Париж – это город – праздник!
Париж очень многоликий и оригинальный, загадочно романтичный и модный. Он разный, исторический и современный, он прекрасен в любой эпохе! Это город любви и мечты! И никто больше в этом меня не переубедит. Там прикасаешься к вечной красоте и проносишься сквозь века. И уже не обращаешь внимание на местное население, на чистоту улиц, на страшненький метрополитен, все уходит на второй план, и ты наслаждаешься шедеврами архитектуры, живописи и скульптуры, улицами, бульварами, парками и музеями. В Париже каждый видит то, что он хочет видеть. В общем, Париж - это город праздник!
Вот и мне посчастливилось окунуться в его романтическую атмосферу на три незабываемых дня. Хотя, говорят, что Париж – это единственный в мире город, где не обязательно быть счастливым. Но, попав в его объятья, ты поневоле чувствуешь момент счастья, ибо прикасаешься к красоте вечности!
Обычно знакомство с Парижем начинают с центральной части города, с осмотра Триумфальной арки и Эйфелевой башни. А нам захотелось начать в обратном порядке, чтобы увидеть, как все начиналось…
Итак, день первый.
Остров Сите и Монмартр.
Ибо, кто не видел Монмартр, тот не видел Париж.
И нам, очень уж хотелось пройтись по улочкам, где жили и творили Сальвадор Дали, Пабло Пикассо, Ван Гог, Поль Гоген и многие другие знаменитости.
И мы отправились в самый колоритный квартал Парижа, который в 19 веке облюбовала вся творческая богема, на знаменитый холм Монмартр, что в переводе с французского означает «гора мучеников», который известен еще со времен Древнего Рима. Именно тогда здесь нашли гипс, из которого строили богатые храмы и дома, а первые христиане прятались в этих каменоломнях, среди которых был святой Дионисий, первый епископ Парижа, погибший смертью мученика. Отсюда и такое название. Высота холма 130 метров, и я поднялась туда на фуникулере, используя обычный билет на метро, а муж пробежался по ступенькам, и, как ни странно, прибыл туда первым. Выйдя из фуникулера, мне открылся потрясающий вид - с одной стороны смотровая площадка, и у моих ног лежал весь Париж!
А с другой, моему взору предстала величественная базилика Сакре Кер, что в переводе означает «святое сердце». Построена базилика из белого камня, который никогда не загрязняется и она вся сверкает своей белизной. Оказывается, холм Монмартр внутри полый (так как за много лет гипсовые каменоломни истощились) и базилика стоит на сваях, поэтому строилась долго, более 30 лет. Декор базилики интересный, такое вот сочетание готической строгости и византийской пышности.
Налюбовавшись базиликой, отправляемся гулять живописными улочками Монмартра, где до сих пор сохранилась неповторимая энергетика тех времен. Улочки змеятся, огибая площади, театры и кабаре, блошиный рынок, маленькие магазинчики и кондитерские – и все это Монмартр!
Монмартр
Площадь Тертр – это центр современного искусства. Здесь творят художники и вы имеете возможность заказать свой портрет в память о Париже, или картину с видами города. Все очень мило и даже страшно представить, что когда-то это было место казни, где работали палачи и стояли гильотины.
А на площади Марсель Эме находится необычная скульптура « Человек, проходящий сквозь стену», автором которой является известный актер Жан Маре. Посвятил он ее своему другу – писателю Марселю Эме, написавшему рассказ про человека, умеющего проходить сквозь стены.
А вот единственная сохранившаяся ветряная мельница.
Есть на Монмартре и площадь, названная в честь известной французской певицы Далиды. Она так и называется Dalida. Здесь же расположен и памятник певице. Она стала третьей девушкой, памятник которой установлен в Париже ( после Жанны Д Арк и Сары Бернар).
А вот самая новая достопримечательность Монмартра, которая находится рядом с площадью Аббес. Это Стена Любви, на которой написаны признания в любви почти на всех языках мира. Нашла я надписи и на русском, украинском и белорусском языках. Недаром же Париж – это город любви.
Стена Любви
А вот площадь Пигаль привлекательна тем, что на ней находится самое известное кабаре Мулен Руж. Она и раньше была центром «ночных бабочек», да и сейчас является неофициальной точкой их сбора. Красочнее здесь конечно в вечернее и ночное время, и можно посмотреть музей эротики и музей Сальвадора Дали.
Бульвар Клиши тоже имеет свою особенную значимость – именно здесь в 1814 году была поставлена точка русскими войсками в войне с Наполеоном. Но, говорят, что сейчас здесь очень много криминальных личностей и небезопасно.
И обязательно загляните в Вернисаж. Ах, Вернисаж, ах Вернисаж! Какой портрет, какой пейзаж! Галерея очень красивая, но у меня не оказалось ни одного фото, только видео.
Если у вас в запасе целый день, то лучше подняться на холм с утра, посмотреть базилику и всю панораму города, а затем просто спускаться вниз по маленьким, причудливым уютным улочкам, увитым плющом и виноградом, разглядывая все достопримечательности. Обязательно нужно посидеть в кафе за чашечкой кофе, представляя, что на этом же стуле сидел сам Сальвадор Дали, прогуляться по Вернисажу, заглянуть в музеи, а закончить прогулку вечером на площади Пигаль, чтобы посмотреть представление в кабаре Мулен Руж, расслабившись и наслаждаясь лучшим канканом в мире, с бокалом французского шампанского.
Что касается кафе, то просто выпить бокал вина у вас не получится, к нему непременно нужно заказать обед, ибо во Франции существует культура пития, и вино приносит наслаждение только вкупе с изысканным блюдом. Вот так вот! Но можно выпить чашечку кофе, хотя кофе, в отличие от вина, – явно не их напиток ( да простят мне французы, но не умеют они варить кофе).
Вообще, я сделала вывод, что Монмартр – это шарм и обаяние Парижа.
Если у вас в запасе нет целого дня, то можно прокатиться на туристическом автобусе, который курсирует от площади Пигаль до Mairie de 18me и обратно. Он делает остановки в самых интересных местах, где можно сделать красивые фото. У нас в запасе тоже не было целого дня, так как во второй половине мы запланировали поездку на остров Сите, где находится знаменитая Нотр Дам де Пари, что в переводе означает Собор Парижской Богоматери ( какой, какой матери? ) Парижской! Бого Матери!
Отправляемся на остров Сите.
В Париже мы все время передвигались на метро. Оно очень удобное, имеет несколько веток, пересаживаться можно несколько раз, не выходя из метрополитена. Если вышел через турникет, перепутав сторону, то увы, нужно использовать новый билет. Поэтому, внимательно смотрите, в каком направлении идет электричка. Билеты лучше покупать «карне», - это 10 билетов сразу за 14.90 евро, так дешевле. Карту метро мы взяли в отеле на рецепции бесплатно, и там же консультировались, как удобнее всего добираться до различных мест. Конечно же, нам хотелось поселиться в отеле в историческом центре Парижа, но цены там явно не для нашего кошелька, поэтому мы жили в отеле на окраине. Hotel «Campanile Paris Est –Pantin” по адресу: 62.64 Avenue Jean Lolive 3*. Отель так себе, ну на троечку с минусом, но у него были два больших преимущества: он был рядом со станцией метро и цена за ночь 70 евро двухместный номер. К номеру тоже были претензии, я его даже не запечатлела на фото, так как он был очень скромный, в ванной была разбита раковина, и не работал слив. Кондиционер был в рабочем состоянии, хотя и не был нужен. Завтраки, к слову сказать, были неплохие. Стандартный завтрак, как для Франции, так даже очень недурно, так как я во Франции в третий раз, и ранее было похуже. Но для меня отель – это несущественно, переночевать есть где, и ладно. Поэтому, уделять его описанию слишком много времени нет смысла. Были бы шикарные апартаменты, тогда, пожалуйста, можно разгуляться, а так…
На остров также добрались на метро, выйдя на станции «Cite».
