Синтра

Начало тут:
9 часов в Амстердаме
Облачные приключения на Мадейре
Португалия. Путешествие на край Европы. Часть 1
Синтра это большой город, который состоит из громадных парков и дворцов. На спутниковой карте этот город полностью зеленый. Он находится в часе езды от столицы. В этот день перед выездом из Лиссабона мы купили по 15.5 евро проездные на поезд и все автобусы Синтры, сэкономив себе по пару евро. Количество замков в городе значительно превышает световой день. Поэтому надо выбирать. Первым мы выбрали самый популярный замок Пена.
Пена

Наверное, этот замок не только самый популярный, но и самый дорогой. Мы заплатили по 11 евро за парк+обзорки. Со входами в замок цена была около 15 евро. Но мы не особо фанаты музеев, так что для нас был как раз подходящий билет. Взобравшись на гору и увидев замок вблизи, мы начали жалеть, что не оплатили билет на входы, но так как обзорки были тоже на территории замка, то мы по сути ничего не потеряли, только не могли входить внутрь замка, но спокойно гуляли по всем его обзорным площадкам. Виды были безупречные. Только за один вид с балкончика Пены Синтра у нас заняла высокое место среди увиденного за поездку. Обзорок было много, виды были разные и все как один захватывающие.

Расстилающиеся вдаль леса, океан уходящий за горизонт. Горы, которые ещё не покорены нами. И гектары парков, которые предстоит пройти. Прелесть! Скорее же в парки! Спустившись с замка, мы нашли кучу указателей на всякие интересности в радиусе километра от нас.

Парк, наверное, занял второе место среди виденных нами парков, после бот сада в Рио-де-Жанейро. Этот парк был похож на магический лес из сказки про Белоснежку.

Он был очень густым и непроходимым, деревья были увиты плющом, огромные валуны разбросаны тут и там, тропки уводили на холмы, откуда открывались шикарные виды на пену.

Один из видов
Вот где надо проводить время, а не в столице. Перекусывали мы в небольшой кафешке сэндвичами с тунцом. В этой стране день без рыбы – вычеркнут из жизни. Около трех часов пролетело за 5 минут. Надо было двигать дальше, но не покидало тревожное чувство, а вдруг мы что-то ещё в парке не увидели.

Автобус идущий в центр словили со второго раза, так как первый решил не останавливаться, так как посчитал, что у него достаточно людей. Доехав до центра, мы сменили ветку автобусов, правда неудачно. Тот на который мы хотели сесть не смог доехать до нас и сломался. Продающая билеты девушка нас посадила на автобус другой ветки и сказала водителю, чтоб высадил нас в определенном месте и указал направление куда двигать.
Регалейра

Сами того не ведая, мы выбрали ещё один бомбезный замок. По началу выглядел он по проще Пены, да и подешевле. Если не ошибаюсь по 6.5 евро с человека. Пока фоткал Дашу на фоне замка из одной башни вылезла настолько длинная селфи палка, что скорее всего фотограф удлинял её по спец заказу. Мне почему-то представилась картина, что это злой профессор ловит молнию, чтобы поработить всех пакетных туристов, но погода была ясной, а профессор оказался больше бородатый чем злой.

Пока бродили по уютно аллеям и башенкам, нашему взору попался вход в неприметную пещеру. Фонариков не было, поэтому иногда на ощупь, иногда натыкаясь на фонарики туристов перебегали между проемами и лазейками.

В пещере были подземные озера. Причем так искусно отражали пещеру, что в один момент меня Даша остановила в шаге от провала в озеро. Я же видел в этом месте спуск вниз под ванночку с озерцом. Остановившись, я даже не мог понять шутит Даша или всерьёз. Но потрогав рукой понял, что только что история могла набрать ещё тех оборотов. Вроде бы везде облазили и можно идти на выход с территории замка, но одна висящая в замке картина подсказывала что мы что-то явно не увидели тут грандиозное. На картине был изображен массивный спуск в подземелье в виде спирального коридора с арками.

