Кантабрия - край изумительно-красивых гор и живописного морского побережья
Переезжаем в Кантабрию – одну из северных провинций Испании, в которой на площади 5321 кв. км проживает около 560 тысяч человек. Здесь необычайные пейзажи завораживают своей нереальностью. Пик Трёх морей, расположенный в Кантабрии, обладает любопытным свойством: вода, стекающая отсюда, может с одинаковой вероятностью попасть в Атлантический океан по реке Дуэро, в Кантабрийское море по реке Нанса или в Средиземное море по реке Эбро. Прибрежная зона изобилует красивейшими бухтами и живописными заливами, песчаными дюнами и романтическими рыболовецкими посёлками, отделенными друг от друга зелёными долинами и холмами.
Таким встретил нас город Сантандер – столица Кантабрии, который называют «Невестой моря». Город, расположенный на берегу Бискайского залива (Кантабрийского моря) вокруг одноимённой бухты, представляет собой крупный торговый порт с населением 200 тыс. человек. Сантандер знаменит своими прекрасными 12 городскими пляжами и чудесными прибрежными парками. Модным курортом он стал благодаря испанской королевской семье, которая приезжает сюда на отдых, высоко оценивая его замечательную природу и восхитительные пляжи.
Мы останавливаемся возле Садов Переды - небольшого парка, названного в честь испанского писателя Хосе Мариа де Переда. Общая его площадь составляет 24 тыс. кв. м. Земля для этого красивейшего общественного места была отвоевана у моря, и первоначально здесь располагался портовый причал. Торжественное открытие парка состоялось в 1905 году. Если судить по разнообразию растений, произрастающих здесь, то парк Переды по праву можно назвать ботаническим садом. Тут имеются дубы, магнолии, пальмы, сосны, индийские каштаны, липы, самшит и яблони. В центре парка находится красивый памятник Переде, представляющий собой бронзовую фигуру писателя на каменном пьедестале, по кругу которого изображены сцены из его самых известных произведений.
Это город с древней историей и архитектурой: первые упоминания о нём встречаются в римских хрониках 196 г. до н. э. По легенде, своё название Сантандер получил в честь Святого Эмитерия - римского легионера, принявшего христианство и казненного за свою веру боевыми «товарищами». Сантандер, хотя и город с богатой историей, но после катастрофического пожара в 1941 году, который нанёс заметные увечья сохранившемуся со средневековья центру города, весь центр города был перестроен в так называемом неоклассическом стиле. Районы Сантандера тянутся один за другим вдоль побережья.
После Садов Переды продолжаем знакомство со столицей Кантабрии, в котором имеется множество интереснейших исторических и культурных достопримечательностей, в том числе кафедральный собор Успенской Богоматери, королевский дворец Магдалена, монастырь Святого Торибио де Лиебана, дворцы Гауди и Собрелано, замок Аргюесо и множество других памятников истории и архитектуры. Знакомимся и любуемся Кафедральным собором Сантандера (Собор Успения Пресвятой Девы Марии). История собора начинается с IX века, когда на холме Соморростро было построено аббатство Святых Тел, в церковь которого перенесли мощи святых Эметерия и Селедония, католических мучеников, по легенде погибших за свою веру во времена гонений Диоклетиана. Начало строительства нижней церкви датируется XII веком. В 1131 году аббатская церковь получила статус коллегиальной, а после того, как король Альфонсо VIII даровал Сантандеру фуэрос (1187 год), начались работы по реконструкции церкви. В конце XIX - середине XX века собор неоднократно разрушался: сначала от взрыва динамита на борту корабля Кабо Мачичако (1983 г. ), затем от пожара 1941 года, когда храм так сильно пострадал, что его восстанавливали почти десять лет - с 1942 по 1953 год.
Сантандерский собор можно разделить на верхнюю и нижнюю части и клуатр. Нижняя часть - нижняя церковь или крипта, представляющая собой трёхнефное сооружение с апсидой, размером 31 метр в длину и 18 метров в ширину. Верхняя часть - трёхнефная базилика в готическом стиле с многочисленными капеллами. Одной из достопримечательностей является портал, украшенный гербом Королевства Леона и Кастилии, считающимся одним из старейших изображений данного символа. Мне особенно запомнился клуатр - крытая обходная галерея с фонтаном в центре, в которой раньше размещался апельсиновый сад.
Но всё же основная изюминка этого города – его прибрежная неповторимая природа и мы вдоль пляжа направляемся на полуостров Ла-Магдалена, где вольготно на территории 28 га расположен Королевский дворец Магдалена, который считается жемчужиной не только города и провинции, но и всей Испании, а также Парк-де-Ла-Магдалена, являющийся не меньшей достопримечательностью.
Пройтись по такому парку, где чудесным образом смешан свежий морской воздух с неповторимым ароматом разнообразных деревьев, – одно удовольствие. Но ещё большее удовольствие – увидеть здесь плавающих в воде морских котиков, и пингвинов, которым, судя по всему, здесь, вдалеке от их родины, живётся совсем неплохо.
Помимо этого мини-зоопарка, меня заинтересовала экспозиция из трёх кораблей известного кантабрийского мореплавателя Виталя Альсара и батискафа.
Так, гуляя по роскошному парку (мини-зоопарку, морскому музею), мы подошли к Королевскому дворцу. С точки зрения архитектуры, дворец построен в стиле живописной эклектики. В нём гармонично сочетаются черты английской (характерная форма окон и множество печных труб) и французской (ассиметричный фасад, оформление парадной лестницы) архитектуры с типичной архитектурой нагорья. Взять хотя бы оформление главного входа, расположенного на южном фасаде здания и фланкированного двумя башнями. Он был построен в 1913 году при короле Альфонсо XIII в качестве летней резиденции.
Среди других парков и садов можно назвать Сады Пикио, расположенные в туристическом районе Эль-Сардинеро; парк Доктора Моралеса, называемый в народе «Коровьим парком», так как на его территории стоит памятник корове; парк Гонсалеса-Месонеса, носящего имя одного из мэров Сантандера. 11 мая 2007 года был открыт парк Атлантико-де-лас-Льямас, расположенный за Дворцом спорта. Примечательно, что вход во все музеи города бесплатный. Основные из них – Музей древней истории и археологии, Морской музей, Музей изящных искусств, Этнографический музей Веларде.
Обращает на себя внимание большая площадь Портикада, на которой находится Национальный банк. Её украшает памятник Педро Веларде – национального героя, капитана артиллерии, одного из руководителей восстания жителей Мадрида против оккупации города войсками французского императора Наполеона Бонапарта. По праздникам здесь проходят военные парады.
Описать словами город Сантандер очень сложно, его надо видеть, вдыхать воздух морского бриза, завтракать на веранде отеля, радоваться зелени и солнцу. Здесь прекрасно всё, от архитектуры до пляжей, от морского бриза до сказочного испанского заката. Недалеко от Сантандера в окружении отрогов Кантабрийских гор разместился второй по величине город Кантабрии - Торрелавега. Он известен ежегодным красочным фестивалем Святой Девы Гранде, посвящённым покровительнице города, который проводится в середине августа. Также здесь сохранились дворцы и особняки XVII-XIX веков. А наша группа остановилась переночевать в местном отеле “Celuisma Torrelavega”****, чтобы с утра пораньше утром продолжить своё путешествие по Кантабрии. Отель очень хороший, расположен в хорошем месте, прямо с отеля есть вход в отличный супермаркет, в котором есть буквально всё.
