Миллионы огней Гонконга
________________________________________
Куда мы попали
Писать о Гонконге трудно. Для тех, кто там не был, он часто представляется городом - легендой, чем - то фантастическим, запредельным.
У тех же, кому посчастливилось его увидеть, этот город вызывает целую гамму чувств - от восхищения до разочарования, от удивления до раздражения.
Но, я думаю, никто не остается равнодушным к этому современному чуду.
По моему на Земле нет другого подобного места, где на нескольких клочках земли, на девяносто процентов занятых горами, расположенных в районе, собравшем большинство "подарков природы" - землетрясения, цунами, тайфуны, штормы, места, где при почти стопроцентной влажности и изнуряющей жаре, возник и процветает один из богатейших городов мира, места, где Европа и Америка перемешана с Азией, где при бешеном ритме жизни, сохраняются и берегутся древние китайские традиции.
Лично у меня, после этой поездки, осталось главное чувство - восхищение и преклонение перед Человеком - Человеком, который все это создал - небоскребы, тоннели, мосты, рукотворные острова и каналы.
Конечно, многое там далеко от идеала, очень многое. Жизнь простого горожанина невероятно тяжела. Но где этот идеал? Неужели он существует?
Те европейцы, преимущественно англичане, которые родились и выросли в Гонконге, уже не совсем европейцы. Это новая общность людей, народность, которую местные китайцы называют "gwailo". После передачи в 1997 году Гонконга Китаю, многие из них вернулись на "историческую родину" и там обнаружили, что они и местное население - это далеко не одно и то же, что ментальность у них иная и европейская культура, в ее современном виде, им чужда.
И потянулся поток в обратном направлении.
А что же коренное население. Они уже не совсем китайцы, а тоже нечто другое.
Вот что получилось от смешения двух, казалось бы, несовместимых культур. И нельзя не признать, что родившийся от этого ребенок, растет здоровым и крепким.
Сегодня у Гонконга самые высокие в мире темпы экономического роста.
По запасам валюты он находится на третьем месте. В 2000 году они составляли порядка 104 миллиардов долларов, не считая золота, и это при семи миллионах жителей. Высокий уровень жизни обеспечивается за счет статуса беспошлинного порта. Здесь также расположено огромное количество банков и инвестиционных компаний. На каждые 3000 жителей приходится по банку. Ежегодно в Гонконге проводятся крупнейшие международные выставки и ярмарки. Для деловых людей - это возможность заключения выгодных контрактов.
Через Гонконг проходит почти шестьдесят процентов китайского экспорта. Какое это количество можно себе представить, заглянув почти в любой магазин мира.
Хочется рассказать обо всем – о международном аэропорте Чек Лап Кунг, об Океанском парке, о Большом Будде, об улице эскалаторов, о крупнейшем в мире комплексе подвесных мостов - каждый объект уникален.
Так получилось, что мы оказались в Гонконге во время встречи китайского нового года и участие в празднике вместе с горожанами, помогло немного глубже заглянуть в местную жизнь, посмотреть ее не только глазами туриста, но и как - бы немного изнутри.
Мне показалось, что китайцы, из - за их огромного количества - почти полтора миллиарда человек, воспринимают нас, представителей другой расы, как исключение из правил. По – моему, они искренне считают, что весь остальной мир - своего рода природная мутация. И тут же, рядом - европейская культура - выставки, вернисажи, концерты, огромные торговые центры, элегантно одетые люди. Все это опирается на крепкое основание - древние китайские традиции и восточный мистицизм.
После передачи в 1997 году Гонконга Китаю, в жизни этой страны почти ничего не изменилось. Да, именно страны, а не города.
Находящаяся на юго-востоке КНР, "свободная экономическая зона" Гонконг состоит из двух больших островов - Сянган и Лантау, полуострова Коулун, переходящего в территорию КНР и около двухсот небольших островков, выходящих в Южно - Китайское море, которое переходит в Тихий океан.
Когда - то, не так уж и давно, почти до середины девятнадцатого века, эти места славились пиратскими набегами, а острова служили постоянными или временными приютами для флибустьеров и, возможно, до сих пор, клады, спрятанные пиратами, ждут своих прежних хозяев.
Кроме того тогда этот район считался основной перевалочной базой, где наркотики, которые англичане вывозили из внутренних районов Индии, обменивались у китайцев на серебро, фарфор и чай. Китайские императоры пытались спасти своих подданных. Но старая мощная Европа их опередила.
Победив в "Опиумной войне", англичане силой "арендовали" Гонконг на срок до 99 лет. Вероятно, настоящей целью было все - таки присоединение очередной колонии к Британской империи.
В 1997 году управление "особой зоной" Гонконг вполне цивилизованно перешло к Китаю. Тем самым это место стало частью "Большой Земли", при этом, пока, сохранив свой статус.
Между КНР и Гонконгом проходит охраняемая граница, для пересечения которой необходима виза, главным образом для граждан Китая.
В Гонконге осталось свое правительство, герб, флаг, законы, валюта и полная экономическая независимость.
Китайское население с обеих сторон восприняло это объединение с большим энтузиазмом - гонконгцы, еще не испытавшие "прелестей" коммунистического правления, радовались обретенной независимости и воссоединению с братьями, КНР же получала "золотую рыбку" - местный аналог "курочки, несущей золотые яйца". Пока власти Китая, хоть и держат ее на привязи, но сеть достаточно просторна для того, чтобы эта "рыбка" находилась в свободном плавании.
Почти в то же время еще один "арендатор", Португалия, передала во владение КНР город Макао с прилегающими территориями. Это всего в шестидесяти километрах по прямой от Гонконга или часе езды на пароме.
Макао - азиатский вариант Лас - Вегаса, центр игорного бизнеса всего Дальнего Востока. Незадолго до передачи города под управление КНР, один американский бизнесмен получил от китайского правительства лицензию на организацию азартных игр и, взяв в аренду большие участки земли, построил и продолжает возводить отели и казино. Ожидается, что после полного окончания этого строительства, количество посетителей казино и просто туристов превзойдет свой американский аналог.
В настоящее время "Большая Земля" борется за суверенитет над еще одним островом и независимым государством Тайвань, тоже своего рода "золотой рыбкой".
Интернет - сайт гонконгского Управления по туризму выполнен на нескольких языках, в том числе и на русском и, в лице Джеки Чана - местной живой легенды, предоставляет перечень всевозможной информации, а также полное расписание праздничных новогодних мероприятий.
То, что многие представляют себе как город Гонконг - лес зеркальных высотных домов на берегу моря - это на самом деле северная часть острова Сянган и называется по-английски город Виктория, как и сам остров, а по-китайски - город Сянган.
Плотность застройки здесь настолько высока по причине дефицита и, как следствие, дороговизны земли, что это место называют "гонконгским лесом".
Противоположная, южная, сторона острова, выходящая на Южно - Китайское море, имеет совсем другой вид. Леса, спускающиеся с гор и доходящие до самого берега, небольшие городки, судя по их виду, с далеко не бедными жителями, а вдоль морского побережья прилепились к горам рыбацкие деревушки, больше похожие на аттракцион для туристов. Здесь же и парки развлечений, и фешенебельные рестораны, такие как четырехэтажный корабль "Джамбо", в вечернее время особенным образом подсвеченный так, что невозможно описать словами это фантастическое зрелище.
Напротив северной части острова, на другой стороне пролива Виктория, выдается в море мыс - часть полуострова Коулун, с одноименным городом, составляющим вместе с Сянганом единый мегаполис с общей инфраструктурой.
Здесь, на южной точке полуострова, собственно и есть туристическая часть Гонконга - начало знаменитой "Золотой мили", переходящей далее в Монг - Кук - район ночных рынков, где можно найти практически все.
Земли севернее города Коулун, до самой границы с КНР занимают "Новые территории" - сельскохозяйственные районы страны. От времени перехода этих мест под управление англичан в 1897 году фактически и начался отсчет срока "аренды". Второй большой остров - Лантау - национальный парк, место отдыха с многочисленными небольшими городками, тихими бухтами и пышными вечнозелеными лесами. Когда находишься здесь, на Лантау, трудно поверить, что рядом бурлит крупнейший мегаполис, город будущего, Китай ХХ11 века.
Но чудеса совсем близко, гораздо ближе, чем кажется.
Чудо первое
Итак, первое рукотворное чудо - гонконгский международный аэропорт Чек Лап Кунг.
Аэропорт уже несколько лет удерживает титул одного из лучших в мире по удобствам для пассажиров, инфраструктуре и целому ряду других критериев. Об этом свидетельствуют опросы общественного мнения, проведенные среди 5.5 миллионов респондентов в 90 странах.
Комплекс аэропорта - это высший пилотаж инженерной мысли и ее претворения в экстремальных климатических условиях.
Остров, где расположен Чек Лап Кунг - первое и пока единственное дитя соседнего Лантау. Ребенок почти вплотную примыкает к своему отцу и насыпан полностью из его грунта.
Работы по созданию этого искусственного острова продолжались в течении трех лет, круглосуточно и непрерывно.
Международный аэропорт Чек Лап Кунг принял первых пассажиров в 1998 году. Сегодня он один из крупнейших в Азии и в мире.
