Путешествие из Харькова в Черногорию на автомобиле
Мы – харьковчане. Вика, Виталик, дочь Соня 14 лет, сын Вова 11 лет. Решили попробовать съездить за границу на автомобиле.
У меня была далекая мечта – побывать в Черногории. Я попыталась ее осуществить, а вдруг получится?
Дорога в Черногорию
13 июня 2019 года. Выезд запланировали на 7.00 утра. Ехать решили через Венгрию и Сербию , учитывая качество дорог. Расстояние Харьков – Будва примерно 2 400 км мы решили разделить на 4 дня, так как ехали с детьми. А также, чтобы наш водитель – папа отдыхал, и ему было легче. Разбили таким образом:
1 день – Харьков – Новоград Волынский (родина Леси Украинки) – 727 км- 9.5 часов пути (получилось почти 11 часов)
2 день – Новоград Волынский – Ужгород – 586 км- 7.5 часов пути (получилось 9)
3 день – Ужгород – Белград – 694 км- 7 часов (получилось 11 часов)
4 день – Белград – Будва – 517 км- 8.5 часов (получилось 11 часов)
В первый день мы решили покрыть самое большое количество километров, т. к. сил еще много (правда мы не учли, что через Киев нет объездной трассы, и новигатор повел нас через самый центр. Я, конечно, была только рада в очередной раз посмотреть на Днепр, Родину-мать и красивый город, однако мы попали в 3 пробки, в которых простояли 2 часа. Хорошо, что выехали в 8.00 утра. )
Прибыли в Новоград Волынский в около 19.00. Радостные, побежали мы осматривать нашу новую квартирку на улице Пушкина…. . однако такого сарая я никак не ожидала увидеть! Все старое, затасканное и поломанное, запах застойного курева, в плите поломаны все включатели, обои местами висят клочками, а балкон вообще в аварийном состоянии, завален каким – то строительным мусором и дверь на него поломана…
Это наше первое самостоятельное путешествие (раньше мы пару раз ездили в пакетные туры), мы очень волновались, как все у нас получится, и тут сразу такое! Все приуныли и расстроились… . Но делать нечего, надо идти в магазин, кормить детей ужином. Я еще умудрилась сварить там цыпленка в завтрашнюю дорогу. Ночь прошла практически бессонно. За окнами орали нетрезвые люди, лаяли собаки, жужжал холодильник , и просто я нервничала и была в шоке – что я придумала и куда я привезла семью? !
В 5.30 я подумала, что хватит уже валяться в этом жутком доме, лучше двигаться вперед, может что-то поменяется? Мы перекусили, и в 7.00 (наш рекорд! ) покинули этот городок. Стоила нам эта « прекрасная» квартира 400 грн.
Начался второй день нашего путешествия. Дорога новая, дальше Киева на машине мы не ездили, поэтому ехать было интересно. В самом начале Ровенской области начали замечать аистов (у нас их нет), их гнезда на столбах, это здорово! Новигатор повел нас через весь город Ровно, интересно было посмотреть. Город понравился! За Ровно в селе « Таран1в» остановились возле маленького кафе-магазинчика и открыли для себя это чудесное место. Девушка сделала нам восхитительный кофе всего за 5 грн. И каждому по конфетке в угощенье. Позже, на обратном пути (мы специально искали это место), мы узнали, что она добавляет в кофе банановый или вишневый сироп, что придает кофе особый неповторимый вкус! Возле магазинчика есть столики и можно комфортно расположиться, чтобы передохнуть и перекусить.
Едем на Ужгород. Остановки делаем часто, т. к. то дети хотят поесть, то муж хочет покурить, то пора заправить машину. Все в ожидании увидеть Карпаты. И они прекрасны! Мы все фоткаем, но ни одна фотография не передает той красоты! Муж мчится с приличной скоростью, я пищу, что надо до 90, но это цветочки по сравнению с тем, что будет ждать нас через 2 дня! (горы Черногории).
Вобщем, как-то мы проехали стоп-контроль в Карпатах, не остановились. Сразу остановил полицейский. Я начала просить прощения и пощады, что мы едем издалека, устали уже… . Он посмотрел наши документы (а они, конечно, были в порядке, т. к. мы очень тщательно готовились) … . и отпустил. К 17.00 мы домчались в Ужгород. На сегодня специально было выделено меньшее расстояние, т. к. я никогда не была в Закарпатье и хотела посмотреть Ужгород. Однако, позвонив на забронированный адрес, мы узнали, что наша квартира то ли занята, то ли в ней убирают. И нам предложили другую квартиру, вроде как элитную, но без доплаты из-за причиненных нам неудобств. Я, конечно, таких неожиданностей не люблю, но делать было нечего. Покружив с новигатором по Ужгороду, мы таки нашли нашу улицу Шевченко (номер не помню) и пошли заселяться. Какая красота нас ожидала! Действительно красивая, большая и богатая квартира. Это была компенсация за мученья в предыдущей квартире. Евроремонт, ковры, современная новая мебель, современная кухня с огромным холодильником, огромная ванная комната. И все это за 500 грн. ! Что человеку нужно для счастья? ! Разница с предыдущим жильем всего 100 грн, а какая пропасть между ними!
Настроение заметно повысилось, мы быстренько переоделись и, красивые, пошли гулять по Ужгороду. Оказывается, мы разместились в самом центре, и через 5 минут оказались на пешеходном мосту над Ужиком. Нашли и осмотрели Ужгородский замок, прогулялись по Липовой аллее, нашли прикольную скульптурку клавишника группы Дип Перпл и пошли на улицу Корзо попробовать банош и бограч .
В кафешке « Вертеп» бограч подают очень красиво и аппетитно в свежевыпеченном хлебе. Интересное местечко в национальном стиле. Все очень понравилось, спасибо им. И цена разумная. Больше погулять не получилось, т. к. на город наползала большая туча, и мы пошли в « Сельпо» делать съестные заготовки в завтрашнюю дорогу. Встать надо было рано, т. к. нас ожидало прохождение границы Украина-Венгрия, пересечение всей Венгрии, а так же прохождение границы Венгрия – Сербия.
Утром все пошло по плану. До Чопа и границы совсем близко. В 8.30 мы уже были на месте. Немного нервничали, первый раз все-таки! А вдруг не пустят? ! Очередь была небольшая, машин 7 впереди. Мы пошли пока в дьюти фри, муж купил сигареты, а я, конечно, набрызгалась духами… Все оказалось в порядке. После нашей границы мы оказались на Венгерской. Здесь очередь оказалась побольше раза в 3. Венгры проверяли основательно, не только документы, но и машины. У нас не только попросили открыть багажник, но также мы вытаскивали чемоданы и открывали их. В них не рылись, просто глянули, что там вещи, а не контрабанда какая-нибудь. Хотя муж мой припрятал там 12 пачек сигарет вместо 2 разрешенных. А я переживала, что везу много лекарств на все случаи жизни, а они, вроде, должны быть с рецептами… И вот нас выпустили, свобода, едь куда хочешь! Ты – гражданин Европы!
Но тут и начались первые трудности, о которых мы тогда еще не подозревали. Я читала, что магистраль по Венгрии платная и надо купить виньетку. И что стоит она 10-11 евро на 10 дней. Мы сразу же заехали на первую заправку, чтобы ее купить. Но цена и оплата в форинтах. В 10 дней мы не укладывались, поэтому купили на месяц, т. к. так дешевле, чем покупать 2 раза по 10 дней. Получилось 440 грн. Оплатили картой Приватбанка и поехали дальше. Пора заправлять машину. На заправке нам сообщили, что газ у нас еще есть и влезло на 2.50 евро всего. Пошли оплачивать картой, естественно, т. к. форинтов у нас нет. А карта не работает! Оплачиваем 2.5 евро налом, а они 0.5 евро не берут! Давай 3 евро, говорят, мелочь нам не нужна! Мы, прибалдевшие от такого начала, едем дальше.
Муж просит меня сесть за руль, сильно захотелось вздремнуть, перенервничал на границе. И я мчусь 130 км/ч по автобану до след. заправки. Мы волнуемся из-за карты Приватбанка (почему она не сработала? Ведь специально на нее положили деньги для заправок, и банк предупредили, что будем за границей). На следующей заправке видим, что газ у нас опять есть! Муж понимает, что ехали мы на бензине, что газовое оборудование повредилось, отошло, видимо, когда мы лихорадочно запихивали чемоданы на Венгерской границе. А он не посмотрел сразу, а потом заснул. Перекладываем чемоданы, налаживаем газ, заправляем потраченный бензин по европейским ценам на 30 евро наличными, т. к. карта опять не сработала. И сидим, расстроенные, на заправке, пытаясь связаться с банком и выяснить, что происходит. Ищем на заправке интернет, но служба банка не дает соединение. Потеряли кучу времени, едем дальше, заправляемся за наличные. Справа видны Словацкие Татры, которые приводят меня в восторг. Вдоль автобана наряду с заправками есть цивилизованные места для отдыха – беседки, где можно перекусить, а также туалеты, но они не везде бесплатные.
До Будапешта домчались очень быстро. Читали, что за Сегедом есть супермаркет Ашан, который мы хотели бы посетить. Пытаемся найти его, но тут ремонт дорог нас посылает в объезд левее, а съезд на Ашан правее. Проехали поворот! Опять расстроились. Заехали на заправку заправиться и порешать свои проблемы – наладить интернет и связаться с банком, чтобы узнать, что с картой Приватбанка. В итоге просидели там часа полтора. За это время Виталик починил в машине зарядное устройство для мобильных телефонов, переставил интернет-карточку в мой телефон (его телефон разрядился), а я нашла выезд на Ашан. Времени было уже 16-17 часов. Но заехать в венгерский Ашан всем хочется. Муж решил попробовать нашу Мастеркард опять, купив хлеб. Стоим четверо на кассе, пытаемся заплатить за хлеб, язык не знаем, карта не работает, форинтов нет, таращится вся очередь! Но мы уже готовы к этому. Я знаю, что в Ашане есть обменка, где меняют даже гривны. Меняем 200 грн. на форинты, а к нам подходит женщина и протягивает наш неоплаченный хлеб. Они с мужем купили этот хлеб для нас!
Так трогательно! Мы, конечно, хотим отдать деньги, они уже есть у нас, но они ни в какую не берут! Вобщем, еще час-полтора зависали мы в магазине, пытаясь сообразить в их ценах. Кефир я так и не нашла, как он пишется по- венгерски – не понятно, и на вид не понятно. Обошлись молоком, пончиками и другой всячиной. На оставшуюся мелочь купили себе кофе в автомате, а детям мороженко. Времени много, а нам еще пересекать границу Венгрия-Сербия и ехать до Белграда! Спешим. Я волнуюсь, так как знаю, что на границе может быть большая пробка (читала рассказ о путешествии Киев-Черногория Софии Баштан). Но нет, нам повезло, небольшая очередь есть, но не 3 км. Прошли за полчаса. Мчимся дальше, вечереет. Главное – доехать до Белграда, а завтра – отдых, мы никуда не едем, гуляем и знакомимся с Белградом. Намеченное время прибытия – 22.00. На дороге попадаются таблички « Бензинска станция» , « Дорога для 1 тачки» , которые приводят нас в восторг.
