Тур «Летний соблазн» с 28.06.2011 по 06.07.2011, оператор Аккорд тур, руководитель Ольга Рыбина, автобус Neoplan, рейс 907. Субъективный отзыв турЫста с множеством восклицательных знаков и лирических отступлений!
Весь день льёт дождь,
Барабанит по стёклам,
Стекает по крышам,
Бежит по земле.
Усталое небо
Дождём изливает
На слабые плечи
Небесную грусть…
Если дождь в дорогу – это хорошая примета, то меня омывало хорошей приметой сначала в Сумах, когда казалось, что небеса разверзлись и там, наверху, устроили генеральное полоскание нам, землянам; потом в Киеве, во время спринтерского забега к вокзалу. Мокро, холодно, но внутри всё замерло в радостном ожидании чуда от очередного путешествия…
День 1. Поезд во Львов опоздал на час, созвонилась с представителями Аккорда, у вокзала меня и двоих таких же опоздавших уже ждало такси, которое и транспортировало нас к уехавшему автобусу (такси было за счёт Аккорда – спасибо! – это к вопросу, чья проблема форс-мажоры, возникающие в поездках).
Группа небольшая, многие в Европе первый раз. Но не опаздывающих, ни хронически недовольных в туре не было – за это всем сотоварищам отдельное огромное спасибо!!! По техническим моментам – всё на отлично - автобус, гостиницы (трёх и четырёх звездочные), завтраки и ужины (Хорватия), подбор фильмов во время переездов, информация о странах и т.д. Отдельное спасибо нашему руководителю Ольге, водителям Владимиру и Михаилу – когда люди профессионально и с удовольствием делают свою работу, приятно быть этой самой работой!
Граница стандартные 3 часа, двигаемся в направлении Токая. В ожидании дегустации, вдохновляюсь впечатлениями Вольтера о токайском вине «…его сладость и крепость возрождают человека, это вино приводит в действие все извилины мозга и зажигает в глубине души волшебный фейерверк искрящегося остроумия и радости…» Точно зажигает, не обманул классик! Сладкое токайское вино, даже мне, любителю сухих вин, неожиданно понравилось. Плюс вкусный гуляш с сырными булочками…мммммм…. В группе сегодня три именинника – под дирижирование профессиональной тамады (привет Любе в Винницу!) и за четвёртым бокалом вина, дружно, не попадая ни в ноты, ни в мелодию, зато искренне, поём всей группой «Happy Birthday». Надеюсь, именинники остались довольны )))
Переезд в Будапешт. Ночлег.
День 2. Обзорная экскурсия по Будапешту. Экскурсовод, узнав, что факультатив на Сентендре, не набрался и спешить никуда не нужно, провела нам пяти!!! часовую экскурсию по городу. Я в Будапеште не первый раз, но поскольку город в прошлый визит, мне, что называется не пошёл, то я пошла ещё раз на обзорную экскурсию… Красивая архитектура, поражающий воображение Парламент, город восхитительных панорамных видов – но это не мой город, энергетика не моя… Что не делает его хуже, или лучше. Просто не моё.
В свободное время большинство группы отмокало в купальнях Сечении, а я отправилась гулять по столице Венгрии. Парк замка Вайдахуняд (интересно, это только у меня язык норовит буквы в названии парка в менее пристойные позиции переставить?!))) – выставка необычного современного искусства – в небольшом озере создан затопленный город - машины, домики, лавочки с уличными фонарями и даже биотуалет; памятник Анонимусу - монаху без лица, который вел летопись Венгрии; Площадь Героев - с монументальным памятником 1000-летию переселения мадьяр на места нынешнего обитания; проспект Андраши – главная магистраль города, этакие венгерские Елисейские поля; Западный вокзал, построенный по проекту французской компании Эйфеля; остров Margit с поющим фонтаном и чашка кофе в уютном кафе – всё, свободное время закончилось… Начинается дождь, ну да, давно не было – мы уже соскучились )))
Переезд на транзитный ночлег в город Шюмег. Гостиница расположена прямо у подножья одноименной крепости. В ночной подсветке крепость выглядит очень эффектно. НО! С балкона соседей открывается явно лучший вид…. Каюсь, совершила незаконное проникновение на территорию соседского балкона с корыстной целью получения красивых фотографий )))
День 3. Ранний подъем. Самостоятельная экскурсия на гору к крепости, всё закрыто. Сторожевой пёс для порядка нас облаял. Русским языком объяснили ему, что мы туристы – видимо понял, потому что больше не лаял )))
Дорога в Хорватию. Граница. Тщательно досматривают несколько сумок. Всё, из зоны Шенгена выехали, въехали на территорию Хорватии. Виды за окном такие, что достаточно взять пустую раму от картины и смотреть сквозь неё на шедевры проплывающих за окном пейзажей… «Боги хотели прославить то, что они создали, и в последний день из слез, звезд и дыхания моря сотворили Хорватию...» /Б.Шоу/
Из практической информации – в море полно морских ежей, советуют с голыми ногами в море не купаться, а покупать специальные тапочки. Из прочитанного ещё дома на одном из форумов, цитирую автора - вы меня так своими ежами напугали - скажите, а если я их не буде трогать - они на меня всей стаей не нападут?! ))) Так вот, ежи – существа мирные, в стаи не собираются и на туристов не нападают, на них можно нечаянно наступить, тогда иголка ломается и остается в ноге, а потом долго и болезненно выходит.
На этом страшилки закончились. Прибыли в Опатию – приятный курортный городок, расположенный в бухте залива Кварнер у подножия горы Учка, которая защищает Опатию от ветров и создает прекрасный микроклимат. Средняя температура воздуха здесь на несколько градусов выше, чем в окружающих районах, поэтому в многочисленных парках Опатии растут магнолии, пальмы, бамбук и другие субтропические растения. Самая яркая достопримечательность курорта - променад общей длиной 12 км, проложенный от гавани Волоско через парк Опатии до Ловрана. Когда-то по ней прогуливались представители известных царских фамилий…
Вечернее море. Притихшие волны воркуют негромко о солнечных днях. Дыхание моря неспешно и спокойно, здесь чувствуешь соленый запах ветра и йодистый вкус воздуха… Закат солнца не виден, но он угадывается по нежно розовому блику на морской глади… Стоишь на берегу и веришь, что ты свободен, а жизнь только началась...