Огромное здание пассажирского терминала, взлетно-посадочные полосы и все службы аэропорта, включая гигантские компьютеризированные склады карго, находятся на этом искусственном острове.. Сам терминал напоминает в плане букву Н, где в одной вертикали - залы прилета и вылета, магазинами, кафе и ресторанами, к другой вертикальной стойке примыкают рукава для проходов в самолеты, а в горизонтальной, под землей, проходит трасса внутренней железной дороги, которая полностью управляется электроникой, включая поезда без машиниста. Здание терминала перекрыто единой конструкцией в виде арок так, что, при необходимости, можно полностью изменить внутреннюю планировку, не затронув при этом внешнее покрытие и несущий каркас.
Но все, что расположено на острове, это лишь часть комплекса.
Аэропорт соединен с центральными районами Гонконга новой многополосной автострадой и скоростной железнодорожной линией Airport Express, построенных в рамках этого же проекта. Для перехода с острова Лантау на "материк" - Коулун, сооружены два подвесных моста - Кап Шу Мун и Тинг Кау - двухуровневые - верхний этаж автомобильный, нижний для поездов. Комплекс этих мостов в настоящее время самый большой в мире.
В этот же проект входит, проложенный под проливом Виктория, туннель, по которому автомобили попадают прямо в коммерческий центр города Сянган, а скоростной поезд, проходя этот же туннель, только этажом ниже, прибывает на подземный железнодорожный вокзал Airport Express, расположенный под 86 - этажным небесно-голубым небоскребом Международного торгового центра, пятым по высоте в мире.
Когда, пролетев почти весь азиатский континент, мы приземлились, и, пройдя соединительный трап, вышли непосредственно в здание пассажирского терминала аэропорта, первое, что бросилось в глаза – это его стерильная чистота. Сверкали зеркальные полы, блестели и переливались колонны и стены из тонированного алюминия и нержавеющей стали. Дорогу к поезду показывали жестами улыбающиеся китаянки в красной униформе.
Платформа отделена от рельсов прозрачной стеной со стеклянными же дверями так, что во время ожидания можно скользнуть взглядом по подсвеченным рекламам на противоположной стене.
Поезд подъехал почти сразу, кабина машиниста хоть и имелась, но была пуста. Минута на посадку, закрываются двери вагонов и, одновременно, стеклянные на платформе, состав резко набирает скорость и спустя две минуты мы уже в главном здании терминала.
Деревья нежного розоватого цвета украшены ленточками и множеством записок. Здесь это что – то вроде новогодней елки. По залам ходят китайцы в красных национальных халатах - молодежь, подрабатывающая распространением рекламы. Все очень вежливо, ненавязчиво, с улыбкой, причем не искусственно - приторной, а вполне естественной. Прежде всего, нужно сообщить домой о нашем прибытии. Телефонный аппарат необычен. Здесь и собственно телефон, и факс, и интернет, и много еще каких - то незнакомых услуг.
На платформе скоростного поезда Airport Express - тоже разнообразные автоматы, но имеется и касса - большая редкость в этом электронном мире. Билет до конечной станции Гонконг довольно дорогой - около 100 гонконгских долларов ( HK$ ), но приобретая два билета, мы уже платим по 80. Кроме того в кассе нам дают проспекты с различной информацией и сообщают, что для тех, кто пользуется поездом этой линии, от станции Гонконг ходит бесплатный автобус, маршрут которого проходит почти около нашего отеля. Он совершает объезд нескольких гостиниц по определенной трассе. От станции Гонконг таких маршрутов три - каждый обслуживает определенную группу отелей, а от предыдущей станции Коулун – семь.
В центре вагона довольно широкий проход, а, по обеим сторонам, по два кресла, причем до середины вагона они направлены в одну сторону, а дальше - в противоположную. В спинку каждого сиденья вмонтирован телевизор. Пассажирам здесь предлагается шесть программ, одна из которых – видео путеводитель по городу с обязательным Джеки Чаном, лицом и визитной карточкой гонконгского Управления по туризму.
Наконец поезд тронулся и, набрав скорость около 200 км в час, помчался в сторону одного из самых больших и богатейших городов мира.
Проскочив через мост на остров Лантау, мы увидели группу высотных, примерно по сорок этажей, однотипных, панельных домов. Это был город, построенный вместе с новым аэропортом - Тунг Чунг.
Возле каждой квартиры во время строительства были подготовлены бетонные короба для установки кондиционеров. Рядом с домами, во дворах - небольшие деревья и скамейки. Но при этом, здания в целом производят впечатление некоторой запущенности, даже при взгляде с, несущегося с большой скоростью, поезда.
Оба подвесных моста мы проехали по нижнему ярусу, в тоннеле, и перебрались небольшой островок Тсунг Ю, с одноименным городом. Здесь находится первая остановка экспресса.
Еще один небольшой мост через канал Рэмбли и вот мы уже на полуострове Коулун.
Мимо проносились аккуратные промышленные здания, многоэтажные гаражи - это был район, прилегающий к морскому порту.
Станция Коулун - подземная и, въехав перед ней в тоннель, поезд на поверхность уже не поднимался, а продолжал свое движение под проливом Виктория.
Светящаяся полоса электронной схемы над дверями вагона быстро сокращалась, показывая, что мы приближаемся к главному вокзалу линии Airport Express - станции Гонконг.
Огромный подземный терминал с обязательным новогодним розоватого цвета деревом в центре, множество переходов и выходов. Однако, благодаря четкой и удобной системе информации, мы довольно быстро нашли место посадки на автобус.
Наш маршрут номер два, автобус небольшой, удобный, с полками для багажа, мягкими креслами и телевизором. Одна проблема - он не привозит прямо в наш отель, а останавливается недалеко от него, около Hong Kong Convention Centre..
Автобус выезжает на поверхность и вливается в поток машин, движущийся по широкому многополосному проспекту, застроенному многоэтажными зданиями.
День сегодня предпраздничный, но рабочий, и, видимо, сокращенный.
Остановки городского транспорта переполнены. Двухэтажные автобусы и трамваи, тоже двухэтажные, движутся один за другим, почти в хвост. Но особых пробок нет, так как проспект достаточно широк и имеет специальные полосы для автобусов, такси, трамваев и частного транспорта.
Движение левостороннее, как наследство от англичан, автомобили преимущественно новые, последних моделей, много немецких – Mercedes, BMW, Audi..
Наша остановка - последняя на маршруте и водитель, сжалившись, довез нас прямо до входа в гостиницу, где чемоданы тут - же перегрузили на тележку и потом мы их увидели уже в своем номере.
Знакомство с гонконгским сервисом
Нас встретил огромный, облицованный мрамором, холл с великолепной подсветкой и обязательным новогодним деревом при входе.
В регистрации днем и ночью находятся постоянно несколько человек и они, при необходимости, заменяют друг друга. В дальнейшем, когда мы только приближались к стойке, чтобы взять или отдать ключ от номера, один из клерков немедленно бежал именно в ту точку, где мы должны были подойти, чтобы не дать нам сделать лишний шаг. Тут же, в холле, коридорные, готовые перенести чемоданы, вызвать такси или оказать другие услуги.
. Окно в номере выходило во двор, образованный отелем и соседними небоскребами, в стеклянной облицовке которых отражалась и наша комната. Пытаясь увидеть небо, я даже лег на пол, но, кроме зеркальных стен, уходящих ввысь, ничего не разглядел.
Дворик идеально чист, в углу - четыре мусорных бака, каждый другого цвета, для разных сортов отходов.
В общем, "окно с видом на помойку", только в положительном, гонконгском варианте.
Несмотря на то, что наш отель относился к категории трехзвездочных, обслуживание в нем было на уровне как минимум четырех, по европейским стандартам.
В целом гонконгский сервис заслуживает очень высокой оценки. Это относится не только к отелям, но и к многочисленным ресторанам, шопинг - центрам и даже к ночным рынкам.
Первая прогулка
На этот первый вечер у нас было запланировано мероприятие под названием "Симфония света".
Гонконгское лазерное шоу "Симфония света" вошло в Книгу рекордов Гиннеса как "самое масштабное постоянно действующее светозвуковое шоу в мире".
Каждый вечер на променаде полуострова Коулун, находящемся прямо напротив центра Сянгана, собираются тысячи людей, в большинстве своем туристов, посмотреть это необычное зрелище.
Вид отсюда на "лес" высотных зданий Сянгана великолепный, как при солнечном освещении, так и в темное время суток. Именно здесь лучше всего наблюдать и лазерное шоу, которое представляется на крышах и стенах двадцати сянганских небоскребов в деловом центре города. Кроме того, зрители могут настроить свои радиоприемники на специальную волну, на которой передается музыка, по настроению совпадающая с эпизодами шоу.
Постепенно изменяется цветовая гамма, а с крыш небоскребов лазерные лучи выписывают причудливые узоры в небе. Эти огни отражаются в морской воде.
По проливу медленно проплывают, ярко освещенные, огромные круизные лайнеры, проносятся небольшие прогулочные корабли, почти все выполненные в китайском стиле - яркая, преимущественно красная с золотом, окраска, загнутые вверх края крыш и море разноцветных китайских фонариков.
Немного географии
Город Сянган, по-английски Виктория, где находилась наша резиденция, представляет собой растянутую по длине и узкую по ширине, полоску земли на одноименном острове. Вся его средняя часть занята горами, центральной точкой которых считается пик Виктория. Здесь расположен самый фешенебельный район.
Город представляет собой несколько широких проспектов, протянувшихся параллельно проливу Виктория почти на всю длину острова.
Первые от пролива улицы - это лицо города, но чем дальше от моря, тем районы становятся беднее, дома старее, а улицы грязнее.
