Здравствуйте! Первое, что хочется сказать: я влюбилась в Шри-Ланку, хоть прошло немного дней, а я уже скучаю и хочу обратно. И я знаю точно, я в своих чувствах не одинока
Однако, этот отзыв я собралась писать по отелю. Еще хочу написать - по стране, может, чуть позже.
Итак, правда, и только правда. Итоги по отелю, начну, наверное, с хорошего:
1. Персонал – вежливый, услужливый, улыбчивый. Всё, что просили, выполнялось, при чем долго ждать не приходилось. Рисэпшн – приветливый. Когда поломался замок навесной на чемодане, по первой же просьбе прибежал сразу мастер и перекусил этот замок, не требуя никаких денег.
2. Постель меняли не каждый день, где-то раза 2-3 в неделю. Полотенца меняли, но не всегда, а лишь если бросить на пол. Если висят – то меняют через раз. Как для «тройки», кто его знает, наверное, нормально? Главное, меняли ))))
3. Переходники для розеток в отеле есть и они выдаются по первой просьбе. Одно «но»: из-за некоторых различий в строении вилок – наши вилки вставлять в эти переходники надо наполовину, смотреть, чтоб был контакт. Иначе кажется, переходник не работает (некоторые так и думали).
4. Еды в ресторане хватает. Есть острая – она в конце. Большая часть – под европейскую, но могут всё равно немного подперчить. Так что мой ребенок иногда «обжигался». В основном, есть возможность выбрать что-то и ребенку. Выпечка – на завтрак одна и та же: круассан и слоечка. На ужин выпечка – редкий гость, полно всяких муссов, кремов, желе. И конечно, всегда полные подносы сладких ананасов, папайи и бананов (в последнюю неделю марта появились недозрелые арбузы) – это на завтрак и ужин ( у нас была система питания HB ). За обед не знаю, обедали мы - направо за скалой ресторанчик местной кухни. Еще скажу, что диетического уголка и уголка детской еды – нету. Может, в «тройке» так и надо? -Не знаю. Я не слышала нареканий среди ребят, с которыми там подружились.
5. Полотенца и матрасы выдавались пул-мэном по утрам. Всё, что было забыто на пляже (на территории отеля) – обращаешься к нему – всё вернет. Что забыто на песке за территорией – извините. Хотя скажу про местных: они хоть и барыги – это те, кто торгует, но не воры.
6. В ресторане каждый будний день вечером играла живая местная музыка. Потом, поиграв немного на общественных началах, музыканты (все время разные коллективы по 3 человека) ходили по столикам, играли и предлагали свой диск по 10 $ ( цена у всех одинаковая ).
7. Что интересно, в отеле много и «наших», и иностранцев, приезжающих группами: то немцы приедут, то поляки, то к концу нашего отдыха — французы. Мы подружились с поляками, пообщались немного с одним англичанином. В общем, национальное разнообразие — даже полезно.
Теперь про минусы, которые хоть и не портят особенно отдых, но про них считаю нужным сказать:
8. ТВ – только местное, на английском. В итоге - смотрели вечером перед сном BBC, естественно, на английском. Остальное – это крикет и местные сериалы с неимоверно глубокой смысловой нагрузкой.
9. Персонал отеля – ни одного русскоговорящего. Так что – учите английский.
10. Ни наш заезд, ни следующий – через неделю – никто из наших соотечественников из Украины и братьев из России – в глаза не видели ни одного из представителей ну хоть одного туроператора (а нас отправляли, понятно, что разные ). Мы летели с ТУИ.
11. Когда муж наступил на морского ежа, в отеле ни врача, ни медсестры, ни даже хоть кого-то среди персонала, способного оказать просто первую помощь. Её я оказывала самостоятельно, потребовав аптечку у главного менеджера (лысенький, улыбчивый, крепкого телосложения, всегда при галстуке). Кстати, что такое йод и есть ли в аптечке, менеджер не имел понятия. Предложил вызвать платного врача. Зато потом каждый день при встрече интересовался самочувствием мужа.
12. Шезлонги. Древнейшие. Пластиковые – облупившаяся голубая краска, а под ней белый цвет (красили, ибо когда-то корпус был голубого цвета). Деревянные – какие-то без колес, другие – трухлявые, при малейшем передвижении разваливались.
