Путешествие в Тайланд
Одна из особенностей этой поездки – самостоятельное путешествие. Попутчиц – девчонок из России – я нашла в интернете на специальном сайте. Определившись с датами вылета и возвращения, мы решили попробовать добраться до места отдыха сами, не обращаясь к услугам турагенств. Забронировав по интернету необходимые отели и трансферы, стали собираться в дорогу. Ведь предстояло перемещение из зимы в лето, а подбор гардероба соцсетям я доверить не решилась. Как, впрочем, и покупку авиабилетов. Билеты на самолет я приобрела в турфирме – мне хотелось хоть каких-то гарантий, что меня посадят в самолет, и как впоследствии оказалось, это решение оказалось очень правильным.
Из Запорожья до Бангкока я добиралась почти двое суток - мой авиаперелет стартовал из Донецка с пересадкой в Москве. Промариновавшись более 8 часов в Шереметьево, я наконец-то села в самолет, следующий в столицу Тайланда. Почти 10-часовой полет проходил весело и шумно – многие пассажиры рейса, в основном россияне, уже через несколько часов напились в хлам, громко разговаривали, ругались матом и т. п. И это не смотря на то, что спиртного на борту авиалайнера не подавали. В меню, розданном нам стюардессами, было так и написано: « С целью улучшения качества обслуживания полетов пассажирам, следующим рейсами « Москва-Бангкок» , « Москва-Пхукет» и « Москва-Пекин» авиакомпания спиртных напитков не предлагает» . Совсем как у Булгакова: « Пива Шарикову не предлагать» . Но любителей горячительных напитков это совсем не смутило – они « затарились» всем необходимым в магазинах Duty Free, а некоторые уже основательно « набрались» еще перед полетом. Одного горе-путешественника даже сняли с рейса – пьяный мужчина начал буянить и приставать к стюардессе, его вывели из самолета, сняли багаж и оставили в Москве.
Прибыв в аэропорт Бангкока, я вместе со всеми пассажирами отправилась проходить паспортный контроль. Но меня быстренько завернули получать визу. Оказывается, граждане России могут пребывать в Тайланде без визы в течение одного месяца, а граждане Украины только с визой. Она дается на 2 недели и стоит 1000 бат (30 долларов США). С моим зачаточным английским этот процесс занял около часа и стоил кучу нервов. Фото моей измученной физиономии, сделанной вебкамерой для получения нужных документов прямо в аэропорту, вызвало дружный смех пьяненькой компании россиян, стоявших со мной в очереди в пункте обмена валют. От обиды я чуть не разрыдалась, и уже хотела лететь обратно, но… Раз прилетела, нужно следовать дальше. Получив, наконец-то, вожделенный штамп в паспорте и отыскав свой багаж, я на такси отправилась в небольшой отель неподалеку от аэропорта - в нем мы договорились встретиться нашей небольшой компанией путешественников, прилетавших в Тайланд разными авиарейсами. Было время отдохнуть и собраться с силами – наутро предстояло одолеть последний отрезок пути – добраться до острова Ко Чанг.
Дорога до острова заняла практически полдня – он расположен на расстоянии 315 км от Бангкока, но ехать в уютном микроавтобусе с кондиционером было довольно комфортно. Мы проезжали мимо красочных буддийских храмов, а также мимо многочисленных банановых и каучуковых плантаций. Добыча каучука – это один из видов выгодного бизнеса в Тайланде. Деревья вырастают быстро и плодоносят около 25-ти лет. По истечению этого срока плантация уже непригодна для дальнейшего выращивания каучуконосов, и ее продают под застройку отелей. А бананы в Тайланде высаживают рассадой, совсем как украинцы на своих дачах – помидоры.
Но вот мы добрались до парома. Переправа до острова заняла минут 40, дорога до отеля почти час - узкий горный « серпантин» был загружен транспортом « под завязку» . Еще один спуск - и мы оказались в настоящем раю.
Кокосы здесь растут прямо у моря
Красоту этого места сложно описать словами. Наш отель, вернее, небольшие бунгало в тайском стиле, были расположены прямо в джунглях на берегу моря. Вокруг домиков росли банановые и кокосовые пальмы, созревшие кокосы падали прямо на землю. Созревшая красавица-магнолия роняла в воду плоды и багряные листья, с огромного дерева на берегу коричневыми прядями свисали корни. По деревьям прыгали темно-коричневые белки, на экзотических цветах порхали дивные бабочки. Само же море оказалось просто сказочным – чистый пляж, прозрачная теплая вода, дивные пейзажи вокруг. Так и хочется воскликнуть: « Вау! ! ! Я в раю! »
Остров Ко Чанг - второй по величине остров Таиланда, после Пхукета. Он находится в акватории Тихого океана, на Восточном побережье Сиамского залива. Koh Chang в переводе с тайского языка означает « Остров Слона» . Название свое остров получил благодаря своей форме, которая напоминает голову слона, повернутую в сторону королевства Камбоджа. 80% территории острова покрыто джунглями, туристическая инфраструктура и местные деревеньки расположены вдоль побережья.