Новигатор без проблем привел нас по адресу к 22.00. Правда, ехали мы в темноте и не видели ни Дуная, ни Белграда. Но мы надеемся наверстать упущенное завтра. Наша квартира называлась « Ada Milipe» (Ада здесь распространенное имя) и снимали мы ее за 25 евро в день в одном из спальных районов Белграда. Машин возле дома очень много, но для нас нашлось местечко на бесплатной парковке . Размещаемся, спальных мест много, 3 комнаты и кухня. Квартира без суперского ремонта, но все миленько и по всей квартире дизайнерские штучки – то шкатулка с морскими камушками, то ваза с декоративной веткой, то доска с открытками из разных стран, а посреди гостинной большой стол-сундук! Также есть лоджия для кофепития, которую мы оценили на следующий день. Утром оказалось, что прямо за домом есть супермаркет, где мы накупили пива, вкусностей, а также питы с вишневой начинкой - их национальная сладость, скрученные трубочки из слоеного теста с вишневым или яблочным джемом. Да, упустила, что муж ночью все-таки связался со службой банка и ему сказали, что карту надо вставить в любой банкомат и она разблокируется, что мы и сделали на следующий день. И, о чудо! Карта заработала и на ней были все наши деньги (а приходило сообщение, что карта не работает из-за отсутствия на ней денег)! Все-таки наш идиотский банк заблокировал карту, как только мы оплатили ею виньетку в Венгрии, несмотря на наши предупреждения, чем омрачил нам первый день нашего пребывания за границей капитально! В Белграде тучи развеялись, жизнь наладилась, мы поехали в центр на улицу Князя Михаила и в крепость Калемегдан. Я очень хотела побывать в Белграде, не знаю почему, может, я там жила в прошлой жизни? Машину поставили в 7-этажном гараже в центре. Я знала, что там с парковкой строго, где попало машину не бросишь, можно вернуться и не найти ее на месте, а потом искать на штрафплощадке. Вобще-то я читала, что в воскресенье стоянка бесплатная, но не знаю, где. У нас в гараже была платная. Въезжаешь-берешь карточку на шлагбауме, где отмечено время въезда. Возвращаешься – даешь свою карточку в будку оператору и оплачиваешь. Потом идешь с этой карточкой в свою машину и на выезде на шлагбауме прикладываешь ее, и шлагбаум открывается, если оплачено.
Вот она – прекрасная улица Князя Михаила, которую я видела только в интернете!
Где-то посредине есть фонтанчики с питьевой водой. Вообще в Белграде можно пить воду из крана, что для нас сначала было странно. Но оказалось все в порядке, ни у кого не было проблем. Улица Князя Михаила как раз выходит на крепость Калемегдан на берегу Дуная, о которой я столько читала и мечтала побывать там. Старинная крепость: величественная, огромная ухоженная территория, в ней есть и церкви, и выставка боевой техники, и теннисные корты. Имеет верхний ярус и нижний ярус, более разрушенный , но также интересный. Вобщем, нагулялись мы там! Вдоль и поперек изучили крепость.
В этот день также проходила выставка полицейской спецтехники и полицейских мастер- классов по самообороне. Играла музыка и старички танцевали, взявшись за руки. Вот бы у нас так! Мы все ужасно проголодались. На обратном пути к машине нам попалась кафешка, где готовили плескавицы . Это было очень кстати! Мы обрадовались, что можно передохнуть и перекусить. Дети чувствовали себя уже неважно, т. к. была жара 34 градуса. Огромная плескавица взбодрила каждого из нас.
Времени осталось не много, я хотела еще посмотреть на Скадарлию, но все очень устали, поэтому решили сьездить на автомобиле посмотреть на оставшиеся после бомбежки дома, которые сербы специально не восстанавливают в память об этой трагедии.
В почти разряженном телефоне я успела найти адрес: улица Неманьина, 13. Но по этому адресу ничего подобного не было. Сколько мы ни искали еще в интернете и спрашивали у людей, и кружили по этим кварталам, найти не смогли. Начало смеркаться, а завтра нужно было рано вставать, поэтому решено было ехать домой. Но тут возникла новая проблемка: мы забыли наш адрес. Куда ехать? Пока мы думали, что делать, Виталик ехал туда, куда указывал ему новигатор. Тут я начала узнавать местность по дороге домой. Умный новигатор как-то привез нас домой! Все было отлично. Только я очень сожалела, что очень мало посмотрела в городе, о котором мечтала. Наутро уезжать совсем не хотелось. Мы сходили в наш магазинчик, чтобы скупиться в дорогу, попили прощальный кофе на балкончике. И в 9.00 тронулись в путь. Этот последний день дороги обещал быть самым интересным, т. к. впереди были горы.
Правильно мы решили оставить наименьшее количество километров на этот участок дороги, т. к. серпантин был приличный, ограничение скорости 50 км/ч, а если нет ограничения, все равно тащимся за какой-нибудь фурой 60 км/ч, а обогнать невозможно. Эти 517 км мы ехали 11 часов. Виды были фантастические. В нашей жизни еще такого не было (хотя в Крыму мы бывали). Мой муж назвал эти картинки - из фильма про хоббитов. Вертикальные высоченные скалы, а между ними узенькая дорожка, по которой едет наша манюсенькая машинка. Лучше гор могут быть только горы! Верно сказал бард. Я практически не выпускала камеру из рук. Выходить из машины хотелось на каждом повороте. Но мы спешили, т. к. времени было уже много. Очень много тоннелей проложено сквозь горы, коротеньких и подлиннее. Проехали Подгорицу – столицу Черногории. Красивый город, дома разноцветные, много строящихся, все в цветах! За Подгорицей за нами увязалась полицейская машина, они думали, что мы будем обгонять шедший впереди грузовик. Но хотя и были очень уставшие, мы понимали, что надо медленно тащиться, от греха подальше. Скоро полицейским стало неинтересно и они уехали куда-то.
Будва
А мы увидели внизу море огней – это была красавица Будва! Сколько я ни снимала, ничто не смогло передать той сияющей и сверкающей красоты, что мы увидели с горы! После 11 часов пути мы просто уже не верили, что достигли, наконец , нашей цели. Очень быстро мы добрались до нашего жилья. Хозяин уже ждал нас. Правда, дочка вышла из машины и начала рвать. Укачало. Место для машины он для нас подготовил, и мы смогли припарковать ее на все 6 ночей. Расположение квартиры было замечательное: в 5-10 минутах ходьбы были магазины, базар, Старый город и море.
Поэтому нашу машинку мы не беспокоили больше и расслабились сами. Кстати, за неправильную парковку в Будве самые большие штрафы -150 евро! (В первый же день мы наблюдали картину, как к припаркованным в неположенном месте двум машинам подъехала полиция, вызвала эвакуатор, тут же очень быстро они начали одевать крюки на колеса, чтобы погрузить на эвакуатор. Но выбежали хозяева машин и процедура эвакуации была отменена, хозяева отделались штрафом). Поднялись в квартиру и ахнули: фото на Букинге были хуже, чем реальность! Шикарная огромная квартира с евроремонтом, огромными кроватью и диваном, кондиционером, большой, полностью укомплектованной кухней, и ванной (там было даже биде). Хозяин – молодой парень, Младен Дурович, любезно предложил нам угощаться собственноручно приготовленным вином и ракией, это было, конечно, приятно. Мы рассчитались с ним и побежали на балкон дегустировать вино и смотреть на горящую огнями Будву. Так началось наше счастливое пребывание в Черногории.
На следующий день с утра нужно было зарегистрироваться и заплатить налог 1 евро в день со взрослого, 0.5 евро за ребенка до 14 лет и младшему бесплатно (до 12 лет). Регистрация проходит на почте, там выписывают квитанцию на уплату и регистрируют при наличии паспортов, а также надо указать адрес и фамилию владельца квартиры. Например, наш отдых в Будве был 6 ночей, а в Которе 4 ночи. Мы хотели в Будве оплатить сразу 10 ночей, но так не положено. Платишь там, где проживаешь. Позже мы узнали, что наш Младен « нагрел» нас на сумму налога. Мы оплатили сумму бронирования с налогами, а потом еще сверх того оплатили налог. Тогда мы этого не знали, а узнали, когда заплатили хозяйке в Которе за апартаменты, а она взяла наши паспорта и сама из этих же денег нас зарегистрировала.
Первый день в незнакомом городе, в незнакомой стране, ничего не знаешь, как куда пройти, где магазин, где пляж… … Когда тебя везут по турпутевке, тебе все рассказывают и показывают на русском языке. А когда приехал сам, сложнее. Но как-то освоились, все познали и узнали, что слева и справа от нас есть супермаркеты « Мега Маркет» и « Воли» с ценами практически как у нас (картофель, помидоры, консерва тунца дешевле, сладости, вино примерно так же, мясо немного дороже). Отлично! Рядом с Мега Маркетом базар Зелена Плаца, но цены там на овощи намного дороже, на сыр и пршут примерно такие же. Сыры тут великолепные. Нам очень понравился сыр с черникой, а также каймак – его здорово намазывать на хлеб, он слегка солененький и, видимо, со сливками. Пршут тоже хорош. На базаре, прямо на входе встречают с нарезкой пршутов, колбас и сыров для дегустации.
Но если долго дегустируешь и ничего не покупаешь, выражают свое недовольство. Возле Мега Маркета есть пекарня, где можно купить пиццу дешевле, чем во всей Будве, за 1.5 евро вместо 2. А также там есть буреки и сладкая выпечка. Мы часто брали круассаны (0.5 евро) и пиццу. Бурек не понравился, отдали ему самое последнее место в их национальной кухне (теста много, мяса мало -1.5 евро). Понравился также гирос (3.5 евро) – похоже на нашу шаурму, только не в лаваше, а на лепешке, много овощей и мяса. И ооочень понравилась палачинка (2 евро)– большой блин, который при Вас выпекают, намазывают нутеллой или шоколадом и посыпают толчеными орешками.
Пива много, пиво не очень дорогое, но в основном привозное из Сербии. Мы пили пиво за 0.59 евро – мне понравилось. Один раз взяли попробовать черногорское « Никшечко» , но мне не очень понравилось. Есть шампанское по 4-5 евро (разбирают моментально), вино около 2 евро (очень понравилось марки « Мое вино» , а их знаменитое « Царица Милица» - совсем не понравилось). Смешно, но картофель, который мы везли из плодородной Украины и купили по 18 грн. в горной Черногории стоит 0.40 евро (12 грн. )
В магазинах надо держать ухо востро – в первый же день нам недодали сдачи 0.90 евро. Потом мы тщательно проверяли чеки и сдачу. Расслабились в последний день, покупали много гостинцев друзьям и не посмотрели чек, а нам насчитали что-то по 0.03 евро 5 раз. Что – мы так и не поняли.
Вообще Будва ориентирована на славян. Русских и украинцев там очень много. Везде русская речь, поэтому жители там знают много русских слов, и в магазине что-то спросить не проблема. На Славянском пляже одни славяне (даже носят что-то на продажу, как на Азовском или Черном море). На других пляжах (Ричардова глава, Могрен) есть и другие национальности. На пляжах в основном камешки – где-то крупная галька, где-то мелкая. Мы знали об этом и купили заранее тапочки-кораллки. Ходили плавать мы на Могрен, и чаще на Могрен - 2. Там самый приятный заход в воду, бухта и красивый вид.
Конечно, на 3 день мы поплыли на катере на остров Святого Николая, где провели весь день. На острове несколько пляжей. Камешки на пляжах там покрупнее, но вода еще чище, а людей меньше. Мы поплавали на всех пляжиках, но понравилось больше всего на первом , с которого видна вся Будванская ривьера.
Какое-то время мы были там одни, можно было попрыгать с пирса в воду, повисеть на буйках, рассматривая Будву напротив и даже покормить рыбок оставшимся хлебом. Вода такого необыкновенного бирюзово-голубого цвета, что хочется нырнуть и просто раствориться в ней.
Уезжать с острова не хотелось. Кстати, самый главный пляж острова - Гавайи- очень маленький, там много людей, заход в воду- большие камни, море вспенили прыгающие со скал отдыхающие, не очень…
Жара стояла сумасшедшая. Хотелось только купаться в море. К тому же с нами были дети, которых мы повезли ради моря. Поэтому с экскурсиями не сложилось. (Эх, поздно я узнала, что можно было съездить и в Боснию, и в Албанию, и в Хорватию, мои сказали, что отпустили бы меня на 1 день). Хотя, зачем экскурсии, если на 4 дня мы едем жить в Боко-Которскую бухту, в Доброту. А на каньон реки Тара и мост Джурджевича мы решили не тратить целый драгоценный день, а посмотреть при выезде из Черногории, по дороге домой.