Подойдя на выходе к охраннику, я показал репродукцию картины на своем планшете. Парень кивнул и сказал, что туда можно попасть через пещеру, которая находится за фонтаном с большими ящерицами. Таки мы что-то пропустили, как минимум фонтан с ящерицами. Начали идти по указанию парня, и заметили ещё один вход в пещеру. Эта пещера была намного длиннее предыдущих и с светящейся линией вдоль сталагмитов.

Обойдя небольшое озеро, мы вышли к фонтану с ящерицами, значит нам ещё дальше. Вскоре мы дошли до 30-ти метровой подземной башни, ведущей наружу. Мы уже и без того были в восторге от этого замка, а теперь он окончательно покорил нас. Это Даша заметила и сфоткала ту картину в замке, моя умница! Очередные пару часов улетели.
Теперь, надо думать. Время было уже около 16:00 и этого хватит на ещё один замок, но ещё надо так же посетить самую крайнюю точку Европы откуда автобусы вскоре перестанут ходить. У нас в этой поездке был день запаса, который так и не был использован, перспектива провести его в Лиссабоне вообще не радовала. А вот зеленая Синтра даже очень радовала. Тогда сейчас едем дальше, а завтра продолжим.
Мыс Рока

Ехали около часа, но проездной наш действовал и это главное. На мысе был настолько сильный ветер, и концептуальный маяк, что я словно оказался в Исландии. Я ещё там не был и не особо представляю, как она выглядит в реале. Но всегда её представлял именно так как выглядит мыс Рока. Мы сделали это, мы выполнили весь наш запланированный маршрут! Мы стоим над обрывом и смотрим куда-то в сторону Бразилии. Автобусы ходят примерно каждые 50 минут, чего как раз полностью хватает, чтоб на ветру полазить. Считай, что за поездку провели 50 минут в Исландии. Возле остановки был магазинчик, в котором один парень из персонала ходил в футболке с надписью 2045. Я не удержался и спросил парня что-там в бедующем.

Парень сказал, что уже видел меня в 2030-м году, причем в этом же магазинчике. И сказал, что до 2030-го года мне точно не стоит париться. Так же сказал, что знает победителя в евро 2016, но не скажет. Как же я люблю, когда появляются какие-то нити, связанные с будущим, это как тот незабываемый сон. Тем временем приехал наш автобус, и мы отправились на рыбный ужин в уже знакомый Кашкайш. На этот раз мы познакомились с традиционными сардинами. Причем количеством гарнира явно было подчеркнуто как много у них сардин.

Рыбные трапезы в Португалии — это явно одна из главных достопримечательностей страны, я буду за ними скучать. Ещё открыли для себя в макдональдсе МакФлури со сникерсом. Кашкайш слово не хотел нас отпускать, когда до поезда оставалось около четырех минут, на турникете не сработала наша карточка-проездной. Так как дело было вечером, а португальцы не привыкли напрягаться по вечерам, то найти персонал было очень проблематично. Причем не сработала только одна карточка и мы с Дашей были по разные стороны баррикады. Паника была ещё та. Причем контроль в поездах работает хорошо. Каждый из нас со своей стороны что-то решал, местные всячески пытались помочь Даше заставить её карточку работать. До отправления оставалось около минуты, Даша побежала вдаль искать персонал. До меня в один момент доходит, что карточек у нас много, на вид они все одинаковы, но разного назначения. Это такая фича у португальской транспортной системы. Карточки попарно лежали в разных местах и даже у каждого набор конкретного транспорта. Какой-то магией карты смешались. В этот момент карту Даши пикнули в офисе и ей сказали тоже самое. В панике на скорости звука мы перебираем карты и наконец-то профит, одна из карт впустила. В один из последних моментов мы вбежали в поезд. Теперь можно расслабиться.
Монсеррат

Утром мы проснулись от того, что за окном началась стройка и какой-то рабочий другому кричал что-то на нашем родном украинском. Неожиданно. Не теряя времени, мы отправились поскорее обратно в Синтру. До запланированного поместья решили прогуляться пешочком. Поместье оказалось предательски далеко, да ещё и в холмах-горах.

