Путешествие по стране водопадов и невероятных панорам
Видели-ли вы когда-нибудь настоящий высокий водопад? А 16 сразу? Путешествие в Норвегию навсегда изменило наше с Дашей представление о красоте мира. До поездки мы даже представить не могли, что на нашей планете есть что-то такое же красивое как экзотические пляжи Азии, но совершенно другое и намного ближе территориально.
Норвегия — это такая страна, где красота находится не только в определенных местах, а сразу везде и на всех маршрутах. Красивые домики с травяными крышами расстилаются у подножья горы вдоль большого зеленого озера, а с горы льется несколько водопадов. У нас были такие дни, когда не было ни минуты маршрута, без высокогорных водопадов.
И это в пик сухого сезона! У нас глаза в буквальном смысле отказывались верить в то, что видят. Словно к расположению каждого домика, озера или леса хвойных елочек занимался специальный дизайнер. Рассказы о том, что в Норвегии есть железная дорога с красивыми видами явно преуменьшены. Тут практически все дороги, включая автобусные маршруты настолько живописны, что переезды проходят на одном дыхании. Я даже маме в прямом эфире с автобуса вещал красоту дороги. Густое покрытие всего общественного транспорта вайфаем дает безграничные возможности делиться красотами прямо во время путешествия.
Но есть и обратная сторона медали. Ноги! Их только две на каждого, а чтоб все везде пройти и обойти, нужно минимум несколько сменных пар. Мы путешествовали 9 полных дней из которых 7 были плотно загружены подъемами и спусками на обзорные вершины. В день мы делали в среднем по два подъема. Два раза были даже ночные незапланированные. Мы попали в сильную непогоду, три дня были полностью дождливыми. Но никакой дождь и даже ливень не испортит красоту этой страны. Разве, что фотографии выйдут менее удачные. Безусловно страна очень дорогая, входит в топ 5 самых дорогих стран мира для туризма. Но даже тут можно подойти с умом и максимально сэкономить. Технические детали и затраты описаны в этом рассказе. Итак, начинаем наше путешествие в одну из самых красивых стран!
Подготовка
В этом году в Норвегии аномально жаркое лето и очень тепло, но именно перед нашем прилетом, вся анормальность закончилась и начался хардкор. Прогноз погоды нам обещал тотальное заливание практически непрерывными дождями и температуру до 3 градусов тепла. Обычно мы себе делаем два лета в году, но в этот раз похоже устроили себе 2 зимы. Все перелеты у нас лоукостерами без багажа, только с ручной кладью. В ручную кладь помимо стандартных вещей пришлось поместить два зонтика, два плаща, две теплые куртки для Даши, теплая куртка для меня, теплые кофты, запасные джинсы и фен, чтоб сушить одежду и обувь. Обратно рюкзаки были существенно легче, так как, поездку не пережили: Зонтик, порванные джинсы, убитая куртка и порванный плащ. Но плащ ещё более-менее, его забрали-таки. Ах да, ещё с собой взяли два комплекта постелей (так как постель много где платная и дорогая), два больших полотенца и тапочки. Ну и естественно палку с/к колбасы, кучу сыра, буханку хлеба, овсянку, крипсы. Ещё еды в самолет немного. Ну и все остальное как обычно. Задача вписаться в стандартную ручную кладь казалась невыполнима, но мы уже проделывали подобное с Южной Америкой. А значит выполнима. И все-таки невыполнима! Ещё был третий маленький рюкзачок. Тут было целое искусство, как со всем этим пройти в самолет так, чтоб не заставили запихивать рюкзачок в рюкзак и так, чтоб наша ручная кладь не треснула по швам без рюкзачка. Но на самом деле наши с Дашей основные рюкзаки вышли 7 и 8 кг и проходили полностью по размерам. Одна девушка смогла запихнуть свой большой рюкзак в рамку малой ручной клади чтоб доказать менеджеру, что может не сдавать в багаж. У неё ушло около четырех минут на запихивание и почти минута на доставание из рамки. Я уже был готов начать проделывать тот же трюк, но нам попался более лояльный менеджер и разрешил взять рюкзаки на борт.
Мы сидели в WOG кафе транзитной зоны. Саксофонист играл спокойную, приятную мелодию. Мы наслаждались последним моментом, когда мы сможем покушать в кафе до возвращения домой. Во время посадки на борт перед нами придрались к багажу одной женщины. Менеджеры были так озадачены её багажом, что наш рюкзачок остался незамеченным. Полетели!
Копенгаген
Аэропорт
Тут у нас была пересадка на другой лоукостер Norwegian. Эта пересадка запомнилась аэропортом с невероятно крупной зеленой зоной. Тут росли высокие деревья, а в окошко светило ласковое северное солнце. В аэропорту все надписи дублировались на китайский. В очередях было очень много китайцев и даже магазин 7-eleven. Прямо кусочек Азии. У нас с собой была жидкость. Я спросил офицера, можно-ли её проносить? Мужчина добродушно посоветовал положить на рентген, и проверить вдруг получится. Когда на рентгене за жидкость ничего не сказали, парень радостно нам кивнул мол “ Вот видите как все просто” . Офицер шенгенской зоны поинтересовался куда дальше держим путь и когда планируем вернуться у Украину, после чего пожелал нам удачного путешествия и поставил штампы. Сам аэропорт это как микро-город. Тут помимо зеленой зоны целая инфраструктура из парикмахерских и магазинчиков. В магазинах раздают дегустировать разные вкусняшки. А в отделе Lego можно даже просканировать свою руку и увидеть кто-ты из героев лего! Доброта местных людей буквально пропитывает воздух. Это было то, что надо для удачного старта поездки. Жители Норвегии оказались такими же душечками.
Берген
В Берген мы прилетели в 23:30, и по идее надо было ехать на такси. Но первым сюрпризом оказался автобус, который все ещё ходил. А вторым и самым приятным сюрпризом оказалось то, что недавно до аэропорта дотянули рельсы поезда из центра и теперь по 37 крон (4 euro) можно доехать до центра! Ещё и обещанного дождя нет! Все жители очень высокие. Мне было непривычно, так как обычно в транспорте все ниже меня, а тут наоборот. Ещё все пьяные и веселые. Вечер пятницы, народ гуляет. Ещё было немного непривычно видеть столько Цезарей. Их было очень много. Причем трезвых цезарей мы так и не увидели.
Самые крутые цезари были не только в тогах, но и с лавровыми венками на головах. Смотрю народ тут умеет развлекаться. От конечной до отеля надо было идти 1.5 километра. Мы очень оценили насколько Берген прикольный. Хорошо, что отель был не в самом центре, так бы никогда не узнали какой это прикольный городок. Говорят, днем тут делать нечего, но ночью он очень атмосферный.
У нас была инструкция с кодами по получению ключа и самостоятельному вселению. Отдельной частью квеста был поиск пароля от вайфая. Холодильник почему-то совсем не холодил. Как я его только не просил. Зато морозильник немного давал холода. Ладно, сложим еду в морозильник, так есть хоть какой-то шанс. А ещё рекламируют у нас норвежский холод в кондиционерах. Но видимо холодильнику стало стыдно, и он решил исправиться. На утро мы достали еду из морозилки прямо как в фильме “ Марсианин” , когда он доставал картошку из разгерметизированной теплицы. После разморозки наш сыр “ Чеддер” по вкусу напоминал старый пластилин. А огурцы (да, мы ещё огурцы смогли с собой взять) вообще ничего не напоминали. Но хорошо хоть еда не в цельном ледяном кубе оказалась. Стоило нам дойти до автобуса как начался обещанный по прогнозу дождь. Когда покупаешь билеты на двоих человек, это засчитывается как мини-группа и применяется скидка 25%. Если маршрут состоит из нескольких автобусов и паромов, то они будут выписаны на едином билете с общей скидкой. Все автобусы и паромы обязательно ждут друг друга. Самый дальний наш маршрут состоял из трех автобусов и двух паромов за 3 часа.
Первые 16 водопадов нас ждали уже буквально в первые минуты как мы выехали за город. Пейзажи становились все красивее и красивее, несмотря на ливень. За счет дождя обрывки туч застревали в горах добавляя загадочность в атмосферу.
Написание этого рассказа мне доставляет невероятное удовольствие, так как я снова почасово переживаю весь норвежский маршрут.
По началу мы удивлялись почему не все водопады нанесены на карту, но потом стало ясно, что тогда среди меток водопадов вообще ничего не было бы разобрать. Транспорт в Норвегии ходит с точностью как часы. Бывают, конечно, исключения. Но приехав во Флом в 12:00 мы успели сдать вещи в камеру хранения, купить билеты и пересесть на поезд, который отправлялся в 12:20. Сколько мы слышали и читали восхищений о видах из поездов Норвегии. Я думал, что это через чур приукрашено. Но на самом деле, что с поездов, что с автобусов тут такие виды, что от окна оторваться практически невозможно. Поезд начал подниматься вверх в горы. Несмотря на сильный дождь, виды были такими, что я пересмотрел свое представление о том, как выглядит рай на земле. Это казалось попросту невозможным. Мы никогда не видели такой красоты среди гор. Всю дорогу в динамики рассказывали историю маршрута. Тематически одетый проводник проверял билеты.
Дальше спойлер. Если хотите сюрприз во время Вашей собственной поездки, то пропустите отрывок до Мурдала.
Спойлер
Поезд остановился возле мощнейшего водопада. Машинист объявил, что все должны выйти и любоваться. Когда мы вышли, началась громкая и красивая музыка. Она была всюду, со всех сторон. Акустика была просто шикарной. На фоне водопада была стена разрушенного здания. Из-за стены появилась девушка в красном платье и начала танцевать, когда девушка заходила за край стены, то молниеносно появлялась из-за другого дальнего края и продолжала танцевать. Шоу длилось до 5 минут. Даша знала о шоу, но для меня берегла тайну. Я был просто ошеломлен. Мы ехали на поезде, который остановился, чтоб мы посмотрели на водопад и ещё началось шоу. Это просто нонсенс! ПОЕЗД ОСТАНОВИЛСЯ ЧТОБ ПАССАЖИРЫ ВЫШЛИ ПОСМОТРЕТЬ НА ВОДОПАД? ! Шоу закончилось, и мы доехали до вершин гор в Мурдал.
Мурдал
Лил ливень. Было холодно, руки замерзали держать зонтики. На Даше была кофта, две куртки и дождевик. Я был в кофте, куртке и дождевике. Мы начали свой трек через долину водопадов во Флом. Протяженность маршрута составила 21 километр спуск с 865 метров над уровнем моря.
Дождь временами утихал и иногда даже пробивалось солнце. Виды стоили каждого усилия. Каких только вариантов с водопадами по пути не было. Самое приятное, что к красоте глаза не привыкают, и приливы радости и вау накатывают постоянно.
Убитые в хлам, мы дошли до Флома. Забрали рюкзаки и ещё шли полтора километра в наш домик. Домик был двухэтажный. У нас была своя комната на втором этаже и общая ванная на первом. Дождь прекращаться не особо собирался. Он временами затихал, но потом с новой силой лил. Так как у нас с собой был фен, мы могли оперативно высушивать обувь и одежду. Это очень спасало. В этот вечер началось погодное чудо! Начался очень сильный ураган. Стульчики, кушетки, цветок в массивном горшке, это все летало по территории. Этот ураган длился всю ночь и в корне изменил прогноз погоды в нашу сторону. Утром неожиданно была переменная облачность вместо дождей. Мы откорректировали свои планы на лету и в последние две минуты вскочили на кораблик до Гудвангена.
Римстиген
Утренний кораблик — это настоящее суровое испытание норвежским холодом. Корабль шел 2 часа на полном ходу вдоль высоченных фьордов. Корабль многопалубный и всегда готов отогреть путешественников. Но даже несмотря на панорамные окна внутри корабля, эту красоту хочется видеть своими глазами.