Посещаем крохотный морской курорт Комильяс (с населением всего 2462 человек – 2010 г. ), известный своими зданиями в стиле модерн конца XIX века, которые были построены по заказу маркиза Антонио Лопеса. Заработав на Кубе огромные деньги, маркиз не забывал о своей малой родине. Он пригласил в Комильяс известных каталонских модернистов. Прекрасный дворец в неоготическом стиле и семейную усыпальницу возводит Жоан Марторель, здание Папского Университета строит Луис Доменеч и Монтанер.
Здесь находится одно из самых известных архитектурных сооружений каталонского архитектора Антонио Гауди - особняк Эль-Каприччо. Здание имеет сказочный вид: в нём смешались неоготический стиль и элементы восточного орнамента "арабеска". Особняк облицован кирпичом и разноцветной керамической плиткой с изображением ярко-жёлтых подсолнухов. Сейчас здесь размещается ресторан.
Также в Комильясе интересен дворец Собрельяно, выполненный в неоготическом стиле. Рядом - Пантеон Маркизов Комильяса, этот титул, придуманный королём Альфонсо XII в 1878 году, носило с тех пор всего 4 человека.
Ещё одна достопримечательность города – фонтан Три трубы (Луис Доменеч и Монтанер).
Практически с любой точки города хорошо виден комплекс Папского Университета, вся территория которого расположена на вершине холма и окружена ухоженным регулярным садом с платанами, пальмами и магнолиями. Университет изначально должен был быть школой для детей из бедных семей и стать их надеждой на достойную жизнь. Однако, под влиянием католической церкви и наследника нового Маркиза Комильяс, Клаудио Лопес Бру, был построен Папский Университет.
Вдоль городского побережья простирается отличный песчаный пляж, где можно прекрасно отдохнуть. Этот маленький милый городок поразил меня обилием значимых объектов на такой небольшой территории, которых хватило бы и на большой город.
Северо-западнее Торрелавеги (в 25 км западнее Сантандера) в нескольких километрах от побережья находится город Сантильяна-дель-Мар. Нередко его именуют "городом трёх заблуждений", ведь дословный перевод названия не соответствует действительности: он никогда не был священным ("санто"), равнинным ("льяна") и никогда не располагался на берегу моря ("мар"). Название города происходит от имени Святой Хулианы, чьи останки покоятся в сохранившейся до наших дней романской церкви, основанной августинскими монахами в XII веке. Церковь Санта-Хулиана считается одной из самых больших романских церквей на всём Бискайском побережье.
В этой коллегиальной церкви наше внимание в первую очередь привлёк расписной алтарь XVII века, резной южный портал, а также гробница Святой Хулианы времен раннего Средневековья. Галереи внутреннего двора Коллегиаты украшены сценами на библейские сюжеты.
В окрестностях церкви на мощёных улочках стоят дома зажиточных семей XVII века, выполненные в стиле ренессанс и барокко, с деревянными галереями, коваными балконами и родовыми гербами на каменных фасадах. В городке сохранилось немало зданий XV-XVII веков, выполненных из золотистого камня.
Сантильана-дель-Мар привлекает к себе прежде всего своей средневековой атмосферой. Здесь словно бы остановилось время - мощёные булыжником улицы, двухэтажные домики с балконами, утопающими в цветах или со свисающими зелёными растениями-шарами.
Обойти историческую часть городка при желании можно за полчаса, но редко кому удается это сделать быстрее, чем за полдня. В маленьком городке, насчитывающем чуть более 4 тысяч жителей, множество сувенирных лавчонок, торгующих ремесленными изделиями и местными яствами. Кто-то рассматривает витрины, другие подолгу выбирают в лавках местные сыры, колбасы и сладости, смакуют в ресторанчике настоящий сидр или проводят фотосессию на фоне многочисленных достопримечательностей. А ими крохотный посёлок просто перенасыщен.
В одном из уютных ресторанов нас ждал сытный обед, чему мы обрадовались, так как осматривать чудный городок нам мешал противный дождь.
Небольшими дворцами XIV-XVII веков в стилях готики и ренессанса окружена площадь Рамона Пелайо. В одном из них, обставленном старинной мебелью, располагается элитная гостиница - Parador National Gil Blas.
Один из музеев Сантильяны пользуется особой популярностью у туристов. Почти все они непременно фотографируются возле его входа, но ознакомиться с экспозицией решаются немногие. В Музее пыток не только рассказывается история инквизиции, но и представлены многочисленные орудия для пыток и казни подследственных. Некоторые из экспонатов представлены в оригиналах, собранных со всей Европы, другие – в скрупулезно воспроизведенных копиях. Редкий посетитель не покидает этот музей смертельно побледневшим. Для тех, кто размечтается испытать один из представленных жутких аппаратов на своей тёще, на стене висит предупреждающая табличка: экспонаты не продаются.
В отреставрированном монастыре Регина Коэли возле маленького, но живописного парка Револьго, размещен Епархиальный музей с собранием полихромной скульптуры, привезенной сюда из окрестных приходских церквей. Самый удивительный экспонат музея - коллекция изображений Святого Рока, демонстрирующего свои израненные ноги.
Главную площадь Пласа Майор украшает микро-дворец, который теперь стал отелем под «скромным» названием Real. Он был построен в XIX веке на самом высоком холме города для размещения придворных, сопровождавших королевскую семью на отдыхе.
Славится Сантильяна и своим зоопарком, разместившемся в ботаническом саду. Он появился в городке в 1977 году. Основателями стали Хосе Игнасио Пардо и его жена Марибель Ангуло, до сих пор являющиеся его владельцами.
Княжество Астурия - непокоренный край крестьян, рыбаков и шахтёров
Мы въезжаем в Астурию, или Астурийское княжество – суровый север Испании, в котором на территории 1.604 кв. км проживает около 1.1 млн. человек. Именуется княжеством по причине возможности наследования престола Испании принцем Астурийским. Основные туристы в Астурии – сами испанцы, иностранцев – ничтожный процент. Как раньше Астурию оберегали от мавров, так теперь эту часть страны, которую принято называть «Зелёная Испания», испанцы оберегают от туристов, оставляя для себя, любимых.
В I веке до нашей эры, после длительного сопротивления, земли древних астурийцев были завоёваны римлянами. Астурия вместе с частью Галисии была выделена в отдельную провинцию Римской империи. После прихода арабов в VIII веке на полуостров, только на севере, в горах Астурии, сохранилось небольшое Вестготское королевство. Именно с территории Астурии началась эпоха Реконкисты - освобождение Испании от мусульманского порабощения.
