Итак, попытаюсь набросать отчет по еще свежим впечатлениям о поездке со своей любимой девушкой в Мармарис (Турция) с 01 по 10 Сентября 2008 г. Отель OCAKTAN 3* система питания НВ
Закончив мрачный и очень суматошный день 31 августа (воскресенье) Я схватил собранную сумку, рюкзак, и выскочив на улицу поймал такси, на котором заехал за своей девушкой (Светой) Ее родители провожали нас так, как будто я увозил ее на невольничьий рынок в злую бусурманию, так что меня даже стала слегка мучать совесть, но сев в такси и быстро домчавшись до вокзала настроение совсем переменилось и стало полностью отпускным )) Итак, сев в поезд Днепропетровск-Киев путешествие началось!!!!
Вагон оказался на удивление чистым и новым, и даже с такими наворотами которых я раньше никогда и не видел! (например, если туалет был занят, горела красная лампочка, там же была розетка, радио и регулировка кондиционера) Попутчики нам попались скучные, так что пообщаться особо было не с кем, и мы довольно быстро заснули ))
01 сентября 2008 г. Утром в Киеве, перекусив в Мак-Дональдсе, и передав небольшую передачу моей знакомой мы сели в автобус и за 50 грн вдвоем где то за час домчались до Борисполя. До отправки рейса было еще 2 часа (рейс Киев-Даламан вылетал в 13-30) и упаковав багаж (50 грн за 2 сумки), сдав его и пройдя все эти контроли мы стояли перед Gate 4 с которого по идее через полчаса должен был отправиться наш рейс.... Увы, на этом наше везение на этот день кончилось, и по «причине неприбытия самолета» рейс перенесли на 18-10... пипец.... ни выйти из накопителя, ни водички попить... сигарет тоже осталось штуки 4 всего ((( Вобщем единственным утешением было то, что от лица авиакомпании нам принесли извинения и выдали по талончику на сумму в 6 евро на тело, дабы мы могли не умереть с голоду ))) (к слову на 6 евро в IRISHBAR можно было купить парочку гамбургеров и бутылочку холодного чая, что мы и сделали)) ) Остальное время моя девушка слушала плейер, а я бродил по Дьюти-Фри (где цены вовсе не маленькие!!! (например, пачка Мальборо стоит 7 гривен (в городе 5 грн)) и т. д. Также понаблюдал за смешной компанией с французского самолета, которая состояла из рыжего паренька, мулата, и негра ))
НО, наконецто объявили посадку на наш самолет и мы, уставшие, рванули к нашим местам!!! Летели 2 часа 30 минут на симпатичном (хотя и стареньком) Boeing 737, с приятной командой стюардесс и экипажем, за что им мерси )) К сожаленью из-за облачности и наступившей уже темноты внизу ничего не было видно (а так хотелось посмотреть Стамбул!!! (( ) и мы довольствовались видом молодой Луны и Венеры, на темно-синем фоне неба и пурпурно алом закате ))
В 20-4.01 сентября мы приземлились в Даламане, и я впервые ступил на НЕ Украинскую землю!!!! Первое что сразу же почуствовал – это жара (градусов под +40) и влажность, вперемежку с пряными запахами деревьев. Одно омрачало все это удовольствие, от посадки у меня заложило ухо, и оно побаливало от этого (( К тому же очень хотелось курить, а сигареты были в багаже.... Ладно, все это фигня, по сравнению с видом ночного аэропорта Даламан и красиво разрисованными самолетами на его взлетной полосе! ) Как всегда, наши доблестные туристы толпой ломанулись к местному таможеннику, и за 20 долларов получили вклеенные марочки в свой паспорт, которые гасил другой чиновник в другом окошке, к которому также выстроилась очередь Довольно быстро оформив все процедуры и получив свой багаж мы выбрались из аэропорта, где и встретили представителя Тер-Туса, который сортировал нас по отелям и автобусам соответственно )) Вобщем часов в 10 вечера мы наконецто двинулись колонной в сторону Мармариса )) По дороге гид нас успокоил тем, что в Даламане находится помимо аэропорта еще и окружная тюрьма, заключенные из которой возделывают апельсиновые рощи, которые мы сейчас и проезжаем.... веселенькое начало, ничего не скажешь Также она раздала нам прайсы с ценами на экскурсии и стала расписывать прелести своего предложения. НО, начитавшись в и-нете советов о том что экскурсии не стоит брать у гидов (кстати правильный совет) я не очень то ее и слушал, больше внимания обращая на окружающую меня обстановку, которая к сожалению ограничивалась лишь освещенным фарами автобусов пространством.
Первый пип-стоп был минут через 40 после выезда из аэропорта, и разумеется возле местного магазинчика-кафешки, к слову весьма симпатичного и сделанного в турецком стиле ) Наши доблестные туристы тут же начали фотографироваться на его фоне, а мы просто побродили немножко и посмотрели цены на продукты, которые были мягко говоря немаленькие (( Вобщем-то особо там не задерживаясь мы в общей сложности через часа полтора добрались до Мармариса который произвел на меня если не ошеломляющее, то по крайней мере необычное впечатление... Было уже примерно 23-30 но вокруг светилось просто огромная масса огней и вывесок и на улицах было полно народу!!!! Вобщем такое ощущение что попал на день города Мармарис ))
Слава Богу наш отель (OCAKTAN) был первым, и меня с моей девушкой, и еще несколькими туристами высадили недалеко от отеля ) На ресепшене был молодой парень, которой после заполнения анкеты выдал нам ключи от номера на третьем этаже. Поднявшись в номер нам в принципе все понравилось, НО, окна выходили на соседний отель (который был метрах в 10) и номера в нем были видны как в бинокль (догадываюсь что и наш номер просматривался оттуда также) ) Вернувшись на ресепшн и ненароком показав администратору 10 баксов мы получили номер на втором этаже, с видом на море!! (к слову очень красивым) Обстановку в комнате была скромной, но симпатичной и чистенькой, с двумя картинами, двумя кроватями, теликом, мини-холодильником и креслом, вобщем у нас в Днепре этот трехзвездочный отель наверное котировался бы как пять звезд ))
Оставив в номере вещи мы пошли на разведку, и вот тут, на набережной Мармариса я и почуствовал впервые что я за границей, так как мы окунулись в разноголосую толпу болтающую на английском, турецком, немецком и прочих языках (разумеется попадался периодически и русский, куда уж без него)) ) Скажем так, особого шока от заграницы я не испытал, но, мне понравилась царящая на улицах атмосфера беззаботности и веселья )) По дороге Света (моя любимая девушка) заговорила с местным жителем (как я понял владельцем пришвартованного поблизости катера) который представился как «Капитан Немо (или Мемо ) )», ибо разобрать его английский было сложно, ввиду того что он был мягко говоря слегка нетрезв, и этот капитан был очень удивлен тем, что мы с Украины и так прекрасно владеем английским )) На память он подарил нам парочку камней якобы из его пещеры )) Вобщем прогуляв почти до 3-х ночи мы вернулись в отель где и благополучно заснули )
02 сентября 2008 г. Утром ярко светило солнце над заливом Мармариса и мы любовались прекрасным видом, который открывался с крыши отеля, на котором был расположен ресторан Завтрак был скромный, но с голоду умереть было сложно Он состоял из оливок, пару видов простой колбасы, двух видов сыра, огурчиков и помидорчиков, масла, джема-меда-варенья, двух видов мюсли с молоком, булочек, кофе-чай по вкусу, и напитка, типа юппи, оранжевого и зеленого цвета Вообщем то не шикарно, но вполне прилично. Но самое главное то, что завтракали мы в ресторанчике, который располагался а крыше отеля и из которого открывался удивительный вид на город, горы и залив Мармариса )) Под синим безоблачным небом Турции это было просто превосходно ) После завтрака мы решили пополнить запасы воды, для чего пошли в супермаркет Мигрос (к слову, через пару дней мы нашли дугой супермаркет, Поинт-Центр, который был и ближе, и цены та были немного ниже), и по дороге решил определиться с экскурсионной программой. Что вам сказать, выйдя на центральную улицу (она идет параллельно набережной) я в очередной раз почувствовал что нахожусь за границей. Ровная вымощенная плиткой улица, очень чистая (хотя мусорных урн там нет), на которой находится множество всяких магазинчиков кафешек /ресторанов, вся залитая солнцем и засаженная пальмами )) то было так непохоже на родные пейзажи, что я даже на мгновенье замер)). Скупившись в супермаркете мы двинулись по экскурсионным бюро, которых было немало, и владельцы или сотрудники которых наперебой зазывали нас к себе. В конечном итоге мы остановились на «April» (о чем не пожалели) и заказали себе такие путешествия, Среда-Остров Клеопатры (70 долларов), Четверг-Пятница — Эфес-Памукале (240 долларов), Суббота — Дайвинг (50 долларов) для моей девушки я просто там присутствовал), Воскресенье — Эгейские острова (45 долларов), Понедельник — Дальян (45 долларов) (цены за двоих) (еще мы хотели посетить остров Родос, до него не больше часа пути, о увы, без шенгенской визы нас туда бы не пустили ( ). Сотрудник этой конторы (Мустафа) оказался очень милым и разговорчивы молодым человек, внешне мало похожим на турка (более светлый и европеизированный), к сожалению не говорящий на русском языке, но зато отлично владеющим английским. К счастью Света в совершенстве владеет английским, так что они весьма долго и оживленно говорили на тему наших предстоящих экскурсий, и вообще, о житие/бытие в солнечной Турции ) Вобщем нам весь пакет экскурсий обошелся в 450 долларов, и в результате торга (который в Турции всегда и везде уместен!!! (кроме супермаркетов) цена снизилась лишь до 440 у. е., правда был подарен билет на двоих на вечернюю прогулку, с ужином, на борту яхты «White Whale». Итак, покончив с экскурсионной программой мы двинулись в так называемый «старый город», подальше от отелей, где посетили крепость Мармарис (небольшую, но весьма симпатичную, построенную Сулейманом-первым, в 16 веке), в которой находился также музей античности, и средневековья. Вход стоил по 3 лиры с человека, правда без экскурсовода, что впрочем нас не особо смутило, поскольку было много табличек, на которых по турецки и английски описывался тот, или иной экспонат.