Более подготовленные путешественники вооружились теплыми шапками. Красота маршрута заключается в домиках, что расположены у самой воды, прямо под склонами фьорда. В самом верху начинается водопад и впадает где-то по середине горы.
Некоторые под силой горных ветров распыляются в дымку и где-то значительно ниже снова собираются в водопады.
Я понимал, что скорее всего отморожу себе лицо и простужусь, но ради такой красоты буду все два часа стоять и смотреть как пораженный молнией на панорамы.
К одному из самых больших водопадов наш корабль подплыл вплотную задом и минут 5 стоял, чтоб все нафоткались. Как же мы любим эту страну! Мы приплыли в Гудванген. Честно говоря, я уже жалел, что мы запланировали обратную дорогу на автобусе, а не на кораблике. Но разница в цене 10 евро против 76 евро немного кусалась. В маркете нас ждал вкуснейший сендвич с креветками. За 5 евро на двоих мы отлично подкрепились и были готовы отправляться в маршрут.
Вначале надо было пройти 4 километра практически по ровной дороге до соседнего города. Погода стаяла хорошая, временами из-за облачков проглядывало солнце и приходилось снимать одну за одной из курток. Порой грело так, что снимали даже обе куртки. Мы дошли до указателя Римстиген. И начали подъем на наш первый фьорд.
Мы шли вверх более двух часов. Это было незабываемо. Панорама за спиной становилась все красивее и красивее. Кораблики и домики внизу становились все меньше и меньше. Честно говоря, подниматься было нелегко. Ноги немного болели после фломовского маршрута. В поездках всегда так, самые легкие подъемы по середине, когда организм привыкает. Самые сложные на второй день и последний, когда организм начинает сдаваться. По маршруту нам попадался высокий, полноводный водопад. А на вершине нас ждала награда не только в виде красивейшей панорамы, но и бесконечные запасы черники и грибов. Грибы по виду были съедобными, но кто их знает))))
А вот черники мы объелись так, что я даже начал погрязать в размытой дождями земле, не замечая того. Наверху меня ждало первое падение. Летел я с фотоаппаратом в руках. К счастью, упал назад, а не вперед. Мне тогда ещё казалось, что это падение было очень экстремальным. Но в этот раз даже без крови обошлось, так, что не считаем его за серьезное))))
На вершине нас ждал столбик с почтовым ящиком. В ящике лежала книга и ручка. Тут отмечались все, кто покорил маршрут?? ? ? Некая вариация геокеша.
По дороге нам встречались дивной формы предметы. Был громадный камень похожий на сову. Было поваленное дерево – дракошка. А может просто на фоне эйфории наша фантазия ещё более приукрашивала маршрут. В Норвегии очень удобно с водой, когда она заканчивается, нужно дойти до жилых домиков и попросить набрать воду. Норвежцы это делают с радостью и улыбкой. Так же встречаются общественные очень чистые туалеты, в которых так же можно набрать воду. Слово чистый, тут применимо во всех аспектах. На обратном маршруте, нас ждал сюрприз. Настоящая норвежская пробка. Время от времени в тоннелях что-то случается, или проводятся какие-то плановые работы. Движение останавливается минут на 30 полностью. С одной стороны, конечно, транспорт работает как часы, но в такие моменты становится страшновато, а если бы мы на самолет спешили? Водитель в автобусе почему-то решил денег с нас не брать. Улыбнулся и сказал “ It’ s all okey! ” Радостно. Мы с Дашей сделали вывод, что он старался нагнать свой график и решил не возиться с десятью евро. Двухчасовой маршрут кораблика мы проехали за 15 минут на автобусе. Прямо сквозь гору. В смысле по тоннелю. Тоннели тут конечно знатные, самый длинный тоннель на нашем норвежском маршруте был длиной 25 километров.
Автобус ехал по нему около 20 минут. И даже там был вайфай с интернетом??? ? . Дома мы поужинали макарошками с сосками. Вроде как уже около 21:00. Начинает темнеть, но погода настолько приятная, что мы не удержались и отправились ещё в один трек к местному водопаду. На этот раз подъем длился около 40 минут. Наверху, большая зеленая поляна, водопад и обзорная площадка прямо на Флом.
Ночные огоньки домиков сияли словно дорогой макет детской железной дороги. Все было словно во сне. Сон был крепкий как никогда. Вообще за всю поездку ни разу не было намека на бессонницу. Каждый раз сны были очень крепкими.
Стегастейн
С самого утра мы проделали небольшой пеший маршрут по холмам Флома. Из любопытного, был момент когда мы повстречали статую говна. Ещё была, конечно, статуя короны в скале, но это не так романтично, как предыдущая упомянутая статуя. Смотровая площадка Стегастейн была в пешей доступности, но поход бы занял целый день. Таким временем мы уже не распологали, по этому записались на полуторачасовую экскурсию. Пока мы ехали в автобусике, аудиогид нам рассказывал о Норвегии. Фишка гида была в том, что переключать записи нужно было сканируя циферки на карте. Технология немного устатревшая, но забавная. Самый незабываемый аудиогид на нашем опыте был в Польше, в замке Мальборк. Польский гид нас сам определял по GPS и рассказывал то, что надо. Норвежский аудиогид рассказывал настолько спокойным голосом, что нас порой вырубало в сон. Восторга от обзорки было немного меньше, чем на предыдущей. Причина была проста – сюда мы добрались не своими силами, и не было волны гордости-радости от достигнутой цели. Но тем не менее стоит отдать должное.
Тут красиво. Ещё мы запечатлили исторический момент, как один парень делал предложение своей девушке. Им очень повезло, что у нас с Дашей молниеносная реакция. Теперь у ребят есть памятные фотографии с такого важного в жизни события. Когда парень писал мне свой емейл, его руки дрожали от волнения. Как же это было умилительно))) Экскурсия длилась всего полтора часа. Немного жаль, что мы не прошли такой красочный маршрут пешком. Мы даже минут 20 специально прогулялись из Флома по дороге к Стегастейну. Но у нас к счастью впереди этих маршрутов было ещё полно.
Согндал
Это был наш первый переезд, в котором соединялись не только автобусы, но и паромные переправы. Тут виды с парома намного проще, так как переправа через широкое море, а не между узкими и высокими фьордами.
Горад нас принял невероятно солнечно. Наши аппартаменты были на окраине. Мы сдали рюкзаки в камеру хранения и пошли на ближайший пеший маршрут. Маршрут пролегал на холм через церковь с невероятно сочным яблочным садом. Церкви в Норвегии очень красивые снаружи. Самая интересная была на маршруте во Фломе, она была черного цвета.
Церковь возле Флома
Обзорка была совсем не высокая и легкодоступная. Снеё открывался вид на солнечный Согндал. На самом деле вся красота скрыта за поворотом слева, где город Квам. Но мы этого ещё не знали. По дороге к отелю мы зашли в супермаркет затарится продуктами. Я купил за 8 евро громадный шмат вкуснейшего сыра. Всю поездку этот сыр нас радовал
. Но ещё радостнее было кофе. В Норвегии кофе за частую не дешевое. Но тут оно было просто бесплатным! Хорошо, что мы знали значение слово Gratis в ценнике! Просто нажимаешь кнопку и автомат тебе его наливает. У нас была забронирована комната в аппартаментах. Но так как другие туристы сегодня не заехали, то нам досталась просто шикарнейшая норвежская квартира с собственной терассой.
Правда путь был нелегким и в гору. Мапс ми жестоко ошибся, и мы приши в тупик. Наш отель был рядом, за одним из домов, через обрывчик. Но обход – пол километра с горы и в гору с вещами. Честно говоря обходить сил не было и мы как в настоящем детективном фильме решили пробраться через другой дом. Хозяин был увлечен газонокосилкой и нас не слышал. Мы тихонько прошли по территории, нашли самодельный мостик через обрывчик и перебрались к нужному дому. Когда мы рассказали хозяйки как мы добирались до квартиры её сына, выяснилось, что мы пробирались через её дом))))
Сказать, что квартира была шикарная – мало. Она была просто Лакшари и полностью наша?? ? ? Понятно, что на ночь без пешего трека не обошлось, но мы совсем недолго, честно??? ? . Чего мы, собственно, выбрали Согндал. Отсюда стартовал наш утренний автобус на ледник. Кстати ледник на английском произносится как “ Глейше” . Если соберетесь на этот маршрут, то без этого слова никак не объясниться) Мы его сами узнавали у хозяйки. Дорога к леднику состояла из двух автобусов с фантастическими видами. Хотя было бы странно, если бы виды были какими-то простыми. Это Норвегия, тут везде красиво. Вначале были фантастически озера города Квам и остальных мелких городков. Красота озер скрывалась в их цвете и углом обозрения. Озера на себе отражали все домики и леса в таком же цвете как на яву. В итоге под берегом была идеальная зеркальная картина всего что на берегу. Стабильный вайфай позволял маме в прямом эфире вещать красоту озер.
Одни озера сменялись другими. Когда казалочь, что красивее уже некуда, ярка берюзовая река начала извиваться вдоль нашего пути. Кажется подобные фотографии я видел о Канаде. Но это тут и сейчас. Река была горная, шустрая, постоянно куда-то спешила. Но как в такой красоте можно вообще спешить. А самое приятное, что у нас ещё обратный двухчасовой маршрут будет вдоль этой красоты. Стоит ли говорить, что красоту время от времени дополняли высокогорные водопады и красивые домики? Нас привезли к информейшен центру. Место где можно купить туры по самому леднику. Но в этой поездке, наша одежда не совсем соответствовала льдам. Мы запланировали просто прогуляться к нему. Для этого попросили водителя везти немного дальше на начало пешего маршрута. Даша в интернете вычитала про эту фишку. Водитель должен был ехать на точку старта существенно позже, но нашу просьбу выполнил с радостью и отвез только нас, а потом вернулся обратно как положено по расписанию. Дорога на ледник — это целая полоса препятствий. Через пологие валуны. Дорога занимает примерно час в одну сторону, что идет совсем впритык к следующему автобусу. Или же на леднике застрянем на 5 часов. Мы настолько спешили, быстрее добраться до самого чуда природы, что с перепугу одолели весь маршрут за 30 минут. По пути нам попадались льдинки и целые льдины в реке.
Сам ледник необычайно синий. Правда грязноватый, но без этого похоже не как. Но синева льда, честно говоря, очень удивила. Чего он такой синий? Он же должен быть белым вроде. От ледника веяло настоящим северным холодом. Мы с Дашей договорились, что когда поедем в Исландию, то обязательно пройдем трек-маршрут по леднику.
На обратном пути мы уже не спешили, но тем не менее это не помешало мне упасть с валуна так, что ахнули проходящие туристки, порвались джинсы и разбилось колено. К счастью запасные джинсы ждали нас в рюкзаке на автовокзале?? ? ? Текущие джинсы, конечно, можно было приписать к модным порванным, но как-то я не по этим делам. На работе не сильно оценят) Обратный билет на автобусе мы взяли до Квама, того самого красивого городка, с большущим зеркальным озером. Зеркального отражения уже не особо было, так как легкий ветерок поднял рябь на воде, но как же там было прекрасно. Я даже немного вздремнул на одном из камней у озера. Следует заметить, что и тут без китайцев не обошлось.
Даже в уединенном Кваме на валуне среди необъятного озера нас нашли двое китайцев. Вот народ молодцы, активно путешествуют! Ещё мы с Дашей когда-то посвятили целый вечер в ресторане изучая как отличить азиатские расы между собой. Просто тогда за соседним столиком сидел китаец и мы его по википедии анализировали. Но чтоб проверить наши навыки наверняка мы в конце вечера подошли к нему и поинтересовались откуда парень родом, он был из Гонконга. Так, что теперь мы эксперты и с уверенностью можем сказать, что это были китайцы.
