Продолжение,
Часть 1 тут.
Часть 2 тут.
Хоть мы и приехали к океану,
Природное золото океана
чтобы загорать и заниматься ничегонеделанием, в таком режиме нас хватило на один день. Уже на следующий день мы запланировали пеший поход до ближайшего поселка Азейнаш до Мар.
Азейнаш до Мар
Поселок этот мелькает почти во всех туристических проспектах.
Питьевой фонтан в поселке Азейнаш до Мар
Поселок очень фотогеничный, хотя и микроскопический.
Но самое главное, чем привлекают сюда туриста, так это океаническим бассейном, который при шторме заливается волнами, вода в нем прогревается и можно плавать, независимо от погоды. Развенчиваем еще один туристический миф! Бассейн существует, но первое, что бросается в глаза, когда смотришь на него с высоты, что-то слишком много песка в бассейне. Спустившись, понимаешь, что бассейн глубиной чуть выше колена в самом глубоком месте.
"Глубокий" океанический бассейн в Азейнаш до Мар
Там не то, чтобы плавать, там взрослому человеку даже присесть негде. Плюс местные жители купают там своих собачек. Поэтому с детками я бы тоже не рекомендовала. Все-таки вода не проточная. Но, как место для фотосессии, и поселок, и пляж очень даже симпатичные!
Пляж поселка Азейнаш до Мар
Вдоль побережья к поселку проложена мощеная камнем дорожка, правда, сейчас там проводятся ремонтные работы, официально проход закрыт. Но кто ж нас остановит?
Погода на океане часто меняется. Уже нет того устойчивого тепла в +30 градусов. Достаточно ветрено. Временами приносит дождик.
Впереди воскресенье. Люди, наверняка, поедут из Лиссабона к океану. А не махнуть ли нам, в реверсном режиме, в Лиссабон? Мысль понравилась нам обоим. И оказалась очень даже разумной.
Сложности в том, чтобы добраться до Лиссабона, в общем-то, нет.
Автобус от нашего отеля приходит на станцию Синтра Портелла, там сразу же садимся на электричку до вокзала Россио,
Вокзал Россио
если нужно в центр города, или на электричку до вокзала Ориенти, если нужно в аэропорт. Время отправления, пункт назначения, номер пути – всё указано на табло.
Электрички ходят круглосуточно и часто, даже в выходные дни, с перерывом 7-15 минут.
Тут нужно сделать лирическое отступление: реальное расписание автобусов в Синтре не всегда соответствует тому, что вывешено на остановках, и тому, что опубликовано на сайте компании. В указанное время автобус может и не появиться, придется дожидаться следующего, а может, и следующего за ним. Поэтому, если вы, как и мы, поселились в поселке на океане, а ехать вам нужно в Лиссабон, выходите заранее. Намного заранее.
В день нашего отъезда домой, например, не пришло сразу два автобуса, указанных в расписании. Мы смогли сесть только на третий, который появился часа через полтора. Хорошо, что времени было с большим запасом.
Это касается пригородных автобусов Синтры.
Электричка же ходит по расписанию, как часики. Вагоны чистые, достаточно комфортные.
Пригородные электрички Лиссабона
Название следующей остановки горит на световом табло.
Но бывает, что табло показывает явно не то, что надо, а голосовое сообщение звучит достаточно поздно, когда дверь уже открылась. Как говорится, кто не успел – тот опоздал.
На всякий случай лучше сверяться со схемой станций, расположенной над каждой дверью, как в вагоне метро.
В Лиссабоне действует единая карта для проезда в общественном транспорте.
Очень удобно: кладете на карточку денежный депозит (от 3 до 40 евро), и используете карточку на любом транспорте Лиссабона, включая фуникулёры, автобусы, трамваи, электрички в Кашкайш и Синтру, лифт Санта Жушта, паром через Тежу
Река Тежу, мост 25 апреля, статуя Христа спасителя
Не надо искать кассы, стоять в очереди, покупать билеты.
Просто прикладываете карточку к валидатору при входе в транспорт, как на турникетах в метро. При этом с карточки списывается стоимость одной поездки.
(подробнее можно ознакомиться на сайтах, посвященных транспорту Лиссабона).
К примеру, очень удобно добираться из аэропорта Лиссабона в Синтру.
Железнодорожный вокзал в Синтре
Вход в метро находится прямо в здании аэропорта, там же в вестибюле метро в автоматах покупается эта транспортная карточка. Рядом с автоматами дежурят сотрудники метро, с бейджами, которые помогут купить карточку и заправить ее деньгами, либо поездками.
Всего через три остановки – выход на вокзал Ориенте, станция метро Ориенте находится прямо в здании вокзала, поднимаетесь на 4й этаж, на котором находится платформа электрички, садитесь на поезд, и через 40 минут вы в Синтре.