Сите – это историческое сердце и колыбель Парижа, самый старый уцелевший остров на берегу Сены, с которого все начиналось. С городом его соединяют девять мостов, поэтому попасть на остров из любой части Парижа не составляет труда. Когда- то здесь жили люди, и размещалась королевская резиденция, а в настоящее время практически никто не живет, и осталось не более тридцати жилых домов.
Первый объект, который мы увидели - это Дворец Правосудия. Можно сказать, что это целый комплекс, который занимает почти половину острова и является как бы городом в городе. Дворец Правосудия – это наследник старого королевского дворца, являющийся символом великого наследия Наполеона, который создал юридическую систему Франции.
Частью большого Дворца Правосудия является Консьержи. Здание и сейчас представляет собой мрачноватое строение, а во времена французской революции оно было главной тюрьмой Франции. Именно в эту тюрьму заточили королеву Марию –Антуанетту, где она и находилась вплоть до своей казни. В 19 веке Консьержи перестроили, оставив некоторые залы аутентичными. Это камера пыток 11 века и часовая башня 14 века.
Ну и наконец – то мы увидели самый выдающийся шедевр и образец средневековой архитектуры Собор Парижской Богоматери.
Построен он был на месте бывшего римского храма. Первый камень заложили еще в 12 веке, а само строительство продолжалось более 200 лет. Этот Собор является главным храмом Франции и его духовной жизни. Все важнейшие события в жизни французов проходили в нем, здесь даже короновали Наполеона Бонапарта. А площадь, где расположен Собор, стала местом проведения различных ярмарок и праздников.
Собор завораживает, может быть под впечатлением знаменитого произведения Виктора Мари Гюго, а может быть, он действительно обладает чрезвычайной духовной силой и энергетикой. Уходить из Собора не хотелось, внутри он тоже завораживает, в общем, не зря я хотела его увидеть.
Еще одной достопримечательностью является так называемый Новый мост.
Почему он называется новый, я не совсем поняла, так как строить его начал еще Генрих III. Это единственный мост, который полностью пересекает остров.
Вот так, следуя нашему плану, мы провели первый день в Париже. Хотя полностью план мы не выполнили, так как у нас был запланирован ночной Париж и представление в Мулен Руж. Но мы так устали, что не соблазнились даже яркими огнями манящего Парижа. А чтобы не идти в Мулен Руж нашли отмазку, что билеты сильно подорожали. За это поставили себе на вид и объявили строгий выговор, не позволительно это, план не выполнять. Но на второй день нас ждал сверкающий Версаль и непревзойденный Лувр. И этот план не выполнить было уже нельзя. Поэтому, поехали в отель, конечно, прикупив бутылочку бургундского, первый день в Париже нужно было отметить. Отмечали долго, бутылочкой не обошлись, так как к нам присоединились наши друзья, которые ночной Париж уже видели, дворцы тоже, и им было совершенно все равно на наш план.
День второй. Дворцы Парижа.
Этот день мы решили посвятить наиболее значимым в истории Франции дворцам – сверкающему Версалю и непревзойденному Лувру.
До Версаля можно добраться на скоростном поезде RER, линия C. Выйти на остановке Versailles Rive Gauche, оттуда до дворцовых ворот 10 минут пешком.
Карта метрополитена
Поезд
Отправляемся в Версаль. И встречает нас на коне сам король Людовик XIV.
Версаль - это дворцово –парковый комплекс, который входит в список ста чудес света и является наследием Юнеско. А первоначально это было просто помещичье угодье короля Людовика XIII (который в мушкетерах Дюма, а его женой была королева Анна Австрийская, которой мушкетеры доставили подвеску). А сам король жил в то время в Париже, в Лувре. В Лувре же родился и будущий король Франции Людовик XIV, получивший прозвище « король – солнце», сказавший сакраментальную фразу «государство – это я! ». Но с самого детства он не любил Париж, предпочитая загородные места. А после Фрондонского восстания, король стал опасаться жить в Лувре и принял решение строить новый дворец в пригороде Парижа Версале, на месте охотничьих угодий своего отца. Строительство началось в 1661 году. Для этого Король пригласил известных архитекторов Луи Лево и Франсуа Дорбе и живописца Шарля Лебрена, которые создали грандиозный дворец в стиле классицизма и считается, что по сей день, ему нет равных. А закончилось строительство уже при правлении его сына Людовика XV, а затем там жил и Людовик XVI. Версаль был главной королевской резиденцией Франции, вплоть до 1979 года. Потом во Франции начались бунты, королевская чета была вынуждена покинуть дворец и переехать в Париж. А затем грянула революция, в королевский дворец ворвались мятежники, король Людовик XVI и королева Мария – Антуанетта были схвачены, заточены в тюрьму и казнены. При этом королева была обезглавлена и брошена в общую могилу кладбища Святой Мадлены. Вот такая печальная история.
Еще издалека в солнечном свете Версаль весь сверкает золотыми гранями. Дворец красивый, но мне показался пафосным, уж очень много золота одновременно. Во дворец огромная очередь, в три ряда змейкой, и это, как оказалось, было еще ничего, потому как при выходе из дворца, таких змеек было уже шесть. Поэтому советуем в Версаль приезжать как можно раньше. И конечно же, нужно запастись временем и терпением. По хорошему, на Версаль желательно выделить целый день, так как комплекс довольно таки большой и занимает площадь почти в тысячу гектар, включая сады. Состоит он из Шато (основной дворец), Большой Трианон, Малый Трианон( это особняк Марии – Антуанетты) и парка с садами. Естественно, все обойти даже за день невозможно, но можно взять напрокат велосипед ( 6 евро в час) или сесть на туристический транспорт (электромобиль), который там тоже курсирует. А мы воспользовались инструкцией самого Людовика XIV, ибо кто может посоветовать лучше, чем сам хозяин: « Выйдя из дворца через Мраморный двор, идите на площадку. На лестнице нужно остановиться, чтобы оценить партеры, водную гладь и фонтаны. Затем идти к фонтану Латоны и там сделать паузу, чтобы полюбоваться им, скульптурами на Королевской аллее, Аполлоном, каналом и затем надо повернуться, чтобы увидеть партер и дворец».
Ну вот, примерно так мы и поступили, и протупили. Сначала мы пошли во дворец, а потом в сады к фонтанам. А фонтаны работают в садах по времени, и вначале нужно было идти в сады, а потом уже любоваться дворцом. Вот прикладываю фото расписания фонтанов.
Есть фонтаны, работающие всего с 10 минутным перерывом, но они расположены «у черта на куличках» и не блещут красотой. Так что спланируйте свой маршрут так, чтобы полюбоваться фонтанами, а мы полюбовались ими только из окна дворца, потому как выйдя в сады, увидели, что фонтаны уже были выключены. Стоимость за вход в сады в дни когда работают фонтаны 9 евро ( мы были в воскресенье, это день когда фонтаны работают и вход платный), во все остальные дни вход бесплатный. Но мы то заплатили, а фонтанов не увидели, долбанные французы, все у них через одно место, ну если уж воскресенье, то включите вы их на весь день, вы же деньги за это берете, так нет, вход платный целый день, а фонтаны смотрите по времени). И еще один тупизм от французов – аудиогид во дворце тоже работает по дебильному – чтобы прослушать инструкцию, нажимаешь кнопку зала, где ты находишься. Так вот, кнопки на аудиогиде есть, а залы так пронумерованы, что учитывая огромное количество туристов, ты будешь полчаса бегать по залу, искать, где же этот номерок прилеплен. Стоимость дворца – 18 евро. Итого на весь день – 27 евро ( 18 дворец и 9 сады).
