«Когда Господь Бог распределял богатства недр по земле, ему
их не хватило для одной малюсенькой страны в сердце Европы.
Чтобы исправить эту несправедливость, Господь
дал этой стране горы, подобные небесным замкам,
колоссальные ледники, грохочущие водопады,
бесчисленные озёра и приветливые благодатные долины»
Эти слова, несомненно, относятся к стране, в которой так хочется побывать, а побывавши – так хочется рассказать. Название этой чудесной страны – Швейцария. Впервые увидев её естественную красоту, в нашей группе туристов рождались стихи:
Теперь наш путь к заветной цели –
Кричали радостно «Ура! », когда мы въехали туда.
Швейцарский край нас полюбил -
Погоду тёплую и солнышко нам щедро подарил.
Вершины снежные сверкают, озёра бирюзой сияют,
Коровы по лугам гуляют и городки как на картинке.
А воздух так кристально чист -
Трудно поверить в такую реальность.
К вечеру приехали в город Интерлакен, который находится в кантоне Берн, в замкнутой высокими горами котловине, и разместились на постой в Strand-und golfhotel «Neuhaus» *** в прекрасном месте на берегу озера Тун в окружении величественных гор.
Интерлакен первый был, на три ночи приютил.
В Интерлакене у нас через пару дней была экскурсия. Название своё этот город получил благодаря своему месторасположению, что объясняется Inter lapides – «межозёрный». Находясь в самом сердце Швейцарии маленький Интерлакен с населением 5.5 тыс. человек явил собой как бы перемычку между двумя вытянувшимися дугами озёрами - Тунским и Бриенцским. В нём есть главный бульвар, где расположены множество отелей с радушным приёмом и безупречным сервисом, магазины с модной одеждой, знаменитыми швейцарскими часами и роскошной бижутерией, а так же милые и уютные кафе и изящные рестораны.
Отсюда можно совершить подъём на гору Юнгфрау высотой 4158 метра, где на высоте 3454 метра расположена самая высокая железнодорожная станция Европы, которую называют «Вершина Европы». Мендельсон произнёс знаменитые слова про Интерлакен: «Кто не видел ландшафта Интерлакена, тому неведома Швейцария. Описать это невозможно, так как слова здесь бессильны... »...
Здесь часы все прикупили и фондю нас накормили.
С Юнгефрау повстречались, в Туназее искупались -
Всем довольные остались.
Утром мы отправились знакомиться с франкоязычной Швейцарией. Сказочные домики, крепостная стена и пасторальные пейзажи – так встретил нас Грюйер - крохотный средневековый городок с одной улицей и обычным для туристического места набором из кафе, ресторанов и сувенирных лавок. Однако, известность приобрёл на весь мир.
Грюйер – чудный городок на верху альпийских гор.
Здесь альтхорны нам играли, тут мы крепость увидали.
Название городка вызывает ассоциации с прославленным сортом сыра. И это не случайность, ибо крохотный городок - родина знаменитого на весь мир деликатеса с изысканным ореховым привкусом. Сыр грюйер готовится из натурального коровьего молока и созревает от 5 месяцев до нескольких лет. Раз в неделю головку созревающего сыра омывают солёной водой и переворачивают. В результате получают жёлтый, твёрдый сыр без дырок, имеющий острый пикантный аромат и слегка ореховый вкус. В городке можно посетить настоящую сыроварню, в которой знакомят с секретами приготовления знаменитого сыра.
Местным сыром угостили
И купить всем предложили.
Гора, на которой находится замок, - невысокая, примерно 800 м, тем не менее от стен замка открывается потрясающий вид на долину и окрестные холмы.
Но это не единственная приманка для туристов. Что совершенно не ожидаешь увидеть в таком месте, так это музей знаменитого современного художника-графика Ганса Рудольфа Гигера - автора концепции и художественного дизайна к фильму "Чужой", которая принесла художнику Оскар за лучшие визуальные эффекты. Фантазия Гигера создала целую плеяду биомеханоидов – чудищ, у которых металло-механические части тела соседствуют с биологическими тканями. Его стиль называют некро-готикой или биомеханикой. Этот очень необычный музей сильно контрастирует с тихим и спокойным Грюйером, но зато отлично запоминается. Рядом с музеем есть ресторан, интерьер которого полностью соответствует декорациям фильма "Чужой".
Швейцарская ривьера
Направляемся к Женевскому озеру, где расположены милые курортные городки Веве и Монтрё. Веве - это родина детского питания и молочного шоколада. Именно здесь находится штаб-квартира компании Nestl? , первой встречающая нас в городе. Компания Нестле была названа в честь своего основателя Анри Нестле – человека, произведшего настоящую революцию в питании.
Этому посвящён Музей питания (Alimentarium). Здесь рассказывают, как питаются в разных частях света. Среди экспонатов музея есть пирамида, наглядно показывающая пропорции, в которых нужно употреблять различные продукты: внизу то, что нужно есть много, - сначала жидкости, затем фрукты и овощи, меньше хлеб, ещё меньше - продукты животного происхождения, и совсем мало - сладости, орехи и масла.
Напротив музея в озеро воткнута огромная вилка, которую установил Музей питания в честь своего 10-летия. На набережной мы обратили внимание на многочисленные кресла у самого озера, привинченные к камням. Приятна такая забота об отдыхающих!
В Веве провели последние годы жизни и умерли Генрик Сенкевич, Грэм Грин и Чарли Чаплин. В память о Чарли Чаплине в Веве установлен памятник.
В Веве на озеро Женевское нас привели,
Чтоб Чарли знаменитого запечатлели.
А мы и Гоголя, любимого писателя, почтили,
И надпись на родном достойно оценили.
Памятник Гоголю установлен не случайно: в 1836 году здесь он работал над "Мёртвыми душами".
Моё внимание привлёк ещё один памятник, установленный в честь румынского поэта, который оставил свой след, обогатив ритмику, стилистику и лексику, - Михаю Эминеску. Многие местные жители и вовсе не знают, чей бюст размещён на поляне.
Набережную украшают много различных памятников и инсталляций.
А мы въезжаем в соседний популярный курортный городок, неофициальную столицу Швейцарской ривьеры – Монтрё, известный на весь мир своими закрытыми частными школами и институтами красоты, ночными клубами и кабаре, барами и казино, музыкальными фестивалями джаза и классики, телефестивалем "Золотая роза" и фестивалем смеха. В выставочном центре постоянно проводятся всевозможные экспозиции и ярмарки, в том числе престижный Международный телесимпозиум.
Побывав на этом швейцарском курорте, нельзя не восхититься великолепием набережной, которая считается одной из красивейших в Европе. Первой достопримечательностью является гостиница 1906 года в стиле модерн «Монтрё-Палас», в которой жили: Пётр Чайковский, Лев Толстой, Игорь Стравинский, Черчилль, Сара Бернар, Рихард Штраус и многие другие.
Перед гостиницей - памятник Владимиру Набокову, котрый прожил в ней со своей женой с 1960 до 1977 г. г. , переехав сюда из Америки. Здесь они снимали номер на шестом этаже. По этим улицам гуляли, заходили в ближайшие кафешки выпить кофе или чаю. Неподалёку от Монтрё, в местечке Кларанс, Набоков и похоронен вместе со своей женой, которая умерла в 1992 году.
На набережной, на площади Place du March? , возвышается бронзовый памятник знаменитому музыканту Фредди Меркьюри, который запечатлён в самой известной своей позе "победителя" - с вытянутой вверх правой рукой. Он здесь жил и здесь находилась его собственная студия звукозаписи.
Монтрё – курортный рай для тех,
Кто хочет отдохнуть от всех.
Меркьюри и Набоков там гостили,
С ривьеры взгляд не отводили.
На здешней набережной ещё больше различных памятников и инсталляций, чем в соседнем Веве.
Вдоль берега и узких лестниц, ведущих от центра города, растут многочисленные пальмы, кипарисы, миндаль и лавры. Летом в воздухе всегда стоит лёгкий пряный аромат, источаемый южными деревьями. Городские садовники мастерски используют преимущества местного климата и украшают набережные самыми разнообразными видами экзотических цветов и деревьев. Характерным украшением набережных Монтрё являются цветочные клумбы и скульптуры, придающие оригинальность пейзажу.
Жемчужиной Монтрё по праву считается знаменитый Шильонский замок, воспетый Байроном в поэме "Шильонский узник" (XII-XIII века), со средневековыми подземельями, рыцарским залом, залом Правосудия, герцогской спальней и деревянной часовней. Построенный для контроля над стратегически важной прибрежной дорогой из Северной Европы в Италию, он представляет собой один из наиболее эффективных фортификационных комплексов континента. При небольших размерах и крайне простом устройстве он ни разу не был взят приступом (если не считать двухдневной осады бернцами в 1536 году, которая вызволила из темницы прототипа знаменитого стихотворения Байрона - швейцарского патриота Франсуа Бонивара). Долгое время замок являлся тюрьмой, а сейчас здесь расположен музей. Он находится в 3-х километрах южнее Монтрё.
В Шильонский замок нас свозили,
Всей информацией снабдили.
Вдоль озера Женевского пройти
Без восхищенья не смогли!
