Хочу поделиться с уважаемыми туристами опытом самостоятельной поездки в Эгер из Будапешта.
Как и большинство наших соотечественников, впервые я побывала в этом очаровательном венгерском городке во время "организованной экскурсии", которая, кроме посещения Эгера, включала в себя визит в Гёделе, обед в неизвестном венгерском селе, незапланированную 6-ти часовую дорожную пробку и "традиционную" дегустацию вин в Долине красавиц. Несмотря на то, что наша группа прибыла в Эгер уже на исходе дня, буквально ворвавшись в ворота эгерской крепости за 15 минут до ее закрытия, и из всех "достопримечательностей" (кроме крепости) мы успели осмотреть только бывшую тюрьму, в которой ныне располагается Музей спорта, я навсегда успела влюбиться в это замечательное место. Поэтому, когда, при повторном посещении Будапешта, встречавший нас в аэропорту гид поинтересовался, не желаем ли мы приобрести какую-нибудь экскурсию, мы первым делом озвучили свое желание снова побывать в Эгере. "Да, у нас есть замечательня экскурсия, с посещением королевского дворца в Гёделе и дегустацией вин в Долине красавиц! "- отрапартовал гид. "Нет, нам нужен ТОЛЬКО Эгер"-"Такой экскурсии нет. "-"Может быть, мы сможем съездить в Эгер самостоятельно? " Гид на минутку задумался: "Да, туда ходит автобус, только я вам точно не подскажу, где на него сесть, так-как езжу в ту сторону автомобилем. " Воспоминания о шестичасовой пробке были все еще свежи, и мы спросили про альтернативный вариант в виде поезда. "О, нет-нет! Поезда туда не ходят! "- заверил нас гид. Ну, а когда через день, сидя в вагоне поезда, направлявшегося в Вену, мы лицезрели поезд с табличкой "Eger", отправлявшийся с соседней платформы, то сделали неутешительный вывод: "Дурят нашего "брата"- туриста! ": (
Решив в прошлом году "соригинальничать", проведя вместо пляжа половину отпуска "в Европе", а именно - в Будапеште, мы не смогли не вспомнить о давнишней мечте - повторном посещении Эгера. Из немногочисленных отзывов "самостоятельных туристов" об Эгере я поняла, что практически никто не знает о существовании ПРЯМЫХ поездов из Будапешта в Эгер. Отписавшийся люд ездил в Эгер или на автобусе (от автостанции Nepstadion) или на поезде с пересадкой на станции Фюзешабонь (Fuzesabony). Оказывается, прямые поезда в Эгер пустили сравнительно недавно, так что наш гид не кривил душой, когда говорил что "поезда туда не ходят" (возможно, действительно не знал).
Дорога из Будапешта до Эгера на поезде займет примерно 2 часа. Ехать можно как с пересадкой, так и прямым поездом. С расписанием поездов и ценами на билеты можно ознакомиться здесь: http://elvira. mav-start. hu (здесь же можно посмотреть расписания на международные отправления из Будапешта например в Вену, в Прагу или в Венецию). Если вас интересуют только прямые поезда, поставьте галочку напротив графы "direct connections only". Выбрав в расписании "только прямое сообщение" и предусмотрительно распечатав оное на бумажке, мы направились на вокзал Келети, где до этого неоднократно приобретали международные билеты в Вену. Кассы внутренних венгерских направлений находятся в правой половине вокзала (если стоять спиной к центральному входу). Как выяснилось позже, можно было приобрести "внутренний" билет и в подземном зале вокзала, но мы об этом еще тогда не знали и наравне с рядовыми венграми мужественно выстояли небольшую очередь: ). К сожалению, кассиры "внутренних направлений", не очень "дружат" с английским языком (в отличии от кассиров "международных касс"), но они были доброжелательны, впрочем, как и "застрявшая" на нас венгерская очередь, спешащая на свои электрички. Приложив к стеклу кассы распечатанное расписание с обведенными в нем временем отправления и прибытия, я объяснила кассиру, чего нам надо и в каком количестве: ). Кассир кивнул головой и мигом выписал нам билеты. Оказывается, билет "в два конца" выбивается на одну персону, сроком действия на две недели, начиная от желаемой даты поездки. В билетах не указывается конкретное время и день отправления и прибытия. Также, на билете в скобках указана станция "Fuzesabony", то есть этот билет будет действителен, даже если вы решите ехать с пересадкой. По-моему, это очень удобно. Можно заехать в Эгер и остаться там на пару денечков или, если вы опоздаете на прямой поезд, по этому билету можно доехать до Фюзешабони, а там пересесть на поезд в Будапешт : ). Стоимость билета "туда-обратно" в августе 2011 составляла 4320 Ft/чел. (примерно 16 евро).
