Что делает кот, когда нечего делать? Вот и у нас после пяти вояжей в Грецию (Халкидики-Родос-Родос-Корфу-Кос) и Черногорию (Бечичи), где все было хорошо, появилось желание разнообразия, да еще поднять уровень, поэтому стали смотреть в сторону Майорки. Трэвел-агент подобрала нам несколько вариантов, после просмотра оценок туристов и прочтения отзывов остановились на Club Hotel Tropicana. Итак, поехали.
Расположен Club Hotel Tropicana на юго-восточном побережье Майорки, в ее самой глубокой заднице тихом уединении от шума и тусовок. При этом трансфер от аэропорта недолог, занял около часа (в автобусе ехали всего 3 семьи, мы – первые).
Приветливые девушки на стойке в аэропорту указали, в какой бусик садиться, а наш отельный гид Светлана (AnexTour) зашла в автобус, когда все уже были в сборе. После недолгого рассказа о (себе) том, в какое райское место мы (вляпались) попали, о том, что на Майорке есть все, что нужно для полного счастья, что на буклете указан ее телефон, но на звонки она отвечать не имеет возможности, и лучше писать в WhatsApp, она, включив музыку, стала внимательно следить за действиями водителя, пояснив, что у испанцев особенный менталитет, и что у них много работать не принято, и даже выучиванием английского языка они не заморачиваются. «Видимо, водитель еще не проверенный», - подумали мы.
Однако любопытство победило и мы стали донимать ее расспросами о достопримечательностях, аренде авто, особенностях движения и парковки на Майорке. Оказалось, что платных дорог на острове нет, парковка платная только в центре Пальмы, где эти платные места обрисованы синими линиями. Затем снова последовало внимательное изучение действий водителя, продолжавшееся до отеля. «Видимо, на водителя автобуса хочет выучиться», - подумали мы и более не сопротивлялись.
- А вот и Тропикана! – воскликнула Светлана, пропуская нас на выход. – Мы с вами встретимся послезавтра в 11-00, завтра у меня большой день прилетов-отправлений туристов.
- Конечно, – согласились мы, - туристы – это главное, - и пошли выгружать свои чемоданчики.
Попрощаться с нашим гидом мы не смогли. Водитель в заботе о других пассажирах очень быстро прыгнул на свое место и бусик укатил, оставив нас одних. Светлана (билась изнутри в окна и двери) уехала, из автобуса не выйдя.
Вход в холл административного блока украшает дверь из натурального дерева. Видно, что современные европейцы не привыкли к такой роскоши и постоянно (об нее терлись) ей пользовались, в результате чего появились места естественного износа. Но функционировать дверь продолжает.
Администратор по имени Joan (Жоан? Хоан? ) оформил нас быстро, одел ол-инклюзивные ремешки, шуточно примерившись ножницами к пальцу, взял денег за курортный сбор (43 Евро) и за сейф (36 Евро) и сказал, куда идти. Пешее неэротическое путешествие было недолгим, метров через сто мы наткнулись на свой домик.
Двери в комнату не такие роскошные, как на ресепшн, поэтому предыдущие туристы с ними не церемонились. Видно, что стекло менялось, и в заботах о постояльцах оно дополнительно укреплено герметиком.
Первое, что встречает усталого путника в номере, - вентилятор. На потолке. Я завис секунд на десять, увидев его. «Мое счастливое волосатое детство вернулось, здравствуй, Советский Союз, » - подумал я, но жена вернула меня к реальности, подтолкнув сзади внутрь.
Всю противоположную стену занимает встроенный шкаф. Блин, а где же туалет? Правильно, (во дворе) в шкафу, правая дверь шкафа – это он.
И шкаф, и тумбочки опять же из массива натурального дерева. Но поскольку эти предметы в каждом номере свои, то следы популярности не так выражены, как у двери на ресепшн.
Сейф запирается ключиком. На ключике – номер комнаты. Очень удобно, при потере ключа любой из окружающих может помочь ключику найти своего хозяина (а содержимому сейфа – своего). Бирки с ключей сняли до дня отъезда.
Кровати и матрасы адекватные, (собачье) дополнительное место почти не уступает (хозяйскому) основному по размерам.