Стрын
Фотка с Флома
Этот город у нас был промежуточным перед Гейрангером. Тут у нас было чисто ночлег. Это был наш первый кемпинг. В Норвегии есть такие города, где отели либо совсем дорогие, либо их попросту нет на букинге и подобных сервисах. В таких городах надо селиться в кемпингах, предварительно бронируя себе домик по почте или телефону. Чаще надо было бронировать по телефону на английском языке. С английским у норвежцев все в порядке. Если заезд будет после 18:00, то надо обязательно предупредить и желательно не по почте, так как почту часто просто не читают. Мы по всем нашим кемпингам попадали после 18:00. Я смог разрулить звонки в кемпинги через услугу консьержа, которую мне принудительно впарил банк. Тут она очень пригодилась. Первый кемпинг был в виде домика с собственным туалетом. Это считался домик повышенного уровня. Город Стрын, конечно, славный, но как же там воняло. Видимо что-то случилось с канализацией. Мы немного погуляли вечерком среди элитных домиков и отправились спатки. Следующий день у нас немного не сложился по маршруту. На автовокзале мы разминулись с одним из автобусов, а другой ждать 5 часов. Это не было бы проблемой, так как в Норвегии всегда можно куда-нибудь слазить, но лил сильный ливень. Пришлось ехать на очень дорогом автобусе с пометкой UNESCO. Автобус считался туристическим и поэтому билеты на двоих стоили 90 евро за полтора часа пути. А водитель вообще выбил счет на 180 евро, когда я доказывал, что водитель явно ошибается у него был аргумент, что это же туристический автобус, он может столько стоить! Но водитель таки понял, где была его ошибка и выписал за 90 евро. Туристический автобус не останавливается для фотографий на обзорках в отличие от некоторых обычных. Туристический автобус проезжает мимо главной труднодоступной обзорки Dalsniba но на неё не заезжает, он вообще нигде не останавливается кроме самих городов. В туристическом автобусе есть рассказ о Норвегии типа как гид. В выданной брошюре водителем, было написано, что эта брошюра и есть ваш гид. Там пару страничек, которые можно почитать пока едешь в нужный город. Ну и через паром вдоль фьорда автобус так же не проходит в отличие от маршрута на обычном автобусе. В общем вроде в Норвегии все так продумано и замечательно, но это просто какая-то отмывка денег с туристов. О да, ещё из отличительных услуг туристический автобус транслировал на небольшой экран виды дороги с веб камеры за окном. Но на самом деле 5 часов в Норвегии тоже терять было нельзя, и мы потом поняли это очень хорошо.
Часть 2
Гейрангер
До кемпинга в одну сторону было идти 2.5 км от города. Соответственно сгонять и оставить вещи займет 5 км. За хранение вещей тут хотели 8 евро в туристик информейшене. В отличие от Флома мы никуда не спешили и пошли, оставили вещи в местной турфирме. Парень сказал, что если мы не успеем вернуться до закрытия, то он перенесет вещи в соседнее кафе. Вообще четенько, ещё и 8 евро сэкономили. Парень, конечно, вначале удивился, чего мы не хотим оставить вещи в туристик информейшене, но когда я сказал о цене, то он с радостью нам помог. Мне кажется у многих норвежцев карма просто на высоте. Ещё у них очень интересная манера общения. В общественных местах типа ресепшены, туристик информейшены или кассы маркетов с тобой общаются так, что даже самая заслуженная стюардесса компании Emirates вряд-ли бы победила по добродушности. К туристам относятся тут с уважением и улыбкой. Ещё говорят автостопом очень легко путешествовать, но наши попытки в Гейрангере провалились. Надели все куртки, дождевики и вооружились зонтиками. Теперь нам ливень не помеха. Мы отправились в гору к знаменитому местному водопаду. Вначале на пути нам встретилась черная овца.
Она молча и загадочно смотрела на нас. Но фотографироваться на отрез отказывалась. К водопаду мы шли несколько часов. И наконец-то мы на водопаде! А точнее за водопадом!
Это такой водопад, под которым можно прогуляться. Как говорят иностранцы это был наш нью экспириенз! Несмотря что мы уже видели сотни водопадов, этот нам все-равно понравился. Тем временем ливень утих и начало прояснятся. На обратном пути мы пошли на овечью ферму, за которой прятались две прекраснейшие обзорки. А также две восхитительные альпаки!
Давайте фоткаться, но альпаки как и черные овцы были не в фотографировательном настроении. С обозрки открывался хороший вид на море и фьорды. Я думаю это одна из самых легкодоступных пеших обзорок на нашем пути. Ещё и облачка пролетали на нашей высоте, прямо идеальный словили момент.
А через мгновение грязная лужа идеально ловила меня падающего. Обратный спуск был переполнен экстримом было скользко так, словно мы с горы банановых кожур спускаемся. Мы успели вернуться даже к закрытию турфирмы. Там уже была другая девушка, которая с радостью нам выдала рюкзаки. В Гейрангер причалил громаднейший лайнер. Я даже не знал, что тут так глубоко, что могут целые лайнеры помещаться. Но нам было не до лайнера, мы тащили наши вещи в далекий кемпинг. Тут у нас домик должен был быть без туалета и горячей воды. Но нам поставили цену на 50 евро ниже и дали даже без холодной. Мы только обрадовались. Все равно в душ и туалет ходить метров 30 немного в гору. Кстати, души в кемпингах тоже платные. Дедушка на ресепшене, наверное, старался получить Оскара в номинации лучший дед в Норвегии. Как же он круто общался с постояльцами. Он, наверное, раньше работал в норвежских сказках на ночь. У него супер-дикция и обаятельная улыбка. Дед достал большой журнал и сказал, что сейчас нас зарегистрирует! Когда мы поужинали, нужно было сходить прогуляться. Мы решили ещё раз сходить в город, что там уже плюс 5 км к общему маршруту. Зато в городе изучили какие есть пешие маршруты и уже знали, куда двинем дальше.
Наш лучший маршрут на гору Vinså shornet
С самого утра мы решили сплавать часок на кораблике. По сравнению с Фломом, кораблик был совсем простенький и панорамы тоже. После кораблика выпив чашечку кофе (в маркете, не в кафе, конечно же) мы начали наш подъем. Подъем состоял из двух точек. Первая точка нас ждала на высоте примерно 800 метров над уровнем моря. Погода была относительно хорошая, небо было практически затянуто, но подниматься было комфортно. Гора нас словно не хотела пускать к себе, на пути нас ждали густые заросли спелой черники и малины.
Неоднократно приходилось останавливаться на сборы урожая. Грибы тут были уже совсем неприличного размера. Но мы боролись, мы шли дальше.
Первую точку мы достигли примерно часа за 2.5 часа. Отсюда открывался отличный высокий вид на Гейрангер и фьорды. По ощущению сил было ещё полно, и мы приняли решение двигаться дальше. На указатели помимо следующей обзорки была стрелочка на очередной туристический тайничок, что ждет нас в конце маршрута.
Когда мы начинали наш маршрут, парень в туристик информешене указал на одну из острых вершин гор и сказал, что по этой тропинке мы будем идти прямо туда. Но, честно говоря, снизу казалось, что парень просто шутит. И даже на высоте восьмиста метров вершина горы казалась недостижимой для простых смертных. Мы думали, что вторая обзорка будет где-то под вершиной. Мы прошли сквозь охотничий домик с зеленой крышей и вышли на горное плато. Тут природа уже сильно изменилась. Мощный полноводный водопад, где мы вчера гуляли тут был в виде множества рек и озера.
Где-нигде лежал снег. Но немного выше нашего уровня. Мы словно из поздней весны переместились в позднюю очень с золотыми ландшафтами. Наш маршрут строго курировался картой maps. me. Но тут она дала сильную слабину и с маршрутом пошло что-то не так. Мы видели метки на камнях, маршрут на карте, который совпадал с метками, но тут было видно, что уже давно никто не ходил. Что-то не так. Тут должна быть развилка, одна на пик, а другая просто в тупик. Я нашел сваленный столб с указателем, на котором уже давно не было никаких надписей. Мы попробовали пробраться по меткам на камнях, но попытки потерпели фиаско.
Мы решили двигать по тупиковой ветке. К счастью, вдали нас ждала новая развилка, разделяющая один и тот же маршрут на сложный и очень сложный. Мы решили пойти направо по просто сложному, а возвращаться будем по очень сложному. Мы в брошюрке читали, что означают черные маршруты. Мы не могли с уверенностью сказать, что обладаем всеми навыками, что требовались для преодоления черных маршрутов. Но когда-то же надо попробовать первый раз! Это как когда первый раз устраиваешься на руководящую должность. Плато с горными озерами и реками просто не отпускало наши глаза, словно держало их все время открытыми, чтоб мы ни мига не пропустили. Наш красный маршрут начал набирать высоту и превратился в настоящий хардкор, мы взбирались вверх по массивным камням и булыжникам. Необходимо было искать красные метки.
Причем метку не всегда удавалось найти с первого раза. О безопасности затеи были сильные сомнения. Минут через 20 было уже хорошо понятно, что мы держим маршрут на самую вершины гигантской горы. По прогнозам в 16:00 должны начаться дожди. Как по расписанию в 15:54 начался легкий дождь. Затея начала набирать нотки сомнения, а экспедиция угрозу срыва. Но погода словно решила нам помочь, дождик минут за 10 закончился и нас начало освещать яркое солнышка сквозь синие окошки в небе. Правда против солнца метки было искать совсем сложно, но мы не жаловались. Тяжело-ли было? Да, это было вообще очень странное занятие, если бы не метки, то я бы ни за что не поверил, что это вообще может быть безопасно. Казалось, что как полетит булыжник назад так все и посыпается. Мы с Дашей держали специально дистанцию, чтоб было время уклониться от летящего камня. По пути у нас была остановка потрогать снег.
Около двух часов и мы на очередной вершине, ещё и солнце. Это была высота 1340 метров! Было очень красиво во все стороны. Там серпантины дорог словно пером художника, а там реки с озерами на высоте 800 метров, что уходят вниз, где само море и горы. Нас ждал очередной почтовый туристический ящик, где мы отметились. Сегодня мы были единственные на этом маршруте. Так же в Норвегии принято строить троллей в горах. Мы так же внесли вклад в виде камушка.
На вершине были довольно опасные места с отвесным обрывом в полутора метре от тропинки. Мы отметили этот маршрут как самый красивый среди всех, которые мы видели. Не зря фьорд в Гейрангере считается самым красивым в мире по какому-то из рейтингов. Даже если вы уже полностью истощены, вы все-равно должны сюда подняться.
Спуск был ещё одним приключением. На фоне меток были зачастую просто обрывы и это внушало ужас грядущего спуска. Надо было и спрыгивать по метру вниз и падать от скользкости и бояться и быть крепкими духом. Когда мы вернулись на первую точку и ещё раз взглянули на вершину горы, нам не верилось, что только что мы там поднимались и спускались. Со стороны черного маршрута это была на вид прост отвесная скала. Преимуществом нашего выбора с красным маршрутом было то, что красота открылась внезапно и вся. Если подниматься по черному, то привыкнешь ещё раньше чем поднимешься.
Вся дорога у нас заняла почти 9 часов и это было просто сверх шикарно. Благодаря мапс ми мы смогли сократить значительную часть в самом начале маршрута, где было рекомендовано ехать на машине. Навигатор нас провел через секретные тропинки территорий кемпингов. Это был первый раз, когда после возвращения в кемпинг, мы уже не пошли гулять и покорять новые обзорки.
После ужина мы лежали молча, смотрели на планшете фильм про то, как мужчина пытался предотвратить убийство президента Кеннеди. Сегодня мы совершили подъем, который является самым длинным и самым высоким по честно пройденному подъему в нашей шестилетней истории. И это было прекрасно!
Начало нового дня и вчерашнюю победу мы решили отметить четырехчасовым маршрутом прямо от нашего кемпинга.
