Отели бывают разные: отличные, хорошие, ничётак, плохие, приют для бездомных в Хацапетовке, отвратительные, квартира Алексея Панина, и сразу за ней гордо реет знамя венца туристического днища "Kromer Garden". В эту ночлежку мы с дочкой приехали 30 августа ближе к ночи. Я никогда не был в колумбарии, но почему-то кажется, что "Kromer Garden" выполнен именно по его образу и подобию. Унылое мрачное здание в свете нескольких получахлых фонарей непременно подвигло бы Альфреда Хичкока к написанию очередного, студящего кровь триллера.
На рецепшн нас встретил средней неприветливости тип, назовём его условно "Дрыщ", с которым мы оказались очень похожи в плане того, что он говорит по-русски примерно так же, как я на турецком. Ни о каком ужине для поздноприбывших, разумеется, и речи не шло. Полностью любезность Дрыща сошла на нет, когда я отказался вселяться в номер на третьем этаже, участвовавший в соревновании со спичечным коробком по размерам и победившем его. Номер был реально крохотный. Сразу от входа начиналась двуспальная кровать с жутко узеньким проходом вдоль стены к душу и туалету. с другой стороны кровати оставалось примерно столько же свободного пространства до окна. В этот номер я даже не стал заходить, жестами предложив ему самому всю жизнь провести в этом закутке.
Мысленно расчленив меня на восемнадцать частей ятаганом, иссушённый потомок грозных янычар с величием королевского опочивальника подал мне ключ от другого номера, уже этажом ниже. Заглянув в него, увидел почти полную копию предыдущего, единственное различие состояло в том, что проходы воистину шикарные, по полметра. Снова завязался спор, победу в котором одержал потомок шаровароифесконосителей, на стороне которого были турецкая ночь, наша усталость и его клятва своей потенцией переселить нас следующим утром в нормальный номер.
На следующее утро нас действительно переселили в другой, достаточно неплохой номер, на первом этаже, в котором кроме двух кроватей были ТВ, кондиционер, трюмо с зеркалом, две тумбочки с двух сторон двуспальной кровати, шкаф, фен и даже холодильник. Бинго!
Придя к 7.00 на завтрак, с немалым удивлением обнаружил, что не только нет завтрака, но нет и персонала, который этот завтрак должен приносить. Даже кофейный аппарат не работал. К слову, кофе в этом аппарате отстойный, но это беда всех турецких отелей. И в нём нет "горячего шоколада", говоря по-русски, какао. Кнопка есть, а какао нет, печалька для моей дочурки-сладкоежки.
К половине восьмого начали подтягиваться бестелесные духи с опухшими лицами, тоской в глазах и тремором в конечностях, не иначе как восставшие из ада заклинаниями Дрыща с рецепшн. Оказывается, вчера был турецкий День победы и дружный спивающийся коллектив нашего недоотеля столь же дружно его отмечал. За десять дней нашего пребывания завтрак накрывали вовремя раза три-четыре. Ещё у официантов есть странная привычка сразу после того, как расставили блюда, накладывать еду себе и тут же, заняв столик среди отдыхающих, преспокойненько кушать. Ну да приятного аппетита им.
По качеству еды врать не буду, за десять дней, проведённый в "Kromer Garden", пару раз был слегка прокисший салат, а так ничего, не у бабушки в гостях, но не отравишься и голодным не уйдёшь. Немного напрягало, что несъеденные за обедом макароны вполне могли оказаться в вечернем салате, но никто же не заставляет его есть, есть и другие, без макарон, хотя дело вкуса, при мне некоторые дамы этот салат себе накладывали. Выбор блюд средненький, но жители соседних отелей плакали, когда я рассказывал, сколько вариантов блюд у нас подают на завтрак-обед-ужин, те вообще попали на конкурс "Кто успел, тот и съел".
Безусловно, отдельной темы заслуживает тема алкогольных напитков, вернее, их отсутствие. До этого не встречал в Турции отелей, где нет пива. Пусть слабоалкогольное, но оно есть везде. Бывают отели, где пиво из скаредности наливают в стапятидесятимиллилитровые стаканчики, но чтобы вообще нет...Зато есть шмурдяк неизвестного происхождения, из неизвестных компонентов, разливаемый по бутылкам, который хозяйка гордо, глядя прямо в глаза, по принципу "Божья роса", называет отличным вином. Я не большой специалист по винам, более того, я никакой специалист по винам, но мне кажется, таких "эксклюзивных" вин, как в этом хмм...отеле, вы больше не встретите нигде. Если провести конкурс по безалкагольности между этим пойлом и нашим "Буратино", не факт, что деревянный длинноносый дружок из детства победит.
