Вот и закончилось наше путешествие в туре «Мерцающие звёзды Европы» (31.07-13.08. 2011). Как и обещала, попробую поделиться своими впечатлениями. Сразу всё не обещаю написать, буду писать по мере возможности. Надеюсь мои «коллеги и коллежанки» по туру поддержат меня.
Небольшое отступление.
Изначально на это лето мы планировали Великобританию – «Британский калейдоскоп» с 12.08-29.08. , ещё прошлой осенью забронировали тур, начали разбираться и готовить документы, и неожиданно мужу сообщают, что 26.08 надо быть на работе, т. е. «пролетаем» мы с Великобританией, вариант с авиа тоже не проходит, он по 26.08 включительно. Предложенный мужем вариант ехать самой, я даже не рассматривала, поэтому срочно пришлось искать достойную замену.
В процессе поисков подходящих вариантов идеально подошёл тур «Мерцающие звёзды Европы», который я присмотрела уже давно, но держала его на «десерт», и собиралась поехать тогда, когда мы уже посмотрим «самое основное в Европе». И тут срочно пришлось «подавать десерт».
Этот тур меня привлёк возможностью посмотреть Нормандию, Бретань, небольшие города Бельгии, Нидерландов и Германии, опять вернуться в Брюгге и Гент, так понравившиеся раньше. Спокойно и неторопливо пройтись там, куда основная масса туристов или вообще не доезжает, или приезжает на пару часов.
Немаловажно было и то, что тур возит, как я знала, Юрий Ивлев, с которым у нас был замечательный опыт поездки в «Салют, Европа» в 2007г. (это был наш первый тур с Инкомартуром, а сейчас мы уже ехали седьмой раз с этой фирмой).
На этот тур оформлялась Бельгийская виза, и в этот раз консульство заставило меня немного поволноваться – визы были в пятницу, выезд – в воскресенье, но визы дали всем. В 2009 году, когда мы ездили в тур по странам Бенилюкса, также была бельгийская виза, про которую стало известно более чем за неделю до тура. Со слов Юрия, возможно на следующий год этот тур будет делаться под визу Нидерландов, костяк программы останется тот же, только ночевки вместо Льежа (Бельгия) будут в Маастрихте (Нидерланды).
Кого интересует, могу указать, какие были отели по маршруту (хотя на следующий год они могут поменяться):
Koningslutter – Hotel “Park Avalon”, Braunschweiger strasse 21A, 38154, Koningslutter, Germany
Liege – Hotel “Alliance Hotel”, Esplanade de L’Europe 2.4020 Liege, Belgium
Ostende – Hotel “Albert II”, Vlaanderenstraat 42.8400 Oostende, Belgium
Rouan – Hotel “Rouan Saint Sever”, 20 place de L’Eglise Saint Sever, 76110 Rouan, France
Saint Malo – Hotel "De l’Univers" Place Chateaubriand 35400 Saint Malo, France
Poznan – Hotel “Sunny Hotel”, Kowalewicka 12A, Poznan, Poland
Очень удачно, что было по 3 ночи в Льеже (+1 на обратной дороге) и Сен-Мало, что освобождает от необходимости погрузки–выгрузки чемоданов.
В этот раз я позволила себе готовиться к туру не так тщательно, как обычно (кто со мной ездил – понимает, о чём это я). Попыталась настроиться, по совету Юрия, на восприятие «красок тура: это край импрессионистов, все зыбкое, тонкое, умиротворенное...».
Благодаря советам на форуме бывалых туристов подготовила соответствующую экипировку на любую погоду, поскольку прогноз обещал практически постоянные дожди, как говорил мой муж: «Куда мы едем, поменяй прогноз».
Надо отметить, что вся группа на протяжении тура «медитировала» на тему хорошей погоды, и мы её таки сделали ; ). Кто - по специальной методике, кто – по принципу «мысли материальны». Те отдельные дожди, которые были, очень быстро заканчивались, как правило, к нашему прибытию на следующий объект. Так что, переменчивость погоды в этом регионе была нам только на руку.
Стандартный день в туре – сбор группы, выдача путёвок, посадка в поезд № 67 Киев-Варшава. Традиционный обход по купе гида Юрия Ивлева, знакомство с новыми или встреча со «старыми» туристами, ездившими с ним раннее в туры Инкомартура.
Кроме нашей группы этим поездом в Варшаву выезжали ещё 2 группы Инкомартура: «Лондон-Париж» с Сергеем Смысловым и «Северная сага» с Яном Приворотским. Можно сказать, что поезд был практически «арендован» Инкомартуром, обычных пассажиров было лишь 4 человека и то только до границы.
На этот раз приятно удивил вагон поезда № 67: свеженький, после капитального ремонта в 2011 году, никаких признаков «развинчивания–откручивания», в отличии от наших предыдущих поездок в этом поезде. В 2008 году нам даже пришлось «поучаствовать в шоу» по разбору нашего вагона, и конкретно нашего купе, до отдельных винтиков, планок на польской таможне, мы даже не догадывались, сколько всяких «схованок» там может быть и насколько «спортивно-подготовленные» польские таможенники к прыжкам по полкам ; ).
Транзитный день по Польше и Германии. Около 9 утра прибыли на Варшаву Заходню, погрузились в автобус, в районе Познани заехали в супермаркет пополнить продуктовые запасы и пообедать. Тут же под французское вино, заранее припасённое Юрием, состоялось знакомство группы. Группа состояла из 33 человек, из них 27 человек ехали поездом и 6 человек летели самолётом, должны были присоединиться к группе в Бельгии (в Льеже). Это дало нам приятную возможность временно занять пустые места в автобусе на время транзитных переездов, что значительно облегчило дорогу.
Новичков в группе не было, все опытные туристы, многие уже давно путешествуют с Инкомартуром (по-моему, рекордом в нашей группе был 14-тый тур с Инкомартуром), человек 20-ть уже раннее ездили с Юрием и не один раз.
Группа была организованная и неопаздывающая, что не могло не сказаться на количестве «штрафного вина» ; )), за весь тур опоздание было лишь один раз (одно опоздание - один штраф), причём первыми словами опаздывающих было «вино уже идёт». Но Юрий всегда давал нам возможность продегустировать местные напитки, даже несмотря на отсутствие опаздывающих ; ).
В группе было много преподавателей, в основном преподавателей ВУЗов, не было «нытиков и вредоносных персонажей», за время поездки сложилась хорошая атмосфера внутри группы.
Вечером, где-то около 21 часа, приехали на ночёвку в Кенингслутер, отель AVALON Hotelpark 3 зв. , нормальный пригородный отель с хорошим завтраком.
Тур спланирован таким образом, что длительные переезды были только в транзитные дни, в начале и конце тура, а в остальные дни – не было очень длительных переездов.
По ходу тура я не веду путевые заметки, поэтому могу ошибаться где-то по времени прибытия-отправления, ориентируюсь только на время на фотографиях (но и тут возможны неточности, из-за возникших технических проблем с фотоаппаратом).
Из отеля выехали в 8.30–9.00 часов и в 13.30 были в Кёльне. Экскурсия по городу была до 16.00, посмотрели всё, что планировалось по программе: самый высокий в Европе Кёльнский собор (чтобы его сфотографировать приходилось очень далеко отходить от него по улице, выходящей на площадь перед ним, и то практически лёжа на асфальте; )); прошлись по Старому городу, набережной. Рассмотрели Ратушу, состоящую из различных зданий, разных стилей и возраста, заглянули внутрь, попали на свадьбу (наши молодожены выглядят намного наряднее и симпатичнее). И, конечно, зашли в Дом одеколона на Глокенгассе под № 4711, где на входе находится блестящая раковина с краном, из которого льётся этот самый известный одеколон, так что мужчины могли, при желании, опробовать его на себе, или купить новые современные ароматы.
Далее до 19.00 было свободное время. Во время своих путешествий мы стараемся, по возможности, посещать Художественные музеи, есть такой и в Кёльне – Wallraf das museum, находится в самом центре, имеет компактный размер, который как раз подходил под наш формат свободного времени.
Музей имеет неплохую коллекцию: Ван Гог, Сислей, Мане, Сезанн, Ренуар, Мунк, Рембрандт, Ван Дейк, Дюрер, Лохнер, др.
После музея мы ещё успели продегустировать знаменитое пиво «Кельш», прогуляться по центру Кёльна, проверить магазины…
Далее направились в Бельгию, г. Льеж (130 км. ), прибыли где-то в 20.30–21.00, поселились на 3 ночи в отель Alliance Hotel Liege Palais des Congres 4 зв. , бывший Holiday Inn. Просторные двухместные номера с 2-мя полуторными кроватями, утром был хороший завтрак.
Отель расположен недалеко от центра, поэтому мы, выгрузив вещи, и взяв на Reception план города, отправились его осматривать: Кафедральный собор, Опера (к сожалению, на реставрации, вся в лесах), Palais des Princes-Eveques и др. ; симпатичная набережная с большим количеством мостов для такого достаточно небольшого города с интересными переходами и развязками, а также вечерней подсветкой. В центре много пешеходных улиц, уставленных столами по типу «Обжорных рядов» в Брюсселе. Как я знаю, многие из нашей группы этим вечером дегустировали бельгийскую кухню и напитки, прежде всего пиво.
Радостный момент – ближайшие 2 дня мы выходим к автобусу БЕЗ чемоданов! ! !
Сегодня у нас экскурсия «Terra Incognita Валлония», знакомство с регионом Валлония. Мы отправляемся группой практически в полном составе, т. к. к нам присоединилось 6 человек, прилетевших самолётом.
Небольшой переезд и около 10 часов мы уже в столице Валлонии, городе-цитадели Намюр. Выходим из автобуса с дождём, но «проведённая работа над погодой» и боевая экипировка нашей группы (плащи, ветровки, зонты, т. д. ) сделала своё дело, дождь быстро закончился, пришлось «разоружаться». Не так сильно шёл дождь, как мы его испугались, начитавшись прогнозов, и соответственно одевшись. К сожалению, формат форума не позволяет мне привести «более смачную» цитату нашей одногруппницы по этому поводу ; )))
Поднялись наверх в крепость, постоянно фотографируя живописные окрестности города и р. Маас, а также себя на их фоне ; )) А как без этого? Спустившись в низ, прогулялись по улицам самого г. Намюра.
