Прочитал экскурсии на реку Квай и захотелось написать самому. Действительно, на мой взгляд, это одна из самых лучших экскурсий, была бы возможность, можно было бы взять сразу бы путевки на все время именно туда, но, море конечно, есть море.
Ну а теперь об экскурсии – самое главное, конечно, это выбрать экскурсионное бюро. Мы ехали Пегасом, я сразу знал, что у них не стоит брать экскурсии, цены очень завышены, почти в 2 раза, может отели и комфортабельней, но кому это надо на 1 ночь, если можно жить в отеле прям на реке. В общем, поискав экскур. Бюро выбрал «Капитан Врунгель», что на Джомтьене, поторговались и взяли путевки за 2 700 бат. На человека 2 дня и 1 ночь, на ребенка половинка (очень классно, в других для детей скидки не делали, правда не знаю, как в «Кокосе», там вообще стоило 2 600, но я узнал поздно). Да, причем взяли экскурсию вместе с водопадом Эраван. Пообещали за нами приехать в 4 утра. Встали рано, вышли на улицу, а там людей тьма – и все ждут автобус – собираются ехать на Квай, подошел 1 автобус, не за нами, 2 – тоже, время уже 5 час., стали нервничать, по ходу познакомились с людьми, которые брали тоже путевки в «Капитане», решили еще подождать, а потом звонить, но тут подъехал большой автобус и нас поместили в него, при чем пару с Одессы, которые также брали во Врунгеле путевки не взяли, сказали, что за ними приедет следующий автобус – они расстроились. Я их больше не видел. Не знаю, уехали или нет. Ну ладно. Далее, проехали по Паттайе, забрали других туристов, слава богу наших друзей тоже забрали, тем более они привезли бутылку горилки. Выехали за Паттайю, задремали, разбудили нас в Бангкоке, вернее когда проезжали его. Остановись на заправке на завтрак – открыли свои боксы (надо заказывать на ресепшене накануне), стали смотреть у кого что, у нас оказались самые скудные (бутер, вода, яйцо и еще что-то, не помню), но хватило, тем более с собой брали фрукты. Да, забыл рассказать, я ехал с женой и дочерью, они сели вдвоем, а мне пришлось сесть с парнем, который в тот момент спал, и от него жутко несло перегаром. До завтрака он все пытался положить на меня на руки, отбивался, как мог – разбудить его было бесполезно. Позавтракав поехали далее, тут нарисовались гиды, как оказалось один был таец, по русски не бум бум, а второй наш – Александр (качок) и тут понеслось – словесный понос, но всем понравилось. Этот Александр оказался фанатиком юго-восточной Азии, где он только не был. Не буду рассказывать, но было классно - рекомендую его. Далее мы поехали на тиковую мебельную фабрику – там нам пытались впулить мебель. Мебель классная, но дорогая, потом поехали в деревню, которая располагается на каналах, как оказалось эти каналы делали в незапамятные времена для того, чтобы было легче нападать на соседей. Там, покатались на лодках, посмотрели как растут фруктовые деревья, правда купить фрукты нам не дали, время было ограничено, но природа классная. Потом поехали на северо-запад, доехали до ГЭС, дорога там стала уже, по пути видели камни, которые они вырезают в различные фигурки – эти камни продают в различные парки, я видел их в Нонг-Нуч и парке миллионных камней. Потом нас завезли в придорожное кафе, где вкусно покормили, на первое была какая-то похлебка – вкусная, как называется не знаю, но точно не Том ян, на второе рис с какой-то рыбой, какие-то салаты и закуски. Потом мы поехали на водопады Эраван – место классное, там бы остаться на весь день. Эраван – это цепь водопадов (всего их 7 штук) очень красивые, расположены парке, но нам дали всего 2.5 часа, и мы сумели подняться только до 3 водопада, покупались во всех, нам в принципе этого хватило, некоторые пытались