Остров Мадугали 4*
Январь 2010, вылет из Киева.
О туроператоре и немного о трансфере.
Такое впечатление, что ВСЕ туроператоры, торгующие Мальдивами, установили себе за правило: развести туриста, ну минимум на 500$ с человека. В прошлом году я собирался отдохнуть при помощи фирмы «Загорье». Покупка тура живо напомнила старый еврейский анекдот о продаже очков (- Эти очки стоят десять рублей. – Хорошо. – Но это за каждое стекло. – Ну ладно. – Да, я забыл Вам сказать цену на их оправу …) Суперменеджер по мальдивскому направлению Д. Вольнов, соблаговолив выслушать мою нижайшую просьбу о предоставлении возможности приобретения тура на остров Веламенду, через несколько дней, после 2-х напоминаний по телефону зарядил такую цену, что цена «Тезтура», правда с неудобным перелетом через Москву, оказалась значительно ниже. Но особо хочется отметить развод с трансфером. Таблица трансферов нашлась на сайте у того же Тезтура. Загорье зарядило трансфер: гидросамолет – дороже и сообщило, что это ж в один конец. Короче стоимость трансфера оказалась почти равной стоимости перелета Киев – Мале. Ну в итоге, по ряду причин (и этого наглого разводилова в том числе) мой отпуск на Мальдивах в 2009 году не состоялся.
Вооруженный опытом прошлогодних поисков, прошерстив и-нет, я решил обратиться в киевский филиал «Мальдивианы». Три барышни (барышню-директора так ни разу и не видел, наверное, ну очень занятой человек) трудятся в этой фирме непокладая рук. Правда на работу раньше начала одиннадцатого, как правило, не приходят. Мной занялась барышня Яна, барышня Света, как я понял, занимается в основном перелетами. На этот раз мой выбор остановился на острове Мадугали – меньше и уютнее, чем Веламенду. Особых нареканий на работу филиала нет. Яна, накинув пару десятков долларов на прайсовые цены от сайта московской «Мальдивианы», неспешно занялась бронированием тура. Билеты забронированы, отель подтвержден, тур оплачен. Ура. Летим. Но маленькой тучкой (хоть по натуре я человек и не жадный) остался вопрос: почему трансфер до Мадугали (60км) стоит 480$, а трансфер до Сан Айленда (120км) 125$. Поясню мысль: трансфер на гидросамолете (по-мальдивски на аэротакси, я бы сказал на аэромаршрутке) происходит таким образом: в самолетик типа «Кукурузник» на водных лыжах набивают 15 человек (пять рядов кресел 1+2) и их багаж, затем развозят по маршруту по островам, первая остановка у нас была Мадугали, лету 25 минут, затем самолетик полетел еще на 2 острова. Насколько я видел самолет с двумя пассажирами ни разу не вылетал, все грузились под завязку. Итог: если позволяет время, знание языка и есть навыки работы в и-нет БРОНИРУЙТЕ ПЕРЕЛЕТ И ОТЕЛЬ САМИ: во-первых дешевле выйдет, а во-вторых тучек меньше будет. Мальдивы – БЕЗВИЗОВАЯ СТРАНА.
О перелете и аэропортах.
Киев – Дубай – Боинг МАУ (как на стареньких Жигулях)
Дубай – Коломбо – Мале – Аэробусы Шри Ланкийских Авиалиний (как на Мерседесе)
Стыковка в Дубаи 4-ре с небольшим часа. Сервис – супер. По стрелкам – транзит - в любое окошко регистрации, при очереди в три человека – сер, прошу в соседнее окошко. Сам аэропорт (был в первый раз) произвел впечатление своими размерами. Мы прилетели на 102 ворота, а от нечего делать я добрел до 320 ворот. Ну как по мне всюду излишняя позолота и помпезность, но ведь арабы без этого не могут. Напрягло ограниченное количество мест для курения: зайдя в курилку, в которой уже час компактно сидят двадцать курящих китайцев, хочется тут же бросить курить навсегда. На весь аэропорт попалось только одно кафе с курящими посетителями, где-то у 240 ворот. Правда кофе в нем не делают пришлось пить коньяк.
Аэропорт Коломбо - более привычный. По-моему чуть больше Борисполя. Бдительная ланкийская таможенница заставила снять пояс и кроссовки (либо мужененавистница либо заигрывала к большому белому сагибу, я так и не понял).
