Мы ездили с мужем с 06-19 марта 2011г. с оператором «Минар».
Следует заметить, что если вы не были в центральной част Индии, а отдыхали только на ГОА – вы не видели по-настоящему Индии. В интернете мало информацию по «Золотому треугольнику» - поэтому хотелось бы поделиться впечатлениями о своей поездке.
1) Перелет Москва-ГОА (день первый)
Зимнюю одежду и обувь заранее решили оставить в камере хранения аэропорта «Домодедово», иначе она бы заняла почти целый чемодан, да и таскать ее по всему туру Золотой треугольник не было никакого смысла. За две недели заплатили 2800 руб. (оплата в конце), зато не переживали за перевес багажа на обратной дороге и не таскали с собой лишний груз. В ГОА летели компанией «Трансаэро», вылет задержали на 2 часа. Сам самолет выглядел очень эффектно: двухэтажный лайнер, рассчитанный на 500 человек, на втором этаже размещение пассажиров бизнес - класса с раскладывающимися креслами и вроде даже рестораном. Но вот что удивило: стюардессы не очень любезные, никаких привычных доброжелательных улыбок, ходили весь полет с раздраженными лицами, игнорировали пассажиров (муж долго махал руками и приставал с просьбой дать мне подушку, через час принесли с таким злым выражением лица, что я подумала сейчас его по щекам этой подушкой же и отхлестают). До ГОА летели около 7 часов. По прилету долго ждали багаж. Индусы прямо в аэропорту на наших туристах начали зарабатывать. Вот основные их приемы: спешат помочь тебе снять с ленты тяжелый и не очень чемодан, даже если ты сам намерен был это сделать, тебя отодвинут в сторону, снимут чемодан и потом потребуют бакшиш; или они начинают снимать все чемоданы с ленты, какие попадаются под руку и выставить их в стороне, со стороны кажется, что просто сотрудники аэропорта пытаются быстрее освободить ленту для другого багажа, но на деле когда вы подойдете забрать свой чемодан вам откровенно намекнут, что он тужился не бесплатно. В таком случае можете просто спокойно забрать свой чемодан и отблагодарить его улыбкой, прикинувшись, что намек его был вам не понятен. У выхода из аэропорта к вам кинуться индусы помочь донести до машины ваш багаж. Перед отъездом я начиталась отзывов и мужа настращала, он был готов к тому, что на каждом чемодане у него повиснет по пять индусов, пытающихся вырывать из рук багаж, а то и донести его вместе с багажом до автобуса. Все оказалось не так страшно. Муж по дороге до автобуса отгонял всех добровольцев (достаточно не выпускать чемодан из рук, хоть они и пытаются его вырвать, отрицательно покачать головой, сказать «ноу» и они отстанут, но будут следовать за вами до самого автобуса и предпринимать новые попытки заработать). У самого автобуса с названием нашей фирмы к нам кинулся индус со словами «Минар» и жестами показывая на автобус, таки выхватил наши чемоданы. Это мужа подкупило, он принял его за сотрудника «Минар», и ослабил хватку. Потом вышел настоящий водитель автобуса, индус помог ему погрузить на крышу автобуса наши чемоданы (да они едут на крыше привязанные), и, конечно же, потребовал бакшиш (хотя в основном вещи грузил водитель автобуса, а тот лишь подал ему чемоданы). Мы дали ему 1 доллар, но индус на русском с акцентом потребовал 100 рублей (конечно, он ведь чуть не надорвался, сделав с нашими чемоданами два шага). Про это мы в отзывах тоже читали, поэтому не дали ему больше не доллара, а лишь сказали с улыбкой «да-да спасибо» и перестали обращать на него внимания. Он понял, что больше нечем поживиться и побежал искать тех, кто не взял с собой мелочь. И действительно мы видели, что некоторые туристы расплачивались 100 рублями и 10 долларами бумажками. Поэтому всегда и везде в Индии возите с собой мелочь (в аэропорту и при заселении, что бы была мелочь в долларах, при путешествии по Индии банкноты 10 и 50 рупий – потом по ходу моего рассказа поймете для чего). Деньги в аэропорту не меняйте очень не выгодный курс, сможете поменять в отеле (на ГОА в отелях курс 1$= 42 рупий). Реальный же курс 1$ =44-45 рупий.
Около часа только мы получали багаж, потом весь автобус еще около часа ждал еще одну туристку, она долго ждала багаж (а на обратном пути женщина одна жаловалась, что у нее из багажа по прилету на ГОА пропала сережка золотая, поэтому от греха подальше упаковывайте чемоданы защитной лентой – и чемоданы целее будут и ваши вещи). По нашей программе мы должны были провести несколько часов на ГОА в транзитном отеле Bollywood 3 звезды, позавтракать там, отдохнуть и только потом полететь в Джайпур. Но наши гиды нам объявили, что мы уже не успеваем в этот отель и нам лучше остаться в аэропорте, так как уже скоро будет наш рейс. Мы не стали спорить, иначе мы бы только успели приехать в отель и тут же надо было ехать назад. Но для себя отметили всю бессмысленность включения этого пункта в нашу программу (завтрак и отдых в отеле Bollywood). Общеизвестно, что чартерные рейсы задерживаются с периодической регулярностью, да и на практике понятно, что процесс получения багажа в аэропорте ГОА затягивается на 1-2.5 часов. Поэтому включать эту услугу в программу и драть за нее деньги с туристов просто наглость, потому что вероятность получение этой услуги туристами настолько маловероятна, что сводиться к нулю. На этом наше малоприятное общение с операторами «Минар» на ГОА еще не закончилось, но об этом потом.
2) Перелет ГОА-Мумбай-Джайпур (продолжение первого дня).
Все эти перелеты не заняли много времени и сил. От ГОА до Мумбая летели 1 час 40 минут. Пересадка в Мумбае не обременила (ждали около 1 часа 30 минут). Перелет от Мумбая до Джайпура 1 час 40 минут. Перелеты местными авиалиниями порадовали: комфортабельные чистенькие самолеты с улыбающимися и услужливыми стюардами, среди пассажиров в основном состоятельные индусы, единственный минус: замерзли в самолетах т. к. у них сильно работают кондиционеры – поэтому берите в самолет теплые вещи (сами индусы холода не замечали). А еще на местных авиалиниях нет бесплатных напитков и еды, приносят меню и можно все это заказать за деньги. Сами аэропорты: чистые и просторные, туалеты бесплатные и чистые.
3) Джайпур (день второй).
В Джайпур приехали вечером в первый день, нас встретил представитель «Минар», на шею повесили нам по гирлянде из цветов, сопроводили в отель, помогли разместиться, договорились о встрече на сл. день.
Сразу напишу пару слов о сотрудниках «Минар» в центральной части Индии (Джайпур, Агра, Дели). В целом оставили положительное впечатление ( «Минар» именно в центральной части не на ГОА).
Легковой автомобиль «Тойота» сопровождающий нас на всем пути по центральной Индии (экскурсии, переезд между городами, трансферт в аэропорт) очень комфортабельный с кондиционером и большим багажным отделением. Водитель тоже на всем пути был один и тот же индус, он очень нам понравился. Просто идеальный водитель: внимательным (всегда открывал двери, подарил мне цветы на 8 марта), услужливый (по нашей просьбе привозил нас в места, где можно купить не дорого фрукты, ром, напитки, адаптер для розетки, разменивал нам деньги), скромный (в основном молчал, и говорил только когда спрашивают – идеально! ! ).
Гиды: В Джайпуре индус мужчина – пять с плюсом (хорошо говорит на русском, на всех экскурсиях очень подробно и интересно рассказывает о посещаемых местах, отлично фотографировал нас с мужем по ходу, всегда нас ставил в курс дела «там вам будут предлагать сувениры – это подделки, там вам предложат фото –максимальная цена 50 рупий за каждую, там можно купить все безделушки максимум за 150-300 рупий каждая, и т. п. ) В Агре женщина – четыре с плюсом (хорошо говорит по-русски, сама она родом из Узбекистана, тоже полно и понятно давала материал на экскурсиях, но когда задавали вопросы про страну в целом она отвечала коротко и несодержательно, но зато возила в недорогие рестораны). В Дели парень индус - пять с плюсом (не только хорошо говорит на русском, но и хорошо рассказывает о местах, так же напоследок мы его всю дорогу пытали о стране, о жителях, обычаях и местной религии – все хорошо рассказал).
Отдельно замечу: что гиды сопровождали нас с утра и до самого вечера (т. е. это было оплачено), предлагали нам поменять деньги по высокому курсу (привозили в места, где курс обменный выше, чем отеле, не 42 а 44 рупий за $, меняйте не волнуйтесь – не обманывали), по нашей просьбе возили нас в недорогие и хорошие индийские рестораны, помогали выбрать в меню еду, возили на фруктовый рынок, мини-маркет, лавки с сувенирами. Мы по «Золотому треугольнику» ездили не в группе (странно, но группа из Москвы не набралась), а вдвоем с мужем: не пожалели. Экскурсии для нас были индивидуальные, подстраивались только под нас (на экскурсиях свободного времени давали на наше усмотрение, куда мы просили заехать, туда и заезжали). Единственное замечание ко всем гидам, которые с нами работали: дорогие гиды прошу вас не ограничивайтесь только рассказами про посещаемые достопримечательности, больше рассказываете о самой стране, ведь мы приехали в Индию не только сфотографироваться у Тадж-Махала, но и побольше узнать о такой необычной стране и богатой культуре. Нам интересно все: обычаи, культура, религия, что в Индии производят и выращивают, образование, служба в армии, как женятся и разводятся, сколько получают з/пл. , что такое касты, почему женщины ставят между бровей точку, почему у нашего водителя индуса коса ниже пояса… все. А приходилось информацию клещами вытаскивать. Спасибо парнишке гиду индусу в Дели, он нас просветил по многим пунктам. Писать не буду – сами поспрашивайте – это все очень и очень интересно.
В Джайпуре останавливались в отеле Fortune Select Metropolitan 4 звезды, находится в самом центре, номера хорошие, завтраки приемлемые (с голоду не умрете). На второй день в Джайпуре посещали: Дворец ветров - такого вы нигде не видели, Янтарный форт с крепостью Нагар Форт - очень экзотичная экскурсия, на слонах поднимаетесь минут 20 на гору в сам форт (вид потрясающий), потом гуляете по большой территории Форда (там и сады, и смотровая площадка, и различные залы, например зеркальный очень впечатлил, форд окружен стеной, похожей на змею, вьющейся по горам, напоминающей великую китайскую стены в Пекине), Музей Сити Палас (красивый дверец с большой территорией), обсерваторию Джантар Мантар (не впечатлили, ох уж это определение времени по тени), индуистский храм.
