Мальтийские бродилки. На земле, под землей и немного у воды Maltańscy wędrowcy. Na ziemi, pod ziemią i trochę nad wodą
Вроде как, и не очень-то давно дело было… А в современных реалиях – уже в прошлой жизни : )
Мальта у нас случилась в феврале 2020 г. Тогда уже был запрещен въезд во все страны китайцам. Но всерьез еще никто не думал о каких-либо закрытиях границ во всем мире вообще и прочих локдаунах. Но случилось то, что случилось. И время поделилось на « до» и « после» .
Кое-что я уже успела зафиксировать в текстовом формате для собственной памяти, да и для полезностей будущим покорителям Мальты в заметке Мальтийский уикенд. Про житье-бытье и транспорт (без истории и достопримечательностей), но это еще не все.
И тут, перебирая партию фото с очередной поездки по родным, таким прекрасным, но немного уже поднадоевшим, просторам, вспомнила, что есть у меня еще не доразобранные картинки с « иностранскими» пейзажами. Вот и решила произвести смену видов и историй в своем ноутбуке, ну, и в ленте сайта, соответственно : )).
На Мальте мы пробыли четыре полных дня. Много или мало? – Маловато будет для глубокого знакомства и изучения, но вполне достаточно для легкого и ненапряжного соприкосновения.
Островок, конечно, крохотный, но интересностей на нем предостаточно. Оно, конечно, зимний сезон в самом разгаре был, поэтому не планировались отвлечения на пляжное безделье, казалось бы, больше времени на культурно-познавательную программу.
Но мы попали в период карнавала. Ха, и культура вместе с познавательностью трансформировалась в увеселительно-развлекательные действа. Во всяком случае, мы частенько отвлекались от намеченных целей. Собственно, ничего сверхъестественного не было в этих карнавальных шествиях, но поглазеть-то остановишься, а потом еще и снова : ).
Картинки с карнавальных мероприятий можно полистать в рассказе Ах, карнавал-карнавал! Или Масленица по-мальтийски.
Понимая, что всего не углядим, пошли мы по самым-самым, на наш взгляд, из уже проторенных туристических троп Мальты. И по не очень проторенным, как оказалось : ).
Первым делом, прямо с трапа самолета отправились в великолепный собор Святого Иоанна. Уж чего-чего, а эту роскошь, будучи на Мальте, пропустить совершенно нельзя.
Внутреннее убранство собора Святого Иоанна
Соборы на Мальте великолепны, богаты. И в какой ни зайди, увидишь прекрасное убранство.
Церковь Благовещения Пресвятой Богородицы при Кармелитском монастыре в Мдине
Особенно удивительно, когда гуляя по улочкам, вдруг услышишь церковные песнопения. Откуда? Заглянешь в приоткрытую дверь – ну, надо же, а здесь храм или церковь какая. Про улочки есть отдельная тема у меня.
Конечно же, каждый уважающий себя турист, стремится посетить древнюю столицу острова – Мдину. И нам туда надо.
Предполагается, что город существует на этом месте уже более 4000 лет. В VIII до н. э. финикийцы построили стену вокруг вершины холма практически в самом центре острова, и назвали это селение « Малет» или « убежище» . С приходом римлян в III в. до н. э. город стал называться Мелитой. И уже в IX в. нашей эры арабами город был переименован в Мдину, что на арабском языке означает « город, окруженный стеной» .
В Мдине предпочитали селиться мальтийские аристократы. Поэтому практически весь город состоит из великолепных дворцов, и палаццо. Но после разрушительного землетрясения 1693 года центром мальтийской жизни становится новая столица Валлетта, куда и стала постепенно переселяться знать.
Современная Мдина – это музей под открытым небом.
Жизнь ушла из него, оставив хорошо законсервированную историю. На радость ученым и для услады глаз туристов.
Все здесь такое историческое, что кажется, сейчас из-за угла выйдет рыцарь какой, или прошелестит мимо шлейфом знатная красавица.
Но нет, кругом туристы, туристы и туристы.
