Впервые жили в отеле, в котором было так много пьяной русской молодежи.
По прилету в аэропорту Даламан в дьюти накупили ликера, очень пригодилось.
Встречали нас аж два гида из Анекса на микроавтобусе Мерседес, кроме нас больше туристов у них небыло.
Дорога из Даламана в Мармарис меня восхитила, таких красивых пейзажей в жизни не видел, такой красоты нет ни в Крыму, ни на южном берегу Турции.
От вида за окном впал в нирвану.
Дорога заняла около 2 часов, в основном представляла собой крутой серпантин, поэтому жену и дочь сильно тошнило, лица были белые, смотреть на них было страшно, жену рвало, благо захватили пакеты с самолета.
В гостинице Julian Club Hotel первым встретил аниматор, схватил сумку, начал произносить скороговорки на ломанном русском.
На ресепшене оформили быстро, турок подхватил наши сумки и понес в номер. Двери в отеле Julian Club Hotel открываются не ключом, а магнитной карточкой, так вот, нашей карточкой открыть дверь у него не получилось, и он минут пятнадцать бегал между ресепшеном и номером, пытаясь открыть дверь, потом выковырял в замке заглушку и открыл обычным ключем. Пришел слесарь и в течении получаса отремонтировал двери. Как я потом узнал, проблемы с карточками бывают часто.
Персонал Julian Club Hotel произвел очень хорошее впечатление, вежливые, стараются угодить гостю.
Температура в обед в Мармарисе больше 40 градусов жары, но мы решили прогуляться к морю.
Шли по прямой, вдоль вонючего канала. Большой проблемой было переходить дороги на пешеходных переходах, поскольку машины нас ВООБЩЕ НЕ ПОПУСКАЛИ, идут плотной стеной и при попытке перейти дорогу ожесточенно сигналят, ругаются и норовят задавить. Так было все две недели. Поскольку я большой любитель пеших прогулок, это очень портило отдых.
Дойдя до моря обнаружили, что море больше похоже на большое грязное соленое озеро с очень холодной водой, поскольку закрыто от моря островами.
Вообще-то открытого моря то и не видно, острова все закрывают.
Полоска пляжа узкая, заставлена платными шезлонгами от ресторанов и гостиниц, песок очень замусорен, с окурками, вход в воду засыпан острыми осколками камней, похожими на битый красный кирпич, вода мутная, на воде плавает мусор, масляные пятна, все море заросло водорослями (туристы его называют «волосатым морем»), вода очень холодная из-за воды с горных источников, сливающихся через многочисленные каналы. Мы разбалованы потрясающими чистыми пляжами Авсаллара и Инжекума, поэтому купаться в этом море нам не понравилось.
Опытным путем определили, что самая грязная вода в центре города, а в часе ходьбы от него – относительно почище, правда, со многих пляжей прогоняет охрана, не давая зайти в море.
Записались на следующий день на бесплатный автобус на пляж бара Нирвана (пляж «Нирвана»).
На следующий день после обеда у гостиницы Julian Club Hotel собралась толпа русских туристов для поездки на пляж Нирвана. Ждать очень утомительно: стояла сильная жара, автобуса не было. Но вот подъехал автобус и ожидающие кинулись к двери. Началась жуткая давка, люди яростно работали локтями.
Поскольку у нас маленькая дочь, мы этот бой проиграли, и в автобус не влезли, как и пару десятков других отдыхающих. Автобус уехал, оставив нас на жаре. Охранница по-английски сказала, что будет другой автобус. Через пятнадцать минут стояния на сорокоградусной жаре подъехал микроавтобус и мы включили все наши советские навыки по штурму общественного транспорта. Нам удалось влезть, но с десяток отдыхающих Julian Club Hotel осталось на улице – сегодня для них море отменяется.
Дорога заняла около 40 минут. Водитель выгрузил нас прямо на высоком горном серпантине. Перейдя дорогу, мы начали спускаться по ступенькам крутой лестницы вниз к морю. Спускались минут пять-десять, ребенку было тяжело – ступеньки высокие, жара.
