Główny zespół skał o powierzchni 100 hektarów, dochodzący do 30 m wysokości, obejmuje obszar wewnętrzny od północy i wschodu półokręgiem, ograniczony fosą i oczywiście wałem obronnym od strony zachodniej. Oprócz głównej grupy skał otaczających starożytne mieszkanie, w okolicznym lesie znajduje się wiele pojedynczych wież skalnych. Wśród nich na zachód należy zwrócić uwagę na najwyższy „Tulipan” (do 40 m wysokości), na południowy zachód od niego „Kukla”, a także na północy przy drodze samotny „Wiatrak”. Te jaskinie z ławkami, schodami, rowami, wałami, otworami strzelniczymi, studniami niestety nie zostały do ​​dziś zbadane w pełni. Większość naukowców uważa, że ​​są to najprawdopodobniej pozostałości skalnego klasztoru. Niektórzy uważają, że już od czasów ruskich (IX-XIII w.) istniały tu zamki lub strażnice, które informowały ludność o alarmie przed atakiem. Do tego czasu zachowały się ślady przybudówek na skałach, być może były to drewniane mury i obwarowania jakiegoś zamku. Niektórzy kojarzą różne budowle w jaskiniach i same jaskinie z obecnością tam przywódców karpackich opryszków, zwłaszcza z imieniem Ołeksy Dowbush. Wspinając się po schodach na skały, z których otwiera się piękna panorama na pasma Karpat, w oddali na południowym zachodzie widać Górę Klucz, a nieco po prawej - Górę Parashkę.