С некоторым опозданием размещаю рассказ о февральской поездке в Буковель.
Компания, в которой я работаю, подарила нам с коллегами замечательные три дня отдыха на этом курорте. Учитывая продолжительность и насыщенность путешествия, думаю, что наш маршрут (с корректировками на предпочтения по активному отдыху и уровень бюджета) вполне можно использовать для проведения семейного выходного дня. Поэтому делюсь описанием и своими впечатлениями, надеясь, что это окажется кому-то полезным.
Итак, начало. Выезд из Киева вечером в 22:22 на поезде № 007К «Киев – Ивано-Франковск». Мы ехали в вагоне-трансформере, который в зависимости от изменения конфигурации полок может использоваться для нескольких классов перевозки пассажиров - от «сидячего» второго класса (шесть человек в купе) до СВ. У нас была конфигурация «купе» Вагон новый удобный. Все полки без проблем поднимались и опускались, все ящики открывались, все розетки работали, все лампочки светились. Оба био-туалета в течение всей поездки функционировали. Из минусов – узкий ящик для сумок под нижней полкой, белье, хоть выстиранное и упакованное в полиэтилен, но не первой свежести и с пятнами.
День первый.
Поезд прибыл в Ивано-Франковск по расписанию в 7:35.
Первым пунктом в нашем дневном расписании был завтрак. Для этого было выбрано одно из самых популярных заведений в городе – кафе «Фамілія», которое находится ы центре, на улице Незалежності.
Так как мы путешествовали большой компанией, то заказывали трансфер. Но от вокзала до кафе легко добраться и другими способами: на такси за 7-10 минут, на троллейбусе №6 или автобусе №28 за 15-20 минут, или за те же 20 минут спокойно дойти пешком (расстояние чуть больше километра).
Завтраки в «Фамілії» подают с 8:30, то есть с самого открытия. Насколько я понял, есть несколько вариантов завтрака (фотографии можно увидеть на странице заведения в Facebook). У нас был омлет с соусом из шпината, хлеб, ветчину, зелень. Дополнительно – сырники со сметаной. Из напитков – апельсиновый сок и чай или кофе нескольких видов на выбор. К горячим напиткам принесли круассаны с разными дополнениями – шоколад, карамель, черника. Все свежее и очеееень вкусное! Стоимость такого клмплексного завтрака – 250 гривен.
После завтрака начинался активный отдых, и мы поехали в самое большое по площади в Украине село - Микуличи, которое занимает площадь 13 на 45 километров в живописной гористой местности. Отсюда начиналась трасса для поездки в горы на джипах. Если вы не катаетесь на лыжах, то такая поездка зимой, пожалуй, одна из немногих возможностей забраться повыше и полюбоваться красотой Карпат.
Хотя, по словам проводившего экскурсию водителя, зимой количество маршрутов ограничено из-за глубокого снега в горах, но посмотреть, все равно, есть что. По заснеженному лесу нас довезли до телевизионной вышки, установленной на одной из гор еще в советское время. Ехать не очень комфортно, особенно если в автомобиле 4 пассажира, но интеересно. От вышки при ясной погоде открывается вид на горы Говерлу и Рокиту. Можно сфотографировать на фоне зимних Карпат. Единственное, что мешает – сильный холодный ветер.
У подножья вышки организаторы угостили нас домашним вином с конфетами.
Ближе к концу маршрута нас привезли на обед на участок, который местные жители называют «Копчин». В летнее время здесь кемпинг, приезжают на машинах, живут в палатках и наслаждаются красивыми видами и чистым воздухом.
На территории участка есть баня на дровах, расположенная таким образом, что выходя из неё можно сразу окунуться в горную реку.
Обед был очень простым: грибной суп с вермишелью, запечённое сало, брынза из коровьего молока, квашеные огурцы, банош, хлеб, оливки, домашняя медовуха, чай, но очень вкусным. Особенно после прогулки на свежем воздухе. Все горячие блюда были приготовлены на открытом огне сваренный на открытом огне. Обед обошелся в 300 гривен на человека.
Поездка на джипах, колючая обед, заняла три часа, с 11:00 до 14:00. Стоимость такого путешествия - 2800 гривен за машину.
