Сразу предупрежу, что ожидаю, искренний гнев людей, которые отдыхали в этом отеле ранее. Охотно верю, что здесь по началу было не плохо, но теперь хозяева взяли курс на серьезное ухудшение сервиса и решили подымать «бабулеты» за счет семинаров, конференций и т. п. (ведь не даром они отгрохали конференц-зал на 1400 человек), не взирая на то, что есть еще и люди, которые приехали в «респектабельный отель со спокойным отдыхом», как он себя позиционирует, да и туроператоры тоже. Задумка отеля классная, да и построен он добротно. Но даже за те две недели, что мы там находились (язык не поворачивается сказать «отдыхали»), отель упал просто на глазах. Единственное с чем нам повезло, так это с погодой. Мы искренне любим Красное море и оно, отвечая нам взаимностью, решило компенсировать наши страдания. Описание моря здесь давать не буду, выделю в отдельный рассказ по Марса-Аламу. Во-первых, не могу себе позволить мешать МОРЕ с этим отелем, во-вторых, не хочу морочить голову тем, кого это не особо интересует. Тем более, что мы плавали не только на домашнем рифе, а и поездили по близлежащим бухтам. И еще очень приятно было познакомиться в отеле с людьми (с турправды и не только), разделяющими наши интересы.
А теперь по порядку.
В отель заехали 9.10 в 14.00. Получили ключи моментально, в номер нас с багажом завезли на электромашинке. Вошли в номер и обалдели! Мы буквально на пляже, хотя оплачивали обычный вид. Нашей радости не было предела. Первая мысль: «За что нам такое счастье! ? ». Она оказалась преждевременной и очень скоро мы это поняли. А пока все великолепно: в ресторане (как то не поворачивается язык назвать столовой) – свобода, куча еды, фрукты, выпечка, мороженое, заварнички для чая. На пляже – простор, зонтики, лежаки, загородки, шезлонги, столики, отличный пирс и, самое главное – любимое море! В общем, все, что нужно для счастья. И так, отпуск начался. Мы были последними в отеле, кто поселился без браслетов, все, кто заезжал после, уже были одарены красными «украшениями». Но и этот «счастливый» нюанс принес нам свои неприятные моменты.
На следующее утро, мы обнаружили приличную партию вновь прибывших дам, причем непонятно, откуда сбежавших (судя по поведению). Сначала мы были в недоумении, потом, когда эти партии прибывали и прибывали в течение 2-х дней (в общем количестве 2000!! ! ), мы уже были в шоке. Однажды, выйдя на пляж после заплыва, мы обнаружили дородную даму, сидящую на столике возле наших лежаков. Когда она увидела наши недоуменные лица, она произнесла: «А что? Мне нужен тенек! ». Лежаки и перегородки двигались, так, будто идет стройка. На пирсе (в том числе и на лестницах) они толпились, как на салюте. Мы все переживали, как бы он не завалился. Топтание кораллов и хождение по ним приобрело невиданные масштабы. Одной попытались сделать замечание, она сказала: «Не волнуйтесь, я в тапочках». Она, наивная, подумала, что мы о ней переживаем. Полотенца нужно караулить. В общем, лежаки приходилось занимать в 5 утра! ! ! Толпы были везде и всюду, причем круглые сутки. В столовой (теперь это уже было так), тетки занимали очередь за едой на всю компанию, мы не однократно оставались голодными, потому что битва за еду не в наших правилах. Они без стеснения паковали в сумки все, что можно, особенно то, что можно увезти домой (чай, кофе, сахар и т. д. ) Подобные примеры можно долго продолжать, отдых превратился в ад! Последней каплей стала дискотека на пляже, и мы в полной мере осознали все прелести си вью в этом отеле. В результате – бессонная ночь. В конце концов, народ взбунтовался, посыпались письма с жалобами в адрес администрации, иностранцы начали требовать переселения в другие отели (они умеют защищать свои права и топать ножкой).
Оказалось вся эта «прелесть» - семинар фаберлика. Не знакома с этой косметикой, но теперь «десятому передам» никогда ее не покупать – продукция, которой торгует такой контингент, не может быть хорошей априори. Справедливости ради, замечу, что среди этих мадам, были и приличные люди, которым было неудобно за то, что они причастны к этому безобразию, но они растворились в общей массе.