Небольшой переезд в городок Ан-Сюр-Лесс (в 12.30), который знаменит, прежде всего, своими пещерами. Около 13.00 рассаживаемся по открытым вагончикам поезда и движемся минут 15-20 в сторону Пещер Ана через, своего рода, заповедник – Парк диких животных, где они живут в природной среде. Все эти природные виды, сама обстановка, поездка на этом поезде чем-то напоминали мне Норвегию и Швейцарию.
На входе в пещеры формируют группы по языковому признаку, нас присоединяют к комбинированной англо–французской группе (русскоязычных гидов нет) и выдают подробные распечатки основной информации на русском языке по каждой пещере, которые организовал нам Юрий.
Отсутствие русскоязычных гидов в пещерах говорит о том, что такие группы редко попадают в эти места, а у нас эта возможность была!
Вместе с гидом мы проходим 6 пещерных залов со сталактитами и сталагмитами: скарабеев, винодела, минарета, загадочный, трофей и зал купола, в котором происходит небольшое световое шоу. По дороге в пещерах мы видим подземные реки, которые медленно продолжают свою разрушительную работу.
Нам понравилось, мы ранее в таких пещерах не бывали, единственное, что тормозило движение, это необходимость передвигаться только с местным гидом, которая собирала всю группу и дожидалась, пока следующую пещеру освободит предыдущая группа. Ну, такие у них правила, чтобы никто не потерялся ; (
Обратную (более короткую) дорогу мы прошли пешком мимо загородок с животными. А у автобуса нас уже ждал небольшой пикник, организованный нашими водителями, что было очень кстати после такой прогулки.
Около 16.30 мы уже в живописном цветущем городке Дюрбюи на излучине р. Урт.
На мой взгляд, одной из изюминок этого городка есть Парк Топиер (TOPIAIRES), посвящённый художественной стрижке деревьев, в основном самшита. «Экспонатов» в этом парке более 30: тут из самшита выстрижены различные животные (многие в натуральный размер) в забавных позах от кошек до сидящего слона высотой до 4 метров и возрастом 80 лет, а также Манекен Пис, «Загорающая Памела Андерсон» и др. Как сказал Юрий, мы первая группа, которая посетила этот парк.
Во время прогулки по городку Дюрбюи, наше внимание также привлекли несколько интересных фонтанов, если я не ошибаюсь, подаренных Императором Японии.
Последним пунктом нашего сегодняшнего путешествия (и самым расслабляющим) стал курортный центр Спа, название которого стало символом водолечения. Все желающие смогли посетить «Thermes de Spa»: принять водные процедуры (как внутри помещения, так и на открытом воздухе), снять возможную усталость, посетить сауну и хаммам. К концу дня дождь таки разгулялся, но нам это уже было не страшно, наоборот было даже приятно получить некий контрастный душ на открытом воздухе: бассейн с тёплой водой, гидромассажем и прохладные капли дождя сверху ; ).
Отдохнувшие, мы вернулись в наш отель в г. Льеж.
Льеж так удачно расположен, что рядом и Нидерланды и Германия, не надо далеко ехать. В 10 утра мы уже в городе Маастрихте (Нидерланды), который находится на той же р. Маас, что и г. Льеж и г. Намюр.
До 12 часов была экскурсия по этому старому и нетипичному для Нидерландов городу (сказывается, наверное, близкое соседство с Германией и Бельгией): соборы св. Яна и св. Серваса; рыночная площадь; мэрия, где было положено начало Европейскому союзу; сфотографировались всей группой у памятника д‘Артаньяну, погибшему при осаде этого города; прогулялись по парку, где, непонятно почему, вызвал большой ажиотаж памятник «сидящему в странной позе медведю», возле которого все бросились фотографироваться ; )...
Часов до 14 было свободное время: кто-то пошёл традиционно дегустировать местную кухню, кто-то, возможно, в сокровищницу, а мы решили просто прогуляться по городу, благо погода к этому располагала: солнечная и тёплая; не прошли мимо и рыночной площади, где отведали знаменитой голландской селёдочки ; )))…
Очень приятный, позитивный, располагающий к себе, город…
Уезжать из Маастрихта не хотелось, но нас ждал ещё сегодня Аахен (Германия), куда мы и приехали около 15 часов.
Аахен тесно связан с именем Карла Великого, который приезжал сюда на минеральные воды, и даже на некоторое время перенёс в этот город столицу Римской империи, а затем на протяжении нескольких веков здесь короновались немецкие императоры.
Кроме того, здесь находится знаменитый Кафедральный собор, заложенный Карлом Великим в IX веке, где он и похоронен. Собор сейчас находится на реставрации, поэтому нам не удалось увидеть люстру, символизирующую небесный Иерусалим, которую подарил собору Фридрих Барбаросса. Зато мы увидели уже отреставрированные, переливающиеся золотом великолепные внутренние своды Собора и золотой саркофаг Карла Великого. Кстати, фотографировать внутри можно только за дополнительную оплату, мы, пока этого не знали, успели всё основное снять ; )…
Рядом с Собором находится Сокровищница с уникальными христианскими реликвиями.
Также привлекает внимание другая достопримечательность города – ратуша, фасад которой украшен скульптурами немецких королей и императоров.
В свободное время (с 16 до 18 часов) мы прогулялись по этому уютному городу, рассматривая своеобразные и оригинальные фонтаны и памятники: тут и группа забавных персонажей в интересных позах, и сказочные герои с движущимися руками и ногами, и фонтан в виде распускающегося и закрывающегося цветка…
Приковывают также внимание и красочные витрины магазинов с разнообразными пряниками и сладостями, просто невозможно пройти мимо ; )
Где-то к 19 часам мы вернулись в г. Льеж и у нас была ещё возможность прогуляться по вечернему городу.
Мы покидаем наш отель в Льеже и движемся в сторону океана.
Сегодня у нас по программе одни из самых красивых городов Бельгии – Гент и Брюгге. Мы уже были там, в мае 2009 года, но это те места, куда хочется возвращаться снова и снова.
По дороге мы проезжаем мимо Брюсселя, и Юра предлагает заехать в Парк миниатюр «Мини-Европа», мы с радостью соглашаемся, т. к. этот парк у нас остался неохваченным раннее. В 10.30 мы уже на месте, группа разделяется на две части, первая – идёт с Юрой в «Мини-Европу», а те, кто уже там был, направляются осматривать Атомиум, построенный к Всемирной выставке, и ставший символом Брюсселя и Бельгии.
В Парке миниатюр нам выдают подробные, красочные брошюры-путеводители по всем моделям. Каждая страна Евросоюза представляет модели основных своих достопримечательностей в масштабе 1:25, выполненных с высокой точностью, которые постоянно обновляются и дополняются.
Приятно было найти в парке те места, где уже побывал, и присмотреть, куда бы хотелось поехать в будущем.
Ещё очень ярки и свежи впечатления после нашего майского тура «Пиренейский роман» (Испания–Португалия), поэтому радостно было найти в Парке миниатюр и Барселону, и Эль Эскориал, и арену для корриды в Севилье (которую мы реально посетили), и Башню де Белен в Лиссабоне, рассмотреть улочки в Порту…
Особенно хороши получаются фотографии с различными видами Европы и возвышающегося над ними Атомиума!
Невольно сравниваешь парк «Мини–Европа» с парком «Мадуродам» (Голландия в миниатюре): мне нравятся оба, каждый по–своему.
Около 13 часов мы уже в Генте – городе купцов и ремесленников средневековой Фландрии. Город как на картинке, с трудом воспринимаешь, что это реальность, а не декорации…
В рамках экскурсии осматриваем собор св. Бавона, где хранится знаменитый Гентский Алтарь (желающие могли посмотреть его в свободное время, я смотрела в прошлый приезд), осмотрели снаружи замок графов Фландрских, прогулялись по живописным и уютным набережным Трав и Зерна со старинными особняками...
Опять пересеклись с несколькими свадьбами, причём были пары, где или жених русский, или невеста. Свадьбы очень демократичные: расписались и расположились с парочкой друзей в ближайшей кафешке отмечать.
В этом городе не хочется куда-то спешить, бежать, хочется спокойно наслаждаться окружающей атмосферой, что мы и делали…
А в 16.30 нас уже встречает «северная Венеция» – город Брюгге, расположенный на каланах, через которые перекинуты живописные и изящные мостики. Лучшие виды на Брюгге открываются именно с воды, поэтому по каналам движется большое количество лодочек с туристами. В прошлый свой визит мы тоже получили море удовольствия, совершая такую прогулку, и позднее, монтируя и просматривая видео, вновь убедились, насколько так лучше чувствуешь город. Проплывая на лодочке, наслаждаешься видами маленьких домиков, утопающих в цветах, которые растут прямо из воды, и появляется ощущение домашнего уюта и спокойствия.
Всем, кто ещё только собирается посетить этот чудесный город, рекомендую обязательно прокатиться на кораблике по каналам, незабываемые ощущения гарантированы!
По-прежнему какое-то умиротворение вызывает Озеро любви с белыми лебедями, небольшой отельчик для молодожёнов на берегу, внутренний дворик Бегинажа…
Над городом возвышается величественная колокольня Белфорт, которая веками была символом независимости Брюгге.
Одна из главных достопримечательностей города, который сам по себе – одна большая достопримечательность, Собор Богоматери.
Кирпичная башня Собора Богоматери – самая высокая в Европе, наконец, в этот раз предстала перед нами во всей своей красоте, полностью отреставрирована и освободилась от лесов. Но, к сожалению, внутри реставрация продолжается и собор закрыт, что очень расстроило тех, кому уже несколько раз не удаётся попасть внутрь. С этим нам повезло больше в прошлый раз, мы насладились убранством собора с полотнами Рубенса, великолепной «Мадонной с младенцем» Микеланджело, единственной работой, покинувшей Италию при его жизни.
Одна из красивейших площадей города – площадь Бург с городской Ратушей и Базиликой Святой Крови, в прошлый свой визит мы попали на службу, когда как–раз выносили эту реликвию.
В этот раз на площади Бург была установлена сцена, и проходил весьма громкий концерт, как для меня, это немного нарушало атмосферу города.
Рядом находится и площадь Маркт, но рынок мы уже не застали, зато ничто не мешало нам насладиться видом выходящих на неё домов, проезжающих экипажей, на которых также можно прокатиться.
Брюгге считается столицей шоколада и, естественно, невозможно удержаться от соблазна, надо всё пробовать и наслаждаться.
