АФРИКАНСКОЕ САФАРИ.
«В Африке акулы, в Африке гориллы,
В Африке большие, злые крокодилы.
Не ходите дети в Африку гулять! ! ! »
Но даже любимые детские стихи Корнея Чуковского не смогли остановить нас. Мы - это группа профессионалов турбизнеса, которые отправились в ЮАР для изучения и разработки новых туристических маршрутов. Путь не близкий. Только чистого времени авиаперелётов по всему маршруту около 35 часов. Наш маршрут таков: Киев — Стамбул — Йоханнесбург — Кейптаун — Дурбан — заповедник Крюгера - Замбия (водопад Виктория) — Сан-Сити — и из Йоханнесбурга обратно домой.
Первая большая остановка в ЮАР это морской город Кейптаун. Совсем недавно в Ялте был представитель этой южноафриканской страны и в интервью ялтинским корреспондентам сказал, что наши города очень похожи. На мой взгляд природа Южного берега Крыма намного красивее. Правда Кейптаун намного чище, хорошо продумана архитектура города, особенно красивы дома в Викторианском стиле. Основная цель нашей поездки — это инспекция отелей, где останавливаются туристы и знакомство с достопримечательностями страны. Конечно, нам показывали самое лучшее, размещали в самых дорогих элитных гостиницах. Простому смертному такие гостиницы не по карману. В них живут президенты, звезды Голливуда, миллионеры. Но есть и гостиницы нормального туристического класса. Наши гостеприимные хозяева заинтересованы в развитии туризма в ЮАР, денег для гостей из турфирм Украины не жалеют, селят в самых дорогих отелях. Так в Кейптауне, мы остановились в отеле «Тейбел бей»(Table Bay). Здесь останавливался Владимир Путин, Майкл Джексон и многие другие, чьи имена известны всем, в силу их общественного положения, популярности и финансового богатства. Естественно, отель соответствующего уровня. Прекрасные номера, вышколенный персонал, высокий уровень секьюрити. Утром в номере свежая пресса, вечером обязательный «комплимент» за счёт гостиницы ( фрукты, шоколад, минеральная вода), обязательный прогноз погоды на завтра. Радует и питание в ресторанах гостиницы. Путешествуя по Турции, Египту и другим странам, наш клиент уже привык к удобству «шведского стола». Но где Вам на завтрак по системе «шведский стол» подают устриц, фуагру, суши и другие деликатесы, о которых многие из нас только слышали? Ну да Бог с ними, буржуинами, нам в первую очередь интересна сама, эта далёкая от нас страна.
Город Кейптаун был основан голландскими мореплавателями более трёх с половиной веков назад, как перевалочная база в Индию, где можно было пополнить запас пресной воды и продуктов. Сам город расположился в живописной бухте у подножья Столовой (Тable) горы. Отсюда и его название, что в переводе означает «Город на мысу». Кейптаун самый старый горд Южной Африки и поэтому его ещё называют «Материнский город». Сегодня это одна из трёх столиц ЮАР. Город называют парламентской столицей страны. Здесь заседает парламент, рядом с ним расположена одна из президентских резиденций. И ещё Кейптаун признан как город популярной международной тусовки «золотой молодёжи» и столица гей и лесби тусовки. Жизнь в городе кипит круглые сутки. Днем турист нежится на пляже, катается на яхтах, занимается дайвингом, фотографирует морских котиков, которые вальяжно загорают в центре города на пирсах Виктории и Альфреда Вотерфранта. Можно совершить вертолётные прогулки, посетить ботанический сад, подняться на канатной дороге на Столовую гору, посетить знаменитый винный тур. Всегда многолюдна улица Грин Маркет Сквэ (Green Market Square), аналог нашей набережной, с её многочисленными сувенирными лавками, торговым центром. Вечером город наполняет музыка многочисленных кафе и ресторанов. Особенно много туристов там, где дают бесплатные музыкальные концерты уличные «джаз-бэнды», происходят театральные представления. Скучать в Кейптауне некогда, да и незачем, ни днём ни ночью.
Оставив гостеприимный Кейптаун, мы движемся на восток. В 12 км. от Кейпа в океане расположен остров Роббен Айленд (Robben Island). Небольшой остров известен тем, что много лет на его территории располагалась тюрьма. 18 лет в этой тюрьме провел борец за права чёрного населения ЮАР Нельсон Мандела. В путеводителях по ЮАР, можно прочитать такие строки: «В годы апартеида остров стал тюрьмой, прославившейся жестокими обращениями с заключёнными». Наш гид по стране, бывший москвич Иван Здерский, открыто смеётся: «Ну если считать, что черному заключённому на завтрак подали чай без молока, или охранник отказался перебросить теннисный мяч улетевший за ограду, то действительно, обращение было крайне жестоким».
Дальше наш путь лежит к мысу Доброй Надежды. Мыс был открыт в 1486 году отважным португальским мореплавателем Бартоломео Диашем, который по поручению короля искал загадочную страну Индию, с её несметными богатствами. Диаш назвал это место «Мыс Бурь». Однако, португальский король Жуан 2 приказал мыс переименовать. Надеясь открыть путь в Индию, это место назвали Мысом Доброй Надежды. Мечты португальцев сбылись. В 1497 году великий мореплаватель Васко де Гама обогнул Мыс Доброй Надежды, а 20 мая 1498 года, впервые нога европейца ступила на юго-западное побережье Индии. Недалеко от мыса соединяются в единое целое воды двух океанов — сурового и холодного Атлантического и так любимого туристами, теплого Индийского. На самом мысу в 1860 установили маяк на высоте немного более 200 метров. Как выяснилось позже, маяк установили крайне неудачно. Низкая облачность закрывала маяк от моряков. Зная, что здесь маяк, и не видя его из-за облаков, многие мореплаватели терпели кораблекрушение. Позже маяк перенесли вниз, ближе к морю. Старый маяк стал памятником истории, с его видовой площадки открывается прекрасный вид.