По поводу чистоты в номерах. В отеле есть округлое боди в розовых шортах, откликающееся на слово Айзат, шустро мелькающая после конца рабочего дня, но которую невозможно найти, если необходимо убраться в номере, поменять полотенца, бельё или помыть пол. Она киргизка, по-русски чешет не хуже тех, кто сейчас это читает, но ей хватает наглости на просьбы гостей отвечать "Ноу рашен", "Ай донт андастенд" или говорить, что у неё рабочий день уже закончен, потому что он до четырёх, до трёх, до двух, по схеме: вы попросили о чём-то в 14.20, значит, до чктырнадцати. Иногда очень хотелось пробить ей пенальти в место, хорошо рифмующееся с её именем.
В отеле, кроме русских и украинцев, живут ещё и турки, и не особливо приятно было видеть, как их женщины, в чёрных одеяниях с головы до ног, плещутся в бассейне. Пару раз было такое, что наклюкавшиеся официанты прямо в одежде прыгали в бассейн и плескались в нём, сразу после обеда, а чё стесняться, хозяйка добрая, не уволит. При мне был случай, что в то время, когда в бассейне купались гости, включая детей, Дрыщ бросал в него хлорку. А так бассейн ничего, бассейн хороший.
О хороших отзывах об отеле. При мне хозяйка просила гостей ставить пятёрки на каком-то сайте, раздавала для этого вай-фай со своего телефона и следила, чтобы все оставляли положительные отзывы. Было это восьмого или девятого сентября, если попадутся несколько положительных отзывов на каком-то сайте за эти числа, знайте, откуда растут уши и откуда у отеля с отвратительным персоналом, обслуживанием и чистотой столь высокий рейтинг.
Немного напрягало наличие множества кошек на территории отеля, лично имел сомнительное удовольствие смотреть, как кошка прямо во время расставления пищи спокойно забралась на стол, на котором стояли блюда для завтрака и аппетитненько поедала колбасу прямо из общей тарелки с нарезкой. Ни одному из официантов и в голову не пришло её согнать. Хотя, может, это я придираюсь, а кошка, поедающая колбасу на столе на виду у всех, это тоже рекламный ход хозяйки, вот, мол, кошка от нашей колбасы не дохнет, значит, и с вами ни хрена не случится.
Когда вы попадаете в Турцию и садитесь в автобус, развозящий по отелям, гиды первым делом предупреждают, что в Турции воду из под крана пить нельзя. Шах и мат! При мне персонал отеля набирал воду в бутыли для кулера и кофемашины из-под крана. Фото прилагаю. Хозяйка, когда я предъявил это фото, начала уверять, что вода в этом кране чистая, для питья годная. Странно, что не добавила, что поступает вода из святого источника имени Марфы Чревоугодницы Кромерогарденовской.
До пляжа идти не так, чтобы особо далеко, но 10-15 минут под палящем солнцем удовольствие так себе, на любителя. Пляж муниципальный, туристами плотно загаженный. Лежак найти можно, но сложно. Чаще всего лежаки сломанные, времён покорения Крыма и Азова. На некоторых можно встретить отзывы российских туристов ещё с "ятями". У берега крупные камни, делающие заход в море схожим с прогулкой по минному полю, подорваться не подорвёшься, но перелом или вывих в качестве бонуса от поездки, привезти домой можешь.
Есть расчищенные проходы, с мелкой галькой, но через них пробраться ещё сложнее, чем по камням. По грудь в воде стоят десяток пенсионерок из клуба "Разбитная вдова", загораживая своими мускулистыми, подтянутыми и загорелыми телами вход в лазурную купель, обсуждая прошедшие завтрак-обед-ужин и усиленно газируя воду, или в воду. Если прорваться сквозь их заслон, то можно насладиться тем, за чем все сюда приезжают- тёплым и чистым морем.
Отдельным абзацем хочется поблагодарить авиакомпанию "RedWings", жлобство которых может поспорить со скупостью Плюшкина и Гобсека. За три с половиной часа полёта из Москвы до Анталии нам была предложена только вода из нетленок "Ашана". В обратную сторону рейс был задержан на шесть часов, но никто из представителей компании перед пассажирами не появился с извинениями и объяснениями, не была предложена еда и напитки.
