Всем привет! Расскажу о недавнем пребывании в отеле «Сидней 2000»*** в Бельдиби-3 (Кемер, Анталья). Пишу не для того, чтобы ругаться и злобствовать, но чтобы мой опыт помог другим сделать осознанный выбор и уберечься от мелких, но досадных неприятностей. Тем более, что общее впечатление от отдыха в этом отеле у меня осталось в целом благоприятное.
1. ТУР В ЦЕЛОМ. Для начала – совет: при оформлении путевки обратите внимание на время прилета в Анталью и обратного вылета домой. Например, у нас в авиабилетах стояло время прилета 21.30. Из информации в И-нете я знал, что ужин в данном отеле заканчивается в 22.00, и потому спросил в агентстве, где брал путевку: как сделать так, чтобы нас по приезду покормили? Девушка-агент уверенно мне ответила, что надо сразу по прилету найти стойку «Odeon-Tours» и попросить, чтобы они связались с отелем и попросили оставить нам что-нибудь из еды. Однако по факту было так: турок за стойкой сказал, что такую услугу они не оказывают и что это вообще невозможно, т. к. отелей много и всех телефонных номеров у них просто нет. Оставалась слабая надежда, что в «Сиднее 2000» знают о заезде и что-то оставят. Но по приезду в отель (а попали мы туда только в половине первого ночи, т. к. автобус завозил туристов в другие отели по дороге) оказалось, что нас никто с едой не ждал. Поэтому совет такой: ешьте-пейте в самолете все, что подадут и/или будьте готовы в первый же вечер раскошелиться на ужин в какой-нибудь кафешке рядом с отелем.
Хотя, конечно, лучше всего – попробуйте уже при покупке путевки подобрать такой рейс, чтобы по прилету успеть на ужин.
То же – с обратным вылетом. В билетах время вылета из Антальи было обозначено как 08.00 утра. Но выезд из отеля был назначен на 03.50. На сей раз мне удалось заказать через Reception ланч-боксы (сухой паек). Но неприятно было другое: в путевке у нас стояло «11 ночей», однако по факту позднее прибытие в отель и очень ранний выезд из него «съели» два раза по полночи, так что реально мы провели в отеле 10 дней и 10 ночей.
2. НОМЕРА В ОТЕЛЕ. Ночью, по приезду нас заселили в номер 102 на первом этаже. Номер нас неприятно удивил: грибок там был не только в санузле, но и в спальной комнате, полосой сантиметров в 20 вдоль плинтуса. А под балконом высилась гора пустых 25-литровых бутылей из-под воды. Сие показалось нам «некошерным» даже для 3 звезд. : -( Нам пришлось провести в этом номере 2 ночи, и только потом менеджер Людмила перевела нас в номер на 3 этаже – вполне приличный и, можно даже сказать, уютный.
3. ПЛЯЖ и БАССЕЙН. Пляж – это одно из несомненных достоинств отеля «Сидней 2000». Обычно 3-звездные гостиницы стоят на 2 или 3 линии, нередко туристам приходится ездить на муниципальный пляж, где нет ни лежаков, ни зонтиков, а у этого отеля – свой пляж, хоть и очень небольшой. Сходишь с крыльца отеля, проходишь буквально метров 70-80 – и вот оно, море! Пляж покрыт мелкой галькой, поэтому вода почти всегда была чистая – в отличие от песчаных пляжей Алании, где после захода в воду первых 3-4 человек образуется водно-песчаная взвесь.
Лежаков и зонтов хватало всем, причем они были бесплатные. А вот о полотенцах надо позаботиться самостоятельно: полотенца из номера на пляж выносить запрещено. Значит, либо надо везти с собой, либо купить в местном магазинчике через дорогу.
Бассейн в «Сиднее» тоже небольшой, метров 6 на 10, с чистой голубой водой, т. к. его регулярно чистят. Но вот купаться в нем разрешается только с 10.00 до 18.00. Почему – неизвестно.