Аэропорт Мале. Толком не рассмотрел: на отдельном островке, небольшой, одна взлетно-посадочная полоса (самолет на посадку заходит с океана, красиво). Суровая мальдивская таможенница лениво командовала погрузкой чемоданов на ленту рентгена. Но, только лишь услышав русскую речь, хижей птицей взвилась к экрану телевизора, до этого место у экрана пустовало, ее коллега в это время шерстила каких-то ланкийцев с коробкой чего-то с виду алкогольного. Припрятанные в чемоданах, по одной на чемодан, плоские железные фляжки с коньяком не вызвали у нее подозрений, может быть из-за их непромышленного объема.
О встрече, трансфере и островах «не-плюшечках».
На выходе из аэропорта обнаружилось несколько стоек туроператоров и девочка Юля, представитель Мальдивианы, с табличкой. Она проводила нас к стойке регистрации гидросамолетов. Там мы взвесили ВЕСЬ багаж, включая ручную кладь (на человека можно не более 25 кг. ) и получили посадочные на гидросамолет. Затем проведя быстрый инструктаж и напутствовав нас словами – звоните если что, на острове персонал русский не понимает, Юля посадила нас в автобусик, отправляющийся на причал аэротакси и удалилась. Больше мы ее не видели
Аэротакси работают от трех фирм, соответственно самолеты и автобусики покрашены в один цвет. Наш был красным. Езды вдоль моря минут 10. По выходе из автобусика в открытый зал ожидания, у справочой стойки мы узнали, что наш вылет через час с небольшим (всюду висят табло с номерами рейсов, временем и номером причала А/В/С). Время прошло быстро: нормальный кофе из местного бара, пара-десятков фото вот и вылет.
В гидросамолет нас запустили последними, вполне разумно - ведь выходить нам первыми. Взлет. Самолет гудит терпимо, но пара итальянских мадамов пользовались берушами. Пока не набрали высоту в салоне было существенно жарко (кто помнит как сесть в старый ж/д вагон летним днем) прибавьте очень высокую влажность, потом включили кондей – полегчало.
Несколько лет назад какая-то восторженная д…ама запустила в и-нет отзыв с «…чудесный вид из окошка самолета, эти островки-плюшечки…». Ну не похожи острова на плюшечки, хоть убей. Вид конечно восхитительный: океан, зеленый остров с золотой каемкой песка. А на плюшечки не похоже!
Остров и персонал.
Остров Мадугали имеет форму эллипса вытянутую с востока на запад. Размеры около 300 на 100 метров. Аэропорт острова Мадугали представляет из себя плот 5 х 8 метров, зацепленный за риф посредине между двумя островами, этак в километре от каждого. Рядом болтается такой-же плот - для соседнего острова. После приводнения к аэропорту причалила лодка с четырьмя аборигенами с мрачными рожами (не иначе людоеды… подумалось нам). Они благополучно доставили нас на берег. Про встречу лично управляющим с охапками цветов – вранье. Один из аборигенов проводил нас на рисепшен; по дороге, на плохом английском, он рассказал заученный урок про распорядок жизни на острове. Горячие полотенца и холодный сок, правда, с некоторым опозданием, имели место. На рисепшен висит табличка с благодарностью за некурение. Это место и ресторан - две точки на острове, где курить не рекомендовано, но если хочется, то можно. Радостный портье сообщил нам, что «для таких дорогих гостей» приготовили № 3. Вооруженные знаниями из и-нета мы выразили желание получить № с 30 по 40. Кстати, карту острова со стенки за стойкой портье сняли. Как компромисс нам был предложен «ну вери гуд рум» № 23. Номер хороший, просторный, все работает, кровать 2 х 2.5 метра, туалет - не в саду. НО ВЕТЕР. Мы ехали на Мальдивы ощутить жару, а не в Хургаду с холодным ветром, без загородок-ветроломов. Посидев вечером на террасе, выкурив сигарету и послушав океан, слегка замерзаешь. От ветра (и прямой видимости океана) террасу закрывает полоса пальм и кустов метров пяти, но из проделанных в ней проходов на пляж изрядно дует. Остров рассчитан на разное время ветров. Номера от 1 до 31 развернуты террасами на запад – ветра нет летом, а номера с 32 по 56 - на восток, зимой нет ветра. У номеров с 1 по 15 нет песчаного пляжа, за пальмами сразу камни и риф. У номера 3 прорублен проход в коралле, метров 50 и 2-3 