Уже на 2 день я проснулась в 7.00 утра и, чтобы никого не будить, побежала снимать и смотреть Старый город. Вчера вечером было людно, а утром - только я и еще несколько таких же самых хитрых.
Через Старый город я вышла на пляж Ричардова Глава, искупалась там и, счастливая, побежала домой (квартира находилась в 5-7 минутах ходьбы). Мы обычно завтракали дома и ужинали после пляжа часов в 18. На пляж брали детям перекус – круассаны или печеньки. Нам с папой – пиво с солеными орешками. Красота!
На 5 день у нашей доченьки был день рождения – 14 лет. Я привезла из дома растяжку « С Днем Рождения» , шарики, музыкальную свечу и красиво упакованный подарок . Осталось приготовить что-то вкусненькое и купить тортик. Хотелось купить мурену – интересно попробовать, но ее не было ни разу на рынке. Поэтому купили осьминога, правильно его приготовили, он такой получился красивый (щупальцы колечками) и вкусный!
За тортиком пришлось побегать по очереди в оба магазина и в « Воли» мы все-таки купили (не приняты у них тортики). После ужина пошли еще за сюрпризом – пробовать устриц. На побережье возле старого города после 16.00 привозят свежую рыбу, кальмаров, креветки, устриц. За устрицами прямо очередь желающих попробовать. Стоимость 2 евро. Попробовали – не понравилось!
Конечно, поднимались на цитадель. В этом году новая цена – 3.5 евро. Там, конечно, красиво, но очень мало для осмотра.
Котор
Вобщем, Будву мы уже изучили, пора ехать в Котор. Расстояние всего 20 км. По пути решили заехать на знаменитый песочный пляж Трстено. Увидели ужас! Море штормило в тот день, пляж совсем маленький, а на берегу гигантские кучи мусора и каких-то палок. Нет, там купаться совсем не хотелось. И мы без остановок поехали в Котор, а точнее, в Доброту. Нас уже там ожидали (спасибо Букингу). Домик оказался попроще, чем квартира в Будве. Кухня крохотная, с маленькой электрической плиткой на 2 конфорки всего лишь. В кухне также была кровать. В еще одной комнатке было 2 кровати – двойная и одинарная. Ванная с ремонтом. Но вид на Боко-Которскую бухту был сказочный и релаксирующий!
Только это меня спасало, потому что после сияющей и веселой Будвы мне показалось здесь скучно и не прикольно. К тому же мы сходили в местный магазин, который был очень далеко и с высокими ценами. И пляжа здесь нет. Есть маленькие плиточные заходы в воду, надо искать, где получше. Честно говоря, в тот день я еле сдерживала слезы. Вечером поехали в Старый город Котор, посмотрели на его красоту, и я как-то взбодрилась.
Утром на следующий день проснулась уже в нормальном настроении. Побежали плавать. Я выбрала тот пляжик, который понравился мне. И особый кайф оказался – сидеть на плите, пить пиво и смотреть на проплывающий мимо лайнер, которых заходит в залив по 3-4 в день.
Мы пытались ловить рыбу, но она у них слишком умная – наживку съедала и уплывала, так что мои ничего не поймали. Зато насобирали много мидий, а они ооочень вкусненькие, когда только приготовлены.
На следующй день решено было сьездить в Будву, купить там последний раз сыров, пршут и всякой всячины на оставшиеся 2 дня и на дорогу. А вечером – тщательный обход Старого города, с картой отследить все его достопримечательности и найти самую узкую улочку Европы – Пусти ма прочь.
В Котор только приехал лайнер...
...на дороге была пробка (видимо из-за переходящих дорогу пешеходов), на нашей бесплатной парковке места не было и мы объехали улицу с другой стороны. Место для машины (как нам показалось) там было ближе к перекрестку. Я сомневалась, что здесь машину можно оставить, но все-таки мы оставили и ушли гулять. Но это в Украине так можно, а в Черногории нельзя! Муж, сходив проведать машину, вернулся с бледным лицом и сообщил, что на лобовом стекле лежит какая-то бумажка! Мы все бегом рванули к машине. Это оказалась ксерокопия какого-то уведомления о неправильной парковке. Расстроились сильно, приехали домой и давай штормить интернет в поисках ответа на эту проблему. Но там практически ничего не было. Мне показалось, что это не документ, а ксерокопия, и можно на нее не реагировать. С другой стороны, в интернете советовали пойти в полицию разобраться, чтобы не было проблем на границе. Вобщем, решили взять документы и идти в полицию, каяться. Но на следующее утро юрист он-лайн посоветовал обратиться в информационный центр возле старого города. Так мы и поступили (правда, уже в последний день. Муж твердо решил, что лучше оплатить штраф сейчас, чем нас завернут с границы в Котор, чтобы оплатить штраф). Какое было облегченье узнать, что это был просто « позорный лист» ! И в полицию сдаваться не надо, а можно продолжать расслабляться и гулять… . Конечно, на будущее мы ставили машину только на специальных парковочных местах. Этого урока нам хватило с головой!
В предпоследний день я сказала своей семье, что сегодня последний день, чтобы подняться на гору к крепости Святого Иоанна , без вариантов! Уставшие после целого дня плаваний и водных процедур, мы все равно пошли к горе, не зная, получится подняться или нет. Посмотрели предварительно видео Алексея Зимина, где он показывал бесплатную дорогу. Оказывается, да, дорога есть, и по ней поднимаются ! Дорога каменистая, мы все были в кроссовках и с водой. Жара была более 30 градусов и по носу стекал пот (извиняюсь за подробности, но так и было)). С каждым витком дороги виды на Боко-Которскую бухту становились красивее и красивее, я не переставила снимать, а дочка фотографировать. Довольно скоро мы прошли полпути, и вот мы у старинных развалин. Нужно пролезть в лаз и ты уже в крепости. Какие виды! ! ! И чем дальше проходишь по крепости, тем красивее! Особенно здорово на крайней левой платформе, на которую надо спуститься с крепости. Фотография получается, как будто стоишь на краю бездны (так примерно и есть). Мы были выше флага!
Спускались по ступенькам. С этой дороги открывается божественный вид на Старый город. Мы спускались дольше, чем поднимались, т. к. постоянно фотографировались. Муж и дочка были сражены наповал, т. к. они раньше никогда такой красоты не видели (я, готовясь к путешествию, видела и читала много раз). Я, конечно, пищала, что мне мало, почему мы не посидели на горе хотя бы часик, но у нас младший остался дома. Вобщем, купили всем палачинки, набрали питьевой воды в Старом городе и в темноте уже приехали домой пить вино. Кстати, пицца моим детям в Которе понравилась больше, чем в Будве, они покупали ее практически каждый день.
А мидий наелись столько, что я уже ругалась, если они вытаскивали хоть одну из воды. Котор – европейский курорт, цены здесь выше, чем в Будве, и русских почти нет. Но красота такая, что не часто найдешь такую, неземная!
Дорога домой
Так пролетели наши 4 дня в Которе и пора было ехать домой. Первый день пути обещал быть тяжелым – мы запланировали заехать на мост Джурджевича и в каньон реки Тара, а потом нужно было пересечь границу и доехать до города Нови Сад! ( а это дальше, чем Белград. Просто хотелось посмотреть другие города по дороге домой, а в идеале можно было поехать другой дорогой. Но наше путешествие было и так долгим, а другая дорога еще удлинила бы его на несколько дней) . В общем, нужно было рано выезжать, потому что сюда мы ехали 11 часов.
Дорога на мост Джурджевича очень живописна, мимо города Петровац, мимо устричных ферм, вдоль побережья. А в горах – сумасшедший серпантин! Довольно быстро мы добрались (не знаю, почему экскурсии занимают целый день) . Каньон Тары – красота дикой природы! Тара голубая с высоты.
Здесь есть 3 зипплайна, в зависимости от длины их стоимость 10 и 20 евро. Нам сделали скидку на самый длинный, и, не успела я опомниться, как уже сижу в обмундировании. Мне страшно! я против… Но уже летим (нас разделили по парам – я с сыном, дочка с папой) через пропасть. Это совсем не страшно! Это очень красиво! Всем рекомендую!
Еще много-много фоточек, пока муж ремонтирует машину (пробили глушитель), и едем дальше. Дорога в горах более-менее ровная, на равнинах гор. Неожиданно мы оказались у границы! Никого! Очень быстро мы прошли контроль. Интересно, что всю дорогу нас вел новигатор не той дорогой, что туда. Выехав из Черногории я вздохнула с облегчением, что гор больше не будет (я волновалась, что детей укачает). Но не тут- то было! Глупая электроника повела нас к Белграду не по ровной дороге, а по дикому серпантину Сербских гор, который я никогда не забуду. Это было уже не смешно! Всем тошнило, всем было плохо, муж, сцепив зубы, с визгом колес, вписывался в повороты. Но другой дороги не было, мы были в сербских горах! А в Нови-Саде нас ждали уже гостеприимные люди, которые списались с нами с самого утра, и очаровательная квартирка… .
В тот день никто не мог кушать, всем было плохо… . Вобщем, вместо 20.00 мы приехали в 22.00. В Сербии мы оплатили 2 платных дороги, 220 динар и 330 динар, но были только рады оказаться на магистрали с хорошей скоростью движения. Квартира очень понравилась. Мы накупались, напились воды, чая и очень поздно улеглись спать. Поэтому и встали поздно, а как хотелось погулять по этому красивому городу! Он такой ухоженный и интересный! Еще раз хотелось попробовать плескавицу и мешено мясо, а также, хоть издалека, посмотреть на крепость Петроварадин. Вобщем, выехали в обратный путь около 13.00. А путь не близкий! Граница с Венгрией, пересечь всю Венгрию (зайти в Ашан, хи-хи) и пересечь границу со Словакией! Новигатор нас привел в совсем другой Ашан, рядом с границей, а хотелось побывать в нашем старом знакомом, где все уже известно…
Ну да ладно. Каждый последующий день мы выезжали поздно и очень поздно приезжали, график сдвинулся. Мы спешили в Словакию, очень хотелось одним глазочком посмотреть на эту страну, но там нас ждала « страшная» женщина, я это знала. Она трепала мне нервы все путешествие, переписка с ней отняла уйму драгоценного времени и по утрам, когда нужно было вести детей на море, и когда нужно было собирать вещи, чтобы переехать в Котор, и каждое утро в Которе. Дело в том, что квартиру в Словакии (в Кошице) я забронировала на 2 дня через сайт Airbnb. По его условиям, за 1 день мы оплатили сразу, а за 2 нужно было оплатить за 10 дней до момента проживания. Но грин-карта на автомобиль заканчивалась как раз на втором дне в Словакии, и мы решили этот день сократить, переночевать 1 ночь в Словакии, погулять там второй день, пересечь границу и переночевать уже в Ужгороде или Мукачево. Нужно было только изменить бронирование. На Букинге это делается элементарно, так же мы сделали и на Airbnb, еще дома, в Харькове. Но, вроде, нужно было согласие от владельца, а его мы не получили. Никогда не буду связываться с этим сайтом, только Букинг! Мы не понимали, ехать нам в Словакию или нет, если ехать, то какой точный адрес? Каждый день Приватбанк пытался снять с моей карты деньги за второй день. Мы связались с хозяйкой, попросили ее дать согласие на отмену бронирования. Оказалось, она не сотрудничает с Airbnb… потом оказалось, что она была в отъезде с семьей в Венгрии. Каждый день Божена писала что-то : то она не сотрудничает уже с этим сайтом, то торги по цене (20 евро за каждого человека(80 евро) + то, что уже оплачено 25 евро за 1 день- золотая получалась Словакия), а в день выезда из Черногории она отказала нам в жилье совсем! Представьте себе: Вы прощаетесь с божественной красотой, пытаетесь запечатлеть ее навсегда, Вам собираться в 5-дневную дорогу (вещи, провиант), а тут нервная, нескончаемая переписка по вайберу… . Сошлись на 30 евро. Я готова была задушить эту женщину своими руками! Поэтому мы спешили не приехать поздно в Словакию, неизвестно, чего ожидать. В 18.00 от нее пришла смс, что мы должны поторопиться, т. к. она готова принять душ и ложиться спать!
