O jedzeniu. Restauracja-muzeum „Stary młyn” (Ternopol)
Pię tnaś cie lat temu przeczytał em artykuł w magazynie o mieszkań cu Tarnopola, któ ry otworzył restaurację , w któ rej jedzenie jest gotowane w prawdziwym piekarniku. Jak wiecie, artykuł dotyczył restauracji „Stary Mł yn”.
Wł aś ciciel instytucji jest wielkim fanem Antonio Gaudiego. I tak „wyglą d” restauracji przypomina dzieł o genialnego Hiszpana. Oceń sam: oto gł adkie linie, jak w Casa Mila:
i mozaikowa ł awka, jak w Parku Guell:
i wiele wię cej: )
Wewną trz nastę pują cych „pseudo-folkowych” wnę trz:
Moim zdaniem to nic niezwykł ego. Pamię taj jednak, ż e restauracja ma +/- pię tnaś cie lat. A w momencie jej powstania wszystkie te decyzje był y naprawdę awangardowe.
Restauracja zbudowana jest na miejscu i na fundamentach naprawdę starego mł yna. Na począ tku ubiegł ego wieku w Tarnopolu mieszkał dobry czł owiek Daniel Stekel. Posiadał mł yn stoją cy na rozwidleniu dró g. Bardzo dobrze wó wczas wyposaż ony (mą ka był a mielona 3 silnikami, a w mł ynie pracował o 39 osó b):
Sztekel mieszkał w sercu Tarnopola i był bardzo szanowanym obywatelem. Kiedy Tarnopol stał się polskim miastem po upadku Austro-Wę gier, Stekel został wybrany do rady miejskiej. I „zastę pca” do 1939 r. A w 1939 r. Tarnopol został sowiecki. A Stekel został stł umiony. Mł yn przestał dział ać . A w czasie II wojny ś wiatowej został poważ nie uszkodzony. Ale nawet po wojnie mieszkań cy Tarnopola nadal planowali spotkania „w pobliż u mł yna Stekel”.
Nowoczesna restauracja otwarta na terenie mł yna Stekel skł ada się z dwó ch oddzielnych budynkó w.
W jednej tylko kuchnia ukraiń ska, w drugiej wł oska i japoń ska. Bez wahania wybrali wł asne, kochanie.
Menu to drewniana deska do krojenia w kuchni z wypalonym napisem po obu stronach:
Nawiasem mó wią c, menu był o geysebubel : ). Jednak nie spró bowaliś my tego. O gejzerach pisał em pó ź niej tutaj: O jedzeniu. Korosteń . Derun Fest
Na począ tku posił ku jako komplement od instytucji podawany jest ukraiń ski lek, wiesz któ ry:
Pamię tają c, co wydarzył o się w przeddzień obż arstwa w innej tarnopolskiej restauracji „Arka” (należ ą cej do tej samej sieci „Moonshine Restaurant”), tym razem postanowił em się powstrzymać . A mó wią c skromnie: na barszcz i sał atkę .
Od tych, któ rzy byli przed nami w Starym Mł ynie, wiedział em, ż e „chipem” zakł adu był barszcz w chlebie, czerwony lub zielony.
Tylko nikt nie ostrzegał przed rozmiarem „patelni”:
Sał atki był y ró wnież nietypowe i tradycyjnie galicyjskie. Na przykł ad buraki doprawiano kruszonymi orzechami z dressingiem miodowo-musztardowym. Bakalie! Chwycił a za broń :
Pod koniec posił ku, mimo nieludzkiej sytoś ci (spó jrz jeszcze raz na zdję cie patelni, hi-hi), postanowił am „wypolerować ” cał oś ć amerykań ską strudlem wiś niowym. Kto wiedział , ż e cukier do kawy podawany jest w wiaderkach, mleko w puszkach:
A na spodku ze strudelem nie bą dź leniwy, ż eby cię narysować yaaagodku:
Podsumowanie: 2 sał atki, 2 zielony barszcz w chlebie, piwo, kompot, americano i strudel kosztują nas tylko 330.00 UAH. (11 euro).
W „Starym Mł ynie” powiedzenie o „od duż ego do zabawnego kroku” jest bardzo trafnie realizowane.
I tak w jednej z sal znajduje się kostium koncertowy ukraiń skiego barytona Dmytro Hnatiuka (no, przynajmniej raz w ż yciu wszyscy sł yszeli jego wykonanie „Dwa kolory” i „Mó j Kijó w”, lepiej znanego jako „Jak mogę nie kocham cię , mó j Kijowie ... ") . Okazał o się , ż e wł aś ciciel przyjaź nił się z piosenkarzem, a Hnatyuk dał mu swó j kostium.
Jednak zabawa czekał a na nas w zupeł nie nieoczekiwanym miejscu. Stamtą d, pudrują c nos, pobiegł em z powrotem do naszego stolika za kamerą :
Okazał o się jednak, ż e gł ó wna tajemnica instytucji jest ukryta w mę skiej toalecie:
Tak, w internecie wspomniano, ż e w restauracji znajduje się muzeum piwowarstwa domowego. Niestety poproszono nas o sprawdzenie, czy to dział a i czy moż na obejrzeć wystawę . Ale już w domu zobaczył em informację , ż e muzeum "przeniosł o się " do Bukowela.
Podsumowanie.
„Stary mł yn” nie jest zł y. Nawet dobrze. Aż dwie tablice „Inspektor” wiszą w widocznym miejscu. A podczas naszej wizyty na hali był o kilka firm polskoję zycznych. Ale mimo cał ego uroku osobiś cie bardziej przypominał mi taką atrakcję turystyczną , jak „Kryivka” we Lwowie. A jeś li „Arkę ” cechuje rodzaj emocjonalnej atmosfery, to „Stary Mł yn” jakoś inercyjnie przyjmuje goś ci, albo… A jednak bę dą c w Tarnopolu, trzeba zrobić wraż enie na tym miejscu.
