Даже и представить не могла, что этим летом попаду в прекрасное место с именем Карпаты. Поездка вышла спонтанной.
У мамы двухнедельный отпуск, который она планировала провести на Азовском море, но в связи с массовым выбросом рыбы на побережье решила ехать в горы. Предложила и мне поехать с ней за компанию. Тур был куплен за две недели. Я не вникала ни в маршрут, ни кто тур-оператор, я знала одно - я еду в Карпаты!
Во Львов мы приехали за день до выезда. На ночь бронировали двухместный номер в Мистер хостел. Хостел есть хостел, но на одну ночь вполне приемлемо, на двоих 180 грн, и практически в центре города. Львов встретил нас дождём и прохладой, при том, что выезжали мы из 35 градусной Донецкой жары. Оставив вещи в хостеле двинулись показывать маме город. Я во Львове уже 3 раз и наверное никогда не перестану получать от него удовольствие! Старинные улочки, брусчатка, красивая архитектура, уютные кав'ярни и много всего прочего...
Подготовленная ещё дома карта и аудиогид для экскурссии к сожалению не помогли. Уж очень хлопотно держать и зонтик, и карту, вслушиваться сквозь звуки дождя в наушники.. В общем ограничились просто осмотром основных достопримечательностей центра города. Не могли не зайти в Крыивку, правда мама всё время переживала, что нас вычислят :) И заглянули уже ближе к вечеру в новое для меня место Кав'ярню-копальню. Нравится мне творческий подход Львовских заведений, и не могут не порадовать цены.
Выезд был запланирован на 9 утра. Группа (около 25 человек) собралась вовремя, и выехали мы даже минут на 10 раньше. Гидом в инфолисте был заявлен Юрий Мартынюк, но по каким-то обстоятельствам он повёз другую группу, а у нас в первый день сопровождающей была девушка Марта - человек позитив, давала много интересной и полезной информации, пыталась с первой же минуты настроить всех на отличный отдых. Это был единственный день в туре, когда нам ставились какие-то документальные фильмы. Все остальные дни мы провели в сопровождении где-то 15 повторяющихся по кругу украинских песен. Что совершенно не испортило отдыха. Большинство этих песен были услышаны мною впервые,и были что называются в тему и полюбились очень!
"Я піду в далекі гори, на широкі полонини..."
"Зірки на снігу, заірки на снігу і ми у Крапатах, у синіх Карпатах" Все эти строчки из песен возвращают меня к тем приятным моментам путешествия.
Первая экскурсия была на скалы Довбуша. Потрясающее место: лес, каменные глыбы различных размеров - от полуметровых камней до скал на которых тренируются альпинисты. В этих же лесах по рассказам Марты долгое время жил Олекса Довбуш и его опричники. Интересным моментом экскурсии был поход, вернее сказать протискивание через Чистилище. Скалы по бокам сужаются до ширины буквально сантиметров 20-30 и так на протяжении метра-полтора, но отмечу что даже мужчины немалой комплекции мужественно преодолели это :) затем следовал небольшой подъём по очень гладким и высоким глыбам - но тут спасибо нашим отважным мужчинам, буквально вытянули всех женщин. Данная экскурсия (около 2 часов по времени) сплотила группу, все немного уставшие но довольные отправились обедать в кафе, в котором все желающие сделали предварительный заказ ещё до экскурсии. Спасибо сопровождающему за продуманность в этом плане, мы не тратили время на ожидание пока приготовят еду.
Далее переезд в с.Гошев и посещение монастыря. Экскурсии по нём не было, свободного времени где-то полчаса дали, особо рассказов про этот монастырь не помню.
И в завершении дня - переезд в Ивано-Франковск. Сначала поселение в отель "Надія", затем небольшая экскурсия по центру, больше направленная на показ мест где поужинать, где попробовать вкусных тортиков и купить сувениров. На этом Марта с нами попрощалась. Со второго дня нашим гидом стал Володимир.
Немного об отеле. Нам с мамой понравился. Чистенько, мебель относительно новая, в номере есть фен, мини-бар, кондиционер. Стоит отметить что практически весь тур, за исключением последнего дня нас сопровождала комфортная температура - 25 градусов. Так что кондиционеры и не включали.
