«Принимай нас, Суоми – красавица,
в ожерелье прозрачных озёр! »
(слова из песни)
В Финляндии прежде всего обращаешь внимание на прекрасные лесные массивы, чередующиеся с многочисленными озёрами и реками. Лес и вода - её стихия. Недаром синий крест на белом фоне на государственном флаге означают голубые озёра и чистое небо на фоне белого снега, покрывающего страну долгими зимами. А брендом туристической Финляндии стал Санта Клаус.
Котка – город старинных укреплений и парков
Первый город, с которого началось знакомство с Финляндией – Котка. Остановившись в отеле «Cumulus», находящемся в 7 км от центра города, обследую окружающую местность.
Котка и его окрестности — очень интересное место. В лесу возле гостиницы множество каменных валунов разнообразной формы.
Лес богат грибами, которые растут даже вдоль тропинки рядом с жилищами. В лесу также много кустов красной смородины и малины. Полакомившись ягодами, которые были очень сочными и большими, с интересом наблюдаю как живут финские семьи. Прямо в лесу несколько то ли усадьб, то ли маленьких хуторков, находящихся в некотором отдалении друг от друга. Наблюдаю за одной из них: на поляне в окружении леса стоит несколько аккуратных строений, гараж, детская площадка. Забора нет.
Осмотрев окрестности отправляюсь в центр города. Котка находится на острове, эта дорога соединяет остров с материком.
Котка – город старинных укреплений и парков. Его история тесно связана с историей Российской империи. В те времена шла упорная борьба между Швецией и Россией за господство на море. По приказу императрицы Екатерины II было начато строительство серии оборонительных укреплений на побережье Балтийского моря, и тогда же в заливе Руотсинсалми были построены несколько крепостей и фортов. Статус города Котка получила в 1878 году. В городе неоднократно бывали российские императоры. Всего в пяти километрах от центра Котки, в Лангинкоски, находится рыбацкая изба его Императорского величества и Великого князя Финляндского Александра III. Бревенчатый сруб, построенный в 1889 году, сохранился в первозданном виде. Через предметы обихода, обстановку и другие экспонаты, музей знакомит посетителей о жизни императорской семьи.
Сегодня Котка с населением 55 тыс. человек является крупным портовым, промышленным и культурным центром Финляндии. В районе Котки крупнейшая на юге страны река Кюмийоки впадает в Балтийское море. Также его можно по праву назвать городом парков. Декоративный водный парк «Сапокка» – это оазис в центре города, а также лодочный причал и центр, откуда отправляются регулярные рейсы на катерах.
В Котке находятся красивые здания, которые гормонично сочетаются с окружающей природой, - Православный и Католический соборы.
В самом центре города раскинулся парк «Сибелиуса», своего рода «зеленая городская гостиная» для горожан и туристов. В последние годы в парке было установлено много скульптур. Прежде всего обращает на себя внимание скульптура «Орлы», ведь «Котка» в переводе означает «орёл».
В городе находится единственный в мире гигантский аквариум – Музей подводного мира «Маретариум», где можно понаблюдать за подводной жизнью Финляндии. Подобных музеев в Финляндии больше нет. Кроме 50 видов обитающих в водах Финляндии рыб, здесь представлена также подводная природа.
Хельсинки - столица Финляндии
Знакомство с Финляндией продолжается в её столице. Город Хельсинки был основан в 1550 году шведским королем Густавом I Вазой севернее устья реки Ванта и перенесен в 1640 году на 5 км южнее, на берег Финского залива. Хельсинки оставался небольшим поселением до 1812 г. , когда после завоевания финских земель Российской империей сюда по приказу царя Александра I была переведена из Турку столица Великого княжества Финляндского.
Уже в 1600-х годах на месте Сенатской площади размещались городской рынок, ратуша, кирха и кладбище. Император России Александр I приказал построить центр, достойный новой столицы. Видимо поэтому архитектурный стиль её столицы чем-то напоминает Санкт-Петербург. Главной достопримечательностью города и её центром является Сенатская площадь. Окружение Сенатской площади представляет собой уникальный комплекс в стиле неоклассицизма. На нём главенствуют четыре здания, спроектированные в 1822 – 1852 г. г. Карлом-Людвигом Энгелем: Кафедральный собор, здание Государственного совета, главный корпус университета и Национальная библиотека. Над всем ансамблем возвышается Кафедральный лютеранский собор, к которому ведут гранитные ступени. Собор был построен по проекту К. Л. Энгеля в 1852 году. По аналогии с образцом - Исаакием в Санкт-Петербурге - на крыше собора были установлены фигуры апостолов.
В центре Сенатской площади находится памятник императору Александру II. Странно видеть памятник Российскому императору на главной площади чужого государства. Возникает вопрос почему его не снесли. Дело в том, что в 1809 – 1917 гг. Финляндия со статусом автономного Великого княжества входила в состав Российской империи. В 1863 г. Александр II легализовал финский язык, обязав чиновников обслуживать посетителей-финнов на нём, а не на шведском, как было заведено ранее. За это финны по сей день испытывают к российскому царю самые тёплые чувства.
На противоположной стороне площади расположено основное здание университета, украшенное ионическими колоннами. Энгель спроектировал его для главной резиденции царского генерал-губернатора, однако в 1827 г. , когда пожар уничтожил университет в Турку, новое здание в столице отдали этому учебному заведению. На близлежащих улицах находятся более новые дополнительные университетские корпуса. Здание университетской библиотеки считается одним из самых замечательных творений Энгеля. Оно примечательно своим великолепным фасадом в стиле ампир. С наружной стороны здания установлен бронзовый бюст императора Александра I.
Недалеко от Сенатской площади, в квартале Катайанокка, высится на гранитной скале православный Успенский собор. Построенный в 1868 г. по проекту А. М. Горностаева, весь из тёмно-красного кирпича, с золотыми луковками куполов, он накладывает особый отпечаток на белый северный город.
В 120 метрах от Сенатской площади на побережье Балтийского моря находится Дворец президента страны. Здание дворца строилось как частный дом. После реконструкции, проведенной по проекту архитектора Энгеля в 1843 г. , оно стало финляндской резиденцией русского царя. С 1919 г. здесь находится официальная резиденция президента независимой Финляндской Республики. Однако сейчас резиденция нынешнего президента расположена в другом месте.
На набережной невдалеке от Дворца президента расположена Ратуша, возле которой морской порт.
В городе более 80 музеев. Во многих уютные кафе и музейные лавки. Среди них музеи: почтовый, дизайна, архитектуры, спорта, трамвая, денег, техники, Национальный музей, музей Хельсинки и пр.
Самое старое в Хельсинки каменное здание - дом Седерхолма, в данное время – это один из филиалов городского музея. Дом был построен в 1757 г. купцом по фамилии Седерхолм, в своё время влиятельным лицом во многих областях жизни Хельсинки.
Большая часть достопримечательностей Хельсинки расположена на удалении пешей прогулки от центра. Но можно воспользоваться услугами отлично функционирующего и отмеченного наградами общественного транспорта города, который быстро и без проблем доставит к любому объекту в любой части города. Массу интересного можно увидеть прежде всего из окон трамвая. Очень выгодно знакомиться с достопримечательностями Хельсинки во время экскурсии на трамвае «3Т». Этот маршрут словно создан для экскурсий: на его протяжении расположены Дворец «Финляндия», здание Парламента, Национальная опера, Сенатская площадь. В трамвай можно сесть на любой остановке, а экскурсия длится около часа.
В Хельсинки есть и метрополитен, который имеет всего одну линию. Она проходит через железнодорожный вокзал и соединяет центр города с юго-западными районами. Часть трассы метро - наземная. Число станций - 12. Вход в метро обозначается буквой "М", вписанной в красный квадрат.
Одной из достопримечательностей является кирха в скале на площади Темппелиаукио, построенная в 1969 г. Это совершенно уникальный проект. Внешне ничем не примечателен.
Внутренний объем храма вырублен в скале и его стенами, не изобилующими отделкой, являются массивные скалы. . Купол из стекла и меди опирается на стены-скалы. Внутренняя поверхность купола выполнена из медных пластин, уложенных по спирали, что создает иллюзию очень высокого свода, хотя расстояние от пола до верхней точки составляет около 12 м. Помимо места религиозных отправлений кирха выступает также в качестве концертного зала, благодаря хорошей акустике и идиллическому интерьеру. Это очень популярное место для проведения венчаний.
Во все времена в Финляндии существовал культ природы. Даже в столице поражает чистота прибрежных вод и внутренних водоёмов, свежесть травы и деревьев. В городе много зелёных парков. Недалеко от Соборной площади находится Парк Эспланади. Самые старые деревья липовой аллеи были посажены еще в 1840-х гг. В восточном конце парка расположен фонтан, украшенный бронзовой фигурой обнаженной девушки. С террасы расположенного неподалеку ресторана «Kappeli», по архитектуре напоминающего зимний сад, видна сцена летнего театра «Espa».
Одна из наибольших достопримечательностей города – памятник Сибелиусу – расположена в районе Така-Тёёлё в парке имени Сибелиуса, получившего это имя в 1945 году в честь 80-летия маэстро композитора Яна Сибелиуса. Монумент работы Эйлы Хилтунен был открыт в 1967 году. Памятник представляет собой множество обрезков труб, сваренных в единое целое, все это символизирует орган. Чуть в стороне голова композитора. Сам мемориал - очень красивое место, особенно летом. Здесь много зелени, цветов. Местные жители любят отдыхать здесь, расположившись на скамейках или прямо на траве.
Первым памятником, установленным в Хельсинки, был обелиск с позолоченным двуглавым орлом. Его открытие состоялось в 1835 г. недалеко от порта в память о визите в Хельсинки императора Николая I и его супруги Александры. Обелиск выполнен по проекту Энгеля.
Для отдыхающих семьёй с детьми Хельсинки предлагает массу незабываемых впечатлений. Можно посетить луна-парк, попутешествовать по подводному миру Sea Life или же совершить весёлый поход в зоопарк.
В целом столица Финляндии с 550-тысячным населением осталась в памяти как город с европейской культурой, среди всего прочего известная своим дизайном и хайтеком.