Редко удается оказаться одиноким в этих узких улочках древнего города, но случается. Тогда можно услышать бубнящий телевизор, например, или трезвон телефонного аппарата. Где? Как? Да, бывает и так. Вот уж где смешение эпох. Ага, и такие красавцы встречаются на средневековых улочках. Я про автомобиль, если что : ))
На самом деле, постоянных жителей, если правильно помню, порядка трехсот человек. Но в основной массе, конечно, местные жители лишь работают здесь в музеях и ресторанах. Второе негласное название современный Мдины – Город Тишины (или Молчания) из-за отсутствия полноценной городской жизни.
Из практических рекомендаций: чтобы уж не просто так шастать по древним улочкам, а с пользой и интересом, во время прогулки по городу мы воспользовались приложением izi. TRAVEL, предварительно загрузив нужную экскурсию.
Знающие люди сразу зададут вопрос: а как же дверные ручки? Нет, ну без них никак. Конечно, согласно модным туристическим тенденциям и у меня собралась своя собственная коллекция дверных ручек : )
Мдина – да, музей, припыленная история. Но тут же рядом, в соседях, как говорится, находится живой и вполне себе жилой городок Рабат. Рабатов на мировой карте можно много найти, самое известный населенный пункт, пожалуй – это столица Марокко. Так как слово арабского происхождения, а на Мальте арабы изрядно наследили, то и здесь появился свой Рабат. Согласно Википедии, полностью название города звучит Рибат-аль-Фатх, что означает « деревня победы» .
Когда-то он был частью римской Мелиты, скорее пригородом за пределами мощных оборонительных стен, которую часто и захватывали неприятели. Сейчас это самостоятельная административная единица Мальты.
Улочки Рабата довольно витиеваты и запутаны.
По ним плутают туристы в поисках катакомб апостола Павла и Святой Агаты – наверное, самых значимых достопримечательностей города. Хотя, в силу всей наблюдаемой древности, весь город – сплошная достопримечательность.
Причем, катакомбы эти являются двумя разными музейными объектами. Катакомбы Святой Агаты считаются более аутентичными, но там какие-то заморочки с посещением, по определенному времени, с обязательным сопровождением… Поэтому у туристов более популярны « павловские» , они в более свободном доступе. Возможно с тех пор уже все и поменялось.
Катакомбы на Мальте – это подземный погребальный комплекс римского периода. Согласно летописям, апостол Павел после крушения корабля близ берегов Мальты в ожидании нового судна проводил там время в молитвах в одной из пещер. В 1675 г. над этой пещерой был выстроен великолепный собор Святого Павла. Но вход в катакомбы не там, почему большинство туристов и путается.
В период гонения христиан в катакомбах проводились тайные службы первых христиан. Там же скрывалась от преследований римского императора Святая Агата, которая считается покровительницей Мальты.
Вообще, сеть подземных лабиринтов под Рабатом до конца не изучена. Кроме подземных кладбищ находят и жилые подземные дома. И очень может быть, что жители римского периода просто приспосабливали под свои нужды подземные постройки своих предшественников. Поговаривают, что местные жители частенько « проваливаются» в своих подвалах в пустоты, но они предпочитают не сообщать властям об этом во избежание всяких-разных, скажем так, нюансов. А то же начнется, раскопки там, изучения и т. д. и т. п.
Так вот, и мы пошли в катакомбы, но не дошли… Вернее дошли, но до других. Проходя мимо маленькой церквушки Святого Катальдо, что практически напротив собора Святого Павла, увидели афишу что-то про катакомбы. Уж не то ли, что мы ищем? Заглянули в церковь, а там – катакомбы и есть. И их можно осмотреть за сколько не жалко, ну, да, пожертвование на храм. Что мы и сделали.
Посещение катакомб апостола Павла на февраль 2020 г. стоило, кажется, 6 евро, аудиогида на русском нет. В общем, решили, что для представления о подземном мире Мальты нам достаточно уже увиденных в церкви Святого Катальдо, так как на поверхности еще много интересного и неуспеваемого.
Марсашлокк – популярная деревня среди туристической братии.
Название происходит от соединения слов арабского « марса» -порт и итальянского « сирроко» – юго-восточный ветер. В общем- то, это типичная рыбацкая деревушка, основная часть мужского населения которой продолжает заниматься тем, чем многие века кормило местных жителей – рыбной ловлей.
До сих пор используются традиционные лодочки луццу (или луззу).
