Kwarantanna Kapadocja oczami ukraińskich turystów. Część 11
Zacznij tutaj: Czę ś ć.1 , Czę ś ć.2 , Части 3 , Czę ś ć.4 , Czę ś ć.5 , < strong> Czę ś ć.6 , Частика 7 , Czę ś ć.8 , Czę ś ć.9 , Czę ś ć.10 .
Czę ś ć techniczna z mapami, linkami i podsumowaniem wszystkich serii znajduje się tutaj .
***
Po pysznym ś niadaniu i filmie po locie udaliś my się w stronę Aynali Kilise lub Mirror Church ( to jest gdzie czoł galiś my się z wewnę trzną latarnią ).
To wł aś nie w tym rejonie zaczyna się Meskendir Vadisi o ł ą cznej dł ugoś ci 4.4 km. Nas jednak interesuje tylko pierwsza czę ś ć doliny Meskendir, o dł ugoś ci okoł o 2 km.
Dodatkowym punktem orientacyjnym umoż liwiają cym wejś cie do doliny jest Kaya Camping, któ rym należ y skrę cić w lewo. Potem znowu w lewo i dalej wzdł uż muru.
Na skrzyż owaniu skrę ć w prawo:
I zaczynamy zejś cie:
Na skał ach znajduje się wiele napisó w, oznaczonych sł owem „Ç ekici” i numerem telefonu. Wiedzą c, co dokł adnie jest napisane na naszych pł otach, miał em kilka opcji dla Turkó w. Ale nie, nie zgadł em)) A zgadujesz bez pomocy wujka Google? ; ))
Ś cież ka tutaj zdecydowanie nie jest jednolita, potem bł oto, potem zaroś la, potem skał y))
Goł ę bie w dolinie Meskendir:
Miejscowy motyl ma ciekawą dwustronną kolorystykę . Po zł oż eniu skrzydeł cał kowicie wtapia się w krajobraz. A kiedy leci, staje się jak mienią ca się niebieska kropka krą ż ą ca w powietrzu. Ale ten podgatunek w ogó le nie lubi być fotografowany, ledwo dogonił em go na portrecie))
Dolina jest peł na dź wię kó w. Ptaki ś piewają . Pszczoł y nieustannie brzę czą . Trawa szeleś ci. Jaszczurki się wiercą . I tylko w niektó rych miejscach ludzkie gł osy naruszają tę naturalną sielankę .
Wię c nasze dwa kilometry minę ł y szybko.
Idziemy do gadatliwego Turka ze ś wież ym za 30 lir (pamię tajcie, kilka dni temu przyjechaliś my tu z Doliny Mieczy). ).
Chociaż , ż eby być bardziej precyzyjnym, nie docieramy do Turkó w i ś wież ych owocó w, bo skrę camy w prawo do Kizilç ukur Vadisi, czyli Czerwonej Doliny lub Czerwonej Doliny .
Ł ą czna dł ugoś ć trasy to okoł o 1.5 km. Czerwona Dolina zawdzię cza swoją nazwę charakterystycznemu kolorowi skał . Ale na począ tku drogi wcią ż przypominają nam się te kolorowe skał y.
Zaczynają się tunele, z któ rych sł ynie ta dolina.
Nastę pnie ś cieg ró ż ni się w zaroś lach i tunelach:
To, co kocham w Turkach, to umieję tnoś ć wskazywania wł aś ciwego kierunku – co, co? ! ! ))
Decyduję się wstać pierwszy, aby spojrzeć i zorientować się (w zł y sposó b, nie moż esz powtó rzyć mojego wyczynu)
Chociaż ze wzglę du na ogó lny krajobraz moż liwe jest wzniesienie; ))
Wracam na skrzyż owanie i schodzę w dó ł doliny. Wejdź do kolejnego tunelu.
Przeczytał em zalecenia, ż eby zabrać latarkę , ale tunele tutaj nie są ciemne, ś wiatł o pada ze wszystkich stron, wię c tak naprawdę nie rozumiał em, dlaczego Czerwona Dolina potrzebuje dodatkowego ź ró dł a ś wiatł a.
Na przemian zaroś la i skał y. Ró ż norodnoś ć krajobrazó w trwa. Poza tym te pofalowane skał y są cholernie fotogeniczne i cię ż ko mi przestać je fotografować ))
MAPY. MNIE dzisiaj nie jest w nastroju, wię c lokalizuje mnie ze sporym opó ź nieniem. Wię c gdzieś w pobliż u tego wskaź nika tradycyjnie tam nie skrę cam. Nawiasem mó wią c, strzał ki na kamieniu został y ró wnież namalowane przez kogoś bardzo utalentowanego, ponieważ wskazują we wszystkich moż liwych kierunkach.
