Всё же для меня ноутбук незаменимый в путешествиях. Баклажановые жители ЮАР совсем не знают свою страну, как и её историю. Их бесполезно о чём либо спрашивать, кроме купи-продай. Всё, что связано с деньгами на бытовом уровне, они хорошо знают. Если они тебе чем-то помогут, то туже требуют оплату за услугу. Слово спасибо, для них слишком мало, и на хлеб не намажешь. То ли в России, словесные обращения и ответы бесплатные. Посылают... у нас тоже бесплатно. Когда я понял, что расспрашивать загорелых бесполезно, решил обратиться к своему другу ноутбуку. Видел несколько рассказов туристов о Парке Львов, но они описывали только пребывании в нём, а некоторые на прокатном авто. Так как я безлошадный, то так и не смог найти информацию о транспорте в парк. Перед поездкой ко львам, я решил поменять деньги в банке центрального автовокзала. За мной в очереди стоял местный абориген средних лет. Деньги меняют строго по паспорту, да ещё заполняют бумаги. Не пойму, что это даёт властям ЮАР? Что-то похожее происходит на многих границах государств. На одних границах ставят штампик и вперёд познавать страну и тратить деньги. В другие же страны надо заполнять анкеты, и ещё предоставить кипу документов. После обмена настоящих зелёных на дорогие юаровские я вышел из банка, где меня поджидал новый знакомый. Он спросил меня куда я дальше пойду? Я объяснил, что уже четыре дня не могу найти не дорогой транспорт в Парк Львов. Он долго мне что-то объяснял, а затем сказал, что его брат меня отвезёт в парк. Я спросил, а сколько это будет стоить? Он ответил, что я его друг, и его брат с меня не возьмёт деньги. Я даже переспросил, точно ли бесплатно? До этого один таксист предлагал мне до Парка Львов довести за 300 местных денег (1ZAR-4.13 рубля), другие за 450 и 500 ZAR. Я ещё удивился тому, что какой щедрый друг у меня появился, который тоже любит путешествовать. Мне даже показал штампы в его паспорте шести африканских стран. Минут через тридцать приехал его брат и повёз меня в Парк Львов. Всю дорогу мы общались. Через 1 час и 17 минут мы въехали на стоянку парка, перед которой гордо возвышалась скульптура льва. Я с братом водителя начал прощаться, сказал ему, что он очень хороший человек, как и его брат. Он мне улыбался в ответ, и сказал, что с меня 950 ZAR. Я чуть дар речи не потерял. Почти 4000 российских рублей. Вот, это друг, подумал я! У меня было наличными только 270 ZAR. Затишье у нас было минут на тридцать. Жара в машине была невыносимой. Я ему дал свои 270. Он долго продолжал мне что-то объяснять, видимо, о зове предков, которых мучили бледнолицые. В общем, порядком устав, я пошёл в кассу парка, а водитель стал показывать охранникам мои деньги, и что-то им рассказывать. Жара была просто невыносимой + 45, видимо, перед ливнем. Я купил в парк универсальный билет за 260 ZAR. На эти деньги я мог поиграть со львятами, и проехать по Парку Львов, где звери на свободе. По жаре отстоял в очереди к львятам. Наигрался с ними с фото, и меня попросили покинуть их, так как в очереди много желающих.
На прощание спросил у охранника, а можно львёнка на руках подержать? Можно, ответил он мне но, за 100 ZAR. Я согласился. Наделав кучу фоток, где на моих руках львёнок уснул. Меня поторопили, мол очередь. Я попрощался со львятами, отдал 100 юаровских, но мне охранник показал ещё на другого на входе, мол, ему тоже надо дать, за то что пропустил. Спорить было бесполезно. Пришлось послать по-русски, и сказать им всё, что думаю о равноправии с баклажанами.
