Гостиница «Lara Dinc Hotel» – очень приятный городской отель уровня «3 звезды», расположенный в курортном районе Антальи – Ларе. Cовременное семиэтажное здание розового цвета, территория – маленькая, но есть кафе с открытой верандой и баром, где предлагаются еда и напитки по системе «аll inclusive», бассейн с детским отделением и горкой, рядом расположены шезлонги с зонтиками, WC. На мой взгляд, обстановка очень уютная, домашняя и демократичная, без пафоса. Обслуживающий персонал – замечательный, все приветливые, внимательные, хотя и мало кто говорит по-русски, однако жена хозяина Виктория отлично владеет языком, к ней можно обратиться по любому вопросу.
На первом (по турецким меркам «нулевом») этаже расположен круглосуточно работающий reception, стильный лобби с барной стойкой (при нас, правда, не работал), уже упомянутое кафе-столовая. Есть 2 лифта. Забавная особенность одного – он периодически уезжает на цокольный этаж в подсобные помещения, где через открытую с «неправильной» стороны дверь вы можете наблюдать улыбающуюся физиономию горничной. Мы с ней обычно обменивались улыбками, и лифт поднимал нас на нужный этаж. Очень понравилось внутреннее оформление отеля – чисто, светло, современно, на этажах, где располагается по 8 номеров, развешены пасторальные картины. Бесплатный и довольно приличный wi-fi на всей территории отеля, в том числе в номере.
Нам предложили номер 503 на 5 этаже. Он оказался весьма симпатичным и уютным, очень милым и стильным, оформленным в нейтральных светло-бежевых и коричневых тонах, чистеньким, свежим, достаточно просторным и комфортным. Здесь присутствовал стандартный набор современной мебели и техники: огромный платяной шкаф, две сдвинутые вместе кровати, пара тумбочек, светильники, стол со встроенным фригобаром, две банкетки, большое зеркало, маленький TV с парой российских каналов, кондиционер, телефонный аппарат, а также два стакана и пепельница, стену украшал жизнерадостный пейзаж из турецкой жизни. Белье – чистое, белое. Уборка в 12 часов, ежедневно, периодически меняют постельное и полотенца, приносят новые шампуни и мыло.
В ванной, оформленной бежевой кафельной плиткой, – новая сантехника, в том числе собственно, ванна с раздвижными шторками, ещё одно большое зеркало, комплект полотенец, мыло и шампунь с этикеткой отеля, фен.
В номере также был небольшой балкончик с видом на улицу, далекие горы и край моря, а также парой плетеных стульев. К сожалению, не оказалось сушилки для белья.
На окнах стеклопакеты. Это к вопросу о слышимости. Пластиковые окна шумы практически не пропускают, но если спать с открытым балконом, то слышно звуки ночной жизни курортного города: шум машин и дико газующих скутеров, полуночные разговоры проходящих мимо загулявших курортников, мелодии русской попсы и радостные возгласы футбольных болельщиков из бара напротив, и, наконец, утреннее пение муэдзина. Еще самолеты в светлое время суток довольно активно пролетают. Ну, и стены гостиниц подобного класса, как правило, «картонные». Но, во-первых, что вы хотели за такую цену? А, во-вторых, человеку, живущему в крупном городе без стеклопакетов и кондиционеров, ночные звуки привычны и ничуть не мешают.
Как я уже упоминала, отель работает на системе «аll inclusive». Расписание: завтрак: 8–10, обед: 13–14, ужин 18.30–20.30. Можно кушать в закрытом кафе или около бассейна, где расположена стойка бара, питание – шведский стол. Официанты работают отлично, вежливые и весьма расторопные ребята, вовремя убирают посуду, улыбаются. Зал кафе-столовой – чистый и опрятный, столики под белыми скатертями, картины на стенах, хорошо вымытая посуда. В баре предлагаются напитки. В течение дня можно попить сок или кофе из автомата, бар работает с 10 до 23. Наливать алкоголь не отказываются (хотя лично мы особо не злоупотребляли, ограничиваясь бокалом вина или пива на ужин и обед и коктейлем после пляжа).
