Gulbit turecki
Все-таки, следят за нами наши мобильные устройства, а уж подслушивают - постоянно. Не успели мы, за ужином, на кухне, сформулировать наши требования, как получили лавину рекламы, и все про Турцию. Пакетные, в отель - сразу фтопку, с возрастом все больше хочется смотреть и впечатляться, и все меньше - лежать тюленем. И, вот она - удача! Выскакивает реклама с отдыхом на яхте! И название красивое - круиз из Бодрума по Эгейскому морю! Мы любим все Эгегейское, давайте! Программа обещает быть насыщенной и интересной, да и включено ВСЕ! Стоимость устраивает, билеты на самолет доступны, короче, едем! Точнее, сначала летим, потом плывем.
Рейс не прямой, с пересадкой в Сочи. Трансферное окно небольшое, около полутора часов, багажа у нас не было, только кабинсайз-чемоданчики, так что, размяли ноги и полетели дальше.
Такси от аэропорта до марины Бодрума стоило нам 32 евро, по счетчику, все четко, без нытья и просьб добавить пару евро для детей, как частенько бывает в Европе. Сразу скажу, что через неделю, обратно, из марины в азропорт, такси обошлось нам в 27 евро, видимо, сказалось отсутствие пробок, которые были по дороге туда.
Марина Бодрума - это что-то! Становится понятно, что такое "жизнь кипит" - яхты и катамараны приходят и уходят, шумно работают сервис и доставка, караваны такси ищут свободное место, чтобы высадить пассажиров, торговля и торговцы, ошалелые туристы - народу прорва, а яхт - еще больше. Кто-то пришел заправиться и пополнить запасы пресной воды, и, сразу, уйдет, а кто-то останется на ночь - посидеть в ресторанчиках и потусить в клубах, которых в марине достаточно, кто-то пришел забрать туристов - это про нас.
Наконец-то нашли место для высадки, рассчитались с таксистом, только сели попить пивка - звонок, нас уже ищут и с нетерпением ждут на борту, все в сборе - мы последние. Хорошо, что знаем ориентир - белая мечеть, без этого ориентира мы бы долго искали наш гулет. Поднимаемся на борт, нас встречают приятные, улыбающиеся лица, по бакалу хорошего сухого вина, из старых турецких автохтонов - за знакомство и начало гульбита. Все, погнали! До темноты надо успеть не только выйти из марины, но и добраться до уютной тихой бухты, где можно будет искупаться и бросить якорь на ночевку.
Гулет нам достался хороший, быстрый, шпарил так, что "волосы назад", очень ловко резал волну, качка, почти, не ощущалась - это, еще, и мастерство капитана, конечно.
Не буду описывать каждый день, тезисно отмечу основные моменты нашего гульбита.
Море.
Буду краток. Где бы нас не носило, море везде было потрясающим. Слегка бодрило, но недолго, за полминуты привыкаешь и балдеешь.
Маршрут.
Мы дважды отклонялись от заявленного маршрута: раз, чтобы пополнить запасы алкоголя и раз по погодным условиям. Но каждая локация нам нравилась, и не важно соответствовала она маршруту или нет. Ключевые места мы увидели.
Пляж Клеопатры.
Есть мнение, что этот пляж настоящий, а тот что в Анталии — фейковый новодел для туристов. Еще говорят, что приплывать туда надо рано утром, чтобы избежать столпотворения. Мы приплыли в обед, так что, не избежали. Сама купалка впечатления не произвела, к моменту посещения пляжа, мы уже успели искупаться в таких красивых местах, что не испытали никакого вожделения насчет того, чтобы составить компанию плещущимся в изобилии «головастикам». А вот побродить по руинам стоит — есть очень живописные интерьеры, где можно сделать красивые фото, с видом на море, даже. Загадайте желания на сердцевидных камнях, отнеситесь к этому со всей ответственностью — желания сбываются. На всю экскурсию отведите час-час пятнадцать, не больше. Стоимость входа 100 лир. Вернувшись на яхту, мы отплыли подальше от этого бедлама, и с удовольствием поплавали в чистейшей воде, и без посторонних.
