5. Путевые заметки: 04.05. 2013
Сегодня символичный день. У нас запланирован подъем на Klein Matterhorn. Поэтому вся группа предупреждена о раннем и точном подъеме. По плану мы должны в 7.00 покинуть свой номер, погрузить вещи в машину и в 7.30 (контрольное время) уехать. Вплоть до того, что решили "грузить" ребенка спящим.
Удивительно, но факт! Мы выехали в 7.10: сами себе удивились. Оказывается, мы можем быть организованными.
Проложив маршрут по навигатору, мы планировали прибыть в Tä sch примерно в 10.30, проехать 180 км.
Дорога предстояла серпантинистая. Поднимаясь все выше в горы, не успевали щелкать фотоаппараты. Вокруг уже почти повсеместно лежал снег. Изредка попадались водопады.
Самое интересное, что даже я - не особо сведущая в дорожной обстановке - отметила про себя, что мы едем по дороге в одиночестве. Но я решила, что высокогорные области Швейцарии малолюдны. Сколько там тех швейцарцев. Едем. Поворот. Еще поворот. Снова поворот. Снег. Вокруг только снег.
Когда перед "мордой" машины показался шлагбаум с красно-белым кругом, то мы не сразу поняли этот прикол. Но потом дошло: дальше дорога закрыта! ! ! Совсем закрыта!
В такой момент включается голова. Нам в помощь был мой "маленький белый друг" - iPad. Заботливо подаренный Большим Другом.
Просматриваем дальнейшую дорогу: а все вокруг - в нашем понимании - закрыто. Дорога на Андерматт is closed. Печально, но факт. То есть, мы понимали, что единственный открытый путь на Zermatt - это через перевал Simplon. Но для этого нам придется вернуться в Италию. Unpeal.....
Решили сделать суперовые фото и спускаться вниз.
Замерзшее озеро. Дамба. И вокруг - никого! Только нас четверо.
Пронизывающий ледяной ветер. Горы. Озеро подо льдом. И мы.
Такое вряд ли когда-то еще повторится......
Прозвучало предложение - давайте поинтересуемся у местных жителей: какие могут быть варианты? Нам так сильно хотелось попасть в Zermatt.
В ближайшей деревне остановились и пристали к двоим мужчинам. Как и раньше, на двойном англо-немецком языке объяснились с дядьками. Нам дали направление на Kandersteg, потом train (поезд) до Spiez). Поехали.
Имея при себе такое счастье, как планшет с 3G Интернетом, я начала мониторинг цены на поезд с Kandersteg до Spiez - цены огорчили. Взрослый билет до Zermatt - 117 франков. Пришла мысль, что в этот раз мы не попадаем на Klein Matterhorn.
Но..... подъезжая к Kandersteg, заметили дорожный знак "Переправа". А на карте впереди отсутствует водоем очередь. Стоим. Ждем.
Оу, нежданчик! Очередь начала движение.
Точка расчета. Тетя просит у нас 27 фр. За что? Недоумение.
Ведь мы уже заплатили за все дороги в Швейцарии. Платим и становимся в очередь. Кого ждем?
Дальше новый нежданчик: мы заезжаем на ж. д. платформу. Пока ничего не понимаем. Смотрим карту - впереди абсолютно ровная дорога впереди. Тронулась платформа. Заезжаем в тоннель. И 17 км едем в полной темноте. Правда, рядом с нами - на платформе горит фонарь. Романтично - это мягко сказано скорее, неожиданно. !
Дальше направление на Brig. А значит, Matterhorn состоится! Ура! !
12.00 - мы в Tä sch. Спешим. Хотим успеть на поезд до Zermatt - на 12.20. Билеты - по 16 франков (туда-обратно) и 8 франков - за Нику.
Успеваем. Едем. Всего минут 10. Тоннели. Подъемы. А вот и Церматт.
Примечательно, что здесь в ходу только электротакси и электроавтобусы. Красная линия. И зеленая.
Нам нужна зеленая. Она ведет к Matterhorn glasier paradise.
Наш автобус недавно ушел. Придется ждать.