посмотреть все 7 – потом их пришлось ждать в автобусе, хотя надо было ехать. Причем в этих самых водопадах живут рыбки, которые делают пиллинг – ощущение не забываемое, особенно когда плывешь и где-нибудь тормозишься – они тук как тут – щипят везде. Интересно наверное тем, кто купался там без плавок……. Народу там уйма, особенно китайцев. Растительность там буйная, всякие деревья и кустарники, особенно много тростника. Потом мы поехали непосредственно на Квай, высадили нас в парке, по-моему называется Сайок. Там мы пересели на плоты, которые были привязаны к моторным лодкам, нас завезли на водопад на реке – он скорей всего был искусственный, потом предложили желающим одеть жилеты и плыть за плотом. Мы с женой оставили ребенка на попечение друзьям, которые испугались плыть, а сами нырнули. Плот быстро удалился за поворотом реки и мы остались одни ( другие пловцы отстали от нас) проплыв некоторое расстояние, мне надоело и я предложил жене вылезти на берег, что мы и сделали, там был великолепный пляж, по которому мы и пошли пешком, попытались зайти в джунгли, но, если честно, испугались, там были повалены деревья, было страшно на что-то или кого-то наступить босой нагой. Когда пляж закончился ( а он в длину был метров 300) увидели, что остальные последовали нашему примеру. Мы прыгнули в воду и поплыли дальше, всего плыли около километра, потом увидели домики на воде, причалили к ним – верней нас выловили, потому что течение ощутимое, а мы плыли по течению. Нас там уже ждали. Время было около 7 часов вечера. Расселили – нас было 3 поэтому поселили в 5 местный номер - двухъярусный. Номер супер, правда ночью было жарко – были только вентиляторы – зато экзотика. Вечером нам устроили шведский стол прям на плотах – супер, учитывая, что у нас была бутылка горилки, рыба в реке прям кешила. Нкоторые пытались ее ловить на хлеб – безрезультатно. Прям там был бассейн в котором и купались весь вечер, заказывая в баре пиво (цена дорогая Чанг – 100 бат 0.3 л. ), надо было брать с собой. Кто хотел делали массаж – там были специальные места и специально обученные люди 300 бат. 1 час. Спать легли в час ночи. Проснулись в 7 утра, нас опять покормили, посадили на плоты и в путь, было жалко расставаться – место там супер, горная река, но теплая, я живу на Алтае, у нас тоже горная река Катунь, но она холодная, там теплая и воздух обволакивает тебя, как будь-то ты под одеялом. Релакс полный. Опускаешь вечером ноги в воду, светишь фонарем, а там рыб немеренно, аж жутковато становиться – вдруг кто цапнет. Еще напугали крокодилами и змеями, но их я не видел. Еще рассказывали историю про американских военных, которые во время войны во Вьетнаме выловили на трехметровую рыбу-змею (название не помню), нам показывали фото, было впечатляюще. Потом посадили нам обратно в автобусы и поехали на радоновые ванны – если честно там мне не понравилось, всего 3 небольшие ванны с различной температурой, некоторые очень теплые, я бы сказал горячие, рядом бежит прохладная река, но зато народу тьма. Я там повредил ногу – наступил на острый камень. Рядом есть базарчик, где продают различные мед. Снадобья, фрукты, мороженное и всякие мелочи. Там были около часа. Потом нас повезли кататься на слонах – было супер, специально отведенное место, где проводят различные представления, потом катают на слонах, у которых на спине прикреплена скамейка – неудобно, но прикольно. По пути слона заводят в воду в реку, он набирает воду и поливает вас их хобота. По пути вас фотают, а потом продают фото в рамке их слоновьего помета – стоит по-моему 150 бат. Особенно интересно представление маленьких слонов, которые пьют молоко из бутылки, наступают