Пляж довольно грязный, свободных лежаков не много, они принадлежат бару «Нирвана», и пить-есть свое на территории пляжа категорически нельзя – за этим следят официанты, обходящие пляж. Цены на воду и прочее у официантов нас шокировали и мы ничего не заказали.
Вода на пляже чистая, но непривычно холодная, водорослей очень много, вход в море – тоже с острыми камнями. У одного из туристов украли пляжные тапочки, он возвращался босиком.
В шесть часов должен был приехать автобус в гостиницу, и мы, отстояв десятиминутную очередь в душ, полезли вверх на гору, что было тяжко – лезть надо высоко!
Выйдя на дорогу, мы простояли минут двадцать на жаре – наш автобус никак не приезжал. Тут приехал автобус для другого отеля, но желающих уехать на нем не нашлось, и мы принялись его штурмовать, давка была нереальная, пьяная русская молодежь чуть не раздавила мне ребенка.
Нам удалось залезть в автобус всей семьей (советская закалка! ), но нескольким десяткам туристов не повезло, и они остались стоять на жаре на дорожном серпантине в ожидании автобуса.
Будучи разбалованными недорогими пляжными отелями Авсаллара и Инжекума, мы не нашли в себе более моральных сил ездить на пляж «Нирвана».
Последующие дни мы отдыхали в отеле Julian Club Hotel.
На встречу к отельному гиду Анекса мы сходить забыли. Он позвонил в номер и очень хлестко меня отчитал за это на ломанном русском. Я со стыда бросил трубку и в дальнейшем через лобби мы перемещались быстро и потупив очи – он часто сидел в лобби-баре и внимательно осматривал проходящих туристов.
Надо сказать, что утром после завтрака все лежаки на территории отеля Julian Club Hotel оказываются занятыми и народ лезет загорать в бассейны на матрасах. В бассейнах собирается столько народу, что о поплавать не может быть и речи. Даже если просто стоять, вас постоянно кто-то толкает и обливает водой. Вода в бассейнах очень холодная, и уже через пятнадцать минут «плавания» тело сводит от холода.
Дочь купалась в бассейне ежедневно, каждый день получая новые синяки и ссадины.
На второй день отдыха жена пришла в номер зареванная – какой-то английский мальчик засадил ей в глаз из водяного поршня. Глаз покраснел, боль была такой, что она плакала до вечера. Разыскать родителей мальчика не удалось, вероятно он был среди пьяных мужиков, плотно обсевших бар и что-то орущих по-английски.
Надо сказать, что английская составляющая отдыхающих в большинстве своем очень отличается от иностранцев, которых мы видели на южном побережье Турции – нет той вежливости, присущей немцам. Нам объяснили, что гостиницу облюбовал английский «тагил» - неблагополучные семьи из Англии.
В гостинице отдыхало с десяток негров, которые нас поразили своим обаянием и воспитанностью, а какие у них милые дети! Народ таял от них!
В гостинице очень много русской молодежи, их ОЧЕНЬ много, их сотни человек. Они просыпались где-то к обеду – в столовой слышался их громкий мат.
Но особенно они давали о себе знать ночью – где-то с двух ночи до четырех часов ночи несколько десятков молодых русских собиралось в снек-баре и устраивало грандиозную пьянку с криком, громким ржанием. Они так шумели, что закрытые двери балконов не помогали, все было слышно в номере. Звонили на ресепшен, просили как-то вмешаться, обещали помочь, но шум не стихал. Так и прожили две недели – ночью дремали, днем отсыпались. При закрытых балконных дверях жара в номередаже ночью сильная, включали кондиционер. Я заболел от кондиционера, месяц потом болел, кашлял.
Прям впритык к отелю стоит мечеть, и в полпятого ночи начинается десятиминутная молитва, которая такая громкая, что с закрытыми дверями балкона можно разобрать каждое слово.
В плане шоппинга Мармарис очень уступает южному берегу Турции. Продается то же, что и на базаре в моем родном городе, но в два-три раза дороже.