Туристов привозят большими плавучими автобусами
Бухта Bal Suyu (Медовая вода)
Этой бухты не было в программе, мы пришли туда по погодным показаниям, очень удачно укрылись от ветра и увернулись от дождя. Бухта изумительной красоты и чистоты — плавать одно удовольствие, но есть морские ежи. Плавая вдоль берега и не решаясь ступить на дно, обратили на себя внимание каких-то растаманов, которые обитали в палатке на берегу, они выманили нас на берег, показав безопасный путь. Компания была интернациональная и веселая. Один из хиппи поманил нас в гору, какой-то козьей тропой, обещая потрясающие виды. Пришлось пойти, хоть мне и тяжело было. Не зря сходили, действительно красиво. На обратном пути «дитя Солнца» бросился обрывать какой-то куст, приглашая нас присоединиться, говорил, что это надо заваривать и пить, как чай. Я было начал, а потом подумал, и где я их буду заваривать? В Москву повезу? Ну и привезу, лет на 15 строгого режима! Не стали рвать. По возвращении на яхту нас ждала настоящая BBQ вечеринка, прямо на яхте — праздник к нам приходит! Шеф подготовил для гриля баранину и курицу, но начал с хлеба. На сковородке растопил шматок сливочного масла, грамм 250, с чесноком, в это масло он макал куски толсто нарезанного белого хлеба, с одной и с другой стороны, и быстро на гриль, секунд по 15 с каждой стороны. Очень вкусно! Баранина — просто бомба, как он это делает? Причем, без соли — каждый подсаливал по вкусу, или не подсаливал. И овощи — море травы и овощей. Давно я так вкусно не ел! Вечер опять удался!
Бухта Ялычифтлык
Интересная бухта, можно высадиться и прогулятся. Пару лет назад эти леса, окружающие бухту, круто погорели. Тогда все владельцы яхт посылали сюда из Бодрума свои корабли для эвакуации населения. На гулете, рассчитанном на 16 туристов, вывозили человек по 40. Так что лес там в процессе восстановления. В остальном там приятно и уютно. В этой бухте нас настигла невероятная луна, которая творила, при поддержке облаков, нереальные картины.
Развлечения.
Все мы — взрослые люди, должны уметь развлекаться самостоятельно. На борту есть шашки, шахматы, нарды, карты. Вечерами мы или просто общались, или играли в «Уно» — это игра со специальной колодой карт, но она нам не зашла. А на «Ура! » зашла «Мафия» — все оказались такими хитрецами премудрыми, так ловко врали и изворачивались, что угадать кто есть ху было очень трудно. Смеялись до упаду, просто, ржали. Один раз придумали Белую вечеринку, практически у всех нашлось что-то белое в гардеробе, в это и нарядились. Капитан нас поддержал, оделся в парадную форму, и Белая вечеринка превратилась в Капитанский вечер. В бухте ночевала еще пара яхт, и они тоже что-то праздновали. Мы приняли решение быть лучше всех. И когда в половине второго к нам приплыли и попросили быть потише, мы поняли, что справились с задачей.
Еда.
Не даром мы обращались к нашему повару Шеф. Все и всегда было вкусно и разнообразно с преобладанием турецких мотивов — всегда сыр, много йогурта, бобовые вариации, помидоры, салаты. Первый обед удивил нас отсутствием мяса, оказывается турки обедают легко, весь основной удар берет на себя ужин. А на обед мясо можно заменить фасолью под каким-нибудь невероятным соусом и подать ее с пастой. Мы возразили, нас услышали, и на следующий день у нас были на обед чудные бараньи котлетки и пюрешка. Так держать! Шеф баловал нас свежевыжатым апельсиновым соком по утрам и традиционными турецкими медовыми сладостями, которые творил прямо на борту. Конечно были и морепродукты. Однажды мы ели очень вкусные и полезные, я надеюсь, водоросли, которые он собрал из моря во время стоянки. По утрам мы с ним вставали раньше всех, я спал на диване на корме, на открытом воздухе, он заваривал турецкий кофе в маленьких чашечках, и мы сидели, пили кофе, курили — встречали новый день. Кайф! Шефу, однозначно, пять звезд!
Алкоголь.
Сухое вино, кстати, очень достойное, из старых турецких автохтонов, входит в программу. За первые три дня мы уговорили 15 бутылок — все что было. Значительно облегчились и запасы нелегкого алкоголя, взятого в дюти-фри. Первый раз отклоняемся от маршрута, чтобы зайти в какую-то пиратскую бухту и пополнить запасы. В бухте есть склад, магазином это не назовешь, где торгуют только за наличку, без ценников и кассовых аппаратов. Я присутствовал, когда наш турецкий друг торговался с владельцем склада. Боже, как они торгуются — столько эмоций, столько страсти, ни слова не понятно, но очень захватывающе! Вобщем, пьется на яхте изумительно всегда — за обедом, за ужином, за вечерней беседой под фрукты — заходит, как в сухую землю! И, главное, всегда есть возможность освежиться — трап в море не убирают, пять минут — и ты, снова, как огурчик.
