Вообще-то, в Италию в этот раз я не собиралась. Нет, я, конечно, рассматривала маршрут по Италии... Но точно не стандартный набор городов: Милан, Рим, Венеция…
Я мечтала о разных странах Европы. Рисовала разные маршруты. Вакцинировалась Модерной. Получила бумажный сертификат и сертификат в «Дії». Очень хотелось куда-то поехать. И хотелось успеть «проскочить в открытую дверь», пока не началась очередная ковидная волна.
В какой-то момент загорелась французским Эльзасом: осень, яркие краски, красивые пейзажи… К тому же, Франция впускала украинцев с сертификатом вакцинации без каких-либо дополнительных условий. В отличие от Италии, которая требовала 5-дневный карантин. Нашла недорогие билеты. Расписала программу… Но не нашла себе компанию – кто-то уже отгулял свой отпуск, кто-то уже объездил Европу и нацелился на другие континенты, кто-то не был вакцинирован и не готов был делать тесты каждые 3 дня или просто боялся ехать…
Одна я никогда не путешествовала, да и «за столиком в кафе» мне нравится сидеть с кем-то. Ну а уж решать какие-то организационные вопросы или неожиданные ситуации, считаю, всегда легче в две головы. :)
Так что пришлось обратиться к много раз откатанному способу, к групповому туру.
Из-за ковида наши агентства переориентировались на Черногорию-Хорватию-Албанию-Турцию: чтобы отдохнуть там – не обязательно вакцинироваться, и даже тесты не все требовали. А вот с турами во Францию, Италию, Германию, Испанию было совсем плохо. Практически никак.
«Артекс» предлагал исключительно Париж, на неделю. «Инкомартур» – Португалию или Майорку с очень интересными программами, но ценой совсем не по моим доходам. И совсем уж классическую Италию…
Ура, у «Феерии» есть тур в Эльзас в начале октября! Правда, маршрут не совсем такой, как хотелось мне, да и цена не совсем приемлема для меня, но пока я взяла неделю на раздумывание готова ли заплатить эту цену за недельный тур… Стоимость выросла еще на 100 евро. Да уж…
Неожиданно в конце сентября итальянцы отменили для нас 5-дневный карантин, и в тур «Классическая Италия» начала быстро набираться группа. Решила «не ждать у моря погоды», в конце концов, в Рим, Флоренцию, и даже Венецию, мне периодически хотелось вернуться.
Программа тура включала: Милан — Флоренция (плюс Пиза, Сан-Джиминьяно и Сиена) — Рим — Римини (Сан-Марино) — Венеция. Летели МАУ через Милан.
До отъезда оставался всего месяц, и я засела за составление собственных маршрутов по этим городам.
За неделю до отъезда из программы исключили Сан-Марино (соответственно, ночевку в Римини) из-за того, что сан-маринцы вакцинировались Спутником, который ВОЗ не признает, и въехать в эту маленькую страну еще можно, а вот выехать из нее обратно в Италию, не сев на карантин, нельзя. Вместо Сан-Марино нам добавили экскурсию в Тиволи.
В последний день перед вылетом я разрывалась между работой, необходимостью сделать антиген-тест, отвезти свою кошку к племянникам, заехать к маме – купить ей продукты и приготовить на неделю еды… И собрать чемодан. Стресс был таким сильным, что когда увидела отрицательный результат теста, в глазах появились слезы.
А еще – на 8 утра была назначена встреча группы в Борисполе, значит, вставать в 5 утра. Но уснуть мне удалось лишь в час ночи, а спустя 2,5 часа мой организм резко проснулся. Очевидно, поэтому по Милану я бродила несколько хаотично, не очень быстро соображая и слегка забывая, что же я запланировала.