Поднявшись вверх по автобану мы приехали в термальный центр Лаве-ле-бен (Lavey-les-Bains), размещённый во внутренней части долины Роны в кантоне Валлис. Его развитие началось 27 февраля 1831 года, когда местный рыбак, пробираясь за своей сетью по реке Рона, обнаружил присутствие горячей воды. Курорт Lavey-les-Bains находится под управлением группы французских предприятий Eurothermes, что даёт уникальную возможность использовать ценный опыт Франции, Бельгии, Канарских островов и других стран Европы. Особенность курорта - самая горячая и целебная вода в Швейцарии, термальные источники температурой до 62°С (вода с литием и флуоридами, сернистая сульфатнонатриево-хлористая). В нём два термальных бассейна (34–36°C): открытый (28°C летом) и закрытый бассейны. Большой бассейн (1000 м2) с ночной иллюминацией, включает: джакузи, гидромассажные струи, каскады. Также имеется Восточная паровая баня: хамам, реактивированный душ, две турецкие бани, фонтаны с питьевой водой, мраморные горячие банкетки для отдыха. Ароматизация воздуха этих паровых бань способствует расслаблению и благоприятно влияет на лёгкие. Мы отлично провели там время, вдоволь искупавшись во всех его бассейнах, прослушав в закрытом бассейне разливавшуюся под водой музыку, посетив бани и пообливавшись холодной водой из бочки.
Поднявшись вверх по автобану,
Наш путь лежал в Лаве-ле-бен.
Живой источник нас сразил,
За три часа омолодил.
Возвращались в Интерлакен в хорошем настроении, любуясь красотами Женевского озера, зелёными альпийскими лугами в окружении прекрасных гор. Сделали короткую остановку в очень живописном месте, где у дорожного ресторана была собрана величайшая коллекции скульптур коров. Так швейцарцы ценят своих кормилиц, принёсших стране и славу, и деньги.
Люцерн – «сердце» Швейцарии
Следующие два дня были посвящены знакомством с немецкоязычными кантонами Швейцарии их главными городами, о которых говорят: Берн – это «голова», Цюрих – «карман», Люцерн – «сердце» Швейцарии.
А утром путь лежал у нас к столице.
Перемахнув Брюнингов перевал,
И красоту страны с вершины гор увидев,
Сперва Люцерн красивый посетили.
Начинаем с живописного города Люцерн с населением 60 тыс. человек - столицы одноимённого немецкоязычного кантона. Город расположен в центре страны, поэтому из него удобно совершать путешествия в разные регионы страны. В его жизни важную роль играет железнодорожный вокзал. После того, как старый железнодорожный вокзал Люцерна сгорел в 1971 году, испанский архитектор Сантьяго Калатрава спроектировал стильную замену. Главный портал бывшего вокзала, который пережил пожар, теперь стоит как арка в середине площади перед новым вокзалом.
Справа от вокзала находится знаменитый своей уникальной крышей Центр культуры и конгрессов (KKL). Под гигантской крышей в 12000 м2 парижский архитектор Жан Нувель собрал вместе концертный зал, многофункциональный зал, деловой центр и городской музей искусства. Концертный зал на 1840 мест – один из лучших в мире. Слева – пристань с белоснежными катерами, по озеру плавают белоснежные лебеди. Набережная застроена нарядными особнячками, похожими на свадебные торты. В Люцерне сохранился значительный участок средневековой стены Музеггмауэр (сооруженной около 1400 года, длиной 870 метров) с восемью высокими башнями.
В Люцерне памятник мы увидали:
«Льву умирающему» должное воздали.
Подходим к уникальному памятнику «Умирающий лев», который посвящён 700 швейцарским гвардейцам, защищавшим дворец Тюильри и жизнь французского короля от восставших масс в 1792 году. Памятник был создан и установлен в 1821 году по инициативе капитана папских швейцарцев, который убедил датского скульптора Торвальдсена, работавшего тогда в Риме, сделать памятник погибшим друзьям. Марк Твен описал этот памятник как «самое грустное и самое трогательное каменное изваяние в мире». Лев высечен прямо в скале, умирающее царственное животное лежит в огромной нише, а морда искажена мукой. Подо львом в скале высечены имена погибших гвардейцев. Под нишей – небольшое спокойное озерцо, как будто слезы…
По мостикам и улочкам уютным побродили
В Люцерне есть Фирвальдштетское озеро и река Ройс, через которую переброшено несколько мостов. Самый красивый и необычный из них - Капельбрюкке («Часовенный мост») - самый древний деревянный крытый мост в Европе (построен в 1365 году), одна из главных достопримечательностей Швейцарии и символ города Люцерна. Мост, длина которого составляет 204.7 м, не прямой, а с поворотами и изгибами, что особенно примечательно. Первоначально мост строился в качестве оборонительного коридора в составе городских укреплений и соединял разделённые рекой Ройс старую и новую часть города. У середины моста находится восьмигранная кирпичная башня Вассертурм (нем. Wasserturm - водонапорная башня), построенная ещё до возведения моста, в 1300 году. Башня служила в качестве сторожевой башни, темницы, пыточной и пожарной вышкой. В настоящее время в Вассертурме размещается сувенирная лавка и зал гильдии ассоциации артиллеристов.
Под коньком крыши вдоль всего крытого моста размещаются 111 треугольных картин, рассказывающих о наиболее важных моментах истории Швейцарии.
Капельбрюкке сильно пострадал в результате пожара 18 августа 1993 года, вспыхнувшего, как предполагается, от непотушенной сигареты. Большая часть моста была разрушена, погибло 78 из 111 картин. Башня Вассертурм при пожаре не пострадала. Мост и часть картин были восстановлены по сохранившейся инвентарной описи. Капельбрюкке открылся заново 14 апреля 1994 года.
И церкви посетить мы тоже не забыли.
На набережной реки стоит роскошная до неприличия иезуитскую церковь, построенная в 1699 году. Снаружи она примечательна «двурогим» фасадом, где каждая из башен увенчана куполом луковичной формы, внутри – сплошное розовое кремовое барокко да весёленькая роспись потолка.
Три главных площади в Старом городе – Weinmarkt, Hirschenplatz и Kornmarkt – окружены историческими зданиями, украшенными красочными фресками.
Таких картинных домов здесь очень много, их роспись варьируется от вполне благопристойных бытовых сцен и банальных узоров до сюрреалистичных рожиц, языков пламени, знаков зодиака и карнавальных масок, фамильных гербов, генеалогических древ, и башенки, флаги, эркеры!
Перед домом справа расположен ещё и фонтан с мужчиной, держащим под мышками двух уток. Очень понравился и большой фонтан.
Рядом с Люцерном находится гора Пилатус. Несмотря на то, что название горы наводит на мысли о Понтии Пилате, название горы происходит от слова pileatus, что означает «носить шапку». И действительно, вершина почти постоянно скрыта за облаками, издалека напоминающими пышный головной убор. Здесь на высоте 2132 м находится самая крутая железнодорожная ветка на зубчатом колесе в мире, два подъёмника, гостиницы, рестораны. Со смотровой площадки на вершине горы открывается великолепный вид на Фирвальдштетское озеро, окрестные горные вершины и город Люцерн.
Берн – «голова» Швейцарии
Наша экскурсия по красочному Люцерну подошла к завершению и мы продолжаем своё путешествие по стране знакомством с её столицей – 125-тысячным Берном, который в 2014 году швейцарцы назвали самым красивым городом Швейцарии.
Приехав в Берн – столицу Швейцарской Конфедерации, – идём знакомиться со Старым городом («Альтерберн»), который был основан на холме на излучине реки Ааре, а впоследствии его территория стала историческим центром Берна. В XV веке в старой части были построены аркады, в XVI веке - фонтаны.
Согласно одной из легенд о происхождении Берна, своё название он получил в честь медведя, который был пойман во время охоты основателем города Берхтольдом фон Церингеном. Теперь медведь - символ нежно любимого местными жителями города. Живые символы живут в специально созданном для них парке Barengraben (Беренграбен), расположившемся на живописном берегу реки Аар, очень популярен у местных жителей и гостей города. Мне тоже удалось увидеть издалека мишку.
Подходим к Бернскому собору (Berner Munster) - действующему протестантскому кафедральному собору, построенному в позднем готическом стиле. Строительство собора началось в 1421 году и закончилось в 1893 году. Собор посвящён великомученику Викентию Сарагосскому. Это самый высокий кафедральный собор Швейцарии (высота башни - 100.6 метров). Его колокол - также самый большой в стране.
Над главным входом в Мюнстер располагается одна из самых полных в Европе коллекций поздних готических скульптур - объёмная иллюстрация Страшного Суда. Композиция составлена из многочисленных скульптур (47 больших статуй, оригиналы которых хранятся в Бернском музее истории, и 170 меньших статуй - оригинальные работы XV-XVI веков).
Рядом с собором - парк, с террасы которого открывается замечательный вид на реку и город. В 1983 году собор, вместе со всеми постройками Старого Берна, был внесен в список Всемирного наследия ЮНЕСКО.
Знакомство со столицей продолжаем по пешеходной улице Крамгассе.
Проходим мимо дома-музея, в котором Альберт Эйнштейн в 1903-1905 г. г. снимал квартирку на втором этаже с женой, Милевой Марич, во времена службы в патентном бюро. Именно этот период его жизни считается наиболее насыщенным: в 1905 году в этой квартире была разработана специальная теория относительности. Гению тогда было всего 26 лет!
Обращаем внимание на дома, украшенные забавными скульптурами: воина, мясника, обезьянки, птички, медведя.