Отмечу одну особенность, в Турции очень много кошек, и относительно мало собак, так что созерцать какого нибудь мурзика, мирно дремающего под пальмой, можно практически на каждом углу. И еще, чисто практический совет, выучите несколько слов по Турецки, и периодически применяйте их, поверьте, в ответ вы получите массу улыбок и комплиментов и всем будет веселее ))
После посещения крепости и прогулки по центру города мы решили пообедать в «Alabi» эдакий симбиоз кафе и ресторанчика, и выбрав в меня салатик, нечто типа бутерброда чай стали ждать наш заказ... Каково же было наше удивление когда бутерброд оказался несколько иным чем мы ожидали( смотрите на снимке), и 1-й порции салата хватило что бы наесться до отвала двоим (плюс свежий хлеб, соусы и прочее такое).... Вобщем из этого заведения турецкого общепита мы вышли весьма сытые и довольные. Все это удовольствие нам обошлось в 18 лир. Побродив еще немного по центру города мы неспеша вернулись в отель, и остаток дня провели на пляже и в море. К слову, море возле отеле чистое, пляж крупно песчанный, с небольшими камешками которые перодически попадались нам. Рыбок плавает вокруг немало, НО и одна из них ни разу никого из нас не укусила ))
Вечером мы совершили прогулку по набережной, на которой воландало разноглосия музыкальных вкусов (правда ровно в 01-30 все выключают громкую музыку) и направлений и уставшие верулись в отель, т. к. утром нас ждала первая экскурсия.
03 сентября 2008 г. Пунктуальностью турки никогда не отличаются, и мы, прийдя в 9-30 на место нашего сбора стали уже немного нервничать подозревать что нас обманули, но, слава Богу в 10-05 подьехал наш автобус и мы сели в просторный салон, с кондиционером, что было очень кстати, т. к. на улице было +38 градусов. Минут через 30 езды по серпантинам нас высадили в небольшой бухте, где мы пересели на яхту «Bay Bora» и в компании примерно 45 других туристов поплыли в Эгейское море. Вид, простор и пейзаж, который открылся перед нами невозможно передать ни словами ни фоторафиями, это надо видеть (представьте себе чистейшее голубоватое море, множество небольших островов вокруг, свежий морской ветер и яркое солнце в голубом небе)!!!! Состав группы был весьма колоритный, были здесь и сербы, и англичане, и немцы, ну и конечно наши братья славяне ) По пути к острову Клеопатры мы сделали две получасовое остановки в бухтах где купались в море, прыгали, плескались, вобщем веселились как дети малые )) Поскольку я очень плохо плаваю, то меня вначале несколько тревожил это вопрос, НО, как оказалось напрасно, на борту этой (как впрочем и всех других) яхт оказались такие поролоновые «колбаски» с помощью которых было очень удобно плавать. Примерно в 13 часов нас накормили обедом (весьма неплохим, спагетти, пару куриных отбивных, салатик) и часиков в 14 мы приплыли к острову Клеопатры. Не буду пересказывать легенды которыми потчуют туристов гиды (к слову наш гид говорил сначала по русски, потом по английски, и честно говоря как то вяло развлекал туристов, но по большому счету особой надобности в нем не было). Попав на остров Клеопатры мы первым дело посетили остатки Византийской базилики, амфитеатр и агору (точнее то, что от них осталось). Мня удивила земля острова, она была красноватого цвета, каменистая и сухая. Как там могло хоть что-то расти, для меня самого остается загадкой, хотя, как мне сказал Света а Кипре примерно такая же картина. Вдоволь пофотографировав удовлетворив свой археологический голод мы двинулись на пляж Клеопатры. Сам пляж огорожен, и вход на него закрыт, но вокруг стоит много шезлонгов на которых можно разместиться, и вход в море с двух сторон, оборудован деревянными помостами и лестницами. Там же стоят души, дабы можно было смыть соленую воду, и не дай Бог не стянуть драгоценный песочек. К слову, песок действительно необычный, чем то похож на манную крупу. Проведя около двух с половиной часов на острове мы благополучно вернулись на нашу яхту, и по дороге зайдя в еще одну бухту для получасового купания часов в 6 вечера вернулись в Мармарис. Ужин мы решили пропустить, так как нас ожидала ночная прогулка (подаренная Мустафой) на «White Whale» с тем же ужином. Предварительно мы слили все фотографии с камеры на флешку, т. к. завтра нас ждала 2-х дневная экскурсия, у местного хозяина небольшого магазинчика. Честно говоря «специалист» он еще тот, и долго кряхтя и наверное ругаясь по турецки за 5 лир он таки слил наши фотки. Далее, в темпе вальса мы помчались на ночную прогулку, и примчались чуть ли не раньше всех )) Поднявшись на верхнюю палубу мы пристроились на шезлонге, и стали ждать начала прогулки, разглядывая публику вокруг нас )) Из русскоговорящих были только мы, из остальных стоит выделить группу из 5-6 рослых девушек под 1.8 метра ростом, крепкого телосложения которые как оказалось были из Исландии. Остальная публика была представлена Англией, Германией, Польшей и т. д. Честно говоря прогулка оказалась очень затянутой (почти до часу ночи) и скучноватой (хотя, может это потому что я не пью спиртного, а то мало ли )) ).... Как не пытались нас расшевелить капитан, бармен, и турецкая танцовщица, получалось это слабовато )) Хотя, местами было и забавно, как например конкурс «музыкальное кресло», с бегающими и прыгающими НЕМЕЛКИМИ Исландскими девушками, на фоне которых моя Света смотрелась как первоклашка среди десятикласниц )), или попытки турецкой танцовщицы научить мужчин (в том числе и меня ) ) искусству турецкого танца )) Но, так или иначе, все хорошее и плохое заканчивается, и примерно в начале второго ночи мы очутились в отеле, немого уставшие и немного довольные ))
04 сентября 2008 г. Четверг, как и все остальные дни, начался солнечно и тепло )) В 6-30 нас забрали из отеля и посадив в автобус повезли в Эфес. Минут через 15 нас пересадили в другой, не менее комфортабельный автобус (разумеется с кондиционером), где половина публики была русскоговорящей, а вторая половина англоязычной, соответственно и гидов была два. Нам повезло больше, так как Алена(наш гид) оказалась очень умной и эрудированной женщиной, которая явно любила свою работу. Практически всю дорогу она не умолкала и почти 4-х часовый переезд к Эфесу с (40-минутной остановкой на завтрак) был весьма интересен и познавателен ))) Англичанам повезло гораздо меньше(( т. к. их гид практически всю дорогу дремал, изредка бормоча несколько фраз по английски, с жутким турецким акцентом )))
Эфес — сказать что это просто красиво, опять таки это значит ничего не сказать!!! Просто чувствуется атмосфера античности в этом городе (точнее в том, что раскопали), но начну по порядку. Пред входом нам выдали билетики (вход стоит 20 лир, но это входило в стоимость экскурсии), и через турникет мы попали на территорию раскопок. Народу много, постоянно слышны разноголосые и разноязычные призывы гидов к своим группам, тут же тусуется куча местных предпринимателей продающих книжки (в том числе и на русском) про Эфес, и всякие разные сувениры. Больше двух часов мы бродили по античному городу который ВЕЛИКОЛЕПНО был отреставрирован, любовались местной «Верховной Радой», библиотекой Парацельса, термами, лечебицей, античныи статуями и барельефами... Если Вам понравился Херсонес в Крыму, то это просто приведет Вас в восторг! Впечатления непередаваемые!!!! Чуства и эмоции тоже, кода например видишь барельеф Геракла или Медузы Горгоны, или например можешь посидеть как древний житель в Эфесском туалете)) (мой совет, берите с собой воду, там жарко и купить ее негде). И конечно же амфитеатр, на 25000 мест, акустика которого позволяет слышать даже на последних рядах все о, что происходит на сцене!!! Налюбовавшись этим наследием прошлого мы на автобусе приехали в придорожный ресторанчик с гордым названием «Sultan» где вполне прилично пообедали )) Далее наш путь пролегал к дому Девы Марии, где вероятнее всего она провела последнии годы своей жизни. Несмотря на то, что Турция мусульманская страна к этому месту они относятся весьма трепетно и почтительно. Сам домик небольшой, но аккуратный, внутри фотографировать и разговаривать запрещено, там стоят иконы и сидит монашка, как я понял католичка. Можно спокойно помолиться, или просто постоять подумать.... Во дворе можно набрать водички из святого источника, и оставить записочку со своими желаниями... Место действительно очень необычное, находится на склоне горы, типа террасе, много тени, абсолютно не жарко, и как то спокойная и умиротворенная атмосфера окружает тебя.... Замечательное место!