Чистые песчаные пляжи, водопады, тропические леса, коралловые рифы здесь просто изумительны - природа острова еще хранит свою первозданную чистоту и свежесть, так как долгое время Ко Чанг находился в стороне от туристического бизнеса. Последние 4 года инфраструктура острова бурно развивается – строятся новые отели, банки, клиники, ночные клубы и т. п. Так что вскоре и самым заядлым тусовщикам, любителям Паттайи, будет весело и на Ко Чанге.
Ну а нам и без особых тусовок скучать не приходилось – развлечений было предостаточно, как дневных, так и ночных.
Будете в Тайланде – обязательно покатайтесь на слонах, получите море удовольствия.
Мадам Эулюн просто прелесть!
Огромное животное степенно следовало по джунглям проторенной тропой, а погонщик слонов, едва говорящий по-английски, показывал нам с подружкой пауков на деревьях. Но вот мы доехали до тенистого водоема, и слезли со слона. Погонщик снял тележку со слона, загнал животное в воду, и нас тоже… Мы со смехом пробирались по скользким острым камням горной речки к месту очередной посадки на слона, стараясь не упасть и не вступить в слоновью « мину» , коих вокруг было превеликое множество. С грехом пополам взгромоздившись голую спину животного, мы затихли в ожидании. Ожидать долго не пришлось – слон, а вернее слониха, « мадам Эулюн» , как нам представил ее погонщик, громко зарокотала и наваляла кучу прямо в воду. Погонщик нисколько не смутился, схватил « слоновью неожиданность» голыми руками и зашвырнул подальше в кусты, а плавающие катяхи попросту разогнал палкой. Мадам Эулюн встала, вошла в озеро, присела… и стала поливать нас водичкой из хобота. Слониха купала нас, а мы ее – поливали ее водой из ладоней. Процесс проходил очень весело – мадам Эулюн фыркала и рокотала, мы с подружкой крутились на ее спине, как обезьяны и ржали, как кони. Но вот время купания закончилось - пора возвращаться. По дороге обратно погонщик « втюхал» нам по баснословной цене пару подвесок из слоновой кости, расщебетался еще больше, показал паучьих маму и папу и сделал вполне приличную фото-сессию. Спасибо ему и мадам Эулюн!
Так же мы посетили необитаемые острова, вокруг которых можно поплавать с маской и трубкой и полюбоваться подводными красотами. Добирались до места на катере, который делал три остановки возле рифов и островков. Поначалу я никак не могла справиться с плавательным инвентарем – зажеванная туристами общественная трубка пропускала воду, маска нещадно давила. Вывод: хотите получить удовольствие от созерцания морских ежей – берите с собой проверенные приспособления. Второй остров оказался не таким уж и необитаемым: в джунглях « маячила» новостройка – сортир « веселенького» зеленого цвета, по берегу бродила белая курица. А невдалеке на каменистом берегу виднелся маленький храм. Это оказался тайский храм плодородия – на алтаре и возле входа стояли статуи петухов и курочек, а так же многочисленные деревянные фаллосы различных размеров. Туристы с удовольствием фотографировались со всеми этими красотами, а русские путешественники обозвали это дивное строение простенько и пошловато « Писькин дом» .
Обитатели " необитаемого" острова посреди в Сиамском заливе
Но вот пора прощаться и с храмом плодородия, и с белой курицей – мы едем на третий остров. Тут уже мои друзья помогли мне правильно надеть маску и трубку, и я смогла нормально поплавать возле рифов, и даже покормить рыбок. Рыбки « слетаются» на булочку большой стаей, выхватывают угощение из рук, а когда булка заканчивается, начинают покусывать « кормильца» , требуя еще еды. Пришлось подплыть поближе к рифам и созерцать морских ежей - они « вели» себя спокойнее, колыхали длинными иглами и косились на проплывающих туристов ярко-оранжевыми люминесцентными глазками. Наши гиды-тайцы тоже давали подводное « представление» - ныряли глубоко в воду и пускали изо рта воздушные кольца. Некоторые туристы пытались им подражать, но не особо успешно, зато все повеселились.
Будем плавать с маской!