Достопримечательностью Старого Берна также являются многочисленные фонтаны, общее количество которых превышает 100 штук. Большая часть фонтанов создана в эпоху Ренессанса, когда Берн стал столицей кантона, а скульптуры в этих фонтанах были созданы скульптором из Фрайбурга Гансом Гингом. Фонтаны были первоначально построены как объекты общественного водоснабжения. По мере укрепления могущества Берна фонтаны украшались и усовершенствовались, однако не утратили своё первоначальное предназначение. Посреди пешеходной улицы стоят знаменитые бернские фонтаны, ведущие свою историю с середины XVI века. Всего их здесь 15 и все они очень интересные и красивые. Начну с фонтана «Юстиция». Центральной фигурой фонтана является статуя, символизирующая римскую богиню правосудия. Костюм (синий халат с золотыми доспехами), а также сандалии на ногах богини соответствуют эпохе Римской империи. У ног фигуры расположились папа римский, император, председатель кантонального совета Берна и султан, олицетворяя теократию, монархию, республику и самодержавие соответственно. Видимо, это должно символизировать, что какая бы ни была власть, она всё равно подчиняется правосудию.
Фонтан Самсона (Simsonbrunnen) представляет библейскую историю Самсона, убивающего льва.
Впереди виден Цитглогге («колокол времени») - средневековая башня с часами, возникшая в 1218-1220 годах и является одним один из наиболее известных символов Берна. На восточном фасаде башни расположены астрономические часы, установленные в 1530 году. Механизм часов приводит в движение фигуры петуха, медведей, Хроноса, каждый час они разыгрывают представление. Оно начинается за четыре минуты до наступления нового часа. Также часы показывают движение звёзд и знаки зодиака. Часы на башне Цитглогге - одни из трёх самых старых часов в Швейцарии. Перед Цитглогге установлен фонтан Церингер, который был построен в 1535 году как памятник в честь основания Берна герцогом Бертольдом V Церингеном в 1191 году. Фонтан украшает статуя медведя в полном боевом облачении (в средневековых доспехах). Между ног большого медведя сидит медвежонок, который ест виноград.
Фонтан «Пожиратель детей» был установлен в 1545-46 г. г. Гансом Гингом недалеко от городского театра на месте прежнего деревянного. Сначала фонтан назывался просто - Платцбруннен («фонтан на площади»), а в 1666 году получил своё нынешнее название. Он представляет собой скульптуру сидящего великана-людоеда, пожирающего голого ребенка. В руках он держит сумку с другими детьми. Великан одет в остроконечную шляпу, наподобие еврейских колпаков, которые те обязаны были носить в средние века. Этот факт послужил поводом для спекуляций, что под великаном подразумевались евреи, а поедание детей было напоминанием о ритуальном убийстве.
Фонтан «Знаменосец» (Vennerbrunnen) стоит перед зданием мэрии XV века. В средневековой Швейцарии веннерами называли, тех, кто защищал города и вёл войска в бой. Бравый воин стоит на вершине этого фонтана в полном вооружении и держит в руках знамя кантона Берн. За ним прячется медвежонок с мечом, заткнутым за пояс.
Федеральный дворец (Бундесхаус), расположенный на главной площади Bundesplatz, является местом заседания правительства и парламента Швейцарии в Берне. В центральном зале под куполом, расположенном между двумя залами заседаний, можно увидеть многочисленные символические сцены из истории Швейцарии. На стеклянном куполе изображены гербы 22 швейцарских кантонов, которые обрамляет надпись «один за всех и все за одного». Герб кантона Юра, образованного лишь в 1978 году, находится сбоку. Четыре окна символизируют четыре региона страны по принципу их экономической специализации. Медальоны купола символизируют военное дело, дело воспитания, правосудие и свободный труд. Также в здании находится памятник представителям коммун Ури, Швиц и Унтервальден, которые дали клятву о взаимопомощи и поддержке на Рютли, отдалённом лугу около Фирвальдштетского озера. Этот союз является национальным мифом Швейцарии и в народе считается основанием Швейцарского союза. Вдоль лестничных пролётов стоят фигуры ландескнехтов, которые символизируют четыре государственных языка Швейцарии. Напротив группы Рютли можно увидеть барельеф, изображающий историю происхождения швейцарского народа, так как её описал Шиллер в «Вильгельме Телле».
Здание Швейцарского Национального банка - не столько достопримечательность, сколько сущность страны - расположено на этой же площади. На площади перед этими двумя важными зданиями прямо из земли бьют многочисленные фонтаны, в струях которых резвятся как дети, так и взрослые. Поэтому на площади всегда так много народу, но вовсе не видно людей в униформе.
Столицу Берн мы очень полюбили,
Цитглоггетурм достойно оценили.
Мишуток на Ааре повидали,
С фонтанчиков водички похлебали.
Цюрих – «карман» Швейцарии
Подъезжая к городу Цюрих мы впервые попали в пробку – явный признак делового крупного города. Это самый большой город страны (391 тыс. человек), вместе с пригородами насчитывающий 700 тыс. жителей. Основанный более 2 тысяч лет назад в качестве таможенного поста во времена Римской империи, он раскинулся на берегу Цюрихского озера при выходе из него реки Лиммат, в долине между горными вершинами Утлиберг и Цюрихберг. Знакомство с городом начинаем у железнодорожного вокзала. Основной вход в вокзал сделан в виде триумфальной арки, выходящей на главную торговую улицу города – Банхофштрассе. Перед ним на площади установлен памятник Альфреду Эшеру, который помимо политической карьеры, всю жизнь занимался строительством железных дорог в стране, был инициатором прокладки железнодорожных путей через Альпы.
На главной улице Банхофштрассе, тянущейся от озера до железнодорожного вокзала, находятся крупнейшие банки страны (в т. ч. UBS и Credit Suisse), рестораны, магазины.
Исторически Старый город делится на Маленький город на левом берегу реки Лиммат и Большой город на правом берегу. Район Линденхоф, расположенный на восточном берегу Лиммата, является историческим центром, с которого началось развитие города. На месте нынешнего района Линденхоф существовало римское укрепление, затем средневековый замок франкского королевства Каролингов, а позже именно в этом месте возник свободный имперский город Цюрих. В Старом городе всё дышит стариной: развалины римского цирка, Дом ремесленных корпораций, ратуша. Этим постройкам по нескольку сотен лет.
В этом районе расположена церковь Святого Петра - старейшая реформистская церковь Цюриха с самыми большими часами в Европе.
Конечно, Цюрих не идёт ни в какое сравнение с Берном по количеству и качеству фонтанов, но в нём тоже есть интересные и заслуживающие внимание. К ним можно отнести фонтан женщинам-воинам на Линденхоф. События разворачивались в 1291 году. Альберт Немецкий осадил Цюрих. Когда воинов-защитников города стало не хватать, женщины переоделись в мужские костюмы и вышли на подмогу солдатами к крепостной стене. Противник решил, что в городе ещё много свежих солдат, понял бесполезность своей затеи и снял осаду. В честь этих событий и был воздвигнут этот фонтан, украшением которого является скульптура женщины в воинском одеянии и с копьём в руке. На набережной у входа в отель расположен симпатичный маленький фонтан.
На левом берегу реки Лиммат расположен крупнейший в Цюрихе собор Гроссмюнстер с двумя колокольнями, одна из которых украшена статуей Карла Великого. Ранее это был мужской монастырь. В этом соборе в 1519 году священник Цвингли бросил дерзкий вызов римскому папе. Перед собором установлена статуя бывшего бургомистра Ганса Вальдманна.
Неподалеку от собора Гроссмюнстер находится старинная романская церковь женского монастыря Фраумюнстер. Обитель основал в 853 году король Людовик II Немецкий. Сегодня это действующая реформаторская церковь в самом центре старого города. В церкви находится самый большой орг? н во всём кантоне Цюрих. Но особую известность Фраумюнстер получила благодаря цветным витражам, выполненным Аугусто Джакометти в 1945 году и Марком Шагалом в 1970. Если смотреть по спирали, можно прочитать историю христианства, от Ветхого до Нового Завета, начиная с окна Пророка, далее окно Закона, затем Иакова и Сиона, завершается композиция окном Иисуса. Пять окон потрясают своим сияющим цветом - ярким, насыщенным, не совсем привычным для глаза и каким-то неземным. Как всегда он узнаваемый, шагаловский: глубокий синий, рубиновый, изумрудный зелёный, рыжий. Через семь лет, когда ему было уже девяносто, Шагал дополнил украшение основного помещения церкви в форме готического окна розой, состоящей из семи лепестков, каждый из которых символизирует один из дней сотворения Мира.
А в Цюрихе монастырём всех нас сразили –
Там витражи Шагала нам светили.
Прошлись по Банхофштрассе мы немного,
Пошли смотреть, где жил Ильич недолго.
Завершая пешеходную экскурсию, подходим к дому № 14 в Зеркальном переулке, в котором жил В. И. Ленин во время своего пребывания в Цюрихе. Сейчас в этой квартире проживает обычная семья, члены которой не в восторге от повышенного интереса туристов.
В Цюрихе много достопримечательностей, которые можно посетить. Среди них Швейцарский национальный музей, расположенный в красивом здании, построенном в 1898 году в стиле эклектики архитектором Густавом Гуллем в форме городского шато эпохи Французского Ренессанса.