Замечу, что в Индии все индусы очень хорошо знают английский язык (от водителей такси, до уборщиц в туалете).
Город Джайпур: колоритный городишко, движение левостороннее, на договорах много мопедов и тук-туков, частенько встречаются и телеги, запряженные ослами, лошадьми или верблюдами, периодически в самых необычных местах (у торгового центра, на дороге, у кинотеатра) встречаются заинтригованные индийские коровы (на самом деле буйволы, а заинтригованные потому, что выглядят спокойными словно медитируют), встречаются и красивые частные дома, и серые покосившиеся многоэтажки для небогатых, и халупы для бедняков, периодически на газонах видны кучи мусора, которые походу никто не убирает и они там копятся годами, есть и мусор на тротуарах. Но утром ехали, видели, как его подметают владельцы лавок (все метут возле своих лавок), но гид нам объяснил, что они его сметают в кучу и не убирают, ветер все разметает и на следующее утро снова мусор повсюду, заново можно мести.
Ужинали в ресторанах, в которые нас привозил гид (на обед или ужин в центральной Индии у нас на двоих уходило в их ресторанах около 700 – 1 000 рублей с налогом на двоих, сюда входило два вторых, местные лепешки, пиво). В стоимость включен их местный налог (т. е. в меню не полная стоимость, в счете прибавят налог), так же когда приносили счет они уточняли, что обслуживание не включено, намекая что бы мы не забыли расщедрится на чаевые (мы оставляли от 50-100 рупий). В рестораны хочу отметить гиды возили не всегда самые дешевые, были и рестораны где нас встречал разодетый швейцар, зал был пустой и мы понимали, что это не самое дешевое заведение, но были и такие рестораны, где кушали в основном сами индийцы с семьями и было не так помпезно - цена отличалась несущественно. На счет еды в центральной части Индии: в меню блюда всегда делятся на вегетарианские и невегетарианские, меню на английском языке без картинок, удобно выделены все блюда ( мясо, курица, рыба, суп, салаты). При выборе блюд всегда уточняйте официанту «не остро». Но имейте в виду, что не остро еще не означает, что специй в блюде будет мало. Специй они всегда сыпят много, разных и во все блюда. Чего только стоит их фирменный суп со специями массала – ложка стоит так много специй в нем - очень густой, но вкусный! ! Вот некоторые расценки на блюда (курица с рисом – 250-300 рублей, баранина или коза с гарниром – 300-350 рублей, чечевица (фирменное блюдо) – 100 рублей, пиво (0.6 мл. ) – 130 рублей). Все блюда очень большие! И не ищите спиртные напитки в меню – не найдете, но оно есть за прилавком, скажите - вам принесут. Они не пишут в меню спиртные напитки, что бы не потерять клиентов мусульман (у них грех выпивать и если они в меню увидят спиртное, то развернуться и уйдут). А то, что посетители пьют спиртное за каждым столиком, которого нет в меню видимо мусульман не смущает. Лепешки индийские потрясающие (особенно с сыром и чесноком). Возможно, гиды возят туристов именно в такие заведения, что бы они не отравились, и не из-за того, что продукты испорчены, просто не все желудки наши приспособлены есть такую пищу. Мы не отравились ни разу в Индии, а ели все подряд. Например, однажды заказали на обед в Агре курицу с неизвестным соусом – принесли чашку, смотрим, а там курица плавает в зеленой жиже (как будто из соседнего газона сок выжали). Закрыли глаза и ели и ничего вкусно, но так необычно. Хотя после того, что мы ели в Китае – нам не привыкать. Лучше просите, что бы гид вам помог выбрать блюдо – иначе будете жевать траву как мы ( в меню то было написано курица в соусе). Повторяюсь, но каждое блюдо практически усыпано, нашпиговано и замочено в тоннах специй. Тут надо быть особенным гурманом. Ну а если вы неприемлете ничего кроме классических блюд европейской кухни – вам не сюда надо ехать, а в Европу. Нам с мужем Индийская кухня очень понравилась.
Что касается сувенирных лавок в центральной части Индии: ограничьтесь там с покупками (все намного дороже, чем на ГОА, даже если вы снизите цену на три раза, все равно купите намного дороже, чем могли бы купить на ГОА). Для примера за сувениры в центральной части просят 1300 рупий (маленький плешивый деревянный слон, или бронзовая статуэтка шивы), мы сторговались на 700 рупий, а на ГОА купили за 200 рупий (есть разница? ? ) Мы мало, что купили там и на ГОА только порадовались этому. Но вот что вы точно не купите на ГОА и лучше приобрести это в центральной части: сувениры с названиями Дели, Агра, Джампур, Тадж-Махал (футболки и бейсболки 140 рублей, тарелки- 600 рублей из белого мрамора с Тадж-Махалом). Вот это мы как раз и прикупили. И действительно на ГОА все футболки только со слонами и с ГОА, не было с Таджем. Все сувенирные куда нас привозили, были не самыми дешевыми, но европейцы там набирали сувениры корзинами, а мы все приглядывали и приценивались и решили, что это нереальные цены.
Вечером на улицу в центральной части Индии без гида лучше не ходить, вы сами не найдете не кафе, ни мини-маркет, ни рынок, вас могут облепить любопытные, торговцы и попрошайки и бежать за вами не один квартал. Наш гид был с нами до вечера, уходил уже вечером, когда мы в отель просили отвести (сопровождение это было включено).
3) Агра (день третий - четвертый).
От Джайпура ехали на нашей машине 6 часов, дороги хорошие, местность экзотическая – совсем не утомительно. По дороге в Агру забрали нового гида (женщину) и посетили мертвый город Фатехпур Сикри. Судя по названию, мы предполагали, что это будет пара развалин по дороге, и были удивлены, увидев настоящий большой дворец, размещенный в крепости. Бродить по нему можно часами и все равно все не обойдешь. Раньше там жил правитель со своими женами. Множество старинных зданий (спальни, библиотеки, банк, столовые, залы для танцев, отдыха и приема посетителей), беседок, садов, водоем, конюшня, и прочее. На окраине города большая площадь, на которой расположено несколько храмов – гробниц.
Город Агра – намного экзотичнее Драйпура, больше суеты и домов для бедных слоев населения, узкие дороги и шумное дорожное движение (даже пробки есть). В Индии светофоры практически не работают, иногда на перекрестках стоят сотрудники дорожной полиции машут руками и свистят в свисток – регулируя дорожное движение. О взаимоуважении на дороге никогда не слышали, все ездя как хотят и куда хотят, подворотниками не пользуются в основном сигналят (тем самым высказывая куда собираются ехать, или предупреждая, что вот они поворачивают). Очень похоже на движение в Каире (в Египте). В Агре около 4-х лет назад закрыли все заводы, так как это отражалось на Дворце Тадж-Махал, белый мрамор начал темнеть, много народу оказалось без работы, теперь там, в основном занимаются ручным производством, зато их освободили от оплаты налогов на доход. Забавно: но часто в Джайпуре и Агре пока едешь на машине видишь писающих индусов. Все так, как мы читали в отзывах. Они стоят там, где их настигла нужда, и делают свое дело без всякого смущения. Таких писающих мальчиков в поездках по этим двум городам мы насчитали целую кучу.
В Агре останавливались в отеле Howard Park Plaza 4 звезды, расположен так же в центре города, недалеко от Таджа, очень уютные номера и приемлемые завтраки. В нашем агентстве в России нас предупреждали, что даже в 4-х звездочном отеле в центральной Индии может не быть постельного белья и полотенец в отеле, но у нас все было во всех 3-х отелях в центральной части Индии: белье, полотенца, фен, наборы шампуней, гелей, щеток с пастой (даже кремы для лица и присыпок для свежести тела), бесплатный сейф в номере и всего прочего необходимого в дороге. Спасибо агентству «Планета-Тур» в Тюмени, что подобрали отели с удобствами!
В этот день мы еще успели посетить индийские рестораны на обед и ужин, сувенирные лавки, мини-маркет и фруктовый рынок.
На четвертый день нас ждала самая незабываемая экскурсия - посещение Тадж-Махала (местные его называют просто Тадж). Шикарное строение, просто очередное чудо света – мы там были уже на рассвете, наблюдали, как в первых лучах солнца Тадж начинает сиять. Все билеты на все достопримечательности по всему «Золотому треугольнику» у нас были уже оплачены вместе с путевкой, но по расценкам турфирмы это стоило 70$ с человек. В Тадже в стоимость входного билета включена вода и бахилы. Очень жалко, что Правитель Акбар (Великий) не успел, как хотел, построить по другую стороны реки второй такой же Дворец только из черного мрамора, и через реку светящийся мост из драгоценных камней – это было бы верх совершенства.
Во второй половине дня мы посетили Красный форд (на просто огромной территории форда много дворцов, садов и красивых неожиданных мест). Все экскурсии по центральной части нас просто покорили. Сказать честно мы не ожидали, что все строения будут такими огромными и величественными, со смешением архитектуры разных поколений и стран.