Кое-как мы пережили этот ужас, спасались в море. 17.10 фаберлик разъехался. Вот оно счастье! 7 дней отдыха коту под хвост, но грела душу мысль, что еще целая неделя впереди и мы наверстаем упущенное. Тем более, что нам было обещано, что теперь будет «супер». Но не тут-то было! Не успели мы прийти в себя, как 20.10 заехала новая компания, причем, в основном матерых русских мужиков (в футболках «воронцовские сухарики» и т. д. ), которые за 4 дня «оторвались» по полной. Они не спали вообще (если не считать «мертвые» тела на пляже) и мы вместе с ними. Крепкий мат звучал днем и ночью. Снова стало тесно на пляже, положение усугубилось, когда в одно прекрасное утро приехала машина и увезла все шезлонги. Начались серьезные гуляния под окнами ночью, причем, охрану и персонал это вообще не печалит. Нашей «радости» не было предела, когда мы увидели, что теперь уже прямо под нашим балконом монтируется огромная сцена для дискотеки (причем ночью). Стук метала и т. д. – очередная ночь долой. Думали, отдохнем после заплыва на пляже. Уже! Там был устроен чемпионат этой славной компании по футболу на двух организованных для этого полях. Естественно со всеми вытекающими – крики, дудки, свистки и летающие по головам мячи. В расписании конференции мы обнаружили, что дискотека на пляже (то бишь у нас под балконом), будет с 23.00 до 3.00. Мы настроили свои организмы, мужественно выдержать все предстоящее, была надежда поспать после, хоть пару часов. И опять облом! Сразу же по окончании, начался демонтаж площадки. Стук металла, сигналы машин и крик персонала «украсили» остаток нашей счастливой ночи. Звонки на ресепшин не имели никакого смысла, впрочем, как и все предыдущие разы. Три бессонные ночи подряд, обессилили нас на столько, что в последний день уже не было сил плыть. Самое ужасное, что у нас начали красть уже даже море.
Персонал, глядя на это все, обнаглел окончательно, особенно в столовой. В первый день приезда второй конференции, на доброй половине столов стояли таблички с названием компании, якобы резерв. Остальной народ ходил кругами в поисках места. Наши друзья, семья с ребенком, обратились к официанту с просьбой найти столик, на что они услышали «волшебное» слово: «пять баксов! ». Правда, официант сжалился и устроил «всего» за два! Наш очередной скандал на ресепшин увенчался успехом – таблички убрали и больше их не было. Отель превратился в мусорную свалку – горы пустых бутылок на пляже, пустые и недопитые стаканы и бокалы на парапетах, столах и лежаках у бассейна, кучи мусора (фото прилагаю).
Вторая приехавшая компания имела голубые браслеты (чего-то у них было не включено), а без браслетов вообще, к тому моменту, на весь отель остались только мы и начались проблемы в барах, каждый раз приходилось что-то доказывать и просить звонить на ресепшин, называя свой номер. Один бармен уперся и сказал, что он не собирается никуда звонить и это мои проблемы. Когда, собралась очередь и лицо у меня приобрело соответственный вид (видимо отразилось уже все пережитое), он демонстративно достал и дал мне теплое пиво, хотя стояло холодное.
Наверное, кто-то подумает, как это можно было все это успеть за две недели? Поверьте, если описать все памятные моменты, книга получится. У нас был «насыщенный» отпуск.
Красноречивый факт – накануне нашего отъезда из отеля уволился главный менеджер, сказав, что он больше не может терпеть это безобразие (с ним нам тоже пришлось пообщаться).
В общем, долгожданный отдых у нас нагло украли! После такого отпуска, нужно серьезное восстановление нервной системы.
Для тех, кто, дочитав этот крик души, все-таки хочет рискнуть и поехать в этот отель, опишу его по пунктам. Постараюсь быть объективной.
1. НОМЕРА – абсолютно нормальные, но, требовательным, можно найти, к чему придраться (нам было не до того). Как по мне, ни в коем случае нельзя брать номер на первом этаже – они там просто вровень с землей. Если ожидаете халаты и тапочки, не обольщайтесь, там уже этого нет. У нас в номере один халат завалялся, так мы пошли выяснить, где второй, чтобы потом не было проблем, нам сказали, что мы вам дадим еще один, только никому не говорите. Доска и утюг уже тоже далеко не в каждом номере, их потихонечку убирают. Постели чистые, меняют, как положено. Полотенец более чем достаточно. Есть чайник и все прилагающееся. На каждом этаже стоит машина для льда, а в номере термос для него. Убираются так себе, несмотря на чаевые, зато лебедей выкручивают от души. Ванны нет – душ. Кондиционер гудит и дует прямо на кровать, спали с открытым балконом (благо погода позволяла).