В аэропорту менеджер Инкомартура представила нам гида-сопровождающего Назара, выдала каждому по красивому красному конвертику с логотипом компании, в котором лежали посадочные талоны, страховка, программа поездки, список отелей и уже заполненная dPLF-анкета. По этим красным конвертикам мы определяли друг друга в обоих аэропортах. :)
Вышли из самолета в Милане и сразу попали на полицейский кордон – проверяли паспорт, сертификат с антиген-тестом (либо ПЦР), сертификат вакцинации, dPLF-анкету (ее полицейский оставил у себя). Далее – паспортный контроль. Мне, как всегда, везет, мне опять устроили «допрос с пристрастием» – зачем прилетела и с кем? В какой-то момент даже подумала, что хорошо, что была с группой.
С погодой нам повезло. Даже в Киеве накануне потеплело, получилось ограничиться ветровкой и туфлями, а в Италии так вообще в какие-то дни было почти лето. Лишь один день – в первый день в Риме – путешествие мне подпортил дождь, мешая фотографировать и добавляя серости и без того не очень ярким пейзажам.
На этом вступление можно и закончить, и так оно получилось не маленьким. А ведь давала себе слово в этот раз писать поменьше текста, сделав из своего рассказа лишь этакую «фото-галерею». Чего-чего, а фотографий я сделала «мильйон». :)
МИЛАН. Суббота.
Прилетели в 12.05. Паспортный контроль, посадка в автобус, переезд в город… Где-то в два часа дня автобус запарковался у Castello Sforzesco. Гид озвучил программу на оставшуюся часть дня, группа осталась ждать экскурсовода, а я понеслась воплощать свой маршрут.
Времени у меня было чуть меньше четырех часов – в 18.00 мы уезжали из Милана, т.к. ночевали в отеле на окраине Болоньи.
Конечно, хотелось попасть и во дворцы, и в музеи, и в художественные галереи – ах, сколько интересных палаццо-музеев я нашла на карте Милана, пока составляла маршрут. Я отметила всех на карте, сохранила в планшете адреса и время работы, нарисовала маршрут – с надеждой, что в какой-то таки попаду. На авось.
Из-за ковидных ограничений билеты в музеи нужно предварительно бронировать на сайтах на определенное время. А в рамках группового тура, когда заранее не знаешь точного времени пребывания, это тот еще квест. Пришлось поломать голову, составляя программу для Флоренции, так что больше «привязок» не хотелось.
И вообще, после самостоятельных путешествий подстроиться под групповой режим… Не хочу зарекаться «больше никогда», жизнь всегда поворачивается неожиданно. Но прекрасно понимаю тех, кто после самостоятельных поездок категорически не соглашается ездить в пакетный тур.
Итак… Я рванула через парк Замка Сфорца – первой точкой у меня была Chiesa e Convento Domenicano di Santa Maria delle Grazie (церковь Санта-Мария-делле-Грацие), которая находилась с другой стороны комплекса Сфорцеско, на Corso Magenta. В прошлое посещение Милана мы так и не добрались до этой церкви. Поэтому начала я с нее. Церковь известна благодаря знаменитой фреске Леонардо да Винчи «Тайная вечеря». Правда, сам шедевр Леонардо находится в здании Трапезной, слева от церкви.
Зная уже по собственному опыту, что в Италии многие соборы днем закрываются, я тщательно конспектировала режим работы тех, в которые собиралась. Обычно, эта информация всегда есть в описании достопримечательности на Гугл-картах, ну или на сайте самой достопримечательности. В случае с Санта-Мария-делле-Грация времени ее работы я нигде не обнаружила и пребывала в уверенности, что церковь открыта весь день: ну Милан же город очень популярный, церковь самая известная, к ее фреске толпы паломников, а значит, и в саму церковь… Логично же? :))
Нет. Подергав все закрытые двери и чуть пообщавшись с тусовавшимся здесь афро-итальянцем – они всегда толпятся в популярных местах, быстро вычисляют туристов и пытаются впарить им какой-нибудь сувенир-непо?треб – я выяснила, что у меня 15 минут свободного времени, до 16.00. «Убить время» отправилась на Corso Magenta – я знала, что рядом есть несколько кварталов с домами в стиле либерти (итальянского модерна), и перед поездкой «прошла» гугл-человечком по Corso в поиске этих зданий.