Нельзя сказать, что они вот прямо точно такие, как раньше, конечно же они несколько осовременены и усовершенствованны, но раскрашены согласно очень древним традициям, ярко и обязательно с глазами. Все это помогает рыбакам уберечься от разных напастей в море, ну, и лодка с глазами находит путь домой в самые буйные шторма и непроглядные туманы. Наверное, все так и есть в действительности. В любом случае, рыбаки очень любят свои лодки, холят и лелеят. Я не помню ни одной хоть сколько-то обшарпанной, очень многие как раз проходили процесс окраски.
Вся набережная Марсашлокка усыпана рыбными ресторанчиками.
Считается, что только здесь можно отведать самую свежую и вкусную рыбу лампуки – дорадо по-нашему (хотя, « лампуки» звучит вкуснее). Мы прогулялись между столиков, бессовестно заглядывая в чужие тарелки, но ничего так и не возбудило нашего аппетита.
Кстати, любопытный факт: до XVII в. местные жители не употребляли рыбу в пищу, якобы существовал какой-то запрет. Но что и как, толком никто рассказать не может. Возможно, просто весь улов отправлялся на стол знати или ели, все-таки, но очень мало, а до наших дней дошли легенды о запрете? … Собственно, и сейчас местные предпочитают мясо и пасту, но и морепродукты бывают на столе.
Марсашлокк – не только рыбное хозяйство острова, но и довольно любопытный исторический объект.
Здесь, можно сказать, вершились судьбы народов. Гавань издавна облюбована людьми за свое спокойствие, говорят, здесь не бывает штормов. А из-за удобства расположения ее еще часто захватывали разные там завоеватели, соответственно, с целью стоянки своих флотов. Из новейшей истории Марсашлокка можно отметить встречу в 1989 г. Горбачева и Буша на яхте в гавани поселка. Да, вот так, службы безопасности посчитали место наиболее безопасным для проведения подобного свидания.
Не смотря на свою популярность у туристов да и в целом довольно активную жизнь деревни, архитектура ее практически не претерпела изменений за последние столетия.
Типичные мальтийские телефонные будки : )
Чего не скажешь о еще одной деревне – Марсаскала. Нет, это, конечно не деревня, а вполне себе город по мальтийским меркам. И не такой древний по тем же меркам.
Первое поселение основали в 1756 г. выходцы из Сицилии, откуда и название: Marsa – Порт и Skala – Сицилия. Хотя существует много разных версий и про поселение вообще, и про перевод названия. Единственное, в чем точно все уверены, это в арабском « марса» .
С тех пор еще сохранились остатки фортификационных сооружений, но они настолько « остатки» , да и подзаброшены, что мало интересны для большинства туристов.
Видны руины когда-то приличного четырехзвездочного отеля Jerma Palace Hotel, 1982. Он принадлежал Ливийской арабской иностранной инвестиционной компании и управлялся Corinthia Hotels International. Был закрыт в марте 2007 года. Из его внутреннего убранства было похищено все ценное: ковры, мраморные полы, двери, черепица и даже кирпичи. У Муаммара Каддафи был персональный номер. (взято с https://yarowind.livejournal.com/910400.html)
Особый период расцвета пришелся на период Второй мировой войны и после. Из разрушенных бомбежками мальтийских городов люди потянулись в сравнительно спокойную Марсаскалу. И городок стал активно расти и развиваться. Вот и сейчас можно наблюдать бурное строительство. Сложилось впечатление, что гуляем по одной большой стройке.
Как водится, набережная усыпана всевозможными ресторанами, но лично нас ценники не порадовали, показалось, что дороже, чем в других местах Мальты. Могу ошибаться в своих восприятиях, так как записей не вела : ).
Судя по интернет-источникам, город больше популярен у самих мальтийцев для отдыха, некоторые европейцы снимают апартаменты для спокойного времяпровождения.
Но мы-то приехали сюда не за архитектурными шедеврами, а очень необычными для нас пейзажами. Время у нас было предвозвратное в Москву. К тому моменту изрядно уже окультурились и обысторились, насмотрелись всякого и накарнавалились, что захотелось просто тишины и спокойствия, безмятежного созерцания и ничегонеделания. Но с некоторой « солью» : )
Об этом месте я узнала в одном из многочисленных отчетов, изученных перед поездкой на Мальту. Не была уверена, что мне понадобится, хотя картинки и привлекли внимание.