После этого мы поехали непосредственно в Буковель. Дорога заняла около 30 минут.
В гостиницу поселились быстро. Radisson Blu – одна из лучших гостиниц в Буковеле. О ней я писал отдельный отзыв, поэтому повторяться не буду.
Время до вечера мы провели в замечательном SPA комплексе в цокольном этаже гостиницы.
На ужин в первый день мы отправились в «Грибову хату».
Заведение находится в центре Буковеля. Нам предложили расположиться в новом зале, которой находится на расстоянии около 100 метров от основного зала.
На мой взгляд, здесь уютнее и тише, чем в основном зале. Из окон открывается взгляд на один из спусков.
Здесь большой ассортимент блюд украинской кухни, алкогольных и безалкогольных напитков, в том числе и собственного изготовления.
Очень понравилось «Щедре гуцульске частування» - ассорти из мяса, колбас и овощей, приготовленных на гриле, и мороженое.
Обслуживание – на среднем уровне: промахов официанты не допускают, но и особого рвения не проявляют.
Неприятно удивило полное отсутствие воды в туалете.
Цены на еду и напитки – выше среднего. Ужин со спиртным обошелся нам, примерно, по 800 гривен на человека. По сочетанию «цена – качество» я бы поставил заведению 3,5 по пятибалльной системе.
День второй.
Утро было посвящено катанию на лыжах.
Покупать абонемент на дневное катание (с 8:30 до 16:30) лучше всего в промежуток с 7:30 до 9:00, тогда он обойдется в 785 гривен вместо стандартной цены в 1 120.
Если у вас нет своего лыжного снаряжения, то придется потратить, еще чуть меньше 1000 гривен в день (цены примерные, могут незначительно отличаться в разных пунктах проката): набор - лыжи, палки, шлем хорошего качества - 430, очки - 125, куртка - 185, штаны – 150.
Обратите внимание, что в самой Radisson Blu большой выбор лыжного снаряжения, но очень ограниченный ассортимент одежды, которую лучше взять в другом пункте проката.
Если есть желание научиться кататься и воспользоваться услугами, то два часа обучения будет стоить – 1290 гривен, а три часа – 1860.
В Буковеле много спусков разной степени сложности, так что всегда можно найти то, что соответствует вашему желанию и уровню подготовки.
Многие из нашей компании до 14:00 уже вдоволь накатались.
После обеда в гостинице (кстати, обед комплексный – в каждой категории можно выбирать из 4-5 блюд, вкусный, с большими порциями, и блюдо из любой категории можно заменить на десерт), мы отправились в одно из самых известных мест Буковеля – комплекс «Вода».
Наверное, «Воду» лучше посещать летом, когда открыт доступ к озеру и пляжу, но и зимой здесь можно найти свои прелести, особенно после активного катания.
На входе в комплекс выдают халат, полотенце, одноразовые тапочки, электронный ключ в виде браслета.
Халат и полотенца - хорошего качества, приятные на ощупь.
Тапочки, даже после намокания, сохраняют форму.
Браслетом можно открыть большой шкаф для одежды, находящийся в раздевалке, и маленький шкаф, в который администрация рекомендует складывать ценные вещи, так как эти шкафы находятся под видеонаблюдением.
Неудобство в том, что «женские» шкафы находятся на первом этаже, непосредственно в зоне бассейна, а «мужские» - на втором в лаунж-зоне.
И если вы не экстремал, готовый оставить телефон в кармане халата на лежаке, то перед тем, как посетить бассейн или сауну, нужно подняться на второй этаж, оставить ценные вещи, а потом снова спуститься на первый.
Когда после купания понадобиться телефон, то снова придётся подниматься вверх.
Также браслет используется для сканирования при покупках в барах.
Окончательный расчёт за выпитое или съеденное производится на выходе, что удобно.
Во время нашего визита «Вода» была переполнена.
В зоне бассейна свободные лежаки отсутствовали, чтобы прилечь или присесть, нужно было подниматься на второй этаж в лаунж-зону.
Теперь о том, что предлагает «Вода» зимой.