Далее подъехало пять машин с клетками, на которых удобнее заключённых возить, мы двинулись по обширному парку. В моей машине была гид девушка, она же водитель, непонятной национальности. Огненный окрас, причёска, видимо, местных аборигенов, живших лет двести назад. Рассказала о том, что можно, и что нельзя. Нельзя давать львам колбасу, бюргеры, а то они перестанут охотиться и есть сырое мясо. Нельзя подзывать хищников, и трогать их клыки, на предмет того, что настоящие они или нет. Мандарины и бананы львы не едят. Можно только фотографировать через крошечные окошки. Ездили мы более двух часов. Видели разных зверей. Конечно, хотелось бы полежать в тени под деревом рядом со львом, и потрепать его за гриву, но нельзя. Говорят, что он может укусить. А так, как медицина в ЮАР очень дорогая для туристов, то у меня такое желание сразу пропало. Не хотелось бы расспросов страховщиков о том, мол, зачем приставал ко льву? На это страховой случай не распространяется.
Насмотрелся, растрясся, изжарился, и пошёл пить в кафе холодную колу. Немного отдохнув, решил двигаться в Йоханнесбург. На выходе меня поджидали охранники и единственный частный таксист, все остальные посетители парка приехали на своих, или прокатных автомобилях. Вот здесь они меня стали раскручивать на деньги по полной программе. Вспомнили мне предыдущего водителя. Спорили долго, и остановились на сумме 350 ZAR, за которые я доехал до своего отеля. После сильнейшей дневной жары, ночью полил тропический ливень. Воздух стал немного свежее. На этом закончился мой очередной день в ЮАР. О Новом годе ничего не напоминает.
Рядом уже парк.
Въезд в парк.
Покупка билетов.
Очередь к львятам.
Так интересно с ними играть.
Пробует мою обувь на вкус.
Игра с троими львятами.
Красавчики.
Вхожу в нашу клетку. Нас будут возить по парку и показывать животным, а не наоборот.
Два льва и три львицы. Кому достанется одна лишняя?
Я, видимо, лишняя.
Наша гид-водитель. Крутая девушка. Львы её приняли за свою по причесону.
Бедная кожа, всё стерпит. Надо же чем-то выделятся
Лев увидел, как от него смываются две львицы без разрешения.
Давай быстрее убежим от нашего нахала. Уже надоел. Каждый день одно и тоже. Не может придумать что нибудь интересное кроме секса.
Одна львица запрыгнула на дерево, дразня льва. А Лёва мудрый зверь, и лёг под дерево, зная, что львица всё равно спустится попить видички.
Лев: "Вот глупая львица, я ведь не хочу за тобой прыгать по деревьям. Сама ко мне спрыгнешь. Вот тогда я тебя погоняю до седьмого пота".
За 100 ZAR разрешили взять на руки львёнка.
Какой славный малыш! Спит, как ребёнок.
"Малыш, на нас смотрят люди. Что они о нас подумают? Мама, а мне на них наплевать, я молока хочу. Разве у людей не так"?
Может остаться в ЮАР?
Mimo to laptop jest dla mnie niezbę dny w podró ż y. Mieszkań cy bakł aż ana w RPA w ogó le nie znają swojego kraju, a takż e jego historii. Nie ma sensu pytać ich o cokolwiek innego niż kupowanie i sprzedawanie. Wszystko, co w gospodarstwie domowym wią ż e się z pienię dzmi, dobrze wiedzą . Jeś li ci w czymś pomogą , ż ą dają zapł aty za usł ugę . Sł owo „dzię kuję ” to dla nich za mał o i nie da się go rozsmarować na chlebie. Niezależ nie od tego, czy w Rosji, ustne apele i odpowiedzi są bezpł atne. Wyś lij. . . my ró wnież za darmo. Kiedy zdał em sobie sprawę , ż e nie ma sensu prosić opalonych osó b, postanowił em zwró cić się do mojego przyjaciela laptopa. Widział em kilka opowieś ci turystó w o Parku Lwó w, ale opisali tylko pobyt w nim, a niektó re na wypoż yczonym samochodzie. Ponieważ jestem bezkonny, nie mogł em znaleź ć informacji o transporcie do parku. Przed wyjazdem do lwó w postanowił em rozmienić pienią dze w banku centralnego dworca autobusowego.