Я начинаю приставать с распросами к дядьке на "красном" автобусе. Мой супер-немецкий на уровне школы (триста лет прошло!! ! ) помогает порять, что надо ехать с этим дядькой. Абсолютно free. Нам еще это непонятно, потому что на остановке написано - проезд стоит 3.80 франка. Едем. Симпатичная деревня. Едем примерно минут 10-12.
А вот и цель!! ! ! Danke schö n! И счастливы все! И дядька, любезно прокативший нас по Zermatt абсолютно бесплатно, и мы - увидевшие кассу, в которой можно купить билеты на подъемники. Билеты до последней станции стоят 96 франков за человека, ребенок - бесплатно.
Дальше - просьба! Слабонервным не читать!
Обычные кабинки-гондолы. Примерно на 6 пассажиров. Но мы едем вчетвером. Снова внизу снег. Шале. Снуют лыжники. А вот и Furi - для нас это первая станция. Высота - 1867 метров. Типа, маловато будет. Ну чуть повыше, чем Skalnato Pleso (1751 метр). Переходим сразу же на следующий подъемник. И тут мы малёхо провтыкали подъемник на Schwarzsee - и поднялись сразу на Trockensteg (2939 метров).
Вокруг только снежна стихия. Снег везде. Снег и солнце.
А я начинаю прислушиваться к себе. И тому есть причина.
Накануне я интересовалась у доктора - можно ли мне подниматься на такую высоту. Доктор одобрил. Но вот Всезнайка-Интернет предупреждал: людям, имеющим проблемы с сердцем, стоит воздержаться от подъема. А так хочется чувствовать себя полноценным человеком.....
Итак, как будь-то, все ОК. Успокоилась. И идем дальше.
Самый крутой и самый страшный подъем. Разница в высотах - почти километр (944 метра). Еще в подъемнике начинаю ощущать горную болезнь. Хотя вокруг меня полно лыжников. И по ним не видно, что им дискомфортно.
Прибыли: Klein Matterhorn. Мы прибыли! Мы здесь! ! На высоте -3883 метра.... Над уровнем моря. Мне потом напишут в Facebook - какого фига тебя туда понесло? У меня нет ответа на этот вопрос. Это нужно почувствовать.
Тоннель в горе, переходим площадке, откуда лыжники спускаются в Италию. Спрашивают у нас: как там в Zermatt? - Отлично!
Вот тут все началось серьезно. Меня накрыло: Мне сейчас реально плохо, но я даже боюсь говорить этом. Мне не лезет в горло заранее припасенный B52. Я хочу вниз и больше ничего. Я не рассчитала свои силы. А вагончика нет. Он только что отправился. О, Боже! Остановите землю - я сойду! !
Внизу постепенно увеличивается в размерах красная точка кабины фуникулера. Быстрее бы... Наконец-то, мы отправились. Спустя какое-то время меня начинает отпускать. И на Trockensteg я уже вернулась к своему обычному состоянию.
Здесь прекрасная смотровая площадка. И красавец Mattehü rn высотой 4478 м прямо перед нами. За вершину горы зацепилось облако, которое черепашьим шагом передвигалось вместе с нашей надеждой - увидеть вблизи Matterhorn и сделать памятные фото.
Куча медитирующих людей разных национальностей возлежали на креслах, принимая загар. Пристроились к ним и мы. Достали свой B52. У нас 4 рюмки на двоих. И шоколад Toblerone. Символично: Тоблерон на Тоблероне.
Невероятная красота вокруг! Горы, снег и тишина.... Над вершиной Тоблерона висит облако. Пика не видно, но это никому не мешает. Мне приходит в голову мысль, что я обязательно вернусь сюда снова.
Пора... У нас впереди еще 200 с лишним километров пути до озера. Como.
С учетом сложившихся обстоятельств планы меняются. И озера нам сегодня практически не увидеть.
Обратный путь всегда короче. Тем же маршрутом - в Tä sch, и в направлении Бриг. У нас по пути перевал Simplon. Есть два варианта пути: через перевал или под ним - в ж. д. тоннеле. В навигаторе убираем флажок "переправы" и дорога снова ведет нас в горы.
