В связи с надоевшей уже всем пандемией взгляды туристов из всех стран обратились в сторону локальных туров по своей стране. Украина не исключение. Практически все туроператоры фиксируют повышение интереса туристов к своим родным достопримечательностям.
И украинским туроператорам есть что предложить. Выбор одно- и двухдневных туров очень большой.
И что интереснее всего, нужно еще успеть «впрыгнуть» в состав группы, потому как часто мест уже нет. Оно и понятно: минимальное количество дней в пути и минимальное количество контактов с людьми.
«Парковыми тропами Черниговщины» – так называется тур от компании «ЭтноСвит», включающий в себя осмотр сразу двух прекрасных парков в один день: Национальный историко-культурный заповедник «Качановка» и Государственный дендрологический парк «Тростянец».
Выезд из Киева в 8.00, переезд длинный, 200 км, но с автобусом нам очень повезло, и мы это расстояние практически не заметили.
Дворец в Качановке
Качановка – бывшее имение Тарновских, во всяком случае, прославилось оно именно при них. Однако первое упоминание о Качановке относится к 1771 году, когда по поручению императрицы Екатерины II хутора Парафиевка и Качановка были выкуплены в казну и подарены русскому полководцу графу Петру Александровичу Румянцеву-Задунайскому, который создал в своей новой усадьбе одну из резиденций президента Малоросской коллегии и генерал-губернатора Малороссии.
Клумба на центральной аллее в Качановке
После усадьба перешла к сыну, тот продал ее. Бездетная пара по фамилии Почеке (Григорий Яковлевич и Прасковья Андреевна), купившая усадьбу, ввиду отсутствия собственных наследников, завещала ее сыну Прасковьи Андреевны от первого брака – камер-юнкеру Григорию Александровичу Тарновскому. Он-то и перестроил дворец в стиле классицизма.
Славу культурно-художественного центра Качановке принес 1824 год. Именно меценат Василий Тарновский превратил этот живописный уголок в настоящую жемчужину дворцово-паркового искусства.
Вид с террасы дворца на пруд
Усадьбу наследовали по отцовской линии.
Следующий ее владелец, Григорий Тарновский, считая себя покровителем искусств, превратил Качановку в очаг местной культурной жизни. В Качановке гостили многие известные писатели, поэты, композиторы, художники. В 1835-36 годах у Тарновских впервые гостил Николай Гоголь. В 1838 году в Качановке всё лето жил Михаил Глинка, который именно там написал «Балладу Финна» и «Марш Черномора» из оперы «Руслан и Людмила». У всех именитых гостей Качановки были свои любимые уголки.
Беседка Глинки
В частности, Глинка работал в гроте под бельведером, расположенном на холме над прудом. С тех пор его называют Беседка Глинки.
Беседка Глинки внутри
Известный художник Василий Штернберг любил проводить в Качановке все летние месяцы.
Комната-фонарик внутри
Копия картины Штернберга
Он писал свои картины в комнате-фонарик.
Комната-фонарик снаружи
Самой узнаваемой его работой как раз и является «Усадьба Г. С. Тарновского в Качановке» (1837 год):
Гостил в Качановке и Тарас Шевченко, который то ли продал, то ли подарил Тарновскому свою известную картину «Катерина».
Комната Шевченко
Последний раз Тарас Шевченко был в Качановке уже после своего возвращения из ссылки и смерти Григория Тарновского, в августе 1859 года. Когда решался вопрос о том, где перезахоронить тело Шевченко в Украине, Василий Тарновский-младший предложил сделать это в Качановке.
Сам Григорий Тарновский умер в один день со своей женой Анной Дмитриевной в 1853 году. Они были погребены в склепе под Георгиевской церковью на территории усадьбы.
Георгиевская церковь
Так как детей они не имели, то усадьба по наследству перешла к их племяннику Василию Васильевичу Тарновскому-старшему. А в 1866 году, после его смерти, к Василию Тарновскому-младшему.
Аллеи в парке Качановка
В. В. Тарновский-младший собрал в имении «Качановка» редкую коллекцию, основу которой составляли казацкие реликвии. Среди раритетов коллекции были сабля Богдана Хмельницкого, личные вещи Ивана Мазепы, Павла Полуботка, Кирилла Разумовского, казацкие сабли, гетманские универсалы, а также портреты многих деятелей времён казацкого движения. Это был настоящий музей украиноведения.
При Василии Тарновском-младшем Качановка вновь стала одним из центров культурной жизни, который посещали известные художники того времени. Интерес к его коллекции привёл в Качановку Илью Репина, работавшего в это время над картиной «Запорожцы пишут письмо турецкому султану». Именно хозяина усадьбы он запечатлел в образе угрюмого казака на «Запорожцах».
