Первую часть (отзыв о гостинице) под впечатлением 2 дней на Западной Украине я написала по-украински. Но так как родной у меня – русский, продолжу на нем.
ДОРОГА началась выездом из Житомира в 9.00. Маршрут: Житомир-Новоград-Волынский-Корец-Ровно-Луцк. Доехали быстро. Дорога от Новограда до Ровно – просто автобан по сравнению со всеми остальными автодорогами страны. Я думаю, что если по ней ездит «прошарок кривосисов», они весьма удивляются недовольству сограждан работой «УкравтодЫра». За Ровно дорога похуже, разбита фурами, но не критично. При выезде из Ровно обедали на заправке ОККО в сетевом ресторанчике «A la minute». Мне, как всегда, понравилось очень. Все свежее, очень приличные порции, отменный сервис. Да, достаточно дорого. Но зато есть уверенность, что не придется заедать обед лекарствами))). Внимание: на этой заправке был самый чистый общественный туалет (уж извините за физиологические подробности!) из всех когда-либо виденных мною в Украине. Сенсорный датчик срабатывает от поднятой руки и на твоих глазах сидение автоматически оборачивается полиэтиленовой пленкой, т.е. присесть можно абсолютно безопасно. Ну и прикольные наклейки на стенах кабинки типа «ПідлИй деревце» или «Піднімемо рівень світового океану» (вторая – м.б. не совсем точно, но типа того) радуют серце и глаз как во время процесса, так и после оного. *улыбаясь* Как-то очень много у меня получилось про обед и туалет…
ИСТОРИЯ «А-ЩО-ПОБАЧИТИ-У-ЛУЦЬКУ-ЗА ДВА-ДНІ» оказалась гораздо занимательнее, чем «де-переночувати». Оказалось, что смотреть в Луцке есть на что, и этого самого «на что» там не так уж мало. Как и во всех городах, в той или иной степени позиционирующих себя, как города туристические, в Луцке есть информационно-туристический центр. Он находится на пешеходной улице Леси Украинки (если спускаться вниз от ЦУМА – он будет по правой стороне примерно в середине улицы). Там можно бесплатно получить карту города с указанием всех исторических памяток и кратким их описанием. К слову, ни в одном киоске «Союзпечати» печатных изданий купить карту именно достопримечательностей не удалось. А лично мне такие вещи очень помогают. Хотя как правило перед поездкой я всегда борозжу (или «бороздю»?) просторы интернета, собираю информацию о городе, в который еду, о его достопримечательностях и истории, туда же – описание отелей, туда же – описание харчевен, расписание и маршруты городского транспорта и пр. Распечатываю свой личный «мишлен» в виде брошюры и – вперед!
В этот раз в Луцке я успела не так много. В первый день – 2 музея, и во второй день – один (но какой!). Поскольку мы приехали в субботу днем и мой спутник отправился по своим делам - я была полностью предоставлена сама себе и решила не спеша уделить время всему, что мне попадется на глаза.
Одна из центральных улиц Луцка – проспект Свободы, в конце проспекта – ЦУМ (о нем – ниже). Прямо напротив ЦУМа на Театральной площади находится Святотроицкий кафедральный собор, 1752-1755 гг. Как пишет интернет, первоначально был католическим монастырём бернардинцев. Перестроен в собор в 1877-1879 гг., проект арх. Гижицкого. Ныне кафедральный собор Волынской епархии Украинской православной церкви Киевского патриархата. Храм был сооружен на месте древнего деревянного костела Святого Креста (первое упоминание о нем относится к 1585 г.), основанного согласно некоторым источникам польским королем Стефаном Баторием. Земли возле костела в 1643 году купила жена земского судьи Агнешка Пашинская, жертвуя их ордену бернардинцев. В 1720 году виленский староста Карл Радзивилл основал на месте деревянного новый каменный оборонный монастырь в виде полукруга, жертвуя 40 тысяч злотых на монастырь и 16 тысяч злотых на костел. В 1737 году было начато строительство костела. В начале ХІХ века в монастыре размещалась резиденция луцкого римско-католического епископа Каспера Цецишовского. Монастырь выглядел тогда настолько роскошно, что в нем во время визитов в Луцк несколько раз останавливался российский император Александр I. Монастырь бернардинцев был упразднен в 1853 году. Костел стал приходским и действовал еще до 1867 года. В 1867 году он стал православной церковью, сначала военной, а потом кафедральной. Тогда было упразднено все католическое убранство храма. После закрытия монастыря в нем размещалась сначала тюрьма, а потом магистрат и гимназия. Собор был освящен в православном обряде 4 сентября 1880 года. В период между мировыми войнами (когда Луцк находился в составе Польши) в монастыре размещалась публичная библиотека и Волынская воеводская администрация. После второй мировой войны здесь находился управление милиции, следственный отдел НКВД. Позже - исторический факультет педагогического института и Волынская духовная семинария, ликвидированная в 1964 году. В 1992 году был передан неканонической УПЦ-КП. Сегодня в монастырских помещениях действует возобновлённая духовная семинария, женский Свято-Васильевский монастырь, церковная лавка, а также светский учреждения — библиотека, издательство, фото-студия и др. Самым ценным памятником современного интерьера является позолоченный дубовый двурядный иконостас XVII века в псевдорусском стиле, перенесенный с Крестовоздвиженской (Братской) церкви в Старом городе. Главным элементом иконостаса являются ажурные царские врата, на которых изображены Благовещение и четыре евангелиста. По обе стороны врат традиционно изображены Иисус Христос и Богоматерь, а также иконы Иисуса-Учителя, Богородицы-Одигитрии, Святой Ольги и Святого Владимира, Святых Кирилла и Мефодия. Среди наиболее ценных икон храма - «Собор русских святых» и «Воздвижение Креста Господнего» ХІХ века. Перед собором, со стороны площади находятся каменные ворота 1904 года, а рядом с ними небольшое кладбище - остатки бывшего бернардинского кладбища. В колокольне Свято-Троицкого собора 9 колоколов. Самый старый отлит в 1820 году. Самый тяжелый весом 2,5 тонны отлит в Москве в 1890 году. Самый большой колокол датируется 1907 годом.