2. ПИТАНИЕ – как для Египта, не плохое (когда нет перегруза), немного однообразное. Говядина есть, но всегда застряет в зубах, причем зубочистки мы нашли только в лобби. Рыба, курица, пару раз баранина, один раз индейка. Несколько раз были крабы, но они «пахли» так, что в ресторан зайти нельзя было. Кальмары тоже не далеко убежали. С выпечкой и сладостями полный порядок. Мороженое вкусное, было дважды за две недели, но очередь, как в мавзолей, причем три шарика не выпросишь, к тому же они пустые внутри (это надо уметь! ). К концу нашего пребывания исчезли запечатанные йогурты, из пяти видов пакетированного сока осталось только два (видимо уберут вообще) и т. д. . Пицца есть, но выпросить сделать такую, как хочешь – проблема. Фрукты есть, но не все съедобные. С едой будьте осторожны – много чрезмерно острых блюд. Хорошие супчики. На завтрак может быть в титане откровенно холодная вода. Один раз сказали об этом повару, так он ответил: «Сойдет и так». Благо шеф услышал, так быстренько сам лично принес чайник с кипятком и распорядился нагреть титан. Надо ему отдать должное, старается, как может, держать все под контролем, если что-то не так, сразу принимает меры, только обратишься. Правда, он не говорит по-русски.
3. ТЕРРИТОРИЯ – удачно спланированная, но есть много каких-то бестолковых тупиков. Есть огромный бассейн с морской водой, также с пресной. Очень нам понравилась ленивая речка, особенно водопад, я его назвала «смерть целлюлиту». Есть две горки. С удовольствием раз поиграли в мини-гольф (спасались от фаберлика, благо, они не додумались туда ходить). Есть корты, волейбольная площадка, водное поло, настольный теннис. Зелень усердно выращивают, но желаемого состояния она пока не достигла. Есть где вечером погулять – территория Интерконтиненталя и Порт Галиб. Вокруг ресторана какая-то мерзкая лужа, которую отродясь не чистили.
4. СЕРВИС – есть хороший персонал, есть экземплярчики отвратные. Но особо хочу отметить Люсию, русскоговорящую девушку на ресепшине – абсолютно компетентный, выдержанный и отзывчивый человечек.
5. ПЛЯЖ – разделен на две части. Левая (если смотреть на море) - релаксовая, хоть и не большая, но места есть всегда, правда далековато от пирса. Возле пирса мест побольше, но после 7.00 зонтика с лежаками уже можно не найти. Полотенца выдают только с 8.30, поэтому нам приходилось брать их в номер с вечера. После отъезда пресловутого фаберлика в отеле недосчитались доброй половины пляжных полотенец, поэтому быстренько ввели карточки. Один раз полотенечник не хотел нам их менять, мотивируя это тем, что они сухие. Пляж убирается плохо. Мы у себя под лежаком нашли грязную чашку с блюдцем, выставили их на видное место, так она там простояла 4 дня. Окурки в песке и все такое.
6. НАСЕЛЕНИЕ – больше всего русских, но и иностранцев пока еще хватает.
Если менеджмент отеля не примет срочных мер и не прекратит явное ухудшение сервиса, то на этом отеле можно ставить жирный крест.
Специально хочу "выделить" отдельно гида, работающего в этом отеле от Пегаса Амина. Чтобы все понимали, с кем придется иметь дело.
Итак.
По дороге в отель, сопровождающий гид, сообщил нам, что встреча с нашим отельным гидом состоится на следующий день в 17.00, о чем мной тут же было записано прямо на документах, дабы (не дай Бог) не забыть. На следующий день мы, как пунктуальные люди были на ресепшине на пять минут раньше. В итоге, Амин появился в 17.30. Когда мы ему в юмористической форме сообщили, что мы его ждем полчаса с нетерпением, его реакция нас удивила – почему-то его это вывело из равновесия. Ну да ладно, может, встал не с той ноги?