Прогноз обещал ливни, а вместо этого нас ждали красивейшие рванные облака, что опустились прямо на Гейрангер. Этот маршрут был не столько вверх, сколько с препятствиями. Мы шли по болотистой местности и скользким камням. Дождиком временами-таки заливало.
Было даже падение Даши такое, что я её ловил, едущую вниз по скале. Один из наших зонтиков беспомощно распластался на камнях. Зато пушистый от моха лес и заброшенные домики с зелеными крышами добирались до самого сердца. В конце маршрута нас ждал вид на фьорды и водопад Семь сестер. Это был наш последний подъем на фьорды в этом путешествии.
Мы это понимали и было немножко грустно. Ноги, конечно, радовались такому событию, но они ещё не знали, что их сегодня ждет ночной подъем на гору. По маршруту у нас был забронирован на следующий день Андалснес. Но добираться до кемпинга 5 часов, а погода скорее всего не позволит увидеть за завтрашние пол дня его тропу троллей. Было решено сократить маршрут и заночевать сегодня в Молде.
К счастью, на букинге были апартаменты с распродажей. Написал извинительное письмо в кемпинг, которое они успешно проигнорировали. Когда мы были вне зоны вайфая кемпинг начал мне усиленно дозваниваться. Но мне хватало денег только на звонки в Украину. С мамой соединиться не получилось, зато моя бывшая коллега Лена, за минуту успела записать все инструкции и отправила смску в кемпинг. От кемпинга мы получили ответ, что все хорошо, сообщение они получили и бронирование отменили. Маршрут в Молде состоит из трех автобусов и двух паромов за три часа. Первый автобус ехал по Тропе Орлов. Местная достопримечательность с отличными видами. Автобус был обычный рейсовый, не туристический. Поэтому водитель с радостью остановился на обзорке на 5 минут, чтоб мы все пофотографировались. Там даже была специальная платформа для желающих охладиться в водопаде. С каждой пересадкой на следующий автобус мы были все ближе и ближе к городам и все дальше и дальше от фьордов. Норвежская природа, мы не говорим прощай, мы говорим до встречи лет через пять!
Молде
Норвежские города имеют свой шарм, зданий много, современных, но не высоких. Этажа по три. Освежающий воздух и атмосфера уютности. Не успев пройти и двух минут от автобуса, мы встретили бабушку. Женщина восторженно нам говорила что-то на норвежском. Мы предложили перейти на английский. Она нам радостно сообщила, что в соседний маркет завезли дешевую клубнику по 10 крон за корзинку (1 евро). И показала целый кулек купленной клубники. Как же это мило. Идем и мы наведаемся в маркет! С клубникой в городе целый культ. Тут всюду специальные лотки и ларечки по продаже клубники примерно по 30 крон. Но сегодня на удивление они продавали другие ягоды) Клубнику у них за такие деньги сегодня вряд ли купят. Мы поселились в квартире у русского мужчины, который уже длительное время живет в Норвегии. Он нам рассказал много разного о жизни в стране и его опыте переездов. В дальнейшем он планирует сдать свой дом и переехать жить к нам во Львов. В Молде есть пещеры, есть красивая атлантическая дорога и гора. С чего бы начать… мы начали с горы! Хозяин уверял, что туда подниматься всего 40 минут. Но подъем быстрым шагом занял около полутора часов через дремучий лес. С горы должно было быть видно более двухсот вершин гор, но не с нашей погодой. Маршрут усложнился тем, что на обратном пути в густом лесу была уже ночь и шел дождь.
Ещё мы немного заблудились, так как GPS немного отставал от нас. Ноги окончательно сдались. Когда мы дошли до отеля, то пришлось отменить завтрашние пещеры и атлантическую дорогу. У меня началась проблема со ступней, у Даши с коленями. Ступню отпустило только через 4 дня после прилета в Киев. Колени у Даши отошли сразу после прилета.
Утро началось с мощнейшего взрыва! По нашей вине( Хорошо хоть хозяин ещё не проснулся. Мы быстренько отдраили микроволновку от взорванного яйца. Мы прекрасно знали, что яйца взрываются. Но думали, что это относится только к сырым яйцам. После завтрака мы отправились бродить по уютному городу. Изюминкой нашего похода было посещение норвежского макдональдса.
Норвегии удается держать цены настолько высокими, что к ним невозможно привыкнуть. Но так как покушать в Макдональдсе каждой страны такой же важный пункт, как и фотография на фоне логотипа Hard Rock, мы решили гулять так гулять. Мы заказали Чизбургер! Безудержный праздник!
Олессунн
Один из северных городов уже ждал нас в нескольких часах езды от Молде. Город нас встретил солнечно. В нашем маршруте “ Солнечно” означает, что помимо дождей иногда выглядывало солнце и синее небо. Он нас встретил фестивалем еды с множеством дегустаций. Города норвежцы строят отменные. Видно, что ты в Европе, но немножечко другой, не такой как везде.
При хорошей погоде можно взять велосипеды и прокатиться по соседним островов. Мы гуляли долго, посетили два острова, одолев 12 километров. Поднимались на обзорки и наблюдали как семья ловит рыбку. Вечерком мы смотрели « Орел и Решка» про Норвегию. Рано утром мы начали свою цепочку перелетов в Киев. По маршруту у нас впервые было три самолета за один день.
Осло
Здесь у нас была пересадка 5 часов. Город находится от аэропорта далеко. Есть скоростной поезд, который доезжает за 20 минут, но стоит он по 20 евро. К счастью, есть медленный поезд со скоростью 210 км в час, который доезжает за 24 минуты и стоит по 10 евро. Это была прекрасная альтернатива пятичасовому ожиданию в аэропорту. Осло для прогулок во время пересадки просто идеальнейший город.
У нас было 2.5 часа в самом городе. Но можно было бы ещё пару часиков побродить. Солнце тут светило настолько ясно, что даже представить себе было невозможно то, что фьорды сейчас заливают дожди. В этом городе мы впервые увидели Hard Rock cafe, цены в котором были настолько же обычные, как и везде в Норвегии. Погуляли просто зачетненько. Поезд приезжает сразу в центр и ходит три раза в час строго по расписанию.
Так как следующий перелет у нас в Варшаву (внутри Шенгена), то на посадку можно приезжать совсем впритык и максимально гулять в городе. Последний приятный сюрприз нас ждал в зоне дьюти фри, там приняли мой купон на 10 евро, который мне пришел на почту от их сети 4 месяца назад. На пересадке в Варшаве мы попросили кипяточек и пили последний оставшийся пакетик чая из нашей провизии.
После успешного завершения маршрута мы с Дашей чувствуем большую гордость за себя и всех, кто тоже его проделывал и планирует его проделать. Норвегия — это такая страна, которая своей красотой покорит абсолютно всех, я думаю в мире не существует людей, которым не понравится настолько красивая страна, которой даже непогода не станет помехой! Мы проделали сравнительно небольшой туристический маршрут. Ещё есть более южная часть в районе Ставангера, где язык Тролля и свои достопримечательности. Ещё есть северная часть с белыми медведями и полярным сиянием. Я уверен, что это была не последняя наша экспедиция в Норвегию.
Затраты и детали маршрута
Podró ż przez kraj wodospadó w i niesamowitych panoram
Czy kiedykolwiek widział eś naprawdę wysoki wodospad? A 16 na raz? Wyjazd do Norwegii na zawsze zmienił moje i Dashę wyobraż enie o pię knie ś wiata. Przed wyjazdem nie mogliś my sobie nawet wyobrazić , ż e na naszej planecie jest coś tak pię knego jak egzotyczne plaż e Azji, ale zupeł nie inne i znacznie bliż sze terytorialnie.
Norwegia to kraj, w któ rym pię kno jest nie tylko w niektó rych miejscach, ale od razu wszę dzie i na wszystkich trasach. Pię kne domy z trawiastymi dachami są rozł oż one u podnó ż a gó ry wzdł uż duż ego zielonego jeziora, a z gó ry wypł ywa kilka wodospadó w. Mieliś my takie dni, kiedy nie był o minuty trasy, bez wysokogó rskich wodospadó w.
I to w szczycie pory suchej! Nasze oczy dosł ownie nie chciał y uwierzyć w to, co widzą . Jakby w lokalizację każ dego domu, jeziora lub lasu z iglastych jodeł zaangaż owany był specjalny projektant. Historie, ż e Norwegia ma kolej z pię knymi widokami, są wyraź nie zaniż one. Tutaj prawie wszystkie drogi, w tym trasy autobusowe, są tak malownicze, ż e przeprawy odbywają się jednym tchem. Ja nawet transmituję pię kno drogi mojej mamie na ż ywo z autobusu. Gę sty zasię g Wi-Fi wszystkich ś rodkó w transportu publicznego zapewnia nieograniczone moż liwoś ci dzielenia się pię knem podczas podró ż y.
Ale jest też druga strona medalu. Nogi! Są tylko dwa z nich dla każ dego, a aby przejś ć i obejś ć wszystko wszę dzie, potrzebujesz co najmniej kilku wymiennych par. Podró ż owaliś my przez 9 peł nych dni, z czego 7 był o mocno obcią ż onych podjazdami i zejś ciami na szczyty obserwacyjne. Wykonywaliś my ś rednio dwa wycią gi dziennie. Dwukrotnie zdarzał y się nawet niezaplanowane noce. Trafiliś my w straszną zł ą pogodę , trzy dni był y cał kowicie deszczowe. Ale ż aden deszcz, a nawet ulewa nie zepsują pię kna tego kraju. Chyba ż e zdję cia wyjdą mniej udane. Oczywiś cie kraj jest bardzo drogi, znajduje się w pierwszej pią tce najdroż szych krajó w na ś wiecie pod wzglę dem turystyki. Ale nawet tutaj moż na mą drze podejś ć i zaoszczę dzić jak najwię cej. Szczegó ł y techniczne i koszty są opisane w tej historii. Tak wię c rozpoczynamy naszą podró ż do jednego z najpię kniejszych krajó w!
Przygotowanie
W tym roku Norwegia ma wyją tkowo gorą ce i bardzo ciepł e lato, ale tuż przed naszym przyjazdem wszystkie anomalie się skoń czył y i rozpoczą ł się hardcore. Prognoza pogody obiecywał a nam cał kowite zalanie z niemal cią gł ymi deszczami i temperaturami dochodzą cymi do 3 stopni Celsjusza. Zwykle robimy sobie dwa lata w roku, ale tym razem wyglą da na to, ż e zrobiliś my sobie dwie zimy. Wszystkie loty z nami to tani przewoź nicy bez bagaż u, tylko z bagaż em podrę cznym. W bagaż u podrę cznym opró cz standardowych rzeczy musiał em wł oż yć dwa parasole, dwa pł aszcze przeciwdeszczowe, dwie ciepł e kurtki dla Dashy, ciepł ą kurtkę dla mnie, ciepł e swetry, zapasowe dż insy i suszarkę do wł osó w do suszenia ubrań i butó w. Tylne plecaki był y znacznie lż ejsze, bo nie przetrwał y podró ż y: parasol, podarte dż insy, zabita kurtka i podarty pł aszcz przeciwdeszczowy. Ale pł aszcz został nawet mniej lub bardziej zabrany. O tak, zabraliś my też ze sobą dwa komplety ł ó ż ek (bo jest wiele miejsc, w któ rych ł ó ż ko jest pł atne i drogie), dwa duż e rę czniki i kapcie. I oczywiś cie kij kieł basek s/c, pę czek sera, bochenek chleba, pł atki owsiane, chipsy. Jeszcze trochę jedzenia dla samolotu. Có ż , wszystko inne jest jak zwykle. Zadanie zmieszczenia się w standardowym bagaż u podrę cznym wydawał o się niemoż liwe, ale zrobiliś my to już z Ameryką Poł udniową . A to oznacza, ż e jest to wykonalne. A jednak to niemoż liwe! Był też trzeci mał y plecak. Był a tu cał a sztuka, jak z tym wszystkim wsią ś ć do samolotu, ż eby nie byli zmuszeni wpychać plecaka do plecaka i ż eby nasz bagaż podrę czny nie pę kał w szwach bez plecaka. Ale w rzeczywistoś ci nasze gł ó wne plecaki z Dashą wyszł y 7 i 8 kg i przeszł y cał kowicie. Jedna dziewczyna zdoł ał a wepchną ć swó j duż y plecak do mał ej ramy bagaż u podrę cznego, aby udowodnić kierownikowi, ż e nie moż e go odprawić . Wypychanie zaję ł o jej okoł o czterech minut i prawie minutę , aby wydostać się z kadru. Miał em zaczą ć robić tę samą sztuczkę , ale zdobyliś my bardziej lojalnego menedż era i pozwoliliś my nam zabrać na pokł ad plecaki.