Назначили встречу на заправке Shell. Границы между Венгрией и Словакией нет, только широкая дорога с высокими столбами, машин нет, мы одни. Много полиции… заезд на заправку неизвестно где. Муж как-то заехал, оказалось так не положено. Вышли, чтобы поздороваться с Боженой. Она сказала, чтобы ехали за ее машиной, мы сели обратно и тут нам сзади засигналила полиция. Мы только тронулись, еще не успели пристегнуться, а муж от растерянности не остановился на знак Стоп при выезде с заправки. Этого было достаточно, чтобы обвинить нас в 2 нарушениях сразу. И сколько потом муж не спрашивал, почему они нам сигналили, ответ не получил. Полицейские сами спровоцировали нас на такую ситуацию (естественно, мы бы пристегнулись на дороге и если бы они не сигналили, Виталик остановился бы на Стоп). Начался досмотр и проверка. Я говорю, что мы издалека, что пересекли Сербию и Венгрию сегодня, устали уже, но это для них вообще не показатель. А еще как увидели нашу Египетскую визу (мы были в Египте 3 года назад), так вообще подумали, что им в руки Рокфеллеры попались! Ни о каких поблажках и отпусканиях не могло быть и речи. Выписали нам штраф в 20 евро и произдевались минут 40. Вот такие в Словакии люди! Живут трудно (хотя красиво – у Божены неслабый двухэтажный дом), цены у них высокие, в евро, поэтому с туриста сдирают 3 шкуры.
Большой контраст с вежливыми и добрыми сербами и черногорцами. Вобщем, это был самый неприятный вечер нашего путешествия. Хотя детям очень понравилось в большом доме, бегать по ступенькам на 2 этаж…
Утро оказалось ласковее, чем предыдущий вечер. Мы попили чай, пофоткались в саду, сходили в местный магазин (решили кроме хлеба и консервы ничего не покупать – цены высокие), позавтракали, и отправились гулять целый день в Кошице. (Божена принесла нам в угощенье огурцы со своего огорода, но когда я хотела спросить, все ли можно взять, их уже не было).
Первым делом поехали кататься на бобслейную трассу. Это был полный восторг! Цена 3 евро, а детям в 2 раза дешевле, поэтом они попросились покататься 2 раза. Кофе, мороженко, фотки и мы едем в центр Кошице, там красивейший собор Святой Элизабет, Главна улица, Дом нищего, поющие фонтаны, а я хочу угостить всех трделыком. Я прочитала (спасибо добрым людям), что машину можно поставить в бесплатном паркинге в ТЦ Аупарк, но заехать в него получилось аж с 3 раза. Кошице – красивый современный город, гулять там очень понравилось. Мы с дочкой захотели подняться на северную башню собора Св. Элизабет (правда, я зашла туда не с первого раза, т. к. там очень узкий вход, а у меня клаустрофобия), а мальчики остались в соборе : была суббота и со всего города ехали на венчание женихи с невестами, красиво одетыми гостями, очень привлекательное зрелище!
В 17.30 начали обратный путь. Быстренько доехали до границы и уппс – очередь нешуточная! Часа на 2-3. А уже вечерело, и нас ждали на квартире в Мукачево (квартиры по дороге домой я бронировала всего лишь за 1 день до проживания – из-за ненормальной Божены, я не знала, как все пройдет в Словакии) . Несмотря на выходные, девушка быстро откликнулась на мой запрос о жилье, и квартира оказалась в Мукачево. Это входило в мои « коварные» планы : семья еще не знала, что мы собираемся посмотреть на Замок Паланок… . Пока мы, приунывшие, торчали на границе, вечерело, не было интернета, мы волновались из-за квартиры. Но хозяева квартиры пробились к нам, смогли дозвониться и уточнить, будем ли мы сегодня? ! ! Спасибо им огромное за порядочность и доброту! В итоге мы выехали с границы в 22.00, и только в 23.00 были на квартире! Дети были жутко голодные, мечтали только о еде, и мы сразу поехали в Мукачевский магазин, накупив им всяких вкусностей, радуясь нашим ценам! Квартира была 3-комнатная, с новеньким ремонтом, балконом, хорошими кроватками, за 500 грн. , что нас вполне устраивало.
После позднего укладывания, мы и проснулись поздно. Но нужно было обязательно посетить Замок Паланок, тем более, что наша квартира находилась прямо возле него! Он поразил нас еще вчера вечером, когда мы проезжали красиво подсвеченное на большом холме здание. Учитывая дефицит времени, мы носились по замку, как угорелые, но все посмотрели и все сфоткали!
Но пора ехать дальше. Сегодня – до Житомира, 630 км. ( В Новоград Волынском единогласно решили не останавливаться, хотя было ближе). Но дорога однополосная, магистраль начинается только после Ровно, движение очень медленное. В 20.00 обозначена встреча на житомирской квартире. Но в 20.00 мы еще очень далеко (как обычно, надо поесть, попить, покурить, заправиться… ) Едем совсем по другой дороге, чем ехали туда. Даже в Ровно не заезжаем, новигатор посылает по окружной. Я очень хотела заехать в Тоннель Любви, 24 км от Ровно, но время так поджимает, что я понимаю - как-нибудь в другой раз. В 20.15 посылаю смс по вайберу о нашей задержке в пути хозяину житомирской квартиры. В 21.00 обнаруживаю, что интернета-то нет, и сообщение не отправилось. Звоню, и мне чудесным образом сообщают, что жилья уже нет, и нам ничем не могут помочь! (На мой вопрос вчера, как забронировать жилье, мне ничего не ответили, мы с готовностью могли оплатить предоплату на карту, как это обычно делается. ) Такого свинства не было ни разу за все 10 городов, что мы проехали. Грядет ночь, надо детей уложить спать, накормить, мы без интернета, в 700 км от дома! В предыдущий день, в Мукачево, люди позвонили, уточнили, будем ли мы, и ждали. И ЭТО по человечески! Я стараюсь не терять присутствия духа, все-таки, уже почти дома, ловлю все-таки интернет, и обзваниваю другие варианты квартир. Муж рулит, дети притихли. Ночь… И все-таки перезвонил один добрый человек, он не агент, а сдает свои две квартиры. Мы соглашаемся на любые условия (хоть его предложение на 150 грн. дороже). Квартира в самом центре, прямо возле Храма, на улице Киевской.
Богатая, шикарная, в черных тонах: черный потолок, черная вся сантехника и душевая кабина, черная плитка. Правда, чуть потрепанная квартирантами: где-то нет света, где-то что-то оторвано, плохо помыта плита и не постираны кухонные полотенца. Я ловлю себя на мысли, что мне уже надоели эти скитания и испытания.
Прибыли мы где-то в 22.30 (довольно нормально), и конечно, пошли гулять в центр (был день молодежи, все гуляли), и в магазин, чтобы накормить детей. Легли поздно, и конечно, поздно встали. А нужно было хотя бы сварить яйца и сосиски в дорогу. Но тут явилась уборщица! В 11.00. Типа, мы должны покинуть помещение до 12.00. Блин! 550 грн. получается не за сутки, а за 12 часов! Мы бегом в магазин, бегом все готовить, собирать. Она приходит опять. Мы опять просимся еще на 10 минут (я собираю провизию, муж в душе). Через 10 минут она просто начала орать, вошла в квартиру, и начала свою уборку, не снимая белье, а аккуратно его складывая после нас! А стирать она, видимо, не собиралась! Вот почему такая грязная плита и кухонные полотенца! Объяснить, что нам предстоит ехать весь день, и что мы издалека едем, она нам не дала. С Житомиром категорически не повезло. (Я, конечно, поблагодарила хозяина квартиры за то, что он нас выручил вчера, но и написала, как убирает его уборщица).
Последний день пути! Мы ждем встречи с родными, с нашей собакой. Сожалеем, что наше 19-дневное путешествие заканчивается. В Украине все проще: проще ставить машину, проще ездить, немного превышая скорость, чувствуешь себя увереннее. Дорога домой быстрее и легче – мы мчимся не менее 100 км/ч невзирая на местность, кроме КПП в Валках и в Чутово. И в 21.10 прибываем домой!
Подвожу итоги: мы побывали в 4 странах и 10 городах, плюс еще некоторые города посмотрели проездом. Газ дешевле всего в Сербии, и дороже всего в Венгрии. Обратная дорога – как карусель: каждый день просыпаешься в новой стране. С погодой повезло, сильный дождь был только 1 раз, когда мы въезжали в Черногорию. Путешествовать на машине мне очень понравилось!
Пишу свой рассказ в надежде, что , может быть, он поможет кому-то в чем-то , как мне помогли рассказы других путешественников.
Podró ż samochodem z Charkowa do Czarnogó ry
Jesteś my mieszkań cami Charkowa. Vika, Vitalik, có rka Sonya, 14 lat, syn Vova, 11 lat. Postanowiliś my spró bować wyjechać za granicę samochodem.
Miał em odległ e marzenie – odwiedzić Czarnogó rę . Pró bował em to zaimplementować , ale co jeś li dział a?
Droga do Czarnogó ry
13 czerwca 2019 r. Wyjazd zaplanowano na 7.00 rano. Zdecydowali się jechać przez Wę gry i Serbię , biorą c pod uwagę jakoś ć dró g. Odległ oś ć Charkó w - Budva, okoł o 2400 km, postanowiliś my podzielić na 4 dni, bo jechaliś my z dzieć mi. A takż e po to, ż eby nasz kierowca - tata odpoczą ł i był o mu ł atwiej. Zepsuty w ten sposó b:
1 dzień - Charkó w - Nowograd Woł yń ski (miejsce urodzenia Ł esi Ukrainki) - 727 km - 9.5 godziny podró ż y (okazał o się , ż e był o to prawie 11 godzin)
Dzień.2 - Nowograd Woł yń ski - Uż gorod - 586 km - 7.5 godzin podró ż y (okazał o się.9)
Dzień.3 – Uż gorod – Belgrad – 694 km – 7 godzin (okazał o się.11 godzin)
Dzień.4 – Belgrad – Budva – 517 km – 8.5 godziny (okazał o się.11 godzin)
Pierwszego dnia zdecydowaliś my się pokonać najwię kszą iloś ć kilometró w, bo wcią ż mamy duż o sił (chociaż nie wzię liś my pod uwagę , ż e nie ma obwodnicy przez Kijó w, a nawigator poprowadził nas przez ś cisł e centrum. Ja oczywiś cie ucieszył em się tylko, ż e jeszcze raz spojrzał em na Dniepr, Ojczyznę i pię kne miasto, ale wpadliś my w 3 korki, w któ rych staliś my 2 godziny. Dobrze, ż e wyjechaliś my o 8.00 w rano. )
Przybyliś my do Nowogradu Woł yń skiego okoł o godziny 19. Radoś nie pobiegliś my obejrzeć nasze nowe mieszkanie na ulicy Puszkina.....jednak nie spodziewał em się zobaczyć takiej szopy! Wszystko jest stare, zniszczone i zniszczone, zapach stoją cego dymu, wszystkie wł ą czniki w piecu zepsute, tapeta wisi miejscami w kawał kach, a balkon jest generalnie w zł ym stanie, zaś miecony jakimś gruzem budowlanym i drzwiami do jest zepsuty...
To nasza pierwsza niezależ na podró ż (zanim kilka razy wybraliś my się na zorganizowane wycieczki), bardzo martwiliś my się , jak wszystko się uł oż y, a potem od razu to się stał o!
Wszyscy są wkurzeni i sfrustrowani. . . Ale nie ma co robić , trzeba iś ć do sklepu, nakarmić dzieci obiadem. Udał o mi się też ugotować tam kurczaka na jutrzejszą podró ż . Noc minę ł a prawie bez snu. Pijani ludzie krzyczeli za oknami, psy szczekał y, lodó wka brzę czał a, a ja był em po prostu zdenerwowany i zszokowany - co wymyś lił em i doką d przywiozł em moją rodzinę ? !