За последним проспектом улочки еще немного продолжают взбираться в гору, но, в конце концов, останавливаются, словно не в силах дальше противостоять природе.
По ширине город разделен на районы, словно нарезанный пирог.
Центральная часть так и называется – Central, Здесь расположен самый высокий в Гонконге, уже упоминаемый, нежно - голубой небоскреб с подземным вокзалом Airport Express, тот на который мы приехали из аэропорта. Честно говоря, это сооружение, несмотря на его грандиозность, море стекла и особую подсветку, напоминает, извините, зеркальный пенис, торчащий на берегу. Тут же шопинг- центр, пристани для паромов местных направлений и в Макао, центральный автовокзал и множество входов в метро.
К району Central примыкает Admiralty, место сосредоточения основных банков и бизнес - центров, а далее, в продолжении - район Ван Чай, с выдающимся в море огромным комплексом Convention Centre, напротив которого мы и жили.
Параллельно проливу, вдоль острова, тянется линия метрополитена. Соответственно району, где она проходит, названы и станции.
Немного о гонконгских пешеходных мостах
Имеются в виду пешеходные переходы через основные транспортные магистрали. Они практически везде надземные. На некоторые из них можно подняться и спуститься по лестницам прямо с тротуара, но, в большинстве своем, эти мосты проходят через здания, в нижних этажах которых размещены или большие торговые центры, или просто несколько магазинов, ресторанов и кафе. Но цель одна - чтобы перейти на другую сторону улицы, вы должны войти в здание, невольно "зацепиться" взглядом или, желательно, кошельком, за многочисленные витрины и лишь потом попадете на мост. На другой стороне улицы вас ждет то же удовольствие, причем, в поисках выхода, иногда путешествуете вдоль магазинов довольно долго. А выбор товаров на витринах...
Правда внутри зданий, прямо при входе и выходе с моста, всегда есть спуск на улицу. Он выполнен в виде вспомогательной лестницы, довольно неудобно расположен и, главное, неясно обозначен.
Гонконгский метрополитен - не чудо, но удобно
В городах Сянгане, Коулуне, да и во всей стране очень развита система общественного транспорта.
Линия Airport Express входит в систему MTR - Mass Transit Railway - гонконгского метрополитена. На острове Сянган проходит только одна, синяя 9 линия. Она соединена с полуостровом и, соответственно, городом Коулун двумя линиями, проходящими через подводные тоннели, далее разветвляясь на несколько направлений и охватывающие многочисленные жилые массивы полуострова.
В окраинных районах действует система скоростных трамваев - легкого метро, соединяющего станции MTR с самыми удаленными жилыми зданиями.
По Коулуну проходят также линии четырех железнодорожных компаний, ведущих через "Новые территории" к границе с КНР. Картина дополняется двухэтажными автобусами и, двухэтажными же, трамваями, которые правда есть только на острове Сянган.
Отличительная особенность MTR от других метрополитенов мира - это многочисленные выходы со станций на поверхность, количество которых иногда доходит до 10 - 15. Они обозначаются латинской буквой и цифрой и, по возможности, максимально приближены к наиболее важным объектам района. Если в какой - либо рекламе или информации дается название ближайшей станции метро, то обязательно указывается номер выхода.
Поэтому, как впоследствии оказалось, хотя мы жили в районе Ван Чай, лучше всего нам подходил выход Е - 7 станции "Admiralty".
Оформление метро довольно простое, без излишеств. Спустившись лестнице, попадаешь в большой зал с множеством автоматов по продаже билетов разных видов.
Здесь же и схема метрополитена. Нажав на ней кнопку, обозначающую нужную станцию, получаешь полную информацию о проезде и билет. Тут же обязательный компьютер с данными о районе, где расположена станция и схемы выходов.
Как и в аэропорту, платформа отделена от поезда стеклянной стеной с дверями, открывающимися вместе с вагонными.
Все очень продумано, рационально, просто и удобно.
"Золотая миля" - первые впечатления
Когда смотришь фотографии или фильмы о Гонконге, в них практически всегда присутствуют улицы, заполненные сверкающими витринами магазинов, множеством автомобилей, автобусов, пешеходов, а над ними – сплошной лес реклам, которые как - бы соревнуются друг с другом по величине, яркости и производимому шуму.
В действительности же это зрелище оказалось даже еще более впечатляющим.
Променад полуострова Коулун находится в крайней южной его точке.
Здесь, на мысе расположен огромный культурный комплекс с несколькими концертными залами, музеем искусств, планетарием, музеем космоса и множеством всяких развлечений.
Напротив - одна из старейших и престижнейших гостиниц города –"Пенинсула" – "Полуостров", с прекрасным светомузыкальным фонтаном у входа. Рестораны и кафе отеля считаются местом встреч местного "бомонда". Так было при англичанах, так продолжается и сейчас.
Отсюда начинается Натан роуд. Первая ее часть до Монг Кук - района ночных рынков, и есть та самая знаменитая *Золотая миля*.
Названа она так из – за, расположенных здесь, многочисленных ювелирных магазинов. Тут продают также и многое другое, в основном электронику.
В первый вечер, чтобы попасть на фантасмагорическое представление "Симфония света", мы доехали на метро до станции "Тсим Тса Цуй" и вышли прямо на Натан роуд.
"Золотая миля" сразу ослепила и оглушила. Множество ярко освещенных витрин магазинов. Причем, чтобы увеличить площадь показа товаров, витрины сделаны под углом к улице и уходят вглубь. Все верхнее пространство между домами отдано световой рекламе.
Вывески оставляют место по высоте только для проезда двухэтажных автобусов, а потом уходят вверх в несколько рядов и даже трудно понять, где они заканчиваются.
Но неоновые трубки и лампочки - здесь прошлый век. Большая часть реклам - плоские лазерные экраны от размера обычного телевизора до огромных, величиной с многоэтажный дом.
Вся эта "светомузыка", а также множество ярких китайских фонариков, ослепляет сразу при выходе из метро.
И оглушает - автомобили, автобусы, двигающиеся почти в хвост друг другу, масса пешеходов, звуковое сопровождение реклам на экранах, крики зазывал - а они стоят почти у каждого магазина, да не по одному и преимущественно это не китайцы, а индусы.
Сочетание света и звука создает непередаваемую, волшебную картину.
Но "Золотая миля" - это не только Натан роуд.
Магазины, бары, кафе и рестораны заполняют окрестные улицы и многочисленные переулки.
Возвращаясь в метро после шоу "Симфония света", мы пошли левее Натан роуд, в сторону пассажирских морских терминалов международных линий. Они объединены комплексом гостиниц под общим названием "Марко Поло" и внизу, под землей, шопинг - центр "Харбор сити".
Со стороны променада Коулун находится его главный вход. Он представляет собой длинную галерею, где преобладают ярко - красный и золотистый цвета. С потолка свисают огромных размеров китайские фонарики и гроздья светящихся лампочек.
Сам же торговый центр - это система широких разветвляющихся коридоров, по обеим сторонам которых находятся магазины известнейших фирм.
В этом лабиринте легко можно заблудиться, что мы с успехом и сделали в поисках выхода. Оказавшись, наконец, снаружи, на бульваре с высокими пальмами, обвитыми гроздьями светящихся разноцветных лампочек, мы направились в сторону метро на Натан роуд, пройдя при этом еще три улицы, параллельные главной, тоже заполненные магазинами и украшенные морем цветных фонариков.
Несмотря на поздний час, на "Золотой миле" жизнь кипела. Ослепляющая и оглушающая Натан роуд. продолжала работать в том же ритме.
Океанский парк - чудо второе
Из новостей – "5.5 миллиардов гонконгских долларов планируется выделить на реконструкцию Океанского парка в Гонконге. После обновления он станет одним из величайших в мире тематических парков. Работы завершатся к 2010 году, к этому моменту число развлечений планируется увеличить вдвое. Управляющий парком заявил, что целью расширения не является создание конкуренции Диснейленду. Эти развлекательные комплексы имеют разную направленность и служат дополнением друг к другу".
"Диснейлэнд" открылся в начале сентября 2005, на год раньше запланированного срока. Построенный по международным стандартам для таких парков, он, в то же время, базируется на принципах Фэн Шуй, как и большинство бизнесов в Гонконге.
Океанский парк - это лучший пример того, что в Гонконге многое делается с размахом. Океанский парк и сейчас, до реконструкции, тоже один из крупнейших тематических парков мира, а, учитывая, что помимо основной тематики, вынесенной в название, в гонконгском парке есть раздел истории и традиций Китая, единственный в своем роде. От автовокзала в районе Central и от метро Admiralty отходят экспресс - автобусы прямо до главного входа, причем цена проезда включает стоимость билета в парк.
Пробравшись через автомобильные пробки на главных улицах Сянгана, автобус поворачивает направо, и въезжает в Абердинский тоннель, который прорезает горный хребет в центре острова и выходит на противоположную его сторону.
Место около въезда в тоннель называется Долиной Счастья и знаменито тем, что здесь находится гигантский ипподром. Китайцы считаются людьми азартными и во время скачек сюда попасть довольно трудно. За один такой день делается до сорока тысяч ставок. Океанский парк размещен на склонах гор, выходящих в Южно - Китайское море, на небольшом полуострове, и имеет два уровня - нижний и верхний.
Пройдя через главный вход, мы оказались на большой площади с клумбами, в которых росли цветы таких необыкновенных расцветок, что они казались сделанными рукой художника - фантаста.