День 4. Будильник прозвенел в 5 утра. За окном пасмурно. Минутное сомнение, а не поспать ли ещё?!. Но победило творческое начало, и я, вооружившись купальником и фотоаппаратом, отправилась встречать рассвет над морем. Поют птицы. Море тёплое. Ежи на месте. Вода прозрачная. Солнце с трудом угадывается за плотными дождевыми тучами. После вчерашней прогулки по городу и подъёмах, спусках к морю, в организме обнаружилось много новых, до этого неизвестных мышц и они пытаются болеть )))
Сегодня факультатив в национальный парк Плитвицкие озёра. Из официальной информации - парк является объектом наследия ЮНЕСКО и одним из чудес света. Его территория 29,5 га, включает в себя 16 крупных и несколько меньших карстовых озер, 140 водопадов, 20 пещер и уникальный буковый и хвойный лес, сохранившейся с древнейших времен и обладающий способностью самовосстанавливаться. В озерах нельзя плавать, ловить рыбу, жечь костры, рвать растения, ходить вне дорожек и т.д. Огромный список "нельзя" перечислен на входных билетах, а также на плакатах.
Дорога в парк вьется горным серпантином вдоль побережья - дух захватывает, а уши закладывает ))) Пересекли 45-у параллель – с этой точки ровно 5000 км до Северного полюса и столько же до экватора.
Гид рассказывает о национальных особенностях хорватов. Язык у них интуитивно понятен и близок к украинскому, но есть несколько интересных моментов – «понос» - это по-хорватски гордость, особенно веселятся наши туристы, видя подобную надпись на продуктах питания; «курица» и «спички» - это отборные хорватские ругательства, к употреблению не рекомендованы. Ставили национальную музыку – «…если бы я мог назвать тебя песней, то пел бы всю жизнь...» - мелодично и по-хорошему цепляет.
Приехали в парк. Гуляли четыре часа. Плавали на кораблике и катались на небольшом электропоезде. Время пролетело как одна секунда. Настоящее природное чудо. Водопады, озёра с изумрудной водой, подземные гроты, огромная рыба и ручные утки. Буйство красок. Невероятные цвета и оттенки. Взгляда не хватает. Здесь можно собрать богатую коллекцию положительных человеческих эмоций. В один момент приходит осознание, что куда ни глянь, везде открыточные виды. Рай для фотографа. Идеально изумрудный цвет – это цвет воды в Плитвицких озёрах. Глубокий и манящий. Жизнеутверждающий. Тут понимаешь, что природа – лучший графический редактор. Фотошоп нервно курит в сторонке )))
На обратном пути была дегустация разных сортов сыра, мёда и местных спиртных напитков. Под рюмку местной ракии меня поздравили с днём рождения. Неожиданно и приятно. Особенно неожиданным стал подарок – букет полевых цветов и живые бабочки, которых надо было выпустить на волю. Бабочки, пока в пакетике ждали, чтобы я их торжественно освободила, так подружились, что сначала лениво ползали по моей ладони, никак не планируя улетать…. А потом, пока я их несла к дереву, вдруг ожили и стали активно заниматься продолжением рода ))) Такой вот романтизм помноженный на природные инстинкты )))
День по классике - потеря равновесия от счастья есть важная часть равновесия жизни...
День 5. Попытка встретить рассвет № 2. Удачная. Контровой свет. Провалы в тенях. Ожоги на матрице фотоаппарата. Не устаю восхищаться красотами природы. Особенно в те моменты, когда солнце медленно пересекает линию горизонта, радостно поблёскивая в каждой капле бескрайней морской глади…
На факультатив «Истра-Тур - вечность Рима, изящество Венеции и обаяние Средиземноморья» группа не набралась, альтернатива в виде целого дня на пляже в позе морской звезды меня не устраивала. Было принято решение идти на автовокзал, садится в первый автобус, который будет идти за пределы курортной зоны и ехать на самостоятельную обзорную экскурсию. Куда судьба пошлёт. Судьба послала в Пулу ))) Неожиданно у меня нашлось ещё два товарища по авантюре. Купили билеты. Погрузились.
Лирическое отступление. Рейсовый междугородний автобус, курсирующий между небольшими городками одной области, являл собой автобус еврокласса с мягкими сиденьями, кондиционером и телевизором. Дороги районного значения такого качества и в таком состоянии, что наше руководство «Дорремстроев» должно немедленно умереть от зависти… Эх… Хорватия через войну в 90-х прошла… А мы, судя по нашим дорогам, находимся в зоне постоянных боевых действий… (((
Итак, Пула - крупнейший город Истрии, расположенный на самой оконечности полуострова. Основан древними греками, но расцвет города пришёлся на эпоху Древнего Рима. Достопримечательности римских времён сохранились до наших времён – Колизей (третий по величине в Европе), Триумфальная арка, Амфитеатр Арена, Двойные Ворота. Город, на мой взгляд, достаточно современный с вкраплениями древних памятников… Не сохранена сама атмосфера, дух города. Поэтому, погуляв по старой части, осмотрев основные достопримечательности и сделав любимые фото каждого туриста «я и памятник» мы с чистой совестью двинулись на автовокзал. Наш путь лежал в Ровинь.
Ровинь - основан римлянами в III веке, расположен на полуострове, похожем по форме на каплю, в центре которой находится кафедральный собор. Архипелаг города, на который открывается великолепная панорама с береговой линии его исторического центра, насчитывает 22 островка. Прогуливаясь по городу, словно переносишься во времени - многовековая история, влияние различных культур сделали из города музей, который может о многом тебе рассказать. В своё время писатель Жюль Верн выбрал Ровинь как прототип для нескольких своих романов. И я его понимаю. Город завораживает. Очаровывает. Вдохновляет. Маленькая Италия в самом сердце Хорватии. Хочется затеряться в его узких улочках и до бесконечности впитывать эту особую энергетику… Но билеты куплены и мы едим в Пореч.