Рыбалка.
Рыба есть. И достойная. И я на нее зол — она от меня ушла. Дело было так. Считаю, что если на яхте есть, что закинуть — это надо закинуть. А вдруг? На Сейшелах и Мальдивах яхты были оборудованы специальными креплениями и удилищами для троллинга, там все без проблем. На гулете такого оборудования нет. Тем не менее, когда я заикнулся про рыбалку, морячок-стафф метнулся и принес снасть именуемую донкой — это большая жёлтая катушка, они, почему-то, чаще всего желтые, с отверстиями для хвата рукой и 150 метрами лески, плюс приманка. Никакой механики, все вручную. Принес, быстро закинул и вручил мне — развлекайся. Подергав леску, дабы оценить степень ее натяжения без добычи, я пристроил катушку на какой-то колышек на корме и занялся своими делами (текилой). Раз в двадцать минут я подходил и проверял натяжение — пусто, увы. Через два часа, при заходе в очередную бухту, леску пришлось выбрать, дабы она, при маневрировании, не замоталась о винты других яхт. И что же я обнаружил?! Сначала появились три поводка с мелкими, сантиметра по четыре, цветными силиконовыми кальмарчиками и маленькими крючками, потом два солидных грузила, и завершал цепочку белый, увесистый дельфинчик, сантиметров пятнадцать. На хвосте у дельфинчика болтался обрывок лески, и это все: ничего напоминающего тройник, или, просто хороший крючок! Выходит, я два часа, бесплатно, купал этого дельфина, без малейшего шанса на успех! Обидно. На следующем переходе я попросил заменить снасть — заменили, выдали катушку поменьше, с леской потоньше и покороче, но с блесной. Закинул — тоже бестолковка, блесна легкая, мотается в очень верхнем слое воды, периодически выпрыгивая на поверхность. На третий раз я взял первую, которая побольше, катушку, и на обрывок лески, который за дельфинчиком, привязал блесну, срезанную со второй катушки. Получилось здорово, увесисто и, как-то, по настоящему. И результат не заставил себя ждать, хоть и провальный, но тут я сам виноват. Переход ожидал нас долгий, часа три, вышли в открытое море, где я и размотал свою конструкцию, подергал леску — запомнил, как она без нагрузки. Первая проверка — безрезультатно, еще двадцать минут — и, взявшись за леску, я понимаю, что она натянута самым сумасшедшим образом, что там, вне всякого сомнения, кто-то сидит, и кто-то весьма солидный. И я начал действовать по «Сейшельскому протоколу» (он же «Мальдивский»):
Выпучить глаза и заорать, что есть мочи «ФИШ!!! »
Одновременно, капитан останавливает яхту, а ты начинаешь работать с удилищем.
Подтянул — подмотал — подтянул — подмотал. Леска все время в натяжении — рыбе волю не даем.
Вытягиваем улов.
Первый и второй пункты протокола были выполнены безукоризненно, за исключением момента работы с удилищем — нету удилища! Яхту я остановил и стал руками выбирать сразу ослабевшую леску. Успел выбрать метров пять, как, выбранная леска, в доли секунды снова исчезла в пучине, натянулась и … лопнула, с характерным звоном. Все. Рыбина, видимо, почувствовала слабину и рванула изо всех сил, которых у нее еще было много. Прочность лески на разрыв была 30 кг, так указано на катушке, кэп сказал, что это могла быть барракуда килограммов на 10–15. Прощайте блесна, дельфинчик и грузила. Отак! Что надо было делать? Протокол «Гулет», так его назову:
Севшую на крючок рыбину помотать за яхтой еще полчаса-час, чтоб устала — прочность лески позволяет.
Яхту, ни за что, не останавливать, только снизить ход, когда придет время.
На малом ходу, тихонько, выводить измотанную, уставшую рыбину, держа леску в постоянном напряжении. Ни в коем случае не давать слабину.
Отакой умный я буду в следующий раз, а пока — облом. А я, уже, себя кормильцем, героем ужина представлял, блин!
Перед отъездом.