Продвигаясь все дальше вглубь парка, начинаешь понимать, что попал в особое место, очередное гонконгское чудо.
Нижний уровень - это масса пышной тропической растительности, пруды с розовыми фламинго, театр для юных зрителей, дом бабочек и, конечно, "Большие панды". В закрытых вольерах, более подходящих для слонов, содержатся две панды. Эта пара - Ан Ана 14 лет и Жиа Жиа 10 лет, потребляют в день до десяти килограммов бамбука с бисквитами.
После встречи с пандами, мы зашли в оранжерею с растениями, которые были распространены на земле в древности. Так, по крайней мере, написано на плакате у входа. Здесь посетителей ожидает сюрприз - для кого - то шутка, а для кого - то и нет.
Когда, пройдя древним лесом, вы направляетесь к выходу, из-за деревьев неожиданно появляется динозавр. Он, конечно, не настоящий, но неожиданность его появления, пар изо рта, дикий вой и тому подобное могут напугать не только детей.
Здесь же внизу, рядом с "Домом динозавра", расположен очень интересный "Дом бабочек". Он сделан из толстой сетки и внутри, между деревьями, порхают невиданной красоты тропические бабочки.
Рядом находится такого же типа "Дом экзотических птиц" и далее тропинка, подымаясь в гору, приводит в небольшой зоопарк.
На верхний уровень можно подняться по канатной дороге. Здесь устроены две параллельные линии с непрерывным движением вагончиков. Подъем наверх довольно крутой, но он компенсируется великолепным видом на Южно - Китайское море с многочисленными зелеными островами, которые издалека кажутся необитаемыми.
Поднявшись на верхнюю точку и обогнув вершину горы, вагончик начинает спускаться, но недолго, и вскоре прибывает на верхнюю станцию.
Здесь сразу бросается в глаза башня "Ocean park Tower". Она представляет собой высокую трубу, на которую надето застекленное широкое кольцо смотровой площадки. Подойдя поближе и увидев длинную очередь, мы решили здесь не задерживаться. Сколько человек может поднять лифт за один раз? Так можно потерять много времени. А впереди еще столько интересного.
Но вдруг огромная конструкция смотровой площадки стала медленно опускаться вниз, скользя по стволу башни и при этом поворачиваясь вокруг своей оси.
Вся очередь почти в полном составе вместилась в эту, похожую на летающую тарелку, кабину смотровой площадки. И она сразу начала подниматься вверх.
Виды, разворачивающиеся перед нами во время подъема, были еще более захватывающими, чем из вагончика канатной дороги. Вращение конструкции вокруг своей оси позволяло видеть не только море с островами, но и всю южную часть острова Сянган - зеленые леса, небольшие рыбацкие поселки, городки и виллы, спрятавшиеся в зелени. Постояв пять минут в верхней точке, "Летающая тарелка" стала спускаться вниз, давая нам возможность еще раз насладиться великолепными панорамами.
Следующий аттракцион - дельфинарий, где каждый час проходят представления с участием этих животных.
Спустившись по цепочке из нескольких эскалаторов общей длиной 225 метров, попадаешь в совершенно другую часть парка, которая называется "Тысячелетняя история Китая".
Здесь воссозданы в натуральную величину дворцы китайских императоров прошлых веков и здания наиболее известных буддийских монастырей. Тут же расположены небольшие ресторанчики китайской кухни, многие из которых готовят блюда по старинным рецептам.
Кроме того, в этом же углу парка находится японский сад камней и здание с большими аквариумами в рамах, словно в картинной галерее. Все это на фоне необычного сочетания зеленых и розовых деревьев и бирюзового моря. В это время здесь проходило фольклорное представление. Танцор в длинном красном халате носился по сцене. Иногда это делалось под музыку. Собравшаяся местная публика бурно реагировала, выражая свой восторг.
Закончив танец, артист стал бросать в толпу красные бумажные пакетики. Зрители кинулись их поднимать, сбивая при этом друг друга, стараясь захватить как можно больше. Нам тоже достался один. В нем оказалась маленькая шоколадка. Как я узнал впоследствии – это одна из новогодних традиций.
На верхнем же уровне мы посетили аквариум с акулами. Он представляет коридор в форме прозрачной трубы, а вокруг вода. Когда акулы резвятся вокруг тебя - и сверху, и снизу, и сбоку, то становится немного не по себе.
Следующий объект – океанариум. Он устроен таким образом. В центре зала установлен стеклянный цилиндр, заполненный водой, в которой плавают множество самых разнообразных рыб. Вокруг аквариума тянется широкий пандус, спускающийся спиралью вниз так, что в конце пути, вы находитесь на уровне дна цилиндра. Так постепенно можно посмотреть на рыб, живущих на разной глубине.
Мы провели в Океанском парке почти целый день, но так и не смогли осмотреть все его аттракционы. "Мир воды" - атолловый риф, океанский театр, "Мир приключений" - что - то типа луна парка и аттракцион "Тайна потерянного храма" остались до следующего раза.
Новогодний парад - чудо третье
Этот парад традиционно проводится в Гонконге в канун встречи китайского нового года по лунному календарю.
Зрелище необычное - подобного в мире вы не встретите. Здесь есть элементы бразильских карнавалов и традиционных вечерних парадов в "Диснейленде". Но, в целом, гонконгский новогодний парад более самобытный, имеющий, несмотря на европейскую оболочку, китайское лицо. Парад начинается на территории "Tamar Site", концертного зала под открытым небом. Потом движение колонн продолжается кольцевым маршрутом по нескольким улицам в центре Сянгана, снова возвращаясь в "Tamar Site", где проходит заключительное шоу. Невозможно передать словами это праздничное великолепие - необыкновенную подсветку, гром барабанов, многоцветие красок, музыку, искрящиеся от миллионов лампочек и фонариков колонны. Новогодний парад продолжался три часа. Мы смотрели его прямо от входа в наш отель, который, кстати, был выбран по этой причине.
Улица очищена от автомобилей и подсвечена с двух сторон множеством прожекторов, расставленных вдоль тротуаров, вращающихся вокруг своей оси и время от времени меняющими цвет освещения. Все это сопровождается музыкой из расставленных тут же мощных колонок. Впереди каждой группы участников парада ехал, фантастически украшенный и расцвеченный огнями тысяч лампочек и китайских фонариков, автомобиль.
За ним везли небольшую тележку с записью музыкального сопровождения этой колонны, а за человеком с тележкой шли, одетые в красочные костюмы участники парада
Miliony ś wiateł w Hongkongu
____________________________________________
Ską d dostaliś my?
Pisanie o Hongkongu jest trudne. Dla tych, któ rzy tam nie byli, czę sto jawi się jako miasto – legenda, coś fantastycznego, poza tym.
Dla tych, któ rzy mieli szczę ś cie go zobaczyć , to miasto wywoł uje cał ą gamę uczuć – od podziwu po rozczarowanie, od zaskoczenia po irytację.
Ale myś lę , ż e nikt nie pozostaje oboję tny na ten wspó ł czesny cud.
Moim zdaniem nie ma innego miejsca na Ziemi, gdzie na kilku skrawkach lą du, w dziewię ć dziesię ciu procentach zaję tych przez gó ry, poł oż onych na obszarze, któ ry zgromadził wię kszoś ć „daró w natury” – trzę sienia ziemi, tsunami, tajfuny, burze, miejsca, w któ rych , z prawie stuprocentową wilgotnoś cią i upalnym upał em, powstał o i rozkwita jedno z najbogatszych miast ś wiata, miejsce, w któ rym Europa i Ameryka mieszają się z Azją , gdzie w szaleń czym tempie ż ycia zachował y się staroż ytne chiń skie tradycje i chroniony.
Osobiś cie po tej wycieczce nadal mam gł ó wne uczucie – podziw i podziw dla Czł owieka – Czł owieka, któ ry to wszystko stworzył – drapaczy chmur, tuneli, mostó w, sztucznych wysp i kanał ó w.
Oczywiś cie wiele z nich jest dalekich od ideał u, bardzo. Ż ycie prostego mieszkań ca miasta jest niezwykle trudne. Ale gdzie jest ten ideał ? Czy on naprawdę istnieje?
Ci Europejczycy, gł ó wnie Anglicy, któ rzy urodzili się i wychowali w Hongkongu, nie są już cał kiem Europejczykami. To nowa społ ecznoś ć ludzi, narodowoś ć , któ rą miejscowi Chiń czycy nazywają „gwailo”. Po przeniesieniu Hongkongu do Chin w 1997 r. wielu z nich wró cił o do swojej „historycznej ojczyzny” i tam odkryli, ż e oni sami i miejscowa ludnoś ć są dalecy od tego samego, ż e ich mentalnoś ć jest inna, a kultura europejska w swoim nowoczesnym wydaniu. formą , są obce.
A strumień był cią gnię ty w przeciwnym kierunku.
A co z rdzenną ludnoś cią ? Nie są już cał kiem Chiń czykami, ale też czymś innym.
Tak stał o się z mieszania dwó ch pozornie niekompatybilnych kultur. I nie moż na nie przyznać , ż e urodzone z tego dziecko roś nie zdrowo i silnie.
Dziś Hongkong ma najwyż sze tempo wzrostu gospodarczego na ś wiecie.
