Туда.
На островах были впервые, поэтому в этом смысле сравнить не с чем, а в Испании (в Коста Браве) уже бывали, отдых вышел и там, и там очень хорошим. Ну, первое впечатление -- это шестичасовой полет. Мы летели с 5.5-летним ребенком, боялись, что ему будет тяжело. Но нет, человек был занят чтением, изучением обстановки, играми. Трансаэро, с котороми мы летели, подарили нам детский набор с карандашами и блокнотиком с различными загадками, поэтому досуг дитяти удался. Прилетев, моментом прошли улыбчивых паспортистов, получили чемоданы, нашли своих "наталитуровцев". Потом, увы, долгонько (час с копейками) ждали, пока наберется весь автобус. Это очень не понравилось, потому что все были уже измождены. Ехали с юга острова на север, 120 км преодолели за час -- респект водителю и шикарной дороге. В отеле быстро получили ключи, потом 40 минут пришлось ждать похода в ресторан -- гид Эмма объяснила, что официанты собирают нам холодный ужин. Это опять же не понравилось: рейсы на Тенерифе, хоть и чартерные, но регулярные (простите за каламбур), рейс не задержался, и наш приезд не был сюрпризом для персонала отеля, могли бы и подготовиться.
Ресторан.
Впоследствии ресторан разочаровывал не раз: за 14 дней на завтрак из горячего был неизменный бекон и яичница (омлет), ребенок покрыся сыпью, взрослым просто кусок уже нелез в горло. Ужины тоже особенно не радовали: в основном тыквенный суп, картошка фри и мясо или рыба. С говядиной и рыбой повара не церемонились: томили до состояния тушенки или пюре. Несколько лучше им удавалась свинина. Была еще иногда баранина, но о ней не могу ничего сказать -- не люблю. Фрукты -- преимущественно яблоки и бананы, арбуз был однажды, невкусная папайя и деревянные груши -- раз 5, раза 3-4 -- виноград и слива. Десерты были представлены мороженым (не раз размороженным и перемороженным), а также желе и муссами. В общем, ноги на такой еде с голоду не протянешь, но уровню ресторана она не соответствует, на мой взгляд. В городе Бланесе (Коста-Брава) в 3*-ном отеле "Эсплендид" нас кормили много вкуснее, хотя там не было свинины (отель принадлежит арабам).
Отель.
Сам отель неплох, убирают в номерах ежедневно, полотенца меняют, кровать (даже застеленную)перестилают. График смены постельного белья мы не просчитали, но кажется раза три за 2 недели было (неточно, ибо пару раз мы отказывались от уборки). Все русские и испанцы жили в Даниа Парке, а корпус Махек по-моему был отдан англичанам и прочим немцам. Но не факт, что им больше повезло. У нас на крыше было два в меру глубоких бассейна и большая теплая ванна-джакузи, а у них один холодный и мелкий бассейн + нефункционирующие "поля" для мини-гольфа.
Гид.
Гид Эмма понравилась. Экскурсии слишком уж не навязывала, как это порой бывает у отельных гидов, сразу же раздала листочки с подробным описанием автобусных маршрутов, достопримечательностей, цен на билеты и прочего. Охотно улаживала все вопросы, которые возникали у туристов и персонала отеля, переводила безропотно всё, что просили, в общем, не манкировала своими обязанностями. Хороший гид, нам есть с чем (вернее, с кем) сравнивать.
Океан.
Океан, конечно, чудо! Цвет, запах, мощь. Сначала вода Атлантики показалась холодной, но скоро привыкли. В одни дни волнение было таким, что плавать вообще невозможно было -- тогда мы паслись у берега, вкушая экстрим возни в огромных волнах. В другие -- и плавали, и на волнах качались, и ныряли. В Пуэрто де ла Крусе пляжи песчано-галечные, но на отдалении, практически под самым Лоро-парком (зверинец, ботанический сад и дельфинарий по совместительству), располагается пляж с песком-пудрой. Туда мы и ходили. В самом конце этого пляжа, за естественной каменной оградой прячется малюсенькая лагунка, где почти нет волн, и где может поплавать даже маленький ребенок. (Над этой лагункой расположены два маленьких ресторанчика с домашней кухней. В том, что левее, самые вкусные кальмары и креветки-гриль в городе, а сангрию почему-то подают без фруктов-лимонов. Думаю, второй ресторанчик тоже хорош, но там мы побывать не успели. Еда там на 2-3 евро дешевле, чем в центре).