Вечер и ночь перед расставанием предстояло провести в марине Бодрума. Наш радушный хозяин помог сделать этот вечер насыщенным и запоминающимся, заранее забронировав нам места в ресторане «Memedof» и в ночном клубе — сезон, без предварительной записи никак. Ресторан понравился, и не только нам. Видимо он считается престижным, я давно не видел, чтобы стояла очередь из ожидавших освободившегося столика, при том, что через дорогу стоит абсолютно пустой ресторан со скучающими официантами. В ресторане, для начала, вам дают выбрать сет из аппетайзеров, и когда вы с ними почти закончите, предложат выбрать основное блюдо. Я наелся, уже, аппетайзерами:) В качестве основного блюда мы выбрали большую рыбу на всех, и не смогли ее осилить, даже с дополнительной бутылкой вина. Было вкусно, хороший ресторан. Потом был клуб, но я там долго не смог, устал что-то, отчалил на яхту, а ребята знатно поколбасились, вернулись довольные. Шум-гам продолжается в марине до трех ночи, в три, как свет вырубили, разом все прекратилось, и тишина …
Gulbit - tradycyjne tureckie uroczystoś ci zwią zane z guletami (stą d nazwa) wzdł uż tureckiego wybrzeż a Morza Egejskiego. Odbywają się co tydzień , od maja do paź dziernika, zgodnie z programem „all inclusive”. Wyją tkowo malownicze miejsca i najczystsze morze do usł ug. (przypis autora)
Gulet - tradycyjny turecki wygodny jacht na gulbity (stą d nazwa). Noś noś ć - do 16 ś rednio sytych turystó w, kapitan, kucharz (szef kuchni) i dwó ch szczupł ych, mł odych marynarzy, są też kelnerami. Osiem komfortowych dwuosobowych kabin ze wszystkimi udogodnieniami. (przypis autora)
Nasz pierwszy gulbit miał miejsce w maju zeszł ego roku. Po sześ ciu miesią cach gł odu sł onecznego tak bardzo chciał em gdzieś odlecieć i odpł yną ć , i ż eby morze był o w pobliż u! Nie miał am już sił y, po prostu chciał am! A wybó r teraz nie jest taki wielki, a wizy się skoń czył y - był y dł ugie, ale nie w nieskoń czonoś ć : ( Kró tko mó wią c, okazuje się , ż e Turcja. Dawno, dawno temu, Turcja był a naszym pierwszym obcym krajem, ale nie od razu się w sobie zakochać , choć reszta to bomba "Side, Selge Beach Resort and SPA, Ultra-all inclusive. Ale nie zakochał am się . Ale pokazał am, ż e do Anapa nie należ y jechać przez już samochó d. A teraz, trzynaś cie lat pó ź niej, druga randka z Turcją . Pozostaje wybrać format.
W koń cu nasze urzą dzenia mobilne nas obserwują i nieustannie nas podsł uchują . Zanim zdą ż yliś my przy kolacji, w kuchni, sformuł ować nasze wymagania, otrzymaliś my lawinę reklam i wszystkiego o Turcji.
Partia, do hotelu - ot klapa, z wiekiem chce się wyglą dać i być pod wraż eniem coraz bardziej, a coraz mniej - leż eć jak foka. I oto jest - powodzenia! Wyskakuje ogł oszenie z wakacjami na jachcie! A nazwa pię kna - rejs z Bodrum po Morzu Egejskim! Kochamy wszystko na Morzu Egejskim, chodź my! Program zapowiada się bogato i ciekawie, a w cenie WSZYSTKO! Kombinezony kosztó w, bilety lotnicze są dostę pne, w skró cie, chodź my! Dokł adniej, najpierw latamy, potem pł ywamy.
Lot nie jest bezpoś redni, z przesiadką w Soczi. Okienko transferowe jest mał e, okoł o pó ł torej godziny, nie mieliś my ż adnego bagaż u, tylko walizki kabinowe, wię c rozprostowaliś my nogi i polecieliś my dalej.
Taksó wka z lotniska do mariny w Bodrum kosztował a nas 32 euro, wedł ug licznika wszystko jasne, bez marudzenia i pró ś b o doł oż enie kilku euro dla dzieci, jak to czę sto bywa w Europie. Muszę od razu powiedzieć , ż e tydzień pó ź niej, wracają c z mariny na lotnisko, taksó wka kosztował a nas 27 euro, najwyraź niej ze wzglę du na brak korkó w, któ re był y tam po drodze.