В Астурии находится одна известная святыня. Расположена она в небольшой деревушке (проживает в ней всего 58 человек), название которой прекрасно знакомо каждому жителю этой испанской провинции - Ковадонга. В 722 году возле скрытой в горах деревушке Ковадонги против войск эмира Кордовы выступил отряд в триста человек под предводительством легендарного вождя дона Пелайо, будущего основателя королевства Астурия. Заманив арабов в ловушку, отряд Пелайо разгромил их в узкой горной седловине. Победа Пелайо и его союзников в этой битве положила начало Реконкисте, благодаря которой Испания избавилась от иностранного влияния, а Астурия осталась в многовековой летописи Испании единственным непокоренным регионом. В течение двух веков Астурия была независимым княжеством. В X веке было образовано новое королевство Леон. Под этим именем оно существовало, пока не вошло в Королевство Кастилия в 1230 году, когда Фердинанд III Кастильский стал единым королём обоих королевств. Наследник испанской короны носит титул принца Астурийского.
На просторной площади Ковадонги в 1964 году был установлен памятник легендарному военачальнику и первому королю Астурии дону Пелайо.
Он стоит напротив входа в базилику Санта Марии Ковадонги, построенной в начале XX века. Идея её создания, которую между 1877 и 1901 годами воплотил в жизнь архитектор Федерико Апариси, принадлежит Роберту Фрасинелли. Базилика относится к неоромантическому стилю и полностью построена из розового известняка.
Рядом находится главная площадь Ковадонги, где распложены административные здания, отель и сувенирные магазины.
Основным местом паломничества и самой посещаемой туристами достопримечательностью в Астурии является священный алтарь Девы Кавадонги. Часовня с изображением девы и останками Пелайо находится в пещере Santa Cueva на отвесной скале. Извилистая дорожка, ведущая к ней, всегда заполнена группами паломников и туристов. Само название «Ковадонга» происходит от латинских слов Cova Domenica, что значит Грот Богородицы. Находится грот в пяти минутах ходьбы от базилики. Эта обычная, на первый взгляд пещера, к которой ведёт длинный просторный коридор, и есть одна из главных святынь Астурии и важнейший духовный и религиозный центр. В годы правления испанского короля Альфонсо X Мудрого останки дона Пелайо перенесли в Святую Пещеру Ковадонги и захоронили рядом с алтарем святой Девы Марии. В конце XVIII века на камне в гробнице Пелайо выбили следующую эпитафию: "Здесь лежит святой король Пелайо, который в этой чудесной пещере начал реставрацию Испании. Умер в 737 году, похоронен вместе с женой и сестрой".
Первый король Астрии Пелайо родился около 690 года. В возрасте двадцати лет он уже сражался с маврами в войске короля вестготов Родериха. После того, как вестготская армия была разгромлена, а сам Родерих убит, Пелайо вместе с небольшим отрядом отступил в горы. Считается, что укрывался он в этой самой пещере. Здесь же произошло явление Богородицы Пелайо. Она предсказала ему победу в решающей битве с захватчиками, которые численностью и вооружением многократно превосходили его бойцов. Предсказание Девы Марии сбылось. Битва при Ковадонге была выиграна. Господству мавров на севере Испании был положен конец. Сам же Пелайо взошёл на престол и правил Астурией на протяжении почти двух десятилетий. За это время границы его королевства расширились, включив на востоке земли басков, а на западе - территорию Галисии.
22 июля 1918 года в честь 1200-й годовщины Ковадонгской битвы на территории трёх регионов был образован Национальный парк горы Ковадонга, который стал первым национальным парком Испании. После его расширения в 1995 году получил название Национальный парк Пикос-де-Еуропа.
Это очень красивое и шумное место: неудержимым потоком с неимоверным грохотом из-под скалы, где находится Грот Богородицы, в окружении вечнозелёных гор, несётся вода.
В астурийской части парка находятся знаменитые Ковадонгские озёра, которые являются общим названием для озёр Энол и Эрсина. Серпантин узкой дороги поднимается прямо в горы и заканчивается у берегов озёр. Отсюда можно совершить оздоровительную прогулку по зелёным лугам, тянущимся вдоль изумрудных вод.
Поток, падающий с гор, несёт свои чистые воды в реку, которая питает своей живительной водой зелёные луга, которые не бледнеют даже зимой. Климат Астурии сильно отличается от климата южной части страны и больше характерен для стран Северной Европы. Лето здесь обычно относительно прохладное, а зима мягкая. Самым тёплым месяцем является август, когда средняя температура поднимается до 18°С, а самый холодный месяц - январь со средней температурой 8°С. Близость Атлантического океана вызывает частые дожди, в том числе лёгкий прозрачный «орбайу», и в год здесь выпадает до 1800 мм, что мы, путешествуя по северным провинциям Испании, ощущали ежедневно.
Овьедо – столица Астурийского княжества
Приезжаем на экскурсию в Овьедо - административный центр автономного сообщества Астурия - крупный торговый и промышленный город с населением около 230 тысяч человек.
Легенда относит основание города к 761 году, когда два монаха - Максимо и Фроместанус - построили в удобном месте у подножия гор маленькую церковь, посвященную святому Винсенту. Однако археологические раскопки показывают, что достаточно крупные поселения людей на этом месте существовали уже во времена Древнего Рима. Известен как истинный заповедник дороманской архитектуры VIII-IX веков. До сегодняшних дней в Овьедо и его окрестностях сохранилось 14 древних церквей дороманской эпохи.
Первым правителем города был Король Астурии Фруэла I Жестокий, о чём свидетельствуют построенные им дворец и церковь. Уже в период правления его сына, короля Альфонсо II Целомудренного, столица Астурии была перенесена из Правии в Овьедо, который стал местом резиденции королевского двора. Своим положением Овьедо обязан ещё и тому факту, что именно через него проходил паломнический путь к Сантьяго-де-Компостела. В это время в городе было построено множество архитектурных памятников, таких как церковь Спасителя, собор Сан-Сальвадор и Королевский Дворец, которые составляли ядро города и служили его движущей силой. После смерти короля Альфонсо III резиденция королевского двора была перенесена в город Леон, а жизнь города Овьедо была сосредоточена на религиозной сфере.
Сначала посещаем дороманские церкви на горе Наранко, которые входили в обширный дворцовый комплекс короля Рамиро I, правившего Астурией в середине IX века (летняя резиденция короля Рамиро I, в 848 году превращённая в церковь Санта-Мария-дель-Наранко, и дворцовая капелла Сан-Мигель-де-Лильо), являющиеся объектами Всемирного наследия ЮНЕСКО.
Санта-Мария-дель-Наранко имеет квадратную форму и состоит из двух этажей, связанных между собой чередой внешних лестниц. Второй этаж обрамлён аркадами и окнами. Внутри церкви на алтаре имеется латинская надпись с датой 886 год.
Церковь Сан-Мигель-де-Лильо при короле Рамиро I служила дворцовой часовней и была возведена в честь Святого Архангела Михаила. До наших дней сохранилась лишь треть первоначальной постройки.