После революции 1917 года усадьбу постигла печальная участь. Она была национализирована и начала разрушаться. В неохраняемом дворце крестьяне разворовали мебель и картины. А в парке стали разбирать на кирпичи беседку Глинки и «романтические руины». После в усадьбе была устроена детская коммуна.
В годы Великой отечественной войны в ней размещался эвакуационный госпиталь, а с 1970 года противотуберкулезный санаторий. Впрочем, этими фактами мало кого можно удивить, ведь практически у всех «буржуазных» строений была похожая судьба. Но именно сотрудники противотуберкулезного санатория в 1973 году обратились в институт «Укрпроектреставрация» с просьбой провести обследование дворцово-паркового комплекса и провести реставрационные работы для сохранения памятника истории и культуры.
И в 1981 году Качановка была объявлена Государственным историко-культурным заповедником, а в 2001 году ей присвоили статус Национального заповедника.
Что сейчас можно посмотреть в Качановке?
В первую очередь, конечно же, дворец. Он практически полностью отреставрирован.
Вестибюль
Оригинальная парадная лестница
Его парадные залы...
Один из залов дворца
...жилые и гостевые комнаты всегда были наполнены духом искусства.
Во дворец ценой огромных усилий работников заповедника частично возвращены предметы обстановки.
Оригинальный мраморный камин
Часть из них выкупали на аукционах...
Предметы интерьера
... а часть все-таки вернули потомки растащивших предметы селян.
Предметы интерьера
В залах множество картин, но оригиналов нет, только лишь копии.
Портреты владельцев усадьбы
Некоторые из ранее присутствовавших здесь оригинальных картин находятся в различных музеях Украины. Во дворце есть комнаты Шевченко, Штернберга и Репина.
Сегодня площадь усадебного парка составляет почти 600 гектаров, 125 из которых покрыты прудами.
Живописный пруд в Качановке
В прудах плавают лебеди. Так повелось еще при первом Тарновском, когда Майорский пруд был увеличен, а для того чтобы гуси и утки из крестьянских хозяйств не плавали в пруду, Тарновский выселил крестьян с противоположного берега пруда, дав им участки в расположенном недалеко селе. Вместо крестьянской птицы в пруд были запущены лебеди.
По такой огромной территории заповедник предлагает три вида экскурсий: на 2 часа, на 3 часа и на 6 часов. В некарантинные времена по усадьбе можно покататься на запряженной лошадьми карете. Кто хочет охватить 6-часовую экскурсию, может остановиться в гостинице, устроенной в 2-х флигелях дворца.
Флигель дворца
Условия там, правда, как в общежитии, но места тем не менее придется бронировать заранее, так как желающих много.
А мы отправляемся вместе с гидом в 2-часовую пешеходную экскурсию по территории.
Скульптуры в парке Качановка
Гид потрясающе интересно рассказывает обо всех владельцах усадьбы, об их родственных и любовных связях. В рассказе этого, конечно же, не передать. Нужно послушать лично.
Первый объект возле дворца – насыпной холм. История его появления весьма печальна. Когда-то во дворце жил ручной медведь, воспитанный с медвежонка. Был он ручной, не агрессивный, и очень любил играть с детьми. Но однажды медведь вырос и в игре задавил насмерть двоих детей. Медведя пришлось застрелить, а похоронили его возле дворца, насыпав холм как память.
Где-то здесь похоронили медведя
В нижней части парка наше внимание привлекают «Романтические руины», которые относятся к постройкам ещё румянцевского периода владения Качановкой. Они представляли собой бутафорскую крепость, построенную как дань тогдашней моде.
Романтические руины
Со временем происхождение руин забылось, и Василий Тарновский-младший в 1859 году даже затеял на их месте археологические раскопки, свидетелем которых стал заехавший в усадьбу Тарас Шевченко.
Также мы имеем возможность увидеть каменный арочный мост.
Каменный арочный мост
Таких в имении было, как минимум, два, но до наших дней сохранился один.
А еще в имении, в конце центральной аллеи, мы можем увидеть Георгиевскую церковь постройки 1816 года. К сожалению, в наш приезд, в связи с карантином, церковь была закрыта. Она открывается только на церковные службы.
Выход на террасу 2-го этажа дворца
Как выживает заповедник сегодня? Вход стоит 50 гривен. Прямой дороги и общественного транспорта к Качановке нет. Ближайший населенный пункт Парафиевка совсем не близко.
Добраться можно на своем авто или на попутке, а также в составе экскурсионной группы (как в нашем случае).
Кедр, которому 250 лет
Государственного финансирования нет. Все необходимые реставрационные и поддерживающие работы финансируются частично из местного бюджета, который скуден, к сожалению. Помогают меценаты и просто неравнодушные граждане. А также заповедник зарабатывает тем, что обустроил на своей территории места для отдыха, оборудованные мангалами. За заезд одной машины берут около 400 гривен, и желающих хватает.