Пассажиры были вынуждены сами в магазинах дьюти-фри за свой счёт, по конским ценам, покупать что-нибудь покушать и попить. Перед нами извинился только капитан воздушного судна, который уж точно никаким боком к этой задержке не причастен. Разумеется, на обратном пути были всё те же эксклюзивные напитки из "Ашана". А может, из "Пятёрочки".
В общем, решать тебе, мой дорогой читатель, брать тур в этот отель или нет. Для себя я занёс его в блэк-лист.
А Турции я говорю- до встречи следующим летом!
P. S. Главное! В этом отеле мы с дочерью повстречали множество прекрасных людей, преимущественно из Украины. Я не знаю, почему наши правители с таким трудом находят общий язык, мы отлично общались с жителями Каменец-Подольского, Киева, Харькова, и такие замечательные люди могут превратить пребывание в самом плохом отеле в незабываемый отдых!
Hotele są ró ż ne: ś wietne, dobre, nic, zł e, schronisko dla bezdomnych w Chatsapetovce, obrzydliwe, mieszkanie Aleksieja Panina, a tuż za nim dumnie powiewa sztandar korony turystycznego dna „Kromer Garden”. Moja có rka i ja przybyliś my do tego pensjonatu 30 sierpnia bliż ej nocy. Nigdy nie był em w kolumbarium, ale z jakiegoś powodu wydaje się , ż e „Ogró d Kromera” jest zrobiony dokł adnie na jego obraz i podobień stwo. Ponury, ponury budynek w ś wietle kilku na wpó ł przyciemnionych latarni z pewnoś cią zainspirował by Alfreda Hitchcocka do napisania kolejnego mroż ą cego krew w ż ył ach thrillera.
W recepcji spotkał nas przecię tny nieprzyjazny typ, nazwijmy go warunkowo „Dryszcz”, z któ rym okazaliś my się bardzo podobni pod wzglę dem tego, ż e mó wi po rosyjsku tak samo jak ja po turecku. Oczywiś cie nie był o mowy o kolacji dla spó ź nionych.
Uprzejmoś ć Dryscha został a cał kowicie zniweczona, kiedy odmó wił em wprowadzenia się do pokoju na trzecim pię trze, któ ry konkurował rozmiarem z pudeł kiem zapał ek i wygrał je. Pokó j był naprawdę mał y. Zaraz od wejś cia zaczę ł o się podwó jne ł ó ż ko z strasznie wą skim przejś ciem wzdł uż ś ciany do prysznica i toalety. po drugiej stronie ł ó ż ka był o mniej wię cej tyle samo wolnego miejsca aż do okna. Nawet nie wszedł em do tego pokoju, z gestami sugerują cymi, ż e on sam spę dza w tym zaką tku cał e ż ycie.
Mentalnie rozczł onkowują c mnie na osiemnaś cie czę ś ci sejmitarem, uschnię ty potomek groź nych janczaró w o wielkoś ci kró lewskiej sypialni dał mi klucz do innego pokoju, już pię tro niż ej. Zaglą dają c do niego, zobaczył em prawie kompletną kopię poprzedniego, jedyną ró ż nicą był o to, ż e nawy są naprawdę wspaniał e, po pó ł metra każ dy.
Znó w wywią zał się spó r, w któ rym zwycię stwo odnió sł potomek kulistych nosicieli, po stronie któ rego był a noc turecka, nasze zmę czenie i jego przysię ga, ż e nazajutrz rano przeniesie nas do normalnego pokoju.
Nastę pnego ranka naprawdę przeniesiono nas do innego, doś ć dobrego pokoju, na parterze, w któ rym opró cz dwó ch ł ó ż ek był telewizor, klimatyzacja, toaletka z lustrem, dwie szafki nocne po obu stronach podwó jnego ł ó ż ka, szafy, suszarki do wł osó w, a nawet lodó wki. Bingo!
Przybywają c o 7.00 na ś niadanie, zdziwił em się , ż e nie tylko nie był o ś niadania, ale takż e nie był o personelu, któ ry powinien przynieś ć to ś niadanie. Nawet ekspres do kawy nie dział ał . Swoją drogą kawa w tym automacie jest do bani, ale to problem wszystkich tureckich hoteli. I nie ma „gorą cej czekolady”, po rosyjsku, kakao. Jest guzik, ale nie ma kakao, smutek dla mojej có rki ze sł odyczą.