На первом этаже - маленький бассейн, в центре, которого расположен бар. Приятно сидеть у барной стоики на скрытых под водой высоких стульях и наслаждаться вкусом коктейля.
Кстати, все напитки разливаются в специальную небьющуюся посуду.
Прямо из маленького бассейна можно попасть в «большой» - 20 х 10 метров, находящийся под открытым небом.
По периметру этого бассейна размещены 4 джакузи двухметрового диаметра и ещё один бассейн – 3 х 3 метра, температура воды в котором - 5 градусов.
Здорово находится в тёплом бассейне, когда на улице мороз. Ощущения интересные и необычные.
Кроме этого, открывается вид на горы и лыжные трассы.
Также на первом этаже расположена финская сауна, средиземноморская сауна (очень похожа на финскую), римская парная и соляная комната.
Здесь же есть душевые кабинки.
Попасть в сауны было очень затруднительно из-за большого количества желающих.
На втором этаже - две лаунж-зоны, тренажёрный зал, детская игровая комната, бар со спиртными и безалкогольными напитками и закусками и несколько столов около бара, массажные комнаты, летняя терраса.
Цены в «Воде», как и в большей части заведений Буковеля, выше средних. Для примера - несколько фотографий.
Ужинали мы вечером второго дня в колыбе «Высокий перевал», которая находится в 12-15 минутах езды на автомобиле от Буковеля.
Заведение с приятным украинским интерьером, основу которого составляют предметы быта XIX – XX веков.
В центре зала - большая печь (мангал), где приготавливают шашлык и блюда на гриле.
Во время ужина постоянно звучала живая музыка. Плохо разбираюсь в музыкальных инструментах такого типа, на мой взгляд, это был аккордеон.
Из плюсов. Очень вкусная еда.
Удалось попробовать много блюд: соленья (помидоры, огурцы, капуста), колбасная нарезка, ассорти сыров, маринованные грибы, банош со шкварками, сыром и грибным соусом, драники со сметаной, шашлык из свинины и курицы с различными соусами, узвар.
Все приготовлено с душой и ОЧЕНЬ здорово! Особенно впечатлили банош и узвар.
Из минусов. Обслуживание.
Для нашей компании сдвинули мало столов, было тесно и вызывало постоянные неудобства, как с размещением тарелок на столах (все время приходилось что-то передвигать, пересыпать из одной тарелки в другую и т. п.), так и с личным комфортом – выйти из-за стола было сложно.
И еще музыка. Музыканты старались, играли и пели хорошо, но очень громко. Настолько, что беседуя с соседом по столу, приходилось кричать.
Несмотря на недостатки мне в «Высоком перевале», понравилось больше, чем в «Грибовой хате», хотя стоимость ужина получилась, примерно, такая же – 800 гривен на человека.
День третий.
Для третьего дня я выбрал новое для себя развлечение, которое в Буковеле называется «Сноутьюбинг» - спуск с горы, покрытой льдом, на надувных «таблетках».
Здесь есть две трассы: одна только для маленьких детей, вторая - для взрослых и детей старше 12 лет.
На «взрослой» трассе, протяженностью около 200 метров, горки чередуются с горизонтальными участками. На этих участках лежат резиновые плиты, которые гасят скорость «таблетки», скользящей по льду и вращающейся вокруг своей оси.
Управлять ей невозможно, нужно держаться руками за специальные крепления и не касаться ногами земли, чтобы не вылететь из «таблетки» на скорости.
Спуск занимает 20-25 секунд, обратный подъем на горку – минуты три.
Минимальное время катания - 1 час.
Этого вполне достаточно, потому что уже после 4-5 спуска азарт уходит.
Для тех, кто хочет просто попробовать, есть возможность заплатить за один спуск.
Аттракцион будет интересен для детей и подростков.
Стоимость такого удовольствия: на фотографии ниже:
Чтобы без спешки успеть на поезд мы выехали из Буковеля в 14:30.
По пути в Ивано-Франковск остановились на рынке в Яремче.
Здесь можно полюбоваться с моста горной рекой с мини-водопадом и купить сувениры.
Торговаться нужно обязательно.