При входе в заповедник расположено кафе с удобствами и горячей водой, а также магазин с сувенирами. Так что туристам, приехавшим в Качановку на несколько дней, будет где питаться.
А наше путешествие продолжается. И следующей нашей остановкой будет Дендрологический парк «Тростянец». Переезд длится всего полчаса. И вот мы на месте.
Кипарисовая аллея в парке Тростянец
Государственный дендрологический парк «Тростянец» основан на землях бывшего родового имения Скоропадских. Деревянный дом, к сожалению, до наших дней не сохранился.
В этот парк нужно обязательно идти с экскурсоводом. Сами вы там ничего не увидите, кроме буйной зелени. В парке потрясающие экскурсоводы, просто фанаты своего дела. Нас вела Зоя Геральдовна, женщина в летах, но от ее энергетики зарядилась вся группа.
Это человек-энциклопедия! Сколько всего интересного она нам рассказала! Показала плоды лже-кофейного дерева, обратила наше внимание на удивительной формы шишки...
... завела внутрь гигантской туи «Шапка Мономаха»...
Туя "Шапка Мономаха"
...и растолковала разницу между елями и пихтами. Но больше всего нам было интересно узнать о бывших хозяевах усадьбы, об их судьбах.
Парк создан благодаря усилиям и на средства известного на территории Российской империи Ивана Михайловича Скоропадского. Расположен дендропарк в юго-восточной части Черниговской области на площади 204,7 га в благоприятных для развития древесной растительности климатических условиях.
Местность, выбранная для создания дендропарка, в начале XIX века была типичной для Левобережной лесостепи: открытая равнина рассекалась многочисленными глубокими заболоченными балками. В 1858 году началось преобразование равнинной местности в рельефный ландшафт. Уникальность дендропарка состоит в том, что его холмы насыпные. «Ну и что? – скажете вы, – в Европе множество насыпных парков». Да, но в Европе парки насыпали камнями, а здесь тем, чем богата Украина – черноземами! И насыпали холмы высотой 30 метров! Начинали с 5 га, а со временем площадь расширили до 30 га. В результате работ, которые проводили около 30 лет, был создан гористый рельеф, внешне напоминающий Альпы, где высота отдельных горок достигала 35 м. Горки обсаживали деревьями, главным образом соснами.
А еще хозяин хотел видеть свое детище не в «подростковом» возрасте, а уже сформировавшимся. Для этого он привозил саженцы деревьев 20-30-летнего возраста. Технологии перевозки в те времена были таковыми: саженец выкапывали, укладывали на телегу, запряженную девятью парами волов, вертикально, и таким образом перевозили. А уже в парке рыли яму большую и глубокую, чтобы поместить туда всю корневую систему. И это работало!
В 1886 г. была проведена первая инвентаризация насаждений парка. По её итогам площадь парка составляла 170 га. В парке произрастало дуба 50 видов и форм, клена – 60, ели и пихты – 51 вид! Чтобы добыть такую широкую коллекцию, И. М. Скоропадский выписывал саженцы из Петербурга, Риги, Парижа, Киева, Никитского ботанического сада в Крыму. Одновременно с развитием парковых ландшафтов возникла реальная необходимость создания защитных насаждений. Насаждения размещали полосами или компактными полянами, засаживали парк каскадным методом, создавая защитную зону, расширенную со стороны преобладающего направления ветров.
Здесь водятся косули, лисы, барсуки, ондатры.
Любуясь прекрасным ландшафтом дендропарка, трудно поверить, что это была безлесная равнина, пересеченная неглубокими балками и болотистыми низменностями вдоль ручья Тростянец. Сейчас здесь просматривается и профиль Альп, и швейцарские ущелья, и солнечные поляны, и многовековые деревья-великаны...
Спил сосны, которой было 200 лет
...которые всматриваются в глубину прудов. Благодаря удачному сочетанию воды, зеленых насаждений, архитектурных форм, созданному гористому рельефу парк предстает гармоничным, целостным и необычайно привлекательным в любое время года.
Спокойная гладь прудов успокаивает, примиряет, вдохнохновляет.
Легкие деревянные мостики, переброшенные через ставки, позволяют и сегодня любоваться неповторимым прибрежным ландшафтом. Плакучие ивы, белокурые березы, темно-зеленые ели отражаются в воде, останавливая неумолимое течение времени.
И только дикие лебеди, всколыхнув волны, возвращают в наши дни.
Попадая в парк, мы сначала оказываемся на Вестибюльной поляне...
Поляна "Вестибюль" в парке Тростянец
...затем открываются по очереди Березовая...
...Тисовая, Кедровая поляны. На некоторых из них установлены скифские каменные бабы, привезенные Скоропадским из степей Причерноморья.
Фото из интернета
Перейдя через центральный мостик, мы попадаем в «Швейцарию».