Другой соблазн, больше для мужчин, – это пиво. Ещё готовясь к прошлой поездке в Бельгию, я была удивлена, насколько она – пивная страна, около 800 сортов, начиная с тех, которые варились когда-то в монастырях и аббатствах, и заканчивая современными. Тогда же мне попался отзыв, где автор, по ходу поездки, дегустировал разные сорта пива, описывая свои ощущения и давая оценку. Мы до этого пока не дошли ; ), но в прошлый раз нам случайно попался на пути удивительный магазин со всевозможными сортами пива (и не только) в различных оформлениях, включая подарочные варианты, и с постоянной экспозицией Beer wall (Пивной стеной), где были представлены все 800 видов бельгийского пива. Кроме того, здесь же находится кафе на открытой террасе с замечательным видом на набережную.
И в этот раз, муж дал мне задание найти этот магазин. И я его нашла, он находится как–раз недалеко от площади Маркт, в старинном доме. Так–что, мы наслаждались видами Брюгге, сидя на открытой террасе, смакуя пиво, и маша ручкой нашим одногруппниками, проплывающим мимо на лодочках ; )).
Вечером нашу группу ожидало ещё одно удовольствие – дегустация бельгийских мидий, которые имеют абсолютно другой, более нежный, вкус, так что даже мой муж, не большой любитель морепродуктов, легко составил мне конкуренцию ; )).
Огромная благодарность Юре, который так спланировал время, чтобы мы приехали в Брюгге, когда основная масса туристов уже покидала его, что позволило нам насладиться городом практически наедине, вечером он был особенно хорош...
Мне не хватит слов, чтобы передать свой восторг от этого города, я просто приведу пару цитат из отзывов, которые мне попались при подготовке к туру.
«Великолепие, от которого порой перехватывает дыхание, разлито в воздухе Брюгге и пронизывает каждый миллиметр этого города вместе с дивным запахом ванили и сахарной пудры, источаемом знаменитыми бельгийскими вафлями. От всего этого теряется чувство реальности и начинает кружиться голова. Ну и пусть, ведь Брюгге так мал, что в нём даже нельзя по-настоящему заблудиться. Всё здесь как в сказке! »
«В столь древних, нетронутых временем городах, как Брюгге, жизнь похожа на сон. Поэтому быть в Брюгге и мечтать о нем, почти одно и тоже. Однако, только познакомившись с этим изумительным городом лично, начинаешь понимать, почему великие эстеты начала ХХ века были способны переносить жизнь исключительно в Брюгге».
После каждого нового посещения таких городов, как Гент и Брюгге, опять хочется сюда вернуться…
Мы покидали Брюгге где-то в 21.30 и меньше, чем через час мы уже были на побережье океана, в городе-порте Остенде. Вечером мы еще успели прогуляться по набережной, пытаясь рассмотреть океан, который был «в отливе».
Гостиница в Остенде была самая скромная в туре, но находится в историческом здании, хорошее расположение (в центре города, рядом набережная, пляж, порт…), нормальный завтрак, бесплатный WiFi в общественных зонах.
В этот день у нас был самый поздний выезд в туре, в 10 утра. Юра дал нам возможность увидеть Остенде и утром. Большинство из группы отправилось на утреннюю прогулку, осматривать ближайшие районы города, рыбный рынок, порт, набережную, энтузиасты – купаться в океане (но об этом больше, наверное, знает talpucha ; ).
Начиная с этого города, ближайшее время нас будет сопровождать океан со своими приливами–отливами, крики чаек, просто нереальные виды вокруг…
Мы временно покидаем Бельгию и движемся во Францию, на встречу с Нормандией и Бретанью.
Где-то в 12.30 мы уже на берегу пролива Ла Манш, у нас пейзажная остановка на мысе Серый Нос, который максимально приближен к Великобритании (расстояние, если не ошибаюсь, где-то около 30 км. ).
И опять мы на краю Европы: 1 мая были на самой западной её точке – на мысе Кабо де Рока, сейчас – стоим на краю континентальной Европы, прекрасно и чётко видно меловые скалы Великобритании, даже не верится, как это близко. Пусть мы не попали пока в этом году в Великобританию, но мы до неё почти доехали и даже увидели, можно сказать передали привет ; ).
Со слов Юры, в этот раз была наилучшая видимость за всё время, что он тут бывал. Хотя погода была достаточно облачной, и не верилось, что мы вообще что-то увидим.
Наш дальнейший путь лежал на Алебастровый берег в г. Этрета.
И тут погода разбушевалась, большую часть дороги лил дождь, местами – даже ливень. И как-то сложно было представить, согласно программе, наш «неутомительный трек по красивейшим скалам побережья» в такую погоду ; (.
Но всё-таки хорошая энергетика группы сделала своё дело и к 17 часов, когда мы прибыли в Этрета, дождь практически закончился, и погода стала налаживаться.
Виды там открываются действительно сказочные, даже не верится, какие шедевры может сотворить сама природа!
Начинаешь понимать и Клода Моне и других художников, запечатлевших эту красоту! На набережной даже установлены «своеобразные мольберты» с репродукциями картин, здесь написанных, прямо на тех местах, откуда открывается соответствующий вид.
Как назвали себя одни наши туристки – «мы туристки–импрессионистки, мы едем за впечатлениями». Наверное, я бы тоже с ними согласилась… Так что, в свободное время наши туристы отправились за впечатлениями (impression) в различных их проявлениях. Кто-то продолжать наслаждаться окружающими видами; кто-то получать вкусовые впечатления; кто-то, по традиции, купаться в океане… Я купаться пока не собиралась, но при попытке «прикоснуться к океану» коварная волна нахлынула ; (, и можно сказать, что если не я, то мои кроссовки в тот день в океане искупались ; )))
Не забудьте продегустировать в Нормандии сидр, камамбер и кальвадос, которыми она славиться и они именно тут производятся; продаются в магазинах, имеющие право торговать региональными продуктами.
Местные сидр и камамбер мы опробовали в тот же вечер, кальвадос – пока ждёт…
Дальше, согласно программе, выданной вместе с путёвкой на вокзале, были некоторые изменения, как оказалось только в лучшую сторону.
В этот день мы ночевали в г. Руане – исторической столице Нормандии (прибыли часов в 20-21, точно не помню).
Отель Rouen St-Sever 2 зв. внутри стилизован под корабль, номера – под каюты, есть бесплатный WiFi в номере.
Отель находится недалеко от исторического центра (минут 15-20 от отеля пешком), мы вечером ещё прогулялись по набережной Сены, к знаменитому Руанскому собору, немного по центру...
Это была в туре наша первая ночёвка во Франции и, в связи с этим, хочу пару слов сказать про завтраки в отелях. Все, кто бывал во Франции, знают какие там обычно «обильные завтраки»: круасан, багет, джем, масло, кофе. Зная это, и учитывая рекомендацию Юры – «наедаться в Бельгии», мы ничего хорошего не ожидали в этом плане от французских отелей. И были приятно удивлены, ни одного «классического французского завтрака» у нас не было, все отели предлагали достойные завтраки с хорошим ассортиментом блюд.
Учитывая удачное месторасположение нашего отеля, около 9 часов мы уже были в историческом центре Руана, который ещё массово не заполнился туристами, кроме того, было воскресенье, что также, наверное, повлияло на отсутствие скопления народа на улицах. Было приятно прогуливаться по городу в такое время…
Часов до 11 у нас была экскурсия, свободное время – до 13 часов.
Экскурсия началась на площади у Руанского собора, в здании напротив находится информационное бюро, где можно взять достаточно приличный туристический план-гид по Руану на русском языке.
Руанский Нотр-Дам намного старше и красивее Нотр-Дам де Пари, со стороны фасада имеет две ассиметричные башни, разные по возрасту и стилю, и в глубине башню с ажурным шпилем, самым высоким во Франции.
Левая башня строилась около 300 лет (12-15 век), зато правая (16 век) – всего около 20 лет. Значительно ускорило процесс строительства правой башни то обстоятельство, что она возводилась за деньги от индульгенций за нарушение правил Великого Поста, за возможность кушать сливочное масло в пост ; ), за что эту башню ещё называют Масличной.
Утром нам, с первого раза, не удалось осмотреть собор внутри, т. к. шла служба и, кроме того, ожидали приезда «важного церковного служителя» из Парижа (точнее не могу сказать кого). А попасть внутрь хотелось также ещё и потому, что в соборе покоится сердце Ричарда Львиное Сердце – короля Англии и герцога Нормандии. Мы смогли попали в собор уже ближе к обеду, хотя ведущаяся реставрация не позволила осмотреть всё в полном объёме внутри и немного отвлекала снаружи.
Руанский собор неоднократно запечатлел на своих картинах Клод Моне, причём в разную погоду, время года и при различном освещении. За что, наверное, заслужил от города небольшой памятник в виде бюста.
Действительно, очень интересный и красивый собор! Жалко не помещается полностью на фотографию ; )).
Уроженцем Руана был Густав Флобер, он прожил в этом городе значительный период своей жизни, написал здесь знаменитую «Мадам Бовари», и заслужил от города памятник побольше ; ).
Дальше экскурсия привела нас на улицу Больших Часов, естественно, главной достопримечательностью которой являются Большие башенные часы, их механизм – один из старейших в Европе, «непрерывно действовавший с XIV века до 1928 года, более 5 миллионов часов без единой поломки» (из путеводителя). Часы находятся на двух сторонах башни с недавно отреставрированными циферблатами, которые имеют только одну часовую стрелку, показывают фазы луны, дни недели и ещё что-то…
Дальше Площадь Старого Рынка – место сожжения Жанны д‘Арк, на котором установлен высокий крест и очень своеобразная церковь, с крышей, которая должна, наверное, создавать ассоциации с пламенем костра, а мне она больше напомнила перевёрнутый корабль… Достаточно странное сооружение…
Пешеходная улица ведёт к большому готическому зданию – парламенту Нормандии, он же Дворец Правосудия, который занимает целый квартал… Разные части здания построены в разное время, но в одном стиле.
Ратуша, перед ней памятник Наполеону, справа – шпили аббатства Сент–Уэн.
Руан – средневековый город и мы попадаем в самые старые живописные фахверковые кварталы города: разноцветные, немного (и много ; ) наклонившиеся дома, самый узкий дом, старинный дом с оригинальными статуями на фасаде и вывеской типа «Медицинская лаборатория»; выходим к ажурной церкви Сен-Маклу в стиле пламенеющей готики. На площади перед ней играют привычные уже уличные музыканты, в репертуаре традиционный французский шансон, обязательно «Под небом Парижа» и др. При появлении нашей группы музыкант начинает наигрывать русские мелодии…Как сказала одна наша одногруппница: «Дала 1 евро, а как долго играет ; )».