в ширину. В остальных местах пройти к стенке в отлив очень сложно не ободравшись. С № 20 песчаный пляж есть, но по № 30 солнце заходит за пальмы часа в три, прибавьте ветер. С № 32 ветра практически нет, пляж шириной метров 5 – 10. Все это, конечно, касается только зимнего сезона (почитайте школьный курс про муссоны и пассаты). Да, у номера где-то 42, в воду, за риф, выведена труба, диаметром сантиметров 30. Из нее в океан вытекает какое-то г… При постоянном течении в сторону 50-х номеров, причала лодок и «общественного» пляжа, по-моему там и запах специфический присутствует. Делайте выводы. А люди купаются и с детьми тоже. В итоге после нескольких бесед на рисепшен и уверений, что «афтер туморов» вы обязательно переедете на солнечную и безветренную сторону мы получили номер 32, чем и были полностью удовлетворены (хотя номер был пообшарпаннее предыдущего и жившие там до нас итальяшки развели в столах тараканов, но этим нас не запугаешь). Кстати, японоподобная девица-руководитель, с которой мне довелось пообщаться по поводу переселения, русский, по крайне мере, понимает, а может и владеет в совершенстве, но явно, в целях конспирации, решила этого не афишировать (может засланная). Отдельно хочу рассказать о «хаускиппере» Али, так оно представилось. Уборщик в № 23 был скромный выходец из бангладеш, радовавшийся оставленному для него доллару и периодически, со словами «коко сер» приносившим кокос. А вот в № 32 мальдивианец Али начал с того, что заявил – для Мальдив 1 доллар не деньги. На вопрос сколько ты зарабатываешь в месяц он скромно не ответил. На следующий день пляжные полотенца, которые этот кровопийца принес в наш номер, были как минимум из ветоши (показалось, что они у этого Али специально припасены для строптивых иностранцев). По звонку на рисепшен полотенца были заменены моментально. Али больше завязывать дружбу не пытался, хотя прибирался исправно. Его коварный замысел раскрылся в день отлета. Этот жук прискакал на причал в пять утра и принес дополнительный счет за минибар с тем, чтобы ему заплатили на месте. До вылета было еще минут сорок и я не поленился пройти аж 50 метров на рисепшен, чтоб вывести злодея на чистую воду. Оказывается этот капиталист трудится на острове на ниве уборки уже 15 лет (поэтому и имеет дежурные заготовки по разводу туристов), а в номерах с 32 по 40 обычно селят наивных итальянцев. Ну на славян он видать еще не нарывался. Будьте бдительны! Откровенного воровства правда на острове я не наблюдал, но администрация предупреждает: не оставляйте очень ценных вещей на видных местах, не вводите в искушение работников, которые на такое и за 10 лет не заработают.
Развлечения
Во всех номерах развесили плоские телевизоры (русского канала нет), без этих говорящих ящиков явно было лучше. Анимация-дискотека – каждый вечер в баре у главного ресторана где-то до 23 происходили какие-то действа и викторины на итальянском, было шумно. Каждый вечер, после заката, на причале происходит кормление акул и скатов – занимательно, но сам в воду не полез. Рыбалка на закате (восходе) - не был (по-моему ловить рыбу на моток проволоки – профанация). Встреча с дельфинами – не поехали по причине -встретишь их или нет - неизвестно и плавать с ними не пускают. Выездной снорклинг – а зачем - вокруг Мадугали встретились мурены, черепахи, акулы и королевские манты (не все в один день конечно). Необитаемый остров – на день 300$ (в отзывах писали 100), поехали на пол дня. Остров, вроде как необитаемый, но свежих следов на песке полно и лодка с привезшими нас аборигенами, болтающаяся в 50 метрах от берега романтичности не прибавляла. А вобщем – понравилось. Дайвинг: есть инструктор Миша – русскоязычный, но – без сертификата курс очень дорого (запасайтесь опытом и сертификатом дома).
В целом отпуск пролетел незаметно. Хотя домой уже и тянуло, но уезжать не хотелось. Такого ощущения ни в турциях, ни в египтах не бывает. Но захочу ли я еще раз поехать на Мкдугали – откровенно не знаю. Прозвучавшее на прощание – будем рады Вашему возвращению! - ни их, ни меня ни к чему не обязывает…
Wyspa Madugali 4*
Styczeń.2010, wyjazd z Kijowa.