Мост через пруд в Тростянце
Есть в Тростянецком дендропарке и Колонна Печали «Разбитая надежда». Подобные колонны ставили во многих парках. Сведений, когда и по какому поводу она появилась в Тростянце, не найдено, но можно предположить, что Иван Скоропадский так увековечил свою скорбь по сестрам и брату, которые все умерли в возрасте 16-27 лет. А,возможно, это увековечена его сердечная печаль по юной особе, расположения которой он добился уже в зрелом возрасте, и тайно теплил надежду, что она согласится жить с ним в Тростянце. Однако особа приезжала в имение, но жить там не захотела и отношения разладились. До этого таким же образом разладился и официальный брак Ивана Скоропадского. Он был увлечен созданием парка, а его жена предпочитала жить в Швейцарии.
В холмистой части парка и похоронен его основатель – И. М. Скоропадский. Еще при жизни он заказал себе мраморную стелу с удивительными словами, как бы обращенные к нам, потомкам, через века: "Любезный прохожий! Садъ, въ котором ты гуляешь, посаженъ мной; он служилъ мнъ утЬшеніемъ въ моей жизни. Если ты заметишь беспорядок, ведущий къ уничтоженію его, то скажи объ этомъ хозяину сада: ты сдЬлаешь доброе дЬло".
Что можно после этого добавить? Сейчас в селении Тростянец проживает всего 700 жителей. Туристическая инфраструктура не развита. Остановиться негде. Нет ни гостиницы, ни хостела. Нет кафе и магазинов на территории парка или возле него. Если вам повезет, то местные жители принесут ко входу в парк вкусные домашние пирожки, а если нет, то провизией лучше запастись еще из дому. Вход в парк стоит всего 30 гривен. На территории установлены длинные столы (человек на 40), где можно отпраздновать какое-либо событие. Если вы захотите отпраздновать какое-либо событие в этом красивом месте, то, пожалуйста, оставьте его в таком же первозданном виде, каким оно было до вашего приезда. Для этого на территории установлены деревянные урны зеленого цвета.
Что хотелось бы сказать в заключение: путешествовать не надоедает никогда! И даже в ближней досягаемости от Киева есть на что посмотреть.
W zwią zku z już zmę czonymi pandemią , poglą dy turystó w ze wszystkich krajó w zwró cił y się na wycieczki lokalne w ich kraju. Ukraina nie jest wyją tkiem. Prawie wszyscy touroperatorzy odnotowują wzrost zainteresowania turystó w ich atrakcjami.
A ukraiń scy touroperatorzy mają coś do zaoferowania. Wybó r wycieczek jedno- i dwudniowych jest bardzo duż y.
A co najciekawsze, wcią ż masz czas na „wskoczenie” do grupy, bo czę sto nie ma miejsc. To jasne: minimalna liczba dni w trasie i minimalna liczba kontaktó w z ludź mi.
"Szlaki parkowe regionu Czernihowa" - tak nazywa się wycieczka firmy " EthnoWorld ", któ ry obejmuje wycieczkę po dwó ch pię knych parkach w cią gu jednego dnia: Narodowym Rezerwacie Historyczno-Kulturalnym „Kaczaniwka” i Dniu Pań stwa
Wyjazd z Kijowa o godz. 8.
00, przejś cie jest dł ugie, 200 km, ale mieliś my szczę ś cie z autobusem i prawie nie zauważ yliś my tej odległ oś ci.
Pał ac Kaczaniwka
Kaczaniwka to dawny mają tek Tarnowskich, w każ dym razie zasł yną ł z nich. Pierwsza wzmianka o Kaczaniwce pochodzi jednak z 1771 r. , kiedy to w imieniu cesarzowej Katarzyny II przysió ł ki Parafijó wka i Kaczaniwka został y wykupione do skarbu pań stwa i przekazane rosyjskiemu generał owi hrabiemu Piotrowi Aleksandrowiczowi Rumiancewowi-Zadounaiś kiemu, któ ry utworzył w swoim nowym mają tku . Gubernator Mał ej Rosji.
Kwietnik na centralnej alei w Kaczaniwce
Po tym, jak mają tek przeszedł na jej syna, sprzedał go.
Bezdzietne mał ż eń stwo Nyrci (Hryhoriy Yakovych i Paraska Andriivna), któ re kupił o mają tek z powodu nieobecnoś ci spadkobiercó w, przekazał o go swojemu synowi Parasce Andriivnie z pierwszego mał ż eń stwa – podchorą ż emu Hryhoriyowi Oleksandrovych Tarnovsky. Pał ac przebudował w stylu klasycyzmu.
Chwał ę centrum kulturalnego i artystycznego Kaczaniowce przynió sł.1824. To patron Wasyl Tarnowski uczynił z tego malowniczego zaką tka prawdziwą perł ę sztuki pał acowo-parkowej.