Пробыв там в общей сложности больше часа мы разделились с англичанами и формировав сугубо русскоязычную группу поехали в сторону Паму Кале, где собирались остановиться на ночь в отеле рядом с этим местом. Приехав туда часов в 8 вечера мы разместились в отеле «Traverten» Отель скромненький, но опять таки чистенький, что приятно. Поужинав там, мы с нашей группой смогли посмотреть так называемую «турецкую ночь», в походном варианте так сказать ) Вобщем, как и предполагалось, перед нами подефилировала восточная девушка, относительно неплохо совершая всякие разные телодвижения )) Как обычно под конец этого действия она совершила обход зрителей, и сотрясая своими формами собирала деньги )) Эх, пришлось пожертвовать 10 долларов, хотя, танцевала она все таки лучше чем прошлая...
Разумеется что мы, как типичные представители Русо-Туристо решили пойти на Паму-Кале ночью, что вобщем то запрещено, но мы хотели посмотреть на ночной Памукале, и не зря, зрелище впечатляющее)) Разумеется что местный охранник нас не пустил ( НО, и с подножья открывалось завораживающее зрелище Вернувшись после ночной экстрим-прогулки (попав по пути под свежий душ из поливалок травы ))) )мы благополучно завалились спать ) Попытки посмотреть телик не увенчались успехом, т. к. он выключался через 10 минут после включения
05 сентября 2008 г. Утром, позавтракав наша группа отправилась на Паму-Кале, надеясь что мы будем первыми! )) Фигли, нас обогнали японцы!! )) Наверное просыпаются по Токийскому времени )) Если мы были и не первыми, то и не последними, это факт! )) Пройдя мимо развалин Хиераполиса(тоже античный город, меньше чем Эфес, гораздо меньше, но все таки! ) мы остановились возле бассейна Клеопатры, который представляет собой водоем неправильной формы, вырубленный в скальной породе, на дне которого лежат мраморные колонны античного города, приблизительно 150Х200 метров и глубиной около полутора метров, с теплой (градусов 40) минеральной водой, в одном участке которого мелкими пузырьками выходит газ, и создается впечатление что ты погружаешься в шампанское Заплатив по 20 лир за удовольствие купаться в этом чуде природы мы незамедлительно приступили к делу )) Обалденное удовольствие, это надо чувствовать, особенно когда рядом любимая..... Вдоволь насладившись этим и немного обсохнув мы двинулись на травертины. Очень, очень необычное и красивое зрелище открылось нам. Представьте себе темно-синее небо и белоснежные склоны и вершину горы! Было такое ощущение что находишься в Альпах на заснеженной вершине. Под ногами струилась и растекалась теплая минеральная водичка, а на краю склона была небольшая, сантиметров 40Х40 канавка, по которой та же минеральная вода стекала вниз к небольшому озеру находящемуся внизу, в канавке было очень приятно поплескаться, что мы и делали. Плюс к этому уступами вниз спускались небольшие водоемчики (максимум по колено), в которых образовались озера из этой же минеральной воды. «Лепота», как говорил герой старой советской комедии Полтора часа мы гуляли по этому «теплому снегу», и потом, пройдясь по развалинам Хииераполиса, и сфотографировав античные статуи в местном музее(вход стоил 3 лиры, а у нас как назло не был с собой денег ( ) мы вернулись в автобус.
После обеда нас повезли на шопинг (куда ж без этого!!! ), сначала на текстильную фирму (где к слову бесплатно угощали чаем и кофе), потом в глиняную мастерскую, далее на дегустацию и приобретение вина (которое я не пью, так что моя Света дегустировала за нас двоих )) )и затем на предприятие по обработке оникса(где я чуть не соблазнился купить 3 виноградинки из оникса, за 10 долларов, как мне и обещали, но на кассе сказали что с меня 15 баксов, что меня несколько обескуражило, и естественно отбило всякое желание что либо покупать у них). Довольно интересно и познавательно, и на удивление недолго )) Мы купили лишь вина, 4 бутылки за 65 долларов(с оплатой в отеле, так как с собой у нас наличности не было), ну а наши коллеги кто чего захотел )) В автобусе, по дороге в Мармарис разыгрывалась небольшая лотерея, в которой я выиграл микроскопического размера черепашку, непонятно из какого материала, кажется пластмасс, хотя может и глины )) Также благодаря нашему гиду Алене мы смогли полюбоваться на растение хлопка и табака, забавно, даже очень ))
Итого, часам к 8 вечера мы уставшие но довольные и переполненные впечатлениями вернулись в Мармарис в отель ))
Поужинав, кстате об ужине, они были примерно одинаковые, за исключением основного мясного бюда, которое каждый раз было разным, и выглядели примерно так, около 10-15 видов салатов, из свежих и запеченных овощей, с мясом или без, нескольких видов соусов, суп-пюре (грибной, куриный), гарнир (картошка-фри, рис, макароны), мясное( куриное мясо, или отбивные, рыба жареная, фаршированный перец), десерты (муссы, пирожные) видов 10-15, и арбуз, дыня. Напитки за отдельную плату
После трапезы мы немного прогулялись, полежали на шезлонгах на берегу моря, и вернувшись в отель заснули....
06 сентября 2008 г. Утром нас ожидал дайвинг!!! Вобщем-то идея нырять в морскую пучину была не моя, а моей Светы, а я был там так, за компанию ) Как обычно забрали нас из отеля и на мерседесе довезли до яхты, где ребята дайверы записали наши имена, возраст и попросили расписаться в журнале. По дороге мы взяли на борт еще одну любительницу дайвинга, англичанку лет 55, Элис, как она позднее представилась, и Глазго. Помимо двух дам в пучину морскую собирались погрузиться еще два молодых парня из России и средних лет мужчина, кажется немец. Минут через 40-50 мы приплыли в бухту, в которой собственно и должно было состояться погружение. Живописная такая, маленькая бухточка. Помимо нашей яхты там была еще две, тоже с дайверами. Инструктаж проводил молодой парень (внешне очень похожий на Брюса Ли), как потом оказалось из Узбекистана), и инструктировали в две смены, сначала на русском (для Светы и двух русских парней), а потом на английском (для Элис и немца). После этого все стали подбирать себе маски, ласты и прочую дребедень, а я просто купался рядом с яхтой, в маске рассматривая дно и рыбок, стайками снующих вокруг. Вода было настолько прозрачной что дно просматривалось на 20 метровой глубине (если не больше). По плану было 1 тренировочное погружение и 2-е более длительное. После первого погружения (которое длилось минут 15) Света с широко раскрытыми от страха и новых ощущений глазами делилась впечатлениями с Элис! )) Вобщем равнодушными не остался никто)) Второе погружение было после обеда (весьма скромного), и более длительное (примерно 30 минут). Как я понял оно было куда более интересным и захватывающим чем первое)) На стук камня приплывала какая-то рыбка, они вблизи рассматривали морских ежей, в общем Жак-Ив-Кусто в реале. Одно плохо, от быстрой смены глубины у Светы ухо еще целый день побаливало НО, масса новых впечатлений и эмоций перекрыло все эти мелкие неприятности )) (надеюсь что следующий раз погружение будет уже в Красное море ) Вернувшись в Мармарис мы еще погуляли по городу и к ужину вернулись в отель. Вечером, совершив очередной променад и пополнив наши запасы воды.