После таких приключений не мешало бы и подкрепиться – местная кухня просто изумительна. Желающим похудеть советую себя сдерживать, хоть это и нелегко – тайские блюда весьма разнообразны и вкусны, а попробовать хочется все-все-все. Королевские креветки, рыба, гребешки, кукуруза и картошка, приготовленные на барбекю, супы со стеклянной вермишелью, креветками и кокосовым молоком, курица и морепродукты, тушеные в томатном соусе с орешками кешью и овощами, шейки и свежевыжатые соки-фреш из экзотических фруктов – и это далеко не полный перечень всех яств и лакомств, предлагаемых тайским меню. На счет излишней остроты блюд можно не волноваться - если сказать официанту волшебную фразу « но спейси» (без специй) - вам принесут вполне « европейскую» на вкус еду. А если вам тайская пища « западет» в душу, то в одном из гламурных ресторанов Ко Чанга можно даже взять мастер-класс у шеф-повара по приготовлению национальных блюд.
Коварные тайские яства. Хотите сохранить стройную фигуру- особо не налегайте!
Шопинг в Тайланде может довести до истерики любую модницу. В Бангкоке есть специальный квартал для совершения покупок, но и на Ко Чанге можно приобрести множество обновок. Штапельные и марлевые парео всевозможных расцветок, юбки, брюки в « слонятках» , котоновые вареные футболки с красивыми принтами, платья, сумочки, украшения, летняя обувь, сумки – прямо глаза разбегаются. И стоит все это неприлично дешево – в среднем на 70 долларов США можно полностью « затариться» летней одеждой, как походной, так и гламурной, а еще на 50 долларов накупить сувениров для друзей и родственников. Тайские безделушки – колокольчики, стаканчики, зеркальца и т. п. – своей красотой вызвали у моего окружения на родине бурю восторга, и тут же меня огорошили вопросом: « Почему так мало привезла? »
Мало, мало… Так что же мне из-за вас, родные вы мои, в ночные клубы не ходить? Дискотеки на Ко Чанге пока еще малочисленны, но они есть. Жизнь на улицах острова замирает к 11 вечера, и в это время желающие продолжить веселье и любители потанцевать стекаются к ночным заведениям. Музыка на тайских дискотеках вполне европейская, как и в наших ночных клубах. Только под утро ди-джеи ставят тайские современные шлягеры, и под приятные спокойные мелодии дружно подпевают уставшие за ночь бармены, официанты и местные жители.
Вечер в рок-кафе на пляже Банг Бао. А это у них люстры такие...
Коктейли в тайских барах очень вкусные, украшают их настоящими орхидеями. Можно взять « ведерко» с коктейлем из водки, колы и льда – на вкус как помои, но по такой жаре вполне нормально. « Ведерко» с ручкой – хватаешь его и вперед на танцпол, « колбаситься» . Только нужно иногда под ноги смотреть, чтобы не наступить на праздношатающуюся собаку и не отдавить ей хвост.
Тайские собачаны
Собаки отираются на Ко Чанге везде – на пляжах, в магазинах, в кафешках. Особой агрессии они не проявляют, тайцы их не бьют и не гоняют. Но подкармливать животных во время еды в ресторане запрещено, более того, устрашающие надписи на транспарантах предупреждают и том, что укушенного собакой туриста еще и оштрафуют.
Коты Ко Чанга
Практически в каждом ресторанчике живут и коты – худые, жилистые и злобные. Днем они охотятся на мелких ящериц, вечером нагло дрыхнут на барных стойках. Ящерицы в Тайланде по вечерам исполняют роль бабочек, летящих на свет – снуют по потолкам и залезают в светильники. А с наступлением темноты джунгли наполняются особыми ночными звуками – оглушительно поют цикады, громко кричит варан « туки-туки» , под потолком кто-то шумно возится и дерется. Не знаю, кто это был, но спать мешал - утром хотелось искупаться в море, пока еще не очень жарко, чтобы не обгореть. К слову, солнцезащитные средства лучше покупать местные – они более адаптированы к местным условиям, привезенные же с собой кремы от жгучего тайского солнца практически не защищают.
И вот близится время моего отъезда на родину, нужно возвращаться в Бангкок. Мой авиарейс стартовал рано утром, поэтому мне пришлось попрощаться с ласковым берегом Сиамского залива, и за сутки до вылета выехать с острова Ко Чанг.
До отеля возле аэропорта я добралась без приключений, выспалась, а вечером съездила прогуляться по вечернему Бангкоку. Особого удовольствия от прогулки я не получила – узкие тротуары прогулочного квартала были загромождены торговыми палатками, передвижными барами и запружены людьми. Душно, жарко, людно и неприятно. Я купила пару сувениров, выпила шейк в симпатичном ресторанчике с живой музыкой и вернулась в отель. Подумала – сейчас высплюсь хорошенько, и утречком домой.