Практически все основные достопримечательности Овьедо находятся в историческом центре города и их можно обойти пешком. Наиболее яркой достопримечательностью города является величественная средневековая площадь Альфонсо II, на которой расположен готический собор Сан-Сальвадор с монументальной колокольней - символ испанского христианства с Пантеоном астурийских королей и тремя главными реликвиями в Святой комнате: мощами святого Винсента и двумя распятиями, подаренными Альфонсо III - Крус-де-лос-Анхелес (Ангельский крест) и Крус-де-ла-Виктория (Крест победы). Первая церковь собора была построена в VIII веке, а поверх неё готический собор уже в 1348 году. В соборе Сан-Сальвадор расположены гробницы астурийских королей и величественный золочёный алтарь XVI века - шедевр эпохи поздней готики. Гордость собора - Камара-Санта - капелла и музей одновременно. В капелле хранится множество произведений астурийского искусства IX века, собиравшиеся с первых дней Реконкисты.
От Кафедрального собора к парку Сан-Франциско ведёт улица Сан Франциско, и местные жители, подчеркивая особую важность этого места, описывают его так: Кафедральный Собор - это сердце города, улица Сан Франциско - позвоночник, парк Сан Франциско - лёгкие города. Невозможно придумать более точного описания.
Вокруг них сосредоточены все основные здания и учреждения города, в непосредственной близости расположен Дворец Паласьо-Веларде (XVIII век), в котором размещён Музей изящных искусств Астурии. В его собрании находятся полотна испанских, в том числе и астурийских, художников, например, портрет Карла II работы Хуано Каррьено де Миранды. Есть несколько выдающихся образцов фламандской школы XVI века.
Также стоит обратить своё внимание на несколько площадей Овьедо, каждая со своей историей и яркой индивидуальностью. Одна из самых важных - площадь Конституции, находящаяся в старом городе. На ней располагается одно из самых главных зданий города - Мэрия. Оно воздвигнуто над одним из ворот старинной средневековой стены Симадевилья в 1622 году, в XVIII веке было расширено, а в XX веке была надстроена башня.
Но самой любимой и посещаемой горожанами можно смело назвать площадь Фонтан. И это неудивительно, на ней расположен Центральный крытый рынок, цветочный базар, блошиный и антикварный базар. Множество сувенирных магазинов привлекают большое количество туристов, а кафетерии и сидрерии (сидр – первейшее угощение), расположенные на ней, никогда не пустуют.
Город буквально изобилует достопримечательностями и домами очень красивой архитектуры, среди которых выделяются здания «колониальной» архитектуры, позаимствованной из бывших колоний в Латинской Америке. Другими не менее интересными достопримечательностями Овьедо являются дворец Де-ла-Руа на центральной площади Альфонсо II, дворцы Торено и Кампо-Саградо на площади Порлиер, а также здание университета Овьедо, основанного в 1608 году.
Овьедо - это город, в котором тысячелетняя история тесно переплетается с современностью. Одна из последних заметных архитектурных достопримечательностей - Дворец Конгрессов знаменитого испанского архитектора Сантьяго Калатрава, открытый в мае 2011 года. Эта грандиозная постройка воздвигнута на месте бывшего футбольного стадиона «Тартьер Овьедо», и занимает площадь практически в целый квартал. Дворец Конгрессов имеет многопрофильное назначение. Часть его отведена для проведения выставок и конгрессов, другая часть - это большой коммерческий центр с магазинами, бутиками, кафетериями и закусочными. Также в нём расположен отель «Айре Овьедо».
Для меня «изюминкой» города стало наличие множество скульптурных композиций из жизни разных слоёв населения, расположенных по всему городу, таких как рыбаку, молочнице на площади Траскорралес, на которой до недавних времён находился рыбный рынок, или торговкам, расположенном прямо посреди рынка.
Конечно, это далеко не полный перечень всех заметных зданий и построек Овьедо. Многое за короткое время пребывания в городе нам не довелось увидеть. Чтобы познакомиться с ними лучше, надо приехать сюда не на один день и вдоволь прогуляться по этому, хоть и небольшому, но имеющему столько всего интересного и оригинального, полного зелени, фонтанов, парков, городу.
Современный Овьедо - индустриально-аграрный город с хорошо развитой тяжёлой, химической, горнодобывающей, цементной, стекольной, пищевой, деревообрабатывающей промышленностью. В окрестностях города ведётся добыча железных и марганцевых руд, ртути, меди, вольфрама. Хорошо развито производство технологического оборудования для горнодобывающей и металлургической промышленности, оружейное производство.
Среди праздников и фестивалей в Овьедо наиболее масштабным является праздник Сан-Матео, который отмечается во второй половине сентября и длится десять дней. Во время празднования на соборной площади продаются оранжевые фигурки, слепленные из хлебного мякиша, которые считаются амулетом и защищают от бед и несчастий.
Как говорят в Овьедо, чтобы быть совершенством, ему не хватает только моря. Но тогда это был бы уже другой город.
Kantabria - kraina niesamowicie pię knych gó r i malowniczego wybrzeż a morskiego
Przenosimy się do Kantabrii, jednej z pó ł nocnych prowincji Hiszpanii, w któ rej na powierzchni 5321 mkw. km zamieszkuje ok. 560 tys. osó b. Tutaj niezwykł e krajobrazy fascynują swoją nierzeczywistoś cią . Szczyt Trzech Mó rz, poł oż ony w Kantabrii, ma ciekawą wł aś ciwoś ć : wypł ywają ca stą d woda moż e z ró wnym prawdopodobień stwem dostać się do Oceanu Atlantyckiego przez rzekę Duero, do Morza Kantabryjskiego przez rzekę Nansa lub do Morza Ś ró dziemnego przez rzekę Ebro . Strefa przybrzeż na obfituje w pię kne zatoki i malownicze zatoki, wydmy i romantyczne wioski rybackie, oddzielone od siebie zielonymi dolinami i wzgó rzami.
Tak spotkał o nas miasto Santander – stolica Kantabrii, zwana „Oblubienicą Morza”.
Miasto, poł oż one nad brzegiem Zatoki Biskajskiej (Morze Kantabryjskie) wokó ł zatoki o tej samej nazwie, jest duż ym portem handlowym z populacją.200 tysię cy osó b. Santander sł ynie z 12 pię knych plaż miejskich i wspaniał ych parkó w nadmorskich. Stał o się modnym kurortem dzię ki hiszpań skiej rodzinie kró lewskiej, któ ra przyjeż dż a tu na wakacje, doceniają c jego cudowną przyrodę i niesamowite plaż e.
Zatrzymujemy się w Ogrodach Pereda, mał ym parku nazwanym na cześ ć hiszpań skiego pisarza José Maria de Pereda. Jego ł ą czna powierzchnia to 24 tysią ce metró w kwadratowych. m. Ziemia dla tego pię knego miejsca publicznego został a odebrana morzu i pierwotnie znajdował o się tam molo portowe. Uroczyste otwarcie parku nastą pił o w 1905 roku. Są dzą c po ró ż norodnoś ci roś lin, któ re tu rosną , Park Pereda sł usznie moż na nazwać ogrodem botanicznym.