В один момент у меня сдали нервы, и я вслух высказал все, что думаю о том количестве гор, которые мы прошли за последние 11 дней. А я ещё жаловался, что мне 11 лет надо было ходить в гору в школу каждое утро. Да мы за эту поездку прошли больше чем гор чем Котигорошко на змее вспахал. Но к счастью этот поместье таки появилось после часа ходьбы перед нами.

Как поместье не старалось, но переплюнуть предыдущие два замка у него не получилось. Хотя парки были прекрасны. В поместье были дисплеи, на которых интерактивный хозяин мог ответить на твои вопросы. На зеленой поляне под тенью большого дерева мы пытались отлежаться за все те одоленные маршруты.

Последний раз выписавшись из одного и того же отеля мы отправились в аэропорт. На входе в метро к терминалу, продающему обязательные многоразовые карты как всегда стояла очередь из ещё неуверенных путешественников. Выбрав как раз четырех девочек, мы сэкономили им два евро подарив наши карты и объяснив, что это за зеленая картонка. Этот момент был словно передача эстафеты. Теперь их черед исследовать эту горную страну, а мы домой отдыхать и писать рассказы.
Дорога домой

Сладости на дорожку
Далее был сложный и длинный маршрут домой с ночной и сложной пересадкой в Мадриде. Процесс пересадки между двумя самолетами занял два часа, поставив рекорд по геморности пересадки. Когда мы в 3 часа ночи наконец-то сели в наш финальный самолет у меня была надежда хорошо выспаться за шестичасовой перелет и прилететь прямо на работу чтоб не тратить лишние дни отпуска. Но полет оказался на 3 часа короче, чем мы думали. В самолетах у меня с усыпанием довольно туго, а рядом сидели одессит со своим другом, которые отжигали смешные перлы и спать явно не собирались, смеясь с меня, что я ещё хочу с самолета на работу попасть. Стюардесса все пыталась распихать семь ручных кладей одессита по самолету. Когда на протяжении первого часа я почти уснул, кто-то из пассажиров видимо добрался до микрофона и громким голосом как завопит “ Давайте на счет три! Как меня слы..! ? ” Тут же речь прервалась. Секунду спустя одессит заявил, что на этот раз не он отжог. Первых две секунды я пытался не засмеяться чтоб не сбить сон, но было поздно. Меня аж трясло от смеха, а от того что я пытался не смеяться мне становилось ещё смешнее. Потом ребята, сидящие рядом, решили померяться кто какими крутыми акциями попал на этот рейс, когда одессит уточнил у меня, сколько стоили билеты МАУ “ наверное, долларов по 300” с сочувствием спросил меня друг одессита. Моя акционная цена явно многих расстроила) Девушка в недоумении повторила последнюю мою фразу “ За 11 месяцев словил… ” Потом продолжился поток перлов от одессита. Под какую из шуток я уснул уже не помню, но получилось поспать даже больше часа.
После этого путешествия и самолета максимальное что я смог сделать это выйти на работу удаленно в этот день. Ноги болели ещё два дня.

Интересная заметка: В интернете не раз читал отзывы о том " Как в европе все дешево! " , посетив 26% стран шенгенского союза, причем далеко не самых дорогих, авторитетно заявляю - в Украине дешевле.
Информация о поездке

Дата путешествия: 17.06. 2016 - 29.06. 2016
Тип поездки: Самостоятельная
Продолжительность: 12 полных дней
Виза: Получали самостоятельно
Авиабилеты: МАУ-KLM-TAP-МАУ
Отели: Бронили на booking. com
Экскурсии: Почти все сами, поездку на пики покупали в каком-то локальном агентстве.
Сложность поездки: 9/10 (Сложно)


