вид из Адели
ресторан Трех корон
Внутри аппартаментов Адель
В Старый город мы вошли под громовую барабанную дробь. Её обеспечивали колесики чемодана и булыжники старых, средневековых улочек. Услышав это еще за версту, словно услышав глашатая, работники отеля Три Короны наверняка кинулись готовить лучший, королевский номер для высоких гостей. И приветливейше улыбающаяся администратор услужливо распахнула нам объятия отеля. Где мы с комфортом расположили караван своего имущества на …. . восьми метрах площади. Это включая уборную. Наверное номер проектировал яхтсмен. Все очень эргономично. Была и вешалка с тумбой при входе, стол с телевизором, большая кровать. В ванной все очень чисто и аккуратно. Претензий нет. Особенно ввиду того, что оплата номера в восемь тысяч за две ночи, включая завтрак в рыцарском зале. Три ночи было бы девять тысяч. Но мы не стали мелочиться и просто по прошествии двух ночей взяли себе еще одну ночь в другом отеле по цене двух предыдущих. К завтраку претензий нет. Ресторан отеля увешан картинам и рыцарскими причиндалами. В смысле – мечами, щитами и шлемами. Шлемы прямо из старого фильма «Александр Невский». Так реалистично, что захотелось проверить – не застряла ли в шлеме чья то голова. Персонал говорит на русском. Все отлично. Так что не хотелось уезжать, но мест на третью ночь в отеле не было и мы переехали в пятизвездочный Реддисон Блю.
В современной коробке здании отеля просторные холлы, современная обстановка (ну, где то восьмидесятых - девяностых годов). Бассейн на верхнем этаже с видом на город… Мы в новом номере определенно повысили уровень комфорта аж на …. два квадратных метра. Маленький номерок за почти семь тысяч в ночь. Если Вы не на конференцию смысла в этих 5 звездах нет. Тем более ванна просила её помыть перед приемом. . Остальное в норме, но не так уж лучше Трех Корон, чтобы платить в два раза больше. Завтрак явно разнообразнее и обильнее. Номер чуть больше. Так что все взвесив решили мы на четвертую ночь взять другой вариант.
Новым пристанищем были апартаменты «Адель». Рядом со Старым городом и музеем КГБ. Просторная, чистая квартира. Окна во всю стену и терраса по периметру квартиры вся застеклена сверху до пола, да еще с видом и на порт и на Старый город! Шикарно! Нюанс следующий. Вывеска у них малозаметная. Табличка у входа в общий подъезд на первом этаже, с Нарвской улицы. Санузел раздельный. Чистый. На кухне полный набор всего, что надо. Плита электрическая, современная, микроволновка, реактивный чайник мгновенного закипания. Магазин продуктовый Rimi через перекресток, под носом от входа. Цены на продукты те же, что и в Питере. Качество часто по-лучше. Сыр можете не покупать, кажется мы его там оставили в холодильнике на второй полке. Администратор, девушка фотомодельной внешности, говорила на русском. Правда ключи нам при въезде оставила в магазине бытовой техники, находящимся в этом же здании. И при заселении, продавец означенного магазина очень просил расплатиться наличкой, которую мы вытряхивать из кошелька ну никак не хотели. Было похоже на какой то развод или безалаберность. В итоге, ключи нам выдали, с условием оплаты картой после выезда из номера. Но это мелочи. Апартаменты определенно хороши.
ЕДА И ДОСУГ.
Развлечений в Таллине полно. Всех многочисленных баров и прочих увеселительных заведений не счесть. Отмечу некоторые старогородские. Худосочным любителям лучших традиций общепита прописываю столовку с огромными блинами. Имя ей Абсолют. Блины столь велики, что прохладной ночью можно укрыться теплым блином, как одеялом и жрать его потихонечку, со счастливой улыбкой человека, взявшего очень много, но за очень мало. Также для Homo economicus, любящих экзотику и вкусную еду рекомендую «Третий Дракон». Это не блюдо из легендарной ящерицы, страдающей изжогой. Это средневековая столовка для рыцарей. Ничего не видно, т. к. электричества в 15 веке не было. И в полумраке вам за пару евро могут налить вкусную похлебку, которую будете пить из тарелки (ложек тогда еще не изобрели), взять пирожки и большое, мясистое ребро, с каким то пряно-можжевеловым вкусом. Почему дракон Третий понятно по ребру. Первых двух съели туристы. Тем более что заведение в Ратуше, на самом проходном месте. И все тут дешево и сердито…нет, дешево и забавно. В ведре у входа стоит бочка с солеными огурцами. Сколько наловишь, все твое! Только огурцы заговоренные. Ловить их бесполезно – шустры и скользки твари. Так и разбегаются от … толстой, незаточенной палки, которой полагается их наловить. С тем же успехом можно бревном спагетти наворачивать. При заказе, к моему удивлению, средневековая касса принимала банковские карты! Только вот чтобы расписаться в чеке мне дали огромное, пушистое перо. Захотелось прямо полный титул возле подписи добавить (мой полный титул огласила мне подруга, чью сумочку я забыл на заборе) Но титул не влез. А ребро мне впотьмах положили с собой в пакет вместе с длиннющим черным волосом. Неплохого качества волос, надо отдать должное. Можно было им и пакет перевязать бантиком. Но я ругаться я не стал. Средневековье же…тьма. Чистоту посуды не разглядеть. Когда похлебку пил из битой крынки, свой зуб не сломал об чужой - и то хорошо.
Близко от Дракона чесночный ресторан Бальтазар. Всем, кто боится вампиров или занимается профилактикой перед полнолунием – сюда! Почти все с чесноком. Даже мороженое. Блюда вкусны, чеснок не пахнет чисто чесноком. Какие то оригинальные пропитки и в чесноке и в мясе. Но вот судя по ценам, логово вампиров – капиталистов как раз тут и есть. Зато в модной забегаловке Vopiano (ТЦ Солярис и еще возле ТЦ Форум, по дороге к упомянутой 2х-евровой стоянке), цены весьма умеренны, относительно количества и качества еды. Готовит прямо при вас тот же человек, который принял заказ. И довольно быстро! Кроме того на столиках в горшках вместо цветов растет базилик. Его можно тут же рвать и есть. Так что паситесь на здоровье!
Вот что касается скорости обслуживания, не во всех таллинских заведениях с этим хорошо. Например, утром в кофейне, возле Трех Корон, заказал я кофе. «Крепкий кофе, чтобы проснуться? » - догадалась официантка. Да, - ответил я и …. просидел двадцать минут в ожидании кофе, будучи единственным посетителем. При, как минимум, шести работниках заведения. Что они делали все вместе все это время? Решали, как лучше сварить кофе? Короче говоря, тут можно заказать кофе не только чтобы проснуться, но чтобы успеть выспаться и проснуться.
Ну и конечно, незабвенная "Олде Ханса" возле Ратушной площади. Средневековый стиль, есть свое оригинальное пиво и блюда. Цены не то, чтбы маленькие, но поменьше, чем в Бальтазаре. Можно вкусно поесть и надраться как настоящая, средневековая свинья! Что может быть лучше? Только надраться и пострелять из настоящего лука на поляне, по дороге на автостоянку! В направлении упомянутой (чит. ниже) стоянки шатер. За 10 евро покажут и научат отъявленному робин-гудству. В моем распоряжении были: инструктор, понимающий русскую речь, 20 стрел, мишень и собака с хозяйкой, прогуливавшаяся за мишенями. Собака была упитана, но я был сыт. Всем повезло.
Я уж не пишу о прогулке по средневековым стенам за пару евро. Столько же, сколько стоит подъем на самую высокую таллинскую башню церкви Святого Олафа. Поднимаясь на нее по крутым ступенькам можно так накачать ягодичные мышцы, что к концу подъема зад застрянет в узеньком лестничном пролете. Но этот вид того стоит! (на город, конечно)...
Из развлекательных мероприятий музейного типа хочется упомянуть два. Первое это таллинская телебашня. Телеторн по-эстонски. Находится в районе Пирита. Езды от Старого города минут 15. Стоянка там есть бесплатная. Внутри интересный, техногенный антураж. Вход в башню на час обойдется в 14 евро с носа. Навреху вас ждет панорамный вид на …всю Эстонию и кафе. А гвоздь программы грибы. Поле огромных, со стол размером, шевелящихся грибов. Где еще можно увидеть такие грибы, если предварительно не наесться грибов? Наверху телебашни. Верхний этаж Телеторна заставлен компьютерами, облаченными в такой чудной вид. На грибовидных шляпках- мониторах всякая познавательная информация. Про Эстонию, ее Освободительную войну (догадайтесь – от кого? ). Есть гриб – телескоп. Гриб, повествующий о изобретении в Эстонии Skyp. Даже гриб, рассказывающий о добыче сланцевой нефти! С образцом нефти и сланца. Висит себе какой то камень. И как из него выжимают нефть? На вид, скорее из окаменелостей динозавра можно выжать литр крови или обняв старика, выжать из него немного молодости…. Но выжимают ведь! Назло Роснефти какие только чудеса не сотворят! И интересно, как решили сделать эту грибницу? Наверное дело было так. "С историей и жизнью Эстонии, туристов надо знакомить в доступной для них форме, какие предложения? "- сказал премьер министр. – "С Эстонией туристов будут знакомить грибы! " - ответил министр туризма, сквозь клубы дыма от странно пахнущего косячка. - Это очевидно. У нас много туристов из Скандинавии и России. Они то знают, сколько интересного могут поведать грибы… Они им доверяют... " Эту эстонскую технологию надо брать на вооружение. Знакомить с историей России огурцами. Лучше малосольными. Бассейн в виде банки. В него сбрасывается турист в акваланге и плавает среди компьютеров –огурцов, смотрит историю создания водки и водородной бомбы. Плавает, как в рассоле. И таким образом воплощает собой утреннюю мечту некоторых россиян.