Увы, ни одной фотографи я не сделала. Было очень холодно, и как-то я сначала поленилась доставать фотоаппарат из рюкзака, думала, на обратном пути сфотографирую, а потом замерзла, и уже было не до фотографий. Как по мне, храм не такой большой внутри. Достаточно аскетичное убранство (т.е. все вышеописанные красоты прошли как-то мимо меня). Особенный подробностей не удалось разглядеть может быть потому еще, что в храме как раз шло венчание, и не хотелось мешать своим туристическим любопытством священному таинству. Понравилось то, что в конце процесса батюшка вместе с гостями и молодыми вышел на крыльцо, где их фотографировал местный, адаптировавшийся к холодным ветрам фотограф)). Как-то в наших православных храмах я такого не видела.
Дальше – вниз по Леси Украинки. Пешеходная улица, на мой взгляд, ничего примечательного. Уличные музыканты, кофейни, ресторанчики, магазинчики... Хотя не исключено, что чего-нибудь стоящее и ускользнуло от моего внимания *опечаленно*.
На пути к Луцкому замку находится так называемый Монастырь Шариток, XVII в. «Монастырь шариток» - это просто название домов по адресу Кафедральная, 17 и 19, и не отражает древнего назначения зданий. Построен на месте древнего кафедрального костёла. Сейчас - курия Луцкой римско-католической епархии и резиденция Луцкого епископа. Кроме того, здесь действует мальтийская служба помощи. Монастырь шариток - памятник архитектуры национального значения. П-образный дом монастыря состоит из двух частей: левое (западное) крыло - ул. Кафедральная, 17 - построено в XV-XVI вв. Правое (восточное) крыло - ул. Кафедральная, 19 - следствие перестройки после пожара XVIII в. Стены украшены пилястрами (вот кто-нить знает, что это такое?!), окна имеют наличники, подоконные и надоконные карнизы. С востока пристроен одноэтажный дом. О том, что с северной стороны посередине есть пятигранный ризалит, напоминающий башню, почитала уже на обратном пути в своем „мишлене” (хотя значение слов «ризалит» мне тоже неведомо, но каково звучит!). Просто в день прогулки по Луцку, как я уже говорила, дул очень сильный холодный ветер, и как-то это не располагало к внимательному рассматриванию архитектурных деталей. Ну, ничего, авось весной-летом с погодой повезет больше. То, что я еще раз сюда приеду – однозначно.
Напротив – очень красивый и величественный Кафедральный собор Св. Апостолов Петра и Павла, 1639 г., арх. Джакомо Бриано. Из интернета узнала, что первоначально храм строился как иезуитский костёл при монастыре. После пожара кафедрального костёла в 1781 г. сюда переносится кафедра католического епископа. Сейчас это действующий римско-католический кафедральный собор Луцкого диоцеза. Построен в 1616-1639 годах как церковь при монастыре иезуитов. В 1773 году в связи с ликвидацией иезуитского ордена, храм и коллегия перешли к комиссии народного образования, а после пожара кафедрального собора в 1781 году по просьбе Луцкого владыки сюда переносится кафедра католического епископа (статус кафедрального храм получил только в 1787 году). В это время проводятся ремонтно-строительные работы, в результате чего фасад и интерьер приобретают новые стилистические черты. Интерьер пышно декорирован лепкой, скульптурой, пилястрами, а также росписями работы Куниц, Вильяни и Прхтеля. Под костелом имеются подвалы, расположенные в нескольких уровнях. В 1948 году собор был закрыт и использовался в качестве склада, с 1970 по 1991 год в нём размещался музей атеизма (филиал Волынского краеведческого музея). В начале 90-х годов собор был возвращён Католической церкви, в 1991 году был заново освящен. Колокольня, 1539 г., относилась к сгоревшему Троицкому кафедральному костёлу.
Ну и наконец всем известный Луцкий замок, XIII—XIV вв. оборонительное сооружение, символ города. В 2011 году по результатам акции «Семь чудес Украины» Луцкий (или по-другому) Верхний замок занял первое место
Входной билет стоит 10 грн. (для самостоятельных), 30 грн. (для групповых) экскурсий. Работает с 9.00 до 17.00. В стоимость билета входит сам-себе-экскурсовод прогулка по территории замка, можно лазить по всем деревянным лестничкам и перекрытиям, из окон-бойниц любоваться панорамой города. Также билет дает право на посещение музея колоколов, музея книги, тюрьмы и что четвертое – вылетело из головы. В музее колоколов – не очень интересно. Просто полтора десятка колоколов разного размера висят и стоят вокруг. Музей древней книги: много старинных книг, на улице возле музея – старинный печатный станок (жаль, что на улице, портится же!). Под музеем - сувенирная лавка, с традиционными магнитиками, кружечками, открытками и пр. А еще в Замке почему-то в каждом музее проживет кот, похожий на булгаковского Бегемота – огромных размеров, с хитрым прищуром глаз, правда, говорят ли – так и не узнала.
В тюрьму не ходила, ну что там может быть занимательного? Посещение раскопок Кафедральной церкви Иоанна Богослова и картинной галереи, которые также находятся на территории Замка – как я поняла, только для групп с экскурсоводом, как и посещение ночного Замка (вот это наверное неплохо!).