Поезд, отправлявшийся в Эгер, был, конечно, намного скромнее "RailJet"-а, на котором мы ездили в Вену, но он был новый и чистый. В поезде есть два туалета, но нет кондиционеров, поэтому все окна в вагоне были открыты (на улице стояла сорокоградусная жара). Вагоны были заполнены наполовину, и большинство пассажиров вышли раньше конечной остановки. Поездка на поезде мне понравилась еще и потому, что нам попался очень позитивный кондуктор. Мы немного сомневались, на тот ли поезд сели (после шведского "Бурлёва" уже ко всему готовы: )), и не стоИт ли нам делать пересадку в этой самой "Фюзешабони". Кондуктор, хоть и не говорил по-английски, но всячески старался нам помочь, пытаясь жестами объяснить, что Эгер - конечная. От Фюзешабони до Эгера он 20 минут ехал в нашем вагоне, а когда поезд прибыл на конечную станцию, он торжественно объявил: "Эгер! " таким тоном, словно в вагон сейчас зайдет как минимум эрцгерцог Фердинанд : ).
От вокзала, по улице Ференца Деака/Deak Ferenc u. (перейти привокзальную площадь и повернуть направо) мы минут за 20 дошли до исторического центра городка. Признаюсь, что у нас было довольно смутное представление о достопримечательностях Эгера. Информации в интернете было очень немного, а от сумбурной экскурсии в памяти остался разве что рассказ о героической обороне жителей Эгера во время турецкой осады. Поэтому, увидав возле знаменитой Эгерской Базилики "будку" туристической информации, мы первым делом направились туда, поинтересовавшись, можно ли у них разжиться бесплатной картой. Оказалось, что можно, да еще и с описанием достопримечательностей на РУССКОМ ЯЗЫКЕ! Вот это удача! : ) При ближайшем рассмотрении Эгер приятно удивил большим количеством надписей на русском. Многие из обслуживающего персонала кафе или магазинов понимали хотя бы несколько русских фраз, ценники/инструкции в музеи и купальни зачастую дублировались на русском, польском и английском. Это было приятно, но немного странно, так-как большинство наших туристов останавливается здесь проездом, не более чем на полтора часа (а зря). Кстати, в Эгере отдыхает много поляков. В одной из местных церквей находится святыня, особо почитаемая гостями из Польши, наверное именно этим объясняется их неимоверное количество в Эгере.
Итак, что смотреть в Эгере (из основного):
1. Здание Лицея, в котором сейчас находится Педагогический институт, музей Астрономии, Планетарий и Епархиальная библиотека, в которой хранится подлинное письмо Моцарта!
2. Эгерская Базилика - вторая по величине в Венгрии.
3. Улица Кошшута - одна из самых красивых улиц Эгера, здесь на портале здания областного управления можно полюбоваться знаменитыми коваными воротами Фазолы. А во дворе управления находится тот самый музей спорта - бывшая тюрьма: ).
4. Эгерская крепость - символ храбрости и патриотизма венгерского народа.
5. Минарет - самый северный памятник турецкой эпохи в Европе.
6. Площадь Добо - главная площадь города, с расположенным на нем памятником коменданту эгерской крепости Иштвану Добо.
7. Костел Миноритов, оригинально выкрашенный в розовый цвет. Примечательно, что он построен на пожертвования турка, принявшего христианство.
8. Сербская церковь.
9. Церковь Цестерианцев.
10. Дворец Архиепископа с уникальной коллекцией произведений "религиозного искусства" и мантией, в которой короновалась Мария-Терезия, лично передавшая мантию в числе других даров эгерскому епископу Габору Эрдёрди.
11. "Ботанической сад Архиепископа", благодаря которому в 2007 году Эгер выиграл золотую медаль на международном конкурсе и заслужил звание "Цветочного города".
12. Эгерские Термальные купальни с шестью "бассейнами развлечений", Турецкими Банями и крытым спортивным бассейном.