И вот опять подъемы, виадуки - за окнами суровые заснеженные вершины Альпийских гор. Ну вот и перевал - 2005 метров. Остановка: фото, горы, снег, замерзшее озеро и каменный орел на перевале.
Википедия сообщает, что транспортное сообщение через перевал открыто круглогодично. Едем дальше. Меняются картинки: все меньше снега и все больше зелени. Это уже другая сторона Альп - итальянская. Здесь преобладают высоко падающие водопады и обилие зеление на склонах, а также высокие черные ущелья. Иногда между вершин выглядывает итальянское солнышко. По автобану пролетаем мимо Стрезы, Милана и уже к 21.00 приближаемся к городу Como.
Кстати, очень приличный городок. Но смотреть его нам в этот раз - некогда.
Шлем смс. И нас встречает очаровательная Еva с Amore Calipso. На третьем этаже наш апартмент с двухэтажной двуспальной кроватью, а также весьма оригинально оформленные ванная комната и кухня.
Хозяйка удалилась на прогулку, тактично оставив нас приводить себя в порядок после активного путешествия. Ужинаем и спать.
А завтра - Генуя, которая в январе осталась недостаточно изученной, и дальше - море. Теплое Лигурийское море.
С Швейцарией попрощались до следующего раза.
Швейцария, я тебя люблю!
Чик, в блокнотик – к любимой Норвегии и очаровательной Вене.
Огромное спасибо всем, кто меня читает.
5. Notatki z podró ż y: 04.05. 2013
Dziś jest dzień symboliczny. Mamy zaplanowaną wspinaczkę na Klein Matterhorn. Dlatego ostrzega się cał ą grupę o wczesnej i dokł adnej podwyż ce. Zgodnie z planem musimy wyjś ć z pokoju o 7.00, zał adować rzeczy do samochodu i wyjś ć o 7.30 (czas kontrolny). Aż do momentu, w któ rym postanowili „wysł ać ” ś pią ce dziecko.
Zaskakują ce, ale prawdziwe! Wyjechaliś my o 7.10: sami się zaskoczyliś my. Okazuje się , ż e moż emy być zorganizowani.
Po wytyczeniu trasy na nawigatorze planowaliś my dotrzeć do Tä sch okoł o 10.30, przejechać.180 km.
Droga był a serpentynami. Wznoszą c się coraz wyż ej w gó ry, nie mieli czasu na klikanie kamer. Ś nieg był prawie wszę dzie. Sporadycznie zdarzał y się wodospady.
Najciekawsze jest to, ż e nawet ja - niezbyt dobrze zorientowany w ruchu drogowym - zauważ ył em, ż e jedziemy drogą sami. Ale zdecydował em, ż e wyż yny Szwajcarii są sł abo zaludnione. Ilu tam jest tych Szwajcaró w. Chodź my. Skrę cać . Kolejny zwrot akcji. Odwró ć się ponownie. Ś nieg.
Wokó ł jest tylko ś nieg.
Kiedy przed „pyskiem” samochodu pojawił a się szlaban z czerwono-biał ym koł em, nie od razu zrozumieliś my ten ż art. Ale potem zaś witał o: droga jest dalej zamknię ta! ! ! Cał kowicie zamknię te!
W tym momencie gł owa się wł ą cza. Pomó gł nam mó j "mał y biał y przyjaciel" - iPad. Starannie przedstawione przez Wielkiego Przyjaciela.
Patrzymy w dalszą drogę : i wszystko wokó ł - w naszym rozumieniu - jest zamknię te. Droga do Andermatt jest zamknię ta. Smutne ale prawdziwe. To znaczy, zrozumieliś my, ż e jedyna otwarta droga do Zermatt prowadzi przez przeł ę cz Simplon. Ale w tym celu bę dziemy musieli wró cić do Wł och. Niepewny.....
Postanowiliś my zrobić super zdję cia i zejś ć na dó ł.
Zamarznię te jezioro. Zapora. A wokó ł - nikt! Jest nas tylko czworo.
Przeszywają cy zimny wiatr. Gó ry. Jezioro pod lodem. I my.
Jest mał o prawdopodobne, aby to się powtó rzył o....