Są dę by, magnolie, palmy, sosny, kasztany indyjskie, lipy, bukszpany i jabł onie. W centrum parku znajduje się pię kny pomnik Peredy, czyli brą zowa figura pisarza na kamiennym cokole, wokó ł któ rej przedstawione są sceny z jego najsł ynniejszych dzieł.
To miasto o staroż ytnej historii i architekturze: pierwsza wzmianka o nim znajduje się w rzymskich kronikach z 196 rpne. mi. Wedł ug legendy Santander otrzymał swoją nazwę na cześ ć ś w. Emitera, rzymskiego legionisty, któ ry przeszedł na chrześ cijań stwo i został stracony za wiarę w walce z „towarzyszami”. Santander, co prawda miasto o bogatej historii, ale po katastrofalnym poż arze w 1941 roku, któ ry spowodował zauważ alne zniszczenia zachowanego z czasó w ś redniowiecza ś ró dmieś cia, cał e ś ró dmieś cie przebudowano w tzw. stylu neoklasycystycznym. Dzielnice Santander cią gną się jedna po drugiej wzdł uż wybrzeż a.
Po Ogrodach Peredy kontynuujemy naszą znajomoś ć ze stolicą Kantabrii, któ ra posiada wiele ciekawych atrakcji historycznych i kulturowych, m. in. Katedrę Wniebowzię cia NMP, pał ac kró lewski Magdaleny, klasztor architektury ś w. Poznajemy i podziwiamy Katedrę Santander (Katedra Wniebowzię cia NMP). Historia katedry się ga IX wieku, kiedy to na wzgó rzu Somorrostro wybudowano Opactwo Ś wię tych Ciał , w któ rego koś ciele znajdują się relikwie ś wię tych Emeteriusa i Celedoniusa, mę czennikó w katolickich, za któ rych wedł ug legendy zginę li ich wiara w czasie prześ ladowań Dioklecjana został a przeniesiona. Począ tek budowy dolnego koś cioł a się ga XII wieku.
W 1131 koś ció ł opacki otrzymał status kolegiaty, a po przyznaniu przez kró la Alfonsa VIII Santander fueros (1187) rozpoczę to prace nad odbudową koś cioł a. Pod koniec XIX - do poł owy XX wieku katedra był a wielokrotnie niszczona: najpierw od wybuchu dynamitu na pokł adzie statku Cabo Machichaco (1983), potem od poż aru w 1941 roku, kiedy ś wią tynia został a tak poważ nie uszkodzona ż e był restaurowany przez prawie dziesię ć lat – od 1942 do 1953 roku.
Katedra Santander moż e być podzielona na czę ś ć gó rną i dolną oraz kruż ganek. Dolna czę ś ć to dolny koś ció ł lub krypta, któ ra jest budowlą tró jnawową z absydą o dł ugoś ci 31 metró w i szerokoś ci 18 metró w. Gó rna czę ś ć to tró jnawowa bazylika w stylu gotyckim z licznymi kaplicami. Jedną z atrakcji jest portal ozdobiony herbem Kró lestwa Leó n i Kastylii, któ ry uważ any jest za jeden z najstarszych wizerunkó w tego symbolu.
Szczegó lnie pamię tam kruż ganek - zadaszoną galerię obwodnicową z fontanną poś rodku, w któ rej niegdyś mieś cił się pomarań czowy ogró d.
Jednak gł ó wną atrakcją tego miasta jest jego wyją tkowa przybrzeż na przyroda, a my kierujemy się plaż ą na pó ł wysep La Magdalena, gdzie Pał ac Kró lewski Magdalena znajduje się swobodnie na terytorium 28 hektaró w, co jest uważ ane za perł ę nie tylko miasto i prowincję , ale też cał ą Hiszpanię , a takż e Parc de la Magdalena, któ ry jest nie mniej atrakcją.
Spacer po takim parku, gdzie ś wież e morskie powietrze cudownie miesza się z niepowtarzalnym aromatem ró ż nych drzew, to przyjemnoś ć . Ale jeszcze wię kszą przyjemnoś ć sprawia oglą danie tu uchatek pł ywają cych w wodzie i pingwinó w, któ re podobno cał kiem dobrze ż yją tutaj, z dala od ojczyzny.
Opró cz tego mini-zoo zainteresował a mnie ekspozycja trzech statkó w sł ynnego kantabryjskiego nawigatora Vitala Alsara oraz batyskafu.
Idą c wię c przez luksusowy park (mini-zoo, muzeum morskie) dotarliś my do Pał acu Kró lewskiego. Pod wzglę dem architektonicznym pał ac wybudowano w stylu malowniczego eklektyzmu. Harmonijnie ł ą czy cechy architektury angielskiej (charakterystyczny kształ t okien i liczne kominy) i francuskiej (asymetryczna fasada, dekoracja gł ó wnej klatki schodowej) z typową architekturą gó ralską . Weź my na przykł ad projekt gł ó wnego wejś cia, znajdują cego się na poł udniowej elewacji budynku i flankowanego dwoma wież ami. Został zbudowany w 1913 roku za kró la Alfonsa XIII jako letnia rezydencja.
Inne parki i ogrody to Ogrody Picio, znajdują ce się w turystycznej czę ś ci El Sardinero; Park Doktora Moralesa, popularnie zwany „Parkiem Kró w”, ponieważ na jego terenie znajduje się pomnik krowy; Park Gonzalez-Mesones, nazwany na cześ ć jednego z burmistrzó w Santander. 11 maja 2007 roku otwarto park Atlantico de las Llamas, znajdują cy się za Pał acem Sportu. Warto zauważ yć , ż e wstę p do wszystkich muzeó w miasta jest bezpł atny. Gł ó wne z nich to Muzeum Historii Staroż ytnej i Archeologii, Muzeum Morskie, Muzeum Sztuk Pię knych, Muzeum Etnograficzne Velarde.
Uwagę zwraca duż a powierzchnia Portykady, na któ rej znajduje się Bank Narodowy. Zdobi go pomnik Pedro Velarda, bohatera narodowego, kapitana artylerii, jednego z przywó dcó w powstania mieszkań có w Madrytu przeciwko zaję ciu miasta przez wojska francuskiego cesarza Napoleona Bonaparte. W ś wię ta odbywają się tu parady wojskowe.
Miasto Santander bardzo trudno opisać sł owami, trzeba je zobaczyć , odetchną ć morską bryzą , zjeś ć ś niadanie na hotelowej werandzie, cieszyć się zielenią i sł oń cem. Tutaj wszystko jest pię kne, od architektury po plaż e, od morskiej bryzy po bajeczny hiszpań ski zachó d sł oń ca. Niedaleko Santander, otoczone ostrogami gó r Kantabrii, znajduje się drugie co do wielkoś ci miasto Kantabrii - Torrelavega. Znana jest z corocznego, kolorowego ś wię ta Najś wię tszej Maryi Panny Grande, poś wię conego patronce miasta, któ re odbywa się w poł owie sierpnia. Zachował y się tu takż e pał ace i dwory z XVII-XIX wieku. A nasza grupa zatrzymał a się na nocleg w miejscowym hotelu „Celuisma Torrelavega”****, aby wczesnym rankiem kontynuować podró ż po Kantabrii. Hotel bardzo dobry, poł oż ony w dobrej lokalizacji, zaraz z hotelu jest wejś cie do ś wietnego supermarketu, w któ rym jest dosł ownie wszystko.