Рейнский водопад
Завершающим аккордом нашего путешествия по Швейцарии стало посещение Рейнского водопада в швейцарском кантоне Шаффхаузен, рядом с городком Нойхаузен-ам-Райнфалль, практически на границе с Германией. Наряду с более высоким, но менее полноводным водопадом Деттифосс в Исландии, Рейнский водопад считается самым большим в Европе. Его высота - 23 м, ширина - 150 м.
Водопад на Рейне – чудо! Никому не стало худо.
Хоть наши лодочки качались,
Но снимки классно получались.
И все счастливо улыбались.
Немецкий поэт Эдуард Мёрике так описал этот водопад: «О, путешественник, будь осторожен и держи свое сердце крепко в руках - я почти потерял своё от радости созерцания мощной игры огромных масс падающей и разбивающей поверхность воды».
Мир волшебной Швейцарии покидать пришёл час
И прощанье с вершинами неизбежно для нас.
Озёрно-горный рай пленил своею красотой:
Не расставаться б никогда и здесь остаться навсегда!
О стране, её истории и народе
Швейцария – это головокружительная чистота воздуха, великолепная зелень лугов, сверкающие белоснежные вершины гор и поразительного голубого цвета озера. В этой маленькой прекрасной стране общей площадью 41.3 тыс. кв. км можно одновременно увидеть бесстрастную Германию, дружелюбную Италию и очаровательную Францию. В стране с населением 8 млн. человек есть немецкие, итальянские и французские кантоны, жители которых являются представителями культур каждой из этих стран. Национальными языками в Швейцарии являются немецкий (северная, центральная и восточная Швейцария), французский (западная Швейцария), итальянский (южная Швейцария) и ретороманский, производный от латинского (юго-восточная Швейцария). Широко распространен английский язык. На почтовых марках применено латинское название Helvetia, а на швейцарской валюте и автомобилях, в названии швейцарского интернет-домена используется аббревиатура СН (. ch), образованная от латинского названия Швейцарии: Confoederatio Helvetica. На площади Гельвеции в Берне у Исторического музея установлен памятник "Гельвеция".
Страна глубоких озёр Швейцария получила своё название от Швеца - одного из трёх небольших кантонов, которые объединившись, создали Конфедерацию. Основы швейцарского государства были заложены в 1291 году. До конца XVIII века в стране не существовало центральных государственных органов, но периодически созывались общесоюзные соборы - (Tagsatzung). В 1798 году Швейцария была оккупирована Францией и была принята конституция по образцу французской. В 1803 году в рамках «Акта посредничества» Наполеон возвратил Швейцарии независимость. Принятая в 1848 году конституция предусматривала создание двухпалатного федерального парламента. В 1874 году принята конституция, предусматривавшая введение института референдумов. В 1971 году избирательное право получили женщины. В 1999 году была принята новая, основательно переработанная редакция этой конституции. Ныне Швейцария - конфедеративная республика, состоящая из 20 кантонов и 6 полукантонов. Каждый кантон имеет свою конституцию, законы, однако их полномочия ограничены федеральной конституцией. В ведении федеральных властей находятся вопросы войны и мира, внешних отношений, армии, железных дорог, связи, денежной эмиссии, утверждение федерального бюджета и т. д. Ныне это одна из самых благополучных стран мира, где ВВП на душу населения 81 тыс. долларов. Швейцария занимает 3-е место по продолжительности жизни, которая составляет 82.5 года, уступая в этом показателе только азиатским Японии (83.6) и Гонконгу (83.0).
Пестрота этнического состава, своеобразие истории отражаются в материальной и духовной культуре. Тип и форму сельских поселений во многом определяет рельеф местности. Например, в районе Швейцарского плоскогорья преобладают большие деревни, а в горной местности - хутора из 1 - 5 дворов. Областные, а подчас и этнические отличия сказываются и в кухне швейцарцев. Густая кукурузная каша - палента - излюбленное блюдо горцев, а на плоскогорье она считается кормом для скота. В районе плоскогорья едят больше мучных и крупяных блюд. На севере Альп, в главном районе альпийского скотоводства, потребляют много молока, сыра и творога. Способы приготовления сыра различаются по областям. Например, кушанье из растопленного сыра с кусочками хлеба распространено главным образом во Французской Швейцарии. Готовится и сырный суп, а также фондю - сыр, сваренный в вине.
В питании традиции более живучи, чем в одежде. Тем не менее крестьяне, а отчасти и горожане, по праздникам иногда носят народный костюм. Большую роль в активизации его ношения сыграли появившиеся в начале XX века организации, ставившие своей целью оживление интереса к старине. Основные элементы женской народной одежды сейчас те же, что и в других центральноевропейских странах: юбка, корсаж, кофта и фартук. В качестве мужского праздничного сохранился костюм, который раньше был характерен для пастухов. Основные его элементы - белая рубаха, красный жилет, серые или жёлтые штаны на подтяжках, белые вязаные чулки и туфли с пряжками. До сих пор бытует обувь, выдолбленная из дерева или с деревянной подошвой. Разнообразны обычаи, обряды швейцарцев, их фольклор. В немецкой части страны распространено многоголосное пение. Особенностью песен горцев являются своеобразные горловые звуки - йодли. В народных танцах преобладают парные.
„Gdy Pan Bó g rozdzielał bogactwa wnę trznoś ci ziemi,
nie wystarczył y na jeden maleń ki kraj w sercu Europy.
Aby naprawić tę niesprawiedliwoś ć , Panie
dał temu krajowi gó ry jak zamki na niebie,
kolosalne lodowce, grzmią ce wodospady,
niezliczone jeziora i przyjazne ż yzne doliny”
Te sł owa oczywiś cie odnoszą się do kraju, któ ry tak bardzo chcesz odwiedzić , a po odwiedzeniu naprawdę chcesz o tym powiedzieć . Nazwa tego wspaniał ego kraju to Szwajcaria. Widzą c po raz pierwszy jej naturalne pię kno, w naszej grupie turystó w narodził y się wiersze:
Teraz nasza droga do upragnionego celu to
Krzyczeli radoś nie „Hurra! ' kiedy tam dotarliś my.
Zakochał się w nas region Szwajcarii -
Pogoda był a ciepł a, a sł oń ce hojnie nas obdarzył o.
Oś nież one szczyty bł yszczą , jeziora turkusem,
Krowy spacerują po ł ą kach i miasteczkach jak na zdję ciu.
A powietrze jest takie krystalicznie czyste -
Trudno uwierzyć w tę rzeczywistoś ć .
Wieczorem dotarliś my do miasta Interlaken, któ re znajduje się w kantonie Berno, w zagł ę bieniu otoczonym wysokimi gó rami, i zakwaterowaliś my się w Strand-und golfhotel „Neuhaus” *** w pię knym miejscu nad brzegiem jeziora Thun, otoczonego majestatycznymi gó rami.
Interlaken był pierwszym, chronionym przez trzy noce.
W Interlaken mieliś my wycieczkę kilka dni pó ź niej. To miasto ma swoją nazwę ze wzglę du na swoje poł oż enie, co tł umaczy Inter lapides - „mię dzy jeziorem”. Bę dą c w samym sercu Szwajcarii, mał y Interlaken z populacją.5, 5 tys. ludzi był jak skoczek pomię dzy dwoma wydł uż onymi ł ukami jezior – Thun i Brienz. Posiada gł ó wny bulwar, na któ rym znajduje się wiele hoteli z ciepł ym przyję ciem i nienaganną obsł ugą , sklepy z modnymi ubraniami, sł ynnymi szwajcarskimi zegarkami i luksusową biż uterią , a takż e urocze i przytulne kawiarenki i eleganckie restauracje.
Stą d moż na wspią ć się na gó rę Jungfrau o wysokoś ci 4158 metró w, gdzie na wysokoś ci 3454 metró w znajduje się najwyż sza stacja kolejowa w Europie, któ ra nazywana jest „Top of Europe”. Mendelssohn powiedział sł ynne sł owa o Interlaken: „Kto nie widział krajobrazu Interlaken, Szwajcaria jest mu nieznana. Nie da się tego opisać , bo sł owa są tu bezsilne. . . "...
Tutaj kupiliś my wszystkie zegary i nakarmiliś my nas fondue.
Spotkał em Jungefrau, pł ywał em w Tunasee -
Wszyscy byli zadowoleni.
Rano pojechaliś my zapoznać się z francuskoję zyczną Szwajcarią . Bajkowe domy, mur fortecy i pasterskie krajobrazy – tak poznał nas Gruyè re – maleń kie ś redniowieczne miasteczko z jedną ulicą i typowym dla turystycznego miejsca zespoł em kawiarni, restauracji i sklepó w z pamią tkami. Jednak zyskał sł awę na cał ym ś wiecie.
Gruyè res to cudowne miasto na szczycie alpejskich gó r.
Tu grał y dla nas althorny, tu widzieliś my fortecę .
Nazwa miasta kojarzy się ze sł ynną serową odmianą . I to nie przypadek, bo maleń kie miasteczko to kolebka sł ynnego na cał ym ś wiecie przysmaku o wyś mienitym orzechowym smaku. Ser Gruyere produkowany jest z naturalnego mleka krowiego i dojrzewa od 5 miesię cy do kilku lat. Raz w tygodniu gł ó wkę dojrzewają cego sera myje się sł oną wodą i odwraca. Rezultatem jest ż ó ł ty, twardy ser bez dziur, o ostrym, pikantnym aromacie i lekko orzechowym smaku. W miasteczku moż na odwiedzić prawdziwą fabrykę seró w, któ ra przybliż a tajniki wyrobu sł ynnego sera.