Но будьте внимательны: на станциях не всегда есть турникеты с валидаторами, как в метро.
Например, на вокзале Ориенте валидаторы расположены перед эскалатором, ведущем на платформу электрички. Такие небольшие, малозаметные столбики. Дальше ни перед входом на платформу, ни на самой платформе, ни в поезде их нет.
В день нашего приезда в Лиссабон, на вокзале Ориенте, мы метались в поисках валидатора по платформе и вагонам, пока громко, по-английски, не спросили в толпу: «Где валидатор?» И тут же нашелся добрый человек, который сказал: «Спуститесь обратно вниз по лестнице, он там. И не волнуйтесь, у вас еще 5 минут до отправления».
Не садитесь в транспорт, не приложив карту к валидатору. Стоимость штрафа составляет 100 кратную стоимость билета (от 150 до 220 евро). Контролеры, особенно в электричках, ходят часто.
Контролер прикладывает вашу карту к своему карману, где у него спрятан контрольный валидатор. Если карман радостно пискнул – всё в порядке. Если злобно затрещал и загорелся красным – придется платить штраф.
Нельзя одной картой оплатить проезд двух людей по очереди, каждый пассажир обязан иметь собственную транспортную карту.
Позавтракав пораньше, идем на остановку автобуса.
Действительно, и в автобусе, и в вагоне электрички в направлении Лиссабона в воскресенье было достаточно свободно. Весь народ ринулся на океан. Примерно через час мы были уже в Лиссабоне на площади Россио.
Лиссабон… Как много в этом слове! Как нам туда хотелось! И вот оно, мы здесь.
Вид на замок Святого Георгия и лифт Санта Жушта
Начинаем осмотр с вокзала Россио. Этот вокзал находится в самом центре города, и по виду сразу и не скажешь, что это здание вообще вокзал. Он больше напоминает театр или дворец.
Вокзал Россио
Раньше это был центральный вокзал Лиссабона, а теперь оттуда идут только электрички на Синтру.
Фасад, как и полагается, выполнен в стиле мануэлино.
Широкие входные арки, ажурная балюстрада крыши и прочие декоративные элементы.
С вокзала Россио когда-то отправлялся легендарный «Южный экспресс», роскошный поезд с комфортабельными купе, соединяющий две столицы: Лиссабон и Париж. Он находился в пути всего 34 часа. В конце XI X начале XX века это был самый быстрый способ передвижения.
Рядом с вокзалом Россио расположена красивая большая площадь Реставраторов (Восстановителей). На ней установлен обелиск,
на котором выбиты имена и даты, связанные с восстановлением независимости Португалии от Испании. Проходим через нее и попадаем на площадь Россио. Как ни странно, но площадь Россио находится чуть в стороне от вокзала с одноименным названием.
Лиссабон, площадь Россио
Мы посетили Лиссабон в самое красивое время, время цветения деревьев жакаранды. Это дерево было завезено сюда из Бразилии и прекрасно прижилось. Красивое сиреневое цветение жакаранды присутствует на всех площадях и скверах Лиссабона. Начинает цвести жакаранда в конце мая и цветет почти целый месяц.
Площадь Россио имеет древние корни. Когда-то на этом месте римляне устроили ипподром. И с тех пор конфигурация и размеры площади сохранились. В средние века вокруг площади знать отстраивает здания. Это было время географических открытий, город купался в роскоши. Но после землетрясения 1755 года от зданий практически ничего не осталось. Площадь Россио еще не раз перестраивалась. Сейчас площадь интересна своей мозаичной брусчаткой, напоминающей волны. Говорят, у некоторых людей от этого 3D эффекта может даже закружиться голова. Нас миновало.
На площади установлены два бронзовых фонтана, а в центре - монумент 28-му королю Португалии – Дон Педро IV.
В основании монумента расположены четыре женские фигуры: Мудрость, Сила, Справедливость и Умеренность. На счет умеренности можно и поспорить, поскольку за 36 лет жизни у него было 34 ребенка ( и это только те, о которых известно).
С площади Россио мы идем к руинам монастыря Кармелитов, которые оттуда очень хорошо просматриваются.
Вид на монастырь Кармелитов с площади Россио
Монастырь был построен в 1389 году главнокомандующим короля Жуана I, Нуну Алвареш Перейра в честь победы над кастильцами. Позже Нуну пожертвовал монастырю все свое немалое состояние, а затем и вовсе принял монашеский постриг. К сожалению, 1 ноября 1755 года монастырь не выдержал сильных подземных толчков. Его своды обрушились, погребя под собой горожан, пришедших на мессу.