Siedzieliś my w kawiarni WOG w strefie tranzytowej. Saksofonista zagrał spokojną , przyjemną melodię . Cieszyliś my się ostatnim momentem, kiedy moż emy zjeś ć w kawiarni przed powrotem do domu. Podczas wsiadania przed nami znalazł a się wina z bagaż em jednej kobiety. Menedż erowie byli tak zaskoczeni jej bagaż em, ż e nasz plecak przeszedł niezauważ ony. Leć my!
Kopenhaga
Lotnisko
Tutaj mieliś my transfer do innej norweskiej taniej linii lotniczej. Ten transfer zapamię tał o lotnisko z niesamowicie duż ym terenem zielonym. Rosł y tu wysokie drzewa, a przez okno wpadał o ł agodne pó ł nocne sł oń ce. Na lotnisku wszystkie napisy został y powielone po chiń sku. W kolejkach był o sporo Chiń czykó w, a nawet sklep 7-eleven. Tylko kawał ek Azji. Mieliś my ze sobą pł yn. Zapytał em oficera, czy moż na go nosić ? Mę ż czyzna dobrodusznie poradził , ż eby zrobić prześ wietlenie i nagle wyszł oby, ż eby to sprawdzić . Kiedy nie powiedzieli nic o pł ynie na zdję ciu rentgenowskim, facet z radoś cią skiną ł nam gł ową , mó wią c: „Widzisz, jakie to proste”. Funkcjonariusz strefy Schengen zapytał , doką d jedziemy dalej i kiedy planujemy powró t na Ukrainę , po czym ż yczył nam udanej podró ż y i wł oż ył pieczą tki. Samo lotnisko jest jak mikro-miasto. Tutaj opró cz zielonej strefy znajduje się cał a infrastruktura fryzjerska i sklepowa. Sklepy rozdają pyszne smakoł yki do degustacji. A w dziale Lego moż esz nawet zeskanować rę kę i zobaczyć , jakim jesteś bohaterem Lego! Ż yczliwoś ć mieszkań có w dosł ownie wypeł nia powietrze. Wł aś nie tego potrzebowaliś my do udanego rozpoczę cia podró ż y. Mieszkań cy Norwegii okazali się tymi samymi ukochanymi.
Bergen
Do Bergen przyjechaliś my o 23:30 i teoretycznie musieliś my wzią ć taksó wkę . Ale pierwszą niespodzianką był autobus, któ ry wcią ż jechał . A drugą i najmilszą niespodzianką był o to, ż e ostatnio tory kolejowe z centrum dojechał y na lotnisko i teraz moż na dostać się do centrum za 37 koron (4 euro)! Nadal nie ma deszczu! Wszyscy mieszkań cy są bardzo wysocy. To był o dla mnie niezwykł e, bo zazwyczaj w transporcie wszystko jest ode mnie niż ej, ale tutaj jest na odwró t. Wcią ż wszyscy pijani i pogodni. Pią tkowy wieczó r, ludzie chodzą . Trochę niezwykł e był o też widzieć tak wielu Cezaró w. Był o ich duż o. Co wię cej, nigdy nie widzieliś my trzeź wych Cezaró w.
Najfajniejsi Cezarowie byli nie tylko w togach, ale takż e z wień cami laurowymi na gł owach. Widzę , ż e ludzie tutaj wiedzą , jak się bawić . Z terminalu do hotelu trzeba był o przejś ć.1, 5 kilometra. Naprawdę doceniliś my to, jak fajne jest Bergen. Dobrze, ż e hotel nie był w ś cisł ym centrum, wię c nigdy nie wiadomo, jakie to fajne miasto. Podobno w dzień nie ma tu nic do roboty, ale w nocy jest bardzo klimatycznie.
Mieliś my instrukcje z kodami do uzyskania klucza i samodzielnego zameldowania. Osobną czę ś cią poszukiwań był o poszukiwanie hasł a do Wi-Fi. Z jakiegoś powodu lodó wka wcale nie był a zimna. Aż go nie pytał em. Ale zamraż arka był a trochę zimna. Dobra, wł ó ż my jedzenie do zamraż arki, wię c jest przynajmniej szansa. A takż e reklamują norweskie zimno w klimatyzatorach. Ale najwyraź niej lodó wka się wstydził a i postanowił poprawić . Rano wyję liś my jedzenie z zamraż arki, tak jak w filmie „Marsjanin”, kiedy wyjmował ziemniaki z rozhermetyzowanej szklarni. Po rozmroż eniu nasz ser Cheddar smakował jak stara plastelina. A ogó rki (tak, udał o nam się zabrać ze sobą ogó rki) do niczego nie przypominał y. Ale dobrze, ż e przynajmniej jedzenie nie był o w solidnej kostce lodu. Gdy tylko dotarliś my do autobusu, zaczą ł się przewidywany deszcz. Przy zakupie biletó w dla dwó ch osó b liczy się to jako mini-grupa i obowią zuje 25% zniż ka. Jeś li trasa skł ada się z kilku autobusó w i promó w, zostaną one wystawione na jednym bilecie z ł ą czną zniż ką . Wszystkie autobusy i promy zawsze na siebie czekają . Nasza najdalsza trasa skł adał a się z trzech autobusó w i dwó ch promó w w 3 godziny.
Pierwsze 16 wodospadó w czekał o już na nas dosł ownie w pierwszych minutach, gdy opuszczaliś my miasto. Mimo ulewy krajobrazy stawał y się coraz pię kniejsze. Z powodu deszczu fragmenty chmur utknę ł y w gó rach, dodają c tajemnicy atmosferze.
Pisanie tej historii sprawia mi niesamowitą przyjemnoś ć , ponieważ godzina po godzinie przeż ywam na nowo cał ą norweską trasę .
Na począ tku zastanawialiś my się , dlaczego nie wszystkie wodospady został y zmapowane, ale potem stał o się jasne, ż e wtedy nie bę dzie nic do rozró ż nienia wś ró d etykiet wodospadó w. Transport w Norwegii dział a jak w zegarku. Są oczywiś cie wyją tki. Ale po przybyciu do Flå m o 12:00 udał o nam się odprawić bagaż e, kupić bilety i przesią ś ć się do pocią gu, któ ry odjeż dż ał o 12:20. Ile sł yszeliś my i czytaliś my podziw o widokach z pocią gó w w Norwegii. Myś lał em, ż e jest zbyt ozdobiony. Ale tak naprawdę zaró wno z pocią gó w, jak i autobusó w są takie widoki, ż e prawie nie da się oderwać od okna. Pocią g zaczą ł wspinać się po gó rach. Mimo ulewnego deszczu widoki był y takie, ż e zrewidował em swoje wyobraż enie o tym, jak wyglą da niebo na ziemi. Po prostu wydawał o się to niemoż liwe. Nigdy nie widzieliś my takiego pię kna wś ró d gó r. Przez cał ą drogę prelegenci opowiadali historię trasy. Konduktor tematyczny sprawdził bilety.
Nastę pny spoiler. Jeś li chcesz mieć niespodziankę podczas wł asnej podró ż y, pomiń przejś cie do Murdali.
Spojler
Pocią g zatrzymał się przy potę ż nym wodospadzie. Kierowca zapowiedział , ż e wszyscy powinni wyjś ć i podziwiać . Kiedy wyszliś my, zaczę ł a się gł oś na i pię kna muzyka. Był a wszę dzie, ze wszystkich stron. Akustyka był a po prostu niesamowita. Na tle wodospadu znajdował a się ś ciana zrujnowanego budynku. Dziewczyna w czerwonej sukience wył onił a się zza ś ciany i zaczę ł a tań czyć , gdy dziewczyna przeszł a przez krawę dź ś ciany, natychmiast wyszł a zza drugiego koń ca i tań czył a dalej. Pokaz trwał do 5 minut. Dasha wiedział a o serialu, ale zachował a dla mnie tajemnicę . Był em po prostu oszoł omiony. Byliś my w pocią gu, któ ry zatrzymał się , abyś my mogli spojrzeć na wodospad i rozpoczą ł się pokaz. To po prostu bzdury! POCIĄ G ZATRZYMAŁ SIĘ , ABY PASAŻ EROWIE WYJŚ LI I OBEJRZEĆ WODOSPAD? ! Pokaz się skoń czył i dotarliś my na szczyty gó r w Murdal.
Murdal
Mał y deszcz. Był o zimno, zamarzał y rę ce do trzymania parasoli. Dasha miał a na sobie kurtkę , dwie kurtki i pł aszcz przeciwdeszczowy. Był em w swetrze, kurtce i pł aszczu przeciwdeszczowym. Rozpoczę liś my naszą wę dró wkę doliną wodospadó w do Flå m. Dł ugoś ć trasy wynosił a 21 kilometró w zejś cia z 865 m n. p. m.
Deszcz czasami sł abł , a czasami nawet przebijał o się sł oń ce. Widoki był y warte każ dego wysił ku. Po drodze nie był o opcji z wodospadami. Najprzyjemniejsze jest to, ż e oczy nie przyzwyczajają się do pię kna, a fale radoś ci i wow toczą się nieustannie.
Zabici w ś mietniku dotarliś my do Flam. Wzię liś my plecaki i przeszliś my kolejne pó ł tora kilometra do naszego domu. Dom miał dwa pię tra. Mieliś my wł asny pokó j na drugim pię trze i wspó lną ł azienkę na pierwszym. Deszcz nie miał zamiaru przestać . Chwilami uspokajał się , ale potem nalewał z nową energią . Ponieważ mieliś my przy sobie suszarkę do wł osó w, mogliś my szybko wysuszyć buty i ubrania. To był o bardzo pomocne. Dziś wieczorem rozpoczą ł się cud pogody! Rozpoczą ł się bardzo silny huragan. Krzesł a, kanapy, kwiat w ogromnej doniczce, to wszystko latał o po cał ym terytorium. Ten huragan trwał cał ą noc i radykalnie zmienił prognozę pogody w naszym kierunku. Rano był o niespodziewanie pochmurno zamiast deszczu. Na bież ą co dostosowywaliś my nasze plany i w ostatnich dwó ch minutach wskoczyliś my na ł ó dź do Gudvangen.
Rimstigen
Poranna ł ó dź to prawdziwa mę ka na norweskim mrozie. Statek pł yną ł z peł ną prę dkoś cią przez 2 godziny wzdł uż wysokich fiordó w. Statek jest wielopokł adowy i jest zawsze gotowy na ogrzanie podró ż nych. Ale nawet pomimo panoramicznych okien wewną trz statku, chcesz zobaczyć to pię kno na wł asne oczy.
Bardziej przygotowani podró ż nicy uzbroili się w ciepł e czapki. Pię kno trasy tkwi w domkach, któ re znajdują się nad wodą , tuż pod zboczami fiordu. Na samym szczycie zaczyna się wodospad i pł ynie gdzieś poś rodku gó ry.
Niektó re pod wpł ywem gó rskich wiatró w rozpraszają się we mgle, a gdzieś znacznie niż ej ponownie gromadzą się w wodospady.