Во дворе Замка мне понравился необычный музыкальный инструмент Это как бы четыре крестообразно соединенные между собой огромного размера сопілки, каждая из которых состоит из 7 металлических труб. По ним можно туда-сюда водить деревянной палочкой, которая лежит здесь же, и они издают очень приятный мелодичный звук. Для самостоятельных экскурсантов вроде меня это был, пожалуй, самый занимательный аттракцион. Все от души проявляли свои музыкальные способности (или же громогласно заявляли об их полном отсутствии).
Из истории Замка, любезно предоставленной Интернетом. Луцкий замок - главная достопримечательность и гордость города. Построенный в XIV веке литовским князем, который женился на местной княжне и принял православную веру, он был выбран в качестве княжеской резиденции. В наши дни у замка существует три названия: Луцкий (самое распространенное), Верхний (так как есть ещё и Нижний замок, полуразрушенный) и замок Любарта (князь Луцкий ок. 1323-1324 и 1340-1383). Замок Любарта - один (если не единственный) из немногочисленных сохранившихся архитектурных памятников Украины эпохи Великого княжества Литовского. Хотя историю замка в Луцке принято вести от 1340 года, в летописи он впервые упоминается под 1085 г. Ещё в XI веке на замковом холме было построено деревянное укрепление - первый замок, который просуществовал два века и который затем заменили на более прочный каменный. Замок Луцка возводился на протяжении более чем сорока лет. Сначала были построены башни: Выездная, Стыровая (над рекой Стырь), Владычья, затем были достроены стены.
Периметр оборонных стен, с башнями на углах, шел по краю возвышенности. С западной стороны находился въезд в замок, проходивший через подъёмный мост и надвратную башню. Высота башни, первоначально трёхъярусной, в XVI веке была увеличена ещё на два яруса, а в начале XVII века её верх был увенчан аттиком. На главном фасаде Въездной башни - над современным проёмом широкая и узкая замурованные арки: это старинные въезд и вход (калитка) в замок, которые были оборудованы подъёмными мостами.
Юго-восточная угловая башня, квадратная в плане, находящаяся над рекой Стырь (укр. Стыр), и поэтому носящая название Стыровая, первоначально тоже имела три яруса. В XVI веке к ней был надстроен ещё один ярус, а в начале XVII века — венчающий аттик. Высота Владычьей башни, находящейся на северном углу крепости, тоже была увеличена на один ярус.
Оборонные стены замка в XV веке модернизируются и приспосабливаются к применению огнестрельного оружия. На некоторых участках высота стен была увеличена, а проёмы замурованы. Их заменили двумя либо тремя рядами бойниц, доступ к которым осуществлялся по деревянным крытым галереям. Весь замковый комплекс был выстроен из кирпича.
До наших дней не сохранился княжеский дом, примыкавший когда-то к южному участку стен. На его месте в 1789 году, когда замок во время разделов Польши (1772, 1793, 1795) утратил своё оборонное значение, было построено здание так называемого «шляхетского (дворянского) дома». Это было одноэтажное здание, перекрытое наклонной крышей с заломами. Также был разрушен находящийся в центре замкового двора собор св. Иоанна.
В начале XIX века в северной части замка был построен епископский дворец в стиле классицизма.
Вдоволь нагулявшись, насмотревшись на разные разности, пришла я к выводу, что надо ОТ ДУХОВНЫХ ЦЕННОСТЕЙ плавненько переходить К МАТЕРИАЛЬНЫМ. И дальнейший мой путь лежал в ЦУМ. Мне кажется, что нигде невозможно так быстро вникнуть в культуру города, как в его самом крупном торговом месте. Допускаю, что в Луцке есть еще рынки, и они в этом плане еще более показательны. Но холод не оставил мне выбора. Так вот. Луцкий ЦУМ примечателен многими вещами. Кроме того, что в нем можно было банально согреться, в нем находится первый в Украине фаст-фуд здоровой еды ресторан быстрого питания «Вареники ТУТ». О нем я тоже узнала из сети. Пишут, что все вареники лепятся вручную, можно брать с собой навынос. Врать не буду, не ела. Но видела, сколько там народу! Значит, реально, место хорошее.
Еще мне очень понравились ЖИТЕЛИ ЛУЦКА (не знаю, как правильно-лучане, наверное?). Все очень доброжелательные, никто никуда не спешит, за 2 дня на улице не слышала ни единого браного слова, в т.ч. от молодежи. Когда ты заходишь в магазин – и не имеет значения, это что-то пафосное или просто маленькая лавка с недорогим товаром - с тобой обязательно поздороваются, поинтересуются, чем могут помочь, но не будут стоять над душой. Если тебя интересует какая-либо вещь, тебе предложат «Ну то поміряйте собі!” (эту фразу я слышала нсеколько раз, видать, такое местное расхожее выражение). И ты можешь поміряти собі весь магазин – никто не станет пренебрежительно кривить губки, если ты уйдешь, ничего не купив. Я покупала маме подарок, просто сувенир, керамическую баночку. Девочки из отдела, узнав, что это для МАМЫ, предложили красиво упаковать, завязали шелковым бантиком и пояснили: „Це коштуватиме всього гривню, але це ж для мами, їй буде приємно!”. Мне самой было приятно от этих слов. Еще одно потрясение я испытала в ЦУМе в отделе вышиванок. Конечно, я и раньше видела такие отделы в магазинах. Но впервые в жизни наблюдала аншлаг в таком отделе. Все время кто-то что-то покупал, примерял и пр. Большой ассортимент, конечно, вышивка фабричная, но красивые очень вещи. Есть вышиванки (550,00 грн) и жен. и муж. Есть плахты (настоящие такие национальные юбки). Есть детские вещи. Есть трикотажные платья-сарафаны с этническими мотивами. Продавец, одетая тоже в национальном стиле, объяснила мне, что у них очень популярно ходить в вышиванках, например, на свадьбу. Нормально, да?