O touroperatorze i trochę o transferze.
Wyglą da na to, ż e WSZYSCY touroperatorzy handlują cy na Malediwach ustalili dla siebie zasadę : rozwieś ć się z turystą , có ż , przynajmniej 500 USD na osobę . W zeszł ym roku odpoczywał em z pomocą firmy Zagorje. Zakup wycieczki dobitnie przypominał stary ż ydowski ż art o sprzedawaniu okularó w (- Te okulary kosztują dziesię ć rubli. - Dobrze. - Ale to za każ dą szklankę . - No dobrze. - Tak, zapomniał em ci podać cenę ich oprawek . .. ) Supermanager kierunku Malediwó w D Volnov, raczył wysł uchać mojej skromnej proś by o udostę pnienie moż liwoś ci wykupienia wycieczki na wyspę Velamenda, kilka dni pó ź niej, po 2 przypomnieniach telefonicznych, naliczył taką cenę , ż e cena Teztur, choć z niewygodnym lotem przez Moskwę , okazał się znacznie niż szy. Ale szczegó lnie chciał bym zwró cić uwagę na rozwó d z przeniesieniem. Tabela transferowa został a znaleziona na stronie internetowej tego samego Teztura.
Zagorye naliczył transfer: wodnosamolot jest droż szy i powiedział , ż e jest w jedną stronę . Kró tko mó wią c, koszt transferu okazał się prawie ró wny kosztowi lotu Kijó w - Male. No có ż , w koń cu z wielu powodó w (w tym z tego bezczelnego rozwodu) moje wakacje na Malediwach w 2009 roku nie odbył y się.
Uzbrojony w doś wiadczenie z ubiegł orocznych poszukiwań , po przejś ciu i nie, postanowił em skontaktować się z kijowskim oddział em „Malediviany”. Trzy mł ode panie (nigdy nie widział em mł odej pani-reż yserki, chyba bardzo zaję tej osoby) pracują niestrudzenie w tej firmie. To prawda, ż e z reguł y nie przychodzą do pracy przed począ tkiem jedenastego. Zaopiekował a się mną mł oda dama Yana, mł oda dama Sveta, jak rozumiem, zajmuje się gł ó wnie lotami. Tym razem mó j wybó r padł na wyspę Madugali – mniejszą i wygodniejszą niż Velamendu. Nie ma specjalnych skarg na pracę oddział u.
Yana, wrzuciwszy kilkadziesią t dolaró w na cenniki ze strony moskiewskiego Malediwó w, powoli zaczę ł a rezerwować wycieczkę . Bilety zarezerwowane, hotel potwierdzony, wycieczka opł acona. Hurra. Leć my. Ale mał a chmurka (choć z natury nie jestem chciwą osobą ) padł o pytanie: dlaczego transfer do Madugali (60km) kosztuje 480$, a transfer na Sun Island (120km) 125$. Pozwó lcie, ż e wyjaś nię pomysł : transfer hydroplanem (na Malediwach taksó wką powietrzną , powiedział bym wahadł owcem) przebiega tak: 15 osó b (pię ć rzę dó w siedzeń.1 + 2) i ich bagaż e są wpychane do samolotu typu „Corn” na nartach wodnych i ich bagaż u, nastę pnie są przewoż one na trasę dookoł a wysp, pierwszy przystanek jaki mieliś my to Madugali, lot trwał.25 minut, potem samolot poleciał na 2 kolejne wyspy. O ile widział em samolot z dwoma pasaż erami, któ ry nigdy nie wystartował , wszyscy byli zał adowani po brzegi.
Konkluzja: jeś li czas pozwoli, znajomoś ć ję zyka i umieję tnoś ci pracy online ZAREZERWUJ LOT I HOTEL SAMODZIELNIE: po pierwsze bę dzie taniej, a po drugie bę dzie mniej chmur. Malediwy są krajem bezwizowym.
O lotach i lotniskach.