Pod wzglę dem rezerw walutowych jest na trzecim miejscu. W 2000 roku wyniosł y okoł o 104 miliardy dolaró w nie liczą c zł ota, a to przy siedmiu milionach mieszkań có w. Wysoki standard ż ycia zapewnia status portu bezcł owego. Istnieje ró wnież ogromna liczba bankó w i firm inwestycyjnych. Na każ de 3000 mieszkań có w przypada bank. Najwię ksze mię dzynarodowe wystawy i targi odbywają się corocznie w Hongkongu. Dla ludzi biznesu to szansa na zawarcie korzystnych kontraktó w.
Prawie sześ ć dziesią t procent chiń skiego eksportu przechodzi przez Hongkong. Jaką kwotę moż esz sobie wyobrazić , zaglą dają c do prawie każ dego sklepu na ś wiecie.
Chciał bym Wam opowiedzieć o wszystkim - o Mię dzynarodowym Lotnisku Chek Lap Kung, o Ocean Park, o Wielkim Buddzie, o ulicy schodó w ruchomych, o najwię kszym na ś wiecie zespole mostó w wiszą cych - każ dy obiekt jest wyją tkowy.
Tak się zł oż ył o, ż e trafiliś my do Hongkongu podczas spotkania chiń skiego Nowego Roku i udział w wakacjach wraz z mieszczanami pozwolił zajrzeć nieco gł ę biej w lokalne ż ycie, zobaczyć je nie tylko oczami turysty, ale takż e jakby trochę od wewną trz.
Wydawał o mi się , ż e Chiń czycy ze wzglę du na swoją ogromną liczbę – prawie pó ł tora miliarda ludzi, postrzegają nas, przedstawicieli innej rasy, jako wyją tek od reguł y. Moim zdaniem szczerze wierzą , ż e reszta ś wiata to rodzaj naturalnej mutacji. A wł aś nie tam, w pobliż u - kultura europejska - wystawy, dni otwarcia, koncerty, wielkie centra handlowe, elegancko ubrani ludzie. Wszystko to opiera się na solidnych podstawach – staroż ytnych chiń skich tradycjach i orientalnej mistyce.
Po przeniesieniu Hongkongu do Chin w 1997 roku w ż yciu tego kraju prawie nic się nie zmienił o. Tak, kraje, nie miasta.
Poł oż ona w poł udniowo-wschodniej czę ś ci ChRL „wolna strefa ekonomiczna” Hongkong skł ada się z dwó ch duż ych wysp - Hongkongu i Lantau, pó ł wyspu Kowloon, któ ry przechodzi na terytorium ChRL, oraz okoł o dwustu mał ych wysp z widokiem na poł udnie Morze Chiń skie, któ re przechodzi do Oceanu Spokojnego.
Dawno, nie tak dawno temu, prawie do poł owy XIX wieku, miejsca te sł ynę ł y z napadó w pirató w, a wyspy sł uż ył y jako stał e lub tymczasowe schronienie dla obstrukcji i być moż e do tej pory skarby skrywane przez pirató w są czekają na swoich dawnych wł aś cicieli.
Ponadto obszar ten był wó wczas uważ any za gł ó wną bazę przeł adunkową , gdzie narkotyki, któ re Brytyjczycy eksportowali z gł ę bi Indii, wymieniano z Chiń czykami na srebro, porcelanę i herbatę . Chiń scy cesarze pró bowali ratować swoich poddanych.
Ale stara, potę ż na Europa prześ cignę ł a ich.
Po wygraniu „wojny opiumowej” Brytyjczycy „wydzierż awili” Hongkong sił ą nawet na 99 lat. Prawdopodobnie prawdziwym celem wcią ż był o przystą pienie kolejnej kolonii do Imperium Brytyjskiego.
W 1997 roku administracja „specjalnej strefy” Hongkongu doś ć cywilizowana przeszł a do Chin. Tym samym miejsce to stał o się czę ś cią „Wielkiej Ziemi”, zachowują c na razie swó j status.
Mię dzy ChRL a Hongkongiem znajduje się strzeż ona granica, któ rej przekroczenie wymaga wizy, gł ó wnie dla obywateli chiń skich.
Hongkong ma swó j wł asny rzą d, herb, flagę , prawa, walutę i cał kowitą niezależ noś ć ekonomiczną.
Ludnoś ć chiń ska po obu stronach przyję ł a to skojarzenie z wielkim entuzjazmem – Hongkongowie, któ rzy jeszcze nie doś wiadczyli „urokó w” komunistycznych rzą dó w, cieszyli się z ich niepodległ oś ci i ponownego zjednoczenia z brać mi, podczas gdy ChRL otrzymał a „zł otą rybkę ” – lokalny odpowiednik „kury znoszą cej zł ote jaja”.
Pó ki co wł adze chiń skie wprawdzie trzymają go na smyczy, ale sieć jest na tyle obszerna, ż e ta „ryba” moż e swobodnie pł ywać.
Niemal w tym samym czasie inny „lokator”, Portugalia, przekazał ChRL miasto Makau wraz z przyległ ymi terytoriami. To tylko sześ ć dziesią t kilometró w w linii prostej od Hongkongu lub godzina promem.
Makau to azjatycka wersja Las Vegas, centrum hazardowego cał ego Dalekiego Wschodu. Kró tko przed przekazaniem miasta pod kontrolę ChRL amerykań ski biznesmen uzyskał od chiń skiego rzą du licencję hazardową i wydzierż awiają c duż e poł acie ziemi, budował i nadal buduje hotele i kasyna. Oczekuje się , ż e po zakoń czeniu tej budowy liczba odwiedzają cych kasyno i turystó w przewyż szy ich amerykań ski odpowiednik.
Obecnie „Wielka Ziemia” walczy o suwerennoś ć nad kolejną wyspą i niepodległ ym pań stwem Tajwan, takż e swego rodzaju „zł otą rybką ”.
Strona internetowa Urzę du Turystyki Hongkongu jest dostę pna w kilku ję zykach, w tym w ję zyku rosyjskim, a w osobie Jackie Chan, lokalnej ż ywej legendy, znajduje się lista wszelkiego rodzaju informacji, a takż e kompletny harmonogram ś wią t noworocznych wydarzenia.
To, co wielu wyobraż a sobie jako miasto Hongkong – las lustrzanych wież owcó w nad brzegiem morza – jest w rzeczywistoś ci pó ł nocną czę ś cią wyspy Hongkong i jest nazywane po angielsku miastem Wiktoria, podobnie jak sama wyspa, a w ję zyku angielskim. Chiń ski - miasto Hongkong.
Gę stoś ć zabudowy jest tu tak duż a ze wzglę du na niedostatek, a co za tym idzie, wysoki koszt gruntó w, ż e miejsce to nazywa się „lasem Hongkongu”.
Zupeł nie inaczej wyglą da przeciwna, poł udniowa strona wyspy, z widokiem na Morze Poł udniowochiń skie.
Lasy schodzą ce z gó r do samego wybrzeż a, mał e miasteczka, są dzą c po wyglą dzie, z dala od biednych mieszkań có w, a wzdł uż wybrzeż a morskie wioski rybackie przyklejone do gó r są bardziej atrakcją dla turystó w. Są też parki rozrywki i modne restauracje, takie jak czteropię trowy statek „Jumbo”, któ ry wieczorem jest specjalnie oś wietlony, tak ż e nie sposó b opisać tego fantastycznego spektaklu sł owami.
Naprzeciwko pó ł nocnej czę ś ci wyspy, po drugiej stronie Cieś niny Wiktorii, wystaje w morze przylą dek - czę ś ć Pó ł wyspu Kowloon, z miastem o tej samej nazwie, któ re wraz z Hongkongiem tworzy jedną metropolię z wspó lną infrastrukturę.
Tutaj, na poł udniowym krań cu pó ł wyspu, znajduje się wł aś ciwie turystyczna czę ś ć Hongkongu – począ tek sł ynnej „Zł otej Mili”, przechodzą c dalej do Mong – Kuk – dzielnicy nocnego targu, gdzie moż na znaleź ć prawie wszystko.
Ziemie na pó ł noc od miasta Kowloon, aż do samej granicy z Chinami, zajmują „Nowe Terytoria” – rolnicze regiony kraju. Od czasu przejś cia tych miejsc pod kontrolę Brytyjczykó w w 1897 roku faktycznie rozpoczę ł o się odliczanie okresu „dzierż awy”. Druga duż a wyspa - Lantau - to park narodowy, miejsce wypoczynku z licznymi mał ymi miasteczkami, cichymi zatokami i bujnymi, wiecznie zielonymi lasami. Bę dą c tutaj, na Lantau, aż trudno uwierzyć , ż e w pobliż u kipi najwię ksza metropolia, miasto przyszł oś ci, Chiny XXI wieku.
Ale cuda są bardzo blisko, znacznie bliż ej, niż się wydaje.
Tak wię c pierwszym cudem stworzonym przez czł owieka jest mię dzynarodowe lotnisko Hongkong Chek Lap Kung.
Lotnisko od kilku lat jest jednym z najlepszych na ś wiecie pod wzglę dem udogodnień dla pasaż eró w, infrastruktury oraz szeregu innych kryterió w. Ś wiadczą o tym badania opinii publicznej przeprowadzone wś ró d 5.5 mln respondentó w w 90 krajach.
Kompleks lotniskowy jest szczytem inż ynierii i jego realizacji w ekstremalnych warunkach klimatycznych.
Wyspa, na któ rej znajduje się Chek Lap Kung, jest pierwszym i jak dotą d jedynym dzieckiem są siedniego Lantau. Dziecko prawie ś ciś le przylega do ojca i zostaje cał kowicie wylane z jego ziemi.