Возвращаюсь на Piazza di Santa Maria delle Grazie спустя полчаса, в 16.15 – церковь по-прежнему закрыта. И вдруг я увидела (!!) табличку с режимом работы, рядом с дверью: 09.00 – 12.20, 15.30 – 17.50.
В растерянности обращаюсь к какой-то синьоре – уже начало пятого, а церковь все еще закрыта, в чем же дело? Она подводит меня к двери, указывая на циферку «15.30». Я показываю ей свои часы: 16.15. Смотрим друг на друга недоуменно… И тут до меня доходит – я забыла перевести время на час назад! Но ведь точно помню, что собиралась!
И опять у меня 15 минут свободного времени. :)))
Вижу идущую вправо от площади улицу…
А таким образом заносят в квартиру габаритные вещи
Это была Via Fratelli Ruffini. Я носилась от здания к зданию, поворачивала то направо, то налево в соседние улицы, доходила до конца кварталов и возвращалась обратно, пересекала площади, злясь на «красные» светофоры… И пыталась сфотографировать все, что видят мои глаза.
Похоже, провиденье меня услышало. Я пищала от восторга и радовалась этим «15 минутам», которые, как мне казалось вначале, были совсем не вовремя.
Но как же жаль, что у меня было не так много времени!
Продолжение здесь >>>
Generalnie tym razem nie wybierał em się do Wł och. Nie, oczywiś cie rozważ ał em trasę przez Wł ochy… Ale na pewno nie standardowy zestaw miast: Mediolan, Rzym, Wenecja…
Marzył em o ró ż nych krajach Europy. Narysował a ró ż ne trasy. Zaszczepione Nowoczesne. Otrzymał papierowy certyfikat oraz certyfikat w "Akcji". Naprawdę chciał em gdzieś iś ć . A ja chciał em mieć czas na „wś lizgnię cie się do otwartych drzwi”, dopó ki nie zacznie się kolejna fala przypł ywu.
W pewnym momencie wybuchł o we francuskiej Alzacji: jesień , jaskrawe kolory, pię kne krajobrazy...Dodatkowo Francja przyjmował a Ukraiń có w z ksią ż ką szczepień bez ż adnych dodatkowych warunkó w. W przeciwień stwie do Wł och, któ re potrzebował y 5-dniowej kwarantanny. Znalazł em tanie bilety.
Napisał em program… Ale nie znalazł em firmy - ktoś już spę dził wakacje, ktoś już przejechał Europę i udał się na inne kontynenty, ktoś nie był zaszczepiony i nie jest gotowy na testy co 3 dni lub po prostu się boi iś ć …
Nigdy nie podró ż ował em sam, a „przy stoliku w kawiarni” lubię z kimś posiedzieć . Myś lę , ż e rozwią zywanie niektó rych problemó w organizacyjnych lub nieoczekiwanych sytuacji zawsze jest ł atwiejsze w dwó ch gł owach. : )
Wię c musiał em wielokrotnie zwracać się na wycieczkę grupową .
Ze wzglę du na kodeks, nasze agencje ponownie skupił y się na Czarnogó rze-Chorwacji-Albani-Turcji: aby tam odpoczą ć - nie trzeba się szczepić i nie wszystkie badania tego wymagają . Ale z wycieczkami do Francji, Wł och, Niemiec, Hiszpanii był o bardzo ź le. Prawie nie.
Artex przez tydzień oferował tylko Paryż.
Incomartour - Portugalia lub Majorka z bardzo ciekawymi programami, ale cena nie odpowiada moim dochodom. I cał kiem klasyczne Wł ochy…
Hurra, „Extravaganza” wyrusza w trasę do Alzacji na począ tku paź dziernika! Co prawda trasa nie do koń ca jest taka, jak chciał em, a cena nie jest dla mnie do koń ca akceptowalna, ale do tej pory przez tydzień zastanawiał em się , czy jestem gotó w zapł acić tę cenę za tygodniową wycieczkę … Koszt wzró sł o kolejny 100 euro. Tak...