Во дворце много залов, спален и кабинетов. И каждый зал – это шедевр, показывающий, сколько сил, труда и средств сюда было вложено.
Зеркальная галерея считается сердцем Версальского дворца. По потолку можно изучить историю жизни Короля – солнца, там все в иллюстрациях сцен из его жизни. В галерее 357 зеркал и все в хрустале, серебре и позолоте.
Королевская Капелла.
Здесь королевский алтарь окружен фигурами древнегреческих богов.
Зал Венеры
Главная достопримечательность зала – статуя Людовика XIV.
Спальня короля
А спальня королевы Марии – Антуанетты была на реставрации и мы в этот зал не попали.
Налюбовавшись дворцом, мы пошли гулять в сады.
Сады, конечно уникальны. Масштабы парка настолько грандиозны, что воображение поражают. Чего там только нет, фонтаны и бассейны, статуи и скульптуры, большинство из которых, персонажи из греческой мифологии, которые были специально подобраны во имя прославления силы и могущества французского короля.
Большой Трианон
Фонтан Латоны
Фонтан АполлонаФонтан Нептуна
Нашли один работающий фонтан
Швейцарский пруд
Если честно, то впечатления от Версаля не оправдали мои ожидания. Я думала, что увижу что-то потрясающе – грандиозное, не получилось, не мой размерчик. Слишком пафосно (это исключительно мое мнение, а я не такой уж знаток и ценитель искусства. ) Хотя сам император всея Руси Петр Первый побывав здесь, был очарован красотой комплекса и вернувшись в Петербург, решил создать в Петергофе свой дворцово – парковый ансамбль. Я в Петергофе не была, и сравнивать не могу, но вот те, кто были, утверждают, что Петергоф действительно красивее.
Налюбовавшись Версальским дворцом и нагулявшись в садах, отправляемся в не менее грандиозный музей Лувр. Стоимость вместе с экскурсоводом и наушниками 40 евро. Находится дворец в центре Парижа, на улице Риволи. Выйдя из метро на площади Согласия, вы через красивый сад Тюильри попадаете к перевернутой пирамиде. Это и есть вход в Лувр.
Стиль фойе оригинальный и необычный, и на входе нас встречают две симпатичных кошки.
Лувр считают самым знаменитым музеем планеты, гордостью Франции и символом Парижа. Экскурсовод нам поведала, что в Лувре 17 км протяженность всех залов. Да уж! Как же все посмотреть то? ! Ну я то хотела увидеть хотя бы два мировых шедевра – это знаменитую Мона Лизу и Венеру Милосскую. К Джоконде из-за китайцев пробраться было практически не реально, ну издалека увидели, конечно. А вообще, там 35 000 полотен, фресок, статуй, гравюр и т. д. и т. п. Поэтому с идеей посмотреть все, я рассталась мгновенно. Было уже 2 часа дня, а музей в 18.00 закрывается, и за 4 часа нужно было выбрать что же посмотреть? Выбирать не пришлось, спасибо за это экскурсоводу Анне – Мари, которая так виртуозно все распланировала, что за 2 часа показала нам все значимые шедевры Лувра. И у нас осталось еще 2 часа на самостоятельный осмотр. Самостоятельно мы посетили египетский зал и зал эпохи шумеров. На большее не хватило времени. Вот от Лувра я действительно в полном восторге! ! ! Вот это грандиозно! ! ! Если я когда – нибудь, буду в Париже, то Лувр посещу обязательно, при этом посвящу ему целый день, или два, или три.
Особенно поразил меня зал скульптур. В Лувре собрана великолепная коллекция скульптур, начиная с античности и заканчивая современностью. Эти залы находятся в крыле Ришелье на двух нижних этажах. Как и остальные коллекции музея, залы скульптуры огромные и здесь хочется остаться на весь день, любуясь классическим пропорциями в исполнении неизвестных древних греков, строгой красотой романских распятий и работами Давида.
Ну как можно в камне так отобразить муки человеческие, где видно напряжение каждого мускула и нерва?
Ну и конечно же знаменитая Венера Милосская. Статуя надена в 1820 г. на острове Мелос, датируется 1 в. до н. э и представляет собой греческое эллиническое искусство.
Знаменитая скульптура " Амур и Психея" Антонио Кановы
А это " Три грации" древнеримская статуя, датируемая 3 в. до н. э.
В одном зале с Венерой Милосской находится уникальная скульптура — «Спящий Гермафродит». Ее легко можно пропустить, если устремиться в гущу самой большой толпы. Понятно, что все они стоят, чтобы взглянуть на «безрукую знаменитость», а вот прилегший отдохнуть «сверхчеловек» получает не полную порцию внимания. Но он, поверьте, этого больше чем заслуживает.
А вот Ника Самофракийская
И еще множество шедевров скульптуры
Экскурсия закончилась и мы самостоятельно пошли в египетский зал.
Египет представлен не одним залом, а множеством помещений. Практически сорок пять веков истории этой страны.
Западному миру очень долго о Египте было известно лишь одно – в Египте есть пирамиды. В 1798 году, после Египетской компании Наполеона, историки получили доступ к этой стране и ее храмам. В 1826 году французский археолог Шампольон расшифровал древнеегипетские иероглифы, и в этом же году был создан отдел Египетских ценностей Лувра. Это бы первый в мире музей Египтологии.
В 19 веке археологи из Лувра проводили раскопки в Каире, и по всему Египту, благодаря чему сегодня в Париже представлены экспонаты с самых древних времен. 1-3 династии до прихода христианства.
Есть здесь и чеканка
В общем, резюмирую: Лувр произвел на меня неизгладимое впечатление! Я конечно в восторге, но умом понимаю, что французы долгое время обвоворовывали весь мир и столько награбили, что собрали у себя чуть ли не треть мирового наследия. Радует лишь одно, что это мировое наследие общедоступно, и мы имеем возможность созерцать прекрасное, наслаждаясь красотой веков.
Если честно, хотели еще погулять в парке Тюильри, так как парк очень красивый, но мы уже настолько выбились из сил, созерцая прекрасное, что ноги уже отказывали. Пришлось, прихватив бутылочку бордо, ехать в отель. Ну, в отеле, понятное дело, отметили восприятие роскошной королевской жизни, и, посмотрев ночной Париж снова из окна своего отеля, попадали отдыхать. Завтра у нас был еще один день, в который мы хотели включить все остальные туристические объекты Парижа. Эх! Наивные мы...
День третий. Париж обзорный.
С утра начал накрапывать дождик, и мы решили это время посвятить галерее в торговом центре рядом с нашим отелем. Галерея как-то совсем не впечатлила, кроме вкусного багета, дождик к этому времени закончился, и мы поехали обозревать Париж. Доехали на метро до Триумфальной арки, и пошли смотреть Тур Эйфель. Очередь на подъемник была большая, драгоценное время терять не хотелось, и поэтому, просто запечатлев себя на Марсовом поле на фоне знаменитой башни, пошли гулять по Шан Зе Лизе.
Это очень удобный маршрут, так как дорога идет вниз, и вы легко и свободно спускаетесь в самый центр Парижа, рассматривая дома и бульвары. Особенно мне пришлись по вкусу дома - утюги, которые выходят на разные улицы, очень оригинальное архитектурное решение.