Pojawił a się propozycja - zapytajmy miejscowych: jakie są opcje? Naprawdę chcieliś my dostać się do Zermatt.
W najbliż szej wiosce zatrzymali się i przyczepili do dwó ch mę ż czyzn. Tak jak poprzednio, w podwó jnej anglo-niemieckiej, tł umaczyli się z wujkami. Dostaliś my kierunek do Kandersteg, potem pocią g (pocią g) do Spiez). Udać się.
Mają c przy sobie takie szczę ś cie jak tablet z internetem 3G, zaczą ł em monitorować ceny pocią gu z Kandersteg do Spiez - ceny mnie zdenerwował y. Bilet dla dorosł ych do Zermatt - 117 frankó w. Pojawił a się myś l, ż e tym razem nie wjedziemy na Klein Matterhorn.
Ale…. . zbliż ają c się do Kandersteg, zauważ yliś my znak drogowy „Przejś cie”. A na mapie przed nami nie ma kolejki wody. Stoimy. Czekamy.
Och, nieznajomy! Kolejka ruszył a.
Punkt obliczeniowy. Ciocia prosi nas o 27 frankó w. Po co? Zakł opotanie.
W koń cu zapł aciliś my już za wszystkie drogi w Szwajcarii. Pł acimy i stajemy w kolejce. Czekasz na kogoś?
Nastę pnie nowa niespodzianka: zatrzymujemy się na dworcu. e. platforma. Jeszcze nic nie rozumiemy. Patrzymy na mapę - przed nami zupeł nie pł aska droga. Platforma się przesunę ł a. Wchodzimy do tunelu. I jedziemy 17 km w cał kowitej ciemnoś ci.
To prawda, obok nas - na peronie pali się latarnia. Romantic raczej ł agodnie, nieoczekiwanie. !
Dalszy kierunek do gen. bryg. A wię c odbę dzie się Matterhorn! Hurra! !
12.00 - jesteś my w Tä sch. Poś pieszmy się . Chcemy zł apać pocią g do Zermatt - o 12.20. Bilety - 16 frankó w (w obie strony) i 8 frankó w - dla Niki.
Mamy czas. Chodź my. Tylko 10 minut Tunele. UPS. Oto Zermatt.
Warto zauważ yć , ż e jeż dż ą tu tylko taksó wki elektryczne i autobusy elektryczne. Czerwona linia. I zielony.
Potrzebujemy zieleni. Prowadzi do raju lodowcowego Matterhorn.
Nasz autobus wł aś nie odjechał . Bę dzie musiał poczekać.
Zaczynam mę czyć się pytaniami do wujka w „czerwonym” autobusie. Mó j super-niemiecki na poziomie szkolnym (minę ł o trzysta lat!! ) pomaga mi wymyś lić , ż e powinienem iś ć z tym facetem. Absolutnie wolny. Wcią ż tego nie rozumiemy, bo na przystanku jest napisane – bilet kosztuje 3.80 frankó w. Chodź my. Ł adna wioska. Jedziemy okoł o 10-12 minut.
A oto cel! ! ! Danke schö n! I wszyscy są szczę ś liwi!
I wujka, któ ry uprzejmie podwió zł nas na Zermatt zupeł nie za darmo i zobaczyliś my kasę , w któ rej moż na kupić bilety na wycią gi. Bilety na ostatnią stację kosztują.96 frankó w od osoby, dziecko gratis.
Nastę pne Proszę ! Nie czytaj dla osó b o sł abych nerwach!
Zwykł e gondole. Okoł o 6 pasaż eró w. Ale jedziemy w czwartek. Znowu ś nieg w dole. Szalet. Narciarze biegają . A oto Furi – to dla nas pierwsza stacja. Wysokoś ć - 1867 metró w. Jak, za mał o. Có ż , trochę wyż ej niż Skalnato Pleso (1751 metró w). Idziemy prosto do nastę pnego windy. A potem trochę szturchnę liś my wycią giem narciarskim na Schwarzsee - i od razu wspię liś my się na Trockensteg (2939 metró w).