Шведский стол отличный, людей выносящих еду замечено не было :) Порадовал выбор соков, вкусный кофе и различная выпечка. Любители плотно позавтракать - голодными не останутся.
Уже вернувшись в Донецк посмотрела программу "Ревизор", где Оля Фреймут раскритиковала этот отель. Ну видимо наши запросы не так велики, и мы не так придирчивы.
Где-то в 9 выселились. На ресепшине без проблем купила марки, дабы отправить купленную ещё во Львове открытку мужу.
Как я уже говорила с этого дня нашим гидом стал Володимир (язык никак не поворачивается написать его имя на русском). Как я поняла он не является штатным гидом, его поставили экстренно на маршрут, как человека отлично знающего дороги и тропы Карпатских гор. В автобусе он не молчал, пытался поделиться интересной информацией о культуре и традициях гуцулов, рассказывать интересные истории. Почему пишу пытался поделиться, да потому что аудиоаппаратура в автобусе была не на высоте, и много из сказанного пропадало за шумом. Если Марта рассказывала громко и звонко, то Володимир напрягаться не хотел, как он сам говорил "не хочу сорвать голос".
В этот день по пути в Яремче мы посетили Бухтовецкий водопад. 15 метров высотой и метра полтора шириной, холодная горная вода, но нашлись в нашей группе смельчаки которые купались. Что мне понравилось, как и у большинства достопримечательностей Карпат - это отсутствие толп туристов, что постоянно наблюдаю в Крыму.
На водопаде нам давалось около полутора часов свободного времени. Если б знала заранее подготовилась бы к пикнику. А так мочила ножики в воде, и любовалась природной красотой и спокойствием.
Следующая остановка - деревянная церковь, буквально 15 минут на фото. Затем отправились в Яремче поселяться в отель "У Марьяни і Назара". Отель уютный, домашнего типа, номера сделаны под дерево, был фен, холодильника к сожалению не оказалось. Завтраки - чай, кофе, выпечка, нарезка колбасная и сырная, салатик, йогурт. Для меня вкусно и достаточно, для мужчин наверное маловато будет. Отель находится в пяти минутах ходьбы от речки и красивой горы, до центральной улицы Яремче минут 15 пройтись.
Часа в 4 отправились на ещё одну экскурсию - реку Прут к водопаду Пробий. Этот водопад существенно отличался от увиденного ранее: широкий, множество каскадов небольшой высоты, мощные потоки воды. Рассказывать особо здесь было не о чем, так что просто свободное время часа 1,5. Тут же большой сувенирный базарчик. Много изделий из овчины и дерева. Большинство подарков было куплено здесь. Очень мне понравились шкуры разных животных на пол - цены в среднем 300 грн.
В этот день обедали в Яремче в "Пиріжковій"-цены смешные. Ужинали мы все время в кафе при отеле.
В этот день предлагался факультатив - изюминка данного тура - восхождение на гору Говерла. Поехала вся группа. Поход занял 4 часа подъёма и столько же спуска. Час времени на самой вершине. Кто фотографировался, кто просто наслаждался видами, а некоторые даже устроили пикник с заранее приготовленными карпатскими настойками (названия не помню к сожалению). Физически день выдался тяжёлым, но и самым запоминающимся. Если бы я имела представление что нас ожидает, навряд ли бы решилась покорять вершину...я то думала это будет неспешная прогулка на холмик, наивная :) Вверх мы подымались по тропе средней сложности, были такие участки, что когда оборачивался назад начинала кружиться голова. Вниз Володимр повёл нас другой дорогой (за доп.плату), по которой обычно туристов не водят. Так нам удалось посмотреть ещё один водопада, очень высокий и красивый, но и проползли мы по таким тропам, что навряд ли когда на такое ещё решишься. Ноги не то, то гудели, их просто не чувствовалось! В общем теперь у меня есть грамота о покорении Говерлы :)
Не менее интересный факультатив «В гостях у народных мастеров… с обедом на полоныне», если бы не разбушевавшаяся погода. Поехала опять таки вся группа.