Sintra

Zacznij tutaj:
9 godzin w Amsterdamie
Przygody w chmurze na Maderze
Portugalia. Podró ż na krań ce Europy. Czę ś ć.1
Sintra to duż e miasto, na któ re skł adają się ogromne parki i pał ace. Na mapie satelitarnej to miasto jest cał kowicie zielone. Znajduje się godzinę drogi od stolicy. Tego dnia przed wyjazdem z Lizbony kupiliś my karnety za 15.5 euro na pocią g i wszystkie autobusy Sintry, oszczę dzają c sobie kilka euro. Liczba zamkó w w mieś cie znacznie przekracza godziny dzienne. Dlatego musisz wybrać . Najpierw wybraliś my najpopularniejszy zamek Pena.
Pianka

Prawdopodobnie ten zamek jest nie tylko najpopularniejszy, ale takż e najdroż szy. Za park + widoki zapł aciliś my 11 euro. Z wejś ciami do zamku cena wynosił a okoł o 15 euro. Ale nie jesteś my wielkimi fanami muzeó w, wię c był to dla nas odpowiedni bilet. Wspinają c się na gó rę i widzą c zamek z bliska, zaczę liś my ż ał ować , ż e nie zapł aciliś my za bilet wstę pu, ale ponieważ ankiety był y ró wnież na terenie zamku, w zasadzie nic nie straciliś my, po prostu nie mogliś my iś ć wewną trz zamku, ale spokojnie spacerował em po wszystkich platformach widokowych. Widoki był y bez zarzutu. Tylko za jeden widok z balkonu Peny Sintra zaję ł a wysokie miejsce wś ró d tego, co widzieliś my podczas podró ż y. Widokó w był o wiele, widoki był y ró ż ne i wszystkie zapierał y dech w piersiach.

Lasy rozcią gają ce się w oddali, ocean rozcią gają cy się poza horyzont. Gó ry, któ re jeszcze nie został y przez nas zdobyte. I hektary parkó w do przejś cia. Czar! Raczej idź do parkó w! Po zejś ciu z zamku, w promieniu kilometra od nas, znaleź liś my kilka wskazó wek na ró ż ne ciekawe rzeczy.

Park prawdopodobnie zają ł drugie miejsce wś ró d parkó w, któ re widzieliś my, po ogrodzie botó w w Rio de Janeiro. Ten park był jak magiczny las z bajki o Kró lewnie Ś nież ce.

Był o bardzo gę ste i nieprzejezdne, drzewa poroś nię te bluszczem, gdzieniegdzie porozrzucane był y ogromne gł azy, ś cież ki prowadził y na wzgó rza, ską d otwierał y się wspaniał e widoki na pianę .

Jeden z widokó w
Tu powinieneś spę dzać czas, a nie w stolicy. Zjedliś my przeką skę w mał ej kawiarni z kanapkami z tuń czykiem. W tym kraju dzień bez ryb jest skreś lony z ż ycia. W cią gu 5 minut minę ł y trzy godziny. Musieliś my ruszyć dalej, ale niepokó j nas nie opuszczał , co jeś li nie zobaczyliś my w parku czegoś innego.

Autobus jadą cy do centrum został zł apany po raz drugi, jako pierwszy postanowił się nie zatrzymywać , uważ ają c, ż e ma wystarczają co duż o ludzi. Po dojechaniu do centrum zmieniliś my linię autobusową , choć bezskutecznie. Ten, na któ rym chcieliś my usią ś ć , nie mó gł do nas dosię gną ć i pę kł . Dziewczyna sprzedają ca bilety wsadził a nas do autobusu innego oddział u i kazał a kierowcy wysadzić nas w okreś lonym miejscu i wskazać kierunek, w któ rym mamy się poruszać .
Regaleira

Bez naszej wiedzy wybraliś my inny zbombardowany zamek. Na począ tku wyglą dał na prostszego niż Pena i tań szego. Jeś li się nie mylę , 6.5 euro za osobę . Fotografują c Dashę na tle zamku, z jednej z wież wyszedł tak dł ugi kij do selfie, ż e fotograf najprawdopodobniej przedł uż ył go na specjalne zamó wienie. Z jakiegoś powodu miał em zdję cie, ż e ten zł y profesor ł apie piorun, ż eby zniewolić wszystkich turystó w, ale pogoda był a ł adna i profesor okazał się bardziej zaroś nię ty niż zł y.