Marina Bodrum to coś ! Staje się jasne, co „ż ycie toczy się peł ną parą ” – jachty i katamarany przypł ywają i odpł ywają , obsł uga i dostawa są hał aś liwe, przyczepy taksó wkowe szukają wolnego miejsca do wysadzenia pasaż eró w, handel i kupcy, szaleni turyś ci – przeł om dla ludzi , a nawet wię cej jachtó w. Ktoś przyjechał zatankować i uzupeł nić ś wież ą wodę i zaraz wyjechać , a ktoś zostanie na noc - posiedzieć w restauracjach i posiedzieć w klubach, któ rych w marinie jest doś ć , ktoś przyjechał odebrać turystó w - to o nas.
W koń cu znaleź liś my miejsce do zejś cia na lą d, opł aciliś my taksó wkarza, po prostu usiedliś my na piwo - telefon, już nas szukają i nie mogą się doczekać wejś cia na pokł ad, wszyscy już zebrani - jesteś my ostatni .
Dobrze, ż e znamy punkt orientacyjny - biał y meczet, bez tego punktu orientacyjnego dł ugo szukalibyś my naszego guletu. Wchodzimy na pokł ad, witają nas mił e, uś miechnię te twarze, kieliszek dobrego wytrawnego wina, ze starych tureckich autochtonó w – na znajomoś ć i począ tek gulbitu. Wszyscy, chodź my! Przed zmrokiem trzeba mieć czas nie tylko na wydostanie się z mariny, ale takż e na dopł ynię cie do przytulnej, cichej zatoki, gdzie moż na popł ywać i zakotwiczyć na noc.
Dostaliś my dobrego, szybkiego guleta, skrę conego tak, ż e "wł os do tył u", bardzo zrę cznie przecinał falę , koł ysanie był o prawie nie odczuwalne - to oczywiś cie też umieję tnoś ć kapitana.
Nie bę dę opisywał każ dego dnia, pokró tce odnotuję gł ó wne punkty naszego gulbitu.
Morze.
Mó wię kró tko. Gdziekolwiek nas nienoszono, morze wszę dzie był o niesamowite. Trochę to oż ywił o, ale nie na dł ugo, przyzwyczajasz się do tego w pó ł minuty i wariujesz.
Trasa.
Dwa razy zboczyliś my z wyznaczonej trasy: raz w celu uzupeł nienia zapasó w alkoholu i raz ze wzglę du na warunki atmosferyczne. Ale podobał o nam się każ de miejsce i nie miał o znaczenia, czy odpowiadał o trasie, czy nie. Widzieliś my kluczowe miejsca.
Plaż a Kleopatry.
Panuje opinia, ż e ta plaż a jest prawdziwa, a ta w Antalyi to podró bka dla turystó w.
Mó wią też , ż e trzeba tam pł yną ć wcześ nie rano, ż eby unikną ć tł umó w. Pł ynę liś my w porze lunchu, wię c nie uniknę liś my tego. Sam stró j ką pielowy nie zrobił na nas wraż enia, kiedy byliś my na plaż y, zdą ż yliś my już popł ywać w tak pię knych miejscach, ż e nie mieliś my ochoty na towarzystwo chlapią cych w obfitoś ci „kijanek”. Ale warto pospacerować po ruinach – są tam bardzo malownicze wnę trza, w któ rych moż na zrobić pię kne zdję cia, nawet z widokiem na morze. Zł ó ż ż yczenia na kamieniach w kształ cie serca, traktuj je z cał ą odpowiedzialnoś cią - ż yczenia się speł niają . Przeznacz godzinę lub pię tnaś cie godzin na cał ą wycieczkę , nie wię cej. Opł ata za wstę p wynosi 100 liró w. Wracają c na jacht, odpł ynę liś my z tego zamę tu i pł ywaliś my z przyjemnoś cią w najczystszej wodzie, bez obcych.
Turystó w przywoż ą duż e pł ywają ce autobusy
Zatoka Bal Suyu (Miodowa Woda)
Ta zatoka nie był a w programie, przypł ynę liś my tam zgodnie z warunkami pogodowymi, bardzo skutecznie schowaliś my się przed wiatrem i uniknę liś my deszczu. Zatoka jest niesamowitej urody i czystoś ci - pł ywanie to przyjemnoś ć , ale są też jeż owce.