Сначала заехали посмотреть на трамплины для прыжков на лыжах, и даже летом они функционируют, но к сожалению именно в этот день тренировок не проходило. А жаль, люблю я посмотреть за этими соревнованиями по Евроспорту, а вот некоторые туристы впервые увидели подобное, и им было тяжело представить что это вообще за вид спорта такой, и кто-куда-откуда должен прыгать :)
Затем часа на полтора заехали в частный «Музей гуцульского быта, этнографии и музыкальных инструментов Романа Кумлыка». Очень приветливые хозяева, интересные рассказы о быте и музыкальных инструментах, хозяин сам играл на всех инструментах, и даже создал из членов группы музыкальный коллектив. Экскурсия прошла весело. Далее нас ждал гуцульский обед в настоящей Карпатской семье с Медовухой (вкусно) и Дженджорой (гадость редкостная, но говорят очень полезна), баношем и прочей национальной кухней.
После обеда поездка в специально оборудованном грузовике на полоныну. Полонына - это равнина высоко в горах, куда с весны до осени выгоняют пастись животных. Вот в этом месте нас и настигла гроза и ливень, небо затянулось свинцовыми тучами, не успели мы и 10 метров пройтись, пришлось вернуться в машину. Вот тут единственный огромный минус нашему сопровождающему, когда водитель грузовика сказал что лучше спускаться вниз пока не размыло дорогу, Володимир и человек 5 желающих отправились гулять на полоныну, несмотря на погоду и на остальную группу, оставшуюся в автобусе. Испугались мы ни на шутку. Но слава богу спустились с гор без происшествий.
И заключительной точкой этого дня стало посещение Хаты-Гражды, где снимался фильм "Тени забытых предков", симпатичное место, интересный рассказ одной из потомков хозяев этой хаты. Теперь там конечно же музей. Запомнился вот почему-то рассказ о том, что только на традиционные наряды жениха и невесты в Карпатах нужно около 25 тысяч гривен. А прибавить ещё недельное гулянье и приглашённое всё село...эх, нелёгкое это дело...
В программе в этот день указана экскурсия «Мыкулычинская Швейцария». Здесь мы увидим один из наиболее интересных объектов – единственный в Украине каньон с отвесными скалами высотой 10-12м, расположенный на притоке Прута. Проходим немного выше, где нас ждет еще один эксклюзив – вершина г. Горган Мыкулычинский (Бурачкивський - 1049,1 м), которая увенчанная мощной 50 - метровой скалой. Выход на скалу из южной стороны довольно пологий, северный же ее край - это 70- метровый обрыв, идеальное место чтоб увидеть все Карпаты, как на ладони – причудливые глыбы гор, звонкие переливы извилистых быстрых речушек и прозрачная легкость хмельного горного воздуха… (сложность – для начинающих).
Но поскольку в предыдущий день был ливень, камни наверняка скользкие, руководителем было принято решение не ехать на эту экскурсию. Сначала как вариант был съездить на Буковель, но почему-то мы так и не поехали туда. Ограничились поездкой на сувенирный рынок на перевале (не запомнила название, помню только, что там начиналась Закарпатская область), затем поехали к небольшому каньону на пикник. Кто ел бутерброды, кто жарил сосиски, приятным бонусом от туроператора стало две бутылки Карпатской настойки, после которой беседы стали ещё дружественнее и горячее :) Опять таки нашлись желающие покупаться в реке после дождя. В том месте где мы отдыхали вода в речках уже перестала быть рыжей. По пути в Яремче водитель по просьбе желающих остановился у пивоварни. Лично я купила там лучший сувенир для своего мужа, пиво успешно было довезено домой, но уже на второй день дегустации оно начало терять свой вкус.
Хотелось бы написать несколько тёплых слов о нашем водителе Андрее - мастер своего дела, автобус каждый день приводил в порядок, всегда помогал с чемоданами, спокойный, с чувством юмора, приятный человек.
Выселение из отеля. Немного грустно стало расставаться со всей красотой Карпат и возвращаться в реальную жизнь.