Очень понравились завтраки: варёные яйца, несколько видов сыров, маслин и оливок, сливочное и шоколадное масло, джем в ассортименте, свежие помидоры и огурцы в нарезке, стручки разноцветного перец, картофель-фри, мягкий хлеб. Еще была соевая колбаса, но мы ее не пробовали. Давали также разок жареные сосиски, омлет с копченой колбасой и даже картошку в мундире – «ностальгия по Отечеству», видимо : ). Как-то брала кукурузные шарики и хлопья с молоком, кстати, последнее очень вкусное, хотя обычно молоко я вообще не пью. Всегда присутствовали несколько видов свежей зелени (салат, укроп, петрушка, еще какая-то очень вкусная и сочная травка), впрочем, ею дополнялся каждый приём пищи. Несколько видов кофе, в том числе, шоколад, из кофе-машины, чайные пакетики, сахар, а также растворимые соки типа «Юпи» – очередное воспоминание детства : ). Вообще, по моему мнению, таким и должен быть полезный и сытный завтрак, а то в обычные будни в нашем бешеном ритме всегда приходится ограничиваться йогуртом или бутылочкой «Актимель» и чашкой кофе на работе.
Обеды и ужины были практически одинаковы. Еда, конечно, не для гурманов, но вполне можно наесться. Овощное жаркое, овощи отварные, тушеные и запеченные: баклажаны, перец, горошек, фасоль, томаты, картошка, шпинат, брокколи и морковка, гавайская смесь, потрясающая нежная кукуруза в молоке, солёные огурцы и маринованные зелёные помидоры, консервированные шампиньоны – полезно, сытно, очень вкусно. Всегда присутствовали свежие овощи (перцы, огурцы, помидоры) в виде салатов, несколько видов зелени, как и на завтраке. Основных блюд, как правило, было несколько: полюбившиеся мне сосиски в томатном соусе, наггетсы, божественные фаршированные перцы, курица, жаркое из свинины и перцев, соевые котлетки (вкус специфичный, но есть можно). По четвергам в отеле – «fish day», на ужин дают рыбу, весьма неплохую, филе, с лимоном. Рыбу я (за некоторым исключением) не люблю и ем крайне редко, но во второй раз, когда подали отварную, решила попробовать, как ни странно, понравилось. На гарнир – несколько видов отварного рассыпчатого риса, приправленного различными травами. Были также макароны в майонезе и соусах, но их, как и майонезные салаты, мы не пробовали.
Супы на обед подавали весьма своеобразные, не очень привычные для русских. Долго не могла решиться попробовать, глядя на внешний вид, однако победило любопытство – всегда мечтала узнать, что такое суп-пюре. Удивительно, но мне понравилось. Один из супов оказался на курином бульоне, не особо густой, с плавающими морковкой и перчиком, сытный и вкусный, в другой раз был кукурузный, ещё пробовала томатный с фасолью и рисом, тоже замечательный. Ещё отметила весьма аппетитный хлеб, правда, исключительно белый, но зато всегда свежий и мягкий. Всегда были разнообразные соусы, но мы их не брали, острого и без того хватало.
Вообще, отличительная особенность отеля (а, может, и всей турецкой кухни) – во всех блюдах довольно много масла, томатного соуса и приправ, несколько приторно, остро и перчено, но быстро привыкаешь.
На десерт в обед и ужин предлагали сочные яблоки и вкусную несладкую дыню, как-то давали прекрасные спелые гранаты, иногда (после «рыбного дня») появлялись лимоны. К чаю можно было взять мусс или небольшие пропитанные медом печенья – очень приторные, один раз взяли и не осилили больше кусочка (мы равнодушны к сладостям).
Обед и ужин мы обычно дополняли бокалом пива «Эфес», белого или красного вина – довольно приятные и совершенно не хмельные напитки. После пляжа я брала в баре коктейли: джин с ликером и молоком, микс из колы и джина со льдом – очень вкусные.
Конечно, еда – дело сугубо индивидуальное. Я, например, на второй день уже начала серьезно беспокоиться за свои 42 килограмма, надежда привезти их обратно в целости и сохранности исчезала с катастрофической скоростью. Мужу тоже еды хватало, блюда нравились. Правда, мы оба в отличие от нормальных людей довольно мало едим. А вот многие соотечественники жаловались на «однообразие» и по дороге с пляжа просили остановить долмуш у маркета «Migros», откуда возвращались с полными пакетами еды.