Поселение на месте Пореча существовало с доисторических времён. Во время правления императора Октавиана это поселение преобразовалось в город. Практически все цивилизации оставили здесь свой след, поэтому город очень интересен в архитектурном плане. Он был построен в классическом римском стиле, но сильнее всего здесь чувствуется влияние Венеции. Карнавальные маски практически во всех магазинах, рестораны и гостиницы с названиями площадей и улиц Венеции. Город, заточенный под туриста, но не теряющий при этом своей привлекательности. Побережье Пореча, протяженностью 64 километра, изрезано множеством лагун и обладает причудливо изогнутой береговой линией удивительной красоты.
Возвращались в уже родную Опатию через соседний с нами город Риеку - крупнейший хорватский грузовой и пассажирский порт. Так что в зачет можем занести и автобусную экскурсию по городу с кратким пешим забегом от автостанции до остановки местного автобуса. На ужин влетели за 30 секунд до его окончания, нас пустили и накормили. В отеле был большой свадебный банкет и персоналу видимо было не до нас.
День 6. Уже традиционная встреча рассвета на берегу моря. Немного грустная встреча. Прощаюсь с Хорватией. Обещаю вернуться. К этому чистому, как слеза ребёнка, морю. К воздуху, которым невозможно насытиться. К пейзажам, которые, кажется, сошли с картины талантливого художника. Обещаю вернуться туда, где жизнь это творчество и где в рассветах – закатах прячется то, что не понял когда то…
Переезд в Венецию. Прибыли раньше графика, отвоевав несколько часов для этого божественного города. О Венеции написаны миллионы отзывов в интернете и еще больше книг, сложены стихи, сняты фильмы, так что, писать очередной текст о Венеции банально до неприличия. Фотографировать Венецию ещё труднее, потому что этот фантастический, сказочный и ни на что не похожий город уже сфотографировали всё тот же миллион раз до меня, причем лучше и во много раз интереснее. Но поскольку это было частью и моего путешествия, рискну со своим миллион первым мнением )))
Золотая голубятня у воды,
Ласковой и млеюще-зеленой;
Заметает ветерок соленый
Черных лодок узкие следы…
/А.Ахматова/
Сначала мой путь лежал на острова Мурано и Бурано. На Мурано уже была, поэтому просто передала привет старому знакомому, а вот к встречи с Бурано тщательно готовилась )))
Бурано расположен на четырех небольших островках, на которых проживают несколько тысяч человек, большинство из которых занимаются рыболовством и плетением знаменитых кружев. Главная достопримечательность острова находится на площади Бальтазара Галуппи — опасно покосившаяся колокольня церкви Сан-Мартино. Простые, без архитектурных изысков небольшие домики Бурано окрашены в яркие цвета: желтый, розовый, красный, зеленый, голубой.
Кстати, тех жителей острова, чьи дома выходят на главные улицы, городская мэрия обязывает раз в полгода обновлять краску на фасадах домов (в противном случае полагается штраф). Что касается цвета, то домовладельцы в его выборе не свободны: если горожанин хочет покрасить свой дом, он шлет запрос властям, которые дают список цветов, разрешенных для этого строения.
Почему же все домики цветные? На этот счет существует очень забавная легенда. Бурано – остров рыбаков. Так вот по легенде выпившие рыбаки то и дело захаживали к соседкам, якобы перепутав свой дом с чужим. Вот поэтому смекалистые жены решили выкрасить свои дома в разные цвета, чтобы лишить изменников такой отговорки.
Это остров, в котором как - будто вся Венеция вывернута изнанкой наружу, обнажая свою душу и свою повседневную жизнь. Цветовое безумие. Неконтролируемая улыбка постоянно появляется на лице. Здесь невозможно быть серьёзным. Тут не понимаешь значение слова хандра. Цветотератия в действии. Абсолютно психоделический остров. Настойчиво рекомендую к осмотру. Готова выступать постоянным экскурсоводом )))
Вернулась в Венецию. Плутала по узким безлюдным улочкам. Обходила стороной туристические места, не хотелось мне сегодня делить Венецию с многоязычной толпой собрата путешественника. Время здесь пролетело как одна секунда, оставшись в памяти, эмоциях и фотографиях.
Как на древнем, выцветшем холсте,
Стынет небо тускло-голубое...
Но не тесно в этой тесноте
И не душно в сырости и зное /А.Ахматова/
Дорога на транзитную ночевку идёт через Альпы. Зря я думала, что коробочка эмоций уже полна… В гостинице подарок для нас, туристов – возможность бесплатного звонка домой!!! Приятно…
День 7. Вена. Обожаю этот город с лёгким ароматом кофе. В этот раз в планах увидеть не классическую Вену. Сказано – сделано.
Комплекс Газометров — альянс жилья и торгово-развлекательного центра в перестроенных индустриальных зданиях XIX века. Изюминка проекта в том, что все это происходит внутри гигантских хранилищ для газа, четырех круглых башнях из красного кирпича постройки 1886 г. Перестройкой башен занимались перворазрядные архитекторы – там есть на что посмотреть!!!
Основными жителями Газометра являются люди молодые и холостые, в лучшем случае молодожены. Верхняя возрастная граница - 35 лет. Внутри газометров своё особое сообщество наподобие посёлка, города в городе, настоящее ощущение единения и общности. Многочисленные труды и диссертации по психологии, городскому планированию, журналистике и архитектуре были посвящены этому феномену.