Ale jak pię knie dookoł a!
Powró t. Pod innym ką tem oś wietlenia te same skał y wyglą dają zupeł nie inaczej.
MAPY. ME wychodzi z anabiozy i sygnalizuje, ż e jest jeszcze wię cej do wycię cia. Nie pytanie. Skró cę ś cież kę i o dziwo kieruję się na gł ó wną ś cież kę .
Natrafiam na zamknię tą kawiarnię . Ale oto najważ niejsze - cień ! Zdję ł a buty i poł oż ył a się w cieniu. Boż e, co za przyjemnoś ć !
Otoczenie jest autentyczne, przypomina nieco nasze chaty))
W pobliż u znajduje się stary skalny ul i winiarnia:
Moimi ulubionymi są tutaj kolorowe skał y:
Ü zü mlü Kilise lub Koś ció ł winogronowy pochodzi z VIII-IX wieku. W jej wnę trzu znajduje się kolorowy malowidł o na suficie przedstawiają ce kiś cie winogron. Stą d jego nazwa.
Wejś cie jest zamknię te kratą , ale tam bez problemu moż na wejś ć do ś rodka i zobaczyć pozostał oś ci freskó w.
Z pomocą innych turystó w znalazł am wejś cie na taras widokowy Aktepe, bo dzisiaj znowu pró bował a się zgubić )) .
A potem wszystko, co musisz zrobić , to obró cić gł owę w kó ł ko i wydać ekscytują ce okrzyki.
Na gó rskich tarasach widokowych znajdują się jeden za drugim. Wreszcie jest miejsce, w któ rym moż esz wydać wszystkie pienią dze! ))
*** uwaga dla tych, któ rzy nie lubią spacerować – do tego tarasu widokowego (na mapach oznaczony jako Sunset point) moż na dojechać samochodem. Najlepiej zrobić to o zachodzie sł oń ca, aby zobaczyć , jak otaczają ce skał y nabierają jaskrawoczerwonego odcienia.
Nastę pnie decyduję się udać Gü llü dere Vadisi lub Dolinę Ró ż , któ ra ma dwie ostrogi Gü llü dere Vadisi I (Ró ż owa Dolina-1) i Gü llü dere Vadisi II Dolina Ró ż -2).
Kilka dni temu spacerowaliś my już Ró ż owa Dolina-2 i spacerowaliś my po jednej z gał ę zi Рожевой доліні-1 . Oznacza to, ż e druga gał ą ź Doliny Ró ż -1 nie był a badana, wię c istnieje linia prosta.
Upał powró cił . Jest to szczegó lnie odczuwalne w dolinie, gdzie nie ma gdzie się schować przed sł oń cem.
Wyglą da na to, ż e ta dusznoś ć ś ciska wszystkie sił y. Hamuje reakcje. Wyczerpuje fizycznie i emocjonalnie. Boż e, gdzie jest ten cień ? ! !
*** Gorą co polecam wszystkim podró ż nikom nał oż enie grubej kulki kremu przeciwsł onecznego na cał ą odsł onię tą skó rę . To jedyny sposó b, aby zostać tutaj zbawionym.
Kolejne zdję cie inwazji na krajobrazy))
Obszar wielobarwnych skał :
Zastanawiam się , co oznacza ten wskaź nik? Uś miechnij się , czy ptak teraz poleci? ))
Gdzieś w tym momencie zaczyna mnie prześ ladować deja vu. Ponieważ był em tu wcześ niej. Widział em to wcześ niej.
Och! Zgadza się . Idę do Haç li Kilise, na przykł adzie któ rej studiowaliś my historię chrześ cijań stwa w region . Tutaj staram się myś leć logicznie. Kiedy podą ż ył em za znakami do koś cioł a, to jest punkt, z któ rego rozchodzi się na dwie gał ę zie. Jedna droga został a już zbadana. Chcę innego! I nie jest to widoczne. Cał kowicie. Niespodziewanie pamię tam ostatni raz, kiedy widział em ludzi skrę cają cych się w kaplicę w pobliż u koś cioł a. Idę tam.
Hurra! Tutaj naprawdę jest ś cieg. Idę . Rozglą dam się .
Nagle wskaź nik sygnalizuje, ż e musisz zejś ć w dó ł . MAPY. JA potwierdza. Patrzę na tę ś cież kę i na coś , na co tak naprawdę nie chcę iś ć.