Крепость Свеаборг – ключ к Хельсинки
Крепость Свеаборг (Шведская крепость) расположена у входа в гавань Хельсинки на архипелаге Суоменлинна в Финском заливе Балтийского моря. Укрепления крепости построены на 7 скалистых островах, составляющих «Волчьи шхеры». Строительство крепости началось в 1748 году шведами для защиты гавани. Вместо намеченных 4-х лет оно длилось 40 и так и не было закончено в том виде, в каком задумал ее создатель Августин Еренсвард. О значении этой крепости можно судить по тому, что Свеаборг называли «шведским Гибралтаром». 4 мая 1808 года русские войска осадили крепость. После непродолжительной осады крепость была сдана, несмотря на явное превосходство шведов в артиллерии (1000 орудий против русских 40). Из 8 тыс. гарнизона погибло 5 человек. Комендант крепости адмирал Кронштедт попал под трибунал по обвинению в измене, а его родственники в Швеции принуждены были менять свои фамилии. В 1809 году Финляндия стала частью Российской империи (Фридрихсгамский мир).
Боевую славу крепость приобрела в 1855 году во время Крымской войны под знамёнами Российской империи. Свеаборг подвергся бомбардированию со стороны англо-французского флота. 28 июля (9 августа) 1855 года неприятельский флот, подошедший к Свеаборгу, действовал в составе 10 линейных кораблей, семи парусных фрегатов, семи паровых фрегатов, двух корветов, одного брига, четырёх судов «особой конструкции», 16 бомбард, 25 канонерских лодок, двух яхт и трех транспортов. После двухдневного артиллерийского боя эскадра ушла от Свеаборга, потеряв несколько мортирных кораблей и произведя незначительные пожары и разрушения в крепости. После Крымской войны в крепости проведена реконструкция, построены новые укрепления и артиллерийские позиции, установлены более современные орудия.
В начале XX века в Свеаборге было около 1500 жителей, не считая гарнизона. Сообщение с Гельсингфорсом (бывшее назв. Хельсинки) поддерживалось летом маленькими пароходами. В крепости располагались станция русского военного флота, доки, арсеналы, матросская школа, казармы, цейхгаузы, пороховые погреба, резервуары пресной воды, Православный собор. В I мировоую войну Свеаборг использовался как база минного флота.
В 1906 г. в крепости произошло крупное восстание. Во время гражданской войны в Финляндии (лето 1918 г. ) здесь был концлагерь для финских красногвардейцев. С этого времени крепость называется Суоменлинна (Финская крепость) и служит военно-морской базой финского государства. Во время Зимней войны крепость несколько раз бомбила советская авиация, но без особого успеха.
В настоящее время Суоменлинна - одна из самых значительных достопримечательностей Финляндии и одновременно является городским районом, где проживает 850 хельсинкцев. Она также занесена в реестр мировых памятников культуры ЮНЕСКО. На островах бывшей крепости располагается несколько музеев («Суоменлинна», таможенный, Эренсвярда, игрушки, Манеж - музей советско-финской и второй мировой войн, подводная лодка «Вессико»), военно-морская академия финского флота и тюрьма облегчённого режима, заключенные которой работают на поддержание крепости в порядке. В составе укреплений — многочисленная артиллерия времён развития крепости, причём все пушки отлиты в России и надписи на них только на русском языке, преимущественно Пермского оружейного завода.
Добраться до Суоменлинны легко. Рядом с Ратушей находится морской порт, с причалов которого на пароме можна отправиться на экскурсию в крепость Свеаборг. Летом с соседнего пирса отходят также «речные трамваи» JT-Line. Вход в саму крепость свободный, платить надо только при посещении музеев.
Турку – духовная столица Финляндии
Турку (шведское название Або) - самый древний город Финляндии, бывший центром торговли ещё в XIII в. До 1812 г. Турку был столицей Финляндии, пока российский император не решил перенести столицу в Хельсинки, поближе к России. До сих пор Турку претендует на звание второго города в Финляндии, хотя по числу жителей (17.000) он всего лишь на четвертом месте. Через город течет река Аурайоки, в устье которой находятся пассажирский порт и замок. Уже в XII в. вслед за шведскими завоевателями сюда прибыли купцы, развернувшие прибрежную торговлю. Постепенно здесь вырос город. Официальной датой его основания считается 1229 г. , когда папа Григорий IX повелел перенести резиденцию епископа на реку Лурайоки.
Основные туристические маршруты пролегают в Турку по берегам реки Аурайоки, где сконцентрированы все главные достопримечательности города, включая средневековый собор и замок - свидетельства былого величия города как светского и духовного центра.
Турку — город, где сплелись воедино прошлое и настоящее, застывшая в камне старина и современная городская культура, считается городом «тысячи и одной легенды». Архипелаг Турку словно драгоценное ожерелье из 2.000 зеленых островов, маленьких скалистых островков и рифов. Аландские острова — это 6500 островов и шхер в Балтийском море. В настоящее время Турку – оживленный университетский город, имеющий богатые культурные традиции.
Турку - город высочайшей промышленной технологии, крупнейший центр высшего образования. Здесь расположены университет, «Академия Або», Высший коммерческий и политехнический институты.
Кафедральный собор Турку – это главный храм лютеранской веры и национальная святыня Финляндии. Он считается ценнейшим архитектурным памятником страны. История собора тесно переплетается с многовековой судьбой нации. Собор – не только музей, это место богослужения прихожан Кафедрального прихода и прихода шведскоязычного населения города, а также прекрасный концертный зал. Собору уже более 700 лет. Строительство собора было завершено в 1300-м году. Собор был именован в честь двух покровителей: Девы Марии и Святого Хенрика, первого епископа страны.
Собор неоднократно расширялся на протяжении всего средневековья. Новая алтарная часть собора, о которой сегодня напоминают восьмигранные готические колонны, была возведена в XIV веке. Интерьер сегодняшнего собора создавлся в основном в 30-х годах XIX столетия. Главный алтарь собора изображает Преображение Господне. Романтические по стилю фрески изображают Житие Христово и два важнейших события в истории религии страны. Одна из фресок повествует об истоках христианства Финляндии, изображая момент хрещения финнов епископом Хенриком у водного родника в Купитаа. На другой фреске изображён реформатор церкви Микаэль Агрикола в момент вручения им королю Густаву Вазе Нового Завета, переведённого им на финский язык. Многие выдающиеся личности Финляндии захоронены в соборе и его боковых капеллах.
В музее, расположенном в южной галерее Кафедрального собора, представлены макеты и рисунки, рассказывающие о разных этапах его создания, средневековая деревянная скульптура, одежда и атрибутика духовенства, церковная утварь из серебра и олова: чаши для причастия, подсвечники и пр.
Старая Великая площадь - сердце Турку. Отсюда начинается празднование Рождества во всей Финляндии, после того, как с балкона Бринккала объявляется рождественский мир. Площадь образуют четыре дома - Старая Ратуша, Бринккала, дома Хьелтина и Юслениуса, находящиеся под охраной государства как памятники архитектуры XIX в. , представляющие разные стили.
Турку гордится своим прошлым, на страже которого стоят многочисленные музеи города: истории; ремёсел «Луостаринмяки»; живой истории «Кюлямяки»; изобразительных искусств; мореходства и многих других. И конечно же, обязательно стоит посетить средневековый замок Турку, являющийся самой популярной достопримечательностью города. В Музее Сибелиуса кроме основной выставки, посвященной композитору, экспонируется коллекция из более, чем 350 музыкальных инструментов, собранных со всего мира, классических европейских и фольклорных. Здесь можна послушать музыкальные записи классической и фольклорной музыки.
Детей в Турку ждет приятный сюрприз - мир муммитролей в пригороде Наантали, расположенный в 19 км от Турку. В этом средневековом финском городе находится страна Мумми-троллей, ожившая сказка финской писательницы Туве Янссон. Посещение острова муммитроллей - незабываемое путешествие в мир сказок.
В музее "Абоа Ветус" туристы могут побродить по средневековым переулкам и зайти в старинные подвалы, а также увидеть с помощью археологических находок и современной мультимедийной техники будничную жизнь людей, живших на этом месте сотни лет тому назад.
Турку –морской порт. Отсюда большие морские паромы финской компании «Silja Line» отправляются через Аландский архипелаг к берегам шведской столицы.
Финская кухня
Неоднократные путешествуя по скандинавским странам дают повод сказать добрые слова о завтраках в отелях. Такого ассортимента и изобилия в меню шведского стола нигде больше в Европе не видели. Там есть буквально всё и в большом ассортименте: мясные и рыбные блюда, сыры мягкие и твёрдыё, в т. ч. сладкие из овечьего молока, всевозможные молочные продукты, орехи, даже проросшие зёрна пшеницы, мюсли, большой выбор хлебного буфета, изобилие заморских овощей и фруктов в натуральном виде и в виде салатов, соки, кофе и чай разных сортов. А в Финляндии подают в качестве десертов ещё и блюда из северных ягод и фруктов - клюквы, морошки, поляники и пользующиеся большой популярностью выпечные изделия. Всё такое свежее и аппетитное, устоять от соблазна всё попробовать просто невозможно, поэтому в Финляндии немудрено быстро и сильно поправиться.
Основой финской кухни является свежее и чистое сырьё. Помимо овощей, грибов, ягод и рыбы для финских блюд характерны простота и чистота вкуса. Вот некоторые повседневные блюда национальной кухни, меняющиеся в зависимости от сезона: налим, радужная форель, ряпушка, окунь, сиг, судак, салат из сельди, икра финской пресноводной рыбы, речной рак, лососевый суп (приготовляется с молоком, картофелем и луком); мясо по-карельски в горшочке (смесь говядины, баранины и свинины); баранина, лосятина, оленина, зайчатина, утка, гусь; лисички, грибной суп-пюре из сморчков; блины, мямми (десерт из ржаной муки с солодом), имбирное печенье, пасха, рождественские пирожные и масленичные булочки; клубника, черника, морошка, брусника; мягкий ягодный кисель из лесных ягод, который подаётся с молоком или сливками.