Wę drują c przytulnymi alejkami i wież yczkami, naszym oczom ukazał o się wejś cie do niepozornej jaskini. Nie był o lampionó w, wię c czasem przez dotyk, czasem wpadają c na latarnie, turyś ci biegali mię dzy otworami i otworami strzelniczymi.

W jaskini znajdował y się podziemne jeziora. Co wię cej, odbijali jaskinię tak umieję tnie, ż e w pewnym momencie Dasha powstrzymał a mnie o krok przed wpadnię ciem do jeziora. Widział em w tym miejscu zejś cie pod wannę z jeziorem. Zatrzymują c się , nie mogł em nawet zrozumieć , czy Dasha ż artuje, czy poważ nie. Ale kiedy dotkną ł em go rę ką , zdał em sobie sprawę , ż e wł aś nie teraz historia moż e nabrać jeszcze wię kszego rozmachu. Wyglą da na to, ż e wspinali się wszę dzie i moż na iś ć do wyjś cia z terenu zamku, ale jeden obraz wiszą cy na zamku sugerował , ż e oczywiś cie nie widzieliś my tutaj czegoś wspaniał ego. Obraz przedstawiał masywne zejś cie do lochu w formie spiralnego korytarza z ł ukami.

Podchodzą c do straż nika przy wyjś ciu, pokazał em reprodukcję obrazu na moim tablecie. Facet skiną ł gł ową i powiedział , ż e moż na się tam dostać przez jaskinię , któ ra znajduje się za fontanną z duż ymi jaszczurkami. Coś wię c przegapiliś my, chociaż by fontannę z jaszczurkami. Zaczę liś my iś ć w kierunku faceta i zauważ yliś my kolejne wejś cie do jaskini. Jaskinia ta był a znacznie dł uż sza niż poprzednie i miał a ś wiecą cą linię wzdł uż stalagmitó w.

Po obejrzeniu mał ego jeziora dotarliś my do fontanny z jaszczurkami, co oznacza, ż e jesteś my jeszcze dalej. Wkró tce dotarliś my do 30-metrowej podziemnej wież y prowadzą cej na zewną trz. Byliś my już zachwyceni tym zamkiem, a teraz w koń cu nas podbił . To Dasha zauważ ył a i zrobił a zdję cie tego zdję cia w zamku, moja dobra dziewczynka! Minę ł o kilka nastę pnych godzin.
Teraz musimy pomyś leć . Był a już godzina okoł o 16:00 i to wystarczył o na kolejny zamek, ale trzeba też odwiedzić najbardziej ekstremalny punkt w Europie, z któ rego autobusy niedł ugo przestaną kursować . Mieliś my na tę wycieczkę dzień rezerwowy, któ rego nigdy nie wykorzystaliś my, perspektywa spę dzenia go w Lizbonie wcale nas nie ucieszył a. Ale zielona Sintra był a nawet bardzo przyjemna. Teraz idziemy dalej, a jutro bę dziemy kontynuować .
Przylą dek Roca

Jeź dziliś my przez okoł o godzinę , ale nasza karta podró ż na był a waż na i to jest najważ niejsze. Na przylą dku wiał tak silny wiatr i koncepcyjna latarnia morska, ż e wydawał o mi się , ż e jestem na Islandii. Jeszcze tam nie był em i tak naprawdę nie wiem, jak to wyglą da w prawdziwym ż yciu. Ale zawsze wyobraż ał em to sobie dokł adnie tak, jak wyglą da Cape Roca. Udał o się , zrealizowaliś my cał ą zaplanowaną trasę ! Stoimy nad urwiskiem i patrzymy gdzieś w stronę Brazylii. Autobusy kursują mniej wię cej co 50 minut, co wystarczy, aby wspinać się na wietrze. Rozważ spę dzenie 50 minut na Islandii na podró ż . Niedaleko przystanku znajdował się sklep, w któ rym jeden facet z obsł ugi nosił koszulkę z napisem 2045. Nie mogł em się oprzeć i zapytał em faceta, co się stał o.