Немного о контингенте отеля: в основном отдыхали русские и иранцы (или турки), несколько немцев, была также замечена милая парочка молодых англичан. Народу в разные дни было то много, то всего лишь несколько человек. Среди русских лидировали тетушки предпенсионного возраста, излишне общительные и активные, не обремененные хорошими манерами и везде чувствующие себя как дома. Вообще, до этой поездки была уверена, что все эти истории о русских за границей – только веселенькие байки. К сожалению, оказалось, что нет. Кстати, на отельный пляж ездили только соотечественники. Иранцев (или турок) пляжный отдых не интересовал. Они обычно приезжали шумными компаниями, на выходные и предпочитали вечерами тусить в баре гостиницы: хоп-хоп! А их красивые и молодые жены, часто в светской одежде, но с обязательно покрытой платком головой, скромно улыбались и снимали своих весёлых супругов на видео.
Отель арендовал участок пляжа «Dido beach», куда два раза в день ходил бесплатный долмуш, время в пути минут 5, рейсы: в 9.00 и 12.00, в 14.00 и 17.00. Иногда автобус мог уезжать раньше (впрочем, неорганизованные русские вскоре «организовали» водителя, и, наученный горьким опытом return за опоздавшими, он предпочитал задерживаться). При возвращении с пляжа лучше ориентироваться на других отдыхающих. Если народа много, долмуш делает два рейса. В субботу маршрутка совершала только дообеденный рейс, в воскресенье у водителя был выходной.
Пляж хороший, расположен по направлению к Кунду, благоустроенный. К морю ведёт деревянный настил, есть бесплатные туалеты, душ и раздевалки, лежаки – белые дерматиновые диванчики с тумбами (впервые такую роскошь видели! ) в несколько рядов, зонтики. Еда и напитки в кафе, а также шатры – бунгало были за дополнительную плату. Достаточно чисто, приятный песочек, серый, вперемешку с очень мелкой галькой – своеобразный массаж для ног, но ходить не больно, по крайней мере, пока песок не прогреется до горяча. Немного народа (особенно утром), освежающее море, приятное дно, правда, довольно быстро становится глубоко. Вдалеке качаются на синих волнах белые яхты, курсируют скутера, на фоне безоблачного неба карандашными набросками выглядят рельефные горы в дымке. В воде плавают смешные маленькие рыбки, кусают за ноги, если долго стоишь на месте, хотя муж и уверял меня, что они просто носами тыкались. Вода прозрачная, чистая, и ноги и рыбок – людоедов видно, медуз не встречали. Но зато одолели мухи, назойливые, тоже кусачие – и откуда они здесь появились? Еще из живности присутствовали вездесущие анталийские собаки, с хозяйским видом претендующие на лежаки, и очаровательные кролики, мирно жующие травку около раздевалок.
В утренние часы на пляже загорали одни русские, постояльцы нашего отеля. Общались довольно шумно. Несколько раз до кучи в бар притаскивали колонки. Сначала ставили что-то турецкое и почти не раздражающее, а потом начали мучить чудовищной русской попсой. После обеда, не смотря на появляющийся посторонний – «платный» народ, становилось спокойней. Вообще, по достоинству оценила относительную немноголюдность этого пляжа. Приятно было купаться, лежать, читая книжку и слушая шум волн, гулять по прибрежной полосе, да и фотографии получались романтичные.
Еще одна особенность «Dido beach» – после обеда поднимаются волны, довольно весело в них прыгать. Море было теплое, примерно + 22 градуса.
Несколько удивила политика пляжного персонала, который выборочно указывал, где именно занять лежаки. Причём до и после обеда их мнение кардинально менялось. И если до обеда можно было занять диванчики у кромки воды, то во второй половине дня, когда появлялись пользующиеся пляжем за плату иностранцы и другие покупающие в кафе еду и напитки граждане, для гостей «Lara Dinc Hotel» предлагались дальние от моря места. Ну, как дальние – пляжи в Ларе неширокие, поэтому в любом случае лежаки располагались близко от ласкового прибоя, хотя некоторые постояльцы любили поспорить с beach boys. Странно, но на пляж было нельзя проносить еду и воду. Конечно, при входе обыскивать не будут, но замечание обязательно сделают. Причем, в первую неделю beach boys на бутылочки с водой внимания не обращали, но потом приехал их шеф – русский, кстати, вот он оказался очень строгим (но мы все равно брали с собой минералку и пили тайком – в шпионов играли : )).