Вот и всплыло из запасников памяти в заключительный денек на Мальте, куда можно податься неактивно, но интересно. Так вот, это заброшенные соляные ванны.
На Мальте издревле добывается морская соль. Особого пика промысел достиг в XIX веке. Дело нехитрое, но трудоемкое. Выдалбливались углубления на скалистых морских берегах, воду туда либо ведрами заливали, ну, или шторм когда помогал. Вода испарялась, соль оставалась, ее и соскребали. Это рассказывать легко, а на деле, конечно же, есть куча нюансов: сезон, направление и скорость ветра и т. д.
В современном мире в промышленных масштабах, естественно, соль добывается не так. Но и сейчас еще сохранились небольшие частные хозяйства, занимающиеся ручным производством. Мы же на берегу встретили семью, собирающую ракушки. Не знаю, для чего, скорее для изготовления сувениров.
А потом был аэропорт, ночной перелет в Москву и… буйство 2020 года… Но это потом, а пока…
Вот и пробежались по некоторым турточкам Мальты. Очень хочется верить, что Мир скоро вернется к полноценному открытому общению. И мои заметки не канут в лету, и пригодятся кому-нибудь для составления маршрутов. Во всяком случае, для собственных воспоминаний записочки я сделала : )). Чем черт не шутит, может, еще предстоит продолжить эти « мемуары» , ведь Мальта мной, ой как, не доизучена : ))
Мальтийский уикенд. Про житье-бытье и транспорт (без истории и достопримечательностей)
Мальтийские бродилки. Сказочная роскошь за скромными стенами
Мальтийские бродилки. По желтым улицам Валлетты
Ах, карнавал-карнавал! Или Масленица по-мальтийски
Отзыв об отеле Sliema Hotel 3* Удобное расположение, достаточный комфорт - и все это за вменяемые деньги
Wyglą da na to, i to nie był o bardzo dawno. . . Ale we wspó ł czesnych realiach - już w poprzednim ż yciu : )
Malta przydarzył a się nam w lutym 2020 roku. Wtedy Chiń czycy mieli już zakaz wjazdu do wszystkich krajó w. Ale nikt jeszcze poważ nie nie pomyś lał o jakimkolwiek zamknię ciu granic na cał ym ś wiecie i innych blokadach. Ale co się stał o. A czas został podzielony na „przed” i „po”.
Udał o mi się już coś poprawić w formacie tekstowym dla wł asnej pamię ci i dla uż ytecznoś ci dla przyszł ych zdobywcó w Malty w notce Maltań ski weekend. O ż yciu i transporcie (bez historii i zabytkó w), ale to nie wszystko.
A potem, przeglą dają c partię zdję ć z innej wyprawy po mojej ojczystej, tak pię knej, ale już trochę zmę czonej, przestrzeniach, przypomniał am sobie, ż e wcią ż mam niedokoń czone zdję cia z „obcymi” pejzaż ami. Postanowił em wię c zmienić widoki i historie w moim laptopie, có ż , odpowiednio w kanale witryny : )).
Spę dziliś my na Malcie cztery peł ne dni. Duż o czy mał o? - Nie wystarczy do gł ę bokiej znajomoś ci i nauki, ale wystarczy do ł atwego i zrelaksowanego kontaktu.
Wyspa oczywiś cie jest malutka, ale jest na niej mnó stwo ciekawych rzeczy. Oczywiś cie sezon zimowy był w peł nym rozkwicie, wię c wydawał oby się , ż e nie zaplanowano ż adnych rozrywek na plaż owe lenistwo, wię cej czasu na program kulturalno-edukacyjny.
Ale weszliś my w okres karnawał u. Ha, kultura wraz z poznaniem przekształ cił a się w dział alnoś ć rozrywkową i rozrywkową . W każ dym razie czę sto odwracaliś my się od zamierzonych celó w. Wł aś ciwie w tych karnawał owych procesjach nie był o nic nadprzyrodzonego, ale przestaniesz się gapić , a potem znowu i znowu : ).
Zdję cia z wydarzeń karnawał owych moż na obejrzeć w opowiadaniu Ach, karnawał -karnawał ! Lub Maslenitsa po maltań sku.
Zdają c sobie sprawę , ż e nie zobaczymy wszystkiego, wybraliś my się najdalej naszym zdaniem z utartych już szlakó w turystycznych Malty. I niezbyt pobity, jak się okazał o : ).