Если на Телеторн отводится всего час, то есть место куда надо зарезервировать весь день. Это военно-морской музей Леннусадам. Это гигантский ангар, как город людей в фильме Матрица. Впечатляющие экспонаты. Можно и из зенитки пострелять и в первой подлодке педали покрутить и даже в настоящей подлодке прогуляться по отсекам! Мечта любителей стиля Стим-панк и Дизель-панк. Вентили, датчики и бархат в заклепках. Также можно посетить ледокол Суур Тылль. Стоит возле ангара на пристани. Прямо из огромного двигателя можно подняться в кают компанию, как из адской машины в райский уголок. Если запасетесь десяткой евро. Плюс есть кафе. Так что есть, где расслабиться перед порцией новых впечатлений. А впечатлений в Таллине не на три дня. И надо дней десять, а то и больше. Он того стоит!
АВТОСТОЯНКИ.
В основном цена стоянки 20 евро в сутки. В старом городе есть парочка за 25 евро. За час стоянки тарифы у всех разные. Но можно найти и эксклюзив за 2 евро в сутки, рядом со Старым городом (да впрочем, весь небольшой Таллин располагается рядом со своим Старым городом)… Такой стоянкой будет открытая площадка, надежно охраняемая чахлой оградкой и людской совестью. Ведь над стоянкой возвышается церковь. Так что тачки под присмотром. На такую мы в итоге и встали. Улица Ahtri дом 3. Между Старым городом и набережной. При въезде есть автомат, интуитивно понятный для использования. Нарисованная схема опускания монеты в прорезь и извлечения талона имеется. Оплата при парковке, а не в конце пребывания. Как то я запоздал с оплатой, по прошествии суток еще на несколько часов. И как человек порядочный решил внести оплату за перерасход пространства-времени. Добавив 2 евро как за сутки мы пошли в ближайший торговый центр. И по возвращении на стоянку, на лобовом стекле авто обнаружилась длинная зеленая бумага. Видимо благодарность за честность в расчетах… Так и было. Только с дополнением в виде штрафа в 30 евро. Шлагбаума нету, на стоянке ни души. Ну кто вдруг увидел, что я оплатил не вовремя? В окопах что ли окопались и наблюдают за парковой? Остается догадываться…ведь над стоянкой церковь…. А если серьезно, все в видеокамерах. Так, на другой парковке, напротив ТЦ Форум стоят авто, припаркованные на специальном расширении вдоль дороги. Как то мы встали на нее. И непонятно было – платная ли это парковка или случайная халява? Паркомата нет. Но после тщательного обследования местности был обнаружен столб, на котором незаметно так было написано, что это парковка. Забавно, как позже нам подсказали наши эстонские друзья, оплата осуществляется по телефону. И может быть штраф за неуплату. Бесплатная парковка тут крайне редка. И если уж вам крупно повезло и вы ее нашли, то только благодаря тому, что просто не разглядели на каком-нибудь заборе неприметную табличку про оплату. Будьте бдительны! Во избежание штрафа надо осматривать местность сверху до низу, а также заглядывать в лица прохожих – не замаскированный ли это сотрудник стоянки?
БРОНИРОВАНИЕ ГРАНИЦЫ.
Наивно хотелось обеспечить себе максимальный комфорт при прохождении границы из России в Эстонию на автомобиле. Пугают же очередями не просто так. Если выйти в интернет-поисковики, то можно обнаружить бронирование места в очереди на пересечение границы на сайте GoSwift. Там вам укажут и количество машин в очереди и свободное время для бронирования в Зону ожидания (туалет, душ, кафе и пр. буржуазные излишества). Цена вопроса 1.5 евро. Плюс 2 евро за смс-будильники с предупреждением об оставшемся времени до прохождения границы. Взяв этот пакет услуг, мы пересекли Питер и доехали за 3 часа до Иван-города. Панорамный вид на замечательно сохранившуюся крепость, река и через нее мост в Нарву. И очередь машин так 40 через этот мост на границу. Двигающаяся довольно вяло. Ха-ха! Очередь для неудачников, не умеющих бронировать! Надо было только найти, где же въезд в заветную Зону Ожидания…. Эта сладкая Страна Грез и Комфорта была очень кстати после долгого проминания пятой точки в автомобиле. Однако, расспросы местных и не местных жителе показали, что очередь на границу одна! Как? ! Обман…. Звоню в телефонную справочную GoSwift. И мне на русском языке отвечают, что нас уже вызвали на прохождение границы. Где мы шляемся? Я объяснил, что стоим в очереди со стороны Иван-города в Нарву. И тут то все и прояснилось… Нас ждали в Нарве. Зона ожидания только для тех, кто едет из Эстонии в Россию! Так что мы приготовились ближайшие часы жить в очереди со всеми вместе.
Надо добавить, что очередь не идет равномерно. Создается впечатление, что она стоит на месте долгое время. И что можно быстро зайти в столовку на холмике, идущем прямо вдоль очереди. Других заведений вблизи нет, кстати, как и терминалов для оплаты мобильника – только на том же холме в Сбербанке. Столовка, как и ожидалась вполне приличная. Большие порции, дешево и вкусно. Дай-ка, думаю зайду, пока в машине сидит дама сердца, возьму себе еще одно сердце в супе и еще много диетического, да по-жирнее и по-больше. Пока очередь ползет. Что и было сделано. И вдруг, еще не доев, я получаю от нее звонок, что очередь двинулась и перед нами только несколько машин. Что надо делать? Правильно! Ускорить процесс жевания. И тут же звонок, что наша машина уже перед шлагбаумом…. Как же это неприятно, с пол-литром супа, двойной порцией мяса, гарнира и десертом в животе мчаться с холма до границы во весь опор! Чувство такое, что каток пустили с горы. Я рисковал снести пограничную будку. С какой целью прибыли-и-и-и? – неслось бы мне вослед…. . - Пожрать и вернуться-я-я-я-я! Короче говоря, очередь двигается скачками. Так что не зевайте.
На КПП встречает нас граница РФ внушительными ямами. Это как дорогих гостей хлебом-солью…. А чтобы не было обидно, провожает тем же гостинцем. Я бы сфотографировал, но побоялся продлить поездку на 15 лет санатория строгого режима за шпионаж. Справедливости ради отмечу, что эстонская сторона постаралась не отстать от российской в гостеприимстве. Погранпункт эстонцев выглядит современно. Оборудован не жалким шлагбаумом, а металлическими решетками и воротами (так что российская военная агрессия – без шансов! ). Сотрудники разговаривают на русском. Во всяком случае понимают его лучше, чем жалкие потуги китяжегородского английского. И им так понравилось общение с нами, что видимо не желая нас отпускать, пограничники стали закрывать железные ворота пропускного пункта как раз в тот момент, когда проезжал наш автомобиль. Створки проехались по зеркалу и двери. Но к счастью обошлось без царапин. Т. к. на металлических створках были приделаны по краям резиновые прокладки. Именно они и смягчили трение о корпус авто. И вроде эстонцам в плюс, что есть такое приспособление на воротах. У наших то нет (у нас вообще только шлагбаум – то ли мы доверчивее, то ли не так сильно боимся нападения Эстонии). Но из наличия резинок на воротах Эстонии можно сделать вывод, что такое поведение не является исключением и наш автомобиль не единственный, кто пострадал. Вобщем, есть предложение тем людям, которые старательно роют ямы в асфальте у нашего погран пункта (кстати они также трудятся на границе с Финляндией - такие дыры в преисподнюю, что глядя оттуда сам Гитлер позавидует этим маннергеймовским окопам! ). Дорогие наши, не отставайте в технологиях! Кайму каждой ямы аккуратно обрамляйте смягчающими материалами. Резиной и прочими. Дно ямы можно выложить войлоком. Сделаем из бедствия достопримечательность (ну, как циклопический памятник Петру в Москве, газоскреб в Питере и прочий Автоваз).
Да, сделаю лирическое отступление насчет финской границы, т. к. отзыв про сие писать не буду, т. к. там дорого и делать нечего... точнее даже нечего-не-делание там обходится слишком дорого. Даже просто упомянуть про Финляндию - бац и минус 40 евро со счета... Так вот. НИКОГДА не езжайте по трассе А125, несмотря на загруженность соседних трасс. Никогда! Нельзя туда соваться, кроме одного случая - когда человек продал свои мозги и купил на это танк. Тогда, с танком, из любой трассы можно сделать А125.
