Отдыхаем в Кушадасах пятнадцатый год подряд.
Долетели, как всегда, без задержек и приключений. Встреча в стандартном варианте. Девушка трансфер-гид стоит у дверей автобуса, отмечает прибывающих и приглашает их в автобус. Проходит тридцать минут, рядом стоящие автобусы один за другим покинули парковку. Наш автобус стоит, стоит и девушка с безучастным видом у дверей. На вопрос о причине задержки отвечает: «Не хватает одной семьи». Мы сидим, девушка стоит, ждем. Проходит еще десять-пятнадцать минут, ситуация не меняется. И тут, на наше счастье, появляется молодой человек в униформе TEZ TOUR, по всей видимости, подсказавший задумчивой девушке гениальное решение – зайти в автобус и проверить пассажиров по списку. Выяснилось, что ожидаемая семья давно в автобусе. Слава богу, поехали.
Пятнадцатый раз слушал вводную лекцию по дороге от аэропорта до отеля. Предыдущие четырнадцать были похожи как братья близнецы. В этот раз девушка удивила. Ни слова об истории страны, ни слова о географии и климате. То, что она «выдавала» можно назвать инструктажем перед посещением рынка. Ее красноречия хватило минут на десять.
На территорию отеля автобус не впустили. Высадили на улице. Потренировались в забеге с чемоданами – девушка торопилась.
Теперь об отеле.
Находились в отеле Gumuldur Resort с 29.08 по 8.09. 18г. Обращаю внимание на слово «находились», т. к. отдыхом это можно назвать только по принципу «Если не работаешь – значит отдыхаешь».
Контингент. 80% - турки с непрерывно и повсеместно орущими детьми всех возрастов, 10% - поляки, 10% - граждане СНГ. Немцы, французы и прочие европейцы, по всей видимости, уже оценили все прелести этого санатория-профилактория ткацкой фабрики «Красный янычар» и больше экспериментировать не собираются.
Территория. Очень талантливые ребята умудрились заполнить 3.000 кв. м площади отеля малоэтажными постройками так, что территории практически не осталось. Двух- и четырехэтажные корпуса, отдельно стоящие здания ресторана и лобби, парковка. Все. Только узенькие дорожки между ними. Но и они заставлены автомобилями граждан Турции. Автобусы, привозящие и увозящие туристов, на территорию отеля не въезжают – развернуться не возможно. Туристы весело пыхтя катят свои чемоданы с улицы в отель и обратно.
Номер. Эксклюзивную мебель в номере, изготовленную, по всей видимости, артелью «Напрасный труд» трогать руками не рекомендуется. Мебель стремится куда-то двинуться – разъехаться, расползтись, отвалиться. Кондиционер, в меру своих возможностей, изображает работу, гоня в номер теплый влажный воздух с улицы. Вероятно, он понимает, что делает что-то не так и систематически отключается. Сантехника - «обломки империи». Отверстие в плитке пола надежно обеспечивает беспрепятственный сток воды из душа, с успехом заменяя душевой поддон. Сиденье и крышка унитаза проявляют необъяснимое беспокойство, и постоянно меняют свое положение в пространстве. Приходится их ловить и возвращать на место. Ни стаканов, ни тем более фужеров в номере нет, хотя воду приносят. Любителей животных непременно обрадует присутствие в номере муравьев. Горничную лучше всего «ловить» сразу после того, как она поелозила шваброй у вас в номере и истребовать у нее недостающие полотенца.
Ресторан. Назвать рестораном эту столовую Моссельпрома сложно. Будьте готовы увидеть: разнокалиберную мебель, столы без скатертей, телеги с грязной посудой, с грохотом проезжающие вдоль столов, официантов, беззаботно гуляющих около ресторана во время ужина, пустой бар. Не пытайтесь найти чай или кофе во время ужина. Их нет. Как нет ни чайных ни десертных ложек. Будьте готовы к тому, что напитки могут налить в пластмассовый стакан. Ни воды, ни фужеров, ни пепельниц на столах искать не стоит.
Питание. Курица – рис – макароны, макароны – курица – рис. Очередь 40-50 человек за шаурмой. Выпечка позорная. Фрукты – слегка розовые арбузы, безвкусные дыни, деревянные сливы.
Пляж. Узкая каменистая полоска земли (шириной от 3 до 10 м и длиной 50 м) между бетонной стеной и водой плавно и ненавязчиво, без каких-либо разграничений, переходит в пустырь, щедро удобренный бытовым и строительным мусором. Между забором отеля, празднично украшенным аккуратными кольцами колючей проволоки, и пляжем проходит пешеходная дорога общего пользования. Вход в воду крутой, камни. После обеда каждый день сильный ветер, волны.
Бассейны. Основной бассейн (1.4м) у блока А с утра и до вечера напоминает ГУМ во время распродажи. Столпотворение сопровождается соответствующей кислотной музыкой и воплями турецких детей.
Бассейн между блоками С и D (1.6м) вполне пригоден для использования по прямому назначению, но только до обеда. После обеда, неизвестно откуда, появляются подростки без браслетов на руках и начинается что-то смутно напоминающее борьбу нанайских мальчиков в воде, под аккомпанемент все тех же истошных воплей.