Самые часто приготовляемые в повседневной жизни финнов блюда это калалаатикко и майтокалакейто. Калалатикко - это запеканка из картофеля и сельди под "крышкой" из яиц, молока и муки. А майтокалакейто - тушеная в молоке морская рыба.
Ещё в Финляндии готовят калекукко - плод всего самого хорошего, что присуще финскому национальному характеру. Здесь говорят, что это блюдо являет собой высшую из добродетелей, свойственных Стране полуночного солнца, а именно - терпение и упорство, т. к. его приготовление занимает 6 часов. В готовом виде калекукко представляет закрытый пирог из пресного теста с рыбной начинкой.
Так как собственных вин Финляндия не производит, по-этому популярностью пользуется специфический финский продукт – ликёры из натуральных фруктовых и ягодных настоек. В качестве подарка можно привезти такие ликёры: «Lakkalikoori» (морошка), «Puolukkalikoori» (брусника), «Karpalolikoori» (клюква), «Mesimarijalikoori» (арктическая куманика). А ликёры «Арктика», «Twenty two» знакомы нам давно.
Финляндия и её народ
История Финляндии состоит из трёх периодов – в составе Шведского королевства (с 1155 г. по 1809 г. ), под властью Российской империи (с 1809 г. по 1917 г. ), как независимое государство (c 1917 г. по наст. время).
Сами финны не называют свою страну Финляндией, для них это слово чужое и имеет германское происхождение. В финском языке даже нет звука "ф". Для них их страна - Суоми, а сами они суомалайсет (народ Суоми). Суоми обозначает "болотистая земля" (от финского suo – болото и maa – земля), а «финн» - из германского finder (искать, ходить, т. е. «кочевники» или «пешеходы»). Финляндия только по географическому признаку относится к скандинавским странам. Финны относятся к семейству угро-финских народов, представителями которого являются также мадьяры, карелы, эстонцы, коми, марийцы, мордва, ненцы, саамы, удмурты, ханты и др. В Финляндии проживают также шведы и саамы. Общая численность населения – приблизительно 5.4 млн. чел. В стране 2 официальных языка: финский и шведский. Путешествуя по стране обращаешь внимание, что все указатели на двух языках (при этом названия абсолютна разные, т. е. применяется одновременно как финское, так и шведское наименование). Примечательно, что всего полтора десятка лет первой была надпись на шведском языке, несмотря на то, что шведы составляют меньше 6% населения. И никому от этого плохо не было. Страна успешно развивалась и развивается и жизни её народов это нисколько не вредит. Помимо двух официальных языков распространён саамский в Лапландии и … русский, особенно на востоке и в столице страны. В этом нет ничего удивительного, учитывая тесные связи с соседней страной. В Хельсинки работают русскоязычные школы и дошкольные учреждения, где вместе с российскими детьми обучаются их финские сверстники. Родители резонно полагают, что знание русского языка и общение с русскими детьми пригодится в их дальнейшей карьере.
Финны хорошо относятся к России и к русскоговорящим туристам. Впрочем, это не удивительно, так как собственно финская государственность возникла благодаря усилиям и доброй воле России. Случилось это в начале XIX века, когда Финляндия была присоединена к России. Александр I не стал насаждать здесь российские порядки, а напротив предоставил Финляндии максимум политической и экономической свободы. Финляндия получила широкую автономию в рамках Российской империи. Причем финны не только сохранили свои обычаи, язык (русский язык не имел официального статуса), но и впервые на протяжении своей истории получили мощный импульс к развитию: была создана письменность, появились собственные писатели, художники, развернулось строительство Хельсинки, к которому приложили руку многие известные российские архитекторы. Финны имели собственный парламент и деньги (российские деньги не имели хождения), они не призывались в российскую армию, российские подданные не имели права селиться в Финляндии или открывать дело, российская полиция не имела права арестовывать на территории Великого княжества, между Россией и Финляндией существовала граница и таможенные барьеры. Из бесправной шведской провинции Финляндия превратилась в почти самостоятельное государство. Окончательную свободу Финляндии предоставил В. И. Ленин после Октябрьской революции. И хотя потом в истории российско-финских отношений были неприятные моменты, связанные с зимней кампанией 1939 года и Великой отечественной войной, когда страны оказались по разные стороны баррикад, это не испортило отношений. Финны с благодарностью увековечили память наших правителей - памятник Александру II установлен на центральной площади Хельсинки у подножия кафедрального собора, памятника Ленину нет, зато его имя носит одна из улиц.
Что же открыло знакомство с Финляндией во время путешествий? Финны очень любят и гордятся своей родиной. Получившие полную независимость только в 1917 году, они стойко защищали свою независимость во время советско-финской войны зимой 1939-1940 г. г. , создав сильную оборонительную «Линию Маннергейма», перед которой надолго застряли в снегах советские войска. Отстояв свою независимость страна продолжила строить своё государство для своего народа. Сейчас Финляндия считается самой лучшей страной для жизни, она среди мировых лидеров по уровню жизни (критерии: общее здоровье, стандарт образования, продолжительность жизни и доходы). Считается, что лучше всего родиться в Финляндии, образование и медицына – лучшие в мире, хотя и бесплатные. ВВП на душу населения – 32 тыс. евро (2009 г. ), средняя ежемесячная зарплата – 2 726 тыс. евро. На вопрос: «Сколько и как нужно работать, чтобы хорошо жить? » Финляндия ответила самым длительным отпуском в Европе, который длится не менее 5 недель. Финский рабочий или служащий может рассчитывать на 30 дней отпуска плюс воскресенья. Из них 24 дня можно взять в летний период, остальные 6 дней в зимнее время (с 1 октября по 30 апреля). С увеличением трудового стажа общая продолжительность ежегодного отпуска автоматически увеличивается и может достигать 6 недель. В сравнении с другими европейцами финны работают немного в плане времени, проведенного на работе (8 часов в день). Но в это время они действительно старательно работают и успевают сделать больше, славятся пунктуальностью и серьёзным отношением к работе и понятие «качество» для них - это сочетание педантичного упорного труда с высоким результатом. Финляндия считается самой «сказочной» страной для пенсионеров, хотя на пенсию финские мужчины уходят в 65 лет, женщины – в 60 (при средней продолжительности жизни 75.31 и 82.46 лет соответственно), средняя пенсия – 1 344 тыс. евро.
Финны очень любят свой озёрно-лесной край, трепетно заботятся об экологии. Страна ухожена и чиста: улицы, парки, леса и озёра выглядят безупречно. Транспорт ходит точно по расписанию. Финны всегда очень вежливы, открыты, чесны. У них одновременно наблюдается гостеприимство и соблюдение дистанции, открытость и замкнутость. Они не любят терять почву под ногами. Поэтому они часто уезжают от городской суеты на свои дачи, наслаждаясь природой и тишиной озёр, лесными далями и светлым зимним ландшафтом. Свой рассказ о Финляндии и финнах хочу завершить словами из её гимна:
Здесь - наше всё, здесь – светлый рай,
Отрада наших дней!
Как рок жестокий ни пытай –
Он всё при нас, родимый край.
Что ж нам любить ещё полней,
Святей и горячей?
Северная сказка Лапландии
Мы въезжаем в северную часть страны Лапландию. Одна из её главных достопримечательностей – девственная природа. Лапландия – самое экзотическое, что есть в Финляндии. Здесь многие вещи воспринимаются иначе, чем в остальной Финляндии. Помимо четырёх известных нам времён года здесь есть ещё таинственное время камоса, или полярная ночь, когда солнце не поднимается выше линии горизонта. Это время синевы, роскошных красок и покоя. Лапландия - загадочная северная страна. Страна саамов, оленей, Снежной королевы и Санта Клауса.
Настоящая Лапландия отделена от Финляндии не только территориально, но и культурно. Здесь заканчивается карело-финский эпос и начинается мир троллей и сказочных созданий. Она является перекрёстком культурных традиций и природных стихий.
Первая остановка в городе Инари у большого озера Инаярви. Финляндия по праву считается страной озёр. В стране 18.888 озёр, 17.584 острова и 5 100 речных порогов. От озера исходит спокойное очарование.
В гостях у Санта Клауса
Самой главной достопримечательностью Финляндии является Санта-Клаус, по-нашему Дед Мороз. Но на своей родине, в Финляндии, он больше известен как Йоулупукки. В переводе имя звучит не слишком симпатично - Рождественский козел. Столь странное прозвище финский Санта-Клаус получил благодаря деревенским жителям, которые в Рождественскую ночь надевали козлиную шубу и разносили по домам подарки. Говорят, что именно эти самозванцы спугнули Санту, поэтому он больше не гуляет по улицам в канун Рождества, а сидит в своей зимней резиденции в Рованиеми и принимает всех желающих. Санта Клаус стал брендом туристической Финляндии, на встречу к нему едут детишки со всей Европы. Санта очень гостеприимный и ждёт всех желающих на празднование Нового года и Рождества в Финляндии. Деревня Санта Клауса находится всего в восьми километрах от города Рованиеми на север.
Сегодня в деревне Санта Клауса у него своя собственная палата, где находится офис и помещения для приёма посетителей.
Здесь Санта Клаус усердно работает круглый год, принимая бесчисленное количество туристов из всех стран мира, выслушивает их просьбы, охотно фотографируется с каждым желающим. Не устояли и мы от соблазна лично повстречаться с ним, поговорить и сфотографироваться на память, хотя фотографии не из дешёвых. Санта Клаус – полиглот, может разговаривать на 30 языках. Меня поприветствовал на русском языке, осведомился как живу и какие имею желания, пожелал всего наилучшего. Кроме приёма посетителя у Санты много работы с письмами, в основном от детей из всего мира. Он их читает, на многие отвечает.
У него есть помощники, которые ему помогают. В деревне находится также главпочтамт Санта Клауса, который, возможно, является самым интересным в мире. Это небольшая избушка, в которой можно купить открытки, конверты, фирменные марки и наклейки с эмблемой почты Санта Клауса. Можно заказать рождественское поздравление для детей, т. е. заполнить специальную форму, указать адрес и имя ребёнка, и к рождеству ему придёт красочный конверт с вложенным письмом на красивой бумаге с поздравлениями от Санты. Он рассылает свои письма на 17 языках, в т. ч. и на русском.