Вернемся к нашим нам...
ДУТЫЙ ФРИК. Это несчастное существо, затарившееся в Дьюти Фри. Но (временно) с довольным лицом человека, выигравшего в рулетку. Раньше я видел, что только в Домодедово магазин беспошлинной торговли торгует по ценам на треть выше обычных среднемагазинных. Ан нет! Дурной пример заразителен. По крайней мере алкоголь в Таллине в гастрономах по-дешевле будет во многих случаях, чем в «дутике». Не дайте себя надьють!
Прохождение границы из Эстонии в Россию.
Как всегда заблаговременно, т. е. непосредственно в момент выезда из Таллина, в голову доползла таки мысль - а не глянуть ли что делается с очередью на границе? Темная, подозрительная часть личности, готовая ко всякому гадству, взяла верх. И направила безвольное туловов торговый центр на поиски вайфая. Кстати, не верьте телепередачам, обещающим, что вся Эстония намазана густым слоем вайфая. Его лучше находить в торговых центрах. Выход на сайт бронирования GoSwift. ee подтвердил опасения. Очередь на границу в воскресение вся забита. И даже еще на день вперед. В зону ожидания. Зато в «живой очереди» перед нами каких то жалких 72 автомобиля, которые нам пообещали свалить восвояси за 7 часов с момента бронирования. Так что взяв до пропускного пункта Нарвы 3.5 часа езды и час про запас, мы забронировали эту еле живую очередь к своему предполагаемому приезду. Как и в прошлый раз нам обещали выслать смс на оба телефона. Первое с уведомлением о том, что перед нами 60 машин, второе о том, что перед нами 30 машин и третье – вызов на границу. Услуга брони 1.5 евро и по 1 евро за смс. Оплата тут же. На месте. Вкладывайте 3 евро в слот памяти в ноутбуке или планшете и на дисплее отобразится чек. Но при банальной, неинтересной, оплате банковской картой следите, чтобы мобильный оператор был в доступе, если вам всякие пароли банк шлет на мобильник для подтверждения покупки. Вот мой теле2 подвел. Банковская операция не прошла и пришлось по новой вводить данные водителей на сайте. На попытку оплатить другой картой, мне выдали сообщение, что мой авто уже зарегистрирован в очереди, хотя, повторюсь - оплата за это не прошла. Звонок в службу GoSwift прояснил ситуацию – на оплату дают 20 минут и если был сбой, то заново все вводить тоже надо через 20 минут. Так я и сделал. А поскольку это стресс, возникло ощущение голода. Это ощущение голода само-собой привело к обжористой скорожорке под названием Vopiano, с тазиком спагетти. А вот ощущение времени как то запаздывало….
Время…блин…оно вечно наступает не вовремя! Взятый про запас час быстро пролетел. И к Нарве мы подъехали таки впритык. Не только по времени, но и по бензину. И то и другое, конечно кончилось совершенно внезапно! Есть приятный бонус для неорганизованного человека - Мир полон сюрпризов! В данном случае, на въезде в Нарву, дополнительным сюрпризом была автозаправка Statoil. Дольем все же хоть несколько литров по вашей еврожлобской, двукратной цене, - подумали мы. Так, чтоб в Ивангород успеть перескочить. Оплатить можно опять таки картой банка. Автомат у бензоколонки понимал русский, путем нажатия соответствующего флажка на дисплее. Предложил ввести пин код. И здесь что то интуитивно беспокойное мелькнуло у меня в тот момент. Но пин я доверчиво ввел. Затем начал заправку, наивно думая залить литров пять и нажать на мониторе колонки «стоп» (самая мелкая и незаметная кнопка, осматривайте колонку с лупой). Как только пошел бензин, пришло смс от банка. Что то меня кольнуло посмотреть его сразу же. Пока полез за телефоном, разблокировал кнопки, пока выпучил глаза на увиденное, колонка успела впрыснуть пол бака. Что по цене равно целому баку в России. От чего на моем лицевом табло пошла бегущая строка с крепкими русскими словцами. Кнопку Стоп я нажал, с досадой что перелил лишнего бензина. Но настоящий сюрприз был в отвлекшем меня смс. В ней банк сообщил, что в начале заправки с меня уже списали 100 евро. Что вообще то в моем случаче равнялось заправке трех баков бензина! А нажав кнопку «чек» я получил чек еще на 23 евро за пол бака реально залитого бензина. И вот стою я, видя что меня кинули на 100 евро. У русских принято при этом горячо вспоминать абстрактную Мать неизвестного человека. И еще много хорошего, непечатного. Подруга моя побежала, видимо от стресса в соответствующую комнату на бензозаправке. И стоит ли говорить, что именно в этот напряженный момент пришли смс от погранпункта Эстонии, что нас вызвали на прохождение границы? Именно так. Притом, смс о том, что перед нами 60 авто не пришло вообще. Видимо эстонцы долго печатали слово «шестьдесят» и решили на него забить совсем. Зато компенсировали упущение следующим – смс о том, что перед нами 30 машин и смс о том, что перед нами ноль машин пришли одновременно! Так то! А еще пугали многочасовыми очередями на границе. Да эстонцы их просто телепортируют десятками за раз. От 30 машин до ноля машин несколько секунд. Машины перед границей, видимо проскакивают с космическим ускорением. Итак, меня ставят в известность, что я должен находиться в двух местах одновременно. Да еще подарив автозаправке 100 евро. И моя подруга, естественно предвидя такой расклад своей женской интуицией, в этот самый момент, забывает в «комнате для получивших стресс» дамскую сумку со всеми своими документами! Как вовремя! И как же все идеально сговорились! Заправка с банком, пограничники, моя девушка! «Давай, красотка - говорят погранцы, - мы шлем сразу две убойных смс, а ты бежишь в туалет и швыряешь туда свою сумочку! Да, да, - поддерживает автозаправка, - а мы договоримся с банком списать сто евро просто так в этот момент! » Ладно. Я знаю свою девушку… Она просто хотела меня отвлечь от грустных мыслей. Переключить внимание, так сказать…Что там 100 евро? ! Забей на очередь через границу! Вот потерянный паспорт – реально классный фокус! Но буду объективен. Дело не в забывчивости. Надо знать нашу сумочку, её вредный, самостоятельный характер. Гадская сумочка уже проделывала опасные трюки не в первый раз. На Канарах она также намеренно отставала от нашего автомобиля, спрятавшись на заборе. Тоже со всеми паспортами, банковскими картами, деньгами и телефоном. И в машине на сиденье пряталась от нас не в первой…Думаю она повзрослела и хочет жить своей жизнью. Надо её просто отпустить… Но в Эстонии все обошлось. Сумка была возвращена. А по поводу 100 евро работник заправки сказал следующее. Мы не первые, кто в шоке. Проделывается такая манипуляция регулярно. 100 евро берутся в залог перед заправкой. Затем, после заправки, возвращается разница между залогом и реально потраченным. Но не сразу. В банке мне это подтвердили... Но денег не вернули. Пока. Надо десять дней подождать. Они там вызревают, видимо…в инкубаторе…И как разобраться с банком, пока не знаю. Раньше его ограбить бы. Но теперь в банках брать нечего. Денег то уже не существует. Есть вместо них виртуальные обязательства по несуществующим ресурсам. И широко распространенное, относительно устойчивое (см. курс валют) заблуждение, что эти ресурсы есть, обязательства выполняются, притом и первое и второе можно увеличивать (чит. - раздувать) бесконечно. А вот Вы несете в банк реальные ресурсы, добытые реальным трудом. Подумайте. Хе-хе…Так что я, как реалист, готовлю дома хороший запал для бензоколонки. Если денег не вернут, файер- шоу на бензоколонке на недополученные семь тысяч я себе устрою… И это не призыв к терроризму. Это симметричный ответ на санкции.
Нам повезло. Нарва маленькая. Пятнадцать минут езды и мы подъезжаем к погран пункту. Видим площадку, окруженную жилыми домами, которая заканчивается воротами КПП. На площадке пара десятков пустых авто. Ожидали увидеть пропущенную очередь, растянувшуюся на 10 часов. И видим …. тишь, гладь, благодать. Народу – ни души. Ворота закрыты. И только как то украдкой, сбоку от жилого дома, плетется маленькая вереница из пятнадцати машин, поочередно робко въезжая в ворота КПП. Где «зона ожидания», где зона для живой очереди и очередь третья – для незабронировавшихся? Непонятно. Спросить не у кого. И тут вижу, в КПП проходят люди. Это особенные люди. Жители зоны между Россией и Эстонией. В этой зоне застряла целая крепость. И дома с людьми. Они ходят через границу туда-сюда, как у себя по дому. У них упрощенный способ перехода границы – без загран паспорта. Блаженные…Видимо они еще не догадываются, что Советский Союз распался. А на границе им не говорят, чтоб не стрессировать… Жалеют. Иду за этими счастливцами внутрь КПП. Где эстонский служащий (на русском! ) объясняет, что зона для забронировавших очередь аккурат на первом же повороте после злополучной автозаправки Statoil. Да-да, от той, от которой мы уехали и мчались, через весь город, чтоб не пропустить очередь…. Улица Рауху 4а. Возвращаемся. Сворачиваем на указанную улицу. На приграничную зону совсем не похоже. Дома-хрущевки какие то, садики детские…. Солнце, лето, детишки бегают. Никакой колючей проволки и овчарок. Вместо них бельевые веревки и карликовый шпиц. Видим, какой то смешной толстяк вытаскивает остатки стекла из своей разбитой машины…Опрос данного местного жителя показал, что дом 4а по этой улице вовсе не на этой самой улице. На нее вообще сворачивать не надо, чтобы найти находящийся на ней дом (действительно, что мы ка дураки какие то - здравый смысл слушаем). Так что едем дальше вдоль каких то гаражей в поисках надписи «Транссервис». Это не название хирургической клиники в Тайланде. Это компания, организующая бронирование через сайт GoSwift. Наконец видим въезд, а-ля убогий, придорожный шиномонтаж. …. Оно! Транссервис…. Стоит ли говорить, что именно тут будет «сервис», вводящий в «транс»?
