Эпиграф
« Приятен вкус прохладного вина
Он легок, словно бриз с реки Луары
Подброшу небольшой кусочек льда
На дно глубокого звенящего бокала.
И сразу персик с мятой полевой,
Потом оттенок меда и ванили
Мне принесет напиток золотой.
Еще глоток – и нервы отпустили.
Все суета сует! Пусть виноградный сок
Доставит дар чудесного блаженства,
Еще один! Еще один глоток!
Один глоток сплошного совершенства! »
При наличии отсутствия международных туристических маршрутов приходится прокладывать маршруты национальные. А так как Украина – страна интернациональная, то имеется уникальная возможность побывать как бы в другом государстве и окунуться в иную культуру. Близилась « Масленница» , хотелось новизны, эмоционального всплеска и гастрономического эксклюзива. И волей пославшей нас судьбы, мы отправились в Бессарабию, в маленькое, затерявшееся среди степей село Лиманка, в гости к настоящим виноделам. Вначале навигатор упорно не хотел прокладывать дорогу, повторяя нам, что такой улицы нет! А так как из нашего Жэка там еще никто не был, пришлось просить помощи у местных, которые тоже внятных указаний дать не могли. В общем, мы уже стали думать, что это, наверное, какой-то « подфольный» кабинет, а найдя искомый объект убедились в этом окончательно, увидев такую вот избушку на улице койкого без опознавательных знаков. Стало закрадываться сомнение…
Но внутри все оказалось гораздо привлекательней. Нас встречала крафтовая семейная винодельня « Мanzul Winehouse» , которая создает свои эксклюзивные вина по экспериментальным технологиям.
Я просто обожаю такой вид туризма и не массовое производство. Вообще, крафтовое виноделие – это постоянный непрерывный эксперимент, подразумевающий любые опыты и внедрение в технологию, чего нельзя допускать, скажем, на промышленных предприятиях.
Дегустационный зал небольшой, рассчитанный всего на 15 человек, но очень по-домашнему, уютный и атмосферный.
Бросается в глаза большое количество грамот, наград и дипломов. Дегустацию проводила хозяйка заведения Альбина Манзул, которая очень квалифицированно и с большой любовью к своему делу поведала нам все тайны семейного виноделия.
Нашему вниманию были представлены десять образцов ординарных простых вин, каждое из которых нужно было продегустировать и оценить.
Винная дегустация была дополнена линейкой сыров, причем сыры тоже были крафтовые, к каждому вину полагался свой особый сорт сыра.
Если вас когда-нибудь занесет на просторы Бессарабии, я могу поделиться советами от винодела, как правильно дегустировать вина. Вначале определяем какое вино на цвет, пропуская его сквозь естественный свет. Затем нужно определить аромат напитка. Вначале запах определяют как « первый нос» , т. е. ни в коем случае не перемешивая! И уже после этого, чтобы полностью раскрылся букет, вино нужно слегка смешать, вращая в бокале, этот процесс называется аэрацией. Кстати, белые вина можно не аэрировать, и не согревать. А вот красные, напротив, нужно обязательно слегка согреть в ладонях, потом подвергнуть аэрации, и после насыщения кислородом оценивать букет и аромат. Далее нам нужно определить вкус напитка. Для этого первое вино мы не проглатываем, а как бы « прожевываем» , чтобы оно полностью распределилось по полости рта. Затем делаем полный глоток и оцениваем вкус и послевкусие, а также винтажность у более выдержанных вин. Я вкратце хочу дать свою оценку представленному нашему вниманию « напитку богов» . Сразу скажу, что все вина были ординарными, т. е. без выдержки в дубовых бочках. Связано это с тем, что семейное производство достаточно молодое, только на пике своего развития, поэтому выдержанные вина только лишь участвуют в эксперименте, но выдвигать их на номинации еще рано.