...И многое другое: выставки, музеи, театр, марципановая мастерская, винные погреба, разнообразные кафешки, магазинчики и конечно же ЭГЕРСКИЕ ДВОРИКИ! Они очаровали меня больше всего. Такие милые и такие разные! : ) Было бесконечно приятно "нырять" и "выныривать" из них в разных частях городка. Как и в любом другом курортном городе, в Эгере царит легкая непринужденная атмосфера, которую трудно почувствовать, несясь галопом вслед за спиною гида. Совсем другое дело, неспешно прогуливаясь по колоритным улочкам, наслаждаться городом, делая небольшие остановки перед очередным винным магазинчиком для дегустации: ). В "Ботанический сад" мы зашли уже по пути к вокзалу, Эгерские купальни находятся там же. Огороженные невысоким забором открытые бассейны, детские горки, зеленая травка с лежаками, расставленными в тени "разлапистых" елей - так и хотелось присоединиться к посетителям "Termalfurdo", но пора была возвращаться в Будапешт. Потому что на вечер у нас был запланирован "подарок от фирмы"- ночная прогулка на кораблике по Дунаю "с бокалом шампанского"...
В заключение скажу, что поездкой осталась очень довольна. И даже мой супруг, любитель "большого города" и крепких напитков, признался, что при
случае заехал бы в Эгер денька эдак на три, и с удовольствием посидел бы на "местной винной диете". Я не сомневаюсь в том, что "случай" этот непременно предоставится, ведь недаром в местную речушку выброшена пара новых монет : ). И очень бы хотелось, чтобы "случай" совпал с каком-нибудь проводимым здесь фестивалем... С фестивалем "Бычьей крови" в июле или с "Днями Эгера" в сентябре : )
Желаю всем приятных путешествий и ярких впечатлений!
Chcę podzielić się z szanowanymi turystami doś wiadczeniem samodzielnej podró ż y do Egeru z Budapesztu.
Jak wię kszoś ć naszych rodakó w, po raz pierwszy odwiedził em to urocze wę gierskie miasteczko podczas „wycieczki zorganizowanej”, któ ra opró cz zwiedzania Egeru obejmował a wizytę w Gö del, obiad w nieznanej wę gierskiej wiosce, nieplanowany 6-godzinny korek i „Degustacja tradycyjnych win w Dolinie Pię knoś ci. Pomimo tego, ż e nasza grupa dotarł a do Egeru już pod koniec dnia, dosł ownie wpadają c w bramy twierdzy Eger na 15 minut przed jej zamknię ciem i ze wszystkich „zabytkó w” (poza fortecą ), udał o nam się zobaczyć tylko dawne wię zienie, w któ rym obecnie mieś ci się Muzeum Sportu, zakochał am się w tym cudownym miejscu na zawsze.
Dlatego, gdy podczas naszej drugiej wizyty w Budapeszcie przewodnik, któ ry spotkał nas na lotnisku, zapytał , czy chcielibyś my wykupić jaką ś wycieczkę , przede wszystkim wyraziliś my chę ć ponownego odwiedzenia Egeru. „Tak, mamy wspaniał ą wycieczkę , z wizytą w pał acu kró lewskim w Gö del i degustacją wina w Dolinie Pię knoś ci” – odparł przewodnik. „Nie, potrzebujemy TYLKO Egeru” – „Nie ma takiej wycieczki” – „Moż e sami pojedziemy do Egeru? ” Przewodnik zastanowił się przez chwilę : „Tak, jest autobus, ale ja nie powiem dokł adnie, gdzie mam wsią ś ć , bo jadę tam samochodem”. Wspomnienia sześ ciogodzinnego korka był y wcią ż ś wież e, a my zapytaliś my o alternatywę w postaci pocią gu. „O nie, nie! Pocią gi tam nie jeż dż ą! ” zapewnił nas przewodnik.
Otó ż , gdy dzień pó ź niej, siedzą c w wagonie pocią gu jadą cego do Wiednia, zobaczyliś my odjeż dż ają cy z są siedniego peronu pocią g z napisem „Eger”, doszliś my do rozczarowują cej konkluzji: „Naszego „brata oszukują ” – turystyczny! ": (
Decydują c się w zeszł ym roku na bycie „oryginalnym”, spę dziwszy poł owę wakacji „w Europie” zamiast na plaż y, a mianowicie w Budapeszcie, nie mogliś my nie przypomnieć sobie naszego starego marzenia - ponownego odwiedzenia Egeru. Z kilku recenzji „niezależ nych turystó w” o Egerze zdał em sobie sprawę , ż e prawie nikt nie wie o istnieniu bezpoś rednich pocią gó w z Budapesztu do Egeru. Osoby bez subskrypcji podró ż ował y do Egeru autobusem (z dworca autobusowego Nepstadion) lub pocią giem z przesiadką na stacji Fuzesabony. Okazuje się , ż e bezpoś rednie pocią gi do Egeru został y uruchomione stosunkowo niedawno, wię c nasz przewodnik nie spł atał figla, gdy powiedział , ż e „pocią gi tam nie jeż dż ą ” (być moż e tak naprawdę nie wiedział ).