Конечно же нужно заглянуть в торговый дом Шанель и галерею Луи Виттон, чтобы прикупить настоящий французский парфюм и хотя бы примерить изысканную сумочку.
Вот так мы и гуляли по Парыжу, и вышли на площадь Согласия, которая является центральной. Это одна из самых красивых площадей Парижа, носит имя Людовика XV и построена в стиле классицизма. Расположена она между Елисейскими полями и садом Тюильри. На площади находятся два 9 метровых фонтана, имитирующие фонтаны на площади св. Петра в Риме. Украшены фонтаны статуями мифических существ.
Погуляли мы и в саду Тюильри. Сад Тюильри - это центральный сад Парижа. Площадь его чуть больше 25 гектар. Выглядит он строго и мрачновато, все как по линеечке стройными рядами. Я люблю что-то более живенькое. Но здесь можно просто отдохнуть от насыщенного парижского дня, наслаждаясь природой, ибо в отличии от парижских улиц, здесь на удивление тихо.
Еще один сад Парижа мы не могли обойти своим вниманием. Это самый романтичный, самый красивый, самый парижский
Люксембургский сад.
Появился Люксембургский сад в 17 веке, благодаря Марии Медичи. Она очень скучала по своей родной Италии и решила воспроизвести места, в которых жила в детстве. И начиная с момента открытия, этот сад стал самым излюбленным местом прогулок и отдыха парижан и гостей столицы. Отдохнуть можно, присев на особые стулья, похожие на шезлонги.
А это фонтан Марии Медичи, напоминающий по форме итальянский грот, окруженный платанами. Здесь всегда очень многолюдно и в тени деревьев спрятано кафе, где можно насладиться вкуснейшими хрустящими круассанами.
В саду расположен Люксембургский дворец, где заседает Сенат. Снаружи дворец очень красивый, выполнен в таком вот переходном стиле от ренессанса к барокко. Внутрь дворца попасть нам, к сожалению, не удалось, так как он открыт к общему посещению только один раз в году, в третье воскресенье сентября, а в остальные субботние дни открывается только по предварительному согласованию.
Нельзя обойти вниманием и Парижский дом Инвалидов.
Это комплекс, который стал приютом для ветеранов, вернувшихся с войны и инвалидов сражений. Приказал построить этот дом Людовик – солнце. А в наши дни на территории комплекса расположены музеи – Некрополь и Музей армии. Здесь же в крипте хранятся останки Наполеона Бонапарта. А сам дом инвалидов до сих пор является пристанищем для ветеранов второй мировой войны.
Ну и наконец-то мы дошли до Гранд – Опера. Это всемирно известный государственный оперный театр, являющийся центром театральной культуры Франции.
Хотелось бы послушать оперу, но всего три дня в Париже, да и о билетах мы не позаботились заранее. В общем вторая двойка за путешествие, первую я поставила за прогул в Мулен Руж, вторую ставлю за прогул в Гранд Опера, ну и третью, наверное за то, что так и не увидела ночной Париж.
Ну и хочется хотя бы взглянуть на новый современный район Парижа Дефанс. Едем смотреть Ля Дефанс. Это место, которое, наверное, очень понравится любителям современной архитектуры. Местные называют его парижским Манхеттеном. Здесь расположены все деловые центры столицы, здания выполнены в стиле модерн.
А раньше на этом холме располагались только ветряные мельницы. И вот Шарлю де Голлю приходит в голову мысль построить на этом холме современный район, дабы разгрузить центр города от бесконечных пробок. Если честно, я как- то с современной архитектурой не очень, мне больше по душе многовековая старина, поэтому особо район меня не впечатлил.
Ну вот, наше турне по Парижу подошло к концу и мы уезжаем в маленький городок Метц, где запланирована ночевка. Городок камерный и очень по французски изыскано красивый, а в сиянии ночных огней просто заворожил.
Идем гулять в город, и везде белые люди, оказывается во Франции есть французы!
К вопросу, что привезти из Франции? У нас традиционно французское вино и сыр, но сыр мы весь съедаем во Франции, единственное до дома довозим Comt, нам он очень нравится и не имеет специфического запаха. Вот эти вина продегустированы, их советую.
А в Париж я еще обязательно вернусь, уж очень много осталось не познанного, не увиденного и не услышанного. Спасибо тебе Париж за шарм и обаяние, красивейшую архитектуру и роскошь дворцов, за вкусняшки и гостеприимство, за атмосферу любви и ощущение праздника!
Paryż to miasto - ś wię to!
Paryż jest bardzo ró ż norodny i oryginalny, tajemniczo romantyczny i modny. Jest inny, historyczny i nowoczesny, jest pię kny w każ dej epoce! To miasto mił oś ci i marzeń ! I nikt inny mnie o tym nie przekona. Tam dotykasz wiecznego pię kna i przemierzasz wieki. I nie zwracasz już uwagi na miejscową ludnoś ć , czystoś ć ulic, brzydkie metro, wszystko schodzi na dalszy plan i cieszysz się arcydzieł ami architektury, malarstwa i rzeź by, ulic, bulwaró w, parkó w i muzeó w. W Paryż u każ dy widzi to, co chce zobaczyć . Ogó lnie Paryż to miasto ś wię towania!
Miał em wię c szczę ś cie zanurzyć się w jego romantycznej atmosferze na trzy niezapomniane dni. Chociaż mó wią , ż e Paryż to jedyne miasto na ś wiecie, w któ rym nie trzeba być szczę ś liwym. Ale wpadają c w jego ramiona, mimowolnie odczuwasz chwilę szczę ś cia, ponieważ dotykasz pię kna wiecznoś ci!
Zazwyczaj poznanie Paryż a zaczyna się od centralnej czę ś ci miasta, od inspekcji Ł uku Triumfalnego i Wież y Eiffla. Chcieliś my zaczą ć w odwrotnej kolejnoś ci, aby zobaczyć , jak to wszystko się zaczę ł o…
A wię c dzień pierwszy.
Wyspa de la Cité i Montmartre.
Bo kto nie widział Montmartre, nie widział Paryż a.
I naprawdę chcieliś my spacerować ulicami, na któ rych mieszkali i pracowali Salvador Dali, Pablo Picasso, Van Gogh, Paul Gauguin i wiele innych celebrytó w.
i pojechaliś my do najbarwniejszej dzielnicy Paryż a, któ ra w XIX wieku wybrał a cał ą twó rczą bohemę , na sł ynnym Wzgó rzu Montmartre em> strong>, któ re we francuskim Mę czennik Mę czennik znany od czasó w staroż ytnego Rzymu. To wtedy znaleziono tu tynk, z któ rego budowano bogate ś wią tynie i domy, a pierwsi chrześ cijanie ukrywali się w tych kamienioł omach, wś ró d któ rych był mę czeń ską ś miercią ś w. Dionizos, pierwszy biskup Paryż a.
Stą d nazwa. Wysokoś ć wzgó rza wynosi 130 metró w, a ja pojechał em tam kolejką linową , korzystają c ze zwykł ego biletu metra, a mó j mą ż wbiegł po schodach i, co dziwne, dotarł tam pierwszy. Wychodzą c z kolejki, otworzył się przede mną oszał amiają cy widok - z jednej strony był taras widokowy, a cał y Paryż leż ał u moich stó p!
Z drugiej strony widział em majestatyczną bazylikę Sacré Coeur, co oznacza „ś wię te serce”. Bazylika został a zbudowana z biał ego kamienia, któ ry nigdy się nie brudzi i mieni się cał ą swoją bielą . Okazuje się , ż e wzgó rze Montmartre jest w ś rodku puste (bo kamienioł omy gipsu wyczerpał y się przez lata), a bazylika stoi na palach, wię c budowa zaję ł a duż o czasu, ponad 30 lat. Ciekawy jest wystró j bazyliki, mię dzy innymi poł ą czenie gotyckiej surowoś ci z bizantyjskim przepychem.