Могу порекомендовать магазин Вайкики в центре, и русскоязычный сувенирный магазин Аутлет на той же улице, что и гостиница: выйти из гостиницы, повернуть направо и идти полчаса не сворачивая, Аутлет сразу после супермаркета Мигрос.
Кормили очень разнообразно и много, начиная с 7 утра до 12 ночи. Я набрал 8 кг, жена – 5 кг. за две недели.
Официанты очень вежливые и шустрые. В основной столовой грязная посуда попадалась редко. В снек-баре бывало по шесть тарелок вытащишь, пока попадется чистая – снаружи чисто, а между тарелками – остатки еды. Очередь за блинами в снек-баре выстаивалась до ста человек!
Алкоголь попробовали весь – он оказался настолько мерзопакостным и похмельным, поэтому пили только своё, купленное в Даламане (алкоголь из дьюти оказался настоящим! ).
Облазили весь город. Очень понравился!
Бар-стрит разочаровала. Это как базар, на только котором вам пытаются втридорога впарить отстойное пойло, а дискотеки – дешевая замануха! Турки понимают умом, что от них ждут, веселят туристов, но в душе они западной культуры НЕ ПОНИМАЮТ, а потому все действия турков-развлекателей кажутся механическими и очень однообразными. Одни и те же песни, одни и те же слова, идни и теж же танцы.
Анимация в отеле тоже удивила. Она англоязычная, и построена на эротических шутках гомосексуального типа. В течении дня аниматоры разговаривают с туристами, зачастую залазят на шезлонги к женщинам, трутся об них, имитируют секс (и это при детях! ). Нередко аниматоры обнимают мужчин-туристов и их жен. Англичане смеются, им такая анимация очень нравится. Ничего подобного на южном берегу Турции не видел.
В туалете – большая вентиляционная дыра на крышу, в которую запросто мог залезть человек, поэтому оплатил за сейф. Сейф обошелся в 32 доллара. Он сделан в кустарной мастерской, что бы его открыть приходилось колдовать ключом около двух минут, внутренней стенки у его дверцы не было, виден был механизм замка, очень незателивый.
На рецепции 2 русских девушки посменно работают.
Самый дешёвый способ передвигаться - на долмушах (маршрутках). В них, как правило, 11 кресел и они курсируют по основным дорогам Мармариса и соседнего курорта Турции Ичмелер (Icmeler). Стоимость проезда - 1.50 лиры по Мармарису и 2.00 лиры между Ичмелером и Мармарисом. Днем, правда, стоять на остановки в сорокаградусную жару и ждать маршрутку ну очень тяжело. Гуляли рано утром (в четыре утра мулла будил) и ночью. В 12 часов ночи термометр показывал температуру 30 градусов.
Анимация для детей оказалась фикцией – зачастую там никого небыло, а нередко было, что приводишь ребенка – а грустный грузин-аниматор на ломанном русском объясняет, что сейчас идет рисование на песке и стоит это двадцать долларов. Впервые с таким столкнулись. Вообще очень много в отеле отеле анимации платной – каждый день платная лотерея, пенные вечеринки – тоже платные. Привел ребенка на детскую площадку поиграть – и тут же при нас ее пацан обоссал. Играть на этой площадке ребенок отказался.
Отдых в целом понравился. Дорога обратно была восхитительной, очень понравился сопровождавший нас гид Анекса, вежливый и умный. Если бы в Пегасе тоже были такие нормальные гиды, а не те наглые и грубые, что нам попадались! На обратно пути была остановка на туалет в очень красивом кафе, сделанном в Турецком стиле. Цены на сувениры там оказались очень невысокими, значительно дешевле чем в городе, и мы купили там красивые часы с фото Мармариса, скинули нам три лиры. В подарок ребенку дали много бус. Очень приятные продавцы, вежливые, ничего не навязывали. Гид Анекса выступил в роли переводчика.
В целом Анекс мне понравился больше Пегаса.