Да не тут-то было! Среди ночи мне пришло сообщение от моего тур-оператора из Запорожья о том, что мой авиабилет (кстати, оплаченный) аннулирован - в системе стоит отказ вылета. Пришлось среди ночи проситься на ресепшен посидеть в интернете – оговаривать дальнейшие действия с тур-агентом. Моя тур-агент всю ночь искала мне подходящий рейс, а я томилась в ожидании. Наутро меня выставили из отеля со словами « Not have room» (нет мест), но, глянув на мою скисшую физиономию, решили помочь – предложили перебраться в другой отель.
В новом отеле было получше)))
В новом отеле было получше)))
Пришлось согласиться – поиск билетов на родину грозил затянуться. Я переехала в более комфортабельную гостиницу, с бассейном, круглосуточным интернетом и прочими благами цивилизации. Билеты на самолет мне вскоре забронировали – на поздний вечер следующего дня. И эта неожиданная отсрочка вылета дала мне возможность посетить еще одно уникальное по своей красоте место - Большой Королевский дворец в Бангкоке.
Птица счастья, принеси мне этого счастья побольше!
Большой Королевский дворец - это одновременно и религиозная святыня Таиланда, и исторический памятник, и музей под открытым небом, в котором выставлено все самое впечатляющее, что создано руками человека. По его территории можно бродить часами, восхищенно рассматривая красивейшие храмы, статуи, деревья и цветы. Все запомнить и даже обойти с первого раза невозможно, выматывает жара и обилие измученных красотами туристов. Но в храм Золотого Будды я попала, и даже загадала желание… Сфотографировалась с золотой птицей счастья и с юным солдатиком, невозмутимо стоявшим на 40-градусной жаре в полной амуниции, а также посетила музей текстиля. В музее текстиля царила приятная прохлада, экспонировались богато разукрашенные платья и костюмы, в которых щеголяли члены императорской семьи и тайские оперные дивы. Так же с интересом я просмотрела короткий видеофильм, в котором был показан процесс изготовления шелковых тканей – от выращивания гусениц, сбора коконов, вымачивания и покраски ниток и т. п. до получения готового полотна.
А на выходе из музея ко мне прицепился настырный уличный торговец с просьбой купить у него кулончик с фигуркой Будды. Цену при этом загнул неприличную – 300 бат (10 долларов) за штуку. Я кинулась наутек, торговец не отставал. Пришлось купить кулончик, сбив цену втрое. Мы расстались, довольные друг другом, и тут я поняла, что без поездки в гости к Будде мне бы не удалось покинуть Бангкок.
Домой я добралась уже без особых приключений. В самолет меня благополучно впустили и довезли до места назначения, а расходы на оплату отеля из-за вынужденного переноса рейса обещали возместить.
А солнечный Тайланд навсегда останется в моем сердце. Хочется туда возвращаться еще и еще, и возможно, не одной, а с любимым и любящим мужчиной. На острове Ко Чанг есть место, где проводят свадебные обряды. Мы с моими попутчицами, ставшими мне хорошими подругами, посетили его, и каждая из нас загадала сокровенное желание. Может, все получится? Ведь мечты сбываются, это факт.
Podró ż do Tajlandii
Jedną z cech tej podró ż y są niezależ ne podró ż e. Znajomych podró ż nikó w - dziewczyny z Rosji - znalazł em w Internecie na specjalnej stronie. Ustaliwszy termin wyjazdu i powrotu, postanowiliś my spró bować samodzielnie dotrzeć do miejsca wypoczynku, nie korzystają c z usł ug biur podró ż y. Po zarezerwowaniu przez Internet niezbę dnych hoteli i transferó w zaczę liś my pakować się do podró ż y. W koń cu musiał em przenieś ć się z zimy na lato i nie odważ ył em się powierzyć wyboru garderoby sieciom społ ecznoś ciowym. Jak jednak i zakup biletó w lotniczych. Kupił em bilety lotnicze z biura podró ż y - chciał em chociaż trochę gwarancji, ż e wsadzą mnie do samolotu i jak się pó ź niej okazał o, ta decyzja okazał a się bardzo sł uszna.