За церковью Сен-Маклу внутри домов находится один из последних средневековых некрополей, сохранившихся в Европе, расположенных прямо в центре города. Как ни странно, последнее время здесь располагается Школа изобразительных искусств. Как-то у меня это место не очень ассоциируется с изобразительным искусством и, вообще, с чем-то прекрасным…
В свободное время в Руане мужчины могли спокойно, вместе с жёнами, проникнуться духом средневекового города, т. к. было воскресенье и большинство магазинов закрыто, что избавило их от необходимости проводить время в ожидании жён на входах в магазины ; )))
В 14 часов мы уже на модном курорте французской аристократии и состоятельных людей мира, в Довиле.
Практически все дома города, начиная от особняков возле моря-океана и заканчивая домами, ближе к центру города, выдержаны в одном стиле.
Вы тут не увидите «типично наших особняков» – громадных за высокими каменными заборами, всё очень изящно и со вкусом. На крыше одного особняка была замечена даже установленная игривая фигурка кота, охотящегося за птичками ; )
Невозможно оторвать взгляд и от знаменитого отеля «Нормандия», опять-таки выполненного в том же стиле, замечательно оформленного большим количеством цветов, и от этого очень нарядного и какого-то праздничного.
Перед отелем расположилась очень красивая лужайка с интересными композициями: вокруг каждого невысокого дерева растут розы, вокруг роз – яркие низкорослые цветы и всё смотрится как одна живописная клумба (см. фото talpucha).
Довиль – престижное место отдыха и для известных актеров-звёзд, о чём вспоминаешь, когда выходишь на знаменитую дощатую набережная с именными раздевалками этих «звёзд».
Поражает широчайший песчаный пляж с завязанными красочными зонтиками.
Постоянно в голове и на языке вертится мелодия из фильма Клода Лелюша «Мужчина и женщина», который снимался здесь…
Тут начинаешь чувствовать, что это именно курорт, морской курорт – тепло, светит яркое солнце, чистый воздух, можно купаться, при желании загорать (хотя это тут не очень принято).
Раньше мне с трудом представлялось, что за отдых может быть на севере Франции: нечто вроде «пройтись, подышать воздухом, кутаясь от ветра»…
А оказалось, что этот север – практически, как для нас юг ; )))…
В 16 часов мы перемещаемся в соседний город – Трувиль, он находится прямо по–соседству, достаточно перейти по мостику, мы же торжественно переезжаем из Довиля в Трувиль на автобусе ; )
Иногда называют Довиль и Трувиль – городами-близнецами, я бы так, наверное, не сказала. Трувиль мне показался каким-то более демократичным, попроще, подоступнее, в нём чувствуешь себя намного уютнее, чем в Довиле. Но это моё мнение…
Группа разбрелась кто–куда: кто – на рыбный рынок, проверять его ассортимент и тут же дегустировать свежеприготовленные дары моря; кто – просто прогуляться по городу…
Мы же в этот раз решили присоединиться к «группе энтузиастов», возглавляемой Юрой, и отправились испытывать на себе океанские воды, попросту купаться ; ))…
На удивление вода оказалась достаточно тёплой, те, кто нырял сообщили, что и более солёной, чем наше Чёрное море…
Как раз в этот день наш тур перевалил за свой экватор, забылись домашние заботы, мы уже на-полную прониклись атмосферой окружающих мест, появилось какое-то чувство восторга от всего вокруг.
Я стараюсь насладиться этим чувством в процессе самой поездки, а не тогда, когда уже вернёшься домой, и останется только, с некоторой грустью, вспоминать о том, что, к сожалению, уже прошло.
В 18 ч. мы покидаем эти замечательные курортные города (уезжать очень не хочется ; ( ), покидаем Нормандию и направляемся в Бретань, корсарский город Сен–Мало, куда и прибыли к 21 ч. , по дороге, на границе Нормандии и Бретани, мы уже видели вдалеке очертания Мон–Сен–Мишеля…
В пути нас традиционно сопровождает дождь, но к нашему прибытию, как обычно, заканчивается…
Нас ждёт отель Hotel De L'univers, который расположен в самом городе-крепости Сен–Мало, внутри крепостной стены, окруженной практически со всех сторон океаном.
Те, у кого есть каталог Инкомартура на 2011-2012гг. может посмотреть фото на странице тура «Мерцающие звёзды Европы» (с. 12) – вид на крепость Сен–Мало сверху, ну очень живописно… Мы, к сожалению, с такой высоты Сен–Мало снять не могли ; (.
Юра предупреждает, что автобусы внутрь крепости не пускают и некоторое расстояние от ворот, к сожалению, придется нести вещи… Отель для них новый, незнакомый…
Пока Юра готовит наше поселение, мы наслаждаемся видами крепости, «океана в отливе», на песке (он же в другое время дно) сиротливо лежат жёлтые буйки и до воды ещё далеко…
Опять таки рекомендую посмотреть фото talpucha, она смогла поймать самые красочные моменты.
Отель De L'Univers оказался очень удачно расположенным, недалеко от ворот крепости, буквально несколько метров (вещи не пришлось далеко нести ; ), с видом на главную площадь, на которой расположилось множество ресторанчиков; напротив мэрии.
Отель замечательный, просторные номера, хороший завтрак, бесплатный Wi-Fi в номере, хозяину удалось даже вместить в это здание лифт, очень маленький, правда, но лифт, а самое главное – расположение отеля!
Мы ещё долго благодарили (заочно) группу немцев, которая не приехала, благодаря чему мы и попали в этот отель…
Наш отель De L'Univers гостеприимно принял нас на 3 ночи, и мы снова ближайшие два дня выходим к автобусу налегке.
Юра предложим нам совершить экскурсию в Мон–Сен–Мишель в первую половину дня, чтобы попасть туда до основного наплыва туристов, т. к. ближе к обеду приезжают основные группы из Парижа. Это себя полностью оправдало, уже к 12 часом дня по главной, весьма узкой, улице можно было еле протолкнуться, от скопления народа возникали «пробки».
В этот день у нас была возможность неоднократно испытать на себе переменчивость погоды севера Франции. Утром до завтрака – яркое солнце; после завтрака выходим на улицу – набежали тучи и идёт дождь; пока собралась группа ко времени отправления в 9ч. , дождь закончился, опять выглянуло солнце, по дороге в Мон–Сен–Мишель видели даже радугу. И тут мы позволили
Tak zakoń czył a się nasza podró ż w trasie Twinkling Stars of Europe (31.07-13.08. 2011). Zgodnie z obietnicą postaram się podzielić moimi wraż eniami. Nie obiecuję , ż e napiszę wszystko od razu, napiszę jak najwię cej. Mam nadzieję , ż e moi „koledzy i koledzy” na trasie bę dą mnie wspierać.
Mał a dygresja.
Począ tkowo na lato zaplanowaliś my UK - "British Kaleidoscope" w dniach 12.08-29.08. , zabukowaliś my wycieczkę jesienią ubiegł ego roku, zaczę liś my porzą dkować i przygotowywać dokumenty i nagle mę ż owi powiedziano, ż e 26 sierpnia muszę być w pracy, czyli „przelatujemy” z Wielką Brytanią , opcja z powietrzem też tak nie dział a, jest do 26 sierpnia wł ą cznie. Nawet nie brał am pod uwagę oferowanej przez mojego mę ż a opcji wyjazdu samemu, wię c pilnie musiał am poszukać godnego zastę pstwa.
W procesie poszukiwania odpowiednich opcji trasa Twinkling Stars of Europe był a idealna, na co obserwował em od dł uż szego czasu, ale zatrzymał em ją na „deser” i zamierzał em wyruszyć , gdy już widzieliś my „najbardziej podstawowe w Europie". A potem pilnie musiał em „podać deser”.
Ta wycieczka przycią gnę ł a mnie moż liwoś cią zobaczenia Normandii, Bretanii, mał ych miast w Belgii, Holandii i Niemczech, a takż e powrotu do Brugii i Gandawy, któ re wcześ niej tak bardzo mi się podobał y. Spokojny i spokojny spacer, gdzie wię kszoś ć turystó w albo w ogó le nie dociera, albo przyjeż dż a na kilka godzin.
Waż ne był o ró wnież to, ż e trasę poprowadził , jak wiedział em, Jurij Iwlew, z któ rym mieliś my wspaniał e doś wiadczenie podró ż y do Salut w Europie w 2007 roku. (to był a nasza pierwsza trasa z Incomartur, a teraz podró ż ujemy już po raz sió dmy z tą firmą ).
Na tę wycieczkę wydawano wizę belgijską i tym razem konsulat trochę mnie zaniepokoił - wizy był y w pią tek, wyjazd w niedzielę , ale wszyscy dostali wizy. W 2009 roku, kiedy wyruszyliś my w trasę po krajach Beneluksu, mieliś my ró wnież belgijską wizę , o któ rej rozeszł a się ponad tydzień przed trasą . Wedł ug Yuri, być moż e w przyszł ym roku ta trasa odbę dzie się na podstawie wizy z Holandii, trzon programu pozostanie ten sam, tylko noclegi zamiast Liege (Belgia) bę dą w Maastricht (Holandia).
Zainteresowanym mogę wskazać , któ re hotele znajdował y się na trasie (choć mogą się zmienić w przyszł ym roku):
Koningslutter – Hotel „Park Avalon”, Braunschweigerstrasse 21A, 38154, Koningslutter, Niemcy
Liege – Hotel „Alliance Hotel”, Esplanade de L’Europe 2.4020 Liege, Belgia
Ostenda – Hotel „Albert II”, Vlaanderenstraat 42.8400 Ostenda, Belgia
Rouan – Hotel „Rouan Saint Sever”, 20 place de L’Eglise Saint Sever, 76110 Rouan, Francja
Saint Malo – Hotel „De l'Univers” Place Chateaubriand 35400 Saint Malo, Francja
Poznań – Hotel „Sł oneczny Hotel”, Kowalewicka 12A, Poznań , Polska
Na szczę ś cie był y 3 noce w Liege (+1 w drodze powrotnej) i Saint-Malo, co uwolnił o mnie od koniecznoś ci ł adowania i rozł adowywania walizek.