Po raz pierwszy zamieszkaliś my w hotelu, w któ rym był o tak duż o pijanej rosyjskiej mł odzież y.
Po przybyciu na lotnisko Dalaman kupili alkohol w dyż urce, bardzo się przydał.
Już spotkaliś my dwó ch przewodnikó w z Anex w minibusie Mercedesa, poza nami nie mieli już turystó w.
Droga z Dalaman do Marmaris zachwycił a mnie, nigdy w ż yciu nie widział em tak pię knych krajobrazó w, nie ma takiego pię kna ani na Krymie, ani na poł udniowym wybrzeż u Turcji.
Z widoku za oknem wpadł a w nirwanę.
Droga zaję ł a okoł o 2 godzin, w wię kszoś ci był a to stroma serpentyna, wię c moja ż ona i có rka był y bardzo chore, miał y biał e twarze, bał o się na nich patrzeć , moja ż ona wymiotował a, na szczę ś cie zabrał y paczki z samolotu.
W hotelu Julian Club animator spotkał się jako pierwszy, zł apał torbę i zaczą ł wymawiać ł amane ję zyki w ł amanym rosyjskim.
W recepcji wydanej szybko Turcy odebrali nasze torby i zanieś li do pokoju.
Drzwi w Julian Club Hotel są otwierane nie kluczem, ale kartą magnetyczną , wię c nie mó gł otworzyć drzwi naszą kartą i biegał przez okoł o pię tnaś cie minut mię dzy recepcją a pokojem, pró bują c otworzyć drzwi, potem wygrzebał korek w zamku i otworzył go zwykł ym kluczem. W cią gu pó ł godziny przyszedł ś lusarz i naprawił drzwi. Jak się pó ź niej dowiedział em, problemy z kartami są powszechne.
Obsł uga Julian Club Hotel zrobił a bardzo dobre wraż enie, uprzejma, starają ca się zadowolić goś cia.
Temperatura w porze lunchu w Marmaris to ponad 40 stopni, ale zdecydowaliś my się na spacer nad morze.
Szli w linii prostej wzdł uż ś mierdzą cego kanał u. Duż ym problemem był o przechodzenie przez ulice na przejś ciach dla pieszych, bo auta W OGÓ LE NAM NIE WPUSZCZAŁ Y, jadą w gę sty mur i pró bują c przejś ć przez jezdnię zaż arcie trą bią , przeklinają i pró bują nas zmiaż dż yć . Tak był o przez dwa tygodnie. Ponieważ jestem wielkim turystą , to naprawdę zepsuł o wakacje.
Po dotarciu do morza odkryli, ż e morze bardziej przypomina duż e, brudne sł one jezioro z bardzo zimną wodą , ponieważ jest zamknię te od morza przez wyspy.
W rzeczywistoś ci otwarte morze nie jest nawet widoczne, wszystkie wyspy są zamknię te.
Pas plaż y jest wą ski, zawalony pł atnymi leż akami z restauracji i hoteli, piasek bardzo zaś miecony, niedopał ki papierosó w, wejś cie do wody pokryte ostrymi fragmentami kamieni, któ re wyglą dają jak poł amane czerwone cegł y, woda jest bł otnista, na wodzie unoszą się ś mieci, zaolejone plamy, cał e morze zaroś nię te glonami (turyś ci nazywają je „wł ochatym morzem”), woda jest bardzo zimna, bo woda z gó rskich ź ró deł ł ą czy się licznymi kanał ami. Rozpieszczają nas oszał amiają ce czyste plaż e Avsallar i Incekum, wię c nie lubiliś my pł ywać w tym morzu.
Empirycznie ustalono, ż e najbrudniejsza woda znajduje się w centrum miasta, a godzina spaceru od niej jest stosunkowo czystsza, jednak ochroniarze odjeż dż ają z wielu plaż , uniemoż liwiają c im wejś cie do morza.
Zapisał em się nastę pnego dnia na bezpł atny autobus do baru na plaż y Nirvana (plaż a Nirvana).