Сейчас в сохранившейся части монастыря расположены казармы Национальной гвардии, а в разрушенной части - музей. Но мы в него не попали, т.к. по воскресеньям он закрыт.
Монастырь соседствует со знаменитым лифтом Санта Жушта,
Лифт Санта Жушта в Лиссабоне
который был построен для удобства горожан, и соединил нижний район Байша
Улочки района Байша в Лиссабоне
с верхним Шиаду, т.к. Лиссабон весь устроен на холмах. Но сейчас лифт - это туристический аттракцион. Местные жители, похоже, им и не пользуются, так как к нему постоянно стоит очередь из туристов. Кстати, по транспортной карточке, проезд на лифте стоит 1.35 евро, а просто разовый билет – 5 евро. Погуляв вокруг монастыря, выходим на площадь Карму в верхнем районе Шиаду. Небольшая площадь сплошь в цветении жакаранды. Посреди площади установлен фонтан Карму
Фонтан на площади Карму в Лиссабоне
в стиле барокко, который раньше являлся единственным источником питьевой воды для близлежащих зданий. А теперь служит украшением площади. Вокруг множество открытых кафе.
Спустившись по атмосферным улочкам района Шиаду,
Улочки района Шиаду
снова выходим к площади Россио, а от нее движемся в сторону площади Фигейра. В переводе – площадь Фигового дерева.
Раньше на этом месте был Королевский госпиталь Всех святых.
После землетрясения 1755 года его постройки были снесены.
Сейчас на площади установлен бронзовый памятник Жуану І, королю Португалии и Алгарве. Когда-то площадь Фигейра была рыночной площадью, но сейчас на ней проходят только временные ярмарки.
С площади Фигейра мы, согласно нашему плану, идем в сторону реки по улице Мадалена, ближней к замку Святого Георгия. На этой улочке по левую руку располагается супермаркет Pingo Doce, а в нем бесплатный лифт на смотровую площадку.
Супермаркет в Лиссабоне с бесплатным лифтом
Поднимаемся на лифте и – весь центр Лиссабона у нас, как на ладони.
Вид на центр Лиссабона со смотровой площадки
На смотровой площадке есть кафе и ресторан для тех, кто хочет насладиться видами города и никуда не торопится. От смотровой площадки можно подняться к Замку Святого Георгия. Мы не стали к нему подниматься, а спустились вниз, прошлись улочками Лиссабона, посмотрели две базилики и Кафедральный собор,
прошлись мимо витрин, сплошь уставленных бутылками Портвейна
любого объема и цены, и по улице Аугушта через Триумфальную арку
Триумфальная арка
вышли на Дворцовую площадь. Она же площадь Коммерции.
Дворцовая площадь Лиссабона
Площадь получила свое название в XVI веке, когда в западной ее части был построен Королевский дворец и королевская библиотека. Посреди площади памятник Дону Жозе I.
Прямо с площади выходим на пристань Двух колонн,
где принимали венценосные делегации, а также прибывали каравеллы с дарами Востока. Что интересно – река Тежу пахнет морем. Люди гуляют по ее набережной, сидят на ступеньках, уходящих в воду. Рядом с пристанью есть даже небольшой пляжик.
Следующим обязательным пунктом нашей программы был район Белем.
Проще всего от набережной туда добраться городской электричкой с вокзала Кайш до Содре. Ехать всего три остановки, около 10 минут.
На третьей остановке выходим и движемся в сторону монастыря Жеронимуш.
Сегодня в сквере проходит национальная ярмарка.
Играет музыка, продают какие-то хэнд мэйд товары, люди наслаждаются теплой и солнечной погодой, устраивают пикники прямо в сквере на траве.
Монастырь Жеронимуш для меня, наверное, является визитной карточкой Лиссабона. Именно с увиденного фото этого монастыря
и родилась моя мечта побывать в Лиссабоне.
Район Белем находится далековато от центра города. Когда-то и монастырь был построен в тихом месте. Можно сказать, на задворках Лиссабона. Сейчас в это трудно поверить, настолько популярный и оживленный этот район.
Набережная района Белем
Именно отсюда уходили каравеллы навстречу неизведанным землям. Доподлинно неизвестно, когда здесь появилась первая молельня, но уже в XV веке здесь была часовня Санта Мария де Белем. Именно в этой часовне провели ночь в молитвах известный мореплаватель Васко да Гама и его команда перед тем, как отправиться в Индию. Морской путь в Индию, открытый Васко да Гамой, озолотил Португалию. И на месте часовни король Мануэль I решил строить монастырь.
Монастырь Жеронимуш в Лиссабоне
Строительство монастыря длилось почти 100 лет. И это самый выдающийся шедевр в стиле мануэлино.
Монастырь Жеронимуш. Южный портал.