Tym razem pozwolił em sobie na przygotowanie się do wycieczki nie tak dokł adnie jak zwykle (kto ze mną podró ż ował , rozumie o co mi chodzi). Pró bował em dostroić się , za radą Jurija, do percepcji „koloró w trasy: to kraina impresjonistó w, wszystko jest niestabilne, subtelne, spokojne ... ”.
Dzię ki poradom na forum doś wiadczonych turystó w przygotował am odpowiedni sprzę t na każ dą pogodę , ponieważ prognoza zapowiadał a prawie cią gł e deszcze, jak powiedział mó j mą ż : „Gdzie jedziemy, zmień prognozę ”.
Należ y zaznaczyć , ż e cał a grupa podczas zwiedzania „medytował a” na temat dobrej pogody i zrobiliś my to; ). Niektó rzy - specjalną metodą , niektó rzy - na zasadzie „myś li są materialne”. Te pojedyncze deszcze, któ re padał y, koń czył y się z reguł y bardzo szybko po przybyciu do kolejnego obiektu. Tak wię c zmiennoś ć pogody w tym rejonie dział ał a tylko na naszą korzyś ć.
Standardowym dniem wycieczki jest zebranie grupy, wystawienie biletó w, wsiadanie do pocią gu nr 67 Kijó w-Warszawa.
Tradycyjny spacer po przedziale przewodnika Jurija Iwlewa, poznanie nowych lub spotkanie ze „starymi” turystami, któ rzy podró ż owali z nim wcześ niej na wycieczki Incomarthur.
Opró cz naszej grupy, tym pocią giem do Warszawy pojechał y jeszcze 2 grupy Incomarthur: Londyn-Paryż z Siergiejem Smysł owem i Northern Saga z Janem Privorotskim. Moż na powiedzieć , ż e pocią g praktycznie „wynają ł ” Incomartur, był o tylko 4 zwykł ych pasaż eró w, a potem już tylko do granicy.
Tym razem był em mile zaskoczony wagonem pocią gu nr 67: nowiutki, po kapitalnym remoncie w 2011 roku, bez ś ladó w „odkrę cania-odkrę cania”, w przeciwień stwie do naszych poprzednich podró ż y tym pocią giem.
W 2008 roku musieliś my nawet „uczestniczyć w pokazie”, aby rozebrać nasz samochó d, a konkretnie nasz schowek, na pojedyncze ś ruby, listwy w polskim urzę dzie celnym, nawet nie wiedzieliś my, ile moż e być „shovanka” i jak” sportowo przygotowani polscy celnicy do skakania po pó ł kach; ).
Dzień.2
Dzień tranzytu w Polsce i Niemczech. Okoł o 9 rano przyjechaliś my do Warszawy Zachodniej, wsiedliś my do autobusu, w okolicach Poznania zatrzymaliś my się w supermarkecie uzupeł nić zapasy ż ywnoś ci i zjeś ć obiad. Wł aś nie tam, pod francuskim winem, któ re Yuri wcześ niej zaopatrzył , grupa poznał a się . Grupa skł adał a się z 33 osó b, z czego 27 osó b podró ż ował o pocią giem a 6 osó b leciał o samolotem, mieli doł ą czyć do grupy w Belgii (w Liege). Dał o nam to przyjemną okazję do chwilowego zaję cia pustych miejsc w autobusie podczas podró ż y tranzytowych, co znacznie uł atwił o podró ż.
W grupie nie był o począ tkują cych, wszyscy doś wiadczeni turyś ci, wielu podró ż uje z Inkomarturem od dł uż szego czasu (moim zdaniem rekordem w naszej grupie był a 14 trasa z Inkomarturem), okoł o 20 osó b podró ż ował o już z Yuri i wię cej niż raz.
Grupa został a zorganizowana i na czas, co nie mogł o nie wpł yną ć na iloś ć „wina karnego”; )), na cał ą trasę był o tylko jedno opó ź nienie (jedno opó ź nienie - jedna grzywna), a pierwsze sł owa spó ź nionych brzmiał y „wino już jest w drodze”. Ale Jurij zawsze dawał nam moż liwoś ć skosztowania lokalnych drinkó w, mimo ż e nie był o spó ź nialskich; ).
W grupie był o wielu nauczycieli, gł ó wnie profesoró w uniwersyteckich, nie był o „narzekaczy i zł oś liwych charakteró w”, podczas wyjazdu w grupie panował a dobra atmosfera.
Wieczorem, okoł o godziny 21:00, przyjechaliś my na nocleg do Keningsluter, 3 gwiazdki AVALON Hotelpark. , normalny podmiejski hotel z dobrym ś niadaniem.
Dzień.3
Trasa jest zaplanowana w taki sposó b, aby dł ugie podró ż e odbywał y się tylko w dni tranzytowe, na począ tku i na koń cu trasy, a w pozostał e dni nie był o bardzo dł ugich podró ż y.
Podczas zwiedzania nie prowadzę notatek z podró ż y, wię c mogę się gdzieś pomylić co do godziny przyjazdu-wyjazdu, skupiam się tylko na czasie na zdję ciach (ale nawet tutaj nieś cisł oś ci są moż liwe ze wzglę du na problemy techniczne z aparatem).
Wyszliś my z hotelu o 8.30-9.00 i dotarliś my do Kolonii o 13.30. Zwiedzanie miasta trwał o do godziny 16.00, zobaczyliś my wszystko, co był o zaplanowane zgodnie z programem: najwyż szą katedrę w Kolonii w Europie (aby zrobić jej zdję cie, trzeba był o od niej odejś ć bardzo daleko ulicą z widokiem na plac przed nią , a potem praktycznie leż ą c na chodniku ; )); spacerował em po Starym Mieś cie, na nabrzeż u. Zajrzeliś my do Ratusza, skł adają cego się z ró ż nych budynkó w w ró ż nym stylu i wieku, zajrzeliś my do ś rodka, dotarliś my na wesele (nasi nowoż eń cy wyglą dają znacznie elegancko i ł adniej).
No i oczywiś cie poszliś my do House of Cologne na Glockengasse pod numerem 4711, gdzie przy wejś ciu znajduje się bł yszczą ca umywalka z kranem, z któ rego wypł ywa ta najsł ynniejsza woda koloń ska, aby mę ż czyź ni mogli, jeś li chcą , przymierzyć ją . lub kupuj nowe, nowoczesne zapachy.
Potem do godziny 19.00 był czas wolny. Podczas naszych podró ż y staramy się , jeś li to moż liwe, odwiedzić muzea sztuki, jest jedno w Kolonii - muzeum Wallraf das, znajdują ce się w samym centrum, ma kompaktowy rozmiar, któ ry w sam raz pasuje do naszego formatu czasu wolnego.
Muzeum ma dobrą kolekcję : Van Gogh, Sisley, Manet, Cezanne, Renoir, Munch, Rembrandt, Van Dyck, Durer, Lochner itp.
Po muzeum mieliś my jeszcze czas na degustację sł ynnego piwa Kö lsch, spacer po centrum Kolonii, zajrzenie do sklepó w…
Nastę pnie pojechaliś my do Belgii, Liege (130 km), dotarliś my gdzieś w godz. 20.30–21.00, zamieszkaliś my na 3 noce w 4-gwiazdkowym Alliance Hotel Liege Palais des Congres. , dawniej Holiday Inn.
Przestronne pokoje dwuosobowe z 2 pojedynczymi ł ó ż kami, rano był o dobre ś niadanie.
Hotel poł oż ony jest blisko centrum, wię c po wył adowaniu naszych rzeczy i zabraniu planu miasta do recepcji, poszliś my go obejrzeć : katedra, opera (niestety w trakcie renowacji, wszystko w lasach), Palais des Princes -Eveque itp . ; ł adne nabrzeż e z mnó stwem mostó w jak na tak doś ć mał e miasto z ciekawymi przejś ciami i wę zł ami przesiadkowymi, a takż e wieczorną iluminacją . W centrum znajduje się wiele deptakó w, przy któ rych stoją stoliki, takie jak Glutton Rows w Brukseli. Jak wiem, wielu z naszej grupy spró bował o tego wieczoru kuchni i napojó w belgijskich, zwł aszcza piwa.
Dzień.4
Radosna chwila – kolejne 2 dni jedziemy do busa BEZ walizek! ! !
Dziś mamy wycieczkę „Terra Incognita Wallonia”, zapoznanie się z regionem Walonii. Wyjeż dż amy w grupie prawie w peł nej sile, bo doł ą czył o do nas 6 osó b, któ re przyleciał y samolotem.
Mał y transfer i okoł o godziny 10 jesteś my już w stolicy Walonii, mieś cie-cytadeli Namur. Wysiedliś my z autobusu z deszczem, ale „praca nad pogodą ” i sprzę t bojowy naszej grupy (pelery, wiatró wki, parasole itp. ) speł nił y swoje zadanie, deszcz szybko się skoń czył , trzeba był o „rozbroić ”. Nie padał o tak mocno, jak się obawialiś my, po przeczytaniu prognoz i odpowiednim ubiorze. Niestety format forum nie pozwala mi na „bardziej pikantny” cytat naszego kolegi z klasy w tej sprawie; )))
Wspinaliś my się do twierdzy, cał y czas fotografują c malownicze okolice miasta i rzekę . Maas, a takż e on sam na ich tle; )) A jak bez tego? Po zejś ciu na dó ł szliś my ulicami samego miasta Namur.
Kró tki przejazd do miasteczka En-sur-Lesse (o 12.30), któ re sł ynie przede wszystkim z jaskiń . Okoł o 13.
00 siadamy na otwartych przyczepach pocią gu i ruszamy na 15-20 minut w kierunku Jaskiń Ana przez swego rodzaju rezerwat – Park Dzikich Zwierzą t, gdzie ż yją w naturalnym ś rodowisku. Wszystkie te naturalne widoki, sama atmosfera, podró ż tym pocią giem jakoś przypominał a mi Norwegię i Szwajcarię.
Przy wejś ciu do jaskiń grupy są tworzone wedł ug ję zyka, jesteś my przył ą czeni do poł ą czonej grupy angielsko-francuskiej (nie ma przewodnikó w rosyjskoję zycznych) i otrzymujemy szczegó ł owe wydruki podstawowych informacji w ję zyku rosyjskim dla każ dej jaskini, któ rą Jurij zorganizowany dla nas.
Brak rosyjskoję zycznych przewodnikó w w jaskiniach sugeruje, ż e takie grupy rzadko docierają do tych miejsc, ale mieliś my taką okazję!