Покинув Мыс, мы едем в небольшой прибрежный городок под названием Саймонстаун. Здесь расположилась колония пингвинов Болдерс (Boulders). Пингвины появились на местном городском пляже не так давно. Радости местного населения не было предела. Такие милые, неуклюжие животные! Но радость быстро прошла. «Милые» пингвины гадили везде. Не только на пляже, но и на улицах, во дворах и бассейнах горожан. Народ взбунтовался. «Давайте отселять пингвинов! ». Но власти приняли решение отнюдь не в пользу горожан. Защита окружающей среды, защита животных в первую очередь. Так у города отняли часть пляжа, огородили его и появилась огромная, более 1000 особей, колония пингвинов. Город смирился, особенно после того, как сюда повалил весёлый туристский люд с тугими кошельками.
Дальше, между Кейпом и мысом Игольчатым расположился ещё один небольшой городок Херманус (Hermanus). Жизнь здесь течёт мирно и спокойно, но только до июля месяца. С июля по конец октября город не узнать. В этот период из Антарктиды сюда для выращивания потомства мигрирует огромное количество китов. Всего у берегов ЮАР можно встретить 29 видов китов, включая и кита-убийцу. Самые популярные горбатые или «правильные» киты. «Правильными» их назвали столетия назад китобои. Если остальные виды китов, после того как их гарпунили и убивали, опускались на дно морское, то туши «правильных» китов оставались на плаву, вытащить их на борт китобоя было намного проще. Отсюда и такое название.
Чтобы увидеть китов, лучше всего приезжать в ЮАР в сентябре, на «Фестиваль китов». В этот период их можно наблюдать даже с берега, но наша группа, получив спасательные жилеты и водоотталкивающие куртки, выходит на катере в океан. Всего в нескольких сотнях метрах от берега, на небольшом островке, расположилась огромная колония морских котиков. Часть из них греется на скалах, другая, большая часть, подплывает к нашему катеру, изучает незваных пришельцев. Котики конечно хорошо, но наша главная цель - киты. Мы движемся дальше, вглубь океана. С правого борта раздаются крики «Вот они ! ! ! ». Зрелище впечатляющее. Их много и мы подходим совсем близко. Видны огромные туши ( намного больше нашего катера), мелькают плавники, хвосты китов. Изредка из воды выглядывают и китовые морды. Вокруг щелкают затворы фотоаппаратов и кинокамер. Кажется животные специально позируют нам. И уже под конец прогулки, молодой кит просто выпрыгивает из воды, как бы ставя логическое завершения шикарного выступления всей группы китов.
Возвращаясь к берегу, мы встретили еще один катер в океане. На его палубе группа туристов-экстремалов, совершающих погружения в океан к акулам. Идет подкормка хищников, видны акульи плавники. С борта катера спускается в океан железная клетка с первым туристом. Остальные с нетерпением ждут своей очереди. Обменявшись приветствиями и пожеланиями удачи, мы спешим к берегу.
Закончилась первая часть нашего путешествия. Мы летим в Дурбан, чтобы продолжить путешествие уже вглубь страны.
Город Дурбан расположен на юго-востоке страны в провинции Квазулу-Натал. Есть другие названия провинции — край «Тысячи холмов» или «Королевство зулусов». Названия говорят сами за себя. Об удивительном и сказочном городе Дурбане, многие из нас читали и не один раз. Правда знали мы его с детства, как город Зурбаган. Так назвал свой волшебный город Александр Грин, а описывал он его с настоящего города Дурбана. Первоначальное, зулусское название города звучало как Теквени (Tekweni). Первым европейцем, который увидел эти места, скорее всего был Васко де Гама. Современное название города дано в честь губернатора, сэра Бенджамина Д, Урбана в 1835 году. Кроме коренного населения, зулусов, здесь живут потомки голландских и английских колонизаторов и индийских торговцев.
Сегодня Дурбан — это третий по величине город ЮАР и самый большой порт страны. В мировом рейтинге портов он занимает почётное 9 место. Славится Дурбан и как популярный международный курорт. Вдоль всегда тёплых вод Индийского океана на шесть километров протянулась вереница комфортабельных отелей и казино с вызывающим общим названием - «Золотая миля». К сожалению, в последнее время, это красивое место утратило свой первоначальный имидж. В лучшем случае «Медная миля», а то и «Деревянная миля» говорят местные жители. Нет, прекрасные отели и казино остались, но вот вечером гулять по пляжам не безопасно. Связано это с ростом преступности в стране, проблемами взаимоотношения белого и чёрного населения, увеличения численности эмигрантов из соседних стран. О всех этих проблемах я расскажу несколько позже, а сейчас нас ждёт настоящее сафари в старейшем национальном парке Африки — Крюгер Парке.
Парк был основан ещё в 1898 году по указанию тогдашнего президента страны Пола Крюгера. В честь него и назвали парк. Даже когда, во-время англо-бурской войны, Крюгер бежал в Европу, новые власти название парка не поменяли, помня заслуги бывшего президента в создании национального парка ЮАР.
Наш путь в Крюгер Парк лежал через Драконовы горы, там где в единое целое сливаются река Печали и река Радости. Поистине это одно из самых живописнейших мест ЮАР которое мы увидели. Сам парк расположился на территории двух провинций — Мпумаланга и Лимпопо, которые в свою очередь граничат на севере и северо-востоке с Зимбабве и Мозамбиком. Говоря сухими цифрами статистики — парк занимает 2 млн. гектаров. На его территории проживают 33 вида земноводных, 114 видов рептилий, 147 животных и 507 птиц. Конечно, сегодня парк Крюгера — это гордость ЮАР. Большая часть туристов отправляющихся в эту далёкую африканскую страну, ставят основной целью пребывания, побывать на сафари. Охота в ЮАР стала частью мировой охотничьей культуры. Настоящая охота с ружьём в национальном парке не разрешена. Рядом с ним расположено большое количество частных парков, которые специально выращивают диких зверей для забавы охотников. Пополняется поголовье диких животных и за счёт национального парка. В основном тех животных, количество которых избыточное. Более того, приобрести допустим слона, для своего парка, Вы можете чисто за символическую оплату. Основные расходы связаны с транспортировкой животного. Фанаты охоты мечтают пополнить коллекции своих трофеев так называемой «Большой африканской пятёркой». В неё входят: лев, леопард, слон, буйвол и носорог. Расценки на охоту — космические. Так, охота на льва, может равняться стоимости нового престижного автомобиля, может быть ещё выше. Но есть азартные люди, которые за один приезд на сафари ставят перед собой задачу поразить сразу всю Большую пятёрку.