Pł yną c wzdł uż brzegu i nie ś mieją c postawić stopy na dnie, zauważ yliś my kilku rastamanó w, któ rzy mieszkali w namiocie na brzegu, zwabili nas na brzeg, wskazują c bezpieczną drogę . Firma był a mię dzynarodowa i zabawna. Jeden z hippisó w skiną ł na nas w gó rę , jaką ś kozią ś cież ką , obiecują c wspaniał e widoki. Musiał em iś ć , chociaż był o mi cię ż ko. Nic dziwnego, ż e poszł y, naprawdę pię kne. W drodze powrotnej „dziecko Sł oń ca” rzucił o się na zerwanie jakiegoś krzaka, zapraszają c nas do przył ą czenia się , mó wią c, ż e należ y go zaparzyć i pić jak herbatę . Zaczą ł em, a potem pomyś lał em, a gdzie je uwarzę ? Zabiorę cię do Moskwy? Có ż , przyniosę to na 15 lat ś cisł ego reż imu! Nie ł zawił y. Po powrocie na jacht czekał a na nas prawdziwa grillowa impreza, tuż na jachcie - zbliż ają się wakacje! Szef kuchni przygotował jagnię cinę i kurczaka do grillowania, ale zaczą ł od chleba.
Na patelni roztopił kawał ek masł a, 250 gramó w, z czosnkiem, w tym oleju maczał kawał ki grubo pokrojonego biał ego chleba, z jednej i drugiej strony i szybko na grillu, 15 sekund na każ da strona. Pyszne! Baranek to po prostu bomba, jak on to robi? Co wię cej, bez soli - każ dy dodawał soli do smaku lub nie dodawał soli. I warzywa - morze traw i warzyw. Dawno tak smacznie nie jadł am! Wieczó r znó w się udał !
Zatoka Yaliciftlik
Ciekawa zatoka, moż na wylą dować i pospacerować.
Kilka lat temu te lasy otaczają ce zatokę dotkliwie spł onę ł y. Wtedy wszyscy wł aś ciciele jachtó w wysł ali tutaj swoje statki z Bodrum, aby ewakuować ludnoś ć . Na gulecie przeznaczonym dla 16 turystó w wywieziono 40 osó b, wię c tamtejszy las jest w trakcie rekultywacji. W przeciwnym razie jest mił o i przytulnie. W tej zatoce wyprzedził nas niesamowity księ ż yc, któ ry przy wsparciu chmur tworzył nierealistyczne obrazy.
Rozrywka.
Wszyscy jesteś my doroś li, powinniś my mieć moż liwoś ć samodzielnej zabawy.
Na pokł adzie są warcaby, szachy, backgammon, karty. Wieczorami albo po prostu rozmawialiś my, albo graliś my w Uno - to gra ze specjalną talią kart, ale u nas nie dział ał a. A na "Hurra! Weszł a "mafia" - wszyscy okazali się tak mą drymi chytrymi, kł amali i unikali tak zrę cznie, ż e bardzo trudno był o odgadną ć , kto jest kim. Ś mieją c się do upadł ego, po prostu się ś mieją c. Kiedy wymyś lili White Party, prawie każ dy miał w swojej garderobie coś biał ego i w to się przebierał . Wspierał nas kapitan, ubrany w peł ny stró j, a White Party zamienił o się w Wieczó r Kapitań ski. Kilka kolejnych jachtó w spę dził o noc w zatoce i też coś ś wię towali. Podję liś my decyzję , ż e bę dziemy najlepsi. A kiedy o wpó ł do pierwszej podpł ynę li do nas i poprosili o ciszę , zdaliś my sobie sprawę , ż e sprostaliś my zadaniu.
Jedzenie.
Nie bez powodu zwró ciliś my się do naszego szefa kuchni. Wszystko zawsze był o pyszne i urozmaicone z przewagą motywó w tureckich - zawsze ser, duż o jogurtu, wariacji na temat fasoli, pomidoró w, sał atek. Pierwszy obiad zaskoczył nas brakiem mię sa, okazuje się , ż e Turcy jedzą lekko, gł ó wny cios zadaje obiad. A na obiad mię so moż na zastą pić fasolą pod jakimś niesamowitym sosem i podać z makaronem. Sprzeciwiliś my się , zostaliś my wysł uchani i nastę pnego dnia na obiad mieliś my wspaniał e kotlety jagnię ce i puree. Tak trzymaj! Szef kuchni rozpieszczał nas rano ś wież o wyciskanym sokiem pomarań czowym oraz tradycyjnymi tureckimi sł odkoś ciami miodowymi, któ re stworzył na pokł adzie. Oczywiś cie nie mogł o zabrakną ć owocó w morza.