Рядом расположен жилой комплекс Ville Verdi (Зеленые Дома (на ит.)). Это пять домов, тоже необычной формы. Дома как бы стоят под наклоном. Квартиры как частные, так и сдаваемые в аренду. Автор явно черпал вдохновение в творчестве Дали и Хундертвассера )))
Музейный квартал - новая достопримечательность в современном облике Вены. Этот большой культурный ареал появился на карте Вены в 2001 году, и объединил на одной территории в 60 тысяч квадратных метров современные культурные учреждения всевозможных видов. Гуляла во внутреннем дворе Музейного квартала – это настоящее царство современного искусства!!! Лавочки на которых надо лежать, скульптуры из песка, обезьяны с картинами в лапах на деревьях ))), граффити на потолочных арках – царство свободного выражения своей творческой энергии!!!
Поскольку попадаю в Вену исключительно по понедельникам ))), то в очередной раз Сецессион был осмотрен только внешне. Надеюсь, что когда – нибудь я всё таки попаду внутрь )))
Вечером возле Карлскирхе шёл концерт живой музыки, я тоже присела послушать. Закрыла глаза. Музыка проникала в каждую клеточку уставшего организма. Удивительный город. Многоликий. Благородный и простой. Имперский и современный. Старый Штефан со всей своей вековой мудростью отражается в современной конструкции Haas-Haus. В церквях для тебя одного вдруг начинает играть орган и ты стоишь пригвожденный к месту и забывший о том, что зашёл сюда на пять минут в поисках удачного кадра. Город с философским подтекстом. Глубокий и пронзительный.
День 8. Транзитный ночлег на территории Венгрии. Движемся в направлении Эгерсалока с его термальными чудесами.
Главной достопримечательностью Эгерсалока является источник вырывающихся на поверхность его южной окраины с глубины 400 метров термальных вод температурой 68 градусов. Стекающая по склону горы вода постепенно создала известковые отложения (соляной холм) площадью 400 кв. метров. Окруженный соснами холм представляет собой отличное место для прогулок. Там и гуляли те, кто не пошёл наслаждаться термальными источниками Велнес-Комплекса. Очень приятное место. Расслабляющее и умиротворяющее. Те же, кто был в Купальнях, рассказывали о чудесах прямо по Кашпировскому – мозоли отпадали, бородавки рассасывались )))
Далее, обзорная экскурсия по маленькому городку Эгеру. В центре города находится интересный монумент - христианский храм, вылупляющийся из минарета и сломанная стрела - память о вековой турецкой оккупации венгерской территории.
И логическое завершение тура в виде дегустации знаменитых эгерских вин в «Долине Красавиц». По одной из легенд, название «Долина Красавиц» пригород Эгера получил потому, что в этой зоне отдыха было такое колическтво винных погребков, что мужчинам, которые хорошенько приняли, любая женщина начинала казаться настоящей красавицей )))
Ночной переезд на Родину. Погода плачет дождём. Организм выключается и даже видит сны )))
День 9. Ранее утро. Город Стрый. Общественный туалет. 1 гривна. Грязь. Хамство. Воды нет. Мы вернулись. Welcome!!! Интересно, почему МТС, присылая приветственные смс при пересечении границы каждой новой страны, игнорирует факт возвращения абонента на Родину? Видимо понимает, что поздравлять не с чем… Всё. Больше о Родине ни слова )))
Утро. Львов. Прибыли. С погодой очень повезло. Погода отвратительная. Холодно. Идёт проливной дождь. Гуляем по городу. Львов сонный и пустой. Нет прохожих. Нет организованных групп туристов. Ловлю себя на том, что улыбаюсь. В этот момент огромный город принадлежит тебе. Сейчас он настоящий. Омытый дождём.
Когда в Берлине теплая погода,
Когда в Париже жарко в Мулен Руж
Во Львове дождь в любое время года,
И на брусчатке силуэты луж.
Кап-кап-кап-ты солнца даже не жди,
Кап-кап-кап-идут дожди.
Кап-кап-кап-на крыши стареньких домов
Я без дождя не представляю тебя, Львов.
Прогулка по городу чередуется периодами попить кофе и высохнуть в уютных львовских кав’ярнях. За день на кофе уверенно пропиты все деньги… ))) Очень люблю львовскую «Дзигу» - кофе «Вогник» и предсказание судьбы в конфетке – это уже обязательный ритуал при посещении города…
Справжня кава повинна бути чорною як ніч, солодкою як гріх, гарячою як кохання і міцною як дружба...
Как то так в этот раз ))) Спасибо всем, кто одолел это скопление буковок и дочитал мой опус до самого логического завершения!!!
Пы.Сы. Если будут вопросы организационного плана – сколько стоит билетик, как пройти в библиотеку ))) и что давали на завтрак – готова со всей ответственностью и серьёзностью на них ответить!
Wycieczka „Letnia pokusa” od 28.06. 2011 - 06.07. 2011, operator Chord tour, reż yser Olga Rybina, autobus Neoplan, lot 907. Subiektywna odpowiedź turystki z wieloma wykrzyknikami i lirycznymi dygresjami!
Pada cał y dzień,
Bę ben na szkle,
Spł ywa po dachach,
Biega po ziemi.
Zmę czone niebo
Pada deszcz
Na sł abych ramionach
Niebiań ski smutek…
Jeś li deszcz po drodze jest dobrym omenem, to został em obmyty dobrym omenem, najpierw w Sumach, kiedy wydawał o się , ż e niebiosa się otworzył y i tam, powyż ej, przygotował y dla nas, ziemian, ogó lne pł ukanie; potem w Kijowie, podczas biegu sprinterskiego na stację . Mokro, zimno, ale w ś rodku wszystko zamarzł o w radosnym oczekiwaniu na cud z kolejnej wyprawy.
Dzień.1. Pocią g do Lwowa spó ź nił się godzinę , zadzwonił em do przedstawicieli Accord, pod dworcem czekał a na mnie taksó wka i dwó ch spó ź nialskich, któ rzy przewieź li nas do autobusu, któ ry odjechał (taksó wka był a na koszt Accord - Dzię kuję Ci!
- to pytanie, któ rego problemem jest sił a wyż sza wystę pują ca podczas podró ż y).
