Выезжали с Казани. Рейс авиакомпании «Ред Вин» перенесли на один час. Летели 5 часов вместо заявленных четырех. В полете не кормили, вода -по запросу. Стюардессы сказали, что туроператор нас кормить отказался (слава Коралу! ! ). В аэропорту, по прилету, полчаса ждали наш багаж. За визу с нас содрали 28 долларов, вместо 25 заявленных. На мой вопрос почему 28, а не 25, получила ответ: «Потому что». Это касалось только туристов АнехТур и КоралТревел, которых сразу направили в отдельный коридор. Остальные платили 25 (слава Коралу второй раз! ! ). Затем, поискав немного наш автобус, мы загрузились в него и целый час ждали семью нерадивых туристов из трех человек, которые незнамо где пропадали. А затем начался долгий и утомительный путь к нашему отелю, занявший 4.5 часа. Немецкие и украинские туристы прилетают в аэропорт Марса Алам и едут до отеля 17 км, мы же. прилетаем в Аэропорт Хургады и тащимся 280 км. Спрашивается зачем такие сложности?
Приехав в отель, увидели возле рецепшен группу немецких туристов, прибывших чуть раньше нас. Сопровождавший нас гид положил на стойку регистрации наши паспорта и что-то сказав работникам отеля, удалился. Вместе с нами приехали парень и девушка лет 20. Мы вчетвером стали ждать, когда на нас обратят внимание. Немцев заселяли быстро, мы продолжали стоять, периодически напоминая о себе. Наконец-то нам выдали конверт с номером комнаты, как выяснилось, у нас и у молодой пары, приехавшей с нами, был один и тот же номер комнаты - 2845. На наш вопрос почему так, нам ответили. Что не волнуйтесь, мол, это разные номера, просто смежные. До номера нас провожал Ахмед, пробежав за ним с чемоданами метров 500, мы зашли в номер и были просто шокированы, увидев, что это двухкомнатный номер, с одной большой кроватью, балконом, с видом на море, ванной и туалетом в одной комнате, которая являлась проходной комнатой, и с двумя маленькими кроватями во второй маленькой комнате, в которой не было окна.
Почти впав в ступор, мы спросили у Ахмета: «Что это такое? » Он стал бегать по комнате, открывать шторы на окне, показывать вид на море и говорить: «Посмотрите, вам понравиться, зато у вас будет бесплатный вайфай». Мы, естественно, не согласились, сказав, что у нас забронирован и оплачен номер Room Superior Gardenview, что в переводе на русский язык значит «улучшенный номер с видом на сад», а вы нас пытаетесь поселить в коммуналку. Ахмет сказал: «Но вы же семья». Мы ответили ему, что мы не семья, что мы друг друга с этими молодыми людьми не знаем. После этого мы вчетвером пошли на рецепшен, а Ахмет куда-то растворился.
Придя на рецепшен, мы стали требовать отдельные номера, доказывая, что нами забронировано и оплачено совсем другое, в отличие от того, что нам пытаются навязать. Они долго выясняли между собой что-то, по-русски очень плохо понимают, соответственно и говорят также. Наконец-то, дав нам с подругой и молодой паре конверты с заветными ключами от номеров, взяв наши чемоданы нас повели в наши номера два человека с рецепшен, Ахмета на горизонте не наблюдалось. По пути в номер, я поняла, что нас уводят с территории отеля Royal Tolip Beach Resort 5* и ведут в отель Magic Tulip Beach Resort @ Spa 4*. На мой вопрос не в четверку ли нас ведут, наши провожатые заверили нас, что нет, это тулип ресорт, пятерка.