Ну а второй казус в программе «золотой треугольник» ждал нас вечером в Агре. (напоминаю, первый: мы заплатили за завтрак и отдых в трансфертном отеле ГОА в первый день, в который даже не попали). У нас в программу было включено вечернее представление местных фокусников «Магическое шоу». О нем (мы щепетильно следили за выполнением заявленной программы) мы сообщили нашему гиду. Она рассеянно сообщила, что конечно они вас туда отвезут. По прибытию на магическое шоу, она пошла, покупать нам билеты, и попросила 1400 рупий на билеты за двоих. Мы удивились: «Вообще-то магическое шоу у нас включено в программу, которая у нас уже оплачена». Потом удивилась она. Сказала, что у нее нет таких сведений – шоу в ее программе не было. Она подумала, что мы просто слышали где-то про это шоу и захотели дополнительно на него сходить. Билеты пришлось купить – делать все равно было нечего, раз приехали – решили сходить, но настоятельно настояли, что бы она выяснила что за «несоответствия в программе». Шоу было на 4, похоже на индийский фильм только на сцене, про историю постройки Тажда с танцами и песнями, единственное очень впечатлило в конце лазерное шоу с участием уменьшенной копии Дворца Тадж-Махала. Но менее зрелищно, чем представление в театре Бангкока с самой большой сценой в мире. Очень сильно в зале работали кондиционеры, и опять только мы это замелили (ох уж эти горячие индусы). Но когда постоянно в лицо дует арктический ветер как на северном полюсе и руки и ноги замерзли, сложно сосредоточится на спектакле. После спектакля гид нам сказала, что она уточнила, шоу в программе у нас не было, на что мы сунули ей нашу программку, где черным по белому оно было написано (и никаких слов про доп. услугу или доп. оплату). На следующий день, когда приехал проводить нас в Дели еще один представитель от «Минар», мы отразили свои замечания в их опросс-анкете. Он был от гида наслышан про наши замечания о магическом шоу, поэтому еще раз подробно нас расспросил, откопировал нашу программку. Оказалось, что наши программы отличаются, в нашей - шоу включено, в его оно предоставляется за доп. плату. Нам надоело мусолить эту тему, мы попросили закрыть ее, но порекомендовали им откорректировать программу, согласно которой получается или наше агентство в России дало нам не верные данные, или «Минар» в Индии не предоставило нам полный пакет оплаченных услуг. Удивились, неужели раньше такой вопрос никто не задавал, мы же не первые путешествует по «Золотому треугольнику». Такие вот мы русские, или предоставьте нам все услуги, которые были оговорены. Или будьте любезны не указывайте их, или пишите, что они дополнительные. Все ясно как днем. В общем, заставили индуса из «Минар» попотеть.
Гидам и водителю мы давали чаевые каждый день (хотя они не намекали и не выпрашивали), но уж больно нам понравилось их работа. Гидам давали ежедневно от 400-500 рупий (в основном 500 рупий), водителю от 300-500 рупий (в дни, когда он нас вез из одного города в другой 400 рупий, в последний день 500 рупий). Это были лишь чаевые, основную з/пл. за наш тур им, конечно, оплатил оператор. Чаевым они были, конечно, очень рады, и даже такая сумма для них считается очень неплохой, учитывая, что средняя з/пл. в центральной части Джайпур и Агра 6 000 рублей, в Дели повыше 1.000- 1.000 рублей.
Все индусы одеты по простому, частенько отмечала, что рубашки чистые и наглаженные, местные женщины это нечто особенное, пестрят разноцветными сари (частенько блестящих и переливающихся на солнце) и множеством ярких украшений. Например, гид в Агре (женщина), все уговаривала меня одеться в сари, намекала, что я выгляжу необычно, ее смущало, что индусы на нас глазеют и постоянно фотографируют. Но вот, что я вам скажу, я в своем однотонном платье с всего лишь открытыми руками и ногами ниже колена явно выглядела намного скромнее чем даже самая заурядная индийская женщина в ярком сари с блестящей окантовкой, голым животом и спиной, и тоннами украшений на всех частях тела ( украшений они носят много, если браслеты на руку - то обязательно блестящие на каждой руке от кисти до локтя, если сережки - то до плеч огромные блестящие и все в камнях, про ожерелье на шее я вообще молчу – такое издалека сложно не заметить. Да и все украшения конечно настоящие - золото с драгоценными камнями, не бижутерия, которая у нас так популярна). Да я как монашка рядом выглядела даже в самом своем нарядном платье. Так что милые женщины не читайте отзывы, в которых написано одеваться лучше в центральной Индии во все закрытое и невзрачное, покрывать голову – вы белая женщина все равно будете и в этом в центре внимания, так что одевайтесь, как вам хочется (но знайте меру конечно).
Теперь поподробнее напишу про контингент индусов, с которым вам обязательно придется столкнуться в своем путешествии.
Торговцы: На всех экскурсиях по центральной части перед входом или в очереди на очередную достопримечательность, а так же пока вы сидите в машине в автомобильной пробке вас будут окружать местные индусы - торговцы сувениров. Они будут махать перед вашим носом своим товаром (статуэтками, веерами из перьев павлина, бусами, и пр. ), кричать, что это все настоящее и очень дешево. Причем окружают обычно сразу несколько человек. Цена будет очень низкой, и пока они вас оккупируют, цена будет снижаться все ниже и ниже. Имейте в виду, если вы начинаете смотреть на их товар, или не дай бог возьмете в руки и спросите цену – они уже от вас не отойдут, пока вы у них его не купите, причем другие торговцы тоже сбегутся. Если вы купите что-нибудь у одного, этот торговец не отойдет от вас никогда, будет предлагать другие сувениры, и другие торговцы слетятся на вас как мухи на мед. Все ваши старания убедить их, что вам не нужно уже сувениров слонов, так как вы только что купили десять штук, их мало волнуют, если вы что-то купили, значит, можете еще раскошелиться. Если вы хотите это пройти как можно безболезненее – достаточно всего лишь не смотреть на них, коротко скажите «ноу» покачайте головой и продолжайте рассматривать достопримечательности, они сами от вас отойдут, видя, что вы не реагируете, но периодически будут мимо вас все же рыскать. Если вы решили, что-то купить по дешевке тоже не проблема, первое помните что это в основном низкокачественные товары (хотя деревянный слон у торговцев за 1$ на вид мало чем отличался от слона в лавке за 1300 рупий), подделки (хотя в магазинах и в лавках это тоже не самое настоящее), деньги держите при себе что бы не вытащили, и купив что-то сваливает немедленно (купили и быстро сели в машину, или прошли через вход на территорию достопримечательности, туда им вход воспрещен, там они вас не достанут). Мы, например, купили таким образов брелки с Таджем (10 брелков за 70 рублей), другие туристы деревянного слона за 100 рупий, шапку за 150 рупий. Гиды вас могут предупредить заранее, сколько такие сувениры стоят максимум, но при самих торговцах никогда с ними не советуйтесь, они вам не ответят. Они то тут бывают каждый день поэтому со всеми торговцами вынуждены держаться приветливо (гиды могут, мило улыбаясь, взять у торговцев товар, спросить у вас нужен ли он вам и им ответить так же мило, что мол извини, друг его не интересует это). Мы, например, читали перед своей поездкой очень интересные отзывы: одни писали, что торговцы сувенирами были очень агрессивны, облепили их человек 10 торговцев, хватали за одежду, били в барабаны, дудели в дудку, вешали бусы, тянули в разные стороны, другие писали, что их машину облепила толпа торговцев, раскачивали ее, трясли своим товаром, стучали в стекло пока они стояли в пробке. Все не так страшно как кажется: за одежду никто не тянет, на шее и руках не висит. Немного проще относитесь к этому, расслабьтесь и получайте удовольствие от поездки.
Попрошайки: Опять же, на многих экскурсиях перед входом или в очереди на очередную достопримечательность, а так же в автомобильных пробках вы столкнетесь с попрошайками. В основном это нище одетые женщины с маленькими детьми, инвалиды или дети. Они будут скромно протягивать руку и что-то просить. Но их меньше чем торговцев. И если честно из всех посещаемых мест мы их встретили раза 3-4. Тут такой же принцип, дадите мелочь одному, другие нищие это увидев, накинутся на вас как стая голодных волков, и уже не будут тихо просить, будут требовать во все горло. Не думайте, что дав немного мелочи, вы легко отделаетесь, это целая банда. Лучше старайтесь не обращать на них внимания и любоваться достопримечательностями (надежно прижимая к себе свой кошелек) – ведь именно за этим вы сюда и приехали.
Туалетная мафия: во всех туалетах в Индии в кафе, аэропортах (кроме отелей) опять-таки зарабатывают на туристах. Обычно караулят у кабинок или возле раковин в туалетах и когда вы свои дела закончите, протягивают вам бумагу за бакшиш. Поэтому обязательно надо с собой иметь мелочь и туалетную бумагу (салфетки) когда вы идете в туалет. Мелочь (обычно 5 или 10 рупий) за услуги, бумагу для дела (они ведь ее подают, когда вы уже выходите, им и не вдомек, что она больше пригодится вам в кабинке). У индусов принято пользоваться в туалете краниками с водой, так сказать для омывания, и я видела, чем это закончилось для одной нашей туристки, которая решила последовать их примеру – вышла из кабины с мокрыми штанами. Мой муж никак не мог сходить в бесплатный туалет бесплатно, а я в конце отдыха навострилась: протягивают бумагу – киваешь отрицательно и суешь им под нос свою, показывая, что ты все свое носишь с собой. Вот поэтому всегда держите при себе мелочь 5 и 10 рупий, ими будете расплачиваться, что бы не давать более крупные купюры ( мы с собой всегда имели рулон мелких купюр на эти случаи).
Обувная мафия: на входах в храмы, минареты, мечети необходимо снимать обувь, вот тут на входе вы и заметите их. Это индус или индианка с детьми, которые стерегут ваши башмаки, пока вы осматриваете достопримечательности. Да же если вы ставите свои башмаки в сторону от нее, и у вас совершенно непрезентабельная обувь ( т. е. на такую при всем желании никто не позарится, хоть оставляйте ее на ночь на центральной площади без присмотра), возвращаясь назад вы уведете, что она все равно ее пододвинула к себе и следит за ней как за золотыми башмаками Царя Акбара. И конечно ее услуги не бесплатные – с вас бакшиш. С собой из России мы взяли кучу бахил, которые брали с собой на экскурсии. Купили мы их из соображений не подцепить заразу, расхаживая босиком, а тут они нам пригодились и по экономным соображениям. На некоторых экскурсиях, где нужно разуваться, можно надевать бахилы прямо на обувь, перед входами в особо религиозные храмы бахилы одевать на голые ноги, а обувь все равно оставлять в распоряжении обувной мафии. Бахилы перед входом в храмы не продают и не выдают (исключение Тадж). Видели бы вы недоумение на лице обувной мафии, когда мы надевали бахилы на обувь и шагали мимо них. (на выходи использованные бахилы оставляли у них, они их потом перепродавали другим туристам и они получались многоразовыми, так что не покупайте бахилы у них).
Артисты: в кафе, на экскурсиях, в пробках частенько встречаются артисты, это индусы с нарядно одетыми и дрессированными козами, верблюдами, обезьянами, кобрами, поющие и танцующие индийские дети. Они показывают вам короткий номер, который вы само собой даже не просили, позволяют сфотографировать, за что просят бакшиш.