на лежащих людей и целуют вас хоботом. Да, там еще продают очень вкусное мороженное всего за 10 бат. (1 баб. – 1 руб. ) Потом мы поехали в магазин, где продавали различные чаи и всякую медицину, чаи попробовали, мне не очень понравилось, но жажду утолил, так как все таки маленько болел с похмелья, потом завели в магазин, где накупили различных вонючих мазей (бальзамы красный и зеленый от хандрозов. Мне не помогли) и еще что-то жена покупала, я ей дал деньги и оставил там, а сам присмотрел магазинчик, где продавали вино и пиво (перед продажей давали дегустировать), там я встретил своего соседа, который его (магазин) заметил раньше всех и не ходил пить чай. Там я прикупил вина (очень сладкое) и пива (Чанг – лучшее). Затарившись всем этим мы сели в автобус, жена разбирала медикаменты и чаи, а мы с товарищем спиртное, как оказалось он затарился основательно – купил 0.7 л. рома Сан-Сом (лучший ром). Потом поехали в сторону Бангкока, по пути должны были посетить лекаря (забыл как его звать, но имя интересное). По ходу нам включили фильм «Мост через реку Квай». Под этот фильмец мы приговорили пиво и вино. Доехали до «Дороги смерти» - это железная дорога, которую строили пленные китайцы во время второй мировой, злые японцы не давали им отдыхать и эксплуатировали пока те не отдавали концы – дорога через джунгли – впечатлила – умеют японцы строить не только машины. Ну это отступление. Там нас покормили обедом – вполне сносный, если учесть выпитое. Посетили местный рынок, а они там везде, купили футболки за 100 бат, пофотались и пошли по дороге смерти в джунгли. Далеко правда не ушли, так как нас стали звать, оказывается экскурсия закончилась, а мы хотели дойти до моста через реку Квай, которые во время ВОВ разбомбили англичане. Дорога стоит на сваях, которые ладонном дышат, было жутковато, но где наша не пропадал. Везде. Рядом протекает река Квай – местность классная, через горя Мьянма, с которой они периодически воюют. Да, еще там посетили пещерный храм, где внутри расположен Будда. Религия кстати у них классная, но не для нас. Потом мы сели в автобус, открыли ром и поехали к лекарю. Доехав до лекаря я понял, что уже готов подлечиться по полной программе. Александр нам дал ЦУ, что следует покупать у доктора – бизнес поставлен на широкую ногу – большой шатер, где выставлена различные лекарства из трав. Не удержались – купили что-то типа звездочки, траву от кашля (оказалось очень помогает – сутки пьешь и кашель проходит – стоит всего 50 бат. ), капсулы от жировиков (не помогло) ну и самая дорогая покупка – сухой комплект трав «Старик поднимает слона», как оказалось очень сильно «поднимает», нам сказали что обще укрепляющая, от простуды, но оказалось не только. Настаивается на 4 л. 40 процентного спирта. Гадость (по вкусу) редкая, но помогает. Пить долго нельзя, а то придется ночью бороться с «удавом». Ну вроде все из экскурсий, на обратной дороге проехали через Бангкок, по пути заехали на заправку, где заходили в магазин – цены там супер, так как нас не кормили ужином, пришлось покупать продукты там, цены очень низкие, «бигмак» стоил 30 рублей, пепси 10 рублей, пиво 40 рублей бутылка 0.66. По пути в Паттайю нам включили фильм «Путь к небесам» с Швайнштайгером, фильм был в тему, допили ром и пиво, но не уснули. К гостинице довезли в 22 часа. Было все супер. Все остались довольны. Если поеду еще раз в Паттайю обязательно возьму эту экскурсию.
Поездка на реку Квай
Czytał em wycieczki nad rzekę Kwai i sam chciał em to napisać . Rzeczywiś cie, moim zdaniem, to jedna z najlepszych wycieczek, gdyby był a okazja, moż na by od razu wzią ć kupony na cał y czas, ale oczywiś cie morze jest morzem.