Facet powiedział , ż e widział mnie już w 2030 roku iw tym samym sklepie. I powiedział , ż e do 2030 roku zdecydowanie nie powinienem się ką pać . Powiedział też , ż e zna zwycię zcę Euro 2016, ale nie powiedział . Jak bardzo lubię , gdy pojawiają się wą tki zwią zane z przyszł oś cią , to jest tak niezapomniany sen . W mię dzyczasie przyjechał nasz autobus i poszliś my na rybny obiad do znanego nam już Cascais. Tym razem zapoznaliś my się z tradycyjnymi sardynkami. Co wię cej, iloś ć przybrania wyraź nie podkreś lał a, ile mieli sardynek.

Posił ki rybne w Portugalii są zdecydowanie jedną z gł ó wnych atrakcji tego kraju, bę dzie mi ich brakować . Odkryliś my ró wnież McFlurry ze Snickersem w McDonald's. Cascais nie chciał nas puś cić , gdy do pocią gu został y jakieś cztery minuty, nasza karta podró ż na nie dział ał a przy bramce obrotowej. Ponieważ był o wieczorem, a Portugalczycy nie są przyzwyczajeni do wysilania się wieczorami, znalezienie personelu był o bardzo problematyczne. Co wię cej, tylko jedna karta nie dział ał a, a Dasha i ja byliś my po przeciwnych stronach barykady. Nadal panował a panika. Ponadto sterowanie w pocią gach dział a dobrze. Każ dy z nas ze swojej strony coś zdecydował , miejscowi starali się w każ dy moż liwy sposó b pomó c Daszy, aby jej karta dział ał a. Do odlotu pozostał a okoł o minuty, Dasha odbiegł a w dal, by poszukać personelu. Nagle uś wiadamiam sobie, ż e mamy duż o kart, wszystkie wyglą dają tak samo, ale do ró ż nych celó w. To taka cecha portugalskiego systemu transportowego. Karty znajdował y się w parach w ró ż nych miejscach, a nawet w każ dym zestawie okreś lonego transportu. Niektó re magiczne karty pomieszał y się . W tym momencie karta Daszy został a wybrana w biurze i powiedziano jej to samo. W panice z prę dkoś cią dź wię ku sortujemy karty i wreszcie zyskujemy, jedna z kart wpuszcza. W jednej z ostatnich chwil wpadliś my na pocią g. Teraz moż esz się zrelaksować .
Montserrat

Rano obudziliś my się z faktu, ż e budowa zaczę ł a się za oknem i jakiś robotnik krzyczał coś do drugiego w naszym rodzimym ukraiń skim. Nagle. Nie tracą c czasu, szybko wyruszyliś my z powrotem do Sintry. Zdecydowaliś my się na spacer do planowanego osiedla. Osiedle okazał o się zdradziecko daleko, a nawet wś ró d pagó rkó w-gó r.

W pewnym momencie moje nerwy się puś cił y i gł oś no powiedział em wszystko, co myś lę o liczbie gó r, któ re pokonaliś my w cią gu ostatnich 11 dni. Narzekał am też , ż e przez 11 lat każ dego ranka musiał am chodzić pod gó rę do szkoł y. Tak, podczas tej wyprawy przeszliś my wię cej gó r niż Kotigoroszka orał na wę ż u. Ale na szczę ś cie ta posiadł oś ć pojawił a się po godzinie marszu przed nami.

Bez wzglę du na to, jak bardzo posiadł oś ć się starał a, nie udał o jej się prześ cigną ć dwó ch poprzednich zamkó w. Parki był y jednak ś wietne. Posiadł oś ć miał a wyś wietlacze, na któ rych interaktywny gospodarz mó gł odpowiedzieć na twoje pytania. Na zielonej ł ą ce w cieniu duż ego drzewa staraliś my się poł oż yć na wszystkie pokonane przez nas trasy.