Что удивительно, но монастырь выстоял при землетрясении 1755 года. Это одно из немногочисленных зданий, сохранившихся в Лиссабоне с того времени. Вход в собор монастыря абсолютно бесплатный. Посмотреть его нужно обязательно,
Витражи в соборе монастыря Жеронимуш
Посмотреть на удивительную архитектуру внутреннего убранства,
В соборе монастыря Жеронимуш
рассмотреть каменное кружево декора,
увидеть саркофаг Васко да Гама.
Для желающих можно посетить клуатр – внутренний двор, ажурную тенистую галерею монастыря и трапезную. Вход стоит 10 евро. Этот клуатр считается одним из самых красивых в мире.
Сейчас в бывших кельях монастыря Жеронимуш располагаются археологический и морской музеи.
Монастырь Жеронимуш в Лиссабоне, морской музей
А мы движемся дальше по набережной к известной башне Белем. Башня давно стала символом Лиссабона.
Башня Белем в Лиссабоне
Возведенная на небольшом островке посреди реки Тежу, она создавала впечатление, словно парит над водой.
Башня выполняла оборонительную функцию и защищала устье реки Тежу.
Со временем река поменяла свое русло, и башня оказалась практически у самого берега. За свою историю башня успела побывать пороховым складом, тюрьмой и таможней.
Это еще один пример постройки в стиле мануэлино. Говорят, что внутри достаточно аскетично. Мы не смогли попасть вовнутрь. Очередь была довольно большая, а времени оставалось не так и много.
Уставшие, но довольные, движемся в обратном направлении и по дороге осматриваем памятник Первооткрывателям.
Памятник Первооткрывателям на набережной Лиссабона
Он достаточно современный. Был открыт в 1960 м году. На стилизованном носу корабля возвышается фигура принца Генриха Мореплавателя, который держит в руках каравеллу. За ним, по обе стороны каменного паруса, вытянулась процессия из выдающихся португальцев. Всего 32 фигуры. На верх памятника можно подняться на лифте. Говорят, оттуда открывается прекрасный вид на реку и противоположный берег. У подножия памятника огромная мозаика в виде розы ветров.
Этот день был насыщен впечатлениями. Пора двигаться в обратный путь. По дороге приобретаем португальский портвейн и коробочку их фирменных пирожных Паштейш де Ната.
Это будет прекрасным завершением дня.
Успеваем на закат на океане.
Лучи закатного солнца в поселке Прая даш Масаш
Каждый раз не перестаем им восхищаться, ведь каждый раз он разный!
Продолжение здесь
Cią g dalszy,
Czę ś ć.1 tutaj.
Czę ś ć.2 tutaj.
Chociaż dotarliś my do oceanu,
Naturalne zł oto oceanu
na opalanie i lenistwo, w tym trybie starczył o nam na jeden dzień . Nastę pnego dnia zaplanowaliś my wę dró wkę do najbliż szej wioski Azeinash do marca.
Азейнаш до Бер
Wioska ta bł yska prawie we wszystkich turystycznych alejach.
Fontanna do picia w wiosce Azeinash do Mar
Wioska jest bardzo fotogeniczna, choć mikroskopijna.
Ale najważ niejszą rzeczą , któ ra przycią ga tu turystó w, jest basen oceaniczny, któ ry podczas burzy zalewany jest przez fale, woda w nim się nagrzewa i moż na pł ywać bez wzglę du na pogodę . Obalamy kolejny mit turystyczny!
Basen istnieje, ale pierwszą rzeczą , któ ra rzuca się w oczy, gdy spojrzysz na niego z wysokoś ci, jest coś za duż o piasku w basenie. Schodzą c w dó ł , zdajesz sobie sprawę , ż e basen jest w najgł ę bszym miejscu nieco powyż ej kolana.
" Gł ę boki "basen oceaniczny w Azeinash do marca p >
Nie chodzi o pł ywanie, dorosł y nie ma gdzie usią ś ć . Dodatkowo miejscowi ką pią tam swoje psy. Dlatego nie polecam z dzieć mi. Mimo to woda nie pł ynie. Ale jako miejsce na sesję zdję ciową , zaró wno wioska, jak i plaż a są bardzo ł adne!
Plaż a Azeinash do Mar
Wzdł uż wybrzeż a do wioski poł oż ono brukowaną ś cież kę , jednak obecnie trwają tam prace remontowe, przejś cie jest oficjalnie zamknię te. Ale kto nas zatrzyma?
Pogoda w oceanie czę sto się zmienia. Nie ma już stabilnego upał u +30 stopni. Doś ć wietrznie.
Czasami pada.
Niedziela jest przed nami.