В шаговой доступности от отеля – супермаркет «Migros», сувенирные лавочки, магазины, аптека, кафе, автобусная остановка и муниципальный пляж. Район Лара – довольно приятный, симпатичный. Можно прогуляться до водопада Нижний Дюден или сходить вечером в соседние отели на дискотеку, просто пройтись по улицам. Также не трудно на общественном транспорте добраться до центра Антальи, посетить старый городу Калеичи, полюбоваться миниатюрной гаванью Мариной, увидеть легендарные ворота Адриана, часовую башню Саат Кулеси, стройные минареты и таинственные мечети.
В целом, отель более чем оправдал ожидания по всем параметрам. Отличный бюджетный вариант для непритязательных туристов. Так что, по соотношению цена-качество «Lara Dinc Hotel» оказался на высоте.
Hotel Lara Dinc to bardzo przyjemny 3-gwiazdkowy hotel miejski poł oż ony w kurorcie Antalya - Lara. Nowoczesny siedmiopię trowy ró ż owy budynek, terytorium jest mał e, ale jest kawiarnia z otwartą werandą i barem, któ ry oferuje jedzenie i napoje w systemie all inclusive, basen z czę ś cią dla dzieci i zjeż dż alnią , leż aki z parasole, WC znajdują się w pobliż u. Moim zdaniem atmosfera bardzo przytulna, domowa i demokratyczna, bez patosu. Obsł uga jest wspaniał a, wszyscy są przyjaź ni, uprzejmi, chociaż niewiele osó b mó wi po rosyjsku, ale ż ona wł aś ciciela Victoria biegle wł ada ję zykiem, moż na się z nią skontaktować w przypadku jakichkolwiek pytań.
Na pierwszym (wedł ug tureckich standardó w, „zero”) pię trze znajduje się cał odobowa recepcja, stylowe lobby z kontuarem barowym (choć u nas nie dział ał o), wspomniana już kawiarnia-jadalnia. Istnieją.2 windy.
Zabawną cechą jednego jest to, ż e co jakiś czas wychodzi na parter do pomieszczeń gospodarczych, gdzie przez otwarte od „niewł aś ciwej” strony drzwi moż na obserwować uś miechnię tą twarz sł uż ą cej. Wymienialiś my się z nią uś miechami, a winda zabrał a nas na wł aś ciwe pię tro. Bardzo podobał mi się wystró j hotelu - czysto, jasno, nowocześ nie, na pię trach, gdzie jest 8 pokoi, wiszą obrazy pastoralne. Darmowe i cał kiem przyzwoite wi-fi w cał ym hotelu, w tym w pokoju.
Zaoferowano nam pokó j 503 na 5. pię trze. Okazał a się bardzo ł adna i przytulna, bardzo ł adna i stylowa, utrzymana w neutralnych jasnych beż owo-brą zowych barwach, czysta, ś wież a, doś ć przestronna i wygodna.
Standardowy zestaw nowoczesnych mebli i sprzę tó w: ogromna szafa, dwa zsunię te ł ó ż ka, kilka szafek nocnych, lampki, stó ł z wbudowanym barkiem, dwie bankiety, duż e lustro, mał y telewizor z parą rosyjskich kanał ó w, klimatyzacji, telefonu, dwó ch szklanek i popielniczki, ś cianę ozdobił wesoł y pejzaż z tureckiego ż ycia. Poś ciel jest czysta i biał a. Sprzą tanie o godzinie 12, codziennie, okresowo zmieniaj poś ciel i rę czniki, przynoś nowe szampony i mydł a.
Ł azienka, ozdobiona beż owymi pł ytkami, ma nową instalację wodno-kanalizacyjną , w tym wannę z przesuwanymi zasł onami, kolejne duż e lustro, komplet rę cznikó w, mydł o i szampon z hotelową marką oraz suszarkę do wł osó w.
Pokó j miał ró wnież mał y balkon z widokiem na ulicę , odległ e gó ry i brzeg morza, a takż e kilka wiklinowych krzeseł . Niestety nie był o suszarki do ubrań.
W oknach znajdują się okna z podwó jnymi szybami. Chodzi o sł yszenie.