Kijó w – Dubaj – Boeing UIA (jak w starym Zhiguli)
Dubaj – Kolombo – Mę ż czyzna – Airbus Sri Lankan Airlines (jak Mercedes)
Dokowanie w Dubaju trwa 4 i pó ł godziny. Obsł uga jest ś wietna. Zgodnie ze strzał kami – tranzyt – do dowolnego okienka rejestracji, gdy w kolejce są trzy osoby – proszę pana, proszę przejś ć do kolejnego okienka. Samo lotnisko (po raz pierwszy) imponował o rozmiarami. Dotarliś my do bramki 102 i nie mają c nic do roboty, dotarł em do bramki 320. Có ż , jak dla mnie nadmierne zł ocenie i pompatycznoś ć są wszę dzie, ale Arabowie nie mogą się bez tego obejś ć . Ograniczona liczba miejsc dla palą cych mnie zmę czył a: wchodzą c do palarni, w któ rej od godziny siedzi zwarto dwudziestu palą cych Chiń czykó w, chcę od razu rzucić palenie na zawsze.
Na cał ym lotnisku był a tylko jedna kawiarnia z palą cymi goś ć mi, gdzieś przy 240 bramce. To prawda, ż e nie robią w nim kawy, musiał em pić koniak.
Lotnisko w Kolombo jest bardziej znajome. Moim zdaniem trochę wię cej niż Borispol. Czujny celnik ze Sri Lanki zmusił mnie do zdję cia paska i butó w (nienawidzę ludzi, albo flirtuję z wielkim biał ym sahibem, nie rozumiał em).
Lotnisko w Male. Tak naprawdę tego nie widział em: na osobnej wyspie, mał y, jeden pas startowy (samolot przylatuje do lą dowania z oceanu, jest pię kny). Surowy malediwski celnik leniwie nakazał ł adowanie walizek na taś mę rentgenowską . Ale gdy tylko usł yszał a rosyjską mowę , wzleciał a jak ptak na ekran telewizora, zanim miejsce na ekranie był o puste, jej kolega w tym czasie weł niał niektó rych Sri Lanki pudeł kiem czegoś pozornie alkoholowego.
Schowane w walizkach, po jednej w walizce, pł askie ż elazne flaszetki koniaku nie budził y w niej ż adnych podejrzeń , być moż e z powodu ich nieprzemysł owej obję toś ci.
O spotkaniu, transferze i wyspach "nie-buł eczki".
Przy wyjś ciu z lotniska znaleziono kilka stojakó w touroperatoró w i dziewczynę , Julię , przedstawicielkę Malediwó w, ze znakiem. Odprowadził a nas do stanowiska odprawy hydroplanó w. Tam zważ yliś my WSZYSTKIE bagaż e, w tym bagaż podrę czny (na osobę nie moż e przekraczać.25 kg. ) i otrzymaliś my bilety na pokł ad hydroplanu. Potem, po kró tkiej odprawie i poż egnalnych sł owach do nas - dzwoń jak coś , obsł uga na wyspie nie rozumie rosyjskiego, Julia wsadził a nas do autobusu, któ ry jechał na molo taksó wek powietrznych i wyjechał a. Nie widzieliś my jej ponownie.
Taksó wki powietrzne dział ają odpowiednio z trzech firm, samoloty i autobusy są pomalowane na ten sam kolor. Nasz był czerwony. 10 minut jazdy wzdł uż morza.
Po wyjś ciu z autobusu do otwartej poczekalni, w punkcie informacyjnym, dowiedzieliś my się , ż e nasz wyjazd jest za mniej wię cej godzinę (wszę dzie są tablice z numerami lotó w, godziną i numerem miejsca do spania A/B/C). Czas szybko miną ł : normalna kawa z lokalnego baru, kilkadziesią t zdję ć i oto jesteś my.
Byliś my ostatnimi, któ rzy zostali wpuszczeni do hydroplanu, co jest cał kiem rozsą dne - w koń cu wyszliś my jako pierwsi. Startować . Samolot brzę czy znoś nie, ale kilka wł oskich madamek uż ywał o zatyczek do uszu. Dopó ki nie nabraliś my wysokoś ci w kabinie był o mocno gorą co (kto pamię ta jak w letni dzień siedzieć w starym wagonie kolejowym), dodaj bardzo duż ą wilgotnoś ć , potem wł ą cz klimatyzator – czujesz się lepiej.
Kilka lat temu jakaś entuzjastyczna pani wypuś cił a recenzję na i-no z "...cudowny widok z okna samolotu, te wyspy-buł eczki... ". Có ż , wyspy nie wyglą dają jak pluszaki, na cał e ż ycie. Widok jest oczywiś cie niesamowity: ocean, zielona wyspa ze zł otym brzegiem piasku. Nie wyglą da jak pluszaki!
