali się wysoką kulturą . Niezwykł e konstrukcje kamienne – dolmeny, ś wią tynie, „kamienne krę gi” – moż na znaleź ć we wszystkich zaką tkach Irlandii. Dla koneseró w staroż ytnoś ci nie ma lepszego miejsca na spacery niż te kamienne ś wią tynie i budynki poś rodku niekoń czą cych się pł askowyż ó w i ró wnin.
Skał a Cashel, znana ró wnież jako Skał a Ś w. kró la na koronację nastę pcy tronu, pó ź niej zbudowano tu majestatyczną katedrę , z któ rej do dziś pozostał y tylko ruiny. Teren wokó ł katedry zajmuje rozległ y cmentarz z wysokimi krzyż ami.
Cał y kompleks otoczony jest murem twierdzy. Obecnie zamek jest udostę pniony do zwiedzania, trwają prace nad rekonstrukcją budynkó w. Dziś wspaniał y kamienny mur otacza zbió r najbardziej malowniczych ś redniowiecznych budynkó w Irlandii, w tym Okrą gł ą Wież ę , XIII-wieczną gotycką katedrę , XII-wieczny romań ski koś ció ł znany jako Kaplica Cormaca, duż e krzyż e i inne budowle.
Ś wię ty Patryk ż ył i gł osił kazania w Cashel w V wieku naszej ery. mi. , az czasem Skał a Cashel stał a się jednym z oś rodkó w religijnych w Irlandii. Podczas rewolucji angielskiej w 1647 r. Skał a Cashel został a splą drowana przez sił y parlamentarne pod dowó dztwem Murrowa O'Briena. Wielu mieszkań có w został o zabitych, duchowe ś wią tynie splą drowane. Wedł ug historykó w zginę ł o okoł o 3 tys. osó b. Mieszkań cy Cashel szukali schronienia w murach katedry zamkowej, ale zostali spaleni ż ywcem przez ż oł nierzy Olivera Cromwella.
Po tym zamek stał się symbolem okrucień stwa Brytyjczykó w, prawdziwej odwagi i mę stwa Irlandczykó w. Krzyż ś w. Patryka jest kopią oryginał u w muzeum. Na krzyż u wyrzeź biony jest wizerunek ś wię tego.
Kaplica Cormaca jest pierwszym i jedynym autentycznym budynkiem romań skim w Irlandii. Zamiast naw poprzecznych (transeptó w) zastosowano tu dwie kwadratowe bliź niacze kolumny. Ta tajemnicza budowla ucieleś niał a ducha irlandzkiego ś redniowiecza. W kaplicy znajduje się tajemniczy kamienny sarkofag. Wcześ niej są dzono, ż e należ y do samego kró la Cormaca, ale dokł adne badania wykazał y, ż e sarkofag pochodzi z XI wieku. Nad drzwiami znajduje się tympanon przedstawiają cy centaura w heł mie mierzą cego z ł uku w lwa, co prawdopodobnie symbolizuje zwycię stwo dobra nad zł em.
Wejś cie do kompleksu prowadzi przez salę wikariuszy (XV w. ).
Hala został a odrestaurowana w zwią zku z wpisaniem na listę europejskiego dziedzictwa architektonicznego (1975). Oto mał e muzeum artefaktó w znalezionych na Skale.
Wyjeż dż ają c z kraju odwiedziliś my kolejny zabytek dziedzictwa celtyckiego - Monasterboise - ruiny wczesnochrześ cijań skiej osady w hrabstwie Louth w pó ł nocno-wschodniej Irlandii, w przyjemnym pustynnym miejscu na pó ł noc od miasta Drogheda. Klasztor, zał oż ony w V wieku przez mał o znanego ucznia ś w. Patryka, ś w. Beata, jest jednym z najsł ynniejszych zabytkó w sakralnych w kraju i kandydatem do wpisania na Listę Ś wiatowego Dziedzictwa UNESCO w Irlandii.
Ale najbogatszym skarbem Monasterboise są trzy wysokie krzyż e celtyckie z X wieku, znajdują ce się na cmentarzu ś redniowiecznego klasztoru. Krzyż poł udniowy, czyli krzyż Muirdacha, został wzniesiony przez pewnego Muirdacha w X wieku, jak wynika z inskrypcji.