Plastikowe okna praktycznie nie przepuszczają hał asu, ale jeś li ś pisz przy otwartym balkonie, moż esz usł yszeć odgł osy nocnego ż ycia kurortu: hał as samochodó w i szaleń czo rozpę dzonych skuteró w, nocne rozmowy przejeż dż ają cych wczasowiczó w, melodie rosyjskiej muzyki pop i radosne okrzyki kibicó w z baru naprzeciwko, a na koniec poranny ś piew muezina. Samoloty latają doś ć aktywnie w cią gu dnia. Có ż , ś ciany hoteli tej klasy z reguł y są „tekturowe”. Ale po pierwsze, czego chcesz za taką cenę ? Po drugie, dla osoby mieszkają cej w duż ym mieś cie bez podwó jnie oszklonych okien i klimatyzatoró w nocne dź wię ki są znajome i w ogó le nie przeszkadzają.
Jak wspomniał em, hotel dział a w systemie „all inclusive”. Harmonogram: ś niadanie: 8-10, obiad: 13-14, kolacja 18.30-20.30. Moż na zjeś ć w zamknię tej kawiarni lub przy basenie, gdzie znajduje się bar, jedzenie jest w formie bufetu.
Kiedyś brał am kulki kukurydziane i pł atki z mlekiem, nawiasem mó wią c, to drugie jest bardzo smaczne, chociaż zwykle mleka w ogó le nie piję . Zawsze był o kilka rodzajó w ś wież ych zió ł (sał ata, koperek, pietruszka, jakieś inne bardzo smaczne i soczyste zioł a), jednak każ dy posił ek był nimi uzupeł niany. Kilka rodzajó w kawy, w tym czekolada z ekspresu, torebki herbaty, cukier, a takż e soki instant typu „Jupi” – kolejne wspomnienie z dzieciń stwa : ). Ogó lnie moim zdaniem tak powinno być zdrowe i obfite ś niadanie, inaczej w zwykł e dni powszednie w naszym szalonym rytmie zawsze musimy ograniczać się do jogurtu lub butelki Aktimel i filiż anki kawy w pracy.
Obiady i kolacje był y prawie takie same. Jedzenie oczywiś cie nie jest dla smakoszy, ale cał kiem moż liwe jest jego zaspokojenie.
Warzywa pieczone, gotowane, duszone i pieczone: bakł aż an, papryka, groszek, fasola, pomidory, ziemniaki, szpinak, brokuł y i marchewka, mieszanka hawajska, niesamowicie delikatna kukurydza w mleku, pikle i zielone pomidory marynowane, pieczarki w puszkach - zdrowe, sycą ce, pyszne. Zawsze był y ś wież e warzywa (papryka, ogó rki, pomidory) w postaci sał atek, kilka rodzajó w zieleniny, a takż e na ś niadanie. Z reguł y był o kilka dań gł ó wnych: kieł baski w sosie pomidorowym, któ re lubił am, nuggetsy, boska papryka faszerowana, kurczak, pieczeń wieprzowa i papryka, kotlety sojowe (smak jest specyficzny, ale moż na go zjeś ć ). W czwartki w hotelu - "dzień rybny", na obiad podają rybę , bardzo dobrą , polę dwicę z cytryną . Ja (z pewnymi wyją tkami) nie lubię ryb i jem je niezwykle rzadko, ale za drugim razem, gdy podawali ryby gotowane, postanowił am spró bować , o dziwo mi się spodobał a.
Do dekoracji - kilka rodzajó w gotowanego kruchy ryż doprawiany ró ż nymi zioł ami. Był y też makarony w majonezie i sosach, ale my ich nie pró bowaliś my, jak sał atki majonezowe.
Zupy na obiad podawano bardzo osobliwie, niezbyt znane Rosjanom. Dł ugo nie mogł am się zdecydować na spró bowanie, patrzą c na wyglą d, ale ciekawoś ć zwycię ż ył a – zawsze marzył am, ż eby dowiedzieć się , czym jest zupa puree. Zaskakują ce, ale podobał o mi się . Jedna z zup okazał a się na bulionie z kurczaka, niezbyt gę sta, z pł ywają cą marchewką i papryką , obfita i smaczna, innym razem kukurydziana, spró bował am też pomidora z fasolą i ryż em, też cudowna. Zauważ ył em też bardzo apetyczny chleb, choć wył ą cznie biał y, ale zawsze ś wież y i mię kki. Zawsze był y ró ż ne sosy, ale my ich nie braliś my, był o już doś ć pikantnych.