Po podziwianiu bazyliki udajemy się na spacer malowniczymi uliczkami Montmartre, gdzie do dziś zachowana jest wyją tkowa energia tamtych czasó w. Ulice wiją się wokó ł placó w, teatró w i kabaretó w, pchlego targu, mał ych sklepikó w i cukierni – a to wszystko to Montmartre!
Montmartre
Place Tertre to centrum sztuki wspó ł czesnej. Tworzą tu artyś ci, a Ty masz moż liwoś ć zamó wienia swojego portretu na pamią tkę Paryż a, czy obrazu z widokiem na miasto. Wszystko jest bardzo mił e, a nawet przeraż ają ce wyobraż enie sobie, ż e kiedyś był o to miejsce egzekucji, gdzie pracowali kaci i był y gilotyny.
A na Place Marseille Aimé znajduje się niezwykł a rzeź ba „Czł owiek przechodzą cy przez ś cianę ”, któ rej autorem jest sł ynny aktor Jean Marais. Poś wię cił go swojemu przyjacielowi, pisarzowi Marcelowi Aime, któ ry napisał historię o czł owieku, któ ry potrafi przechodzić przez ś ciany.
A oto jedyny zachowany wiatrak.
W Montmartre znajduje się ró wnież plac nazwany na cześ ć sł ynnej francuskiej piosenkarki Dalidy. Nazywa się Dalida. Jest też pomnik piosenkarza. Został a trzecią dziewczyną , któ rej pomnik staną ł w Paryż u (po Joannie d'Arc i Sarze Bernhardt).
A oto najnowsza atrakcja Montmartre, któ ra znajduje się obok Place de la Abbes. Ta Ś ciana Mił oś ci, na któ rej deklaracje mił oś ci są zapisane w prawie wszystkich ję zykach ś wiata.
Znalazł em napisy w ję zyku rosyjskim, ukraiń skim i biał oruskim. Nic dziwnego, ż e Paryż jest miastem mił oś ci.
Ś ciana mił oś ci
Ale Plac Pigalle jest atrakcyjny, ponieważ mieś ci się w nim najsł ynniejszy kabaret Moulin Rouge. Kiedyś był centrum „nocnych motyli”, a nawet teraz jest dla nich nieoficjalnym miejscem spotkań . Jest tu oczywiś cie bardziej kolorowo wieczorem i w nocy, a moż na zobaczyć Muzeum Erotyki i Muzeum Salvadora Dali.
Clichy Boulevard ró wnież ma swoje szczegó lne znaczenie - to tutaj w 1814 roku wojska rosyjskie zakoń czył y wojnę z Napoleonem. Ale mó wią , ż e teraz jest tu wiele kryminalistó w i jest to niebezpieczne.
I koniecznie sprawdź Wernisaż . Ach, wernisaż , ach wernisaż ! Co za portret, co za pejzaż !
Galeria jest bardzo pię kna, ale nie miał am ani jednego zdję cia, tylko film.
Jeś li został Ci cał y dzień , lepiej rano wspią ć się na wzgó rze, zobaczyć bazylikę i cał ą panoramę miasta, a potem po prostu zejś ć mał ymi, osobliwymi, przytulnymi uliczkami poroś nię tymi bluszczem i winogronami, patrzą c na wszystkie zabytki. Koniecznie usią dź w kawiarni na filiż ankę kawy, wyobraż ają c sobie, ż e sam Salvador Dali siedzi na tym samym krześ le, przejdź się po Wernisaż u, zajrzyj do muzeó w, a wieczorem zakoń cz spacer na Placu Pigalle, aby obejrzeć przedstawienie w kabarecie Moulin Rouge, relaks i delektowanie się najlepszym kankanem na ś wiecie, przy lampce francuskiego szampana.
Jeś li chodzi o kawiarnię to nie bę dziesz mó gł tylko wypić lampki wina, zdecydowanie musisz zamó wić do niej lunch, bo we Francji panuje kultura picia, a wino sprawia przyjemnoś ć tylko w poł ą czeniu z wykwintnym daniem . Otó ż to! Ale moż na wypić filiż ankę kawy, chociaż kawa, w przeciwień stwie do wina, wyraź nie nie jest ich napojem (wybaczcie Francuzi, ale nie wiedzą , jak parzyć kawę ).
Ogó lnie rzecz biorą c, doszedł em do wniosku, ż e Montmartre to urok i urok Paryż a.
Jeś li nie masz cał ego dnia, moż esz przejechać się autobusem turystycznym, któ ry kursuje z Placu Pigalle do Mairie de 18me iz powrotem. Zatrzymuje się w najciekawszych miejscach, gdzie moż na zrobić pię kne zdję cia. Nie został o nam też cał y dzień , bo w drugiej poł owie zaplanowaliś my wycieczkę na wyspę Cité , gdzie znajduje się sł ynna Notre Dame de Paris, czyli katedra Notre Dame (co, jaka matka? ) Paryż a ! Matko Boż e!
Chodź my na Ile de la Cité .
W Paryż u cał y czas podró ż owaliś my metrem. Jest bardzo wygodny, ma kilka oddział ó w, moż na przesiadać się kilka razy bez wychodzenia z metra. Jeś li wyszedł eś przez bramkę obrotową , pomieszawszy stronę , to niestety musisz uż yć nowego biletu. Dlatego uważ nie przyjrzyj się , w któ rą stronę jedzie pocią g. Lepiej kupić bilety "carne" - to 10 biletó w na raz za 14.90 euro, tak jest taniej. Mapę metra wzię liś my za darmo z recepcji hotelu, tam też konsultowaliś my najwygodniejszy sposó b dotarcia do ró ż nych miejsc. Oczywiś cie chcieliś my zatrzymać się w hotelu w historycznym centrum Paryż a, ale ceny tam wyraź nie nie są dla naszego portfela, wię c mieszkaliś my w hotelu na obrzeż ach. Hotel Campanile Paris Est –Pantin pod adresem 62.64 Avenue Jean Lolive 3*. Hotel jest taki sobie, no c-minus, ale miał dwie duż e zalety: był blisko stacji metra, a cena za noc wynosił a 70 euro za pokó j dwuosobowy.
Był y też narzekania na pokó j, nawet nie uchwycił em go na zdję ciu, ponieważ był bardzo skromny, umywalka w ł azience był a zepsuta, a odpł yw nie dział ał . Klimatyzator był sprawny, chociaż nie był potrzebny. Nawiasem mó wią c, ś niadania był y dobre. Standardowe ś niadanie, zaró wno jak na Francję , a nawet bardzo dobre, bo we Francji jestem trzeci raz, a wcześ niej był o gorzej. Ale dla mnie hotel nie jest niezbę dny, jest gdzie spę dzić noc i to jest w porzą dku. Dlatego nie ma sensu poś wię cać zbyt wiele czasu na jej opisywanie. Gdyby był y eleganckie apartamenty, to proszę , moż esz wę drować , w przeciwnym razie ...
Na wyspę dotarliś my też metrem, wysiadają c na stacji Cite.
Cité to historyczne serce i kolebka Paryż a, najstarszej zachowanej wyspy na brzegu Sekwany, od któ rej wszystko się zaczę ł o. Jest poł ą czona z miastem dziewię cioma mostami, wię c dostanie się na wyspę z dowolnej czę ś ci Paryż a nie jest trudne.