Nagle, pod koniec wrześ nia, Wł osi znieś li dla nas 5-dniową kwarantannę , a grupa zaczę ł a szybko rekrutować się do trasy Classic Italy. Decydują c się „nie czekać na pogodę nad morzem”, w koń cu do Rzymu, Florencji, a nawet Wenecji, co jakiś czas chciał em wracać .
W programie wycieczki: Mediolan - Florencja (plus Piza, San Gimignano i Siena) - Rzym - Rimini (San Marino) - Wenecja. UIA przeleciał przez Mediolan.
Do wyjazdu pozostał tylko miesią c i usiadł em, aby wytyczyć wł asne trasy przez te miasta.
Na tydzień przed opuszczeniem programu, San Marino został o wykluczone (odpowiednio na noc w Rimini), ponieważ San Marino został o zaszczepione przez satelitę , któ ry nie jest uznawany przez WHO, i nadal moż na wjechać do tego mał ego kraju, ale tak jest niemoż liwym jest pozostawienie go z powrotem we Wł oszech bez kwarantanny. Zamiast San Marino zwiedziliś my Tivoli.
Ostatniego dnia przed wyjazdem był am rozdarta mię dzy pracą , koniecznoś cią wykonania testu antygenowego, zawiezienia kota do siostrzeń có w, wizyty u mamy - kupienia jej jedzenia i gotowania przez tydzień jedzenia… I spakowania walizki. Stres był tak silny, ż e gdy zobaczył am negatywny wynik testu, do oczu napł ynę ł y mi ł zy.
Zaplanowano też spotkanie grupy na 8 rano w Boryspolu, wię c wstawaj o 5 rano. Ale udał o mi się zasną ć dopiero pierwszej nocy, a po 2.5 godzinach moje ciał o nagle się obudził o.
Najwyraź niej dlatego trochę chaotycznie wę drował em po Mediolanie, nie rozumieją c zbyt szybko i nieco zapominają c o tym, co planował em.
Na lotnisku kierownik Incomartury przedstawił nam przewodnika Nazara, wrę czył wszystkim pię kną czerwoną kopertę z logo firmy, któ ra zawierał a karty pokł adowe, ubezpieczenie, program podró ż y, listę hoteli oraz wypeł niony już kwestionariusz dPLF. Uż yliś my tych czerwonych kopert do identyfikacji na obu lotniskach. : )
Wysiedli z samolotu w Mediolanie i od razu dotarli do granicy policyjnej - sprawdzili paszport, zaś wiadczenie z testem antygenowym (lub PCR), zaś wiadczenie o szczepieniach, ankietę dPLF (policjant trzymał ). Dalej - kontrola paszportowa. Mam jak zawsze szczę ś cie, znó w zaaranż owano mi "przesł uchanie z pasją " - po co latał em iz kim? Przez chwilę myś lał a nawet, ż e dobrze jest być z zespoł em.
Poszczę ś cił o nam się z pogodą.
Nawet w Kijowie dzień wcześ niej się rozgrzał o, udał o mi się ograniczyć do wiatró wek i butó w, a we Wł oszech przez kilka dni był o prawie lato.
Tylko jeden dzień - pierwszy dzień w Rzymie - zrujnował mi deszcz, uniemoż liwiają c robienie zdję ć i dodają c szaroś ci i tak już niezbyt jasnym pejzaż om.
Na tym wstę p moż e się skoń czyć , wię c okazał o się , ż e nie jest mał y. Przecież tym razem obiecał a sobie, ż e napisze jak najmniej tekstu, czynią c ze swojej historii tylko taką „galerię zdję ć ”. Coś i zrobił em "milion" zdję ć . : )
MEDIOLAN. Sobota .
Przylot o 12.05. Kontrola paszportowa, wsiadanie do autobusu, ruszanie do miasta… Okoł o drugiej po poł udniu autobus stał zaparkowany w Castello Sforzesco. Przewodnik ogł osił program na resztę dnia, grupa czekał a na przewodnika, a ja pospieszył em z realizacją swojej trasy.