Kiedyś zjedliś my bardzo smacznie i zdrowo, mam nadzieję , glony, któ re zebrał z morza podczas pobytu. Rano on i ja wstawaliś my przed wszystkimi, spał em na kanapie na rufie, na ś wież ym powietrzu, on parzył kawę po turecku w mał ych filiż ankach, a my siedzieliś my, piliś my kawę , paliliś my - poznaliś my nowy dzień . Rozkosz! Szefie kuchni, zdecydowanie pię ć gwiazdek!
Alkohol.
Nawiasem mó wią c, wytrawne wino ze starych autochtonó w tureckich jest zawarte w programie. W cią gu pierwszych trzech dni przekonaliś my 15 butelek - to wszystko. Znacznie zmniejszył y się ró wnież zapasy mocnych alkoholi przyjmowanych w sklepach bezcł owych.
Po raz pierwszy zbaczamy z trasy, by wejś ć do jakiejś pirackiej zatoki i uzupeł nić zapasy. W zatoce jest magazyn, nie moż na tego nazwać sklepem, gdzie sprzedają tylko za gotó wkę , bez metek i kas fiskalnych. Był em obecny, gdy nasz turecki przyjaciel targował się z wł aś cicielem magazynu. Boż e, jak oni handlują - tyle emocji, tyle pasji, ani sł owa nie jest jasne, ale bardzo ekscytują ce! Ogó lnie rzecz biorą c, picie na jachcie jest zawsze niesamowite - w porze lunchu, przy kolacji, podczas wieczornej rozmowy z owocami - idzie na suchy lą d! A co najważ niejsze, zawsze istnieje moż liwoś ć odś wież enia się - drabina w morzu nie jest czyszczona, pię ć minut - a ty znowu jesteś jak ogó rek.
Wę dkarstwo.
Jest ryba. I godny. I jestem na nią zł y - zostawił a mnie. Oto jak był o. Uważ am, ż e jeś li jest coś do wrzucenia na jacht, to należ y to rzucić . Ale co gdyby? Na Seszelach i Malediwach jachty był y wyposaż one w specjalne mocowania i wę dki do trollingu, tam wszystko był o w porzą dku.
Na gulecie nie ma takiego wyposaż enia. Niemniej jednak, gdy zasugerował em wę dkowanie, rzucił się marynarz i przynió sł sprzę t zwany osł em - to duż y ż ó ł ty koł owrotek, z jakiegoś powodu najczę ś ciej są ż ó ł te, z otworami na rę kojeś ć i 150 metró w ż ył ki , plus przynę ta. Bez mechaniki, wszystko rę cznie. Przyniosł em, szybko rzucił em i wrę czył em - baw się dobrze. Po szarpnię ciu linki w celu oceny stopnia jej naprę ż enia bez zdobyczy, przyczepił em koł owrotek do jakiegoś koł ka w rufie i zabrał em się za swoje sprawy (tequila). Raz na dwadzieś cia minut podchodził em i sprawdzał em napię cie - niestety puste. Dwie godziny pó ź niej, wchodzą c do kolejnej zatoki, trzeba był o dobrać ż ył kę tak, aby podczas manewrowania nie owijał a się wokó ł ś rub innych jachtó w. I co odkrył em?!
Najpierw pojawił y się trzy smycze z mał ymi, czterocentymetrowymi, kolorowymi silikonowymi kał amarnicami i mał ymi haczykami, potem dwa solidne obcią ż niki, a biał y, cię ż ki delfin, pię tnaś cie centymetró w, dopeł nił ł ań cucha. Kawał ek ż ył ki wę dkarskiej zwisał z ogona delfina i to wszystko: nic nie przypominał o koszulki lub po prostu dobry haczyk! Okazuje się , ż e ką pał em tego delfina przez dwie godziny, za darmo, bez najmniejszych szans powodzenia! Szkoda. Przy kolejnej zmianie poprosił em o zmianę sprzę tu - wymienili, dali mniejszy koł owrotek, z cień szą i kró tszą ż ył ką , ale z przynę tą . Rzucił em - też gł upio, przynę ta jest lekka, zwisa w samej gó rnej warstwie wody, okresowo wyskakują c na powierzchnię . Po raz trzeci wzią ł em pierwszy, wię kszy koł owrotek i na kawał ek ż ył ki, któ ry znajdował się za delfinem, zawią zał em przynę tę odcię tą z drugiego koł owrotka. Wyszł o ś wietnie, cię ż ko i jakoś tak naprawdę.