По пути во Львов заезд в Рогатын-родину Роксоланы. Не доезжая до Рогатына у автобуса лопнуло одно заднее колесо из четырёх, кое-как дотарахтели до города, где 1,5 часа ждали починенного автобуса. Тут произошла неприятная ситуация из-за гида, т.к. он не знал что церковь, где запланирована экскурсия находится в 200 метрах ходьбы от места где мы ждали по жаре автобус. Т.е. мы могли за эти полтора часа пройтись к церкви и провести экскурсию. Вместо этого мы ждали автобус, чтоб в итоге как оказалось проехать пять минут к месту экскурсии. Из-за этого обстоятельства во Львов мы приехали к началу четвёртого, и многие в том числе и мы не смогли попасть на экскурсию по Львову из-за поездов.
В целом я осталась безумно довольна отдыхом. Именно благодаря данному туру я поняла, что хочу ездить ещё и открывать для себя новые места! Ведь это так прекрасно путешествовать!
Nie wyobraż ał am sobie nawet, ż e tego lata trafię do cudownego miejsca zwanego Karpatami. Podró ż był a spontaniczna.
Moja mama ma dwutygodniowe wakacje, któ re planował a spę dzić nad Morzem Azowskim, ale w zwią zku z masowym wypuszczaniem ryb na wybrzeż u postanowił a pojechać w gó ry. Zaprosił a mnie, ż ebym pojechał z nią do towarzystwa. Wycieczkę zakupiono w dwa tygodnie. Nie zagł ę biał em się w trasę ani ż aden touroperator, wiedział em jedno – jadę w Karpaty!
Do Lwowa przyjechaliś my dzień przed wyjazdem. Pokó j dwuosobowy został zarezerwowany na noc w hostelu Mr. Schronisko jest hostelem, ale na jedną noc jest cał kiem do przyję cia, za dwie 180 UAH. i prawie w centrum miasta. Lwó w przywitał nas deszczem i chł odem, mimo ż e opuszczaliś my 35-stopniowy upał Doniecka. Zostawili rzeczy w hostelu i poszli pokazać mamie miasto. Był em we Lwowie już.3 razy i prawdopodobnie nigdy nie przestanę się nim cieszyć!
Staroż ytne uliczki, bruk, pię kna architektura, przytulne kawiarnie i nie tylko.
Niestety mapa przygotowana w domu i audioprzewodnik do zwiedzania nie pomogł y. Bardzo kł opotliwe jest trzymanie parasola i karty, sł uchanie przez odgł osy deszczu do sł uchawek. . Ogó lnie rzecz biorą c, tylko zwiedzanie zabytkó w centrum miasta. Nie mogliś my się powstrzymać od pojechania do Kryjó wki, chociaż moja mama zawsze martwił a się , ż e zostaniemy policzeni : ) A wieczorem zbliż yliś my się do nowego dla mnie miejsca Coffee-Mine. Lubię kreatywne podejś cie lwowskich instytucji i nie mogę się powstrzymać od zadowolenia z cen.
Dzień.1.
Wyjazd zaplanowano na 9 rano. Grupa (okoł o 25 osó b) zebrał a się na czas, a my wyszliś my nawet 10 minut wcześ niej.
Jurij Martyniuk został ogł oszony przewodnikiem w infoliś cie, ale z jakiegoś powodu wzią ł inną grupę , a pierwszego dnia mieliś my dziewczynę Martę - pozytywną osobę , udzielił a wielu ciekawych i przydatnych informacji, pró bował a od pierwszej minuty ustawić wszyscy gotowi na wspaniał e wakacje.
To był jedyny dzień na trasie, kiedy pokazano nam kilka filmó w dokumentalnych. We wszystkie pozostał e dni spę dziliś my okoł o 15 pieś ni ukraiń skich, powtarzanych w kó ł ko. Co nie zepsuł o reszty. Wię kszoś ć z tych piosenek usł yszał am po raz pierwszy i był y one tak zwane tematycznie i bardzo zakochane!
„Pó jdę w odległ e gó ry, na szerokie ł ą ki…”
Wszystkie te linijki z piosenek przenoszą mnie z powrotem do tych przyjemnych chwil podró ż y.
Pierwsza wycieczka odbył a się na skale Dowbusza.
Wspaniał e miejsce: las, ró ż nej wielkoś ci gł azy - od pó ł metra kamieni po skał y, na któ rych trenują wspinacze. Wedł ug Marty Oleksa Dowbush i jego straż nicy przez dł ugi czas mieszkali w tych lasach. Ciekawym momentem wycieczki był a wę dró wka, a raczej przeciskanie się przez czyś ciec.