КУЛЬТУРНОЕ ПОТРЯСЕНИЕ настигло меня утром следующего дня. Несколько удрученная впечатлением о гостиничном бизнесе по-луцки (это, пожалуй, было единственный негатив за 2 дня, да и то – не негатив, а негативчик), отправилась я в Музей волынской иконы с уникальным собранием икон со всей Волыни. И это было нечто! Музей расположен на улице за главным корпусом Волынского университета, в новом современном здании. Только подумайте – 3 этажа, несколько залов и в каждом – иконы почти в рост человека красоты просто неимоверной. Входной билет стОит 15 грн. Выходные дни: среда и суббота. Наибольшее впечатление произвел рассказ экскурсовода о (опять перетырю из нета) «бесценной жемчужине музея - Холмской Чудотворной иконе Божьей Матери, уникальном памятнике византийского искусства XI—XII веков, одной из самых почитаемых христианских святынь. Для иконы обустроен отдельный зал, где созданы все условия для доступа и поклонения святыне.
Музей волынской иконы - отделение Волынского краеведческого музея. Открыт в Луцке в августе 1993 года. Музей представляют самобытную региональную школу волынской иконописи. Собрание музея насчитывает более 1,5 тысяч памятников сакрального искусства, среди них более 600 икон XVI-XIX веков, предметы металлопластики (оклады икон, церковная утварь, иконы), декоративной резьбы (царские врата, киоты икон) и скульптуры. Отдельную группу составляют иконы конца XVIII-начала XX веков, изъятые на волынских таможнях при попытке незаконного вывоза за границу.
Среди шедевров волынского иконописи - иконы «Спас в славе» XVI века, «Юрий Змееборец с житием» 1630 года, «Спас Вседержитель» первой половины XVII века, работы Иова Кондзелевича «Спас Вседержитель» XVII века, «Пророки», «Святой Георгий» начала XVIII века. В музее экспонируются оригинальные образцы декоративной резьбы и скульптуры Волыни XVII-XVIІІ веков: царские врата, кресты-распятия, фигурки ангелов и святых».
Все это производит совершенно волшебное впечатление. Уверена, что если приеду в Луцк еще – обязательно схожу в этот музей.
Из того, что НЕ УВИДЕЛИ, но что обязательно посмотрим в след. раз:
1. Покровская церковь, один из наиболее древних храмов, построен в XIII-XV в. князем Витовтом (Витольдом). Церковь реконструирована в 1873-76 гг. В церкви до 1962 г. находилась древняя икона Волынской Богоматери.
2. Монастырь доминиканцев, 1390 г.
3. Крестовоздвиженская церковь, 1619 г.
4. Кафедральный собор Св. Апостолов Петра и Павла, 1639 г. – хотелось бы побывать внутри, т.к. это действующий римско-католический храм
5. Монастырь бригидок, 1624 г. Сооружён на месте дворца XVI в. В 1846 г. монастырь был закрыт, а в его помещении сделали тюрьму, а затем музыкальное училище. Ныне мужской православный монастырь Украинской православной церкви Киевского патриархата.
6. Синагога, XIV-XV вв. Памятник архитектуры национального значения.
7. Дом Гулевичей, XVI в., уникальный образец жилой архитектуры
8. Лютеранская кирха, нач. XX в., построена в неоготическом стиле на фундаментах кармелитского монастыря.
9. Дом архитектора Голованя = луцкий “дом с химерами”.
Вот такая она, если коротко *саркастически улыбаясь на слове коротко*, столица Волыни. Благодарю всех, кто дочииииииииитал этот опус до конца.
Pierwszą czę ś ć (dyskusja w hotelu) napisał em pod wraż eniem 2 dni na Zachodniej Ukrainie po ukraiń sku. Ale ponieważ moim ję zykiem ojczystym jest rosyjski, bę dę go kontynuował.
DROGA rozpoczę ł a się od wyjazdu z Ż ytomierza o godzinie 9.00. Trasa: Ż ytomierz-Nowograd-Woł yń ski-Korec-Ró wne-Ł uck. Przyjechaliś my szybko. Droga z Nowogradu do Ró wnego to tylko autostrada w poró wnaniu do wszystkich innych autostrad w kraju. Myś lę , ż e jeś li jeź dzi na nim „krzywy frajer”, to bardzo dziwi ich niezadowolenie wspó ł obywateli z pracy Ukravtodir. W Ró wnem droga jest gorsza, poprzecinana przez cię ż aró wki, ale nie krytyczna. W drodze z Ró wnego zjedliś my obiad na stacji benzynowej OKKO w restauracji A la minute. Bardzo mi się to podobał o, jak zawsze. Wszystko ś wież e, porcje bardzo przyzwoite, obsł uga super. Tak, doś ć drogie. Ale jest pewnoś ć , ż e nie bę dziesz musiał jeś ć obiadu z lekami))). Uwaga: ta stacja benzynowa miał a najczystszą toaletę publiczną (przepraszam za szczegó ł y fizjologiczne!
) ze wszystkiego, co kiedykolwiek widział em na Ukrainie.
Czujnik dotykowy uruchamiany jest przez podniesioną rę kę i na Twoich oczach fotelik automatycznie obraca się z folią , dzię ki czemu moż esz usią ś ć cał kowicie bezpiecznie. Otó ż zabawne naklejki na ś cianach budki jak „Podstę pne drzewo” czy „Podnieś my poziom oceanó w ś wiata” (druga – moż e nie do koń ca, ale tak) zachwycają serce i oko zaró wno w trakcie, jak i po . *Uś miecha się * Kiedyś duż o wyszł am z lunchu i toalety.