Ogó lnie rzecz biorą c, charakterystyczną cechą hotelu (a moż e i cał ej kuchni tureckiej) jest to, ż e wszystkie potrawy zawierają doś ć duż o oleju, sosu pomidorowego i przypraw, nieco sł odkich, pikantnych i pieprznych, ale szybko się do tego przyzwyczaisz .
Na deser do obiadu i kolacji czę stowali soczystymi jabł kami i przepysznymi niesł odzonymi melonami, jakoś dali doskonał e dojrzał e granaty, czasem (po „dniu rybnym”) pojawiał y się cytryny. Na herbatę moż na był o wzią ć mus lub mał e ciasteczka nasą czone miodem - bardzo sł odkie, wzię li je raz i nie opanowali wię cej niż kawał ek (sł odycze nam oboję tnie).
Obiad i kolację uzupeł nialiś my zwykle kieliszkiem piwa Efes, biał ego lub czerwonego wina - cał kiem przyjemnych i wcale nie odurzają cych drinkó w. Po plaż y wzię ł am koktajle do baru: gin z likierem i mlekiem, mieszanka coli i ginu z lodem - bardzo smaczne.
Oczywiś cie jedzenie to sprawa czysto indywidualna.
Na przykł ad drugiego dnia zaczą ł em poważ nie martwić się o swoje 42 kilogramy, nadzieja na przywró cenie ich w cał oś ci i w dobrym zdrowiu zniknę ł a w katastrofalnym tempie. Mó j mą ż też miał doś ć jedzenia, smakował y mu potrawy. To prawda, ż e oboje, w przeciwień stwie do normalnych ludzi, jemy sporo. Ale wielu rodakó w narzekał o na „monotonię ” i w drodze z plaż y poprosili o zatrzymanie dolmusza na targu Migros, ską d wracali z peł nymi paczkami jedzenia.
Trochę o kontyngencie hotelu: gł ó wnie Rosjan i Irań czykó w (lub Turkó w), kilku Niemcó w, sympatyczna para mł odych Anglikó w. W ró ż ne dni był o duż o ludzi, potem tylko kilka osó b. Wś ró d Rosjan prym wiodł y ciotki w wieku przedemerytalnym, nadmiernie towarzyskie i aktywne, nie obcią ż one dobrymi manierami i wszę dzie czują ce się jak w domu.
Ogó lnie rzecz biorą c, przed tą podró ż ą był em pewien, ż e wszystkie te historie o Rosjanach za granicą był y tylko zabawnymi historiami. Niestety okazał o się , ż e nie. Nawiasem mó wią c, na hotelową plaż ę poszli tylko rodacy. Irań czycy (lub Turcy) nie byli zainteresowani wakacjami na plaż y. Zwykle przyjeż dż ali w gł oś ne grupy, w weekendy, a wieczorami woleli spę dzać czas w hotelowym barze: hop-hop! A ich pię kne i mł ode ż ony, czę sto w ś wieckich ubraniach, ale z koniecznoś cią nakrycia gł owy szalikiem, uś miechał y się skromnie i filmował y na wideo swoich wesoł ych mał ż onkó w.
Hotel wynają ł odcinek plaż y Dido, gdzie dwa razy dziennie chodził bezpł atny dolmusz, czas podró ż y 5 minut, loty: o 9.00 i 12.00, o 14.00 i 17.00. Czasami autobus mó gł odjechać wcześ niej (jednak niezorganizowani Rosjanie wkró tce „zorganizowali” kierowcę , a nauczony gorzkim doś wiadczeniem powrotu dla spó ź nialskich, wolał zostać ). Wracają c z plaż y, lepiej skupić się na innych wczasowiczach.
Jeś li jest duż o ludzi, dolmusz robi dwie wycieczki. W sobotę minibus wykonał tylko przejazd przed obiadem, w niedzielę kierowca miał dzień wolny.
Plaż a jest dobra, poł oż ona w kierunku Kundu, zadbana. Drewniana podł oga prowadzi do morza, są darmowe toalety, prysznice i przebieralnie, leż aki - biał e sofy ze sztucznej skó ry z postumentami (po raz pierwszy taki luksus widziano! ) w kilku rzę dach, parasole. Jedzenie i napoje w kawiarni, a takż e namioty - bungalowy był y za dodatkową opł atą . Cał kiem czysty, ł adny piasek, szary, przeplatany bardzo drobnymi kamykami - rodzaj masaż u nó g, ale chodzenie nie boli, przynajmniej do czasu, aż piasek się rozgrzeje. Mał o osó b (szczegó lnie rano), orzeź wiają ce morze, przyjemne dno, jednak szybko staje się gł ę bokie. W oddali biał e jachty koł yszą się na bł ę kitnych falach, skutery kursują , na tle bezchmurnego nieba reliefowe gó ry we mgle wyglą dają jak oł ó wkowe szkice.