Придя в свой номер (607), мы увидели печальную картину. Номер темный, состоящий из большой комнаты, разделенной деревянной перегородкой с дверью. В первой половине стояли две маленькие кровати, телевизор с тумбой, во второй половине одна двуспальная кровать и тоже телевизор с тумбой. В ванной комнате унитаз, раковина и душ. Дверь в ванной комнате разбухла снизу от воды и очень плохо закрывалась. Постельное белье в катышках, застиранное донельзя, сероватого цвета. Две подушки плоские, как блины, вонючие. Одеяло тоже никогда не стиралось, видимо, и воняло так, что под ним невозможно было спать. Освещение в номере было такое, что мы не видели, что у нас лежит в чемодане. Сбегав на рецепшен, выяснили, что завтра нам предоставят в 12 часов нормальные номера. Так как мы провели в дороге 17 часов, сил осталось только на то, чтобы переночевать там, куда нас привели. Входная дверь нашего номера выходила на задний двор отеля, там были помещения для персонала и всю ночь оттуда раздавались вопли и смех арабов. Молодая пара, приехавшая вместе с нами получила соседний с нами номер (608) и тоже на следующее утром собиралась идти за новым номером на рецепшен.
На следующий день мы узнали, что молодые уже получили номер во втором корпусе на втором этаже и остались этим номером довольны. Подойдя на рецепшен, увидев там Ахмета, мы подошли к нему, и начали выяснять почему нам предоставили номер, не соответствующий оплаченному и забронированному нами, да еще и в отеле ниже на одну звезду. Нервы уже не выдерживали совсем. Он вручил нам конверт с ключом от номера 3121 и сказал сходить посмотреть этот номер. Придя в номер 3121, мы увидели небольшой номер с одной большой кроватью. Окно номера выходило на пустыню. Так как нами был заказан номер с двумя отдельными кроватями, мы пошли опять на рецепшен. На улице шел сильный дождь, мы промочили ноги. Пришли уже очень злые. Отдали ключи менеджеру. Ушли назад в свой 607 номер. Через часик решили сходить на рецепшен и поменять вонючие подушки, там нам вручили ключи от номера 2407. Прошли сутки наших скитаний по номерам. Начало отдыха было безнадежно испорчено. Мы не получили никаких извинений от отеля и никакой компенсации.
Номер располагался на первом этаже, окно на бассейн, с одной большой кроватью, вместо второй полноценной кровати нам принесли раскладушку. Пульт от телевизора не работал, сил уже не осталось на выяснение отношений и мы включали и выключали телевизор все оставшиеся дни вручную. Белье постельное тоже было в катышках и сероватого цвета, которое нам ни разу за 9 ночей не поменяли. И это пятизвездочный отель!!! ! Ужас!! ! Питание в ресторане - не фонтан. Мясо готовить не умеют – жесткое. Обилие мух везде. В ресторане, на пляже, возле бассейна. Они просто не дают покоя нигде ни на одну минуту. На пляже песок как будто асфальт, жесткий. С пирса спускаешься по лестнице и плаваешь с маской. Пирс очень длинный, идти утомительно. Кораллов очень много. Они очень красивые, также как и рыбы - всех цветов, косяками ходят. Красота неописуемая. Меня укусила (ущипнула, можно сказать) рыба-хирург. Контингент отдыхающих – поляки, украинцы, немцы, русских мало. Немцев персонал очень любит. Поляки ведут себя нагло: кричат, шумят. На пляже завалились на наши лежаки с полотенцами, еле-еле удалось забрать полотенца из-под них, лежаки отвоевать не сумели.
На территории есть обогреваемый бассейн, возле него работает команда аниматоров. Вечерами живая музыка возле рецепшен. Музыка не мешает. Возле рецепшен есть магазин с разнообразной продукцией: магниты, финики, кружки, серебро, купальники, футболки, парео, сумки, открытки и многое другое. Продавец - Джимми, очень приятный в общении. Знает русский язык. Делает хорошие скидки. Мы все покупки свои совершили у него, в основном, очень подружились с ним. Возле бассейна тоже есть магазин. Продавце знает русский язык. Возле пляжа есть магазинчики с папирусами, коврами из верблюжьей шерсти, статуэтками и проч. Возле пляжа продают манго и гранаты. На пляже разносят свежевыжатые соки из клубники и манго (3 доллара).