У него есть свой адрес: Joulupukin kammari, 96930 Napapiiri, Rovaniemi, Finland. Так что можно писать ему письма, как делают это около миллиона человек, детей и взрослых, каждый год, Санта Клаус обязательно ответит! На почте, малыши гномы и эльфы в забавных колпаках и полосатых гольфах активно разбирают мешки писем.
Немного об истории самого Деда Мороза. Откуда же он появился и сколько ему лет? Если углубиться в прошлое, окажется, что вера в Деда Мороза связана с реальным человеком, жившим в 300 году в Малой Азии, в городе Смирна. Звали его Николаем Мирликийским, или Николаусом из Смирны. Этот епископ прославился своей щедростью, добротой и необыкновенной любовью к бедным детям, которым частенько подбрасывал в окна подарки. Хотя эти события происходили давно, но в этом турецком городе находится современный памятник Николаусу, который стоит в красной шапочке с балабоном и в котором легко узнаётся привычный нам его северный собрат Санта Клаус. Позже православная церковь объявила Николауса святым. В его честь возводили храмы. Кстати, самая древняя церковь на Руси построена во славу Николауса, известного у нас как Николай Чудотворец. С праздником святого Николая (святого Николауса или Клауса), который отмечают в декабре, связывают появление доброго дедушки, способного творить чудеса и приносить детям подарки. Какое бы имя он ни носил, живёт Санта Клаус в Лапландии, у самой границы с Россией, на горе Корватунтури, вместе со своей женой Муори и множеством трудолюбивых гномов. В деревне можно сфотографироваться с «гномиками». Детям будет очень интересно.
На территории деревни есть кафе и рестораны, места тематических мероприятий.
Там же можно ознакомиться и с бытом финских саами, посетить их жилища, посидеть у костра.
Самые маленькие посетители деревни охотно играют и резвятся на детских площадках.
Кроме того, у Санта Клауса есть свой "Центр шопинга" - множество небольших лавочек, предлагающих изделия ручной работы и сувениры на любой вкус. В Финляндии, в отличие от других скандинавсих стран, денежной единицей служит евро и цены по сранению с ними несколько ниже. Там можно приобрести всевозможные подарки. Помимо, новогодних и рождественских подарков и сувениров, в магазинах большой выбор одежды из меха и шерсти.
Недалеко от деревни Санта Клауса находится Санта-парк – новый уникальный тематический парк, открытый в 1998 г. Он расположен по пути из Рованиеми к Деревне Санта Клауса в огромной искусственной пещере в сопке, известной как Сювесенваара. В парке не зависимо от сезона всегда присутствует сказочная рождественская атмосфера.
Санта-парк - это та самая таинственная пещера в глубине сопки Сювясенваара со множеством развлечений и аттракционов. Здесь гости Санта Клауса могут получить представление о том, что из себя представляет его настоящий дом, который находится на севере Лапландии, на сопке Корватунтури. Нам рассказали, что избушка, в которой живет Санта Клаус со своей женой, тетушкой Моури, находится на сопке Корватунтури в 170 км от Рованиеми. Попасть туда могут только духи. Никто из людей не бывал в этом домике. Здесь, в горной пещере, живут и трудятся милые помощники Санта Клауса – эльфы. Через почти 200 метровый проход путь приводит к площади в сердце пещеры. От площади четыре коридора ведут к окружающему площадь просторному коридору. Площадь вместе с коридорами содержит 4 аттракциона и другие развлечения. Аттракционы классифицируются на категории: большие (разрешается для детей с родителями или не разрешается вообще), семейные (разрешается как детям одним, так и вместе с родителями) и детские (родителям не разрешается). Среди аттракционов – «Рождественская карусель» - главны аттракцион; магическая поездка на санях, которая проносит через северные пейзажи и сезонные перемены от сугробов и тёмных дней зимы до солнечных ночей летнего солнцестояния; полёт на «вертолетах Санта Клауса», которые на самом деле представляют собой кабину с педалями; поездка Рудольфа, которая является единственным быстрым аттракционом.
В парке есть также игровая зона для детей, игровые автоматы, Кукольный театр, кинотеатр, кафетерий и сувенирный магазин. В мультивидеоцентре показывают настоящую рождественскую сказку про Деда Мороза, пролетающего на оленях по звездному небу прямо у вас над головой. Можно посетить школу гномов, возглавляемую самим Дедом Морозом. В Санта-парке время летит незаметно!
В Санта-парк идёт поезд из деревни, где расположена мастерская Санты, также курсирует регулярный автобус. Зимой можно совершить поездку на собачьей упряжке или мотосанях. Театральные представления и слайд-шоу, игры и аттракционы, выставки и сувенирные лавки погружают в мир рождественских сказок и новогодних приключений. Здесь можно приобрести самые лучшие и интересн
„Weź nas, Suomi to pię knoś ć ,
w naszyjniku przezroczystych jezior!
(sł owa z piosenki)
W Finlandii przede wszystkim zwracasz uwagę na pię kne lasy, na przemian z licznymi jeziorami i rzekami. Jej ż ywioł em jest las i woda. Nic dziwnego, ż e niebieski krzyż na biał ym tle flagi narodowej oznacza bł ę kitne jeziora i czyste niebo na tle biał ego ś niegu, któ ry w dł ugie zimy okrywa kraj. A Ś wię ty Mikoł aj stał się marką turystyki w Finlandii.
Kotka - miasto dawnych fortyfikacji i parkó w
Pierwszym miastem, z któ rego zaczę ł a się znajomoś ć z Finlandią , był a Kotka. Zatrzymują c się w hotelu Cumulus, poł oż onym 7 km od centrum miasta, zwiedzam okolicę .
Kotka i jej okolice to bardzo ciekawe miejsce. W lesie w pobliż u hotelu znajduje się wiele kamiennych gł azó w o ró ż nych kształ tach.
Las obfituje w grzyby, któ re rosną nawet przy ś cież ce obok domostw. W lesie roś nie też wiele krzewó w czerwonej porzeczki i maliny. Po rozkoszowaniu się jagodami, któ re był y bardzo soczyste i duż e, z zainteresowaniem przyglą dam się , jak ż yją fiń skie rodziny. W samym lesie znajduje się kilka posiadł oś ci, czyli mał ych gospodarstw, poł oż onych w pewnej odległ oś ci od siebie. Przyglą dam się jednej z nich: na polanie otoczonej lasem stoi kilka zadbanych budynkó w, garaż , plac zabaw. Nie ma ogrodzenia.
Po zbadaniu okolicy udaję się do centrum miasta. Kotka znajduje się na wyspie, ta droga ł ą czy wyspę z lą dem.
Kotka to miasto staroż ytnych fortyfikacji i parkó w. Jego historia jest ś ciś le zwią zana z historią Imperium Rosyjskiego. W tamtych czasach toczył a się uparta walka mię dzy Szwecją a Rosją o dominację na morzu. Z rozkazu cesarzowej Katarzyny II rozpoczę to budowę szeregu fortyfikacji obronnych na wybrzeż u Bał tyku, a jednocześ nie w zatoce Ruotsinsalmi zbudowano kilka fortó w i fortó w. Kotka otrzymał a prawa miejskie w 1878 roku. Miasto wielokrotnie odwiedzali rosyjscy cesarze. Zaledwie pię ć kilometró w od centrum Kotki, w Langinkoski, znajduje się chata rybacka Jego Cesarskiej Moś ci i Wielkiego Księ cia Finlandii Aleksandra III. W pierwotnej formie zachował a się chata z bali, wybudowana w 1889 roku. Poprzez przedmioty gospodarstwa domowego, wyposaż enie i inne eksponaty muzeum zapoznaje zwiedzają cych z ż yciem cesarskiej rodziny.
Dziś Kotka z populacją.55 tysię cy osó b jest gł ó wnym portem, oś rodkiem przemysł owym i kulturalnym Finlandii. W rejonie Kotki najwię ksza rzeka na poł udniu kraju, Kymijoki, wpł ywa do Morza Bał tyckiego. Sł usznie moż na ją też nazwać miastem parkó w. Ozdobny park wodny Sapokka to oaza w centrum miasta, a takż e przystań dla ł odzi i centrum, z któ rego wypł ywają regularne rejsy.
W Kotce znajdują się pię kne budowle, któ re harmonijnie ł ą czą się z otaczają cą przyrodą - katedrami prawosł awnymi i katolickimi.
Sibelius Park znajduje się w samym centrum miasta, rodzaj „zielonego miejskiego salonu” dla mieszkań có w i turystó w. W ostatnich latach w parku zainstalowano wiele rzeź b. Przede wszystkim zwraca uwagę rzeź ba „Orł y”, ponieważ „Kotka” w tł umaczeniu oznacza „orzeł ”.
W mieś cie znajduje się jedyne na ś wiecie gigantyczne akwarium - Podwodne Muzeum Maretarium, w któ rym moż na obserwować podwodne ż ycie Finlandii. W Finlandii nie ma innych takich muzeó w. Opró cz 50 gatunkó w ryb ż yją cych w wodach Finlandii reprezentowana jest tu ró wnież podwodna przyroda.
Helsinki – stolica Finlandii
Znajomoś ć z Finlandią trwa w jej stolicy. Miasto Helsinki został o zał oż one w 1550 przez szwedzkiego kró la Gustawa I Wazę na pó ł noc od ujś cia rzeki Vanta i przesunię te w 164.5 km na poł udnie, na wybrzeż e Zatoki Fiń skiej. Helsinki pozostał y niewielką osadą do 1812 roku, kiedy to po podboju ziem fiń skich przez Imperium Rosyjskie, z rozkazu cara Aleksandra I przeniesiono tu z Turku stolicę Wielkiego Księ stwa Finlandii.