Белые сухие вина были представлены в трех вариациях: « Мускат Оттонель» , « Сухолиманское» и « Каберне» (не удивляйтесь, я ничего не перепутала, Каберне было создано именно « по-белому» . ) Что касается « Муската» , то все было ровненько, вино имело естественный соломенный цвет и такую же естественную сладость. А вот « Сухолиманское» удивило! В нем присутствовала очень сложная ароматика, практически как у выдержанных вин, и вместе с тем, было что-то отталкивающее, напоминающее изделия из кожи, что для белых вин явление достаточно редкое. Удивило и « Каберне» по-белому, так как оно имеет довольно сложную технологию производства, где нужно обеспечить минимальный контакт сока с кожурой, выполнив гребнеотделение, ни в коем случае не раздробив косточку. Затем ферментируется чистый сок без мезги, т. е. без прессования, используется первая самотечная фракция. Поэтому данное вино является визитной карточкой семейного предприятия. И по праву!
Ну, и в классическом исполнении, более привычное для нас, « Каберне» красное открывало линейку сухих красных вин.
Для того чтобы вино полностью раскрылось, бокал с напитком нужно хорошо согреть в ладонях и подольше аэрировать, так как ему требуется больше кислорода в виду высокой плотности. Учитывая тот факт, что в красных винах очень много танинов, они более терпкие, поэтому получили название « вечерних» . Хочу заметить, что именно по « Каберне» часто оценивают виноделов. Если дегустируя « Каберне» , вы отмечаете, что оно удалось, то все остальные вина тоже, как правило, будут хорошими. Представленный нашему вниманию образец имел очень сильный потенциал, вино было терпкое, ягодное, насыщенное мощными танинами с нотками смородины и горького шоколада.
А вот следующий образец, представленный для дегустации, оказался для меня абсолютно новым. Это был « Одесский черный» , изготовленный из винограда « Алиберне» , полученного путем скрещивания сортов « каберне совиньон» и испанского « аликант буше» . Это вино, если можно так сказать, относится к мужским сортам (вина, к вашему сведению, тоже подразделяются на мужские и женские). Оно строгое, терпкое и не слишком разнообразно по вкусовым качествам, имеет легкие задатки чернослива. Это вино очень любит дубовую бочку, что как бы округляет его, делает не таким угловатым и увеличивает потенциал. Закуской к данному вину служили уже не сыры, было подано национальное блюдо из баранины « кавурма» или « кавырма» .
Если вы приехали с детьми, то для них накроют детский стол и угостят виноградным соком с имбирным печеньем.
Вино – продукт очень разговорчивый, поэтому в зависимости от того в каком формате планируется беседа, выбирается определенный вид напитка. Если ваш разговор и застолье будет долгим, то лучше выбрать вино с очень высокой степенью « питкости» . К таким сортам относится грузинский « Саперави» , из которого получается очень легкое, гармоничное вино. Дело в том, что в Грузии почвы каменистые, а камень долго держит тепло, в т. ч. и в ночное время, поэтому идет двойное сахаронакопление. Но, как правило, это вино не конкурсное, т. е. простое, столовое, « питкое» вино для долгой беседы.
Ну, и еще один « Мускат» мы продегустировали в линейке полусладких вин. В нем присутствовали очень сильные акациевые и медовые нотки, вызывающие ассоциацию с весной. Но вместе с тем, при своей сладости, оно было очень нежным. Его часто используют в качестве основы для коктейлей. Знаете, как образуется сладкое вино? В сок попадают дрожжи и за счет сахара начинают размножаться. И вот если дать дрожжам « вольную» , то сахар выбродит полностью ( т. е. его полностью съедят дрожжи), и мы получим сухое вино. Но если вы хотите получить сладкие вина, то процесс брожения нужно остановить (в основном при помощи холода), затем при участии винного спирта начинается ферментация, в результате которой мы получаем сладкое вино. Сахар в вино добавлять нельзя! Это уже не вино – это фальсификат. Во время моей учебы в институте наш профессор виноделия Евгений Павлович Шольц непрестанно повторял, что сахар в вине – это фальсификация! И еще любил шутить, что « вино можно делать из всего, даже из винограда» .
В результате еще одного эксперимента лиманских виноделов появилось на свет « Розе» полусладкое. Это был купаж сортов « сухолимансий» и « каберне» , при этом часть сока из каберне сделали десертным и скупажировали с « сухолиманским» . Вообще, купажи делаются с определенной целью: чтобы дополнить сильные стороны сортов и скрасить их слабые места. И вот на таких небольших предприятиях, как раз в малых объемах, можно экспериментировать с разными сортами.