3) Дели (день пятый- шестой).
От Агры до Дели ехать на машине около 6 часов. В Дели мы остановились в отеле Oodles 4 звезды. Отель нас приятно поразил. Это совершенно новый отель, кажется, краска вот только высохла. Современные номера с шикарной обстановкой, потолки под три метра, оригинальное оформление, королевские кровати, а какая ванная комната! Большая и просторная, ванну с душем отделяет стеклянная дверь на всю стену, напротив ванны окно во всю стену с видом на лужайку (лужайка огорожена стеной, что бы вас не было видно с улицы). Шикарно! Но завтраки были скуднее, чем в другом отеле, хотя официанты от нас не отходили, похоже, что мы и еще 2-3 индийской семьи были единственными посетителями огромного отеля.
Город Дели: что ту говорить настоящая столица Индии. Огромный мегаполис с наземным и подземным метро, многоуровневыми переходами и дорогами, многоэтажными домами и центрами. Тут уже больше хороших машин, меньше тук-туков и мопедов (в Джайпуре и Агре в основном же мопеды и тук-туки). Люди тут одеты приличнее, женщины современнее (реже встречаются сари, чаше джинсы). Чаше встречаются богатые особняки. Но зато в Дели, в отличие от первых двух городов чаще встречаются пустыри с трущобами, где живут бедные слои населения. Это не маленькие покосившиеся домики (как в Агре и Джайпуре), а сооружения из картона, глины, сподручных материалов. Земля под трущобами принадлежит властям, поэтому люди, которые там живут в трущобах, совершенно ничего не платят за свое жилье. И у них там есть бесплатное электричество, но удобства наверняка на улице. В Дели обычное дело: с одной стороны дороги роскошный трехэтажный особняк, на другой стороне квартал халуп для бедных. Но на экскурсиях попрошаек практически не было.
На следующий день мы посетили в Дели: храм Шри Кришна Занамбухти (запоминающее строения на большой территории), президентский дворец, узнали что президент женщина (красивый комплекс зданий, но за ворота вход запрещен), ворота Индии (ничего особенного), минарет «Кутаб Минар, храмы Лакшми Нараян и Бангла Сахиб (вот тут было интересно, жаль что в одном храме внутри нельзя было фотографировать). На входе на многие достопримечательности необходимо на входе оплачивать возможность снимать на камеру (20 рублей).
Рекомендации, необходимых вещей для путешествия по «Золотому треугольнику» и отдыху на ГОА:
- Головной убор (защита от солнца),
- Крем для солнца (только на экскурсиях на ГОА, что бы не обгореть на солнце, в центральной части сложно обгореть даже находясь постоянно на солнце)
- Антибактериальный гель, влажные салфетки, туалетную бумагу (на экскурсиях, в аэропортах, в кафе не всегда есть бумага в туалетах),
- бахилы (перед входом в храмы необходимо разуваться, но лучше надеть бахилы, чем подцепить грибок),
- платок (женщинам перед входом в храм надо накрыть голову и наиболее оголенные места - плечи, ноги)
- мелочь (лучше иметь при себе всегда мелочь – побольше банкнот по 10 рупий и немного 50 рупий. Они понадобятся на каждом углу: в туалете за бумагу попросят – дайте 10 рупий, перед храмом обувь оставите, вернетесь а за ней тщательно следят местные не бесплатно – дайте 10 рупий, в кафе мальчик в тюрбане испляшется перед вами – дайте 50.100 рупий, перед въездом на экскурсию перед вашей машиной будет с владельцем выделывать кренделю украшенная корова, обезьяна, коза или верблюд – тоже придется раскошеливаться, даже если вы этого шоу не заказывали (дайте 50 рупий и не забудьте сфотографировать). На пляже ГОА перед вами тоже будет плясать вся местная живность и ходить канатоходцы, а иногда и дети с вытянутой рукой пробегать – везде придется раскошеливаться и лучше иметь при себе мелочь иначе разоритесь).
- фонарик (понадобиться на ГОА, на пляжах нет освещения – дойти до шейков и назад до отеля трудно в кромешной тьме).
- средство от комаров (в отеле в ГОА летают противные комары),
- адаптер для розеток (в центральной части розетки отличаются от наших),
- прививки делать перед поездкой не надо,
- медикаменты (не разу не понадобились, но с ними чувствуешь себя безопаснее),
- не пробуйте не мытые овощи и фрукты на рынках, избегайте есть салаты из свежих овощей и фруктов (они могут быть не свежими), ешьте в основном те продукты, которые прошли терма обработку. Пейте воду только из запечатанных бутылок (убедитесь, что она плотно запечатана, а то могут обычную водопроводную воду налить и проблем с желудком не наберетесь). Не ложите в коктейли лед – он тоже из водопроводной воды. Мы соблюдали эти меры предосторожности и не разу не отравились! А вот наш гид один на каждой остановке из туалета не вылазил))
- одежду носите любую удобную вам, вы все равно будете объектом пристального внимания (нас все фотографировали и осматривали как музейных экспонатов).
4) отдых на ГОА (Отель Kenilworth 4 звезды).
В целом отдых понравился и оставил только хорошие воспоминания, но вместо того, что бы просто восклицать: «как все было замечательно», напишу по существу.
Плюсы: Большая территория и бассейн, хорошо обустроен и обставлен номер, в нем есть все необходимое, завтраки не уступают европейским, обслуживание на высоком уровне (ежедневная уборка, обслуживание на ресепшн, у бассейна и в ресторане).
Минусы: Самый жирный минус – в номере клопы (администрация я думаю давно в курсе), территория отеля не достаточно озеленена и плохо освещается ночью, обеды и ужины в ресторанах дорогие, на пляже нет душа и освещения вечером, на море постоянные большие волны – купаться невозможно.
Территория отеля: оценка 4. Бассейн: оценка 5+. Территория отеля большая, но как то бестолково используется (деревья и зеленые насаждения в основном растут возле бассейна, и по дороге на пляж, остальное в остальном просто большое зеленое поле). Большой бассейн (действительно похоже, что самый большой бассейн на ГОА), он состоит из 5 бассейнов, плавно переходящих друг в друга, посередине купальной зоны джакузи под крышей, есть зона с водной горкой для дете
Mó j mą ż i ja podró ż owaliś my w dniach 06-19 marca 2011 r. z operatorem „Minar”.
Należ y zauważ yć , ż e jeś li nie był eś w centralnej czę ś ci Indii, a odpoczywał eś tylko w GOA, to tak naprawdę Indii nie widział eś . W Internecie jest niewiele informacji o Zł otym Tró jką cie - wię c chciał bym podzielić się wraż eniami z mojej podró ż y.
1) Lot Moskwa-GOA (dzień pierwszy)
Z gó ry postanowiono zostawić zimowe ubrania i buty w magazynie lotniska Domodiedowo, w przeciwnym razie zaję ł oby to prawie cał ą walizkę , a nie był o sensu nosić jej po cał ej trasie Zł otego Tró jką ta. Przez dwa tygodnie zapł acili 2800 rubli. (pł atnoś ć na koniec), ale nie martwili się o nadbagaż w drodze powrotnej i nie wiozli ze sobą dodatkowego ł adunku. Do GOA polecieliś my Transaero, lot był opó ź niony o 2 godziny.
Sam samolot wyglą dał bardzo imponują co: pię trowy samolot pasaż erski przeznaczony dla 500 osó b, na drugim pię trze znajduje się nocleg dla pasaż eró w klasy biznes ze skł adanymi krzesł ami, a nawet restauracja. Ale oto co mnie zaskoczył o: stewardesy nie był y zbyt mił e, nie był o zwyczajnych przyjaznych uś miechó w, przeszł y cał y lot z rozdraż nionymi twarzami, ignorował y pasaż eró w (mą ż dł ugo machał rę kami i drę czył mnie proś bą o daj mi poduszkę , godzinę pó ź niej przynieś li mi z tak wś ciekł ym wyrazem, ż e myś lał em, ż e teraz bę dą go biczować w policzki tą poduszką ). Do GOA leciał o okoł o 7 godzin. Dł ugo czekaliś my na bagaż po przyjeź dzie. Indianie tuż na lotnisku zaczę li zarabiać na naszych turystach.
Oto ich gł ó wne sztuczki: spieszą z pomocą w wyję ciu z taś my cię ż kiej i niezbyt duż ej walizki, nawet jeś li sam miał eś taki zamiar, odpychają cię na bok, wyjmują walizkę i ż ą dają bakszyszu; albo zaczynają zdejmować z taś my wszystkie walizki, któ re przychodzą do rę ki i odkł adają je na bok, z zewną trz wydaje się , ż e obsł uga lotniska po prostu pró buje szybko wypuś cić taś mę na inny bagaż , ale w rzeczywistoś ci, kiedy przyjdziesz odebrać wsadź walizkę , szczerze zasugerujesz, ż e nie zawracał sobie gł owy za darmo. W takim przypadku moż esz po prostu spokojnie podnieś ć walizkę i podzię kować mu z uś miechem, udają c, ż e nie zrozumiał eś jego podpowiedzi. Przy wyjś ciu z lotniska przybiegną do Ciebie Indianie, aby pomó c w przeniesieniu bagaż u do samochodu.
Przed wyjazdem przeczytał am recenzje i zastraszył am mę ż a, był gotowy na to, ż e na każ dej walizce bę dzie miał zwisają cych mu z rą k pię ciu Hindusó w, pró bują cych wyrwać mu bagaż z rą k, a nawet zanieś ć go wraz z bagaż em do domu. autobus. Wszystko okazał o się nie takie przeraż ają ce. Mą ż odwió zł wszystkich wolontariuszy w drodze do autobusu (wystarczy nie puszczać walizki, mimo ż e pró bują ją wyrwać , kiwać przeczą co gł ową , powiedzieć „wiem” i zostaną w tyle, ale bę dą podą ż aj za tobą do samego autobusu i podejmuj nowe pró by zarabiania pienię dzy). Pod sam autobus z nazwą naszej firmy podbiegł do nas Hindus z napisem „Minar” i gestem w kierunku autobusu, po czym porwał nam walizki. To przekupił o jej mę ż a, wzią ł go za pracownika Minar i rozluź nił uś cisk.