Dawno, dawno temu mieszkali tu ludzie, a rezydencja kró lewska znajdował a się , ale obecnie prawie nikt nie ż yje i pozostał o nie wię cej niż trzydzieś ci budynkó w mieszkalnych.
Pierwszym obiektem, któ ry zobaczyliś my, był Pał ac Sprawiedliwoś ci. Moż na powiedzieć , ż e jest to cał y kompleks, któ ry zajmuje prawie poł owę wyspy i jest jak miasto w mieś cie. Pał ac Sprawiedliwoś ci jest spadkobiercą dawnego pał acu kró lewskiego, któ ry jest symbolem wielkiej spuś cizny Napoleona, któ ry stworzył system prawny Francji.
Czę ś cią duż ego Pał acu Sprawiedliwoś ci jest Concierge. Budynek nadal jest ponurą budowlą , a podczas Rewolucji Francuskiej był gł ó wnym wię zieniem Francji. To wł aś nie w tym wię zieniu wię ziona był a kró lowa Maria Antonina, gdzie przebywał a aż do egzekucji. W XIX wieku Concierge przebudowano, pozostawiają c niektó re pomieszczenia autentyczne.
Jest to sala tortur z XI wieku i wież a zegarowa z XIV wieku.
I wreszcie – zobaczyliś my najwybitniejsze arcydzieł o i przykł ad ś redniowiecznej architektury Katedra Notre Dame.
Został zbudowany na miejscu dawnej rzymskiej ś wią tyni. Pierwszy kamień poł oż ono w XII wieku, a sama budowa trwał a ponad 200 lat. Ta katedra jest gł ó wną ś wią tynią Francji i jej ż yciem duchowym. Miał y w nim miejsce wszystkie najważ niejsze wydarzenia z ż ycia Francuzó w, koronowano tu nawet Napoleona Bonaparte. A teren, na któ rym znajduje się Katedra, stał się miejscem ró ż nych jarmarkó w i ś wią t.
Katedra jest fascynują ca, moż e został a zainspirowana sł ynnym dzieł em Victora Marie Hugo, a moż e naprawdę ma niezwykł ą duchową moc i energię . Nie chciał em wychodzić z Katedry, fascynuje też w ś rodku, w ogó le nie na pró ż no chciał em ją zobaczyć .
Kolejną atrakcją jest tak zwany Nowy Most.
Dlaczego nazywa się nowy, nie do koń ca rozumiał em, odką d Henryk III zaczą ł go budować . To jedyny most, któ ry cał kowicie przecina wyspę .
Tak wię c, zgodnie z naszym planem, pierwszy dzień spę dziliś my w Paryż u. Chociaż nie do koń ca zrealizowaliś my plan, ponieważ zaplanowaliś my noc w Paryż u i wystę p w Moulin Rouge.
Ale byliś my tak zmę czeni, ż e nawet nie kusił y nas jasne ś wiatł a kuszą cego Paryż a. Aby nie iś ć do Moulin Rouge, znaleź li wymó wkę , ż e ceny biletó w wzrosł y. Za to się ujawnili i ogł osili surową reprymendę , był o to niedopuszczalne, planu nie moż na był o wykonać . Ale drugiego dnia czekał na nas lś nią cy Wersal i niezró wnany Luwr. I ten plan nie mó gł już zostać zrealizowany. Dlatego pojechaliś my do hotelu, oczywiś cie kupiwszy butelkę Burgundii, pierwszy dzień w Paryż u należ ał o uczcić . Ś wię towaliś my dł ugo, nie daliś my sobie rady z butelką , bo doł ą czyli do nas znajomi, któ rzy widzieli już nocą Paryż , pał ace też , i wcale nie przejmowali się naszym planem.
Dzień drugi. Pał ace Paryż a.
Postanowiliś my poś wię cić ten dzień najważ niejszym pał acom w historii Francji - lś nią cemu Wersalowii niezró wnanemu Luwrowi.
Do Wersalu moż na dojechać koleją RER, linia C.
A po powstaniu w Frondonie kró l bał się mieszkać w Luwrze i postanowił wybudować nowy pał ac na przedmieś ciach Paryż a, Wersalu, na terenie ł owisk jego ojca. Budowa rozpoczę ł a się w 1661 roku. Kró l zaprosił do tego sł ynnych architektó w Louisa Leveau i Franç ois Dorbe oraz malarza Charlesa Le Bruna, któ ry stworzył okazał y pał ac w stylu klasycyzmu i uważ a się , ż e do dziś nie ma sobie ró wnych. A budowę ukoń czono już za panowania jego syna Ludwika XV, a potem mieszkał tam Ludwik XVI. Wersal był gł ó wną rezydencją kró lewską Francji do 1979 roku. Nastę pnie we Francji wybuchł y zamieszki, para kró lewska został a zmuszona do opuszczenia pał acu i przeniesienia się do Paryż a. A potem wybuchł a rewolucja, rebelianci wdarli się do pał acu kró lewskiego, kró l Ludwik XVI i kró lowa Maria Antonina zostali schwytani, uwię zieni i straceni.
W tym samym czasie kró lowa został a ś cię ta i wrzucona do wspó lnego grobu na cmentarzu ś w. Magdaleny. To taka smutna historia.
Nawet z daleka, w sł oń cu, Wersal mieni się zł otymi fasetami. Pał ac jest pię kny, ale wydał mi się pretensjonalny, jest w nim jednocześ nie duż o zł ota. Do pał acu był a ogromna kolejka, trzy rzę dy wę ż y i jak się okazał o to jeszcze nic, bo wychodzą c z pał acu był o już sześ ć takich wę ż y. Dlatego radzimy przyjechać do Wersalu jak najwcześ niej. I oczywiś cie trzeba zaopatrzyć się w czas i cierpliwoś ć . Na dobrą sprawę warto przeznaczyć cał y dzień na Wersal, ponieważ kompleks jest doś ć duż y i zajmuje powierzchnię prawie tysią ca hektaró w, w tym ogrody. Skł ada się z zamku (gł ó wny pał ac), Grand Trianon, Petit Trianon (jest to dwó r Marii Antoniny) i parku z ogrodami.
Oczywiś cie nie da się wszystkiego obejś ć nawet w dzień , ale moż na wypoż yczyć rower (6 euro za godzinę ) lub skorzystać z transportu turystycznego (samochó d elektryczny), któ ry ró wnież tam kursuje. I skorzystaliś my z instrukcji samego Ludwika XIV, bo któ ż moż e doradzić lepiej niż sam wł aś ciciel: „Opuszczają c pał ac przez Marmurowy Dwó r, udaj się na miejsce. Trzeba zatrzymać się na schodach, ż eby docenić stragany, taflę wody i fontanny. Nastę pnie udaj się do fontanny Latony i zatrzymaj się tam, aby ją podziwiać , rzeź by na Alei Kró lewskiej, Apollina, kanał , a potem trzeba się odwró cić , ż eby zobaczyć parter i pał ac.
Có ż , to wł aś nie zrobiliś my i straciliś my to. Najpierw poszliś my do pał acu, a potem do ogrodó w do fontann. A fontanny w ogrodach dział ają na czas i najpierw trzeba był o iś ć do ogrodó w, a potem podziwiać pał ac. Tutaj zał ą czam zdję cie harmonogramu fontann.