W Monasterboise opró cz trzech duż ych krzyż y z X wieku zachował y się ruiny dwó ch koś cioł ó w zbudowanych nie wcześ niej niż w XIV wieku oraz okrą gł a wież a. Okrą gł a wież a został a poważ nie uszkodzona podczas poż aru klasztoru w 1094 roku, któ ry zniszczył jej wnę trze. Dodatkowo, ze wzglę du na powstanie warstwy kulturowej, wejś cie do niej znajduje się teraz pod powierzchnią ziemi.
Zamek Banratty i Park Ludowy
U ujś cia rzeki Shannon, najwię kszej rzeki Irlandii, wznoszą się strzeliste wież yczki i potę ż ne fortyfikacje. Po raz pierwszy powstali w 1277 r. z lekką rę ką Thomasa de Clare, syna księ cia Gloucester, przetrwali prawie pó ł wieku i padli pod naciskiem księ cia Thomond. Obecny zamek Banratty, nazwany na cześ ć pobliskiego potoku, został zbudowany w poł owie XV wieku. Skł ada się z wież straż niczych rozmieszczonych wzdł uż obwodu i poł ą czonych masywnymi sklepieniami. Banratty to zamek o dramatycznej i krwawej historii, z ciekawymi wnę trzami z XV-XVI wieku.
Jest to jeden z nielicznych cał kowicie zachowanych budynkó w z tamtych czasó w.
Wewną trz zamku znajduje się sklepiona sień , w któ rej na murze widnieje specjalny symbol - postać kobiecej pł odnoś ci Sheila-na-gig. Potomkowie księ cia Thomond mieszkali w zamku do lat 40. XVII wieku, a od XIX wieku stał opuszczony przez prawie wiek, aż do kupienia go przez Lorda Gorta w latach 50. XX wieku. Zamek został odrestaurowany w formie, jaką miał w XVI wieku, a teraz pojawi się przed nami w cał ej okazał oś ci. Tutaj moż na zobaczyć przechowywaną w niej doskonał ą kolekcję zabytkowych mebli Gort i gobelinó w z XIV-XVII wieku. Wspaniał a duż a sala ze wspaniał ym dę bowym sufitem. Wieczorami w historycznej scenerii zamku odbywają się „ś redniowieczne” bankiety.
U podnó ż a zamku znajduje się park ż ycia ludowego (park folklorystyczny), któ ry istnieje od ponad 35 lat.
W parku tym, na powierzchni 26 akró w, odtworzono historyczne obrazy Irlandii z XVIII-XIX wieku: wiejskie domy pod strzechą , dom kowala, dom stolarza, chata rybaka z ł odzią w podwó rko itp.
Spacerują c po parku moż na dobrze wyobrazić sobie ż ycie irlandzkiego rolnictwa w XVIII wieku. Przedstawiono do wglą du kolekcję domó w i innych elementó w XVIII-wiecznego miasta i wioski w Irlandii. Niektó re budynki został y sprowadzone do tego skansenu z cał ej Irlandii. A w tych domach ukazane jest ż ycie ich mieszkań có w: meble, meble, sprzę ty domowe. W domu piekarza pieczywo jest pieczone i podawane ze ś wież o upieczoną racuchą (mał y brytyjski chlebek instant, zwykle robiony z pszenicy, ję czmienia lub pł atkó w owsianych). Są stogi siana, siewniki, przesiewacze. Zacienione ś cież ki prowadzą od domu do domu i bardzo ciekawie jest wę drować po tej wiosce.
W zagrodach pasą się zwierzę ta domowe: bydł o, gę si, kurczaki...
Wszystko został o stworzone w muzeum, aby zanurzyć się w prawdziwej atmosferze irlandzkiej wioski XVIII wieku. Okresowo w muzeum odbywają się specjalne wystawy rzemieś lnicze.
Jestem przekonany, ż e kompleks Barnatty, skł adają cy się z zamku i parku, jest jednym z najciekawszych i najbardziej fascynują cych miejsc dla turystó w odwiedzają cych Irlandię.
Wizyta w kompleksie Cliffs of Moher
Klify Moheru to kolejna wizytó wka i jeden z naturalnych klejnotó w Irlandii. Swoją nazwę odziedziczyli od fortu Mothar, zniszczonego podczas wojen napoleoń skich w zwią zku z koniecznoś cią budowy wież y sygnał owej w Hags Head.