Już w XVII wieku na terenie Placu Senackiego znajdował się rynek miejski, ratusz, koś ció ł i cmentarz. Cesarz Rosji Aleksander I polecił wybudować oś rodek godny nowej stolicy. Najwyraź niej styl architektoniczny stolicy przypomina nieco Petersburg. Gł ó wną atrakcją miasta i jego centrum jest Plac Senacki. Okolice Placu Senackiego to wyją tkowy kompleks w stylu neoklasycystycznym. Dominują w nim cztery budynki zaprojektowane w latach 1822-1852. Carl-Ludwig Engel: Katedra, gmach Rady Pań stwa, gmach gł ó wny uniwersytetu i Biblioteka Narodowa. Nad cał ym zespoł em wznosi się Katedra Ewangelicko-Augsburska, do któ rej prowadzą granitowe schody. Katedra został a zbudowana wedł ug projektu K. L. Engela w 1852 roku. Analogicznie do makiety - Izaaka w Petersburgu - na dachu katedry zainstalowano figury apostoł ó w.
W centrum Placu Senackiego znajduje się pomnik cesarza Aleksandra II. Dziwnie jest zobaczyć pomnik rosyjskiego cesarza na gł ó wnym placu obcego pań stwa. Powstaje pytanie, dlaczego nie został zburzony. Faktem jest, ż e w latach 1809 - 1917. Finlandia, posiadają ca status autonomicznego Wielkiego Księ stwa, był a czę ś cią Imperium Rosyjskiego. W 1863 r. Aleksander II zalegalizował ję zyk fiń ski, zobowią zują c urzę dnikó w do obsł ugiwania w nim fiń skich goś ci, a nie szwedzkiego, jak miał o to miejsce wcześ niej. Z tego powodu Finowie do dziś ż ywią najgorę tsze uczucia do rosyjskiego cara.
Po przeciwnej stronie placu znajduje się gł ó wny budynek uniwersytetu, ozdobiony kolumnami joń skimi. Engel zaprojektował go na gł ó wną rezydencję carskiego gubernatora generalnego, ale w 1827 r. , kiedy poż ar zniszczył uniwersytet w Turku, nowy budynek w stolicy został przekazany tej instytucji edukacyjnej. Na pobliskich ulicach znajdują się nowsze dodatkowe budynki uniwersyteckie. Budynek biblioteki uniwersyteckiej uważ any jest za jedno z najbardziej niezwykł ych dzieł Engela. Wyró ż nia się wspaniał ą fasadą w stylu empirowym. Na zewną trz budynku znajduje się brą zowe popiersie cesarza Aleksandra I.
Niedaleko Placu Senackiego, w dzielnicy Kataianokka, na granitowej skale wznosi się Cerkiew Wniebowzię cia Najś wię tszej Maryi Panny. Zbudowany w 1868 r. wedł ug projektu A. M. Gornostajewa, cał y z ciemnoczerwonej cegł y, ze zł otymi kopuł ami cebuli, pozostawia szczegó lny ś lad na biał ym pó ł nocnym mieś cie.
120 metró w od Placu Senackiego na wybrzeż u Bał tyku znajduje się Pał ac Prezydenta RP. Budynek pał acu powstał jako dom prywatny. Po przebudowie, przeprowadzonej wedł ug projektu architekta Engla w 1843 r. , stał się fiń ską rezydencją cara rosyjskiego. Od 1919 r. znajduje się tutaj oficjalna rezydencja Prezydenta niepodległ ej Republiki Finlandii. Jednak teraz rezydencja obecnego prezydenta znajduje się w innym miejscu.
Na skarpie niedaleko Pał acu Prezydenckiego znajduje się Ratusz, w pobliż u któ rego znajduje się port morski.
W mieś cie znajduje się ponad 80 muzeó w. Wiele przytulnych kawiarni i sklepó w muzealnych. Wś ró d nich są muzea: pocztowy, designu, architektury, sportu, tramwaju, pienią dza, techniki, Muzeum Narodowe, Muzeum Helsinek itp.
Najstarszym kamiennym budynkiem w Helsinkach jest Dom Sederholma, obecnie jeden z oddział ó w muzeum miejskiego. Dom został zbudowany w 1757 roku przez kupca Cederholma, któ ry niegdyś był wpł ywową osobą w wielu dziedzinach ż ycia Helsinek.
Wię kszoś ć zabytkó w Helsinek znajduje się w odległ oś ci spaceru od centrum. Moż esz jednak skorzystać z dobrze funkcjonują cych i wielokrotnie nagradzanych usł ug transportu publicznego, któ re szybko i ł atwo dowiozą Cię w dowolne miejsce w dowolnej czę ś ci miasta. Wiele ciekawych rzeczy moż na zobaczyć przede wszystkim z okien tramwaju. Bardzo opł aca się zapoznać się z zabytkami Helsinek podczas wycieczki tramwajem 3T. Trasa ta wydaje się być przeznaczona na wycieczki: Pał ac Finlandia, budynek Parlamentu, Opera Narodowa, Plac Senacki znajdują się na jego dł ugoś ci. Tramwajem moż na dojechać na każ dym przystanku, a wycieczka trwa okoł o godziny.
W Helsinkach jest też metro, któ re ma tylko jedną linię . Przebiega przez dworzec kolejowy i ł ą czy centrum miasta z dzielnicami poł udniowo-zachodnimi. Czę ś ć trasy metra to nawierzchnia. Liczba stacji to 12. Wejś cie do metra jest oznaczone literą „M” wpisaną w czerwony kwadrat.
Jedną z atrakcji jest koś ció ł w skale na Placu Temppeliaukio, wybudowany w 1969 roku. To zupeł nie wyją tkowy projekt. Na zewną trz nic niezwykł ego.
Wewnę trzna kubatura ś wią tyni jest wykuta w skale, a jej ś ciany, któ re nie są bogate w zdobienia, to masywne skał y, na któ rych opiera się szklano-miedziana kopuł a. Wewnę trzna powierzchnia kopuł y wykonana jest z miedzianych pł yt uł oż onych spiralnie, co stwarza iluzję bardzo wysokiego ł uku, choć odległ oś ć od podł ogi do szczytu wynosi okoł o 12 m. Opró cz miejsca kultu religijnego, koś ció ł peł ni ró wnież funkcję sali koncertowej, dzię ki dobrej akustyce i sielankowemu wnę trzu. To bardzo popularne miejsce na wesela.
Przez cał y czas w Finlandii istniał kult natury. Nawet w stolicy uderza czystoś ć wó d przybrzeż nych i ś ró dlą dowych, ś wież oś ć traw i drzew. W mieś cie jest wiele zielonych parkó w. Niedaleko Placu Katedralnego znajduje się Park Esplanadi. Najstarsze drzewa alei lipowej posadzono w latach 40. XIX wieku. Na wschodnim krań cu parku znajduje się fontanna ozdobiona brą zową figurą nagiej dziewczyny. Z tarasu pobliskiej restauracji Kappeli, któ rej architektura przypomina ogró d zimowy, widać scenę teatru letniego Espa.
Jeden z najwię kszych zabytkó w miasta, pomnik Sibeliusa, znajduje się w okolicy Taka-Tö ö lö w parku Sibeliusa, któ ry otrzymał tę nazwę w 1945 roku na cześ ć.80. rocznicy urodzin maestro kompozytora Jeana Sibeliusa. Pomnik autorstwa Eili Hiltunen został odsł onię ty w 1967 roku. Pomnik to zestaw nacię ć rur zespawanych w jedną cał oś ć , wszystko to symbolizuje organy. Nieco z boku znajduje się gł owa kompozytora. Sam pomnik to bardzo pię kne miejsce, szczegó lnie latem. Duż o tu zieleni i kwiató w. Miejscowi lubią tu odpoczywać , siedzą c na ł awkach lub bezpoś rednio na trawie.
Pierwszym pomnikiem wzniesionym w Helsinkach był obelisk ze zł oconym dwugł owym orł em. Jego otwarcie miał o miejsce w 1835 roku w pobliż u portu na pamią tkę wizyty w Helsinkach cesarza Mikoł aja I i jego ż ony Aleksandry. Obelisk zaprojektował Engel.
Dla rodzin z dzieć mi Helsinki oferują mnó stwo niezapomnianych wraż eń . Moż esz odwiedzić park rozrywki, podró ż ować po podwodnym ś wiecie Sea Life lub wybrać się na zabawną wycieczkę do zoo.
Ogó lnie mó wią c, 550-tysię czna stolica Finlandii pozostał a w pamię ci jako miasto o europejskiej kulturze, znane mię dzy innymi ze swojego designu i zaawansowanych technologii.
Twierdza Sveaborg – klucz do Helsinek
Twierdza Sveaborg (Szwedzka Twierdza) znajduje się przy wejś ciu do portu w Helsinkach na archipelagu Suomenlinna w Zatoce Fiń skiej Morza Bał tyckiego. Fortyfikacje twierdzy zbudowane są na 7 skalistych wyspach, któ re tworzą „Wilcze Szkiery”. Budowę twierdzy rozpoczę li w 1748 r. Szwedzi dla ochrony portu. Zamiast planowanych 4 lat trwał.40 lat i nigdy nie został ukoń czony w formie, w jakiej począ ł jego twó rca Augustin Ehrensvard. O znaczeniu tej twierdzy ś wiadczy fakt, ż e Sveaborg nazywany był „szwedzkim Gibraltarem”. 4 maja 1808 r. wojska rosyjskie oblegał y twierdzę . Po kró tkim oblę ż eniu twierdza został a poddana, pomimo wyraź nej przewagi Szwedó w w artylerii (1000 dział przeciwko Rosjanom 40). Z 8-tysię cznego garnizonu zginę ł o 5 osó b. Komendant twierdzy admirał Kronstedt został postawiony przed są dem wojennym pod zarzutem zdrady stanu, a jego krewni w Szwecji zostali zmuszeni do zmiany nazwiska. W 1809 r. Finlandia stał a się czę ś cią Imperium Rosyjskiego (pokó j Friedrichsham).