Nastę pnego popoł udnia tł um rosyjskich turystó w zebrał się przed hotelem Julian Club na wycieczkę na plaż ę Nirvana. Czekanie był o bardzo mę czą ce: był o bardzo gorą co, nie był o autobusu. Ale wtedy autobus zatrzymał się i oczekują cy rzucili się do drzwi. Rozpoczę ł o się straszne ś ciskanie, ludzie zaciekle pracowali ł okciami.
Ponieważ mamy có reczkę , przegraliś my tę walkę i nie wsiedliś my do autobusu, jak kilkudziesię ciu innych urlopowiczó w. Autobus odjechał , zostawiają c nas w upale. Straż nik powiedział po angielsku, ż e bę dzie nastę pny autobus. Po pię tnastu minutach stania w czterdziestostopniowym upale podjechał minibus i wł ą czyliś my wszystkie nasze sowieckie umieję tnoś ci w szturmowaniu transportu publicznego. Udał o nam się dostać , ale kilkunastu urlopowiczó w Julian Club Hotel pozostał o na ulicy - dziś morze jest dla nich odwoł ane.
Podró ż trwał a okoł o 40 minut.
Kierowca wył adował nas prosto na wysokogó rską serpentynę . Po przejś ciu przez ulicę zaczę liś my schodzić po stromych schodach w dó ł do morza. Schodziliś my okoł o pię ciu do dziesię ciu minut, dziecku był o cię ż ko - schody był y wysokie, upał.
Plaż a jest doś ć brudna, nie ma zbyt wielu darmowych leż akó w, należ ą one do baru Nirvana, a na plaż y absolutnie nie moż na pić ani jeś ć - monitorują to kelnerzy, któ rzy chodzą po plaż y. Ceny wody i innych rzeczy u kelneró w zaszokował y nas i nic nie zamawialiś my.
Woda na plaż y jest czysta, ale niezwykle zimna, jest duż o glonó w, wejś cie do morza też jest z ostrymi kamieniami. Jednemu z turystó w skradziono kapcie plaż owe, wró cił boso.
O szó stej miał podjechać autobus pod hotel i po staniu w dziesię ciominutowej kolejce po prysznic, wspię liś my się na gó rę , co był o trudne - trzeba się wspinać wysoko!
Wychodzą c na drogę , staliś my okoł o dwudziestu minut w upale - nasz autobus nie przyjechał.
Potem przyjechał autobus do innego hotelu, ale nie był o chę tnych, ż eby nim wyjechać i zaczę liś my go szturmować , ś cisk był nierealny, pijana rosyjska mł odzież prawie zmiaż dż ył a moje dziecko.
Udał o nam się wsią ś ć do autobusu z cał ą rodziną (sowieckie twardnienie! ), ale kilkudziesię ciu turystó w miał o pecha i zostali w upale na serpentynowej drodze czekają c na autobus.
Rozpieszczani niedrogimi hotelami plaż owymi w Avsallar i Incekum, nie znaleź liś my w sobie sił y moralnej, aby udać się na plaż ę Nirvana.
Nastę pne dni odpoczywaliś my w Julian Club Hotel.
Zapomnieliś my iś ć na spotkanie z hotelowym przewodnikiem Aneksem. Zadzwonił pod numer i bardzo zjadliwie zbeształ mnie za to ł amanym rosyjskim. Odł oż ył em sł uchawkę ze wstydu, aw przyszł oś ci szybko poruszaliś my się po lobby i spuszczaliś my oczy – czę sto siadał w lobby barze i uważ nie przyglą dał się przejeż dż ają cym turystom.
Muszę powiedzieć , ż e rano po ś niadaniu wszystkie leż aki na terenie hotelu Julian Club są zaję te, a ludzie wspinają się do basenó w, aby opalać się na materacach. W basenach gromadzi się tak wiele osó b, ż e pł ywanie nie wchodzi w rachubę . Nawet jeś li tylko stoisz, ktoś cią gle cię popycha i oblewa wodą . Woda w basenach jest bardzo zimna, a po pię tnastu minutach „pł ywania” organizm sł abnie z zimna.