Zrozumiał am, ż e najprawdopodobniej dostanę odmroż enia na twarzy i przezię bię się , ale dla takiej urody bę dę stał a dwie godziny i patrzę na panoramy jak raż ona piorunem.
Nasz statek pł yną ł blisko jednego z najwię kszych wodospadó w i stał przez okoł o 5 minut, aby każ dy mó gł zrobić zdję cia. Jak kochamy ten kraj! Popł ynę liś my do Gudvangen. Szczerze mó wią c już ż ał ował em, ż e zaplanowaliś my powró t autobusem, a nie statkiem. Ale ró ż nica w cenie 10 euro w poró wnaniu do 76 euro trochę . Na targu czekał a na nas pyszna kanapka z krewetkami. Za 5 euro za dwoje zjedliś my ś wietny posił ek i byliś my gotowi do wyruszenia w trasę .
Najpierw trzeba był o przejś ć.4 kilometry prawie pł aską drogą do są siedniego miasta. Pogoda dopisał a, chwilami sł oń ce zaglą dał o przez chmury i musieliś my zdejmować jedną po drugiej kurtkę . Czasami był o tak ciepł o, ż e zdję to nawet obie kurtki. Dotarliś my do znaku Riemstigen. I zaczę liś my wspinać się na nasz pierwszy fiord.
Szliś my ponad dwie godziny. To był o niezapomniane. Panorama za mną stawał a się coraz pię kniejsza. Ł odzie i domy na dole stawał y się coraz mniejsze. Szczerze mó wią c, wspinaczka nie był a ł atwa. Nogi trochę mnie bolał y po trasie Flomov. Zawsze tak jest w podró ż y, najł atwiejsze podjazdy są na ś rodku, kiedy organizm się do tego przyzwyczai. Najtrudniejszy drugiego i ostatniego dnia, kiedy organizm zaczyna się poddawać . Po drodze natknę liś my się na wysoki, peł ny wodospad. A na gó rze czekał a na nas nagroda w postaci nie tylko pię knej panoramy, ale takż e niekoń czą cych się zapasó w jagó d i grzybó w. Grzyby wyglą dał y na jadalne, ale kto wie))))
Ale jagody przejadaliś my się tak bardzo, ż e nawet zaczą ł em tarzać się w wymytej przez deszcze ziemi, nie zauważ ają c tego. Na gó rze czekał mnie mó j pierwszy upadek. Latał em z aparatem w rę kach. Na szczę ś cie spadł em do tył u, a nie do przodu. Wydawał o mi się wtedy, ż e ta jesień był a bardzo ekstremalna. Ale tym razem nie był o nawet krwi, wię c nie uważ amy tego za poważ ną ))))
Na gó rze czekał na nas post ze skrzynką pocztową . W szufladzie był a ksią ż ka i dł ugopis. Tutaj zaznaczono wszystkich, któ rzy pokonali trasę?? ? ? Jakaś skrytka.
Po drodze spotkaliś my przedmioty o dziwnych kształ tach. Był tam ogromny kamień , któ ry wyglą dał jak sowa. Był o zwalone drzewo - smok. A moż e po prostu na tle euforii nasza wyobraź nia jeszcze bardziej upię kszył a trasę . W Norwegii bardzo wygodnie jest z wodą , gdy jej zabraknie trzeba iś ć do domó w mieszkalnych i poprosić o wodę . Norwegowie robią to z radoś cią i uś miechem. Są też publiczne, bardzo czyste toalety, w któ rych ró wnież moż na zaopatrzyć się w wodę . Sł owo czysty ma zastosowanie we wszystkich aspektach. W drodze powrotnej czekał a nas niespodzianka. Prawdziwy norweski korek. Od czasu do czasu coś się dzieje w tunelach lub trwają jakieś zaplanowane prace. Ruch uliczny zatrzymuje się cał kowicie na 30 minut. Z jednej strony oczywiś cie transport dział a jak w zegarku, ale w takich momentach staje się to przeraż ają ce, ale co by był o, gdybyś my spieszyli się do samolotu? Z jakiegoś powodu kierowca autobusu postanowił nie brać od nas pienię dzy. Uś miechną ł się i powiedział „Wszystko w porzą dku! ” Radoś nie. Dasha i ja doszliś my do wniosku, ż e pró buje nadrobić zaległ oś ci i postanowiliś my nie zawracać sobie gł owy dziesię cioma euro. Dwugodzinną trasę ł odzią przejechaliś my autobusem w 15 minut. Wprost przez gó ry. Mam na myś li tunel. Tunele tutaj są z pewnoś cią godne uwagi, najdł uż szy tunel na naszej norweskiej trasie miał.25 kilometró w dł ugoś ci.
Autobus jechał po nim przez okoł o 20 minut. A nawet był o Wi-Fi z internetem ??? ? . W domu zjedliś my obiad z makaronem i sutkami. Wyglą da na to, ż e jest okoł o 21:00. Zaczyna się ś ciemniać , ale pogoda jest tak przyjemna, ż e nie mogliś my się oprzeć i udaliś my się jeszcze jedną ś cież ką do miejscowego wodospadu. Tym razem wspinaczka trwał a okoł o 40 minut. Na gó rze duż a zielona ł ą ka, wodospad i taras widokowy tuż przy Flam.
Nocne lampki domó w ś wiecił y jak drogi model dziecię cej kolejki. Wszystko był o jak sen. Sen był silniejszy niż kiedykolwiek. Ogó lnie podczas cał ej podró ż y nigdy nie był o ś ladu bezsennoś ci. Za każ dym razem sny był y bardzo silne.
Stegastein
Od samego rana zrobiliś my mał ą trasę pieszą przez wzgó rza Flå m. Z ciekawoś ci był taki moment, kiedy spotkaliś my posą g gó wna. W skale był też oczywiś cie posą g korony, ale nie jest to tak romantyczne, jak wspomniany wcześ niej posą g. Punkt widokowy Stegastein znajdował się w odległ oś ci spaceru, ale wę dró wka zaję ł aby cał y dzień . Nie mieliś my takiego czasu, wię c zapisaliś my się na pó ł toragodzinną wycieczkę . Gdy jechaliś my autobusem, audioprzewodnik opowiedział nam o Norwegii. Sztuczka przewodnika polegał a na tym, ż e trzeba był o zmieniać rekordy, skanują c liczby na mapie. Technologia jest trochę przestarzał a, ale zabawna. Najbardziej pamię tny audioprzewodnik z naszego doś wiadczenia był w Polsce, na zamku w Malborku. Polski przewodnik sam wyznaczył nas przez GPS i powiedział nam, czego potrzebujemy. Norweski audioprzewodnik mó wił tak spokojnym gł osem, ż e czasami zapadaliś my w sen. Zachwyt z recenzji był nieco mniejszy niż poprzedni. Powó d był prosty – nie dotarliś my tu sami i nie był o fali dumy-radoś ci z osią gnię tego celu. Niemniej jednak warto oddać hoł d.
Tu jest pię knie. Uchwyciliś my ró wnież historyczny moment, kiedy jeden facet oś wiadczył się swojej dziewczynie. Są bardzo szczę ś liwi, ż e Dasha i ja reagujemy bł yskawicznie. Teraz chł opaki mają niezapomniane zdję cia z tak waż nego wydarzenia w ich ż yciu. Kiedy facet napisał do mnie swojego e-maila, rę ce mu drż ał y z podniecenia. Jakż e wzruszają ce))) Wycieczka trwał a tylko pó ł torej godziny. Trochę szkoda, ż e nie przeszliś my tak kolorową trasą na piechotę . Szliś my nawet okoł o 20 minut z Flå m w drodze do Stegastein. Ale na szczę ś cie mieliś my jeszcze przed sobą wiele tych tras.
Sogdal
To był nasz pierwszy ruch, któ ry poł ą czył nie tylko autobusy, ale takż e przeprawy promowe. Tutaj widoki z promu są znacznie ł atwiejsze, ponieważ przeprawa odbywa się przez szerokie morze, a nie mię dzy wą skimi i wysokimi fiordami.
Miasto goś cił o nas niesamowicie sł onecznie. Nasze mieszkanie znajdował o się na peryferiach. Oddaliś my plecaki do przechowalni i udaliś my się na najbliż szą trasę pieszą . Trasa prowadził a pod gó rę przez koś ció ł z niesamowicie soczystym sadem jabł oniowym. Koś cioł y w Norwegii są bardzo pię kne z zewną trz. Najciekawiej był o na trasie we Flå m, był o czarne.
Koś ció ł w pobliż u Flå m
Obzorka wcale nie był a wysoka i ł atwo dostę pna. Ze ś niegu rozpoś cierał się widok na sł oneczną Sogndal. Tak naprawdę cał e pię kno kryje się za zakrę tem w lewo, gdzie znajduje się miasto Kwam. Ale jeszcze tego nie wiedzieliś my. W drodze do hotelu poszliś my do supermarketu, ż eby zaopatrzyć się w artykuł y spoż ywcze. Kupił em ogromny kawał ek pysznego sera za 8 euro. Cał a podró ż tym serem nas uszczę ś liwił a
. Ale jeszcze radoś niejsza był a kawa. W Norwegii kawa czę sto nie jest tania. Ale tutaj był o po prostu za darmo! Dobrze, ż e w cenniku znaliś my znaczenie sł owa Gratis! Wystarczy nacisną ć przycisk, a maszyna nalewa go za Ciebie. Zarezerwowaliś my pokó j w mieszkaniu. Ale ponieważ inni turyś ci nie zatrzymali się dzisiaj, dostaliś my wł aś nie najbardziej luksusowy norweski apartament z wł asnym tarasem.
To prawda, ś cież ka nie był a ł atwa i pod gó rę . Mapy mnie okrutnie się pomylił y i utknę liś my w ś lepym zauł ku. Nasz hotel znajdował się niedaleko, za jednym z domó w, za urwiskiem. Ale obwodnica jest pó ł kilometra od gó ry i pod gó rę z rzeczami. Szczerze mó wią c, sił nie dał o się obejś ć i jak w prawdziwym filmie detektywistycznym, postanowiliś my przedrzeć się przez inny dom. Wł aś ciciel był zafascynowany kosiarką i nas nie sł yszał . Po cichu przeszliś my przez teren, znaleź liś my prowizoryczny most nad klifem i przenieś liś my się do prawego domu. Kiedy powiedzieliś my gospodyni, jak dotarliś my do mieszkania jej syna, okazał o się , ż e przeszliś my przez jej dom))))
Powiedzieć , ż e mieszkanie był o luksusowe, to mał o powiedziane. Był a tylko Lakshari i cał kowicie nasza?? ? ? Widać , ż e na noc nie był o to moż liwe bez szlaku turystycznego, ale szczerze mó wią c nie wytrzymaliś my dł ugo??? ? . Co w rzeczywistoś ci wybraliś my Sogndal. Stą d wyruszył nasz poranny autobus na lodowiec. Nawiasem mó wią c, lodowiec w ję zyku angielskim wymawia się jako „Gleishe”. Jeś li wybierasz się na tę trasę , to bez tego sł owa nie moż esz się wytł umaczyć ) Sami nauczyliś my się tego od gospodyni. Droga na lodowiec to dwa autobusy z fantastycznymi widokami. Chociaż był oby dziwne, gdyby gatunek był w jakiś sposó b prosty. To jest Norwegia, wszę dzie jest pię knie. Na począ tku był y fantastyczne jeziora miasta Kwam i innych mał ych miasteczek. Pię kno jezior krył o się w ich kolorze i ką cie widzenia. Same jeziora odbijał y wszystkie domy i lasy w tym samym kolorze, co w rzeczywistoś ci. W rezultacie pod brzegiem znajdował o się idealne lustrzane odbicie wszystkiego na brzegu. Stabilne Wi-Fi pozwolił o mojej mamie na transmitowanie na ż ywo pię kna jezior.