13. Мало того, шезлонгов не хватало, муж ходил занимать в 7 утра, и уже оставалось обычно не более 5 штук свободных. Кто пришел после завтрака – тот ложил матрац с полотенцем прямо на землю и так загорал. Еще прикол: как-то раз нашим друзьям из Польши не хватило шезлонгов. Пришел пул-мэн и сказал нам (цитирую!! ! ): «Детям шезлонги не полагаются». (! ! ! : -о) Это были наши друзья, тем более, люди уже немолодые. Мы им один шезлонг уступили, так как ребенок в основном или в песке играл, или в бассейне плавал, а с нами не лежал почти.
14. Сантехника у нас работала, но вид был древнейший, местами была потресканная, где-то странный налёт. У двух наших друзей (два разных номера) – в номерах поломался душ, и их починили, но ждали долго в обоих случаях.
15. Кондиционер в номере очень шумный, общий, неэффективный днем, ночью – получше, особенно в сочетании с реально шумным вентилятором на потолке. Правда, шумовой фон от такого сочетания мне мешал спать, иногда я просыпалась среди ночи и выключала. А вот про шум океана – его слышно было, но поверьте, это спать не мешало.
16. Москиты. Всего один раз вечером открыли балкон – и покусали сильно ребенка. Нас с мужем не тронули. Пришлось всё время включать фумигатор, который привезли с собой.
17. Балкон был без ручки на двери, открывался с большим трудом.
18. Мебель рабочая, но очень старенькая.
19. В целом, весь отель старенький, повсюду видны «следы» цунами 2004 года: на потолке — штукатурка где-то пузырями пошла ( и осыпалась рядом с подушкой ребенка), в лифте — двери местами в ржавую точку. То там, то здесь чувствуется, отель «побит» стихийным бедствием, и за эти годы его недостаточно отмарафетили ( а занимались ли этим вообще? ).
20. Окна почему-то где-то не мыли вообще, а где-то мыли до уровня, до которого позволял дотянуться рост моющего персонала (местные — люди невысокие в основном). К примеру, в ресторане по утрам грязные окна немного портили вид на океан, особенно в первые дни. Потом привыкаешь : )) .
21. По ресторану: при большой наполненности отеля в «час пик» на ужине (с 19-30 до 20-30) лучше в ресторан не идти. Во-первых, однажды нам не хватило столов, и нас посадили вместе с шриланкийцами, отдыхающими в этом отеле, – за большим столом. Во-вторых, в это время неприятная толкучка и тянучка около каждого блюда.
Это всё, конечно, мелочи, которые всё равно не испортили нам отдых, потому что природа, климат, фрукты – как в раю. ))) Местное население – хорошие, но специфичные ребята, добрые, к которым надо просто привыкнуть, с ними можно подружиться и принять их такими, как они есть. Так же отнестись советую и к отелю. С уважением и WBR, Маруся-Климова.
Cześ ć ! Pierwszą rzeczą , któ rą chcę powiedzieć jest to, ż e zakochał am się w Sri Lance, mimo ż e minę ł o już kilka dni, ale już za tym tę sknię i chcę wracać . I wiem na pewno, ż e nie jestem sam w swoich uczuciach.
Miał em jednak zamiar napisać tę recenzję dla hotelu. Chcę też pisać - po cał ym kraju, moż e trochę pó ź niej.
A wię c prawda i tylko prawda. Wyniki hotelu zacznę chyba od dobrych:
1. Personel - uprzejmy, pomocny, uś miechnię ty. Wszystko, o co prosiliś my, został o zrobione i nie musieliś my dł ugo czekać . Recepcja jest przyjazna. Kiedy kł ó dka na walizce pę kł a, na pierwsze ż ą danie kapitan natychmiast wbiegł i zjadł tę kł ó dkę , nie ż ą dają c ż adnych pienię dzy.