Prace nad stworzeniem tej sztucznej wyspy trwał y trzy lata, przez cał ą dobę i nieprzerwanie.
Mię dzynarodowy port lotniczy Chek Lap Kung przyją ł pierwszych pasaż eró w w 1998 roku. Dziś jest jednym z najwię kszych w Azji i na ś wiecie.
Na tej sztucznej wyspie znajduje się ogromny budynek terminalu pasaż erskiego, pasy startowe i wszystkie usł ugi lotniskowe, w tym gigantyczne skomputeryzowane magazyny cargo.
Sam terminal przypomina w planie literę H, gdzie w jednym pionie znajdują się hale przylotó w i odlotó w, sklepy, kawiarnie i restauracje, do drugiego pionowego stojaka przylegają rę kawy na przejś cia do samolotó w, a w poziomie, pod ziemią , znajduje się kolej wewnę trzna tor, któ ry jest cał kowicie sterowany elektronicznie, w tym pocią gi bez maszynistó w. Budynek terminalu pokryty jest jednolitą konstrukcją w postaci ł ukó w, dzię ki czemu w razie potrzeby moż liwa jest cał kowita zmiana ukł adu wewnę trznego bez naruszania powł oki zewnę trznej i ramy noś nej.
Ale wszystko, co znajduje się na wyspie, to tylko czę ś ć kompleksu.
Lotnisko jest poł ą czone z centrum Hongkongu nową wielopasmową autostradą i linią szybkiej kolei Airport Express zbudowaną w ramach tego samego projektu.
W celu przejś cia z wyspy Lantau na „stał y lą d” - Kowloon zbudowano dwa mosty wiszą ce - Kap Shu Mun i Ting Kau - dwupoziomowe - gó rne pię tro przeznaczone jest dla samochodó w, dolne dla pocią gó w. Kompleks tych mostó w jest obecnie najwię kszym na ś wiecie.
Ten sam projekt obejmuje tunel pod Cieś niną Wiktorii, przez któ ry samochody wjeż dż ają bezpoś rednio do handlowego centrum Hongkongu, a szybki pocią g, przejeż dż ają cy tym samym tunelem, tylko pię tro niż ej, dociera do podziemnej stacji Airport Express, znajduje się pod 86-pię trowym bł ę kitnym wież owcem World Trade Center, pią tym co do wysokoś ci na ś wiecie.
Kiedy, przelatują c prawie cał y kontynent azjatycki, wylą dowaliś my i po przejś ciu drabiny ł ą czą cej udaliś my się bezpoś rednio do budynku terminalu pasaż erskiego lotniska, pierwszą rzeczą , któ ra rzucił a mi się w oczy, był a jego sterylna czystoś ć.
Lustrzane podł ogi bł yszczał y, kolumny i ś ciany wykonane z przyciemnianego aluminium i stali nierdzewnej lś nił y i mienił y się . Drogę do pocią gu wskazał y uś miechnię te Chinki w czerwonych mundurach.
Peron oddzielony jest od toró w przeź roczystą ś cianą ze szklanymi drzwiami, dzię ki czemu w oczekiwaniu moż na zerkną ć na podś wietlane reklamy na przeciwległ ej ś cianie.
Pocią g przyjechał prawie natychmiast, kabina maszynisty, choć był a, był a pusta. Minuta do lą dowania drzwi wagonó w zamykają się , a jednocześ nie przeszklone na peronie, pocią g gwał townie przyspiesza i dwie minuty pó ź niej jesteś my już w gł ó wnym budynku terminalu.
Drzewka o delikatnym ró ż owawym kolorze ozdobione są wstą ż kami i mnó stwem nut. Tutaj jest to coś w rodzaju choinki. Po korytarzach przechadzają się Chiń czycy w czerwonych narodowych szatach - mł odzi ludzie zarabiają cy na rozprowadzaniu reklam.
Wszystko jest bardzo grzeczne, dyskretne, z uś miechem i nie sztucznie przesł odzone, ale cał kiem naturalne. Przede wszystkim musimy poinformować dom o naszym przybyciu. Telefon jest niezwykł y. Oto sam telefon, faks, Internet i wiele innych nieznanych usł ug.
Na peronie szybkiej kolei Airport Express - są też ró ż ne maszyny, ale jest też kasa - rzadkoś ć w tym elektronicznym ś wiecie. Bilet na stację koń cową w Hongkongu jest doś ć drogi – okoł o 100 dolaró w hongkoń skich (HK$), ale kupują c dwa bilety, pł acimy już po 80. , z dworca w Hongkongu kursuje bezpł atny autobus, któ rego trasa przebiega prawie w pobliż u naszego hotelu. Na pewnej trasie objeż dż a kilka hoteli.
Z dworca w Hongkongu są trzy takie trasy – każ da obsł uguje okreś loną grupę hoteli, a z poprzedniej stacji Kowloon – siedem.
W ś rodku auta jest doś ć szerokie przejś cie, a po obu stronach stoją dwa krzesł a, a do ś rodka auta skierowane są w jedną stronę , a potem w przeciwną . Z tył u każ dego fotela zamontowany jest telewizor. Pasaż erom oferuje się tu sześ ć programó w, z któ rych jeden to przewodnik wideo po mieś cie z obowią zkowym Jackie Chanem, twarzą i wizytó wką Urzę du Turystyki Hongkongu.
W koń cu pocią g ruszył i rozpę dzają c się do okoł o 200 km na godzinę , pę dził w kierunku jednego z najwię kszych i najbogatszych miast ś wiata.
Przeskoczywszy most na wyspę Lantau, zobaczyliś my grupę okoł o czterdziestopię trowych wież owcó w tego samego typu. Był o to miasto zbudowane wraz z nowym lotniskiem - Tung Chung.
Przy każ dym mieszkaniu w trakcie budowy przygotowano boksy betonowe pod montaż klimatyzatoró w. W pobliż u domó w, na podwó rkach - drzewka i ł aweczki. Ale jednocześ nie budynki jako cał oś ć sprawiają wraż enie zaniedbania, nawet z perspektywy pę dzą cego z duż ą prę dkoś cią pocią gu.
Minę liś my oba wiszą ce mosty na niż szym poziomie, w tunelu, i przejechaliś my przez mał ą wyspę Tsung Yu z miastem o tej samej nazwie. Oto pierwszy przystanek ekspresu.
Kolejny mał y most nad kanał em Rambley i oto jesteś my na Pó ł wyspie Kowloon.
Zadbane budynki przemysł owe, wielopię trowe garaż e przemijane - to teren przylegają cy do portu morskiego.
Stacja Kowloon znajduje się pod ziemią i po wejś ciu do znajdują cego się przed nią tunelu pocią g nie unosił się już na powierzchnię , ale kontynuował ruch pod Cieś niną Wiktorii.
Ś wiecą cy pasek obwodó w elektronicznych nad drzwiami samochodu gwał townie się kurczył , wskazują c, ż e zbliż amy się do gł ó wnej stacji linii Airport Express - Hong Kong Station.
Ogromny podziemny terminal z obowią zkowym sylwestrowym ró ż owawym drzewem w centrum, wieloma przejś ciami i zjazdami. Jednak dzię ki przejrzystemu i przyjaznemu systemowi informacyjnemu szybko znaleź liś my miejsce na wsiadanie do autobusu.
Nasza trasa numer dwa, autobus jest mał y, wygodny, z pó ł kami na bagaż , fotelami i telewizorem. Jeden problem - nie przywozi bezpoś rednio do naszego hotelu, ale zatrzymuje się niedaleko, niedaleko Hong Kong Convention Centre..
Autobus opuszcza powierzchnię i wtapia się w strumień samochodó w poruszają cych się szeroką , wielopasmową aleją z wież owcami.
Dzisiaj jest dzień przedś wią teczny, ale dzień roboczy i najwyraź niej skró cony.
Przystanki autobusowe są przepeł nione.
Pię trowe autobusy i tramwaje, takż e pię trowe, jeż dż ą jeden za drugim, prawie w ogonie. Ale nie ma specjalnych korkó w, ponieważ aleja jest wystarczają co szeroka i ma specjalne pasy dla autobusó w, taksó wek, tramwajó w i transportu prywatnego.
Ruch jest leworę czny, jako spuś cizna po Brytyjczykach, samochody są w wię kszoś ci nowe, najnowsze modele, wiele niemieckich - Mercedes, BMW, Audi..
Nasz przystanek jest ostatnim na trasie, a kierowca z litoś ci podwió zł nas prosto do wejś cia do hotelu, gdzie od razu walizki został y przeł adowane na wó zek, a potem zobaczyliś my je już w naszym pokoju.
Wprowadzenie do usł ugi w Hongkongu
Przywitał a nas ogromna, wył oż ona marmurem sala ze wspaniał ym oś wietleniem i obowią zkowym drzewkiem noworocznym przy wejś ciu.
Kilka osó b jest stale w rejestracji w dzień iw nocy iw razie potrzeby zastę pują się nawzajem.
W przyszł oś ci, gdy wł aś nie zbliż aliś my się do lady, aby wzią ć lub oddać klucz do pokoju, jeden z urzę dnikó w natychmiast pobiegł dokł adnie do miejsca, w któ rym powinniś my byli przybyć , aby uniemoż liwić nam wykonanie dodatkowego kroku. Wł aś nie tam, w holu, są boye hotelowi, gotowi do noszenia walizek, wezwania taksó wki lub ś wiadczenia innych usł ug.