Skał y po bokach zwę ż ają się do szerokoś ci dosł ownie 20-30 centymetró w i tak dalej przez pó ł tora metra, ale zaznaczę , ż e nawet mę ż czyź ni o sporej budowie dzielnie to pokonali : ) wszystkie kobiety. Ta trasa (okoł o 2 godzin w czasie) zjednoczył a grupę , wszyscy trochę zmę czeni, ale szczę ś liwi udali się na kolację do kawiarni, gdzie wszyscy zł oż yli wstę pne zamó wienie przed wycieczką . Dzię ki obsł udze za troskę o to, nie traciliś my czasu na czekanie, aż jedzenie zostanie przygotowane.
Nastę pnie przenieś się do wioski. Goszew i zwiedzanie klasztoru. Nie był o po nim zwiedzania, przeznaczono czas wolny na okoł o pó ł godziny, zwł aszcza opowieś ci o tym klasztorze nie pamię tam.
A na koniec – przeprowadzka do Iwano-Frankiwska.
Najpierw zameldowanie w hotelu „Nadiya”, potem kró tkie zwiedzanie centrum, bardziej nastawione na pokazanie miejsc na obiad, gdzie spró bować pysznych ciast i kupić pamią tki. Marta poż egnał a się z nami. Od drugiego dnia naszym przewodnikiem został Vladimir.
Trochę o hotelu. Moja mama i ja to lubiliś my. Czysto, stosunkowo nowe meble, w pokoju suszarka, mini barek, klimatyzacja. Warto dodać , ż e prawie przez cał ą wycieczkę , poza ostatnim dniem, towarzyszył a nam komfortowa temperatura – 25 stopni. Wię c klimatyzatory nie został y uwzglę dnione.
Dzień.2
Bufet wyś mienity, ludzie wynoszą cy jedzenie nie zostali zauważ eni: ) Zadowoleni z wyboru sokó w, pysznej kawy i ró ż nych wypiekó w. Mił oś nicy gę stego ś niadania - nie bę dą gł odni.
Już wracają c do Doniecka, obejrzał em program „Inspektor”, w któ rym Olya Freimut skrytykował a hotel. Có ż , moż e nasze proś by nie są tak duż e, a my nie jesteś my tacy wybredni.
Gdzieś o godzinie 9 wyprowadzili się.
W recepcji bez problemu kupił a znaczki, aby wysł ać pocztó wkę kupioną do mę ż a we Lwowie.
Jak mó wię od tego dnia, naszym przewodnikiem został Wł odzimierz (nie da się napisać jego nazwiska po rosyjsku). Z tego co rozumiem nie jest przewodnikiem sztabowym, trafił na drogę ratunkową jako osoba znają ca drogi i szlaki Karpat. Nie milczał w autobusie, pró bują c podzielić się ciekawymi informacjami o kulturze i tradycjach Huculszczyzny, opowiedzieć ciekawe historie. Dlaczego piszę , pró bował em się podzielić , ale ponieważ sprzę t audio w autobusie nie był na ró wni, a wiele z tego, co został o powiedziane, zniknę ł o za hał asem. Jeś li Marta mó wił a gł oś no i gł oś no, Woł odymyr nie chciał się wysilać , bo sam powiedział : „Nie chcę ł amać gł osu”.
Tego dnia w drodze do Jaremcza odwiedziliś my wodospad Bukhtovetsky. Wysoka na 15 metró w i szeroka na pó ł tora metra, zimna gó rska woda, ale w naszej grupie byli odważ ni ludzie, któ rzy pł ywali.
To, co mi się podobał o, podobnie jak w wię kszoś ci zabytkó w Karpat, to brak tł umó w turystó w, któ re stale obserwuję na Krymie.
Przy wodospadzie mieliś my okoł o pó ł torej godziny wolnego czasu. Gdyby wiedział a, przygotował a się do pikniku z wyprzedzeniem. I tak zanurzył a noż e w wodzie i podziwiał a naturalne pię kno i spokó j.