Z lokalnym serem
I zaproponowali, ż e kupią wszystko.
Gó ra, na któ rej stoi zamek, nie jest wysoka, bo okoł o 800 m, jednak z muró w zamku rozpoś ciera się przepię kny widok na dolinę i okoliczne wzgó rza.
Ale to nie jedyna atrakcja dla turystó w.
To, czego nie spodziewasz się zobaczyć w takim miejscu, to muzeum sł ynnego wspó ł czesnego grafika Hansa Rudolfa Gigera, autora koncepcji i projektu plastycznego do filmu „Obcy”, któ ry przynió sł artyś cie Oscara za najlepszą oprawę wizualną efekty. Fantazja Gigera stworzył a cał ą galaktykę biomechanoidó w - potworó w, w któ rych metalowo-mechaniczne czę ś ci ciał a wspó ł istnieją z tkankami biologicznymi. Jego styl to nekrogotyk lub biomechanika. To bardzo niezwykł e muzeum mocno kontrastuje z cichym i spokojnym Gruyè res, ale jest dobrze zapamię tane. Obok muzeum znajduje się restauracja, któ rej wnę trze jest w peł ni zgodne ze scenerią filmu „Obcy”.
Riwiera Szwajcarska
Kierujemy się nad Jezioro Genewskie, gdzie znajdują się urocze kurorty Vevey i Montreux. Vevey to miejsce narodzin ż ywnoś ci dla niemowlą t i mlecznej czekolady. Czy to tutaj znajduje się siedziba Nestl?
, jako pierwsi spotkali nas w mieś cie. Firma Nestlé został a nazwana na cześ ć swojego zał oż yciela, Henri Nestlé , czł owieka, któ ry dokonał prawdziwej rewolucji w ż ywieniu.
Poś wię cone jest temu Muzeum Ż ywnoś ci (Alimentarium). Tutaj opowiadają , jak jedzą w ró ż nych czę ś ciach ś wiata. Wś ró d eksponató w muzeum znajduje się piramida, któ ra wyraź nie pokazuje proporcje, w jakich należ y uż ywać ró ż nych pokarmó w: poniż ej to, co trzeba duż o jeś ć - najpierw pł yny, potem owoce i warzywa, mniej chleba, jeszcze mniej - produkty pochodzenia zwierzę cego, i bardzo mał o - sł odyczy, orzechó w i olejkó w.
Naprzeciw muzeum w jeziorze wbity jest ogromny widelec, któ ry został zainstalowany przez Muzeum Ż ywnoś ci z okazji 10-lecia jego dział alnoś ci. Na nasypie zauważ yliś my przy jeziorze liczne fotele, przykrę cone do kamieni. Mił o jest opiekować się wczasowiczami!
Henryk Sienkiewicz, Graham Greene i Charlie Chaplin spę dzili ostatnie lata swojego ż ycia i zginę li w Vevey.
Ku pamię ci Charliego Chaplina w Vevey wzniesiono pomnik.
W Vevey zostaliś my przywiezieni do Jeziora Genewskiego,
Aby uchwycić sł ynnego Charliego.
Uhonorowaliś my takż e Gogola, naszego ukochanego pisarza,
A napis w ję zyku tubylczym został odpowiednio doceniony.
Pomnik Gogola nie został wzniesiony przypadkiem: w 1836 roku pracował tutaj nad Dead Souls.
Moją uwagę zwró cił jeszcze jeden pomnik wzniesiony na cześ ć rumuń skiego poety, któ ry odcisną ł swó j ś lad, wzbogacają c rytm, styl i sł ownictwo – Mihaia Eminescu. Wielu mieszkań có w nawet nie wie, czyje popiersie znajduje się na polanie.
Wał ozdobiony jest wieloma ró ż nymi pomnikami i instalacjami.
I wjeż dż amy do są siedniej popularnej miejscowoś ci wypoczynkowej, nieoficjalnej stolicy szwajcarskiej Riwiery - Montreux, znanej na cał ym ś wiecie z zamknię tych prywatnych szkó ł i instytutó w urody, klubó w nocnych i kabaretó w, baró w i kasyn, festiwali muzyki jazzowej i klasycznej, Golden Rose Festiwal telewizyjny i festiwalowy ś miech. W centrum wystawienniczym stale odbywają się ró ż ne ekspozycje i targi, w tym prestiż owe Mię dzynarodowe Telesympozjum.
Odwiedzają c ten szwajcarski kurort, nie moż na nie podziwiać wspaniał oś ci nabrzeż a, któ re uważ ane jest za jedno z najpię kniejszych w Europie. Pierwszą atrakcją jest secesyjny hotel Montreux Palace z 1906 roku, w któ rym mieszkali Piotr Czajkowski, Lew Toł stoj, Igor Strawiń ski, Churchill, Sarah Bernhardt, Richard Strauss i wielu innych.
Przed hotelem znajduje się pomnik Wł adimira Nabokova, któ ry mieszkał tam z ż oną od 1960 do 1977 roku, przenoszą c się tu z Ameryki.
Tutaj wynaję li pokó j na szó stym pię trze. Chodzili tymi ulicami, chodzili do najbliż szych kawiarni na kawę lub herbatę . Niedaleko Montreux, w miejscowoś ci Clarens, Nabokov jest pochowany wraz ze swoją ż oną , któ ra zmarł a w 1992 roku.
Na nabrzeż u, na Place du March? , wznosi się z brą zu pomnik sł ynnego muzyka Freddiego Mercury'ego, któ ry zostaje schwytany w swojej najsł ynniejszej pozie „zwycię zcy” - z wycią gnię tą do gó ry prawą rę ką . Tu mieszkał i tu mieś cił o się jego wł asne studio nagrań .
Montreux to raj dla tych
Kto chce odpoczą ć od wszystkich.
Merkury i Nabokov byli tam goś ć mi,
Nie odwracali wzroku od Riwiery.
Na tutejszym nasypie jest jeszcze wię cej ró ż nych zabytkó w i instalacji niż w są siednim Vevey.
Wzdł uż brzegu rosną liczne palmy, cyprysy, migdał y i wawrzynki oraz wą skie schody prowadzą ce z centrum miasta. Latem w powietrzu zawsze unosi się lekki, korzenny aromat, wydzielany przez poł udniowe drzewa.
Miejscy ogrodnicy po mistrzowsku wykorzystują tutejszy klimat i ozdabiają wał y ró ż norodnymi egzotycznymi kwiatami i drzewami. Charakterystyczną ozdobą nabrzeż y Montreux są klomby i rzeź by, któ re nadają oryginalnoś ci krajobrazowi.
Za perł ę Montreux uważ any jest sł ynny zamek Chillon, ś piewany przez Byrona w poemacie „Wię zień Chillon” (XII-XIII w. ), ze ś redniowiecznymi lochami, salą rycerską , salą sprawiedliwoś ci, sypialnią ksią ż ę cą i drewniana kaplica. Zbudowany w celu kontrolowania strategicznie waż nej drogi przybrzeż nej z Europy Pó ł nocnej do Wł och, jest jedną z najskuteczniejszych fortyfikacji na kontynencie.
Dzię ki swoim niewielkim rozmiarom i niezwykle prostemu urzą dzeniu nigdy nie został zaatakowany (z wyją tkiem dwudniowego oblę ż enia przez Berneń czykó w w 1536 r. , któ re uratował o z wię zienia prototyp sł ynnego wiersza Byrona, szwajcarski patriota Francois Bonivare). Przez dł ugi czas zamek był wię zieniem, a obecnie znajduje się tu muzeum. Znajduje się.3 kilometry na poł udnie od Montreux.
Zabrano nas do zamku Chillon,
Opatrzone wszystkimi informacjami.
Spacer wzdł uż Jeziora Genewskiego
Nie obył o się bez podziwu!
Wspinają c się autostradą dotarliś my do centrum termalnego Lavey-les-Bains, poł oż onego w wewnę trznej czę ś ci doliny Rodanu w kantonie Vallis. Jej rozwó j rozpoczą ł się.27 lutego 1831 roku, kiedy miejscowy rybak, torują c sobie drogę za swoją siecią wzdł uż Rodanu, odkrył obecnoś ć gorą cej wody.
Oś rodek Lavey-les-Bains zarzą dzany jest przez francuską grupę firm Eurothermes, co daje niepowtarzalną okazję do skorzystania z cennych doś wiadczeń Francji, Belgii, Wysp Kanaryjskich i innych krajó w europejskich. Osobliwoś cią kurortu jest najgorę tsza i lecznicza woda w Szwajcarii, ź ró dł a termalne o temperaturze do 62°C (woda z litem i fluorkami, siarczan siarki-chlorek sodu). Posiada dwa baseny termalne (34-36°C): zewnę trzny (28°C latem) i kryty. Duż y basen (1000 m2) z oś wietleniem nocnym, w skł ad któ rego wchodzą : jacuzzi, dysze do hydromasaż u, kaskady. Jest też wschodnia ł aź nia parowa: ł aź nia turecka, reaktywowany prysznic, dwie ł aź nie tureckie, fontanny z wodą pitną , marmurowe gorą ce bankiety dla relaksu. Aromatyzacja powietrza tych ł aź ni parowych sprzyja odprę ż eniu i ma korzystny wpł yw na pł uca.