Вода в раковине идет с темпераментом истинно испанским. Во время сиесты. Забрызгать что-то вокруг нереально. Бачок в туалете набирается к вечеру минут десять. И поплавок установлен где-то на 1/3-1/2 от его емкости, чтобы (меньше море засорять) воду экономить. Фен? Ну вы же помните про Советский Союз? Фен есть. На рецепции за депозит. Вернете фен – вернут депозит. Недешевая ведь штука фен, да и сломать могут…
Душ работает нормально, и напор воды, и температура.
Начитавшись отзывов про Тропикану, мы заранее переплатили за номер в зоне «Приорити», ближе к рецепции. И, пройдя по территории, поняли, что эти деньги потрачены безвозвратно. Иные домишки расположены реально далеко. Это уже не первая линия, и не вторая, а восемнадцатая линия Васильевского острова. Идти под палящим солнцем в подъем 600-700 метров. Если надумаете (вдруг) туда ехать – однозначно сектор приорити.
На схеме отеля теннисные корты расположены в самой удаленной от моря чести. И вечером по приезду, и на следующий день мы ходили к ним (ну не зря же везли ракетки и кроссовки за 7500 км), но не нашли. Озадаченные, отправились к сеньору Joan’у с вопросом. «Ноу теннис, » - ответил Joan… На схеме в самом отеле корты есть. На сайтах в описании отеля – есть. На спутниковых снимках Гугла есть! В реальности – нет. Или это мы в какой-то не той реальности?
Перед нашим домиком росли 3 огромные сосны, обеспечивавшие тень и на «крылечко», и на газон перед ним. Мы по примеру окружающих перетащили на газом перед номером 2 лежака и в послеобеденное время изучали закоулки своего подсознания не в номере, а в этой тени.
Кухня, по отзывам, испанская хороша везде. Тропикана – не исключение. Морепродукты ежедневно, мясо двух видов – ежедневно, сыры отличные, вина, сангрия и пиво (Mahou) тоже весьма недурственные. В общем, кушали мы хорошо, правой дверью шкафа пользовались соответственно съеденному.
Здесь первое место из моего опыта, где песчаный пляж не противоречит прозрачности воды. Пляж шириной метров сто, с двух сторон окружен выдающимися в море каменистыми отрогами. Песчаный, белый с вкраплениями водорослей, палок и зонтиков, с дощатой дорожкой. Он ежедневно убирается минут за 5 местным аборигеном. Что не успел убрать (бычки, водоросли) – останется до завтра, никуда не денется. Затем (около 9 часов утра) абориген сметает с дощатой дорожки нанесенный отдыхающими песок при помощи мотовоздуходувки обратно на лежащих отдыхающих, после чего принимается за сбор (податей) оплаты зонтиков. Цена на их использование (5 Евро зонт и по 4.20 за каждый санбед) подразумевает оплату (права их сломать, склеить и еще раз сломать) высокого сервиса данного пляжа с отчислением НДС в казну королевства Испания. Для всех нежелающих платить в казну королевства, есть вариант перебраться через (море и скалы) холм и соседний пляж и в магазинчиках у отеля Globales America купить себе навсегда складной пляжный зонтик размером 200 см за 8-9 Евро и циновку из тростника за 2 Евро. А для (особо жлобливых) боящихся обгореть, как мы, оптимален режим с 8 до 10 на море, потом до 16:30 под соснами и с 17:00 снова на пляж. Плаваем, сохнем, и зонтик не нужен, и покрывало свое есть (правда, за нежелание платить королевству его у нас ночью за 3 дня до отъезда (забрали судебные приставы) сперли прямо с крылечка).
Желающим плавать ходить приходится много. Вход очень пологий, такой большой «лягушатник», метров до 30 в море идем пешком смело. Но и это движение криволинейное, ибо приходится обходить плавающие на поверхности (какули) шарики и ветки водорослей, куски полиэтилена и зубные щетки. Да, море Балеарское богато дарами. Не только зубную щетку, но и пустую канистру от моторного масла, и пластиковые бутылки от молока несет оно обратно людям. Впрочем, просыпается оно поздно и несет свои дары ближе к 11-12 часам, с утра еще можно купаться. Вечером тоже можно, но осторожно.
А еще медузы есть. В первый же заплыв сын принял от медузы в плечо ожог размером сантиматров 4х5, который прошел только к дому. В тот же день другой маленький ребенок (тоже русский) получил ожог лица. Медузу нашли, вытащили (и съели), но потом их коллег еще раза 3 встречали.
Резюме по пляжу: вода чистая, но грязная : ), сервис испанский.