Có rka codziennie pł ywał a w basenie, codziennie dostawał a nowe siniaki i otarcia.
Drugiego dnia odpoczynku ż ona przyszł a do pokoju z pł aczem - jakiś Anglik wbił jej w oko tł okiem wodnym. Oko zrobił o się czerwone, bó l był taki, ż e pł akał a do wieczora. Nie moż na był o znaleź ć rodzicó w chł opca, prawdopodobnie był wś ró d pijanych mę ż czyzn, któ rzy siedzieli ciasno przy barze i krzyczeli coś po angielsku.
Muszę powiedzieć , ż e angielski skł adnik wczasowiczó w w wię kszoś ci bardzo ró ż ni się od obcokrajowcó w, któ rych widzieliś my na poł udniowym wybrzeż u Turcji - nie ma tej uprzejmoś ci nieodł ą cznej od Niemcó w. Powiedziano nam, ż e hotel został wybrany przez angielskie „tagil” - dysfunkcyjne rodziny z Anglii.
W hotelu odpoczywał o kilkunastu Murzynó w, któ rzy zachwycali nas swoim urokiem i dobrą hodowlą oraz jakie mają cudowne dzieci! Ludzie odpł ynę li od nich!
W hotelu jest bardzo duż o rosyjskiej mł odzież y, jest ich BARDZO duż o, są ich setki. Obudzili się gdzieś na obiad - ich gł oś ne przekleń stwa sł ychać był o w jadalni.
Ale szczegó lnie czuli się w nocy - gdzieś od drugiej w nocy do czwartej rano kilkudziesię ciu mł odych Rosjan zebrał o się w barze z przeką skami i urzą dził o sobie imponują cą gorzał ę z krzykiem, gł oś nym rż eniem. Był y tak gł oś ne, ż e zamknię te drzwi balkonó w nie pomagał y, wszystko był o sł yszalne w pokoju.
Zadzwonili na recepcję , poprosili o interwencję , obiecali pomoc, ale hał as nie ucichł . Ż yli wię c dwa tygodnie - drzemali w nocy, spali w dzień . Przy zamknię tych drzwiach balkonowych ciepł o w pokoju był o silne nawet w nocy, klimatyzator był wł ą czony. Zachorował em od klimatyzatora, potem przez miesią c był em chory, kaszlał em.
Tuż obok hotelu znajduje się meczet, ao wpó ł do pią tej w nocy rozpoczyna się dziesię ciominutowa modlitwa, któ ra jest tak gł oś na, ż e przy zamknię tych drzwiach balkonowych moż na rozró ż nić każ de sł owo.
Pod wzglę dem zakupó w Marmaris jest znacznie gorszy od poł udniowego wybrzeż a Turcji. Na sprzedaż jest taki sam jak na bazarze w moim rodzinnym mieś cie, ale dwa lub trzy razy droż ej.
Polecam sklep Waikiki w centrum i rosyjskoję zyczny sklep z pamią tkami Outlet na tej samej ulicy co hotel: wyjdź z hotelu, skrę ć w prawo i idź pó ł godziny bez skrę cania, Outlet zaraz za supermarketem Migros.
Jedzenie był o bardzo urozmaicone i obfite, od 7 rano do pó ł nocy. Przytył em 8 kg, moja ż ona 5 kg.
Przez dwa tygodnie.
Kelnerzy są bardzo uprzejmi i inteligentni. Brudne naczynia był y rzadkoś cią w gł ó wnej jadalni. W barze z przeką skami wycią gał eś sześ ć talerzy, aż uzyskał eś czysty - na zewną trz jest czysta, a mię dzy talerzami są resztki. Linia na naleś niki w bufecie stanę ł a nawet na sto osó b!
Spró bowali cał ego alkoholu - okazał o się , ż e jest taki podł y i kacowy, wię c pili tylko wł asny, kupiony w Dalaman (alkohol dyż urny okazał się prawdziwy! ).
Obję ł o cał e miasto. Bardzo mi się podobał o!