Амин собрал большую компанию вновь прибывших отдыхающих в зале возле ремепшин, его совершенно небыло слышно из-за сумасшедшего гама, который устроил все тот же фаберлик. Один мужчина подвинул стул к нему поближе, чтобы лучше слышать все "нужные" сведение, которые будет доносить до нас вожделенный гид. Этот невинный момент вывел Амина еще больше из себя и он изрек: "Уйдите, так близко ко мне еще никто не садился". Создалось впечатление, что он переживает за свою бесценную персону. Ну и ладно, мужчина пересел на самый последний ряд. Наконец-то началось то, что все так долго "ожидали" - Амин с торжественным видом зачитал бумагу, в которой были сведения, которые мы и так знали (т. к. такие же бумаги лежали в конвертах каждого). Но народ хотел знать другое и начал задавать ему невинные вопросы типа: где халаты, тапочки и т. д. Эти вопросы, по видимому, не понравились гиду совсем и он, как малое дитя, схватил свои папочки и, ретируясь в сторону выхода, закричал: "Я от вас ухожу! Вы плохо со мной разговариваете! ".
У всех отвисли челюсти, и народ впал в ступор. Я кинула ему в вдогонку: "Как уходите? А экскурсии? ". Ответ: "А вас что, интересуют экскурсии? ". Услышав положительный ответ, он "сжалился", вернулся и раздал список оных. Нас интересовала экскурсия в Луксор, мы были решительно настроены посетить этот город и, естественно, я еще дома просмотрела прайс Пегаса, где четко была указана цена 95 долларов с человека (по приезду домой я еще раз заглянула туда, но была уже цена 100 долларов), на бумаге "от Амина" красовалась цена 115! После моего резонного вопроса: "в чем дело? ", ему совсем стало плохо и гид, обхамив всех присутствующих, скрылся из виду. Естественно, в Луксор с ним нам ехать расхотелось. Другие операторы отказались организовывать экскурсию для нас, ссылаясь на этику. Так что поездка в Луксор накрылась медным тазом. Мы не последний раз в Марса-Аламе, поэтому пробел еще восполним, а вот такой субъект, как Амин, оставил "неизгладимое впечатление".
В дальнейшем, по всем вопросам мы обращались к Люсии - отличный работник, за что ей огромное спасибо! Что советую всем (обращаться к этой девушке)!
Od razu ostrzegam, ż e oczekuję szczerej zł oś ci od osó b, któ re wcześ niej przebywał y w tym hotelu. Chę tnie wierzę , ż e na począ tku nie był o tu ź le, ale teraz wł aś ciciele wyznaczyli kurs na poważ ne pogorszenie usł ug i postanowili wychować „babcie” poprzez seminaria, konferencje itp. (w koń cu nie na darmo wybudowali salę konferencyjną na 1400 osó b), mimo ż e są też osoby, któ re przyjechał y do „porzą dnego hotelu na relaksują ce wakacje”, jak sam się pozycjonuje, a takż e touroperatorzy. Pomysł na hotel jest fajny i solidnie zbudowany. Ale nawet w cią gu dwó ch tygodni, kiedy tam byliś my (ję zyk nie mó wi „wypoczę ty”), hotel zawalił się tuż przed naszymi oczami. Jedyne, co nam się poszczę ś cił o, to pogoda. Szczerze kochamy Morze Czerwone i ono, odpowiadają c nam w zamian, postanowił o zrekompensować nasze cierpienie. Nie podam tutaj opisu morza, wydzielę osobną historię o Marsa Alam. Po pierwsze, nie mogę sobie pozwolić na ingerencję w SEA w ten hotel, a po drugie, nie chcę oszukiwać tych, któ rzy nie są tym specjalnie zainteresowani. Ponadto pł ywaliś my nie tylko na rafie domowej, ale takż e podró ż owaliś my po okolicznych zatokach. A takż e bardzo mił o był o spotkać w hotelu osoby (z turystycznego punktu widzenia i nie tylko), któ re podzielają nasze zainteresowania.
A teraz w porzą dku.
Zameldowaliś my się w hotelu o 9:10 o 14:00. Klucze dostaliś my natychmiast, zostaliś my zabrani do pokoju z bagaż em na maszynie elektrycznej. Weszliś my do pokoju i byliś my oszoł omieni! Jesteś my dosł ownie na plaż y, chociaż zapł aciliś my za zwykł y widok. Nasza radoś ć nie miał a granic. Pierwsza myś l: „Dlaczego jesteś my tacy szczę ś liwi! ? ”. Okazał o się to przedwczesne i bardzo szybko zdaliś my sobie z tego sprawę . W mię dzyczasie wszystko jest super: w restauracji (nie ś mie nazwać jadalni) - swoboda, duż o jedzenia, owoce, ciastka, lody, czajniki na herbatę . Na plaż y jest przestrzeń , parasole, leż aki, pł oty, leż aki, stoliki, znakomite molo i co najważ niejsze Wasze ulubione morze! Ogó lnie wszystko, czego potrzebujesz do szczę ś cia. I tak zaczę ł y się wakacje. Byliś my ostatnimi w hotelu, któ rzy zameldowali się bez bransoletek, wszyscy, któ rzy zameldowali się pó ź niej, byli już obdarowani czerwonymi "ozdobami". Ale nawet ten „szczę ś liwy” niuans przynió sł nam nieprzyjemne chwile.