Grupa jest mał a, wiele w Europie po raz pierwszy. Ale nie był o spó ź nialskich ani chronicznie niezadowolonych z trasy - dzię kuję wszystkim towarzyszom za to! ! ! ! ! Technicznie wszystko jest znakomite - autobus, hotele (trzy i czterogwiazdkowe), ś niadania i obiadokolacje (Chorwacja), dobó r filmó w podczas przeprowadzki, informacje o krajach i nie tylko. Specjalne podzię kowania dla naszej menadż erki Olgi, kierowcó w Woł odymyra i Mychajł o - kiedy ludzie wykonują swoją pracę zawodowo i z przyjemnoś cią , fajnie jest być tą samą pracą!
Granica standardowa 3 godziny, jadą c w kierunku Tokaju.
W oczekiwaniu na degustację inspiruję się wraż eniami Voltaire'a na temat wina Tokai „… jego sł odycze i forteca oż ywiają czł owieka, to wino aktywuje wszystkie zwoje mó zgu i rozpala w gł ę bi duszy magiczny pokaz fajerwerkó w dowcipu i radoś ci… " Dokł adnie zapala!
Nawet ja, mił oś niczka win wytrawnych, niespodziewanie polubił am sł odkie wino Tokaj. Do tego pyszny gulasz z buł eczkami serowymi… mmmmmm…. Dziś w grupie trzy urodziny - prowadzone przez profesjonalnego toastmastera (cześ ć Lube to Winnica! ) I czwarta lampka wina, razem, bez wchodzenia w nuty ani melodię , ale szczerze ś piewamy z cał ym zespoł em "Happy Birthday ”. Mam nadzieję , ż e urodziny był y szczę ś liwe)))
Przeprowadzka do Budapesztu. Nocleg.
Dzień.2. Zwiedzanie Budapesztu. Przewodnik, dowiedziawszy się , ż e fakultatyw w Szentendre, nie pisał i nigdzie się nie spieszy, wydał pię ć ! ! ! ! ! godzinne zwiedzanie miasta.
To nie jest mó j pierwszy raz w Budapeszcie, ale ponieważ miasto nie odwiedził o mnie podczas ostatniej wizyty, ponownie wybrał em się na wycieczkę krajoznawczą . mó j… Co nie pogarsza ani nie poprawia. Tylko nie mó j.
W wolnym czasie wię kszoś ć zespoł u moczył a się w ł aź niach na skrzyż owaniu, a ja wybrał em się na spacer po stolicy Wę gier.
Vaidahunyad Castle Park (ciekawe, ż e to tylko mó j ję zyk pró bują cy przestawić litery w nazwie parku w mniej przyzwoitej pozycji?!
))) - wystawa niezwykł ej sztuki wspó ł czesnej - w mał ym jeziorze powstał o zalane miasto - samochody, domy, ł awki z latarniami, a nawet sucha szafa; pomnik Anonimowego, mnicha bez twarzy, któ ry prowadził kronikę Wę gier; Plac Bohateró w - z pomnikiem 1000-lecia przesiedlenia Wę gró w do ich obecnych miejsc zamieszkania; Andrá ssy Avenue - gł ó wna autostrada miasta, taka jak Wę gierskie Pola Elizejskie; West Station, zaprojektowany przez francuską firmę Eiffel; Wyspa Mał gorzaty ze ś piewają cą fontanną i filiż anką kawy w przytulnej kawiarni - wszystko, czas wolny miną ł...Zaczyna padać , no có ż , dawno minę ł o - już tę skniliś my)))
Przejazd do miasta Schumeg na nocleg tranzytowy. Hotel poł oż ony jest u podnó ż a twierdzy o tej samej nazwie. W nocnym oś wietleniu twierdza wyglą da bardzo imponują co. ALE!
Z balkonu są siadó w jest wyraź nie najlepszy widok.
Przepraszam, dokonał em nielegalnego wtargnię cia na są siedzki balkon w samolubnym celu zrobienia dobrych zdję ć )))
Dzień.3. Wczesny wzrost. Samodzielna wycieczka na wzgó rze do twierdzy jest zamknię ta. Pies stró ż ują cy zaszczekał na nas na rozkaz. Po rosyjsku wyjaś nili mu, ż e jesteś my turystami - chyba zrozumiano, bo już nie szczekał )))
Droga do Chorwacji. Granica. Dokł adnie sprawdź kilka workó w. Wszyscy opuś cili strefę Schengen i wjechali na terytorium Chorwacji. Widoki za oknem są takie, ż e wystarczy wzią ć pustą klatkę z obrazu i popatrzeć przez nią na unoszą ce się za oknem arcydzieł a pejzaż y… „Bogowie chcieli uwielbić to, co stworzyli, a ostatniego dnia ł ez »/ . Pokazywać /
Z informacji praktycznych - morze jest peł ne jeż owcó w, radzi się nie pł ywać w morzu bosymi stopami, tylko zaopatrzyć się w specjalne kapcie.
Z tego co wyczytał em w domu na jednym z foró w cytuję autora - przestraszył eś mnie swoimi jeż ami - powiedz mi, a jak ich nie dotknę - nie zaatakują mnie z cał ym stadem? ! ! ))) Tak wię c jeż e - spokojne stworzenia, nie gromadzą się w stada i nie atakują turystó w, moż na je nieumyś lnie nadepną ć , potem igł a ł amie się i pozostaje w nodze, a potem dł ugo i boleś nie wysuwa się.
To koniec strachó w na wró ble. Przybył do Opatiji - ł adnego kurortu poł oż onego w zatoce Zatoki Kvarner u podnó ż a gó ry Uchka, któ ra chroni Opatiję przed wiatrami i tworzy wspaniał y mikroklimat. Ś rednia temperatura jest tu o kilka stopni wyż sza niż w okolicy, dlatego w wielu parkach Opatiji rosną magnolie, palmy, bambusy i inne roś liny subtropikalne. Najbardziej uderzają ca atrakcja kurortu - promenada o ł ą cznej dł ugoś ci 12 km, poł oż ona od portu Volosko przez park Opatija do Lovran.