На 3 день мы снова увидели Светлану. Все привыкли, что отельные гиды впаривают туры от своей фирмы по конским ценам, да еще завозят в магазины-партнеры. Но нет, наш гид был с нами честен и ни на какие (излишества) экскурсии не агитировал. На вопрос, все время ли такое здесь богатое море, ведь в отзывах пишут, что все ОК, она неопределенно хмыкнула и сказала, что отзывов не читает. Они ей не интересны. На меня нахлынула волна зависти. Здорово, когда человек занимается в жизни тем, что ему интересно. И не занимается тем, что неинтересно. А проблемы индейцев шерифа не волнуют…
В общем, заказали мы через нее машинку (Пежо 208 за 45 Евро сутки плюс расширенная страховка на шины, стекла и зеркала 6 Евро), и навеки распрощались. Как оказалось, навсегда.
В рецепции Тропиканы и в поселке у Отель Америка аренда автомобилей еще дороже.
Кстати, про вай-фай. Он есть только в районе ресепшна, и дорогой. Полчаса – 4 Евро, час- 6 Евро, 15 дней – 25 Евро(! ). Подключить за 2000 руб Интернет и получить сына, зависшего с планшетом в Ютубе в районе рецепции вместо купания в море я был категорически против, а 4 Евро за написание в сообщения в Вотсап Светлане без надежды быстрого ответа – тоже несуразно.
На следующий день на рентакаре поехали в Пальму-Вальдемоссу-Алькудию. В Пальме машину припарковать негде. Нашли платный многоуровневый паркинг с поминутной оплатой (около 3 центов/мин) и пошли наслаждаться средневековым городом и творением Гауди. Пальма чистая, помоек через каждый квартал, как в Корфу или Косе, нет, в воскресенье работает 20-25% магазинов, поэтому толкучки не было. Кафедральный собор красив. Скорее величествен, чем изящен, но с расстояния производит впечатление. Вблизи – массивные тяжелые стены, и горгульи торчат изо всех щелей. Вход закрыт железной решеткой, дабы туристы не мешали местным (отвлекать господа от его дел) молиться. По слухам, вход только в составе экскурсионных групп и по 17 Евро с носа. Однако недешево в стране Святой Инквизиции Бога отвлекать. У нас куда дешевле.
Вальдемосса – деревня деревней. Шопен со своей подружкой Жорж Санд там, видимо, агротуризмом занимался. На склоне зеленых гор, конечно, симпатично (сакли горцев) бело-желтые домики смотрятся, но чтоб туда автобусами экскурсии возить… И вдруг: на улицах Вальдемоссы мы увидели синие линии платной парковки. Вспомнилась Светлана, рассказ что платная парковка только в Пальме и только в центре, и ее «не читаем отзывы». Видимо, не только отзывы не читаем. Покрутившись минуты три, нашли, где припарковаться бесплатно, и пошли бродить.
В ресторанчике напротив монастыря просто кофе с выпечкой подать не отказались. Официант, услышав «капучино и энсаймадес» просто отвернулся. Истинно галантный, он не стал нас шокировать своим незнанием английского. Но наши люди в ихней Вальдемоссе нас показали, где можно просто кофе с булочкой принять. Кофейня во внутреннем дворике, на террасе в тени лозы… м-м-м…Выпечка (кока де патата) на отлично, аж местные воробьи прямо в руки за выпечкой лезли. А кофе на четыре с минусом, и в чашку за ним воробьи уже не стремились, что характерно.
Алькудия как поселок нас не интересовал, но про пляж были наслышаны. Неширокий (метров пять всего), чистейший белый песок, и так – 8 километров побережья. Места, где отели, утрамбованы телами плотно, в промежутках – свободнее. Вода чистая и теплая, как у нас, на поверхности (презервативов) мусора почти нет. Искупались и поехали к себе.
Оставшиеся 9 дней прошли как кадры киноленты, вроде и разные, но похожие, трансфер прибыл четко в назначенное время, водитель-испанец показал на бумажке фамилии, мы утвердительно кивнули и поехали в аэропорт.
Гида на обратном трансфере не было. Наверное, отзывы читала.