Widok z tarasu pał acu na staw p>
Mają tek odziedziczył po linii ojcowskiej.
Kolejny wł aś ciciel, Hryhoriy Tarnovsky, uważ ają cy się za mecenasa sztuki, przekształ cił Kaczanió wkę w miejsce lokalnego ż ycia kulturalnego. Kaczanió wkę odwiedził o wielu znanych pisarzy, poetó w, kompozytoró w i artystó w.
W latach 1835-36 po raz pierwszy u Tarnowskich goś cił Nikoł aj Gogol.
W 1838 r. Michaił Glinka przez cał e lato mieszkał w Kaczaniwce, gdzie napisał „Balladę o Finnie” i „Marsz Morza Czarnego” z opery „Rusł an i Ludmił a”. Wszyscy znani goś cie Kaczaniwki mieli swoje ulubione miejsca.
Glinka Altana
W szczegó lnoś ci Glinka pracował a w grocie pod belwederem, poł oż onej na wzgó rzu nad stawem. Od tego czasu nosi nazwę Altana Glinki.
Wewną trz altana Glinki
Znany artysta Wasyl Sternberg uwielbiał spę dzać wszystkie letnie miesią ce w Kaczaniwce.
Latarka pokojowa wewną trz
Kopia obrazu Sternberga
Malował swoje obrazy w pokoju z latarką .
Latarnia pokojowa na zewną trz
Jego najbardziej znanym dzieł em jest „Posiadł oś ć GS Tarnowskiego w Kaczaniwce” (1837):
Taras Szewczenko był takż e goś ciem w Kaczaniwce, któ ry albo sprzedał , albo podarował Tarnowskiemu swó j sł ynny obraz „Katerina”.
Pokó j Szewczenki
Ostatni raz Taras Szewczenko był w Kaczaniwce po powrocie z wygnania i ś mierci Hryhorija Tarnowskiego w sierpniu 1859 roku. Przy podejmowaniu decyzji, gdzie ponownie pochować ciał o Szewczenki na Ukrainie, Vasyl Tarnovsky Jr. zaproponował zrobienie tego w Kaczaniwce.
Sam Hryhoriy Tarnovsky zmarł pewnego dnia wraz z ż oną Anną Dmytriwną w 1853 roku. Pochowano ich w krypcie pod koś cioł em ś w. Jerzego na terenie posiadł oś ci.
Koś ció ł ś w. Jerzego
Ponieważ nie mieli dzieci, mają tek odziedziczył ich bratanek Wasyl Tarnovsky Sr. A w 1866 roku, po jego ś mierci, do Wasilija Tarnowskiego Jr.
Alejki w Parku Kaczaniwka
Art. V. Tarnovsky Jr. zebrał rzadką kolekcję w mają tku Kaczaniwka, któ rej podstawą był y relikwie kozackie. Wś ró d rarytasó w kolekcji znalazł y się miecz Bohdana Chmielnickiego, rzeczy osobiste Iwana Mazepy, Pawł a Polubotki, Kirył a Razumowskiego, miecze kozackie, uniwersalia hetmań skie, a takż e portrety wielu postaci ruchu kozackiego. To był o prawdziwe muzeum ukraiń skich studió w.
Pod rzą dami Wasyla Tarnowskiego juniora Kaczaniwka ponownie stał a się jednym z oś rodkó w ż ycia kulturalnego odwiedzanych przez znanych artystó w tamtych czasó w.
Zainteresowanie jego kolekcją doprowadził o do Kaczaniwki Ilji Repina, któ ry w tym czasie pracował nad obrazem „Kozacy piszą list do tureckiego suł tana”. Przedstawił wł aś ciciela mają tku na obrazie ponurego Kozaka na „Zaporoż e”.
Po rewolucji 1917 roku mają tek spotkał smutny los. Został znacjonalizowany i zaczą ł się rozpadać . W niestrzeż onym pał acu chł opi kradli meble i obrazy. A w parku altana Glinki i „romantyczne ruiny” zaczę to rozbierać na cegł y. Nastę pnie na terenie osiedla urzą dzono gminę dziecię cą .
W czasie Wielkiej Wojny Ojczyź nianej mieś cił się tu szpital ewakuacyjny, a od 1970 roku sanatorium przeciwgruź licze. Niewielu jednak moż e zdziwić się tymi faktami, gdyż prawie wszystkie „burż uazyjne” budynki spotkał podobny los.
Jednak już w 1973 r. pracownicy sanatorium przeciwgruź liczego zwró cili się do Instytutu Ukrproektrestawratsja o przeprowadzenie przeglą du zespoł u pał acowo-parkowego oraz przeprowadzenie prac konserwatorskich w celu zachowania zabytku historyczno-kulturalnego.
W 1981 roku Kaczaniwka został a ogł oszona Pań stwowym Rezerwatem Historyczno-Kulturalnym, aw 2001 roku otrzymał a status Rezerwatu Narodowego.