Twierdza zyskał a sł awę militarną w 1855 roku podczas wojny krymskiej pod sztandarem Imperium Rosyjskiego. Sveaborg został zbombardowany przez flotę angielsko-francuską . 28 lipca (9 sierpnia 1855 r. ) flota wroga, któ ra zbliż ył a się do Sveaborg, operował a w ramach 10 pancernikó w, siedmiu fregat ż aglowych, siedmiu fregat parowych, dwó ch korwet, jednego brygu, czterech statkó w „specjalnej konstrukcji”, 16 bombard, 25 kanonierki, dwa jachty i trzy transportowce. Po dwudniowej bitwie artyleryjskiej eskadra opuś cił a Sveaborg, tracą c kilka moź dzierzy i powodują c niewielkie poż ary i zniszczenia w twierdzy. Po wojnie krymskiej twierdza został a zrekonstruowana, zbudowano nowe umocnienia i stanowiska artyleryjskie oraz zainstalowano nowocześ niejsze dział a.
Na począ tku XX wieku w Sveaborgu był o okoł o 1500 mieszkań có w, nie liczą c garnizonu. Komunikację z Helsingfors (dawniej Helsinkami) wspomagał y latem mał e parowce. Twierdza mieś cił a stację dla rosyjskiej marynarki wojennej, doki, arsenał y, szkoł ę marynarską , koszary, magazyny, prochownie, zbiorniki na ś wież ą wodę i cerkiew prawosł awną . Podczas I wojny ś wiatowej Sveaborg sł uż ył jako baza dla floty minowej.
W 1906 roku w twierdzy doszł o do wielkiego powstania. Podczas fiń skiej wojny domowej (lato 1918) istniał obó z koncentracyjny dla fiń skiej Czerwonej Gwardii. Od tego czasu twierdza nosi nazwę Suomenlinna (fiń ska forteca) i sł uż y jako baza morska pań stwa fiń skiego. W czasie wojny zimowej twierdza był a kilkakrotnie bombardowana przez sowieckie samoloty, ale bez wię kszych sukcesó w.
Obecnie Suomenlinna jest jedną z najważ niejszych atrakcji Finlandii i jednocześ nie obszarem miejskim, w któ rym mieszka 850 mieszkań có w Helsinek. Znajduje się ró wnież w rejestrze ś wiatowych zabytkó w kultury UNESCO. Na wyspach dawnej twierdzy znajduje się kilka muzeó w (Suomenlinna, zwyczaje, Ehrensvä rda, zabawki, Manege – muzeum II wojny sowiecko-fiń skiej i ś wiatowej, ł ó dź podwodna Vessiko), Fiń ska Akademia Marynarki Wojennej oraz wię zienie bezpieczeń stwa , któ rego wię ź niowie pracują nad utrzymaniem fortu w porzą dku. W fortyfikacjach znajduje się liczna artyleria z czasó w rozwoju twierdzy, a wszystkie armaty został y odlane w Rosji, a napisy na nich są tylko w ję zyku rosyjskim, gł ó wnie z Zakł adó w Broni Permskiej.
Dojazd do Suomenlinny jest ł atwy. W pobliż u ratusza znajduje się port morski, z któ rego pomostó w moż na popł yną ć promem na wycieczkę do twierdzy Sveaborg. Latem z są siedniego molo odjeż dż ają ró wnież „rzeczne tramwaje” JT-Line. Wejś cie do samej twierdzy jest darmowe, pł aci się tylko przy zwiedzaniu muzeó w.
Turku – duchowa stolica Finlandii
Turku (szwedzka nazwa Abo) to najstarsze miasto w Finlandii, któ re już w XIII wieku był o oś rodkiem handlu. Do 1812 r. Turku był o stolicą Finlandii, dopó ki cesarz rosyjski nie zdecydował się przenieś ć stolicy do Helsinek, bliż ej Rosji. Do tej pory Turku twierdzi, ż e jest drugim miastem w Finlandii, choć pod wzglę dem liczby mieszkań có w (170 tys. ) zajmuje dopiero czwarte miejsce. Przez miasto przepł ywa rzeka Aurajoki, u ujś cia któ rej znajduje się port pasaż erski i zamek. Już w XII wieku. w ś lad za szwedzkimi zdobywcami przybyli tu kupcy i rozpoczę li handel przybrzeż ny. Stopniowo rosł o tu miasto. Za oficjalną datę jej zał oż enia uważ a się.1229 rok, kiedy to papież Grzegorz IX nakazał przeniesienie rezydencji biskupiej nad rzekę Lurajoki.
Gł ó wne szlaki turystyczne biegną w Turku wzdł uż brzegó w rzeki Aurajoki, gdzie skupiają się wszystkie gł ó wne zabytki miasta, w tym ś redniowieczna katedra i zamek - dowó d dawnej ś wietnoś ci miasta jako centrum ś wieckiego i duchowego.
Turku to miasto, w któ rym przeszł oś ć i teraź niejszoś ć przenikają się , staroż ytnoś ć zamroż ona w kamieniu i wspó ł czesna kultura miejska, uważ ane jest za miasto „tysią ca i jednej legend”. Archipelag Turku jest jak cenny naszyjnik skł adają cy się z 2.000 zielonych wysp, mał ych skalistych wysepek i raf. Wyspy Alandzkie to 6500 wysp i szkieró w na Morzu Bał tyckim. Dziś Turku to tę tnią ce ż yciem miasto uniwersyteckie o bogatej tradycji kulturowej.
Turku to miasto o najwyż szej technologii przemysł owej, najwię kszy oś rodek szkolnictwa wyż szego. Znajduje się tutaj uniwersytet, Akademia Abo, Wyż sze Instytuty Handlowe i Politechniczne.
Katedra w Turku jest gł ó wną ś wią tynią wiary luterań skiej i narodowym sanktuarium Finlandii. Uważ any jest za najcenniejszy zabytek architektury kraju. Historia katedry jest ś ciś le spleciona z wielowiecznymi losami narodu. Katedra to nie tylko muzeum, to miejsce kultu parafian parafii katedralnej i szwedzkoję zycznej ludnoś ci miasta, a takż e wspaniał a sala koncertowa. Katedra ma ponad 700 lat. Budowę katedry zakoń czono w 1300 roku. Katedra został a nazwana imieniem dwó ch patronek: Marii Panny i ś w. Henryka, pierwszego biskupa kraju.
Dzieci w Turku czeka mił a niespodzianka – ś wiat mumii na przedmieś ciach Naantali, oddalonych 19 km od Turku. To ś redniowieczne fiń skie miasto jest domem dla krainy trolli mumii, bajki oż ywionej przez fiń ską pisarkę Tove Jansson. Wizyta na Wyspie Muminkó w to niezapomniana podró ż w ś wiat baś ni.
W Aboa Vetus Museum turyś ci mogą wę drować ś redniowiecznymi uliczkami i wejś ć do staroż ytnych piwnic, a takż e zobaczyć za pomocą znalezisk archeologicznych i nowoczesnej techniki multimedialnej codzienne ż ycie ludzi, któ rzy ż yli w tym miejscu setki lat temu.
Turku to port morski. Stą d odpł ywają duż e promy morskie fiń skiej firmy Silja Line przez archipelag Wysp Alandzkich do wybrzeż y szwedzkiej stolicy.
Kuchnia fiń ska
Wielokrotne wyjazdy do krajó w skandynawskich dają powó d do mił ych sł ó w o ś niadaniach w hotelach. Takiego asortymentu i obfitoś ci w menu bufetowym nie widziano nigdzie indziej w Europie. Jest dosł ownie wszystko iw duż ym asortymencie: dania mię sne i rybne, mię kkie i twarde sery, m. in. sł odycze z mleka owczego, wszelkiego rodzaju produkty mleczne, orzechy, nawet kieł kują ce ziarna pszenicy, musli, duż y wybó r bufetó w chlebowych, bogactwo zagranicznych warzyw i owocó w w naturalnej postaci oraz w postaci sał atek, sokó w, kawy i herbata ró ż nych odmian. A w Finlandii jako desery podawane są ró wnież dania z pó ł nocnych jagó d i owocó w - bardzo popularne ż urawiny, maliny moroszki, jagody i wypieki. Wszystko jest tak ś wież e i apetyczne, ż e po prostu nie sposó b oprzeć się pokusie spró bowania wszystkiego, wię c w Finlandii nie dziwi fakt, ż e szybko i mocno się poprawia.
Podstawą kuchni fiń skiej są ś wież e i czyste surowce. Opró cz warzyw, grzybó w, jagó d i ryb fiń skie potrawy charakteryzują się prostotą i czystoś cią smaku. Oto kilka codziennych dań kuchni narodowej, któ re zmieniają się w zależ noś ci od pory roku: mię tus, pstrą g tę czowy, sielawa, okoń , sieja, sandacz, sał atka ś ledziowa, kawior z fiń skiej ryby sł odkowodnej, raki, zupa z ł ososia (gotowana z mlekiem, ziemniakami i cebulą ); mię so karelskie w garnku (mieszanka woł owiny, jagnię ciny i wieprzowiny); jagnię cina, ł oś , dziczyzna, zają c, kaczka, gę ś ; kurki, puree z zup grzybowych ze smardzó w; naleś niki, mä mmi (deser z mą ki ż ytniej ze sł odem), pierniki, wielkanocne, ś wią teczne ciasta i zapusty; truskawki, jagody, maliny moroszki, boró wki; mię kki kisiel jagodowy z dzikich jagó d, podawany z mlekiem lub ś mietaną .
Najczę ś ciej przyrzą dzanymi potrawami w codziennym ż yciu Finó w są Kalalaatikko i Maitokalakeito. Kalalatikko to zapiekanka z ziemniakó w i ś ledzia pokryta jajkami, mlekiem i mą ką . Maitokalakeito to ryba morska duszona w mleku.
Nawet w Finlandii gotują kalekukko - owoc wszystkiego najlepszego, któ ry jest nieodł ą czny od fiń skiego charakteru narodowego. Mó wi się tutaj, ż e to danie jest najwyż szą z cnó t tkwią cych w Kraju Pó ł nocnego Sł oń ca, a mianowicie cierpliwoś cią i wytrwał oś cią , ponieważ . jego przygotowanie zajmuje 6 godzin. Gotowe calecucco to zamknię te ciasto z przaś nego ciasta z nadzieniem rybnym.