2. Ł ó ż ko nie był o zmieniane codziennie, okoł o 2-3 razy w tygodniu. Rę czniki był y zmieniane, ale nie zawsze, ale tylko rzucone na podł ogę . Jeś li wiszą , to zmieniają się za każ dym razem. A co do „trojki”, kto wie, chyba normalna? Co najważ niejsze, zmienił y się
3. W hotelu znajdują się przejś ció wki do gniazdek wydawane na ż yczenie. Jedno „ale”: ze wzglę du na pewne ró ż nice w budowie wtykó w, nasze wtyki muszą być wł oż one do poł owy w te adaptery, upewnij się , ż e jest kontakt. W przeciwnym razie wydaje się , ż e adapter nie dział a (niektó rzy tak myś leli).
4. W restauracji jest wystarczają co duż o jedzenia. Jest ostry – jest na koń cu. Wię kszoś ć z nich to Europejczycy, ale wcią ż mogą trochę pieprzu. Wię c moje dziecko czasami "palił o". Zasadniczo istnieje moż liwoś ć wyboru czegoś dla dziecka. Ciastka - na ś niadanie to samo: croissant i ptysie. Na obiad rzadkim goś ciem są wypieki, peł ne ró ż nego rodzaju musó w, kremó w, galaretek. I oczywiś cie zawsze peł ne tacki sł odkich ananasó w, papai i bananó w (niedojrzał e arbuzy pojawił y się w ostatnim tygodniu marca) - to na ś niadanie i kolację (mieliś my system ż ywnoś ciowy HB). Na obiad, nie wiem, jedliś my - po prawej, za skał ą , jest restauracja lokalnej kuchni. Powiem też , ż e nie ma ką cika dietetycznego i ką cika z jedzeniem dla dzieci. Moż e w „trojce” jest to konieczne? -Nie wiem. Nie sł yszał em ż adnych narzekań wś ró d chł opakó w, z któ rymi się tam zaprzyjaź nił em.
5. Rę czniki i materace był y wydawane przez pull-mana rano. Wszystko, co został o zapomniane na plaż y (na terenie hotelu) - zwracasz się do niego - wszystko zostanie zwró cone. Co zapomniane na piasku poza terytorium - przepraszam. Chociaż powiem o tubylcach: choć to handlarze, to ci, któ rzy handlują , ale nie zł odzieje.
6. Restauracja grał a lokalną muzykę na ż ywo w każ dy dzień powszedni wieczorem. Nastę pnie, grają c trochę dobrowolnie, muzycy (cał y czas w ró ż nych grupach po 3 osoby) chodzili wokó ł stoł ó w, grali i oferowali swoją pł ytę za 10 USD (cena jest taka sama dla wszystkich).
7. Co ciekawe, w hotelu jest duż o „naszych” i obcokrajowcó w, któ rzy przyjeż dż ają grupami: albo przyjadą Niemcy, potem Polacy, a pod koniec wakacji Francuzi. Zaprzyjaź niliś my się z Polakami, trochę porozmawialiś my z jednym Anglikiem. Ogó lnie rzecz biorą c, ró ż norodnoś ć narodowa jest nawet uż yteczna.
Teraz o wadach, któ re choć nie psują szczegó lnie reszty, uważ am za konieczne powiedzieć o nich:
8. Telewizja - tylko lokalna, w ję zyku angielskim. W rezultacie wieczorem przed pó jś ciem spać oglą dali BBC, oczywiś cie po angielsku. Reszta to krykiet i lokalne seriale z niewiarygodnie gł ę bokim ł adunkiem semantycznym.
9. Personel hotelu - ani jednego rosyjskiego. Wię c ucz się angielskiego.
10. Ani nasz wyś cig, ani nastę pny - za tydzień - ż aden z naszych rodakó w z Ukrainy i braci z Rosji - nie widział ż adnego z przedstawicieli przynajmniej jednego touroperatora (a nas wysł ano, widać , ż e są inni ). Lecieliś my z TUI.
11. Kiedy mó j mą ż nadepną ł na jeż owca, w hotelu nie był o lekarza, pielę gniarki, a nawet kogoś z personelu, któ ry mó gł by po prostu udzielić pierwszej pomocy. Sam go dostarczył em, ż ą dają c od dyrektora generalnego apteczki (ł ysy, uś miechnię ty, mocnej budowy, zawsze z krawatem). Swoją drogą , co to jest jod i czy znajduje się w apteczce, kierownik nie miał poję cia. Zaproponował wezwanie pł atnego lekarza. Ale potem każ dego dnia na spotkaniu interesował się dobrem jej mę ż a.
