«Турция после Греции» или «Дача взятки общественному мнению»
Кризис, помянутый за последние два года не раз, коснулся и нашей семьи. Количество путешествий сократилось ровно в два раза и качество оных тоже. Жаль. Эти летом вопрос о путешествии стал остро как никогда. Денег было не много, поездка всего одна и поэтому хотелось бы получить максимум удовольствия за имеющиеся средства. Долго соображали, ну где-то примерно месяца четыре, и в муках родилась идея поехать в Турцию. Карпаты мы отвергли по причине отсутствия моря (хотя лично я считаю, что море не обязательный реквизит хорошего летнего отдыха), Крым же был отвергнут по причине ужасной дороговизны и отсутствием более-менее удобоваримого сервиса. Итак – Турция. Турция была выбрана еще и по той причине, что о ней все говорят-говорят, ездят туда как в деревню к бабушке все кому не лень, а мы даже не можем поддержать разговор на эту тему. Сравнение Турции и Египта – основная тема подавляющего большинства опусов туристов. И мы решили для себя тоже провести параллель между этими двумя, пользующимися страшной популярностью среди наших соотечественников, курортными странами.
Получилось все наоборот. О Египте никто из нас даже и не вспомнил за все 8 дней путешествия.
Турция нас встретила солнцем, повышенной влажностью и приветливыми, улыбающимися ребятами из Тезтура. Последние нам понравились больше всего. Поездка от Анталии до Алании заняла меньше двух часов. Комфортная поездка, легкая и приятная. Мы отдыхали перед «тяжелыми буднями» отдыха и пялились в окно. Первое, что привлекло наше внимание: невысокие здания, не выше 9 этажа, в основном 4-6 этажные строения с огромными террасами. И на террасах стояли стационарные ПЕЧИ! Аккуратненько в уголочке, с трубой, проходящей ерез все балконы и выходящей на крыше. Одинаковые, чистенькие опрятные, видно что строились вместе со зданием и входят в общую площадь квартиры. Обалдеть! Мечта! Мое живое воображение быстренько дорисовало сауну в ванной комнате и квартира моей мечты начала приобретать реальные формы.
А тем временем мы добрались до Инжекума (я так и не поняла, как классифицируется этот населенный пункт) и поселка Авсалар, где мы покинули уютную кондиционируемую люлю автобуса и вышли в жаркую и влажную Турецкую действительность. Благо, что до отела нам было шагов 7, иначе до дверей доползли бы две бесформенные лужицы желе. Очень жарко, очень влажно. И это в конце августа. В следующий раз мы подумаем еще 4 месяца прежде чем полетим летом в Турцию.
Отель нам достался неплохой, выбирали мы его очень долго, и не пожалели о выборе ни минуты. Четверка, уютная, приятная, с хорошим персоналом и замечательным «одноразовым» питанием. «Одноразовым» его назвал мой муж, потому, что кормили нас Один раз в день: с утра до вечера.
Отель называется Антик, с ударением на последнюю гласную. Небольшой, но и не маленький в самый раз, чтобы не соскучится но и не топать от дальнего бунгало до моря по «ласковому» турецкому солнышку 500-700 метров. Основное здание отеля выполнено и оформлено в античном стиле. Наверное оно и дало первый толчок ассоциации с Грецией. Дальше больше. Растительность, запахи, набережная, жутко напоминали нам Крит, а в особенности городок Ретимно. Хотя море, конечно, другое. Пляж нам достался лучший на этом кусочке побережья, это читая правда. Хотя я, читая отзывы об отеле, сомневалась, как могут на одном месте быть разные пляжи. Но это так и есть. Слева от нас идет все более сужающаяся полоса песка с галечным входом в море, причем чем дальше от нас, тем галька крупнее , речка А-ля «вонючка» под названием Фула, которая разбавляем и охлаждаем море, и превращает берег в грязноватое непонятное болотце. Справа пляжи неплохие, но возле отеля Улизой опять речушка уже без названия. Так что своим пляжем с чистым песочком, широким и пологим входом в море мы остались очень довольны. Шезлонгов на нашем пляже было более чем достаточно, всегда имелись свободные, проблем с размещением тел для принятия солнечных ванн не возникало. И солнца для этого действия было предостаточно. За 8 дней ни разу ни одна тучка не осмелилась затмить турецкое светило, хотя нам уже этого очень хотелось.