Co robi kot, gdy nie ma nic do zrobienia? Tak wię c po pię ciu wyprawach do Grecji (Chalkidiki-Rhodes-Rhodes-Corfu-Kos) i Czarnogó ry (Becici), gdzie wszystko był o w porzą dku, zapragnę liś my ró ż norodnoś ci, a nawet podniesienia poziomu, wię c zaczę liś my patrzeć w kierunku Majorki. Biuro podró ż y wybrał o dla nas kilka opcji, po zapoznaniu się z ocenami turystó w i przeczytaniu recenzji zdecydowaliś my się na Club Hotel Tropicana. Wię c chodź my.
Club Hotel Tropicana poł oż ony jest na poł udniowo-wschodnim wybrzeż u Majorki, w jego najgł ę bszej dupie, cichym schronieniu od hał asu i imprez. Jednocześ nie transfer z lotniska nie jest dł ugi, trwał okoł o godziny (w autobusie był y tylko 3 rodziny, my byliś my pierwsi).
Przyjazne dziewczyny przy kasie na lotnisku wskazał y, do któ rego autobusu należ y wsią ś ć , a nasz przewodnik hotelowy Svetlana (AnexTour) wsiadł do autobusu, gdy wszyscy byli już zebrani.
Po kró tkiej opowieś ci o (o mnie) o tym, w jakie niebiań skie miejsce (natknę liś my się ) wpadliś my, ż e Majorka ma wszystko, czego potrzeba do peł nego szczę ś cia, ż e jej numer telefonu jest wskazany w ksią ż eczce, ale nie moż e odbierać telefonó w, a tak jest lepiej aby pisać na WhatsApp, wł ą czył a muzykę , zaczę ł a bacznie przyglą dać się poczynaniom kierowcy, tł umaczą c, ż e Hiszpanie mają szczegó lną mentalnoś ć i ż e nie pracują cię ż ko, a nawet nie zawracają sobie gł owy nauką angielskiego . „Najwyraź niej sterownik nie został jeszcze przetestowany” – pomyś leliś my.
Jednak ciekawoś ć zwycię ż ył a i zaczę liś my drę czyć ją pytaniami o zabytki, wynajem samochodó w, ruch uliczny i funkcje parkingowe na Majorce. Okazał o się , ż e na wyspie nie ma pł atnych dró g, parkowanie jest pł atne tylko w centrum Palmy, gdzie te pł atne miejsca są zaznaczone niebieskimi liniami. Nastę pnie ponownie przeprowadzono dokł adne badanie dział ań kierowcy, któ re trwał o aż do hotelu.
„Najwyraź niej chce się nauczyć , jak być kierowcą autobusu” – pomyś leliś my i nie stawialiś my już oporu.
- A oto Tropicana! – wykrzyknę ł a Swietł ana, pozwalają c nam iś ć do wyjś cia. - Spotkamy się pojutrze o 11-00, jutro mam wielki dzień przyjazdó w i wyjazdó w turystó w.
„Oczywiś cie”, zgodziliś my się , „najważ niejsi są turyś ci” i poszliś my rozł adować nasze walizki.
Z naszym przewodnikiem nie mogliś my się poż egnać . Kierowca opiekują cy się innymi pasaż erami bardzo szybko wskoczył na swoje miejsce i autobus odjechał , zostawiają c nas samych. Swietł ana (obijają c okna i drzwi od wewną trz) wyszł a nie wysiadają c z autobusu.
Wejś cie do sieni bloku administracyjnego zdobią drzwi z naturalnego drewna. Widać , ż e wspó ł cześ ni Europejczycy nie są przyzwyczajeni do takiego luksusu i nieustannie (ocierają c się o niego) korzystali z niego, w wyniku czego pojawił y się miejsca naturalnego zuż ycia. Ale drzwi nadal dział ają.
Administrator o imieniu Joan (Joan? Joan?
) szybko nas zameldował , zał oż ył paski all-inclusive, ż artobliwie przymierzył noż yczki do palca, wzią ł pienią dze na opł atę klimatyczną (43 euro) i za sejf (36 euro) i powiedział nam, gdzie iś ć . Piesza nieerotyczna podró ż był a kró tkotrwał a, po stu metrach natknę liś my się na nasz dom.
Drzwi do pokoju nie są tak luksusowe jak w recepcji, wię c poprzedni turyś ci nie stawali z nimi na uroczystoś ci. Widać , ż e szkł o się zmienił o i w trosce o goś ci jest dodatkowo wzmocnione uszczelniaczem.