Có ż , teraz o wycieczce - najważ niejszą rzeczą jest oczywiś cie wybó r biura informacji turystycznej. Jechaliś my Pegasusem, od razu wiedział em, ż e nie powinni jeź dzić na wycieczki, ceny są bardzo wysokie, prawie 2 razy, hotele mogą być wygodniejsze, ale kto potrzebuje tego na 1 noc, jeś li moż esz mieszkać w hotelu nad rzeką . Ogó lnie szukam wycieczki. Biuro wybrał o "Kapitan Vrungel", któ ry jest na Jomtien, targował się i wzię ł o kupony na 2700 bahtó w. Od osoby 2 dni i 1 noc, pó ł za dziecko (bardzo fajnie, w innych nie robili zniż ek dla dzieci, chociaż nie wiem jak w Kokosie to generalnie kosztował o 2600, ale dowiedział am się za pó ź no). Tak, wybraliś my się na wycieczkę wraz z wodospadem Erawan. Obiecali odebrać nas o 4 rano.
Wstaliś my wcześ nie, wyszliś my na ulicę , a tam był o duż o ludzi - i wszyscy czekali na autobus - mieli jechać do Kwai, 1 autobus podjechał , nie za nami, 2 - też , to był a już godzina 5, zaczę li się denerwować , po drodze spotkali ludzi, któ rym też wzię liś my bony u Kapitana, postanowiliś my poczekać trochę dł uż ej i wtedy zadzwonić , ale potem podjechał duż y autobus i ustawiono nas na nim, a para z Odessy, któ ra ró wnież wzię ł a kupony w Vrungel, nie wzię ł a, powiedzieli, ż e przyjedzie po nich nastę pny autobus - byli zdenerwowani. Nie widział em ich ponownie. Nie wiem, czy wyjechali, czy nie. OK. Dalej przejechaliś my Pattaya, zabraliś my innych turystó w, dzię ki Bogu zabrali też naszych znajomych, zwł aszcza ż e przynieś li butelkę wó dki. Opuś ciliś my Pattaya, zasnę liś my, obudziliś my nas w Bangkoku, a raczej gdy go mijaliś my.
Zatrzymaliś my się na stacji benzynowej na ś niadanie - otworzyliś my nasze boksy (trzeba zamó wić w recepcji dzień wcześ niej), zaczę liś my patrzeć , kto co miał , okazaliś my się najsł absi (masł o, woda, jajko i coś jeszcze , nie pamię tam), ale to wystarczył o, zwł aszcza z zebranymi owocami. Tak, zapomniał em ci powiedzieć , podró ż ował em z ż oną i có rką , usiedli razem, a ja musiał em usią ś ć z facetem, któ ry w tym momencie spał i strasznie ś mierdział oparami. Przed ś niadaniem starał się poł oż yć wszystko na moje rę ce, walczył najlepiej jak potrafił - nie był o sensu go budzić . Po ś niadaniu pojechaliś my dalej, potem pojawili się przewodnicy, jak się okazał o, jeden był Tajkiem, po rosyjsku to nie boom boom, ale nasz drugi to Aleksander (jock), a potem się zaczę ł o – biegunka sł owna, ale wszystkim się podobał o to. Ten Aleksander okazał się fanatykiem Azji Poł udniowo-Wschodniej, gdzie go nie był o. Nie powiem, ale był o super - polecam. Nastę pnie udaliś my się do fabryki mebli tekowych, gdzie pró bowali nam sprzedać meble.