Wokó ł jest tylko ś nieg. Ś nieg jest wszę dzie. Ś nieg i sł oń ce.
I zaczynam sł uchać siebie. I jest ku temu powó d.
Dzień wcześ niej zainteresował em się lekarzem - czy mogę wspią ć się na taką wysokoś ć . Lekarz zatwierdził . Ale Internet Know-It-All ostrzegł : osoby z problemami z sercem powinny powstrzymać się od podnoszenia.
I chcę się czuć jak osoba kompletna.....
W każ dym razie wszystko jest w porzą dku. Uspokoił się . I ruszamy dalej.
Najbardziej stroma i przeraż ają ca wspinaczka. Ró ż nica wysokoś ci to prawie kilometr (944 metry). Nawet w windzie zaczynam odczuwać chorobę gó rską . Chociaż wokó ł mnie jest wielu narciarzy. I nie pokazują , ż e są niewygodne.
Przybycie: Klein Matterhorn. Dotarliś my! Jesteś my tutaj! ! Na wysokoś ci -3883 metró w ....Nad poziomem morza. Potem napiszą do mnie na Facebooku – co do diabł a tam dostał eś ? Nie mam odpowiedzi na to pytanie. Trzeba to wyczuć.
Tunelem w gó rach przejeż dż amy przez platformę , z któ rej narciarze schodzą do Wł och. Pytają nas: jak jest w Zermatt? - W porzą dku!
Tutaj wszystko zaczę ł o się na poważ nie. Uderzył o mnie: teraz czuję się naprawdę ź le, ale nawet boję się to powiedzieć . Wstę pnie zmagazynowany B52 nie wchodzi mi do gardł a. Chcę dó ł i nic wię cej. Nie obliczył em swojej sił y. I nie ma wozu. Wł aś nie wyszedł . O mó j Boż e! Zatrzymaj ziemię - wysiadam! !
Poniż ej czerwona kropka kabiny kolejki linowej stopniowo się powię ksza. Był oby szybciej...W koń cu wyruszyliś my. Po chwili zaczynam odpuszczać . A na Trokenstegu wró cił em już do swojego zwykł ego stanu.
Jest tu wspaniał y taras widokowy. A przystojny Mattehü rn o wysokoś ci 4478 m jest tuż przed nami. Chmurka zł apana na szczycie gó ry, któ ra poruszał a się w ś limaczym tempie wraz z naszą nadzieją - zobaczyć Matterhorn z bliska i zrobić niezapomniane zdję cia.
Grupa medytują cych ludzi ró ż nych narodowoś ci wylegiwał a się na krzesł ach, opalają c się . My też do nich doł ą czyliś my. Mamy nasze B52. Mamy 4 szklanki dla dwojga. I czekoladę Toblerone. Symbolicznie: Toblerone na Toblerone.
Niesamowite pię kno dookoł a! Gó ry, ś nieg i cisza...Chmura wisi nad szczytem Tobleron. Szczytu nie widać , ale to nikomu nie przeszkadza. Przychodzi mi do gł owy myś l, ż e na pewno jeszcze tu wró cę.
Czas...Do jeziora mamy jeszcze ponad 200 kilometró w. Como.
00 zbliż amy się do miasta Como.
Swoją drogą bardzo przyzwoite miasteczko. Ale tym razem nie mamy czasu, ż eby go obejrzeć.
Kask SMS. A wita nas urocza Eva z Amore Calipso. Na trzecim pię trze znajduje się nasz apartament z podwó jnym ł ó ż kiem pię trowym, a takż e bardzo oryginalną ł azienką i kuchnią.
Gospodyni poszł a na spacer, pozostawiają c nas taktownie, aby po aktywnej podró ż y uporzą dkować się . Jemy obiad i ś pimy.
A jutro – Genua, któ ra w styczniu pozostał a niedostatecznie zbadana, a potem – morze. Ciepł e Morze Liguryjskie.
Poż egnaliś my się ze Szwajcarią do nastę pnego razu.
Szwajcaria, kocham cię!
Chik, w zeszycie - do ukochanej Norwegii i uroczego Wiednia.
Wielkie dzię ki wszystkim, któ rzy mnie czytają .