Nastę pnego ranka znaleź liś my porzą dną partię nowo przybył ych pań i nie jest jasne, ską d uciekli (są dzą c po ich zachowaniu). Na począ tku byliś my zagubieni, a kiedy te imprezy przybył y i dotarł y w cią gu 2 dni (w sumie 2000!! ! ), byliś my już w szoku. Pewnego dnia, wychodzą c na plaż ę po ką pieli, znaleź liś my korpulentną panią siedzą cą na stole obok naszych leż akó w. Kiedy zobaczył a nasze zdezorientowane twarze, powiedział a: „Co? Potrzebuję cienia! " Leż aki i ś cianki dział owe poruszał y się , jakby trwał a budowa. Na molo (ró wnież na schodach) tł oczyli się jak na fajerwerkach. Wszyscy baliś my się , ż e się zał amie. Deptanie i chodzenie po koralowcach nabrał o niespotykanych rozmiaró w. Pró bowali zrobić uwagę do jednego, powiedział a: „Nie martw się , jestem w kapciach”. Ona naiwna myś lał a, ż e się o nią martwimy. Rę czniki muszą być strzeż one. Ogó lnie rzecz biorą c, leż aki trzeba był o poż yczyć o 5 rano! Tł umy był y wszę dzie i wszę dzie, przez cał ą dobę . W jadalni (teraz już tak był o) ciocie stał y w kolejce po jedzenie dla cał ego towarzystwa, nie raz zostaliś my gł odni, bo walka o jedzenie nie jest w naszych zasadach. Nie wahali się spakować wszystkiego, co mogli, a zwł aszcza tego, co mogli zabrać do domu (herbata, kawa, cukier itp. ) Takie przykł ady moż na dł ugo cią gną ć , reszta zamienił a się w piekł o! Ostatnią kroplą był a dyskoteka na plaż y, a my w peł ni zdaliś my sobie sprawę ze wszystkich urokó w widoku na morze w tym hotelu. Rezultatem jest nieprzespana noc. W koń cu ludzie się zbuntowali, spadł y listy ze skargami do administracji, cudzoziemcy zaczę li domagać się przeprowadzki do innych hoteli (umieją bronić swoich praw i tupać nogami).
Okazał o się , ż e cał y ten „urok” to seminarium Faberlic. Nie znam tych kosmetykó w, ale teraz powiem „dziesią temu transferowi”, aby nigdy ich nie kupować - produkty, któ re sprzedaje taki kontyngent, nie mogą być dobre a priori. Szczerze mó wią c, zauważ am, ż e wś ró d tych madamek byli porzą dni ludzie, któ rzy byli niewygodni, ponieważ byli zamieszani w tę hań bę , ale zniknę li w ogó lnej masie.
Jakoś przeż yliś my ten horror, uciekliś my nad morze. 17.10 faberlik rozproszony. Oto szczę ś cie! 7 dni odpoczynku na marne, ale myś l rozgrzał a mi duszę , ż e przed nami jeszcze cał y tydzień i nadrobimy zaległ oś ci. Ponadto obiecano nam, ż e teraz bę dzie „super”. Ale go tam nie był o! Zanim zdą ż yliś my dojś ć do siebie, 20 paź dziernika wjechał a nowa firma, a ponadto w wię kszoś ci wytrawni Rosjanie (w koszulkach „Woroncowa krakersy” itp. ), któ rzy „odjechali” w peł ni w cią gu 4 dni. W ogó le nie spali (opró cz „martwych” ciał na plaż y) i byliś my z nimi. Mocna mata brzmiał a dzień i noc. Znowu zrobił o się tł oczno na plaż y, sytuacja pogorszył a się , gdy pewnego pię knego poranka przyjechał samochó d i zabrał wszystkie leż aki. Poważ ne uroczystoś ci rozpoczę ł y się w nocy pod oknami, co zresztą wcale nie zasmuca ochrony i obsł ugi. Nasza „radoś ć ” nie miał a granic, gdy zobaczyliś my, ż e teraz pod naszym balkonem (i w nocy) montowana jest ogromna scena dyskotekowa. Dź wię k metalu itp. - kolejna noc. Pomyś leliś my, ż e odpoczniemy po ką pieli na plaż y. Już ! Tam na dwó ch boiskach zorganizowanych w tym celu zorganizowano pił karskie mistrzostwa tej chwalebnej firmy. Oczywiś cie ze wszystkimi tego konsekwencjami - krzykami, piszczał kami, gwizdami i przelatują cymi nad gł owami kulami. W harmonogramie konferencji ustaliliś my, ż e dyskoteka na plaż y (czyli pod naszym balkonem) bę dzie od 23.00 do 3.00. Ustawiliś my nasze ciał a, odważ nie znosiliś my wszystko, co nadchodził o, był a nadzieja na spanie po co najmniej kilku godzinach. I znowu wpadka! Natychmiast po zakoń czeniu rozpoczę to rozbió rkę terenu. Stukot metalu, klaksony maszyn i krzyki laski „ozdobił y” resztę naszej szczę ś liwej nocy. Wezwania do recepcji nie miał y jednak ż adnego sensu jak wszystkie poprzednie czasy. Trzy nieprzespane noce z rzę du wyczerpał y nas tak bardzo, ż e ostatniego dnia nie mieliś my już sił na pł ywanie. Najgorsze jest to, ż e nawet morze zaczę ł o nam już być kradzione.