. Okno w pokoju wychodził o na dziedziniec utworzony przez hotel i są siednie drapacze chmur, w przeszklonej okł adzinie odbijał się ró wnież nasz pokó j. Pró bują c zobaczyć niebo, poł oż ył em się nawet na podł odze, ale poza wznoszą cymi się w gó rę lustrzanymi ś cianami nic nie widział em.
Podwó rko jest idealnie czyste, w rogu stoją cztery ś mietniki, każ dy w innym kolorze, na ró ż ne rodzaje odpadó w.
Ogó lnie "okno z widokiem na stertę ś mieci", tylko w pozytywnej, hongkoń skiej wersji.
Pomimo tego, ż e nasz hotel należ ał do kategorii trzech gwiazdek, obsł uga w nim był a co najmniej na poziomie czterech, jak na europejskie standardy.
Ogó lnie serwis w Hongkongu zasł uguje na bardzo wysoką ocenę . Dotyczy to nie tylko hoteli, ale takż e licznych restauracji, centró w handlowych, a nawet nocnych targó w.
Pierwszy spacer
Na ten pierwszy wieczó r zaplanowaliś my wydarzenie o nazwie „Symfonia ś wiatł a”.
Pokaz laserowy Symphony of Light w Hongkongu został wpisany do Księ gi Rekordó w Guinnessa jako „najwię kszy stał y pokaz ś wiatł a i dź wię ku na ś wiecie”.
Każ dego wieczoru na deptaku Pó ł wyspu Kowloon, poł oż onego dokł adnie naprzeciw centrum Hongkongu, tysią ce ludzi, gł ó wnie turystó w, gromadzą się , aby obejrzeć to niezwykł e widowisko.
Widok stą d na „las” wież owcó w Hongkongu jest wspaniał y, zaró wno w sł oń cu, jak iw nocy. To takż e najlepsze miejsce do obejrzenia pokazu laserowego, któ ry prezentowany jest na dachach i ś cianach dwudziestu wież owcó w Hongkongu w biznesowym centrum miasta.
Ponadto widzowie mogą dostroić swoje radia do specjalnego kształ tu fali, któ ry odtwarza muzykę pasują cą do nastroju odcinkó w programu.
Stopniowo zmienia się kolorystyka, a promienie lasera z dachó w drapaczy chmur wypisują na niebie dziwaczne wzory. Te ś wiatł a odbijają się w wodzie morskiej.
Ogromne statki wycieczkowe, jasno oś wietlone, powoli pł yną przez cieś ninę , przepł ywają mał e statki wycieczkowe, prawie wszystkie wykonane w stylu chiń skim - jasne, gł ó wnie czerwono-zł ote, kolorystyka, podniesione krawę dzie dachó w i morze multi -kolorowe chiń skie lampiony.
Trochę geografii
Miasto Hongkong, w angielskiej Wiktorii, w któ rym znajdował a się nasza rezydencja, to pas ziemi rozcią gnię ty na dł ugoś ć i wą ski na wyspie o tej samej nazwie. Cał ą jej ś rodkową czę ś ć zajmują gó ry, któ rych centralnym punktem jest Victoria Peak. Oto najmodniejszy obszar.
Znajduje się tu ró wnież centrum handlowe, pomosty dla promó w do lokalnych miejsc docelowych i do Makau, gł ó wny dworzec autobusowy i wiele wejś ć do metra.
Admiralicja są siaduje z obszarem Central, miejscem koncentracji gł ó wnych bankó w i centró w biznesowych, a dalej, w kontynuacji, obszarem Wan Chai, z ogromnym kompleksem Convention Center wystają cym w morze, naprzeciw któ rego mieszkaliś my.
Ró wnolegle do cieś niny wzdł uż wyspy cią gnie się linia metra. W zależ noś ci od obszaru, przez któ ry przechodzi, stacje są ró wnież nazywane.
Trochę o kł adkach w Hongkongu
Dotyczy to przejś ć dla pieszych na gł ó wnych cią gach komunikacyjnych. Są prawie wszę dzie nad ziemią . Na niektó re z nich moż na się wspinać i schodzić po schodach bezpoś rednio z chodnika, ale w wię kszoś ci mosty te przechodzą przez budynki, w któ rych niż szych pię trach znajdują się albo duż e centra handlowe, albo tylko kilka sklepó w, restauracji i kawiarni.
Jest on poł ą czony z pó ł wyspem i odpowiednio z miastem Kowloon dwiema liniami przechodzą cymi przez podwodne tunele, któ re dalej rozgał ę ziają się w kilku kierunkach i obejmują liczne obszary mieszkalne pó ł wyspu.
W obszarach peryferyjnych istnieje system kolei lekkiej, któ ry ł ą czy stacje MTR z najbardziej oddalonymi budynkami mieszkalnymi.
Kowloon posiada ró wnież linie czterech spó ł ek kolejowych prowadzą ce przez „Nowe Terytoria” do granicy z Chinami. Obrazu dopeł niają pię trowe autobusy i pię trowe tramwaje, któ re tak naprawdę są tylko na wyspie Hongkong.
Charakterystyczną cechą MTR z innych metra ś wiata są liczne wyjś cia ze stacji na powierzchnię , któ rych liczba czasami dochodzi do 10-15. Są one oznaczone literą ł aciń ską i liczbą i, jeś li to moż liwe, są jak jak najbliż ej najważ niejszych obiektó w o pow.
Jeż eli w jakiejkolwiek reklamie lub informacji podana jest nazwa najbliż szej stacji metra, należ y podać numer wyjś cia.
Dlatego, jak się pó ź niej okazał o, mimo ż e mieszkaliś my w rejonie Wan Chai, wyjś cie E – 7 ze stacji Admiralicji był o dla nas najlepsze.
Konstrukcja metra jest doś ć prosta, bez dodatkó w. Schodzą c po schodach, znajdziesz się w duż ej hali z wieloma automatami biletowymi ró ż nego rodzaju.
Oto mapa metra. Naciskają c przycisk wskazują cy ż ą daną stację , uzyskasz peł ną informację o podró ż y i bilecie. Istnieje ró wnież obowią zkowy komputer z danymi o terenie, na któ rym znajduje się stacja oraz mapami wyjazdó w.
Podobnie jak na lotnisku, peron jest oddzielony od pocią gu szklaną ś cianą z drzwiami otwieranymi wraz z drzwiami wagonu.
Wszystko jest bardzo przemyś lane, racjonalne, proste i wygodne.
"Zł ota Mila" - pierwsze wraż enia
Pierwsza czę ś ć do Mong Kuk - nocnego targu, to bardzo znana *Golden Mile*.
Jest tak nazwany ze wzglę du na znajdują ce się tutaj liczne sklepy jubilerskie. Sprzedają też wiele innych rzeczy, gł ó wnie elektronikę.
Pierwszego wieczoru, aby dostać się na fantasmagoryczny spektakl „Symfonia ś wiatł a”, pojechaliś my metrem do stacji „Tsim Tsa Tsui” i wysiedliś my bezpoś rednio na Nathan Road.
„Zł ota Mila” natychmiast oś lepił a i ogł uszył a. Wiele jasno oś wietlonych witryn sklepowych. Ponadto, w celu zwię kszenia powierzchni ekspozycji towaró w, okna wykonywane są pod ką tem do ulicy i schodzą gł ę biej. Cał ą gó rną przestrzeń mię dzy domami przeznaczono na reklamę ś wietlną.
Szyldy zostawiają miejsce na wysokoś ć tylko dla przejazdu autobusó w pię trowych, a potem idą w gó rę o kilka rzę dó w i nawet trudno zrozumieć , gdzie się koń czą.
Ale neonowe rurki i ż aró wki to tutaj ostatni wiek.
Wię kszoś ć reklam to pł askie ekrany laserowe od wielkoś ci zwykł ego telewizora po ogromne, wielkoś ci wielopię trowego budynku.
Cał a ta „muzyka ś wietlna”, a takż e mnó stwo jasnych chiń skich lampionó w, olś niewa od razu po wyjś ciu z metra.
I ogł uszają ce - samochody, autobusy jadą ce niemal w ogonie, duż o pieszych, dź wię k reklam na ekranach, wrzeszczą cych naganiaczy - i stoją prawie w każ dym sklepie, ale nie po jednym i przeważ nie nie są . Chiń czycy, ale Hindusi.
Poł ą czenie ś wiatł a i dź wię ku tworzy nieopisany, magiczny obraz.
Ale Golden Mile to nie tylko Nathan Road.
Sklepy, bary, kawiarnie i restauracje wypeł niają okoliczne ulice i liczne uliczki.
Wracają c do metra po spektaklu „Symfonia ś wiatł a”, udaliś my się w lewo od Nathan Road, w kierunku pasaż erskich terminali morskich linii mię dzynarodowych. Ł ą czy je kompleks hoteli pod wspó lną nazwą „Marco Polo”, a poniż ej, w podziemiach, centrum handlowe „Harbor City”.
Od strony promenady Kowloon jest jej gł ó wne wejś cie. Jest to dł uga galeria, w któ rej dominują jaskrawoczerwone i zł ote kolory. Z sufitu zwisają ogromne chiń skie lampiony i kiś cie ś wietlistych ż aró wek.
Samo centrum handlowe to system szerokich, rozgał ę zionych korytarzy, po obu stronach któ rych znajdują się sklepy najbardziej znanych firm.