OPOWIEŚ Ć „CO-ZOBACZYĆ -W-Ł ucku-W DWÓ CH DNI” okazał a się o wiele ciekawsza niż „gdzie przenocować ”. Okazał o się , ż e w Ł ucku jest na co popatrzeć , a tego „co” nie ma tak mał o. Jak we wszystkich miastach, któ re w pewnym stopniu pozycjonują się jako miasta turystyczne, Ł uck posiada centrum informacyjne i turystyczne.
Znajduje się na deptaku Ł esi Ukrainki (jeś li zejdziesz z Centralnego Domu Towarowego - bę dzie po prawej stronie na ś rodku ulicy).
Moż na tam otrzymać darmową mapę miasta ze wszystkimi zabytkami i ich kró tkim opisem. Nawiasem mó wią c, nie moż na był o kupić karty zabytkó w w ż adnym kiosku wydawnictw drukowanych Sojuzdruk. A osobiś cie takie rzeczy bardzo mi pomagają . Chociaż z reguł y przed wyjazdem zawsze bronię (czy "bruzdę "? ) Internet, zbieram informacje o mieś cie, do któ rego jeż dż ę , o jego zabytkach i historii, tam - opis hoteli, tam - opis jedzenia, rozkł ad jazdy i trasy komunikacji miejskiej itp. Drukuję swó j osobisty "Michelin" w formie broszury i - ś miał o!
Tym razem w Ł ucku nie miał em duż o czasu. Pierwszego dnia - 2 muzea, a drugiego - jedno (ale co! ).
Ponieważ przyjechaliś my w sobotnie popoł udnie, a mó j towarzysz zają ł się swoimi sprawami, był em cał kowicie oddany sobie i postanowił em nie spieszyć się , aby spę dzać czas ze wszystkim, co przykuł o moją uwagę.
Jedną z centralnych ulic Ł ucka jest Aleja Wolnoś ci, na koń cu alei znajduje się Centralny Dom Towarowy (wię cej o tym poniż ej). Naprzeciw Centralnego Domu Towarowego na Placu Teatralnym znajduje się Katedra Ś wię tej Tró jcy z lat 1752-1755. Wedł ug Internetu pierwotnie był to katolicki klasztor bernardynó w. Przebudowany na katedrę w latach 1877-1879 wedł ug projektu arch. Giż ycki. Dziś jest katedrą eparchii woł yń skiej Ukraiń skiego Koś cioł a Prawosł awnego Patriarchatu Kijowskiego. Koś ció ł został zbudowany na miejscu dawnego drewnianego koś cioł a ś w. Krzyż a (pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1585 r. ), ufundowanego wedł ug niektó rych ź ró deł przez kró la Polski Stefana Batorego. Grunty przy koś ciele kupił a w 1643 r. ż ona sę dziego ziemskiego Agnieszka Paszyń ska, przekazują c je zakonowi bernardynó w.
W 1720 r. wó jt wileń ski Karol Radziwił ł ufundował nowy murowany klasztor obronny w formie pó ł kola na miejscu drewnianego, przeznaczają c na klasztor 4.000 zł i 1.000 zł na koś ció ł.
W 1737 r. rozpoczę to budowę koś cioł a. Na począ tku XIX w. w klasztorze mieś cił a się rezydencja rzymsko-katolickiego biskupa ł uckiego Kaspra Cecyszewskiego. Klasztor wyglą dał wó wczas tak luksusowo, ż e kilkakrotnie przebywał w nim podczas swoich wizyt w Ł ucku cesarz rosyjski Aleksander I. Klasztor bernardynó w został zlikwidowany w 1853 roku. Koś ció ł stał się parafią i dział ał do 1867 roku. W 1867 r. stał się cerkwią prawosł awną , najpierw wojskową , a nastę pnie katedralną . Wtedy zniesiono cał ą katolicką dekorację koś cioł a. Po zamknię ciu klasztoru mieś cił o się w nim najpierw wię zienie, potem magistrat i gimnazjum. Katedra został a konsekrowana w obrzą dku prawosł awnym 4 wrześ nia 1880 r.
W okresie mię dzywojennym (kiedy Ł uck znajdował się w granicach Polski) w klasztorze mieś cił a się biblioteka publiczna oraz Zarzą d Wojewó dztwa Woł yń skiego. Po II wojnie ś wiatowej mieś cił się tu wydział policji i wydział ś ledczy NKWD.
Pó ź niej - wydział historyczny Instytutu Pedagogicznego i Woł yń skiego Seminarium Duchownego, zlikwidowany w 1964 r. W 1992 r. został przeniesiony do niekanonicznego UPC-KP. Dziś w klasztorze mieś ci się odrestaurowane seminarium duchowne, klasztor ś w. Bazylego, sklep przykoś cielny, a takż e instytucja ś wiecka - biblioteka, wydawnictwo, studio fotograficzne i inne. Najcenniejszym zabytkiem wspó ł czesnego wnę trza jest zł ocony dwurzę dowy dę bowy ikonostas z XVII wieku z koś cioł a Podwyż szenia Krzyż a (Braterskiego) na Starym Mieś cie.
Gł ó wnym elementem ikonostasu jest aż urowa brama kró lewska, któ ra przedstawia Zwiastowanie i czterech ewangelistó w. Po obu stronach bramy tradycyjnie przedstawiony jest Jezus Chrystus i Matka Boż a, a takż e ikony Jezusa Nauczyciela, Dziewicy Hodegetrii, ś w. Olgi i ś w. Wł odzimierza, ś w. Cyryla i Metodego. Do najcenniejszych ikon cerkwi należ ą Katedra Ś wię tych Rosyjskich i Podwyż szenie Krzyż a z XIX wieku.
