Вступление
Мы вместе с парнем решили отпраздновать окончание сессии и махнуть на недельку в Карпаты - расслабиться и забыть невзгоды.
Казалось бы, ничего не предвещало неудач...
Дорога в отель
Прибыв в Ивано-Франковс, пытались найти способ попасть в отель. Нашли вполне милого мужика, который за 200 довез до отеля. Уже тогда подъем к отелю вызвал у меня опасения. "А где подъемники? ", - спросила я, подъезжая к отелю, ожидая увидеть их за 300 метров(то есть где-то вблизи! ), как было на то время обещано на сайте. Глубокомысленное "ммм" моего молодого человека было единственным ответом. Подъем к отелю был невероятно крутым. Уже тогда появилось чувство, что что-то не так... Как говорится, "смеркалось".
Встреча
Встреча была достаточно приветливой. Встречал управляющий отеля Фомич, который оперативно проверил бронь, подхватил сумки и бодро препроводил нас в номер. Окна с выходом на горку с домиками (см. фотографию 1). Номер достаточно уютный, хотя и тесноватый: ремонт, большая кровать, телевизор(куча каналов), санузел(душевая кабинка, раковина, унитаз), колонка с горячей водой, холодильник, на полу ковролин. Шкаф с двумя вешалками всего. Ни стаканов, ни чайника. Ночью нигде аж до ресторанов Буковели купить ничего нельзя. Но это казалось бы мелочи. Как говорится, все аукнется...
Во дворе.
Двор небольшой, скорее не двор , а стоянка для машин. Кругом грязь, глина, если даже небольшой плюс на улице. Вероятно, заасфальтировать небольшой прилежащий участок дорого, ну что ж, ладно. Только пару минут в этом дворе - и обувь нужно срочно мыть. Щеточки для протирки обуви в номере нет. Приходилось под струей воды(не полотенцами же). . Хотя , если б их меняли, то можно было бы и полотенцами, но об этом позже...
С некоторой точки двора наконец-то смогли убедиться в том, что мы на Буковели - из-за деревьев вдалеке скромно выглядывал краешек одной из троп спуска (см. фотографию 2). На вопрос, где ж 300 метров до подъемников, управляющий почесал репу и сказал: " Дык есть где-то 300 метров...если по прямой двигаться... может чуть больше там". По прямой как оказалось - через поля по колено в снегу.
Как же все-таки добраться до подъемников?
Отель все-таки как оказалось не на курорте, а за пределами курорта. Чтобы туда добраться, управляющий подвозит утром к подъемникам и вечером от подъемников по 30 грн за вояж с человека, вне зависимости от того, сколько человек набьется за раз в машину. Если заранее не договориться, то управляющий может просто и не оказаться в нужном месте с машиной и приходится долго ожидать. Если хочется добраться именно в то время, как в данный момент захочется( 300 метров ведь, ха, понты! ) то можно спускаться по-разному - по ужасно скользкой глиняной дороге от отеля или по не менее скользкой лестнице. А далее, рискуя попасть под колеса, идти вдоль по проезжей части, так как прохода для пешеходов нет. И это все с бордами на спинах. Спустя некоторое время появляется табличка Буковель. Весело шагая по грязи в горку наконец-то(не прошло и часа! ) добрались до основных подъемников(см фотографию 3), продаж пропусков и школ езды. С завистью смотрели на тех, кто спускался из гостиниц, которые находятся ДЕЙСТВИТЕЛЬНО рядом с подъемниками. Ну ладно, зато неплохо покатались.
Номер
Номер не убирался НИ РАЗУ за весь наш недельный отдых. Белье, полотенца НИ РАЗУ не менялись. У душа в первый же день оказалось, что забит сток - в процессе мытья вода заливалась по щиколотку и переливалась за край душевой. На несколько призывов починить это, управляющий говорил "да-да, конечно, обязательно починим". В итоге так никто до конца отдыха прочищать слив душа и не пришел. Так как в номере никто не убирал - ковролин уже на второй день был грязный от вездесущей местной глины. Мокрую после катания одежду повесить негде - две несчастные вешалки не выдерживали весь груз - в итоге приходилось сушить на этом же многострадальном ковролине.