Мы же приехали на мирную, но не менее азартную фото охоту. И нам повезло: за два сафари, вечернее и утреннее, мы увидели всю пятёрку. Даже бывалые рейнджеры, которые сопровождали нас во время фото охоты, сказали, что это большая удача. Мы смогли сделать не только огромное множество фото трофеев, но и услышали много интересного об африканских животных. Так, африканский слон живёт 60 лет. Каждые 10 лет у него появляются новые зубы. Но новые зубы вырастаю только шесть раз. Когда стираются последние, эти гиганты просто умирают голодной смертью. Все рассказы о слоновьих кладбищах, куда животные приходят якобы специально умирать, это байки. Просто животные ищут места, где есть более мягкая и легкая для пережёвывания пища. В этих местах они и умирают. Оказывается, не менее печальная судьба и царя зверей — могущественного льва. Нет более сильного и властного хищника в саванне, чем лев. Он командует своим прайдом, охраняет территорию от соперников, получает первым лучшие куски добычи, которую добыли львицы. Но всё это длится пока лев молод и полон сил. Со старостью на его место приходит более молодой и сильный лев. Старый вожак вынужден просто покинуть прайд. И здесь наступает трагедия всей львиной жизни. Старые львы умирают от голода. Они просо не умеют охотиться, у них нет никаких навыков, всю жизнь за них это делали львицы.
Африканское сафари произвело на нас неизгладимое впечатление. Если Вы сами собираетесь в Африку на сафари, то лучше всего это сделать осенью ( африканская весна) или весной (африканская осень), когда не много зелени и хорошо видно животных. На территории парка построено огромное количество лоджей (отелей) самого разного уровня комфортности. Мы разместились в лодже Тинга (Tinga), отделение «Легенда». Уровень размещения — пятизвездочный отель высокого класса. Каждый номер-лодж имеет свой бассейн с джакузи. Вечером гостей ждёт представление и дегустация блюд из африканской дичи. Номера устроенны так, что буквально в 10-20 метрах за загородкой, можно увидеть импалу, жирафа, зебру или слона. Вечером, в номер гостя провожает вооружённый рейнджер, ведь животные всё таки дикие. Расставаться с парком Крюгера и его гостеприимными хозяевами очень не хотелось. Но впереди нас ждала ещё одна замечательная часть нашего путешествия — водопад Виктория.
Увидеть водопад Викторию можно или с территории Замбии или Зимбабве. Поэтому мы совершаем перелёт из ЮАР в город Ливингстон, бывшую столицу Замбии. Летим не случайно. Водопад Виктория включён в одно из семи естественных чудес света, внесён ЮНЕСКО в список «Мирового наследия». Водопад Виктория — одна из главных туристических достопримечательностей Африки. Местные жители лози, называют это чудо африканской природы «Мосио-ао-Тунья», что в переводится, как «Гремящий Дым». Люди племени тонга верят: постояв несколько минут под радугами, рождающимися над водопадом, можно излечиться от самых опасных недугов и избавиться от самых злых врагов. Для европейцев водопад открыл известный шотландский путешественник Давид Ливингстон в 1855 году и назвал его в честь королевы Виктории. Водопад так очаровал путешественника, что нам об увиденном зрелище, он оставил следующие строки: «На места, столь прекрасные, должно быть смотрели ангелы в полёте». Высота падающей в ущелье воды воды более 100 метров, протяженность водопада около 2-х километров. Особенно великолепен водопад в феврале — марте месяце, когда река полна воды и каждую секунду более 5 млн. литров воды с грохотом обрушиваются вниз. Стен ущелья не видно. Лишь сплошная стена воды и закрывающая всё пелена из водных брызг, похожих на дым. Очень точное название дали местные племена - «Гремящий Дым».
К сожалению, мы были на водопаде в сентябре. Воды было нет так много и водопад «работал» не в полную мощь. Мы были на территории Замбии, наиболее эффектные места находились на стороне Зимбабве. Поэтому и родилось решение облететь водопад на вертолете над территорией двух государств. Решение оказалось правильным. Мы увидели и мощные струи водопада, и «гремящий дым». А как красивы радуги над водопадом! Этот полёт останется в памяти как прекрасные мгновения на всю жизнь. Запомнилось и путешествие на экскурсионном корабле по реке Замбези. Тихие воды реки в которой и слева и справа периодически видны бегемоты, плывут по своим делам крокодилы. Это дикая Африка. В лучах заходящего над саванной и рекой солнца мы прощаемся с Замбией.
В нашей программе по ЮАР ещё две остановки — Йоханнесбург и знаменитая столица казино и место развлечений Сан-Сити.