Также мы посетили искуственные озера с соленой водой. Вход платный: 3.5 евро для взрослого, около полутора -- за ребенка. Зонт --1.5 евро. Всё там чистенько, вода бирюзовая, пальмы, лежаки в ассортименте, души-туалеты-кафешки, мостики, гроты, в общем красиво и культурно. Но бассейны мелковаты, да и одного раза, чтобы всё осмотреть, нам было достаточно. Это место надо иметь в виду тем, кому не повезет с погодой, с волнами.
Поездки.
Путешествовать там можно много -- брать машину, покупать экскурсии, посещать другие острова архипелага и т. д. Мы особенно ездить не могли, но своим ходом (на автобусе)выбрались в Лоро-парк (прекрасные шоу касаток и дельфинов, милые попугайчики и другая живность), в парк миниатюр Пуэбло Чико (очень советую и взрослым и детям -- все достопримечательности выполнены в масштабе 1:25, все наглядно и очень, ОЧЕНЬ реалистично) и дважды в столицу острова -- Санта Крус де Тенерифе. Там один день, каюсь, проторчали в гигантском местном универмаге Эль Корте Инглес (5 платьев, 3 пары туфель, ребенку игрушки и раскраски), зато второй день был посвящен осмотру исторических мест и пешим прогулкам. Хорошо, что мы гуляли по столице после Пуэбло Чико: достопримечательности "узнавались" гораздо быстрее, а минимум нужной информации (год постройки, архитектор, какой-то интересный факт) мы узнавали из "пуэблочиковского" путеводителя на русском языке.
Трудности перевода. Язык. Как и каталонцы, жители Канар не желают учить иные языки, кроме родного. Вам всё объяснят языком жестов и улыбками, английский свой можете благополучно забыть до посещения иных стран. Больше пригодится испано-русский разговорник. Мы свой оставили дома... и благополучно обошлись и без него.
Обратно.
Перелет обратно был совсем уж ночным, и дался нелегко. Берите в самолет теплые вещи -- пледик не спасает. Стюарды и стюардессы в этот раз попались неопытные и шумные, все шесть часов полета они что-то возили, с грохотом перекладывали, довольно громко переговаривались, в общем спать не давали. На паспортном контроле встретили неприветливые и угрюмые лица -- первый неприятный кивок Родины. Я считаю, что нашим чиновникам надо вменять в обязанность улыбку, как в Макдональдсе. От них не убудет, а людям приятно... Багаж мы получали больше часа, притом на один транспортер подавали вещи нашего и казахского рейсов. Пора, пора уже нашим аэропортам что-то уже менять в своей работе.
Tam.
Byliś my na wyspach pierwszy raz, wię c w tym sensie nie ma z czym poró wnywać , ale byliś my już w Hiszpanii (na Costa Brava), reszta wyszł a zaró wno tam, jak i tam bardzo dobrze. Có ż , pierwsze wraż enie to sześ ciogodzinny lot. Lecieliś my z 5.5-letnim dzieckiem, baliś my się , ż e bę dzie mu cię ż ko. Ale nie, ta osoba był a zaję ta czytaniem, badaniem sytuacji, graniem w gry. Transaero, z któ rym lataliś my, dał o nam zestaw dziecię cy z oł ó wkami i notesem z ró ż nymi zagadkami, wię c wypoczynek dziecka był sukcesem. Przyjeż dż ają c, po chwili minę liś my uś miechnię tych paszportystó w, otrzymaliś my walizki, odnaleź liś my naszych „nataliturowikó w”. Potem niestety dł ugo czekali (godzina z groszem), aż cał y autobus się zapeł ni. Nie bardzo mi się to podobał o, bo wszyscy byli już wyczerpani. Jechaliś my z poł udnia wyspy na pó ł noc, pokonują c 120 km w godzinę - szacunek dla kierowcy i szykownej drogi. Hotel szybko odebrał klucze, potem musieliś my czekać.40 minut, aby iś ć do restauracji - przewodnik Emma wyjaś nił a, ż e kelnerzy przygotowują dla nas zimny obiad. Znowu mi się nie podobał o: loty na Teneryfę , choć czarterowe, był y regularne (przepraszam za kalambur), lot nie był opó ź niony, a nasz przyjazd nie był niespodzianką dla personelu hotelu, mogli się przygotować .