Personel, patrzą c na to wszystko, stał się cał kowicie bezczelny, zwł aszcza w jadalni. Pierwszego dnia po przybyciu drugiej konferencji na dobrej poł owie stoł ó w znajdował y się tabliczki z nazwą firmy, podobno rezerwowej. Reszta ludzi krą ż ył a w kó ł ko w poszukiwaniu miejsca. Nasi znajomi, rodzina z dzieckiem, zwró cili się do kelnera z proś bą o znalezienie stolika, do któ rego usł yszeli „magiczne” sł owo: „pię ć dolcó w! ”. To prawda, ż e kelner zlitował się i zaaranż ował „tylko” dla dwojga! Nasz kolejny skandal w recepcji zakoń czył się sukcesem - tablice został y usunię te i nie był o ich wię cej. Hotel zamienił się w wysypisko ś mieci - gó ry pustych butelek na plaż y, puste i niedokoń czone szklanki na parapetach, stoliki i leż aki przy basenie, sterty ś mieci (zdję cie w zał ą czeniu).
Druga firma, któ ra przyjechał a miał a niebieskie bransoletki (nie mieli czegoś w zestawie), i w ogó le bez bransoletek, do tego czasu tylko my zostaliś my na cał y hotel i problemy zaczynał y się w barach, za każ dym razem musieliś my coś udowodnić i poproś o telefon do recepcji dzwonią c pod Twó j numer. Jeden barman odpoczą ł i powiedział , ż e nigdzie nie bę dzie dzwonił i to był mó j problem. Kiedy kolejka się zebrał a i moja twarz nabrał a odpowiedniego wyrazu (podobno wszystko, czego doś wiadczył em, został o już odbite), wyzywają co wyją ł i poczę stował mnie ciepł ym piwem, chociaż był o zimne.
Pewnie ktoś pomyś li, jak to wszystko moż na był o zrobić w dwa tygodnie? Uwierz mi, jeś li opiszesz wszystkie niezapomniane chwile, ksią ż ka się okaż e. Mieliś my pracowite wakacje.
Wymowny fakt - w przeddzień naszego wyjazdu z hotelu dyrektor generalny zrezygnował , mó wią c, ż e nie moż e dł uż ej tolerować tej hań by (my też musieliś my z nim porozmawiać ).
Ogó lnie dł ugo wyczekiwane wakacje został y nam bezczelnie skradzione! Po takich wakacjach potrzebujesz poważ nej regeneracji ukł adu nerwowego.
Dla tych, któ rzy po przeczytaniu tego krzyku duszy nadal chcą zaryzykować i udać się do tego hotelu, opiszę to punkt po punkcie. Postaram się być obiektywny.