Заезжаем на поляну, напоминающую закрытую в конце дня барахолку. Ларьки какие то, гравий с мусорком. Общая обшарпаность. Шприцы использованные померещились... Полузапустение. Десяток машин. Через поляну расчерчены линии для стартующих машин. Стартуют они в конец поляны, когда на электронном табло посреди нее загорится их номерной знак. Наш знак уже светился вовсю и мы чесанули мимо всех готовящихся к старту. В конце поляны будка с диспетчером. В нее очередь из нескольких человек. Получают талоны на проезд. Один из них доказывает, что его машину должны пропустить вне очереди, т. к. в ней ребенок-инвалид (что было правдой). Диспетчер, вполне советско-хамского вида, был явно не согласен. Аргумент, что «по всему Евросоюзу инвалидов пропускают без очереди, а Эстония, что – не входит в Евросоюз? ! » возымел таки действие и диспетчер сдался. Победитель дракона уехал, а в будке, во след послышался какой то клекот и полыхнули языки адского пламени…. Тут то к нему, кипящему добродетелью и пышущему добрыми намерениями подошел я. И может стоило начать: «Милейший! Сколь чудные у Вас задворки! », но на меня смотрели два раскаленных угля и я просто сунул в окно документы. С меня потребовали еще три евро, помимо трех, уже внесенных за бронирование по интернету. «С какого, блин перепугу? ! », - очень вежливо интересуюсь я. «С такого, что у вашего автомобиля номера неправильно указаны в бронировании». Придется исправлять. Неверно написана буква «У», которую я написал как «U», следуя рекомендации сайта. А надо было писать как «Y»! Иначе нас не пропустит некий компьютер на границе и будем мы тут жить в логове Транссервиса еще восемь часов…. И вообще, нам выносят в «систему» предупреждение и в следующий раз не пропустят! Видя сию стояночку, я представил себе, что там еще за компьютер дворовой впереди и поверил. Наверное по-о-олный …Пентиум... чухонской сборки. Так что дал я три евро, а мне выдали талон с искаженным моим номером авто. На вопрос, куда мне дальше идти с этим талоном, Великий обитатель Будки, Хранитель Талонов, Говорящий с Компьютером, выдал речтативом заклинание, что «ничего не знаю, у меня перерыв, не мои проблемы! », повесил табличку на окошко и просто исчез в кислотно-ядовитом, желтом облачке. Мне даже послышался демонический хохот…
Добрые, бывалые люди в очереди объяснили, как проехать до границы из этой злачной мексиканской, междугаражной пустоши. Собственно надо было вернуться к той вялой очереди у КПП из десятка авто, которую мы уже видели, подъехав к самой границе. Т. е. от задворок Транссервиса возвращаемся обратно к приграничному КПП. И вопрос - зачем вообще было устраивать этот заезд на задворки Нарвы за талоном так и повис в воздухе…. тяжелым камнем…
Компьютер, прищурившись, разглядел верно наш номер и нас пригласили въехать внутрь КПП. К одной из трех будок, у которой горел красный, запрещающий движение, крестик. На что нам грубовато и указали. Но красных крестиков было три на три будки и все горели. А куда-то въехать было надо. У второй будки нам объяснили, что светофор нас просто не дождался и переключился с зеленого на красный. Ах, этот быстрый эстонский светофор, с шустрыми эстонцами! Конечно, мы ехали аккуратно, помня своенравный характер пограничных ворот, чья хватка отпечаталась на нашей машине! Опять стандартный набор проверок. За эстонским КПП наш, российский. С российскими «приколами». Так, ранее, при въезде в Эстонию, сотрудница нашего КПП поинтересовалась у приехавших из Питера и проходящих границу на автомобиле – с какого они авиарейса? Лица туристов вытянулись, соседка захихикала…шутники! Наши лица тоже вытянули, только в другую сторону, по дороге из Эстонии. Забавно, когда проверяющий машину работник в упор смотрит на бутыль вина с заткнутой пробкой с строго так спрашивает: «Алкоголь какой-нибудь с собой везете? ! ». Мы немного опешили…даже бутылка вжалась в багажник и молчала как то виновато. «Да, везем полбутылки недопитого вина», говорю я. «Ладно, проезжайте! » …. . Интересненько…. А что ж спрашивать с таким тоном, будто наркотик везем? Но раз не докурили, то – можно, проезжайте…? Шутник! И явно человек не из ГИБДД. А то дыхнуть бы заставил. Ну, все позади. И через сто метров - ура…Свершилось! Родина встретила нас родными канавами. Дом, милый дом!
В итоге я понял, что можно не бояться эстонской военной агрессии. Учений НАТО, со странами Балтии. Эстонцы, в основном, приветливые, дисциплинированные люди. И пока они забронируют на границе места для своей армии, пока втридорога заправят свои танки на автозаправке, немногие доберутся до стоянки Транссервиса. А там, во глубине главной будки, на страже границы стоит такое огнедышащее хамство, что мы можем спать спокойно…
widok z Adele
Restauracja Trzy Korony
Wewną trz mieszkania Adele
Weszliś my na Stare Miasto przy dź wię kach grzmią cych bę bnó w. Zapewniał y ją koł a walizki i bruk starych, ś redniowiecznych ulic. Sł yszą c to z odległ oś ci mili, jakby sł yszą c herolda, pracownicy Hotelu Trzy Korony musieli spieszyć się , by przygotować najlepszy, kró lewski apartament dla dostojnych goś ci. A najbardziej przyjazny uś miechnię ty administrator pomogł o nam otworzyć ramiona hotelu. Gdzie wygodnie umieś ciliś my przyczepę kempingową naszej posesji na …. . oś miu metrach powierzchni. Obejmuje to toaletę . Prawdopodobnie numer został zaprojektowany przez ż eglarza. Wszystko jest bardzo ergonomiczne. Był też wieszak z szafką przy wejś ciu, stó ł z telewizorem, duż e ł ó ż ko. Wszystko w ł azience jest bardzo czyste i zadbane. Bez zarzutó w.
Zwł aszcza ż e opł ata za pokó j to osiem tysię cy za dwie noce, ze ś niadaniem w sali rycerskiej. Trzy noce to dziewię ć tysię cy. Ale nie traciliś my czasu na drobiazgi i po prostu po dwó ch nocach wzię liś my jeszcze jedną noc w innym hotelu w cenie dwó ch poprzednich. Nie ma ż adnych skarg na ś niadanie. W hotelowej restauracji zawieszone są obrazy i przedmioty rycerskie. Mam na myś li miecze, tarcze i heł my. Heł my prosto ze starego filmu Aleksandra Newskiego. Tak realistyczny, ż e chciał em sprawdzić , czy czyjaś gł owa nie utknę ł a w kasku. Personel mó wi po rosyjsku. Wszystko w porzą dku. Nie chcieliś my wię c wyjeż dż ać , ale na trzecią noc w hotelu nie był o pokoi i przenieś liś my się do pię ciogwiazdkowego Reddison Blue.
W nowoczesnym budynku hotelowym, przestronne sale, nowoczesne umeblowanie (no, gdzieś w latach osiemdziesią tych - dziewię ć dziesią tych). Basen na ostatnim pię trze z widokiem na miasto… Zdecydowanie podnieś liś my komfort o… w nowym pokoju. dwa metry kwadratowe.
Mał a liczba za prawie siedem tysię cy za noc. Jeś li nie jesteś na konferencji, te 5 gwiazdek nie ma sensu. Co wię cej, w wannie poprosił a ją o umycie się przed wizytą . . Reszta jest normalna, ale nie tak duż o lepiej niż za Trzy Korony zapł acić dwa razy wię cej. Ś niadania są wyraź nie bardziej urozmaicone i obfite. Pokó j jest trochę wię kszy. Wię c po zważ eniu wszystkiego postanowiliś my czwartej nocy wybrać inną opcję .