Wyspa i personel.
Wyspa Madugali ma kształ t elipsy rozcią gnię tej ze wschodu na zachó d. Wymiary okoł o 300 na 100 metró w. Lotnisko na wyspie Madugali to tratwa o wymiarach 5 x 8 metró w przyczepiona do rafy poś rodku mię dzy dwiema wyspami, okoł o kilometra od każ dej z nich. W pobliż u wisi ta sama tratwa - na są siednią wyspę . Po wodowaniu przy lotnisku zacumował a ł ó dka z czterema Aborygenami z ponurymi kubkami (nie inaczej kanibali… myś leliś my). Doprowadzili nas bezpiecznie do brzegu. O spotkaniu osobiś cie z kierownikiem z narę czami kwiató w - kł amstwo. Jeden z tubylcó w zabrał nas na przyję cie; po drodze kiepskim angielskim opowiedział wyuczoną lekcję o codziennej rutynie na wyspie. Jednak pojawił y się gorą ce rę czniki i zimny sok z pewnym opó ź nieniem. W recepcji znajduje się zakaz palenia. To miejsce i restauracja to dwa punkty na wyspie, w któ rych nie zaleca się palenia, ale jeś li chcesz, moż esz.
Wesoł y tragarz powiedział nam, ż e „dla tak drogich goś ci” przygotowali nr 3. Uzbrojeni w wiedzę z Internetu wyraziliś my chę ć zdobycia nr 30 do 40. Przy okazji usunię to z mapy mapę wyspy. ś ciana za recepcją . Jako kompromis zaproponowano nam "bardzo dobry pokó j" nr 23. Pokó j dobry, przestronny, wszystko dział a, ł ó ż ko 2 x 2.5 metra, toalety nie ma w ogrodzie. ALE WIATR. Pojechaliś my na Malediwy, aby poczuć upał , a nie do Hurghady z zimnym wiatrem, bez wiatrochronó w. Po wieczornym siedzeniu na tarasie, paleniu papierosa i sł uchaniu oceanu, trochę marzniesz. Od wiatru (i bezpoś redniego widoku na ocean) taras zamyka pas palm i krzewó w okoł o pię ciu metró w, ale od wykonanych w nim przejś ć na plaż ę doś ć wieje. Wyspa jest zaprojektowana na ró ż ne pory wiatru. Numery od 1 do 31 uł oż one są tarasowo na zachodzie - latem nie ma wiatru, a numery od 32 do 56 - na wschodzie, zimą nie ma wiatru. Numery od 1 do 15 nie mają piaszczystej plaż y, kamienie i rafa znajdują się tuż za palmami.
Pod numerem 3 przez koral wycię to przejś cie o szerokoś ci 50 metró w i szerokoś ci 2-3 metró w. W innych miejscach bardzo trudno jest dostać się do ś ciany podczas odpł ywu bez oskó rowania. Od numeru 20 jest piaszczysta plaż a, ale pod numerem 30 sł oń ce zachodzi za palmami o godzinie trzeciej, do tego wiatr. Od nr 32 praktycznie nie ma wiatru, plaż a ma szerokoś ć.5-10 m. Wszystko to oczywiś cie dotyczy tylko sezonu zimowego (przeczytaj szkolny kurs o monsunach i pasatach). Tak, pod numerem 42, do wody, poza rafę , wprowadzana jest rura o ś rednicy 30 centymetró w, wydaje mi się , ż e jest specyficzny zapach. Wycią gnij wł asne wnioski. I ludzie pł ywają też z dzieć mi.
W efekcie po kilku rozmowach w recepcji i zapewnieniach, ż e „po nowotworach” na pewno przeniesiecie się na sł oneczną i spokojną stronę , dostaliś my pokó j 32, z któ rego byliś my w peł ni zadowoleni (choć pokó j był bardziej obskurny niż poprzedni a Wł osi, któ rzy mieszkali tam przed nami, hodowali karaluchy na stoł ach, ale to nas nie przeraż a. ) Nawiasem mó wią c, ta japoń ska przywó dczyni, z któ rą miał am okazję porozmawiać o przesiedleniu, Rosjanka przynajmniej rozumie i moż e doskonale to wie, ale oczywiś cie w celu konspiracji postanowił a nie reklamować to (być moż e ź le potraktowane). Osobno chcę porozmawiać o „housekipper” Ali, tak jak został o to przedstawione. Woź ny w numerze 23 był skromnym Bangladeszem, któ ry cieszył się , ż e został mu dolar i od czasu do czasu, ze sł owami „coco ser”, przynosił kokos. Ale w numerze 32 Malediwski Ali zaczą ł od stwierdzenia, ż e dla Malediwó w 1 dolar to nie pienią dz.