O 5.30 pomyś lał em, ż e doś ć już tarzania się w tym przeraż ają cym domu, lepiej iś ć do przodu, moż e coś się zmieni? Zjedliś my kę s io 7.00 (nasz rekord! ) opuś ciliś my to miasto. To „pię kne” mieszkanie kosztował o nas 400 UAH.
Zaczą ł się drugi dzień naszej podró ż y. Droga jest nowa, nie jechaliś my autem dalej niż Kijó w, wię c był o ciekawie jeź dzić . Już na samym począ tku rejonu Ró wnego zaczę li zauważ ać bociany (nie mamy ich), ich gniazda na sł upach, super! Nowicjusz oprowadził nas przez cał e miasto Ró wne, był o ciekawie zobaczyć . Podobał mi się miasto!
Poza Ró wnem w wiosce „Taran1v” zatrzymaliś my się w pobliż u mał ej kawiarni-sklepu i odkryliś my to cudowne miejsce. Dziewczyna zrobił a nam pyszną kawę za jedyne 5 UAH. I każ dy cukierek w poczę stunku. Pó ź niej, w drodze powrotnej (specjalnie szukaliś my tego miejsca), dowiedzieliś my się , ż e dodaje do swojej kawy syrop bananowy lub wiś niowy, co nadaje kawie wyją tkowy, niepowtarzalny smak! W pobliż u sklepu znajdują się stoliki i moż na wygodnie usią ś ć do odpoczynku i coś przeką sić .
Chodź my do Uż horodu. Czę sto się zatrzymujemy, bo albo dzieci chcą coś zjeś ć , albo mą ż chce palić , albo zatankować samochó d. Wszyscy czekają na Karpaty. I są cudowne! Wszyscy robimy zdję cia, ale ani jedno zdję cie nie oddaje tego pię kna! Mó j mą ż pę dzi w przyzwoitym tempie, jem to, czego potrzebuję do 90, ale to są kwiaty w poró wnaniu do tego, co nas czeka za 2 dni! (Gó ry Czarnogó ry).
Ogó lnie rzecz biorą c,
jakoś minę liś my kontrolę przystankową w Karpatach, nie zatrzymaliś my się . Natychmiast zatrzymany przez policjanta. Zaczą ł em prosić o przebaczenie i mił osierdzie, ż e jechaliś my z daleka, byliś my już zmę czeni…. Zajrzał do naszych dokumentó w (a był y oczywiś cie w porzą dku, bo przygotowaliś my się bardzo starannie)…. i puś ć . O 17.00 rzuciliś my się do Uż horodu. Na dziś specjalnie wyznaczono kró tszy dystans, bo nigdy nie był em na Zakarpaciu i chciał em zobaczyć Uż horod. Kiedy jednak zadzwoniliś my pod zarezerwowany adres, dowiedzieliś my się , ż e nasze mieszkanie jest zaję te lub sprzą tane. I zaoferowano nam kolejne mieszkanie, coś w rodzaju elitarnego, ale bez dopł aty z powodu niedogodnoś ci, jakie nam wyrzą dzono. Oczywiś cie nie lubię takich niespodzianek, ale nie był o co robić . Okrą ż ywszy Uż gorod z nowicjuszem, w koń cu znaleź liś my naszą ulicę Szewczenki (numeru nie pamię tam) i poszliś my się zameldować . Jakie pię kno nas czekał o! Naprawdę pię kny, duż y i bogaty apartament.
To był a rekompensata za udrę kę w poprzednim mieszkaniu. Cał kowicie odnowiony, dywany, nowoczesne nowe meble, nowoczesna kuchnia z ogromną lodó wką , ogromna ł azienka. A wszystko to za 500 UAH! Czego czł owiek potrzebuje, aby być szczę ś liwym? Ró ż nica w stosunku do poprzedniej obudowy to tylko 100 UAH, a jaka przepaś ć mię dzy nimi!
Nastró j wyraź nie się poprawił , szybko przebraliś my się i pię knie poszliś my na spacer po Uż gorodzie. Okazuje się , ż e byliś my w samym centrum, a po 5 minutach byliś my na kł adce dla pieszych nad Uż ykiem. Znaleź liś my i zbadaliś my zamek w Uż gorodzie, przeszliś my się Aleją Lipową , znaleź liś my fajną rzeź bę klawiszowca zespoł u Deep Purple i poszliś my na Korzo Street, aby spró bować banosh i bograch.
W kawiarni Vertep bograch podawany jest bardzo pię knie i apetycznie w ś wież o upieczonym chlebie. Ciekawe miejsce w stylu narodowym. Wszyscy to uwielbiali, dzię kuję . A cena jest rozsą dna. Nie mogł em już chodzić .
wielka chmura peł zał a nad miastem i pojechaliś my do Selpo, aby przygotować jadalne przygotowania do jutrzejszej podró ż y. Musieliś my wstać wcześ nie, bo czekaliś my na przekroczenie granicy ukraiń sko-wę gierskiej, przekroczenie wszystkich Wę gier, a takż e przekroczenie granicy wę giersko-serbskiej.
Rano wszystko poszł o zgodnie z planem. Blisko Chop i granicy. O 8.30 byliś my już na miejscu. Trochę zdenerwowany, mimo wszystko po raz pierwszy! A jeś li cię nie wpuszczą ? ! Linia był a kró tka, 7 samochodó w do przodu. Na razie poszliś my na bezcł owy, mó j mą ż kupił papierosy, a ja oczywiś cie spryskał em perfumami...Wszystko okazał o się w porzą dku. Za naszą granicą trafiliś my na Wę gry. Tu kolejka okazał a się.3 razy dł uż sza. Wę grzy dokł adnie sprawdzili nie tylko dokumenty, ale i samochody. Nie tylko poproszono nas o otwarcie bagaż nika, ale takż e wycią gnę liś my walizki i otworzyliś my je. Nie grzebali w nich, po prostu wyglą dali, ż e są rzeczy, a nie jakaś kontrabanda.
Chociaż mó j mą ż ukrył tam 12 paczek papierosó w zamiast 2 dozwolonych. I martwił am się , ż e przywiozł am mnó stwo lekó w na każ dą okazję , a one, jak się wydaje, powinny być na receptę … A teraz nas wypuszczają , wolnoś ć , jedź gdzie chcesz! Jesteś obywatelem Europy!
Ale tutaj zaczę ł y się pierwsze trudnoś ci, któ rych wtedy nie podejrzewaliś my. Czytał em, ż e autostrada na Wę grzech jest pł atna i trzeba kupić winietę . I ż e kosztuje 10-11 euro za 10 dni. Od razu pojechaliś my na pierwszą stację benzynową , ż eby go kupić . Ale cena i zapł ata są w forintach. Nie zmieś ciliś my się w 10 dni, wię c kupowaliś my na miesią c, bo to taniej niż kupowanie 2 razy na 10 dni. Okazał o się , ż e 440 UAH. Zapł aciliś my kartą Privatbank i pojechaliś my dalej. Czas uruchomić samochó d. Na stacji benzynowej powiedziano nam, ż e nadal mamy benzynę i dostaliś my ł ą cznie 2.50 euro. Poszliś my oczywiś cie zapł acić kartą , bo nie mamy forintó w. A karta nie dział a! Pł acimy 2.5 euro gotó wką , ale nie biorą.0, 5 euro! Daj mi 3 euro, mó wią , ż e nie potrzebujemy zmian! My,
zabaldevshie od takiego począ tku idziemy dalej.
Mą ż prosi mnie, ż ebym pojechał a, bardzo chciał am się zdrzemną ć , denerwował am się na granicy. I pę dzę.130 km/h autostradą do nastę pnej. stacje benzynowe. Martwimy się o kartę Privatbank (dlaczego to nie zadział ał o? W koń cu pienią dze został y na nią specjalnie umieszczone na stacjach benzynowych, a bank został ostrzeż ony, ż e bę dziemy za granicą ). Na kolejnej stacji benzynowej widzimy, ż e znó w mamy gaz! Mą ż rozumie, ż e jechaliś my na benzynie, ż e sprzę t gazowy był uszkodzony, odjechał , podobno jak gorą czkowo upychaliś my walizki na granicy wę gierskiej. I nie spojrzał od razu, a potem zasną ł . Przenosimy walizki, regulujemy dopł yw gazu, tankujemy zuż ytą benzynę po europejskich cenach za 30 euro w gotó wce, bo karta znowu nie dział ał a. I siedzimy sfrustrowani na stacji benzynowej, pró bują c skontaktować się z bankiem i dowiedzieć się , co się dzieje. Szukamy internetu na stacji benzynowej, ale serwis bankowy nie daje poł ą czenia. Stracił em duż o czasu, ruszajmy dalej
idź po gotó wkę . Po prawej widać sł owackie Tatry, któ re mnie zachwycają . Wzdł uż autostrady, obok stacji benzynowych, znajdują się cywilizowane miejsca do wypoczynku - altany, w któ rych moż na coś przeką sić , a takż e toalety, ale nie wszę dzie są one bezpł atne.
Bardzo szybko pognaliś my do Budapesztu. Czytamy, ż e za Szeged znajduje się supermarket Auchan, któ ry chcielibyś my odwiedzić . Pró bujemy go znaleź ć , ale potem remont drogi kieruje nas na objazd w lewo, a zjazd do Auchan w prawo. Minę liś my zakrę t! Znowu sfrustrowany. Zatrzymaliś my się na stacji benzynowej, aby zatankować i rozwią zać nasze problemy - nawią zać Internet i skontaktować się z bankiem, aby dowiedzieć się , co się dzieje z kartą Privatbank. Skoń czył o się na tym, ż e siedzieliś my tam przez pó ł torej godziny. W tym czasie Vitalik naprawił ł adowarkę do telefonó w komó rkowych w aucie, przeł oż ył kartę internetową do mojego telefonu (jego telefon nie dział ał ) i znalazł em wyjś cie do Auchan. Czas to już.16-17 godzin. Ale każ dy chce odwiedzić wę gierski Auchan.
Mó j mą ż zdecydował się ponownie wypró bować naszą kartę Mastercard, kupują c chleb. Przy kasie jesteś my czworo, pró bujemy zapł acić za chleb, nie znamy ję zyka, karta nie dział a, nie ma forintó w, cał a kolejka się gapi! Ale jesteś my już na to gotowi. Wiem, ż e w Auchan jest kantor, w któ rym wymienia się nawet hrywny. Zmieniamy 200 UAH. forintó w, a niewiasta podchodzi do nas i podaje nam chleb nieopł acony. Ona i jej mą ż kupili nam ten chleb!
Tak wzruszają ce! Oczywiś cie chcemy dawać pienią dze, już je mamy, ale w ż aden sposó b ich nie zabierają ! Ogó lnie spę dziliś my w sklepie kolejne pó ł torej godziny, pró bują c ustalić ich ceny. Nigdy nie znalazł em kefiru, jak jest napisany po wę giersku - nie jest jasne i nie wyglą da na jasne. Ż yli z mlekiem, pą czkami i innymi rozmaitoś ciami. Na resztę reszty kupiliś my kawę z automatu i lody dla dzieci. Mamy duż o czasu, ale musimy jeszcze przekroczyć granicę mię dzy Wę grami a Serbią i pojechać do Belgradu! Poś pieszmy się . Martwię się , bo wiem
ż e na granicy moż e być duż y korek (czytał am historię o wycieczce Kijó w-Czarnogó ra Sophii Bashtan). Ale nie, mieliś my szczę ś cie, jest mał a kolejka, ale nie 3 km. Nie ma za pó ł godziny. Ruszajmy dalej, robi się ciemno. Najważ niejsze jest, aby dostać się do Belgradu, a jutro odpoczniemy, nigdzie nie idziemy, spacerujemy i poznajemy Belgrad. Przewidywany czas przyjazdu to 22. Na drodze znajdują się znaki „Stacja benzynowa”, „Droga na 1 samochó d”, któ re nas zachwycają .