Линейка десертных вин состояла из двух образцов. Белое вино « Золотая лоза, или так называемое « ледяное вино» было изготовлено из подмороженного и подвяленного винограда, когда получается очень сладкое сусло в результате брожения « заизюмленных» ягод. Этому вину даже дали негласное название « Ложись мадам» .
Ну, и, классическое красное десертное вино под названием « Кагор» было изготовлено холодным способом, путем купажирования четырех сортов винограда – « Пино Нуар» , « Одесский черный» , « Мерло» и « Саперави» . Вино имело традиционный вкус, присущий данному виду, но купить его было нельзя, в виду отсутствия бутилирования. А жаль!
" Язык мой в трезвости не ярок, и мыслей ход довольно куцый,
Но только выпью пару чарок – во мне рождается Конфуций! "
Поэтому, от меня тост:
« За здоровье в теле! За удачу в деле! За любовь в постели! И без канители! »
В общем, так мы шутили и юморили, время пролетало незаметно. Но, к сожалению, хозяевам пришлось прервать нашу застольную беседу в виду ожидания новых гостей. Распрощавшись с гостеприимными виноделами, решили проследовать в город-герой Одессу к морскому причалу, где проходило массовое гулянье по причине проводов « Масленицы» . Вместо этого приехали на дачу. Не, не картошку сажать.
« Дача» – это ресторан в самом сердце Одессы на Французском бульваре.
Ой, Вань, смотри какие клоуны!
Меня сразу же потянуло на танцпол. В общем, если вам кажется, что вы танцуете лучше всех, идите домой, вы пьяны. Я танцевала лучше всех!
Отдай рог!
Вокруг было множество палаток общепита, которые предлагали вкусные угощения. В чугунном казане дымился настоящий плов из ягненка.
Харчевня « Три пескаря» угощала блинами.
« В городском саду играет духовой оркестр»
« На площадке, где сидишь ты, нет свободных мест»
Те, кого не устраивал уличный формат, вполне могли воспользоваться форматом внутренним и наслаждаться трапезой за белоснежно накрахмаленной скатертью.
Скатертью воспользоваться не удалось, так как был высок риск опоздать на эшафот, где с ужасом ожидало своей горькой участи Чучело, которого должны были привселюдно казнить путем сжигания на костре. Увидев красивый и яркий символ " Масленицы" , я отказалась лицезреть языческий ритуал. Для меня оно так и осталось красивой соломенной куклой. Народ с такой радостью плясал вокруг Чучела, и с точно таким же восторгом его сжигал.
Я вам не скажу за всю Адэсу, но здесь точно гуляла ее половина, причем лучшая половина. Так весело, наверное, не празднуют нигде, недаром всем известная « Юморина» проходит именно в Одессе, жемчужине у моря и городе, который часто видел во сне Леонид Утесов.
У самовара я и моя Маша:
Устав от песен и плясок, временно оккупировали миленький ресторанчик для семьи и друзей.
Угощения были как морскими, так и мирскими.
Полирнуть трапезу решили блинами, верней, не то, чтоб решили, оно уже и не лезло, но Масленица же! Куды ж без блинов? Низзя!
Вот так мы себе создали праздник и настроение! А Чучело казнить нельзя помиловать! ! ! (знаки препинания расставьте сами)
Epigraf
"Smak chł odnego wina jest przyjemny
Jest lekki jak bryza znad Loary
Rzucanie mał ym kawał kiem lodu
Na dno gł ę boko dzwonią cej szklanki.
I od razu brzoskwinia z mię tą polną ,
Potem nuta miodu i wanilii
Przyniesie mi zł oty napó j.
Kolejny ł yk i nerwy puszczają .
Wszystko marnoś ć nad marnoś ciami! Niech sok winogronowy
Daje dar cudownej bł ogoś ci,
Jeszcze jeden! Kolejny ł yk!