И еще (О УЖАС! ) ужасная слышимость всего, что делают соседи - особенно сверху. Сверху проживала молодая пара с ребенком( или стадо слонов, мы так и не поняли) - каждое утро нас будили громкий топот и крики, от которых содрогалось все вокруг. Деревянные балки на потолке предательски скрипели в унисон крикам мамаши.
Еда и отношение персонала в экстренном случае
Пока мы питались своей запасенной едой или в кафешках самой Буковели все было в порядке. Однажды вечерком (на третий день) решили мы отведать местных ресторанных вкусностей. В отельном ресторане "Фомич" из меню оказались в наличии только супчики. Закусив супчиком, вернулись обратно в номер. Через некоторое время нас прорвало. За всю свою жизнь, никогда такого ужасного отравления с нами не было. Минеральной воды не было, прополоскать рот и выпить соответственно нечего, так как в номере чайника, чтоб нагреть воды, и на территории воды(ресторан закрыт уже) - нет. Еле двигаемся. Попытка напиться водой из под крана привела к новому приступу. Два часа не могли выйти из ванной. Состояние было больше чем ужасное. В попытке добыть хоть какую-то воду обошли всех соседей - ни у кого не оказалось. Последней попыткой было звонить управляющему, так как выхода иного больше не было. Звонили в час ночи. На 5й звонок он взял трубку и выслушав наши просьбы одолжить воды, электрочайник, таблетку, хоть чего-нибудь, чтоб унять эту боль, сказал, что он спит, чайника у него нет, таблеток нет, воды нет, он нам сочувствует, где взять воды не знает. И все сухим раздраженным тоном, как будто мы его о чем-то невероятном просим. Точно такая же реакция на просьбу помочь добыть чайник. Кроме ощущения, что я сейчас умру от болей, появилось ощущение, что нас предали. Голова работать отказывалась от боли, не понятно что делать дальше, управляющий ничего не посоветовал. Мой парень шатаясь пошел "300 метров" до Буковели за водой и таблетками. А ведь проблему с водой могли решить в отеле установкой одного единственного автомата! Ну зачем же, действительно, пусть постояльцы в экстренном случае бегут в Буковель. Весь остальной "отдых" был проведен в постели. Ни разу управляющий ни зашел к нам и не спросил оклемались ли, ни чайника, ничего. И это называется маленький отель, в котором управляющий "держит всех под крылом и обо всех заботится"? ?
Вывод: НИКОГДА БОЛЬШЕ ТУДА НЕ ЕЗДИТЬ
Итог:
плюсы
+телевизор, холодильник
+Буковель где-то рядом
+свежий воздух Карпат
минусы
-далеко до подъемников
-грязь и глина
-номер тесный
-отсутствие уборки в комнате, выноса мусора, смены белья
-невозможность в экстренном случае каким-либо образом добыть необходимое
-так и не отремонтированный слив душа
-быстро заканчивающаяся горячая вода в колонке
------отношение персонала (управляющий спокойно готов был дать умереть)
-еда (ничего там ни есть, никогда! ! )
-отсутствие вешалок и электрочайника
-ужасная слышимость в номере
Wstę p
Mó j chł opak i ja postanowiliś my uczcić zakoń czenie sesji i pojechać na tydzień w Karpaty - odpoczą ć i zapomnieć o trudach.
Wydawał oby się , ż e nic nie zapowiadał o poraż ki…
Droga do hotelu?
Przybywają c do Iwano-Frankiwó w, pró bowali znaleź ć sposó b na dostanie się do hotelu. Znaleź liś my cał kiem mił ego faceta, któ ry pojechał do hotelu za 200. Nawet wtedy wejś cie do hotelu budził o we mnie obawy. „Gdzie są windy? ” – zapytał em, zbliż ają c się do hotelu, spodziewają c się zobaczyć je 300 metró w dalej (czyli gdzieś w pobliż u! ), Tak jak obiecano na miejscu w tym czasie. Jedyną odpowiedzią był o przemyś lane „mmm” od mojego mł odego czł owieka. Wspinaczka do hotelu był a niesamowicie stroma. Już wtedy pojawił o się uczucie, ż e coś jest nie tak. . . Jak to mó wią „był o się ś ciemniać ”.