На обратном пути в аэропорту Хургады наш багаж осматривали и общупывали нас самих несколько раз. Такие меры безопасности, конечно, радуют. Но, хотелось бы, чтобы египетские сотрудники относились к нам по-человечески, а не как к заключенным в концлагере. Меня заставили снять очки и положить их на транспортер для досмотра, на мою просьбу дать мне контейнер, получила отказ в грубой форме. В результате меня довели до истерики со слезами, так как на очки начала наезжать гора чемоданов, которая завалила и задавила их, как они остались целы в результате, я не знаю. Без очков я ничего не вижу, мою просьбу остановить транспортер оставили без внимания. Мне помог справиться с поиском очков мужчина, стоящий в очереди рядом. Иначе я осталась бы без них. Паспорт тоже был брошен на транспортер, в результате движения, он провалился вниз, пакет с моими вещами был порван, вещи вывалились на пол, кругом стоял шум, крики и вопли.
Такого ужаса я не испытывала никогда, хотя путешествую каждый год, начиная с 1982 года. Я долга не могла успокоиться и унять слезы. Прошла неделя, а я вспоминаю весь этот ужас в аэропорту и не скоро, видимо, забуду. Рейс без объяснения причин и без объявления времени вылета задержали на час. На обратном пути предлагали воду, горячее питание (за плату), что было очень кстати. Вот такое было путешествие. Шесть лет ожиданий «открытия» Египта и такое разочарование!! ! Русских там не ждут.
Wyjechaliś my z Kazania. Lot linii lotniczej „Red Win” został przeł oż ony o godzinę . Lecieliś my 5 godzin zamiast podanych czterech. Brak jedzenia podczas lotu, woda na ż yczenie. Stewardesy powiedział y, ż e touroperator odmó wił nam karmienia (dzię ki Coral!! ). Na lotnisku po przylocie nasz bagaż czekał pó ł godziny. Za wizę zapł aciliś my 28 dolaró w, zamiast 25 zadeklarowanych. Kiedy zapytał em, dlaczego 28, a nie 25, otrzymał em odpowiedź : „Ponieważ ”. Dotyczył o to tylko turystó w AnehTour i CoralTravel, któ rzy natychmiast zostali wysł ani do osobnego korytarza. Reszta zapł acił a 25 (chwał a Coralowi po raz drugi!! ). Nastę pnie, trochę poszukaliś my naszego autobusu, zał adowaliś my się do niego i czekaliś my przez godzinę na trzyosobową rodzinę niedbał ych turystó w, któ rzy gdzieś zniknę li. A potem rozpoczę ł a się dł uga i mę czą ca podró ż do naszego hotelu, któ ra trwał a 4.5 godziny. Turyś ci niemieccy i ukraiń scy przylatują na lotnisko Marsa Alam i jadą.17 km do hotelu, my jesteś my tacy sami. docieramy na lotnisko w Hurghadzie i pokonujemy 280 km. Pytanie brzmi, dlaczego takie trudnoś ci?
Przybywają c do hotelu, w pobliż u recepcji zobaczyliś my grupę niemieckich turystó w, któ rzy przybyli nieco wcześ niej od nas. Towarzyszą cy nam przewodnik poł oż ył nasze paszporty przy odprawie i wyszedł po rozmowie z obsł ugą hotelu. Przyszedł z nami chł opak i dziewczyna 20 lat. Cał a nasza czwó rka zaczę ł a czekać , aż ktoś zwró ci na nas uwagę . Niemcy szybko się osiedlili, my nadal staliś my, co jakiś czas przypominają c o sobie. W koń cu dostaliś my kopertę z numerem pokoju, jak się okazał o, my i mł oda para, któ ra z nami przyjechał a, mieliś my ten sam numer pokoju - 2845. Kiedy zapytaliś my dlaczego, odpowiedzieli. Nie martw się , mó wią , są to ró ż ne pokoje, tylko są siadują ce.
Ahmed odprowadził nas do pokoju, pobiegł za nim 500 metró w z walizkami, weszliś my do pokoju i byliś my po prostu zszokowani, widzą c, ż e to dwupokojowy apartament, z jednym duż ym ł ó ż kiem, balkonem, widokiem na morze, ł azienką i toaleta w jednym pokoju, któ ry był pokojem przechodnim, a z dwoma mał ymi ł ó ż kami w drugim mał ym pokoju, któ ry nie miał okna.