Przede wszystkim pojechaliś my prosto z samolotu do wspaniał ej Katedry ś w. Jana . Coś i ten luksus, bę dą c na Malcie, jest absolutnie nie do przeoczenia.
Katedry na Malcie są wspaniał e, bogate. I bez wzglę du na to, gdzie pó jdziesz, zobaczysz pię kną dekorację .
Koś ció ł Zwiastowania NMP w klasztorze karmelitó w w Mdinie mał y>
Jest to szczegó lnie zaskakują ce, gdy spacerują c ulicami nagle sł yszysz koś cielne hymny. Gdzie? Zaglą dasz w uchylone drzwi - no, wow, ale co to za ś wią tynia lub koś ció ł . O tamtejszych ulicach jest Mam osobny temat.
Oczywiś cie każ dy szanują cy się turysta chce odwiedzić staroż ytną stolicę wyspy - Mdina. I musimy tam pojechać .
Przyjmuje się , ż e miasto istnieje w tym miejscu od ponad 4000 lat. W VIII pne mi. Fenicjanie zbudowali mur wokó ł szczytu wzgó rza prawie w samym centrum wyspy i nazwali tę wioskę „Malet” lub „schronienie”. Wraz z przybyciem Rzymian w III wieku. pne mi. miasto stał o się znane jako Melita. I już w IX wieku. Arabowie zmienili nazwę miasta na Mdina, co po arabsku oznacza „miasto otoczone murami”.
W Mdinie maltań scy arystokraci woleli osiedlać się . Dlatego prawie cał e miasto skł ada się ze wspaniał ych pał acó w i palazzos. Jednak po niszczycielskim trzę sieniu ziemi w 1693 r. nowa stolica Valletty stał a się centrum maltań skiego ż ycia, do któ rego stopniowo zaczę ł a się przemieszczać szlachta.
Nowoczesna Mdina to skansen.
Ż ycie go opuś cił o, pozostawiają c dobrze zachowaną historię . Ku uciesze naukowcó w i ucieszy oczy turystó w.
Wszystko tutaj jest tak historyczne, ż e wydaje się , ż e teraz rycerz wyjdzie zza rogu lub szlachetna pię knoś ć przejedzie obok pocią gu.
Ale nie, w okolicy są turyś ci, turyś ci i turyś ci.
Rzadko zdarza się znaleź ć się sam na tych wą skich uliczkach staroż ytnego miasta, ale to się zdarza. Sł ychać wtedy na przykł ad brzę czenie telewizora lub dzwonek telefonu. Gdzie? Jak? Tak, zdarza się . Na tym polega mieszanie epok. Tak, a takie pię knoś ci moż na znaleź ć na ś redniowiecznych ulicach. Mó wię o samochodzie, jeś li już : ))
W rzeczywistoś ci jest tam okoł o trzystu stał ych mieszkań có w, jeś li dobrze pamię tam. Ale w wię kszoś ci oczywiś cie lokalni mieszkań cy pracują tu tylko w muzeach i restauracjach. Druga nieoficjalna nazwa wspó ł czesnej Mdiny to Miasto Ciszy (lub Ciszy) ze wzglę du na brak peł noprawnego ż ycia miejskiego.
Z praktycznych zaleceń : aby nie tylko wę drować po staroż ytnych ulicach, ale z korzyś cią i zainteresowaniem podczas spaceró w po mieś cie, skorzystaliś my z aplikacji izi. TRAVEL, po pobraniu niezbę dnej wycieczki.
Znają cy ludzie natychmiast zadają pytanie: a co z klamkami? Nie, có ż , bez nich nic. Oczywiś cie zgodnie z modnymi trendami podró ż niczymi mam też wł asną kolekcję klamek do drzwi : )
Mdina - tak, muzeum, zakurzona historia. Ale tuż obok, u są siadó w, jak mó wią , znajduje się tę tnią ce ż yciem i doś ć mieszkalne miasteczko Rabat. Na mapie ś wiata moż na znaleź ć wiele Rabató w, być moż e najsł ynniejszą osadą jest stolica Maroka. Ponieważ sł owo to ma pochodzenie arabskie, a Arabowie w duż ej mierze odziedziczyli je na Malcie, pojawił się tutaj ich wł asny Rabat. Wedł ug Wikipedia, peł na nazwa miasta to Ribat al-Fath, co oznacza „wioska zwycię stwa”.