Są fontanny, któ re dział ają tylko z 10-minutową przerwą , ale znajdują się „w szczerym polu” i nie bł yszczą pię knem. Zaplanuj wię c swoją trasę w taki sposó b, aby podziwiać fontanny, a my podziwialiś my je tylko z okna pał acu, bo gdy wyszliś my do ogrodó w, zobaczyliś my, ż e fontanny są już wył ą czone. Opł ata za wstę p do ogrodó w w dni, w któ rych fontanny są otwarte, wynosi 9 euro (byliś my w niedzielę , to jest dzień , w któ rym fontanny są otwarte i wejś cie jest pł atne), we wszystkie pozostał e dni wstę p jest bezpł atny. Ale zapł aciliś my, ale nie widzieliś my fontann, tych wariató w, wszyscy mają jedno miejsce, no jak niedziela to wł ą czasz je na cał y dzień , bierzesz za to kasę , ale nie, wejś cie jest pł atny przez cał y dzień , a fontanny widzą godzinę ). I jeszcze jedna gł upota od Francuzó w – audioprzewodnik w pał acu też dział a jak kretyń ski – ż eby wysł uchać instrukcji, wciskasz przycisk sali, w któ rej się znajdujesz.
Tak wię c w audioprzewodniku są przyciski, a sale są tak ponumerowane, ż e biorą c pod uwagę ogromną liczbę turystó w, bę dziesz biegał po hali przez pó ł godziny, szukają c, gdzie ten numer utkną ł . Koszt pał acu to 18 euro. Razem za cał y dzień – 27 euro (18 pał acó w i 9 ogrodó w).
W pał acu znajduje się wiele korytarzy, sypialni i biur. A każ da hala to arcydzieł o, pokazują ce ile wysił ku, pracy i pienię dzy został o tu zainwestowanych.
Galeria luster jest uważ ana za serce Pał acu Wersalskiego. Na suficie moż na przestudiować historię ż ycia Kró la - sł oń ce, wszystko jest na ilustracjach scen z jego ż ycia. W galerii znajduje się.357 luster, wszystkie w kryształ ach, srebrze i zł oceniach.
Kaplica Kró lewska.
Oł tarz kró lewski otoczony jest postaciami staroż ytnych greckich bogó w.
Sala Wenus
Gł ó wną atrakcją sali jest pomnik Ludwika XIV.
Sypialnia Kró la
A sypialnia kró lowej Marii - Antoinette był a w trakcie remontu i nie weszliś my do tego pokoju.
Po podziwianiu pał acu udaliś my się na spacer po ogrodach.
Ogrody są z pewnoś cią wyją tkowe. Skala parku jest tak imponują ca, ż e aż oszał amia wyobraź nię . Co tam, fontanny i baseny, posą gi i rzeź by, z któ rych wię kszoś ć to postacie z mitologii greckiej, któ re został y specjalnie wyselekcjonowane w imię wychwalania sił y i potę gi francuskiego kró la.
Grand Trianon
Fontanna Latona
Fontanna ApolloFontanna Neptuna
Znaleziono jedną dział ają cą fontannę
Szwajcarski staw
Szczerze mó wią c, wraż enia z Wersalu nie speł nił y moich oczekiwań . Pomyś lał em, ż e zobaczę coś niesamowitego - wspaniał ego, nie wyszł o, nie mó j rozmiar. Zbyt pretensjonalne (to tylko moja opinia, a takim koneserem i koneserem sztuki nie jestem. ) Chociaż sam cesarz cał ej Rusi Piotr Wielki, bę dą c tu, zafascynowany pię knem kompleksu, wró cił na St. Petersburg postanowił stworzyć wł asny zespó ł pał acowo-parkowy w Peterhofie. Nie był am w Peterhofie i nie mogę poró wnać , ale ci, któ rzy byli, mó wią , ż e Peterhof jest naprawdę pię kniejszy.
Po podziwianiu Pał acu Wersalskiego i pracy w ogrodach udajemy się do nie mniej okazał ego Muzeum Luwru. Koszt wraz z przewodnikiem i sł uchawkami to 40 euro. Pał ac znajduje się w centrum Paryż a, przy Rue Rivoli. Wychodzą c z metra na Place de la Concorde, znajdziesz się przez pię kny ogró d Tuileries do odwró conej piramidy. To jest wejś cie do Luwru.
Styl lobby jest oryginalny i dziwaczny, a przy wejś ciu witają nas dwa urocze koty.
Luwr jest uważ any za najsł ynniejsze muzeum na ś wiecie, dumę Francji i symbol Paryż a. Przewodnik powiedział nam, ż e w Luwrze wszystkie sale mają dł ugoś ć.17 km. Tak! Jak moż esz wszystko zobaczyć ? Có ż , chciał em zobaczyć przynajmniej dwa ś wiatowe arcydzieł a - to sł ynna Mona Lisa i Venus z Milo. Do Giocondy prawie nie dał o się dostać z powodu Chiń czykó w, no có ż , oczywiś cie widzieli to z daleka. W sumie jest 3.000 pł ó cien, freskó w, posą gó w, rycin itp. itd. Dlatego od razu rozstał em się z pomysł em zobaczenia wszystkiego. Był a już.14. 00, a muzeum zamyka się o 18.00, a za 4 godziny trzeba był o wybrać , co zobaczyć ? Nie musiał am wybierać , dzię ki temu przewodniczce Annie-Marii, któ ra wszystko tak mistrzowsko zaplanował a, ż e w 2 godziny pokazał a nam wszystkie znaczą ce arcydzieł a Luwru.
A na samodzielne zwiedzanie mamy jeszcze 2 godziny. Na wł asną rę kę zwiedziliś my salę egipską i salę z epoki sumeryjskiej. Nie był o czasu na wię cej. Naprawdę kocham Luwr! To jest wspaniał e! ! ! Jeś li kiedykolwiek bę dę w Paryż u, na pewno odwiedzę Luwr, a jednocześ nie poś wię cę mu cał y dzień , dwa, trzy.
Szczegó lnie uderzył a mnie sala rzeź b. Luwr ma wspaniał ą kolekcję rzeź b od staroż ytnoś ci po wspó ł czesnoś ć . Pokoje te znajdują się w skrzydle Richelieu na dwó ch niż szych pię trach. Podobnie jak reszta kolekcji muzeum, sale rzeź b są ogromne i chce się tu pozostać cał y dzień , podziwiają c klasyczne proporcje w wykonaniu nieznanych staroż ytnych Grekó w, surowe pię kno romań skich krucyfiksó w i dzieł a Dawida.
No có ż , jak moż na w taki sposó b ukazać ludzką udrę kę w kamieniu, w któ rej widać napię cie każ dego mię ś nia i nerwu?
I oczywiś cie sł ynna Wenus z Milo. Posą g został postawiony w 1820 roku na wyspie Melos, pochodzi z I wieku. pne e i reprezentuje grecką sztukę helleń ską .
Sł ynna rzeź ba „Kupidyn i psychika” autorstwa Antonio Canovy
A ta „Trzy Gracje” to staroż ytna rzymska statua z III wieku. pne mi.
W tej samej sali co Wenus z Milo znajduje się wyją tkowa rzeź ba „Ś pią ca Hermafrodyta”. Moż esz to ł atwo przegapić , jeś li wpadniesz w sam ś rodek najwię kszego tł umu. Oczywiste jest, ż e wszyscy stoją i patrzą na „bezrę kiego celebrytę ”, ale „superman” leż ą cy do odpoczynku nie otrzymuje peł nej uwagi. Ale uwierz mi, bardziej niż na to zasł uguje.
Jest tu ró wnież tł oczenie
Generalnie podsumowuję : Luwr zrobił na mnie niezatarte wraż enie! Oczywiś cie jestem zachwycony, ale umysł em rozumiem, ż e Francuzi przez dł ugi czas okradli cał y ś wiat i tak bardzo zrabowali, ż e zebrali prawie jedną trzecią ś wiatowego dziedzictwa. Jedyną dobrą wiadomoś cią jest to, ż e to ś wiatowe dziedzictwo jest publicznie dostę pne i mamy moż liwoś ć kontemplowania pię kna, cieszenia się pię knem wiekó w.