Podró ż pocią giem z Budapesztu do Egeru trwa okoł o 2 godzin.
Moż esz pojechać zaró wno z przesiadką , jak i pocią giem bezpoś rednim. Rozkł ady jazdy pocią gó w i ceny biletó w moż na znaleź ć tutaj: http://elvira. mav począ tek. hu (tutaj moż na ró wnież zobaczyć rozkł ady lotó w mię dzynarodowych odlotó w z Budapesztu np. do Wiednia, Pragi czy Wenecji). Jeś li interesują Cię tylko pocią gi bezpoś rednie, zaznacz pole „tylko poł ą czenia bezpoś rednie”. Po wybraniu w rozkł adzie „tylko usł uga bezpoś rednia” i ostroż nym wydrukowaniu go na kartce, udaliś my się na dworzec Keleti, gdzie wielokrotnie kupowaliś my bilety mię dzynarodowe do Wiednia. Kasy biletowe do krajowych miejsc docelowych na Wę grzech znajdują się w prawej poł owie stacji (jeś li stoisz tył em do gł ó wnego wejś cia). Jak się pó ź niej okazał o, bilet „wewnę trzny” moż na był o kupić w podziemnej hali dworca, ale jeszcze wtedy o tym nie wiedzieliś my i razem ze zwykł ymi Wę grami odważ nie staliś my w kró tkiej kolejce : ).
Niestety kasjerzy „krajowych destynacji” nie są zbyt „przyjazni” z ję zykiem angielskim (w przeciwień stwie do kasjeró w „mię dzynarodowych kas”), ale byli przyjaź ni, podobnie jak wę gierska linia „utknię ta” na nas spieszą c do swoich pocią gó w. Doł ą czają c wydrukowany harmonogram do szyby kasjera z zakreś lonymi godzinami wyjazdu i przyjazdu, wyjaś nił em kasjerowi, czego potrzebujemy i w jakiej iloś ci: ). Kasjer skiną ł gł ową i od razu wystawił nam bilety. Okazuje się , ż e bilet w dwie strony jest wystawiany na jedną osobę , waż ny przez dwa tygodnie, począ wszy od wybranej daty podró ż y. Bilety nie wskazują dokł adnej godziny i dnia wyjazdu i przyjazdu. Ponadto na bilecie w nawiasie wskazana jest stacja „Fuzesabony”, co oznacza, ż e bilet ten bę dzie waż ny, nawet jeś li zdecydujesz się podró ż ować z przesiadką . Myś lę , ż e to bardzo wygodne.
Moż esz pojechać do Egeru i zostać tam kilka dni, lub jeś li spó ź nisz się na bezpoś redni pocią g, moż esz uż yć tego biletu, aby dostać się do Fusesaboni, a nastę pnie przesią ś ć się do pocią gu do Budapesztu : ). Koszt biletu powrotnego w sierpniu 2011 wynió sł.4320 Ft/os. (okoł o 16 euro).
Pocią g do Egeru był oczywiś cie znacznie skromniejszy niż RailJet, któ rym jechaliś my do Wiednia, ale był nowy i czysty. Pocią g ma dwie toalety, ale nie ma klimatyzacji, wię c wszystkie okna w wagonie był y otwarte (na zewną trz był o 40 stopni). Wagony był y w poł owie peł ne i wię kszoś ć pasaż eró w wysiadł a przed ostatnim przystankiem. Podobał a mi się jazda pocią giem ró wnież dlatego, ż e mieliś my bardzo pozytywnego dyrygenta. Mieliś my pewne wą tpliwoś ci, czy wsiedliś my do wł aś ciwego pocią gu (po szwedzkim „Burlevie” jesteś my już gotowi na wszystko : )), i czy powinniś my dokonać przesiadki w tym wł aś nie „Fuseshaboni”.
Dyrygent, choć nie mó wił po angielsku, starał się nam pomó c, starają c się wytł umaczyć gestami, ż e Eger jest ostatni. Z Fuseshaboni do Egeru jechał naszym samochodem przez 20 minut, a gdy pocią g podjechał na stację koń cową , uroczyś cie oznajmił : „Eger! ” takim tonem, jakby chociaż arcyksią ż ę Ferdynand miał wł aś nie wsią ś ć do wagonu: ).