Restauracja.
Nastę pnie restauracja nie raz zawiodł a: przez 14 dni na gorą ce ś niadanie był ten sam bekon i jajecznica (jajecznica), dziecko pokrył o się wysypką , doroś li po prostu mieli kawał ek w gardle. Obiady też nie był y szczegó lnie przyjemne: gł ó wnie zupa dyniowa, frytki i mię so lub ryby. Kucharze nie stali na ceremonii z woł owiną i rybą : dusili do stanu gulasz lub puree ziemniaczane. Trochę lepiej poradzili sobie z wieprzowiną . Czasem był a też jagnię cina, ale nie mogę nic o tym powiedzieć - nie lubię tego. Owoce - gł ó wnie jabł ka i banany, był kiedyś arbuz, papaja bez smaku i gruszki - 5 razy, 3-4 razy - winogrona i ś liwki. Desery reprezentował y lody (niejednokrotnie rozmraż ane i zamraż ane), a takż e galaretki i musy. Generalnie przy takim jedzeniu nie moż na rozprostować nó g z gł odu, ale moim zdaniem nie odpowiada to poziomowi restauracji. W mieś cie Blanes (Costa Brava) w 3* hotelu „Esplendid” nakarmiono nas znacznie smaczniej, choć nie był o wieprzowiny (hotel należ y do Arabó w).
Hotel.
Sam hotel nie jest zł y, pokoje sprzą tane są codziennie, rę czniki wymieniane, ł ó ż ko (nawet poś ciel) jest przerabiane. Nie obliczyliś my harmonogramu zmiany poś cieli, ale wyglą da na to, ż e był y to trzy razy w cią gu 2 tygodni (niedokł adne, ponieważ kilka razy odmó wiliś my sprzą tania). Wszyscy Rosjanie i Hiszpanie mieszkali w Dania Park, a korpus Mahek, moim zdaniem, został oddany Brytyjczykom i innym Niemcom. Ale nie fakt, ż e mają wię cej szczę ś cia. Mieliś my dwa umiarkowanie gł ę bokie baseny i duż e ciepł e jacuzzi na dachu, podczas gdy oni mają jeden zimny i pł ytki basen + nieczynne „pola” do minigolfa.
Przewodnik.
Podobał a mi się przewodnik Emma. Nie narzucał a zbytnio wycieczek, jak to bywa z hotelowymi przewodnikami, od razu rozdawał a ulotki ze szczegó ł owym opisem tras autobusó w, atrakcji, cen biletó w i innych rzeczy. Chę tnie zał atwiał a wszystkie pytania, któ re pojawiał y się od turystó w i personelu hotelowego, z rezygnacją tł umaczył a wszystko, o co proszono, na ogó ł nie ską pił a swoich obowią zkó w. Dobry przewodnik, mamy coś (a raczej z kim) do poró wnania.
Ocean.
Ocean to oczywiś cie cud! Kolor, zapach, moc. Począ tkowo woda Atlantyku wydawał a się zimna, ale szybko się do niej przyzwyczaili. W niektó re dni emocje był y takie, ż e nie dał o się w ogó le pł ywać - wtedy pasliś my się przy brzegu, degustują c ekstremalne zamieszanie na ogromnych falach. W innych pł ywali, bujali się na falach i nurkowali. W Puerto de la Cruz plaż e są piaszczyste i kamieniste, ale w oddali, niemal pod samym Loro Parkiem (ł ą cznie menaż eria, ogró d botaniczny i delfinarium), znajduje się plaż a z pudrowym piaskiem. Tam poszliś my. Na samym koń cu tej plaż y, za naturalnym kamiennym ogrodzeniem, znajduje się maleń ka laguna, w któ rej prawie nie ma fal i gdzie nawet mał e dziecko moż e pł ywać . (Nad tą laguną są dwie mał e restauracje z domową kuchnią . Ta po lewej ma najsmaczniejsze kalmary i grillowane krewetki w mieś cie, a z jakiegoś powodu sangria jest podawana bez owocó w cytryny. Myś lę , ż e druga restauracja też jest dobra, ale tam zwiedzimy jedzenie jest o 2-3 euro tań sze niż w centrum).