Odwiedzamy maleń ki nadmorski kurort Comillas (z populacją tylko 2462 osó b - 2010).
), sł ynie z secesyjnych budynkó w z koń ca XIX wieku, któ re został y zamó wione przez markiza Antonio Ló peza. Zarobiwszy duż o pienię dzy na Kubie, markiz nie zapomniał o swojej mał ej ojczyź nie. Zaprosił do Comillas sł ynnych kataloń skich modernistó w. Pię kny neogotycki pał ac i rodzinny grobowiec budują Joan Martorell, gmach Uniwersytetu Papieskiego budują Luis Domenech i Montaner.
Oto jedna z najsł ynniejszych budowli architektonicznych kataloń skiego architekta Antonio Gaudiego - rezydencja El Capriccio. Budynek ma bajeczny wyglą d: miesza się w nim styl neogotycki i elementy orientalnego ornamentu „arabeska”. Dwó r jest wył oż ony cegł ą i wielobarwnymi pł ytkami ceramicznymi przedstawiają cymi jaskrawoż ó ł te sł oneczniki. Obecnie mieś ci się w nim restauracja.
Ró wnież w Comillas interesują cy jest Pał ac Sobrellano, wykonany w stylu neogotyckim.
W pobliż u znajduje się Panteon Marquises of Comillas, tytuł ten, ukuty przez kró la Alfonsa XII w 1878 roku, od tego czasu nosi tylko 4 osoby.
Kolejną atrakcją miasta jest Fontanna Trzech Trą b (Luis Domenech i Montaner).
Z niemal każ dego miejsca w mieś cie dobrze widać kompleks Uniwersytetu Papieskiego, któ rego cał e terytorium znajduje się na szczycie wzgó rza i jest otoczone zadbanym, regularnym ogrodem z platanami, palmami i magnoliami. Uniwersytet pierwotnie miał być szkoł ą dla dzieci z ubogich rodzin i stać się dla nich nadzieją na godne ż ycie. Jednak pod wpł ywem Koś cioł a katolickiego i spadkobiercy nowego markiza Comillas, Claudio Ló pez Bru, powstał Uniwersytet Papieski.
Wzdł uż wybrzeż a miasta rozcią ga się doskonał a piaszczysta plaż a, na któ rej moż na wspaniale odpoczą ć . To mał e urocze miasteczko uderzył o mnie obfitoś cią znaczą cych obiektó w na tak mał ym obszarze, co wystarczył oby na duż e miasto.
Na pó ł nocny zachó d od Torrelavega (25 km na zachó d od Santander), kilka kilometró w od wybrzeż a znajduje się miasto Santillana del Mar. Czę sto nazywa się je „miastem trzech zł udzeń ”, ponieważ dosł owne tł umaczenie nazwy nie jest prawdziwe: nigdy nie był o ś wię te („santo”), pł askie („lyana”) i nigdy nie poł oż one nad brzegiem morza („mar” ). Nazwa miasta pochodzi od imienia ś w. Juliany, któ rej szczą tki spoczywają w zachowanym do dziś romań skim koś ciele ufundowanym przez augustianó w w XII wieku. Koś ció ł Santa Juliana jest uważ any za jeden z najwię kszych koś cioł ó w romań skich na cał ym wybrzeż u Biskajskim.
W tej kolegiacie naszą uwagę przykuł przede wszystkim malowany oł tarz z XVII wieku, rzeź biony portal poł udniowy, a takż e nagrobek ś w. Juliany z wczesnego ś redniowiecza. Galerie dziedziń ca wewnę trznego Kolegiaty ozdobione są scenami opartymi na scenach biblijnych.
W są siedztwie koś cioł a, przy brukowanych uliczkach, znajdują się domy zamoż nych rodó w z XVII wieku, wykonane w stylu renesansowym i barokowym, z drewnianymi kruż gankami, kutymi balkonami i herbami rodowymi na kamiennych fasadach. W mieś cie zachował o się wiele budowli z XV-XVII wieku, wykonanych ze zł otego kamienia.
Santillana del Mar przycią ga przede wszystkim swoją ś redniowieczną atmosferą . Wydaje się , ż e czas się tu zatrzymał - brukowane uliczki, pię trowe domy z balkonami zasypanymi kwiatami lub z wiszą cymi zielonymi kulami roś linnymi.
Jeś li chcesz, historyczną czę ś ć miasta moż na ominą ć w pó ł godziny, ale rzadko udaje się to zrobić szybciej niż w pó ł dnia. W mał ym, nieco ponad 4-tysię cznym miasteczku znajduje się wiele sklepó w z pamią tkami sprzedają cych rę kodzieł o i lokalne przysmaki.
Ktoś oglą da wystawy sklepowe, inni od dawna wybierają w sklepach lokalne sery, kieł baski i sł odycze, delektują się prawdziwym cydrem w restauracji lub robią sobie sesję zdję ciową na tle licznych zabytkó w. A maleń ka wioska jest nimi po prostu przesycona.
W jednej z przytulnych restauracji czekał na nas obfity lunch, z któ rego byliś my bardzo zadowoleni, bo ulewny deszcz uniemoż liwił nam zwiedzanie cudownego miasteczka.
Plac Ramona Pelayo otoczony jest mał ymi pał acami z XIV-XVII wieku w stylu gotyckim i renesansowym. W jednym z nich, wyposaż onym w antyczne meble, znajduje się elitarny hotel - Parador National Gil Blas.
Jedno z muzeó w w Santillanie jest szczegó lnie popularne wś ró d turystó w. Niemal wszystkie są z pewnoś cią sfotografowane w pobliż u wejś cia, ale niewielu odważ y się zapoznać z ekspozycją . Muzeum Tortur nie tylko opowiada historię Inkwizycji, ale takż e prezentuje liczne narzę dzia tortur i egzekucji osó b obję tych ś ledztwem.
Asturia wraz z czę ś cią Galicji został a wydzielona w odrę bną prowincję Cesarstwa Rzymskiego. Po przybyciu Arabó w w VIII wieku na pó ł wysep, tylko na pó ł nocy, w gó rach Asturii, zachował o się mał e kró lestwo Wizygotó w. To z terytorium Asturii rozpoczę ł a się era rekonkwisty - wyzwolenie Hiszpanii z muzuł mań skiej niewoli.
W Asturii jest jedna sł ynna ś wią tynia. Znajduje się w mał ej wiosce (zamieszkuje ją zaledwie 58 osó b), któ rej nazwa jest dobrze znana każ demu mieszkań cowi tej hiszpań skiej prowincji - Covadonga. W 722 roku w pobliż u wioski Covadonga, ukrytej w gó rach, trzystuosobowy oddział , dowodzony przez legendarnego przywó dcę Don Pelayo, przyszł ego zał oż yciela kró lestwa Asturii, wyruszył przeciwko wojskom emira Kordoby. Zwabiwszy Arabó w w puł apkę , oddział Pelayo pokonał ich w wą skim gó rskim siodle.