Dotarcie z Zaporoż a do Bangkoku zaję ł o mi prawie dwa dni – mó j lot samolotem rozpoczą ł się z Doniecka z przesiadką w Moskwie. Po ponad 8 godzinach marynowania w Szeremietiewie w koń cu wsiadł em do samolotu do stolicy Tajlandii. Prawie 10-godzinny lot był zabawny i hał aś liwy - wielu pasaż eró w lotu, gł ó wnie Rosjanie, w cią gu kilku godzin upił o się w ś mietniku, gł oś no rozmawiał o, przeklinał o itp. I to pomimo tego, ż e na pokł adzie nie serwowano alkoholu. samolot pasaż erski. W menu przekazanym nam przez stewardesy pisano tak: „W celu poprawy jakoś ci obsł ugi lotniczej linia lotnicza nie oferuje napojó w alkoholowych pasaż erom na rejsach Moskwa-Bangkok, Moskwa-Phuket oraz Moskwa-Pekin”. Podobnie jak Buł hakow: „Nie oferuj piwa Sharikovowi”. Ale mił oś nicy mocnych napojó w wcale nie byli zawstydzeni - „zaopatrzyli się ” we wszystko, czego potrzebowali w sklepach bezcł owych, a niektó rzy z nich już dokł adnie „wyskubali” przed lotem. Jeden nieszczę sny podró ż nik został nawet usunię ty z lotu - pijany mę ż czyzna zaczą ł wś ciekać się i drę czyć stewardesę , wyprowadzono go z samolotu, zabrano bagaż i zostawiono w Moskwie.
Droga na wyspę zaję ł a prawie pó ł dnia - znajduje się ona w odległ oś ci 315 km od Bangkoku, ale wygodnie był o podró ż ować wygodnym klimatyzowanym minibusem. Mijaliś my kolorowe buddyjskie ś wią tynie, a takż e liczne plantacje bananó w i kauczuku. Wydobycie gumy to jeden z rodzajó w dochodowego biznesu w Tajlandii. Drzewa rosną szybko i owocują przez okoł o 25 lat. Po tym okresie plantacja nie nadaje się już do dalszej uprawy roś lin kauczukowych i jest sprzedawana pod rozbudowę hoteli. A banany w Tajlandii sadzone są sadzonkami, tak jak Ukraiń cy sadzą pomidory w swoich daczach.
Ale teraz dotarliś my do promu. Przeprawa na wyspę trwał a okoł o 40 minut, droga do hotelu trwał a prawie godzinę - wą ska gó rska "serpentyna" był a zał adowana transportem "do gał ek ocznych". Jeszcze jedno zejś cie - i znaleź liś my się w prawdziwym raju.
Kosy rosną tu nad samym morzem
Pię kno tego miejsca trudno opisać sł owami. Nasz hotel, a wł aś ciwie mał e bungalowy w tajskim stylu, poł oż ony był w dż ungli nad brzegiem morza. Wokó ł domó w rosł y palmy bananowe i kokosowe, dojrzał e kokosy spadał y bezpoś rednio na ziemię . Dojrzał a pię knoś ć magnolii wrzucił a do wody owoce i szkarł atne liś cie, korzenie zwisał y brą zowymi pasmami z ogromnego drzewa na brzegu. Mię dzy drzewami skakał y ciemnobrą zowe wiewió rki, cudowne motyle trzepotał y na egzotycznych kwiatach. Samo morze okazał o się po prostu bajeczne - czysta plaż a, czysta, ciepł a woda, cudowne krajobrazy dookoł a. To sprawia, ż e chcę powiedzieć : „Wow! ! ! Jestem w raju! »
Koh Chang to druga co do wielkoś ci wyspa w Tajlandii po Phuket. Znajduje się na Oceanie Spokojnym, na wschodnim wybrzeż u Zatoki Tajlandzkiej. Koh Chang oznacza po tajsku „Wyspę Sł onia”. Wyspa otrzymał a swoją nazwę ze wzglę du na swó j kształ t, któ ry przypomina gł owę sł onia zwró coną w stronę kró lestwa Kambodż y. 80% wyspy pokrywa dż ungla, infrastruktura turystyczna, a lokalne wioski poł oż one są wzdł uż wybrzeż a.
Czyste piaszczyste plaż e, wodospady, tropikalne lasy, rafy koralowe są tu po prostu niesamowite - przyroda wyspy wcią ż zachowuje swoją pierwotną czystoś ć i ś wież oś ć , ponieważ Koh Chang od dawna jest z dala od turystycznego biznesu. W cią gu ostatnich 4 lat infrastruktura wyspy szybko się rozwijał a - powstają nowe hotele, banki, kliniki, kluby nocne itp. Tak wię c wkró tce najbardziej zapaleni imprezowicze, mił oś nicy Pattaya, bę dą się dobrze bawić na Koh Chang .