Co teraz moż na zobaczyć w Kaczaniwce?
Przede wszystkim oczywiś cie pał ac. Jest prawie cał kowicie odrestaurowany.
Вестибюль
Oryginalne schody przednie
Jego sale ceremonialne...
Jedna z sal pał acu
...pokoje mieszkalne i goś cinne od zawsze przepeł nione był y duchem sztuki.
W pał acu, dzię ki ogromnym wysił kom personelu rezerwy, czę ś ciowo zwró cono wyposaż enie.
Oryginalny marmurowy kominek
Niektó re z nich został y kupione na aukcjach...
Elementy wyposaż enia wnę trz
...a niektó re został y zwró cone przez potomkó w chł opó w, któ rzy rozcią gali przedmioty.
Elementy wyposaż enia wnę trz
W salach jest wiele obrazó w, ale ż adnych oryginał ó w, tylko kopie.
Portrety wł aś cicieli mają tku
Niektó re z oryginalnych obrazó w, któ re tu był y, znajdują się w ró ż nych muzeach na Ukrainie. W pał acu znajdują się pokoje Szewczenki, Sternberga i Repina.
Dziś obszar parku dworskiego to prawie 600 hektaró w, z czego 125 to stawy.
Malowniczy staw w Kaczaniwce
W stawach pł ywają ł abę dzie.
Tak był o z pierwszym Tarnowskim, kiedy Majorski się powię kszył , a ż eby gę si i kaczki z gospodarstw chł opskich nie pł ywał y w stawie, Tarnowski wysiedlił chł opó w z przeciwległ ego brzegu stawu, dają c im dział ki we wsi. Zamiast chł opskiego ptaka do stawu wpuszczono ł abę dzie.
Na tak ogromny obszar rezerwat oferuje trzy rodzaje wycieczek: 2 godziny, 3 godziny i 6 godzin. W okresach niekwarantannowych posiadł oś ć moż na przejechać bryczką zaprzę ż oną w konie.
Chcą c pokryć.6-godzinną wycieczkę , moż na zatrzymać się w hotelu mieszczą cym się w 2 skrzydł ach pał acu.
Skrzydł o pał acowe
Warunki tam co prawda jak w hostelu, ale miejsce jednak trzeba bę dzie wcześ niej rezerwować , bo chę tnych jest wielu.
I udajemy się z przewodnikiem na 2-godzinną pieszą wycieczkę po terytorium.
Rzeź by w Parku Kaczaniwka
Przewodnik jest niezwykle interesują cy na temat wszystkich wł aś cicieli posiadł oś ci, ich relacji rodzinnych i mił osnych. W historii tego oczywiś cie nie da się przekazać . Musisz sł uchać osobiś cie.
Pierwszym obiektem w pobliż u pał acu jest kopiec. Historia jego pojawienia się jest bardzo smutna. Kiedyś w pał acu był wychowany rę cznie niedź wiedź . Był manualny, nie agresywny i uwielbiał bawić się z dzieć mi. Ale pewnego dnia niedź wiedź doró sł i zmiaż dż ył dwoje dzieci na ś mierć w grze.
Niedź wiedź musiał zostać zastrzelony i został pochowany w pobliż u pał acu, wypeł niają c wzgó rze jako wspomnienie.
Gdzieś pochowano niedź wiedzia
W dolnej czę ś ci parku uwagę przykuwają „romantyczne ruiny”, należ ą ce do zabudowań z okresu Rumiancewó w bę dą cych w posiadaniu Kaczaniwki. Był y fał szywą fortecą , zbudowaną jako hoł d dla wspó ł czesnej mody.
Romantyczne ruiny
Z biegiem czasu zapomniano o pochodzeniu ruin, a Wasyl Tarnowski junior w 1859 r. rozpoczą ł nawet na ich miejscu wykopaliska archeologiczne, czego ś wiadkiem był odwiedzają cy posiadł oś ć Tarasa Szewczenko.
Mamy ró wnież okazję zobaczyć kamienny most ł ukowy.
Kamienny most ł ukowy
W posiadł oś ci był o ich co najmniej dwó ch, ale jeden przetrwał do dziś .
A na terenie osiedla, na koń cu centralnej alei, moż emy zobaczyć koś ció ł ś w. Jerzego zbudowany w 1816 roku. Niestety koś ció ł był zamknię ty podczas naszej wizyty kwarantannowej. Jest otwarty tylko dla naboż eń stw.
Wyjś cie na taras na 2 pię trze pał acu < /p>
Jak rezerwat przetrwał dzisiaj? Wejś cie kosztuje 50 hrywien. Do Kaczaniwki nie ma bezpoś redniej drogi ani transportu publicznego.
Najbliż sza osada Parafiivka wcale nie jest blisko.