Ze stacji, wzdł uż Ferenc Deak / Deak Ferenc u. (przejdź przez plac dworcowy i skrę ć w prawo) w 20 minut dotarliś my do historycznego centrum miasta. Przyznaję , ż e mieliś my doś ć mgliste poję cie o zabytkach Egeru. W internecie był o bardzo mał o informacji, a z chaotycznej wyprawy pozostał a mi w pamię ci tylko opowieś ć o bohaterskiej obronie mieszkań có w Egeru podczas tureckiego oblę ż enia. Dlatego, gdy zobaczyliś my „stoisko” informacji turystycznej w pobliż u sł ynnej bazyliki w Egerze, najpierw poszliś my tam, pytają c, czy mogą zdobyć bezpł atną kartę.
Okazał o się , ż e był o to moż liwe i to nawet z opisem zabytkó w w JĘ ZYKU ROSYJSKIM! To szczę ś cie! : ) Po bliż szym przyjrzeniu się Eger był mile zaskoczony duż ą iloś cią napisó w w ję zyku rosyjskim. Wielu pracownikó w kawiarni czy sklepó w zrozumiał o co najmniej kilka rosyjskich zwrotó w, metki/instrukcje do muzeó w i ł aź ni był y czę sto powielane w ję zyku rosyjskim, polskim i angielskim. Był o przyjemnie, ale trochę dziwnie, ponieważ wię kszoś ć naszych turystó w zatrzymuje się tutaj po drodze, nie dł uż ej niż pó ł torej godziny (i na pró ż no). Swoją drogą , w Egerze odpoczywa wielu Polakó w. W jednym z tutejszych koś cioł ó w znajduje się kapliczka, szczegó lnie czczona przez goś ci z Polski, co zapewne tł umaczy ich niesamowitą liczbę w Egerze.
Co wię c oglą dać w Egerze (od gł ó wnego):
Budynek Liceum, w któ rym obecnie mieś ci się Instytut Pedagogiczny, Muzeum Astronomii, Planetarium i Biblioteka Diecezjalna, w któ rej znajduje się oryginalny list Mozarta!
2. Bazylika w Egerze - druga co do wielkoś ci na Wę grzech.
3. Ulica Koshsuta - jedna z najpię kniejszych ulic Egeru, tutaj na portalu budynku administracji regionalnej moż na podziwiać sł ynne kute bramy Fazola. A na dziedziń cu administracji znajduje się to samo muzeum sportu - dawne wię zienie : ).
4. Twierdza Eger - symbol odwagi i patriotyzmu narodu wę gierskiego.
5. Minaret jest najbardziej wysunię tym na pó ł noc zabytkiem epoki tureckiej w Europie.
6. Plac Dobo - gł ó wny plac miasta, na któ rym znajduje się pomnik komendanta twierdzy Eger Istvan Dobo.
7. Koś ció ł Minorytó w, pierwotnie pomalowany na ró ż owo. Warto zauważ yć , ż e został zbudowany na darowiznach Turka, któ ry nawró cił się na chrześ cijań stwo.
8. Koś ció ł serbski.
9. Koś ció ł Cesterians.
Pał ac Arcybiskupi z unikalną kolekcją dzieł „sztuki religijnej” i pł aszczem, w któ rym koronowano Marię Teresę , któ ra osobiś cie przekazał a pł aszcz m. in. biskupowi Gaborowi Erdö rdiemu z Egeru.
11. „Arcybiskupi Ogró d Botaniczny”, dzię ki któ remu w 2007 roku Eger zdobył zł oty medal w konkursie mię dzynarodowym i zdobył tytuł „Miasta Kwiató w”.
12. Termy Eger z sześ cioma „basenami do zabawy”, ł aź niami tureckimi i krytym basenem sportowym.
... i wiele wię cej: wystawy, muzea, teatr, pracownia marcepanu, piwnice winne, ró ż ne kawiarnie, sklepy i oczywiś cie EGER YARDS! Najbardziej mnie zafascynował y. Taka sł odka i taka inna! : ) Nieskoń czenie przyjemnie był o "nurkować " i "wynurzać się " z nich w ró ż nych czę ś ciach miasta.
przypadku zatrzymał bym się w Egerze na okoł o trzy dni i z przyjemnoś cią usiadł bym na "lokalnej diecie winnej". Nie mam wą tpliwoś ci, ż e ta „szansa” na pewno nadejdzie, bo nie na darmo kilka nowych monet wrzucono do tamtejszej rzeki : ). I bardzo bym chciał a, ż eby "sprawa" zbiegł a się z odbywają cym się tutaj festiwalem...Z festiwalem "Bycza krew" w lipcu lub z "Dniami Egeru" we wrześ niu : )
Ż yczę wszystkim przyjemnych podró ż y i ż ywych wraż eń !