Ponieważ Finlandia nie produkuje wł asnych win, popularny jest specyficzny fiń ski produkt - likiery z naturalnych nalewek owocowych i jagodowych. W prezencie moż esz przynieś ć nastę pują ce likiery: „Lakkalikoori” (boró wka morska), „Puolukkalikoori” (boró wka brusznica), „Karpalolikoori” (ż urawina), „Mesimarijalikoori” (jeż yna arktyczna). A likiery „Arktika”, „Dwadzieś cia dwa” są nam znane od dawna.
Finlandia i jej mieszkań cy
Historia Finlandii skł ada się z trzech okresó w – jako czę ś ć Kró lestwa Szwecji (od 1155 do 1809), pod panowaniem Imperium Rosyjskiego (od 1809 do 1917), jako niezależ ne pań stwo (od 1917 do chwili obecnej).
Sami Finowie nie nazywają swojego kraju Finlandią , dla nich to sł owo jest obce i ma germań skie pochodzenie. Fiń ski nie ma nawet dź wię ku „f”. Dla nich ich krajem jest Suomi, a oni sami są suomalayset (ludem Suomi). Suomi oznacza „podmokł ą ziemię ” (od fiń skiego suo - bagno i maa - ziemia), a „Finn” - od niemieckiego wyszukiwacza (szukaj, chodź , tj. „koczownicy” lub „piesi”). Finlandia tylko geograficznie odnosi się do krajó w skandynawskich. Finowie należ ą do rodziny ludó w ugrofiń skich, któ rych przedstawicielami są ró wnież Wę grzy, Karelijczycy, Estoń czycy, Komi, Mari, Mordowini, Nień cy, Saami, Udmurt, Chanty itp. W Finlandii mieszkają ró wnież Szwedzi i Saami. Cał kowita populacja wynosi okoł o 5.4 miliona osó b. W kraju obowią zują.2 ję zyki urzę dowe: fiń ski i szwedzki. Podró ż ują c po kraju zwracasz uwagę , ż e wszystkie znaki są w dwó ch ję zykach (przy czym nazwy są zupeł nie inne, tzn. uż ywane są jednocześ nie nazwy fiń skie i szwedzkie). Warto zauważ yć , ż e dopiero pó ł tora dekady to pierwsza inskrypcja w ję zyku szwedzkim, mimo ż e Szwedzi stanowią mniej niż.6% ludnoś ci. I nikt nie czuł się z tym ź le. Kraj pomyś lnie się rozwijał i rozwija, a to wcale nie szkodzi ż yciu jego narodó w. Opró cz dwó ch ję zykó w urzę dowych lapoń ski jest szeroko rozpowszechniony w Laponii i… rosyjskim, zwł aszcza na wschodzie iw stolicy kraju. Nie jest to zaskakują ce, biorą c pod uwagę bliskie zwią zki z są siednim krajem. W Helsinkach dział ają rosyjskoję zyczne szkoł y i przedszkola, gdzie ich fiń scy ró wieś nicy uczą się razem z rosyjskimi dzieć mi. Rodzice sł usznie wierzą , ż e znajomoś ć ję zyka rosyjskiego i komunikacja z rosyjskimi dzieć mi przydadzą się w ich przyszł ej karierze.
Finowie mają dobre nastawienie do Rosji i rosyjskoję zycznych turystó w. Nie jest to jednak zaskakują ce, ponieważ sama fiń ska pań stwowoś ć powstał a dzię ki wysił kom i dobrej woli Rosji. Stał o się to na począ tku XIX wieku, kiedy Finlandia został a przył ą czona do Rosji. Aleksander I nie narzucił tu rosyjskich rozkazó w, wrę cz przeciwnie, dał Finlandii maksymalną wolnoś ć polityczną i gospodarczą . Finlandia otrzymał a szeroką autonomię w ramach Imperium Rosyjskiego. Co wię cej, Finowie nie tylko zachowali swoje obyczaje i ję zyk (ję zyk rosyjski nie miał statusu oficjalnego), ale takż e po raz pierwszy w swojej historii otrzymali potę ż ny impuls do rozwoju: powstał o pismo, pojawili się ich wł asni pisarze i artyś ci, rozpoczę ł a się budowa Helsinek, do któ rej wielu ludzi miał o rę kę . sł ynni rosyjscy architekci. Finowie mieli wł asny parlament i pienią dze (rosyjskie pienią dze nie krą ż ył y), nie zostali powoł ani do armii rosyjskiej, obywatele rosyjscy nie mieli prawa osiedlać się w Finlandii ani otwierać dział alnoś ci gospodarczej, rosyjska policja nie miał a prawa areszt na terenie Wielkiego Księ stwa, istniał a granica mię dzy Rosją a Finlandią oraz bariery celne. Z pozbawionej praw wyborczych szwedzkiej prowincji Finlandia przekształ cił a się w prawie niezależ ne pań stwo. Ostateczna wolnoś ć Finlandii został a przyznana przez V. I. Lenina po rewolucji paź dziernikowej. I choć pó ź niej w historii stosunkó w rosyjsko-fiń skich zdarzał y się nieprzyjemne momenty zwią zane z kampanią zimową.1939 roku i Wielką Wojną Ojczyź nianą , kiedy kraje znalazł y się po przeciwnych stronach barykad, nie psuł o to stosunkó w. Finowie z wdzię cznoś cią uwiecznili pamię ć naszych wł adcó w – na centralnym placu Helsinek u stó p katedry wzniesiono pomnik Aleksandra II, pomnika Lenina nie ma, ale jedna z ulic nosi jego imię .
Co ujawnił a twoja znajomoś ć z Finlandią podczas twoich podró ż y? Finowie bardzo lubią i są dumni ze swojej ojczyzny. Uzyskawszy peł ną niepodległ oś ć dopiero w 1917 r. , zaciekle bronili swojej niepodległ oś ci podczas wojny radziecko-fiń skiej zimą.1939-1940, tworzą c silną linię obronną Mannerheima, przed któ rą wojska sowieckie dł ugo ugrzę zł y w ś niegu. Bronią c swojej niepodległ oś ci, kraj nadal budował swoje pań stwo dla swoich obywateli. Obecnie Finlandia jest uważ ana za najlepszy kraj do ż ycia, należ y do ś wiatowych lideró w pod wzglę dem poziomu ż ycia (kryteria: ogó lny stan zdrowia, poziom wykształ cenia, ś rednia dł ugoś ć ż ycia i dochó d). Uważ a się , ż e najlepiej urodzić się w Finlandii, edukacja i medycyna są najlepsze na ś wiecie, choć są bezpł atne. PKB per capita - 32 tys. euro (2009), przecię tne miesię czne wynagrodzenie - 2726 tys. euro. Na pytanie: „Ile i ile trzeba pracować , aby dobrze ż yć ? ” Finlandia odpowiedział a najdł uż szym urlopem w Europie, któ ry trwa co najmniej 5 tygodni. Pracownik lub pracownik fiń ski moż e liczyć na 30 dni urlopu plus niedziele. Spoś ró d nich 24 dni moż na wykorzystać latem, pozostał e 6 dni zimą (od 1 paź dziernika do 30 kwietnia). Wraz ze wzrostem staż u pracy ł ą czny czas urlopu wypoczynkowego automatycznie wzrasta i moż e osią gną ć.6 tygodni. W poró wnaniu z innymi Europejczykami Finowie pracują niewiele pod wzglę dem czasu spę dzanego w pracy (8 godzin dziennie). Ale w tej chwili naprawdę pilnie pracują i potrafią wię cej, sł yną z punktualnoś ci i poważ nego podejś cia do pracy, a poję cie „jakoś ci” to dla nich poł ą czenie pedantycznej cię ż kiej pracy z wysokimi wynikami. Finlandia jest uważ ana za najbardziej „wspaniał y” kraj dla emerytó w, chociaż fiń scy mę ż czyź ni przechodzą na emeryturę w wieku 65 lat, kobiety w wieku 60 lat (o ś redniej dł ugoś ci ż ycia odpowiednio 75.31 i 82.46 lat), ś rednia emerytura wynosi 1344 tys. euro.
Finowie bardzo lubią swó j region jeziorno-leś ny, bardzo dbają o ś rodowisko. Kraj jest zadbany i czysty: doskonale prezentują się ulice, parki, lasy i jeziora. Transport przebiega dokł adnie zgodnie z harmonogramem. Finowie są zawsze bardzo uprzejmi, otwarci, uczciwi. Jednocześ nie obserwują goś cinnoś ć i dystans, otwartoś ć i izolację . Nie lubią tracić gruntu pod nogami. Dlatego czę sto wyjeż dż ają z miejskiego zgieł ku do swoich letnich domkó w, cieszą c się naturą i ciszą jezior, leś nymi poł aciami i jasnym zimowym krajobrazem. Swoją opowieś ć o Finlandii i Finach chcę zakoń czyć sł owami z jej hymnu:
Oto nasze wszystko, oto jasny raj,
Radoś ć naszych dni!
Bez wzglę du na to, jak okrutna jest skał a,
Jest z nami, droga ziemio.
Dlaczego powinniś my kochać jeszcze bardziej,
Ś wię te i gorą ce?
Pó ł nocna bajka Laponii
Wjeż dż amy do pó ł nocnej czę ś ci kraju Laponii. Jedną z jego gł ó wnych atrakcji jest dziewicza przyroda. Laponia to najbardziej egzotyczna rzecz w Finlandii. Tutaj wiele rzeczy jest postrzeganych inaczej niż w pozostał ej czę ś ci Finlandii. Opró cz znanych nam czterech pó r roku jest też tajemniczy czas kamosu, czyli nocy polarnej, kiedy sł oń ce nie wschodzi nad horyzont. To czas bł ę kitu, luksusowych koloró w i spokoju. Laponia to tajemniczy kraj pó ł nocny. Kraj Samó w, jeleni, Kró lowej Ś niegu i Ś wię tego Mikoł aja.
Real Laponia jest oddzielona od Finlandii nie tylko terytorialnie, ale takż e kulturowo. Tutaj koń czy się karelsko-fiń ska epopeja i zaczyna się ś wiat trolli i baś niowych stworzeń . To skrzyż owanie tradycji kulturowych i elementó w przyrodniczych.