Za mną w kolejce stał miejscowy tubylec w ś rednim wieku. Pienią dze są wymieniane ś ciś le wedł ug paszportu, a nawet wypeł niają papierkową robotę . Nie rozumiem, co to daje wł adzom RPA? Coś podobnego dzieje się na wielu granicach pań stwowych. Na niektó rych granicach stawiają pieczą tkę i ruszają dalej, aby poznać kraj i wydawać pienią dze. W innych krajach trzeba wypeł nić ankiety, a takż e dostarczyć stos dokumentó w. Po wymianie prawdziwych zieleniny na drogich RPA wyszedł em z banku, gdzie czekał na mnie nowy znajomy. Zapytał mnie, gdzie mam iś ć dalej? Wyjaś nił em, ż e przez cztery dni nie mogę znaleź ć taniego transportu do Parku Lwowskiego. Dł ugo mi coś tł umaczył , a potem powiedział , ż e jego brat zabierze mnie do parku. Zapytał em ile by to kosztował o? Odpowiedział , ż e jestem jego przyjacielem, a jego brat nie weź mie ode mnie pienię dzy. Zapytał em nawet, czy to nic nie kosztuje? Wcześ niej jeden taksó wkarz zaproponował , ż e zawiezie mnie do Parku Lwowskiego za 300 lokalnych pienię dzy (1ZAR-4.13 rubli), inni za 450 i 500 ZAR.
Był em też zaskoczony, ż e okazał em się hojnym przyjacielem, któ ry ró wnież uwielbia podró ż ować . Pokazał mi nawet pieczą tki w paszporcie sześ ciu krajó w afrykań skich. Po okoł o trzydziestu minutach przyjechał jego brat i zabrał mnie do Parku Lwowskiego. Cał ą drogę rozmawialiś my. Po 1 godzinie i 17 minutach wjechaliś my na parking parku, przed któ rym dumnie gó rował a rzeź ba lwa. Zaczą ł em ż egnać się z bratem kierowcy, powiedział em mu, ż e jest bardzo dobrą osobą , podobnie jak jego brat. Odwzajemnił uś miech i powiedział , ż e mam 950 ZAR. Prawie stracił em mowę . Prawie 4000 rubli rosyjskich. Oto przyjaciel, pomyś lał em! Miał em tylko 270 ZAR w gotó wce. Przez okoł o trzydzieś ci minut panował a cisza. Upał w samochodzie był nie do zniesienia. Dał em mu swoje 270. Dł ugo mi coś tł umaczył , podobno o wezwaniu przodkó w, któ rych drę czyli bladolicy. Ogó lnie, bę dą c raczej zmę czonym, poszedł em do kasy parku, a kierowca zaczą ł pokazywać straż nikom moje pienią dze i coś im mó wić .
Upał był po prostu nie do zniesienia + 45 najwyraź niej przed ulewą . Kupił em bilet uniwersalny do parku za 260 ZAR. Za te pienią dze mogł em pobawić się z mł odymi i przejechać przez Park Lwó w, gdzie zwierzę ta są wolne. W upale stał w kolejce do mł odych. Bawił em się nimi wystarczają co ze zdję ciem i został em poproszony o ich opuszczenie, ponieważ w kolejce jest wiele osó b.
Na poż egnanie zapytał em straż nika, czy mogę trzymać w ramionach lwią tko? Moż esz, odpowiedział mi, ale za 100 ZAR. Zgodził em się . Po zał oż eniu kilku zdję ć , na któ rych lwią tko zasnę ł o w moich ramionach. Został em pospieszny, mó wią kolejka. Poż egnał em się z mł odymi, dał em 100 poł udniowoafrykań skich, ale straż nik pokazał mi kolejnego przy wejś ciu, mó wią , ż e też należ y mu dać , za to, ż e go przegapił . Nie był o sensu się kł ó cić . Musiał em wysł ać to po rosyjsku i powiedzieć im wszystko, co myś lę o ró wnoś ci z bakł aż anem.