Przed katedrą , od strony placu, znajduje się kamienna brama z 1904 r. , a obok niej niewielki cmentarz – pozostał oś ć po był ym cmentarzu bernardynó w. Dzwonnica katedry Ś wię tej Tró jcy ma 9 dzwonó w. Najstarszy został odlany w 1820 roku. Najcię ż szy o wadze 2.5 tony został odlany w Moskwie w 1890 roku. Najwię kszy dzwon pochodzi z 1907 roku.
Niestety nie zrobił em ż adnych zdję ć.
Był o bardzo zimno, a gdy był em zbyt leniwy, ż eby wyją ć aparat z plecaka, pomyś lał em, ż e zrobię zdję cie w drodze powrotnej, a potem zamarł em i już nie był o na zdję cia. Moim zdaniem ś wią tynia nie jest tak duż a w ś rodku. Cał kiem ascetyczna dekoracja (czyli wszystkie powyż sze pię knoś ci jakoś mnie ominę ł y). Szczegó lnych szczegó ł ó w nie moż na był o brać pod uwagę , być moż e dlatego, ż e ś lub odbył się w ś wią tyni i nie chciał ingerować w jej turystyczne zainteresowanie sakramentem.
Podobał o mi się , ż e pod koniec procesu ojciec wyszedł na ganek z goś ć mi i mł odzież ą , gdzie fotografował ich miejscowy fotograf przystosowują cy się do zimnych wiatró w). Kiedyś tego nie widział em w naszych cerkwiach.
Nastę pnie - w dó ł Lesia Ukrainka. Deptak moim zdaniem nic nadzwyczajnego. Muzycy uliczni, kawiarnie, restauracje, sklepy ...
Chociaż moż liwe, ż e coś jest warte zachodu i umknę ł o mojej uwadze „zdenerwowany”.
W drodze do zamku Ł ucka znajduje się tzw. Klasztor Szaritok z XVII wieku. „Klasztor Kul” to nazwa domó w przy katedrze 17 i 19 i nie odzwierciedla staroż ytnego przeznaczenia budynkó w. Zbudowany na miejscu staroż ytnej katedry. Dziś jest kurią ł uckiej diecezji rzymskokatolickiej i siedzibą biskupa ł uckiego. Istnieje ró wnież maltań ska pomoc humanitarna. Klasztor Baló w jest zabytkiem architektury o znaczeniu ogó lnokrajowym.
Budynek klasztorny w kształ cie litery U skł ada się z dwó ch czę ś ci: lewego (zachodniego) skrzydł a - ul. Katedra, 17 - zbudowana w XV-XVI wieku. Skrzydł o prawe (wschodnie) - ul. Katedra, 19 - konsekwencja odbudowy po poż arze XVIII wieku. Ś ciany zdobią pilastry (kto wie co to jest?! ), okna mają listwy, parapety i parapety. Od wschodu dobudowany parterowy dom.
O tym, ż e po pó ł nocnej stronie poś rodku znajduje się pię cioką tny ryzalit, przypominają cy wież ę , wyczytał em w drodze powrotnej w moim „celu” (chociaż znaczenia sł ó w „ryzalit” też nie wiem, ale co to jest brzmi jak! ). Akurat w dniu spaceru po Ł ucku, jak wspomniał em, wiał bardzo silny zimny wiatr i jakoś nie sprzyjał to starannemu rozpatrzeniu detali architektonicznych. No nic, moż e wiosną i latem pogoda bę dzie szczę ś liwsza. To, ż e znó w tu przyjadę , jest jasne.
Wrę cz przeciwnie - bardzo pię kna i majestatyczna Katedra Ś wię tych Apostoł ó w Piotra i Pawł a, 1639, arch. Giacomo Briano.
Dowiedział em się z Internetu, ż e koś ció ł został pierwotnie zbudowany jako koś ció ł jezuicki przy klasztorze. Po poż arze koś cioł a katedralnego w 1781 r. przeniesiono tu katedrę biskupa katolickiego. Dziś jest to obecna katedra rzymskokatolicka diecezji ł uckiej. Został zbudowany w latach 1616-1639 jako koś ció ł przy klasztorze jezuitó w.
W 1773 r. w zwią zku z likwidacją zakonu jezuitó w koś ció ł i zarzą d przekazano komisji oś wiaty publicznej, a po poż arze katedry w 1781 r. na wniosek biskupa Ł ucka przeniesiono tu katedrę biskupa katolickiego (otrzymał status katedry dopiero w 1787 r. ). W tej chwili trwają prace remontowo-budowlane, w wyniku któ rych elewacja i wnę trze nabierają nowych cech stylistycznych. Wnę trze jest bogato zdobione rzeź bami, rzeź bami, pilastrami, a takż e obrazami Kunitza, Villaniego i Prchtela. Pod koś cioł em znajdują się piwnice rozmieszczone na kilku poziomach.
W 1948 roku katedra został a zamknię ta i wykorzystywana jako magazyn, od 1970 do 1991 mieś cił o się w niej Muzeum Ateizmu (oddział Woł yń skiego Muzeum Krajoznawczego). Na począ tku lat 90-tych katedra został a zwró cona Koś cioł owi katolickiemu, w 1991 roku został a ponownie poś wię cona. Dzwonnica z 1539 r. należ ał a do spalonej katedry Tró jcy Ś wię tej.