07 сентября 2008 г. Утром, после завтрака нас ожидала экскурсия по островам Эгейского моря. Возле отеля нас забрал наш гид (Тимоти, как он представился) и повез на микроавтобусе в бухту, где мы пересели в яхту «Blue Way» и отправились в Эгейское море ))) Вновь мы любовались островами, чистейшей водой, свежим ветром, да и вообще, всеми прелестями природы ))) Пять раз мы останавливались на купание в живописных бухтах ХХХХХХХХ, подплывали к острову диких кроликов (не могу точно судить насколько они дикие, ибо выглядели совсем по домашнему )) ), также посетили остров коз (и козлов думаю тоже ) ), на котором я видел с десяток рогатых и лохматых животинок, и непонятно как очутившегося там осла )) Одним словом день прошел замечательно, и слишком быстро..... Вечером, прогуливаясь по набережной мы набрели на замечательную кафешку, в которой подавали только дринки, и где играла живая музыка (как я понял молодые ребята студенты из Англии). Заказав кофе по турецки (4 лиры) (что кстате далеко не во всех местах общепита возможно сделать) мы провели прекрасный вечер под живую музыку!!! )) Ребята пели репертуар Битлов и Тины Тернер, причем весьма неплохо ))
08 сентября 2008 г. Вот и настал день нашей последней экскурсии НО, не будем грустить, а лучше поднявшись на борт весьма солидного трехпалубного кораблика «ORCA» отправимся на Дальян! )) Помятую поговорку «кто раньше встал того и тапки» мы пришли вовремя и заняли шикарные места на подушках на третьей палубе (самой верхней). Переход к Дальяну знял примерно 2.5-3 часа, с одной получасовой остановкой на купание )) Приплыв в Дальян (место впадения реки Дальян в Средиземное море) нас пересадили в небольшие моторные катера (скорее даже лодки), сформировав 1 русскоязычную группу и 5 англоязычных. Как всегда за нами катер пришел последним, ну да ладно, нам не привыкать )) Сначала нас повезли к ловцу крабов, которых желающие могли тут же и отведать, в вареном разумеется виде, за 10 лир, или могли заказать рыбку (вкусную кстате) за 15 лир, с подачей уже на борту «ORCA». Потом нам дали как экспонат одного краба, и все желающие могли с ним сфотографироваться, ну и самое захватывающее было конечно тогда, когда мы ловили в прицелы фотоаппаратов черепаху Каретта-Каретта которая имела весьма неслабые размеры (около метра в диаметре), и которую я уже заранее прозвал Тортиллой )) Далее нам дали чуть больше часа свободного времени, которое мы провели на черепаховом пляже и купаясь в Средиземном море)) Наконец то я смог почувствовать морские волны!!! Уря!!!! Сбылась мечта идиота )) Час прошел быстро, мы вновь сели на эти лодки/катера и двинулись вверх по реке Дальян (правда мы так и не дождались двух ребят, которые потом догнали нас на другом катере). Река она и есть река, это не море, но тем не менее, все равно красиво))) Высокий камыш (2-2.5 метра), множество островков, зеленоватая мутная вода и масса катерков снующих во всех направлениях )) Минут через 30-40 мы доплыли до пункта назначения — грязевых и сероводородных источников) Это было здорово!!! )) По очереди со Светой мы окунулись в грязевую ванну(эдакое корыто размерами 10Х15 метров и глубиной 30-40 сантиметров) после минут 15 обсыхали и далее мылись в душе, который находился неподалеку И напоследок окунулись в сероводородную ванну (мраморную емкость размерами 10 на 15 метров и глубиной метра полтора, заполненную горячей (градусов 45-50) сероводородной водой)) Запахи конечно специфические, но в общем ничего, «бодрит твою мать» ))) После, опять погрузившись на наше плавсредство мы поплыли назад, к «ORCA», который ждал нас в Средиземном море. По пути мы остановились возле гробниц Ликийских царей (впечатляет, в скале вырублены захоронения этой знати), о которых гид дал краткую инфу) Вернувшись на борт нашего лайнера (часов в 17) мы отправились в обратный путь, который был несколько менее приятным чем утром, т. к. мы попали в качку и ощущения были еще те (( Бррр, никогда не забуду этой поездочки, ну да ладно, стихия однако!!! ))) Но выглядело очень эффектно, когда брызги от разбивающихся волн долетали аж до третьей палубы!!! Уря, часа через 3 мы попали в наш отеле где и завалились отдыхать от качки.
09 сентября 2008 г. Проснувшись утром мы даже почувствовали некоторое облегчение, т. к. сегодня уже не надо было ехать ни на какую экскурсию... Сегодня у нас был последний полный день отпуска. Позавтракав и поволявшись на пляже до обеда мы двинулись в город, для приобретения сувениров, рахат-лукума, ну и вообще, прогуляться )) Купив практически все что мы планировали (остальное мы докупили вечером) и пообедав в том же кафе/ресторане «Alabi» мы к вечеру вернулись в отль, где провели остаток вечера на пляже и в море )) Вечером мы пошли на прощальный ужин в ресторанчик, который находился в районе аппартментов, и где не было русскоязычной публики. Заказанный нами кебаб, с кучей овощей и прочих приправ приготовили практически прямо при нас, на открытом огне!!! Рулез, мне очень понравилось. Включая 4 коктейля, водичку и что-то там еще, нам это удовольствие обошлось в 60 лир, но оно того стоит!!! Остаток вечера мы провели на берегу моря))
10 сентября 2008 г. Утром, позавтракав последний раз в отеле мы часов до 11 позагарали на пляже, вдоволь накупались, и оставив наш матрасик в качестве подарка бич-бою вернулись в номер, где упаковав вещи в 12-00 освободили его. Оставив вещи на ресепшене, подарив ребятам пачку Мальборо, Винстона и Прилук, и имея в распоряжении около полутора часов мы нашли уютное местечко, где выпили кофе по турецки, а я еще и выкурил таки заранее припасенную для такого случая сигару )) Эх, с одной стороны не хотелось уезжать, но с другой стороны сам понимал, что праздник не может длиться вечно....
По дороге в аэропорт Даламан мы остановились в том же месте где и в момент нашего приезда в Турции, и перекурив-отдохнув немного двинулись дальше. В аэропорту пройдя дважды металлоискатель и оформив все бумаги, мы сдали наш багаж и без опоздания в 16-50 вылетели в Киев. На счастье облачности над Турцией практически не было, так что я даже смог сделать несколько фотографий сквозь иллюминатор.
Киев встретил нас +21 (что на фоне +38 ощущалось), и как всегда ожиданием багажа и прочей волокитой. Слава Богу весь багаж был в целости и сохранности и мы, покинув аэропорт Борисполь через чуть больше чем час на автобусе добрались до ж/д Вокзала, откуда поездом и вернулись в родные пенаты, т. е. Днепропетровск....
P. S.
1-Спасибо всем кто смог дочитать мой опус до конца ))
2- То что не вошло в описание:
Турки очень любят свою страну, флаги у них практически везде где только можно. Увы, у нас в Украине такого не наблюдается (
Не знаю, может нам так повезло, но я не видел ни пьяных драк, ни воровства, да и вообще, максимум что пьют местные жители — это пиво Эфес. Но это сугубо мои наблюдения, может это и совсем не так ))
Турки стараются максимально экономить дорогое топливо, на каждом доме стоят солнечные батареи и баки с водой, которые нагревает яркое солнышко.
Они уважают инвалидов, и стараются облегчить им передвижение по городу, в отеле и т. д. В каждом туалете есть отдельная кабинка для инвалидов.
Уровень доходов в среднем у них как и у нас, 200-500 долларов в месяц, но они не унывают, они развиваются! Нам бы их оптимизм
Улыбайтесь людям, и они будут улыбаться Вам )) Даже если вы у них ничего не купите, всем будет хоть капельку приятно ))
P. P. S. Не зна, попаду ли я кода нибудь еще в Турцию, или за границу вообще, о эту поездку я точно не забуду!
Postaram się wię c napisać relację o jeszcze ś wież szych wraż eniach z wyjazdu z moją ukochaną dziewczyną do Marmaris (Turcja) od 1 wrześ nia do 10 wrześ nia 2008 roku. Hotel OCAKTAN 3 * system gastronomiczny HB
Skoń czywszy ponury i bardzo gorą czkowy dzień.31 sierpnia (niedziela), zł apał em zebraną torbę , plecak i wyskakują c na ulicę zł apał em taksó wkę , któ rą zadzwonił em po moją dziewczynę (Svetę ) Jej rodzice poż egnali nas jak gdybym zabierał ją na targ niewolnikó w w zł ej busurmanii, tak ż e moje sumienie zaczę ł o mnie nawet trochę drę czyć , ale kiedy wsiadł em do taksó wki i szybko pognał em na dworzec, mó j nastró j cał kowicie się zmienił i stał się zupeł nie wakacyjny )) Tak wię c, wsiadają c do pocią gu Dniepropietrowsk-Kijó w, podró ż się rozpoczę ł a !!!!
Samochó d okazał się zaskakują co czysty i nowy, a nawet z takimi dzwonkami i gwizdkami, jakich nigdy wcześ niej nie widział em!