Nowym domem był y apartamenty Adele. Blisko Starego Miasta i Muzeum KGB. Przestronne, czyste mieszkanie. Okna na cał ą ś cianę oraz taras na cał ym obwodzie mieszkania są przeszklone od gó ry do pię tra, a nawet z widokiem zaró wno na port, jak i Stare Miasto! Przepię kny! Nastę pny jest niuans. Ich oznakowanie jest niepozorne. Znak przy wejś ciu do wspó lnego wejś cia na pierwszym pię trze, od ulicy Narva. Oddzielna ł azienka. Czysty. W kuchni jest wszystko, czego potrzebujesz. Kuchenka elektryczna, nowoczesna, mikrofaló wka, czajnik jet instant.
Sklep spoż ywczy Rimi po drugiej stronie skrzyż owania, pod nosem od wejś cia. Ceny jedzenia są takie same jak w Petersburgu. Jakoś ć jest czę sto lepsza. Nie moż na kupić sera, podobno zostawiliś my go tam w lodó wce na drugiej pó ł ce. Administratorka, modelka dziewczyna, mó wił a po rosyjsku. To prawda, ż e zostawił a nam klucze przy wejś ciu do sklepu AGD znajdują cego się w tym samym budynku. A przy odprawie sprzedawca wspomnianego sklepu bardzo prosił o zapł atę gotó wką , któ rej nie chcieliś my wyrwać z portfela. Wyglą dał o to na jakiś rozwó d lub nieostroż noś ć . W efekcie dostaliś my klucze, z warunkiem pł atnoś ci kartą po wyjś ciu z pokoju. Ale to są drobiazgi. Apartamenty są zdecydowanie dobre.
JEDZENIE I WYPOCZYNEK.
Rozrywka w Tallinie jest peł na. Wszystkie liczne bary i inne miejsca rozrywki są niezliczone. Zwró cę uwagę na kilka staromiejskich.
Chudym mił oś nikom najlepszych tradycji gastronomicznych przepisuję stoł ó wkę z ogromnymi naleś nikami. Jej imię to Absolut. Naleś niki są tak duż e, ż e w chł odną noc moż na przykryć się ciepł ym naleś nikiem jak kocem i zjeś ć spokojnie, z uś miechem szczę ś liwym osoby, któ ra wzię ł a duż o, ale za bardzo mał o. Ró wnież Homo Economicus, któ ry uwielbia egzotyczne i pyszne jedzenie, polecam „Trzeciego Smoka”. To nie jest danie z legendarnej jaszczurki zgagi. To ś redniowieczna stoł ó wka dla rycerzy. Nic nie widać , bo w XV wieku nie był o elektrycznoś ci. A o zmierzchu, za kilka euro, naleją ci pyszny gulasz, któ ry wypijesz z talerza (nie wymyś lono jeszcze wtedy ł yż ek), zapiekają placki i duż e, mię siste ż eberko o jakimś pikantnym posmaku jał owca . Dlaczego Trzeci Smok jest jasny na krawę dzi. Pierwsze dwa został y zjedzone przez turystó w. Ponadto placó wka znajduje się w Ratuszu, w najbardziej przemijają cym miejscu. A tu wszystko jest tanie i wesoł e. . . nie, tanie i zabawne.
W wiadrze przy wejś ciu znajduje się beczka z piklami. Ile ł apiesz, wszystko twoje! Mó wi się tylko ogó rki. Nie ma sensu ich ł apać - zwinne i ś liskie stworzenia. Rozrzucają się wię c z… grubego, nienaostrzonego patyka, któ ry ma je zł apać . Z takim samym sukcesem moż esz zawiną ć dziennik spaghetti. Przy zamawianiu, ku mojemu zdziwieniu, ś redniowieczna kasa akceptował a karty bankowe! Dopiero teraz, aby podpisać czek, dali mi ogromne, puszyste pió rko. Chciał em dodać peł ny tytuł tuż obok podpisu (mó j peł ny tytuł ogł osił mi znajomy, któ rego torebki zapomniał em na ogrodzeniu), ale tytuł nie pasował . I umieś cili moje ż ebro w ciemnoś ci razem z nimi w torbie wraz z dł ugimi czarnymi wł osami. Na pewno dobrej jakoś ci wł osy. Moż na był o zawią zać paczkę kokardką . Ale nie przeklinał em. Ś redniowiecze… ciemnoś ć . Nie widać czystoś ci naczyń . Kiedy pił gulasz z rozbitego dzbanka, nie zł amał sobie zę ba na czyimś - i to dobrze.
W pobliż u Dragon Czosnkowa restauracja Balthazar. Każ dy, kto boi się wampiró w lub zajmuje się profilaktyką przed peł nią księ ż yca - tutaj! Prawie wszystko jest z czosnkiem. Nawet lody. Dania są pyszne, czosnek nie pachnie jak czysty czosnek. Jakaś oryginalna impregnacja w czosnku i mię sie. Ale są dzą c po cenach, legowisko wampiró w – kapitalistó w wł aś nie tu jest. Ale w modnej knajpce Vopiano (centrum handlowe Solaris, a takż e niedaleko centrum handlowego Forum, w drodze na wspomniany parking za 2 euro) ceny są bardzo umiarkowane w stosunku do iloś ci i jakoś ci jedzenia. Ta sama osoba, któ ra przyję ł a zamó wienie, gotuje tuż przed tobą . I cał kiem szybko! Ponadto bazylia zamiast kwiató w roś nie na stoł ach w doniczkach. Moż esz go natychmiast podrzeć i zjeś ć . Wię c bą dź zdrowy!
Jeś li chodzi o szybkoś ć obsł ugi, nie wszystkie zakł ady w Tallinie są w tym dobre. Na przykł ad rano w kawiarni niedaleko Trzech Koron zamó wił am kawę . „Mocna kawa, ż eby cię obudzić ? – domyś lił a się kelnerka.
Tak - odpowiedział em i ....siedział dwadzieś cia minut czekają c na kawę , bę dą c jedynym klientem. Przy co najmniej sześ ciu pracownikach instytucji. Co oni razem robili przez cał y ten czas? Zastanawiasz się , jak najlepiej zaparzyć kawę ? Kró tko mó wią c, tutaj moż esz zamó wić kawę nie tylko po to, ż eby się obudzić , ale ż eby mieć czas na sen i obudzenie się .
I oczywiś cie niezapomniana „Stara Hanza” przy Placu Ratuszowym. Ś redniowieczny styl, ma swoje oryginalne piwo i dania. Ceny nie są tak mał e, ale mniejsze niż w Balthazarze. Moż esz pysznie zjeś ć i upić się jak prawdziwa, ś redniowieczna ś winia! Co mogł o być lepiej? Po prostu upij się i strzelaj z prawdziwego ł uku na polanie, w drodze na parking! W kierunku wspomnianego (czytaj niż ej) namiotu parkingowego. Za 10 euro pokaż ą i nauczą sł ynnego Robin Hooda. Do mojej dyspozycji byli: instruktor rozumieją cy ję zyk rosyjski, 20 strzał , tarcza i pies z panią idą cy za celami.
Pies był dobrze nakarmiony, ale ja był em syty. Każ dy ma szczę ś cie.
Nie piszę o spacerze po ś redniowiecznych murach za parę euro. Tyle ile kosztuje wspinanie się na najwyż szą wież ę koś cioł a ś w. Olafa w Tallinie. Wspinają c się po stromych schodach, moż esz tak mocno napompować mię ś nie poś ladkowe, ż e pod koniec wspinaczki Twó j tył ek utknie w wą skich schodach. Ale ten widok jest tego wart! (oczywiś cie do miasta). . .
Z imprez rozrywkowych typu muzealnego chciał bym wymienić dwa. Pierwsza to wież a telewizyjna w Tallinie. Teletorn w ję zyku estoń skim. Znajduje się w obszarze Pirita. Dojazd do Starego Miasta ok. 15 min. Parking jest bezpł atny. Wewną trz jest ciekawe, stworzone przez czł owieka ś rodowisko. Wejś cie na wież ę na godzinę kosztuje od nosa 14 euro. Na pię trze rozcią ga się panoramiczny widok na… cał ą Estonię i kawiarnie. Najważ niejszym punktem programu są grzyby. Pole ogromnych, ruchomych grzybó w wielkoś ci stoł u. Gdzie jeszcze moż na zobaczyć takie grzyby, jeś li najpierw ich nie zjecie? Na szczycie wież y telewizyjnej.
Najwyż sze pię tro Telethorn jest zaś miecone komputerami ubranymi w tak wspaniał y wyglą d. Na kapeluszach-monitorach w kształ cie grzybó w znajdują się wszelkie informacje poznawcze. O Estonii, jej wojnie o niepodległ oś ć (zgadnij - od kogo? ). Jest grzyb - teleskop. Grzyb, któ ry opowiada o wynalezieniu Skypa w Estonii. Nawet grzyb mó wią cy o produkcji oleju ł upkowego! Z pró bką oleju i ł upku. Zawieszenie kamienia. A jak wyciska się z niego olej? Z wyglą du raczej moż na wycisną ć litr krwi ze skamieniał oś ci dinozauró w lub przytulić staruszka i wycisną ć z niego trochę mł odoś ci…. Ale wyciskają ! Na zł oś ć Rosniefti, jakie cuda nie zadział ają ! I zastanawiam się , jak zdecydował eś się zrobić tę grzybnię ? Prawdopodobnie tak był o. „Turystom należ y w przystę pny sposó b przybliż yć historię i ż ycie Estonii. Jakie są wasze sugestie? ” – powiedział premier. - „Grzyby wprowadzą turystó w do Estonii! ” – odpowiedział minister turystyki przez kł ę by dymu z dziwnie pachną cego jointa.