Spotkanie
Spotkanie był o doś ć przyjacielskie. Zostaliś my powitani przez kierownika hotelu Fomicha, któ ry szybko sprawdził rezerwację , odebrał torby i wesoł o zaprowadził nas do pokoju. Okna z wyjś ciem na wzgó rze z domkami (zdję cie 1). Pokó j doś ć przytulny, choć ciasny: remont, duż e ł ó ż ko, telewizor (duż o kanał ó w), ł azienka (prysznic, umywalka, wc), podgrzewacz wody, lodó wka, dywan na podł odze. Szafa z dwoma wieszakami ł ą cznie. Bez szklanek, bez czajnika. W nocy nie moż na niczego kupić nigdzie, aż do restauracji Bukovel. Ale to wydaje się drobnostką . Jak mó wią , wszystko się krę ci. . .
Na podwó rku.
Podwó rko jest mał e, a nie podwó rko, ale parking. Wszę dzie brud, glina, nawet mał y plus na ulicy. Wybrukowanie mał ego są siedniego obszaru jest prawdopodobnie drogie, ale có ż . Tylko kilka minut na tym podwó rku - a buty trzeba pilnie wyprać . W pokoju nie ma szczotek do butó w. Trzeba był o pod bież ą cą wodą (nie z rę cznikami) . . Chociaż gdyby był y wymieniane, to był oby moż liwe z rę cznikami, ale o tym pó ź niej. . .
Od pewnego miejsca na dziedziń cu udał o nam się w koń cu upewnić , ż e jesteś my w Bukowelu – krawę dź jednej ze ś cież ek zejś cia skromnie wył aniał a się zza drzew w oddali (patrz zdję cie 2). Zapytany, gdzie 300 metró w do wycią gó w, kierownik podrapał się w rzepę i powiedział : „Wię c jest okoł o 300 metró w… jak się poruszasz w linii prostej… moż e tam trochę wię cej”. W linii prostej, jak się okazał o - przez po kolana w ś niegu pola.
Jak dostać się do wycią gó w narciarskich?
Hotel jest nadal, jak się okazał o, nie w oś rodku, ale poza oś rodkiem. Aby się tam dostać , kierownik przywozi cię rano do wycią gó w narciarskich, a wieczorem z wycią gó w narciarskich za 30 UAH za przejazd na osobę , niezależ nie od tego, ile osó b jednocześ nie wsiada do samochodu. Jeś li nie wyrazisz zgody z gó ry, kierownik moż e po prostu nie być we wł aś ciwym miejscu z samochodem i bę dziesz musiał dł ugo czekać . Jeś li chcesz się tam dostać dokł adnie o takiej porze (w koń cu 300 metró w, ha, popis! ) to moż esz zejś ć na ró ż ne sposoby - strasznie ś liską glinianą drogą z hotelu lub ró wnie ś liskimi schodami . A potem, ryzykują c wpadnię cie pod koł a, idź wzdł uż jezdni, ponieważ nie ma przejś cia dla pieszych. A wszystko to z deskami na plecach. Po pewnym czasie pojawia się napis Bukovel. Wesoł o idą c po bł ocie pod gó rę , w koń cu (niecał a godzina! ) dotarliś my do gł ó wnych wycią gó w (patrz zdję cie 3), karnetó w i szkó ł ek jeź dzieckich. Z zazdroś cią patrzyli na tych, któ rzy schodzili z hoteli, któ re są NAPRAWDĘ obok wycią gó w narciarskich. No dobrze, ale dobra jazda.
Numer
Pokó j nie był sprzą tany RAZ podczas cał ego naszego tygodniowego pobytu. Poś ciel i rę czniki NIGDY nie był y zmieniane. Pod prysznicem już pierwszego dnia okazał o się , ż e odpł yw jest zatkany - w trakcie mycia woda wylewa się po kostki i przelewa się przez krawę dź prysznica. Na kilka telefonó w, aby to naprawić , kierownik powiedział „tak, tak, oczywiś cie, na pewno to naprawimy”. W rezultacie do koń ca wakacji nikt nie przyszedł , aby wyczyś cić odpł yw prysznica. Ponieważ nikt nie sprzą tał pokoju - dywan był już drugiego dnia zabrudzony wszechobecną miejscową gliną . Nie ma gdzie powiesić mokrej odzież y po nartach – dwa nieszczę sne wieszaki nie wytrzymał y cał ego obcią ż enia – w efekcie musiał y wyschną ć na tym samym cierpliwym dywanie.