Niektó re jeziora został y zastą pione innymi. Kiedy wydawał o się , ż e nie ma pię kniejszego miejsca, jasna turkusowa rzeka zaczę ł a meandrować naszą ś cież ką . Wydaje mi się , ż e widział em podobne zdję cia o Kanadzie. Ale jest tu i teraz. Rzeka był a gó rzysta, rwą ca, cią gle gdzieś pę dził a. Ale jak moż na się spieszyć w takim pię knie. A najlepsze jest to, ż e wcią ż mamy dwugodzinną drogę powrotną wzdł uż tego pię kna. Nie trzeba dodawać , ż e pię kno od czasu do czasu dopeł niał y wysokogó rskie wodospady i pię kne domy? Zabrano nas do centrum informacyjnego. Miejsce, w któ rym moż na wykupić wycieczki po samym lodowcu. Ale na tej wycieczce nasze ubrania nie do koń ca pasował y do lodu. Planowaliś my po prostu do niego podejś ć . W tym celu poprosili kierowcę , aby podjechał nieco dalej do począ tku trasy pieszej. Dasha przeczytał a o tym chipie w Internecie. Kierowca miał jechać na miejsce znacznie pó ź niej, ale z przyjemnoś cią speł nił naszą proś bę i zawió zł tylko nas, a potem wró cił zgodnie z planem. Droga na lodowiec to cał y tor przeszkó d. Przez delikatne gł azy. Podró ż trwa okoł o godziny w jedną stronę , czyli tuż obok nastę pnego autobusu. Albo utkniemy na lodowcu na 5 godzin. Tak się spieszyliś my, ż eby szybciej dotrzeć do samego cudu natury, ż e ze strachem pokonaliś my cał ą trasę w 30 minut. Po drodze natknę liś my się na kry i cał e kry w rzece.
Sam lodowiec jest niezwykle niebieski. Prawda jest brudna, ale bez niej nie wydaje się tak. Ale bł ę kit lodu, szczerze mó wią c, był bardzo zaskakują cy. Dlaczego jest taki niebieski? Musi być biał y. Z lodowca wiał prawdziwy pó ł nocny chł ó d. Dasha i ja ustaliliś my, ż e kiedy pojedziemy na Islandię , na pewno przejdziemy przez lodowiec.
W drodze powrotnej nie spieszył o nam się , ale mimo wszystko nie przeszkodził o mi to spaś ć z gł azu tak, ż e przechodzą cy turyś ci sapnę li, dż insy był y podarte, a kolano zł amane. Na szczę ś cie zapasowe dż insy czekał y na nas w plecaku na dworcu autobusowym?? ? ? Obecne dż insy moż na oczywiś cie przypisać modnym podartym, ale jakoś nie jestem w tym biznesie. Nie docenią tego w pracy) Wzię liś my bilet autobusowy powrotny do Kvam, tego bardzo pię knego miasta, z ogromnym lustrzanym jeziorem. Nie był o już zwierciadlanego odbicia, gdy lekki wiatr unosił fale na wodzie, ale jakż e tam był o pię knie. Zdrzemną ł em się nawet na jednej ze skał nad jeziorem. Należ y zauważ yć , ż e tutaj Chiń czycy nie mogli się obejś ć .
Nawet w odosobnionym Kwame, na gł azie poś rodku ogromnego jeziora, znaleź li nas dwaj Chiń czycy. Dobra robota ludzie, aktywnie podró ż ują ! Dasha i ja też kiedyś spę dziliś my cał y wieczó r w restauracji, uczą c się odró ż niania od siebie ras azjatyckich. Wł aś nie wtedy przy są siednim stoliku siedział Chiń czyk, któ rego analizowaliś my na Wikipedii. Ale ż eby przetestować nasze umieję tnoś ci, prawdopodobnie podeszliś my do niego pod koniec wieczoru i spytaliś my ską d ten facet pochodzi, był z Hongkongu. Wię c teraz jesteś my ekspertami i moż emy ś miał o powiedzieć , ż e byli Chiń czykami.
Stryn
Zdję cie z Flom
To miasto był o poś rednie przed Geirangerem. Tutaj mieliś my czysty nocleg. To był nasz pierwszy kemping. W Norwegii są miasta, w któ rych hotele są albo bardzo drogie, albo po prostu nie są dostę pne na zasadzie rezerwacji i podobnych usł ug. W takich miastach konieczne jest osiedlenie się na kempingach, wcześ niejsza rezerwacja domku dla siebie mailowo lub telefonicznie. Czę ś ciej trzeba był o rezerwować telefonicznie w ję zyku angielskim. Z angielskim Norwegom wszystko w porzą dku. Jeś li zameldowanie odbywa się po godzinie 18:00, należ y ostrzec i najlepiej nie pocztą , ponieważ poczta czę sto po prostu nie jest czytana. Na wszystkie nasze pola namiotowe trafiamy po godzinie 18:00. Udał o mi się rozwią zać poł ą czenia z kempingami za poś rednictwem usł ugi concierge, do któ rej zapł aty bank zmusił mnie. Był a tu bardzo pomocna. Pierwsze pole namiotowe miał o formę domku z wł asną toaletą . Był uważ any za dom wysokiego poziomu. Miasto Stryn jest oczywiś cie wspaniał e, ale jakż e tam cuchnę ł o. Coś musiał o się stać z kanał em. Poszliś my trochę wieczorem wś ró d elitarnych domó w i poszliś my spać . Nastę pnego dnia trochę nie poć wiczyliś my na trasie. Na dworcu autobusowym spó ź niliś my się na jeden z autobusó w, a na drugi czekamy 5 godzin. Nie był by to problem, ponieważ w Norwegii zawsze moż na zejś ć na dó ł , ale mocno padał o. Musiał em jechać bardzo drogim autobusem oznaczonym UNESCO. Autobus był uważ any za autobus turystyczny i dlatego bilety dla dwó ch osó b kosztował y 90 euro za pó ł torej godziny. A kierowca generalnie wybił rachunek na 180 euro, gdy argumentował em, ż e kierowca wyraź nie się pomylił , miał argument, ż e to autobus turystyczny, moż e tyle kosztować ! Ale kierowca zrozumiał , gdzie był jego bł ą d i wypisał.90 euro. Autobus turystyczny nie zatrzymuje się na zdję cia na wycieczkach krajoznawczych, w przeciwień stwie do niektó rych regularnych. Autobus turystyczny mija gł ó wny punkt widokowy Dalsniba, ale nie zatrzymuje się na nim, nie zatrzymuje się nigdzie poza samymi miastami. Autobus turystyczny ma jako przewodnik opowieś ć o typie norweskim. W broszurze wydanej przez kierowcę był o napisane, ż e ta broszura jest Twoim przewodnikiem. Jest kilka stron, któ re moż esz przeczytać podczas podró ż y do wybranego miasta. Có ż , autobus też nie przejeż dż a promem wzdł uż fiordu, w przeciwień stwie do trasy w zwykł ym autobusie. Ogó lnie wszystko wydaje się takie przemyś lane i cudowne w Norwegii, ale to tylko pranie pienię dzy przez turystó w. O tak, kolejną charakterystyczną usł ugą był o to, ż e autobus turystyczny wyś wietlał widok drogi z kamery internetowej za oknem na mał ym ekranie. Ale tak naprawdę.5 godzin w Norwegii też nie moż na był o stracić i wtedy bardzo dobrze to zrozumieliś my.
Czę ś ć.2
Geiranger
Z miasta do kempingu był o 2.5 km w jedną stronę . W zwią zku z tym przejechanie i pozostawienie rzeczy zajmie 5 km. Za przechowywanie rzeczy tutaj potrzebowali 8 euro w informacji turystycznej. W przeciwień stwie do Flom nie spieszyliś my się i pojechaliś my, zostawiliś my rzeczy w lokalnym biurze podró ż y. Facet powiedział , ż e jeś li nie zdą ż ymy wró cić przed zamknię ciem, to przeniesie rzeczy do pobliskiej kawiarni. Ogó lnie rzecz biorą c, oczywiś cie zaoszczę dziliś my ró wnież.8 euro. Facet oczywiś cie począ tkowo był zdziwiony, ż e nie chcieliś my zostawiać rzeczy w informacji turystycznej, ale kiedy powiedział em o cenie, chę tnie nam pomó gł . Wydaje mi się , ż e wielu Norwegó w ma karmę na szczycie. Mają też bardzo ciekawy sposó b komunikowania się . W miejscach publicznych, takich jak recepcje, informacje turystyczne czy kasy targowe, komunikują się z Tobą w taki sposó b, ż e nawet najbardziej utytuł owana stewardessa Emirates z trudem by wygrał a. Turyś ci traktowani są tu z szacunkiem i uś miechem. Mó wią też , ż e podró ż owanie autostopem jest bardzo ł atwe, ale nasze pró by na Geiranger nie powiodł y się . Zał oż yli wszystkie kurtki, pł aszcze przeciwdeszczowe i uzbrojeni w parasole. Teraz nie jesteś my przeszkodą w ulewie. Poszliś my pod gó rę do sł ynnego lokalnego wodospadu. Najpierw po drodze spotkaliś my czarną owcę .
Spojrzał a na nas w milczeniu i tajemniczo. Ale odmó wił a sfotografowania. Do wodospadu szliś my przez kilka godzin. I wreszcie jesteś my przy wodospadzie! A dokł adniej wodospad!
To jest wodospad, pod któ rym moż na przejś ć . Jak mó wią obcokrajowcy, to był o nasze nowe doś wiadczenie! Pomimo tego, ż e widzieliś my już setki wodospadó w, ten nadal nam się podobał . W mię dzyczasie deszcz ucichł i począ tek się wyjaś ni. W drodze powrotnej udaliś my się na farmę owiec, za któ rą krył y się dwa najpię kniejsze widoki. A takż e dwie niesamowite alpaki!
Zró bmy zdję cie, ale alpaki, podobnie jak czarna owca, nie był y w nastroju fotograficznym. Z obzoru był dobry widok na morze i fiordy. Myś lę , ż e to jeden z najł atwiej dostę pnych widokó w turystycznych na naszej drodze. Ró wnież chmury przelatywał y na naszej wysokoś ci, wł aś nie uchwycił y idealny moment.
I za chwilę brudna kał uż a idealnie zł apał a mnie na upadku. Zjazd powrotny wypeł niony był sportami ekstremalnymi, był o ś lisko, jakbyś my schodzili z gó ry skó rek od bananó w. Udał o nam się wró cić nawet do zamknię cia biura podró ż y. Był a już inna dziewczyna, któ ra chę tnie dał a nam plecaki. Ogromny liniowiec zacumował przy Geiranger. Nie wiedział em nawet, ż e jest tu tak gł ę boko, ż e zmieszczą się cał e wkł adki. Ale nie byliś my na liniowcu, zacią gnę liś my nasze rzeczy na odległ y kemping. Tutaj mieliś my dom bez toalety i ciepł ej wody. Ale dostaliś my cenę o 50 euro niż szą , a nawet dali nam zimną . Po prostu się cieszyliś my. Mimo to pod prysznicem i w toalecie chodzić.30 metró w trochę pod gó rę . Nawiasem mó wią c, prysznice na kempingach ró wnież są pł atne. Dziadek na przyję ciu prawdopodobnie pró bował zdobyć Oscara dla najlepszego dziadka w Norwegii. Jak fajnie był z goś ć mi. Musiał już wcześ niej pracować w norweskich bajkach na dobranoc. Ma superdykcję i czarują cy uś miech. Dziadek wyją ł duż e pismo i powiedział , ż e teraz nas zarejestruje! Po obiedzie musieliś my iś ć na spacer. Zdecydowaliś my się ponownie pojechać do miasta, któ re jest już plus 5 km do ogó lnej trasy. Ale w mieś cie przestudiowaliś my, czym są szlaki turystyczne i już wiedzieliś my, doką d jedziemy dalej.