Ostatnim razem, gdy wymeldowywaliś my się z tego samego hotelu, pojechaliś my na lotnisko. Przy wejś ciu do metra do terminalu sprzedają cego obowią zkowe karty wielokrotnego uż ytku, jak zawsze, ustawił a się kolejka wcią ż niepewnych podró ż nych. Wybierają c tylko cztery dziewczyny, zaoszczę dziliś my im dwa euro, wrę czają c im nasze karty i wyjaś niają c, czym jest zielona karta. Ta chwila był a jak przekazanie pał eczki. Teraz ich kolej na zwiedzanie tego gó rzystego kraju, a my wracamy do domu, aby odpoczą ć i pisać historie.
Droga do domu

Sł odycze na szlak
Nastę pnie był a trudna i dł uga droga do domu z nocnym i trudnym transferem w Madrycie. Proces transferu mię dzy dwoma samolotami trwał dwie godziny, ustanawiają c rekord transferu hemoroidó w. Kiedy w koń cu o 3:00 weszliś my na pokł ad naszego ostatniego samolotu, miał em nadzieję , ż e prześ pię się sześ ciogodzinnym lotem i polecę prosto do pracy, ż ebym nie tracił dodatkowych dni urlopu. Ale lot okazał się o 3 godziny kró tszy niż myś leliś my. Cię ż ko mi zasną ć w samolotach, a obok mnie był mieszkaniec Odessy ze swoim przyjacielem, któ ry wyż arzał zabawne pereł ki i oczywiś cie nie szedł spać , ś mieją c się ze mnie, ż e nadal chcę dostać się do pracy samolot. Stewardesa pró bował a wrzucić do samolotu siedem bagaż u podrę cznego obywatela Odessy. Kiedy przez pierwszą godzinę prawie zasną ł em, jeden z pasaż eró w najwyraź niej podszedł do mikrofonu i krzykną ł donoś nym gł osem: „Chodź my do liczenia do trzech! Jak mnie sł yszysz. . . ! ? „Tu przemó wienie został o przerwane. Sekundę pó ź niej Odessan oś wiadczył , ż e tym razem nie jest analizatorem. Przez pierwsze dwie sekundy starał em się nie ś miać , ż eby nie zakł ó cać snu, ale był o już za pó ź no. Już trzą sł em się ze ś miechu, a fakt, ż e starał em się nie ś miać , sprawiał , ż e był em jeszcze ś mieszniejszy. Potem chł opaki siedzą cy obok mnie postanowili zmierzyć , kto dostał się na ten lot z jakimi fajnymi promocjami, kiedy mieszkaniec Odessy zapytał mnie, ile kosztują bilety UIA „chyba 300 dolaró w każ dy”, kolega z Odessy zapytał mnie ze wspó ł czuciem. Moja promocyjna cena oczywiś cie wielu zdenerwował a) Dziewczyna w oszoł omieniu powtó rzył a moje ostatnie zdanie „Zł apał am to w 11 miesię cy…” Potem strumień pereł z Odessy kontynuował . Pod któ rym z ż artó w zasną ł em nie pamię tam, ale udał o mi się przespać nawet ponad godzinę .
Po tej wycieczce i samolocie jedyne, co mogł em zrobić , to tego dnia pó jś ć do pracy zdalnej. Nogi mnie bolą jeszcze przez dwa dni.

Ciekawa uwaga: W Internecie niejednokrotnie czytał em recenzje na temat „Jak tanie jest wszystko w Europie! ”, Po odwiedzeniu 26% krajó w Schengen i daleko od najdroż szych tych, autorytatywnie oś wiadczam, ż e na Ukrainie jest taniej.
Informacje o podró ż y

Data podró ż y: 17.06. 2016 - 29.06. 2016
Typ podró ż y: bez przewodnika
Czas trwania: 12 peł nych dni
Wiza: Zró b to sam
Bilety lotnicze: MAU-KLM-TAP-MAU
Hotele: zarezerwowane przy rezerwacji. pl
Wycieczki: prawie każ dy kupił wycieczkę na szczyty w jakiejś lokalnej agencji.
Trudnoś ć podró ż y: 9/10 (trudna)