Kiedyś był czę ś cią Roman Melita, raczej przedmieś ciem poza potę ż nymi murami obronnymi, któ re czę sto był o zdobywane przez wrogó w. Teraz jest niezależ ną jednostką administracyjną Malty.
Ulice Rabatu są doś ć ozdobne i skomplikowane.
Turyś ci wę drują po nich w poszukiwaniu katakumb Pawł a i Ś w. Agata - prawdopodobnie najważ niejsze zabytki miasta. Chociaż , ze wzglę du na cał ą obserwowaną staroż ytnoś ć , cał e miasto jest solidną atrakcją .
Każ dy dom ma swojego ś wię tego
Ponadto te katakumby to dwa ró ż ne obiekty muzealne. Katakumby ś w. Agaty są uważ ane za bardziej autentyczne, ale są pewne kł opoty ze zwiedzaniem w okreś lonym czasie, z obowią zkową eskortą … Dlatego te „Pawł owsk” są bardziej popularne wś ró d turystó w, są swobodniej dostę pne. Być moż e od tego czasu wszystko się zmienił o.
Katakumby na Malcie to podziemny kompleks grobowy z okresu rzymskiego. Wedł ug kronik, po katastrofie statku u wybrzeż y Malty, apostoł Paweł , w oczekiwaniu na nowy statek, spę dził tam czas na modlitwie w jednej z jaskiń . W 1675 roku nad tą jaskinią zbudowano wspaniał ą katedrę ś w. Pawł a. Ale wejś cia do katakumb nie ma, dlatego wię kszoś ć turystó w jest zdezorientowana.
W czasie prześ ladowań chrześ cijan w katakumbach odbywał y się tajne naboż eń stwa pierwszych chrześ cijan. Ś w. Agata, uważ ana za patronkę Malty, ukrywał a się tam przed prześ ladowaniami cesarza rzymskiego.
Ogó lnie rzecz biorą c, sieć podziemnych labiryntó w pod Rabatem nie został a w peł ni zbadana. Opró cz cmentarzy podziemnych znajdują się ró wnież podziemne domy mieszkalne. I bardzo moż liwe, ż e mieszkań cy okresu rzymskiego po prostu dostosowali do swoich potrzeb podziemne struktury swoich poprzednikó w. Plotka gł osi, ż e okoliczni mieszkań cy czę sto „wpadają ” w swoich piwnicach w pustkę , ale wolą nie informować o tym wł adz, aby unikną ć wszelkiego rodzaju, powiedzmy, niuansó w. I zacznie się to samo, tam wykopaliska, studia itp. itd.
Wię c poszliś my do katakumb, ale nie dotarliś my… A raczej dotarliś my, ale do innych. Mijają c mał y koś ció ł ek ś w. Cataldo, któ ry znajduje się prawie naprzeciwko katedry ś w. Pawł a, zobaczyliś my plakat o czymś o katakumbach. Czy nie tego wł aś nie szukamy? Zajrzeliś my do koś cioł a, tam są katakumby. I moż esz zobaczyć , ile, no tak, darowizna na ś wią tynię . Co zrobiliś my.
Wizyta w katakumbach Apostoł a Pawł a w lutym 2020 r. Wyglą da na to, ż e kosztuje 6 euro, nie ma audioprzewodnika w ję zyku rosyjskim. Generalnie uznaliś my, ż e aby zorientować się w podziemnym ś wiecie Malty wystarczy nam to, co widzieliś my już w koś ciele ś w. powierzchnia.
Marsachlokk to popularna wioska wś ró d bractwa turystycznego.
Nazwa pochodzi z poł ą czenia sł ó w arabskiego „marsa” – port i wł oskiego „sirroco” – poł udniowo-wschodni wiatr. Ogó lnie rzecz biorą c, jest to typowa wioska rybacka, któ rej gł ó wna czę ś ć mę skiej populacji nadal robi to, co miejscowi ż ywią od wielu stuleci - ł owi ryby.
Nadal uż ywane są tradycyjne ł odzie luzzu (lub luzzu).