Ludzie prawdopodobnie pojadą z Lizbony nad ocean. Czy nie powinniś my pomachać do Lizbony? Obojgu nam się ten pomysł podobał . I okazał a się bardzo mą dra.
Generalnie nie ma trudnoś ci z dotarciem do Lizbony.
Autobus z naszego hotelu przyjeż dż a na stację Sintra Portella, ską d od razu jedziemy pocią giem na stację Rossio,
Stacja Rocio
Jeś li potrzebujesz do centrum miasta lub pocią giem do stacji Orient, w razie potrzeby na lotnisko. Godzina odjazdu, miejsce docelowe, numer utworu - wszystko wskazane na tablicy.
Pocią gi kursują przez cał ą dobę i czę sto, nawet w weekendy, z przerwą.7-15 minut.
Tutaj musimy zrobić liryczną dygresję : prawdziwy rozkł ad jazdy autobusó w w Sintrze nie zawsze odpowiada temu, co jest publikowane na przystankach autobusowych i co jest publikowane na stronie internetowej firmy.
O okreś lonej godzinie autobus moż e się nie pojawić , bę dzie musiał czekać na nastę pny, a moż e nastę pny po nim.
Jeś li wię c tak jak my osiedlił eś się w wiosce nad oceanem i musisz jechać do Lizbony, wyjedź wcześ niej. Z duż ym wyprzedzeniem.
Na przykł ad w dniu naszego wyjazdu do domu dwa autobusy z rozkł adu nie przyjechał y od razu. Udał o nam się usią ś ć dopiero na trzecim, któ ry pojawił się pó ł torej godziny pó ź niej. Dobrze, ż e czasu był o duż o.
Dotyczy to autobusó w podmiejskich Sintry.
Pocią g jedzie zgodnie z rozkł adem jak w zegarku. Samochody są czyste, cał kiem wygodne.
Lizboń skie pocią gi podmiejskie
Nazwa nastę pnego przystanku jest podś wietlona na tablicy ś wietlnej.
Zdarza się jednak, ż e tablica wyraź nie nie pokazuje, co jest potrzebne, a komunikat gł osowy brzmi doś ć pó ź no, gdy drzwi są już otwarte. Jak mó wią , ci, któ rzy nie mieli czasu, spó ź nili się .
Na wszelki wypadek lepiej sprawdzić schemat stacji znajdują cych się nad każ dymi drzwiami, jak w wagonie metra.
Lizbona ma jeden bilet komunikacji miejskiej.
Bardzo wygodne: wpł acasz kaucję w gotó wce na kartę (od 3 do 40 euro) i uż ywasz karty w dowolnym transporcie w Lizbonie, w tym kolejkami linowymi, autobusami, tramwajami, pocią gami do Cascais i Sintry, windą Santa Justa, prom przez Tag
>
Rzeka Tag, most 25 kwietnia, posą g Chrystusa Odkupiciela >
Nie musisz szukać kas, stać w kolejce, kupować biletó w.
Wystarczy przył ą czyć kartę do kasownika podczas wsiadania do pojazdu, tak jak na koł owrotkach w metrze. Koszt jednej podró ż y jest odliczany z karty.
(Wię cej szczegó ł ó w moż na znaleź ć na stronach poś wię conych transportowi Lizbony).
Na przykł ad bardzo wygodnie jest dostać się z lotniska w Lizbonie do Sintry.
Dworzec kolejowy Sintra
Wejś cie do metra znajduje się bezpoś rednio w budynku lotniska, tam w holu metra w automatach kup tę kartę transportową . Pracownicy metra dyż urują obok automató w z odznakami, któ re pomagają kupić kartę i zasilić ją pienię dzmi lub podró ż ą .
Tylko trzy przystanki - zjazd na stację Oriente, stacja metra Oriente znajduje się w samym budynku stacji, wejdź na 4 pię tro, gdzie znajduje się peron, wsią dź do pocią gu i za 40 minut jesteś w Sintrze.
Ale bą dź ostroż ny: na stacjach nie zawsze są bramki z kasownikami, jak w metrze.
Na przykł ad na stacji Orient, kasowniki znajdują się przed schodami ruchomymi prowadzą cymi na peron pocią gu. Takie mał e, niepozorne kolumny. Dalej przed wejś ciem na peron, ani na samym peronie, ani w pocią gu, nie ma ich.
W dniu naszego przybycia do Lizbony na Orient Station pospieszyliś my w poszukiwaniu walidatora na peronie i wagonach, aż gł oś no, po angielsku, zapytaliś my tł um: „Gdzie jest walidator? A potem był dobry czł owiek, któ ry powiedział : „Wracaj po schodach, on tam jest. I nie martw się , masz 5 minut do wyjś cia. ”
Nie wchodź do pojazdu bez podł ą czenia karty do kasownika. Koszt mandatu to 100-krotnoś ć kosztu biletu (od 150 do 220 euro). Kontrolerzy, zwł aszcza w pocią gach, czę sto chodzą .