Novigator bez problemu dowió zł nas pod adres o godzinie 22. Co prawda jechaliś my po ciemku i nie widzieliś my ani Dunaju, ani Belgradu. Ale mamy nadzieję , ż e jutro nadrobimy zaległ oś ci. Nasze mieszkanie nazywał o się „Ada Milipe” (Ada jest tutaj powszechną nazwą ) i wynajmowaliś my je za 25 euro dziennie w jednej z czę ś ci sypialnych Belgradu. W pobliż u domu jest duż o samochodó w, ale był o dla nas bezpł atne miejsce parkingowe. Mamy nocleg, jest wiele miejsc do spania, 3 pokoje i kuchnia. Mieszkanie bez super remontu,
ale wszystko jest urocze i w cał ym mieszkaniu są designerskie rzeczy - albo pudeł ko z kamykami morskimi, albo wazon z ozdobną gał ą zką , albo tablica z pocztó wkami z ró ż nych krajó w, a na ś rodku salonu znajduje się duż a skrzynia-stó ł ! Jest też loggia do picia kawy, co doceniliś my już nastę pnego dnia. Rano okazał o się , ż e tuż za domem jest supermarket, w któ rym kupiliś my piwo, smakoł yki i pitę z nadzieniem wiś niowym – ich narodowe sł odkie, skrę cone rurki z ciasta francuskiego z konfiturą wiś niową lub jabł kową . Tak, brakował o mi, ż e mó j mą ż skontaktował się z obsł ugą banku w nocy i powiedziano mu, ż e kartę należ y wł oż yć do dowolnego bankomatu i zostanie odblokowana, co zrobiliś my nastę pnego dnia. I o cud! Karta dział ał a i był y na niej wszystkie nasze pienią dze (i przyszedł komunikat, ż e karta nie dział a z powodu braku pienię dzy)! Mimo to nasz gł upi bank zablokował kartę , gdy tylko zapł aciliś my nią winietę na Wę grzech,
wbrew naszym ostrzeż eniom, co cał kowicie przyć mił o nas pierwszego dnia pobytu za granicą ! W Belgradzie chmury się rozwiał y, ż ycie się poprawił o, pojechaliś my do centrum na ulicę Knyaz Mihail i do Twierdzy Kalemegdan. Naprawdę chciał em odwiedzić Belgrad, nie wiem dlaczego, moż e mieszkał em tam w poprzednim ż yciu? Samochó d był zaparkowany w 7-pię trowym garaż u w centrum. Wiedział em, ż e tam, przy ś cisł ym parkowaniu, nie moż na nigdzie zostawić samochodu, moż na wró cić i nie znaleź ć go na miejscu, a potem szukać go na parkingu. Wł aś ciwie przeczytał em, ż e w niedzielę parking jest bezpł atny, ale nie wiem gdzie. Mieliś my pł atny w garaż u. Wchodzą c, bierzesz kartę pod szlaban, gdzie zaznaczona jest godzina wjazdu. Po powrocie oddajesz kartę do budki operatora i pł acisz. Nastę pnie idziesz z tą kartą do samochodu i przy wyjeź dzie przy szlabanie nakł adasz ją , a szlaban otwiera się , jeś li jest zapł acony.
Oto jest - pię kna ulica księ cia Michał a,
któ re widział em tylko online!
Gdzieś poś rodku znajdują się fontanny z wodą pitną . Ogó lnie rzecz biorą c, w Belgradzie moż na pić wodę z kranu, co na począ tku był o dla nas dziwne. Ale wszystko okazał o się w porzą dku, nikt nie miał problemó w. Ulica Knyaz Mihail po prostu wychodzi na fortecę Kalemegdan nad brzegiem Dunaju, o któ rej tyle czytał em i marzył em o jej odwiedzeniu. Staroż ytna twierdza: majestatyczny, ogromny, zadbany teren, koś cioł y, wystawa sprzę tu wojskowego, korty tenisowe. Ma gó rną i dolną kondygnację , bardziej zniszczone, ale też ciekawe. Ogó lnie tam chodziliś my! Zwiedziliś my fortecę daleko i szeroko.
W tym dniu odbył a się ró wnież wystawa specjalnego sprzę tu policyjnego oraz policyjne kursy mistrzowskie z samoobrony. Grał a muzyka, a starcy tań czyli, trzymają c się za rę ce. Tak by był o z nami! Wszyscy byliś my strasznie gł odni. W drodze powrotnej do samochodu natknę liś my się na kawiarnię ,
Potem zaczą ł em rozpoznawać okolicę w drodze do domu. Sprytny nawigator jakoś sprowadził nas do domu! Wszystko był o ś wietne. Tylko bardzo mi przykro, ż e bardzo mał o wyglą dał em w mieś cie, o któ rym marzył em. Nastę pnego ranka w ogó le nie chciał em wyjeż dż ać . Poszliś my do naszego sklepu ską pić się po drodze, wypić poż egnalną kawę na balkonie. A o 9.00 wyruszyliś my. Najciekawiej zapowiadał się ostatni dzień drogi, bo przed nami gó ry.
Zgadza się , postanowiliś my zostawić najmniej kilometró w na tym odcinku drogi, bo serpentyna był a przyzwoita, ograniczenie prę dkoś ci był o 50 km/h, a jak nie ma limitu, to i tak cią gniemy się za niektó rymi cię ż aró wka z prę dkoś cią.60 km/h i wyprzedzanie niemoż liwe. Te 517 km przejechaliś my 11 godzin. Widoki był y fantastyczne. Nigdy wcześ niej w naszym ż yciu to się nie zdarzył o (chociaż byliś my na Krymie). Mó j mą ż nazwał te zdję cia - z filmu o hobbitach. Pionowe wysokie klify, a mię dzy nimi wą ska ś cież ka, po któ rej jedzie nasz mał y samochó d.
Tylko gó ry mogą być lepsze od gó r! Bard ma rację . Prawie nigdy nie puszczam aparatu. Chciał em na każ dym zakrę cie wysiadać z samochodu. Ale spieszyliś my się , bo czasu był o już duż o. Przez gó ry biegnie wiele tuneli, kró tkich i dł uż szych. Przejechaliś my przez Podgoricę , stolicę Czarnogó ry. Pię kne miasto, kolorowe domy, wiele w budowie, wszystko w kolorach! Za Podgoricą jechał za nami radiowó z, myś leli, ż e wyprzedzimy cię ż aró wkę przed nami. Ale chociaż byliś my bardzo zmę czeni, zrozumieliś my, ż e musimy powoli odcią gać się od grzechu. Wkró tce policja stracił a zainteresowanie i gdzieś wyjechali.
Budva
I widzieliś my w dole morze ś wiateł - to był o pię kno Budvy! Bez wzglę du na to, ile krę cił em, nic nie mogł o oddać promiennego i bł yszczą cego pię kna, któ re widzieliś my z gó ry! Po 11 godzinach podró ż y po prostu nie wierzyliś my już , ż e w koń cu osią gnę liś my nasz cel. Bardzo szybko dotarliś my do naszego miejsca zakwaterowania.
Wł aś ciciel już na nas czekał . Co prawda có rka wysiadł a z samochodu i zaczę ł a wymiotować . Cierpią cy na morską chorobę . Przygotował dla nas miejsce na samochó d i mogliś my go zaparkować na cał e 6 nocy. Lokalizacja mieszkania był a wspaniał a: sklepy, rynek, Stare Miasto i morze w odległ oś ci 5-10 minut spacerem.
Dlatego nie przeszkadzaliś my już naszemu samochodowi i zrelaksowaliś my się . Nawiasem mó wią c, za niewł aś ciwe parkowanie w Budvie najwyż sze mandaty to -150 euro! (Pierwszego dnia widzieliś my zdję cie, jak policja podjechał a do dwó ch samochodó w zaparkowanych w niewł aś ciwym miejscu, nazwanych lawetą , a potem bardzo szybko zaczę li zakł adać haki na koł a, aby zał adować na lawetę . Ale wł aś ciciele aut się skoń czył y i ewakuacja został a odwoł ana, wł aś ciciele wysiedli z grzywną ). Podeszliś my do mieszkania i sapnę liś my: zdję cia w rezerwacji był y gorsze niż rzeczywistoś ć ! Luksusowy ogromny apartament z remontem na europejskim poziomie, ogromne ł ó ż ko i sofa, klimatyzacja, duż a, w peł ni wyposaż ona kuchnia,
a na dodatek pł acili podatki. Nie wiedzieliś my wtedy o tym, ale dowiedzieliś my się , kiedy zapł aciliś my gospodyni w Kotorze za mieszkania, a ona wzię ł a nasze paszporty i sama nas zarejestrował a z tych samych pienię dzy.
Pierwszy dzień w obcym mieś cie, w obcym kraju, nie wiesz nic, gdzie iś ć , gdzie jest sklep, gdzie jest plaż a… wszystko jest powiedziane i pokazywane po rosyjsku. A kiedy przyszedł sam, jest trudniej. Ale jakoś się do tego przyzwyczailiś my, wszyscy się dowiedzieli i dowiedzieli się , ż e po lewej i prawej stronie są supermarkety Mega Market i Volya z cenami prawie identycznymi jak u nas (taniej są ziemniaki, pomidory, tuń czyk w puszce, sł odycze, wino jest mniej wię cej taki sam, mię so nieco droż sze). W porzą dku! Obok Mega Marketu znajduje się Bazar Zelena Plaza, ale ceny warzyw są tam znacznie droż sze, sera i prosciutto są mniej wię cej takie same. Sery tutaj są ś wietne. Bardzo spodobał nam się ser jagodowy, a takż e kajmak - ś wietnie rozsmarować go na chlebie, jest lekko sł ony i podobno
z kremem. Prshut też jest dobry. Na bazarze, tuż przy wejś ciu, witani są plastrami szynki prosciutto, kieł baskami i serami do degustacji.
Ale jeś li smakujesz przez dł ugi czas i niczego nie kupujesz, wyraż ają swoje niezadowolenie. W pobliż u Mega Marketu znajduje się piekarnia, w któ rej pizzę moż na kupić taniej niż w cał ej Budvie, za 1.5 euro zamiast 2. Są też bureki i sł odkie wypieki. Czę sto braliś my rogaliki (0.5 euro) i pizzę . Nie lubił em Burka, dali mu ostatnie miejsce w swojej narodowej kuchni (duż o ciasta, mał o mię sa - 1.5 euro). Podobał mi się też gyros (3.5 euro) - podobny do naszej shawarmy, tylko nie w chlebie pita, ale na tortilli, duż o warzyw i mię sa. I bardzo mi się spodobał a palachinka (2 euro) - duż y naleś nik pieczony na oczach, posmarowany nutellą lub czekoladą i posypany pokruszonymi orzechami.
Piwa jest duż o, piwo nie jest bardzo drogie, ale gł ó wnie sprowadzane z Serbii. Piliś my piwo za 0.59 euro - podobał o mi się . Kiedyś zabrali się do czarnogó rskiego „Nikshechko”,
Mogren) istnieją inne narodowoś ci. Plaż e są w wię kszoś ci kamyczkowe - gdzieś duż e kamyki, gdzieś mał e. Wiedzieliś my o tym i wcześ niej kupiliś my koralowe kapcie. Pł ywaliś my do Mogren, a czę ś ciej do Mogren - 2. Tam najprzyjemniejsze wejś cie do wody, zatoka i pię kny widok.
Oczywiś cie trzeciego dnia popł ynę liś my ł odzią na wyspę ś w. Mikoł aja, gdzie spę dziliś my cał y dzień . Na wyspie jest kilka plaż . Kamyczki na plaż ach są tam wię ksze, ale woda jest jeszcze czystsza i jest mniej ludzi. Pł ywaliś my na wszystkich plaż ach, ale najbardziej podobał a nam się ta pierwsza, z któ rej widać cał ą Riwierę Budva.