Jeden ł yk czystej perfekcji! "
Jeś li nie ma mię dzynarodowych szlakó w turystycznych, należ y wytyczyć trasy krajowe. A ponieważ Ukraina jest krajem mię dzynarodowym, istnieje wyją tkowa okazja, aby odwiedzić niejako inne pań stwo i zanurzyć się w innej kulturze. Zbliż ał a się zapusta, chciał em nowoś ci, emocjonalnego wybuchu i gastronomicznej ekskluzywnoś ci. I z woli losu, któ ry nas zesł ał , pojechaliś my do Besarabii, do mał ej wioski Limanka, zagubionej wś ró d stepó w, odwiedzić prawdziwych winiarzy. Począ tkowo nawigator uparcie nie chciał brukować drogi, powtarzają c nam, ż e takiej ulicy nie ma! A ponieważ jeszcze nikogo z naszego Zheka tam nie był o, musieliś my prosić o pomoc miejscowych, któ rzy też nie potrafili dać jasnych instrukcji. Generalnie już zaczę liś my myś leć , ż e to chyba jakieś „podziemne” biuro i po znalezieniu obiektu, któ rego szukaliś my, w koń cu przekonaliś my się o tym, gdy zobaczyliś my taką chatę na ulicy z ł ó ż kiem bez Znaki identyfikacyjne. Wą tpliwoś ci zaczę ł y się wkradać...
Ale w ś rodku wszystko okazał o się o wiele bardziej atrakcyjne. Spotkaliś my się z rodzinną winnicą rzemieś lniczą Manzul Winehouse, któ ra tworzy swoje ekskluzywne wina przy uż yciu eksperymentalnych technologii.
Po prostu uwielbiam ten rodzaj turystyki, a nie masową produkcję . Ogó lnie rzecz biorą c, rzemieś lnicze wytwarzanie wina jest cią gł ym, cią gł ym eksperymentem, co oznacza wszelkie eksperymenty i wdraż anie technologii, co nie powinno być dozwolone, powiedzmy, w przedsię biorstwach przemysł owych.
Sala degustacyjna jest niewielka, przeznaczona tylko dla 15 osó b, ale bardzo domowa, przytulna i klimatyczna.
Uderzają ca jest duż a liczba certyfikató w, nagró d i dyplomó w. Degustację poprowadził a wł aś cicielka zakł adu Albina Manzul, któ ra z wielką wprawą i wielką mił oś cią do swojej pracy zdradził a nam wszystkie tajniki rodzinnego winiarstwa.
Naszą uwagę zwró cono na dziesię ć pró bek zwykł ych prostych win, z któ rych każ de musiał o zostać skosztowane i ocenione.
Degustację wina uzupeł niał a linia seró w, a sery był y ró wnież rzemieś lnicze, każ de wino miał o mieć swó j specjalny rodzaj sera.
Jeś li kiedykolwiek dasz się ponieś ć bezkresom Besarabii, mogę podzielić się kilkoma wskazó wkami od winiarza, jak prawidł owo degustować wina. Najpierw okreś lamy kolor wina, przepuszczają c je przez ś wiatł o naturalne. Nastę pnie musisz okreś lić aromat napoju. Począ tkowo zapach okreś lany jest jako „pierwszy nos”, czyli nigdy nie mieszaj! A potem, aby bukiet w peł ni się otworzył , wino należ y lekko wymieszać , obracają c w szklance, proces ten nazywa się napowietrzaniem. Nawiasem mó wią c, biał ych win nie moż na napowietrzać i podgrzewać . Ale czerwone przeciwnie, należ y lekko rozgrzać w dł oniach, nastę pnie napowietrzyć , a po nasyceniu tlenem ocenić bukiet i aromat. Nastę pnie musimy okreś lić smak napoju. Aby to zrobić , nie poł ykamy pierwszego wina, ale niejako „przeż uwamy” je tak, aby został o cał kowicie rozprowadzone w jamie ustnej. Nastę pnie popijamy cał y ł yk i oceniamy smak i posmak, a takż e rocznik w bardziej dojrzał ych winach. Chciał bym kró tko przedstawić moją ocenę przedstawionego nam „napoju bogó w”. Muszę od razu powiedzieć , ż e wszystkie wina był y zwyczajne, tj. bez leż akowania w dę bowych beczkach. Wynika to z faktu, ż e produkcja rodzinna jest doś ć mł oda, dopiero w szczytowym okresie swojego rozwoju, wię c wina starzone biorą udział tylko w eksperymencie, ale jest za wcześ nie, aby je nominować .