- To oczywiste. Mamy wielu turystó w ze Skandynawii i Rosji. Wiedzą , ile ciekawych rzeczy mogą powiedzieć grzyby… Ufają im… „Tę estoń ską technologię trzeba przyją ć . Wprowadzamy ogó rki w historię Rosji. Najlepiej lekko solone. Basen w formie sł oika. Turysta w Wrzuca się do niego sprzę t do nurkowania i pł ywa wś ró d komputeró w - ogó rkó w, przyglą da się historii powstawania wó dki i bomby wodorowej, pł ywa jak w solance, a tym samym ucieleś nia poranny sen niektó rych Rosjan.
Jeś li na Telethorn przeznaczono tylko godzinę , to jest miejsce, w któ rym trzeba zarezerwować cał y dzień . To jest Muzeum Marynarki Wojennej Lennusadam. To gigantyczny hangar, jak miasto ludzi z filmu Matrix. Imponują ce eksponaty. Moż esz strzelać z dział przeciwlotniczych i pedał ować w pierwszej ł odzi podwodnej, a nawet przechodzić przez przedział y w prawdziwej ł odzi podwodnej! Marzenie fanó w Steampunka i Dieselpunka. Zawory, czujniki i aksamit w nitach.
Przy wejś ciu znajduje się automat, intuicyjny w obsł udze. Dostę pny jest narysowany schemat wrzucania monety do slotu i wyjmowania kuponu. Pł ać podczas parkowania, a nie na koniec pobytu. Jakoś spó ź nił em się z pł atnoś cią , po dniu na kilka godzin. I jako porzą dny czł owiek postanowił zapł acić za przekroczenie czasoprzestrzeni. Doliczają c 2 euro za dzień , udaliś my się do najbliż szego centrum handlowego. A po powrocie na parking na przedniej szybie samochodu znaleziono dł ugi zielony papier. Podobno wdzię cznoś ć za uczciwoś ć w obliczeniach. . . Tak był o. Tylko z doliczeniem grzywny w wysokoś ci 30 euro. Na parkingu nie ma szlabanu, ani duszy. Có ż , kto nagle zobaczył , ż e zapł acił em w zł ym czasie? Czy kopią w okopach i obserwują park? Pozostaje do odgadnię cia. . . w koń cu nad parkingiem znajduje się koś ció ł....Ale poważ nie, wszystko jest w kamerach wideo.
Tak wię c na innym parkingu, naprzeciwko centrum handlowego Forum, na specjalnym przedł uż eniu wzdł uż drogi stoją samochody. Jakoś się do tego doszliś my. I nie był o jasne, czy był to pł atny parking, czy losowy gratis? Nie ma parkometru. Ale po dokł adnym zbadaniu okolicy odkryto filar, na któ rym niepostrzeż enie napisano, ż e jest to parking. To zabawne, jak zasugerowali nam pó ź niej nasi estoń scy przyjaciele, pł atnoś ci dokonuje się telefonicznie. I moż e być kara za brak pł atnoś ci. Bezpł atny parking jest tu rzadkoś cią . A jeś li masz wielkie szczę ś cie i znalazł eś to, to tylko dlatego, ż e po prostu nie widział eś niepozornego znaku o zapł acie na jakimś pł ocie. Bą dź ostroż ny! Aby unikną ć mandatu, należ y obejrzeć teren od gó ry do doł u, a takż e spojrzeć w twarze przechodnió w – czy to pracownik parkingu w przebraniu?
REZERWACJA GRANICZNA.
Naiwnie chciał em zapewnić sobie maksymalny komfort przy przekraczaniu granicy z Rosji do Estonii samochodem. Nie bez powodu straszą kolejki. Jeś li przejdziesz do wyszukiwarek internetowych, rezerwację miejsca w kolejce do przekroczenia granicy znajdziesz na stronie GoSwift. Tam wskaż emy Ci zaró wno iloś ć samochodó w w kolejce jak i czas wolny na rezerwację w Poczekalni (toaleta, prysznic, kawiarnia itp. mieszczań skie ekscesy). Cena emisyjna wynosi 1.5 euro. Plus 2 euro za alarmy SMS z ostrzeż eniem o pozostał ym czasie przed przekroczeniem granicy. Z tym pakietem usł ug przejechaliś my przez Petersburg i po 3 godzinach dotarliś my do Iwan-Grodu. Panoramiczny widok na znakomicie zachowaną twierdzę , rzekę i most przez nią do Narwy. A przez ten most do granicy jest 40 samochodó w w kolejce. Porusza się raczej ocię ż ale. Ha ha! Kolejka dla przegranych, któ rzy nie mogą zarezerwować ! Trzeba był o tylko dowiedzieć się , gdzie jest wejś cie do cennej Strefy Oczekiwania….
Duż e porcje, tanio i smacznie. Pozwolę sobie, myś lę , ż e wejdę , gdy pani serca siedzi w samochodzie, wezmę sobie kolejne serce w zupie i duż o bardziej dietetyczne, ale grubsze i wię cej. Podczas gdy kolejka się skrada. I wł aś nie to został o zrobione. I nagle, zanim skoń czył em jeś ć , dostaję od niej telefon, ż e kolejka się przesunę ł a i przed nami jest tylko kilka samochodó w. Co robić ? Prawidł owo! Przyspiesz proces ż ucia. A potem woł anie, ż e nasz samochó d jest już przed szlabanem....Jakż e nieprzyjemnie jest z pó ł litra zupy, podwó jną porcją mię sa, przystawką i deserem w ż oł ą dku, pę dzą c peł ną parą ze wzgó rza na granicę ! Odnosi się wraż enie, ż e lodowisko wystartował o z gó ry. Zaryzykował em rozbió rkę budki granicznej. W jakim celu zysk-i-i-i? – rzucił by się za mną …. . - Poż reć i wró cić -ja-ja-ja-ja! Kró tko mó wią c, kolejka porusza się skokowo. Wię c nie ziewaj.
W punkcie kontrolnym granica Federacji Rosyjskiej spotyka nas z imponują cymi doł ami. To jak drodzy goś cie z chlebem i solą....Aby się nie obrazić , eskortuje ten sam hotel.
Zrobił bym zdję cie, ale bał em się przedł uż yć podró ż do 15 lat sanatorium o zaostrzonym rygorze dla szpiegostwa. W uczciwy sposó b zauważ am, ż e strona estoń ska starał a się nadą ż yć za stroną rosyjską w goś cinnoś ci. Estoń skie przejś cie graniczne wyglą da nowocześ nie. Wyposaż ony jest nie w marną barierę , ale w metalowe kraty i bramy (a wię c rosyjska agresja militarna nie ma szans! ). Pracownicy mó wią po rosyjsku. W każ dym razie jest to rozumiane lepiej niż ż ał osne wysił ki Kityazhegorod English. A tak lubili z nami rozmawiać , ż e najwyraź niej nie chcą c nas puś cić , pogranicznicy zaczę li zamykać ż elazne bramy przejś cia wł aś nie w momencie, gdy przejeż dż ał nasz samochó d. Okiennice przejechał y przez lustro i drzwi. Ale na szczę ś cie nie był o rys. Ponieważ gumowe uszczelki został y przymocowane do krawę dzi metalowych drzwi. To oni zł agodzili tarcie na karoserii samochodu.
A dla Estoń czykó w to chyba plus, ż e na bramie jest takie urzą dzenie. Nasz nie (na ogó ł mamy tylko barierę – albo jesteś my bardziej ufni, albo nie boimy się tak bardzo estoń skiego ataku). Ale z obecnoś ci gumek na bramach Estonii moż emy wywnioskować , ż e takie zachowanie nie jest wyją tkiem i nie tylko nasz samochó d ucierpiał . Generalnie jest oferta dla tych ludzi, któ rzy pilnie kopią dziury w asfalcie na naszym przejś ciu granicznym (swoją drogą pracują też na granicy z Finlandią - takie dziury w podziemiu, któ rych patrzą c stamtą d zazdroś ci sam Hitler te okopy Mannerheima! ). Kochani, bą dź cie na bież ą co z technologią ! Ostroż nie obramuj krawę dź każ dego otworu materiał ami zmię kczają cymi. Guma i inne. Dno wykopu moż na wył oż yć filcem. Zró bmy punkt orientacyjny z katastrofy (no, jak cyklopowy pomnik Piotra w Moskwie, skrobak do gazu w Petersburgu i inne Awtovaz).
Tak, zrobię liryczną dygresję o granicy fiń skiej, bo recenzji o tym nie napiszę , bo tam drogo i nie ma co robić … a dokł adniej, nawet nic-nie-robienie jest za drogie . Wspomnę chociaż by o Finlandii - bam i minus 40 euro z konta. . . Tak. NIGDY nie jedź autostradą A125, pomimo ruchu na są siednich autostradach. Nigdy! Nie moż esz tam iś ć , z wyją tkiem jednego przypadku - kiedy ktoś sprzedał swó j mó zg i kupił do niego czoł g. Nastę pnie czoł giem moż na zrobić A125 z dowolnej trasy.