Potem wyszedł prawdziwy kierowca autobusu, Hindus pomó gł mu zał adować nasze walizki na dach autobusu (tak, są przywią zane na dachu) i oczywiś cie zaż ą dał bakszyszu (choć kierowca autobusu gł ó wnie ł adował rzeczy, a on wrę czył mu tylko walizki). Daliś my mu 1 dolara, ale Hindus po rosyjsku z akcentem zaż ą dał.100 rubli (oczywiś cie prawie przemę czał się robią c dwa kroki z naszymi walizkami). Czytaliś my o tym ró wnież w recenzjach, wię c nie daliś my mu wię cej niż dolara, a jedynie z uś miechem powiedzieliś my „tak, dzię kuję ” i przestaliś my zwracać na niego uwagę . Zdał sobie sprawę , ż e nie ma z czego czerpać ż adnych korzyś ci i pobiegł szukać tych, któ rzy nie wzię li ze sobą zmiany. Rzeczywiś cie widzieliś my, ż e niektó rzy turyś ci pł acili 100 rubli i 10 dolaró w w papierowych pienią dzach.
Dlatego zawsze i wszę dzie w Indiach weź ze sobą drobiazg (na lotnisku i przy odprawie, ż eby był drobiazg w dolarach, w podró ż y po Indiach banknoty 10 i 50 rupii - wtedy w cią gu moja historia zrozumiesz dlaczego). Nie wymieniaj pienię dzy na lotnisku po bardzo niekorzystnym kursie, moż esz wymienić je w hotelu (w GOA w hotelach stawka wynosi 1$ = 42 rupii). Realny kurs wymiany to 1 $ = 44-45 rupii.
My dostaliś my bagaż tylko przez okoł o godzinę , potem cał y autobus czekał na innego turystę okoł o godziny, ona dł ugo czekał a na bagaż (a w drodze powrotnej sama kobieta narzekał a, ż e jej zł oty kolczyk znikną ł z jej bagaż u po przybyciu na GOA, wię c spakuj swoje torby z dala od taś my zabezpieczają cej przed grzechem - a walizki bę dą bezpieczniejsze, a twoje rzeczy). Zgodnie z naszym programem musieliś my spę dzić kilka godzin na GOA w 3-gwiazdkowym hotelu tranzytowym w Bollywood, zjeś ć tam ś niadanie, odpoczą ć , a dopiero potem polecieć do Jaipuru.
Ale nasi przewodnicy ogł osili nam, ż e nie mamy już czasu, aby dostać się do tego hotelu i lepiej bę dzie, abyś my zostali na lotnisku, ponieważ nasz lot niedł ugo bę dzie. Nie kł ó ciliś my się , inaczej mielibyś my tylko czas na przybycie do hotelu i natychmiast musielibyś my wracać . Sami jednak zauważ yli cał ą bezsensownoś ć wł ą czania tej pozycji do naszego programu (ś niadanie i odpoczynek w hotelu Bollywood). Nie od dziś wiadomo, ż e loty czarterowe są regularnie opó ź niane, aw praktyce widać , ż e proces odbioru bagaż u na lotnisku GOA jest opó ź niony o 1-2.5 godziny. Dlatego wł ą czenie tej usł ugi do programu i wył udzanie od turystó w pienię dzy za nią jest po prostu bezczelne, bo prawdopodobień stwo otrzymania tej usł ugi przez turystó w jest tak mał o prawdopodobne, ż e zmniejsza się do zera. Na tym nasza nieprzyjemna komunikacja z operatorami Minar na GOA jeszcze się nie zakoń czył a, ale o tym pó ź niej.
2) Lot GOA-Mumbai-Jaipur (kontynuacja pierwszego dnia).
Wszystkie te loty nie zabierał y duż o czasu i wysił ku.
Z GOA do Bombaju leciał o 1 godzina 40 minut. Transfer w Bombaju nie był ucią ż liwy (czekano okoł o 1 godziny 30 minut). Czas lotu z Bombaju do Jaipuru wynosi 1 godzinę.40 minut. Loty lokalnych linii lotniczych zadowolone: wygodne, czyste samoloty z uś miechnię tymi i pomocnymi stewardami, wś ró d pasaż eró w gł ó wnie zamoż ni Hindusi, jedyny minus: zamarli w samolotach, bo ich klimatyzatory cię ż ko pracują - wię c weź cie ciepł e ubrania do samolotu (sami Hindusi nie zauważ yć zimna) . A w lokalnych liniach lotniczych nie ma darmowych napojó w i jedzenia, przynoszą menu i moż na to wszystko zamó wić za pienią dze. Same lotniska: czyste i przestronne, toalety bezpł atne i czyste.
3) Jaipur (drugi dzień ).
Przybyliś my do Jaipur wieczorem pierwszego dnia, powitał nas przedstawiciel Minaru, zawiesili nam na szyi girlandę z kwiató w, zaprowadzili nas do hotelu, pomogli nam zostać , umó wili się na spotkanie nastę pnego dnia. dzień.
Od razu napiszę kilka sł ó w o pracownikach Minar w centralnej czę ś ci Indii (Jaipur, Agra, Delhi). Ogó lnie pozostawił y pozytywne wraż enie (Minar jest w centralnej czę ś ci, a nie w GOA).
Samochó d osobowy Toyota, któ ry towarzyszy nam przez cał ą drogę przez centralne Indie (wycieczki, transfery mię dzy miastami, transfer na lotnisko) jest bardzo wygodny z klimatyzacją i duż ym bagaż nikiem. Kierowca też cał y czas był tym samym Hindusem, bardzo nam się podobał . Po prostu idealny kierowca: uważ ny (zawsze otwierał drzwi, 8 marca dał mi kwiaty), pomocny (na naszą proś bę dowió zł nas do miejsc, gdzie moż na kupić niedrogie owoce, rum, napoje, przejś ció wkę do gniazdka, wymienił pienią dze dla nas), skromne (przeważ nie milczą ce, a mó wiono tylko na pytanie - idealnie!! ).
Przewodnicy: W Jaipur Hindus ma pię ć plusó w (dobrze mó wi po rosyjsku, na wszystkich wycieczkach opowiada bardzo szczegó ł owo i ciekawie o odwiedzanych miejscach, po drodze zrobił ś wietne zdję cia mojemu mę ż owi i mnie, zawsze nas wystawiał do tej pory „tam bę dą oferowane pamią tki - te podró bki, tam dostaniesz zdję cie - maksymalna cena to 50 rupii za każ dą , tam moż esz kupić wszystkie drobiazgi za maksymalnie 150-300 rupii itp. ) W Agrze kobieta ma cztery plusy (dobrze mó wi po rosyjsku, sama pochodzi z Uzbekistanu, na wycieczkach dawał a też peł ny i zrozumiał y materiał , ale na pytania o kraj jako cał oś ć odpowiadał a kró tko i bez treś ci, ale zabrał ją do niedrogich restauracji). W Delhi Hindus ma pię ć plusó w (nie tylko dobrze mó wi po rosyjsku, ale też dobrze mó wi o miejscach, a na koniec mę czyliś my go cał ą drogę o kraju, o mieszkań cach, obyczajach i lokalnej religii - wszystko dobrze opowiedział ).
Oddzielnie zaznaczam: ż e przewodnicy towarzyszyli nam od rana do wieczora (czyli był o opł acone), proponowali nam wymianę pienię dzy po wysokim kursie (dowozili do miejsc, w któ rych kurs jest wyż szy niż hotel, nie 42, ale 44). rupii za $ , nie martwcie się przesiadkami - nie oszukiwali), na naszą proś bę zabrali nas do niedrogich i dobrych indyjskich restauracji, pomogli wybrać jedzenie z menu, zabrali nas na targ owocowy, mini market, sklep z pamią tkami. Nie podró ż owaliś my po Zł otym Tró jką cie w grupie (dziwne, ale grupie z Moskwy nie był o doś ć ), ale razem z mę ż em: nie ż ał owaliś my. Wycieczki był y dla nas indywidualne, dostosowane tylko dla nas (na wycieczki w czasie wolnym dawali nam wedł ug naszego uznania, tam gdzie poprosiliś my, tam pojechaliś my).
Jedyna uwaga do wszystkich przewodnikó w, któ rzy z nami wspó ł pracowali: drodzy przewodnicy, proszę nie ograniczajcie się do opowieś ci o zwiedzanych zabytkach, opowiedzcie wię cej o samym kraju, bo do Indii przyjechaliś my nie tylko po to, by robić zdję cia w Tadż Mahal, ale takż e aby dowiedzieć się wię cej o tak niezwykł ym kraju i bogatej kulturze. Interesuje nas wszystko: zwyczaje, kultura, religia, co jest produkowane i uprawiane w Indiach, edukacja, sł uż ba wojskowa, jak się pobierają i rozwodzą , ile im pł acą . , czym są kasty, dlaczego kobiety stawiają kropkę mię dzy brwiami, dlaczego nasz indyjski kierowca ma warkocz poniż ej pasa… wszystko. A informacje musiał em wycią gną ć kleszczami. Dzię ki indyjskiemu przewodnikowi w Delhi oś wiecił nas w wielu kwestiach. Nie bę dę pisał - zadaję sobie pytanie - to wszystko jest bardzo, bardzo ciekawe.
W Jaipur zatrzymaliś my się w 4-gwiazdkowym hotelu Fortune Select Metropolitan, poł oż onym w samym centrum, pokoje dobre, ś niadania do zaakceptowania (z gł odu nie umrzecie). Drugiego dnia w Jaipur zwiedziliś my: Pał ac Wiatró w – czegoś takiego jeszcze nie widzieliś cie, Bursztynowy Fort z fortecą Nagar Fort – bardzo egzotyczna wycieczka, na sł oniach jeź dzi się okoł o 20 minut pod gó rę , sam fort (widok jest niesamowity), potem spacerujesz po duż ym terenie Forda (tam i ogrody, i taras widokowy, i ró ż ne sale, np. lustrzana był a bardzo efektowna, bró d jest otoczony murem, któ ry wyglą da jak wą ż , wiją cy się przez gó ry, przypomina Wielki Mur Chiń ski w Pekinie), Muzeum Pał acu Miejskiego (pię kne drzwi z duż ym terytorium), Obserwatorium Jantar Mantar (nie pod wraż eniem, och, to jest definicja czas w cieniu), ś wią tynia hinduska.