Бассейн с тремя стандартными водными горками. Ребенка к ним подпускать не безопасно. Бедные дети всех стран и народов вжимаются в бортики бассейна, спасаясь от стокилограммовых «мальчишей», покрытых густой черной шерстью, с ревом раненых бегемотов, съезжающих с горок.
Wi Fi работает по принципу: «Ты суслика видишь? – Нет. – И я не вижу, а он есть».
Отельного гида Лилию видели только в первый день. Вероятно девушка посчитала, что произвела на нас неизгладимое впечатление. Решила, что с нас этого вполне достаточно и больше в отеле не появлялась.
Окончание отдыха было не менее увлекательным. По плану должны были выехать из отеля в 6:10. В 5:50 начал поиски рецепциониста для того, чтобы сдать ключи от номера и карточки пляжных полотенец. Это бессмысленное занятие продолжалось 35 минут, но вышеупомянутый субъект так и не был обнаружен.
И, как вишенка на торте - автобус прибыл с опозданием на 15 мин. Издергались. Не мудрено было и забыть про нас. Вместо, вполне логичных в такой ситуации, извинений девушка трансфер-гид, с выражением крайней скуки на лице, заявила: «Пятнадцати минутное опоздание это нормально. Не довольны – можете жаловаться».
В общем отдохнули нормально. Слава богу, что не отравили и довезли до аэропорта живыми и здоровыми.
Odpoczywamy w Kusadasi pię tnasty rok z rzę du.
Polecieli, jak zawsze, bez opó ź nień i przygó d. Spotkanie w wersji standardowej. Przewodniczka transferowa stoi w drzwiach autobusu, zaznacza przyjeż dż ają cych i zaprasza ich do autobusu. Mija 30 minut, pobliskie autobusy jeden po drugim wyjeż dż ają z parkingu. Nasz autobus stoi, a dziewczyna stoi w drzwiach z pustym spojrzeniem. Pytany o przyczynę opó ź nienia, odpowiada: „Zaginę ł a jedna rodzina”. Siedzimy, dziewczyna stoi, czeka. Mija kolejne dziesię ć , pię tnaś cie minut, sytuacja się nie zmienia. I wtedy, na szczę ś cie dla nas, pojawia się mł ody czł owiek w mundurze TEZ TOUR, najwyraź niej sugerują c zamyś lonej dziewczynie genialne rozwią zanie - wsią ś ć do autobusu i sprawdzić pasaż eró w na liś cie. Okazał o się , ż e oczekiwana rodzina od dawna był a w autobusie. Dzię ki Bogu, chodź my.
Wykł adu wprowadzają cego wysł uchał em po raz pię tnasty w drodze z lotniska do hotelu. Poprzednie czternaś cie wyglą dał o jak bracia bliź niacy. Tym razem dziewczyna był a zaskoczona. Ani sł owa o historii kraju, ani sł owa o geografii i klimacie. To, co „rozdał a”, moż na nazwać odprawą przed wizytą na rynku. Jej elokwencja trwał a dziesię ć minut.
Autobus nie został wpuszczony do hotelu. Wysadzony na ulicy. Ć wiczyliś my w wyś cigu z walizkami - dziewczyna się ś pieszył a.
Teraz o hotelu.
Zatrzymaliś my się w Gumuldur Resort od 29.08 do 8.09. 18. Zwracam uwagę na sł owo „byli”, bo. moż na go nazwać odpoczynkiem tylko zgodnie z zasadą „Jeś li nie pracujesz, odpoczywasz”.
Kontyngent. 80% to Turcy z cią gle i wszę dzie krzyczą cymi dzieć mi w każ dym wieku, 10% to Polacy, 10% to obywatele WNP. Najwyraź niej Niemcy, Francuzi i inni Europejczycy docenili już wszystkie uroki tego sanatorium-ambulatorium fabryki tkactwa Czerwonego Janissary i nie zamierzają już eksperymentować .
Terytorium. Bardzo utalentowanym chł opakom udał o się wypeł nić.32 000 m2 powierzchni hotelowej niskimi budynkami, tak ż e praktycznie nie pozostał o już ż adne terytorium. Budynki dwu- i czteropię trowe, oddzielne budynki restauracyjne i lobby, parking. Wszystko. Mię dzy nimi tylko wą skie ś cież ki. Ale są wypeł nione samochodami obywateli tureckich. Autobusy przywoż ą ce i wywoż ą ce turystó w nie wjeż dż ają na teren hotelu - nie ma moż liwoś ci zawró cenia. Turyś ci, sapią c wesoł o, przetaczają walizki z ulicy do hotelu iz powrotem.