Có ż , w koń cu każ dy zna zamek Ł uck, XIII-XIV wiek. budowla obronna, symbol miasta. W 2011 roku wedł ug wynikó w akcji „Siedem cudó w Ukrainy” Ł uck (lub inaczej) Zamek Gó rny zają ł pierwsze miejsce
Bilet wstę pu kosztuje 10 hrywien. (Dla niezależ nych), 30 UAH. (dla grup) wycieczki. Otwarte od 9:00 do 17:00. Cena biletu obejmuje zwiedzanie zamku bez przewodnika, moż na wejś ć po wszystkich drewnianych schodach i sufitach, od strzelnic podziwiać panoramę miasta. Bilet uprawnia też do zwiedzania muzeum dzwonó w, muzeum ksią ż ek, wię zienia i po czwarte, wyleciał mi z gł owy. Muzeum dzwonó w nie jest zbyt interesują ce.
Już w XI wieku na wzgó rzu zamkowym zbudowano drewnianą fortyfikację - pierwszy zamek, któ ry przetrwał dwa wieki, a pó ź niej został zastą piony mocniejszym kamiennym. Zamek Ł uck był budowany przez ponad czterdzieś ci lat. Najpierw zbudowano baszty: Wyż na, Styrowa (nad rzeką Styr), Wł adycza, nastę pnie ukoń czono mury.
Obwó d muró w obronnych, z basztami w naroż ach, szedł na skraj wzgó rza. Od strony zachodniej znajdował się wjazd do zamku, któ ry przechodził przez most zwodzony i wież ę bramną . Wysokoś ć wież y, pierwotnie tró jkondygnacyjnej, został a w XVI wieku podwyż szona o dwie kolejne, a na począ tku XVII wieku jej szczyt zwień czono attyką . Na fasadzie gł ó wnej Wież y Wejś ciowej - nad nowoczesnym otwieraniem szerokich i wą skich arkad murowanych: jest to antyczny wjazd i wjazd (brama) na zamek, któ re wyposaż one był y w zwodzone mosty.
Wież a naroż na poł udniowo-wschodnia, na planie kwadratu, poł oż ona nad rzeką Styr (Ukr.
Styr), a zatem nazywany Styrovą , pierwotnie miał ró wnież trzy poziomy.
W XVI wieku dobudowano do niego kolejną kondygnację , a na począ tku XVII wieku zwień czono ją attyką . O jedną kondygnację podwyż szono ró wnież wysokoś ć Wież y Biskupiej, znajdują cej się przy pó ł nocnym naroż niku twierdzy.
W XV wieku zmodernizowano mury obronne zamku i przystosowano je do uż ycia broni palnej. W niektó rych miejscach podwyż szono wysokoś ć muró w i zamurowano otwory. Został y one zastą pione dwoma lub trzema rzę dami strzelnic, do któ rych prowadził y drewniane kryte galerie. Cał y zespó ł zamkowy został zbudowany z cegł y.
Do dziś nie zachował się dom ksią ż ę cy, któ ry niegdyś przylegał do poł udniowej czę ś ci muró w. Na jego miejscu w 1789 roku, kiedy zamek stracił swoje znaczenie obronne w czasie rozbioró w Polski (1772.1793, 1795), wybudowano dom tzw. „domu szlacheckiego”. Był to parterowy budynek nakryty spadzistym dachem z fał dami.
Zniszczona został a ró wnież Katedra ś w. Iwan.
Na począ tku XIX wieku w pó ł nocnej czę ś ci zamku wybudowano pał ac biskupi w stylu klasycyzmu.
Po przybraniu na wadze, przyglą dają c się ró ż nym ró ż nicom, doszedł em do wniosku, ż e konieczne jest pł ynne przejś cie od WARTOŚ CI DUCHOWYCH DO MATERIALNYCH. A moja dalsza droga wiodł a w Centralnym Domu Towarowym. Wydaje mi się , ż e nigdzie nie moż na tak szybko dostać się do kultury miasta jak w najwię kszym centrum handlowym. Przypuszczam, ż e w Ł ucku są jeszcze rynki, a pod tym wzglę dem są jeszcze bardziej znaczą ce. Ale mró z nie pozostawił mi wyboru. Wię c oto jest. Centralny Dom Towarowy w Ł ucku wyró ż nia się wieloma rzeczami. Opró cz tego, ż e moż na był o się rozgrzać w banalny sposó b, mieś ci się w nim pierwsza na Ukrainie zdrowa ż ywnoś ć typu fast food - restauracja typu fast food „Pyrogi TUTAJ”. Dowiedział em się o nim ró wnież w Internecie. Piszą , ż e wszystkie pierogi są formowane rę cznie, moż na je zabrać ze sobą . Nie bę dę kł amać , nie jadł em. Ale widział em, ile tam ludzi!
Wię c naprawdę , to miejsce jest dobre.
Bardzo podobali mi się też mieszkań cy Ł ucka (nie wiem jak sł usznie, mieszkań cy Ł ucka chyba? ). Wszyscy są bardzo przyjaź ni, nikt się nie spieszy, przez 2 dni na ulicy nie sł yszał em ani sł owa, w tym od mł odych ludzi. Kiedy idziesz do sklepu – i to nie ma znaczenia, to coś ż ał osnego lub po prostu mał y sklepik z niedrogimi towarami – koniecznie przywitaj się , zapytaj, co mogą pomó c, ale nie staną nad duszą . Jeś li coś Cię zainteresuje, otrzymasz propozycję : „Dobrze zmierz się ! ”(Sł yszał em to zdanie kilka razy, prawdopodobnie takie lokalne wspó lne wyraż enie). I moż esz zmierzyć cał y sklep - nikt nie szydzi z pogardą , jeś li pó jdziesz bez kupowania czegokolwiek. Kupił em mamie prezent, tylko pamią tkę , ceramiczny sł oik.
Dziewczyny z wydział u, dowiedziawszy się , ż e to dla MATKI, zaproponował y, ż e dobrze go spakują , zawią zał y jedwabną kokardą i wyjaś nił y: „To bę dzie kosztować tylko hrywny, ale to dla mamy, bę dzie szczę ś liwa! ”.