Nie moż na powiedzieć , ż e są dokł adnie takie same jak poprzednio, oczywiś cie są nieco unowocześ nione i ulepszone, ale są malowane zgodnie z bardzo staroż ytnymi tradycjami, jaskrawo i koniecznie z oczami. Wszystko to pomaga rybakom chronić się przed ró ż nymi nieszczę ś ciami na morzu, no có ż , a ł ó dź z oczami odnajduje drogę do domu w najbardziej gwał townych sztormach i nieprzeniknionych mgł ach. Prawdopodobnie tak jest naprawdę . W każ dym razie rybacy bardzo lubią swoje ł odzie, oczyszczenie i pielę gnowanie. Nie pamię tam ani jednego, któ ry był by choć trochę odrapany, wiele z nich wł aś nie przeszł o przez proces kolorowania.
Cał a promenada Marsaxlokk jest usiana restauracjami rybnymi.
Uważ a się , ż e tylko tutaj moż na skosztować najś wież szej i najsmaczniejszej ryby lampuki - naszym zdaniem Dorado (choć "lampuki" brzmi smaczniej). Szliś my mię dzy stoł ami, bezwstydnie zaglą dają c na talerze innych ludzi, ale nic nie zaostrzył o nam apetytu.
Nawiasem mó wią c, ciekawy fakt: do XVII wieku. miejscowi nie jedli ryb, podobno był jakiś zakaz. Ale co i jak, tak naprawdę nikt nie moż e powiedzieć . Moż e cał y poł ó w po prostu wysł ano na stó ł szlachecki albo jedli przecież przecież , ale bardzo mał o, a legendy o zakazie przetrwał y do dziś?...Wł aś ciwie nawet teraz miejscowi wolą mię so i makaron, ale owoce morza też są na stole.
Marsaxlokk to nie tylko ł owisko na wyspie, ale takż e doś ć ciekawe miejsce historyczne.
Koś ció ł Matki Boż ej z Pompei
Tu, moż na by rzec, rozstrzygnię to losy narodó w. Port od dawna jest wybierany przez ludzi ze wzglę du na jego spokó j, mó wią , ż e nie ma tu burz. A ze wzglę du na wygodę jego lokalizacji czę sto był zdobywany przez ró ż nych zdobywcó w, odpowiednio, w celu parkowania swoich flot. Z niedawnej historii Marsaxlokk moż na zauważ yć spotkanie w 1989 roku Gorbaczowa i Busha na jachcie w porcie we wsi. Tak, zgadza się , sł uż by bezpieczeń stwa uznał y miejsce za najbezpieczniejsze na taką datę .
Pomimo popularnoś ci wś ró d turystó w i ogó lnie doś ć aktywnego ż ycia w wiosce, jej architektura prawie się nie zmienił a w cią gu ostatnich stuleci.
Typowe maltań skie budki telefoniczne : )
Tego samego nie moż na powiedzieć o innej wiosce - Marsaskala. Nie, to oczywiś cie nie wioska, ale cał kiem miasto jak na maltań skie standardy. I nie tak staroż ytne wedł ug tych samych standardó w.
Pierwsza osada został a zał oż ona w 1756 r. przez imigrantó w z Sycylii, stą d nazwa: Marsa - Port i Skala - Sycylia. Chociaż istnieje wiele ró ż nych wersji o osadzie w ogó le i o tł umaczeniu nazwy. Jedyną rzeczą , któ rej wszyscy są pewni, jest arabska „marsa”.
Od tego czasu pozostał oś ci fortyfikacji nadal są zachowane, ale są tak „pozostał oś ci”, a nawet opuszczone, ż e nie są interesują ce dla wię kszoś ci turystó w.
Moż na zobaczyć ruiny niegdyś przyzwoitego czterogwiazdkowego hotelu Jerma Palace, 1982. Należ ał do Libyan Arab Foreign Investment Company i był zarzą dzany przez Corinthia Hotels International. Został zamknię ty w marcu 2007 roku. Z jego wnę trza skradziono wszystko, co wartoś ciowe: dywany, marmurowe posadzki, drzwi, kafelki, a nawet cegł y. Muammar Kaddafi miał numer osobisty. (pobrane z https://yarowind.livejournal.com/910400.html)
Szczegó lny okres prosperity przypadł na okres II wojny ś wiatowej i po niej. Ze zbombardowanych maltań skich miast ludzie ruszyli do stosunkowo spokojnej Marsaskali. A miasto zaczę ł o się aktywnie rozwijać i rozwijać . Tu i teraz moż esz zaobserwować szybką budowę . Odnieś liś my wraż enie, ż e idziemy wzdł uż jednego duż ego placu budowy.