4. ПИТАНИЕ. Овощей и фруктов было достаточно, каждый день на завтрак было два вида сыров (очень соленых) и яйца в разном виде, но вот из более основательных продуктов была только курятина и мелкая рыбешка (ставридка и еще какая-то местная мелочь). Через раз подавали блюда из сои. Мелко порезанные сосиски и ветчина на «прилавке» с холодными закусками, были тоже из сои. Мяса не было вообще – как нам объяснили, оно в Турции очень дорогое. И только в последний вечер перед отъездом, как по заказу, был открытый мангал, где приготовили кебаб из баранины. Кебаб был очень вкусный, но давали только по одной колбаске на человека. На обед всегда были довольно неплохие супы-пюре, каждый раз присутствовали и сладости – 5-6 видов. Общая картина такая: голодными мы не были, но вот блюд, которые своим видом и вкусом могли бы порадовать гурмана, мы практически не видели.
5. НАПИТКИ. В первое утро, спустившись на завтрак, я обрадовался, увидев кулер, на котором были нарисованы апельсин, грейпфрут, яблоко и еще какие-то фрукты, но внутри, к сожалению, оказались какие-то жидкости без запаха и со вкусом химии – типа забытого «Юппи». Соков не было вообще. В баре наливали пиво, красное и белое сухое вино, водку, джин, ракию (всё – местного производства), но бар работал по системе «все включено» лишь с 10.00 и до 22.00. Позже – только за живые деньги. Совет любителям выпить: затаривайтесь в Duty Free в аэропорту Антальи!
Любителям пива на заметку: местное пиво «Эфес» стоит дороже, чем, например «Туборг» (4 и 3 доллара соответственно).
6. РАЗВЛЕЧЕНИЯ. Еще до поездки я прочитал в И-нете, что в отеле «Сидней 2000» нет ни дискотеки, ни аниматоров. Это сущая правда. Но для меня лично это были серьезные плюсы – не люблю шум и гам, особенно на отдыхе. За 10 дней, что мы с женой провели в отеле, нас, правда, 3 раза «порадовали» представлением под названием «Турецкая ночь» с приглашенными артистами. Качество хореографии и вокально-музыкального сопровождения – на уровне клубной самоделки очень средней руки, но многие радовались и этому. Нас же больше порадовало то, что всякий раз во время «Турночи» был открытый мангал.
7. ЭКСКУРСИИ. Об этом уже написано много, могу только подтвердить: экскурсии у отельных гидов – в 2 с лишним раза дороже, чем в местном экскурсбюро «Maxwell» через дорогу от отеля. Для примера: экскурсию в Мира – Кекова (лучшее, что есть) отельный гид предложил нам по 70$ с носа, тогда как в «Максвелле» мы эту же экскурсию взяли по 25$. Да, автобус был поменьше, кондиционер в нем послабее, но это, на мой взгляд, даже лучше – меньше риск простудиться после пекла снаружи. Мы совершенно спокойно доехали до места и вернулись назад.
Правда, при поездке от «Максвелла» в городке Демре (экс-Миры Ликийские) пришлось еще доплатить по 10$ за вход в церковь Св. Николая Мирликийского, но это было только для желающих (можно эти 30-40 минут просто погулять по городу и выпить пивка). Но даже и при этой доплате разница в цене получилась 2-кратной. Кстати, о посещении церкви: при входе на территорию храма стоит касса, в которой входной билет можно купить за 15 турецких лир, т. е. примерно за 8$. Так что особо экономным советую не торопиться отдавать 10$ гиду, а по приезду на место купить билет в кассе.
И еще один момент: на экскурсиях все напитки, включая воду, платные. Например, в нашем автобусе был холодильник, и вода из него стоила 1$ за две бутылки по 0.5 литра. Для справки: в Бельдиби за доллар можно купить 1.5-литровую бутыль воды. А в самом городке Демре можно купить в магазине пол-литровую бутылку воды за 40 лир, т. е. за четверть доллара.