Przez jakiś czas byliś my tam sami, mogliś my wskoczyć z pomostu do wody, zawiesić się na bojach, patrzą c na Budvę naprzeciwko, a nawet nakarmić rybę pozostał ym chlebem. Woda ma tak niezwykł y turkusowo-niebieski kolor, ż e aż chce się zanurkować i po prostu się w niej rozpuś cić .
Nie chciał em opuszczać wyspy. Swoją drogą gł ó wna plaż a wyspy - Hawaje - jest bardzo mał a, jest duż o ludzi, wejś cie do wody - duż e kamienie, morze spienione przez wczasowiczó w skaczą cych ze skał , niezbyt. . .
Upał był szalony. Chciał em po prostu popł ywać w morzu. Poza tym mieliś my ze sobą dzieci, któ re zabraliś my ze wzglę du na morze. Dlatego wycieczki się nie udał y. (Och, pó ź no dowiedział em się , ż e moż na pojechać do Boś ni, do Albanii i do Chorwacji, mó j powiedział , ż e wypuszczą mnie na 1 dzień ). Chociaż po co wycieczki, skoro na 4 dni bę dziemy mieszkać w Zatoce Kotorskiej, w Dobrocie. I postanowiliś my nie spę dzić cał ego drogocennego dnia w kanionie rzeki Tary i moś cie Dzhurdzhevich, ale patrzeć , opuszczają c Czarnogó rę , w drodze do domu.
Drugiego dnia obudził em się o 7.00 rano i ż eby nikogo nie obudzić pobiegł em robić zdję cia i oglą dać Stare Miasto. Zeszł ej nocy był o tł oczno, a rano był em tylko ja i kilka innych osó b o tej samej przebiegł oś ci.
Przez Stare Miasto pojechał em na plaż ę Richard's Head, popł yną ł em tam i szczę ś liwy pobiegł em do domu (mieszkanie był o 5-7 minut spacerem). Ś niadanie jedliś my zazwyczaj w domu, a kolację po plaż y o godzinie 18. Na plaż y wzię liś my przeką skę dla dzieci - rogaliki lub ciasteczka. Tata i ja - piwo z solonymi orzechami. Pię kno!
Pią tego dnia nasza có rka miał a urodziny - 14 lat. Przywiozł am z domu serpentynę z okazji urodzin, balony, muzyczną ś wieczkę i pię knie zapakowany prezent. Pozostaje ugotować coś pysznego i kupić ciasto. Chciał em kupić mureny - warto spró bować , ale nigdy nie był o jej na rynku. Dlatego kupiliś my oś miornicę , ugotowaliś my ją poprawnie, okazał a się taka pię kna (macki z pierś cieniami) i smaczna!
Musieliś my po kolei biec do obu sklepó w po ciastko i nadal kupowaliś my je na Woł y (ciasty nie przyjmują ). Po obiedzie poszliś my na kolejną niespodziankę - na ostrygi. Ś wież e ryby, kalmary, krewetki, ostrygi przywoż one są na wybrzeż e w pobliż u starego miasta po godzinie 16.00. Za ostrygami jest szereg osó b, któ re chcą tego spró bować . Koszt to 2 euro. Pró bował em - nie podobał o mi się !
Oczywiś cie wspię liś my się na cytadelę . W tym roku nowa cena to 3.5 euro. Tam oczywiś cie pię knie, ale bardzo mał o do zobaczenia.
Kotor
Ogó lnie rzecz biorą c, przestudiowaliś my już Budvę , czas jechać do Kotoru. Odległ oś ć to tylko 20 km. Po drodze postanowiliś my zatrzymać się przy sł ynnej piaszczystej plaż y Trsteno. Widzieliś my horror! Morze był o tego dnia wzburzone, plaż a jest bardzo mał a, a na brzegu leż ą gigantyczne stosy ś mieci i jakieś patyki. Nie, nie chciał em tam pł ywać . No i pojechaliś my non stop do Kotoru, a raczej do Dobroty. Tam już nas oczekiwano (dzię ki rezerwacji). Dom okazał się prostszy niż mieszkanie w Budvie.
Kuchnia jest malutka, z mał ą.2-palnikową kuchenką elektryczną . W kuchni był o też ł ó ż ko. W drugim pokoju był y 2 ł ó ż ka - podwó jne i pojedyncze. Wyremontowana ł azienka. Ale widok na Zatokę Kotorską był wspaniał y i relaksują cy!
Tylko to mnie uratował o, bo po lś nią cej i wesoł ej Budvie wydawał o mi się tutaj nudne i nie fajne. Ponadto poszliś my do lokalnego sklepu, któ ry był bardzo daleko i miał wysokie ceny. I nie ma plaż y. Do wody są mał e, wył oż one kafelkami wejś cia, lepszych trzeba szukać . Szczerze mó wią c, nie mogł em powstrzymać ł ez tego dnia. Wieczorem pojechaliś my na Stare Miasto w Kotorze, popatrzyliś my na jego pię kno i jakoś się pocieszył o.
p>
Nastę pnego ranka obudził em się w normalnym nastroju. Biegnij, ż eby popł ywać . Wybrał em plaż ę , któ ra mi się podobał a.
I okazał o się , ż e jest to szczegó lny szum - usią ś ć na kuchence, napić się piwa i obserwować przejeż dż ają cy liniowiec, któ ry wpł ywa do zatoki 3-4 dziennie.
Pró bowaliś my ł owić ryby, ale oni byli zbyt sprytni - zjedli przynę tę i odpł ynę li, wię c mó j nic nie zł owił . Ale zebraliś my duż o mał ż y i są takie smaczne, gdy są po prostu ugotowane.
Nastę pnego dnia postanowiono pojechać do Budvy, kupić tam po raz ostatni sery, prosciutto i wszelakie rzeczy na pozostał e 2 dni iw drodze. A wieczorem – dokł adny objazd Starego Miasta, z mapą do wyś ledzenia wszystkich jego zabytkó w i odnalezienia najwę ż szej ulicy w Europie – Let Ma Away.
Statek wł aś nie przypł yną ł do Kotoru. . .
. . . na drodze był korek (prawdopodobnie z powodu pieszych przechodzą cych przez jezdnię ), nie był o miejsca na naszym bezpł atnym parkingu i objechaliś my ulicę po drugiej stronie.
Miejsce na samochó d (jak nam się wydawał o) był o bliż ej skrzyż owania. Wą tpił em, czy moż na tu zostawić samochó d, ale mimo wszystko wyszliś my i poszliś my na spacer. Ale to jest moż liwe na Ukrainie, ale nie w Czarnogó rze! Mą ż , któ ry poszedł sprawdzić samochó d, wró cił z bladą twarzą i powiedział , ż e na przedniej szybie jest kawał ek papieru! Wszyscy pobiegliś my do samochodu. Okazał o się , ż e to kserokopia jakiegoś zawiadomienia o nielegalnym parkowaniu. Byliś my bardzo zdenerwowani, wró ciliś my do domu i zaatakujmy Internet w poszukiwaniu odpowiedzi na ten problem. Ale praktycznie nic tam nie był o. Wydawał o mi się , ż e to nie jest dokument, ale kserokopia i nie moż na na to zareagować . Z drugiej strony w Internecie doradzili mi, ż ebym poszedł na policję , ż eby to rozgryź ć , ż eby nie był o problemó w na granicy. Generalnie postanowiliś my zabrać dokumenty i udać się na policję , aby pokutować . Ale nastę pnego ranka prawnik internetowy poradził mi, abym skontaktował się z centrum informacyjnym w pobliż u starego miasta.
Tak też zrobiliś my (choć już ostatniego dnia. Mó j mą ż stanowczo stwierdził , ż e lepiej zapł acić karę teraz, niż nas od granicy do Kotoru zawró cili). Co za ulga wiedzieć , ż e to tylko „wstydliwe prześ cieradł o”! I nie musisz poddawać się policji, ale moż esz dalej odpoczywać i chodzić.... Oczywiś cie w przyszł oś ci parkowaliś my auto tylko na specjalnych miejscach parkingowych. Ta lekcja nam wystarczył a!
W przedostatnim dniu powiedział em mojej rodzinie, ż e dzisiaj jest ostatni dzień na wspinaczkę na gó rę do twierdzy ś w. Jana, bez opcji! Zmę czeni po cał ym dniu pł ywania i zabiegó w wodnych, nadal szliś my na gó rę , nie wiedzą c, czy da się wspią ć , czy nie. Wcześ niej obejrzeliś my wideo Aleksieja Zimina, na któ rym pokazał wolną drogę . Okazuje się , ż e tak, jest droga, a oni się nią wspinają ! Droga jest kamienista, wszyscy byliś my w butach do biegania iz wodą .
Upał przekraczał.30 stopni i pot spł ywał mi po nosie (przepraszam za szczegó ł y, ale był o)). Z każ dym zakrę tem drogi widoki na Zatokę Kotorską stawał y się coraz pię kniejsze, nie przerywał am zdję ć , ale zdję cia robił a moja có rka. Wkró tce byliś my w poł owie drogi, a oto jesteś my przy staroż ytnych ruinach. Musisz przeczoł gać się przez dziurę i już jesteś w fortecy. Jakie widoki! ! ! A im dalej przejdziesz przez twierdzę , tym pię kniej! Szczegó lnie ś wietnie na platformie znajdują cej się najbardziej po lewej stronie, któ rą trzeba zejś ć z fortecy. Zdję cie okazuje się , jakbyś stał na skraju przepaś ci (to tyle). Byliś my nad flagą !
Zeszliś my po schodach. Ta droga oferuje boski widok na Stare Miasto. Schodziliś my na dó ł dł uż ej niż na gó rę , bo cią gle robiliś my zdję cia. Mą ż i có rka byli oczarowani na miejscu, bo nigdy wcześ niej nie widzieli takiej urody (przygotowują c się do wyjazdu, wiele razy widział em i czytał em). Oczywiś cie pisnę ł am
ż e mi to nie wystarcza, dlaczego nie siedzieliś my na gó rze przynajmniej godzinę , a najmł odsi zostali w domu. W ogó le kupiliś my pachinki dla wszystkich, zebraliś my wodę pitną na Starym Mieś cie i po ciemku już wró ciliś my do domu napić się wina. Nawiasem mó wią c, moje dzieci lubił y pizzę w Kotorze bardziej niż w Budvie, kupował y ją prawie codziennie.
I zjedli tak wiele mał ż y, ż e już przeklinał em, jeś li przynajmniej jednego wycią gnę li z wody. Kotor to europejski kurort, ceny są tu wyż sze niż w Budvie, a Rosjan prawie nie ma. Ale pię kno jest takie, ż e nieczę sto moż na znaleź ć takie, nieziemskie!
Droga do domu
Wię c nasze 4 dni w Kotorze minę ł y i nadszedł czas, aby wró cić do domu. Pierwszy dzień podró ż y zapowiadał się trudny - planowaliś my zatrzymać się przy moś cie Dzhurdzhevich i do kanionu rzeki Tary, a potem musieliś my przekroczyć granicę i dostać się do miasta Nowy Sad! (A to dalej niż Belgrad.
Po prostu chciał em zobaczyć inne miasta w drodze do domu, a najlepiej, gdybym wybrał inną trasę . Ale nasza podró ż był a już tak dł uga, a kolejna droga wydł uż ył aby ją o kilka dni). Generalnie musieliś my wyjechać wcześ niej, bo jechaliś my tu 11 godzin.
Droga do mostu Djurdjevic jest bardzo malownicza, obok miasta Petrovac, obok farm ostryg, wzdł uż wybrzeż a. A w gó rach - szalona serpentyna! Doś ć szybko tam dotarliś my (nie wiem dlaczego wycieczki zajmują cał y dzień ). Kanion Tary - pię kno dzikiej przyrody! Pojemnik jest niebieski od gó ry.
Tutaj są.3 tyrolki, w zależ noś ci od dł ugoś ci, ich koszt to 10 i 20 euro. Dali nam zniż kę na najdł uż szy i zanim zdą ż ył em się opamię tać , siedział em już w mundurze. Boję się ! Jestem przeciw. . . Ale już lecimy (byliś my podzieleni na pary - ja z synem, có rka z tatą ) przez przepaś ć . To wcale nie jest straszne! To bardzo pię kne! Polecam wszystkim!