Có ż , nie musieliś my się nudzić nawet bez specjalnych imprez – był o mnó stwo rozrywki, zaró wno w dzień , jak i w nocy.
Jeś li jesteś w Tajlandii, koniecznie jeź dzij na sł oniach i baw się dobrze.
Pani Eulyun po prostu ś liczny!
Odwiedziliś my takż e niezamieszkał e wyspy, wokó ł któ rych moż na pł ywać z maską i fajką oraz podziwiać podwodne pię knoś ci. Dopł ynę liś my na miejsce ł odzią , któ ra zatrzymał a się na trzy przystanki w pobliż u raf i wysepek. Począ tkowo w ż aden sposó b nie mogł em sobie poradzić ze sprzę tem do pł ywania – przeż uta przez turystó w rura publiczna przepuszczał a wodę , maska prasowana bezlitoś nie. Wniosek: jeś li chcesz cieszyć się kontemplacją jeż owcó w, zabierz ze sobą sprawdzony sprzę t. Druga wyspa okazał a się nie tak niezamieszkana: w dż ungli „pojawił się ” nowy budynek - toaleta w „wesoł ym” zielonym kolorze, wzdł uż brzegu wę drował biał y kurczak. A niedaleko, na skalistym brzegu, widać był o mał ą ś wią tynię . Okazał o się , ż e jest to tajska ś wią tynia pł odnoś ci – na oł tarzu i przy wejś ciu znajdował y się posą gi kogutó w i kur, a takż e liczne drewniane fallusy ró ż nej wielkoś ci. Turyś ci chę tnie robili zdję cia z tymi wszystkimi pię knoś ciami, a rosyjscy podró ż nicy nazywali ten cudowny budynek po prostu i wulgarnie „Domem Piskina”.
Mieszkań cy „niezamieszkanej” wyspy poś rodku Zatoki Tajlandzkiej
Ale teraz czas poż egnać się zaró wno ze ś wią tynią pł odnoś ci, jak i biał ym kurczakiem – jedziemy na trzecią wyspę . Tutaj moi przyjaciele pomogli mi prawidł owo zał oż yć maskę i fajkę , mogł em normalnie pł ywać w pobliż u raf, a nawet karmić ryby. Ryby „gromadzą się ” do buł ki w duż ym stadku, chwytają smakoł yk z rą k, a kiedy buł ka się koń czy, zaczynają gryź ć „ż ywiciela” domagają cego się wię cej jedzenia. Musiał em podpł yną ć bliż ej raf i kontemplować jeż owce – „zachowywał y się ” spokojniej, wymachiwał y dł ugimi igł ami i krzywo patrzył y na przejeż dż ają cych turystó w jaskrawymi pomarań czowymi ś wiecą cymi oczami. Nasi tajscy przewodnicy ró wnież dali podwodny "wystę p" - zanurzyli się gł ę boko w wodzie i wypuszczali powietrze z ust. Niektó rzy turyś ci pró bowali je naś ladować , ale niezbyt skutecznie, ale wszyscy dobrze się bawili.
Pó jdź my pł ywać z maską !
Po takich przygodach nie zaszkodzi odś wież yć się – tutejsza kuchnia jest po prostu niesamowita. Tym, któ rzy chcą schudną ć , radzę powstrzymać się , choć nie jest to ł atwe - dania tajskie są bardzo ró ż norodne i smaczne, a chcę spró bować wszystkiego, wszystkiego, wszystkiego. Grillowane krewetki kró lewskie, ryby, przegrzebki, kukurydzę i ziemniaki, zupy ze szklanym makaronem, krewetkami i mlekiem kokosowym, kurczak i owoce morza duszone w sosie pomidorowym z orzechami nerkowca i warzywami, szyjkami i ś wież o wyciskanymi sokami z egzotycznych owocó w - a to nie jest peł na lista wszystkich dań i przysmakó w oferowanych przez tajskie menu. Nie musisz się martwić o nadmierną ostroś ć potraw - jeś li powiesz kelnerowi magiczne zdanie "ale kosmos" (bez przypraw) - otrzymasz cał kowicie "europejski" smak jedzenia. A jeś li tajskie jedzenie „zapadnie” w twoją duszę , to w jednej z efektownych restauracji na Koh Chang moż esz nawet wzią ć udział w mistrzowskiej klasie gotowania potraw narodowych od szefa kuchni.
Podstę pne dania kuchni tajskiej. Jeś li chcesz zachować szczupł ą sylwetkę , nie pochylaj się za bardzo!