Nasza najlepsza trasa na gó rę Vinså shornet
Rano postanowiliś my popł ywać przez godzinę ł ó dką . W poró wnaniu do Flom ł ó dź był a bardzo prosta, podobnie jak panoramy. Po ł ó dce, po wypiciu filiż anki kawy (oczywiś cie na targu, nie w kawiarni) rozpoczę liś my wspinaczkę . Wzrost skł adał się z dwó ch punktó w. Pierwszy punkt czekał na nas na wysokoś ci okoł o 800 m n. p. m. Pogoda był a stosunkowo dobra, niebo prawie zachmurzone, ale wspinanie się był o wygodne. Gó ra zdawał a się nie chcieć nas wpuś cić , po drodze czekał y na nas gę ste zaroś la dojrzał ych jagó d i malin.
Kilka razy musieliś my się zatrzymywać na zbiory. Tutejsze grzyby był y już doś ć nieprzyzwoite. Ale walczyliś my, ruszyliś my dalej.
Do pierwszego punktu dotarliś my w okoł o godzinę w 2.5 godziny. Rozpoś cierał się stą d wspaniał y widok na Geiranger i fiordy. Czują c, ż e sił a wcią ż jest peł na, postanowiliś my ruszyć dalej. Na znakach opró cz kolejnego przeglą du był a strzał ka do kolejnej kryjó wki turystycznej, któ ra czeka na nas na koń cu trasy.
Gdy zaczynaliś my naszą trasę , goś ć w informacji turystycznej wskazał na jeden z ostrych szczytó w gó r i powiedział , ż e tą ś cież ką pojedziemy prosto tam. Ale szczerze mó wią c, z doł u wydawał o się , ż e facet tylko ż artuje. I nawet na wysokoś ci oś miuset metró w szczyt gó ry wydawał się nieosią galny dla zwykł ych ś miertelnikó w. Pomyś leliś my, ż e druga recenzja bę dzie gdzieś pod szczytem. Przeszliś my przez domek myś liwski z zielonym dachem i wyszliś my na gó rski pł askowyż . Tutaj przyroda już bardzo się zmienił a. Potę ż ny, peł ny wodospad, po któ rym szliś my wczoraj, miał postać wielu rzek i jeziora.
Gdzieś leż ał ś nieg. Ale trochę powyż ej naszego poziomu. Wydaje się , ż e przeszliś my od pó ź nej wiosny do bardzo pó ź nej wiosny ze zł otymi krajobrazami. Nasza trasa był a ś ciś le nadzorowana przez maps. me. Ale potem dał a mocny luz i coś poszł o nie tak z trasą . Widzieliś my znaki na kamieniach, trasę na mapie, któ ra pokrywał a się ze znakami, ale tutaj był o jasne, ż e nikt nie chodził od dł uż szego czasu. Coś jest nie tak. Powinien być widelec, jeden na szczycie, a drugi w ś lepym zauł ku. Znalazł em upadł y sł up ze wskazó wką , na któ rym od dawna nie był o ż adnych napisó w. Pró bowaliś my przedrzeć się wzdł uż znakó w na kamieniach, ale nasze pró by się nie powiodł y.
Zdecydowaliś my się ruszyć w ś lepą uliczkę . Na szczę ś cie w oddali czekał na nas nowy rozwidlenie, dzielą c tą samą trasę na trudną i bardzo trudną . Postanowiliś my iś ć w prawo na prostym trudnym, a wró cimy na bardzo trudnym. W broszurze czytamy, co oznaczają czarne szlaki. Nie mogliś my z cał ą pewnoś cią stwierdzić , ż e posiadaliś my wszystkie umieję tnoś ci potrzebne do pokonania czarnych tras. Ale czasami trzeba spró bować po raz pierwszy! To tak, jakbyś po raz pierwszy obją ł stanowisko kierownicze. Pł askowyż z gó rskimi jeziorami i rzekami po prostu nie puszczał nam oczu, jakby trzymał je cał y czas otwarte, abyś my nie przegapili ani chwili. Nasza czerwona trasa zaczę ł a nabierać wysokoś ci i przerodził a się w prawdziwy hardcore, wspinaliś my się po masywnych kamieniach i bruku. Trzeba był o szukać czerwonych znakó w.
Co wię cej, etykieta nie zawsze był a znajdowana za pierwszym razem. Był y poważ ne wą tpliwoś ci co do bezpieczeń stwa przedsię wzię cia. Po okoł o 20 minutach był o już jasne, ż e jesteś my na trasie na sam szczyt gigantycznej gó ry. Oczekuje się , ż e deszcz zacznie się o 16:00. Zgodnie z planem o 15:54 rozpoczą ł się lekki deszcz. Pomysł zaczą ł zdobywać nuty wą tpliwoś ci, a ekspedycja groził a poraż ką . Ale pogoda wydawał a się nam pomó c, deszcz skoń czył się po 10 minutach, a jasne sł oń ce zaczę ł o nas oś wietlać przez niebieskie okna na niebie. Co prawda doś ć trudno był o szukać ś ladó w pod sł oń cem, ale nie narzekaliś my. Czy to był o trudne? Tak, generalnie był o to bardzo dziwne zaję cie, gdyby nie etykiety, to nigdy bym nie uwierzył , ż e to moż e być w ogó le bezpieczne. Wydawał o się , ż e gdy bruk odlatuje, wszystko się wali. Dasha i ja celowo trzymaliś my się na dystans, aby mieć czas na uniknię cie latają cego kamienia. Po drodze mieliś my przystanek, ż eby dotkną ć ś niegu.
Okoł o dwó ch godzin i jesteś my na kolejnym szczycie, ró wnież sł oń ce. Miał a wysokoś ć.1340 metró w! To był o bardzo pię kne pod każ dym wzglę dem. Tam serpentyny dró g są jak pió ro artysty, a na wysokoś ci 800 metró w spł ywają rzeki z jeziorami, tam gdzie jest morze i gó ry. Czekaliś my na kolejną pocztową skrzynkę turystyczną , w któ rej się odprawiliś my. Dziś byliś my jedyni na tej trasie. Ró wnież w Norwegii zwyczajem jest budowanie trolli w gó rach. Doł oż yliś my ró wnież wkł ad w postaci kamyka.
Na szczycie był y doś ć niebezpieczne miejsca z urwiskiem pó ł tora metra od ś cież ki. Trasę tę oznaczyliś my jako najpię kniejszą ze wszystkich, jakie widzieliś my. Nic dziwnego, ż e wedł ug niektó rych ocen fiord w Geiranger jest uważ any za najpię kniejszy na ś wiecie. Nawet jeś li jesteś już cał kowicie wyczerpany, nadal musisz tu przyjechać .
Zejś cie był o kolejną przygodą . Na tle znakó w czę sto znajdował y się tylko klify i to wzbudził o grozę zbliż ają cego się zejś cia. Trzeba był o zeskoczyć na metr i spaś ć ze ś liskoś ci, bać się i być silnym duchem. Kiedy wró ciliś my do pierwszego punktu i jeszcze raz spojrzeliś my na szczyt gó ry, nie mogliś my uwierzyć , ż e wł aś nie tam wspinaliś my się i schodziliś my. Od strony czarnej trasy wyglą dał jak zwykł y urwisko. Zaletą naszego wyboru z czerwonym szlakiem był o to, ż e nagle pię kno się otworzył o. Jeś li wejdziesz na czarną , przyzwyczaisz się do niej jeszcze przed wejś ciem na gó rę .
Cał a podró ż zaję ł a nam prawie 9 godzin i był a po prostu super szykowna. Dzię ki mapom udał o nam się zredukować znaczną czę ś ć na samym począ tku trasy, gdzie zalecano jechać samochodem. Nawigator poprowadził nas tajnymi ś cież kami kempingó w. Po raz pierwszy po powrocie na kemping nie chodziliś my już na spacery i zdobywaliś my nowe ankiety.
Po obiedzie leż eliś my w milczeniu, oglą dają c na tablecie film o tym, jak mę ż czyzna pró bował zapobiec zamachowi na prezydenta Kennedy'ego. Dzisiaj wspię liś my się na najdł uż szą i najwyż szą prostą wspinaczkę w naszej sześ cioletniej historii. I był o super!
Postanowiliś my rozpoczą ć nowy dzień i wczorajsze zwycię stwo czterogodzinną trasą wprost z naszego kempingu.
Prognoza obiecywał a przelotne deszcze, ale my czekaliś my na najpię kniejsze rozdarte chmury, któ re spadł y na Geiranger. Ta trasa był a nie tyle wygó rowana, co z przeszkodami. Szliś my przez bagnisty teren i ś liskie skał y. Czasami padał deszcz.
Spadł nawet Dashy tak, ż e zł apał em ją zjeż dż ają cą ze skał y. Jeden z naszych parasoli rozł oż ył się bezradnie na skał ach. Ale puszysty od mchu las i opuszczone domy z zielonymi dachami się gał y samego serca. Na koń cu trasy mieliś my widok na fiordy i wodospad Seven Sisters. To był a nasza ostatnia wspinaczka po fiordach podczas tej podró ż y.
Zrozumieliś my to i był o to trochę smutne. Nogi oczywiś cie cieszył y się z takiego wydarzenia, ale jeszcze nie wiedzieli, ż e czekają dziś na nocną wspinaczkę na gó rę . Plan podró ż y, któ ry zarezerwowaliś my na nastę pny dzień , to Andalsnes. Ale dotarcie na kemping zajmie 5 godzin, a pogoda najprawdopodobniej nie pozwoli jutro zobaczyć jego szlaku trolla przez pó ł dnia. Postanowiono skró cić trasę i spę dzić dziś noc w Moł dzie.
Norweskie miasta mają swó j urok, jest wiele budynkó w, nowoczesnych, ale nie wysokich. Trzy pię tra. Orzeź wiają ce powietrze i przytulna atmosfera. Niecał e dwie minuty od autobusu poznaliś my moją babcię . Kobieta z entuzjazmem powiedział a nam coś po norwesku. Zaproponowaliś my przejś cie na angielski. Z radoś cią poinformował a nas, ż e tanie truskawki został y dostarczone na pobliski targ po 10 koron za kosz (1 euro). I pokazał cał ą torbę zakupionych truskawek. Jakie to sł odkie. Chodź my odwiedzić rynek! W mieś cie panuje cał y kult z truskawkami. Wszę dzie są specjalne stragany i stragany sprzedają ce truskawki za okoł o 30 koron. Ale dzisiaj, o dziwo, sprzedali inne jagody) Dzisiaj raczej nie kupią truskawek za takie pienią dze. Zamieszkaliś my w mieszkaniu z Rosjaninem, któ ry od dł uż szego czasu mieszka w Norwegii. Opowiedział nam wiele ró ż nych rzeczy o ż yciu na wsi io swoich doś wiadczeniach zwią zanych z przeprowadzką . W przyszł oś ci planuje wynają ć swó j dom i zamieszkać z nami we Lwowie. W Moł dzie są jaskinie, jest pię kna droga atlantycka i gó ra. Od czego zaczą ć … zaczę liś my od gó ry! Wł aś ciciel zapewnił , ż e do pokonania jest tylko 40 minut. Ale wspinaczka w szybkim tempie trwał a okoł o pó ł torej godziny przez gę sty las. Ponad dwieś cie gó rskich szczytó w powinno być widocznych z gó ry, ale nie przy naszej pogodzie. Trasę komplikował fakt, ż e w drodze powrotnej w gę stym lesie był a już noc i padał o.
Trochę się też pogubiliś my, bo GPS był trochę za nami. Nogi w koń cu się poddał y. Kiedy dotarliś my do hotelu, musieliś my odwoł ać jutrzejsze jaskinie i drogę atlantycką . Zaczą ł em mieć problem ze stopami, Dasha z kolanami. Stopa został a uwolniona dopiero 4 dni po przybyciu do Kijowa. Kolana Daszy ugię ł y się zaraz po przybyciu.
Poranek rozpoczą ł się potę ż ną eksplozją ! To nasza wina (dobrze, &