При правильном подходе цену можно снизить процентов 10-20, а в отдельных случаях, и больше.
До Ивано-Франковска доехали за 2 часа, включая почти часовую остановку в Яремче.
Ужинали в кафе «Панорама».
Небольшое заведение (столов на 10), находящееся на пятом этаже торгового центра.
Большинство столов расположены возле панорамных окон, из которых открывается красивый вид на Ратушу и площадь Рынок.
В субботу вечером все столы были заняты.
Официант в одиночку обслуживала 18 человек.
При этом старалась не записывать, а запоминать, поэтому иногда путала заказы или приносила лишнее.
Понравился коктейль «Мохито безалкогольный». Очень приятный, освежающий вкус.
Создаётся впечатление, что особой гордостью заведения являются десерты. Для них отведена специальная витрина. Выглядят они привлекательно, а порции небольшие, поэтому я заказал сразу три.
Но пирожного «Крем-карамель» в наличии не оказалось, поэтому попробовал «Чизкейк» и «Легенду».
Подача очень красивая, хотя и отличается от представленной на витрине. Например, в «Легенде» отсутствовал физалис, который должен венчать композицию.
На вопрос почему, официант ответила, что сейчас подают именно так.
Зачем, в таком случае, витрина с образцами, так и осталось неизвестным.
Вкус десертов оказался самым обычным, ничего особенного я не почувствовал.
Не совсем удобно, что в «Панораме» всего одна туалетная кабина, общая для мужчин и женщин. На мой взгляд, при полной посадке этого недостаточно, так как временами образуется очередь.
Ужин со спиртным обошелся здесь, примерно 500 гривен на человека.
Так как до поезда оставалось еще много времени, то мы решили завершить третий день поездки посещением кинотеатра «Люмьер». Он находится всего в 5 – 7 минутах ходьбы от «Легенды» и был выбран именно по критерию приближенности к месту ужина. У этого кинотеатра несколько особенностей: 1. Нет возможности приобрести билеты on-line, хотя соответствующий раздел на сайте кинотеатра есть. 2. На два зала для демонстрации фильмов приходится три кафе с разным ассортиментом.
Интерьер кинотеатра – немного «потрепанный», людей много: приходят не только посмотреть кино, но и покушать или выпить кофе.
В кинозале не было отопления, пришлось наслаждаться фильмом в верхней одежде.
Ряды расположены близко друг к другу, места для ног мало, и сидеть не очень удобно.
Звук и проектор – среднего качества.
В совокупности, отрицательных моментов было больше, чем положительных, поэтому порекомендовать посещение кинотеатра «Люмьер» не могу.
Сразу же после просмотра фильма мы поехали на вокзал.
Из Ивано-Франковска ехали в таких же вагонах-трансформерах, о которых я писал вначале.
В 9 утра следующего дня поезд без опозданий прибыл на Киевский вокзал.
В целом поездка получилась интересной и насыщенной. Буду рад, если этот рассказ поможет кому-то спланировать свой отдых
Z pewnym opó ź nieniem zamieszczam artykuł o lutowej wycieczce do Bukowela.
Firma, w któ rej pracuję , zapewnił a moim kolegom i mnie wspaniał e trzy dni w tym oś rodku. Biorą c pod uwagę dł ugoś ć i intensywnoś ć spł ywu uważ am, ż e nasza trasa (z uwzglę dnieniem waloró w aktywnego wypoczynku i budż etu) moż e być wykorzystana na rodzinny weekend. Dzielę się wię c moim opisem i wraż eniami, mają c nadzieję , ż e komuś się przyda.
A wię c począ tek. Wyjazd z Kijowa wieczorem o 22:22 pocią giem 007K "Kijó w - Iwano-Frankiwsk". Jechaliś my wagonem transformatorowym, któ ry w zależ noś ci od konfiguracji pó ł ek moż e sł uż yć do kilku klas przewozó w pasaż erskich – od „siedzą cej” drugiej klasy (sześ ć osó b w przedziale) po JI. Mieliś my nową , nową , wygodną konfigurację coupe.