Zabawne rybki pł ywają w wodzie, gryzą nogi, jeś li dł ugo stoisz w miejscu, chociaż mó j mą ż zapewniał mnie, ż e tylko szturchają nosy. Woda jest przejrzysta, czysta, a nogi i ryby - widać kanibali, meduzy nie spotkano. Ale z drugiej strony pokonał y muchy, denerwują ce, też gryzą ce - a ską d się tu wzię ł y? Innym ż ywym inwentarzem był y wszę dobylskie psy Antalya, udają ce mistrzowskie leż aki, oraz urocze kró liki, spokojnie przeż uwają ce trawę w pobliż u szatni.
W godzinach porannych na plaż y opalali się tylko Rosjanie, goś cie naszego hotelu. Rozmawialiś my doś ć gł oś no. Mó wcó w kilka razy cią gnię to do baru. Najpierw zał oż yli coś tureckiego i prawie nie denerwują cego, a potem zaczę li drę czyć potworną rosyjską muzyką pop. Po obiedzie, mimo pojawienia się outsidera - "opł acanych" ludzi, zrobił o się spokojniej. Ogó lnie docenił em wzglę dną rzadkoś ć tej plaż y.
Fajnie był o pł ywać , leż eć , czytać ksią ż kę i sł uchać szumu fal, spacerować pasem wybrzeż a, a zdję cia okazał y się romantyczne.
Kolejną cechą "plaż y Dido" jest to, ż e po poł udniu fale wznoszą się , fajnie jest w nich wskoczyć . Morze był o ciepł e, okoł o + 22 stopnie.
Był em nieco zaskoczony polityką personelu plaż y, któ ry wybió rczo wskazywał dokł adnie, gdzie zabrać leż aki. A przed i po obiedzie ich opinia zmienił a się diametralnie. A jeś li przed obiadem moż na był o rozł oż yć sofy nad wodą , to po poł udniu, gdy pojawili się odpł atnie obcokrajowcy korzystają cy z plaż y i inni obywatele kupują cy jedzenie i napoje w kawiarniach, goś ciom hotelu zaoferowano miejsca oddalone od morza. Hotel Lara Dinc. No i jak te odległ e – plaż e w Larze nie są szerokie, wię c leż aki w każ dym razie znajdował y się blisko ł agodnego falowania, choć niektó rzy goś cie lubili kł ó cić się z plaż owiczami. O dziwo, jedzenie i woda nie był y dozwolone na plaż y.
Oczywiś cie nie bę dą przeszukiwani przy wejś ciu, ale na pewno zrobią uwagę . Co wię cej, w pierwszym tygodniu chł opcy na plaż y nie zwracali uwagi na butelki z wodą , ale potem przyjechał ich szef kuchni - Rosjanin, nawiasem mó wią c, okazał się bardzo surowy (ale nadal zabraliś my ze sobą wodę mineralną i piliś my potajemnie - bawiliś my się w szpiegó w : )).
W odległ oś ci spaceru od hotelu znajduje się supermarket Migros, sklepy z pamią tkami, sklepy, apteka, kawiarnia, przystanek autobusowy oraz plaż a miejska. Okolica Lary jest cał kiem przyjemna, ł adna. Moż esz chodzić do wodospadu Lower Duden lub wieczorem wybrać się na dyskotekę w są siednich hotelach, po prostu spacerują c ulicami. Nietrudno też dostać się do centrum Antalyi komunikacją miejską , odwiedzić stare miasto Kaleichi, podziwiać miniaturowy port Marina, zobaczyć legendarną Bramę Hadriana, wież ę zegarową Saat Kulesi, smukł e minarety i tajemnicze meczety.
Ogó lnie hotel speł nił oczekiwania pod każ dym wzglę dem.
Doskonał a opcja budż etowa dla bezpretensjonalnych turystó w. Tak wię c pod wzglę dem stosunku ceny do jakoś ci hotel Lara Dinc okazał się na topie.