(np. jak toaleta był a zaję ta, palił o się czerwone ś wiatł o, był o też gniazdko, radio i sterowanie klimatyzacją ) Trafiliś my na nudnych towarzyszy, wię c nie był o z czym rozmawiać i doś ć szybko zasnę liś my) )
01.09. 2008 Rano w Kijowie, po przeką sce w McDonaldzie i przekazaniu mał ej paczki przyjacielowi, wsiedliś my do autobusu i za 50 hrywien razem pognaliś my za okoł o godzinę do Boryspola. Przed odlotem pozostał y jeszcze 2 godziny (lot Kijó w-Dalaman odleciał o godz. 13-30) i po spakowaniu bagaż u (50 UAH za 2 torby), przekazaniu go i przejś ciu wszystkich tych kontroli stanę liś my przed Bramy 4, z któ rej teoretycznie za pó ł godziny miał opuś cić nasz lot....Niestety, nasze szczę ś cie na ten dzień się skoń czył o i z powodu "powodu nieprzylotu samolotu" lot został przeł oż ony na 18-10... kopniak.... ani wysiadać z podjazdu, ani pić wody...
został y też tylko 4 papierosy (((w sumie jedyną pociechą był o to, ż e w imieniu linii lotniczej przeprosili nas i dali nam kupon na kwotę.6 euro za ciał o, ż ebyś my nie mogli umrzeć z gł odu) )) (swoją drogą , za 6 euro w IRISHBAR moż na był o kupić kilka hamburgeró w i butelkę mroż onej herbaty, co zrobiliś my))) Resztę czasu moja dziewczyna sł uchał a odtwarzacza, a ja bł ą dził em po Duty Free (gdzie ceny wcale nie są niskie !! ! (na przykł ad paczka Marlboro kosztuje 7 hrywien (5 UAH w mieś cie)) itp. Oglą dał em też zabawną firmę z francuskiego samolotu, któ ra skł adał a się z rudej facet, Mulat i Murzyn))
ALE w koń cu ogł osili lą dowanie w naszym samolocie, a my zmę czeni rzuciliś my się na miejsca !! ! Lecieliś my 2 godziny i 30 minut fajnym (choć starym) Boeingiem 737, z sympatyczną ekipą stewardes i zał ogą , dla któ rych są merci)) Niestety z powodu zachmurzenia i ciemnoś ci, któ re już nadeszł o, nic nie był o. widoczne poniż ej (a naprawdę chciał em zobaczyć Stambuł ! ! )
(( ) i byliś my zadowoleni z widoku mł odego Księ ż yca i Wenus na ciemnoniebieskim tle nieba i purpurowym szkarł atnym zachodzie sł oń ca))
W dniach 20-4.01 wylą dowaliś my w Dalaman i po raz pierwszy postawił am stopę na NIE ukraiń skiej ziemi!!! ! Pierwszą rzeczą , jaką od razu poczuł em, był upał (poniż ej +40 stopni) i wilgotnoś ć , przeplatane korzennymi zapachami drzew. Jedna rzecz przyć mił a cał ą tę przyjemnoś ć , lą dowanie zrobił o mi zatkane ucho i bolał o od tego ((poza tym bardzo chciał em palić , a papierosy był y w moim bagaż u…. No dobra, to wszystko jest ś mieciem, w poró wnaniu do widok na lotnisko Dalaman w nocy i pię knie pomalowane samoloty na pasie startowym!
) Jak zawsze nasi dzielni turyś ci rzucili się tł umnie do miejscowego celnika i za 20 dolaró w otrzymali pieczą tki wklejone do paszportó w, któ re zgasł inny urzę dnik w innym okienku, do któ rego też był a kolejka. Doś ć szybko, po wykonaniu wszystkich procedur i odebraniu bagaż u wyszliś my z lotniska, gdzie spotkaliś my przedstawiciela Ter-Tusa, któ ry posortował nas odpowiednio do hoteli i autobusó w)) Ogó lnie rzecz biorą c o 22.00 w koń cu się wprowadziliś my kolumna w kierunku Marmaris)) Po drodze przewodnik zapewnił nas, ż e opró cz lotniska w Dalaman jest też wię zienie okrę gowe, z któ rego wię ź niowie uprawiają gaje pomarań czowe, któ re teraz mijamy....wesoł y start, nic nie moż na powiedzieć. Dał a nam też cenniki z cenami wycieczek i zaczę ł a malować uroki swojej oferty.
ALE po przeczytaniu porad w Internecie, ż e wycieczek nie należ y brać od przewodnikó w (swoją drogą sł uszna rada), tak naprawdę jej nie sł uchał em, zwracają c wię kszą uwagę na sytuację wokó ł mnie, któ ra niestety był a ograniczona tylko do przestrzeni oś wietlonej reflektorami autobusó w.
Pierwszy pip-stop był okoł o 40 minut po wyjś ciu z lotniska i oczywiś cie w pobliż u lokalnej kawiarni-sklepu, przy okazji bardzo ł adnej i wykonanej w tureckim stylu) Nasi dzielni turyś ci od razu zaczę li robić zdję cia na jego tle, a po prostu trochę powę drowaliś my i przyjrzeliś my się cenom produktó w, któ re był y, delikatnie mó wią c, doś ć duż e ((ogó lnie, nie zatrzymują c się tak naprawdę , w sumie w pó ł torej godziny dotarliś my do Marmaris, co sprawił o, ż e jeś li nie oszał amiają ce, to przynajmniej niecodzienne wraż enie… Był o już okoł o 23-30, ale wokó ł był a tylko ogromna masa ś wiateł i znakó w, a ulice był y peł ne ludzi!!!!
Ogó lnie wydaje mi się , ż e dostał em się w dniu miasta Marmaris))
Dzię ki Bogu nasz hotel (OCAKTAN) był pierwszy, a moja dziewczyna i ja i kilku innych turystó w został o wysadzonych w pobliż u hotelu) W recepcji był mł ody chł opak, któ ry po wypeł nieniu ankiety dał nam klucze do pokó j na trzecim pię trze. Po wejś ciu do pokoju w zasadzie wszystko nam się podobał o, ALE okna wychodził y na są siedni hotel (któ ry był oddalony o 10 metró w), a pokoje w nim był y widoczne jak przez lornetkę (chyba ż e nasz pokó j też był widoczny) Wracają c do recepcji i nieumyś lnie pokazują c administratorowi 10 dolcó w, dostaliś my pokó j na drugim pię trze z widokiem na morze! (swoją drogą bardzo pię knie) Atmosfera w pokoju był a skromna, ale ł adna i czysta, z dwoma obrazami, dwoma ł ó ż kami, telewizorem, minilodó wką i fotelem, generalnie w naszym Dnieprze ten trzy- gwiazdkowy hotel prawdopodobnie został by wymieniony jako pię ć gwiazdek))
Zostawiwszy swoje rzeczy w pokoju, ruszyliś my na zwiedzanie i tutaj, na nabrzeż u Marmaris, po raz pierwszy poczuł em, ż e jestem za granicą , bo zanurzyliś my się w niezgodny tł um rozmawiają cy po angielsku, turecku, niemiecku i w innych ję zykach (oczywiś cie od czasu do czasu natkną ł em się na rosyjski, gdzie bez niego))) Powiedzmy tylko, ż e nie przeż ył em duż ego szoku z zagranicy, ale podobał a mi się atmosfera beztroski i zabawy panują ca na ulicach)) Na przy okazji Sveta (moja ukochana dziewczyna) rozmawiał a z miejscowym mieszkań cem (jak rozumiem wł aś ciciela ł odzi zacumowanej w pobliż u), któ ry przedstawił się jako „Kapitan Nemo (lub Memo)”, ponieważ trudno był o rozró ż nić jego angielski, ze wzglę du na to, ż e był delikatnie mó wią c lekko pijany, a ten kapitan był bardzo zdziwiony, ż e jesteś my z Ukrainy i tak dobrze mó wimy po angielsku)) Na pamią tkę dał nam kilka kamieni podobno ze swojej jaskini) ) Generalnie po przejś ciu prawie do 3 nad ranem wró ciliś my do hotelu, gdzie bezpiecznie zasnę liś my)
02 wrześ nia 2008 Rano sł oń ce jasno ś wiecił o nad zatoką Marmaris i podziwialiś my pię kny widok, któ ry otwierał się z dachu hotelu, na któ rym mieś cił a się restauracja Ś niadanie był o skromne, ale trudno był o umrzeć z gł odu Skł adał o się oliwek, kilka rodzajó w kieł basy prostej, dwa rodzaje sera, ogó rki i pomidory, masł o, konfitura miodowa, dwa rodzaje musli z mlekiem, buł eczki, kawa-herbata do smaku oraz napó j np. yuppies , pomarań czowy i zielony Ogó lnie nie jest szykowny, ale cał kiem przyzwoity.
Ale najważ niejsze, ż e zjedliś my ś niadanie w restauracji, któ ra znajdował a się na dachu hotelu i z któ rej otwierał się niesamowity widok na miasto, gó ry i zatokę Marmaris)) Pod bł ę kitnym bezchmurnym niebem Turcji, był o po prostu doskonał e) Po ś niadaniu postanowiliś my uzupeł nić zapasy wody, bo potem udaliś my się do supermarketu Migros (swoją drogą , kilka dni pó ź niej znaleź liś my supermarket ł ukowy, Point Center, któ ry był bliż ej, a ceny był y trochę niż ej), a po drodze zdecydował em się na program wycieczki. Co tu duż o mó wić , wychodzą c na gł ó wną ulicę (biegnie ró wnolegle do nasypu) znó w poczuł em, ż e jestem za granicą . Pł aska, wył oż ona kafelkami ulica, bardzo czysta (choć nie ma tam koszy na ś mieci), na któ rej jest wiele kawiarni/restauracji, wszystkie ską pane w sł oń cu i obsadzone palmami)) był a tak niepodobna do moich rodzimych krajobrazó w, ż e nawet zamarł am chwila)).