Средиземноморское побережье пустое, скучное, без живности и каких либо других развлекательных эффектов. Ну, правда, один раз были волны, неплохие, достойны Эгейского моря, ну вот опять призрак Греции.
Греция преследовала нас на протяжении всего отдыха: в виде маленьких магазинчиков и уличных кафешек вдоль дороги, в виде самой шумной дороги, проходящей в непосредственной близости от отеля, в виде запаха оливок, резкого, яркого, очень специфического. Хотя сами оливки нам подавали невкусные. Они были похожи на оливки из банок, продающихся в наших супермаркетах: скучные, сухие, вялые, мертвые. Как будто родились и выросли не на воле, согретые жарким солнцем и заботливыми руками работяги фермера, а в теплице-инкубаторе под лампами искусственного освещения с автоматическим поливом. Опять разыгралось мое воображение, представив нашего соотечественника, расплачивающимся на ресепшене чемоданом оливок «иберика», за неимением «ойро».
В остальном кухня отеля была на высоте. Очень трудно накормить вкусно при системе «шведский стол». Но поварам отеля это удалось. Забегая вперед, я скажу что, они не нанесли ни малейшего вреда нашим «спортивным» фигурам своим «одноразовым» питанием. Хотя мы с мужем кушали постоянно, все что дают, с энтузиазмом проголодавшегося «Альфа», бодренько набивая все свои четыре желудка. А было чем: овощи тушеные, фаршированные, запеченные, острые и пряные. С мясом, с сыром, с приправами и соусами. Само мясо тоже не вызывало нареканий: и жареное, и печеное, и вареное, и под соусом и бег оного. Это был гастрономический рай. Правда сладости и фрукты его немного омрачили, но мы старались их не есть. Из сладостей все тот же набор, что и во всех отелях со шведским столом: муссы, желе, кремы, торты. Муссы с комками, торты «мокрые», тяжелые и все на один вкус, булочки и круасаны не воздушные а тяжелые и плохо пропеченные. Но нужно учитывать тот нюанс что мы с мужем не являемся любителями сладкого и относимся к нему слишком придирчиво. Фрукты тоже не произвели особого впечатления: арбузы не сладкие, дыни горчат (почему? ) апельсины сочные, но безвкусные, виноград терпкий и толсто шкурый. Может именно поэтому мы не поправилась после такого гастрономического разврата, ибо питались то на поверку мы овощами с диетическим мысом (говядина, курица). Кофе, чай в отеле был как везде, как во всех отелей всех стран (исключая Францию) НИКАКИЕ, но пить можно. Алкоголь был на уровне Египетского, вот тут можно провести параллель с Египтом, поскольку с Грецией никакого сравнения нет. Греческое вино, Метакса и Ракия переплюнут разрекламированное турецкое гранатовое «вино» одним плевком и по цене и по качеству. Собственно от мусульманской страны никто и не ожидает глубоких классический алкогольных традиций. Да и 100 % наценка на алкоголь не располагает к активной закупке оного. Фрукты же проигрывают нашим, южно украинским. Наши арбузы намного слаще, да и дыни тоже тают во рту. Не исключено, что в отели фрукты закупаются не лучшего качества по доступной цене, так что обо всех турецких фруктах мы судить не можем.
В отличии от того же Египта и в параллель с той же Грецией, в Турции ЕСТЬ куда выйти за пределы отеля. Есть куда поехать на свежее арендованной машине и где поесть «на стороне». Турция в отношении свободы передвижения и свободы выбора ближе стоит к Греции и к другим Европейским государствам, чем вышеупомянутый Египет. Так что сравнивать Турцию и Египет не корректно, на мой скромный взгляд. Хотя и более лестно для Турции.
Ночная жизнь поселка Авсалар заключалась в наличии торгового центра. Вернее этого громкого названия удостоились пара улиц с магазинами, кафе и ресторанчиками. Вечером, после удушающей жары, очень приятно было побродить по «торговому центру» в прохладе нарядных, украшенных лампочками, фотанчиками, нарядными витринами и мирно дрыхнущими на входе магазинов уставшими сторожами-собаками, улиц. А так же с удовольствием отдохнуть в уличном кафе, прихлебывая горячий турецкий чай, разглядывая уличную жизнь как из ложа в театре. В Турции надо отдыхать медленно. С чувством, и тогда послевкусие от этой страны останется с вами по крайней мере до следующего путешествия.