Meble fajne, ale drogie, potem udaliś my się do wioski, któ ra znajduje się nad kanał ami, jak się okazał o, kanał y te został y wykonane w czasach staroż ytnych, aby ł atwiej był o atakować są siadó w. Tam popł ynę liś my ł ó dką , popatrzyliś my jak rosną drzewa owocowe, choć owocó w nie kupili, czas był ograniczony, ale przyroda fajna. Potem pojechaliś my na pó ł nocny zachó d, dotarliś my do elektrowni wodnej, droga tam się zwę ż ył a, po drodze widzieliś my kamienie, któ re pocię li na ró ż ne figury - te kamienie są sprzedawane do ró ż nych parkó w, widział em je w Nong Nooch i parku miliony kamieni. Potem zabrano nas do przydroż nej kawiarni, gdzie nakarmiono nas przepysznie, na pierwszy był jakiś gulasz - pyszny, nie wiem, jak to się nazywa, ale na pewno nie Tom Yan, na drugi ryż z jakimś rodzajem ryby, niektó re sał atki i przeką ski. Nastę pnie udaliś my się do wodospadó w Erawan - fajne miejsce, mogliś my tam zostać cał y dzień.
Erawan to ł ań cuch wodospadó w (jest ich w sumie 7) bardzo pię kny, poł oż ony w parku, ale dał y nam tylko 2.5 godziny, a udał o nam się wspią ć tylko na 3 wodospady, w sumie kupiliś my, w zasadzie to nam wystarczył o, niektó rzy pró bowali zobaczyć wszystkie 7 - potem musieli czekać na autobus, chociaż musieli jechać . Co wię cej, wł aś nie w tych wodospadach ż yją ryby, któ re sprawiają , ż e peeling - niezapomniane uczucie, zwł aszcza gdy gdzieś pł ywasz i zwalniasz - są jak tam - szczypią wszę dzie. Prawdopodobnie interesują ce dla tych, któ rzy pł ywali tam bez ką pieló wek……. Jest tam duż o ludzi, zwł aszcza Chiń czykó w. Tamtejsza roś linnoś ć jest bujna, wszelkiego rodzaju drzewa i krzewy, szczegó lnie duż o trzciny. Potem pojechaliś my bezpoś rednio do Kwai, wysadziliś my nas w parku, chyba nazywa się Sayok. Tam wsiedliś my na tratwy przywią zane do motoró wek, zabrano nas do wodospadu na rzece - najprawdopodobniej był sztuczny, potem zaproponowano chę tnym zał oż enie kamizelek i popł ynię cie za tratwą.
Zostawiliś my z ż oną dziecko pod opieką przyjació ł , któ rzy bali się pł ywać i sami nurkowali. Tratwa szybko wycofał a się za zakole rzeki i zostaliś my sami (inni pł ywacy pozostawali w tyle) po przepł ynię ciu pewnej odległ oś ci, zmę czył em się i zaproponował em ż onie zejś cie na brzeg, co zrobiliś my, był a tam wspaniał a plaż a, wzdł uż któ rej szliś my pieszo, pró bowaliś my wejś ć do dż ungli, ale szczerze mó wią c, przestraszyli się , tam powalono drzewa, strasznie był o nadepną ć na coś lub kogoś bosego nago. Kiedy plaż a się skoń czył a (i miał a 300 metró w dł ugoś ci), zobaczyliś my, ż e reszta poszł a za naszym przykł adem. Wskoczyliś my do wody i pł ynę liś my dalej, przepł ynę liś my w sumie okoł o kilometra, potem zobaczyliś my domy na wodzie, przycumowane do nich - a raczej zł apali nas, bo prą d był namacalny, a my pł ynę liś my z prą dem. Tam już czekaliś my. Był a godzina okoł o 19:00. Przesiedlono nas - był o nas 3, wię c zamieszkali w pokoju 5-osobowym - koi.