Oszał amiają ca i niesamowicie pię kna! To pierwsze myś li, jakie mają turyś ci, gdy widzą ten cud natury. Klify są jednym z najczę ś ciej odwiedzanych miejsc w Irlandii, ale w każ dym razie bą dź ostroż ny, ponieważ nie ma barier ochronnych, a niektó re obszary mogą być bardzo niebezpieczne.
Poł oż one w rejonie Burren (hrabstwo Clare), osią gają.214 metró w dł ugoś ci, cią gną c się na dł ugoś ci 8 kilometró w wzdł uż wybrzeż a Oceanu Atlantyckiego. Rozcią gają się stą d pię kne panoramiczne widoki - na Wyspy Aran w zatoce Galway, na pó ł nocy są siadują z gó rami Maum Turk w Connemara i pasmem gó rskim Twelve Bens, a na poł udnie od klifó w znajduje się Loop Head.
Skał y sł uż ą jako schronienie dla duż ych kolonii ptakó w. Jest ich tu ponad 20 rodzajó w. Duż e kolonie maskonuró w, jastrzę bi, mew, kormoranó w… nie moż na ich wszystkich zliczyć.
Najbardziej wysunię tym na poł udnie punktem Klifó w Moheru jest Gł owa Wiedź my. To niezwykł a formacja skalna, któ ra przypomina gł owę kobiety patrzą cej na morze. Istnieje legenda o Starej Czarownicy Mal, któ ra zakochał a się w sł ynnym irlandzkim bohaterze Cuchulainn. Bohater był dumny i rozpieszczony uwagą dziewczą t. Cuchulainn nie odwzajemnił uczuć wiedź my. Mal ś cigał bohatera w cał ej Irlandii i prawie go wyprzedził na Klifach Moheru.
Pró bują c uciec przed nę kaniem, Cuchulainn skoczył w kierunku Moherowych Klifó w, uż ywają c kekuró w jako odskoczni. Mal pró bował a iś ć za nim, ale nie był a aż tak zwinna, stawiają c stopę za oparciem i wylatują c z miejsca, w któ rym znajdował a się Gł owa Wiedź my. A krew, jak mó wią , zabarwił a cał e morze.
Na poł udnie od Gł owy Wiedź my stoi Wież a O'Briena, okrą gł a kamienna wież a. Oznacza najwyż szy punkt Klifó w Moheru. W niewielkiej odległ oś ci od hotelu znajduje się wioska Doolin, sł yną ca z tradycyjnej muzyki irlandzkiej, oraz nadmorska miejscowoś ć wypoczynkowa Liscannor. Wież a został a zbudowana w 1835 roku przez Sir Corneliusa O'Briena, potomka Wielkiego Kró la Irlandii, Briana Boru, jako wież a obserwacyjna dla setek turystó w z wiktoriań skiej Anglii, któ rzy odwiedzali Klify Moheru. Wierzył , ż e turystyka przyniesie ogromne korzyś ci lokalnej gospodarce i przede wszystkim pomoż e biednym ludziom.
O'Brien zbudował takż e ś cianę z kamiennych pł yt wzdł uż klifó w i ogó lnie mó wi się , ż e zbudował wszystko w okolicy opró cz samych klifó w.
Jak powstał y Klify Moheru? Okoł o 320 milionó w lat temu, w okresie gó rnego karbonu, kiedy klimat na tych terenach był znacznie cieplejszy, znajdował o się tutaj ujś cie duż ej rzeki. Rzeka przyniosł a ze sobą bł oto i piasek. Osady te stopniowo gromadził y się i ostatecznie utworzył y warstwową skał ę , któ ra pojawia się przed nami w postaci Klifó w Moheru.
W budynku centrum turystycznego, któ ry otworzył swoje podwoje w 2007 roku i jest unikalną budowlą , niczym jaskinia, harmonijnie wtapiają c się we wspaniał y krajobraz okolicy, znajduje się ekspozycja-muzeum. Opowiada historię Klifó w Moheru w trzech kierunkach tematycznych: ocean, skał y i czł owiek.
Pod arkadami sali wystawowej moż na obejrzeć.2 filmy kró tkometraż owe „Podró ż przez hrabstwo Clare” i „Na krawę dzi pó ł ki”.
Klify Moheru pojawił y się w wielu filmach, w tym Harry Potter i Ksią ż ę Pó ł krwi, Daleko stą d, Rok przestę pny i Narzeczona księ ż niczki.