Wszystkie pó ł ki poruszał y się w gó rę iw dó ł bez problemu, wszystkie szuflady otwarte, wszystkie gniazdka sprawne, wszystkie ż aró wki ś wiecił y. Obie bio-toalety funkcjonował y przez cał ą podró ż . Z minusó w - wą skie pudeł ko na torby pod dolną pó ł ką , lniane, choć wyprane i zapakowane w polietylen, ale nie pierwsza ś wież oś ć i plamy.
Dzień pierwszy.
Pocią g przyjechał do Iwano-Frankiwska zgodnie z rozkł adem o 7:35.
Pierwszą pozycją w naszym codziennym harmonogramie był o ś niadanie. W tym celu wybrano jeden z najpopularniejszych lokali w mieś cie – kawiarnię „Rodzina”, któ ra znajduje się w centrum, przy ulicy Niepodległ oś ci.
Ponieważ podró ż owaliś my z duż ą firmą , zamó wiliś my transfer. Ale ze stacji do kawiarni ł atwo dostać się w inny sposó b: taksó wką w 7-10 minut, trolejbusem №6 lub autobusem №28 w 15-20 minut, lub w te same 20 minut ł atwo dojś ć (trochę odległ oś ć ponad kilometr).
Ś niadania w „Rodzinie” serwowane są od godziny 8:30, czyli od otwarcia.
O ile rozumiem, opcji na ś niadanie jest kilka (zdję cia moż na zobaczyć na stronie instytucji na Facebooku). Mieliś my omlet z sosem szpinakowym, chlebem, szynką , zieleniną . Do tego serniki ze ś mietaną . Napoje obejmują sok pomarań czowy oraz kilka rodzajó w herbaty lub kawy do wyboru. Do gorą cych napojó w dodawano rogaliki z ró ż nymi dodatkami - czekoladą , karmelem, jagodami. Wszystko jest ś wież e i bardzo smaczne! Koszt takiego zł oż onego ś niadania to 250 hrywien.
Po ś niadaniu rozpoczę ł y się aktywne wakacje, a my pojechaliś my do najwię kszej wsi na Ukrainie – Mykulychi, któ ra zajmuje powierzchnię.13 na 45 kilometró w w malowniczym gó rzystym terenie. Stą d zaczę ł a się trasa do podró ż y w gó ry na SUV-ach. Jeś li nie jeź dzisz na nartach, to taka zimowa wycieczka jest prawdopodobnie jedną z nielicznych okazji, aby wspią ć się wyż ej i podziwiać pię kno Karpat.
Wprawdzie wedł ug kierowcy, któ ry prowadził objazd, zimą liczba tras jest ograniczona ze wzglę du na gł ę boki ś nieg w gó rach, ale do zobaczenia wcią ż jest coś . Zabrano nas przez pokryty ś niegiem las do wież y telewizyjnej ustawionej na jednej z gó r w czasach sowieckich. Prowadzenie nie jest zbyt wygodne, zwł aszcza gdy w aucie jest 4 pasaż eró w, ale jest ciekawe. Z wież y przy dobrej pogodzie widać gó ry Howerla i Rokita. Moż esz robić zdję cia na tle zimowych Karpat. Jedyne, co przeszkadza, to silny zimny wiatr.
U podnó ż a wież y organizatorzy czę stowali nas domowym winem z cukierkami.
Pod koniec trasy zaprowadzono nas na lunch w okolice, któ re miejscowi nazywają „Kopchin”. Latem jest camping, ludzie przyjeż dż ają samochodem, mieszkają w namiotach i cieszą się pię kną scenerią i ś wież ym powietrzem.
Na terenie obiektu znajduje się ł aź nia opalana drewnem, zlokalizowana w taki sposó b, ż e po jej opuszczeniu moż na od razu zanurkować w gó rskiej rzece.
Obiad był bardzo prosty: zupa grzybowa z makaronem, pieczony smalec, ser z mleka krowiego, ogó rki kiszone, banosh, chleb, oliwki, mió d pitny domowy, herbata, ale bardzo smaczne. Zwł aszcza po spacerze na ś wież ym powietrzu. Wszystkie dania gorą ce był y gotowane na otwartym ogniu, na otwartym ogniu. Obiad kosztował.300 hrywien za osobę .