Oszczę dnie ską pią c w supermarkecie, poruszaliś my się po punktach informacji turystycznej, któ rych był o wiele, a któ rych wł aś ciciele lub pracownicy rywalizowali ze sobą o zaproszenie nas do siebie. W koń cu zdecydowaliś my się na „kwiecień ” (czego nie ż ał owaliś my) i zarezerwowaliś my dla siebie takie wycieczki, ś roda-wyspa Kleopatry (70 dolaró w), czwartek-pią tek - Efez-Pamukale (240 dolaró w), sobota - nurkowanie (50 zł ) dolaró w) dla mojej dziewczyny, wł aś nie tam był am), niedziela - Wyspy Egejskie (45 USD), poniedział ek - Dalyan (45 USD) (ceny za dwoje) (chcieliś my też odwiedzić wyspę Rodos, to nie wię cej niż godzina drogi, ach, niestety, bez wizy Schengen nie wpuś ciliby nas tam ( ) Pracownik tego biura (Mustafa) okazał się bardzo mił ym i gadatliwym mł odym mę ż czyzną , na pozó r niewiele przypominają cy Turka (bardziej bystry i zeuropeizowany), niestety nie mó wi po rosyjsku, ale doskonale mó wi po angielsku.
Na szczę ś cie Sveta biegle mó wi po angielsku, wię c bardzo dł ugo i z oż ywieniem rozmawiali o naszych nadchodzą cych wycieczkach i ogó lnie o mieszkaniu / byciu w sł onecznej Turcji) Ogó lnie cał y pakiet wycieczek kosztował nas 450 USD, a jak w wyniku targowania się (co w Turcji jest zawsze i wszę dzie wł aś ciwe!!! (poza supermarketami) cena spadł a tylko do 440 USD, jednak bilet dla dwojga na wieczorny spacer z obiadem na jachcie White Whale Tak wię c po zakoń czeniu programu wycieczki przenieś liś my się do tak zwanego "starego miasta", z dala od hoteli, gdzie zwiedziliś my fortecę Marmaris (mał ą , ale bardzo ł adną , zbudowaną przez Sulejmana pierwszego, w XVI w. ), w któ rym mieś cił o się ró wnież muzeum staroż ytnoś ci i ś redniowiecza. Wejś cie kosztował o 3 liry za osobę , choć bez przewodnika, co jednak nie przeszkadzał o nam szczegó lnie, ponieważ był o wiele tabliczek, na któ rych to lub tamto eksponat został opisany w ję zyku tureckim i angielskim.
Zwró cę uwagę na jedną cechę , kotó w w Turcji jest duż o, a psó w stosunkowo mał o, wię c moż na kontemplować jakiegoś Murzika spokojnie drzemią cego pod palmą prawie na każ dym rogu. A jednak czysto praktyczna rada, naucz się kilku sł ó w po turecku i okresowo ich uż ywaj, uwierz mi, w zamian dostaniesz duż o uś miechó w i komplementó w i wszyscy bę dą się lepiej bawić ))
Po zwiedzeniu twierdzy i spacerowaniu po centrum miasta, postanowiliś my zjeś ć obiad w Alabi, swoista symbioza kawiarni i restauracji, a wybrawszy dla mnie sał atkę , coś w rodzaju kanapki, na nasze zamó wienie zaczę ł a czekać herbata ...wyobraź cie sobie nasze zdziwienie, gdy kanapka okazał a się nieco inna niż się spodziewaliś my (patrz zdję cie), a pierwsza porcja sał atki wystarczył a do zjedzenia dla dwojga (plus ś wież e pieczywo, sosy itp. ) . ) ....Ogó lnie wyszliś my z tego tureckiego lokalu gastronomicznego bardzo dobrze odż ywieni i zadowoleni. Cał a ta przyjemnoś ć kosztował a nas 18 liró w.
Po dalszej wę dró wce po centrum miasta powoli wró ciliś my do hotelu, a resztę dnia spę dziliś my na plaż y i morzu. Swoją drogą morze w pobliż u hotelu jest czyste, plaż a grubo piaszczysta, z mał ymi kamyczkami, któ re co jakiś czas natrafiał y na nas. Wokó ł pł ywa duż o ryb, ALE jedna z nich nigdy nikogo z nas nie ugryzł a))
Wieczorem poszliś my na spacer po nasypie, na któ rym dochodził o do nieporozumień w gustach muzycznych (choć dokł adnie o 01-30 wszyscy wył ą czają gł oś ną muzykę ) i kierunkach, i zmę czeni uwierzyliś my w hotel, bo rano pierwszy czekał a na nas wycieczka.
03.09. 2008 Turkó w nigdy nie wyró ż nia punktualnoś ć , a kiedy dotarliś my na miejsce spotkania o 9:30, zaczę liś my się trochę denerwować i podejrzewać , ż e zostaliś my oszukani, ale dzię ki Bogu nasz autobus przyjechał o 10 : 05 i weszliś my do przestronnego salonu z klimatyzacją , co był o bardzo przydatne, bo na zewną trz był o +38 stopni.
Okoł o godziny 13 zjedliś my lunch (bardzo dobre spaghetti, kilka kotletó w z kurczaka, sał atka) io 14 popł ynę liś my na Wyspę Kleopatry. Nie bę dę opowiadać legend, któ rymi przewodnicy traktują turystó w (nawiasem mó wią c, nasz przewodnik mó wił najpierw po rosyjsku, potem po angielsku i szczerze mó wią c, jakoś niemrawo zabawiał turystó w, ale w zasadzie nie był o go specjalnie potrzebne) . Bę dą c na wyspie Kleopatra najpierw zwiedziliś my pozostał oś ci bizantyjskiej bazyliki, amfiteatr i agorę (a dokł adniej to, co z nich został o). Zaskoczył a mnie kraina wyspy, był a czerwonawa, kamienista i sucha. Jak cokolwiek mogł o tam rosną ć , pozostaje dla mnie tajemnicą , chociaż , jak powiedział mi Sveta, na Cyprze obraz jest mniej wię cej taki sam. Po zrobieniu wielu zdję ć i zaspokojeniu naszego archeologicznego gł odu przenieś liś my się na Plaż ę Kleopatry.
Sama plaż a jest ogrodzona, a wejś cie do niej zamknię te, ale wokó ł jest duż o leż akó w, na któ rych moż na się zatrzymać , a wejś cie do morza z dwó ch stron wyposaż one jest w drewniane platformy i schody. Stoją tam dusze, aby moż na był o zmyć sł oną wodę , a nie daj Boż e nie odrywać drogocennego piasku. Nawiasem mó wią c, piasek jest naprawdę niezwykł y, nieco podobny do kaszy manny. Po spę dzeniu okoł o dwó ch i pó ł godziny na wyspie, bezpiecznie wró ciliś my na nasz jacht, a po drodze udaliś my się do innej zatoki na pó ł godzinną ką piel o 18:00, wró ciliś my do Marmaris. Postanowiliś my pominą ć kolację , ponieważ mieliś my nocny spacer (podarowany przez Mustafę ) na Biał ym Wielorybie z tą samą kolacją . Wcześ niej wszystkie zdję cia z aparatu scaliliś my na pendrive'a, bo jutro czekał a nas dwudniowa wycieczka u lokalnego wł aś ciciela mał ego sklepu. Szczerze mó wią c, nadal jest „specjalistą ”, a ję czą c przez dł ugi czas i prawdopodobnie przeklinają c po turecku za 5 liró w, wyciekł z naszych zdję ć.
Co wię cej, w tempie walca, rzuciliś my się na nocny spacer i rzuciliś my się prawie przed wszystkimi)) Po wejś ciu na gó rny pokł ad usiedliś my na leż aku i czekaliś my na począ tek spaceru, patrzą c na publicznoś ć wokó ł nas)) Spoś ró d rosyjskoję zycznych byliś my jedyni, reszta był a to grupa 5-6 wysokich dziewczą t poniż ej 1.8 metra wzrostu, z mocną sylwetką , któ re, jak się okazał o, był y z Islandii . Resztę publicznoś ci reprezentował a Anglia, Niemcy, Polska itd. Szczerze mó wią c spacer okazał się bardzo dł ugi (prawie do pierwszej w nocy) i nudny (choć moż e to dlatego, ż e nie piję alkoholu, inaczej nigdy nie wiadomo)))....
Nieważ ne, jak kapitan, barman i turecka tancerka pró bowali nas podniecić , okazał o się to doś ć sł abe)) Chociaż w niektó rych miejscach był o ś miesznie, np. konkurs „krzeseł ko muzyczne” z MAŁ YMI islandzkimi dziewczynami bieganie i skakanie, na tle któ rych moja Sveta wyglą dał a jak pierwszoklasistka wś ró d dziesią tych klas)), czy pró by tureckiej tancerki nauczenia mę ż czyzn (w tym mnie) ) sztuki tureckiego tań ca ))) zadowolona))
04.09. 2008 Czwartek, jak wszystkie inne dni, zaczą ł się sł onecznie i ciepł o)) O 6-30 odebrano nas z hotelu, wsadzono do autobusu i zawieziono do Efezu. Po 15 minutach przeniesiono nas do innego, nie mniej wygodnego autobusu (oczywiś cie z klimatyzacją ), w któ rym poł owa widowni był a mó wią ca po rosyjsku, a druga poł owa odpowiednio po angielsku i był o dwó ch przewodnikó w.