A jednak (O HORROR! ) okropna sł yszalnoś ć wszystkiego, co robią są siedzi - zwł aszcza z gó ry. Na gó rze mieszkał a mł oda para z dzieckiem (lub stado sł oni, wcią ż nie rozumieliś my) - każ dego ranka budził o nas gł oś ne tupanie i krzyki, od któ rych wszystko wokó ł drż ał o. Drewniane belki na suficie skrzypiał y zdradziecko zgodnie z krzykami matki.
Jedzenie i postawa personelu w nagł ych wypadkach
Kiedy jedliś my nasze przechowywane jedzenie lub w kawiarniach samego Bukowela, wszystko był o w porzą dku. Pewnego wieczoru (trzeciego dnia) postanowiliś my spró bować lokalnych przysmakó w restauracyjnych. W hotelowej restauracji "Fomich" dostę pne był y tylko zupy z menu. Po zjedzeniu zupy wró ciliś my do pokoju. Po chwili przebiliś my się . W cał ym moim ż yciu nigdy nie mieliś my z nami tak strasznego zatrucia. Nie był o wody mineralnej, nie był o nic do pł ukania ust i picia odpowiednio, ponieważ w pokoju nie ma czajnika do podgrzewania wody, a na terenie wody (restauracja jest już zamknię ta) - nie. Ruszajmy. Pró ba napicia się wody z kranu doprowadził a do kolejnego ataku. Dwie godziny nie mogł em wyjś ć z ł azienki. Stan był wię cej niż straszny. Pró bują c zdobyć chociaż trochę wody, obeszli wszystkich są siadó w - nikt jej nie miał . Ostatnią pró bą był o zadzwonienie do kierownika, bo nie był o innego wyjś cia. Zadzwonili o pó ł nocy. Na 5 telefon odebrał telefon i po wysł uchaniu naszych pró ś b o poż yczenie wody, czajnika elektrycznego, piguł ki, przynajmniej czegoś na ten bó l, powiedział , ż e ś pi, nie ma czajnika, nie ma tabletek, nie ma wody, sympatyzował z nami, ską d wzią ć wodę nie wie. A wszystko tonem suchym, poirytowanym, jakbyś my prosili go o coś niesamowitego. Dokł adnie taka sama reakcja na proś bę o pomoc w zdobyciu czajnika. Opró cz wraż enia, ż e zaraz umrę z bó lu, był o też poczucie, ż e zostaliś my zdradzeni. Szef odmó wił pracy z powodu bó lu, nie wiadomo co dalej, kierownik nic nie doradzał . Mó j chł opak zataczał się "300 metró w" do Bukowela po wodę i piguł ki. Ale problem z wodą moż na rozwią zać w hotelu, instalują c jedną maszynę ! No có ż , po co wł aś ciwie pozwolić goś ciom uciec do Bukowela w nagł ym wypadku. Resztę „odpoczynku” spę dził em w ł ó ż ku. Ani razu kierownik nie przyszedł do nas i zapytał , czy się szykują , nie czajnik, nic. A to się nazywa mał y hotel, w któ rym kierownik „każ dy trzyma pod swoimi skrzydł ami i dba o wszystkich”? ?
Wniosek: NIGDY TAM WIĘ CEJ
Wynik:
plusy
+ TV, lodó wka
+ Bukovel jest gdzieś w pobliż u
+ ś wież e powietrze Karpat
minusy
- daleko od wycią gó w narciarskich
- bł oto i glina
- pokó j jest ciasny
- brak sprzą tania w pokoju, wynoszenia ś mieci, zmiany poś cieli
- niemoż noś ć w nagł ych wypadkach jakoś uzyskać niezbę dnego
- nigdy nie odnawiany odpł yw prysznicowy
-szybko koń czą ca się ciepł a woda w kolumnie
------ postawa personelu (kierownik był spokojnie gotowy na ś mierć )
-jedzenie (nie ma tam nic, nigdy! ! )
- brak wieszakó w i czajnika elektrycznego
- okropna sł yszalnoś ć w pokoju