8. ПОКУПКИ и ЦЕНЫ. Тоже могу только повторить: торговаться не только можно, но и нужно! Особенно при покупке кожаных и меховых изделий. Имейте в виду: если вас везут в салон по «путевке» от гида, в цену товара всегда закладываются комиссионные для него/нее. Так что торгуйтесь смело и упорно! Иллюстрация: когда нас привезли в салон «Kircilar Mondial» в Анталье, за мужскую дубленку и женскую кожаную куртку нам сначала выкатили цену в 2.600$. Однако после 40-минутного торга с заламыванием рук и периодическими убеганиями продавца, якобы для консультации с директором, цену удалось сбить до 1.200$. : -)))
Но вообще у меня всякий раз, даже после успешного торга, оставалось неодолимое ощущение, что меня обули…
Еще одна иллюстрация. Перед вылетом из Антальи, по дороге в аэропорт всех обязательно завозят – даже глубокой ночью! – в так называемую «Фабрику», где якобы можно купить товары (сладости, пряности, чай-кофе, вино и пр. мелочовку) с большой скидкой. Не ведитесь! Для примера: гранатовое вино (очень вкусное, кстати, рекомендую! ) на этой «Фабрике» стоит 24$, тогда как в Бельдиби, в магазинчике через дорогу – всего лишь 12$.
И еще один маленький штрих. По дороге на экскурсию ваш автобус непременно остановится в каком-нибудь кафе, у которого договор с вашим гидом. Так вот, апельсиновый фреш нам в таком кафе предложили по 2$. А когда мы приехали на место, к античному амфитеатру, там у всех продавцов фреш был по доллару. И так вот сплошь и рядом…
9. БАНИ, МАССАЖ и пр. В первый же день к нам подошел парень по имени Мурад из соседнего отеля «Шумела Гарден» и начал настойчиво зазывать в хамам с массажем. Цена – 35$. Однако в том же «Максвелле» нам предложили то же самое за 15$. Так что совет один, но глобальный: НЕ ТОРОПИТЕСЬ РАССТАВАТЬСЯ С ДЕНЬГАМИ! Всегда старайтесь разведать, а нельзя ли то же самое получить намного дешевле.
10. ИНТЕРНЕТ. В данном отеле это – слабое место. В информации на сайте туристам обещают бесплатный Wi-Fi, и он действительно есть и действительно бесплатный. Вот только зона покрытия – в радиусе метров 6 от роутера, т. е. от ресепшн. Поэтому всякий раз, чтобы влезть в эл. почту или в И-нет, приходилось идти в лобби и сидеть там на кресле. Тогда как Wi-Fi отелей справа (Sumela Garden) и слева (Sea Gull) уверенно покрывал всю территорию нашего отеля, включая пляж, но вход, естественно, был запаролен. : -((
Witam! Opowiem Wam o moim ostatnim pobycie w Sydney 2000 Hotel*** w Beldibi-3 (Kemer, Antalya). Piszę , ż eby nie przeklinać i być zł oś liwym, ale ż eby moje doś wiadczenie pomogł o innym dokonać ś wiadomego wyboru i uchronić się przed drobnymi, ale irytują cymi kł opotami. Ponadto ogó lne wraż enie wypoczynku w tym hotelu był o ogó lnie korzystne.
1. WYCIECZKA W OGÓ LE. Na począ tek rada: rezerwują c wycieczkę , zwró ć uwagę na godzinę przylotu do Antalyi i lot powrotny do domu. Na przykł ad w naszych biletach lotniczych mieliś my godzinę przylotu 21:30. Z informacji w internecie wiedział am, ż e kolacja w tym hotelu koń czy się o godzinie 22.00, dlatego zapytał am agencję , do któ rej wzię ł am bilet: jak upewnić się , ż e po przyjeź dzie nas nakarmiono? Agentka z ufnoś cią odpowiedział a mi, ż e po przyjeź dzie powinniś my natychmiast znaleź ć licznik Odeon-Tours i poprosić ich o skontaktowanie się z hotelem i poproszenie o zostawienie nam czegoś do jedzenia.