Возвращались в отель мы уже ближе в полуночи, что нам не свойственно. Мы с мужем не совы и не жаворонки, а нечто среднее. Любим лечь по- раньше и стать по позже. Но настолько отдых был спокойный, размеренный и приятный, что мы не уставали и с удивлением замечали наступление глубокой ночи. Вернувшись в отель мы отправлялись в ресторан на «ночной супчик». Да, вот такая в Турции существует традиция: не ложиться спать на голодный желудок. Мы с энтузиазмом ее поддержали. Супчик был приятный, каждый день другой (в прочем за 8 дней многие блюда в ресторане менялись, а жаль), к супчику полагался лимончик и булочка.
Везде и кругом чувствовалась забота. В отеле, на пляже, на экскурсиях, в бане. Причем она была не навязчивая, а как само собой разумеющееся, как воздух, дышишь и вроде замечаешь, что качество воздуха лучше, но не понимаешь чем. Может быть это и есть знаменитый турецкий сервис?
„Turcja po Grecji” lub „Przekupywanie opinii publicznej”
Kryzys, o któ rym wielokrotnie wspominano w cią gu ostatnich dwó ch lat, dotkną ł takż e naszą rodzinę . Liczba wyjazdó w został a zmniejszona dokł adnie o poł owę , podobnie jak ich jakoś ć . Szkoda. Tego lata kwestia podró ż y stał a się bardziej dotkliwa niż kiedykolwiek. Pienię dzy nie był o duż o, był tylko jeden wyjazd, dlatego za dostę pne ś rodki chciał bym czerpać maksimum przyjemnoś ci. Myś leli dł ugo, no, okoł o czterech miesię cy, iw agonii narodził się pomysł wyjazdu do Turcji. Odrzuciliś my Karpaty ze wzglę du na brak morza (chociaż osobiś cie uważ am, ż e morze nie jest koniecznym warunkiem udanych wakacji), Krym został odrzucony z powodu strasznie wysokich kosztó w i braku mniej lub bardziej strawnej obsł ugi . A wię c Turcja. Turcja został a też wybrana z tego powodu, ż e wszyscy o niej mó wią i opowiadają , wszyscy chodzą tam jak na wieś do swojej babci, a my nie moż emy nawet prowadzić rozmowy na ten temat. Poró wnanie Turcji i Egiptu jest gł ó wnym tematem zdecydowanej wię kszoś ci opusó w turystycznych. I postanowiliś my sami narysować paralelę mię dzy tymi dwoma krajami uzdrowiskowymi, któ re są bardzo popularne wś ró d naszych rodakó w.
Okazał o się odwrotnie. Nikt z nas nawet nie pamię tał Egiptu przez wszystkie 8 dni podró ż y.
Turcja przywitał a nas sł oń cem, duż ą wilgotnoś cią i przyjaznymi, uś miechnię tymi chł opakami z Teztur. Najbardziej lubimy te ostatnie. Podró ż z Antalyi do Alanyi trwał a niecał e dwie godziny. Komfortowa jazda, ł atwa i przyjemna. Odpoczywaliś my przed „cię ż kimi dniami tygodnia” odpoczynku i patrzyliś my przez okno. Pierwsza rzecz, któ ra przykuł a naszą uwagę : niska zabudowa, nie wyż sza niż.9 pię ter, najczę ś ciej 4-6 kondygnacyjne z ogromnymi tarasami. A na tarasach stał y PIECE stacjonarne! Zgrabnie w rogu, z rurą przechodzą cą przez wszystkie balkony i wychodzą cą na dach. Tak samo, czysto i schludnie, widać , ż e został y wybudowane razem z budynkiem i są wliczone w cał kowitą powierzchnię mieszkania. Oszoł omiony! Ś nić ! Moja bujna wyobraź nia szybko wypeł nił a saunę w ł azience i moje wymarzone mieszkanie zaczę ł o nabierać kształ tó w.