Niemal w osł upieniu zapytaliś my Achmeta: „Co to jest? » Zaczą ł biegać po pokoju, otwierać zasł ony w oknie, pokazywać widok na morze i mó wić : „Spó jrz, spodoba ci się , ale bę dziesz miał darmowe Wi-Fi”. Oczywiś cie nie zgodziliś my się , mó wią c, ż e zarezerwowaliś my i opł aciliś my Pokó j Superior Gardenview, co po rosyjsku oznacza „pokó j superior z widokiem na ogró d”, a Ty pró bujesz nas umieś cić w mieszkaniu komunalnym. Ahmet powiedział : „Ale jesteś cie rodziną ”. Odpowiedzieliś my mu, ż e nie jesteś my rodziną , ż e nie znamy się z tymi mł odymi ludź mi.
Potem we czwó rkę poszliś my na przyję cie, a Akhmet gdzieś znikną ł.
Przybywają c na recepcję zaczę liś my domagać się oddzielnych pokoi, udowadniają c, ż e zarezerwowaliś my i zapł aciliś my za coś zupeł nie innego, w przeciwień stwie do tego, co pró bują nam narzucić . Od dawna coś mię dzy sobą wymyś lili, bardzo sł abo rozumieją rosyjski i dlatego mó wią w ten sam sposó b. W koń cu, po tym, jak dali nam z przyjacielem i mł odą parą koperty z cennymi kluczami do pokoi, zabierają c walizki, dwie osoby z recepcji zabrał y nas do naszych pokoi, na horyzoncie nie był o widać Achmeta. W drodze do pokoju zdał em sobie sprawę , ż e zabierają nas z terytorium hotelu Royal Tolip Beach Resort 5 * i zabierają do hotelu Magic Tulip Beach Resort @ Spa 4 *. Kiedy zapytał em, czy zabierają nas do pierwszej czwó rki, nasi przewodnicy zapewnili nas, ż e nie, to był oś rodek z tulipanami, pię ć.
Przybywają c do naszego pokoju (607) zobaczyliś my smutne zdję cie. Pokó j jest ciemny, skł ada się z duż ego pokoju przedzielonego drewnianą przegrodą z drzwiami.
W pierwszej poł owie znajdował y się dwa mał e ł ó ż ka, telewizor z szafką , w drugiej poł owie jedno podwó jne ł ó ż ko oraz telewizor z szafką . W ł azience znajduje się toaleta, umywalka i prysznic. Drzwi w ł azience był y spuchnię te od doł u wodą i bardzo sł abo zamknię te. Poś ciel w szpulkach, dokł adnie wyprana, w kolorze szarawym. Dwie poduszki pł askie jak naleś niki, ś mierdzą ce. Koc też najwyraź niej nigdy nie był prany i ś mierdział tak bardzo, ż e nie moż na był o pod nim spać . Oś wietlenie w pokoju był o takie, ż e nie mogliś my zobaczyć , co jest w naszej walizce. Biegną c do recepcji, dowiedzieliś my się , ż e jutro o godzinie 12.00 dostaniemy normalne pokoje. Ponieważ spę dziliś my w trasie 17 godzin, mieliś my tylko sił ę , by spę dzić noc tam, gdzie nas zabrali. Frontowe drzwi naszego pokoju wychodził y na podwó rko hotelu, znajdował y się tam kwatery dla personelu, a krzyki i ś miech Arabó w sł ychać był o przez cał ą noc.
Mł oda para, któ ra przyjechał a z nami, otrzymał a pokó j obok nas (608) i nastę pnego ranka zamierzał a udać się do recepcji po nowy numer.
Nastę pnego dnia dowiedzieliś my się , ż e mł odzi ludzie otrzymali już pokó j w drugim budynku na drugim pię trze i byli z tego numeru zadowoleni. Zbliż ają c się do recepcji, widzą c tam Achmeta, podeszliś my do niego i zaczę liś my dowiadywać się , dlaczego dostaliś my pokó j, któ ry nie odpowiadał temu, któ ry zapł aciliś my i zarezerwowaliś my, a nawet w hotelu niż szym o jedną gwiazdkę . Nerwy nie mogł y już tego znieś ć . Wrę czył nam kopertę z kluczem do pokoju 3121 i powiedział , ż ebyś my poszli i zobaczyli ten pokó j. Przybywają c do pokoju 3121, zobaczyliś my mał y pokó j z jednym duż ym ł ó ż kiem. Okno pokoju wychodził o na pustynię . Ponieważ zarezerwowaliś my pokó j z dwoma pojedynczymi ł ó ż kami, wró ciliś my do recepcji. Na zewną trz mocno padał o i zmoczyliś my stopy. Przyszli już bardzo rozgniewani. Oddał em klucze kierownikowi. Wró ciliś my do naszego pokoju 607.