В 1886 году золотоискатель из Австралии Джордж Гаррисон обнаружил в отдалённом уголке Трансвааля самую крупную в миле золотую жилу. Здесь и образовался посёлок золотоискателей, который уже через три года занял место самого главного города ЮАР. Город назвали в честь двух инженеров-золотоискателей с одинаковым именем — Йоханн. Сегодня Йоханнесбург, это экономическая столица страны. Здесь сосредоточенно огромное количество банков, торговых и промышленных фирм. Но многие люди жить в этом городе не хотят, предпочитают приезжать или даже прилетать сюда только на работу из других городов. Некоторые небольшие фирмы предпочли тоже перевести всю свою деятельность в другие города страны. В Йоханнесбурге остались только очень крупные предприятия. Для туристов и бизнесменов город стал лишь перевалочной базой, останавливаются в среднем здесь на один или два дня — в городе очень сложная криминогенная обстановка. Многие белые жители, которые не успели продать свои фешенебельные квартиры и дома, просто побросали их. Дома заняли бомжи, нелегальные эмигранты, порой просто преступники. Огромные современные кварталы в центре города лучше обходить или объезжать стороной. В вечернее время ни один водитель не остановится у светофоров на красный цвет — на машину в этот момент могут совершить бандитский налёт. В дорогущих квартирах где живут бомжи нет ни воды, ни электричества, ни света. Шахты лифтов 30-ти этажных красавцев домов используются как мусорные бачки, набиваются отходами от первого до последнего этажа. Растёт преступность. Общественность города, крайне озабоченная положением в финансовой столице, обратилась к мэру города с требованием решить вопрос по ликвидации преступности. И были приняты беспрецедентные меры. По приказанию мэрии один из домов-призраков, ночью был окружён войсками, с вертолетов на крышу был сброшен десант. Началась облава, в результате которой были задержаны около 400 нелегалов и преступников. Наутро мэр с гордостью рапортовал общественности, что таким образом он очистит весь город от преступности и Йоханнесбург вновь станет привлекательным и безопасным центром туризма. Но вновь возмутилась общественность. «Как так! ! ! Нельзя выселять людей таким образом из домов, ведь им же надо где-то жить! » Действия мэра были признаны не демократичными и как результат, дом-призрак опять оккупировали нелегалы и преступники. Поэтому вопросы безопасности жители финансовой столицы решают самостоятельно. В городе образованны целые кварталы — гетто, где живет белое население. Они окружены заборами, нанимается вооруженная охрана, которая использует современные средства наблюдения и защиты жилища. В случае поступления сигнала проникновения в дом незваных гостей, частная охрана будет на месте через 1-2 минуты. В этих кварталах есть всё — прекрасные развлекательные и торговые центры, рестораны, дискотеки, кинотеатры и всё прочее необходимое для комфортабельной жизни. Вместе с тем надо отметить абсолютную безопасность туристических маршрутов и мест проживания туристических групп. Есть в городе и много интересного, что привлекает туристов. Так мы посетили бывший посёлок первых золотоискателей. Сегодня это музей под открытым небом. Можно спустится в шахту по добыче золота, увидеть интересный этнографический музей, окунуться в атмосферу времён «золотой лихорадки», весь день провести на прекрасных аттракционах. Право, Йоханнесбург — это город контрастов.
Наше путешествие близится к концу. Осталось посмотреть только знаменитый Сан Сити - «Город Солнца». Когда-то в ЮАР запрещались казино и поэтому был создан южноафриканский аналог Лас-Вегаса. При строительстве этого развлекательного комплекса денег не считали, всё строили и делали по лучшим мировым стандартам. Так возник целый город — новый Голливуд и одновременно Лас-Вегас в 200 км от Йоханнесбурга. Территория Сан Сити 150 кв. км. Здесь есть свои леса, озёра, водопады, скалы. Город никогда не спит, жизнь в нём бурлит круглые сутки. Для любителей азарта работают казино, есть свои гольф поля, проводятся рок-концерты и чемпионаты по боксу. Желающие более спокойного отдыха могут посетить «Мост Времени», окунуться в мир первозданной природы в многочисленных парках, съездить на сафари, провести день в «Долине Волн» - искусственной лагуне где периодически поднимается волна до двух метров. Здесь есть чем заняться и взрослым и детям. Сюда можно приехать на несколько дней ( комплекс принимает одновременно более 2500 туристов), можно приехать на один день не останавливаясь в отелях. Ни один человек не уедет из «Города Солнца» равнодушным, ни один человек не оставит мечты побывать здесь хотя бы ещё один раз.
Наш самолёт взмывает в небо, за бортом остаётся удивительная страна - Южноафриканская республика. Прощай, далёкая и уже любимая Африка.
Наш адрес: Ялта, ул. Садовая, 19. Тел: 27-29-61.27-29-98
AFRYKAŃ SKIE SAFARI.
„Rekiny w Afryce, goryle w Afryce,
W Afryce ż yją duż e, wś ciekł e krokodyle.
Nie jedź cie dzieci do Afryki na spacer!! !
Ale nawet ulubione wiersze dla dzieci Korneya Czukowskiego nie mogł y nas powstrzymać . Jesteś my grupą profesjonalistó w z branż y turystycznej, któ rzy podró ż owali do RPA, aby odkrywać i rozwijać nowe kierunki podró ż y. Ś cież ka nie jest blisko. Jedynie czas przelotu netto na cał ej trasie wynosi okoł o 35 godzin. Nasza trasa przebiega nastę pują co: Kijó w - Stambuł - Johannesburg - Kapsztad - Durban - Rezerwat Krugera - Zambia (Victoria Falls) - Sun City - iz Johannesburga do domu.