Jednak w rzeczywistoś ci był o tak: Turek w kasie powiedział , ż e takiej usł ugi nie ś wiadczą i ż e generalnie jest to niemoż liwe, bo hoteli jest duż o i po prostu nie mają wszystkich numeró w telefonó w. Był a sł aba nadzieja, ż e Sydney 2000 wie o wyś cigu i coś zostawi. Ale po przyjeź dzie do hotelu (a dotarliś my tam dopiero o wpó ł do drugiej w nocy, bo autobus dowoził po drodze turystó w do innych hoteli) okazał o się , ż e nikt nie czeka na nas z jedzeniem. Dlatego rada jest taka: zjedz i wypij wszystko, co jest serwowane w samolocie i / lub przygotuj się na obiad na obiad pierwszego wieczoru w jakiejś kawiarni w pobliż u hotelu.
Chociaż oczywiś cie najlepiej jest spró bować odebrać taki lot przy zakupie biletu, aby po przylocie mó c zjeś ć obiad.
To samo z lotem powrotnym. Na biletach godzina wyjazdu z Antalyi został a wskazana jako 08.00. Ale wymeldowanie z hotelu zaplanowano na 03.50. Tym razem udał o mi się zamó wić lunch boxy (suche racje ż ywnoś ciowe) przez Recepcję.
Ale coś innego był o nieprzyjemne: na bilecie mieliś my „11 nocy”, jednak w rzeczywistoś ci pó ź ny przyjazd do hotelu i bardzo wczesny wyjazd z niego „zjedliś my” dwa razy o pó ł nocy, wię c faktycznie spę dziliś my 10 dni i 10 nocy w hotelu hotel.
2. POKOJE W HOTELU. W nocy, po przyjeź dzie, zamieszkaliś my w pokoju 102 na parterze. Pokó j niemile nas zaskoczył : grzyb był nie tylko w ł azience, ale takż e w sypialni, pas 20 centymetró w wzdł uż listwy przypodł ogowej. A pod balkonem był a gó ra pustych 25-litrowych butelek po wodzie. Wydawał o nam się to „niekoszerne” nawet jak na 3 gwiazdki. : -( Musieliś my spę dzić w tym pokoju 2 noce i dopiero wtedy kierownik Ludmił a przeniosł a nas do pokoju na 3 pię trze - cał kiem przyzwoitego, a nawet moż na powiedzieć , przytulnego.
3. PLAŻ A i BASEN. Plaż a to jeden z niewą tpliwych atutó w hotelu Sydney 2000.
Zwykle hotele 3-gwiazdkowe są na 2 lub 3 linie, czę sto turyś ci muszą udać się na plaż ę miejską , gdzie nie ma leż akó w ani parasoli, a ten hotel ma wł asną plaż ę , choć bardzo mał ą . Wychodzisz z hotelowej werandy, idziesz dosł ownie 70-80 metró w - i oto morze! Plaż a pokryta jest drobnymi kamykami, wię c woda prawie zawsze był a czysta - w przeciwień stwie do piaszczystych plaż Alanyi, gdzie po wejś ciu do wody pierwszych 3-4 osó b tworzy się zawiesina wodno-piaskowa.
Był o wystarczają co duż o leż akó w i parasoli dla wszystkich i był y one bezpł atne. Ale o rę czniki trzeba zadbać samemu: zabronione jest zabieranie rę cznikó w z pokoju na plaż ę . Wię c albo musisz go zabrać ze sobą , albo kupić w lokalnym sklepie po drugiej stronie ulicy.
Basen w Sydney jest ró wnież mał y, 6 na 10 metró w, z czystą , bł ę kitną wodą , ponieważ jest regularnie czyszczony. Ale pł ywanie w nim jest dozwolone tylko od 10.00 do 18.00. Dlaczego nie jest znane.