Po godzinie postanowiliś my udać się do recepcji i zmienić ś mierdzą ce poduszki, gdzie wrę czono nam klucze do pokoju 2407. Miną ł dzień naszych wę dró wek po pokojach. Począ tek wakacji był beznadziejnie zrujnowany. Nie otrzymaliś my od hotelu ż adnych przeprosin ani odszkodowania.
Pokó j znajdował się na pierwszym pię trze, okno na basen, z jednym duż ym ł ó ż kiem, zamiast drugiego peł nego ł ó ż ka przynieś li nam ł ó ż eczko. Pilot do telewizora nie dział ał , nie był o sił y, aby wszystko uporzą dkować , a przez resztę dni wł ą czaliś my i wył ą czaliś my telewizor rę cznie. Poś ciel był a ró wnież w szpulach i szarawym kolorze, któ rego nigdy nie zmienialiś my przez 9 nocy. A to jest pię ciogwiazdkowy hotel! Przeraż enie!! ! Jedzenie w restauracji to nie fontanna. Nie wiedzą , jak gotować mię so - to trudne. Wszę dzie peł no much. W restauracji, na plaż y, przy basenie. Po prostu nie dają nigdzie odpoczynku przez minutę . Na plaż y piasek jest jak asfalt, twardy.
Robiliś my od niego wszystkie zakupy, w zasadzie bardzo się z nim zaprzyjaź niliś my. Jest też sklep przy basenie. Sprzedawca zna ję zyk rosyjski. W pobliż u plaż y znajdują się sklepy z papirusami, dywanami z weł ny wielbł ą dziej, figurkami i tak dalej. W pobliż u plaż y sprzedają mango i granaty. Ś wież o wyciskane soki z truskawek i mango (3 dolary) serwowane są na plaż y.
W drodze powrotnej na lotnisku w Hurghadzie nasz bagaż został sprawdzony i kilkakrotnie obmacywany. Takie ś rodki bezpieczeń stwa oczywiś cie proszę . Ale chciał bym, ż eby egipscy pracownicy traktowali nas jak ludzi, a nie wię ź nió w w obozie koncentracyjnym. Został em zmuszony do zdję cia okularó w i umieszczenia ich na taś mocią gu do przesiewania, a moja proś ba o oddanie mi pojemnika został a w niegrzeczny sposó b odrzucona. W rezultacie wpadł em w histerię ze ł zami, jak gó ra walizek zaczę ł a wpadać na moje okulary, któ re je zapeł nił y i zmiaż dż ył y, nie wiem, jak w efekcie pozostał y nienaruszone.
Bez okularó w nic nie widzę , moja proś ba o zatrzymanie transportera został a zignorowana. W poszukiwaniach okularó w pomó gł mi mę ż czyzna stoją cy obok mnie w kolejce. W przeciwnym razie został bym bez nich. Paszport też został wyrzucony na taś mocią g, w wyniku ruchu spadł , torba z moimi rzeczami rozdarł a się , rzeczy wypadł y na podł ogę , dookoł a sł ychać był o hał asy, krzyki i wrzaski.
Nigdy nie przeż ył em takiego horroru, chociaż podró ż uję co roku od 1982 roku. Przez dł ugi czas nie mogł am się uspokoić i uspokoić ł ez. Miną ł tydzień , a ja pamię tam cał y ten horror na lotnisku i najwyraź niej nie zapomnę tego wkró tce. Lot został opó ź niony o godzinę bez wyjaś nienia i bez podania godziny odlotu. W drodze powrotnej oferowali wodę , ciepł e posił ki (za opł atą ), co był o bardzo pomocne. To był a podró ż . Sześ ć lat oczekiwania na „odkrycie” Egiptu i takie rozczarowanie!! ! Rosjanie nie są tam mile widziani.