Zwycię stwo Pelayo i jego sojusznikó w w tej bitwie zapoczą tkował o rekonkwistę , dzię ki któ rej Hiszpania pozbył a się obcych wpł ywó w, a Asturia pozostał a w wielowiekowych annał ach Hiszpanii jedynym niezdobytym regionem. Przez dwa stulecia Asturia był a niezależ nym księ stwem. W X wieku powstał o nowe kró lestwo Leó n. Pod tą nazwą istniał aż do wkroczenia do Kró lestwa Kastylii w 1230 roku, kiedy to Ferdynand III Kastylii został zjednoczonym kró lem obu kró lestw. Spadkobierca korony hiszpań skiej nosi tytuł księ cia Asturii.
Na przestronnym placu Covadonga w 1964 roku wzniesiono pomnik legendarnego dowó dcy wojskowego i pierwszego kró la Asturii, Don Pelayo.
Stoi naprzeciw wejś cia do bazyliki Santa Maria Covadonga, zbudowanej na począ tku XX wieku. Pomysł jego powstania, któ ry w latach 1877-1901 powoł ał do ż ycia architekt Federico Aparisi, należ y do Roberta Frasinellego.
Bazylika należ y do stylu neoromantycznego i zbudowana jest w cał oś ci z ró ż owego wapienia.
W pobliż u znajduje się gł ó wny plac Covadonga, na któ rym znajdują się budynki administracyjne, hotel i sklepy z pamią tkami.
Gł ó wnym miejscem pielgrzymek i najczę ś ciej odwiedzaną atrakcją turystyczną Asturii jest ś wię ty oł tarz Matki Boskiej z Cavadonga. Kaplica z wizerunkiem dziewicy i szczą tkami Pelayo znajduje się w jaskini Santa Cueva na urwistym klifie. Prowadzą ca do niego krę ta ś cież ka jest zawsze wypeł niona grupami pielgrzymó w i turystó w. Sama nazwa „Covadonga” pochodzi od ł aciń skiego sł owa Cova Domenica, któ re oznacza Grotę Dziewicy. Grota znajduje się pię ć minut spacerem od bazyliki. Ta zwyczajna, na pierwszy rzut oka jaskinia, do któ rej prowadzi dł ugi przestronny korytarz, jest jednym z gł ó wnych sanktuarió w Asturii i najważ niejszym oś rodkiem duchowym i religijnym.
Za panowania hiszpań skiego kró la Alfonsa X Mą drego szczą tki Don Pelayo został y przeniesione do Ś wię tej Jaskini Covadonga i pochowane obok oł tarza Najś wię tszej Maryi Panny. Pod koniec XVIII wieku na kamieniu w grobowcu Pelayo wyryto nastę pują ce epitafium: „Tu spoczywa ś wię ty kró l Pelayo, któ ry rozpoczą ł odbudowę Hiszpanii w tej cudownej jaskini. Zmarł w 737 r. , został pochowany wraz z jego ż ona i siostra. "
Pelayo, pierwszy kró l Astrii, urodził się okoł o 690 roku. W wieku dwudziestu lat walczył już z Maurami w armii Wizygockiego kró la Rodericha. Po pokonaniu armii Wizygotó w i zabiciu samego Roderyka Pelayo wraz z niewielkim oddział em wycofał się w gó ry. Uważ a się , ż e wł aś nie w tej jaskini schronił się . Tutaj też miał o miejsce objawienie Dziewicy Pelayo. Przepowiedział a jego zwycię stwo w decydują cej bitwie z najeź dź cami, któ rzy wielokrotnie przewyż szali liczebnie i przewyż szali jego bojownikó w. Speł nił a się przepowiednia Matki Boskiej.
Bitwa pod Covadonga został a wygrana. Dominacja Mauró w w pó ł nocnej Hiszpanii został a zakoń czona. Sam Pelayo wstą pił na tron i rzą dził Asturią przez prawie dwie dekady. W tym czasie granice jego kró lestwa rozszerzył y się o ziemie Baskó w na wschodzie i terytorium Galicji na zachodzie.
22 lipca 1918, na cześ ć.1200. rocznicy bitwy pod Covadonga, na terytorium trzech regionó w utworzono Park Narodowy Mount Covadonga, któ ry stał się pierwszym parkiem narodowym w Hiszpanii. Po rozbudowie w 1995 roku został nazwany Parkiem Narodowym Picos de Europa.
To bardzo pię kne i hał aś liwe miejsce: niepowstrzymany strumień z niesamowitym hukiem spod skał y, gdzie znajduje się Grota Dziewicy, otoczona wiecznie zielonymi gó rami, pę dzi wodę.
W asturyjskiej czę ś ci parku znajdują się sł ynne jeziora Covadong, któ re są wspó lną nazwą jezior Enol i Ersina.
Serpentyna wą skiej drogi wznosi się prosto w gó ry i koń czy nad brzegami jezior. Stą d moż na wybrać się na zdrowotny spacer po zielonych ł ą kach cią gną cych się wzdł uż szmaragdowych wó d.
Strumień spadają cy z gó r niesie swoje czyste wody do rzeki, któ ra zasila zielone ł ą ki ż yciodajną wodą , któ ra nie blednie nawet zimą . Klimat Asturii bardzo ró ż ni się od klimatu poł udniowej czę ś ci kraju i jest bardziej typowy dla krajó w Europy Pó ł nocnej. Lata są tu zazwyczaj stosunkowo chł odne, a zimy ł agodne. Najcieplejszym miesią cem jest sierpień , kiedy ś rednia temperatura wzrasta do 18°C, natomiast najzimniejszym miesią cem jest styczeń ze ś rednią temperaturą.8°C. Bliskoś ć Oceanu Atlantyckiego powoduje czę ste deszcze, w tym lekkie przezroczyste „orbayo”, a spada tu do 1800 mm rocznie, co my, przemierzają c pó ł nocne prowincje Hiszpanii, odczuwaliś my na co dzień.
Oviedo - stolica Asturii
Przyjeż dż amy na wycieczkę do Oviedo - centrum administracyjnego autonomicznej społ ecznoś ci Asturii - duż ego miasta handlowego i przemysł owego z populacją okoł o 230 tysię cy osó b.
Legenda opowiada o zał oż eniu miasta w 761 r. , kiedy to dwó ch mnichó w – Maksym i Fromestan – zbudował o w dogodnym miejscu u podnó ż a gó r niewielki koś ció ł ek pod wezwaniem ś w. Wincentego. Jednak wykopaliska archeologiczne pokazują , ż e już w czasach staroż ytnego Rzymu istniał y w tym miejscu doś ć duż e osady ludzkie. Znany jako prawdziwy rezerwat architektury przedromań skiej z VIII-IX wieku. Do dziś w Oviedo i okolicach zachował o się.14 staroż ytnych koś cioł ó w z epoki przedromań skiej.
Pierwszym wł adcą miasta był kró l Asturii Fruela I Okrutny, o czym ś wiadczy zbudowany przez niego pał ac i koś ció ł.
