Miasto Anny (Dinan)
Z Saint-Malo wybraliś my się na wycieczkę do Dinant. Miał em nadzieję , ż e spę dzimy tam cał y dzień , w koń cu doniką d. Niestety. Znowu pojechaliś my szybko, na pó ł dnia. To nie wystarczy, ż eby wę drować po mieś cie, po sklepach i siedzieć w kawiarni-restauracji, jedzą c bretoń skie naleś niki.
Dinan to mał e miasteczko. Najciekawsze jest oczywiś cie wewną trz ś redniowiecznych muró w i obok nich. Prawie w cał oś ci zachował y się mury, 14 baszt i bram.
Nazwa miasta skł ada się z dwó ch celtyckich sł ó w oznaczają cych „wzgó rze, miasto” (nawiasem mó wią c, ten sam rdzeń oznacza Londyn) i „Anna” (bogini-obroń czyni ż ywych i umarł ych wś ró d Celtó w), bardzo szanowany w Bretanii. Oznacza to, ż e Dinan to miasto Anny.
Miasto na wysokim brzegu Rance (wpadają cego do kanał u La Manche w Saint-Malo) powstał o w miejscu, w któ rym znajdował się bró d.
To miejsce był o skrzyż owaniem drogi lą dowej się gają cej czasó w rzymskich przez ten bró d (obecnie droga Caen-Brest) i drogi wodnej z Francji do morza i z powrotem wzdł uż Rance (Bretania nie był a czę ś cią kró lestwa francuskiego do 16 wieku). stulecie). Ponadto miejsce to uważ ane jest za miejsce spotkania Rance „morskiego” z Rancem „rzecznym”, czyli do tego miejsca w gó rę rzeki pł ynę ł y statki morskie, gdzie przeł adowywano towary, dla któ rych wybudowano port, a nastę pnie pojawił się rynek.
W IX wieku mnisi postanawiają osiedlić się w tym brodzie, aby leczyć przechodnió w i dać im schronienie podczas wę dró wki. Najstarsza czę ś ć Dinan znajdował a się na dole, nad rzeką i brodem. W tym samym czasie, w dole rzeki, panowie feudał owie, któ rzy posiadali tu ziemię , budowali swoją fortecę . Drewniana warownia miał a chronić przed atakami Sasó w i Normanó w.
W XI wieku zał oż ono tu klasztor benedyktynó w. Od tego czasu bierze się pod uwagę oficjalną historię Dinan. Nastę pnie zbudowano most.
Mnisi otrzymali zapł atę za przekroczenie rzeki na tym moś cie. W 1065 Wilhelm Bastard schwytał i spalił osadę , jak mó wi jedna scena na dywanie w Bayeux. Nastę pnie na wzgó rzu poł oż ono kamienny zamek, a mieszkań cy zaczę li się przenosić , by ż yć na wzgó rzu.
scena z dywanu w Bayeux (jeden z wł adcó w Dinan przekazuje klucze do miasta do Wilhelma)
Jeden z lokalnych lordó w Rivalon the Red, czł onek wypraw krzyż owych, przysią gł , ż e jeś li wró ci do domu, poł oż y fundamenty pod koś ció ł . Po powrocie dotrzymał sł owa i poł oż ył podwaliny pod obecną Katedrę Zbawiciela (XII wiek).
Katedra Zbawiciela
W XIII wieku, za czasó w Jana I, Dinan stał się miastem ksią ż ę cym, jedną z ulubionych rezydencji ksią ż ą t. Wchodzi w linię umocnień w pobliż u granicy. Tu bije się monety, zbierają się Stany Generalne (parlament) Bretanii.
Ksią ż ę zleca budowę muró w fortecznych, któ rych dł ugoś ć wynosi dziś okoł o 3 kilometró w. Mury pokazał y swoją sił ę podczas wojny o sukcesję bretoń ską mię dzy Blois a Montfort (wspieraną przez Francuzó w i Anglikó w), spadkobiercó w bretoń skiego księ cia Artura II.