Bar Street był rozczarowują cy. To jest jak bazar, tylko tam, gdzie pró bują sprzedać wygó rowane ceny za bzdury, a dyskoteki to tania przynę ta! Turcy rozumieją w myś lach czego się od nich oczekuje, bawią turystó w, ale w gł ę bi serca NIE ROZUMIEJĄ kultury zachodniej i dlatego wszelkie dział ania Turkó w-artystó w wydają się mechaniczne i bardzo monotonne. Te same piosenki, te same sł owa, te same tań ce.
Animacja w hotelu był a ró wnież niesamowita.
Jest w ję zyku angielskim i opiera się na ż artach erotycznych typu homoseksualnego. W cią gu dnia animatorzy rozmawiają z turystami, czę sto wspinają się z kobietami na leż aki, ocierają się o nie, naś ladują seks (i to z dzieć mi! ). Czę sto animatorzy przytulają turystó w pł ci mę skiej i ich ż ony. Brytyjczycy się ś mieją , naprawdę lubią ten rodzaj animacji. Nigdy nie widział em czegoś takiego na poł udniowym wybrzeż u Turcji.
Toaleta ma duż y otwó r wentylacyjny na dachu, do któ rego moż na się ł atwo wspią ć , wię c za sejf zapł acił em. Sejf kosztował.32 dolary. Został wykonany w warsztacie rę kodzielniczym, aby go otworzyć trzeba był o wyczarować klucz przez okoł o dwie minuty, przy drzwiach nie był o wewnę trznej ś ciany, mechanizm zamka był widoczny, bardzo bezpretensjonalny.
W recepcji dwie Rosjanki pracują na zmiany.
Najtań szym sposobem poruszania się jest dolmusz (minibusy). Zwykle mają.11 miejsc i jeż dż ą po gł ó wnych drogach Marmaris i są siedniego kurortu Turcji Icmeler (Icmeler).
Opł ata za przejazd wynosi 1.50 lira w Marmaris i 2.00 lira mię dzy Icmeler i Marmaris. W dzień jednak bardzo trudno jest stać na przystanku w czterdziestostopniowym upale i czekać na minibusa. Szliś my wcześ nie rano (muł ł a obudził się o czwartej rano) iw nocy. O godzinie 12 w nocy termometr wskazywał temperaturę.30 stopni.
Animacja dla dzieci okazał a się fikcją - czę sto nikogo tam nie był o, a czę sto chodził o o to, ż e przyprowadzasz dziecko - a smutny gruziń ski animator ł amanym rosyjskim tł umaczy, ż e teraz rysuje się na piasku i kosztuje dwadzieś cia dolaró w. Pierwszy raz się z tym spotkał em. Generalnie w hotelu jest duż o pł atnych animacji - codziennie odbywa się pł atna loteria, pł atne są też imprezy piankowe. Przywió zł dziecko na plac zabaw, ż eby się pobawił o - i wł aś nie tam z nami jej chł opak był wkurzony. Dziecko odmó wił o zabawy na tej stronie.
Reszta ogó lnie mi się podobał a. Droga powrotna był a niesamowita, bardzo podobał a nam się przewodniczka Anexa, któ ra nam towarzyszył a, uprzejma i mą dra.
Gdyby Pegasus też miał takich normalnych przewodnikó w, a nie tych zuchwał ych i niegrzecznych, z któ rymi się spotkaliś my! W drodze powrotnej był przystanek na toaletę w bardzo pię knej kawiarni, wykonanej w stylu tureckim. Ceny pamią tek okazał y się tam bardzo niskie, znacznie tań sze niż w mieś cie, a my kupiliś my tam pię kny zegarek ze zdję ciem Marmarisa, rzucił nam trzy liry. W prezencie dziecko otrzymał o wiele koralikó w. Bardzo mili sprzedawcy, uprzejmi, niczego nie narzucali. Przewodnik Aneksa dział ał jako tł umacz.
Ogó lnie Anex podobał mi się bardziej niż Pegasus.