Kontroler wkł ada Twoją kartę do kieszeni, gdzie ma ukryty walidator kontroli. Jeś li kieszeń radoś nie zaskrzypiał a - wszystko w porzą dku. Jeś li zł o pę knie i zaś wieci się na czerwono - bę dziesz musiał zapł acić grzywnę .
Nie ma moż liwoś ci pł acenia za dwie osoby jednym biletem, każ dy pasaż er musi posiadać wł asną kartę transportową .
Po ś niadaniu udajemy się na przystanek autobusowy.
Rzeczywiś cie, zaró wno autobus, jak i wagon w kierunku Lizbony w niedzielę był y cał kiem darmowe. Cał y naró d rzucił się do oceanu. Mniej wię cej godzinę pó ź niej byliś my w Lizbonie na placu Rocio.
Lizbona… Ile w tym sł owie! Jak chcieliś my tam pojechać ! I oto jesteś my.
Widok na zamek ś w. Jerzego i winda Santa Justa mał y> p >
Zwiedzanie rozpoczynamy od stacji Rossio. Ta stacja znajduje się w samym sercu miasta i na pierwszy rzut oka nie moż na powiedzieć , ż e ten budynek w ogó le jest stacją . Bardziej przypomina teatr lub pał ac.
Stacja Rocio
Kiedyś był to Dworzec Centralny w Lizbonie, ale teraz do Sintry kursują tylko pocią gi.
Fasada zgodnie z oczekiwaniami wykonana jest w stylu manueliń skim.
Szerokie ł uki wejś ciowe, aż urowa balustrada dachu i inne elementy dekoracyjne.
Z dworca Rocio odjeż dż ał niegdyś legendarny „Southern Express”, luksusowy pocią g z wygodnymi przedział ami, ł ą czą cy dwie stolice: Lizbonę i Paryż . Był tylko 34 godziny drogi. Pod koniec XI i na począ tku XX wieku był to najszybszy sposó b poruszania się .
Obok stacji Rossio znajduje się pię kny duż y plac Restauratoró w (Restoreró w). Jest na nim obelisk,
z wytł oczonymi nazwiskami i datami zwią zanymi z przywró ceniem niepodległ oś ci Portugalii od Hiszpanii. Przechodzimy przez nią i dochodzimy do Placu Rocio. Co zaskakują ce, plac Rocio znajduje się nieco poza dworcem kolejowym o tej samej nazwie.
Lizbona, plac Rossi
Odwiedziliś my Lizbonę w najpię kniejszym okresie kwitnienia drzew ż akardowych. To drzewo został o sprowadzone z Brazylii i zapuś cił o korzenie.
Pię kne fioletowe kwiaty ż akardowe znajdują się na wszystkich placach i placach Lizbony. Ż akard zaczyna kwitną ć pod koniec maja i kwitnie przez prawie miesią c.
Piazza Rocio ma staroż ytne korzenie. Rzymianie zbudowali tu kiedyś tor wyś cigowy. I od tego czasu konfiguracja i wielkoś ć terenu został y zachowane. W ś redniowieczu wokó ł rynku szlachta przebudował a domy. Był to czas odkryć geograficznych, miasto ską pał o się w luksusie. Jednak po trzę sieniu ziemi w 1755 roku z budynkó w nie pozostał o prawie nic. Plac Rocio był wielokrotnie przebudowywany. Teraz obszar ten jest interesują cy ze wzglę du na swoją mozaikową kostkę brukową . Mó wi się , ż e niektó rzy ludzie mogą nawet odczuwać zawroty gł owy z powodu tego efektu 3D. Zdaliś my, minę liś my.
Na placu znajdują się dwie fontanny z brą zu, a poś rodku - pomnik 28. kró la Portugalii - Don Pedro IV.
U podstawy pomnika znajdują się cztery postacie kobiece: Mą droś ć , Sił a, Sprawiedliwoś ć i Wstrzemię ź liwoś ć.
Kosztem umiaru moż na się spierać , bo w cią gu 36 lat ż ycia miał.34 dzieci (i tylko te są znane).
Z Placu Rocio udajemy się do ruin klasztoru Karmelitó w, któ re są stamtą d bardzo dobrze widoczne.