Zaznaczam, ż e w Indiach wszyscy Hindusi bardzo dobrze znają angielski (od taksó wkarzy po sprzą taczki w toalecie).
Miasto Jaipur: miasto kolorowe, ruch lewostronny, duż o motoroweró w i tuk-tukó w na kontraktach, czę sto spotykane są wozy cią gnię te przez osł y, konie czy wielbł ą dy, okresowo w najbardziej nietypowych miejscach (w pobliż u centrum handlowego, na droga, koł o kina) są zaintrygowane indiań skie krowy (a wł aś ciwie bawoł y, a zaintrygowane, bo wyglą dają na spokojne, jakby medytował y), są pię kne prywatne domy i szare, rozklekotane wież owce dla ubogich i szał asy dla biednych, od czasu do czasu na trawnikach widać kupy ś mieci, któ rych nikt nie sprzą ta i są tam nagromadzone przez lata, są też ś mieci na chodnikach. Ale rano pojechaliś my, widzieliś my, jak zamiatają to wł aś ciciele sklepó w (wszyscy zamiatali koł o swoich sklepó w), ale przewodnik nam wytł umaczył , ż e zamiatali to w kupie i nie sprzą tali, wiał wiatr wszystko z dala i nastę pnego ranka znowu ś mieci był y wszę dzie, moż na je ponownie zamiatać.
Jedliś my w restauracjach, do któ rych przyprowadził nas przewodnik (na obiad lub kolację w ś rodkowych Indiach wydaliś my okoł o 700 - 1000 rubli dla dwojga w ich restauracjach z podatkiem dla dwojga, w tym dwie sekundy, lokalne ciasta, piwo). Ich podatek lokalny jest wliczony w cenę (tzn. menu nie jest peł ne, podatek zostanie doliczony do rachunku), wię c przynoszą c rachunek, wyjaś nili, ż e usł uga nie jest wliczona w cenę , dają c do zrozumienia, ż e nie zapomnimy być hojny z napiwkami (wyszliś my od 50 -100 rupii). Zaznaczam, ż e przewodnicy nie zawsze byli zabierani do restauracji przez najtań szych, był y też restauracje, w któ rych wyszedł na nas przebrany portier, sala był a pusta i zrozumieliś my, ż e to nie jest najtań sza instytucja, ale był y też restauracje, w któ rych sami Hindusi jedli gł ó wnie z rodzinami i nie był y tak okazał e – ceny nieznacznie się ró ż nił y.
Kosztem jedzenia w centralnej czę ś ci Indii: w menu dania zawsze podzielone są na wegetariań skie i niewegetariań skie, menu w ję zyku angielskim bez zdję ć , wszystkie dania są wygodnie podś wietlone (mię so, kurczak, ryby, zupa, sał atki ). Przy wyborze dań zawsze pytaj kelnera „nie pikantne”. Pamię taj jednak, ż e nieostre nie oznacza, ż e w naczyniu bę dzie mał o przypraw. Zawsze dolewają duż o przypraw, ró ż nych i we wszystkich potrawach. Jaka jest ich popisowa zupa z przyprawami masala - ł yż ka kosztuje w niej tyle przypraw - bardzo gę sta, ale pyszna! ! Oto kilka cen dań (kurczak z ryż em - 250-300 rubli, jagnię cina lub koza z dodatkiem - 300-350 rubli, soczewica (danie specjalne) - 100 rubli, piwo (0.6 ml) - 130 rubli). Wszystkie naczynia są bardzo duż e! I nie szukaj napojó w alkoholowych w menu - nie znajdziesz go, ale jest za ladą , powiedz im - przyniosą ci.
Nie piszą w menu napojó w alkoholowych, ż eby nie stracić muzuł mań skich klientó w (grzechem jest dla nich pić i jeś li widzą alkohol w menu, to odwracają się i odchodzą ). A fakt, ż e goś cie piją przy każ dym stole alkohol, któ rego nie ma w menu, najwyraź niej muzuł manom nie przeszkadza. Indyjskie tortille są niesamowite (zwł aszcza z serem i czosnkiem). Być moż e przewodnicy zabierają turystó w wł aś nie do takich lokali, ż eby się nie zatruli, a nie dlatego, ż e jedzenie jest zepsute, po prostu nie wszystkie nasze ż oł ą dki są przystosowane do takiego jedzenia. W Indiach nigdy się nie otruliś my, ale zjedliś my wszystko. Na przykł ad raz zamó wiliś my kurczaka z nieznanym sosem na obiad w Agrze - przynieś li kubek, patrzymy, a tam kurczak pł ywa w zielonym pł ynie (jakby sok został wyciś nię ty z są siedniego trawnika). Zamknę li oczy i jedli i nic smacznego, ale tak niezwykł ego. Chociaż po tym, co jedliś my w Chinach, nie jesteś my obcy.
Lepiej poprosić przewodnika o pomoc w wyborze dania - inaczej bę dziecie ż uć trawę tak jak my (w menu był napisany kurczak w sosie). Powtarzam, ale każ de danie jest praktycznie porozrzucane, nadziewane i nasą czone tonami przypraw. Tutaj musisz być wyją tkowym smakoszem. Có ż , jeś li nie akceptujesz niczego poza klasycznymi europejskimi daniami, nie musisz jechać tutaj, ale do Europy. Mó j mą ż i ja bardzo lubiliś my indyjskie jedzenie.
Jeś li chodzi o sklepy z pamią tkami w centralnej czę ś ci Indii: ogranicz się do zakupó w tam (wszystko jest znacznie droż sze niż na GOA, nawet jeś li obniż ysz cenę trzykrotnie, i tak kupisz znacznie wię cej niż moż na był o kupić na GOA). Na przykł ad za pamią tki w centralnej czę ś ci proszą o 1300 rupii (mał y ł ysy drewniany sł oń , czy brą zowa statuetka sziwy), my targowaliś my się na 700 rupii, a kupowaliś my w GOA za 200 rupii (czy jest jakaś ró ż nica? ? ) Niewiele tam kupowaliś my, a na GOA po prostu się z tego cieszyliś my.
Ale oto czego na pewno nie kupicie w GOA i lepiej kupić w centralnej czę ś ci: pamią tki z nazwami Delhi, Agra, Jampur, Taj Mahal (koszulki i czapki z daszkiem 140 rubli, talerze - 600 rubli wykonane biał ego marmuru z Tadż Mahal). Wł aś nie to kupiliś my. I rzeczywiś cie, w GOA wszystkie koszulki są tylko ze sł oniami, a na GOA nie był o Taja. Wszystkie sklepy z pamią tkami, do któ rych nas przywieź li, nie był y najtań sze, ale Europejczycy zbierali tam pamią tki w koszach, a my wszyscy szukaliś my, pytaliś my o cenę i uznaliś my, ż e są to ceny nierealne.
Wieczorem lepiej nie chodzić po ulicy w centralnej czę ś ci Indii bez przewodnika, sam nie znajdziesz kawiarni, mini marketu, ani targu, moż esz być otoczony ciekawskimi, kupcami i ż ebrakami i biegać po tobie przez wię cej niż jeden blok. Nasz przewodnik był z nami do wieczora, wyszedł wieczorem, kiedy poprosiliś my o zabranie do hotelu (to był o w akompaniamencie).
3) Agra (dzień trzeci-czwarty).
Jechaliś my z Jaipur 6 godzin, drogi są dobre, teren egzotyczny - wcale nie mę czą cy. W drodze do Agry zabrali nowego przewodnika (kobietę ) i zwiedzili martwe miasto Fatehpur Sikri. Jak sama nazwa wskazuje, zał oż yliś my, ż e po drodze bę dzie to kilka ruin i byliś my zaskoczeni, widzą c prawdziwy duż y pał ac mieszczą cy się w fortecy. Moż esz wę drować po nim godzinami, a i tak nie ominiesz wszystkiego. Wcześ niej mieszkał tam wł adca ze swoimi ż onami. Wiele starych budynkó w (sypialnie, biblioteki, bank, jadalnie, sale do tań ca, rekreacji i przyjmowania goś ci), altany, ogrody, oczko wodne, stajnie i inne. Na obrzeż ach miasta znajduje się duż y plac, na któ rym znajduje się kilka ś wią tyń – grobowcó w.
Miasto Agra jest o wiele bardziej egzotyczne niż Drypur, wię cej zamieszania i domó w dla biednych, wą skich dró g i hał aś liwego ruchu (są nawet korki).
W Indiach sygnalizacja ś wietlna praktycznie nie dział a, czasami na skrzyż owaniach stoją policjanci drogowi machają c rę kami i gwiż dż ą c – regulują c ruch. Nigdy nie sł yszeli o wzajemnym szacunku na drodze, wszyscy jeż dż ą jak chcą i gdzie chcą , nie korzystają z bramek, w zasadzie sygnalizują (czyli mó wią c doką d jadą lub ostrzegają , ż e skrę cają ). Bardzo podobny do ruchu w Kairze (Egipt). W Agrze okoł o 4 lata temu zamknię to wszystkie fabryki, co znalazł o odzwierciedlenie w Pał acu Taj Mahal, biał y marmur zaczą ł ciemnieć , wiele osó b był o bez pracy, teraz zajmują się gł ó wnie produkcją rę czną , ale zostali zwolnieni z pł acenie podatkó w od dochodu . To zabawne: ale czę sto w Jaipur i Agrze, jadą c samochodem, widzisz sikają cych Indian. Wszystko jest tak, jak czytamy w recenzjach. Stoją tam, gdzie wyprzedził a ich potrzeba i wykonują swoją pracę bez skrę powania.
Na wypadach do tych dwó ch miast naliczyliś my cał ą masę takich sikają cych chł opakó w.
W Agrze zatrzymaliś my się w 4-gwiazdkowym hotelu Howard Park Plaza, ró wnież poł oż onym w centrum miasta, niedaleko Taju, bardzo wygodne pokoje i rozsą dne ś niadania. W naszej agencji w Rosji zostaliś my ostrzeż eni, ż e nawet w 4-gwiazdkowym hotelu w ś rodkowych Indiach moż e nie być w hotelu poś cieli i rę cznikó w, ale we wszystkich 3 hotelach w ś rodkowych Indiach mieliś my wszystko: poś ciel, rę czniki, suszarkę do wł osó w , zestawy szamponó w, ż eli, pę dzli z pastą (nawet kremy do twarzy i pudry dla odś wież enia ciał a), darmowy sejf w pokoju i wszystko, czego potrzebujesz w drodze. Podzię kowania dla agencji Planet-Tour w Tiumeniu za wybó r hoteli z udogodnieniami!