Sam był em zadowolony z tych sł ó w. Był em zszokowany w Centralnym Domu Towarowym w dziale haftu. Oczywiś cie widział em już takie dział y w sklepach. Ale pierwszy raz w ż yciu widział em w takim dziale fulla. Cał y czas ktoś coś kupował , przymierzał itp. Duż y asortyment oczywiś cie haft fabryczny, ale bardzo dobre rzeczy. Są haftowane koszule (550.00 UAH) i ż ony. i mą ż . Są prześ cieradł a (prawdziwe spó dnice narodowe). Są rzeczy dla dzieci. Są dzianinowe sukienki z motywami etnicznymi. Sprzedawca, ró wnież ubrana w stylu narodowym, wyjaś nił a mi, ż e bardzo chę tnie noszą haftowane koszule, na przykł ad na wesela. Dobrze, prawda?
SZOK KULTUROWY dopadł mnie nastę pnego ranka.
Nieco przygnę biony wraż eniem dział alnoś ci hotelarskiej w Ł ucku (był to chyba jedyny negatyw od 2 dni, a nawet wtedy - nie negatyw, ale negatyw), poszedł em do Muzeum Ikony Woł yń skiej z unikatową kolekcją ikon z na cał ym Woł yniu. I to był o coś!
Muzeum znajduje się na ulicy za gł ó wnym budynkiem Uniwersytetu Woł yń skiego, w nowym nowoczesnym budynku. Pomyś l tylko - 3 pię tra, kilka sal iw każ dej - ikony niemal do wysokoś ci czł owieka pię kna jest po prostu niesamowita. Bilet wstę pu kosztuje 15 UAH. Weekendy: ś roda i sobota. Najwię ksze wraż enie zrobił a opowieś ć przewodnika o (ponownie wytarciu z sieci) „bezcennej perle muzeum – Cudownej Ikonie Matki Boż ej Choł mskiej, unikatowym zabytku sztuki bizantyjskiej XI-XII wieku, jednym z najbardziej czczonych chrześ cijan kapliczki. Dla ikony stworzono osobną salę , w któ rej stworzono wszelkie warunki dostę pu i kultu sanktuarium.
Muzeum Ikony Woł yń skiej jest oddział em Woł yń skiego Muzeum Krajoznawczego. Otwarte w Ł ucku w sierpniu 1993 roku. Muzeum reprezentuje oryginalną regionalną szkoł ę woł yń skiego malarstwa ikonowego. Muzeum posiada wię cej niż.1 kolekcję.
5000 zabytkó w sztuki sakralnej, w tym ponad 600 ikon z XVI-XIX wieku, przedmioty metalowe (pensje ikon, naczynia koś cielne, ikony), ozdobne rzeź by (bramy kró lewskie, kioski z ikonami) i rzeź by. Osobną grupę stanowią ikony z koń ca XVIII-począ tku XX w. , skonfiskowane na woł yń skich zwyczajach podczas pró by przemytu za granicę.
Wś ró d arcydzieł ikonografii woł yń skiej znajdują się ikony „Zbawiciel w chwale” z XVI wieku, „Jurij Zmieborec z ż yciem” z 1630 r. , „Zbawiciel Wszechmogą cy” z pierwszej poł owy XVII wieku, dzieł a Iowa Kondzelewicza „Zbawiciela Wszechmogą cego” z XVII wiek, „Prorocy”, „Ś wię ty Jerzy”, począ tek XVIII wieku.
W muzeum znajdują się oryginalne przykł ady rzeź by i rzeź by zdobniczej Woł ynia z XVII-XVIII wieku: brama kró lewska, krucyfiksy, figurki anioł ó w i ś wię tych.
Wszystko to sprawia magiczne wraż enie. Jestem pewien, ż e jeś li jeszcze raz przyjadę do Ł ucka, na pewno bę dę wyglą dać jak to muzeum.
Z tego, czego nie widzieliś my, ale koniecznie spó jrz na szlak. czas:
Koś ció ł wstawienniczy, jeden z najstarszych koś cioł ó w, zbudowany w XIII-XV wieku. Ksią ż ę Witold (Witold). Koś ció ł przebudowano w latach 1873-76. Do 1962 r. w cerkwi znajdował a się zabytkowa ikona Matki Boż ej Woł yń skiej.
2. Klasztor Dominikanó w, 1390
3. Koś ció ł Podwyż szenia Krzyż a, 1619
4. Katedra Ś wię tych Apostoł ó w Piotra i Pawł a, 1639 - do ś rodka chciał bym zwiedzać , ponieważ jest to funkcjonują cy koś ció ł rzymskokatolicki
5. Klasztor Brygidy, 1624. Zbudowany w pał acu z XVI wieku. W 1846 roku klasztor został zamknię ty, a jego pomieszczenia zamieniono na wię zienie, dział ał a szkoł a muzyczna.
Dziś jest to mę ski klasztor prawosł awny Ukraiń skiego Koś cioł a Prawosł awnego Patriarchatu Kijowskiego.
6. Synagoga, XIV-XV wiek. Zabytek architektury o znaczeniu krajowym.
7. Dom Gulevich, XVI wiek. , wyją tkowy przykł ad architektury mieszkaniowej
8. Koś ció ł luterań ski, bł . XX wiek , zbudowany w stylu neogotyckim na fundamentach klasztoru Karmelitó w
9. Dom architekta Golovana = Ł uck „dom z chimerami”.
To stolica Woł ynia, z kró tkim sarkastycznym uś miechem. Dzię kuję wszystkim, któ rzy przeczytali to opus do koń ca.