Pierwszym duż ym przystankiem w RPA jest nadmorski Kapsztad. Cał kiem niedawno przedstawiciel tego poł udniowoafrykań skiego kraju był w Jał cie iw rozmowie z korespondentami z Jał ty powiedział , ż e nasze miasta są bardzo podobne. Moim zdaniem przyroda poł udniowego wybrzeż a Krymu jest o wiele pię kniejsza. To prawda, ż e Kapsztad jest znacznie czystszy, architektura miasta jest dobrze przemyś lana, szczegó lnie pię kne są domy w stylu wiktoriań skim. Gł ó wnym celem naszej podró ż y jest sprawdzenie hoteli, w któ rych zatrzymują się turyś ci i zapoznanie się z zabytkami kraju. Oczywiś cie pokazano nam najlepsze, umieszczone w najdroż szych luksusowych hotelach. Zwykł ego ś miertelnika nie stać na takie hotele. Ż yją w nich prezydenci, gwiazdy Hollywood, milionerzy. Ale są też hotele normalnej klasy turystycznej. Nasi goś cinni gospodarze są zainteresowani rozwojem turystyki w RPA, nie szczę dzą pienię dzy na goś ci z ukraiń skich biur podró ż y, zatrzymują się w najdroż szych hotelach. Tak wię c w Kapsztadzie zatrzymaliś my się w hotelu Table Bay. Przebywali tu Wł adimir Putin, Michael Jackson i wielu innych, któ rych nazwiska znane są wszystkim ze wzglę du na status społ eczny, popularnoś ć i bogactwo finansowe. Oczywiś cie hotel na odpowiednim poziomie. Rewelacyjne pokoje, dobrze wyszkolony personel, wysoki poziom bezpieczeń stwa. Ś wież a prasa w pokoju rano, obowią zkowy „komplement” na koszt hotelu wieczorem (owoce, czekolada, woda mineralna), obowią zkowa prognoza pogody na jutro. Zadowala i jedzenie w restauracjach hotelu. Podró ż ują c po Turcji, Egipcie i innych krajach nasz klient jest już przyzwyczajony do wygody bufetu. Ale ską d wzią ć ostrygi, foie gras, sushi i inne przysmaki, o któ rych wielu z nas sł yszał o tylko na ś niadanie w formie bufetu? Otó ż Bó g z nimi, burż uazji, interesuje nas przede wszystkim sam ten kraj daleko od nas.
Miasto Kapsztad został o zał oż one przez holenderskich nawigatoró w ponad trzy i pó ł wieku temu jako baza przeł adunkowa do Indii, gdzie moż na był o uzupeł nić zapasy ś wież ej wody i ż ywnoś ci. Samo miasto poł oż one jest w malowniczej zatoce u podnó ż a Gó ry Stoł owej. Stą d jego nazwa, któ ra oznacza „Miasto na Przylą dku”. Kapsztad jest najstarszym dumnym miastem w RPA i dlatego nazywany jest takż e „miastem-matką ”. Dziś jest jedną z trzech stolic RPA. Miasto nazywane jest parlamentarną stolicą kraju. Siedzi tu parlament, obok znajduje się jedna z rezydencji prezydenckich. A przecież Kapsztad jest uznawany za miasto popularnej mię dzynarodowej partii „zł otej mł odzież y” oraz stolicę imprez gejowskich i lesbijskich. Ż ycie w mieś cie toczy się peł ną parą przez cał ą dobę . W cią gu dnia turysta wygrzewa się na plaż y, jeź dzi na jachtach, nurkuje, fotografuje foki, któ re imponują co wygrzewają się w centrum miasta na pomostach Victoria i Alfred Waterfront. Moż esz wybrać się na przejaż dż kę helikopterem, odwiedzić ogró d botaniczny, wjechać kolejką linową na Gó rę Stoł ową , odwiedzić sł ynną wycieczkę winiarską . Zielony Rynek jest zawsze zatł oczony, odpowiednik naszego nabrzeż a z licznymi sklepami z pamią tkami, centrum handlowym. Wieczorem miasto wypeł nia muzyka licznych kawiarni i restauracji. Jest szczegó lnie wielu turystó w, gdzie uliczne zespoł y jazzowe dają darmowe koncerty muzyczne i odbywają się przedstawienia teatralne. W Kapsztadzie nie ma czasu na nudę i nie ma potrzeby, ani w dzień , ani w nocy.
Opuszczają c goś cinny Kapsztad ruszamy na wschó d. 12 km. od przylą dka na oceanie znajduje się wyspa Robben Island (Robben Island). Niewielka wyspa znana jest z tego, ż e przez wiele lat na jej terenie znajdował o się wię zienie. Nelson Mandela, bojownik o prawa czarnej ludnoś ci Afryki Poł udniowej, spę dził w tym wię zieniu 18 lat. W przewodnikach po RPA moż na przeczytać nastę pują ce wersety: „W latach apartheidu wyspa stał a się wię zieniem, sł yną cym z okrutnego traktowania wię ź nió w”. Nasz przewodnik po kraju, był y moskiewski Iwan Zderski, otwarcie się ś mieje: „Có ż , jeś li weź miemy pod uwagę , ż e czarnemu wię ź niowi podano na ś niadanie herbatę bez mleka lub straż nik odmó wił rzucenia pił ki tenisowej, któ ra przeleciał a przez pł ot, to rzeczywiś cie traktowanie był o wyją tkowo okrutne”.
Dalej nasza droga wiedzie do Przylą dka Dobrej Nadziei. Przylą dek został odkryty w 1486 roku przez dzielnego portugalskiego ż eglarza Bartolomeo Diasa, któ ry w imieniu kró la szukał tajemniczego kraju Indii, z jego niewypowiedzianymi bogactwami. Dias nazwał to miejsce „Przylą dkiem Burz”. Jednak portugalski kró l Joã o II nakazał zmienić nazwę przylą dka. Mają c nadzieję na otwarcie drogi do Indii, miejsce to nazwano Przylą dkiem Dobrej Nadziei. Speł nił y się marzenia Portugalczykó w. W 1497 roku wielki nawigator Vasco de Gama opł yną ł Przylą dek Dobrej Nadziei, a 20 maja 1498 roku po raz pierwszy Europejczyk postawił stopę na poł udniowo-zachodnim wybrzeż u Indii. Niedaleko przylą dka wody dwó ch oceanó w ł ą czą się w jedną cał oś ć - surowego i zimnego Atlantyku oraz tak ukochanego przez turystó w ciepł ego Indianina. Na samym przylą dku w 1860 roku na wysokoś ci nieco ponad 200 metró w zainstalowano latarnię morską . Jak się pó ź niej okazał o, latarnia został a zainstalowana wyją tkowo bezskutecznie. Niskie chmury zasł aniał y latarnię morską przed marynarzami. Wiedzą c, ż e jest tu latarnia morska i nie widzą c jej z powodu chmur, wielu marynarzy rozbił o się . Pó ź niej latarnia został a przeniesiona w dó ł , bliż ej morza. Stara latarnia stał a się zabytkiem historycznym, z platformy widokowej roztacza się pię kny widok.