Pierwszą rzeczą , któ ra spotyka zmę czonego podró ż nika w pokoju, jest wentylator. Na suficie. Wisiał em przez dziesię ć sekund, kiedy go zobaczył em. „Wró cił o moje szczę ś liwe wł ochate dzieciń stwo, witaj w Zwią zku Radzieckim”, pomyś lał em, ale moja ż ona przywró cił a mnie do rzeczywistoś ci, wpychają c mnie do ś rodka od tył u.
Cał ą przeciwległ ą ś cianę zajmuje szafa wnę kowa. Cholera, gdzie jest toaleta? Zgadza się , (na podwó rku) w szafie, prawe drzwi szafy to on.
Zaró wno szafa, jak i stoliki nocne ponownie wykonane są z litego drewna.
Ale ponieważ te przedmioty są inne w każ dym pokoju, ś lady popularnoś ci nie są tak wyraź ne, jak przy drzwiach w recepcji.
Sejf zamykany jest na klucz. Na kluczu jest numer pokoju. Jest to bardzo wygodne, w przypadku zgubienia klucza każ da z osó b w pobliż u moż e pomó c kluczowi w odnalezieniu jego wł aś ciciela (a zawartoś ci sejfu - jego wł asnej). Zawieszki do kluczy został y usunię te przed dniem wyjazdu.
Ł ó ż ka i materace są wystarczają ce, dodatkowe ł ó ż ko (psa) jest prawie tak duż e, jak gł ó wne (mistrza).
Woda w zlewie ma prawdziwie hiszpań ski temperament. Podczas sjesty. Rozpryskiwanie czegoś wokó ł jest nierealne. Cysterna w toalecie jest napeł niana do wieczora przez okoł o dziesię ć minut. A pł ywak jest zainstalowany gdzieś na 1/3-1/2 swojej pojemnoś ci, aby (mniej zapychać morze) oszczę dzać wodę . Bagnisko? Có ż , pamię tasz Zwią zek Radziecki? Jest suszarka do wł osó w. W recepcji za kaucją . Zwró ć suszarkę do wł osó w - zwró cą depozyt. W koń cu suszarka do wł osó w nie jest tania i mogą ją zepsuć ...
Prysznic dział a dobrze, a ciś nienie i temperatura wody.
Po przeczytaniu opinii o Tropicanie nadpł aciliś my z gó ry za pokó j w strefie Priority, bliż ej recepcji. I po przejś ciu przez terytorium zdali sobie sprawę , ż e te pienią dze został y wydane nieodwoł alnie. Inne domy znajdują się naprawdę daleko. To nie jest pierwsza linia, a nie druga, ale osiemnasta linia Wyspy Wasiljewskiego. Idź w palą cym sł oń cu na wzniesienie 600-700 metró w. Jeś li zdecydujesz się (nagle) tam pojechać - zdecydowanie sektor priorytetowy.
Na mapie hotelu korty tenisowe znajdują się w najbardziej oddalonym od morza miejscu. A wieczorem po przyjeź dzie i nastę pnego dnia poszliś my do nich (no có ż , nie na pró ż no nosili rakiety i trampki przez 7500 km), ale ich nie znaleź liś my. Zdziwieni, poszli do señ ora Joana z pytaniem. „Poznaj tenis” – odpowiedział a Joan… Na mapie w samym hotelu znajdują się korty. Na stronach w opisie hotelu - jest. Na zdję ciach satelitarnych Google jest! W rzeczywistoś ci nie. A moż e znajdujemy się w jakiejś zł ej rzeczywistoś ci?
Przed naszym domem rosł y trzy ogromne sosny, dają c cień zaró wno na „ganku”, jak i na trawniku przed nim. Idą c za przykł adem tych wokó ł nas, przecią gnę liś my 2 leż aki na gazie przed pokojem i po poł udniu badaliś my zakamarki naszej podś wiadomoś ci nie w pokoju, ale w tym cieniu.
Wedł ug opinii kuchnia hiszpań ska jest wszę dzie dobra. Tropicana nie jest wyją tkiem. Codziennie owoce morza, dwa rodzaje mię sa dziennie, doskonał e sery, wina, sangria i piwo (Mahou). Ogó lnie jedliś my dobrze, uż ywaliś my odpowiednich drzwi szafki zgodnie z tym, co jedliś my.