Chodzili po nim przedstawiciele sł ynnych nazwisk kró lewskich ...
Wieczorne morze. W sł oneczne dni cicho szumią spokojne fale. Oddech morza jest powolny i spokojny, tu czuć sł ony zapach wiatru i jodowy smak powietrza...Zachodu sł oń ca nie widać , ale moż na go odgadną ć po bladoró ż owym odbiciu na tafli morza. . . Stajesz na brzegu zaczą ł...
Dzień.4. Budzik zadzwonił o 5 rano. Za oknem jest pochmurno. Chwila zwą tpienia i jeszcze nie ś pisz? ! ! . Ale twó rczy począ tek wygrał , a ja, uzbrojony w stró j ką pielowy i aparat, udał em się na spotkanie ś witu nad morze. Ptaki ś piewają . Morze jest ciepł e. Jeż e na miejscu. Czysta woda. Sł oń ce trudno odgadną ć z gę stych chmur deszczowych. Po wczorajszym spacerze po mieś cie i podbiegach, zejś ciach do morza, organizm znalazł wiele nowych, nieznanych wcześ niej mię ś ni i pró bują zachorować )))
Dziś obieralny znajduje się w Parku Narodowym Jezior Plitwickich.
W drodze powrotnej odbył a się degustacja ró ż nych rodzajó w seró w, miodu i lokalnych alkoholi. Otrzymał em gratulacje z okazji urodzin przy lampce lokalnej brandy. Niespodziewany i przyjemny. Szczegó lnie nieoczekiwany był prezent - bukiet polnych kwiató w i ż ywych motyli, któ re trzeba był o wypuś cić . Motyle, czekają c w torbie, aż uroczyś cie je wypuszczę , stał y się tak przyjazne, ż e z począ tku peł zał y leniwie po mojej dł oni, nie planują c odlecieć . A potem, gdy niosł em je na drzewo, nagle oż ył em i zaczą ł em aktywnie angaż ować się w prokreację ))) Taki romantyzm jest mnoż ony przez naturalne instynkty)))
Dzień wedł ug klasykó w – utrata ró wnowagi ze szczę ś cia to waż ny element ró wnowagi ż yciowej.
Dzień.5. Pró ba spotkania ze ś witem №2. Udany.
Podś wietlenie. Awarie w cieniu. Spala się na matrycy aparatu. Nie mę czy mnie podziwianie pię kna przyrody.
Zwł aszcza w tych chwilach, kiedy sł oń ce powoli przecina horyzont, szczę ś liwie lś nią c w każ dej kropli bezkresnej powierzchni morza.
Zespó ł nie zakwalifikował się na fakultatywne „Istria Tour – wiecznoś ć Rzymu, elegancja Wenecji i urok Morza Ś ró dziemnego”, nie odpowiadał a mi alternatywa peł nego dnia na plaż y w pozycji rozgwiazdy. Postanowiono udać się na dworzec autobusowy, wsią ś ć do pierwszego autobusu, któ ry wyjedzie poza teren kurortu i pojechać na samodzielną wycieczkę krajoznawczą . Gdzie los poś le. Los wysł any do Puli))) Nagle znalazł em jeszcze dwó ch przyjació ł z przygody. Kupione bilety. Zanurzony.
Dygresja liryczna. Autobus mię dzymiastowy, któ ry kursuje mię dzy mał ymi miejscowoś ciami jednego regionu, był autobusem Euroklasy z mię kkimi siedzeniami, klimatyzacją i telewizorem.
Drogi powiatowe o takiej jakoś ci i w takim stanie, ż e nasz przywó dca „Dorrembudov” musi natychmiast umrzeć z zazdroś ci… Ech… Chorwacja przeszł a wojnę w latach 90. … A my, są dzą c po naszych sposobach, znajdujemy się w strefie cią gł ych dział ań wojennych … (((
Pula jest wię c najwię kszym miastem na Istrii, poł oż onym na skraju pó ł wyspu. Zał oż one przez staroż ytnych Grekó w, ale okres rozkwitu miasta się ga staroż ytnego Rzymu. Do dziś zachował y się zabytki z czasó w rzymskich - Koloseum (trzecie co do wielkoś ci w Europie), Ł uk Triumfalny, Amfiteatr Arena, Podwó jna Brama. Miasto moim zdaniem jest doś ć nowoczesne z domieszką antycznych zabytkó w… Nie zachował się sam klimat, duch miasta. Dlatego po spacerze po starej czę ś ci, zwiedzeniu gł ó wnych atrakcji i zrobieniu ulubionych zdję ć każ demu turystowi „ja i pomnik”, z czystym sumieniem udaliś my się na dworzec autobusowy. Nasza droga wiodł a w Rovinju.
Rovin - zał oż ony przez Rzymian w III wieku, poł oż ony na pó ł wyspie zbliż onym kształ tem do kropli, w centrum któ rego znajduje się katedra. Archipelag miasta, któ ry oferuje wspaniał ą panoramę z linii brzegowej jego historycznego centrum, liczy 22 wyspy. Spacerują c po mieś cie, jakby przeniesiony w czasie – wieki historii, wpł ywy ró ż nych kultur uczynił y z miasta muzeum, któ re moż e wiele opowiedzieć . Kiedyś pisarz Jules Verne wybrał Rovin jako prototyp kilku swoich powieś ci. I rozumiem go. Miasto jest fascynują ce. Uroczy. Inspirują ce. Mał e Wł ochy w sercu Chorwacji. Chcę zgubić się w jego wą skich uliczkach i bez koń ca chł oną ć tę szczegó lną energię … Ale bilety kupujemy i jemy w Porec.
Osada domu Poreč a istnieje od czasó w prehistorycznych. Za panowania cesarza Oktawiana osada ta stał a się miastem.