Oblę ż onego Dinant w tym czasie bronił Bertrand Du Guesclin. (Wspomniał em o nim, gdy mó wił em o Mont Saint-Michel, gdzie znajdował się jego dom. Jego pierwsza ż ona pochodził a z Dinan, a takż e był a jasnowidzem. Jest uważ any za znaczą cą postać w wojnie stuletniej. ) Rozejm powstał , brat Du Guesclin wyszedł poza mury, a Brytyjczycy go zabili. Na rynku odbył się pojedynek mię dzy bratem zamordowanego Bertrandem a Canterbury, w któ rym Bertrand wygrał . Po tym, jak mó wią , zszokowani szlachtą Bertranda podczas pojedynku, Brytyjczycy znieś li oblę ż enie i opuś cili miasto. Wię c Du Guesclin wygrał jedno ze swoich zwycię stw.
Dziś dawny rynek nosi imię Du Guesclin (od począ tku XX wieku stoi tam pomnik).
Pomnik Du Guesclina
Du Guesclin był zwolennikiem Bloisa i Francuzó w w wojnie o sukcesję bretoń ską . Ich armia został a pokonana, Blois zginą ł . Montfort zostaje nowym księ ciem Bretanii, a Du Guesclin odchodzi, by sł uż yć francuskiemu kró lowi. Po jego ś mierci jego ciał o został o pochowane w kró lewskim grobowcu Saint-Denis w Paryż u, uznają c jego zasł ugi dla kró lestwa (dwie kolejne czę ś ci konstabla są pochowane w innych miejscach zwią zanych z jego kampaniami wojennymi). A w pó ł nocnym transepcie katedry Zbawiciela w Dinant znajduje się serce sł ynnego konstabla Francji. Istnieje legenda, ż e pochowano tam ró wnież serce jego pierwszej ż ony, a po ś mierci ich dwa serca poł ą czył y się .
Pod koniec XV wieku, podczas wojen mię dzy Bretanią a Francją , Dinan był kilkakrotnie oblegany przez wojska francuskie.
Ostatni ksią ż ę bretoń ski Franciszek II bezskutecznie bronił swego księ stwa. Musiał szukać sojusznikó w w cał ej Europie, oferują c có rkę każ demu, kto zgodzi się przemó wić po jego stronie. Tak wię c Anna został a oblubienicą kilku europejskich wł adcó w. Skutkiem poraż ki księ cia z francuskimi są siadami był a umowa mał ż eń ska jego mł odej có rki z przeniesieniem Bretanii do korony francuskiej (kró l był takż e dzieckiem). Zgodnie z warunkami kontraktu mał ż eń skiego, w przypadku ś mierci kró la przed jego ż oną , musiał a ponownie wyjś ć za mą ż za jego nastę pcę , aby księ stwo nie odł ą czył o się od Francji. Po ś mierci pierwszego mę ż a Anna natychmiast wyjeż dż a do Bretanii. Jego nastę pca ze wzglę du na Annę i Bretanię rozwodzi się z ż oną . Rok pó ź niej poś lubia nowego kró la. Ale zawierają c drugie mał ż eń stwo, nalegał a na wył ą czne rzą dy Bretanii.
Witraż przedstawiają cy przybycie Anny do Dinant w Saint-Malo
Pod jej rzą dami Bretania, któ ra pozostał a niezależ na, i ukochany przez nią Dinant, prosperował y. Anna nazwał a miasto „kluczem do sztatuł ka” (Bretania). W tym czasie w mieś cie zał oż ono koś ció ł ś w. >
Có rka Anny z drugiego mał ż eń stwa, Claude (ż ona Franciszka I), na zawsze przekazuje Bretanię koronie francuskiej. W „wdzię cznoś ci” jej imieniem nazwano odmianę ś liwki „renklod”. Ale Bretania zachowuje w tym czasie pewną suwerennoś ć . Przyczynia się to do dalszego dobrobytu miasta. Handel się rozwija, buduje się domy. Zachował y się domy z muru pruskiego i renesansowe dwory.