Oto pierwsze miejsce z mojego doś wiadczenia, gdzie piaszczysta plaż a nie zaprzecza przejrzystoś ci wody. Plaż a jest szeroka na sto metró w, otoczona z obu stron skalistymi ostrogami wystają cymi do morza. Piaszczysta, biał a, przeplatana wodorostami, kijami i parasolami, z promenadą . Codziennie przez 5 minut jest czyszczony przez miejscowego tubylca. To, czego nie zdą ż ył em usuną ć (babki, glony) zostanie do jutra, nigdzie nie pó jdzie.
Nastę pnie (okoł o godziny 9 rano) aborygen zamiata z promenady naniesiony przez wczasowiczó w piasek za pomocą dmuchawy silnikowej z powrotem na leż ą cych wczasowiczó w, po czym zaczyna pobierać (podatki) opł aty za parasole. Cena za ich uż ytkowanie (5 euro za parasol i 4.20 za każ dy leż ak) oznacza zapł atę (prawo do ich zł amania, sklejenia i ponownego zł amania) za wysoką obsł ugę tej plaż y z VAT odliczonym do skarbca Kró lestwa Hiszpanii. Dla wszystkich, któ rzy nie chcą pł acić do skarbca kró lestwa, istnieje moż liwoś ć przejś cia przez wzgó rze (morze i skał y) i są siednią plaż ę oraz zakup skł adanego parasola w rozmiarze 200 cm za 8-9 euro i mata trzcinowa za 2 euro w sklepach w pobliż u hotelu Globales America. A dla (szczegó lnie chciwych) osó b, któ re boją się poparzenia, tak jak my, optymalny tryb to od 8 do 10 na morzu, potem do 16:30 pod sosnami i od 17:00 znowu na plaż ę.
Pł ywamy, suszymy i nie potrzebujemy parasola, a mamy wł asną osł onę (choć za naszą niechę ć do pł acenia kró lestwu ukradliś my ją nam w nocy 3 dni przed wyjazdem (zabrali ją komornicy) prosto z ganek).
Ci, któ rzy chcą pł ywać , muszą duż o chodzić . Wejś cie bardzo ł agodne, taki duż y „brodzik”, do 30 metró w w gł ą b morza idziemy ś miał o. Ale ten ruch jest ró wnież krzywoliniowy, ponieważ konieczne jest ominię cie unoszą cych się na powierzchni kulek i gał ę zi alg (kakuli), kawał kó w polietylenu i szczoteczek do zę bó w. Tak, Morze Balearskie obfituje w dary. Nie tylko szczoteczka do zę bó w, ale takż e pusta puszka oleju silnikowego i plastikowe butelki po mleku przywraca ludziom. Budzi się jednak pó ź no i zbliż a swoje dary do godziny 11-12, rano nadal moż na pł ywać . Wieczorem też moż esz, ale bą dź ostroż ny.
I są meduzy. Podczas pierwszej ką pieli syn otrzymał oparzenie 4x5 centymetró w w ramię od meduzy, któ ra trafił a tylko do domu.
Tego samego dnia kolejne mał e dziecko (ró wnież rosyjskie) doznał o poparzenia twarzy. Meduza został a znaleziona, wycią gnię ta (i zjedzona), ale potem ich koledzy spotkali się jeszcze 3 razy.
Podsumowanie plaż y: woda czysta ale brudna : ), obsł uga po hiszpań sku.
Trzeciego dnia znó w zobaczyliś my Swietł anę . Wszyscy są przyzwyczajeni do tego, ż e przewodnicy hotelowi sprzedają wycieczki ze swojej firmy po cenach koni, a nawet dostarczają je do sklepó w partnerskich. Ale nie, nasz przewodnik był z nami szczery i nie agitował za ż adnymi (nadmiernymi) wycieczkami. Zapytana, czy morze jest tu cał y czas tak bogate, bo recenzje mó wią , ż e wszystko jest w porzą dku, chrzą knę ł a niejasno i powiedział a, ż e nie czyta recenzji. Ona nie jest nimi zainteresowana. Ogarnę ł a mnie fala zazdroś ci. To wspaniale, gdy czł owiek robi to, co go w ż yciu interesuje. I nie robi tego, co nie jest interesują ce. A problemy Indian szeryfa nie obchodzą ...
Generalnie zamó wiliś my u niej samochó d (Peugeot 208 za 45 euro dziennie plus rozszerzone ubezpieczenie opon, szyb i lusterek 6 euro) i poż egnaliś my się na zawsze.