1. LICZBY - absolutnie normalne, ale wymagają ce, moż na znaleź ć coś , na co moż na narzekać (nie sprostaliś my). Jeś li chodzi o mnie, w ż adnym wypadku nie powinieneś brać pokoju na pierwszym pię trze - są tam po prostu na poziomie ziemi. Jeś li oczekujesz szlafrokó w i kapci, nie pochlebiaj sobie, oni już ich nie mają . W naszym pokoju leż ał jeden szlafrok, wię c poszliś my dowiedzieć się , gdzie jest drugi, ż eby pó ź niej nie był o problemó w, powiedziano nam, ż e damy ci kolejny, tylko nikomu nie mó w. Deska i ż elazko też nie znajdują się w każ dym pokoju, są po cichu usuwane. Ł ó ż ka są czyste i zmieniane w razie potrzeby. Wię cej niż wystarczają co rę cznikó w. Jest czajnik i wszystko, co się z nim wią ż e. Na każ dym pię trze znajduje się maszyna do lodu, a w pokoju jest do niej termos. Sprzą tają tak sobie, mimo koń có wki, ale ł abę dzie są wykrę cone z serca. Brak wanny - prysznic. Klimatyzator szumi i wieje bezpoś rednio na ł ó ż ku, spaliś my z otwartym balkonem (na szczę ś cie pogoda dopisał a).
2. JEDZENIE - jak na Egipt nieź le (gdy nie ma przeł adowania), trochę monotonne. Jest woł owina, ale zawsze tkwi w zę bach, a wykał aczki znaleź liś my tylko w holu. Ryba, kurczak, kilka razy jagnię cina, raz indyk. Kilka razy był y kraby, ale „ś mierdział y” tak, ż e nie moż na był o wejś ć do restauracji. Kał amarnica też nie uciekł a daleko. Kompletne zamó wienie z wypiekami i sł odyczami. Lody był y pyszne, dwa razy w dwa tygodnie, ale kolejka jest jak w mauzoleum, a o trzy kulki nie moż na ż ebrać , poza tym w ś rodku są puste (trzeba wiedzieć jak to zrobić ! ). Pod koniec naszego pobytu zniknę ł y zapieczę towane jogurty, z pię ciu rodzajó w pakowanych sokó w pozostał y tylko dwa (podobno zostaną cał kowicie usunię te) itp. Jest pizza, ale bł aganie, ż eby zrobić to tak, jak chcesz, to problem. Są owoce, ale nie wszystkie są jadalne. Uważ aj na jedzenie - duż o zbyt ostrych potraw. Dobre zupy. Na ś niadanie moż e być szczerze zimna woda w tytanie. Kiedyś powiedzieli o tym kucharzowi, wię c odpowiedział : „To wystarczy”. Na szczę ś cie kucharz usł yszał , wię c szybko osobiś cie przynió sł czajnik z wrzą cą wodą i kazał podgrzać tytan. Musimy oddać mu to, co mu się należ y, stara się najlepiej jak potrafi, aby wszystko był o pod kontrolą , jeś li coś jest nie tak, natychmiast podejmuje dział ania, gdy tylko się odwró cisz. To prawda, ż e nie mó wi po rosyjsku.
3. TERYTORIUM - dobrze zaplanowane, ale jest wiele gł upich ś lepych zauł kó w. Jest tu ogromny basen z wodą morską , takż e sł odką . Bardzo podobał a nam się leniwa rzeka, a zwł aszcza wodospad, nazwał am to „ś mierć na cellulit”. Są dwa slajdy. Raz z przyjemnoś cią graliś my w minigolfa (uratowali się przed faberlicą , na szczę ś cie nie myś leli tam pojechać ). Są boiska, boisko do siatkó wki, pił ka wodna, tenis stoł owy. Zieloni są pilnie uprawiane, ale nie osią gnę ł y jeszcze poż ą danego stanu. Jest miejsce na wieczorny spacer - terytorium Intercontinental i Port Ghalib. Wokó ł restauracji jest jakaś podł a kał uż a, któ ra nigdy nie został a oczyszczona.
4. SERWIS - jest dobry personel, są obrzydliwi copywriterzy. Ale szczegó lnie chciał bym wspomnieć Lucię , rosyjskoję zyczną dziewczynę na przyję ciu - absolutnie kompetentnego, wytrawnego i sympatycznego czł owieczka.
5. PLAŻ A - podzielona na dwie czę ś ci. Lewa (jeś li patrzysz na morze) jest relaksują ca, choć niewielka, ale zawsze są miejsca, choć daleko od molo. Miejsc w pobliż u molo jest wię cej, ale po 7.00 nie ma już parasola z leż akami. Rę czniki wydawane są dopiero od 8.30, wię c wieczorem musieliś my je zabrać do pokoju. Po odejś ciu osł awionego faberlika hotelowi brakował o dobrej poł owy rę cznikó w plaż owych, wię c szybko wprowadzili karty. Kiedyś rę cznikowiec nie chciał ich dla nas zmieniać , twierdzą c, ż e są suche. Plaż a jest sł abo oczyszczona. Znaleź liś my brudną filiż ankę i spodek pod naszym leż akiem, postawiliś my je w widocznym miejscu, wię c stał a tam przez 4 dni. Niedopał ki papierosó w na piasku i tak dalej.