Pierwszy przystanek w miejscowoś ci Inari w pobliż u duż ego jeziora Inajä rvi. Finlandia jest sł usznie uważ ana za kraj jezior. W kraju znajduje się.187 888 jezior, 17.584 wysp i 5100 bystrzy. Spokojny urok emanuje z jeziora.
Z wizytą u Ś wię tego Mikoł aja
Najważ niejszą atrakcją w Finlandii jest Ś wię ty Mikoł aj, naszym zdaniem Ojciec Mró z. Ale w swojej ojczyź nie, w Finlandii, jest lepiej znany jako Joulupukki. W tł umaczeniu nazwa nie brzmi zbyt ł adnie - boż onarodzeniowa koza. Fiń ski Ś wię ty Mikoł aj zyskał tak dziwny przydomek dzię ki mieszkań com wioski, któ rzy w noc Boż ego Narodzenia ubierali się w kozią kurtkę i nieś li prezenty do domu. Mó wią , ż e to ci oszuś ci przestraszyli Ś wię tego Mikoł aja, wię c nie chodzi już po ulicach w Wigilię , ale siedzi w swojej zimowej rezydencji w Rovaniemi i wita wszystkich. Ś wię ty Mikoł aj stał się marką turystyczną w Finlandii, na spotkanie z nim jeż dż ą dzieci z cał ej Europy. Ś wię ty Mikoł aj jest bardzo goś cinny i czeka na wszystkich, aby ś wię tować Nowy Rok i Boż e Narodzenie w Finlandii. Wioska Ś wię tego Mikoł aja znajduje się zaledwie osiem kilometró w od miasta Rovaniemi na pó ł nocy.
Dziś w Wiosce Ś wię tego Mikoł aja ma wł asny oddział , w któ rym znajduje się biuro i pomieszczenia do przyjmowania goś ci.
Tutaj Ś wię ty Mikoł aj cię ż ko pracuje przez cał y rok, przyjmują c niezliczoną iloś ć turystó w z cał ego ś wiata, wysł uchuje ich pró ś b, chę tnie robi sobie zdję cia ze wszystkimi. Nie mogliś my oprzeć się pokusie spotkania się z nim osobiś cie, porozmawiania i zrobienia zdję ć dla pamię ci, choć zdję cia nie są tanie. Ś wię ty Mikoł aj jest poliglotą , zna 30 ję zykó w. Przywitał mnie po rosyjsku, wypytał jak ż yję i jakie mam pragnienia, ż yczył wszystkiego najlepszego. Opró cz przyjmowania goś ci, Mikoł aj ma duż o pracy z listami, gł ó wnie od dzieci z cał ego ś wiata. Czyta je, na wiele odpowiada.
Ma asystentó w, któ rzy mu pomagają . W wiosce znajduje się ró wnież gł ó wna poczta Ś wię tego Mikoł aja, któ ra jest prawdopodobnie najciekawszą na ś wiecie. To niewielka chatka, w któ rej moż na kupić pocztó wki, koperty, markowe znaczki i naklejki z emblematem poczty Ś wię tego Mikoł aja. Istnieje moż liwoś ć zamó wienia ż yczenia ś wią tecznego dla dzieci, tj. wypeł nij specjalny formularz, podaj adres i imię dziecka, a do ś wią t otrzyma kolorową kopertę z zał ą czonym listem na pię knym papierze z gratulacjami od Mikoł aja. Wysył a listy w 17 ję zykach, m. in. oraz po rosyjsku.
Ma wł asny adres: Joulupukin kammari, 96930 Napapiiri, Rovaniemi, Finlandia. Moż esz wię c pisać do niego listy, tak jak robi to okoł o miliona osó b, dzieci i dorosł ych, co roku Ś wię ty Mikoł aj na pewno odpowie! Na poczcie mał e gnomy i elfy w ś miesznych czapkach i pasiastych golfach aktywnie sortują torby z listami.
Trochę o historii samego Ś wię tego Mikoł aja. Ską d pochodzi i ile ma lat? Jeś li zagł ę bimy się w przeszł oś ć , okaż e się , ż e wiara w Ś wię tego Mikoł aja kojarzy się z realną osobą , któ ra mieszkał a w 300-osobowej Azji Mniejszej, w mieś cie Smyrna. Nazywał się Mikoł aj z Myry lub Mikoł aj ze Smyrny. Biskup ten zasł yną ł hojnoś cią , ż yczliwoś cią i niezwykł ą mił oś cią do biednych dzieci, któ rym czę sto przez okna rzucał prezenty. Wprawdzie wydarzenia te miał y miejsce dawno temu, ale w tym tureckim mieś cie znajduje się nowoczesny pomnik Mikoł aja, któ ry stoi w czerwonej czapce z balabonem iw któ rym ł atwo rozpoznać swojego pó ł nocnego odpowiednika, znanego nam Ś wię tego Mikoł aja. Pó ź niej Koś ció ł prawosł awny ogł osił Mikoł aja ś wię tym. Na jego cześ ć wzniesiono ś wią tynie. Nawiasem mó wią c, najstarszy koś ció ł w Rosji został zbudowany na chwał ę Mikoł aja, znanego nam jako Mikoł aj Cudotwó rcy. Ś wię to ś w. Mikoł aja (ś w. Mikoł aja lub Mikoł aja), któ re obchodzone jest w grudniu, kojarzy się z pojawieniem się mił ego dziadka, któ ry potrafi czynić cuda i przynosić prezenty dzieciom. Bez wzglę du na imię , Ś wię ty Mikoł aj mieszka w Laponii, niedaleko granicy z Rosją , na gó rze Korvatunturi, wraz z ż oną Muori i wieloma pracowitymi gnomami. W wiosce moż na robić zdję cia z "gnomami". Dzieci bę dą bardzo zainteresowane.
Na terenie wsi znajdują się kawiarnie i restauracje, miejsca na imprezy tematyczne.
Tam też moż na zapoznać się z ż yciem fiń skich Lapoń czykó w, odwiedzić ich domy, posiedzieć przy ognisku.
Najmniejsi goś cie wsi chę tnie bawią się i igrają na placach zabaw.
Ponadto Ś wię ty Mikoł aj ma swoje „Centrum Handlowe” – wiele mał ych sklepó w oferują cych rę kodzieł o i pamią tki na każ dy gust. W Finlandii, w przeciwień stwie do innych krajó w skandynawskich, walutą jest euro, a ceny są w poró wnaniu z nimi nieco niż sze. Tam moż esz kupić wszelkiego rodzaju prezenty. Opró cz prezentó w i pamią tek noworocznych i boż onarodzeniowych, sklepy oferują duż y wybó r odzież y futrzanej i weł nianej.
Niedaleko Wioski Ś wię tego Mikoł aja znajduje się Santa Park, nowy wyją tkowy park rozrywki otwarty w 1998 roku. Znajduje się on na drodze z Rovaniemi do Wioski Ś wię tego Mikoł aja w ogromnej sztucznej jaskini w wodospadzie znanej jako Syvesenvaara. W parku, niezależ nie od pory roku, zawsze panuje bajeczna ś wią teczna atmosfera.
Santa Park - to ta sama tajemnicza jaskinia w gł ę bi Syvä senvaara zasypana wieloma rozrywkami i atrakcjami. Tutaj goś cie Ś wię tego Mikoł aja mogą zorientować się , jaki jest jego prawdziwy dom, któ ry znajduje się na pó ł nocy Laponii, nad upadkiem Korvatunturi. Powiedziano nam, ż e chata, w któ rej mieszka Ś wię ty Mikoł aj ze swoją ż oną , ciocią Mouri, znajduje się na upadł ej Korvatunturi, 170 km od Rovaniemi. Tylko duchy mogą tam wejś ć . Nikt nigdy nie był w tym domu. Tutaj, w gó rskiej jaskini, ż yją i pracują cudowni pomocnicy Ś wię tego Mikoł aja, elfó w. Ś cież ka przez prawie 200 metró w prowadzi na plac w sercu jaskini. Z placu do obszernego korytarza otaczają cego plac prowadzą cztery korytarze. Teren wraz z korytarzami zawiera 4 atrakcje i inne rozrywki. Atrakcje podzielone są na kategorie: duż e (dozwolone dla dzieci z rodzicami lub w ogó le niedozwolone), rodzinne (dopuszczalne zaró wno dla dzieci same, jak i z rodzicami) oraz dziecię ce (rodzice nie dozwolone). Wś ró d atrakcji - "karuzela ś wią teczna" - gł ó wna atrakcja; magiczny kulig, któ ry zabierze Cię przez pó ł nocne krajobrazy i sezonowe zmiany od zasp i ciemnych zimowych dni po sł oneczne noce przesilenia letniego; latanie na „ś migł owcach Ś wię tego Mikoł aja”, któ re w rzeczywistoś ci są kokpitem z pedał ami; Jazda Rudolfa, któ ra jest jedyną szybką jazdą .
W parku znajduje się ró wnież ką cik zabaw dla dzieci, automaty do gier, teatr lalek, kino, kawiarnia i sklep z pamią tkami. Centrum multi-video pokazuje prawdziwą bajkę boż onarodzeniową o Ś wię tym Mikoł aju lecą cym na reniferach po rozgwież dż onym niebie tuż nad Twoją gł ową . Moż esz odwiedzić szkoł ę gnomó w prowadzoną przez samego Ś wię tego Mikoł aja. W Santa Parku czas leci!
Z wioski, w któ rej znajduje się warsztat Ś wię tego Mikoł aja, kursuje pocią g do Parku Ś wię tego Mikoł aja, a takż e kursuje regularny autobus. Zimą moż na wybrać się na wycieczkę psim zaprzę giem lub skuterem ś nież nym. Przedstawienia teatralne i pokazy slajdó w, gry i atrakcje, wystawy i sklepy z pamią tkami zanurzą Cię w ś wiat ś wią tecznych bajek i noworocznych przygó d. Tutaj kupisz najlepsze i najciekawsze