W mię dzyczasie dotarliś my do Incekum (wcią ż nie rozumiał em, jak ta osada został a sklasyfikowana) i wioski Avsalar, gdzie opuś ciliś my przytulne, klimatyzowane siedzenie autobusowe i wyszliś my w gorą cą i wilgotną turecką rzeczywistoś ć . Na szczę ś cie do wycielenia był o 7 krokó w, inaczej dwie bezkształ tne kał uż e galaretki doczoł gał yby się do drzwi. Bardzo gorą co, bardzo wilgotno. A to jest pod koniec sierpnia. Nastę pnym razem pomyś limy o kolejnych 4 miesią cach przed letnim lotem do Turcji.
Dostaliś my dobry hotel, wybraliś my go bardzo dł ugo i ani przez chwilę nie ż ał owaliś my. Cztery, przytulne, przyjemne, z dobrą obsł ugą i wspaniał ymi jednorazowymi posił kami. Mó j mą ż nazwał to „jednorazowym”, bo karmili nas Raz dziennie: od rana do wieczora.
Hotel nazywa się Antik, z akcentem na ostatnią samogł oskę . Mał y, ale nie mał y w sam raz, ż eby się nie nudzić , ale nie deptać z odległ ego bungalowu nad morze w „ł agodnym” tureckim sł oń cu 500-700 metró w. Gł ó wny budynek hotelu jest wykonany i urzą dzony w stylu antycznym. Być moż e to dał o pierwszy impuls do skojarzenia z Grecją . Ponadto. Roś linnoś ć , zapachy, nasyp strasznie przypominał y nam Kretę , a zwł aszcza miasto Rethymnon. Chociaż morze jest oczywiś cie inne. Mamy najlepszą plaż ę na tym kawał ku wybrzeż a, taka jest prawda. Chociaż czytają c recenzje o hotelu, wą tpił em, jak ró ż ne plaż e mogą znajdować się w jednym miejscu. Ale tak wł aś nie jest. Po naszej lewej stronie jest coraz bardziej zwę ż ają cy się pas piasku z kamienistym wejś ciem do morza, a im dalej od nas, tym wię ksze są kamyki, rzeka A-la „ś mierdzą ca” zwana Fula, któ ra rozcień cza i chł odzi morze, zamienia wypł yń w brudne, niezrozumiał e bagno. Po prawej plaż e nie są zł e, ale w pobliż u hotelu Ulizoy znó w pł ynie strumyk bez nazwy. Byliś my wię c bardzo zadowoleni z naszej plaż y z czystym piaskiem, szerokim i ł agodnym wejś ciem do morza. Leż akó w na naszej plaż y był o aż nadto, zawsze był y darmowe, nie był o problemó w z ustawieniem ciał do opalania. A na tę akcję był o mnó stwo sł oń ca. Przez 8 dni ani jedna chmura nie oś mielił a się przyć mić tureckiego luminarza, choć już bardzo chcieliś my.
Wybrzeż e Morza Ś ró dziemnego jest puste, nudne, bez ż ywych stworzeń i innych atrakcji rozrywkowych. No to prawda, kiedyś był y fale, nieź le, godne Morza Egejskiego, no tu znowu duch Grecji.
Grecja prześ ladował a nas przez cał ą resztę : w postaci mał ych sklepikó w i ulicznych kawiarenek wzdł uż drogi, w postaci najbardziej hał aś liwej drogi przechodzą cej w bezpoś rednim są siedztwie hotelu, w postaci zapachu oliwek, ostrego, jasnego, bardzo specyficzny. Chociaż same oliwki został y nam podane bez smaku. Wyglą dał y jak konserwowane oliwki w naszych supermarketach: matowe, suche, ospał e, martwe. Jakby urodzili się i wychowali nie na wolnoś ci, ogrzewani gorą cym sł oń cem i opiekuń czymi rę kami cię ż ko pracują cych rolnika, ale w szklarni-inkubatorze pod sztucznym oś wietleniem lamp z automatycznym nawadnianiem. Znowu moja wyobraź nia zadział ał a, wyobraż ają c sobie naszego rodaka pł acą cego na przyję ciu walizką z oliwkami iberyjskich za brak oiro.