Na wynik nie trzeba był o dł ugo czekać , chociaż był a to poraż ka, ale tutaj jestem winny. Przejś cie czekał o na nas dł ugo, okoł o trzech godzin, wypł ynę liś my na otwarte morze, gdzie rozwiną ł em swoją konstrukcję , pocią gną ł em ż ył kę - przypomniał em sobie, jak to był o bez obcią ż enia. Pierwsza kontrola nie powiodł a się , kolejne dwadzieś cia minut i trzymają c ż ył kę rozumiem, ż e jest nacią gnię ta w najbardziej szalony sposó b, ż e tam bez wą tpienia ktoś tam siedzi i to bardzo szanowany. I zaczą ł em dział ać zgodnie z „Protokoł em seszelskim” (aka „Malediwy”):
Wytrzeszcz oczy i wykrzycz ile sił w pł ucach „RYBY!! ! »
W tym samym czasie kapitan zatrzymuje jacht, a Ty zaczynasz pracować z wę dką .
Nacią gnię ty – zwinię ty – podcią gnię ty – przewinię ty. Ż ył ka jest cał y czas napię ta - nie dajemy rybie woli.
Wycią ganie poł owu.
Pierwszy i drugi punkt protokoł u został y wykonane bez zarzutu, za wyją tkiem momentu pracy z wę dką - nie ma wę dki!
Zatrzymał em jacht i zaczą ł em podnosić rę koma natychmiast osł abioną linkę . Udał o mi się wybrać pię ć metró w, gdyż wybrana ż ył ka w uł amku sekundy ponownie zniknę ł a w otchł ani, nacią gnę ł a się i… pę kł a, z charakterystycznym dzwonieniem. Wszystko. Rybina najwyraź niej poczuł a się sł aba i rzucił a się z cał ych sił , któ rych miał a jeszcze sporo. Wytrzymał oś ć ż ył ki na rozcią ganie wynosił a 30 kg, jak wskazano na rolce, czapka mó wi, ż e moż e to być barakuda o masie 10-15 kilogramó w. Ż egnajcie bombki, delfiny i obcią ż niki. Otaku! Co należ ał o zrobić ? Protokó ł "Gulet", tak go nazwę:
Rybę , któ ra wylą dował a na haczyku za jachtem, witamy jeszcze przez pó ł godziny lub godzinę , ż eby się zmę czył a - pozwala na to wytrzymał oś ć ż ył ki.
Jacht za nic nie powinien się zatrzymywać , tylko zwolnić , gdy przyjdzie na to czas.
Przy mał ej prę dkoś ci, cicho wyprowadź wyczerpaną , zmę czoną rybę , utrzymują c linkę w cią gł ym napię ciu. W ż adnym wypadku nie dawaj luzu.
Nastę pnym razem bę dę taki mą dry, ale na razie, wpadka.
I już wyobraż ał em sobie siebie jako ż ywiciela rodziny, bohatera obiadu, do cholery!
Przed wyjazdem.
Wieczó r i noc przed rozstaniem miał y być spę dzone w marinie Bodrum. Nasz goś cinny gospodarz sprawił , ż e ten wieczó r był peł en wraż eń i niezapomniany, rezerwują c wcześ niej miejsca w restauracji Memedof oraz w nocnym klubie - w sezonie, bez umawiania się . Podobał a nam się restauracja i nie tylko nam. Podobno uchodzi za prestiż owe, dawno nie widział em kolejki ludzi czekają cych na wolny stolik, mimo ż e po drugiej stronie ulicy jest zupeł nie pusta restauracja ze znudzonymi kelnerami. W restauracji na począ tek pozwalają wybrać zestaw przystawek, a kiedy już prawie z nich skoń czysz, zaproponują wybó r dania gł ó wnego. Jestem już peł na przystawek : ) Jako danie gł ó wne wybraliś my dla wszystkich duż ą rybę , któ rej nie przesł oniliś my nawet dodatkową butelką wina. Był o pysznie, dobra restauracja.
Potem był klub, ale nie mogł em tam dł ugo zostać , zmę czył em się , popł yną ł em na jacht, a chł opaki bardzo się trzę sli, wró cili szczę ś liwi. Hał as w marinie trwa do trzeciej nad ranem, o trzeciej, kiedy zgasł y ś wiatł a, wszystko nagle ucichł o i cisza...