Powró t do nas. . .
KURWA Wariata. To nieszczę sne stworzenie zaopatrzył o się w Duty Free. Ale (chwilowo) z zadowoloną miną czł owieka, któ ry wygrał w ruletkę . Wcześ niej widział em, ż e tylko w Domodiedowie sklep bezcł owy sprzedaje się po cenach o jedną trzecią wyż szych niż przecię tny sklep. Ale nie! Zł y przykł ad jest zaraź liwy. Przynajmniej alkohol w Tallinie w sklepach spoż ywczych bę dzie w wielu przypadkach tań szy niż w dutiku. Nie daj się zwieś ć !
Przejś cie graniczne z Estonii do Rosji.
Jak zawsze, z duż ym wyprzedzeniem, czyli w momencie wyjazdu z Tallina, do gł owy wpeł zł a mi myś l – dlaczego nie spojrzeć na to, co się dzieje z kolejką na granicy? Przeję ł a ciemna, podejrzliwa czę ś ć osobowoś ci, gotowa na wszelkie zł oś liwoś ci. I wysł ał sł abe ciał a centrum handlowego w poszukiwaniu Wi-Fi. Nawiasem mó wią c, nie wierzcie w programy telewizyjne, któ re obiecują , ż e cał a Estonia jest posmarowana grubą warstwą Wi-Fi. Lepiej znaleź ć go w centrach handlowych. Dostę p do strony rezerwacji GoSwift. ee potwierdził o obawy. Kolejka na granicy w niedzielę jest peł na. A nawet dzień do przodu. Do poczekalni. Ale w „kolejce na ż ywo” mamy przed sobą nę dzne 72 auta, któ re obiecano nam wyrzucić do domu w 7 godzin od momentu rezerwacji. Tak wię c, biorą c 3.5 godziny do punktu kontrolnego Narva i godzinę w rezerwie, zarezerwowaliś my tę ledwo ruchliwą kolejkę na nasz oczekiwany przyjazd.
Tak jak ostatnim razem obiecano nam wysł ać SMS na oba telefony. Pierwsza z powiadomieniem, ż e mamy przed sobą.60 aut, druga, ż e przed nami 30 aut, a trzecia – wezwanie do granicy. Usł uga rezerwacji 1.5 euro i 1 euro za SMS. Pł atnoś ć natychmiast. Na miejscu. Zainwestuj 3 euro w gniazdo pamię ci w laptopie lub tablecie, a na wyś wietlaczu pojawi się czek. Ale przy banalnej, nieciekawej pł atnoś ci kartą bankową upewnij się , ż e operator komó rkowy jest dostę pny, jeś li bank prześ le Ci hasł a na telefon komó rkowy w celu potwierdzenia zakupu. Tutaj mó j tele2 zawió dł . Operacja bankowa nie powiodł a się i musiał em ponownie wprowadzić dane kierowcó w na stronie. Kiedy pró bował em zapł acić inną kartą , dostał em komunikat, ż e mó j samochó d jest już zarejestrowany w kolejce, chociaż powtarzam, pł atnoś ć za to nie poszł a. Telefon do serwisu GoSwift wyjaś niał sytuację – dają.20 minut na zapł atę , a jak był a awaria, to też trzeba wszystko ponownie wpisać po 20 minutach. Wię c zrobił em.
A ponieważ jest to stresują ce, pojawia się uczucie gł odu. To uczucie gł odu samo w sobie doprowadził o do ż arł ocznego fast-jadacza zwanego Vopiano, z miską spaghetti. Ale poczucie czasu jest jakoś spó ź nione ....
Czas. . . cholera. . . zawsze przychodzi w zł ym czasie! Zarezerwowana godzina szybko minę ł a. I jechaliś my do Narwy plecami do siebie. Nie tylko pod wzglę dem czasu, ale i benzyny. Oba oczywiś cie zakoń czył y się doś ć nagle! Dla niezorganizowanej osoby jest fajny bonus - ś wiat jest peł en niespodzianek! W tym przypadku przy wjeź dzie do Narwy dodatkową niespodzianką był a stacja benzynowa Statoil. Mimo to dodamy co najmniej kilka litró w na twoją Eurozhlobskaya, podwó jną cenę , pomyś leliś my. Ż eby w Iwangorod miał czas na skoki. Moż esz takż e zapł acić kartą bankową . Maszyna na stacji benzynowej zrozumiał a rosyjski, naciskają c odpowiednią flagę na wyś wietlaczu. Proponowane wprowadzenie kodu PIN. I tu w tym momencie przemknę ł o przeze mnie coś intuicyjnie niespokojnego.
Ale ufnie wpisał em pinezkę . Potem zaczą ł tankować , naiwnie myś lą c, ż eby napeł nić pię ć litró w i wcisną ć na monitorze kolumnę „stop” (najmniejszy i najbardziej niepozorny przycisk, obejrzyj kolumnę lupą ). Gdy tylko popł ynę ł a benzyna, z banku przyszedł SMS. Coś sprawił o, ż e chciał em to od razu obejrzeć . Podczas gdy wspinał się po telefon, odblokowywał przyciski, podczas gdy wybał uszył oczy na to, co zobaczył , kolumna zdoł ał a wstrzykną ć poł owę zbiornika. Któ ra jest ró wna cenie cał ego czoł gu w Rosji. Z któ rego biegną ca linia z mocnymi rosyjskimi sł owami poszł a na moim przednim panelu. Nacisną ł em przycisk Stop, zirytowany, ż e wylał em nadmiar benzyny. Ale prawdziwa niespodzianka był a w tekś cie, któ ry mnie rozpraszał . W nim bank powiedział , ż e na począ tku tankowania potrą cono mi już.100 euro. Co wł aś ciwie w moim przypadku ró wnał o się zatankowaniu trzech zbiornikó w benzyny! A naciskają c przycisk „sprawdź ”, otrzymał em czek na kolejne 23 euro za pó ł baku naprawdę napeł nionej benzyny. I oto jestem, widzą c, ż e rzucili mi 100 euro.
W zwyczaju Rosjanie ciepł o wspominają abstrakcyjną Matkę nieznanej osoby. I wiele innych dobrych, niedrukowalnych. Koleż anka pobiegł a najwyraź niej ze stresu do odpowiedniego pokoju na stacji benzynowej. A czy warto powiedzieć , ż e wł aś nie w tym napię tym momencie przyszedł SMS z estoń skiego przejś cia granicznego, ż e zostaliś my wezwani do przekroczenia granicy? Dokł adnie tak. Co wię cej, sms, ż e mamy przed sobą.60 samochodó w, w ogó le nie przyszedł . Podobno Estoń czycy od dawna wpisują sł owo „sześ ć dziesią t” i postanowili cał kowicie o nim zapomnieć . Ale zrekompensowali to pominię cie nastę pują cymi rzeczami - SMS, ż e mamy przed sobą.30 samochodó w i SMS, ż e nie mamy przed sobą ż adnych samochodó w, przyszedł w tym samym czasie! Aby! Przestraszył y ich też wielogodzinne kolejki na granicy. Tak, Estoń czycy po prostu teleportują ich dziesią tki na raz. Od 30 aut do zera w kilka sekund. Samochody przed granicą najwyraź niej prześ lizgują się z kosmicznym przyspieszeniem.
Uś wiadomiono mi wię c, ż e muszę być jednocześ nie w dwó ch miejscach. Tak, nawet dają c stacji benzynowej 100 euro. A moja koleż anka, naturalnie przewidują c taki scenariusz swoją kobiecą intuicją , w tej chwili zapomina w „pokoju dla stresu” torebkę ze wszystkimi swoimi dokumentami! Jak na czasie! A co za idealne dopasowanie! Stacja benzynowa z bankiem, straż graniczna, moja dziewczyna! „Chodź pię kna”, mó wią straż nicy graniczni, „wysył amy dwa zabó jcze SMS-y na raz, a ty biegniesz do toalety i tam rzucasz torebkę ! Tak, tak - stacja benzynowa obsł uguje - i uzgodnimy z bankiem, ż e w tej chwili odpiszemy sto euro tak po prostu! " Dobra. Znam moją dziewczynę... Chciał a tylko oderwać mnie od smutnych myś li. Zmień cie uwagę , ż e tak powiem. . . Co to jest 100 euro? ! Ustawiaj się w kolejce przez granicę ! Oto zgubiony paszport - naprawdę fajna sztuczka! Ale bę dę obiektywny. Nie chodzi o zapomnienie.