Reszta kuchni był a doskonał a. Bardzo trudno jest pysznie karmić w systemie „bufetowym”. Ale kucharzom hotelu się udał o. Patrzą c w przyszł oś ć powiem, ż e nie wyrzą dzili najmniejszej szkody naszym „sportowym” postaciom swoimi „jednorazowymi” posił kami. Chociaż ja i mó j mą ż cią gle jedliś my, to wszystko, co dają , z zapał em wygł odniał ej Alfy, radoś nie napychają c wszystkie cztery ż oł ą dki. I był o coś : duszone, faszerowane, pieczone, pikantne i pikantne warzywa. Z mię sem, serem, przyprawami i sosami. Samo mię so też nie narzekał o: smaż one, pieczone i gotowane, z sosem i pł ynem. To był gastronomiczny raj. Co prawda sł odycze i owoce trochę go przyć mił y, ale staraliś my się ich nie jeś ć . Od sł odyczy ten sam zestaw jak we wszystkich hotelach z bufetem: musy, galaretki, kremy, ciasta. Musy z grudkami, ciasta są „mokre”, cię ż kie i wszystkie smakują tak samo, buł eczki i rogaliki nie są przewiewne, ale cię ż kie i kiepsko upieczone. Ale musisz wzią ć pod uwagę niuans, ż e mó j mą ż i ja nie jesteś my sł odkimi kochankami i jesteś my zbyt wybredni. Owoce też nie zrobił y wielkiego wraż enia: arbuzy nie są sł odkie, melony są gorzkie (dlaczego? ), pomarań cze są soczyste, ale bez smaku, winogrona są cierpkie i gruboskó rne. Moż e dlatego nie polepszyliś my się po takiej gastronomicznej rozpuś cie, bo tak naprawdę jedliś my warzywa z dietetyczną peleryną (woł owina, kurczak). Kawa, herbata w hotelu był a jak wszę dzie, jak we wszystkich hotelach we wszystkich krajach (opró cz Francji) NIE, ale moż na pić . Alkohol był na poziomie egipskim, tutaj moż na narysować paralelę z Egiptem, ponieważ nie ma poró wnania z Grecją . Greckie wino, Metaxa i Rakia, w jednym roż nie przewyż szą reklamowane tureckie „wino” z granatu, zaró wno pod wzglę dem ceny, jak i jakoś ci. Wł aś ciwie nikt nie oczekuje gł ę bokich, klasycznych tradycji alkoholowych w kraju muzuł mań skim. Tak, a 100% marż a na alkohol nie zachę ca do aktywnego jego zakupu. Owoce przegrywają z naszą , poł udniową Ukrainą . Nasze arbuzy są znacznie sł odsze, a melony ró wnież rozpł ywają się w ustach. Moż liwe, ż e owoce w hotelach nie są najlepszej jakoś ci w przystę pnej cenie, wię c nie moż emy oceniać wszystkich tureckich owocó w.
W przeciwień stwie do tego samego Egiptu i ró wnolegle do tej samej Grecji, w Turcji jest miejsce, w któ rym moż na wyjś ć poza hotel. Jest gdzie pojechać ś wież o wynaję tym autem i gdzie zjeś ć „na boku”. Turcja pod wzglę dem swobody przemieszczania się i swobody wyboru jest bliż ej Grecji i innych pań stw europejskich niż wspomniany Egipt. Wię c moim skromnym zdaniem poró wnywanie Turcji i Egiptu nie jest poprawne. Chociaż bardziej pochlebne dla Turcji.
Ż ycie nocne wsi Avsalar polegał o na obecnoś ci centrum handlowego. Tę gł oś ną nazwę przyznano raczej kilku ulicom ze sklepami, kawiarniami i restauracjami. Wieczorem, po duszą cym upale, bardzo przyjemnie był o wę drować po „centrum handlowym” w chł odzie eleganckich ulic, ozdobionych ż aró wkami, fotanchiki, eleganckimi witrynami sklepowymi i zmę czonymi stró ż ami ś pią cymi spokojnie przy wejś ciu do sklepó w. A takż e z przyjemnoś cią zrelaksować się w ulicznej kawiarni, popijają c gorą cą turecką herbatę , patrzą c na ż ycie ulicy jak z ł ó ż ka w teatrze. W Turcji trzeba powoli odpoczywać . Z uczuciem, a potem posmak tego kraju pozostanie z Wami przynajmniej do nastę pnej podró ż y.