Tego dnia udał o nam się jeszcze odwiedzić indyjskie restauracje na lunch i kolację , sklepy z pamią tkami, mini market i targ owocowy.
Czwartego dnia czekał a nas najbardziej niezapomniana wycieczka - wizyta w Taj Mahal (miejscowi nazywają go po prostu Taj).
Szykowny budynek, po prostu kolejny cud ś wiata – byliś my tam już o ś wicie, obserwują c, jak Taj zaczyna ś wiecić w pierwszych promieniach sł oń ca. Wszystkie bilety do wszystkich zabytkó w w cał ym „Zł otym Tró jką cie” już zapł aciliś my razem z biletem, ale wedł ug stawek biura podró ż y kosztował.70 USD za osobę . W Taj ochraniacze na wodę i buty są wliczone w cenę biletu wstę pu. Szkoda, ż e Wł adca Akbar (Wielki) nie miał czasu, jak chciał , aby zbudować po drugiej stronie rzeki drugi pał ac tego samego rodzaju tylko z czarnego marmuru, a po drugiej stronie rzeki ś wietlisty most wykonany kamieni szlachetnych - był by to szczyt doskonał oś ci.
Po poł udniu zwiedziliś my Czerwony Brod (na rozległ ym terenie brodu jest wiele pał acó w, ogrodó w i pię knych nieoczekiwanych miejsc). Wszystkie wycieczki w centralnej czę ś ci nas po prostu stł umione.
Myś lał a, ż e wł aś nie gdzieś sł yszeliś my o tym programie i chciał a na niego dodatkowo pojechać . Musiał em kupić bilety - i tak nie był o nic do roboty, odką d przyjechali - postanowili pojechać , ale nalegali, aby dowiedział a się , jakie "niespó jnoś ci w programie". Pokaz był.4, podobny do indyjskiego filmu tylko na scenie, o historii budowy Tajdy z tań cami i pieś niami, jedyne, co zrobił o na mnie wraż enie na koń cu to pokaz laserowy z mał ą kopią Pał acu Taj Mahal. Ale mniej spektakularne niż przedstawienie teatralne w Bangkoku z najwię kszą sceną na ś wiecie. Klimatyzatory bardzo cię ż ko pracował y w holu i znowu tylko my go przykryliś my (och, ci gorą cy Hindusi). Ale kiedy arktyczny wiatr wieje nieustannie w twarz, jak na biegunie pó ł nocnym, a rę ce i stopy są zmarznię te, trudno się skupić na przedstawieniu.
Po spektaklu przewodniczka powiedział a nam, ż e wyjaś nił a, ż e nie mamy w programie pokazu, do któ rego wrzuciliś my jej nasz program, gdzie był napisany czarno na biał ym (i ż adnych sł ó w o dodatkowej usł udze lub dodatkowej Zapł ata). Nastę pnego dnia, kiedy inny przedstawiciel Minar przyszedł nas poż egnać w Delhi, uwzglę dniliś my nasze uwagi w ich ankiecie. Usł yszał od przewodnika o naszych uwagach na temat magicznego pokazu, wię c ponownie zapytał nas szczegó ł owo, skopiował nasz program. Okazał o się , ż e nasze programy są inne, u nas - program jest wliczony w cenę , jest w nim przewidziany za dodatkową opł atą . opł ata. Byliś my zmę czeni zwlekaniem z tym tematem, poprosiliś my ich o zamknię cie, ale poleciliś my, aby poprawili program, zgodnie z któ rym albo nasza agencja w Rosji podał a nam nieprawidł owe dane, albo Minar w Indiach nie dostarczył nam peł nego pakietu pł atne usł ugi.
Byliś my zaskoczeni, ż e nikt wcześ niej takiego pytania nie zadał , nie jesteś my pierwszymi, któ rzy podró ż ują po Zł otym Tró jką cie. Tacy jesteś my my, Rosjanie, lub ś wiadczymy nam wszystkie uzgodnione usł ugi. Lub uprzejmie nie wskaż ich, albo napisz, ż e są dodatkowe. Wszystko jasne jak dzień . Ogó lnie rzecz biorą c, spocili Indianin z Minar.
Codziennie dawaliś my napiwki dla przewodnikó w i kierowcy (choć nie sugerowali ani nie bł agali), ale naprawdę podobał a nam się ich praca. Przewodnicy otrzymywali dziennie od 400-500 rupii (przeważ nie 500 rupii), kierowca od 300-500 rupii (w dniach kiedy przewoził nas z jednego miasta do drugiego 400 rupii, w ostatnim dniu 500 rupii). To był tylko napiwek, gł ó wna pensja. za naszą wycieczkę oczywiś cie zapł acił im operator. Oczywiś cie byli bardzo zadowoleni z napiwku i nawet taka kwota jest dla nich bardzo dobra, biorą c pod uwagę ś rednią pensję . w centralnej czę ś ci Jaipur i Agry 6000 rubli, w Delhi powyż ej 1000-1000 rubli.
Wszyscy Indianie ubrani są w prosty sposó b, czę sto zauważ ają , ż e koszule są czyste i wyprasowane, miejscowe kobiety są czymś wyją tkowym, peł nym wielokolorowych sari (czę sto bł yszczą cych i mienią cych się w sł oń cu) oraz wielu jaskrawych biż uterii. Np. przewodniczka w Agrze (kobieta) namawiał a mnie do ubierania się w sari, dają c do zrozumienia, ż e wyglą dam nietypowo, wstydził a się , ż e Indianie się na nas gapią i cią gle robią zdję cia. Ale oto, co ci powiem, w mojej prostej sukience z tylko rozwartymi ramionami i nogami poniż ej kolan wyraź nie wyglą dał am znacznie skromniej niż nawet najzwyklejsza Hinduska w jasnym sari z bł yszczą cym brzegiem, nagim brzuchem i plecami i mnó stwo biż uterii na wszystkich czę ś ciach ciał a (noszą duż o biż uterii, jeś li bransoletki są na ramieniu, to na pewno bę dą bł yszczą ce na każ dym ramieniu od nadgarstka do ł okcia, jeś li kolczyki są ogromne, bł yszczą ce i wszystko w kamienie do ramion, o naszyjniku na szyi generalnie milczę - trudno tego nie zauważ yć z daleka.
Tak i oczywiś cie cał a biż uteria jest prawdziwa - zł ota z kamieniami szlachetnymi, a nie biż uteria, któ ra jest u nas tak popularna). Tak, wyglą dał am obok mnie jak zakonnica nawet w mojej najbardziej eleganckiej sukience. Tak wię c drogie kobiety, nie czytajcie opinii, któ re mó wią , ż e w ś rodkowych Indiach lepiej ubierać się we wszystko zamknię te i nijakie, aby zakryć gł owę - nadal bę dziesz biał ą kobietą w tym ś wietle, wię c ubieraj się jak chcesz (ale wiedz ś rodek oczywiś cie).
Teraz bardziej szczegó ł owo opiszę kontyngent Indian, z któ rym na pewno bę dziesz musiał się zmierzyć podczas swojej podró ż y.
Kupcy: Na wszystkich wycieczkach w centralnej czę ś ci, przed wejś ciem lub w kolejce do kolejnej atrakcji, a takż e podczas siedzenia w samochodzie w korku, bę dziesz otoczony przez miejscowych Indian - handlarzy pamią tkami. Bę dą machać swoimi towarami przed Twoim nosem (figurki, wachlarze z pawich pió r, koraliki itp. ).
), krzyczą c, ż e to wszystko jest prawdziwe i bardzo tanie. Co wię cej, zwykle w pobliż u jest kilka osó b. Cena bę dzie bardzo niska, a kiedy cię zajmą , cena bę dzie spadać i spadać . Pamię taj, ż e jeś li zaczniesz patrzeć na ich produkt lub nie daj Boż e, podnieś go i zapytaj o cenę , nie opuszczą cię , dopó ki go od nich nie kupisz, a przybiegną ró wnież inni kupcy. Jeś li kupisz coś od jednego, ten kupiec nigdy cię nie opuś ci, bę dzie oferował inne pamią tki, a inni kupcy bę dą do ciebie lecieć jak muchy do miodu. Wszystkie twoje wysił ki, aby przekonać ich, ż e nie potrzebujesz pamią tek ze sł onia, ponieważ wł aś nie kupił eś dziesię ć sztuk, nie obchodzi ich to zbytnio, jeś li coś kupił eś , moż esz wydusić wię cej.
Jeś li chcesz przejś ć przez to jak najbardziej bezboleś nie - po prostu nie patrz na nie, kró tko powiedz „nie” potrzą ś nij gł ową i dalej patrz na zabytki, oddalą się od Ciebie, widzą c, ż e nie reagujesz, ale od czasu do czasu bę dą cię przedzierać . Jeś li uznasz, ż e kupno czegoś taniego też nie stanowi problemu, pierwszą rzeczą do zapamię tania jest to, ż e są to w wię kszoś ci towary niskiej jakoś ci (chociaż drewniany sł oń od sprzedawcó w za 1 USD wyglą dał trochę inaczej niż sł oń w sklepie za 1300 rupii) , podró bki (choć w sklepach i w sklepach to też nie jest prawdziwe), trzymaj przy sobie pienią dze, ż eby ich nie wycią gali, a kupiwszy coś od razu wyrzuć (kupili i szybko weszli do samochó d, lub przeszli przez wejś cie na teren atrakcji, nie wolno im tam wejś ć , tam cię nie zabiorą ). Na przykł ad kupiliś my w ten sposó b breloczki z Tajem (10 brelokó w za 70 rubli), inni turyś ci drewnianego sł onia za 100 rupii, czapkę za 150 rupii.