O wpó ł do ó smej zaczę ł y się podnosić bezcielesne duchy o spuchnię tych twarzach, melancholii w oczach i drż eniach koń czyn, nie kto inny, jak te, któ re wstał y z piekł a zaklę ciami Dryshcha z przyję cia. Okazuje się , ż e wczoraj był Turecki Dzień Zwycię stwa i sympatyczny, pijany zespó ł naszego podhotelu ś wię tował go ró wnie przyjaź nie. W cią gu dziesię ciu dni naszego pobytu ś niadanie był o podawane na czas trzy lub cztery razy. Poza tym kelnerzy mają dziwny zwyczaj, zaraz po uł oż eniu naczyń , nakł adać sobie jedzenie, a potem, zaję wszy stolik wś ró d reszty, spokojnie jeś ć . Có ż , smacznego dla nich.
Nie bę dę kł amał o jakoś ci jedzenia, przez dziesię ć dni spę dzonych w Kromer Garden kilka razy był a lekko kwaś na sał atka i nic, nie u mojej babci, ale nie zatrujesz się i nie bę dziesz t wychodzić gł odny.
Trochę denerwował o, ż e makaron, któ ry nie został zjedzony na obiedzie, mó gł ró wnie dobrze trafić na wieczorną sał atkę , ale nikt go do zjedzenia nie zmusza, są inni bez makaronu, chociaż to kwestia gustu, niektó re panie to ują ł sał atka na sobie w mojej obecnoś ci. Wybó r dań jest mierny, ale mieszkań cy są siednich hoteli pł akali, kiedy opowiadał em, ile opcji dań serwujemy na ś niadanie-obiad-obiad, generalnie dostali się do konkursu „Kto miał czas, ten zjadł ”.
Oczywiś cie temat napojó w alkoholowych, a raczej ich braku, zasł uguje na osobny temat. Wcześ niej nie widział em hoteli w Turcji, w któ rych nie ma piwa. Niech niski alkohol, ale jest wszę dzie. Są hotele, w któ rych ze ską poś ci piwo wlewa się do 150-mililitrowych szklanek, ale wcale… Ale jest szmurdiak niewiadomego pochodzenia, z nieznanych skł adnikó w, butelkowany, któ ry gospodyni z dumą patrzą c prosto w oczy, zgodnie z zasadą „rosa Boż a” nazywa doskonał e wino.
Nie jestem wielkim specjalistą od wina, wł aś ciwie nie jestem specjalistą od wina, ale wydaje mi się , ż e nie znajdziecie tak „ekskluzywnych” win jak w tym hmm… hotelu nigdzie indziej. Jeś li zorganizujemy konkurs na zawartoś ć bezalkoholową mię dzy tym napojem a naszym „Pinokiem”, nie jest faktem, ż e wygra drewniany przyjaciel z dł ugim nosem z dzieciń stwa.
Jeś li chodzi o czystoś ć pomieszczeń . Hotel ma zaokrą glone body w ró ż owych szortach, reagują ce na sł owo Aizat, migają ce jasno po zakoń czeniu dnia pracy, ale któ rego nie moż na znaleź ć , jeś li trzeba posprzą tać pokó j, zmienić rę czniki, poś ciel lub umyć podł ogę . Jest Kirgizką , drapie po rosyjsku nie gorzej niż ci, któ rzy to teraz czytają , ale ma czelnoś ć odpowiadać na proś by goś ci, by odpowiedzieć „Nie rosyjski”, „Aj, nie Andastend” lub powiedzieć , ż e jej dzień pracy już miną ł . ponad, bo jest do czterech, do trzech, do dwó ch, wedł ug schematu: prosił eś o coś o 14.20, czyli do czternastu.
Czasami naprawdę chciał em oddać jej karę w miejscu, któ re dobrze rymuje się z jej imieniem.
Opró cz Rosjan i Ukraiń có w w hotelu mieszkają takż e Turcy, a widok ich kobiet w czarnych szatach od stó p do gł ó w pluskają cych w basenie nie był szczegó lnie przyjemny. Kilka razy zdarzył o się , ż e kelnerzy, któ rzy upili się w ubraniu, wskoczyli do basenu i chlali w nim zaraz po obiedzie, a po co się wstydzić , mił a gospodyni cię nie zwolni. Był taki przypadek, ż e w czasie, gdy goś cie, w tym dzieci, pł ywali w basenie, Drysch wrzucił do niego wybielacz. A wię c basen jest niczym, basen jest dobry.