12. Leż aki. Najstarszy. Plastik - ł uszczą ca się niebieska farba, a pod nią biał a (pomalowana, bo kiedyś koperta był a niebieska). Drewniane - jedne bez kó ł , inne - spró chniał e, rozpadał y się przy najmniejszym ruchu.
13. Poza tym leż akó w był o za mał o, mą ż poszedł wypoż yczyć o 7 rano, a zwykle nie był o wię cej niż.5 sztuk za darmo. Kto przyszedł po ś niadaniu - poł oż ył materac z rę cznikiem na ziemi i tak się opalał . Kolejny ż art: kiedyś nasi znajomi z Polski nie mieli wystarczają co leż akó w. Przyszedł czł owiek od basenu i powiedział (cytuję!! ! ): „Dzieciom nie wolno mieć leż akó w”. (! ! ! : -o) To byli nasi przyjaciele, zwł aszcza ż e ludzie nie są już mł odzi. Daliś my im jeden leż ak, ponieważ dziecko gł ó wnie bawił o się w piasku lub pł ywał o w basenie, ale prawie nie leż ał o z nami.
14. Hydraulika dział ał a dla nas, ale widok był stary, miejscami był popę kany, gdzieś dziwna tablica. Dwó ch naszych przyjació ł (dwa ró ż ne pokoje) - prysznic pę kł w pokojach i został y naprawione, ale w obu przypadkach czekali dł ugo.
15. Klimatyzacja w pokoju jest bardzo gł oś na, ogó lnie, nieefektywna w dzień , lepsza w nocy, szczegó lnie w poł ą czeniu z bardzo gł oś nym wentylatorem sufitowym. To prawda, ż e szum tł a z takiej kombinacji nie pozwalał mi spać , czasem budził em się w ś rodku nocy i wył ą czał em. Ale co do szumu oceanu - sł ychać był o, ale uwierz mi, nie przeszkadzał o to w spaniu.
16. Komary. Tylko raz wieczorem balkon został otwarty - i dziecko został o mocno pogryzione. Mó j mą ż i ja nie byliś my tknię ci. Musiał em cał y czas wł ą czać fumigator, któ ry przynieś li ze sobą .
17. Balkon był bez klamki na drzwiach, otwierał się z wielkim trudem.
18. Meble sprawne, ale bardzo stare.
19. Ogó lnie cał y hotel jest stary, wszę dzie widać „ś lady” tsunami z 2004 roku: na suficie - gdzieś tynk wpadł w bą belki (i rozsypał się obok dziecię cej poduszki), w windzie - miejscami drzwi do zardzewiał ego punktu. Tu i ó wdzie czuć , ż e hotel został „pobity” przez klę skę ż ywioł ową , a na przestrzeni lat nie został dostatecznie zmarafetyzowany (a czy oni w ogó le to robili? ).
20. Z jakiegoś powodu okna w ogó le nie został y umyte, ale gdzieś został y umyte do poziomu, na któ ry pozwalał wzrost personelu sprzą tają cego (mieszkań cy to w wię kszoś ci ludzie niscy). Na przykł ad w restauracji rano brudne okna trochę psują widok na ocean, zwł aszcza w pierwszych dniach. Wtedy się przyzwyczaisz : )) .
21. Do restauracji: jeś li hotel jest bardzo peł ny w godzinach szczytu na kolację (od 19-30 do 20-30), lepiej nie chodzić do restauracji. Po pierwsze, kiedy nie mieliś my wystarczają cej liczby stolikó w, a usiedliś my razem ze Sri Lankami odpoczywają cymi w tym hotelu - przy duż ym stole. Po drugie, w tej chwili przy każ dym daniu panuje nieprzyjemny pchli targ i toffi.
To wszystko oczywiś cie drobiazgi, któ re jeszcze nie zepsuł y nam wakacji, bo przyroda, klimat, owoce są jak w raju. ))) Miejscowa ludnoś ć jest dobra, ale konkretni faceci, mili, do któ rych trzeba się tylko przyzwyczaić , moż na się z nimi zaprzyjaź nić i zaakceptować takimi, jakimi są . Radzę traktować hotel w ten sam sposó b. Z pozdrowieniami i WBR, Marusya-Klimova.