Miał em niecał e cztery godziny - o 18.00 wyjechaliś my z Mediolanu, bo spę dziliś my noc w hotelu na obrzeż ach Bolonii.
Wię c… szarpną ł em przez Park Zamkowy Sforza - moim pierwszym przystankiem był Chiesa e Convento Domenicano di Santa Maria delle Grazie (koś ció ł Santa Maria delle Grazie), któ ry znajdował się po drugiej stronie kompleks Sforzesco na Corso Magenta. Podczas ostatniej wizyty w Mediolanie nigdy nie dotarliś my do tego koś cioł a. Wię c zaczą ł em z nią . Koś ció ł sł ynie ze sł ynnego fresku Leonarda da Vinci „Ostatnia Wieczerza”. Jednak samo arcydzieł o Leonarda znajduje się w budynku refektarza, na lewo od koś cioł a.
Wiedzą c z wł asnego doś wiadczenia, ż e wiele katedr we Wł oszech jest zamknię tych w cią gu dnia, dokł adnie nakreś lił em tryb dział ania tych, do któ rych się wybieram. Zwykle ta informacja znajduje się zawsze w opisie atrakcji w Mapach Google lub na stronie atrakcji.
W przypadku Santa Maria delle Grazia nigdzie nie znalazł em czasu jej pracy i był em przekonany, ż e koś ció ł jest otwarty przez cał y dzień : no có ż , Mediolan to bardzo popularne miasto, koś ció ł najbardziej sł ynie z freskó w tł umó w pielgrzymó w, a wię c i samego koś cioł a… Czy to logiczne? : ))
Nie Po zatrzaś nię ciu wszystkich zamknię tych drzwi i kró tkiej rozmowie z przebywają cym tu Afro-Wł oszkiem - zawsze tł oczą się w popularnych miejscach, szybko obliczają liczbę turystó w i pró bują sparować ich z jaką ś pamią tką -nepo? potrzebne - dowiedział em się , ż e mam 15 minut wolnego czasu, do godziny 16.00. „Kill Time” pojechał em na Corso Magenta – wiedział em, ż e jest kilka blokó w mieszkalnych w stylu Liberty (wł oska secesja), a przed podró ż ą „przeszedł ” googlarz po Corso w poszukiwaniu tych budynkó w.
p >>
Wracam na Piazza di Santa Maria delle Grazie za pó ł godziny, o 16:15 - koś ció ł nadal zamknię ty. I nagle zobaczył em (!! ) tabliczkę z trybem dział ania przy drzwiach: 09.00 - 12.20, 15.30 - 17.50.
W zakł opotaniu zwracam się do pani – począ tek pią tej, a koś ció ł jeszcze zamknię ty, o co chodzi? Prowadzi mnie do drzwi, wskazują c na numer „15.30”. Pokazuję jej zegarek: 16:15 Patrzymy na siebie ze zdziwieniem...I oto przychodzi mi do gł owy - godzinę temu zapomniał am przestawić zegar! Ale pamię tam dokł adnie, co zamierzał em zrobić !
I znowu mam 15 minut wolnego czasu. : )))
Widzę ulicę na prawo od placu…
p >
I w ten sposó b do mieszkania wprowadzane są rzeczy wymiarowe
p >>
To był a Via Fratelli Ruffini. Bł ą kał em się od budynku do budynku, skrę cają c w prawo i lewo do są siednich ulic, dochodzą c do koń ca blokó w i zawracają c i zawracają c, przechodzą c przez plac, zjeż dż ają c się na „czerwonych” ś wiatł ach… I pró bował em fotografować wszystko moim oczom zobaczyć .
Wydaje się , ż e Opatrznoś ć mnie usł yszał a.
Pisnę ł am z zachwytu i był am zadowolona z tego „15 minut”, któ re, jak mi się z począ tku wydawał o, wcale nie był o na czasie.
Ale szkoda, ż e nie miał em duż o czasu!
Cią g dalszy tutaj>>> >