Pokó j jest super, choć w nocy był o gorą co - byli tylko fani - ale egzotyczni. Wieczorem dostaliś my bufet prosto na tratwach - super, biorą c pod uwagę , ż e mieliś my butelkę wó dki, ryba w rzece to po prostu keshila. Niektó rzy pró bowali zł apać ją na chleb - bezskutecznie. Tam był basen, w któ rym pł ywali cał y wieczó r, zamawiają c piwo w barze (cena jest droga Chang - 100 bahtó w 0.3 l. ), trzeba był o je zabrać ze sobą . Kto chciał zrobić masaż - był y specjalne miejsca i specjalnie przeszkoleni ludzie 300 bahtó w. 1 godzina. Poszli spać o pierwszej w nocy. Wstaliś my o 7 rano, znowu nakarmili, wsadzili na tratwy i odpł ynę li, szkoda był o wyjeż dż ać - miejsce super, rzeka gó rska, ale ciepł o, mieszkam w Ał taju, też mamy gó rska rzeka Katuń , ale jest zimno, jest ciepł o i powietrze otula cię jak pod kocem. Relaks jest kompletny. Wieczorem zanurzasz nogi w wodzie, ś wiecisz latarnią , a tam ryby są niezmiernie, robi się nawet przeraż ają co - nagle ktoś gryzie.
Przestraszyli mnie też krokodylami i wę ż ami, ale ich nie widział em. Opowiedzieli też historię o wojsku amerykań skim, któ re podczas wojny w Wietnamie zł owił o trzymetrowego wę ż a (nazwy nie pamię tam), pokazali nam zdję cie, robił o wraż enie. Potem wsadzili nas z powrotem do autobusó w i poszli na ką piele radonowe - szczerze mó wią c mi się tam nie podobał o, tylko 3 mał e ką piele o ró ż nych temperaturach, niektó re bardzo ciepł e, powiedział bym gorą co, w pobliż u pł ynie chł odna rzeka, ale ludzie są ciemni. Zranił em się tam w nogę - nadepną ł em na ostry kamień . W pobliż u znajduje się targ, na któ rym sprzedają ró ż ne miody. Narkotyki, owoce, lody i inne drobiazgi. Byli tam przez okoł o godzinę . Potem zabrano nas na sł onie – super, specjalnie wyznaczone miejsce, gdzie odbywają się ró ż ne przedstawienia, potem jeż dż ą na sł oniach z ł awką przyczepioną do plecó w – niewygodnie, ale fajnie.
Po drodze sł oń jest wprowadzany do wody w rzece, zbiera wodę i nawadnia cię trą bą . Po drodze robią ci zdję cia, a potem sprzedają zdję cie oprawione w odchody sł onia - myś lę , ż e kosztuje to 150 bahtó w. Szczegó lnie interesują ce jest przedstawienie mał ych sł oni, któ re piją mleko z butelki, stą pają po leż ą cych ludziach i cał ują nas trą bą . Tak, sprzedają też pyszne lody za jedyne 10 bahtó w. (1 bab. - 1 rub. ) Potem poszliś my do sklepu, gdzie sprzedawali ró ż ne herbaty i wszelkiego rodzaju lekarstwa, pró bowaliś my herbat, nie bardzo mi się to podobał o, ale gasił em pragnienie, bo jeszcze trochę chory na kaca, potem zabrali mnie do sklepu, gdzie kupił em ró ż ne ś mierdzą ce maś ci (czerwony i zielony balsam na melancholię . Nie pomogli) i moja ż ona kupił a coś innego, dał em jej pienią dze i tam zostawił em, a ja ja opiekował em się sklepem, w któ rym sprzedawali wino i piwo (przed sprzedaż ą pozwalali mi go skosztować ), tam spotkał em są siada, któ ry zauważ ył go (sklep) przed innymi i nie poszedł pić herbaty.