Widok klasztoru Karmelitó w z placu Rocio
Klasztor został zbudowany w 1389 roku przez wodza naczelnego kró la Juana I Nuno Alvareza Pereira na cześ ć zwycię stwa nad Kastylijczykami. Pó ź niej Nuno przekazał cał y swó j mają tek klasztorowi, a nastę pnie zł oż ył ś luby zakonne. Niestety 1 listopada 1755 roku klasztor nie wytrzymał silnych trzę sień ziemi. Jego sklepienie runę ł o, grzebią c mieszczan, któ rzy przybyli na mszę .
Obecnie w ocalał ej czę ś ci klasztoru mieszczą się koszary Gwardii Narodowej, aw czę ś ci zrujnowanej – muzeum.
Ale do niego nie dotarliś my, bo w niedzielę jest nieczynny.
Klasztor są siaduje ze sł ynną windą Santa Justa,
Winda Santa Justa w Lizbonie
któ ry został zbudowany dla wygody mieszkań có w i poł ą czył dolną dzielnicę Baisha
Ulice Baixa w Lizbonie
z gó rną Shiadą , bo Lizbona jest zaaranż owana na wzgó rzach. Ale teraz winda jest atrakcją turystyczną . Wyglą da na to, ż e miejscowi z niego nie korzystają , bo cią gle kolej na turystó w. Nawiasem mó wią c, z kartą transportową przejazd windą kosztuje 1.35 euro, a bilet jednorazowy - 5 euro. Po obejrzeniu klasztoru dochodzimy do Karma Square w gó rnej czę ś ci Shiad. Niewielki obszar jest cał kowicie w rozkwicie ż akardowym. Na ś rodku placu znajduje się fontanna Karma
Fontanna na placu Karma w Lizbonie
w stylu barokowym, któ ry wcześ niej był jedynym ź ró dł em wody pitnej dla pobliskich budynkó w. A teraz jest ozdobą placu. Wokó ł jest wiele otwartych kawiarni.
Idą c klimatycznymi ulicami dzielnicy Shiadu,
Ulice dzielnicy Shiadu
Znowu udajemy się na Plac Rocio, a stamtą d kierujemy się w stronę Placu Figueira. W tł umaczeniu - obszar drzewa figowego.
Wcześ niej w tym miejscu znajdował się Kró lewski Szpital Wszystkich Ś wię tych.
Po trzę sieniu ziemi z 1755 roku jego budynki został y rozebrane.
Na placu znajduje się teraz pomnik z brą zu poś wię cony Juanowi I, kró lowi Portugalii i Algarve. Plac Figuera był niegdyś placem targowym, ale obecnie odbywają się na nim tylko czasowe jarmarki.
Z placu Figueira, zgodnie z naszym planem, idziemy w kierunku rzeki na ul. Madalena, w pobliż u zamku ś w.
Po lewej stronie tej ulicy znajduje się supermarket Pingo Doce, któ ry ma bezpł atną windę na taras widokowy.
Lizboń ski supermarket z bezpł atną windą
Wsiadamy do windy i cał e centrum Lizbony jest w naszej dł oni.
Widok centrum Lizbony z tarasu widokowego
Na tarasie widokowym znajduje się kawiarnia i restauracja dla tych, któ rzy chcą podziwiać widoki na miasto i nie spieszą się . Z tarasu widokowego moż na wspią ć się na Zamek ś w. Nie podeszliś my do niego, ale zeszliś my na dó ł , przeszliś my się ulicami Lizbony, zobaczyliś my dwie bazyliki i katedrę ,
przeszedł obok witryn sklepowych, cał kowicie wył oż onych butelkami wina porto
o dowolnej obję toś ci i cenie oraz na ulicy Augusta przez Ł uk Triumfalny
Ł uk triumfalny
udał się na Plac Pał acowy. To obszar Handlu.
Plac Pał acowy w Lizbonie
Plac otrzymał swoją nazwę w XVI wieku, kiedy w jego zachodniej czę ś ci wybudowano Pał ac Kró lewski i Bibliotekę Kró lewską . Na ś rodku placu znajduje się pomnik Don Jose I.
Bezpoś rednio z placu idziemy na molo Dwó ch Kolumn,
Gdzie przyjmowano koronowane delegacje, a takż e przybywał y karawele z darami ze Wschodu. Co ciekawe, rzeka Tag pachnie morzem. Ludzie chodzą po jego nasypie, siedzą c na schodach prowadzą cych do wody. W pobliż u molo jest nawet niewielka plaż a.
Kolejnym obowią zkowym punktem naszego programu był a dzielnica Belem.
Najł atwiej dostać się tam z nabrzeż a pocią giem publicznym ze stacji Kaish do Sodry. Jedź tylko trzy przystanki, okoł o 10 minut.
Na trzecim przystanku wysiadamy i kierujemy się w stronę Klasztoru Hieronimitó w.
Dziś na placu odbywa się ogó lnopolski jarmark.