Wraz z przewodnikiem mijamy 6 sal jaskiniowych ze stalaktytami i stalagmitami: skarabeusze, winiarz, minaret, tajemniczy, trofeum oraz halę kopuł ową , w któ rej odbywa się mał y pokaz ś wietlny.
Po drodze w jaskiniach widzimy podziemne rzeki, któ re powoli kontynuują swoją niszczycielską pracę.
Podobał o nam się , nigdy wcześ niej nie byliś my w takich jaskiniach, jedyne, co spowalniał o ruch to koniecznoś ć poruszania się tylko z lokalnym przewodnikiem, któ ry zebrał cał ą grupę i czekał , aż kolejna jaskinia zostanie zwolniona przez poprzednią grupę . Có ż , takie są ich zasady, aby nikt się nie zgubił ; (
W drodze powrotnej (kró tszej) minę liś my pł oty ze zwierzę tami. A w autobusie czekaliś my już na mał y piknik organizowany przez naszych kierowcó w, któ ry po takim spacerze bardzo się przydał.
Okoł o 16.30 jesteś my już w malowniczym kwitną cym mieś cie Durbuy na zakolu rzeki. Urt.
Moim zdaniem jedną z atrakcji tego miasta jest Park Topier (TOPIAIRES), poś wię cony artystycznemu wycinaniu drzew, gł ó wnie bukszpanu.
W tym parku znajduje się ponad 30 „eksponató w”: ró ż ne zwierzę ta (wiele naturalnych rozmiaró w) są wycinane z bukszpanu w zabawnych pozach, od kotó w po siedzą cego sł onia do 4 metró w wysokoś ci i 80 lat, a takż e Manekin Peace , „Opalanie Pamela Anderson” itp. Jak powiedział Yuriy, jesteś my pierwszą grupą , któ ra odwiedza ten park.
Spacerują c po mieś cie Durbuy naszą uwagę zwró cił o ró wnież kilka ciekawych fontann, jeś li się nie mylę , podarowanych przez cesarza Japonii.
Ostatnim punktem naszej dzisiejszej podró ż y (i najbardziej relaksują cym) był o centrum uzdrowiskowe, któ rego nazwa stał a się symbolem wodolecznictwa. Każ dy mó gł odwiedzić „Thermes de Spa”: skorzystać z zabiegó w wodnych (zaró wno w pomieszczeniu, jak i na zewną trz), zł agodzić ewentualne zmę czenie, odwiedzić saunę i ł aź nię turecką.
Pod koniec dnia deszcz się przejaś niał , ale już się nie baliś my, wrę cz przeciwnie, mił o był o nawet wzią ć jakiś kontrastowy prysznic na ś wież ym powietrzu: basen z ciepł ą wodą , hydromasaż em i chł odnymi kroplami deszczu z gó ry; ).
Wypoczę ci wró ciliś my do naszego hotelu w Liege.
Dzień.5
Liege jest tak dobrze poł oż one, ż e zaró wno Holandia, jak i Niemcy są w pobliż u, nie trzeba daleko podró ż ować . O 10 rano jesteś my już w mieś cie Maastricht (Holandia), któ re leż y nad tą samą rzeką . Meuse jako Liege i Namur.
Do godziny 12 odbywał o się zwiedzanie tego starego i nietypowego dla Holandii miasta (prawdopodobnie ze wzglę du na bliskie są siedztwo Niemiec i Belgii): katedry ś w. Jana i ś w.
Akwizgran jest ś ciś le zwią zany z imieniem Karola Wielkiego, któ ry przybył tu po wody mineralne, a nawet przenió sł na jakiś czas do tego miasta stolicę Cesarstwa Rzymskiego, a nastę pnie przez kilka stuleci koronowano tu cesarzy niemieckich.
Ponadto istnieje sł ynna Katedra, zał oż ona przez Karola Wielkiego w IX wieku, gdzie jest pochowany. Katedra jest obecnie w trakcie renowacji, wię c nie udał o nam się zobaczyć ż yrandola symbolizują cego niebiań ską Jerozolimę , któ ry podarował katedrze Fryderyk Barbarossa. Z drugiej strony zobaczyliś my wspaniał e wewnę trzne sklepienia Katedry i zł oty sarkofag Karola Wielkiego, już odrestaurowany, mienią cy się zł otem. Nawiasem mó wią c, moż esz robić zdję cia w ś rodku tylko za dodatkową opł atą ; )…
Obok Katedry znajduje się Skarbiec z unikalnymi relikwiami chrześ cijań skimi.
Uwagę zwraca też inna atrakcja miasta – ratusz, któ rego fasadę zdobią rzeź by niemieckich kró ló w i cesarzy.
W wolnych chwilach (od 16:00 do 18:00) spacerowaliś my po tym przytulnym mieś cie, oglą dają c oryginalne i oryginalne fontanny i pomniki: jest grupa zabawnych postaci w ciekawych pozach, oraz postaci bajkowe z ruchomymi rę koma i nogami, oraz fontanna w postaci kwitną cego i zamykają cego się kwiatu...
Uwagę przycią gają też kolorowe witryny sklepowe z ró ż norodnymi piernikami i sł odyczami, obok któ rych po prostu nie da się przejś ć oboję tnie; )
Okoł o godziny 19 wró ciliś my do Liege i wieczorem mieliś my kolejną okazję na spacer po mieś cie.
Dzień.6
Opuszczamy nasz hotel w Liege i ruszamy w stronę oceanu.
Dziś zgodnie z programem mamy jedno z najpię kniejszych miast w Belgii - Gandawę i Brugię . Byliś my tam już w maju 2009, ale są to miejsca, do któ rych chce się wracać.
Po drodze mijamy Brukselę , a Yura proponuje zatrzymać się przy Parku Miniatur Mini-Europe, chę tnie się zgadzamy, bo tego parku wcześ niej nie zajmowaliś my. 10.30 już jesteś my na miejscu, grupa podzielona jest na dwie czę ś ci, pierwsza jedzie z Yurą do Mini-Europe, a ci, któ rzy już tam byli idą obejrzeć zbudowane na Wystawę Ś wiatową Atomium, któ re stał o się symbol Brukseli i Belgii.
W Parku Miniatur otrzymujemy szczegó ł owe, kolorowe broszury, przewodniki po wszystkich modelach. Każ dy kraj UE prezentuje wykonane z duż ą dokł adnoś cią modele swoich gł ó wnych atrakcji w skali 1:25, któ re są na bież ą co aktualizowane i uzupeł niane.
Mił o był o znaleź ć w parku te miejsca, któ re już odwiedził em, i przyjrzeć się , doką d chciał bym się udać w przyszł oś ci.
Wraż enia po naszej majowej wycieczce po majowym pirenejskim romansie (Hiszpania-Portugalia) są nadal bardzo jasne i ś wież e, wię c z radoś cią był o znaleź ć w Parku Miniatur zaró wno Barcelonę , jak i El Escorial oraz arenę bykó w w Sewilli (któ rą faktycznie odwiedziliś my) , a Tower de Belem w Lizbonie, zobacz ulice w Porto…
Szczegó lnie dobre są zdję cia z ró ż nymi widokami Europy i gó rują cego nad nimi Atomium!
Mimowolnie poró wnujesz park Mini-Europe z parkiem Madurodam (Holandia w miniaturze): Lubię oba, każ dy na swó j sposó b.
Okoł o 13:00 jesteś my już w Gandawie - mieś cie kupcó w i rzemieś lnikó w ś redniowiecznej Flandrii. Miasto jest jak na zdję ciu, prawie nie dostrzegasz, ż e to rzeczywistoś ć , a nie sceneria...
W ramach wycieczki zwiedzamy Katedrę ś w.
Bavona, w któ rej przechowywany jest sł ynny Oł tarz Gandawski (chę tni mogli go zobaczyć w wolnym czasie, patrzył em na moją ostatnią wizytę ), oglą dał em zamek hrabió w Flandrii z zewną trz, spacerował em po malowniczych i przytulnych bulwarach Trawy i Ziarno ze starymi dworami ...
Ponownie skrzyż owaliś my ś cież ki z kilkoma weselami i był y pary, w któ rych albo pan mł ody był Rosjaninem, albo panna mł oda. Wesela są bardzo demokratyczne: podpisali się i ustalili z kilkoma przyjació ł mi w najbliż szej kawiarni, aby ś wię tować.
W tym mieś cie nie masz ochoty gdzieś się spieszyć , uciekać , chcesz spokojnie cieszyć się otaczają cą atmosferą , tak jak my…
A już o 16.30 wita nas „Wenecja Pó ł nocy” – miasto Brugia, poł oż one na wydrach morskich, przez któ re przerzucane są malownicze i peł ne wdzię ku mosty. Najlepsze widoki na Brugię otwierają się z wody, wię c po kanał ach porusza się duż a liczba ł odzi z turystami.
Podczas naszej ostatniej wizyty ró wnież mieliś my przyjemnoś ć zrobić taki spacer, a pó ź niej, montują c i oglą dają c film, ponownie przekonaliś my się , o ile lepiej czujesz się w mieś cie. Pł yną c ł odzią , podziwiasz widoki mał ych domó w zanurzonych w kwiatach wyrastają cych prosto z wody i masz poczucie domowego komfortu i spokoju.
Wszystkim, któ rzy dopiero zamierzają odwiedzić to wspaniał e miasto, zdecydowanie polecam przejaż dż kę ł odzią po kanał ach, niezapomniane wraż enia gwarantowane!
Jezioro Mił oś ci z biał ymi ł abę dziami, mał y hotel dla nowoż eń có w nad brzegiem, patio beginaż u wcią ż kojarzy się z jakimś pokojem…
Nad miastem wznosi się majestatyczna dzwonnica Belfort, któ ra od wiekó w jest symbolem niepodległ oś ci Brugii.
Jedną z gł ó wnych atrakcji miasta, któ ra sama w sobie jest jedną wielką atrakcją , jest Katedra Najś wię tszej Marii Panny.
Ceglana wież a Katedry Najś wię tszej Marii Panny, najwyż sza w Europie, wreszcie ukazał a się nam tym razem w cał ej okazał oś ci, cał kowicie odrestaurowana i uwolniona z rusztowań . Ale niestety w ś rodku trwa renowacja, a katedra jest zamknię ta, co jest bardzo niepokoją ce dla tych, któ rzy kilka razy nie byli w stanie wejś ć do ś rodka. Dzię ki temu mieliś my wię cej szczę ś cia ostatnim razem, cieszyliś my się dekoracją katedry obrazami Rubensa, wspaniał ą Madonną z Dziecią tkiem Michał a Anioł a, jedyną pracą , któ ra opuś cił a Wł ochy za jego ż ycia.