Jazda jeepem, kł ują cy lunch, trwał a trzy godziny od 11:00 do 14:00. Koszt takiej podró ż y to 2800 hrywien za samochó d.
Nastę pnie udaliś my się bezpoś rednio do Bukowela. Podró ż trwał a okoł o 30 minut.
Szybko osiedlił się w hotelu. Radisson Blu to jeden z najlepszych hoteli w Bukowelu. Napisał em o tym osobną recenzję , wię c nie bę dę się powtarzał .
Wieczó r spę dziliś my we wspaniał ym kompleksie SPA na parterze hotelu.
Na obiad pierwszego dnia udaliś my się do Grzybowego Domu.
Instytucja znajduje się w centrum Bukowela. Zostaliś my zaproszeni na pobyt w nowej hali, któ ra znajduje się okoł o 100 metró w od hali gł ó wnej.
Moim zdaniem jest przytulniej i spokojniej niż w holu gł ó wnym. Okna wychodzą na jeden ze zjazdó w.
Istnieje szeroki wybó r dań kuchni ukraiń skiej, napojó w alkoholowych i bezalkoholowych, w tym domowej roboty.
Bardzo podobał a mi się „Szczliwa Huculska Uczta” – ró ż ne mię sa, kieł baski i warzywa gotowane na grillu oraz lody.
Obsł uga - na ś rednim poziomie: kelnerzy nie popeł niają bł ę dó w, ale nie wykazują zbytniej gorliwoś ci.
Był em niemile zaskoczony cał kowitym brakiem wody w toalecie.
Ceny ż ywnoś ci i napojó w są wyż sze od ś redniej. Kolacja z alkoholem kosztował a nas okoł o 800 hrywien za osobę.
Zgodnie z kombinacją „cena – jakoś ć ” umieś cił bym instytucję.3, 5 w pię ciostopniowej skali.
Dzień drugi.
Poranek poś wię cony był narciarstwu.
Najlepiej kupić karnet dzienny (od 8:30 do 16:30) mię dzy 7:30 a 9:00, wtedy bę dzie on kosztować.785 hrywien zamiast standardowej ceny 1120.
Jeś li nie masz wł asnego sprzę tu narciarskiego, bę dziesz musiał wydać nieco mniej niż.1000 hrywien dziennie (przybliż one ceny mogą się nieznacznie ró ż nić w ró ż nych wypoż yczalniach): zestaw - narty, kijki, kask dobrej jakoś ci - 430 , gogle - 125, kurtka - 185, spodnie - 150.
Należ y pamię tać , ż e sam Radisson Blu ma duż y wybó r sprzę tu narciarskiego, ale bardzo ograniczoną gamę odzież y, któ rą lepiej zabrać w innej wypoż yczalni.
Jeś li chcesz nauczyć się jeź dzić na ł yż wach i korzystać z usł ug, dwie godziny szkolenia bę dą kosztować – 1290 hrywien, a trzy godziny – 1860.
Bukovel ma wiele zjazdó w o ró ż nym stopniu trudnoś ci, wię c zawsze moż esz znaleź ć coś , co odpowiada Twoim pragnieniom i poziomowi wytrenowania.
Wiele osó b z naszej firmy miał o już dosyć do godziny 14:00.
Po obiedzie w hotelu (swoją drogą lunch jest kompleksowy - w każ dej kategorii do wyboru 4-5 dań , pyszne, z duż ymi porcjami, a danie z dowolnej kategorii moż na zastą pić deserem) pojechaliś my do jednego z najbardziej znanych miejsc Bukowela - Kompleksu „Woda”.
Prawdopodobnie lepiej odwiedzić „Wodę ” latem, kiedy dostę p do jeziora i plaż y jest otwarty, ale zimą moż na tu znaleź ć swoje uroki, zwł aszcza po aktywnej jeź dzie na nartach.
Przy wejś ciu do kompleksu znajduje się szlafrok, rę cznik, jednorazowe kapcie, elektroniczny klucz w formie bransoletki.
Szlafrok i rę czniki - dobrej jakoś ci, przyjemne w dotyku.