Podczas wojen religijnych wł adcy Dinan sprzeciwiali się kró lowi francuskiemu. Ale mieszczanie zdecydowali się poprzeć Henryka IV, a nie Guises.
Dlatego Dinan unikną ł zniszczenia, jego mieszkań cy nie uciekli, jak to miał o miejsce w innych miejscach. To prawda, ż e twierdza od tego czasu staje się bezuż yteczna, przez dł ugi czas był a opuszczona.
Przed rewolucją w mieś cie był o kilka opactw, znajdował się tam pał ac biskupa Saint-Malo. W czasie rewolucji został y zrujnowane. Benedyktyn stał się pó ź niej szkoł ą . Studiowali tam Chateaubriand, Surcouf, Pavi i inni.
W XIX wieku pojawił się sł ynny wiadukt (wcześ niej jedynym sposobem na przekroczenie Rance był jedyny kamienny ś redniowieczny most, któ ry nadal istnieje w pobliż u portu). Jednak jego budowa doprowadził a do spustoszenia niegdyś kwitną cego obszaru rzemieś lnikó w, prowadzą cego od portu do miasta. Dalej znajduje się ró wnież dworzec kolejowy.
Wiadukt
Na począ tku XX wieku na pó ł nocy starego miasta wybuchł poż ar. Podczas II wojny ś wiatowej miasto został o zbombardowane.
Dinan staje się jednym z 70 francuskich miast, któ re skorzystał y ze wsparcia pań stwa dla dziedzictwa kulturowego.
Przewodnik po Dinan zaleca rozpoczę cie zwiedzania miasta od portu i starego mostu (na pó ł nocny wschó d od miasta). Myś lę , ż e ma to sens, bo wszyscy przyjeż dż ają cy od wiekó w goś cie wznieś li się tą ś cież ką z portu do miasta na prawie 80-metrową wysokoś ć . Tak, a zdję cie od doł u do gó ry bę dzie cudowne. Ale przyjechaliś my autobusem i zaczę liś my zwiedzanie miasta od zamku (poł udniowy zachó d), już na szczycie. Niestety nie widział em tej cudownej ś cież ki z portu do miasta, ponieważ nie był em wcześ niej przygotowany do wyjazdu. Wiedział em tylko, ż e trzeba jechać do Dinan. Dlatego nie bę dę mó wił o ulicach Petit-Fort i Jerzual. Teraz są sklepy z pamią tkami. Jest jedną z dwó ch gł ó wnych osi miasta. Drugi przechodzi obok placu katedralnego, przecinają c go z poł udnia na pó ł noc.
Po wejś ciu tymi ulicami musisz skrę cić w lewo i iś ć wą ską uliczką do placu w pobliż u Katedry Zbawiciela. Jest to rzadki przykł ad architektury romań skiej w mieś cie. Nad wejś ciem portalu zachodniego znajdują się rzeź biarskie wizerunki lwa i byka (symbole dwó ch apostoł ó w Chrystusa), na zwierzę tach stoją kolumny ś lepych portykó w. W mał ych strzelnicach, witraż e z XIII wieku, witraż z ewangelistami z XV wieku, reszta jest nowoczesna. W jednej z kaplic znajdują się figury Matki Boskiej z XV i XVI wieku.
Kiedyś na tył ach katedry znajdował się cmentarz. Teraz to miejsce nazywa się Ogrodem Angielskim. Moż esz przez nią przejś ć do muró w twierdzy (czę ś ć wschodnia).
Katedra Zbawiciela (widok z tył u z Ogrodu Angielskiego)
W jednym z domó w na placu w pobliż u katedry urodził się Auguste Pavy, odkrywca Indochin pod koniec XIX wieku.