Już za panowania jego syna, kró la Alfonsa II Wstydliwego, stolica Asturii został a przeniesiona z Pravii do Oviedo, któ re stał o się siedzibą dworu kró lewskiego. Swoją pozycję Oviedo zawdzię cza ró wnież temu, ż e przez nią przebiegał szlak pielgrzymkowy do Santiago de Compostela. W tym czasie w mieś cie powstał o wiele zabytkó w architektonicznych, takich jak Koś ció ł Zbawiciela, Katedra San Salvador i Pał ac Kró lewski, któ re stanowił y rdzeń miasta i sł uż ył y jako jego sił a napę dowa. Po ś mierci kró la Alfonsa III rezydencję dworu kró lewskiego przeniesiono do miasta Leó n, a ż ycie miasta Oviedo skupił o się na sferze religijnej.
Najbardziej uderzają cym zabytkiem miasta jest majestatyczny ś redniowieczny plac Alfonsa II, na któ rym znajduje się gotycka katedra San Salvador z monumentalną dzwonnicą - symbolem hiszpań skiego chrześ cijań stwa z Panteonem kró ló w Asturii i trzema gł ó wnymi relikwiami w Pokoju Ś wię tym : relikwie ś w. Wincentego oraz dwa krucyfiksy ofiarowane przez Alfonsa III - Cruz de los Angeles (Krzyż Anioł ó w) i Cruz de la Victoria (Krzyż Zwycię stwa). Pierwszy koś ció ł katedralny zbudowano w VIII wieku, a na jego szczycie gotycką katedrę już w 1348 roku. W katedrze San Salvador znajdują się grobowce kró ló w Asturii i majestatyczny pozł acany oł tarz z XVI wieku, arcydzieł o pó ź nego gotyku. Duma katedry - Camara Santa - kaplica i muzeum jednocześ nie. W kaplicy znajduje się wiele dzieł sztuki asturyjskiej z IX wieku, zebranych od pierwszych dni rekonkwisty.
Ulica San Francisco prowadzi z Katedry do Parku San Francisco, a miejscowi, podkreś lają c szczegó lne znaczenie tego miejsca, opisują je nastę pują co: Katedra to serce miasta, Ulica San Francisco to krę gosł up, Park San Francisco to pł uca miasta. Nie sposó b wymyś lić dokł adniejszego opisu.
Wokó ł nich skupiają się wszystkie gł ó wne budynki i instytucje miasta, w bezpoś rednim są siedztwie znajduje się Pał ac Palacio Velarde (XVIII w. ), w któ rym mieś ci się Muzeum Sztuk Pię knych Asturii. W jego zbiorach znajdują się obrazy artystó w hiszpań skich, w tym asturycznych, m. in. portret Karola II pę dzla Juano Carrieno de Miranda. Istnieje kilka wybitnych przykł adó w szkoł y flamandzkiej z XVI wieku.
Warto też zwró cić uwagę na kilka placó w Oviedo, każ dy z wł asną historią i jasną osobowoś cią . Jednym z waż niejszych jest Plac Konstytucji, znajdują cy się na starym mieś cie.
Mieś ci się w nim jeden z najważ niejszych budynkó w miasta – Ratusz. Wzniesiono go nad jedną z bram staroż ytnego ś redniowiecznego muru Simadeville w 1622 roku, rozbudowano go w XVIII wieku, a wież ę dobudowano w XX wieku.
Ale Plac Fontann moż na ś miał o nazwać najbardziej ukochanym i odwiedzanym przez mieszczan. I nie jest to zaskakują ce, ponieważ mieś ci się tam Centralny Kryty Targ, targ kwiatowy, pchli targ i targ z antykami. Liczne sklepy z pamią tkami przycią gają duż ą liczbę turystó w, a znajdują ce się na nim kawiarnie i cydrownie (cydr to pierwszy poczę stunek) nigdy nie są puste.
Miasto jest dosł ownie peł ne zabytkó w i domó w o bardzo pię knej architekturze, wś ró d któ rych wyró ż niają się budynki architektury „kolonialnej”, zapoż yczone z dawnych kolonii w Ameryce Ł aciń skiej.
Inne nie mniej interesują ce zabytki Oviedo to Pał ac De la Rua na centralnym placu Alfonsa II, pał ace Toreno i Campo Sagrado na placu Porlier, a takż e budynek Uniwersytetu w Oviedo, zał oż ony w 1608 roku.
Oviedo to miasto, w któ rym tysią ce lat historii ś ciś le splotł y się z nowoczesnoś cią . Jednym z najnowszych zabytkó w architektury jest Palais des Congrè s autorstwa znanego hiszpań skiego architekta Santiago Calatrava, otwarty w maju 2011 roku. Ten okazał y budynek został wzniesiony na miejscu dawnego stadionu pił karskiego „Tartier Oviedo” i zajmuje powierzchnię prawie cał ego bloku. Pał ac Kongresó w ma charakter multidyscyplinarny. Czę ś ć jest zarezerwowana na wystawy i kongresy, druga czę ś ć to duż e centrum handlowe ze sklepami, butikami, kawiarniami i jadł odajniami. Mieś ci się w nim ró wnież Hotel Aire Oviedo.
Dla mnie „atrakcją ” miasta był a obecnoś ć wielu kompozycji rzeź biarskich z ż ycia ró ż nych segmentó w ludnoś ci, rozlokowanych po cał ym mieś cie, np. rybaka, dojarka na placu Trascorrales, gdzie do niedawna znajdował a się ryba market lub kupiec znajdują cy się w samym ś rodku rynku.
Oczywiś cie nie jest to peł na lista wszystkich godnych uwagi budynkó w i budowli Oviedo. Podczas naszego kró tkiego pobytu w mieś cie niewiele udał o nam się zobaczyć . Aby lepiej je poznać , trzeba tu przyjechać na wię cej niż jeden dzień i pospacerować po tym, choć mał ym, ale mają cym tyle ciekawych i oryginalnych rzeczy, peł nym zieleni, fontann, parkó w, miasta.
Wspó ł czesne Oviedo to miasto przemysł owe i rolnicze z dobrze rozwinię tym przemysł em cię ż kim, chemicznym, wydobywczym, cementowym, szklarskim, spoż ywczym i drzewnym.
W pobliż u miasta wydobywane są rudy ż elaza i manganu, rtę ć , miedź i wolfram. Dobrze rozwinię ta jest produkcja urzą dzeń technologicznych dla gó rnictwa i hutnictwa oraz produkcja broni.
Wś ró d ś wią t i festiwali w Oviedo najwię kszym jest ś wię to San Mateo, któ re obchodzone jest w drugiej poł owie wrześ nia i trwa dziesię ć dni. Podczas uroczystoś ci na placu katedralnym sprzedawane są pomarań czowe figurki z buł ki tartej, któ re są uważ ane za amulet i chronią przed kł opotami i nieszczę ś ciami.
Jak mó wią w Oviedo, ż eby być idealnym, brakuje mu tylko morza. Ale wtedy był oby to inne miasto.