4. JEDZENIE.
Warzywa i owoce był o doś ć , codziennie na ś niadanie był y dwa rodzaje seró w (bardzo sł one) i jajka w ró ż nych postaciach, ale z bardziej solidnych produktó w był tylko kurczak i mał e ryby (ostroboka i jakiś inny lokalny drobiazg). Co drugi raz podawano dania sojowe. Drobno pokrojone kieł baski i szynka na „blacie” z zimnymi przeką skami ró wnież pochodził y z soi. Mię sa w ogó le nie był o - jak nam wyjaś niono, w Turcji jest bardzo drogo. I dopiero ostatniego wieczoru przed wyjazdem, jak na zamó wienie, był otwarty grill, na któ rym gotowano kebab jagnię cy. Kebab był bardzo smaczny, ale dali tylko jedną kieł basę na osobę . Na obiad zawsze był y cał kiem dobre zupy puree, za każ dym razem był y też sł odycze - 5-6 rodzajó w. Ogó lny obraz jest taki: nie byliś my gł odni, ale praktycznie nie widzieliś my potraw, któ re swoim wyglą dem i smakiem mogł yby zadowolić smakosza.
5. NAPOJE.
Pierwszego ranka, schodzą c na ś niadanie, ucieszył em się widzą c chł odziarkę , na któ rej namalowano pomarań czę , grejpfrut, jabł ko i trochę innych owocó w, ale w ś rodku niestety był o kilka bezwonnych pł ynó w o posmaku chemii - jak zapomniany "Yuppie". W ogó le nie był o sokó w. Bar serwował piwo, czerwone i biał e wytrawne wino, wó dkę , gin, brandy (wszystko jest produkowane lokalnie), ale bar dział ał na zasadzie all inclusive tylko od 10.00 do 22.00. Pó ź niej - tylko za prawdziwe pienią dze. Wskazó wka dla piją cych: zaopatrz się w bezcł owy na lotnisku Antalya!
Uwaga dla mił oś nikó w piwa: lokalne piwo Efes jest droż sze niż np. Tuborg (odpowiednio 4 USD i 3 USD).
6. ROZRYWKA. Jeszcze przed wyjazdem przeczytał em w Internecie, ż e Hotel Sydney 2000 nie ma dyskoteki ani animatoró w. To jest prawda absolutna. Ale dla mnie osobiś cie był y to poważ ne plusy - nie lubię hał asu i zgieł ku, zwł aszcza na wakacjach.
W cią gu 10 dni, któ re moja ż ona i ja spę dziliś my w hotelu, byliś my jednak 3 razy "zadowoleni" z przedstawienia "Noc turecka" z zaproszonymi artystami. Jakoś ć choreografii i akompaniamentu wokalno-muzycznego jest na poziomie klubu domowej roboty o bardzo przecię tnej rę ce, ale wielu był o z tego zadowolonych. Tym bardziej ucieszył o nas to, ż e za każ dym razem podczas „Turnochy” odbywał się otwarty grill.
7. WYCIECZKI. Duż o już o tym napisano, mogę tylko potwierdzić : wycieczki z hotelowymi przewodnikami są ponad 2 razy droż sze niż w lokalnej agencji turystycznej Maxwell po drugiej stronie ulicy od hotelu. Na przykł ad: wycieczka do Mira - Kekova (najlepsza, jaka jest), przewodnik hotelowy zaoferował nam 70 USD od nosa, podczas gdy w Maxwell wzię liś my tę samą wycieczkę za 25 USD. Owszem autobus był mniejszy, klimatyzacja w nim był a sł absza, ale to moim zdaniem jest jeszcze lepsze - jest mniejsze ryzyko przezię bienia po upale na dworze. Doś ć spokojnie dotarliś my na miejsce i wró ciliś my z powrotem.
Co prawda podró ż ują c z Maxwell w miejscowoś ci Demre (ex-Lycian Worlds) za wejś cie do koś cioł a ś w. po prostu chodzić po mieś cie i pić piwo). Ale nawet przy tej dopł acie ró ż nica w cenie okazał a się dwukrotna. Przy okazji, o zwiedzeniu koś cioł a: przy wejś ciu na teren ś wią tyni znajduje się kasa biletowa, w któ rej moż na kupić bilet wstę pu za 15 lir tureckich, czyli za okoł o 8 dolaró w. Tym, któ rzy są szczegó lnie oszczę dni, radzę wię c nie spieszyć się , aby dać przewodnikowi 10 USD, ale po przybyciu na miejsce kupić bilet w kasie.