Nastę pny przystanek to drewniany koś ció ł ek, na zdję ciu dosł ownie 15 minut. Nastę pnie udaliś my się do Jaremcza, aby zamieszkać w hotelu „W Mariana i Nazarze”. Przytulny hotel, domowy typ, pokoje wykonane z drewna, miał a suszarkę do wł osó w, lodó wkę niestety nie był o. Ś niadania - herbata, kawa, wypieki, kieł basa i ser, sał atka, jogurt. Dla mnie jest smaczna i wystarczają ca, dla mę ż czyzn pewnie nie wystarczy.
Hotel znajduje się pię ć minut spacerem od rzeki i pię knych gó r, do gł ó wnej ulicy Jaremcze 15 minut spacerem.
O godzinie 4 wybraliś my się na kolejną wycieczkę - rzeką Prut do wodospadu Probiy.
Ten wodospad znacznie ró ż nił się od tego, co widzieliś my wcześ niej: szerokie, liczne kaskady o niskiej wysokoś ci, potę ż ne strumienie wody. Nie był o tu nic specjalnego do opowiedzenia, wię c to tylko 1.5 godziny wolnego czasu. Jest też duż y bazar z pamią tkami. Wiele produktó w z owczej skó ry i drewna. Wię kszoś ć prezentó w kupiono tutaj. Bardzo podobał y mi się skó ry ró ż nych zwierzą t na podł odze - ś rednia cena 300 UAH.
Tego dnia zjedliś my obiad w Jaremcze w "Piriż kowej" - ceny są ś mieszne. Cał y czas jedliś my kolację w kawiarni niedaleko hotelu.
Dzień.3
W tym dniu zaoferowano fakultatywne - element tej wycieczki - wspinaczkę na Mount Howerla. Cał a grupa wyszł a. Wę dró wka zaję ł a 4 godziny wejś cia i tyle samo zejś cia. Czas jest na szczycie.
Niektó rzy robili zdję cia, niektó rzy po prostu cieszyli się scenerią , a niektó rzy nawet urzą dzili sobie piknik z przygotowanymi karpackimi nalewkami (niestety nie pamię tam nazwy). Fizycznie dzień wydawał się trudny, ale też niezapomniany.
Gdybym miał pomysł , co nas czeka, nie odważ ył bym się zdobyć szczytu… Myś lał em, ż e bę dzie to spokojny spacer pod gó rę , naiwny : ) Wspinaliś my się ś cież ką o ś redniej trudnoś ci, był y tereny, któ re kiedy zawró cił em zaczą ł em odwracać gł owę . Woł odymyr zawió zł nas inną drogą (za dodatkową opł atą ), któ rą zazwyczaj nie jeż dż ą turyś ci. Udał o nam się wię c zobaczyć kolejny wodospad, bardzo wysoki i pię kny, ale czoł galiś my się takimi ś cież kami, ż e jest mał o prawdopodobne, abyś się kiedykolwiek odważ ył . Nogi nie są takie, potem nucił y, po prostu nie dał o się ich wyczuć ! W sumie teraz mam certyfikat podboju Howerli : )
Dzień.4
Nie mniej ciekawa jest fakultatywna „Zwiedzanie ludowych mistrzó w… z obiadem na ł ą ce”, jeś li pogoda nie szaleje. Cał a grupa poszł a ponownie.
Najpierw zatrzymaliś my się , ż eby obejrzeć skocznie narciarskie i nawet latem są one czynne, ale niestety tego dnia nie był o treningu.
Szkoda, ż e lubię oglą dać te zawody w Eurosporcie, ale niektó rzy turyś ci widzieli to po raz pierwszy i trudno im był o sobie wyobrazić , jaki to sport i kto musi gdzieś skakać: )
Nastę pnie na pó ł torej godziny udaliś my się do prywatnego „Muzeum ż ycia huculskiego, etnografii i instrumentó w muzycznych Romana Kumlyka”. Bardzo sympatyczni gospodarze, ciekawe historie o ż yciu i instrumentach muzycznych, wł aś ciciel sam grał na wszystkich instrumentach, a nawet stworzył grupę muzyczną czł onkó w grupy. Wycieczka był a fajna.
Potem zjedliś my huculski obiad w prawdziwej karpackiej rodzinie z Medovuhą (smaczna) i Genjorą (dostojnoś ć jest rzadkoś cią , ale podobno bardzo poż yteczną ), banoshem i inną kuchnią narodową.