Dobre recenzje hoteli. W mojej obecnoś ci gospodyni poprosił a goś ci, aby postawili pią tki na jakiejś stronie, rozdał a za to Wi-Fi ze swojego telefonu i upewnił a się , ż e wszyscy wystawili pozytywne recenzje.
Był ó smy lub dziewią ty wrześ nia, jeś li natrafisz na kilka pozytywnych recenzji na jakiejś stronie dla tych liczb, wiesz ską d rosną uszy i dlaczego hotel z obrzydliwym personelem, obsł ugą i czystoś cią ma tak wysoką ocenę.
Obecnoś ć wielu kotó w na terenie hotelu był a nieco irytują ca, ja osobiś cie miał em wą tpliwą przyjemnoś ć obserwowania jak kot już podczas ukł adania jedzenia spokojnie wspinał się na stó ł , na któ rym znajdował y się dania ś niadaniowe i apetycznie jadł kieł basa bezpoś rednio ze wspó lnego talerza z kawał kami. Ż aden z kelneró w nawet nie pomyś lał , ż eby ją odwieź ć . Chociaż moż e czepiam się , a kot jedzą cy kieł basę na stole przed wszystkimi to też ruch reklamowy gospodyni, wię c podobno kot nie umiera od naszej kieł basy, co oznacza, ż e nic się nie stanie Tobie.
Kiedy dotrzesz do Turcji i wsią dziesz do hotelowego busa, przewodnicy przede wszystkim ostrzegają , ż e w Turcji nie moż na pić wody z kranu. Szach mat! Ze mną personel hotelu zbierał wodę w butelkach do lodó wki i ekspresu do kawy z kranu. Doł ą czam zdję cie. Gospodyni, kiedy przedstawił am to zdję cie, zaczę ł a zapewniać , ż e woda w tym kranie jest czysta, zdatna do picia. Dziwne, ż e nie dodał a, ż e woda pochodzi ze ś wię tego ź ró dł a imienia Marty Ż arł ocznej z Kromerogardenowskiego.
Na plaż ę nie jest tak daleko, ale 10-15 minut w palą cym sł oń cu to taka przyjemnoś ć dla amatora. Plaż a miejska, gę sto zanieczyszczona przez turystó w. Moż esz znaleź ć leż ak, ale to trudne. Najczę ś ciej leż aki są zepsute, od czasó w podboju Krymu i Azowa. Na niektó rych moż na znaleź ć recenzje rosyjskich turystó w z „jatami”.
Przy brzegu duż e kamienie, któ re sprawiają , ż e wejś cie do morza wyglą da jak spacer po polu minowym, nie zostaniesz wysadzony w powietrze, ale jako bonus z wycieczki moż esz przynieś ć pę knię cie lub zwichnię cie.
Są tu udroż nione przejś cia, z drobnymi kamykami, ale przechodzenie przez nie jest jeszcze trudniejsze niż przez kamienie. Tuzin emerytó w z klubu Broken Widow staje po piersiach w wodzie, blokują c wejś cie do lazurowej chrzcielnicy swoimi muskularnymi, stonowanymi i opalonymi ciał ami, dyskutują c o minionym ś niadaniu-obiadzie-obiadzie i mozolnie nasycają c wodę dwutlenkiem wę gla. woda. Jeś li przeł amiesz ich barierę , moż esz cieszyć się tym, po co wszyscy tu przyjeż dż ają - ciepł ym i czystym morzem.
W osobnym akapicie chciał bym podzię kować liniom lotniczym RedWings, któ rych ską poś ć moż e konkurować z ską poś cią Plyushkina i Gobska. Na trzy i pó ł godziny lotu z Moskwy do Antalyi zaoferowano nam tylko wodę z niezniszczalnego „Auchan”.
Nie wiem, dlaczego naszym wł adcom tak trudno znaleź ć wspó lny ję zyk, dobrze porozumiewaliś my się z mieszkań cami Kamenetz-Podolskiego, Kijowa, Charkowa, a tak wspaniali ludzie potrafią zamienić pobyt w najgorszym hotelu w niezapomniane wakacje!