Opuszczają c przylą dek jedziemy do mał ego nadmorskiego miasteczka Simonstown. Znajduje się tutaj kolonia pingwinó w Boulders. Pingwiny pojawił y się nie tak dawno na miejscowej plaż y miejskiej. Radoś ć miejscowej ludnoś ci nie znał a granic. Takie sł odkie, niezdarne zwierzę ta! Ale radoś ć szybko minę ł a. „Sł odkie” pingwiny wszę dzie srał y. Nie tylko na plaż y, ale takż e na ulicach, na podwó rkach i basenach mieszkań có w. Ludzie się zbuntowali. „Przesiedlmy pingwiny! ” Jednak wł adze nie podję ł y decyzji na korzyś ć mieszczan. Ochrona ś rodowiska, najpierw ochrona zwierzą t. Czę ś ć plaż y został a wię c odebrana miastu, ogrodzona i pojawił a się ogromna, ponad 1000 osobnikó w, kolonia pingwinó w. Miasto zrezygnował o, zwł aszcza po tym, jak napł ynę li tu pogodni turyś ci z ciasnymi portfelami.
Dalej, pomię dzy Cape i Cape Needle, znajduje się kolejne mał e miasteczko Hermanus. Ż ycie tutaj pł ynie spokojnie i spokojnie, ale tylko do lipca. Od lipca do koń ca paź dziernika miasto jest nie do poznania. W tym okresie ogromna liczba wielorybó w migruje z Antarktydy, aby wychować swoje potomstwo. W sumie u wybrzeż y Afryki Poł udniowej moż na znaleź ć.29 gatunkó w wielorybó w, w tym orka. Najpopularniejszy humbak lub „prawidł owe” wieloryby. Wielorybnicy nazywali je „poprawnymi” wieki temu. Jeś li inne gatunki wielorybó w, po zabiciu ich harpunem i zabiciu, opadł y na dno morza, to tusze „prawidł owych” wielorybó w pozostał y na powierzchni, znacznie ł atwiej był o wcią gną ć je na pokł ad wielorybnika. Stą d nazwa.
Aby zobaczyć wieloryby najlepiej przyjechać do RPA we wrześ niu, na Festiwal Wielorybó w. W tym okresie moż na je obserwować nawet z brzegu, ale nasza grupa, otrzymawszy kamizelki ratunkowe i kamizelki wodoodporne, wypł ywa ł odzią na ocean. Zaledwie kilkaset metró w od brzegu, na niewielkiej wyspie, znajduje się ogromna kolonia uchatek. Jedni wygrzewają się na skał ach, inni, wię kszoś ć , podpł ywają do naszej ł odzi, badają nieproszonych kosmitó w. Oczywiś cie foki są dobre, ale naszym gł ó wnym celem są wieloryby. Ruszamy dalej, w gł ą b oceanu. Z prawej burty sł ychać okrzyki „Tu są!! ! ”. Spektakl robi wraż enie. Jest ich wiele i jesteś my bardzo blisko. Widoczne są ogromne tusze (duż o wię ksze niż nasza ł ó dź ), migoczą pł etwy i ogony wielorybó w. Czasami z wody wystają pyski wielorybó w. Wszę dzie stukają migawki aparató w fotograficznych i kamer filmowych. Wyglą da na to, ż e zwierzę ta specjalnie dla nas pozują . I już pod koniec spaceru mł ody wieloryb po prostu wyskakuje z wody, jakby logicznie koń czą c szykowny wystę p cał ej grupy wielorybó w.
Wracają c na brzeg, spotkaliś my kolejną ł ó dź na oceanie. Na jego pokł adzie grupa ekstremalnych turystó w nurkują cych do oceanu z rekinami. Drapież niki są karmione, pł etwy rekinó w są widoczne. Ż elazna klatka z pierwszym turystą schodzi z ł odzi do oceanu. Reszta czeka na swoją kolej. Po wymianie pozdrowień i ż yczeń powodzenia spieszymy do brzegu.
Pierwsza czę ś ć naszej podró ż y dobiegł a koń ca. Lecimy do Durbanu, aby kontynuować naszą podró ż w gł ą b lą du.
Miasto Durban znajduje się w poł udniowo-wschodniej czę ś ci kraju, w prowincji KwaZulu-Natal. Istnieją inne nazwy prowincji - kraina „Tysią ca Wzgó rz” lub „Kró lestwo Zulusó w”. Nazwy mó wią same za siebie. O niesamowitym i bajecznym mieś cie Durban wielu z nas czytał o nie raz. Co prawda znaliś my go od dzieciń stwa, jako miasto Zurbagan. Tak Aleksander Green nazwał swoje magiczne miasto i opisał je od prawdziwego miasta Durban. Oryginalna nazwa miasta Zulu brzmiał a Tekweni. Pierwszym Europejczykiem, któ ry zobaczył te miejsca, był najprawdopodobniej Vasco de Gama. Wspó ł czesna nazwa miasta został a nadana na cześ ć gubernatora Sir Benjamina D Urbana w 1835 roku. Opró cz rdzennej ludnoś ci mieszkają tu Zulusi, potomkowie holenderskich i angielskich kolonizatoró w oraz indyjskich handlarzy.