Kapcie, nawet po zamoczeniu, zachowują swó j kształ t.
Bransoletę moż na wykorzystać do otwarcia duż ej szafy w szatni i mał ej szafy, w któ rej administracja zaleca przechowywanie kosztownoś ci, ponieważ szafy te są monitorowane.
Niedogodnoś cią jest to, ż e szafki „damskie” znajdują się na parterze, bezpoś rednio w strefie basenowej, a „mę skie” – na drugim w czę ś ci wypoczynkowej.
A jeś li nie jesteś ekstremalny, gotowy zostawić telefon w kieszeni szlafroka na leż aku, przed wizytą w basenie lub saunie musisz wejś ć na drugie pię tro, zostawić kosztownoś ci, a nastę pnie zejś ć ponownie do pierwszy.
Kiedy potrzebujesz telefonu po ką pieli, bę dziesz musiał ponownie wstać .
Bransoletka sł uż y ró wnież do skanowania podczas zakupó w w barach.
Ostateczna kalkulacja tego, co pijesz lub jesz, odbywa się przy wyjś ciu, co jest wygodne.
Podczas naszej wizyty „Woda” był a zatł oczona.
W basenie nie był o bezpł atnych leż akó w, na któ rych moż na by się poł oż yć lub usią ś ć , trzeba był o wejś ć na drugie pię tro do czę ś ci wypoczynkowej.
Teraz o tym, co woda oferuje zimą .
Na parterze mał y basen, poś rodku któ rego znajduje się bar. Mił o jest usią ś ć przy barze na wysokich krzeseł kach schowanych pod wodą i cieszyć się smakiem koktajlu.
Nawiasem mó wią c, wszystkie napoje wlewa się do specjalnych naczyń , któ re się nie tł uką .
Bezpoś rednio z mał ego basenu moż na dostać się na „duż y” o wymiarach 20 x 10 metró w, któ ry znajduje się na ś wież ym powietrzu.
Na obwodzie tego basenu znajdują się.4 jacuzzi o ś rednicy dwó ch metró w i kolejny basen - 3 x 3 metry, w któ rym temperatura wody - 5 stopni.
Ś wietne w ciepł ym basenie, gdy na zewną trz jest zimno. Uczucia są ciekawe i niezwykł e.
Dodatkowo jest widok na gó ry i stoki narciarskie.
Ró wnież na parterze znajduje się sauna fiń ska, sauna ś ró dziemnomorska (bardzo podobna do fiń skiej), rzymska ł aź nia parowa i grota solna.
Są prysznice.
Wejś cie do saun był o bardzo trudne ze wzglę du na duż ą liczbę osó b.
Na drugim pię trze znajdują się dwie strefy wypoczynkowe, sił ownia, pokó j zabaw dla dzieci, bar z napojami alkoholowymi i bezalkoholowymi oraz przeką skami i kilka stolikó w przy barze, gabinety masaż u, taras letni.
Ceny w Vodzie, podobnie jak w wię kszoś ci lokali Bukovel, są wyż sze od ś redniej. Na przykł ad - kilka zdję ć .
Kolację zjedliś my wieczorem drugiego dnia w schronisku „High Pass”, któ re znajduje się.12-15 minut jazdy od Bukowela.
Placó wka o przyjemnym ukraiń skim wnę trzu, wzorowana na przedmiotach gospodarstwa domowego z XIX - XX wieku.
Na ś rodku sali znajduje się duż y piec (grill), w któ rym przygotowywane są dania z grilla i grilla.
Podczas kolacji nieustannie puszczano muzykę na ż ywo. Niewiele wiem o tego typu instrumentach muzycznych, moim zdaniem był to akordeon.
Z zawodowcó w. Bardzo smaczne jedzenie.
Udał o nam się skosztować wielu dań : pikli (pomidory, ogó rki, kapusta), plasterki kieł basy, ró ż ne sery, marynowane grzyby, banosh ze skwarkami, sos serowo-grzybowy, draniki ze ś mietaną , szaszł yki wieprzowe i kurczak z ró ż nymi sosami.