jpg" />
Potem podjechał o pię ć samochodó w z klatkami, w któ rych wygodniej jest przewozić wię ź nió w, przejechaliś my przez rozległ y park. W moim samochodzie był a przewodniczka, ona też jest kierowcą , nieznanej narodowoś ć Ognisty kolor, fryzura, najwyraź niej miejscowych tubylcó w, któ rzy ż yli dwieś cie lat temu. Opowiedział a o tym, co jest moż liwe, a co nie. Nie moż esz dać kieł basy lwom, mieszczanom, bo inaczej przestaną polować i jeś ć surowe mię so. Nie moż na przywoł ywać drapież nikó w i dotykać ich kł ó w, bo są prawdziwe czy nie. Lwy nie jedzą mandarynek i bananó w. Zdję cia moż na robić tylko przez maleń kie okienka. Jechaliś my ponad dwie godziny. Widzieliś my ró ż ne zwierzę ta Oczywiś cie chciał bym poł oż yć się w cieniu pod drzewem obok lwa i pogł askać go za grzywę , ale nie moż esz. Mó wią A ponieważ medycyna w RPA jest bardzo droga dla turystó w, od razu przegrał em takie pragnienie.
Zdarzenie ubezpieczeniowe tego nie obejmuje.
Widziany wystarczają co, otrzą sną ł się , usmaż ył i poszedł napić się zimnej coli do kawiarni. Po kró tkim odpoczynku zdecydował em się przenieś ć do Johannesburga. Przy wyjś ciu czekali na mnie straż nicy i jedyny prywatny taksó wkarz, wszyscy pozostali goś cie parku przyjechali wł asnymi lub wypoż yczonymi samochodami. Tutaj zaczę li mnie rozkrę cać za pienią dze w cał oś ci. Przypomina mi poprzedniego kierowcę . Kł ó cili się dł ugo i ustalili kwotę.350 ZAR, za któ rą pojechał em do hotelu. Po najwię kszych upał ach w cią gu dnia w nocy spadł a tropikalna ulewa. Powietrze jest trochę ś wież sze. To zakoń czył o mó j nastę pny dzień w Afryce Poł udniowej. Nic o Nowym Roku.
W pobliż u znajduje się park.
Wejś cie do parku.
Kupowanie biletó w.
Kolejka do mł odych.
To ś wietna zabawa.
Smakuje moich butó w.
Gra z trzema lwią tkami.
Przystojny.
Wchodzę do naszej klatki. Bę dziemy oprowadzani po parku i pokazywani zwierzę tom, a nie odwrotnie.
Dwa lwy i trzy lwice. Kto dostaje jeden dodatkowy?
Wydaje się , ż e jestem zbę dny.
Nasz przewodnik-kierowca. Fajna dziewczyna. Lwy pomylił y ją z wł osami.
Biedna skó ra, wytrzyma wszystko. Muszę coś wyró ż nić
Lew zobaczył dwie lwice uciekają ce przed nim bez pozwolenia.
Uciekajmy szybko od naszej bezczelnoś ci. Już zmę czony. Każ dy dzień jest taki sam. Nie przychodzi mi do gł owy nic ciekawego poza seksem.
Pewna lwica wskoczył a na drzewo, draż nią c lwa. A Lyova jest mą drą bestią i poł oż ył a się pod drzewem, wiedzą c, ż e lwica nadal zejdzie, aby wypić filmy.
Lew: „Oto gł upia lwica, nie chcę skakać za tobą po drzewach. Sam skoczysz do mnie. Wtedy sprawię , ż e bę dziesz się pocić ”.
Za 100 ZAR pozwolono im podnieś ć lwią tko.
Co za mił y dzieciak! Ś pi jak dziecko.
"Kochanie, ludzie na nas patrzą . Co oni o nas pomyś lą ? Mamo, nie przejmuję się nimi, chcę mleka. Czy nie tak jest z ludź mi"?
Moż e zostać w RPA?