Studiował kulturę Khmeró w, duż o fotografował nad Mekongiem, pracował jako inż ynier ł ą cznoś ci, organizował szkoł ę dla dzieci szlachty, był wicekonsulem w Laosie, aktywnie uczestniczył w ustalaniu granic tego kraju z Syjamem i Chinami oraz utrzymywaniu pokoju w regionie. Dzię ki jego staraniom powstał o pań stwo Laos (pod wpł ywem francuskim). W wieku 37 lat otrzymał Order Legii Honorowej. Po powrocie do Francji napisał wielotomową pracę o Indochinach z pierwszymi mapami tych miejsc, wspierał innych badaczy, publikował opowieś ci kambodż ań skie, a nawet walczył w obronie sł oni. Jego pomnik znajduje się za katedrą , w Ogrodzie Angielskim.
Pomnik Auguste Pavy
Z wież y twierdzy ś w. Katarzyny na pó ł nocy widać wyraź nie stary most i port, a jeś li skrę cisz na poł udnie - wiadukt (nowy most).
widok starego portu z wież y ś w. Katarzyny
W tym samym kierunku znajdował y się klasztory dominikań skie, benedyktyń skie i nieco z boku klasztor Klarysek. Ta (wschodnia) czę ś ć muró w fortecznych nazywana jest deptakiem księ ż nej Anny, z dwiema wież ami wisi nad doliną Rance na wysokoś ci 30 metró w i cią gnie się do baszty zamku w poł udniowo-zachodniej czę ś ci miasta .
Zamek (w któ rym mieś ci się muzeum) ma rzadki owalny kształ t dwó ch poł ą czonych wież . Donż on został zbudowany za Jana IV w XIV wieku. W pobliż u znajduje się brama Straż nicy. Dawny przekop pod basztą nazywa się teraz Diabelskim Ogrodem (zachodnia czę ś ć muró w). A obok jest dawny rynek, skł adają cy się z dwó ch czę ś ci o ró ż nych nazwach: Du Guesclin (z pomnikiem konstabla) i Pola. W czasie rewolucji był a tu gilotyna, a teraz jest parking.
zamkowy donż on
Z Place du Guesclin, ulicami Ś w. Klary i Wież y Zegarowej, moż esz wró cić na plac przed katedrą .
Z tego ostatniego moż na przejś ć przez bramę do Wież y Zegarowej. Został zbudowany w XV wieku w centrum miasta. Przed rewolucją znajdował się w nim ratusz. A dzwon został przelany pienię dzmi kró lowej Anny i nadal dzwoni.
Wież a zegarowa i ulica
Idą c dalej ulicą Clock Street z poł udnia na pó ł noc, moż esz dotrzeć do skrzyż owaniaportu (nazwa „rynku”). Na ulicach wokó ł skrzyż owania znajduje się dziś wiele domó w z muru pruskiego z nawisają cymi podł ogami. Pod gzymsami znajdują się zadaszone galerie, dzię ki któ rym Dinan nazywany jest „miastem portykó w”. Niedaleko skrzyż owania znajduje się renesansowa rezydencja Beaumanoir, któ ra niegdyś był a klasztorem.
domy z zadaszonymi galeriami na skrzyż owaniu L'apport
Na pó ł nocy miasta, w pobliż u koś cioł a ś w. Malo, znajdował się niegdyś zamek barona. Udają c się na krucjatę , zł oż ył po powrocie ś lub, ż e zał oż y klasztor.
Na miejscu jego posiadł oś ci przed rewolucją istniał klasztor franciszkanó w. Potem był a uczelnia (plac Cordelier). Rezydencja Plouer zwią zana z Ligą znajduje się na High Street.
Koś ció ł ś w. Malo (widok z tył u, z Cordelier College)
Po rewolucji praktycznie nic nie został o w koś ciele Saint-Malo. Witraż e pochodzą z XIX wieku i opowiadają historię Dinan. Ciekawa miska z wodą ś wię coną , w któ rej woda rozbija demona.
Co dwa lata w mieś cie odbywa się ś redniowieczny festiwal muró w obronnych. Kolejna pod koniec lipca 2016