6. LUDNOŚ Ć - przede wszystkim Rosjanie, ale obcokrajowcó w jest jeszcze doś ć .
Jeś li kierownictwo hotelu nie podejmie pilnych dział ań i nie powstrzyma oczywistego pogorszenia jakoś ci usł ug, to ten hotel moż na postawić na gruby krzyż .
Szczegó lnie chcę „podkreś lić ” osobno przewodnika pracują cego w tym hotelu od Pegasusa Amina. Aby wszyscy rozumieli, z kim mają do czynienia.
Wię c.
W drodze do hotelu towarzyszą cy nam przewodnik powiedział nam, ż e spotkanie z naszym hotelowym przewodnikiem odbę dzie się nastę pnego dnia o godzinie 17.00, co od razu zapisał em na dokumentach, aby (nie daj Boż e) nie zapomnieć . Nastę pnego dnia my, jako ludzie punktualni, byliś my na przyję ciu pię ć minut wcześ niej. W rezultacie Amin pojawił się o 17.30. Kiedy w ż artobliwy sposó b powiedzieliś my mu, ż e czekamy na niego przez pó ł godziny, jego reakcja nas zaskoczył a – z jakiegoś powodu go zachwiał a. No có ż , moż e wstał na zł ej nodze?
Amin zebrał duż ą grupę nowo przybył ych wczasowiczó w w holu w pobliż u repshin, był o to zupeł nie niespotykane z powodu szalonego wrzawy, któ rą zaaranż ował ten sam faberlik. Jeden mę ż czyzna przysuną ł do niego krzesł o, aby lepiej sł yszeć wszystkie „niezbę dne” informacje, któ re przekaż e nam wybrany przewodnik. Ta niewinna chwila jeszcze bardziej wyrwał a Amina z siebie i powiedział : „Odejdź , nikt nigdy nie siedział tak blisko mnie”. Wydawał o się , ż e martwił się o swoją bezcenną osobę . No dobrze, mę ż czyzna przenió sł się do ostatniego rzę du. W koń cu zaczę ł o się to, czego wszyscy „oczekiwali” od tak dawna – Amin uroczyś cie odczytał gazetę , w któ rej był y informacje, któ re już znaliś my (bo te same papiery był y w kopertach wszystkich). Ale ludzie chcieli wiedzieć coś jeszcze i zaczę li zadawać mu niewinne pytania typu: gdzie są szlafroki, kapcie itp. ? Te pytania najwyraź niej wcale nie podobał y się przewodnikowi i jak mał e dziecko chwycił tatusió w i cofają c się w kierunku wyjś cia, krzykną ł : „Zostawiam cię ! Ź le mi mó wisz! ”.
Wszystkim opadł y szczę ki, a ludzie popadli w odrę twienie. Rzucił em go za nim: „Jak wyjeż dż asz? A wycieczki? ” Odpowiedź : „Czy interesują Cię wycieczki? ”. Usł yszawszy pozytywną odpowiedź , ulitował się , wró cił i wrę czył ich listę . Byliś my zainteresowani wycieczką do Luksoru, byliś my zdeterminowani, aby odwiedzić to miasto i oczywiś cie spojrzał em na cennik Pegasusa w domu, gdzie wyraź nie był a podana cena 95 USD za osobę (po przyjeź dzie do domu zajrzał em tam znowu, ale cena wynosił a już.100 USD), na papierze „od Amina” cena wynosił a 115! Po moim rozsą dnym pytaniu: „o co chodzi? ”, zachorował zupeł nie, a przewodnik, przeklinają c wszystkich obecnych, znikną ł z pola widzenia. Oczywiś cie nie chcieliś my jechać z nim do Luksoru. Inni operatorzy odmó wili zorganizowania dla nas wycieczki, powoł ują c się na etykę . Tak wię c podró ż do Luksoru został a przykryta miedzianą umywalką . Nie jesteś my ostatni raz w Marsa Alam, wię c i tak wypeł nimy lukę , ale taki temat jak Amin pozostawił „nieusuwalne wraż enie”.
W przyszł oś ci na wszystkie pytania zwró ciliś my się do Ł ucji - doskonał ej pracowniczki, za co jej wielkie podzię kowania! Co radzę wszystkim (aby skontaktować się z tą dziewczyną )!