Mieliś my wię cej szczę ś cia, ponieważ Alena (nasza przewodnik) okazał a się bardzo mą drą i erudycyjną kobietą , któ ra wyraź nie kochał a swoją pracę . Prawie przez cał ą drogę nie zatrzymywał a się i prawie 4-godzinna jazda do Efezu z (40-minutowy postó j na ś niadanie) był a bardzo ciekawa i pouczają ca))) mamroczą c kilka fraz po angielsku, z okropnym tureckim akcentem)))
Efez - powiedzieć , ż e jest po prostu pię kny, znowu to znaczy nic nie mó wić!! ! Po prostu czuć atmosferę staroż ytnoś ci w tym mieś cie (a dokł adniej w tym, co odkopano), ale zacznę w porzą dku. Przed wejś ciem dostaliś my bilety (wejś cie kosztuje 20 liró w, ale był o to wliczone w cenę wycieczki) i przez koł owró t weszliś my na teren wykopalisk.
Ludzi jest bardzo duż o, cią gle sł ychać nieharmonijne i wieloję zyczne woł ania przewodnikó w do ich grup, grono lokalnych przedsię biorcó w od razu spę dza czas na sprzedawaniu ksią ż ek (w tym po rosyjsku) o Efezie i wszelkiego rodzaju pamią tek. Przez ponad dwie godziny wł ó czyliś my się po staroż ytnym mieś cie, któ re został o WSPANIALE odrestaurowane, podziwiają c lokalną "Radę Najwyż szą ", bibliotekę Paracelsusa, ł aź nie, klinikę , antyczne posą gi i pł askorzeź by ...Jeś li lubił eś Chersonesos w Krym, to po prostu cię zachwyci! Wraż enia niewyraż alne!!! ! Uczucia i emocje, gdy np. widzisz pł askorzeź bę Herkulesa lub Gorgona Meduzy, albo np. moż esz siedzieć jak staroż ytny mieszkaniec w efeskiej toalecie)) (moja rada, weź ze sobą wodę , tam jest gorą co i jest nigdzie go nie kupić ). No i oczywiś cie amfiteatr na 2.000 miejsc, któ rego akustyka pozwala usł yszeć wszystko, co dzieje się na scenie nawet w ostatnich rzę dach!!!
Podziwiają c to dziedzictwo przeszł oś ci, dojechaliś my autobusem do przydroż nej restauracji o dumnej nazwie „Suł tan”, gdzie zjedliś my porzą dny obiad)) Nastę pnie nasza droga wiodł a do domu Matki Boskiej, gdzie najprawdopodobniej spę dził a ostatnie lata jej ż ycia. Pomimo tego, ż e Turcja jest krajem muzuł mań skim, traktują to miejsce z wielką czcią i szacunkiem. Sam dom jest mał y, ale schludny, nie wolno robić zdję ć i rozmawiać w ś rodku, są ikony i zakonnica, jak rozumiem, jest katolikiem. Moż na spokojnie się modlić , albo po prostu stać i myś leć...Na dziedziń cu moż na zaczerpną ć wody ze ś wię tego ź ró dł a i zostawić notatkę ze swoimi pragnieniami...Miejsce jest naprawdę bardzo niezwykł e, znajduje się na zboczu gó ry , jak na tarasie, jest duż o cienia, absolutnie nie jest gorą co, a jakoś otacza cię spokojna i spokojna atmosfera....Cudowne miejsce!
Po spę dzeniu tam ł ą cznie ponad godziny, rozdzieliliś my się z Brytyjczykami i tworzą c grupę czysto rosyjskoję zyczną , udaliś my się w kierunku Pam Kale, gdzie mieliś my przenocować w hotelu w pobliż u tego miejsca. Przybywają c tam o godzinie 8 wieczorem zostaliś my zakwaterowani w hotelu Traverten. Hotel jest skromny, ale znowu czysty, co jest mił e. Tam po kolacji udał o nam się z naszą grupą obejrzeć tzw. „noc turecką ”, ż e tak powiem w wersji campingowej) Ogó lnie zgodnie z oczekiwaniami przed nami splugawiona dziewczyna orientalna, stosunkowo dobrze grają ca wszelakie ró ż nych ruchó w ciał a)) Jak zwykle pod koniec tej akcji wystą pił a omijają c publicznoś ć i potrzą sają c formami zebrał a pienią dze)) Ech, musiał em przekazać.10 dolaró w, chociaż nadal tań czył a lepiej niż ostatnia. . .
Oczywiś cie my, jako typowi przedstawiciele Russo-Turisto, postanowiliś my wybrać się do Pamukali nocą , co jest ogó lnie zabronione, ale chcieliś my popatrzeć na Pamukkale nocą i nie bez powodu widok jest imponują cy)) Oczywiś cie, miejscowy ochroniarz nas nie wpuś cił (ALE i urzekają cy spektakl otworzył się od stó p. Po powrocie po nocnym ekstremalnym spacerze (po drodze wpadliś my pod ś wież y prysznic z poideł traw))) ) ) ) ) ) ) ) ) ) ) ) Pró by oglą dania telewizji nie powiodł y się , ponieważ wył ą czył się po 10 minutach od wł ą czenia
05.09. 2008 Rano po ś niadaniu nasza grupa udał a się do Pamu-Kale z nadzieją , ż e bę dziemy pierwsi! )) Figli, wyprzedzili nas Japoń czycy! ! )) Prawdopodobnie budzą się przed czasem Tokio )) Jeś li nie byliś my pierwsi, to nie ostatni, to fakt! )) Przechodzą c obok ruin Hierapolis (takż e staroż ytnego miasta, mniejszego od Efezu, znacznie mniejszego, ale jednak!
) zatrzymaliś my się przy basenie Kleopatry, czyli wykutym w skale zbiorniku o nieregularnym kształ cie, na dnie któ rego leż ą marmurowe kolumny antycznego miasta o wymiarach okoł o 150x200 metró w i gł ę bokoś ci okoł o pó ł tora metra, z ciepł ymi ( 40 stopni) woda mineralna, w jednym odcinku gaz wydobywa się mał ymi bą belkami i wydaje się , ż e jesteś zanurzony w szampanie. Po zapł aceniu 20 liró w za przyjemnoś ć pł ywania w tym cudzie natury od razu zabraliś my się do rzeczy) ) Niesamowita przyjemnoś ć , któ rą powinieneś czuć , zwł aszcza gdy ukochana jest w pobliż u…. . Cieszą c się nią do syta i trochę wyschną wszy przenieś liś my się w trawertyny. Otworzył się przed nami bardzo, bardzo niezwykł y i pię kny widok. Wyobraź sobie ciemnoniebieskie niebo, ś nież nobiał e zbocza i szczyt gó ry! Czuł eś się , jakbyś był w Alpach na oś nież onym szczycie.
Pod stopami spł ywał a i rozchodził a się ciepł a woda mineralna, a na krawę dzi skarpy znajdował się mał y rowek o wymiarach 40x40 centymetró w, wzdł uż któ rego ta sama woda mineralna spł ywał a do poł oż onego poniż ej niewielkiego jeziorka, bardzo przyjemnie był o pluskać się w rowku, co zrobiliś my. Dodatkowo mał e stawy (maksymalnie do kolan) schodził y w pó ł ki, w któ rych z tej samej wody mineralnej powstał y jeziora. „Lepota”, jak powiedział bohater starej sowieckiej komedii Przez pó ł torej godziny szliś my wzdł uż tego „ciepł ego ś niegu”, a nastę pnie spacerują c po ruinach Hiierapolis i fotografują c zabytkowe posą gi w miejscowym muzeum (wejś cie kosztował.3 liry i na szczę ś cie nie mieliś my pienię dzy ( ) wró ciliś my do autobusu.
Po obiedzie zabrano nas na zakupy (gdzie bylibyś my bez tego!!!
), najpierw do firmy tekstylnej (gdzie nawiasem mó wią c, poczę stowano ich herbatą i kawą za darmo), potem do warsztatu glinianego, potem na degustację i zakup wina (któ rego nie piję , wię c moja Sveta za nas dwoje)), a potem do przedsię biorstwa przetwó rstwa onyksu (gdzie prawie kusił o mnie, ż eby kupić.3 winogrona onyksu, za 10 USD, jak mi obiecali, ale przy kasie powiedzieli, ż e to 15 dolcó w ode mnie , co mnie trochę zniechę cił o i naturalnie zniechę cił o do jakiejkolwiek chę ci kupowania czegokolwiek od nich).
Cał kiem ciekawie i pouczają co i zaskakują co kró tko )) Kupiliś my tylko wino, 4 butelki za 65 dolaró w (z pł atnoś cią w hotelu, ponieważ nie mieliś my przy sobie gotó wki), ale nasi koledzy, któ rzy chcieli czego )) W autobusie, w drodze do Marmaris rozegrano mał ą loterię , w któ rej wygrał em mikroskopijnego ż ó ł wia, nie wiadomo z jakiego materiał u, wydaje się plastikowy, chociaż moż e to być glina)) Ró wnież dzię ki naszej przewodniczce Alenie udał o nam się podziwiać baweł nę i tytoń , zabawne, nawet bardzo))
W sumie do 20:00 byliś my zmę czeni, ale zadowoleni i przytł oczeni wraż eniami i wró ciliś my do Marmaris do hotelu))
Nawiasem mó wią c, po obiedzie był y mniej wię cej takie same, z wyją tkiem gł ó wnego dania mię snego, któ re za każ dym razem był o inne i wyglą dał o mniej wię cej tak, okoł o 10-15 rodzajó w sał atek, ze ś wież ych i pieczonych warzyw, z mię sem lub bez , kilka rodzajó w sosó w, zupy puree (grzybowe, drobiowe), dodatki (frytki, ryż , makarony), mię so (kurczak lub kotlety, smaż ona ryba, papryka faszerowana), desery (musy, ciasta) 10-15 rodzajó w, arbuz, melon. Napoje za opł atą
Po posił ku poszliś my trochę , poł oż yliś my się na leż akach nad brzegiem morza i wró ciliś my do hotelu zasnę liś my....