Na pytanie, ile zarabiasz miesię cznie, skromnie nie odpowiedział . Nastę pnego dnia rę czniki plaż owe, któ re ten krwiopijca przynió sł do naszego pokoju, był y przynajmniej zrobione ze szmat (wyglą dał o na to, ż e Ali przygotował je specjalnie dla upartych obcokrajowcó w). Na wezwanie do recepcji rę czniki został y natychmiast wymienione. Ali nie pró bował już nawią zywać znajomoś ci, chociaż regularnie sprzą tał . Jego podstę pny plan został ujawniony w dniu wyjazdu. Ten ż uk podjechał na molo o pią tej rano i przywió zł dodatkowy rachunek za minibar, ż eby zapł acić na miejscu. Do odlotu został o jeszcze okoł o czterdziestu minut, a ja nie był em zbyt leniwy, ż eby przejś ć nawet 50 metró w do recepcji, aby sprowadzić zł oczyń cę do czystej wody. Okazuje się , ż e ten kapitalista pracuje na wyspie w dziedzinie sprzą tania od 15 lat (dlatego ma dyż urne przygotowania do rozwodowych turystó w), a naiwni Wł osi zazwyczaj zakwaterowani są w pokojach od 32 do 40. Có ż , jeszcze nie wpadł na Sł owian. Bą dź ostroż ny!
Co prawda nie zaobserwował em na wyspie wprost kradzież y, ale administracja ostrzega: nie zostawiaj bardzo wartoś ciowych rzeczy w eksponowanych miejscach, nie kuś pracownikó w, któ rzy nie zarobią na to nawet za 10 lat.
Zabawa
Telewizory z pł askim ekranem był y zawieszone we wszystkich pokojach (nie ma rosyjskiego kanał u), był o wyraź nie lepiej bez tych gadają cych pudeł ek. Dyskoteka animacji - każ dego wieczoru w barze przy gł ó wnej restauracji gdzieś do 23 odbywał y się akcje i quizy po wł osku, był o gł oś no. Każ dego wieczoru po zachodzie sł oń ca na molo karmione są rekiny i pł aszczki - zabawne, ale sam nie wszedł em do wody. Ł owienie o zachodzie sł oń ca (wschó d sł oń ca) - nie był o (moim zdaniem ł owienie ryb na zwó j drutu to wulgaryzmy). Spotkanie z delfinami - nie pojechaliś my bez powodu - czy je spotkasz, czy nie - jest nieznane i nie wolno im z nimi pł ywać . Nurkowanie z rurką poza miejscem – i dlaczego – mureny, ż ó ł wie, rekiny i kró lewskie manty spotkał y się wokó ł Madugali (oczywiś cie nie wszystkie w jeden dzień ).
Bezludna wyspa - za dzień.300 $ (w recenzjach napisali 100), pojechaliś my na pó ł dnia. Wyspa wydaje się być niezamieszkana, ale na piasku jest mnó stwo ś wież ych ś ladó w, a romantyzmu nie dodał a ł ó dź z tubylcami, któ rzy nas przywieź li, zawieszona 50 metró w od brzegu. I ogó lnie - podobał o mi się . Nurkowanie: jest instruktor Misza - rosyjskoję zyczny, ale - bez certyfikatu kurs jest bardzo drogi (zaopatrz się w doś wiadczenie i certyfikat w domu).
Ogó lnie wakacje minę ł y niepostrzeż enie. Chociaż miał em ochotę wracać do domu, nie chciał em wyjeż dż ać . Nie ma takiego uczucia ani w Turcji, ani w Egipcie. Ale czy chcę znowu pojechać do Mkdugali – szczerze mó wią c nie wiem. Brzmiał o na poż egnanie - z przyjemnoś cią Cię zobaczymy! - ani oni, ani ja do niczego nie zobowią zujemy.. .