Jednym z najpię kniejszych placó w w mieś cie jest Plac Burg z Ratuszem i Bazyliką Ś wię tej Krwi, podczas naszej ostatniej wizyty trafiliś my na naboż eń stwo, kiedy ta relikwia był a wł aś nie wynoszona.
Tym razem na Burg Square ustawiono scenę i odbył się bardzo gł oś ny koncert, któ ry jak dla mnie nieco zakł ó cił atmosferę miasta.
Rynek też jest w pobliż u, ale rynku nie znaleź liś my, ale nic nie przeszkodził o nam cieszyć się widokiem wychodzą cych na niego domó w, mijają cych powozy, któ rymi moż na ró wnież jeź dzić.
Brugia jest uważ ana za stolicę czekolady i oczywiś cie nie sposó b oprzeć się pokusie, trzeba spró bować i cieszyć się wszystkim.
Kolejną pokusą , bardziej dla mę ż czyzn, jest piwo. Przygotowują c się do mojej ostatniej podró ż y do Belgii, zdziwił em się , jak bardzo jest to kraina piwa, okoł o 800 odmian, od tych, któ re kiedyś warzono w klasztorach i opactwach, a skoń czywszy na nowoczesnych. Potem natkną ł em się na recenzję , w któ rej autor podczas wyjazdu degustował ró ż ne rodzaje piwa, opisują c swoje odczucia i wystawiają c ocenę.
Jeszcze do tego nie dotarliś my; ), ale ostatnim razem przypadkiem natknę liś my się na niesamowity sklep z przeró ż nymi piwami (i nie tylko) w ró ż nych wzorach, w tym opcjami na prezent, oraz ze stał ą ekspozycją Beer wall (Beer wall), gdzie wszystkie 800 rodzajó w belgijskiego piwa został y zaprezentowane. Dodatkowo na otwartym tarasie znajduje się kawiarnia ze wspaniał ym widokiem na nabrzeż e.
I tym razem mó j mą ż dał mi zadanie odnalezienia tego sklepu. I znalazł em go, jest po prostu niedaleko placu Markt, w starym domu. Tak wię c cieszyliś my się widokami Brugii, siedzą c na otwartym tarasie, delektują c się piwem i machają c pió rem naszym kolegom z klasy, ż eglują c obok na ł odziach; )).
Wieczorem czekał a nas kolejna przyjemnoś ć - degustacja belgijskich mał ż y, któ re mają zupeł nie inny, delikatniejszy smak, wię c nawet mó j mą ż , któ ry nie jest wielkim fanem owocó w morza, bez problemu ze mną konkurował ; )).
Wielkie podzię kowania dla Yury, któ ra tak zaplanował a czas, ż ebyś my przyjechali do Brugii, gdy wię kszoś ć turystó w już z niej wyjeż dż ał a, co pozwolił o nam cieszyć się miastem prawie w samotnoś ci, wieczorem był o szczegó lnie dobrze…
Nie mam wystarczają co duż o sł ó w, aby wyrazić radoś ć z tego miasta, podam tylko kilka cytató w z recenzji, na któ re natkną ł em się przygotowują c się do trasy.
„Splendor, od któ rego czasami zapiera dech w piersiach, unosi się w powietrze Brugii i przenika każ dy milimetr tego miasta, wraz ze wspaniał ym zapachem wanilii i cukru pudru wydzielanego przez sł ynne belgijskie gofry. Z tego wszystkiego traci się poczucie rzeczywistoś ci, a gł owa zaczyna się krę cić . No có ż , niech tak bę dzie, bo Brugia jest tak mał a, ż e naprawdę nie moż na się w niej zgubić . Tutaj wszystko jest jak w bajce! »
„W miastach tak staroż ytnych i nietknię tych przez czas jak Brugia, ż ycie jest jak sen. Dlatego przebywanie w Brugii i marzenie o tym to prawie to samo.
Jednak dopiero po osobistym poznaniu tego niesamowitego miasta zaczynasz rozumieć , dlaczego wielcy esteci począ tku XX wieku mogli znosić ż ycie wył ą cznie w Brugii. ”
Po każ dej kolejnej wizycie w takich miastach jak Gandawa czy Brugia, chcę tu wracać...
Z Brugii wyjechaliś my okoł o 21.30 iw niecał ą godzinę byliś my już na wybrzeż u oceanu, w portowym mieś cie Ostenda. Wieczorem udał o nam się jeszcze przejś ć się wzdł uż nasypu, pró bują c spojrzeć na ocean, któ ry był „w czasie odpł ywu”.
Dzień.7
Hotel w Ostendzie był najskromniejszy na trasie, ale mieś cił się w zabytkowym budynku, dobra lokalizacja (w centrum miasta, blisko promenady, plaż y, portu... ), normalne ś niadanie, darmowe WiFi w miejscach publicznych.
Tego dnia mieliś my ostatni wyjazd na trasę o godzinie 10 rano. Jura dał a nam ró wnież moż liwoś ć zobaczenia rano Ostendy.
Wię kszoś ć grupy wybrał a się na poranny spacer, aby zobaczyć najbliż sze rejony miasta, targ rybny, port, nabrzeż e, pasjonató w - popł ywać w oceanie (ale talpucha wie o tym chyba wię cej ; ).
Zaczynają c od tego miasta, w niedalekiej przyszł oś ci towarzyszyć nam bę dzie ocean ze swoimi przypł ywami i odpł ywami, krzyki mew, po prostu nierealne widoki dookoł a…
Czasowo opuszczamy Belgię i przenosimy się do Francji, by spotkać się z Normandią i Bretanią.
Gdzieś o 12.30 jesteś my już na wybrzeż u kanał u La Manche, mamy przystanek krajobrazowy w Cape Grey Nose, czyli jak najbliż ej Wielkiej Brytanii (dystans, jeś li się nie mylę , to jakieś.30 km). ).
I znowu jesteś my na skraju Europy: 1 maja byliś my w jej najbardziej wysunię tym na zachó d punkcie - na przylą dku Cabo de Roca, teraz stoimy na skraju Europy kontynentalnej, klify kredowe Wielkiej Brytanii są doskonale i wyraź nie widoczne , nie mogę nawet uwierzyć , jak blisko jest.
Na skarpie znajdują się nawet „osobliwe sztalugi” z reprodukcjami malowanych tu obrazó w, dokł adnie w tych miejscach, z któ rych otwiera się odpowiedni widok.
Jak nazywali siebie niektó rzy z naszych turystó w – „jesteś my turystami impresjonistycznymi, jeź dzimy po wraż enia”. Zapewne też bym się z nimi zgodził...Tak wię c w wolnych chwilach nasi turyś ci wybierali się na wraż enia (wraż enia) w swoich ró ż nych przejawach. Ktoś nadal cieszy się otaczają cymi widokami; ktoś , kto odbiera wraż enia smakowe; ktoś , zgodnie z tradycją , pł ywał w oceanie… Jeszcze nie miał em zamiaru pł ywać , ale kiedy pró bował em „dotkną ć oceanu”, podeszł a podstę pna fala; (i moż na powiedzieć , ż e jeś li nie ja, to moje trampki zanurkował y tego dnia w oceanie ; )))
Nie zapomnij skosztować cydru, camemberta i calvados w Normandii, z któ rych sł ynie i są tu produkowane; sprzedawane są w sklepach autoryzowanych do sprzedaż y produktó w regionalnych.
Spró bowaliś my lokalnego cydru i camemberta tego samego wieczoru, calvados - w oczekiwaniu ...
Dalej, zgodnie z programem wystawionym wraz z biletem na dworcu, nastą pił y pewne zmiany, jak się okazał o, tylko na lepsze.
Tego dnia spę dziliś my noc w Rouen, historycznej stolicy Normandii (dotarliś my o godzinie 20-21, nie pamię tam dokł adnie).
Rouen St-Sever Hotel 2 gwiazdki wewną trz jest stylizowany na statek, pokoje są jak kabiny, w pokoju jest darmowe WiFi.
Hotel poł oż ony jest w pobliż u historycznego centrum (15-20 minut od hotelu pieszo), wieczorem nadal spacerowaliś my brzegiem Sekwany, do sł ynnej katedry w Rouen, trochę w centrum ...
Dzień.8
Był to nasz pierwszy nocleg we Francji na trasie iw zwią zku z tym chciał bym powiedzieć kilka sł ó w o ś niadaniach w hotelach. Każ dy, kto był we Francji, wie, jakie są tam „cię ż kie ś niadania”: croissant, bagietka, dż em, masł o, kawa.
Wiedzą c o tym i biorą c pod uwagę zalecenie Yury – „jedz w Belgii”, nie spodziewaliś my się w tym wzglę dzie niczego dobrego od francuskich hoteli. I byliś my mile zaskoczeni, nie mieliś my ani jednego „klasycznego francuskiego ś niadania”, wszystkie hotele oferował y przyzwoite ś niadania z dobrym asortymentem potraw.
Biorą c pod uwagę dobre poł oż enie naszego hotelu, okoł o godziny 9 byliś my już w historycznym centrum Rouen, któ re jeszcze nie był o masowo wypeł nione turystami, w dodatku był a to niedziela, co też prawdopodobnie wpł ynę ł o na brak tł umó w na ulice. Fajnie był o spacerować po mieś cie w takiej chwili…
Do godziny 11 mieliś my wycieczkę , czas wolny - do godziny 13-tej.
Wycieczka rozpoczę ł a się na placu w pobliż u katedry w Rouen, w budynku naprzeciwko znajduje się biuro informacyjne, w któ rym moż na uzyskać doś ć przyzwoity przewodnik turystyczny po Rouen w ję zyku rosyjskim.
Rouen Notre Dame jest znacznie starsza i pię kniejsza od Notre Dame de Paris, od strony fasady ma dwie asymetryczne wież e, ró ż nią ce się wiekiem i stylem, a w gł ę bi wież ę z aż urową iglicą , najwyż szą we Francji.
Wież ę lewą budowano okoł o 300 lat (XII w. ), a prawą (XVI w. ) tylko okoł o 20 lat. Proces budowy wł aś ciwej wież y znacznie przyspieszył fakt, ż e został a ona zbudowana za pienią dze z odpustó w za zł amanie zasad Wielkiego Postu, za moż liwoś ć jedzenia masł a podczas postu; ), dla któ rej wież a ta nazywana jest ró wnież Maslichnaya.