Ś wietnie się tam bawiliś my pł ywają c do syta we wszystkich jego basenach, sł uchają c muzyki pł yną cej pod wodą w krytym basenie, odwiedzają c ł aź nie i poleją c zimną wodą z beczki.
Wspinanie się po autostradzie,
Nasza ś cież ka wiodł a w Lave-les-Bains.
Uderzył o nas ż ywe ź ró dł o,
Odmł odzony w trzy godziny.
Wró ciliś my do Interlaken w dobrym nastroju, podziwiają c pię kno Jeziora Genewskiego, zielone alpejskie ł ą ki otoczone pię knymi gó rami. Zrobiliś my kró tki postó j w bardzo malowniczym miejscu, gdzie w przydroż nej restauracji zgromadzono najwię kszą kolekcję rzeź b kró w. W ten sposó b Szwajcarzy cenią swoich ż ywicieli rodziny, któ rzy przynieś li krajowi sł awę i pienią dze.
Lucerna – „serce” Szwajcarii
Kolejne dwa dni poś wię cono na poznanie niemieckoję zycznych kantonó w Szwajcarii i ich gł ó wnych miast, o któ rych mó wi się : Berno to „gł owa”, Zurych to „kieszonka”, Lucerna to „serce” Szwajcarii .
A rano droga leż ał a z nami do stolicy.
Po przekroczeniu przeł ę czy Brü ning
I widzą c pię kno kraju ze szczytu gó r,
Pierwsza Lucerna to pię kna zwiedzana.
Zaczynamy od malowniczej 60-tysię cznej Lucerny - stolicy niemieckoję zycznego kantonu o tej samej nazwie. Miasto poł oż one jest w centrum kraju, dzię ki czemu wygodnie jest podró ż ować z niego w ró ż ne regiony kraju. W jego ż yciu waż ną rolę odgrywa dworzec kolejowy. Po spaleniu się starego dworca kolejowego w Lucernie w 1971 roku hiszpań ski architekt Santiago Calatrava zaprojektował stylowy zamiennik. Ocalał y z poż aru portal gł ó wny dawnej stacji stoi teraz niczym ł uk na ś rodku placu przed nową stacją .
Na prawo od dworca znajduje się Centrum Kulturalno-Kongresowe (KKL), sł yną ce z wyją tkowego dachu.
Pod gigantycznym dachem o powierzchni 1.000 m2 paryski architekt Jean Nouvel poł ą czył salę koncertową , salę wielofunkcyjną , centrum biznesowe i miejskie muzeum sztuki. Sala koncertowa z 1840 miejscami jest jedną z najlepszych na ś wiecie. Po lewej molo ze ś nież nobiał ymi ł ó dkami, po jeziorze pł ywają ś nież nobiał e ł abę dzie. Nabrzeż e wył oż one jest eleganckimi rezydencjami, któ re wyglą dają jak torty weselne. W Lucernie zachował się znaczny fragment ś redniowiecznego muru Museggmauer (zbudowany okoł o 1400.870 metró w dł ugoś ci) z oś mioma wysokimi wież ami.
Widzieliś my pomnik w Lucernie:
„Umierają cy lew” otrzymał hoł d.
Zbliż amy się do wyją tkowego pomnika „Umierają cy lew”, któ ry jest poś wię cony 700 szwajcarskim straż nikom, któ rzy w 1792 roku bronili pał acu Tuileries i ż ycia francuskiego kró la przed zbuntowanymi masami.
Pomnik powstał i został zainstalowany w 1821 roku z inicjatywy kapitana papieskiego Szwajcara, któ ry przekonał pracują cego wó wczas w Rzymie duń skiego rzeź biarza Thorvaldsena do wykonania pomnika jego zmarł ym przyjacioł om. Mark Twain opisał ten pomnik jako „najsmutniejszą i najbardziej poruszają cą kamienną rzeź bę na ś wiecie”. Lew jest wyrzeź biony w skale, umierają ce zwierzę kró lewskie leż y w ogromnej niszy, a pysk jest zniekształ cony przez mą kę . Pod lwem w skale wyryte są imiona zmarł ych gwardzistó w. Pod niszą mał e spokojne jeziorko, jak ł zy…
Wę drowaliś my po mostach i przytulnych uliczkach
W Lucernie znajduje się jezioro Vierwaldstet i rzeka Reuss, przez któ rą przerzuconych jest kilka mostó w. Najpię kniejszym i najbardziej niezwykł ym z nich jest Kapellbrü cke („Most Kaplicowy”) – najstarszy drewniany kryty most w Europie (zbudowany w 1365 r. ), jedna z gł ó wnych atrakcji Szwajcarii i symbol miasta Lucerny.
Most o dł ugoś ci 204.7 m nie jest prosty, ale z zakrę tami i zakrę tami, co jest szczegó lnie godne uwagi. Począ tkowo most powstał jako korytarz obronny w ramach fortyfikacji miejskich i ł ą czył starą i nową czę ś ć miasta oddzieloną rzeką Royce. W pobliż u ś rodka mostu znajduje się oś mioboczna ceglana wież a Wasserturm (niem. Wasserturm - wież a ciś nień ), zbudowana przed budową mostu w 1300 roku. Wież a peł nił a funkcję straż nicy, lochu, tortur i wież y przeciwpoż arowej. Obecnie w Wasserturm mieś ci się sklep z pamią tkami oraz sala cechowa Zwią zku Artylerii.
Pod kalenicą dachu wzdł uż cał ego zadaszonego mostu znajduje się.111 tró jką tnych obrazó w, któ re opowiadają o najważ niejszych momentach w historii Szwajcarii.
Kapellbrü cke został o poważ nie uszkodzone przez poż ar 18 sierpnia 1993 r. , któ ry prawdopodobnie został podpalony przez niewygaszony papieros. Wię kszoś ć mostu został a zniszczona, zabijają c 78 ze 111 obrazó w.
Wasserturm nie został uszkodzony w poż arze. Most i czę ś ć malowideł odrestaurowano wedł ug zachowanego spisu inwentarza. Kapellbrü cke ponownie otwarte w dniu 14 kwietnia 1994 r.
Nie zapomnieliś my też odwiedzić koś cioł ó w.
Na nabrzeż u rzeki stoi obscenicznie luksusowy koś ció ł jezuitó w, wybudowany w 1699 roku. Na zewną trz wyró ż nia się „dwurogową ” fasadą , gdzie każ da z wież jest zwień czona kopuł ą w kształ cie cebuli, wewną trz - jednolicie ró ż owo-kremowy barok i wesoł e malowidł o na suficie.
Trzy gł ó wne place Starego Miasta - Weinmarkt, Hirschenplatz i Kornmarkt - otoczone są zabytkowymi budynkami ozdobionymi kolorowymi freskami.
Takich domkó w z obrazami jest tu bardzo duż o, ich malowanie waha się od cał kiem przyzwoitych scen z ż ycia codziennego i banalnych wzoró w po surrealistyczne twarze, pł omienie, znaki zodiaku i maski karnawał owe, herby rodzinne, drzewa genealogiczne, a takż e wież yczki, flagi, wykusze!
Przed domem po prawej stronie znajduje się ró wnież fontanna z mę ż czyzną trzymają cym pod pachą dwie kaczki. Uwielbiał em też duż ą fontannę .
Gó ra Pilatus znajduje się w pobliż u Lucerny. Chociaż nazwa gó ry sugeruje Poncjusza Pił ata, nazwa gó ry pochodzi od sł owa pileatus, któ re oznacza „nosić kapelusz”. I rzeczywiś cie, szczyt prawie zawsze chowa się za chmurami, z daleka przypominają cy okazał e nakrycie gł owy. Tutaj na wysokoś ci 2132 m znajduje się najbardziej stroma linia kolejowa na ś wiecie na kole zę batym, dwa wycią gi, hotele, restauracje. Z tarasu widokowego na szczycie gó ry roztacza się wspaniał y widok na jezioro Firwaldstet, okoliczne szczyty gó rskie i miasto Lucerna.
Berno jest gł ową Szwajcarii
Nasza wycieczka po kolorowej Lucernie dobiegł a koń ca i kontynuujemy podró ż po kraju poznają c jego stolicę – 125-tysię czne Berno, któ re w 2014 roku Szwajcarzy nazwali najpię kniejszym miastem Szwajcarii.
Przyjeż dż ają c do Berna, stolicy Konfederacji Szwajcarskiej, poznamy Stare Miasto („Alterbern”), któ re został o zał oż one na wzgó rzu w zakolu rzeki Aare, a pó ź niej jego teren stał się historycznym centrum Berno. W XV w. w starej czę ś ci dobudowano arkady, w XVI w. - fontanny.
Wedł ug jednej z legend o pochodzeniu Berna, nazwano go na cześ ć niedź wiedzia zł owionego podczas polowania przez zał oż yciela miasta Berchtolda von Zä hringen. Teraz niedź wiedź jest symbolem miasta bardzo kochanego przez mieszkań có w. Ż ywe symbole ż yją w specjalnie dla nich stworzonym parku Barengraben (Berengraben), poł oż onym na malowniczym brzegu rzeki Aar, bardzo popularnym wś ró d mieszkań có w i goś ci miasta.
Udał o mi się też zobaczyć niedź wiedzia z daleka.