Tam kupił em wino (bardzo sł odkie) i piwo (najlepiej Chang). Po zaopatrzeniu się w to wszystko wsiedliś my do autobusu, moja ż ona zał atwił a lekarstwa i herbaty, a ja z kolegą alkohol, jak się okazał o, zaopatrzył się dokł adnie - kupił.0, 7 litra. Roma San Som (najlepszy rum). Nastę pnie udaliś my się w kierunku Bangkoku, po drodze mieliś my odwiedzić lekarza (nie pamię tam jego nazwiska, ale nazwisko jest ciekawe). Po drodze pokazano nam film Most na rzece Kwai. Pod tym filmem skazaliś my piwo i wino. Dotarliś my do „Drogi Ś mierci” – to kolej, któ ra został a zbudowana przez pojmanych Chiń czykó w w czasie II wojny ś wiatowej, ź li Japoń czycy nie dawali im spoczą ć i eksploatowali, dopó ki się nie poddali – droga przez dż unglę – pod wraż eniem – Japoń czycy umie budować nie tylko samochody. Có ż , to jest dygresja. Tam zjedliś my lunch - cał kiem znoś ny, biorą c pod uwagę pijaka. Odwiedziliś my lokalny targ, a oni są wszę dzie, kupiliś my koszulki za 100 bahtó w, zrobiliś my zdję cia i poszliś my drogą ś mierci do dż ungli.
Co prawda daleko nie pojechali, odką d zaczę li do nas dzwonić , okazuje się , ż e wycieczka się skoń czył a, a my chcieliś my dotrzeć do mostu na rzece Kwai, któ ry Brytyjczycy zbombardowali podczas II wojny ś wiatowej. Droga stoi na palach, któ re oddychają dł onią , był o strasznie, ale tam, gdzie nasza nie zniknę ł a. Wszę dzie. W pobliż u przepł ywa rzeka Kwai - chł odny obszar, przez gó ry Myanmaru, z któ rymi okresowo walczą . Tak, odwiedziliś my tam ró wnież ś wią tynię jaskiniową , w któ rej wewną trz znajduje się Budda. Nawiasem mó wią c, ich religia jest fajna, ale nie dla nas. Potem wsiedliś my do autobusu, otworzyliś my rum i poszliś my do lekarza. Po dotarciu do lekarza zdał em sobie sprawę , ż e jestem już gotowy na peł ne leczenie. Aleksander podarował nam Centralną Administrację , co należ y kupić od lekarza - biznes kł adziony jest z rozmachem - duż y namiot, w któ rym wystawione są ró ż ne zioł owe leki. Nie mogliś my się oprzeć - kupiliś my coś w stylu gwiazdki, kaszel trawę (okazał a się bardzo pomocna - pijesz przez dzień i kaszel mija - kosztuje tylko 50 bahtó w.
), kapsuł ki od wen (nie pomogł y), a najdroż szym zakupem jest suchy zestaw zió ł „Staruszek Podnosi Sł onia”, jak się okazał o, bardzo „podnosi”, powiedziano nam, ż e generalnie wzmacniają ce, na przezię bienia, ale okazał o się nie tylko. Nalega na 4 litry. 40 procent alkoholu. Brud (do smaku) rzadki, ale pomaga. Nie moż esz pić przez dł ugi czas, w przeciwnym razie bę dziesz musiał walczyć z „boa dusicielem” w nocy. Có ż , wyglą da na to, ż e wszystkie wycieczki, w drodze powrotnej przejechaliś my przez Bangkok, po drodze zatrzymaliś my się na stacji benzynowej, gdzie poszliś my do sklepu - ceny są super, ponieważ nie zostaliś my nakarmieni obiadem, my musiał em tam kupić artykuł y spoż ywcze, ceny są bardzo niskie, Big Mac kosztował.30 rubli , Pepsi 10 rubli, piwo 40 rubli butelka 0.66. W drodze do Pattayi pokazano nam film „Droga do nieba” ze Schweinsteigerem, film był na temat, dopiliś my rum i piwo, ale nie zasnę liś my. Do hotelu zabrano nas o godzinie 22:00. Wszystko był o ś wietne. Wszyscy byli zadowoleni. Jeś li ponownie pojadę do Pattaya, na pewno wezmę tę wycieczkę.
Wycieczka nad rzekę Kwai