W tym labiryncie ł atwo się zgubić , co z powodzeniem zrobiliś my w poszukiwaniu wyjś cia. Gdy znaleź liś my się na zewną trz, na bulwarze z wysokimi palmami splecionymi ze skupiskami ś wietlistych wielokolorowych ż aró wek, skierowaliś my się w stronę metra na Nathan Road, mijają c jeszcze trzy ulice ró wnoległ e do gł ó wnej, ró wnież wypeł nione sklepami i ozdobione morzem kolorowe lampiony.
Mimo pó ź nej pory ż ycie na Zł otej Mili toczył o się peł ną parą . Oś lepiają cy i ogł uszają cy Nathan Road. nadal pracował w tym samym rytmie.
Ocean Park - drugi cud
Z wiadomoś ci - „5.
Na odbudowę Ocean Park w Hongkongu planuje się przeznaczyć.5 miliardó w dolaró w hongkoń skich. Po remoncie stanie się jednym z najwspanialszych parkó w rozrywki na ś wiecie. Prace zostaną zakoń czone do 2010 roku, do tego czasu planowane jest podwojenie liczby rozrywek. Zarzą dca parku stwierdził , ż e celem ekspansji nie jest konkurowanie z Disneylandem. Te kompleksy rozrywkowe mają inny cel i wzajemnie się uzupeł niają ”.
Disneyland został otwarty na począ tku wrześ nia 2005 roku, rok przed terminem. Zbudowany zgodnie z mię dzynarodowymi standardami dla takich parkó w, jest ró wnież oparty na zasadach Feng Shui, podobnie jak wię kszoś ć firm w Hongkongu.
Ocean Park jest najlepszym przykł adem tego, jak w Hongkongu robi się coś wielkiego.
Nawet teraz, przed odbudową , Ocean Park jest ró wnież jednym z najwię kszych parkó w tematycznych na ś wiecie, a biorą c pod uwagę , ż e opró cz gł ó wnego tematu nazwy, park w Hongkongu ma fragment historii i tradycji Chin, jeden z rodzaju. Z dworca autobusowego w obszarze Centralnym oraz ze stacji metra Admiralicja autobusy ekspresowe odjeż dż ają bezpoś rednio pod gł ó wne wejś cie, a opł ata za przejazd obejmuje koszt biletu do parku.
Po pokonaniu korkó w na gł ó wnych ulicach Hongkongu autobus skrę ca w prawo i wjeż dż a do tunelu Aberdeen, któ ry przecina pasmo gó rskie w centrum wyspy i zjeż dż a po przeciwnej stronie.
Miejsce przy wejś ciu do tunelu nazywa się Doliną Szczę ś cia i sł ynie z tego, ż e znajduje się tu gigantyczny hipodrom. Chiń czycy są uważ ani za hazardzistó w i doś ć trudno się tu dostać podczas wyś cigó w. Na jeden taki dzień postawionych jest do czterdziestu tysię cy zakł adó w.
Tutaj zwiedzają cych czeka niespodzianka - dla niektó rych to ż art, dla niektó rych nie.
Gdy udajesz się do wyjś cia przez prastary las, zza drzew nagle wył ania się dinozaur. On oczywiś cie nie jest prawdziwy, ale nieoczekiwanoś ć jego pojawienia się , para z ust, dzikie wycie i tym podobne mogą przestraszyć nie tylko dzieci.
Tu na dole, obok Domu Dinozauró w, znajduje się bardzo interesują cy Dom Motyli. Wykonany jest z grubej siateczki, a wewną trz, mię dzy drzewami, powiewają tropikalne motyle o niespotykanej urodzie.
W pobliż u znajduje się ten sam typ „Domu Egzotycznych Ptakó w”, a dalej ś cież ka, idą c pod gó rę , prowadzi do mał ego zoo.
Na gó rny poziom moż na dostać się kolejką linową . Istnieją dwie ró wnoległ e linie z cią gł ym ruchem wagonó w. Podejś cie jest doś ć strome, ale rekompensuje to wspaniał y widok na Morze Poł udniowochiń skie z licznymi zielonymi wyspami, któ re z daleka wydają się niezamieszkane.
Po podniesieniu się na szczyt i okrą ż eniu szczytu gó ry przyczepa zaczyna schodzić , ale nie na dł ugo, i wkró tce dociera do gó rnej stacji.
Tutaj Ocean Park Tower od razu rzuca się w oczy. Jest to wysoka rura, na któ rą nakł ada się przeszklony szeroki pierś cień tarasu widokowego. Podchodzą c bliż ej i widzą c dł ugą kolejkę , postanowiliś my nie zatrzymywać się tutaj. Ile osó b moż e jednocześ nie podnieś ć windę ? Moż esz wię c stracić duż o czasu. A przed nami jeszcze wiele ciekawych rzeczy.
Ale nagle ogromna konstrukcja tarasu widokowego zaczę ł a powoli opadać , przesuwają c się po pniu wież y i jednocześ nie obracają c się wokó ł wł asnej osi.
Cał a kolejka prawie w peł ni zmieś cił a się w tym przypominają cym latają cy spodek kokpicie pokł adu obserwacyjnego. I natychmiast zaczę ł a się wspinać.
Widoki, któ re rozpoś cierał y się przed nami, gdy się wspinaliś my, był y jeszcze bardziej zapierają ce dech w piersiach niż te z kolejki linowej.
Obró t konstrukcji wokó ł wł asnej osi pozwolił zobaczyć nie tylko morze z wyspami, ale takż e cał ą poł udniową czę ś ć wyspy Hongkong – zielone lasy, mał e wioski rybackie, ukryte w zieleni miasteczka i wille. Po pię ciu minutach stania na szczycie, „Latają cy Spodek” zaczą ł opadać , dają c nam moż liwoś ć ponownego podziwiania wspaniał ych panoram.
Kolejną atrakcją jest delfinarium, gdzie co godzinę odbywają się przedstawienia z udział em tych zwierzą t.
Schodzą c po ł ań cuchu kilku schodó w ruchomych o ł ą cznej dł ugoś ci 225 metró w, trafiamy do zupeł nie innej czę ś ci parku, któ ra nazywa się „Tysią cletnią Historią Chin”.
Odtworzono tu w peł nym rozmiarze pał ace cesarzy chiń skich minionych stuleci oraz budynki najsł ynniejszych klasztoró w buddyjskich. Są też mał e chiń skie restauracje, z któ rych wiele przygotowuje dania wedł ug starych przepisó w.
Ponadto w tym samym rogu parku znajduje się japoń ski ogró d skalny oraz budynek z duż ymi akwariami oprawionymi jak w galerię sztuki. Wszystko to na tle niezwykł ego poł ą czenia zielonych i ró ż owych drzew oraz turkusowego morza. W tym czasie odbywał o się tu przedstawienie folklorystyczne. Tancerz w dł ugiej czerwonej szacie przebiegł przez scenę . Czasami robiono to z muzyką . Zgromadzona lokalna publicznoś ć zareagował a gwał townie, wyraż ają c swoją radoś ć.
Po zakoń czeniu tań ca artysta zaczą ł rzucać w tł um czerwonymi papierowymi torbami. Widzowie rzucili się , aby je podnieś ć , przewracają c się nawzajem, pró bują c zł apać jak najwię cej. My też dostaliś my. Zawierał a mał ą tabliczkę czekolady. Jak się pó ź niej dowiedział em, jest to jedna z tradycji noworocznych.
Na najwyż szym poziomie zwiedziliś my akwarium z rekinami. Przedstawia korytarz w postaci przezroczystej rury, wokó ł któ rej jest woda. Kiedy wokó ł ciebie igrają rekiny - iz gó ry, z doł u iz boku, staje się to trochę niewygodne.
Kolejnym obiektem jest akwarium. Jest tak zaaranż owany. Na ś rodku sali znajduje się szklany cylinder wypeł niony wodą , w któ rym pł ywają ró ż norodne ryby. Wokó ł akwarium rozcią ga się szeroka rampa, opadają ca spiralnie w dó ł , tak ż e na koń cu ś cież ki jesteś na poziomie dna cylindra. Moż esz wię c stopniowo przyglą dać się rybom ż yją cym na ró ż nych gł ę bokoś ciach.
W Ocean Parku spę dziliś my prawie cał y dzień , ale nie byliś my w stanie zobaczyć wszystkich jego atrakcji. „Wodny Ś wiat” – rafa atolu, teatr oceaniczny, „Ś wiat Przygó d” – coś na kształ t wesoł ego miasteczka i atrakcja „Tajemnica zaginionej ś wią tyni” pozostał a do nastę pnego razu.
Parada noworoczna - trzeci cud
Ta parada tradycyjnie odbywa się w Hongkongu w przeddzień chiń skiego Nowego Roku Księ ż ycowego.
Spektakl jest niezwykł y – nie znajdziesz czegoś takiego na ś wiecie. W Disneylandzie są elementy brazylijskiego karnawał u i tradycyjnych wieczornych parad.
Przed każ dą grupą uczestnikó w parady stał samochó d, fantastycznie udekorowany i pokolorowany ś wiatł ami tysię cy ż aró wek i chiń skich lampionó w.
Za nim jechał mał y wó zek z nagraniem akompaniamentu muzycznego tej kolumny, a za mę ż czyzną z wó zkiem podą ż ali ubrani w kolorowe kostiumy uczestnicy parady.