Odwiedziliś my ró wnież sztuczne jeziora ze sł oną wodą . Opł ata za wstę p: 3.5 euro za osobę dorosł ą , okoł o pó ł tora - za dziecko. Parasol - 1.5 euro. Wszę dzie tam czysto, turkusowa woda, palmy, leż aki na stanie, prysznice, toalety, kawiarnie, mostki, groty, ogó lnie pię knie i kulturalnie. Ale baseny są za mał e i choć raz, ż eby wszystko zobaczyć , to nam wystarczył o. To miejsce powinno być zapamię tane dla tych, któ rzy nie mają szczę ś cia z pogodą , z falami.
Wycieczki.
Moż esz tam duż o podró ż ować - wzią ć samochó d, kupić wycieczki, odwiedzić inne wyspy archipelagu itp. Tak naprawdę nie mogliś my jechać , ale sami (autobusem) dojechaliś my do Loro Park (wspaniał e pokazy orek i delfinó w, urocze papugi i inne zwierzę ta), do parku miniatur Pueblo Chico (gorą co polecam zaró wno dorosł ym, jak i dzieciom - wszystkie zabytki wykonane w skali 1:25, wszystko jasne i bardzo, BARDZO realistyczne) oraz dwukrotnie do stolicy wyspy - Santa Cruz de Tenerife. Tam jednego dnia, wyznaję , spę dziliś my czas w gigantycznym lokalnym domu towarowym El Corte Ingles (5 sukienek, 3 pary butó w, zabawki dla dziecka i kolorowanie), ale drugi dzień poś wię cony był na zwiedzanie zabytkó w i piesze wę dró wki. Dobrze, ż e spacerowaliś my po stolicy po Pueblo Chico: zabytki „rozpoznawano” znacznie szybciej, a minimum niezbę dnych informacji (rok budowy, architekt, ciekawostka) dowiedzieliś my się z przewodnika „Pueblochikovsky” po rosyjsku.
Trudnoś ci w tł umaczeniu. Ję zyk. Podobnie jak Kataloń czycy, mieszkań cy Wysp Kanaryjskich nie chcą uczyć się ję zykó w innych niż ich ojczysty. Wszystko zostanie Ci wyjaś nione gestami i uś miechem, moż esz spokojnie zapomnieć o angielskim przed wizytą w innych krajach. Bardziej przydatne rozmó wki hiszpań sko-rosyjskie. Zostawiliś my nasze w domu. . . i dobrze się bez niego dogadywaliś my.
Plecy.
Lot powrotny był bardzo nocny i nie był ł atwy. Zabierz do samolotu ciepł e ubrania - koc nie pomoż e. Stewardzi i stewardesy tym razem byli niedoś wiadczeni i hał aś liwi, nosili coś przez cał e sześ ć godzin lotu, przesuwali to z rykiem, rozmawiali doś ć gł oś no, w ogó le nie dawali mi spać . Na odprawie paszportowej spotkaliś my się z nieprzyjaznymi i ponurymi minami – pierwszym nieprzyjemnym skinieniem Ojczyzny. Uważ am, ż e nasi urzę dnicy powinni się uś miechać , jak w McDonald's. Nie zmniejszą się , ale ludzie są zadowoleni… Bagaż odbieraliś my przez ponad godzinę , ponadto rzeczy z naszych i kazachskich lotó w był y obsł ugiwane na jednym przenoś niku. Czas, aby nasze lotniska zmienił y coś w swojej pracy.