Wina biał e wytrawne był y prezentowane w trzech wariacjach: Muscat Ottonel, Sukholimanskoye i Cabernet (nie dziwcie się , nic nie pomieszał am, Cabernet powstał dokł adnie „w bieli”). gł adkie, wino miał o naturalny sł omkowy kolor i taką samą naturalną sł odycz. Ale „Sukholimanskoe” zaskoczył o! Miał bardzo zł oż one aromaty, prawie jak wina starzone, a jednocześ nie był o w nim coś odpychają cego, przypominają cego galanterię skó rzaną , co jest rzadkoś cią w przypadku win biał ych. Zaskoczył mnie też Cabernet w kolorze biał ym, ponieważ ma doś ć skomplikowaną technologię produkcji, gdzie należ y zapewnić minimalny kontakt soku ze skó rką , wykonują c odszypuł kowanie, w ż adnym wypadku nie kruszą c pestki. Nastę pnie czysty sok jest fermentowany bez mią ż szu, tj. bez prasowania stosuje się pierwszą frakcję grawitacyjną . Dlatego to wino jest znakiem rozpoznawczym firmy rodzinnej. I dobrze!
Có ż , w wersji klasycznej, bardziej nam znanej, Cabernet red otworzył linię czerwonych win wytrawnych.
Aby wino mogł o się w peł ni otworzyć , kieliszek z napojem musi być dobrze rozgrzany w dł oniach i dł uż ej napowietrzany, ponieważ ze wzglę du na duż ą gę stoś ć potrzebuje wię cej tlenu. Biorą c pod uwagę fakt, ż e w winach czerwonych jest duż o tanin, są one bardziej cierpkie, dlatego nazywane są „winami wieczorowymi”. Chcę zauważ yć , ż e winiarze są czę sto oceniani przez Cabernet. Jeś li degustujesz Cabernet, zauważ ysz, ż e się udał o, to z reguł y wszystkie inne wina ró wnież bę dą dobre. Przedstawiona nam pró bka miał a bardzo duż y potencjał , wino był o cierpkie, jagodowe, bogate w mocne taniny z nutami porzeczki i gorzkiej czekolady.
Ale kolejna pró bka, przedstawiona do degustacji, okazał a się dla mnie zupeł nie nowa. Był a to Odessa Black, wyprodukowana z winogron Alibernet, uzyskanych przez skrzyż owanie Cabernet Sauvignon i hiszpań skiego Alicante Boucher. Wino to, jeś li mogę tak powiedzieć , należ y do odmian mę skich (wina, dla waszej informacji, dzielą się ró wnież na mę skie i ż eń skie). Jest surowy, cierpki i niezbyt urozmaicony w smaku, ma lekkie dodatki ze ś liwek. Wino to bardzo kocha dę bową beczkę , co ją zaokrą gla, zmniejsza kanciastoś ć i zwię ksza jej potencjał . Sery nie był y już podawane jako przystawka do tego wina, podawano narodowe danie jagnię ce „kavurma” lub „kavyrma”.
Jeś li przyjdziesz z dzieć mi, nakryją dla nich dziecię cy stó ł i poczę stują je sokiem winogronowym z piernikowymi ciasteczkami.
Wino to bardzo rozmowny produkt, dlatego w zależ noś ci od formatu, w jakim planowana jest rozmowa, dobierany jest okreś lony rodzaj napoju. Jeś li twoja rozmowa i uczta bę dą dł ugie, lepiej wybrać wino o bardzo wysokim stopniu „pijalnoś ci”. Do tych odmian należ y gruziń ski „Saperavi”, któ ry daje bardzo lekkie, harmonijne wino. Faktem jest, ż e w Gruzji gleby są kamieniste, a kamień dł ugo utrzymuje ciepł o, m. in. a w nocy, wię c dochodzi do podwó jnej kumulacji cukru. Ale z reguł y wino to nie jest konkurencyjne, tj. proste, stoł owe, „do picia” wino do dł ugiej rozmowy.