06.09. 2008 Rano czekał o na nas nurkowanie!! ! W ogó le pomysł na nurkowanie w gł ą b morza nie był mó j, ale moja Sveta i ja tam był am, dla firmy) Jak zwykle zabrali nas z hotelu i zawieź li na jacht w mercedesie, gdzie nurkowie zapisali nasze imiona, wiek i poprosili o wpisanie się do magazynu.
Zgodnie z planem odbył o się.1 nurkowanie treningowe i drugie dł uż sze. Po pierwszym nurkowaniu (któ re trwał o okoł o 15 minut) Sveta podzielił a się z Alicją swoimi wraż eniami z szeroko otwartymi oczami ze strachu i nowych doznań ! )) Generalnie nikt nie pozostał oboję tny)) Drugie nurkowanie odbył o się po obiedzie (bardzo skromne) i dł uż sze (okoł o 30 minut). Jak rozumiem, był o o wiele ciekawsze i bardziej ekscytują ce niż pierwsze)) Niektó re ryby popł ynę ł y na dź wię k kamienia, patrzył y z bliska na jeż owce, ogó lnie Jacques-Yves-Cousteau w prawdziwym ż yciu. Jedno jest zł e, od szybkiej zmiany gł ę bokoś ci ucho Svety wcią ż bolał o cał y dzień , ALE wiele nowych wraż eń i emocji zablokował o wszystkie te drobne kł opoty)) (mam nadzieję , ż e nastę pnym razem nurkowanie bę dzie w Morzu Czerwonym) Wracają c do Marmaris, jeszcze spacerowaliś my po mieś cie i na Kolację wró ciliś my do hotelu. Wieczorem zrobiliś my kolejną promenadę i uzupeł niliś my zapasy wody.
07 wrześ nia 2008
Po zamó wieniu kawy po turecku (4 liry) (co zresztą nie jest moż liwe we wszystkich punktach gastronomicznych), spę dziliś my wspaniał y wieczó r przy muzyce na ż ywo!! ! )) Chł opaki zaś piewali repertuar Beatlesó w i Tiny Turner i cał kiem dobrze ))
08.09. 2008 Tak wię c nadszedł dzień naszej ostatniej wyprawy, ALE nie smuć my się , ale wsiadają c na bardzo solidny trzypokł adowy statek „ORCA” popł yniemy do Dalyan! )) Zmię te powiedzenie „kto pierwszy wstał i kapcie” przyjechaliś my na czas i zaję liś my eleganckie miejsca na poduszkach na trzecim pokł adzie (najwyż szym). Przejazd do Dalyan trwał okoł o 2.5-3 godzin, z pó ł godzinnym postojem na ką piel)) Po dopł ynię ciu do Dalyan (miejsca, w któ rym rzeka Dalyan wpada do Morza Ś ró dziemnego), przeniesiono nas na mał e motoró wki (raczej nawet ł odzie). ), tworzą c 1 grupę rosyjskoję zyczną i 5 angloję zycznych.
Jak zawsze ł ó dka po nas przypł ynę ł a ostatnia, ale có ż , nie jesteś my obcy)) Najpierw zabrano nas do kraboł apa, któ ry chę tni mogli od razu posmakować , ugotowany oczywiś cie za 10 lir lub zamó wić ryba (smaczna przy okazji) za 15 liró w, z dostawą już na pokł adzie ORCA. Potem dostaliś my jednego kraba jako eksponat i każ dy mó gł zrobić z nim zdję cie, a najbardziej ekscytują ce był o oczywiś cie, gdy zł apaliś my ż ó ł wia Caretta-Caretta w lunety aparató w, któ re miał y bardzo duż e wymiary (okoł o metr ś rednicy), a któ re już wcześ niej nazwał em Tortilla)) Nastę pnie dostaliś my nieco ponad godzinę wolnego czasu, któ ry spę dziliś my na plaż y ż ó ł wi i pł ywaniu w Morzu Ś ró dziemnym)) W koń cu był em w stanie poczuć fale morza!! ! Uria!!!!
Speł nił o się marzenie idioty)) Godzina minę ł a szybko, ponownie wsiedliś my na te ł odzie i ruszyliś my w gó rę rzeki Dalyan (chociaż nigdy nie czekaliś my na dwó ch facetó w, któ rzy potem dogonili nas na innej ł odzi). Rzeka to rzeka, to nie morze, ale mimo wszystko jest pię knie))) Wysokie trzciny (2-2.5 metra), wiele wysp, zielonkawa bł otnista woda i mnó stwo ł ó dek pę dzą cych we wszystkich kierunkach)) 30-40 minut pó ź niej dopł ynę liś my do celu - bł oto i ź ró dł a siarkowodorowe) Był o super!!!
)) Z kolei ze Svetą zanurzyliś my się w ką pieli bł otnej (rodzaj koryta o wymiarach 10x15 metró w i gł ę bokoś ci 30-40 centymetró w), po 15 minutach osuszyliś my, a nastę pnie umyliś my się pod prysznicem, któ ry był w pobliż u. zanurzyliś my się w wannie siarkowodoru (marmurowy pojemnik o wymiarach 10 na 15 metró w i gł ę bokoś ci pó ł tora metra, wypeł niony gorą cą (45-50 stopni) wodą siarkowodoru)) Zapachy są oczywiś cie specyficzne, ale generalnie nic , „oż ywia twoją matkę ”))) Po ponownym zanurzeniu się w naszym statku wodnym, popł ynę liś my z powrotem do „ORCA”, któ ra czekał a na nas na Morzu Ś ró dziemnym. Po drodze zatrzymaliś my się w pobliż u grobowcó w licyjskich kró ló w (imponują ce, miejsca pochó wku tej szlachty wykuto w skale), o czym przewodnik podał kró tką informację ) Powró t na pokł adzie naszego liniowca (o godzinie 17) ruszyliś my w drogę powrotną , któ ra był a nieco mniej przyjemna niż rano, bo wpadliś my na pitching i odczucia wcią ż był y takie same ((Brrr, tej wyprawy nigdy nie zapomnę , ale có ż , ż ywioł y jednak! ) !!
))) Ale wyglą dał o to bardzo imponują co, gdy pluski rozbijają cych się fal dotarł y do trzeciego pokł adu!! ! Hurra, po 3 godzinach dotarliś my do naszego hotelu, gdzie padliś my na odpoczynek od pitchingu.
09.09. 2008 Budzą c się rano poczuliś my nawet ulgę , bo dzisiaj nie musieliś my jechać na ż adną wycieczkę...Dzisiaj mieliś my ostatni peł ny dzień wakacji. Po ś niadaniu i wylegiwaniu się na plaż y do obiadu przenieś liś my się do miasta, aby kupić pamią tki, turecką rozkosz i w ogó le pospacerować )) Kupiwszy prawie wszystko, co zaplanowaliś my (resztę kupiliś my wieczorem) i zjedliś my obiad w tej samej kawiarni/restauracji „Alabi” wieczorem wró ciliś my do hotelu, gdzie resztę wieczoru spę dziliś my na plaż y i w morzu)) Wieczorem poszliś my na poż egnalną kolację w restauracji, któ ry znajdował się w obszarze mieszkania i gdzie nie był o rosyjskoję zycznej publicznoś ci. Zamó wiony przez nas kebab, z garś cią warzyw i przyprawami, ugotował się prawie na wprost nas, na otwartym ogniu!!!
Ale to wył ą cznie moja obserwacja, moż e wcale nie być prawdą ))
Turcy starają się jak najbardziej oszczę dzić drogie paliwo, każ dy dom ma panele sł oneczne i zbiorniki na wodę , któ re są ogrzewane jasnym sł oń cem.
Szanują osoby niepeł nosprawne i starają się uł atwić im poruszanie się po mieś cie, hotelu itp. Każ da toaleta ma osobną kabinę dla osó b niepeł nosprawnych.
Ś redni poziom ich dochodó w, podobnie jak nasz, to 200-500 dolaró w miesię cznie, ale nie tracą ducha, rozwijają się ! Chcielibyś my ich optymizmu
Uś miechaj się do ludzi, a uś miechną się do Ciebie )) Nawet jeś li nic od nich nie kupisz, wszyscy bę dą przynajmniej trochę zadowoleni ))
P. P. S. Nie wiem, czy jeszcze dojadę do Turcji, czy w ogó le za granicę , na pewno nie zapomnę o tej wycieczce!