Moż na tam dojechać samochodem lub drogą , a takż e w grupie wycieczkowej (jak w naszym przypadku).
Cedr, któ ry ma 250 lat
Brak funduszy rzą dowych. Wszystkie niezbę dne prace renowacyjne i konserwacyjne są czę ś ciowo finansowane z lokalnego budż etu, któ ry niestety jest skromny. Pomagają patroni i zwykli obywatele.
Rezerwat zarabia ró wnież na urzą dzaniu na swoim terenie terenó w rekreacyjnych wyposaż onych w grille. Za przybycie jednego samochodu pobierają okoł o 400 hrywien i chę tnych jest wystarczają co duż o.
Przy wejś ciu do rezerwatu znajduje się kawiarnia z udogodnieniami i ciepł ą wodą oraz sklep z pamią tkami. Dlatego turyś ci, któ rzy przyjadą do Kaczaniwki na kilka dni, bę dą mieli gdzie zjeś ć .
A nasza podró ż trwa.
A naszym kolejnym przystankiem bę dzie Park Dendrologiczny „Trostyanets”. Przeprowadzka zajmuje tylko pó ł godziny. I oto jesteś my.
Aleja cyprysó w w parku Trostyanets
Pań stwowy Park Dendrologiczny Trostyanets opiera się na gruntach dawnego mają tku rodziny Skoropadskich. Niestety do dziś nie zachował się drewniany dom.
Koniecznie udaj się do tego parku z przewodnikiem. Nie zobaczysz tam niczego poza bujną zielenią.
Park ma ś wietnych przewodnikó w, po prostu fanó w ich rzemiosł a. Prowadził a nas Zoya Heraldivna, kobieta w podeszł ym wieku, ale cał a grupa był a nał adowana jej energią .
To jest encyklopedia ludzi! Ile ciekawych rzeczy nam opowiedział a! Pokazał a owoce fał szywej kawowca, zwró cił a naszą uwagę na niesamowity kształ t szyszek...
...wniesiony do gigantycznej tui „Czapka Monomacha” ...
Tuja" Kapelusz Monomacha "
...i wyjaś nił ró ż nicę mię dzy ś wierkiem a jodł ą . Ale przede wszystkim interesował o nas poznanie dawnych wł aś cicieli mają tku, ich losó w.
Park powstał dzię ki staraniom i funduszom sł ynnego w Imperium Rosyjskim Iwana Michajł owicza Skoropadskiego. Arboretum znajduje się w poł udniowo-wschodniej czę ś ci obwodu Czernihowa na obszarze 204.
7 ha w sprzyjają cych warunkach klimatycznych dla rozwoju roś linnoś ci drzewiastej.
Miejsce wybrane na arboretum na począ tku XIX wieku był o typowe dla lewobrzeż nego lasu-stepu: otwarta ró wnina był a poprzecinana licznymi gł ę bokimi, bagnistymi belkami. W 1858 r. rozpoczę ł o się przekształ canie ró wnin w pł askorzeź by. Wyją tkowoś ć arboretum polega na tym, ż e jego wzgó rza są luź ne. " Wię c co?
- powiecie, - w Europie jest wiele parkó w masowych ». Tak, ale w Europie parki był y wypeł nione kamieniami, a tutaj to, w co bogata jest Ukraina - czarnoziemy! I wypeł nił y wzgó rza o wysokoś ci 30 metró w! Zaczę li od 5 hektaró w, a pó ź niej rozszerzyli obszar do 30 hektaró w. W wyniku prac, któ re trwał y okoł o 30 lat, powstał gó rzysty teren przypominają cy Alpy, gdzie wysokoś ć poszczegó lnych zjeż dż alni dochodził a do 35 m. Zjeż dż alnie wył oż ono drzewami, gł ó wnie sosnami.
A wł aś ciciel chciał widzieć swoje potomstwo nie w „mł odoś ci”, ale już uformowane. I tak przywió zł sadzonki drzew w wieku 20-30 lat. Technologia transportu w tamtych czasach był a nastę pują ca: sadzonkę wykopano, umieszczono na wozie cią gnię tym przez dziewię ć par woł ó w w pionie iw ten sposó b przetransportowano. A już w parku wykopali duż ą i gł ę boką dziurę , aby umieś cić tam cał y system korzeniowy. I zadział ał o!
W 1886 r.
przeprowadzono pierwszą inwentaryzację nasadzeń parkowych. Wedł ug jej wynikó w powierzchnia parku wynosił a 170 ha. W parku rosł o 50 gatunkó w i form dę bu, klonu - 60, ś wierka i jodł y - 51 gatunkó w! Aby uzyskać tak szeroką kolekcję , IM Skoropadsky pisał sadzonki z Petersburga, Rygi, Paryż a, Kijowa, Nikitskiego Ogrodu Botanicznego na Krymie. Wraz z rozwojem krajobrazu parkowego pojawił a się realna potrzeba tworzenia nasadzeń ochronnych.