Musimy poznać naszą torebkę , jej szkodliwy, samodzielny charakter. To nie był pierwszy raz, kiedy torebka drania wykonał a niebezpieczne akrobacje. Na Wyspach Kanaryjskich też celowo pozostawał a w tyle za naszym samochodem, chowają c się na pł ocie. Ró wnież ze wszystkimi paszportami, kartami bankowymi, pienię dzmi i telefonem. A w aucie na siedzeniu schował a się przed nami nie w pierwszym. . . Myś lę , ż e dojrzał a i chce ż yć wł asnym ż yciem. Trzeba ją tylko puś cić … Ale w Estonii wszystko się udał o. Torba został a zwró cona. I okoł o 100 euro, pracownik stacji benzynowej powiedział , co nastę puje. Nie jesteś my pierwszymi, któ rzy są zszokowani. Taka manipulacja odbywa się regularnie. 100 euro jest pobierane jako depozyt przed tankowaniem. Nastę pnie po zatankowaniu zwracana jest ró ż nica pomię dzy kaucją a faktycznie wydaną . Ale nie od razu. Bank mi to potwierdził … Ale pienię dzy nie zwró cili. Do. Musimy czekać dziesię ć dni. Tam dojrzewają najwyraź niej...w inkubatorze...I nadal nie wiem, jak radzić sobie z bankiem. Już wcześ niej został by obrabowany.
Ale teraz nie ma co brać do bankó w. Pienią dze już nie istnieją . Zamiast tego istnieją wirtualne zobowią zania dla nieistnieją cych zasobó w. I powszechne, stosunkowo stabilne (patrz kurs walut) bł ę dne przekonanie, ż e te zasoby istnieją , zobowią zania są speł nione, a zaró wno pierwsze, jak i drugie moż na zwię kszać (czit. - zawyż one) w nieskoń czonoś ć . Ale wnosisz do banku realne zasoby, uzyskane dzię ki prawdziwej pracy. Myś leć . Hehe... Wię c jestem realistą , szykuję dobry bezpiecznik do stacji benzynowej w domu. Jeś li pienią dze nie zostaną zwró cone, zorganizuję pokaz ognia na stacji benzynowej dla straconych siedmiu tysię cy… I to nie jest wezwanie do terroryzmu. To symetryczna odpowiedź na sankcje.
Mamy szczę ś cie. Narwa jest mał a. Pię tnaś cie minut jazdy i jedziemy do przejś cia granicznego. Widzimy platformę otoczoną budynkami mieszkalnymi, któ ra koń czy się bramami punktu kontrolnego. Na terenie stoi kilkadziesią t pustych samochodó w. Oczekuje się , ż e zobaczy nietrafioną linię , rozcią gają cą się przez 10 godzin. I widzimy...
cisza, spokó j, ł aska. Ludzie - nie dusza. Bramy są zamknię te. I tylko jakoś ukradkiem, z boku budynku mieszkalnego, wije się niewielki rzą d pię tnastu samochodó w, nieś miał o przejeż dż ają cych jeden za drugim przez bramkę posterunku. Gdzie jest „poczekalnia”, gdzie jest miejsce na kolejkę na ż ywo i trzecią kolejkę dla tych, któ rzy nie zarezerwowali? Niejasny. Nikt nie pytał . A potem widzę ludzi przechodzą cych przez punkt kontrolny. To są wyją tkowi ludzie. Mieszkań cy strefy mię dzy Rosją a Estonią . W tej strefie tkwi cał a forteca. I jak w domu z ludź mi. Przechodzą przez granicę tam iz powrotem, jak w domu. Posiadają uproszczony sposó b przekraczania granicy – bez paszportu. Bł ogosł awieni… Podobno nadal nie zdają sobie sprawy, ż e Zwią zek Sowiecki upadł . A na granicy nie mó wi się im, ż eby się nie stresować … Ż ał ują . Ś ledzę tych szczę ś liwych ludzi w punkcie kontrolnym. Gdzie estoń ski pracownik (po rosyjsku! ) wyjaś nia, ż e strefa dla rezerwują cych kolejkę znajduje się dokł adnie na pierwszym zakrę cie za nieszczę sną stacją benzynową Statoil.
Zwycię zca smoka odszedł , aw budce rozległ się jakiś krzyk i ję zyki piekielnych pł omieni pł onę ł y ....Wtedy podszedł em do niego, kipią c cnotą i peł en dobrych intencji. A moż e warto był o zaczą ć : „Moja najdroż sza! Jakie masz cudowne podwó rka! ”, ale patrzył y na mnie dwa rozż arzone wę gle i po prostu wystawił em dokumenty przez okno. Zaż ą dali ode mnie trzech euro wię cej, opró cz trzech już opł aconych za rezerwację przez Internet. „Co to u diabł a za strach? ! – pytam bardzo grzecznie. „Ponieważ numery Twoich samochodó w są bł ę dnie podane w rezerwacji”. Bę dzie musiał to naprawić . Litera „U” jest bł ę dnie napisana, któ rą napisał em jako „U” zgodnie z rekomendacją serwisu. A powinno być napisane jako „Y”! Inaczej jakiś komputer na granicy nas nie przepuś ci i bę dziemy mieszkać tu w legowisku Transservice jeszcze osiem godzin....I generalnie w „systemie” dostajemy ostrzeż enie i nastę pnym razem nas nie przepuszczą !
Widzą c ten parking, wyobraził em sobie, jaki komputer podwó rkowy jest przed nami i uwierzył em w to. Prawdopodobnie peł ny. . . Pentium. . . montaż Chukhon. Dał em wię c trzy euro, a oni dali mi kupon ze zniekształ conym numerem samochodu. Zapytany, gdzie mam iś ć dalej z tym kuponem, Wielki Mieszkaniec Szał asu, Straż nik Szponó w, Przemawiają c do Komputera, rzucił zaklę cie w recytacie: „Nic nie wiem, mam przerwę , nie moje problemy! ”, powiesił znak na oknie i po prostu znikną ł w kwasowej, trują cej, ż ó ł tej chmurze. Sł yszał em nawet demoniczny ś miech...
Mili, doś wiadczeni ludzie w kolejce wyjaś niali, jak dostać się do granicy z tego paskudnego meksykań skiego, mię dzygaraż owego pustkowia. Wł aś ciwie musieliś my wró cić na tę ocię ż ał ą linię na punkcie kontrolnym kilkunastu samochodó w, któ re już widzieliś my, podjeż dż ają c pod samą granicę . Czyli z podwó rek Transservice wracamy z powrotem na przejś cie graniczne.
I pytanie – dlaczego trzeba był o zorganizować ten wyś cig na podwó rka Narwy po bilet i zawisł w powietrzu…. cię ż ki kamień...
Komputer, mruż ą c oczy, poprawnie odczytał nasz numer i zostaliś my zaproszeni do wjazdu do punktu kontrolnego. Do jednej z trzech budek, w któ rych palił się czerwony krzyż , zakazują cy poruszania się . Co byliś my niegrzeczni i wskazaliś my. Ale na trzech boksach był y trzy czerwone krzyż e i wszystkie się palił y. I musiał em gdzieś iś ć . Na drugim stoisku wyjaś niono nam, ż e sygnalizacja ś wietlna po prostu na nas nie czekał a i zmienił a kolor z zielonego na czerwony. Ach, ta szybka estoń ska sygnalizacja ś wietlna ze zwinnymi Estoń czykami! Oczywiś cie jechaliś my ostroż nie, pamię tają c o kapryś nym charakterze bramy granicznej, któ rej chwyt odcisną ł się na naszym aucie! Znowu standardowy zestaw kontroli. Za estoń skim punktem kontrolnym jest nasz, Rosjanin. Z rosyjskimi „ż artami”.
Tak wię c wcześ niej, przy wjeź dzie do Estonii, pracownik naszego punktu kontrolnego zapytał tych, któ rzy przylecieli z Petersburga i przekroczyli granicę samochodem - z któ rego lotu byli? Twarze turystó w rozcią gnę ł y się , są siad zachichotał … ż artownisi! Nasze twarze też był y wycią gane, tylko w drugą stronę , na drodze z Estonii. To zabawne, gdy pracownik, któ ry sprawdza samochó d, patrzy na butelkę wina z zakorkowanym korkiem i pyta surowo: „Czy zabierasz ze sobą alkohol? ! ”. Byliś my trochę zaskoczeni. . . nawet butelka wciś nię ta do bagaż nika i milczał a, jakby był a winna. – Tak, przywozimy pó ł butelki niedokoń czonego wina – mó wię . "Dobrze, ruszaj dalej! "…. . Ciekawe…. A po co pytać takim tonem, jakbyś my przewozili narkotyk? Ale skoro nie skoń czył eś palić , to - moż esz przejechać ... ? Ż artowniś ! I oczywiś cie ta osoba nie jest z policji drogowej. A to sprawi, ż e bę dę oddychać . Có ż , to już koniec. A po stu metrach – wiwaty… Stał o się ! Ojczyzna spotkał a nas z rodzimymi rowami. Nie ma to jak w domu!
W rezultacie zdał em sobie sprawę , ż e nie trzeba się bać estoń skiej agresji militarnej. Ć wiczenia NATO z krajami bał tyckimi. Estoń czycy są ogó lnie przyjaznymi, zdyscyplinowanymi ludź mi. I podczas gdy rezerwują miejsca dla swojej armii na granicy, podczas gdy tankują po wygó rowanych cenach na stacji benzynowej, niewielu dotrze na parking Transservice. A tam, w gł ę binach gł ó wnej budki, pilnują cej granicy, panuje takie zieją ce ogniem chamstwo, ż e moż emy spać spokojnie…