Szczerze mó wią c, chcieliś my też przespacerować się po parku Tuileries, ponieważ park jest bardzo pię kny, ale byliś my już tak wyczerpani kontemplacją pię kna, ż e nasze nogi już sł abł y. Musiał em wzią ć butelkę Bordeaux i udać się do hotelu.
Có ż , w hotelu oczywiś cie zauważ yli postrzeganie luksusowego ż ycia kró lewskiego, a po ponownym spojrzeniu na nocny Paryż z okna swojego hotelu odpoczę li. Jutro mieliś my kolejny dzień , w któ rym chcieliś my uwzglę dnić wszystkie inne atrakcje turystyczne Paryż a. Ech! Jesteś my naiwni. . .
Dzień trzeci. Przeglą d Paryż a.
Od rana zaczę ł o padać i tym razem postanowiliś my poś wię cić ten czas na galerię w centrum handlowym obok naszego hotelu. Galeria jakoś nie zachwycał a, poza pyszną bagietką , deszcz do tego czasu się skoń czył , a my pojechaliś my zwiedzać Paryż . Pojechaliś my metrem do Ł uku Triumfalnego i pojechaliś my zobaczyć Tour Eiffel. Do windy był a dł uga kolejka, nie chcieliś my tracić cennego czasu, dlatego po prostu schwytawszy się na Polu Marsowym na tle sł ynnej wież y, wybraliś my się na idź wzdł uż Shan Ze Lisa.
Jest to bardzo wygodna trasa, ponieważ droga biegnie w dó ł , a ty ł atwo i swobodnie zjeż dż asz do samego centrum Paryż a, patrzą c na domy i bulwary. Szczegó lnie podobał y mi się domy - ż elazka z widokiem na ró ż ne ulice, bardzo oryginalne rozwią zanie architektoniczne.
Oczywiś cie musisz zajrzeć do handlu dom Chanel i galerii Louis Vuitton, aby kup prawdziwe francuskie perfumy i przynajmniej przymierz wykwintną torebkę .
W ten sposó b spacerowaliś my po Paryż u i poszliś my na Plac Zgody, któ ry jest centralny. To jeden z najpię kniejszych placó w w Paryż u, nazwany imieniem Ludwika XV i zbudowany w stylu klasycystycznym. Znajduje się mię dzy Polami Elizejskimi a Ogrodem Tuileries. Na placu znajdują się dwie 9-metrowe fontanny, imitują ce fontanny na ul. Piotra w Rzymie. Fontanny ozdobione są posą gami mitycznych stworzeń .
Odbyliś my ró wnież spacer po Ogrodzie Tuileries. Ogró d Tuileries to centralny ogró d Paryż a. Jego powierzchnia to nieco ponad 25 hektaró w. Wyglą da surowo i ponuro, wszystko jest jak wł adca w uporzą dkowanych rzę dach. Kocham coś bardziej ż ywego. Ale tutaj moż esz po prostu odpoczą ć od pracowitego paryskiego dnia, cieszą c się przyrodą , ponieważ w przeciwień stwie do paryskich ulic jest tu zaskakują co cicho.
Kolejny ogró d Paryż a, któ rego nie mogliś my zignorować . To najbardziej romantyczne, najpię kniejsze, najbardziej paryskie
Ogrody Luksemburskie.
Ogrody Luksemburskie pojawił y się w XVII wieku dzię ki Marie de Medici. Bardzo tę sknił a za rodzinnymi Wł ochami i postanowił a odtworzyć miejsca, w któ rych mieszkał a jako dziecko. A od momentu otwarcia ogró d ten stał się ulubionym miejscem spaceró w i relaksu dla paryż an i goś ci stolicy.
Moż esz odpoczą ć siedzą c na specjalnych krzesł ach, któ re wyglą dają jak leż aki.
A to fontanna Marii Medici, przypominają ca wł oską grotę , otoczona platanami. Zawsze jest bardzo tł oczno, a w cieniu drzew znajduje się kawiarenka, w któ rej moż na skosztować pysznych chrupią cych rogalikó w.
W ogrodzie znajduje się Pał ac Luksemburski, w któ rym zasiada Senat. Na zewną trz pał ac jest bardzo pię kny, wykonany w tak przejś ciowym stylu od renesansu do baroku. Niestety nie udał o nam się wejś ć do pał acu, gdyż dla zwiedzają cych otwarty jest tylko raz w roku, w trzecią niedzielę wrześ nia, aw pozostał e soboty tylko po wcześ niejszym uzgodnieniu.
Nie moż esz zignorować Paris Les Invalides.
To kompleks, któ ry stał się schronieniem dla weteranó w powracają cych z wojny i inwalidó w. Louis, sł oń ce, zlecił budowę tego domu. A dziś na terenie kompleksu znajdują się muzea - Nekropolia i Muzeum Wojska. Tutaj, w krypcie, przechowywane są szczą tki Napoleona Bonaparte. A dom inwalidó w to nadal raj dla weteranó w II wojny ś wiatowej.
I wreszcie dotarliś my do Grand Opera. To sł ynna na cał ym ś wiecie opera pań stwowa, któ ra jest centrum kultury teatralnej we Francji.
Chciał abym posł uchać opery, ale tylko trzy dni w Paryż u, a nie zał atwiliś my wcześ niej biletó w. Generalnie druga dwó jka za wyjazd, pierwszą postawił em za nieobecnoś ć w Moulin Rouge, drugą postawił em za nieobecnoś ć w Grand Opera, a trzecią , prawdopodobnie dlatego, ż e nigdy nie widział em Paryż a nocą .
Có ż , chciał bym przynajmniej rzucić okiem na nową , nowoczesną dzielnicę Paryż a La Defense. Bę dziemy oglą dać La Defense. To miejsce, któ re zapewne spodoba się mił oś nikom nowoczesnej architektury. Miejscowi nazywają to paryskim Manhattanem. Znajdują się tu wszystkie centra biznesowe stolicy, budynki wykonane są w stylu Art Nouveau.
A wcześ niej na tym wzgó rzu znajdował y się tylko wiatraki. I tak Charles de Gaulle wpadł na pomysł , aby na tym wzgó rzu wybudować nowoczesną dzielnicę , aby uwolnić centrum miasta z niekoń czą cych się korkó w. Szczerze mó wią c, jakoś nie jestem dobry w nowoczesnej architekturze, wolę wielowiekową staroż ytnoś ć , wię c okolica nie zrobił a na mnie szczegó lnego wraż enia.
Có ż , nasza wycieczka po Paryż u dobiegł a koń ca i wyjeż dż amy do miasteczka Metz, gdzie planowany jest nocleg. Miasteczko jest kameralne i niezwykle pię kne w ję zyku francuskim, aw blasku nocnych ś wiateł po prostu fascynuje.
Idziemy na spacer po mieś cie i wszę dzie są biali ludzie, okazuje się , ż e we Francji są Francuzi!
Na pytanie, co przywieź ć z Francji? Tradycyjnie mamy francuskie wino i sery, ale we Francji jemy cał y ser, jedyne co dostarczamy do domu to Comt, bardzo go lubimy i nie ma specyficznego zapachu. Te wina był y degustowane, polecam.
I na pewno wró cę do Paryż a, wiele pozostał o niewiadomych, niewidzianych i niesł yszanych. Dzię kuję Paryż owi za urok i urok, najpię kniejszą architekturę i luksus pał acó w, za pyszne jedzenie i goś cinnoś ć , za atmosferę mił oś ci i poczucie wakacji!