Jak zwykle nabrzeż e usiane jest ró ż nego rodzaju restauracjami, ale osobiś cie nie byliś my zadowoleni z cennikó w, wydawał o się , ż e jest droż ej niż w innych miejscach na Malcie. Mogę się mylić w swoich wyobraż eniach, ponieważ nie prowadził em ewidencji : ).
Wedł ug ź ró deł internetowych miasto jest bardziej popularne wś ró d samych Maltań czykó w ze wzglę du na rekreację , niektó rzy Europejczycy wynajmują mieszkania na relaksują cą rozrywkę .
Ale nie przyjechaliś my tu po architektoniczne arcydzieł a, ale po krajobrazy, któ re są dla nas bardzo niezwykł e. Mieliś my czas przed powrotem do Moskwy. W tym momencie byli już prawie doroś li i kulturalni, widzieli wystarczają co wszystkich i karnawał owali się , ż e po prostu pragnę li ciszy i spokoju, pogodnej kontemplacji i nicnierobienia. Ale z odrobiną "soli" : )
O tym miejscu dowiedział em się z jednego z wielu raportó w, któ re studiował em przed wyjazdem na Maltę . Nie był am pewna, czego bę dę potrzebować , chociaż zdję cia przycią gnę ł y uwagę .
Wię c wynurzył się z magazynó w pamię ci ostatniego dnia na Malcie, gdzie moż esz być nieaktywny, ale interesują cy. Są to wię c opuszczone ką piele solne.
Só l morska wydobywana jest na Malcie od czasó w staroż ytnych. Ł owisko osią gnę ł o szczegó lny szczyt w XIX wieku. Zadanie jest proste, ale pracochł onne. Na skalistych brzegach wydrą ż ano wgł ę bienia, wodę wlewano do wiader, studni lub gdy pomagał a burza. Woda wyparował a, só l pozostał a, a oni ją zeskrobali. Ł atwo to stwierdzić , ale w rzeczywistoś ci istnieje wiele niuansó w: pora roku, kierunek i prę dkoś ć wiatru itp.
We wspó ł czesnym ś wiecie na skalę przemysł ową só l nie jest oczywiś cie wydobywana w ten sposó b. Ale nawet teraz wcią ż istnieją mał e prywatne gospodarstwa zajmują ce się rę czną produkcją . Na brzegu spotkaliś my rodzinę zbierają cą muszle. Nie wiem dlaczego, raczej do robienia pamią tek.
A potem był o lotnisko, nocny lot do Moskwy i… szaleń stwo 2020 roku… Ale to pó ź niej, ale na razie…
Wię c przebiegliś my przez niektó re tureckie miasta Malty. Naprawdę chcę wierzyć , ż e ś wiat wkró tce powró ci do peł noprawnej otwartej komunikacji. A moje notatki nie odejdą w zapomnienie i przydadzą się komuś przy wyznaczaniu tras. W każ dym razie robił em notatki dla wł asnych wspomnień : )). Co do diabł a nie ż artuję , moż e te „wspomnienia” trzeba jeszcze kontynuować , bo Malta, ach jak, za mał o się uczył am : ))
Maltań ski weekend. O ż yciu i transporcie (bez historii i zabytkó w)
maltań skie RPG. Wspaniał y luksus za skromnymi ś cianami
maltań skie RPG. Ż ó ł tymi ulicami Valletty
Ach, karnawał -karnawał ! Lub Maslenitsa po maltań sku
Recenzja hotelu Sliema 3* Dogodna lokalizacja, odpowiednia komfort - a wszystko to za rozsą dne pienią dze
-
Maltańscy wędrowcy. Przez żółte ulice Valletta
Malta, 22 Luty 2020
-
Maltańscy wędrowcy. Bajeczny luksus za skromnymi ścianami
Malta, 22 Luty 2020
-
Ach, karnawał-karnawał, czyli po maltańsku Maslenitsa
Malta, 22 Luty 2020
-
Weekend maltański. O życiu i transporcie (bez historii i zabytków)
Malta, 22 Luty 2020
-
Malta od niespiesznej babci
Malta, 21 Styczeń 2020