Twierdza Kamieniec jest jedną z najbardziej nie do zdobycia budowli obronnych na Ukrainie. Został zbudowany w XIV wieku na wysokim skalistym brzegu rzeki. Smotrych do ochrony tureckiego mostu – jedynego możliwego wejścia do miasta. Pierwszy znany opis zamku Kamienieckiego pochodzi z 1494 r. Od strony miasta posiadał bramę z basztą, w murze północnym zbudowano bramę Polną. Garnizon był uzbrojony w 11 armat i jedną dużą „tarrasnitsę”.

W 1621 roku pod kierownictwem królewskiego inżyniera Teofila Schomberga wybudowano Nowy Zamek według wzoru holenderskiego, przystosowany do obrony w warunkach walki artyleryjskiej. Nowy zamek składał się z dwóch ziemnych półbastionów (znajdowały się w nich kazamaty) oraz kurtyn, przed którymi ustawiono suchą fosę. Do dziś przetrwał system lochów, a także większość murów kamiennych - skarpa i przeciwskarpa.
To tutaj toczyły się główne zmagania podczas oblężenia miasta przez Turków (12–26 sierpnia 1672). W Nowym Zamku znajdowało się ok. 1000 obrońców (w sumie garnizon miejski liczył ok. 1,5 tys.). Z kolei Turcy mieli 5-krotną przewagę artylerii i ponad 80-krotną przewagę liczebną. Najpotężniejsza artyleria turecka w Europie siała spustoszenie, niszcząc fortyfikacje i domy w mieście. Każdego dnia w Nowy Zamek trafia 400 kul armatnich i 200 granatów moździerzowych. Tureccy saperzy kopali, aby wylądować w powietrzu.

Oblężeni postanowili wycofać się do Starego Zamku. 25 sierpnia Turcy wysadzili minę pod Wielką Wieżą Zachodnią i rozpoczęli szturm. Obrońcy odparli go, ale stało się jasne, że zamek nie przetrwa długo. Naczelnik M. Potocki i inni przywódcy garnizonu postanowili rozpocząć negocjacje z Turkami. Zgodzili się przyjąć honorową kapitulację. Podczas negocjacji 26 sierpnia wieża Chernaya wystartowała. Magazyn prochu eksplodował, wysadzony w powietrze przez szefa zamkowej artylerii Gecklinga. Zginęło ponad 500 osób, w tym „Hektor Kamenetsky” Jurij Wołodiewski, uważany za duszę obrony.