Gra muzyka, sprzedaje się rę cznie robione towary, ludzie cieszą się ciepł ą i sł oneczną pogodą , pikniki odbywają się w trawiastym ogrodzie.
Dla mnie Klasztor Hieronimitó w jest prawdopodobnie znakiem rozpoznawczym Lizbony. Pochodzi z widocznego zdję cia tego klasztoru
A moim marzeniem był a wizyta w Lizbonie.
Obszar Belem jest daleko od centrum miasta. Kiedyś klasztor został zbudowany w cichym miejscu. Moż na powiedzieć na podwó rku Lizbony. Teraz aż trudno w to uwierzyć , ta okolica jest tak popularna i tę tnią ca ż yciem.
Nasyp dzielnicy Belem
To wł aś nie stą d karawele wyruszył y na spotkanie z nieznanymi krainami.
Nie wiadomo na pewno, kiedy pojawił a się tutaj pierwsza modlitwa, ale w XV wieku istniał a kaplica Santa Maria de Belé m. To wł aś nie w tej kaplicy sł ynny ż eglarz Vasco da Gama i jego zespó ł spę dzili noc na modlitwie przed wyjazdem do Indii.
Droga morska do Indii, otwarta przez Vasco da Gamę , pozł acał a Portugalię . A w domu w kaplicy kró l Manuel I postanowił zbudować klasztor.
Klasztor Hieronimitó w w Lizbonie
Budowa klasztoru trwał a prawie 100 lat. A to najwybitniejsze arcydzieł o w stylu manueliń skim.
Klasztor Hieronimitó w. Portal poł udniowy
O dziwo klasztor przetrwał trzę sienie ziemi z 1755 roku. Jest to jeden z nielicznych budynkó w, któ re przetrwał y w Lizbonie od tego czasu. Wejś cie do katedry klasztoru jest cał kowicie bezpł atne. Koniecznie go obejrzyj,
Witraż e w katedrze Klasztoru Hieronimitó w
Spó jrz na niesamowitą architekturę wnę trza,
W katedrze klasztoru Hieronimitó w
Zastanó w się nad dekoracją z kamiennej koronki,
zobacz sarkofag Vasco da Gamy.
Na chę tnych polecamy kruż ganek – dziedziniec, aż urową zacienioną galerię klasztoru i refektarz. Wejś cie kosztuje 10 euro. Ten klasztor uważ any jest za jeden z najpię kniejszych na ś wiecie.
Muzea archeologiczne i morskie mieszczą się obecnie w dawnych celach Klasztoru Hieronimitó w.
Klasztor Hieronimitó w w Lizbonie, Muzeum Morskie
I ruszamy dalej nasypem do sł ynnej wież y Belem. Wież a od dawna jest symbolem Lizbony.
Wież a Belem w Lizbonie
Zbudowany na mał ej wyspie na ś rodku rzeki Tag, wydawał się unosić nad wodą .
Wież a peł nił a funkcję obronną i chronił a ujś cie rzeki Tag.
Z biegiem czasu rzeka zmienił a bieg, a wież a znajdował a się prawie przy brzegu.
W cał ej swojej historii wież a zdoł ał a odwiedzić prochownię , wię zienie i sł uż by celne.
To kolejny przykł ad konstrukcji manueliń skiej. Mó wią , ż e wnę trze jest doś ć ascetyczne. Nie mogliś my wejś ć do ś rodka. Kolejka był a doś ć duż a, a czasu pozostał o niewiele.
Zmę czeni, ale usatysfakcjonowani ruszamy w przeciwnym kierunku i po drodze patrzymy na pomnik Odkrywcó w.
Pomnik Odkrywcó w na nabrzeż u Lizboń skim
Jest doś ć nowoczesny. Został otwarty w 1960 roku. Na stylizowanym dziobie statku wznosi się postać księ cia Henryka Ż eglarza, trzymają cego karawelę.
Za nim, po obu stronach kamiennego ż agla, cią gnę ł a procesja wybitnych Portugalczykó w. Ł ą cznie 32 cyfry. Na wzgó rze pomnikó w moż na wjechać windą . Podobno oferuje wspaniał y widok na rzekę i przeciwległ y brzeg. U stó p pomnika znajduje się ogromna mozaika w formie ró ż y wiatró w.
Ten dzień był peł en wraż eń . Czas się wycofać . Po drodze kupujemy porto portugalski i pudeł ko ich markowych wypiekó w Paste de Nata.
To bę dzie wspaniał y koniec dnia.
Mamy czas na zachó d sł oń ca nad oceanem.
Promienie zachodzą cego sł oń ca w wiosce Praia dash Masash
Za każ dym razem nie przestajemy go podziwiać , bo za każ dym razem jest inny!
Cią g dalszy tutaj