Rano za pierwszym razem nie zdą ż yliś my obejrzeć katedry w ś rodku, bo był o naboż eń stwo, a na dodatek czekali na przyjazd „waż nego pastora koś cielnego” z Paryż a (nie mogę powiedzieć dokł adnie kto). Chciał em też wejś ć do ś rodka, bo serce Ryszarda Lwie Serce, kró la Anglii i księ cia Normandii, spoczywa w katedrze.
Udał o nam się dostać do katedry już bliż ej obiadu, choć trwają ca renowacja nie pozwolił a nam zobaczyć wszystkiego w cał oś ci w ś rodku i trochę rozpraszał a z zewną trz.
Katedra w Rouen wielokrotnie uchwycił a Claude'a Moneta na swoich obrazach, ponadto w ró ż nych warunkach pogodowych, pó r roku i w ró ż nych warunkach oś wietleniowych. Za co zapewne zasł uż ył sobie na mał y pomnik w postaci popiersia z miasta.
Rzeczywiś cie, bardzo ciekawa i pię kna katedra! Szkoda, ż e nie pasuje cał kowicie do zdję cia; )).
Pochodzą cy z Rouen był Gustave Flaubert, mieszkał w tym mieś cie przez znaczą cy okres swojego ż ycia, pisał tu sł ynną „Madame Bovary” i zasł uż ył na wię kszy pomnik z miasta; ).
Dalej wycieczka zaprowadził a nas oczywiś cie na Ulicę Wielkiego Zegara, któ rej gł ó wną atrakcją jest Zegar Wielkiej Wież y, któ rego mechanizm jest jednym z najstarszych w Europie, „dział ają cy nieprzerwanie od XIV wieku do 1928 roku, ponad 5 milionó w godzin bez jednej awarii” (z poradnika) .
Zegar znajduje się po dwó ch stronach wież y z niedawno odrestaurowanymi tarczami, któ re mają tylko godzinną wskazó wkę , pokazują fazy księ ż yca, dni tygodnia i coś jeszcze...
Dalej Stary Rynek to miejsce, w któ rym spł onę ł a Joanna d'Arc, na któ rym znajduje się wysoki krzyż i bardzo osobliwy koś ció ł , z dachem, któ ry chyba powinien kojarzyć się z pł omieniem ognia, ale bardziej mi przypominał przewró cony statek… Doś ć dziwna konstrukcja…
Deptak prowadzi do duż ego gotyckiego budynku – Parlamentu Normandii, zwanego też Pał acem Sprawiedliwoś ci, któ ry zajmuje cał ą przecznicę … Ró ż ne czę ś ci budynku powstał y w ró ż nym czasie, ale w tym samym stylu.
Ratusz, przed nim pomnik Napoleona, po prawej - iglice opactwa Saint-Ouen.
Rouen to ś redniowieczne miasto i znajdujemy się w najstarszych malowniczych dzielnicach miasta z muru pruskiego: wielobarwne, lekko (i wiele ; ) pochylone domy, dom najwę ż szy, stary dom z oryginalnymi rzeź bami na fasadzie i szyldem takie jak „Laboratorium medyczne”; udajemy się do aż urowego koś cioł a Saint-Maclou w stylu pł oną cego gotyku. Na placu przed nim grają już znani muzycy uliczni, w repertuarze znajdują się tradycyjne francuskie chanson, koniecznie „Pod niebem Paryż a” itp. Kiedy pojawia się nasza grupa, muzyk zaczyna grać rosyjskie melodie… Jako jeden z naszych koledzy mó wili: „Dał em 1 euro, ale jak dł ugo to trwa; )".
Za koś cioł em Saint-Maclou wewną trz domó w znajduje się jedna z ostatnich zachowanych ś redniowiecznych nekropolii w Europie, poł oż ona w samym centrum miasta. Co dziwne, niedawno mieś cił a się tutaj Szkoł a Sztuk Pię knych.
Jakoś mi to miejsce nie kojarzy się zbytnio ze sztukami pię knymi i w ogó le z czymś pię knym...
W wolnym czasie w Rouen mę ż czyź ni mogli spokojnie wraz z ż onami poczuć ducha ś redniowiecznego miasta, bo był a niedziela i wię kszoś ć sklepó w był a zamknię ta, co oszczę dził o im spę dzania czasu w oczekiwaniu na ż ony pod sklepem. wejś cia do sklepó w; )))
O godzinie 14 jesteś my już w modnym kurorcie francuskiej arystokracji i zamoż nych ludzi ś wiata, w Deauville.
Prawie wszystkie domy w mieś cie, od rezydencji w pobliż u morza-oceanu po domy bliż ej centrum miasta, są zaprojektowane w tym samym stylu.
Nie zobaczycie tu „typowo naszych rezydencji” – ogromne za wysokimi kamiennymi pł otami, wszystko bardzo eleganckie i gustowne. Na dachu jednej z posiadł oś ci zainstalowano nawet zabawną figurkę kota polują cego na ptaki; )
Nie sposó b oderwać wzroku od sł ynnego Hotelu Normandia, ponownie wykonanego w tym samym stylu, cudownie udekorowanego mnó stwem kwiató w, a ten jest bardzo elegancki i jakby odś wię tny.
Przed hotelem bardzo pię kny trawnik z ciekawą kompozycją : ró ż e rosną wokó ł każ dego niskiego drzewa, jasne niewymiarowe kwiaty wokó ł ró ż i wszystko wyglą da jak jeden malowniczy klomb (patrz fot. talpucha).
Deauville to prestiż owe miejsce na wakacje dla znanych aktoró w-gwiazd, o któ rych pamię tasz, gdy wychodzisz na sł ynną promenadę z nominalnymi szatniami tych „gwiazd”.
Uderza w najszerszą piaszczystą plaż ę z przywią zanymi kolorowymi parasolami.
Melodia z filmu Claude'a Leloucha „Mę ż czyzna i kobieta”, któ ry został tu nakrę cony, nieustannie krę ci się w mojej gł owie i na ję zyku…
Tu zaczyna się czuć , ż e to kurort, kurort nadmorski - jest ciepł o, ś wieci jasne sł oń ce, czyste powietrze, moż na pł ywać , opalać się , jeś li chcecie (choć nie jest to tutaj zbyt czę ste).
Wcześ niej trudno mi był o sobie wyobrazić , jakie to mogą być wakacje na pó ł nocy Francji: coś w stylu „spaceruj, oddychaj powietrzem, otul się przed wiatrem”…
Okazał o się jednak, ż e ta pó ł noc jest dla nas praktycznie jak poł udnie; )))…
O godzinie 16 ruszamy do są siedniego miasta - Trouville, znajduje się ono tuż obok, wystarczy przejś ć przez most, ale z Deauville do Trouville ruszamy uroczyś cie autobusem; )
Czasami nazywają Deauville i Trouville - miastami bliź niaczymi, pewnie bym tego nie powiedział . Trouville wydawał o mi się jakoś bardziej demokratyczne, prostsze, bardziej przystę pne, czujesz się w nim znacznie lepiej niż w Deauville. Ale to jest moja opinia...
Grupa gdzieś się rozeszł a: niektó rzy na targ rybny, ż eby sprawdzić jego asortyment i od razu skosztować ś wież o przygotowanych owocó w morza; któ rzy po prostu chodzą po mieś cie ...
Ale tym razem postanowiliś my doł ą czyć do „grupy entuzjastó w” na czele z Yurą i wybraliś my się , aby poznać wody oceanu, po prostu popł ywać ; ))…
O dziwo woda okazał a się doś ć ciepł a, nurkowie donosili, ż e jest bardziej sł ona niż nasze Morze Czarne...
Wł aś nie w tym dniu nasza wycieczka przekroczył a jego ró wnik, zapomniano o obowią zkach domowych, byliś my już w peł ni przesią knię ci atmosferą okolicznych miejsc, był o jakieś uczucie zachwytu ze wszystkiego wokó ł.
Staram się cieszyć tym uczuciem podczas samej podró ż y, a nie po powrocie do domu, i pozostaje tylko, z pewnym smutkiem, przypomnieć sobie to, co niestety już minę ł o.
O godzinie 18
Podczas gdy Yura przygotowuje naszą osadę , my napawamy się widokiem twierdzy, „oceanu w czasie odpł ywu”, na piasku ż ał oś nie leż ą ż ó ł te boje (kiedyś to też jest dno), a do wody jeszcze daleko . ...
Jeszcze raz polecam spojrzeć na zdję cie talpuchy, udał o jej się uchwycić najbardziej kolorowe chwile.
Hotel De L'Univers okazał się bardzo dobrze poł oż ony, niedaleko od bram twierdzy, zaledwie kilka metró w (nie trzeba był o daleko nosić ; ), z widokiem na gł ó wny plac, na któ rym znajduje się wiele restauracji; naprzeciwko ratusza.
Hotel cudowny, przestronne pokoje, dobre ś niadanie, darmowe Wi-Fi w pokoju, wł aś cicielowi udał o się nawet zmieś cić windę w tym budynku, bardzo mał ą , ale windę , no i co najważ niejsze poł oż enie hotelu !
Dł ugo dzię kowaliś my (zaocznie) grupie Niemcó w, któ rzy nie przyjechali, dzię ki czemu trafiliś my do tego hotelu...
Dzień.9
Nasz Hotel De L'Univers przywitał nas goś cinnie przez 3 noce, a przez kolejne dwa dni spokojnie wychodzimy do autobusu.
Yura zaproponuje nam wycieczkę do Mont-Saint-Michel w pierwszej poł owie dnia, aby dotrzeć tam przed gł ó wnym napł ywem turystó w, ponieważ gł ó wne grupy z Paryż a przyjeż dż ają bliż ej kolacji. To w peł ni się usprawiedliwiał o, o 12 w poł udnie wzdł uż gł ó wnej, bardzo wą skiej ulicy, ledwo moż na był o się przecisną ć , z tł umu powstał y „korki”.
Tego dnia mieliś my okazję wielokrotnie doś wiadczyć zmiennoś ci pogody na pó ł nocy Francji. Rano przed ś niadaniem - jasne sł oń ce; po ś niadaniu wychodzimy na ulicę - nadeszł y chmury i pada deszcz; podczas gdy grupa zebrał a się w momencie wyjazdu o godzinie 9 rano. , deszcz ustał , znó w wyszł o sł oń ce, w drodze na Mont-Saint-Michel widzieliś my nawet tę czę . A potem pozwoliliś my