Jak się okazał o, na zawsze.
W recepcji Tropicany oraz w wiosce niedaleko Hotelu America wynajem samochodó w jest jeszcze droż szy.
Przy okazji, o Wi-Fi. Jest tylko w recepcji i jest drogi. Pó ł godziny - 4 Euro, godzina - 6 Euro, 15 dni - 25 Euro (! ). Kategorycznie sprzeciwiał am się podł ą czaniu Internetu za 2000 rubli i zawieszaniu syna z tabletem na youtube w recepcji zamiast pł ywania w morzu, a takż e 4 euro za pisanie wiadomoś ci w WhatsApp do Swietł any bez nadziei na szybką odpowiedź absurdalny.
Nastę pnego dnia pojechaliś my wypoż yczonym samochodem do Palma-Valldemossa-Alcudia. Na Palmie nie ma gdzie zaparkować samochodu. Znaleź liś my pł atny wielopoziomowy parking z opł atą za minutę (okoł o 3 centó w / min) i poszliś my cieszyć się ś redniowiecznym miastem i dzieł em Gaudiego. Palma jest czysta, co kwartał nie ma wysypisk ś mieci, jak na Korfu czy Kos, 20-25% sklepó w jest otwartych w niedzielę , wię c nie był o pchlego targu. Katedra jest pię kna.
Bardziej majestatyczny niż elegancki, ale imponują cy z daleka. W pobliż u masywne, cię ż kie ś ciany i gargulce wystają ce ze wszystkich szczelin. Wejś cie zamknię te jest ż elazną kratą , aby turyś ci nie przeszkadzali miejscowym (aby odwró cić uwagę Pana od jego spraw) w modlitwie. Wedł ug plotek wejś cie jest tylko w ramach grup wycieczkowych i 17 euro od nosa. Jednak w kraju Ś wię tej Inkwizycji Boga nie jest tanio odwracać uwagę . Nasz jest znacznie tań szy.
Valldemossa to wieś po wsi. Chopin i jego dziewczyna George Sand podobno zajmowali się tam agroturystyką . Na zboczach zielonych gó r oczywiś cie ł adnie wyglą dają biał o-ż ó ł te domy (sakli gó rali), ale ż eby jeź dzić tam autobusami...I nagle: na ulicach Valldemossy zobaczyliś my niebieskie linie pł atnych parking. Przypomniał o mi się Svetlana, historia, ż e pł atny parking jest tylko w Palmie i tylko w centrum, a ona „nie czyta recenzji”. Podobno nie tylko opinie się nie czytają . Po okoł o trzech minutach krę cenia znaleź liś my miejsce, w któ rym moż na zaparkować za darmo i poszliś my na spacer.
W restauracji naprzeciwko klasztoru po prostu nie odmó wili podania kawy i ciastek. Kelner, sł yszą c „cappuccino i ensaimades”, po prostu odwró cił się . Prawdziwie szarmancki, nie zaszokował nas swoją nieznajomoś cią angielskiego. Ale nasi ludzie w ich Valldemossie pokazali nam, gdzie moż na po prostu wypić kawę z buł ką . Kawiarnia na dziedziń cu, na tarasie w cieniu winoroś li ...mmm ...Wypieki (coca de patata) są doskonał e, nawet lokalne wró ble wspinał y się prosto w rę ce po ciastka. A kawa za cztery z minusem, a wró ble już o to nie zabiegał y, co jest typowe.
Alcudia jako wieś nas nie interesował a, ale sł yszeliś my o plaż y. Niezbyt szeroki (w sumie pię ć metró w), najczystszy biał y piasek, a wię c - 8 kilometró w wybrzeż a. Miejsca, w któ rych hotele są zawalone ciał ami ciasno, pomię dzy - swobodniejsze. Woda jest czysta i ciepł a, tak jak nasza, na powierzchni prawie nie ma ś mieci (prezerwatyw). Popł ynę liś my i pojechaliś my na swoje miejsce.
Pozostał e 9 dni minę ł o jak kadry z filmu, wydawał o się , ż e są ró ż ne, ale podobne, transfer dotarł dokł adnie o umó wionej godzinie, kierowca Hiszpan pokazał nazwiska na kartce, skinę liś my twierdzą co gł ową i pojechaliś my do lotnisko.
Nie był o przewodnika po transferze powrotnym. Prawdopodobnie przeczytaj recenzje.