Zakupy w Tajlandii mogą wywoł ać histerię u każ dej fashionistki. Bangkok ma specjalną dzielnicę handlową , ale Koh Chang ma też wiele nowych rzeczy do kupienia. Pareo ze zszywek i gazy w ró ż nych kolorach, spó dnice, spodnie w „ł ydkach sł onia”, t-shirty ze spranej baweł ny z pię knymi nadrukami, sukienki, torebki, biż uteria, letnie buty, torebki – oczy biegną prosto. A wszystko to jest nieprzyzwoicie tanie – ś rednio za 70 dolaró w moż na cał kowicie zaopatrzyć się w letnie ubrania, zaró wno turystyczne, jak i efektowne, a za kolejne 50 dolaró w kupić pamią tki dla przyjació ł i krewnych. Tajskie drobiazgi - dzwoneczki, filiż anki, lusterka itp. - wywoł ał y burzę zachwytu w moim ś rodowisku w mojej ojczyź nie i od razu zaskoczył o mnie pytanie: „Dlaczego przywiozł am tak mał o? »
To nie wystarczy, to nie wystarczy. . . Dlaczego wię c nie miał bym chodzić do nocnych klubó w z twojego powodu, moi drodzy? Dyskoteki na Koh Chang są wcią ż nieliczne, ale istnieją . Ż ycie na ulicach wyspy zatrzymuje się o godzinie 23:00, ao tej godzinie ci, któ rzy chcą kontynuować zabawę i mił oś nicy tań ca gromadzą się w nocnym ż yciu. Muzyka w tajskich dyskotekach jest doś ć europejska, podobnie jak w naszych nocnych klubach. Dopiero o poranku DJ-e puszczają nowoczesne tajskie hity, a zmę czeni nocą barmani, kelnerzy i miejscowi ś piewają do przyjemnych, spokojnych melodii.
Wieczó r w rockowej kawiarni na plaż y Bang Bao. I mają takie ż yrandole. . .
Koktajle w tajskich barach są bardzo smaczne, ozdobione są prawdziwymi orchideami. Moż esz wzią ć „wiadro” z koktajlem wó dki, coli i lodu – smakuje jak pomyje, ale w tym upale to cał kiem normalne. „Wiaderko” z rą czką – chwyć i kieruj się na parkiet, „kieł basa”. Tylko czasami trzeba zajrzeć pod nogi, ż eby nie nadepną ć na wł ó czą cego się psa i nie zmiaż dż yć mu ogona.
Tajskie psy
Psy są wszę dzie na Koh Chang – na plaż ach, w sklepach, w kawiarniach. Nie wykazują duż ej agresji, Tajowie ich nie biją ani nie gonią . Zabrania się jednak karmienia zwierzą t podczas jedzenia w restauracji, ponadto przeraż ają ce napisy na transparentach ostrzegają , ż e turysta pogryziony przez psa ró wnież zostanie ukarany grzywną .
Koty z Koh Chang
Prawie w każ dej restauracji są koty — chude, ż ylaste i zł oś liwe. W dzień polują na mał e jaszczurki, wieczorem bezczelnie ś pią na ladach barowych. Jaszczurki w Tajlandii wieczorami peł nią rolę motyli wlatują cych w ś wiatł o - biegają po sufitach i wspinają się do lamp. A wraz z nadejś ciem ciemnoś ci dż ungla wypeł nia się specjalnymi nocnymi dź wię kami - ogł uszają co ś piewają cykady, gł oś no krzyczy jaszczurka „tuki-tuki”, ktoś hał aś liwie bawi się i walczy pod sufitem. Nie wiem kto to był , ale przeszkadzał o mi to w zasypianiu - rano chciał em popł ywać w morzu, pó ki jeszcze nie był o bardzo gorą co, ż eby się nie poparzyć . Swoją drogą , kremy przeciwsł oneczne lepiej kupować lokalnie – są one bardziej przystosowane do lokalnych warunkó w, natomiast przywiezione ze sobą kremy praktycznie nie chronią przed palą cym tajskim sł oń cem.
A teraz zbliż a się czas mojego wyjazdu do ojczyzny, muszę wracać do Bangkoku. Mó j lot rozpoczą ł się wcześ nie rano, wię c musiał em poż egnać się z ł agodnym wybrzeż em Zatoki Tajlandzkiej i opuś cić wyspę Koh Chang dzień przed wylotem.
Do hotelu przy lotnisku dotarł em bez incydentó w, spał em dobrze, a wieczorem poszedł em na spacer po wieczornym Bangkoku. Spacer nie sprawiał mi wiele przyjemnoś ci - wą skie chodniki dzielnicy spacerowej był y zawalone straganami, ruchomymi barami i zatł oczone ludź mi. Duszno, gorą co, tł oczno i nieprzyjemnie. Kupił em kilka pamią tek, wypił em shake'a w mił ej restauracji z muzyką na ż ywo i wró cił em do hotelu. Pomyś lał em - teraz bę dę spał dobrze, a rano pó jdę do domu.