Ale widzę Francuzó w, któ rzy powoli wstają od doł u (dalej gra „znajdź Francuza na zdję ciu”).
Jestem zł a na siebie za wieczną panikę . Có ż , spó jrz - ludzie rosną ! Bez ś ladu strachu na twarzy! Tak wię c (cał a sił a kobiecej logiki jest tutaj poł ą czona), bę dę mogł a zejś ć na dó ł ró wnie ł atwo i bez wysił ku!
Czy zauważ ył eś , ż e naszym ż yciem naprawdę rzą dzą mał e rzeczy? Bo są jak pają k tkają cy swoje sieci, zabierają cy nas w ś wiatowe przygody w dziesią tkach mał ych wydarzeń ?
Gdybym nie widział ludzi z Haç li Kilise kilka dni temu, nie znalazł bym tej gał ę zi Pink Valley-1.
Gdybym nie widział ludzi spokojnie wspinają cych się na dó ł , prawdopodobnie po prostu zawró cił bym, nie odważ ywszy się zejś ć tutaj.
Gdyby Kapadocja nie usunę ł a wcześ niej wielu moich wewnę trznych lę kó w, nie zwariował bym sam z powodu wł asnej nieś miał oś ci i nie rozpoczą ł bym zejś cia.
Ale to wszystko „jeś li” się wydarzył o, wię c czekał em, aż Francuzi wstaną i upadną . Pozostawiona otchł ań (nie zdziwiona, nie zdziwiona, nie zdziwiona). Mał y trawnik. Trasa trochę oddalona od otchł ani (hurra! ). Spoglą dam w dó ł . Ooooo!
Wyobraź sobie 45-stopniowy tor bobslejowy wjeż dż ają cy zygzakiem w skał ę . Podczas schodzenia nie ma się do czego przyczepić . I tylko cienka czarna lina, posę pnie skulona, jakby sugerował a, ż e to twoje ubezpieczenie.
Nie, dlatego nie wchodzę . Bez szans. Dla mnie zejś cie blisko przepaś ci był o osobistym wyczynem. Tak, Francuzi spokojnie podnieś li się . Mó wię , moc wewnę trznych lę kó w jest rzeczą niezrozumiał ą .
Przeż egnają c się na wszelki wypadek, przyjmuję zwykł ą pozycję na zjeź dzie na wł asną dziurę , chwytam wrzesień i podnoszę kostkę pył ku i wypeł niam dolinę cał ą ró ż norodnoś cią ję zyka ukraiń skiego, Lecę w dó ł .
Haha. W poł owie koń czy się lina. Có ż , w zasadzie logiczne. Finał już blisko i trawa tutaj po obu stronach „toru” roś nie obficie, zejś cie moż na amortyzować w inny sposó b.
Tak, chyba już nie latam. Pył ek się rozprasza. Jestem zdumiony uś miechnię tą twarzą miejscowego dziadka, do któ rego miasta wylą dował em.
Mrugam. Zapomniał em czegoś . ORAZ! Wypuś cił em powietrze. Musisz zrobić wydech, aby wydobyć ciał o z sytuacji awaryjnej i ponownie zaczą ć funkcjonować ))
Turok rozlutował mnie wodą i zabawiał bajkami o tym, jak pracował jako kierowca cię ż aró wki i podró ż ował po Europie przed przejś ciem na emeryturę . Czę sto odwiedzał em Kijó w. Aha, a my jesteś my prawie rodakami! ))
O ile mu oboję tnie (po zejś ciu chyba otworzył em czakrę , któ ra odpowiada za ję zyki obce, bo przynajmniej nie pamię tam w jakim ję zyku rozmawialiś my : )), ciał o trochę odetchnę ł o i uspokoił o się .
Dzię ki tureckiemu dż entelmenowi i kontynuuję .
Lokalne goł ę bniki i struktury skalne:
Dzikie maki przydroż ne:
Wyszł a z Ró ż owej Doliny-1, jest Gullü dere Vadisi I. Hurra! ))
Wracam do Gö reme.
Lekkie i cierpkie lokalne wino. Nyavkalka traktuje nowo przybył ych turystó w profesjonalnie ż ał osnym gł osem. Ostatnie promienie sł oń ca grają dziś w szkle.
Muezin ś piewa. Księ ż yc w peł ni powoli zajmuje swoje miejsce na niebie. Naszym nastrojem i ż yciem sterują drobiazgi, co? ; )