Dziś Durban jest trzecim co do wielkoś ci miastem w RPA i najwię kszym portem w kraju. W ś wiatowym rankingu portó w zajmuje zaszczytne 9 miejsce. Durban jest ró wnież znany jako popularny kurort mię dzynarodowy. Wzdł uż zawsze ciepł ych wó d Oceanu Indyjskiego cią gnie się przez sześ ć kilometró w cią g komfortowych hoteli i kasyn o wyzywają cej potocznej nazwie – „Zł ota Mila”. Niestety w ostatnich latach to pię kne miejsce stracił o swó j pierwotny wizerunek. W najlepszym razie „Brą zowa Mila”, a nawet „Drewniana Mila” jest wypowiadana przez miejscowych. Nie, wspaniał e hotele i kasyna pozostał y, ale spacerowanie po plaż ach wieczorem nie jest bezpieczne. Wynika to ze wzrostu przestę pczoś ci w kraju, problemó w w relacjach mię dzy biał ą i czarną ludnoś cią , wzrostu liczby emigrantó w z są siednich krajó w. O wszystkich tych problemach opowiem trochę pó ź niej, a teraz czekamy na prawdziwe safari w najstarszym parku narodowym w Afryce - Parku Krugera.
Park został zał oż ony w 1898 roku na polecenie ó wczesnego prezydenta Paula Krugera. Park został nazwany jego imieniem. Nawet gdy w czasie wojny anglo-burskiej Kruger uciekł do Europy, nowe wł adze nie zmienił y nazwy parku, pamię tają c o zasł ugach był ego prezydenta w tworzeniu parku narodowego RPA.
Nasza droga do Parku Krugera wiodł a przez Smocze Gó ry, gdzie Rzeka Smutku i Rzeka Radoś ci ł ą czą się w jedną cał oś ć . Naprawdę jest to jedno z najbardziej malowniczych miejsc w RPA, jakie widzieliś my. Sam park znajduje się na terenie dwó ch prowincji - Mpumalanga i Limpopo, któ re z kolei graniczą na pó ł nocy i pó ł nocnym wschodzie z Zimbabwe i Mozambikiem. Mó wią c w suchych statystykach, park zajmuje 2 miliony hektaró w. Na jego terenie ż yją.33 gatunki pł azó w, 114 gatunkó w gadó w, 147 zwierzą t i 507 ptakó w. Oczywiś cie dziś Park Krugera jest dumą RPA. Wię kszoś ć turystó w podró ż ują cych do tego odległ ego afrykań skiego kraju za gł ó wny cel swojego pobytu postawił a sobie wyprawę na safari. Ł owiectwo w RPA stał o się czę ś cią globalnej kultury ł owieckiej. Prawdziwe polowanie z bronią palną jest zabronione w parku narodowym. Obok znajduje się duż a liczba prywatnych parkó w, w któ rych specjalnie hoduje się dzikie zwierzę ta dla zabawy myś liwych. Liczebnoś ć dzikich zwierzą t uzupeł niana jest ró wnież kosztem parku narodowego. Przeważ nie te zwierzę ta, któ rych liczebnoś ć jest nadmierna. Co wię cej, powiedzmy, ż e moż esz kupić sł onia do swojego parku za symboliczną opł atą . Gł ó wne koszty zwią zane są z transportem zwierzę cia. Mił oś nicy polowań marzą o dodaniu do swoich kolekcji trofeó w tak zwanej „afrykań skiej wielkiej pią tki”. Obejmuje: lwa, lamparta, sł onia, bawoł a i nosoroż ca. Ceny za polowania są kosmiczne. Tak wię c polowanie na lwa moż e być ró wne kosztowi nowego prestiż owego samochodu, moż e być nawet wyż sze. Ale są hazardziś ci, któ rzy podczas jednej wizyty na safari postawili sobie za zadanie trafić jednocześ nie w cał ą Wielką Pią tkę .
Przyjechaliś my na spokojne, ale nie mniej ekscytują ce polowanie na zdję cia. I mieliś my szczę ś cie: na dwa safari, wieczorem i rano, widzieliś my wszystkie pię ć . Nawet doś wiadczeni leś niczowie, któ rzy towarzyszyli nam podczas polowania na zdję cia, mó wili, ż e to był wielki sukces. Udał o nam się zrobić nie tylko ogromną iloś ć zdję ć trofeó w, ale takż e usł yszeliś my wiele ciekawych rzeczy o afrykań skich zwierzę tach. Tak wię c sł oń afrykań ski ż yje 60 lat. Co 10 lat dostaje nowe zę by. Ale nowe zę by rosną tylko sześ ć razy. Kiedy te ostatnie zostaną wymazane, te olbrzymy po prostu umierają z gł odu. Wszystkie opowieś ci o cmentarzyskach sł oni, gdzie zwierzę ta rzekomo celowo umierają , są opowieś ciami. Tyle, ż e zwierzę ta szukają miejsc, w któ rych jest bardziej mię kkie i ł atwiejsze do ż ucia jedzenie. Tu umierają . Okazuje się , ż e los nie mniej smutny i kró l zwierzą t – potę ż ny lew. Nie ma na sawannie silniejszego i potę ż niejszego drapież nika niż lew. Dowodzi swoją dumą , strzeż e terytorium przed rywalami i jako pierwszy zdobywa najlepsze ofiary, jakie zdobył y lwice. Ale to wszystko trwa, dopó ki lew jest mł ody i peł en sił y. Z wiekiem jego miejsce zajmuje mł odszy i silniejszy lew. Stary przywó dca jest zmuszony po prostu opuś cić dumę . I tu pojawia się tragedia cał ego ż ycia lwa. Stare lwy umierają z gł odu. Po prostu nie umieją polować , nie mają ż adnych umieję tnoś ci, lwice robią to za nich przez cał e ż ycie.