Zbliż amy się do Katedry Berneń skiej (Berner Munster) - obecnej katedry protestanckiej, zbudowanej w stylu pó ź nogotyckim. Budowa katedry rozpoczę ł a się w 1421 roku, a zakoń czył a w 1893 roku. Katedra jest pod wezwaniem Wielkiego Mę czennika Wincentego z Saragossy. Jest to najwyż sza katedra w Szwajcarii (wysokoś ć wież y to 100.6 metra). Jej dzwon jest też najwię kszym w kraju.
Nad gł ó wnym wejś ciem do Munster znajduje się jedna z najbardziej kompletnych kolekcji pó ź nogotyckich rzeź b w Europie - tró jwymiarowa ilustracja Są du Ostatecznego. Kompozycję tworzą liczne rzeź by (47 duż ych rzeź b, któ rych oryginał y znajdują się w Muzeum Historii Berna oraz 170 mniejszych rzeź b – oryginalne dzieł a z XV-XVI wieku).
W pobliż u katedry znajduje się park, z któ rego tarasu otwiera się wspaniał y widok na rzekę i miasto.
W 1983 roku katedra wraz ze wszystkimi budynkami Starego Berna został a wpisana na Listę Ś wiatowego Dziedzictwa UNESCO.
Kontynuujemy naszą znajomoś ć ze stolicą wzdł uż deptaku Kramgasse.
Mijamy dom-muzeum, w któ rym Albert Einstein w latach 1903-1905 wynajmował mieszkanie na drugim pię trze wraz z ż oną Milevą Marić podczas sł uż by w kancelarii patentowej. To wł aś nie ten okres jego ż ycia uważ any jest za najbardziej obfitują cy w wydarzenia: w 1905 roku w tym mieszkaniu opracowano specjalną teorię wzglę dnoś ci. Genius miał wtedy zaledwie 26 lat!
Zwracamy uwagę na domy ozdobione zabawnymi rzeź bami: wojownika, rzeź nika, mał py, ptaka, niedź wiedzia.
Atrakcją Starego Berna są ró wnież liczne fontanny, któ rych ł ą czna liczba przekracza 100 sztuk. Wię kszoś ć fontann powstał a w okresie renesansu, kiedy Berno stał o się stolicą kantonu, a rzeź by w tych fontannach został y stworzone przez rzeź biarza z Freiburga Hansa Ginga.
Fontanny został y pierwotnie zbudowane jako publiczne wodocią gi. W miarę umacniania się potę gi Berna fontanny był y dekorowane i ulepszane, ale nie tracił y swojego pierwotnego przeznaczenia. Poś rodku deptaka znajdują się sł ynne berneń skie fontanny z poł owy XVI wieku. Jest ich w sumie 15 i wszystkie są bardzo ciekawe i pię kne. Zacznę od fontanny „Sprawiedliwoś ć ”. Centralną postacią fontanny jest posą g symbolizują cy rzymską boginię sprawiedliwoś ci. Stró j (niebieska szata ze zł otą zbroją ), a takż e sandał y na stopach bogini, nawią zują do epoki Cesarstwa Rzymskiego. U stó p postaci znajdują się papież , cesarz, przewodniczą cy rady kantonalnej Berna i suł tan, uosabiają c odpowiednio teokrację , monarchię , republikę i autokrację . Najwyraź niej powinno to symbolizować , ż e bez wzglę du na moc, nadal przestrzega sprawiedliwoś ci.
Fontanna Samsona (Simsonbrunnen) reprezentuje biblijną historię o Samsonie zabijają cym lwa.
Przed nami Zytglogge ("dzwon czasu") - ś redniowieczna wież a zegarowa, któ ra powstał a w latach 1218-1220 i jest jednym z najbardziej znanych symboli Berna. Na wschodniej elewacji wież y znajduje się zegar astronomiczny zainstalowany w 1530 roku. Mechanizm zegara wprawia w ruch postacie koguta, niedź wiedzie, Chronosa, któ re co godzinę grają przedstawienie. Zaczyna się cztery minuty przed nową godziną . Zegarek pokazuje ró wnież ruch gwiazd i znaki zodiaku. Zegar na wież y Zytglogge jest jednym z trzech najstarszych zegaró w w Szwajcarii. Przed Zytglogge znajduje się fontanna Zä hringer, któ ra został a zbudowana w 1535 roku jako pomnik zał oż enia Berna przez księ cia Bertholda V Zä hringena w 1191 roku. Fontannę zdobi posą g niedź wiedzia w peł nym stroju bojowym (w ś redniowiecznej zbroi).
Mię dzy nogami wielkiego niedź wiedzia siedzi niedź wiadek, któ ry zjada winogrona.
Fontanna „Poż eracz dzieci” został a zamontowana w latach 1545-46 przez Hansa Ginga niedaleko teatru miejskiego w miejscu dawnego drewnianego. Począ tkowo fontanna nazywał a się po prostu Platzbrunnen („fontanna na placu”), a w 1666 otrzymał a obecną nazwę . Jest to rzeź ba siedzą cego ogra poż erają cego nagie dziecko. W rę kach trzyma torbę z innymi dzieć mi. Olbrzym ma na sobie spiczasty kapelusz, podobny do ż ydowskich czapek, któ re musieli nosić w ś redniowieczu. Fakt ten wywoł ał spekulacje, ż e gigant oznaczał Ż ydó w, a jedzenie dzieci przypominał o o mordzie rytualnym.
Fontanna niosą ca sztandar (Vennerbrunnen) stoi przed XV-wiecznym ratuszem. W ś redniowiecznej Szwajcarii Vennerowie byli tymi, któ rzy bronili miast i prowadzili wojska do bitwy.
Odważ ny wojownik stoi na szczycie tej fontanny w peł nej zbroi i trzyma w rę kach sztandar kantonu Berno. Za nim jest niedź wiadek z mieczem zatknię tym za pas.
Pał ac Federalny (Bundeshaus), znajdują cy się na gł ó wnym placu Bundesplatz, jest siedzibą szwajcarskiego rzą du i parlamentu w Bernie. W centralnej sali pod kopuł ą , znajdują cej się pomię dzy dwiema salami konferencyjnymi, moż na zobaczyć wiele symbolicznych scen z historii Szwajcarii. Na szklanej kopule widnieją herby 22 szwajcarskich kantonó w, któ re otoczone są napisem „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Z boku znajduje się herb kantonu Jura, powstał ego dopiero w 1978 roku. Cztery okna symbolizują cztery regiony kraju zgodnie z zasadą ich specjalizacji gospodarczej. Medaliony kopuł y symbolizują sprawy wojskowe, edukację , sprawiedliwoś ć i bezpł atną pracę .
W budynku znajduje się ró wnież pomnik przedstawicieli gmin Uri, Schwyz i Unterwalden, któ rzy zł oż yli przysię gę wzajemnej pomocy i wsparcia na Rü tli, odległ ej ł ą ce w pobliż u jeziora Firwaldstet. Zwią zek ten jest narodowym mitem Szwajcarii i jest powszechnie uważ any za fundament Zwią zku Szwajcarskiego. Wzdł uż cią gó w schodó w znajdują się postacie landesknechtó w, któ re symbolizują cztery oficjalne ję zyki Szwajcarii. Naprzeciw grupy Rü tli moż na zobaczyć pł askorzeź bę przedstawiają cą historię pochodzenia Szwajcaró w, opisaną przez Schillera w William Tell.
Na tym samym placu znajduje się gmach Szwajcarskiego Banku Narodowego – nie tyle punkt orientacyjny, co istota kraju. Na placu przed tymi dwoma waż nymi budynkami, prosto z ziemi wytryskują liczne fontanny, w któ rych igrają zaró wno dzieci, jak i doroś li. Dlatego na placu zawsze jest tyle ludzi, ale w ogó le nie widać ludzi w mundurach.
Zakochaliś my się w stolicy Bernie,
Zytgloggeturm został godnie doceniony.
Niedź wiedzie na Aare widziane,
Woda pitna z fontann.
Zurych – „kieszeń ” Szwajcarii
Zbliż ają c się do Zurychu, najpierw znaleź liś my się w korku – wyraź ny znak duż ego miasta biznesowego. To najwię ksze miasto w kraju (391 tys. osó b), wraz z przedmieś ciami liczą ce 700 tys. mieszkań có w. Zał oż ony ponad 2 tysią ce lat temu jako posterunek celny w czasach Cesarstwa Rzymskiego, znajduje się nad brzegiem Jeziora Zuryskiego u ujś cia rzeki Limmat, w dolinie mię dzy szczytami gó rskimi Uetliberg i Zurichberg. Na dworcu kolejowym zaczynamy poznawanie miasta. Gł ó wne wejś cie do dworca wykonane jest w formie ł uku triumfalnego z widokiem na gł ó wną ulicę handlową miasta – Bahnhofstrasse.
Budynki te mają kilkaset lat.
W okolicy znajduje się Koś ció ł ś w. Piotra, najstarszy koś ció ł reformowany w Zurychu z najwię kszym zegarem w Europie.