I jeszcze jedno: na wycieczkach wszystkie napoje, w tym woda, są pł atne. Na przykł ad w naszym autobusie był a lodó wka, a woda z niej kosztował a 1 dolara za dwie 0.5 litrowe butelki. Dla poró wnania: w Beldibi za dolara moż na kupić.1, 5-litrową butelkę wody. A w samym miasteczku Demre pó ł litrową butelkę wody moż na kupić w sklepie za 40 liró w, czyli za ć wierć dolara.
8. ZAKUPY i CENY.
Mogę tylko powtó rzyć : targowanie się jest nie tylko moż liwe, ale wrę cz konieczne! Zwł aszcza przy zakupie produktó w skó rzanych i futrzanych. Pamię taj: jeś li do salonu zostaniesz zabrany na „voucher” od przewodnika, prowizja dla niego jest zawsze wliczona w cenę towaru. Wię c targuj się ś miał o i uparcie! Ilustracja: kiedy przywieziono nas do salonu Kircilar Mondial w Antalyi, po mę ski koż uch i damską skó rzaną kurtkę , po raz pierwszy wprowadzono nas w cenie 2600 USD. Jednak po 40-minutowym targowaniu się ze zał amywaniem rą k i okresowym uciekaniu sprzedawcy, rzekomo w celu konsultacji z dyrektorem, cena został a obniż ona do 1200 dolaró w. : -)))
Ale generalnie za każ dym razem, nawet po udanej transakcji, miał em nieodparte wraż enie, ż e jestem obuty…
Kolejna ilustracja. Przed wylotem z Antalyi, w drodze na lotnisko, na pewno wszyscy zostaną przywiezieni - nawet pó ź no w nocy! - do tzw. „Fabryki”, gdzie podobno moż na kupić towary (sł odycze, przyprawy, herbatę -kawę , wino itp. drobiazgi) z duż ym rabatem. Nie daj się zwieś ć!
Przykł adowo: wino z granató w (swoją drogą bardzo smaczne, polecam! ) w tej „Fabryce” kosztuje 24$, podczas gdy w Beldibi, w sklepie po drugiej stronie ulicy, tylko 12$.
I jeszcze jeden mał y dotyk. W drodze na wycieczkę Twó j autobus z pewnoś cią zatrzyma się w jakiejś kawiarni, któ ra ma umowę z Twoim przewodnikiem. Tak wię c w takiej kawiarni zaoferowano nam ś wież y sok pomarań czowy za 2 USD. A kiedy dotarliś my na miejsce, do staroż ytnego amfiteatru, wszyscy sprzedawcy mieli ś wież ego dolara. I tak jest dookoł a...
9. KĄ PIEL, MASAŻ itp. Już pierwszego dnia podszedł do nas facet o imieniu Murad z są siedniego hotelu „Shumela Garden” i zaczą ł agresywnie zapraszać nas do ł aź ni tureckiej z masaż em. Cena to 35 dolaró w. Jednak w tym samym „Maxwell” zaoferowano nam to samo za 15 USD. Tak wię c rada jest jedna, ale globalna: NIE SZYBKO ROZSTAWIĆ SIĘ Z PIENIĄ DZE! Zawsze staraj się dowiedzieć , czy moż esz dostać to samo znacznie taniej.
10. INTERNET. Ten hotel jest sł abym punktem.
Informacje na stronie obiecują turystom darmowe Wi-Fi, a to naprawdę jest i jest naprawdę bezpł atne. To tylko obszar zasię gu - w promieniu 6 metró w od routera, czyli od recepcji. Dlatego za każ dym razem, aby dostać się na e-mail. e-mail lub ja-nie, musiał em iś ć do holu i tam usią ś ć na krześ le. Natomiast Wi-Fi hoteli po prawej (ogró d Sumela) i po lewej (Mewa) pewnie obejmował o cał e terytorium naszego hotelu, ł ą cznie z plaż ą , ale wejś cie był o oczywiś cie zabezpieczone hasł em. : -((