Niemal wszystkie cywilizacje odcisnę ł y tutaj swó j ś lad, wię c miasto jest bardzo ciekawe pod wzglę dem architektonicznym. Został zbudowany w klasycznym stylu rzymskim, ale najsilniejszy wpł yw odczuwa Wenecja. Karnawał owe maski w prawie wszystkich sklepach, restauracjach i hotelach z nazwami placó w i ulic Wenecji. Miasto jest zaostrzone dla turystó w, ale nie traci na atrakcyjnoś ci. Wybrzeż e Porec o dł ugoś ci 64 kilometró w jest poprzecinane wieloma lagunami i ma dziwnie zakrzywioną linię brzegową o niesamowitym pię knie.
Do naszej rodzinnej Opatiji wró ciliś my przez są siednią Rijekę – najwię kszy chorwacki port towarowo-pasaż erski. Moż emy wię c uwzglę dnić wycieczkę autobusową po mieś cie z kró tkim spacerem od dworca autobusowego do lokalnego przystanku autobusowego. Polecieliś my na obiad 30 sekund przed koń cem, wpuś ciliś my nas i nakarmiliś my.
Hotel miał duż y bankiet weselny, a personel prawdopodobnie nie był dla nas.
Dzień.6.
Już tradycyjne spotkanie ś witu nad morzem. Trochę smutne spotkanie. Ż egnam się z Chorwacją . Obiecuję wró cić . Do tego morza czystego jak ł zy dziecka. Do powietrza, któ rego nie moż na zaspokoić . Do pejzaż y, któ re wydają się pochodzić z obrazu utalentowanego artysty. Obiecuję wró cić tam, gdzie ż ycie jest tą pracą i gdzie o ś wicie - o zachodzie skrywa to, czego kiedyś nie rozumiał em…
Przeprowadzka do Wenecji. Przybył wcześ niej niż planowano, wygrywają c kilka godzin dla tego boskiego miasta. O Wenecji napisano w Internecie miliony recenzji, a jeszcze wię cej ksią ż ek, wierszy, filmó w, wię c pisanie kolejnego tekstu o Wenecji jest banalne do nieprzyzwoitoś ci. Jeszcze trudniej sfotografować Wenecję , bo jest fantastyczna, bajeczna i w przeciwień stwie do ż adnego innego miasta, był a już sfotografowana tyle samo razy przede mną , a jest lepsza i duż o ciekawsza.
Ale ponieważ był a to czę ś ć mojej podró ż y, ryzykuję milion pierwszą myś lą )))
Zł oty goł ę bnik nad wodą,
Delikatny i mlecznozielony;
Wieje sł ona bryza
Czarne ł odzie wą skie tory.
/ORAZ. Achmatowa /
Począ tkowo moja ś cież ka wiodł a na wyspach Murano i Burano. Murano już tam był , wię c wł aś nie przywitał em się ze starym znajomym, ale starannie przygotowanym na spotkanie z Burano)))
Burano poł oż one jest na czterech mał ych wyspach zamieszkanych przez kilka tysię cy osó b, z któ rych wię kszoś ć zajmuje się ryboł ó wstwem i wyplataniem sł ynnych koronek. Gł ó wną atrakcją wyspy jest plac Balthazara Galluppi – dzwonnica koś cioł a San Martino, któ ra jest niebezpiecznie przekrzywiona. Proste, bez architektonicznych wyrafinowań , mał e domy w Burano są pomalowane na jasne kolory: ż ó ł ty, ró ż owy, czerwony, zielony, niebieski.
Nawiasem mó wią c, ci mieszkań cy wyspy, któ rych domy wychodzą na gł ó wne ulice, ratusz zobowią zuje się do odnawiania farby na fasadach domó w raz na pó ł roku (w przeciwnym razie zostanie nał oż ona grzywna).
Jeś li chodzi o kolor, wł aś ciciele domó w nie mają swobody wyboru: jeś li obywatel chce pomalować swó j dom, wysył a proś bę do wł adz, któ ra podaje listę koloró w dozwolonych dla tego budynku.
Dlaczego wszystkie domy są kolorowe? Istnieje na ten temat bardzo zabawna legenda. Burano to wyspa rybakó w. Tak wię c, wedł ug legendy, pijani rybacy od czasu do czasu szli do są siadó w, rzekomo mylą c swó j dom z cudzym. Dlatego sprytne ż ony postanowił y pomalować swoje domy na ró ż ne kolory, aby pozbyć się zdrajcó w takiej wymó wki.
To wyspa, na któ rej cał a Wenecja zostaje wywró cona do gó ry nogami, odsł aniają c twoją duszę i codzienne ż ycie. Kolorowe szaleń stwo. Na jego twarzy nieustannie pojawia się niekontrolowany uś miech. Tutaj nie da się być poważ nym.
Tutaj nie rozumiesz znaczenia sł owa nuda. Koloroterapia w akcji. Absolutnie psychodeliczna wyspa. Gorą co polecam do recenzji. Gotowy do dział ania jako stał y przewodnik)))
Wró cił a do Wenecji. Był zdezorientowany wą skimi, opuszczonymi uliczkami. Unikał am miejsc turystycznych, nie chciał am dziś dzielić Wenecji z wieloję zycznym tł umem innych podró ż nikó w. Czas pł yną ł jak sekunda, pozostają c w pamię ci, emocjach i zdję ciach.
Jak na starym, wyblakł ym pł ó tnie,
Niebo bę dzie matowoniebieskie...
Ale nie blisko w tej ciasnoś ci
I nie duszno w wilgoci i upale / A. Achmatowa /
Droga do tranzytu nocnego prowadzi przez Alpy. Na pró ż no myś lał em, ż e pudeł ko emocji jest już peł ne… Hotel to prezent dla nas turystó w – moż liwoś ć dzwonienia do domu za darmo! ! ! ! ! Przyjemnie…
Dzień.7. Wiedeń . Uwielbiam to miasto o lekkim aromacie kawy. Tym razem planujemy zobaczyć nieklasyczny Wiedeń . Mó wi się , ż e gotowe.
Kompleks Gazometró w to poł ą czenie mieszkalnictwa i centrum handlowo-rozrywkowego w odbudowanych budynkach przemysł owych XIX wieku.