Przewodnicy mogą z gó ry ostrzec, ile takie pamią tki kosztują maksymalnie, ale nigdy nie konsultuj się z nimi przed samymi kupcami, nie odpowiedzą ci. Przychodzą tu codziennie, wię c muszą być przyjaź nie nastawieni do wszystkich kupcó w (przewodnicy mogą , uś miechają c się sł odko, zabrać towar od kupcó w, zapytać , czy jest to potrzebne i odpowiedzieć tak samo ł adnie, jak przepraszają , jego przyjacielu nie jest tym zainteresowany). Na przykł ad przed wyjazdem czytaliś my bardzo ciekawe recenzje: niektó rzy pisali, ż e handlarze pamią tkami byli bardzo agresywni, 10 kupcó w tkwił o wokó ł nich, chwytał o za ubrania, uderzał o w bę bny, dmuchał o w fajkę , wieszał o koraliki, cią gnę ł o w ró ż ne strony, inni pisali, ż e ich samochó d był otoczony przez tł um kupcó w, koł yszą c nim, potrzą sają c towarami, pukają c w szybę , gdy byli w korku. Nie wszystko jest tak straszne, jak się wydaje: nikt nie cią gnie ubrania, nie wisi na szyi i ramionach.
Zrelaksuj się , zrelaksuj się i ciesz się jazdą.
Ż ebracy: Ponownie, podczas wielu wycieczek przed wejś ciem lub w kolejce do nastę pnej atrakcji, a takż e w korkach, spotkasz ż ebrakó w. W wię kszoś ci są to biednie ubrane kobiety z mał ymi dzieć mi, inwalidzi lub dzieci. Pokornie wycią gną rę kę i poproszą o coś . Ale jest ich mniej niż kupcó w. I szczerze mó wią c, ze wszystkich miejsc, któ re odwiedziliś my, spotkaliś my je 3-4 razy. Oto ta sama zasada, daj jednemu resztę , inni ż ebracy, widzą c to, rzucą się na ciebie jak stado gł odnych wilkó w i nie bę dą już cicho prosić , bę dą ż ą dać z cał ych sił . Nie myś l, ż e danie drobnej reszty sprawi, ż e ł atwo się wyjdziesz, to cał y gang. Lepiej je zignoruj i ciesz się widokami (trzymają c portfel przy sobie) – w koń cu po to tu przyjechał eś.
Mafia toaletowa: we wszystkich toaletach w Indiach w kawiarniach, na lotniskach (opró cz hoteli), znowu zarabiają na turystach. Zwykle pilnują na straganach lub w pobliż u zlewó w w toaletach, a kiedy koń czysz swoją sprawę , wrę czają ci papier na bakszysz. Dlatego pamię taj o zabraniu ze sobą zmian i papieru toaletowego (serwetek), kiedy idziesz do toalety. Reszta (zwykle 5 lub 10 rupii) na usł ugi, papier do sprawy (przecież podają jak już wychodzą , nie zdają sobie sprawy, ż e bardziej przyda Ci się w budce). W Indiach jest w zwyczaju uż ywanie kranó w z wodą w toalecie, ż e tak powiem, do mycia i widział am, jak to się skoń czył o dla jednej z naszych turystó w, któ ra postanowił a pó jś ć za ich przykł adem - wyszł a z kabiny w mokrych spodniach. Mó j mą ż nie mó gł za darmo iś ć do darmowej toalety, a na koniec reszty się ukł uł em: wycią gają papier - ty kiwasz gł ową negatywnie i wkł adasz im swó j pod nos, pokazują c, ż e wszystko nosisz ze sobą.
Pokazują ci kró tki numer, o któ ry nawet nie prosił eś , pozwalają zrobić zdję cie, o któ re proszą o bakszysz.
3) Delhi (dzień pią ty szó sty).
Z Agry do Delhi podró ż samochodem zajmuje okoł o 6 godzin. W Delhi zatrzymaliś my się w 4 gwiazdkowym hotelu Ooodles. Hotel nas zaskoczył . To zupeł nie nowy hotel, wyglą da na to, ż e farba wł aś nie wyschł a. Nowoczesne pokoje z eleganckimi meblami, sufity poniż ej trzech metró w, oryginalny design, ł ó ż ka typu king-size i co za ł azienka! Duż e i przestronne, przeszklone drzwi na cał ą ś cianę oddzielają wannę od prysznica, naprzeciwko wanny okno na cał ą ś cianę z widokiem na trawnik (trawnik jest ogrodzony murem tak, ż e nie widać go z ulicy). Przepię kny! Ale ś niadania był y sł absze niż w innym hotelu, chociaż kelnerzy nas nie opuś cili, wydaje się , ż e my i 2-3 inne indyjskie rodziny byliś my jedynymi goś ć mi ogromnego hotelu.
Miasto Delhi: có ż mogę powiedzieć o prawdziwej stolicy Indii.
Ogromna metropolia z naziemnym i podziemnym metrem, wielopoziomowymi pasaż ami i drogami, wież owcami i centrami. Jest już wię cej dobrych samochodó w, mniej tuk-tukó w i motoroweró w (w Jaipurze i Agrze gł ó wnie motorowery i tuk-tuki). Ludzie są tu bardziej przyzwoicie ubrani, kobiety są bardziej nowoczesne (rzadziej sari, czę ś ciej dż insy). Czę ś ciej pojawiają się bogate rezydencje. Ale w Delhi, w przeciwień stwie do dwó ch pierwszych miast, bardziej powszechne są pustkowia ze slumsami, na któ rych mieszkają biedni. Nie są to mał e, rozklekotane domy (jak w Agrze i Jaipur), ale konstrukcje z tektury, gliny i podrę cznych materiał ó w. Ziemia pod slumsami należ y do wł adz, wię c mieszkań cy slumsó w nie pł acą absolutnie nic za swoje mieszkania. I mają tam darmowy prą d, ale urzą dzenia są prawdopodobnie na ulicy. W Delhi to rzecz powszechna: po jednej stronie drogi stoi luksusowa trzypię trowa rezydencja, po drugiej ć wierć chat dla biednych.
- ż el antybakteryjny, chusteczki nawilż ane, papier toaletowy (na wycieczkach, na lotniskach, w kawiarniach nie zawsze jest papier w toaletach),
- ochraniacze na buty (przed wejś ciem do skroni trzeba zdją ć buty, ale lepiej zał oż yć ochraniacze na buty niż zbierać grzyby),
- chustę na gł owę (przed wejś ciem do ś wią tyni kobiety muszą zakryć gł owy i najbardziej odsł onię te miejsca - ramiona, nogi)
- drobiazg (lepiej zawsze mieć przy sobie drobiazg - wię cej banknotó w 10 rupii i trochę.50 rupii. Bę dą potrzebne na każ dym rogu: w toalecie poproszą o papier - daj 10 rupii, zostaw buty przed ś wią tynią wró ć i miejscowi bacznie ją obserwują , nie za darmo - daj 10 rupii, w kawiarni przed tobą tań czy chł opak w turbanie - daj 5.100 rupii, przed wejś ciem na zwiedzanie przed twoimi samochó d, udekorowana krowa, mał pka, koza lub wielbł ą d zrobią z wł aś cicielem precelka - też bę dziesz musiał się wyszaleć , nawet jeś li nie zamó wił eś tego pokazu (oddaj 50 rupii i nie zapomnij zrobić zdję cia).
Na plaż y GOA wszystkie lokalne ż ywe stworzenia bę dą tań czyć przed tobą i chodzić po linie, a czasami dzieci bę dą biegać z rozpostartymi ramionami - wszę dzie bę dziesz musiał się rozwidlić i lepiej mieć zmianę z inaczej zbankrutujesz).
- latarka (potrzebna na GOA, na plaż ach nie ma oś wietlenia - trudno dostać się do szejkó w i z powrotem do hotelu w cał kowitej ciemnoś ci).
- odstraszacz komaró w (wstrę tne komary latają w hotelu na GOA),
- przejś ció wka do gniazd (w centralnej czę ś ci gniazda ró ż nią się od naszych),
- Nie musisz się szczepić przed podró ż ą.
- leki (nigdy ich nie potrzebował em, ale czujesz się z nimi bezpieczniej),
- nie pró buj na targu niemytych warzyw i owocó w, unikaj spoż ywania sał atek ze ś wież ych warzyw i owocó w (mogą nie być ś wież e), jedz gł ó wnie te produkty, któ re został y poddane obró bce termicznej.
Pij wodę tylko z zamknię tych butelek (upewnij się , ż e jest szczelnie zamknię ta, w przeciwnym razie moż esz wlać zwykł ą wodę z kranu i nie bę dziesz mieć problemó w z ż oł ą dkiem). Nie wkł adaj lodu do koktajli - jest ró wnież z wody z kranu. Przestrzegaliś my tych ś rodkó w ostroż noś ci i nigdy się nie otruliś my! Ale nasz przewodnik sam na każ dym przystanku nie wychodził z toalety))
- noś ubrania, któ re są dla Ciebie wygodne, nadal bę dziesz obiektem szczegó lnej uwagi (wszyscy zostaliś my sfotografowani i zbadani jako eksponaty muzealne).
4) wakacje na GOA (Hotel Kenilworth 4 gwiazdki).
Generalnie reszta mi się podobał a i zostawił am same dobre wspomnienia, ale zamiast tylko wykrzykiwać : „jak cudownie wszystko był o”, napiszę do rzeczy.
Plusy: Duż a powierzchnia i basen, dobrze wyposaż ony i umeblowany pokó j, ma wszystko, czego potrzeba, ś niadania nie gorsze od europejskich, obsł uga na wysokim poziomie (codzienne sprzą tanie, obsł uga w recepcji, przy basenie i w restauracji) .
Minusy: Najwię kszym minusem są bł ę dy w pokoju (myś lę , ż e administracja był a o tym ś wiadoma od dawna), teren hotelu nie jest wystarczają co zagospodarowany i jest sł abo oś wietlony w nocy, obiady i kolacje w restauracjach są drogie, tam Wieczorem na plaż y nie ma prysznica i oś wietlenia, na morzu są stał e duż e fale - pł ywanie niemoż liwe.
Teren hotelu: ocena 4. Basen: ocena 5+. Teren hotelu jest duż y, ale jakoś gł upio wykorzystany (drzewa i tereny zielone rosną gł ó wnie w pobliż u basenu, a po drodze na plaż ę reszta to tylko duż e zielone pole). Duż y basen (naprawdę wyglą da jak najwię kszy basen na GOA), skł ada się z 5 basenó w, pł ynnie przechodzą cych w siebie, poś rodku strefy ką pielowej z jacuzzi pod dachem, znajduje się strefa ze zjeż dż alnią dla dzieci