Po poł udniu wycieczka specjalnie wyposaż oną cię ż aró wką na ł ą kę . Polonyna to ró wnina wysoko w gó rach, gdzie zwierzę ta wypę dzane są na pastwiska od wiosny do jesieni.
Tu zł apał a nas burza z piorunami i ulewa, niebo zasnuł y oł owiane chmury, nie zdą ż yliś my przejś ć.10 metró w, musieliś my wracać do auta. Oto jedyny ogromny minus dla naszego asystenta, gdy kierowca cię ż aró wki powiedział , ż e lepiej zjechać na dó ł , dopó ki droga nie zostanie zmyta, Wł adimir i pię ciolatek chę tni na spacer po ł ą ce, mimo pogody i reszty grupy pozostawionej w autobusie. Nie bez powodu baliś my się . Ale dzię ki Bogu zeszli z gó r bez incydentó w.
A ostatnim punktem dnia był a wizyta w Domu-Społ ecznoś ci, gdzie krę cono film „Cienie zapomnianych przodkó w”, mił e miejsce, ciekawa historia jednego z potomkó w wł aś cicieli tego domu. Teraz jest oczywiś cie muzeum. Z jakiegoś powodu pamię tam historię , ż e tylko tradycyjny stró j mł odej pary w Karpatach wymaga okoł o 25 tysię cy hrywien. A do tego jeszcze tydzień ś wię towania i cał a wioska jest zaproszona… och, to nie jest ł atwe zadanie…
Dzień.5
W programie tego dnia wycieczka „Szwajcaria Mykulychyń ska”. Tutaj zobaczymy jeden z najciekawszych obiektó w – jedyny na Ukrainie kanion ze stromymi klifami o wysokoś ci 10-12 m, poł oż ony na dopł ywie Prutu. Mijamy nieco wyż ej, gdzie czeka na nas kolejny ekskluzywny - szczyt Gorgan Mykulychynsky (Burachkivsky - 1049.1 m), któ ry wień czy potę ż ny 50-metrowy klif.
Wyjś cie na skał ę po poł udniowej stronie jest doś ć ł agodne, jej pó ł nocną krawę dź stanowi 70-metrowy klif, idealne miejsce, aby zobaczyć wszystkie Karpaty w dł oni - dziwaczne gł azy, rozbrzmiewają ce rozlewiska wiją cych się bystrych rzek i przejrzysta lekkoś ć upajają ce gó rskie powietrze...(Trudnoś ć - dla począ tkują cych).
Ale ponieważ poprzedniego dnia był a ulewa, kamienie są chyba ś liskie, gł owa postanowił a nie jechać na tę wycieczkę . Na począ tku opcją był o jechać do Bukowela, ale z jakiegoś powodu tam nie pojechaliś my.
Ograniczyliś my się do wycieczki na targ z pamią tkami na przeł ę czy (nie pamię tam nazwy, pamię tam tylko, ż e tam zaczynał o się Zakarpacie), potem udaliś my się do mał ego kanionu na piknik.
Kto jadł kanapki, kto smaż ył kieł baski, mił ym bonusem od touroperatora był y dwie butelki nalewki karpackiej, po któ rych rozmowa stał a się jeszcze bardziej przyjacielska i gorę tsza : ) Znowu nie brakował o chę tnych do ką pieli w rzece po deszczu. Tam, gdzie odpoczywaliś my, woda w rzekach przestał a być czerwona. W drodze do Jaremcza kierowca zatrzymał się przy browarze na proś bę chę tnych. Osobiś cie kupił am mę ż owi najlepszą pamią tkę , piwo udał o się przywieź ć do domu, ale drugiego dnia degustacji zaczę ł o tracić smak.
Chciał abym napisać kilka ciepł ych sł ó w o naszym kierowcy Andrzeju - mistrz w swoim fachu, autobus zorganizowany na co dzień , zawsze pomagał z walizkami, spokó j, z poczuciem humoru, mił a osoba.
Dzień.6
Sprawdzić . Trochę smutno był o rozstać się z pię knem Karpat i wró cić do prawdziwego ż ycia.
W drodze do Lwowa, przyjazd do Rohatynia, ojczyzny Roksolany.