Punktem kulminacyjnym projektu jest to, ż e wszystko to dzieje się wewną trz gigantycznych magazynó w gazu, czterech okrą gł ych wież z czerwonej cegł y budynku z 1886 roku. Wież e został y zbudowane przez najwyż szej klasy architektó w - jest co zobaczyć ! !!
Gł ó wnymi mieszkań cami Gazometru są mł odzi i niezamę ż ni, w tym przypadku nowoż eń cy. Gó rna granica wieku to 35 lat. Wewną trz gazomierzy kryje się wyją tkowa społ ecznoś ć , taka jak wieś , miasto w mieś cie, prawdziwe poczucie jednoś ci i wspó lnoty. Zjawisku temu poś wię cono wiele prac i rozpraw z psychologii, urbanistyki, dziennikarstwa i architektury.
W pobliż u znajduje się kompleks mieszkaniowy Ville Verdi (Green Houses (po wł osku)). To pię ć domó w ró wnież o nietypowym kształ cie. W domu, jak na stoku. Apartamenty są zaró wno prywatne, jak i wynajmowane.
Autor wyraź nie czerpał inspirację z twó rczoś ci Dalego i Hundertwassera)))
Dzielnica Muzeó w to nowy zabytek w nowoczesnej formie Wiednia.
Ten duż y obszar kulturalny pojawił się na mapie Wiednia w 2001 roku i zjednoczył w jednym obszarze 6.000 metró w kwadratowych nowoczesnych instytucji kulturalnych ró ż nego rodzaju. Spacer po dziedziń cu Dzielnicy Muzeó w to prawdziwe kró lestwo sztuki wspó ł czesnej! ! ! ! ! Sklepy do leż enia, rzeź by z piasku, mał py z obrazami w ł apach na drzewach))), graffiti na ł ukach sufitowych - kró lestwo swobodnego wyraż ania ich twó rczej energii! ! ! !!
Ponieważ do Wiednia dojeż dż am tylko w poniedział ki))), po raz kolejny Secesja był a oglą dana tylko z zewną trz. Mam nadzieję , ż e kiedyś jeszcze wejdę do ś rodka)))
Wieczorem był koncert muzyki na ż ywo pod Karlskirch, a ja też usiadł em do sł uchania. Zamknę ł a oczy.
Muzyka przenikał a do każ dej komó rki zmę czonego organizmu. Niesamowite miasto. Wieloaspektowy. Szlachetny i prosty. Imperialny i nowoczesny. Stary Stefan, z cał ą swoją odwieczną mą droś cią , znajduje odzwierciedlenie w nowoczesnym projekcie Haas-Haus.
Zwiedzanie mał ego miasteczka Eger. W centrum miasta znajduje się ciekawy zabytek - koś ció ł chrześ cijań ski wył aniają cy się z minaretu i zł amanej strzał y - pamią tka wielowiekowej tureckiej okupacji ziem wę gierskich.
I logiczne zakoń czenie wycieczki jako degustacja sł ynnych win myś liwskich w „Dolinie Pię knoś ci”. Wedł ug jednej legendy nazwa przedmieś cia Egeru „Dolina Pię knoś ci” wynikał a z tego, ż e w tym obszarze rekreacyjnym był o tak wiele piwnic z winami, ż e mę ż czyź ni, któ rzy zostali dobrze przyję ci, każ da kobieta zaczę ł a wyglą dać jak prawdziwa pię knoś ć )))
Noc przeprowadzki do ojczyzny. Pogoda pł acze deszczem. Ciał o wył ą cza się , a nawet marzy)))
Dzień.9.
Wcześ nie rano. Miasto Stryj. Publiczna toaleta. 1 hrywna. Brud. prostactwo. Tam nie ma wody. Jesteś my z powrotem. Powitanie! ! ! ! ! Zastanawiam się , dlaczego MTS, wysył ają c pozdrowienia SMS przy przekraczaniu granicy każ dego nowego kraju, ignoruje fakt powrotu abonenta do ojczyzny? Podobno rozumie, ż e nie ma co pozdrawiać … Wszystko.
Nigdy wię cej sł ó w o Ojczyź nie)))
Poranek. Lwó w. Przybyli. Miał am szczę ś cie z pogodą . Pogoda jest obrzydliwa. Ozię ble. Mocno pada. Chodzimy po mieś cie. Lwó w jest senny i pusty. Ż adnych przechodnió w. Nie ma zorganizowanych grup turystó w. Ł apię się na uś miechu. W tej chwili należ y do Ciebie ogromne miasto. Dziś jest prawdziwy. Umyte przez deszcz.
Kiedy w Berlinie jest ciepł o,
Kiedy w Paryż u jest gorą co w Moulin Rouge
We Lwowie deszcz o każ dej porze roku,
A na chodniku sylwetki kał uż.
Cap-cap-cap-nawet nie czekasz na sł oń ce,
Padają krople deszczu.
Czapka-czapka-czapka-na dachu starych domó w
Nie wyobraż am sobie ciebie bez deszczu, Lwó w.
Spacer po mieś cie przeplata się z okresami picia kawy i suszenia w przytulnych lwowskich kawiarniach. W cią gu dnia na pewno wszystkie pienią dze są przesią knię te kawą …))) Bardzo lubię lwowską „Dzygę ” – kawowy „Ogień ” i przepowiednię losu w cukierkach – to obowią zkowy rytuał podczas zwiedzania miasta…
Prawdziwa kawa powinna być czarna jak noc, sł odka jak grzech, gorą ca jak mił oś ć i mocna jak przyjaź ń.
Jak to jest tym razem))) Dzię kuję wszystkim, któ rzy pokonali ten zbitek liter i przeczytali moje dzieł o do bardzo logicznego wniosku! ! ! !!
Liczba Pi. Si. Jeś li pojawią się pytania dotyczą ce planu organizacyjnego - ile kosztuje bilet, jak dostać się do biblioteki))) i co został o podane na ś niadanie - jestem gotó w odpowiedzieć z cał ą odpowiedzialnoś cią i powagą !