Nasadzenia został y umieszczone w pasach lub zwartych trawnikach, park obsadzono metodą kaskadową , tworzą c strefę ochronną , poszerzaną przez dominują cy kierunek wiatru.
Moż na tu spotkać sarny, lisy, borsuki, piż maki.
Podziwiają c pię kny krajobraz arboretum, trudno uwierzyć , ż e był a to bezleś na ró wnina, poprzecinana pł ytkimi belkami i bagnistymi nizinami wzdł uż potoku Trostyanets.
Teraz moż esz zobaczyć profil Alp, szwajcarskie wą wozy, sł oneczne ł ą ki i wielowiekowe gigantyczne drzewa ...
Przetarta sosna, któ ra miał a 200 lat
... któ rzy zaglą dają w gł ą b stawó w. Dzię ki udanemu poł ą czeniu wody, zieleni, form architektonicznych, wytworzonego gó rzystego terenu park staje się harmonijny, integralny i niezwykle atrakcyjny o każ dej porze roku.
Spokojna tafla stawó w uspokaja, godzi, inspiruje.
Lekkie, drewniane mostki spinają ce stawy nadal pozwalają podziwiać wyją tkowy nadmorski krajobraz. Wierzby pł aczą ce, jasne brzozy, ciemnozielone drzewa odbijają się w wodzie, zatrzymują c nieubł agany upł yw czasu.
I tylko dzikie ł abę dzie, poruszają ce fale, powracają do naszych czasó w.
W parku najpierw znajdujemy się na trawniku w holu...
Polana przedsionka w parku Trostyanets
...potem otwiera się kolej Bieriezowa ...
...Cis, ł ą ki cedrowe. Na niektó rych z nich znajdują się kamienne kobiety scytyjskie, sprowadzone przez Skoropadskiego ze stepó w wybrzeż a Morza Czarnego.
Zdję cia z Internetu
Przekraczają c most centralny, docieramy do „Szwajcarii”.
Most nad stawem w Trostyanets
W Arboretum Trostyanets i Kolumnie Smutku znajduje się „Zł amana nadzieja”. Podobne kolumny wzniesiono w wielu parkach. Nie odnaleziono ż adnych informacji, kiedy i dlaczego pojawił a się w Trostianiec, ale moż na przypuszczać , ż e Iwan Skoropadski utrwalał ż al z powodu swoich sió str i brata, któ rzy wszyscy zmarli w wieku 16-27 lat.
A moż e jest to jego unieś miertelniony, serdeczny ż al nad mł odą osobą , do któ rej mił oś ci doszedł w wieku dorosł ym i potajemnie rozpalił nadzieję , ż e zgodzi się zamieszkać z nim w Trostyanets. Jednak osoba ta przybył a do mają tku, ale nie chciał a tam mieszkać i zwią zek się rozpadł . Oficjalne mał ż eń stwo Iwana Skoropadskiego ró wnież został o wcześ niej zerwane. Fascynował o go stworzenie parku, w któ rym jego ż ona wolał a mieszkać w Szwajcarii.
W pagó rkowatej czę ś ci parku pochowano jego zał oż yciela - IM Skoropadskiego.
Jeszcze za ż ycia zamó wił marmurową stelę z cudownymi sł owami, jakby skierowanymi do nas, potomkó w, przez wieki: „Drogi przechodniu! Ogró d, w któ rym chodzisz, zasadzony jest przeze mnie; sł uż ył mi jako zapewnienie w moim ż yciu. Ten, kto prowadzi do jego zniszczenia, powiedz o tym wł aś cicielowi ogrodu: uczynisz dobry uczynek ”.
Co mogę dodać dalej? Obecnie wieś Trostyanets liczy tylko 700 mieszkań có w.
Infrastruktura turystyczna nie jest rozwinię ta. Nie ma gdzie się zatrzymać . Nie ma hotelu ani hostelu. W parku ani w jego pobliż u nie ma kawiarni ani sklepó w. Jeś li dopisze szczę ś cie, miejscowi przyniosą pod wejś cie do parku pyszne domowe ciasta, a jeś li nie, to lepiej zaopatrzyć się w prowiant z domu. Wejś cie do parku kosztuje tylko 30 hrywien. Na terenie znajdują się dł ugie stoł y (40 osó b), przy któ rych moż na uczcić każ de wydarzenie.
Jeś li chcesz uczcić wydarzenie w tym pię knym miejscu, zostaw je w tej samej oryginalnej formie, w jakiej był o przed przyjazdem. Aby to zrobić , na terytorium instalowane są zielone drewniane skrzynki.
Na zakoń czenie chciał bym powiedzieć : podró ż owanie nigdy nie jest nudne! I nawet w bezpoś rednim są siedztwie Kijowa jest coś do zobaczenia.