Bardzo chciał em spojrzeć na ten kraj jednym okiem, ale czekał a tam na nas „straszna” kobieta, wiedział em o tym. Przez cał ą podró ż denerwował a mnie, korespondencja z nią zajmował a duż o cennego czasu zaró wno rano, kiedy trzeba był o zabrać dzieci nad morze, jak i kiedy trzeba był o spakować rzeczy do wyjazdu do Kotoru i każ dego ranka w Kotorze. Faktem jest, ż e zarezerwował em apartament na Sł owacji (w Koszycach) na 2 dni przez stronę Airbnb. Zgodnie z jej warunkami za 1 dzień zapł aciliś my od razu, a za 2 zapł aciliś my 10 dni przed terminem pobytu. Ale zielona karta na samochó d skoń czył a się dopiero drugiego dnia na Sł owacji, a my postanowiliś my skró cić ten dzień , spę dzić.1 noc na Sł owacji, pospacerować tam drugiego dnia, przekroczyć granicę i spę dzić noc już w Uż gorodzie lub Mukaczewie . Trzeba był o tylko zmienić rezerwację . W przypadku rezerwacji odbywa się to w sposó b elementarny, tak samo zrobiliś my na Airbnb, w domu, w Charkowie. Ale wydaje się , ż e potrzebna był a zgoda wł aś ciciela,
Dlatego spieszyliś my się , aby nie spó ź nić się na Sł owację , nie wiadomo, czego się spodziewać . O 18.00 dostał a sms-a, ż e powinniś my się pospieszyć , bo jest gotowa wzią ć prysznic i iś ć spać !
Umó wiliś my się na spotkanie na stacji benzynowej Shell. Nie ma granicy mię dzy Wę grami a Sł owacją , tylko szeroka droga z wysokimi sł upami, ż adnych samochodó w, jesteś my sami. Duż o policji...zamelduj się na stacji benzynowej nie wiadomo gdzie. Kiedyś zatrzymał się mą ż , okazał o się , ż e nie powinno. Wyszliś my przywitać się z Bogiem. Kazał a iś ć za jej samochodem, usiedliś my, a potem policja zatrą bił a na nas od tył u. Dopiero co zaczę liś my, nie zdą ż yliś my jeszcze zapią ć pasó w, a mó j mą ż , zdezorientowany, nie zatrzymał się przy znaku Stop wychodzą c ze stacji benzynowej. To wystarczył o, aby oskarż yć nas o 2 naruszenia na raz. A o ile pó ź niej mą ż nie pytał , dlaczego nam sygnalizowali, nie otrzymał odpowiedzi. Sama policja sprowokował a nas do takiej sytuacji (oczywiś cie byś my zapię li pasy na drodze i gdyby nie trą bili,
Vitalik zatrzymywał się na Stop). Rozpoczę ł a się kontrola i weryfikacja. Mó wię , ż e już z daleka jesteś my zmę czeni po przejechaniu Serbii i Wę gier, ale to wcale nie jest dla nich wskazó wka. A kiedy zobaczyli naszą egipską wizę (byliś my w Egipcie 3 lata temu), ogó lnie myś leli, ż e wpadli w rę ce Rockefelleró w! Nie był o mowy o ż adnych koncesjach i zwolnieniach. Dali nam grzywnę w wysokoś ci 20 euro i pracowali przez 40 minut, to są ludzie na Sł owacji! Ż yją cię ż ko (choć jest pię knie - Bozhena ma doś ć mocny pię trowy dom), ich ceny są wysokie, w euro, wię c turystom zrywają.3 skó ry.
Wspaniał y kontrast z grzecznymi i ż yczliwymi Serbami i Czarnogó rcami. W sumie był to najbardziej nieprzyjemny wieczó r w naszej podró ż y. Chociaż dzieciom naprawdę podobał o się przebywanie w duż ym domu, bieganie po schodach na drugie pię tro…
Poranek okazał się bardziej czuł y niż poprzedniego wieczoru. Piliś my herbatę , robiliś my zdję cia w ogrodzie,
poszliś my do lokalnego sklepu (postanowiliś my nie kupować niczego poza chlebem i konserwami - ceny są wysokie), zjedliś my ś niadanie i poszliś my na spacer po Koszycach przez cał y dzień . (Boż ena przyniosł a nam ogó rki ze swojego ogró dka jako poczę stunek, ale gdy chciał am zapytać , czy moż na wszystko zabrać , już ich nie był o).
Przede wszystkim udaliś my się na tor bobslejowy. To był a prawdziwa rozkosz! Cena to 3 euro, a dzieci są.2 razy tań sze, wię c poprosił y o jazdę.2 razy. Kawa, lody, zdję cia i jedziemy do centrum Koszyc, jest najpię kniejsza Katedra Ś w. Elż biety, Gł ó wna Ulica, Dom Ż ebraka, ś piewają ce fontanny, a trdelykiem chcę wszystkich traktować . Przeczytał am (dzię ki ż yczliwym ludziom), ż e samochó d moż na zaparkować na bezpł atnym parkingu w centrum handlowym Aupark, ale udał o mi się do niego wjechać już.3 razy. Koszyce to pię kne, nowoczesne miasto, naprawdę podobał o mi się tam spacerowanie. Chciał yś my z có rką wspią ć się na pó ł nocną wież ę katedry ś w. Elż biety (chociaż nie był am tam za pierwszym razem, bo jest bardzo wą skie wejś cie,
a ja mam klaustrofobię ), a chł opcy zostali w katedrze: był a sobota i luzacy i panny mł ode, pię knie ubrani goś cie, przyjechali na wesele z cał ego miasta, bardzo atrakcyjny widok!
O 17.30 wyruszyliś my w drogę powrotną . Szybko dotarliś my do granicy i ups - kolejka jest poważ na! Godziny na 2-3. A był już wieczó r, a czekali na nas w mieszkaniu na Mukaczewie (apartamenty w drodze do domu rezerwował em tylko 1 dzień przed pobytem - z powodu nienormalnej Boż eny nie wiedział em, jak wszystko potoczy się na Sł owacji) . Mimo weekendu dziewczyna szybko odpowiedział a na moją proś bę o mieszkanie, a mieszkanie trafił o do Mukaczewa. To był a czę ś ć moich „podstę pnych” planó w: rodzina nie wiedział a jeszcze, ż e idziemy oglą dać zamek Palanok.... Podczas gdy my zniechę ceni tkwiliś my na granicy, robił o się ciemno, nie był o internetu, martwiliś my się o mieszkanie. Ale wł aś ciciele mieszkania trafili do nas, udał o im się dodzwonić i wyjaś nić , czy dziś tu bę dziemy? !
Dzię kuję bardzo za hojnoś ć i ż yczliwoś ć ! W efekcie granicę opuś ciliś my o 22.00, a dopiero o 23.00 byliś my w mieszkaniu! Dzieci był y strasznie gł odne, tylko marzył y o jedzeniu, a my od razu poszliś my do sklepu Mukaczewo, kupują c im przeró ż ne smakoł yki, cieszą c się naszymi cenami! Mieszkanie był o 3 pokojowe, po generalnym remoncie, balkon, dobre ł ó ż ka, za 500 UAH, co nam odpowiadał o idealnie.
Po pó ź nym ł ó ż ku obudziliś my się pó ź no. Ale trzeba był o odwiedzić Zamek Palanok, zwł aszcza, ż e nasze mieszkanie znajdował o się tuż obok niego! Uderzył o nas ostatniej nocy, kiedy minę liś my pię knie oś wietlony budynek na duż ym wzgó rzu. Z braku czasu biegaliś my po zamku jak szaleni, ale wszyscy patrzyli i wszyscy robili zdję cie!
p>
Ale nadszedł czas, aby przejś ć dalej. Dziś - do Ż ytomierza, 630 km. (W Nowogradzie Woł yń skim jednogł oś nie postanowili nie zatrzymywać się , choć był o bliż ej).
trzeba kł aś ć dzieci spać , nakarmić je, jesteś my bez internetu, 700 km od domu! Poprzedniego dnia w Mukaczewie ludzie dzwonili, pytali, czy tam bę dziemy, i czekali. A TO jest ludzkie! Staram się nie tracić przytomnoś ci umysł u, w koń cu jestem prawie w domu, wcią ż ł apię internet i dzwonię do innych opcji mieszkania. Mą ż rzą dzi, dzieci milczą . Noc. . . A jednak jeden mił y czł owiek oddzwonił , nie jest agentem, tylko wynajmuje swoje dwa mieszkania. Zgadzamy się na wszelkie warunki (mimo ż e jego oferta jest o 150 UAH droż sza). Mieszkanie znajduje się w ś cisł ym centrum, tuż obok Ś wią tyni, na ulicy Kijowskiej.
Bogate, eleganckie, w czerni: czarny sufit, czarna instalacja wodno-kanalizacyjna i prysznic, czarne kafelki. To prawda, trochę odrapani lokatorzy: gdzieś nie ma ś wiatł a, gdzieś coś jest oderwane, piec jest ź le umyty, a rę czniki kuchenne nie są umyte. Ł apię się na myś leniu, ż e jestem już zmę czony tymi wę dró wkami i pró bami.
Przyjechaliś my okoł o 22.30 (cał kiem normalnie) i oczywiś cie poszliś my na spacer do centrum (był dzień mł odzież y, wszyscy chodzili) i do sklepu, ż eby nakarmić dzieci. Poszliś my pó ź no spać i oczywiś cie pó ź no wstaliś my. A na podró ż trzeba był o przynajmniej ugotować jajka i kieł baski. Ale wtedy pojawił a się sprzą taczka! O 11.00 Na przykł ad musimy wyjś ć z lokalu przed 12.00 Cholera! 550 hrywien Okazuje się , ż e nie za dzień , ale za 12 godzin! Biegniemy do sklepu, biegamy wszystko gotować , wszystko zbierać . Znowu przychodzi. Ponownie prosimy o kolejne 10 minut (zbieram prowiant, mą ż jest pod prysznicem). Po 10 minutach po prostu zaczę ł a krzyczeć , weszł a do mieszkania i zaczę ł a sprzą tać , nie zdejmują c ubrań , ale skł adają c je zgrabnie za nami! I najwyraź niej nie zamierzał a go myć ! Dlatego taka brudna kuchenka i rę czniki kuchenne! Nie pozwolił a nam wytł umaczyć , ż e musimy cał y dzień jeź dzić i ż e jedziemy z daleka. Z Ż ytomierzem kategorycznie nie ma szczę ś cia. (Oczywiś cie podzię kował em wł aś cicielowi za wczorajszą pomoc, ale napisał em też :
jak sprzą taczka to czyś ci).
Ostatni dzień podró ż y! Czekamy na spotkanie z bliskimi, z naszym psem. Przykro nam, ż e nasza 19-dniowa wycieczka dobiega koń ca. Na Ukrainie wszystko jest prostsze: ł atwiej zaparkować samochó d, ł atwiej jeź dzić , lekko przekraczają c dozwoloną prę dkoś ć , czujesz się pewniej. Droga do domu jest szybsza i ł atwiejsza – pę dzimy co najmniej 100 km/h niezależ nie od terenu, poza punktem kontrolnym w Valki i Czutowie. A o 21.10 wracamy do domu!
Podsumowują c: odwiedziliś my 4 kraje i 10 miast, a po drodze przyjrzeliś my się kilku innym miastom. Gaz jest najtań szy w Serbii, a najdroż szy na Wę grzech. Droga powrotna jest jak karuzela: każ dego dnia budzisz się w nowym kraju. Mieliś my szczę ś cie z pogodą , ulewny deszcz był tylko 1 raz, gdy wjechaliś my do Czarnogó ry. Bardzo podobał a mi się podró ż samochodem!
Piszę swoją historię w nadziei, ż e moż e komuś w czymś pomoż e, tak jak pomogł y mi historie innych podró ż nikó w.