No có ż , spró bowaliś my jeszcze jednego „Muscat” z linii win pó ł sł odkich. Wyczuwalne był y w nim bardzo mocne nuty akacji i miodu, przywoł ują ce skojarzenia z wiosną . Ale jednocześ nie, ze swoją sł odyczą , był bardzo delikatny. Jest czę sto uż ywany jako baza do koktajli. Czy wiesz, jak powstaje wino sł odkie? Droż dż e dostają się do soku i zaczynają się rozmnaż ać z powodu cukru. A jeś li dasz droż dż e „za darmo”, to cukier cał kowicie sfermentuje (czyli droż dż e cał kowicie go zjedzą ), a my dostaniemy wytrawne wino. Ale jeś li chcemy uzyskać wina sł odkie, to proces fermentacji musi zostać zatrzymany (gł ó wnie za pomocą zimna), wtedy zaczyna się fermentacja z udział em alkoholu winnego, w wyniku czego otrzymujemy wino sł odkie. Nie dodawaj cukru do wina! To już nie jest wino - to podró bka. Podczas moich studió w w instytucie nasz profesor winiarstwa Jewgienij Pawł owicz Scholz cią gle powtarzał , ż e cukier w winie to fał szerstwo! Lubił też ż artować , ż e „wino moż na zrobić ze wszystkiego, nawet z winogron”.
„Mó j ję zyk nie jest jasny, gdy jestem trzeź wy, a moje myś li są raczej kró tkie,
Ale jak tylko wypiję kilka filiż anek, Konfucjusz rodzi się we mnie! "
Dlatego toast ode mnie:
Do zdrowia w ciele! Powodzenia w biznesie! O mił oś ć w ł ó ż ku! I bez kł ó tni! ”
Ogó lnie tak ż artowaliś my i ż artowaliś my, czas pł yną ł niezauważ enie. Ale niestety gospodarze musieli przerwać naszą rozmowę przy stole ze wzglę du na oczekiwanie na nowych goś ci. Ż egnają c się z goś cinnymi winiarzami, postanowiliś my udać się do bohaterskiego miasta Odessy na molo, gdzie odbył a się masowa uroczystoś ć z powodu spę dzenia Maslenicy. Zamiast tego przyjechaliś my do daczy. Nie, nie sadź ziemniakó w.
Dacha to restauracja w samym sercu Odessy na francuskim bulwarze.
Och, Van, spó jrz na klaunó w!
Od razu przycią gną ł mnie parkiet. Wię c jeś li uważ asz, ż e jesteś najlepszym tancerzem, idź do domu, jesteś pijany. Tań czył em najlepiej!
Daj mi ró g!
Wokó ł był o wiele namiotó w gastronomicznych, któ re oferował y pyszne smakoł yki. Prawdziwy pilaw jagnię cy palił się w ż eliwnym kocioł ku.
Naleś niki z karczmy „Trzy minnows”.
„Orkiestra dę ta gra w miejskim ogrodzie”
„Na peronie, na któ rym siedzisz, nie ma pustych miejsc”
Ci, któ rzy nie byli zadowoleni z formatu ulicznego, mogli dobrze wykorzystać format wewnę trzny i zjeś ć posił ek na ś nież nobiał ym wykrochmalonym obrusie.
Nie moż na był o uż yć obrusu, ponieważ istniał o duż e ryzyko spó ź nienia się na szafot, gdzie Strach na Wró ble, któ ry miał zostać publicznie stracony przez spalenie na stosie, z przeraż eniem oczekiwał swojego gorzkiego losu. Widzą c pię kny i jasny symbol „Ostatki”, odmó wił em kontemplacji pogań skiego rytuał u. Dla mnie pozostał a pię kną sł omianą lalką . Ludzie tań czyli wokó ł Stracha na wró ble z taką radoś cią i spalili go z dokł adnie takim samym entuzjazmem.
Nie powiem ci za cał ą Adesę , ale poł owa z niej na pewno tu spacerował a, a lepsza poł owa. Pewnie nigdzie nie ś wię tują tyle zabawy, nie bez powodu dobrze znana „Humorina” rozgrywa się wł aś nie w Odessie, perle nad morzem i mieś cie, któ re Leonid Utiosow czę sto widział we ś nie.
Pod samowarem ja i moja Masza:
Zmę czeni ś piewem i tań cem, tymczasowo zaję liś my ł adną mał ą restaurację dla rodziny i przyjació ł .
Smakoł yki był y zaró wno morskie, jak i przyziemne.
Postanowiliś my wypolerować posił ek naleś nikami, a raczej nie, ż e zdecydowali, nawet nie pasował o, ale Maslenitsa! Gdzie są bez naleś nikó w? Nie ma mowy!
W ten sposó b stworzyliś my sobie wakacje i nastró j! A stracha na wró ble nie moż na wybaczyć! ! ! (sam wstawiaj znaki interpunkcyjne)