Numer. Nie zaleca się dotykania ekskluzywnych mebli w pokoju, najwyraź niej wykonanych przez artel Waste Labor. Meble mają tendencję do przemieszczania się - rozsuwania, czoł gania się , odpadania. Klimatyzator, najlepiej jak potrafi, udaje, ż e dział a, wtł aczają c do pomieszczenia ciepł e, wilgotne powietrze z ulicy. Pewnie rozumie, ż e robi coś ź le i systematycznie się wył ą cza. Hydraulika - „wrak imperium”. Otwó r w pł ytce podł ogowej niezawodnie zapewnia niezakł ó cony wypł yw wody z prysznica, z powodzeniem zastę pują c brodzik. Siedzisko i pokrywa toalety wykazują niewytł umaczalny niepokó j i nieustannie zmieniają swoje poł oż enie w przestrzeni. Musimy je zł apać i odstawić na swoje miejsce. W pokoju nie ma kieliszkó w, nie mó wią c już o kieliszkach do wina, chociaż przynoszą wodę . Mił oś nikó w zwierzą t z pewnoś cią ucieszy obecnoś ć mró wek w pokoju. Najlepiej „zł apać ” pokojó wkę zaraz po tym, jak przesunie mop w twoim pokoju i zaż ą dać od niej brakują cych rę cznikó w.
Restauracja. Tę jadalnię Mosselpromu trudno nazwać restauracją . Przygotuj się na: meble ró ż nej wielkoś ci, stoł y bez obrusó w, wó zki z brudnymi naczyniami grzechoczą ce wzdł uż stoł ó w, kelnerzy beztrosko chodzą cy po restauracji podczas kolacji, pusty bar. Nie pró buj znaleź ć herbaty lub kawy podczas kolacji. Nie ma ich tu. Ponieważ nie ma ł yż eczek ani ł yż eczek deserowych. Przygotuj się na nalewanie napojó w do plastikowego kubka. Bez wody, bez kieliszkó w do wina, bez popielniczek na stoł ach nie warto szukać .
Odż ywianie. Kurczak - ryż - makaron, makaron - kurczak - ryż . Kolejka 40-50 osó b na shawarmę . Ciasto jest haniebne. Owoce - lekko ró ż owe arbuzy, bez smaku melony, drewniane ś liwki.
Plaż a. Wą ski pas skalisty (od 3 do 10 m szerokoś ci i 50 m dł ugoś ci) mię dzy betonowym murem a wodą pł ynnie i dyskretnie, bez ż adnych ró ż nic, zamienia się w nieuż ytki hojnie nawoż one odpadami komunalnymi i budowlanymi. Pomię dzy hotelowym ogrodzeniem, odś wię tnie ozdobionym zgrabnymi pierś cieniami z drutu kolczastego, a plaż ą znajduje się publiczny deptak. Wejś cie do wody jest strome, kamienie. Po obiedzie codziennie silny wiatr, fale.
Totalizator pił karski. Basen gł ó wny (1.4m) przy bloku A przypomina GUM podczas wyprzedaż y od rana do wieczora. Pandemonium towarzyszy odpowiednia kwaś na muzyka i wrzaski tureckich dzieci.
Basen mię dzy blokami C i D (1.6 m) nadaje się do uż ytku zgodnie z przeznaczeniem, ale tylko do obiadu. Po obiedzie, nie wiadomo ską d, pojawiają się nastolatki bez bransoletek na rę kach i zaczyna się coś , co przypomina zmagania chł opcó w Nanai w wodzie, przy akompaniamencie tych samych rozdzierają cych serce krzykó w.
Basen z trzema standardowymi zjeż dż alniami. Nie jest bezpiecznie dopuś cić do nich dziecko. Biedne dzieci wszystkich krajó w i narodó w są przyciś nię te do bokó w basenu, uciekają c przed stukilogramowymi „chł opcami” pokrytymi grubą czarną weł ną , z rykiem rannych hipopotamó w schodzą cych ze wzgó rz.
Wi Fi dział a na zasadzie: „Widzisz susł a? - Nie. „I ja tego nie widzę , ale jest”.
Przewodnik hotelowy Lilia był a widziana tylko pierwszego dnia. Pewnie dziewczyna myś lał a, ż e zrobił a na nas niezatarte wraż enie. Uznał am, ż e to nam wystarczy i nie pojawił am się ponownie w hotelu.
Koniec wakacji był nie mniej ekscytują cy. Plan zakł adał opuszczenie hotelu o 6:10. O 5:50 rozpoczę to poszukiwania recepcjonisty w celu przekazania kluczy do pokoju i kart rę cznikó w plaż owych. Ta bezsensowna czynnoś ć trwał a przez 35 minut, ale wspomniany temat nigdy nie został zlokalizowany.
I jak wisienka na torcie autobus spó ź nił się.15 minut. Wyczerpany. Nic dziwnego, ż e o nas zapomniał am. Zamiast przeprosin, cał kiem logicznych w takiej sytuacji, opiekunka transferowa z wyrazem skrajnego znudzenia na twarzy powiedział a: „Pię tnaś cie minut spó ź nienia to normalne. Jeś li nie jesteś zadowolony, moż esz narzekać .
Ogó lnie dobrze wypoczę liś my. Dzię ki Bogu, ż e go nie otruli i przywieź li na lotnisko ż ywego i zdrowego.