Afrykań skie safari zrobił o na nas niezatarte wraż enie. Jeś li sam wybierasz się do Afryki na safari, najlepiej zrobić to jesienią (afrykań ska wiosna) lub wiosną (afrykań ska jesień ), kiedy zieleni jest mał o i zwierzę ta są wyraź nie widoczne. Na terenie parku wybudowano ogromną liczbę ló ż (hoteli) o ró ż nym poziomie komfortu. Mieszkaliś my w Tinga Lodge, oddział Legend. Poziom zakwaterowania to pię ciogwiazdkowy hotel wysokiej klasy. Każ dy domek posiada wł asny basen z jacuzzi. Wieczorem na goś ci czeka prezentacja i degustacja afrykań skich dań z dziczyzny. Pokoje są zaaranż owane w taki sposó b, ż e dosł ownie 10-20 metró w za ogrodzeniem moż na zobaczyć impalę , ż yrafę , zebrę czy sł onia. Wieczorem uzbrojony leś niczy odprowadza goś cia do pokoju goś cinnego, bo zwierzę ta są jeszcze dzikie. Naprawdę nie chciał em rozstawać się z Parkiem Krugera i jego goś cinnymi gospodarzami. Ale przed nami kolejna wspaniał a czę ś ć naszej podró ż y - Wodospady Wiktorii.
Wodospady Wiktorii moż na zobaczyć z terytorium Zambii lub Zimbabwe. Dlatego lecimy z RPA do miasta Livingston, dawnej stolicy Zambii. Nie latamy przypadkiem. Wodospady Wiktorii zaliczane są do jednego z siedmiu cudó w natury ś wiata i znajdują się na Liś cie Ś wiatowego Dziedzictwa UNESCO. Wodospady Wiktorii to jedna z najwię kszych atrakcji turystycznych Afryki. Miejscowi Lozi nazywają ten cud afrykań skiej natury „Mosio-ao-Tunya”, co tł umaczy się jako „Grzmią cy dym”. Mieszkań cy plemienia Tonga wierzą , ż e stoją c kilka minut pod tę czami, któ re rodzą się nad wodospadem, moż na wyleczyć się z najgroź niejszych dolegliwoś ci i pozbyć się najgorszych wrogó w. Dla Europejczykó w wodospad został odkryty przez sł ynnego szkockiego podró ż nika Davida Livingstona w 1855 roku i nazwany na cześ ć kró lowej Wiktorii. Wodospad tak zafascynował podró ż nika, ż e zostawił nam nastę pują ce sł owa o spektaklu, któ ry widział : „Anioł y w locie musiał y patrzeć na miejsca tak pię kne”. Wysokoś ć wody wpadają cej do wą wozu to ponad 100 metró w, dł ugoś ć wodospadu to okoł o 2 kilometry. Wodospad jest szczegó lnie wspaniał y w lutym - marcu, kiedy rzeka jest peł na wody i co sekundę z hukiem spada ponad 5 milionó w litró w wody. Ś ciany wą wozu nie są widoczne. Tylko solidna ś ciana wody i zasł ona z rozpryskó w wody zakrywają ca wszystko, podobnie jak dym. Bardzo dokł adną nazwę nadali miejscowe plemiona – „Grzmią cy dym”.
Niestety byliś my przy wodospadach we wrześ niu. Wody nie był o tak duż o, a wodospad „pracował ” nie na peł nych obrotach. Byliś my na terenie Zambii, najbardziej spektakularne miejsca był y po stronie Zimbabwe. Dlatego narodził a się decyzja o lataniu helikopterem wokó ł wodospadu nad terytorium obu pań stw. Decyzja okazał a się trafna. Widzieliś my zaró wno potę ż ne strumienie wodospadu, jak i „grzmią cy dym”. A jak pię kne są tę cze nad wodospadem! Ten lot zostanie zapamię tany jako cudowne chwile na cał e ż ycie. Pamię tam też wycieczkę statkiem wycieczkowym po rzece Zambezi. W spokojnych wodach rzeki, w któ rych hipopotamy są okresowo widoczne zaró wno z lewej, jak iz prawej strony, pł ywają krokodyle. To jest dzika Afryka. W promieniach zachodzą cego nad sawanną i rzeką sł oń ca ż egnamy się z Zambią .
Na naszej trasie po RPA są jeszcze dwa przystanki - Johannesburg i sł ynna stolica kasyn i rozrywki, Sun City.
Nasza podró ż dobiega koń ca. Pozostaje zobaczyć tylko sł ynne Miasto Sł oń ca – „Miasto Sł oń ca”. Kiedyś kasyna został y zakazane w RPA i dlatego powstał poł udniowoafrykań ski odpowiednik Las Vegas. Podczas budowy tego kompleksu rozrywkowego nie liczył y się ż adne pienią dze, wszystko został o zbudowane i wykonane wedł ug najlepszych ś wiatowych standardó w. Tak powstał o cał e miasto - nowe Hollywood i jednocześ nie Las Vegas, 200 km od Johannesburga. Powierzchnia Sun City 150 mkw. km. Posiada wł asne lasy, jeziora, wodospady, skał y. Miasto nigdy nie ś pi, ż ycie w nim gotuje się przez cał ą dobę . Dla mił oś nikó w emocji dział ają kasyna, odbywają się pola golfowe, odbywają się koncerty rockowe i mistrzostwa boksu. Spragnieni bardziej relaksują cego wypoczynku mogą odwiedzić „Most Czasu”, zanurzyć się w ś wiat dziewiczej przyrody w licznych parkach, wybrać się na safari, spę dzić dzień w „Dolinie Fal” – sztucznej lagunie, gdzie fala okresowo wzrasta do dwó ch metró w. Jest coś do zrobienia zaró wno dla dorosł ych, jak i dla dzieci. Moż na tu przyjechać na kilka dni (kompleks przyjmuje jednocześ nie ponad 2500 turystó w), moż na przyjechać na jeden dzień bez zatrzymywania się w hotelach. Ż adna osoba nie pozostanie oboję tna na „Miasto Sł oń ca”, ani jedna osoba nie opuś ci marzenia o odwiedzeniu tu chociaż raz jeszcze.
Nasz samolot wzbija się w powietrze, zostawiają c za sobą niesamowity kraj – Republikę Poł udniowej Afryki. Ż egnaj, daleka i już ukochana Afryka.
Nasz adres: Jał ta, ul. Sadovaya, 19. Tel: 27-29-61.27-29-98