Wszystko jest gotowane z duszą i bardzo fajne! Szczegó lnie imponują ce był y banosh i kompot.
Z wad. Usł uga.
Dla naszej firmy kilka stolikó w został o przesunię tych, był o tł oczno i powodował o cią gł e niedogodnoś ci, zaró wno z ukł adaniem talerzy na stoł ach (zawsze trzeba był o coś przenosić , przelewać z talerza na talerz itp. ), jak i z osobistym komfort - Wstać od stoł u to był o trudne.
I wię cej muzyki. Muzycy pró bowali, grali i ś piewali dobrze, ale bardzo gł oś no.
Do tego stopnia, ż e rozmawiają c z są siadem przy stole, musiał em krzyczeć .
Niewielki lokal (stoliki na 10 osó b), zlokalizowany na pią tym pię trze centrum handlowego.
Wię kszoś ć stolikó w znajduje się przy panoramicznych oknach, z któ rych roztacza się pię kny widok na Ratusz i Rynek.
W sobotę wieczorem wszystkie stoliki był y zaję te.
Kelner sam obsł uż ył.18 osó b.
Jednocześ nie starał em się nie pisać , ale pamię tać , wię c czasami pomylił em zamó wienie lub przyniosł em za duż o.
Podobał mi się bezalkoholowy koktajl Mojito. Bardzo przyjemny, orzeź wiają cy smak.
Wyglą da na to, ż e desery są szczegó lną chlubą instytucji. Jest dla nich specjalne okno. Wyglą dają atrakcyjnie, a porcje są mał e, wię c zamó wił am trzy na raz.
Ale ciasta „Karmelowe” nie był y dostę pne, wię c spró bował em „Sernik” i „Legenda”.
Prezentacja jest bardzo dobra, choć inna niż ta pokazana w oknie.
Na przykł ad w „Legendzie” nie był o pę cherzycy, któ ra wień czy kompozycję .
Zapytany, dlaczego kelner powiedział , ż e tak to jest podawane.
Dlaczego w tym przypadku gablota z pró bkami i pozostaje nieznana.
Smak deseró w okazał się bardzo zwyczajny, nie czuł am nic specjalnego.
Nie jest zbyt wygodne, ż e w „Panorama” jest tylko jedna toaleta, wspó lna dla kobiet i mę ż czyzn. Moim zdaniem przy peł nym lą dowaniu to nie wystarczy, bo czasami tworzy się zakrę t.
Kolacja z alkoholem kosztuje tutaj okoł o 500 hrywien na osobę .
Ponieważ do pocią gu został o jeszcze sporo czasu, trzeci dzień podró ż y postanowiliś my zakoń czyć wizytą w kinie Lumiere. Znajduje się zaledwie 5 - 7 minut spacerem od "Legend" i został wybrany na podstawie kryterium bliskoś ci miejsca kolacji. To kino ma kilka funkcji: 1.
Nie ma moż liwoś ci zakupu biletó w online, chociaż na stronie kina znajduje się odpowiednia sekcja. 2. Dwie sale na projekcje filmowe posiadają trzy kawiarnie z ró ż nym asortymentem.
Wnę trze kina jest trochę „obdarte”, wiele osó b przychodzi nie tylko oglą dać filmy, ale też zjeś ć czy wypić kawę .
W kinie nie był o ogrzewania, musiał em cieszyć się filmem w mojej odzież y wierzchniej.
Rzę dy są blisko siebie, jest mał o miejsca na nogi, a siedzenie nie jest zbyt wygodne.
Dź wię k i projektor – ś rednia jakoś ć .
Był o wię cej negatywnych momentó w niż pozytywnych, wię c nie mogę polecić wizyty w kinie Lumiere.
Zaraz po obejrzeniu filmu udaliś my się na stację .
Z Iwano-Frankiwska jeź dziliś my takimi samochodami transformatorowymi, o któ rych pisał em na począ tku.
Nastę pnego dnia o 9 rano pocią g bezzwł ocznie dotarł na dworzec w Kijowie.
Generalnie wycieczka okazał a się ciekawa i peł na.
Cieszę się , ż e ta historia pomoż e komuś zaplanować wakacje