Tak, nie był o go tam! W ś rodku nocy otrzymał em wiadomoś ć od mojego touroperatora z Zaporoż a, ż e mó j bilet lotniczy (nawiasem mó wią c, opł acony) został anulowany - w systemie jest odmowa wyjazdu. Musiał em poprosić w recepcji w ś rodku nocy, ż eby posurfować po Internecie - omó wić dalsze dział ania z biurem podró ż y. Moje biuro podró ż y spę dził o cał ą noc na szukaniu dla mnie odpowiedniego lotu, a ja marniał am w oczekiwaniu. Nastę pnego ranka wyrzucili mnie z hotelu ze sł owami „Nie mam pokoju” (brak miejsc), ale patrzą c na moją kwaś ną minę , postanowili pomó c - zaproponowali przeprowadzkę do innego hotelu.
Nowy hotel był lepszy)))
Nowy hotel był lepszy)))
Musiał em się zgodzić – poszukiwanie biletó w do mojej ojczyzny groził o opó ź nieniem. Przeniosł em się do wygodniejszego hotelu, z basenem, cał odobowym Internetem i innymi dobrodziejstwami cywilizacji. Wkró tce zarezerwowano dla mnie bilety lotnicze - na pó ź ny wieczó r nastę pnego dnia. I to niespodziewane opó ź nienie w odjeź dzie dał o mi moż liwoś ć odwiedzenia kolejnego miejsca o wyją tkowej urodzie – Wielkiego Pał acu Kró lewskiego w Bangkoku.
Ptaku szczę ś cia, przynieś mi wię cej tego szczę ś cia!
Wielki Pał ac Kró lewski to zaró wno religijne sanktuarium Tajlandii, jak i zabytek historyczny oraz skansen, któ ry prezentuje wszystkie najbardziej imponują ce rzeczy stworzone przez ludzkie rę ce. Moż na godzinami wę drować po jego terenie podziwiają c najpię kniejsze ś wią tynie, posą gi, drzewa i kwiaty. Nie moż na wszystkiego zapamię tać , a nawet obejś ć się po raz pierwszy, upał i obfitoś ć wyczerpanych pię knoś ciami turystó w są wyczerpują ce. Ale dotarł em do Ś wią tyni Zł otego Buddy, a nawet zł oż ył em ż yczenie… Zrobił em zdję cie ze zł otym ptakiem szczę ś cia i mł odym ż oł nierzem stoją cym spokojnie w 40-stopniowym upale w peł nej amunicji, a takż e zwiedził em muzeum tekstylió w . Muzeum tekstylió w był o przyjemnie chł odne, prezentują c bogato zdobione sukienki i kostiumy noszone przez czł onkó w rodziny cesarskiej i tajskich diw operowych. Z zainteresowaniem obejrzał am też kró tki film wideo, któ ry ukazywał proces wytwarzania jedwabnych tkanin - od wzrostu gą sienic, zbierania kokonó w, moczenia i farbowania nici itp. , po otrzymanie gotowej tkaniny.
A przy wyjś ciu z muzeum przytulił się do mnie uparty sprzedawca uliczny z proś bą o kupienie od niego wisiorka z figurką Buddy. W tym samym czasie odrzucił cenę nieprzyzwoitą - 300 bahtó w (10 USD) za sztukę . Uciekł em, kupiec nie pozostał w tyle. Musiał em kupić wisiorek, trzykrotnie obniż ają c cenę . Rozstaliś my się , zadowoleni ze siebie, a potem zdał em sobie sprawę , ż e bez wycieczki do Buddy nie był bym w stanie opuś cić Bangkoku.
Dotarł em do domu bez wię kszych przygó d. Został em bezpiecznie wpuszczony do samolotu i zabrany do celu, a oni obiecali zwrot kosztó w opł acenia hotelu z powodu przymusowego przeniesienia lotu.
A sł oneczna Tajlandia na zawsze pozostanie w moim sercu. Chciał abym tam wracać raz za razem i moż e nie sama, ale z ukochanym i kochają cym mę ż czyzną . Na wyspie Koh Chang znajduje się miejsce, w któ rym odbywają się ceremonie ś lubne. Moi towarzysze, któ rzy stali się dla mnie dobrymi przyjació ł mi, a ja odwiedził em go i każ dy z nas zł oż ył sekretne ż yczenie. Moż e wszystko się uł oż y? W koń cu marzenia się speł niają , to fakt.