Oczywiś cie Zurychu nie moż na poró wnać z Bernem pod wzglę dem iloś ci i jakoś ci fontann, ale ma też ciekawe i godne uwagi. Należ ą do nich fontanna dla kobiet-wojownikó w na Lindenhof. Wydarzenia miał y miejsce w 1291 roku. Albert Niemiec rozpoczą ł oblę ż enie Zurychu. Gdy obroń có w miasta nie wystarczył o, kobiety ubrał y się w mę skie garnitury i przyszł y z pomocą ż oł nierzom pod mur twierdzy. Wró g uznał , ż e w mieś cie jest jeszcze wielu ś wież ych ż oł nierzy, zdał sobie sprawę z daremnoś ci swojego przedsię wzię cia i znió sł oblę ż enie. Na cześ ć tych wydarzeń wzniesiono fontannę , któ rej ozdobą jest rzeź ba kobiety w stroju wojskowym iz wł ó cznią w rę ku. Na nabrzeż u przy wejś ciu do hotelu znajduje się ł adna mał a fontanna.
Na lewym brzegu rzeki Limmat znajduje się katedra Grossmü nster, najwię ksza w Zurychu, z dwiema dzwonnicami, z któ rych jedna jest ozdobiona posą giem Karola Wielkiego. Wcześ niej był to klasztor. W tej katedrze w 1519 r. ksią dz Zwingli rzucił wyzwanie papież owi. Przed katedrą stoi pomnik był ego burmistrza Hansa Waldmanna.
Niedaleko katedry Grossmü nster znajduje się stary romań ski koś ció ł klasztoru Fraumü nster. Klasztor został zał oż ony w 853 przez kró la Niemiec Ludwika II. Dziś jest to funkcjonują cy koś ció ł reformowany w samym centrum starego miasta. Koś ció ł ma najwię kszą organizację ? w cał ym kantonie Zurych. Ale Fraumü nster zyskał szczegó lną sł awę dzię ki kolorowym witraż om wykonanym przez Augusto Giacomettiego w 1945 roku i Marca Chagalla w 1970 roku.
Jeś li spojrzysz w spiralę , moż esz przeczytać historię chrześ cijań stwa, od Starego do Nowego Testamentu, zaczynają c od okna Proroka, potem Prawa, potem Jakuba i Syjonu, a kompozycja koń czy się oknem Jezusa. Pię ć okien zadziwia swoim promiennym kolorem - jasnym, nasyconym, nie do koń ca znajomym dla oka i jakoś nieziemskim. Jak zawsze jest rozpoznawalny, Chagall: ciemnoniebieski, rubinowy, szmaragdowy, czerwony. Siedem lat pó ź niej, gdy miał już dziewię ć dziesią t lat, Chagall uzupeł nił dekorację gł ó wnego budynku koś cioł a w postaci gotyckiego okna z ró ż ą skł adają cą się z siedmiu pł atkó w, z któ rych każ dy symbolizuje jeden z dni stworzenia Ś wiata .
A w Zurychu wszyscy byliś my oczarowani klasztorem -
Tam bł yszczał y dla nas witraż e Chagalla.
Przeszliś my się trochę wzdł uż Bahnhofstrasse,
Chodź my zobaczyć , gdzie Ilyich mieszkał przez kró tki czas.
Koń czą c pieszą wycieczkę , zbliż amy się do domu nr 14 na Mirror Lane, gdzie V. I.
Lenin podczas pobytu w Zurychu. Teraz w tym mieszkaniu mieszka zwykł a rodzina, któ rej czł onkowie nie są entuzjastycznie nastawieni do zwię kszonego zainteresowania turystó w.
Zurych ma wiele atrakcji do odwiedzenia. Wś ró d nich jest Szwajcarskie Muzeum Narodowe, mieszczą ce się w pię knym budynku wybudowanym w 1898 roku w stylu eklektycznym przez architekta Gustava Hulla w formie francuskiego renesansowego zamku miejskiego.
Wodospad Renu
Ostatnim akordem naszej podró ż y do Szwajcarii był a wizyta nad Wodospadem Renu w szwajcarskim kantonie Szafuza, niedaleko miejscowoś ci Neuhausen am Rheinfall, prawie na granicy z Niemcami. Wraz z wyż szym, ale mniej peł nym wodospadem Dettifoss na Islandii, Wodospady Renu są uważ ane za najwię ksze w Europie. Jego wysokoś ć to 23 m, szerokoś ć to 150 m.
Wodospad na Renie - cud! Nikt nie zachorował .
Chociaż nasze ł odzie się koł ysał y,
Ale zdję cia wyszł y ś wietnie.
I wszyscy uś miechali się radoś nie.
Niemiecki poeta Eduard Mö rike tak opisał ten wodospad: „Och, podró ż niku, bą dź ostroż ny i mocno trzymaj serce w dł oniach – prawie stracił em swoje z radoś ci kontemplowania potę ż nej gry ogromnych mas spadają cych i rozbijają cych powierzchnię woda. "
Nadszedł czas, aby opuś cić ś wiat magicznej Szwajcarii
A poż egnanie wyż yn jest dla nas nieuniknione.
Raj jeziorno-gó rski urzekają cy swoim pię knem:
Nigdy nie wyjeż dż aj i zostań tutaj na zawsze!
O kraju, jego historii i ludziach
Szwajcaria to zawrotna czystoś ć powietrza, wspaniał a zieleń ł ą k, poł yskują ce ś nież nobiał e szczyty gó r i uderzają cy bł ę kit jeziora. W tym mał ym pię knym kraju o ł ą cznej powierzchni 41.3 tys. km moż na jednocześ nie zobaczyć niewzruszone Niemcy, przyjazne Wł ochy i uroczą Francję . W kraju o populacji 8 milionó w
Istnieją kantony niemieckie, wł oskie i francuskie, któ rych mieszkań cy są przedstawicielami kultur każ dego z tych krajó w. Ję zykami narodowymi w Szwajcarii są niemiecki (pó ł nocna, centralna i wschodnia Szwajcaria), francuski (zachodnia Szwajcaria), wł oski (poł udniowa Szwajcaria) i retoromań ski wywodzą cy się z ł aciny (poł udniowo-wschodnia Szwajcaria). Powszechnie mó wi się po angielsku. Na znaczkach pocztowych uż ywana jest ł aciń ska nazwa Helvetia, a na szwajcarskiej walucie i samochodach szwajcarska nazwa domeny internetowej uż ywa skró tu CH (. ch), pochodzą cego od ł aciń skiej nazwy Szwajcarii: Confoederatio Helvetica. Na placu Helvetia w Bernie, w pobliż u Muzeum Historycznego, wznosi się pomnik Helvetii.
Kraina gł ę bokich jezior Szwajcaria wzię ł a swoją nazwę od Szwecji, jednego z trzech mał ych kantonó w, któ re zjednoczył y się w Konfederację . Podwaliny pań stwa szwajcarskiego poł oż ono w 1291 roku.
Do koń ca XVIII wieku w kraju nie był o centralnych organó w pań stwowych, ale okresowo zwoł ywano rady ogó lnozwią zkowe (Tagsatzung). W 1798 r. Szwajcaria został a zaję ta przez Francję i przyję to konstytucję w stylu francuskim. W 1803 roku w ramach „Aktu o mediacji” Napoleon zwró cił niepodległ oś ć Szwajcarii. Konstytucja uchwalona w 1848 r. przewidywał a utworzenie dwuizbowego parlamentu federalnego. W 1874 r. uchwalono konstytucję , któ ra przewidywał a wprowadzenie instytucji referendó w. W 1971 roku kobiety otrzymał y prawo do gł osowania. W 1999 roku przyję to nowe, gruntownie zrewidowane wydanie tej konstytucji. Teraz Szwajcaria jest republiką konfederacyjną , skł adają cą się z 20 kantonó w i 6 pó ł kantonó w. Każ dy kanton ma wł asną konstytucję , prawa, ale ich uprawnienia są ograniczone przez konstytucję federalną .
Wł adze federalne odpowiadają za kwestie wojny i pokoju, stosunkó w zagranicznych, wojska, kolei, komunikacji, emisji pienię dzy, zatwierdzania budż etu federalnego itp. Teraz jest to jeden z najlepiej prosperują cych krajó w na ś wiecie, gdzie PKB na jednego mieszkań ca to 81 tysię cy dolaró w. Szwajcaria zajmuje trzecie miejsce pod wzglę dem ś redniej dł ugoś ci ż ycia, któ ra wynosi 82.5 roku, ustę pują c jedynie Azji Japonii (83.6) i Hongkongu (83.0).
Ró ż norodnoś ć skł adu etnicznego, oryginalnoś ć historii znajdują odzwierciedlenie w kulturze materialnej i duchowej. Rodzaj i forma osadnictwa wiejskiego w duż ej mierze determinuje ukształ towanie terenu. Na przykł ad na obszarze pł askowyż u szwajcarskiego dominują duż e wsie, a na wyż ynach dominują gospodarstwa 1-5 gospodarstw domowych. Regionalne, a czasem etniczne ró ż nice wpł ywają ró wnież na kuchnię Szwajcaró w. Kasza kukurydziana gę sta - palenta - jest ulubionym daniem gó rali, a na pł askowyż u uważ ana jest za paszę dla zwierzą t gospodarskich.
Jej gł ó wnymi elementami są biał a koszula, czerwona kamizelka, szare lub ż ó ł te spodnie z szelkami, biał e dzianinowe poń czochy i buty z klamrami. Do tej pory istnieją buty wydrą ż one w drewnie lub z drewnianymi podeszwami. Zwyczaje, rytuał y Szwajcaró w, ich folklor są zró ż nicowane. W niemieckiej czę ś ci kraju ś piew polifoniczny jest powszechny. Cechą pieś ni gó rali są osobliwe odgł osy gardł a – jodł owanie. W tań cach ludowych dominują pary.