Galway to najbardziej wysunię te na zachó d miasto Wysp Brytyjskich
W Irlandii tylko Dublin i Cork moż na nazwać duż ymi miastami, a cał a reszta to mał e miasteczka z kilkoma duż ymi ulicami, mał ymi sklepikami, przytulnymi pubami, jednym lub dwoma starymi budynkami, koś cioł em i kilkoma supermarketami. Mimo swojej skromnej skali, każ de miasto ma coś do zobaczenia. Poznajemy Galway - najbardziej wysunię te na zachó d miasto Wysp Brytyjskich, sł yną ce z bogatej historii i pierś cieni Claddagh.
Rozpoczynamy naszą znajomoś ć z centralnym placem - Air Square.
Pochodzi z 1320 roku i jest uważ any za najwię kszy ś redniowieczny koś ció ł w Irlandii.
Zbliż amy się do mostu Salmon Weir, a po lewej stronie panorama katedry Wniebowzię cia Najś wię tszej Marii Panny i ś w. Mikoł aja, zwana ró wnież katedrą w Galway, to katedra katolicka, rezydencja biskupa Galway, Kilmacdua i Kilfenora. Jego budowę rozpoczę to w 1958 roku na miejscu dawnego wię zienia miejskiego. W 1965 roku ukoń czono budowę i 15 sierpnia katedra został a konsekrowana przez kardynał a Richarda Cushinga na cześ ć Wniebowstą pienia Matki Boż ej i ś w. Mikoł aja.
Architektura katedry wchł onę ł a cechy ró ż nych styló w: kopuł a i kolumny skł aniają się ku renesansowi, inne elementy, w tym rozety i mozaiki, powstał y w tradycji sztuki chrześ cijań skiej. Mieś ci się w nim ró wnież jeden z najlepszych organó w w Irlandii, zbudowany przez firmę Liverpool Rushworthe & Dreaper w 1966 roku. Kopuł a katedry o wysokoś ci 44.2 m jest zauważ alnym punktem orientacyjnym na niebie miasta.
Naturalne pię kno miasta przycią ga turystó w nie mniej niż jego zabytki. Po obu stronach krę tych uliczek Galway znajdują się liczne sklepy, puby i restauracje. W mieś cie znajduje się wiele antycznych budowli z okresu ś redniowiecza, któ rych bezpieczeń stwo jest uważ nie monitorowane. Wielką przyjemnoś cią był o spacerowanie brzegiem Corrib. W gó rę rzeki rzeka kolorowo rozrasta się w kilka kanał ó w i w ró ż nych miejscach, ze wzglę du na ró ż nicę poziomó w, wpadają one do gł ó wnego koryta z miniwodospadami. Wodospady te mają dobre ciś nienie i tworzą pianę na rzece, któ ra nie wyglą da zbyt atrakcyjnie, ale w niektó rych miejscach są puł apki piany i kanał jest stopniowo udraż niany i w pobliż u Ł uku Hiszpań skiego nic nie widać.
Sam Ł uk Hiszpań ski jest interesują cy do wglą du jako jedyna konstrukcja, któ ra przetrwał a ze starych muró w miasta.
Galway to niezwykle tę tnią ce ż yciem, dynamiczne i bardzo mł ode miasto: ponad poł owę populacji stanowią studenci z uniwersytetu, instytutu technologicznego i medycznego, szkó ł ję zykowych, a ponadto liczne kursy tań ca irlandzkiego, gry na banjo i flet prosty. Każ dego roku liczba mieszkań có w wzrasta o 13 tys. osó b dzię ki studentom i nic dziwnego, ż e to miejsce przycią ga mł odych ludzi – festiwal jazzowy w lutym, wyś cigi w Galway latem, dwutygodniowy festiwal sztuki, któ ry pokazuje najnowsze, czasem ekstrawaganckie spektakle teatralne, spektakle muzyczne, wystawy sztuki i parady uliczne nie pozostawiają nikogo oboję tnym. Smakosze z pewnoś cią zechcą odwiedzić festiwal ostryg, któ ry odbywa się tu co roku we wrześ niu. Przez cał y rok miejskie restauracje rybne serwują najś wież sze ryby i owoce morza.
Galway przycią ga turystó w pierś cieniami Claddagh, któ re moż na wybrać i kupić w lokalnym sklepie. Jest to rodzaj tradycyjnego irlandzkiego pierś cionka, któ ry jest podawany jako znak przyjaź ni i jest ró wnież uż ywany jako pierś cionek zarę czynowy.
